Κοινή ανακοίνωση των συλλογικοτήτων Ταξική Αντεπίθεση, ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών (Αθήνα), Πέλοτο, στο δρόμο για την Αναρχία και τον Κομμουνισμό (Ξάνθη), Αναρχική Ομάδα «Δυσήνιος Ίππος» (Πάτρα), Συνέλευση Κατάληψης Παλιού Νεκροτομείου (Αλεξανδρούπολη), για την πανελλαδική μέρα δράσης ενάντια στο έγκλημα στην Πύλο. Μπορείς να κατεβάσεις την ανακοίνωση σε μορφή pdf από εδώ.

ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΗΜΕΡΑ ΔΡΑΣΗΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ/ΡΙΩΝ ΣΤΗΝ ΠΥΛΟ ΠΕΜΠΤΗ 13 ΙΟΥΛΙΟΥ

Να μην επιτρέψουμε να ξεχαστεί το μαζικό αντιμεταναστευτικό έγκλημα στην Πύλο. Την ημέρα εκείνη, στις 14 Ιουνίου σκάφος “με αδιευκρίνιστο αριθμό” μεταναστ(ρ)ιών ανατράπηκε  στα ανοικτά της Πύλου προκαλώντας το θάνατο τουλάχιστον 600 ανθρώπων! Η ανύπαρκτη βοήθεια από πλευράς ελληνικού Λιμενικού, το οποίο για 2 ώρες αδιαφορούσε,  συνοδεύτηκε με υψηλής ταχύτητας ρυμουλκήσεις που είχαν ως αποτέλεσμα τον πνιγμό εκατοντάδων ανθρώπων. Σα να μην έφταναν τα παραπάνω, η ελληνική αστυνομία κατάσχεσε 40 κινητά τηλέφωνα από το σύνολο των 104 επιζώντων που βρίσκονταν στο νοσοκομείο της Καλαμάτας, σε μια προσπάθεια εξαφάνισης του αποδεικτικού υλικού με σκοπό την απόκρυψη των ευθυνών του ελληνικού κράτους. Επιπλέον, 9 άτομα που σώθηκαν από πνιγμό, κατηγορούνται ως διακινητές, γεγονός που αποτελεί πάγια τακτική του ελληνικού κράτους με σκοπό την πονικοποίηση της μετανάστευσης. Να σημειωθεί ότι σύμφωνα με τις καταθέσεις των επιζώντων οι διακινητές είναι νεκροί. Τέλος, οι υπόλοιποι μετανάστες μεταφέρθηκαν σε στρατόπεδο συγκέντρωσης στη Μαλακάσα, χωρίς πρόσβαση σε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, νομική και ψυχολογική υποστήριξη, και βέβαια χωρίς τη δυνατότητα επικοινωνίας και ενημέρωσης για την κατάσταση των δικών τους ανθρώπων που μπορεί να βρίσκονται στο νοσοκομείο ή ακόμα χειρότερα να αγνοούνται.

Το κρατικό έγκλημα της Πύλου αποτελεί ένα άγριο στιγμιότυπο από τη συνολικότερη βία και τον πόλεμο που βιώνουν οι μετανάστες από τους διακρατικούς ανταγωνισμούς Ελλάδας-Τουρκίας, της ρατσιστικής πολιτικής της ΕΕ, καθώς και των επεμβάσεων των Δυτικών κρατών και του ΝΑΤΟ στην περιοχή της Μ. Ανατολής. Οι άνθρωποι αυτοί, τα πιο υποτιμημένα κομμάτια της τάξης μας, που στερήθηκαν τα πάντα και αναζητούν μια ελπίδα για τη ζωή τους, βιώνουν μια πραγματικότητα συνυφασμένη με το θάνατο. Από τους πνιγμούς στο Αιγαίο που έχει καταλήξει εκατόμβη νεκρών, τα pushbacks και τις επαναπροωθήσεις, τις φυλακίσεις και στρατόπεδα συγκέντρωσης με άθλιες συνθήκες, μέχρι τα πογκρόμ και τις επιθέσεις από παρακρατικούς φασίστες, όπως πρόσφατα στην Ορεστιάδα.

Το ελληνικό κράτος, όσο και να αρνείται την απάνθρωπη αντιμεταναστευτική πολιτική που ασκεί είναι υπεύθυνο για εκατοντάδες δολοφονίες αυτών των ανθρώπων. Η εργαλειοποίηση των μεταναστ(ρι)ών στα πλαίσια του ελληνοτουρκικού ανταγωνισμού και η προσπάθεια της Ελλάδας να παίξει το ρόλο του εγγυητή της ασφάλειας των συμφερόντων του κεφαλαίου στην περιοχή, θέτει τους μετανάστες σε μια κατάσταση πολεμικής διαχείρισης. Ταυτόχρονα, η στρατηγική δολοφονιών που ακολουθεί εδώ και χρόνια απέναντι τους στα σύνορα, αλλά και στο εσωτερικό της αναγκάζει τους μετανάστες να στραφούν σε επικίνδυνες θαλάσσιες οδούς με αποτέλεσμα να έρχονται αντιμέτωποι με τα σκλαβοπάζαρα της Β. Αφρικής και την ανοιχτή θάλασσα.

Φυσικά,  η αιτία δημιουργίας των μαζικών μεταναστευτικών ροών βρίσκεται στην προσπάθεια των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ να εκμεταλλευτούν τις πλουτοπαραγωγικές πηγές στη Μ. Ανατολή. Τα ισχυρά δυτικά κράτη έχοντας λεηλατήσει επί δεκαετίες τους λαούς της Μ. Ανατολής, έχοντας φτωχοποιήσει εκατομμύρια κόσμου με βομβαρδισμούς, επεμβάσεις κλπ. βγάζουν την ουρά τους απ’ έξω σχετικά με το ζήτημα των μεταναστευτικών ροών. Οι ίδιοι που έχουν αιματοκυλίσει τις περιοχές αυτές είναι που αποφασίζουν για τη μοίρα των εκμεταλλευομένων αυτού του κόσμου. Παράλληλα, η ΕΕ δυσκολεύει ολοένα και παραπάνω τη χορήγηση ασύλου, επιλέγοντας με γνώμονα τα φθηνά εργατικά χέρια που χρειάζονται τα αφεντικά της για να μεγιστοποιήσουν τα κέρδη τους. Σε αυτή τη διαλογή, όσες και όσοι περισσεύουν γίνονται οι ίδιες/οι εμπόρευμα στα σύγχρονα σκλαβοπάζαρα.

Η ρατσιστική, εγκληματική και απάνθρωπη πολιτική εναντίον των μεταναστ(ρι)ών, η πολεμική προετοιμασία που θέτει τους μετανάστες σαν μπαλάκι διαπραγμάτευσης και διακρατικής επιβολής εκατέρωθεν του Αιγαίου, η υποβάθμιση κάθε είδους κοινωνικής παροχής, σημαίνει για το προλεταριάτο, ντόπιο και ξένο, περισσότερο θάνατο. Από το σύγχρονο εργασιακό μεσαίωνα με τους νεκρούς εργάτες, από τους ανθρώπους που πεθαίνουν περιμένοντας το ασθενοφόρο, όσο οι ιδιωτικές κλινικές κερδοφορούν, από τους δολοφονημένους ρομά και μετανάστες από μπάτσους, μέχρι το έγκλημα των Τεμπών και της Πύλου, κράτος και κεφάλαιο δολοφονούν.

Από την πλευρά μας οφείλουμε να παλέψουμε ενάντια στην στρατιωτικοποίηση των συνόρων και την ποινικοποίηση της μετανάστευσης. Να αγωνιστούμε από κοινού, ντόπιοι και μετανάστες για μια κοινωνία χωρίς πολέμους φτώχεια και προσφυγιά. Να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας, να οργανώσουμε την κάλυψη των βασικών και κοινωνικών αναγκών μας έξω από και ενάντια στο κράτος και το εμπόρευμα. Να κάνουμε το βήμα για την κοινωνία της ελευθερίας, της αλληλεγγύης, της ισότητας και της κοινοκτημοσύνης.

Να χτίσουμε γέφυρες διεθνιστικής αλληλεγγύης και ένα πλατύ, ταξικό, αντιφασιστικό, αντιπολεμικό κίνημα που θα ανατρέψει τα σχέδια των κυρίαρχων που επιφυλάσσουν την ίδια μοίρα για όλους μας.

Οι μετανάστ(ρι)ες είναι αδέλφια ταξικά. Στρατόπεδα συγκέντρωσης ποτέ και πουθενά!

Μένουμε μαζί, δουλεύουμε μαζί, ντόπιοι/ες μετανάστ(ρι)ες τσακίζουμε ναζί!

Ταξική Αντεπίθεση, ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών (Αθήνα) – Πέλοτο, στο δρόμο για την Αναρχία και τον Κομμουνισμό (Ξάνθη) – Αναρχική Ομάδα «Δυσήνιος Ίππος» (Πάτρα) – Κατάληψη Παλιού Νεκροτομείου (Αλεξανδρούπολη)

Διασυλλογική αντιπολεμική προκήρυξη και κάλεσμα σε διαδήλωση στο Βόλο στις 13/05/23. Μπορείς να την κατεβάσεις σε μορφή pdf από εδώ.

ΣΕ ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗ ΧΑΜΕΝΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΜΕΙΣ

“η ειρήνη τους κι ο πόλεμος τους /μοιάζουν όπως ο άνεμος κι η θύελλα/ Ο πόλεμος γεννιέται απ’ την ειρήνη τους /καθώς ο γιος από τη μάνα /Έχει τα δικά της απαίσια χαρακτηριστικά./Ο πόλεμος τους σκοτώνει /ό,τι άφησε όρθιο η ειρήνη τους”

Μπ. Μπρεχτ

Το κρατικό/καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη έδειξε για ακόμια μια φορά με τον πιο εμφατικό τρόπο πως για το κεφάλαιο και το κράτος δεν είμαστε τίποτα άλλα παρά αναλώσιμες και κατά παραχώρηση υπάρξεις. Ο θάνατος 57 ανθρώπων δεν ήταν ένα απλό “δυστύχημα”, αλλά προμελετημένη δολοφονία. Στα Τέμπη συμπυκνώθηκαν όλα τα αποτελέσματα των πολιτικών ταξικής υποτίμησης, ακραίας φτωχοποίησης των από τα κάτω και γενικευμένης κοινωνικής ερημοποίησης. Ήταν εν τέλει το αποτέλεσμα της νεοφιλελεύθερης καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης που εκφράστηκε στην Ελλάδα μέσω των μνημονίων, μετά την κορύφωση της δομικής κρίσης του καπιταλιστικού συστήματος το ’08. Κι αν ο πόλεμος που έχει κηρυχθεί μονομερώς στο εσωτερικό της χώρας είναι το μισό της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, η συμμετοχή του ελληνικού κράτους στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο είναι το άλλο μισό. Δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε πως η “ειρήνη” τους είναι απλά μια ανάπαυλα του πολέμου τους, είναι “ειρήνη” με το πιστόλι στον κρόταφο.

Το ελληνικό κράτος έχει επιδοθεί σε μια κούρσα εξοπλισμών, φτάνοντας μάλιστα στην κορυφή των πολεμικών δαπανών ως προς το ΑΕΠ ανάμεσα στις 30 χώρες μέλη του ΝΑΤΟ. Λεφτά υπάρχουν μόνο για να ταϊζονται οι αμερικανικές, γαλλικές και βρετανικές πολεμικές βιομηχανίες και όχι για να καλύπτονται οι σύγχρονες κοινωνικές ανάγκες. Λεφτά υπάρχουν για να στέλνεται πολεμικό υλικό στην Ουκρανία ή τη Σαουδική Αραβία και όχι για την ενίσχυση της δημόσιας υγείας ή την ασφάλεια του σιδηροδρομικού δικτύου. Η μιλιταριστική οχύρωση και οι πολεμικές επενδύσεις του ελληνικού κράτους δεν αφορούν μόνο τον ελληνοτουρκικό αστικό ανταγωνισμό. Η γεωστρατηγική αναβάθμιση του ελληνικού κράτους ευθυγραμμίζεται με τη στρατηγική επιλογή πρόσδεσης στο άρμα του ευρωατλαντικού ιμπεριαλισμού. Tα συμφέροντα του ελληνικού κεφαλαίου εξυπηρετούνται μέσα από τη μετατροπή της χώρας σε πολεμικό προγεφύρωμα και στρατιωτικό ορμητήριο των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ. Το ελληνικό κράτος παίζει ειδικό ρόλο στην Νατοϊκή στρατηγική της “διπλής ανάσχεσης” της Ρωσίας και της Κίνας, μέσα στο πλαίσιο της όξυνσης του ιμπεριαλιστικού ανταγωνισμού ανάμεσα στον ευρωατλαντικό και τον ρωσοκινέζικο άξονα. Τμήμα της στρατηγική αυτής είναι και η δημιουργία πολεμοκάπηλων αξόνων υπό τη σκέπη των ΗΠΑ (Ελλάδα – Κύπρος -Ισραήλ – Αίγυπτος, συμμαχία με Σ. Αραβία και ΗΑΕ κλπ). Κομβικό ρόλο σ’ αυτήν την πολιτική παίζει η ύπαρξη των Νατοϊκών στρατιωτικών βάσεων και εγκαταστάσεων που υπάρχουν από τη μια άκρη της Ελλάδας ως την άλλη. Ο ρόλος των βάσεων αναβαθμίζεται και επεκτείνεται στα πλαίσια της ελληνοαμερικανικής συμφωνία Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας (MDCA, Οκτώβρης 2021). Σύμφωνα με τη συμφωνία η παρουσία των ΗΠΑ εδραιώνεται σε 6 βασικές υποδομές: Αεροπορική Βάση Λάρισας, Βάση Αεροπορίας Στρατού Στεφανοβικείου (Αεροδρόμιο Στεφανοβικείου), Στρατόπεδο Γεωργούλα (Βόλος), Πεδίο Βολής Λιτόχωρου, Στρατόπεδο Γιαννούλη (Αλεξανδρούπολη) και Ναυτική Βάση Σούδας.

Σε γεωστρατηγικό παίκτη υψίστης σημασίας, ανάμεσα στην Σούδα, την Λάρισα, τον Άραξο αναδεικνύεται η πόλη της Αλεξανδρούπολης, μέσα από την μετατροπή της σε ενεργειακό κόμβο και πύλη για την υλοποίηση των πολεμικών σχεδιασμών των ΗΠΑ/ΝΑΤΟ/ΕΕ με φόντο τους εκρηκτικούς διακρατικούς ανταγωνισμούς και τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία. Η δημιουργία νατοϊκής βάσης και η διαρκώς αυξανόμενη στρατιωτικοποίηση, καθιστά την πόλη της Αλεξανδρούπολης σε ορμητήριο πολέμου, στρατιωτικοποιημένη ζώνη και πέρασμα πολεμικών μηχανών. Συγκεκριμένα σύμφωνα και με τις δηλώσεις των ίδιων των κυβερνόντων, μια σειρά κινήσεων αναβαθμίζουν την πόλη σε «Σούδα του βορρά», δημιουργώντας ένα πλατύ δίκτυο μεταφοράς πολεμοφοδίων και προώθησης των αμερικανικών και νατοϊκών στρατευμάτων στην κεντρική Ευρώπη και στην Ουκρανία, σημεία κεντρικού ενδιαφέροντος για τους συμμάχους του ελληνικού κράτους στα πλαίσια του ιμπεριαλιστικού πολέμου. Το τελευταίο διάστημα, στο λιμάνι έχουν καταπλεύσει τεράστια οχηματαγωγά και αρματαγωγά, συνοδευόμενα από την απόβαση 200 αμερικανών στρατιωτών, τα οποία μεταφέρουν στρατιωτικό εξοπλισμό που προωθείται στην κεντρική Ευρώπη, στα πλαίσια και τον μεγάλων πολεμοχαρών ασκήσεων AtlanticResolve και DefendeEurope23. Ταυτόχρονα, η στρατιωτική και ενεργειακή αναβάθμιση της πόλης, εξυπηρετεί τα συμφέροντα του άξονα στο οποίο συμμετέχει και το ελληνικό κράτος, όπως η εξαγωγή και εκτόξευση των πωλήσεων φυσικού αερίου αμερικανικού ενδιαφέροντος έναντι του ρωσικού στην Ευρώπη, με το 70 επι τις εκατό να μεταφέρεται μέσω Ελλάδας και του ελληνικού εφοπλιστικού κεφαλαίου, με εξέχοντα ρόλο και την πόλη της Αλεξανδρούπολης. Συγκεκριμένα μέσα από την δημιουργία δύο πλωτών βάσεων αποθήκευσης και επαναεροποίησης φυσικού αερίου FSRU, την αναβάθμιση των οδικών και σιδηροδρομικών δικτύων και την αξιοποίηση του μεγαλύτερου τμήματος του λιμανιού, εξυπηρετείται ο διπλός στόχος των ΗΠΑ και ΝΑΤΟ στην περιοχή. Από τη μία η μετατροπή της πόλης και συνολικά του ελληνικού κράτους σε προμετωπίδα και στρατηγικό οχυρό των συμμάχων και από την άλλη η μετατροπή της σε πύλη ανεφοδιασμού, εγγυητή της ενεργειακής σταθερότητας και ασφάλειας στην περιοχή. Αυτό μεταφράζεται σε έλεγχο της στρόφιγγας και των ενεργειακών περασμάτων που ταΐζουν τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό, εν μέσω του διαρκούς μπράντεφερ που εδαφικοποιείται στην Ουκρανία των 2 κυρίαρχων αξόνων για τα ενεργειακά κοιτάσματα και περάσματα τα οποία εποφθαλμιούν, σέρνοντας τους λαούς σε θάνατο.

Κομβικό ρόλο για τη MDCA παίζει και η περιφέρεια της Θεσσαλίας. Στην αεροπορική βάση της 110 Πτέρυγας Μάχης μετασταθμεύουν τα αμερικανικά κατασκοπευτικά drones MQ-9 REAPER που χρησιμοποιούνται αποκλειστικά από τις ένοπλες δυνάμεις των ΗΠΑ (πχ σε επιχειρήσεις στη Μαύρη Θάλασσα, την Ανατολική Ευρώπη και την Ουκρανία, μεταδίδοντας άμεση εικόνα για τις κινήσεις των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων). Σύμφωνα με το ΓΕΕΘΑ, σκοπός της αμερικανικής παρουσίας στην περιοχή είναι να ενισχυθεί η διαλειτουργικότητα, οι δυνατότητες και η αποτρεπτική ικανότητα του ΝΑΤΟ. Ταυτόχρονα, εργολάβοι έχουν πιάσει δουλειά για την αναβάθμιση της βάσης με νέα υπόστεγα και κτίρια υποστήριξης, ενώ απώτερος στόχος είναι η δημιουργία δημιουργία μόνιμης βάσης της διοίκησης της Αμερικανικής Πολεμικής Αεροπορίας Ευρώπης – Αφρικής (USAFE – AFAFRICA). Είναι ενδεικτικό για τους αμερικανικούς σχεδιασμούς πως έχουν επενδύσει πάνω από 33 εκατομύρια δολάρια για την αεροπορική βάση προκειμένου να φιλοξενεί «υψηλής αξίας μέσα» των ενόπλων δυνάμεων των ΗΠΑ.

Ταυτόχρονα, αναβαθμίζεται και ο ρόλος του Στεφανοβίκειου στη Μαγνησία. Στην έδρα της 1ης Ταξιαρχίας Αεροπορίας Στρατού έχει εγκατασταθεί προσωπικό και ελικόπτερα UH-60 Black Hawk της Αμερικάνικης Πολεμικής Αεροπορίας. Ήδη από την εποχή του ΣΥΡΙΖΑ το στρατόπεδο Περισσάκη έχει παραχωρηθεί για τις ανάγκες της ΝΑΤΟϊκής επιχείρησης “Atlantic Resolve”. Οι ΗΠΑ διαθέτουν κονδύλι ύψους 49 εκατομμυρίων δολαρίων ώστε να πραγματοποιηθούν έργα για την αναβάθμιση των υποδομών στη βάση του Στεφανοβικείου, με τη συμμετοχή επιχειρηματικών ομίλων από τις ΗΠΑ, την Ελλάδα (και συγκεκριμένα η ΑΚΤΩΡ, που είναι ο κατασκευαστικός βραχίονας του Ομίλου ΕΛΛΑΚΤΩΡ), την Ισπανία, την Ιταλία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Στο επίπεδο του σχεδιασμού βρίσκεται και η δημιουργία Ναυστάθμου στον Αλμυρό Βόλου για τη διευκόλυνση της 32η Ταξιαρχίας Πεζοναυτών, καθώς και του αμερικάνικου στρατού που αναπτύσσεται σε Λάρισα και Στεφανοβίκειο.

Ειδική αναφορά πρέπει να γίνει και στη βάση της Σούδας, το “διαμάντι του ΝΑΤΟ στην ανατολική Μεσόγειο” ή αλλιώς το “αβύθιστο αεροπλανοφόρο” που παίζει αναβαθμισμένο ρόλο στο σχεδιασμό και συντονισμό στρατιωτικών επιχειρήσεων του ΝΑΤΟ. Μετά την πρώτη συμφωνία για δημιουργία αμερικάνικων στρατιωτικών υποδομών στη Σούδα (14/10/1953), η βάση έχει παίξει καθοριστικό ρόλο σε ιμπεριαλιστικές πολεμικές εξορμήσεις στην ευρύτερη περιοχή (Αραβοϊσραηλινός πόλεμος το 1973, επίθεση στη Λιβύη το 1986 και το 2011, βομβαρδισμοί στη Σερβία και το Μαυροβούνιο το 1999, επιχείρηση “Καταιγίδα της ερήμου” και “Σοκ και Δέος” εναντίον του Ιράκ το 1991 και το 2003, επέμβαση στο Αφγανιστάν το 2003, πυραυλικά χτυπήματα εναντίον της Συρίας το 2017 και το 2018 κλπ). Λίγους μήνες μετά τη δυτική πυραυλική επίθεση εναντίον της Συρίας τον Απρίλη του 2018, ο τότε αμερικάνος πρέσβης Πάιατ δήλωσε πως: «Οι δυνάμεις μας στον κόλπο της Σούδας είναι πιο κρίσιμες από ποτέ». Την κρισιμότητα αυτή επιβεβαιώνουν και οι νέες τεράστιες επενδύσεις προκειμένου η βάση να ανταποκριθεί «στις προκλήσεις του στρατηγικού ανταγωνισμού σε ένα εξελισσόμενο περιβάλλον απειλής». Οι ΗΠΑ ρίχνουν εκατομμύρια δολάρια σε έργα υποδομών για την επέκταση των εγκαταστάσεων και δυνατοτήτων της βάσης τους στη Σούδα στο πλαίσιο της επικαιροποιημένης MDCA.

Τέλος, αξίζει να αναφερθεί και το ενδεχόμενο που εξετάζουν οι ΗΠΑ για τη μεταφορά πυρηνικών κεφαλών από το Ιντσιρλίκ της Τουρκίας στον Άραξο Αχαϊας. Άλλωστε, στον Άραξο υπάρχουν οι κατάλληλες υποδομές αποθήκευσης “ειδικών όπλων”, ενώ έχουν ολοκληρωθεί οι εργασίες για την αναβάθμιση των υποδομών της βάσης για το ενδεχόμενο μεταφοράς πυρηνικών κεφαλών.

Αυτή η ασφυκτική πρόσδεση του ελληνικού κράτους στο άρμα των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ εξυπηρετεί φυσικά και τα συμφέροντα της ελληνικής αστικής τάξης που θέλει να αρπάξει το μερίδιο που της αναλογεί από τη λεία της ιμπεριαλιστικής λεηλασίας. Στην απόπειρα γεωστρατηγικής αναβάθμισης και στη διεκδίκηση μιας καλύτερης θέσης στον παγκόσμιο καπιταλιστικό καταμερισμό το ελληνικό κράτος θέλει να εμφανίζεται ως γεωπολιτικό οικόπεδο – γωνία, εγγυητής σταθερότητας και ενεργειακής ασφάλειας στα Βαλκάνια και «αναντικατάστατος θα έλεγα περιφερειακός ενεργειακός, εμπορικός, ναυτιλιακός και μεταφορικός διαμετακομιστικός κόμβος» (όπως έλεγε τον Οκτώβρη του 2018 ο τότε πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας). Ταυτόχρονα, το ελληνικό εφοπλιστικό κεφάλαιο κάνει χρυσοφόρες μπίζνες μεταφέροντας το πανάκριβο αμερικάνικο LNG, εκμεταλλευόμενο τον αναπροσανατολισμό της ευρωπαϊκής ενεργειακής πολιτικής. Ας μην ξεχνάμε πως οι έλληνες πλοιοκτήτες έχουν χαρακτηρίσει τον εμπορικό τους στόλο ως το «πέμπτο όπλο του ΝΑΤΟ»!

Σήμερα λοιπόν, την στιγμή που οι διακρατικοί ανταγωνισμοί οξύνονται, ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος ανάμεσα σε ΝΑΤΟ/ΕΕ και Ρωσία στο έδαφος της Ουκρανίας κλιμακώνεται, νέες εστίες έντασης θερμών και ψυχρών συγκρούσεων εμφανίζονται και ο πυρηνικός αλληλοεκβιασμός εντείνεται, η πάλη για το κλείσιμο των νατοϊκών βάσεων και για την έξοδο της Ελλάδας από το ΝΑΤΟ και κάθε ιμπεριαλιστικό οργανισμό πρέπει να αποτελέσει ζωτικό διακύβευμα για την οικοδόμηση ενός διεθνιστικού μετώπου αλληλεγγύης των λαών απέναντι στον πόλεμο.

Ως συλλογικότητες επιδιώκουμε την επανέναρξη των διαδικασιών ενός μαχητικού αντιπολεμικού κινήματος ενάντια στη συμμετοχή του ελληνικού κράτους στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και τη μετατροπή του σε απέραντη Νατοϊκή βάση και πολεμικό ορμητήριο. Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο στηρίζουμε την πρόταση που κατατέθηκε από τον Διαρκή Αγώνα για αντιπολεμική/αντιιμπεριαλιστική διαδήλωση στην πόλη του Βόλου στις 13/5, ενώ ξεκινάμε διαδικασία για μια αντίστοιχη διαδήλωση στη βάση του Στεφανοβίκειου Μαγνησίας τον Σεπτέμβριο.

Συνέλευση Κατάληψης Παλιού Νεκροτομείου (Αλεξανδρούπολη)/ Πέλοτο, στο δρόμο για την αναρχία και τον κομμουνισμό (Ξάνθη), Δυσήνιος Ίππος (Πάτρα)/ Ταξική Αντεπίθεση (Αθήνα)

Προκήρυξη και κάλεσμα για την απεργία της 1ης Μάη. Μπορείς την κατεβάσεις σε μορφή pdf από εδώ.

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΠΛ. ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ | 10:00

Η ΦΕΤΙΝΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ ΝΑ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΕΙ ΟΤΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΓΩΝΑΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ

Η φετινή Πρωτομαγιά έρχεται με ένα ειδικό βάρος. Βρισκόμαστε στα απόνερα του κρατικού και καπιταλιστικού εγκλήματος στα Τέμπη με τη συσσωρευμένη οργή και αγανάκτηση, που αντανακλαστικά ξεχύθηκε στους δρόμους εκείνες τις ημέρες, να μην έχει προλάβει ούτε να καταλαγιάσει, ούτε να απολογιστεί. Ακόμα κι αν οι συγκεντρώσεις έπαυσαν, η συνειδητοποίηση για το πόσο λίγο αξίζουν οι ζωές μας σε τούτο το εκμεταλλευτικό σύστημα έχει βαθιά ριζωθεί μέσα μας. Ταυτόχρονα, όμως, σύσσωμη η εγχώρια πολιτική σκηνή έχει το βλέμμα στραμμένο στις επερχόμενες εκλογές, προτείνοντάς μας «λύσεις» και  προγράμματα που μπροστά στην πραγματικότητα που βιώνουμε μοιάζουν το λιγότερο αστεία. Μάς μιλάνε για αυξήσεις κατώτατου μισθού και επιδόματα της τάξεως κάποιων δεκάδων ευρώ, όταν το κόστος ζωής μας (βασικά αγαθά, ενοίκια και ενέργεια) έχει υπερδιπλασιαστεί. Τάζουν εκσυγχρονισμό των υποδομών όταν τα κοινωνικά αγαθά και η πρόνοια (υγεία, παιδεία, νερό) υποτιμούνται και ιδιωτικοποιούνται.

Από το ξέσπασμα της κρίσης του ’08 και μετά, επιβιώνουμε μέσα σε μία διαρκή κατάσταση σοκ και ανασφάλειας. Χωρίς να παραβλέπεται η δυναμικότητα της εξέγερσης του ’08 και των αντι-μνημονιακών κινητοποιήσεων, ούτε το πολιτικό αποτύπωμα που άφησε στα κινήματα, οι αλλεπάλληλες κρίσεις που βιώνουμε έκτοτε μάς κρατάνε σε μια συνεχή θέση άμυνας. Είτε το πρόσχημα είναι τα μνημόνια, είτε είναι ο κορονοϊός, είτε ο πόλεμος στην Ουκρανία και ο πληθωρισμός, το αποτέλεσμα για εμάς είναι το ίδιο. Οι μισθοί πέφτουν και δεν φτάνουν ούτε για τα βασικά. Η ανεργία και η ανασφάλιστη εργασία γίνονται κανόνας, και ταυτόχρονα ο νόμος Χατζηδάκη νομιμοποίησε την ελαστικοποιημένη εργασία. Παράλληλα, όσα είναι απαραίτητα για να ζήσουμε αξιοπρεπώς – ένα σπίτι με θέρμανση, ρεύμα και νερό, δωρεάν περίθαλψη και εκπαίδευση – αντιμετωπίζονται ως εμπορεύματα. Η πρόσβασή μας σε αυτά γίνεται όλο και δυσκολότερη και θεωρείται πλέον «ατομική υπόθεση».

Με λίγα λόγια, η υποτίμησή μας γίνεται ακόμα πιο αισθητή, όχι μόνο από τη μείωση του άμεσου, αλλά και του έμμεσου μισθού. Με καταλύτη την υγειονομική κρίση του κορονοϊού, το κράτος επαναπροσδιόρισε όσα μπορεί να μας «παρέχει», ανοίγοντας νέα πεδία κερδοφορίας: Τα κοινωνικά αγαθά. Η στέγαση, η υγεία, η παιδεία, το ρεύμα, το νερό, ο φυσικός πλούτος, οι μεταφορές και οι δημόσιοι χώροι με σταθερά βήματα προετοιμάζονται ως οι νέες αγορές, απ’ όπου θα παρασιτήσουν και θα μπορέσουν να ρεφάρουν οι καπιταλιστές. Από τα funds που πετάνε ανθρώπους στο δρόμο, τους χιλιάδες νεκρούς που δεν κατάφερε να περιθάλψει το ετοιμόρροπο ΕΣΥ και τα επικίνδυνα φθηνά μέσα θέρμανσης μέχρι τη δολοφονική σύγκρουση δυο τραίνων λόγω γνωστών και διαχρονικών ελλείψεων στα συστήματα ασφαλείας, η νεοφιλελεύθερη επέλαση σημαίνει για εμάς περισσότερη εξαθλίωση και θάνατο.

Το ζήτημα, όμως, δεν είναι μόνο υλικό. Οι κρίσεις αυτές, που κάθε τόσο αλλάζουν όνομα, και κάθε φορά υποβαθμίζουν λίγο παραπάνω τις ζωές μας, παρουσιάζονται τάχα ως φυσικά φαινόμενα, ανεξάρτητα από το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα, και κανονικοποιούνται στις συνειδήσεις μας όλο και περισσότερο. Έχουμε φτάσει σε σημείο να θεωρούμε καθημερινότητα τους θανάτους εν ώρα εργασίας από ελλιπή μέτρα, τις γυναικοκτονίες, τις δολοφονίες συνανθρώπων μας στο Αιγαίο και στα σύνορα, τις πολεμικές συρράξεις και τη διαρκή όξυνση του προπολεμικού κλίματος. Οι εξουσιαστές μας μπορούν ευθαρσώς να αναφέρονται στα θύματα των Τεμπών ως «παράπλευρες απώλειες απαραίτητες για τον εκσυγχρονισμό» και η καταστολή των ΜΑΤ όταν αντιδρούμε σε όλα τα παραπάνω να θεωρείτε οριακά δικαιολογημένη.  Δεν υπάρχει, όμως, τίποτα το φυσικό σε ένα αδηφάγο σύστημα που «διορθώνει» τις δομικές του κρίσεις με περισσότερο θάνατο. Και ύστερα βάζει τους πολιτικούς διαχειριστές του να αποσπάσουν τη συναίνεση μας για τη νέα, πιο βάρβαρη αφαίμαξή μας στο όνομα της «ανάπτυξης», του «εκσυγχρονισμού» και του «εθνικού συμφέροντος».

Από τον πάντα επίκαιρο αγώνα για το 8ωρο, μέχρι τις κρατικές δολοφονίες στα τραίνα και τα ψευτοδιλήμματα για τους νέους διαχειριστές  αυτού του σάπιου συστήματος  το συμπέρασμα για εμάς, την κοινωνική βάση, είναι κοινό: Κράτος και Κεφάλαιο μας κλέβουν τη ζωή. Σε κάθε γωνιά του πλανήτη, είτε βρισκόμαστε σε πόλεμο, είτε σε ειρήνη, αντιλαμβανόμαστε ότι χαμένοι θα είμαστε εμείς. Ας μην έχουμε αυταπάτες, είτε με αριστερό είτε με δεξιό προσωπείο το κράτος πάντα τάσσεται υπέρ του κεφαλαίου. Η υποτίμηση που δεχόμαστε δεν είναι «ατομική» επιλογή συγκεκριμένων κομμάτων, αλλά δομικό στοιχείο του συστήματος που βασίζεται στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο με σκοπό το κέρδος των λίγων. Ας αναγνωρίσουμε με ποιους έχουμε κοινά συμφέροντα, βασιζόμενοι στην πραγματικότητα και σε όσα ζούμε. Κόντρα στον κοινωνικό  κανιβαλισμό, στις ατομικές λύσεις και στη λογική της ανάθεσης, να σταθούμε η μία πλάι στον άλλον και να αντεπιτεθούμε. Να οργανωθούμε στους χώρους της δουλειάς, στα σωματεία μας, σε κάθε κοινωνικό πεδίο. Να χτίσουμε αναχώματα κόντρα στην υποτίμησή μας και στο αυξημένο κόστος ζωής. Να εμπνευστούμε από τους νικηφόρους εργατικούς αγώνες του τελευταίου χρόνου. Να απαιτήσουμε καλύτερους και αξιοπρεπείς μισθούς και συνθήκες εργασίας, ελεύθερη πρόσβαση σε όλα τα βασικά αγαθά ως κομμάτι του μισθού μας, ως την ελάχιστη επιστροφή της εργατικής μας δύναμης. Με όχημα την αλληλεγγύη στους ανθρώπους της τάξης μας, να μπλοκάρουμε την ακρίβεια με απεργίες, αρνήσεις πληρωμών, αυτομειώσεις και με το στήσιμο των δικών μας δικτύων και δομών αλληλοβοήθειας. Να κάνουμε ξεκάθαρο ότι δεν θα πολεμήσουμε κανέναν άνθρωπο της τάξης μας από την άλλη πλευρά των συνόρων.

ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑΚΗ ΔΥΣΤΟΠΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΚΡΙΒΕΙΑ
ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΤΑ ΑΙΤΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ
ΓΙΑ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΣ ΜΙΣΘΟΥΣ ΚΑΙ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΙΣ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ
ΑΠΑΝΤΑΜΕ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΒΑΣΙΚΩΝ ΑΓΑΘΩΝ

ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΣΥΝΗΘΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ

ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ

ΚΑΜΙΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ
ΟΙ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΟΥΣ!

ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΙ, ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΙ, ΜΑΧΗΤΙΚΟΙ ΤΑΞΙΚΟΙ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ

ΤΑΞΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ

Πέλοτο
Αυτόνομο Στέκι Ξάνθης