Category Archives: Πολιτικές Θέσεις – Παρεμβάσεις

Κείμενα, δράσεις, εκδηλώσεις, συμμετοχή σε διαδηλώσεις

ΑΤΑΞΙΝΟΜΗΤΑ, ΔΙΕΘΝΙΣΜΟΣ, Διεθνισμός, ΔΡΑΣΕΙΣ, ΚΕΙΜΕΝΑ, Πολιτικές Θέσεις - Παρεμβάσεις

75 ΧΡΟΝΙΑ ΝΑΤΟ..ΧΟΥΝΤΕΣ,ΠΟΛΕΜΟΙ,ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ

Μπορείς να κατεβάσεις την παρακάτω ανακοίνωση σε μορφή pdf από εδώ.

75 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ, Η ΟΞΥΝΣΗ ΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ, Η ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΚΑΙ Η ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΜΟΝΟΔΡΟΜΟ

Συμπληρώνονται 75 χρόνια από την ίδρυση του ΝΑΤΟ, αλλά και 72 από τη συμμετοχή του Ελληνικού κράτους στους σχεδιασμούς του. Δικτατορίες, ταχείες επεμβάσεις, βομβαρδισμοί, πόλεμοι και νέοι πόλεμοι στο όνομα της «δημοκρατίας» είναι αρκετά για να γίνει κατανοητό πόσο αναγκαίο είναι ντόπιοι και ξένοι προλετάριοι να αντισταθούμε και να μπλοκάρουμε τις επιδιώξεις των εκμεταλλευτών μας, επίσης ντόπιων και ξένων.

75 χρόνια μετά το ελληνικό κράτος ακολουθεί και συμμετέχει με κλειστά μάτια στους σχεδιασμούς του ιμπεριαλιστικού πόλου στον οποίο είναι προσδεμένο, δηλαδή το ΝΑΤΟ.

Από το βράδυ της 26ης Φεβρουαρίου η φρεγάτα «Ύδρα» απέπλευσε από το ναύσταθμο της Σαλαμίνας και μετά από μια μικρή στάση στη βάση της Σούδας κατέληξε στις 3 Μαρτίου στην Ερυθρά Θάλασσα, για να ενσωματωθεί στην ευρωενωσίτικη στρατιωτική επιχείρηση «Ασπίδες» (EUNAVFOR ASPIDES), η οποία πραγματοποιείται συνδυαστικά με την αμερικανοβρετανική επιχείρηση «PROSPERITY GUARDIAN». Στόχος της εν λόγω επιχείρησης, η οποία διαφημίζεται ως η μεγαλύτερη που έχει αναλάβει ποτέ η ΕΕ, είναι η καταστολή των ανταρτών Χούθι που πραγματοποιούν ενέργειες παρενόχλησης σε πολεμικά και εμπορικά πλοία, ως απάντηση στη συνεχιζόμενη ανθρωποσφαγή που πραγματοποιεί το Ισραηλινό κράτος στα Παλαιστινιακά εδάφη. Το ελληνικό κράτος, στρατηγικός σύμμαχος του Ισραήλ σε οικονομικό, διπλωματικό και στρατιωτικό επίπεδο, με τη συμμετοχή του στην επιχείρηση «Ασπίδες» κλιμακώνει τη συνενοχή του στο εν εξελίξει μακελειό. Ο κομβικός ρόλος του ελληνικού κράτους φανερώνεται με την παραχώρηση του Ελληνικού Στρατηγείου Επιχειρήσεων της ΕΕ (ΕΣΕΕΕ/EU – OHQ), με έδρα την 1η Στρατιά στη Λάρισα, το οποίο λειτουργεί ως συντονιστικό κέντρο της επιχείρησης.

Πάνω από 75.000 τραυματίες, 35.000 νεκροί, βομβαρδισμένα νοσοκομεία και σπίτια έχουν γίνει πλέον καθημερινότητα στην Λωρίδα της Γάζας που βρίσκεται σε εμπόλεμη ζώνη από το φασιστικό κράτος του Ισραήλ εδώ και 6 μήνες. Ένας λαός που πάνω από μισό αιώνα αγωνίζεται σθεναρά ενάντια σε μια από τις πιο ισχυρές πολεμικές μηχανές, με απεργίες πείνας, νεκρούς και καθημερινές θυσίες σήμερα οδηγείται σε ολοκληρωτική σφαγή.

Και σε αυτό τον πόλεμο το ελληνικό κράτος είναι συνένοχο. Μέσα από την πάγια και αναβαθμισμένη συνεργασία του με το κράτος του Ισραήλ ενισχύει και νομιμοποιεί τη δολοφονική παρουσία του ισραηλινού κράτους στην περιοχή και την εν εξελίξει γενοκτονία των παλαιστίνιων στέλνοντας πολεμικά πλοία στη Γάζα.

Έχουμε, λοιπόν, κάθε λόγο να μπλοκάρουμε την αναβάθμιση της παρουσίας του ΝΑΤΟ στην περιοχή, που πάει χέρι-χέρι με την – εντός της χώρας- πολεμική προετοιμασία.

Την στιγμή που δαπανώνται υπέρογκα ποσά για πολεμικούς εξοπλισμούς για τα συμφέροντα των κυρίαρχων έναντι των τεράστιων κοινωνικών αναγκών, την στιγμή που ολοένα και περισσότερα ερευνητικά προγράμματα δημιουργoύνται στα πανεπιστήμια σε συνεργασία με τον ελληνικό στρατό και την πολεμική μηχανή του ΝΑΤΟ. Τη στιγμή που ο ελλαδικός χώρος μετατρέπεται σε μία απέραντη νατοϊκή βάση, τη στιγμή που ετοιμάζεται η μεταφορά νέων υπερόπλων και υποδομών του οργανισμού σε κάθε άκρη του ελλαδικού χώρου. Τη στιγμή που ο παλαιστινιακός λαός οδηγείται στο θάνατο. Τη στιγμή που οι εθνικισμοί στην περιοχή προετοιμάζουν το έδαφος για νέες επεμβάσεις, αλλά και τη στιγμή που ο κίνδυνος νέων εντάσεων και πολέμων γίνεται όλο και πιο υπαρκτός έχουμε κάθε χρέος να δομήσουμε ένα στιβαρό και μαχητικό αντιπολεμικό κίνημα.

Να οικοδομήσουμε ένα πλατύ, ταξικό, διεθνιστικό μπλοκ απέναντι στον πόλεμο, το μιλιταρισμό, την κρατική και παρακρατική τρομοκρατία. Να μπλοκάρουμε τη συμμετοχή του ελληνικού κράτους στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και τη σφαγή του Παλαιστινιακού λαού. Να φέρουμε τον πόλεμο στα μετόπισθεν, να οργανωθούμε, να ενωθούμε, να αγωνιστούμε ενάντια στη φτώχεια, την ταξική υποτίμηση, το φασισμό. Να δομήσουμε στις διαδικασίες του αγώνα την κοινωνική αντιπρόταση για έναν κόσμο αλληλεγγύης, κοινοκτημοσύνης, ισότητας, ελευθερίας. Για έναν κόσμο χωρίς σύνορα, τάξεις, πολέμους. Ένα κόσμο που θα φέρει την ειρήνη για όλη την ανθρωπότητα.

ΚΑΜΙΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ-ΚΑΜΙΑ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ

ΝΑ ΚΛΕΙΣΟΥΝ ΟΛΕΣ ΟΙ ΒΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΕΣ ΕΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΝΑΤΟ

*φωτογραφία από την σημερινή προγραμματισμένη αντιπολεμική συγκέντρωση με αφορμή την συμπλήρωση 75 χρόνων από την ίδρυση του ΝΑΤΟ

ΑΦΙΣΕΣ, ΔΡΑΣΕΙΣ, Εργατικα ατυχηματα, Εργατικες Συγκετρωσεις - επετειακες και μη, ΚΕΙΜΕΝΑ, Κυριακατικη Εργασια, Πολιτικές Θέσεις - Παρεμβάσεις, Προγραμματα Ωφελειας του Κεφαλαιου, συγχρονες εργασιακες σχεσεις

ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΤΗΣ ΞΑΝΘΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΟ ΝΟΜΟ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ

Παρέμβαση πραγματοποιήθηκε τις προηγούμενες ημέρες σε κεντρικούς δρόμους της Ξάνθης με αφισοκόλληση και με μοίρασμα κειμένων σε εργαζομένους και μη , για τον νέο αντεργατικό νόμο Γεωργιάδη που  έρχεται να κατοχυρώσει την επίσημη κατάργηση του 8ωρου  δίνοντας την «δυνατότητα» στον εργαζόμενο να δουλεύει έως 13 ώρες τη μέρα, σε δύο διαφορετικούς εργοδότες.

Τα κείμενα που μοιράστηκαν μπορείς να τα κατεβάσεις σε μορφή pdf από παρακάτω.

κείμενο 1

κείμενο 2

 

Εργατικα ατυχηματα, Εργατικες Συγκετρωσεις - επετειακες και μη, ΚΕΙΜΕΝΑ, Κυριακατικη Εργασια, Πολιτικές Θέσεις - Παρεμβάσεις, Προγραμματα Ωφελειας του Κεφαλαιου, συγχρονες εργασιακες σχεσεις

Κείμενο – καλέσματα ομάδων, συλλογικοτήτων εν όψει του διημέρου 14-15 Δεκεμβρίου με αιχμή τον αντεργατικό νόμο Γεωργιάδη

Η ΔΙΑΡΚΗΣ ΕΝΤΑΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΕΞΑΤΟΜΙΚΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΜΑΣ, ΟΙ ΠΟΛΥΠΛΗΘΕΙΣ ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΕΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ ΚΑΙ Ο ΝΕΟΣ ΝΟΜΟΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ:

ΜΙΑ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΥΠΟΘΕΣΗ

Το 2023 σημειώθηκαν 161 θάνατοι και 260 σοβαροί τραυματισμοί σε χώρους εργασίας, οι περισσότεροι καταγεγραμμένοι των τελευταίων ετών. Γνωρίζουμε πολύ καλά πως αυτά τα νούμερα δεν είναι απλά στατιστικά στοιχεία, ούτε αποτελούν «μεμονωμένα περιστατικά» και «τραγωδίες», όπως συχνά αναπαράγεται από τα μέσα ενημέρωσης, αλλά συνθέτουν την εργασιακή πραγματικότητα, την οποία βιώνουμε καθημερινά οι περισσότεροι/ες από εμάς. Μια πραγματικότητα διαρκούς εντατικοποίησης, εξατομίκευσης, ευέλικτων ωραρίων, αδήλωτης και υποδηλωμένης εργασίας και ελλιπών μέτρων προστασίας στους χώρους δουλειάς μας ͘ εν τέλει μια πραγματικότητα διαρκούς απαξίωσης της εργασιακής μας δύναμης. Παράλληλα, γεγονότα όπως το έγκλημα των Τεμπών, η δολοφονία των μεταναστ(ρι)ών στην Πύλο, οι πλημμύρες στη Θεσσαλία, η διαχείριση των δασικών πυρκαγιών, η κρατική διαχείριση του Covid-19 και οι αστυνομικές δολοφονίες (Κώστας Μανιουδάκης, Χρήστος Μιχαλόπουλος κ.ά) αναδεικνύουν εν τέλει την συνολικότερη υποτίμηση των ίδιων μας των ζωών. Την τελευταία δεκαπενταετία, το κεφάλαιο στο όνομα της ανάπτυξης –ή στη πραγματικότητα, στην προσπάθεια αναπαραγωγής του, εντός των δομικών κρίσεων του καπιταλισμού- και το ελληνικό κράτος μειώνουν συστηματικά το λαϊκό εισόδημα, καταργούν εργατικά δικαιώματα, ενώ επιδιώκουν να κάμψουν κάθε εργατική αντίσταση, ακόμα και τις θεσμικά κατοχυρωμένες. Αυτή την πολιτική έρχεται να επισφραγίσει το ο νόμος Γεωργιάδη που ψηφίστηκε το Σεπτέμβρη του 2023 και αποτελεί συνέχεια του νομοσχεδίου Χατζηδάκη.Πιο συγκεκριμένα, ο εν λόγω νόμος έρχεται να κατοχυρώσει την επίσημη κατάργηση του 8ωρου (αφού ήδη ο περισσότερος κόσμος, λόγω των χαμηλών μισθών, κάνει δύο δουλειές «μαύρα»), δίνοντας την «δυνατότητα» στον εργαζόμενο να δουλεύει έως 13 ώρες τη μέρα, σε δύο διαφορετικούς εργοδότες. Με αυτό τον τρόπο, νομιμοποιεί την μαύρη εργασία και προσπαθεί να καλύψει τα κενά που υπάρχουν σε εργατικό δυναμικό σεπολλούς κλάδους της ελληνικής οικονομίας. Παράλληλα, η εφαρμογήσυμβάσεων μηδενικών ωρών οδηγεί σε σχέσεις ομηρίας των εργαζομένων και σε καθεστώς μόνιμης αναμονής, με τα αφεντικά να έχουν το δικαίωμα να ειδοποιήσουν για την παροχή εργασίας ακόμα και έως 24 ώρες πριν. Το νέο μοντέλο stand by εργασίας συρρικνώνει τον ελεύθερο χρόνο του εργαζόμενου δεσμεύοντάς τον σε ένα καθεστώς διαρκούς αβεβαιότητας, περιμένοντας να «αξιοποιηθεί» ανάλογα με τις εκάστοτε εργοδοτικές ανάγκες. Επίσης, μειώνεται η δοκιμαστική περίοδος των εργαζομένων, αφού το διάστημα του ενός χρόνου γίνεται 6 μήνες, αφήνοντας τους έκθετους σε απολύσεις ή όπως αλλιώς αυτές πλέον αποκαλούνται ως λήξεις συμβάσεων, χωρίς κανένα δικαίωμα σε αποζημίωση. Τέλος ο νέος νόμος – πλαίσιο για τα εργασιακά έρχεται να συμπληρώσει τη νομοθεσία ΣΥΡΙΖΑ καθώς και αυτή του Κ. Χατζηδάκη για την καταστολή των αγώνων και την στοχοποίηση των σωματείων περιορίζοντας σημαντικά το δικαίωμα των εργαζομένων να αντιδρούν στους χώρους εργασίας. Στο νομικό οπλοστάσιο του κεφαλαίου προστίθεται πλέον και η ποινική δίωξη με φυλάκιση και επιβολή χρηματικού προστίμου, σε όποιον παρεμποδίσει εργαζόμενο να δουλέψει εν μέσω απεργίας. Κοινώς μέχρι και η ντροπή της εργατικής τάξης, οι λεγόμενοι απεργοσπάστες, αποκτούν νομική στέγη για να εξυπηρετούν τα συμφέροντα των αφεντικών τους, διασπώντας την ταξική ενότητα.

Ταυτόχρονα, ψηφίστηκε στη βουλή ο ακραία ταξικός σε βάρος του κόσμου της εργασίας νέος φορολογικός νομος Χατζηδάκη, που αποτελεί έναν ακόμα κρίκο στην αλυσίδα της αντικοινωνικής επίθεσης με τη φοροεπιδρομή εναντίον ενός αξιοσημείωτου τμήματος εργαζόμενων (με μπλοκάκι), την αύξηση του ΦΠΑ και των φόρων (άρα και της ακρίβειας) επί των αγαθών και των υπηρεσιών και ταυτόχρονα είναι προκλητικά μεροληπτικός προς όφελος του μεγάλου κεφαλαίου με τη διατήρηση και ενίσχυση των φοροαπαλλαγών. Ακόμα και η επίθεση εναντίον των μικροαστικών στρωμάτων έχει ως στόχο την εκκαθάριση της αγοράς και τον μονοπωλιακό της έλεγχο στο πλαίσιο της ευρύτερης καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης.

Μέσα σε αυτό το ζόφο της κατά μέτωπο επίθεσης κράτους και κεφαλαίου απέναντι στην κοινωνική βάση, μέσα σε ένα επιβαλλόμενο περιβάλλον ιδιώτευσης και εξατομίκευσης, είναι πιο αναγκαίο από ποτέ, όλοι και όλες μας, να υψώσουμε συλλογικά αναχώματα απέναντι στην διαρκή απαξίωση των ζωών μας. Ορμώμενοι από πρόσφατους –και όχι μόνο – συλλογικούς και μαχητικούς αγώνες της τάξης μας, όπως αυτός της E-Food και των εργατών στις προβλήτες της Cosco, στα Λιπάσματα Καβάλας και την Μαλαματίνα, εγχώρια, αλλά και παγκοσμίως, όπως αυτοί των εργαζομένων στην Amazon και στα εργοστάσια του Μπαγλαντές, να εμπνευστούμε για την συνέχεια της ταξικής πάλης. Να δίνουμε το παρόν στα ταξικά σωματεία, συνδέοντας παράλληλα τους εργατικούς με τους ευρύτερους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες, να προχωράμε πλάι πλάι με φοιτητικά και μαθητικά κινήματα, να επαν-οικειοποιηθούμε την προλεταριακή αντιβία. Από τους καθημερινούς αγώνες στις δουλειές μας για την υπεράσπιση των προλεταριακών μας συμφερόντων, έως τις μεγάλες απεργιακές κινητοποιήσεις να πορευτούμε συλλογικά και να ανασυγκροτήσουμε το ανταγωνιστικό εργατικό κίνημα, μέχρι την κατάργηση της τάξης μας.

Στη διάρκεια του διημέρου 14 – 15 Δεκεμβρίου στην Αλεξανδρούπολη, την Ξάνθη, την Πάτρα και την Αθήνα θα διεξαχθούν εκδηλώσεις, κινητοποιήσεις, συγκεντρώσεις και παρεμβάσεις με αιχμή τον αντεργατικό νόμο Γεωργιάδη και τις δολοφονίες στα εργασιακά κάτεργα.

Δυσήνιος Ίππος (Πάτρα), Ταξική Αντεπίθεση (Αθήνα), Πέλοτο (Ξάνθη), Συνέλευση Κατάληψης Παλιού Νεκροτομείου (Αλεξανδρούπολη)

ΔΡΑΣΕΙΣ, Πολιτικές Θέσεις - Παρεμβάσεις, συγχρονες εργασιακες σχεσεις

ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΕ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑ ΤΟΥ ΟΜΙΛΟΥ “ΑΒ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΣ”

Την Πέμπτη 5/10, πραγματοποιήσαμε παρέμβαση με τρικάκια, πανό και μοίρασμα κειμένων στο σούπερ-μάρκετ “ΑΒ Βασιλόπουλος” στην πόλη της Ξάνθης με αφορμή την είδηση για πάνω από 800 απολύσεις εργαζομένων πανελλαδικά.

Μπορείς να κατεβάσεις την ανακοίνωση σε pdf από εδώ  ή να την διαβάσεις παρακάτω.

H ‘’ΑΒ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΣ’’ ΑΠΟΛΥΕΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ

ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΝΑ ΤΗΝ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ

 Η ”ΑΒ Βασιλόπουλος”, σε μια κίνηση που καθόλου δε μας ξενίζει, πραγματοποιεί περίπου 900 απολύσεις.

Σε ό,τι αφορά το εργατικό δυναμικό της εταιρείας, το 2022 καταγράφηκε σημαντική μείωση στον αριθμό εργαζομένων. Από 14.774 άτομα το 2021 ο αριθμός μειώθηκε στις 13.896 άτομα το 2022, δηλαδή κατά 878 άτομα. Για την <<καλύτερη εξυπηρέτηση>> των πελατών, η εταιρεία έχει προχωρήσει σε αύξηση εργατοωρών σε υφιστάμενο προσωπικό (περίπου 500 άτομα).

H συγκεκριμένη εργοδοσία δεν είναι η πρώτη φορά που προβαίνει σε τέτοιου είδους κινήσεις απέναντι στους εργαζομένους της. Περιστατικά απολύσεων, εξαντλητικά ωράρια, εντατικοποίηση της εργασίας και μισθοί πείνας είναι μόνο λίγα από αυτά που συχνά καταγγέλλονται.

Τα αφεντικά μας έχουν τα δικά τους συμφέροντα και τη δική τους ατζέντα, πρέπει να ορίσουμε και εμείς τη δική μας. Ζούμε σε μία περίοδο που καταλαβαίνουμε πιο πολύ από ποτέ οτί η επέλαση αυτού του σάπιου κρατικού-καπιταλιστικού συστήματος στην κοινωνική βάση είναι απάνθρωπη, δολοφονική και δεν έχει τέλος!

Από τον νόμο Χατζηδάκη ο οποίος, μεταξύ άλλων, καταργεί το οκτάωρο και επιτίθεται στην συνδικαλιστική δράση μέχρι και τον νέο αντεργατικό νόμο Γεωργιάδη που προβλέπει επέκταση του μέγιστου αριθμού ωρών απασχόλησης από 48 σε 78 ώρες δουλειάς την εβδομάδα, επιτρέποντας, ταυτόχρονα, 13 ώρες καθημερινής εργασίας σε πάνω από έναν εργοδότη,  όλα αυτά αποτελούν ένα στιγμιότυπο της ιστορικής επίθεσης που βιώνουμε από κράτος και κεφάλαιο στον σύγχρονο εργασιακό μεσαίωνα.

Την ώρα που το κράτος σπέρνει θάνατο και τρομοκρατία, οι από τα κάτω αυτής της κοινωνίας, οφείλουμε να προτάξουμε την ζωή και την αλληλεγγύη. Οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι νέοι, ντόπιοι και μετανάστες,  να πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας, να οργανωθούμε και να αγωνιστούμε, συλλογικά, αυτοοργανωμένα και αδιαμεσολάβητα .Απέναντι στην περεταίρω υποτίμηση των ζωών μας, να στήσουμε τις δικές μας δομές σε κάθε γειτονιά, σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε σημείο που συναντιόμαστε, να επικοινωνήσουμε τα κοινά μας προβλήματα, να σταθούμε μαζί πάνω στην αρχή της αλληλοβοήθειας. Να στήσουμε αναχώματα στην καπιταλιστική αναδιάρθρωση διεκδικώντας αξιοπρεπείς όρους ζωής.

ΟΙ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ

ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ-Η ΤΑΞΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ ΜΕ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΤΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ, ΜΕ ΣΤΗΣΙΜΟ ΕΡΓΑΤΙΚΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΩΝ

ΓΙΑ ΝA ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΟΥΜΕ ΤΑ ΔΙΚΑΩΜΑΤΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ

ΑΦΙΣΕΣ, Περιβάλλον, Πολιτικές Θέσεις - Παρεμβάσεις

ΔΙΑΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΑΦΙΣΑ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΙΣ ΠΥΡΚΑΓΙΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΛΥΜΜΗΡΕΣ

Αυτοί που λεηλατούν την φύση και τις ζωές μας είναι υπεύθυνοι

για τα 1.726.260 στρέμματα καμένης γης, τους 28 νεκρούς λόγω των πυρκαγιών, την πλημμυρισμένη Θεσσαλία, τους δεκάδες νεκρούς λόγω των πλημμυρών, τα χιλιάδες νεκρά ζώα.

Κόντρα σε κράτος και κεφάλαιο που αφήνουν πίσω τους μόνο στάχτες, πλημμύρες και θάνατο

Να χτίσουμε έναν κόσμο αλληλεγγύης και ισότιμης συνύπαρξης ανθρώπου και φύσης

Πέλοτο, Δυσήνιος Ίππος, Ταξική Αντεπίθεση, Συνέλευση Κατάληψης Παλιού Νεκροτομείου

ΔΡΑΣΕΙΣ, ΚΕΙΜΕΝΑ, Κοινωνικος Κανιβαλισμος, Πολιτικές Θέσεις - Παρεμβάσεις

ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΕ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑ LIDL ΞΑΝΘΗΣ

Την Παρασκευή 25/2 πραγματοποιήθηκε παρέμβαση στο κατάστημα LIDL Ξάνθης με αφορμή το περιστατικό που σημειώθηκε σε κατάστημα της Αθήνας, στο Ίλιον, το Σάββατο 12 Φλεβάρη, όπου 70χρονη πιάστηκε να κλέβει τρόφιμα αξίας 30€ και οι υπεύθυνοι του καταστήματος προχώρησαν σε μήνυση. Μπορείς να κατεβάσεις την ανακοίνωση σε μορφή pdf από εδώ.

Φτώχια, ακρίβεια, κανιβαλισμός – αυτό είναι το κράτος και ο καπιταλισμός.

Το Σάββατο 12 Φλεβάρη 70χρονη πιάστηκε να κλέβει τρόφιμα αξίας 30€ από κατάστημα supermarket της εταιρίας LIDL στο Ίλιον. Οι υπεύθυνοι του καταστήματος, παρά τις εκκλήσεις των πελατών που προθυμοποιήθηκαν να πληρώσουν το αντίτιμο των προϊόντων, παρέμειναν ανένδοτοι κάνοντας της μήνυση. Οι έντονες αντιδράσεις έκαναν την εταιρία να τα «μαζέψει», ενώ δεν έλλειψε η ανακοίνωση με τις γνωστές φανφάρες περί κοινωνικής ευαισθησίας που έχουν οι συγκεκριμένες αλυσίδες. Την παρτίδα ήρθε να «σώσει» ο Σκλαβενίτης, προσπαθώντας να αντλήσει υπεραξία απ’ το γεγονός, η ίδια εταιρία που στην έξαρση της πανδημίας είχε επιβάλλει εξαντλητικά ωράρια και απάνθρωπες συνθήκες εργασίας στους εργαζομένους της.

Αυτό είναι ένα στιγμιότυπο από το ζοφερό μέλλον που μας ετοιμάζουν. Το κόστος διαβίωσης για την κοινωνική βάση γίνεται όλο και πιο δυσβάσταχτο, ενώ η πρόσβαση σε κοινωνικά αγαθά θεωρείται πολυτέλεια. Την ώρα που το κράτος σπέρνει θάνατο και τρομοκρατία, οι από τα κάτω αυτής της κοινωνίας, οφείλουμε να προτάξουμε την ζωή και την αλληλεγγύη. Απέναντι στον κοινωνικό κανιβαλισμό και την περεταίρω υποτίμηση των ζωών μας, να στήσουμε τις δικές μας δομές σε κάθε γειτονιά, σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε σημείο που συναντιόμαστε, να επικοινωνήσουμε τα κοινά μας προβλήματα, να σταθούμε μαζί πάνω στην αρχή της αλληλοβοήθειας. Να στήσουμε αναχώματα στην καπιταλιστική αναδιάρθρωση διεκδικώντας αξιοπρεπείς όρους ζωής.

 ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΟΝΟΣ/ΚΑΜΙΑ ΜΟΝΗ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΩΝ

ΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ – ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ

ΚΑΛΕΣΜΑΤΑ ΣΕ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΑΥΞΗΜΕΝΟ ΚΟΣΤΟΣ ΖΩΗΣ – ΑΚΡΙΒΕΙΑ, ΑΝΑΤΙΜΗΣΕΙΣ ΚΑΙ «ΧΑΡΑΤΣΙΑ»: ΓΙΑ ΕΜΑΣ Ο ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΣ, ΓΙΑ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ Η ΚΕΡΔΟΦΟΡΙΑ..

ΑΦΙΣΕΣ, ΚΕΙΜΕΝΑ, Πολιτικές Θέσεις - Παρεμβάσεις, συγχρονες εργασιακες σχεσεις

ΚΑΛΕΣΜΑΤΑ ΣΕ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΑΥΞΗΜΕΝΟ ΚΟΣΤΟΣ ΖΩΗΣ – ΑΚΡΙΒΕΙΑ, ΑΝΑΤΙΜΗΣΕΙΣ ΚΑΙ «ΧΑΡΑΤΣΙΑ»: ΓΙΑ ΕΜΑΣ Ο ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΣ, ΓΙΑ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ Η ΚΕΡΔΟΦΟΡΙΑ..

Καλέσματα σε κινητοποιήσεις ενάντια στο αυξημένο κόστος ζωής με κοινή ανακοίνωση των συλλογικοτήτων: Αναρχική Ομάδα «Δυσήνιος Ίππος» (Πάτρα), Ταξική Αντεπίθεση, ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών (Αθήνα, Θεσσαλονίκη),  Πέλοτο, στο δρόμο για την Αναρχία και τον Κομμουνισμό (Ξάνθη) και Κατάληψη Παλιού Νεκροτομείου (Αλεξανδρούπολη). Μπορείς να κατεβάζεις την ανακοίνωση σε μορφή pdf από εδώ.

 

Ακρίβεια, ανατιμήσεις και «χαράτσια»: για εμάς ο λογαριασμός, για το κεφάλαιο η κερδοφορία…

Έχουμε βιώσει καλά στο πετσί μας το τί σημαίνει για τις τσέπες και τις ζωές μας η διαρκής κρίση του κρατικού-καπιταλιστικού συστήματος, ένα νέο επεισόδιο της οποίας βιώνουμε τα τελευταία δύο χρόνια. Οι πολιτικές και οικονομικές ελίτ, προκειμένου να διαφυλάξουν και να αυξήσουν όσο περισσότερο μπορούν τα κέρδη τους, έχουν εξαπολύσει μια λυσσαλέα επίθεση σε βάρος της κοινωνικής πλειοψηφίας. Με μια σειρά αντιδραστικών-αντικοινωνικών μέτρων, στερούν από την κοινωνική βάση ακόμα και τα στοιχειώδη μέσα επιβίωσης, ανατρέπουν κατακτήσεις αιώνων και παραδίδουν όλα τα αγαθά και τις κοινωφελείς υπηρεσίες στα χέρια του κεφαλαίου, δημιουργώντας έτσι τις καλύτερες συνθήκες για την όξυνση της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης. Από τις αρχές του φθινοπώρου του 2021 βρίσκεται σε εξέλιξη ένα κύμα ανατιμήσεων σε καταναλωτικά και βιομηχανικά είδη, ένα νέο δηλαδή κύμα ακρίβειας το οποίο επηρεάζει βασικά αγαθά, όπως τα τρόφιμα, το ρεύμα, το φυσικό αέριο, τα καύσιμα. Συντελείται έτσι μια έμμεση μείωση στους μισθούς και τις συντάξεις της πλειοψηφίας της κοινωνίας, η οποία έρχεται να προστεθεί στη φορολογική ληστεία της τελευταίας δεκαετίας και η οποία έγινε στο όνομα της αποπληρωμής των χρεών στους «δανειστές». Δίπλα στην φορολογία και στις διαρκείς ανατιμήσεις, είδαμε τα τελευταία χρόνια και ευρύτερες αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις και ιδιωτικοποιήσεις σε μια σειρά από τομείς που επιβαρύνουν την καθημερινότητα της κοινωνίας, αυξάνουν το κόστος ζωής, καταβαραθρώνουν το βιοτικό επίπεδο.

H τελευταία έρευνα του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ δείχνει κάθετη μείωση της αγοραστικής δύναμης των ελληνικών νοικοκυριών, και δη στα χαμηλότερα εισοδήματα, η οποία πρακτικά σημαίνει πως η ακρίβεια εξαΰλωσε τον Δεκέμβριο το 10,4% του κατώτατου μισθού.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που ανακοίνωσε η ΕΛΣΤΑΤ για τον Δεκέμβριο, ο δείκτης Τιμών Καταναλωτή (πληθωρισμός) για τον Δεκέμβριο εκτινάχθηκε στο 5,1% από 4,8% που ήταν τον Νοέμβριο. Το πλέον ανησυχητικό είναι ότι οι αυξήσεις εντοπίζονται σε είδη ευρείας κατανάλωσης, εκτός βέβαια από την ενέργεια, εκεί όπου ο χορός καλά κρατεί. Πιο συγκεκριμένα, το φυσικό αέριο που σε σχέση με τον αντίστοιχο μήνα του 2020, έχει σημειώσει αύξηση 135,7%. Ακολουθούν Πετρέλαιο Θέρμανσης με αύξηση 34,1%, ο ηλεκτρισμός με 45% με πολλούς λογαριασμούς που είχαν έρθει πριν τον Δεκέμβριο να είναι ήδη αυξημένοι μέχρι και 170% , τα καύσιμα με 21,7%, αρνί και κατσίκι με 19,7%, ελαιόλαδο με 17% και πατάτες με 14,2%.

Σύμφωνα με έρευνες το 57% των ελληνικών νοικοκυριών δηλώνει ότι έχει περιορίσει τις αγορές βασικών αγαθών εξαιτίας των ανατιμήσεων ενώ την ίδια στιγμή οκτώ στους 10 (79%) έχουν περιορίσει τη θέρμανση τους!

Οι ανατιμήσεις αυτές, με χαρακτηριστικότερες όλων τις τεράστιες αυξήσεις στην ενέργεια, προκύπτουν ως αποτέλεσμα της ανάγκης του ντόπιου αλλά και του διεθνούς κεφαλαίου να επιστρέψει γρήγορα στην μέγιστη δυνατή κερδοφορία, αντανακλούν τους ανταγωνισμούς του «ελεύθερου» εμπορίου και της αγοράς ενώ σχετίζονται άμεσα με την στρατηγική της «απελευθέρωσης» της ενέργειας και της «πράσινης» μετάβασης, την οποία ευαγγελίζονται οι κυρίαρχοι. Για άλλη μια φορά λοιπόν, την κρίση και τους ανταγωνισμούς του καπιταλιστικού κόσμου πληρώνει η κοινωνική βάση.

Το νέο κύμα ακρίβειας έρχεται μέσα σε μια πολύ ιδιαίτερη κοινωνική συνθήκη και στην πραγματικότητα αποτελεί τη συνέχεια του αντικοινωνικού σχεδιασμού του κράτους και του κεφαλαίου, όπως αυτός συντελείται τα τελευταία χρόνια. Βρισκόμαστε περισσότερα από δέκα χρόνια μετά το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης του 2008 και σχεδόν 2 χρόνια από την εμφάνιση της πανδημίας. Μέσα σε αυτό το διάστημα, οι ταξικές ανισότητες έχουν οξυνθεί, το κόστος ζωής έχει αυξηθεί σε τρομακτικό βαθμό, ενώ οι μισθοί είναι χαμηλότεροι από ποτέ. Η περίοδος της πανδημίας είναι χαρακτηριστική των προθέσεων και του σχεδιασμού του κυριαρχίας. Από την αρχή της υγειονομικής κρίσης έγινε φανερό όχι μόνο ότι το κράτος αδιαφορεί για την προστασία της ανθρώπινης ζωής και της κοινωνικής πλειοψηφίας, αλλά και ότι όλες του οι κινήσεις αποσκοπούν στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων του κεφαλαίου. Έτσι, αντί να ενισχύσει το δημόσιο σύστημα υγείας, αντί να προσλάβει ιατρονοσηλευτικό προσωπικό και να λάβει ουσιαστικά μέτρα προστασίας στους χώρους εργασίας, το κράτος ήδη επεξεργάζεται το σχέδιο του «νέου ΕΣΥ» που περιλαμβάνει περεταίρω ιδιωτικοποίηση του συστήματος υγείας με την μη πρόσληψη και τις απολύσεις εργαζομένων, με τις εξαγγελίες για συγχωνεύσεις κλινικών και νοσοκομείων, με την είσοδο ιδιωτικών εταιριών στο δημόσιο σύστημα υγείας (ΣΔΙΤ), με το σπρώξιμο δεκάδων χιλιάδων ασθενών στον ιδιωτικό τομέα της Υγείας.

Πέρα όμως από το χώρο της υγείας, παρόμοιος σχεδιασμός υπάρχει και σε μια σειρά άλλων τομέων και υπηρεσιών όπως η εκπαίδευση, η ύδρευση, οι συγκοινωνίες, η στέγαση, οι δημόσιες υποδομές και περιουσία (από κτίρια μέχρι ολόκληρα βουνά και παραλίες). Χαρακτηριστικό είναι το ότι η ολοκληρωτική αναδιάρθρωση που συντελείται τα τελευταία χρόνια στον χώρο της εκπαίδευσης περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, την καθιέρωση διδάκτρων σε μεταπτυχιακά (και προπτυχιακά πλέον) προγράμματα σπουδών, την εμπλοκή όλο και περισσότερων ιδιωτικών εταιριών τόσο με πανεπιστημιακές υπηρεσίες όσο και με ερευνητικά προγράμματα, την επιβολή ταξικών φραγμών μέσω της μείωσης των εισακτέων και της θέσπισης της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής.

Επιπλέον, η επίθεση κράτους και κεφαλαίου ενάντια στην κοινωνική πλειοψηφία επεκτείνεται και στο ζήτημα της στέγασης. Εδώ και κάποιο καιρό, το κράτος έχει άρει τους περιορισμούς για τη διεξαγωγή των πλειστηριασμών και έχει ψηφίσει νέο πτωχευτικό κώδικα, ο οποίος απελευθερώνει τους πλειστηριασμούς και τις εξώσεις πρώτης κατοικίας. Συγκεκριμένα, ο νέος πτωχευτικός κώδικας, πατώντας πάνω στο δρόμο που άνοιξε η προηγούμενη κυβέρνηση Σύριζα και επιβάλλουν οι ντιρεκτίβες της ΕΕ, απελευθερώνει την πώληση και την ενοικίαση της πρώτης κατοικίας του «οφειλέτη», και μάλιστα με την ενεργοποίηση της σχετικής διαδικασίας από την τράπεζα, τα funds και άλλους πιστωτές. Μεταξύ άλλων, ο δανειολήπτης θα μεταβιβάζει την κυριότητα του ακινήτου σε ιδιωτικό ειδικό φορέα που θα συστήνεται για το σκοπό αυτό και στη συνέχεια θα μπορεί να γίνεται νοικάρης στο σπίτι του αντιμετωπίζοντας παράλληλα τη διαρκή απειλή της οριστικής έξωσης, αφού μετά από τρία χρόνια η τράπεζα θα έχει το ελεύθερο να καταγγείλει τη σύμβαση αν δεν καταβληθούν έγκαιρα 3 στη σειρά μηνιαία μισθώματα. Την ίδια στιγμή προβλέπεται η πλήρης ρευστοποίηση της περιουσίας του οφειλέτη, ο οποίος έχει πλέον πρόσβαση μονάχα στα ποσά του εισοδήματός του που καλύπτουν «εύλογες δαπάνες διαβίωσης». Σε μερικά ψίχουλα δηλαδή, ίσα για να μην πεθάνει. Με τον τρόπο αυτό, καθίσταται σαφές ότι για το κράτος, βασική επιδίωξη δεν είναι η κάλυψη μιας βασικής κοινωνικής ανάγκης, όπως είναι η στέγαση, αλλά η εξασφάλιση των κερδών για τις τράπεζες και το κεφάλαιο. Είναι ήδη ορατό το ενδεχόμενο, στο επόμενο διάστημα να ξεσπάσει μια τεράστια στεγαστική κρίση.

Μια ειδική μνεία θα πρέπει να γίνει και στο ζήτημα της ενέργειας, καθώς τα τελευταία χρόνια, όλες ανεξαιρέτως οι κυβερνήσεις και βάσει των οδηγιών της Ε.Ε. έχουν μετατρέψει τη χώρα σε ένα απέραντο εργοτάξιο «αναπτυξιακών» έργων που, σύμφωνα με τις εξαγγελίες τους, αποσκοπούν στην προώθηση «πράσινων» μορφών ενέργειας και στην ενεργειακή αυτάρκεια της χώρας. Η μπίζνα με τις ΑΠΕ όχι μόνο δεν έφερε αυτάρκεια -αντιθέτως-, όχι μόνο δεν έφερε μείωση των τιμών κατανάλωσης όπως ευαγγελίζονται όσοι επιδοτούνται αδρά από Ευρωπαϊκά κονδύλια για να παράξουν ακριβό ηλεκτρικό ρεύμα, αλλά την ίδια στιγμή εκτόξευσε τις τιμές της ενέργειας στα λαϊκά σπίτια ενώ ταυτόχρονα οι βιομήχανοι συνεχίζουν να παίρνουν ρεύμα στην τιμή κόστους. Το μεγαλύτερο ποσοστό της ΔΕΗ βρίσκεται εδώ και λίγο καιρό στα χέρια ιδιωτών και το άνοιγμα της αγοράς ενέργειας έχει φέρει μονάχα χειρότερες υπηρεσίες και άμεσες διακοπές ηλεκτροδότησης σε όσους χρωστάν δύο λογαριασμούς. Το μόνο που έχει μείνει για την κοινωνία από τις κυρίαρχες πολιτικές για την ενέργεια είναι τα καταστροφικά έργα που γίνονται σε όλη τη χώρα και τα οποία λεηλατούν κάθε φυσικό πόρο, επιβαρύνοντας τα βουνά, τα δάση, τα ποτάμια και τις θάλασσες.

Όλα όσα αναφέρονται παραπάνω, από τις ανατιμήσεις στα βασικά αγαθά και στο ρεύμα, τις ταχύτατες ιδιωτικοποιήσεις μίας σειράς -μέχρι πρότινος- δημόσιων υπηρεσιών, χώρων και δομών (λιμάνια, ΟΣΕ, ΔΕΗ, ΔΕΔΔΗΕ, αεροδρόμια, ΟΑΣΘ, φοιτητικές λέσχες κλπ), μέχρι την επιχείρηση ιδιωτικοποίησης της υγείας, την περαιτέρω εμπλοκή του κεφαλαίου στον χώρο της εκπαίδευσης και την απελευθέρωση των πλειστηριασμών, αποτελούν κομμάτια της συνολικότερης επίθεσης που έχει εξαπολύσει το κυρίαρχο εκμεταλλευτικό σύστημα σε βάρος των χαμηλότερων κοινωνικών στρωμάτων. Οι αυξήσεις σε βασικά αγαθά σε συνδυασμό με τους ελάχιστους μισθούς (και παρά την προκλητικά πενιχρή αύξηση του κατώτατου μισθού κατά 0,52€ την ημέρα), τον τεράστιο αριθμό των ανέργων και τις συνθήκες εργασιακής γαλέρας που έχουν διαμορφωθεί, ειδικά μετά το τελευταίο αντεργατικό νομοσχέδιο, δημιουργούν έναν ασφυκτικό κλοιό γύρω από την κοινωνική πλειοψηφία. Οι εργαζόμενοι και οι άνεργες, οι φτωχοί και οι καταπιεσμένες, αποκλειόμαστε όλο και πιο πολύ από την πρόσβαση στα στοιχειώδη μέσα διαβίωσης, από την υγεία και την παιδεία. Καθημερινά βυθιζόμαστε όλο και περισσότερο στη φτώχεια και την ανασφάλεια.

Από τον διαρκή ατομικό αγώνα για την επιβίωση, στον διαρκή συλλογικό αγώνα για ζωή

Το άμεσο μέλλον μας επιφυλάσσει ακόμα πιο βαθιά φτώχεια, ακόμα πιο ξεκάθαρους αποκλεισμούς όλο και περισσότερων από εμάς από την υγεία, από την παιδεία, από την ενέργεια, από τις μετακινήσεις, από την στέγαση, από μία σειρά ειδών πρώτης ανάγκης όπως το νερό και η τροφή. Σε όλο τον κόσμο, παίρνοντας διαφορετικές μορφές δικτύωσης και οργάνωσης, δυναμικές και μαχητικές αντιστάσεις υπερασπίζονται τον δημόσιο και κοινωνικό χαρακτήρα μίας σειράς υπηρεσιών, περιφρουρούν πολύμορφα και πολλές φορές αποτελεσματικά τις ανάγκες της κοινωνίας απέναντι στις ιδιωτικοποιήσεις, τις εξώσεις, τα ακριβά ενοίκια, τα κομμένα ρεύματα, τους υπερκοστολογημένους λογαριασμούς. Έχοντας στα χέρια μας την φόρα και την εμπειρία από τους νικηφόρους, μετά από πολλά χρόνια, αγώνες των εργαζομένων της e-food και της cosco, κανείς δεν μπορεί να μας πείσει για το μάταιο της οργανωμένης μας αντίστασης.

Σε κάθε γειτονιά, σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε σημείο που συναντιόμαστε, να επικοινωνήσουμε τα κοινά μας προβλήματα, να σταθούμε μαζί πάνω στην αρχή της αλληλοβοήθειας, να στήσουμε δίκτυα και δομές κοινωνικής και ταξικής αλληλεγγύης, να οργανωθούμε στα σωματεία μας, στους φοιτητικούς συλλόγους, σε συνελεύσεις στις γειτονιές μας. Να παλέψουμε για την αύξηση του εισοδήματός μας και την μείωση του κόστους ζωής, να μπλοκάρουμε την ιδιωτικοποίηση της υγείας και της παιδείας, να δομήσουμε από τα κάτω ένα πλατύ ριζοσπαστικό κοινωνικό μέτωπο που θα τοποθετεί στο κέντρο της ανάλυσής του τον άνθρωπο και τις ανάγκες του και θα παλεύει για την ελεύθερη πρόσβαση στην υγεία, στην ενέργεια, στην στέγαση, στην μόρφωση, σε όλα τα είδη πρώτης ανάγκης για όλους και όλες, ντόπιους και μετανάστριες.

ΝΑ ΜΠΛΟΚΑΡΟΥΜΕ ΤΟ ΑΥΞΗΜΕΝΟ ΚΟΣΤΟΣ ΖΩΗΣ, ΤΑ ΑΚΡΙΒΑ ΕΝΟΙΚΙΑ, ΤΙΣ ΕΞΩΣΕΙΣ, ΤΙΣ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ

ΝΑ ΣΤΗΣΟΥΜΕ ΔΙΚΤΥΑ ΚΑΙ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ ΑΓΩΝΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ

ΝΑ ΜΗΝ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΚΑΜΙΑ ΜΟΝΗ ΚΑΙ ΚΑΝΕΝΑΝ ΜΟΝΟ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΩΝ

ΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ – ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ

Όλοι και όλες στις 5 Φλεβάρη στις συγκεντρώσεις και στις διαδηλώσεις ενάντια στην ακρίβεια στις 12:00:

Θεσσαλονίκη: Αγ. Βενιζέλου

Πάτρα: πλ. Όλγας

Ξάνθη: Παζάρι

Αλεξανδρούπολη: Αναγνωστήριο

Πέλοτο, στο δρόμο για την Αναρχία και τον Κομμουνισμό (Ξάνθη)

Αναρχική Ομάδα «Δυσήνιος Ίππος» (Πάτρα)

Κατάληψη Παλιού Νεκροτομείου (Αλεξανδρούπολη)

Ταξική Αντεπίθεση, ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών (Αθήνα, Θεσσαλονίκη)

ΑΦΙΣΕΣ, ΔΡΑΣΕΙΣ, ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, ΚΕΙΜΕΝΑ, Κοινωνικος Κανιβαλισμος, Μεταναστες στην Ελλαδα, Πολιτικές Θέσεις - Παρεμβάσεις, συγχρονες εργασιακες σχεσεις

ΝΑ ΜΗ ΣΥΝΗΘΙΣΟΥΜΕ ΣΤΟ ΘΑΝΑΤΟ – ΝΑ ΜΗ ΖΗΣΟΥΜΕ ΣΑ ΔΟΥΛΟΙ | ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ/ΠΟΡΕΙΑ, ΤΕΤΑΡΤΗ 17 ΝΟΕΜΒΡΗ ΣΤΙΣ 17:00 ΣΤΑ ΠΡΟΚΑΤ

Κείμενο και αφίσα καλέσματος στη διαδήλωση της επετείου της εξέγερσης του Πολυτεχνείου της 17 Νοέμβρη, από κοινού με το Αυτόνομο Στέκι Ξάνθης, το Αυτόνομο Σχήμα Πολυτεχνικής Ξάνθης, τον Α.Κ.Χ. Xanadu και συντρόφισσες και συντρόφους. Μπορείς να κατεβάσεις το κείμενο σε μορφή pdf από εδώ.

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ – ΠΟΡΕΙΑ || ΤΕΤΑΡΤΗ 17.11 στις 17:00 στα ΠΡΟΚΑΤ

ΝΑ ΜΗ ΣΥΝΗΘΙΣΟΥΜΕ ΣΤΟ ΘΑΝΑΤΟ – ΝΑ ΜΗ ΖΗΣΟΥΜΕ ΣΑ ΔΟΥΛΟΙ

16600 νεκροί σε 20 μήνες πανδημίας,
113 θανατηφόρα εργατικά ατυχήματα σε 6 χρόνια,
43 γυναικοκτονίες σε 4 χρόνια, έμφυλη βία,
πνιγμοί μεταναστών στο Αιγαίο και στον Έβρο,
καταστολή, δολοφονίες και επιθέσεις ακροδεξιών,
κοινωνικός κανιβαλισμός, διάλυση του κοινωνικού ιστού

Σαράντα οχτώ χρόνια μετά το Νοέμβρη του ’73 τότε που η μαχόμενη νεολαία χέρι χέρι με ευρύτερα καταπιεσμένα κομμάτια της κοινωνίας συγκρούστηκε με το στρατιωτικό καθεστώς και το σύνολο της άρχουσας τάξης της εποχής. Οι εξεγερμένοι ύψωσαν το ανάστημά τους απέναντι στις κάνες των όπλων, απέναντι στο φόβο και τη συναίνεση που επικρατούσε, απέναντι στην ανελευθερία, τη φτώχια, την εξαθλίωση, τον ιμπεριαλισμό. Γνώριζαν ότι το τίμημα θα είναι βαρύ: νεκροί, τραυματισμένοι, βασανισμοί για τους συλληφθέντες, στοχοποίηση συγγενικών προσώπων. Γνώριζαν όμως ότι χωρίς να παλέψεις, χωρίς να θυσιάσεις κάτι, τίποτα δεν κερδίζεται.

Ποια η πραγματικότητα που βιώνουμε όλες και όλοι σήμερα;

Στο ετοιμόρροπο Ε.Σ.Υ., διαλυμένο από τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές δεκαετιών, πεθαίνουν καθημερινά 50 άτομα, άνθρωποι που χρειάζονται κρεβάτι Μ.Ε.Θ. στοιβάζονται σε ράντζα στους διαδρόμους, κλείνουν κλινικές και αναβάλλονται προγραμματισμένα χειρουργεία, μειώνεται το προσωπικό, οδηγούνται σε κλείσιμο τα κέντρα υγείας.

Από το Σεπτέμβρη και έπειτα γινόμαστε μάρτυρες ενός κύματος ακρίβειας που ενόψει του χειμώνα φαντάζει εφιαλτικό. Αύξηση 100% στο φυσικό αέριο, 50% στο πετρέλαιο θέρμανσης, 20% στα καύσιμα, 20% στα τρόφιμα, αύξηση στα ενοίκια, απελευθέρωση των πλειστηριασμών. Την ίδια στιγμή οι μισθοί μας παραμένουν απελπιστικά χαμηλοί, οι ώρες εργασίας αυξάνονται και η αύξηση του κατώτατου μισθού κατά 0.52€/ ημέρα μόνο οργή μας προκαλεί.

Μέσα στο 2021 ήρθαν στο φως 13 γυναικοκτονίες και δεκάδες περιστατικά έμφυλης βίας. Η έμφυλη βία δεν είναι διαχωρισμένη από τις υπόλοιπες καταπιέσεις που δεχόμαστε λόγω εθνικότητας, κοινωνικής τάξης, σεξουαλικού προσανατολισμού κτλ. και φυσικά είναι το αποτέλεσμα μιας βαθιάς πατριαρχικής κοινωνίας, που σαφώς προϋπήρχε του καπιταλισμού, αναπαράγεται και θρέφεται από τη δομή του και προπαγανδίζεται από τα ΜΜΕ. Με την υποχρεωτική συνεπιμέλεια παρέχεται θεσμική κάλυψη στους κακοποιητές, ξεπλένονται βιαστές και παιδοβιαστές λόγω της «θέσης» τους, δίνονται νομικές συμβουλές on air από μπάτσους προς επίδοξους γυναικοκτόνους ώστε να τη γλιτώνουν με τις μικρότερες ποινές και αναπαράγονται σεξιστικά στερεότυπα με σκοπό να μοιραστεί η ευθύνη μεταξύ θυτών και θυμάτων, ψηφίζονται νομοσχέδια ενάντια στις αμβλώσεις και κρατιούνται χιλιάδες έγκλειστες μετανάστριες σε στρατόπεδα συγκέντρωσης .

Παράλληλα, επιχειρείται σε παγκόσμια κλίμακα μία προσπάθεια συντηρητικοποίησης της κοινωνίας και αμφισβητούνται κεκτημένα. Στην συνθήκη αυτή, που οι ζωές μας αξίζουν όλο και λιγότερο, το κράτος απαντά με περισσότερους μπάτσους, περισσότερη καταστολή, περισσότερο έλεγχο. Σε κάθε διαδήλωση, σε κάθε εργατικό αγώνα, σε κάθε διαμαρτυρία επιτίθεται η αστυνομία για να εξαλείψει κάθε παράδειγμα αγώνα και να δείξει ότι το κράτος και οι διαχειριστές του παίζουν δίχως αντίπαλο. Τα σώματα ασφαλείας αποτελούν ξανά το βασικό πυλώνα του κράτους. Γι’ αυτό και δολοφονούν και επιτίθενται χωρίς δεύτερες σκέψεις ξέροντας ότι λαμβάνουν πλήρη κάλυψη και χρηματοδότηση, ενώ τα ΜΜΕ πασχίζουν να μας πείσουν ότι ο εχθρός βρίσκεται εκτός των συνόρων.

Με πρόσχημα την πανδημία έχει επιβληθεί ένα πλέγμα ελέγχου και επιτήρησης σε όλη την κοινωνία. Απαγόρευση κυκλοφορίας, απαγόρευση συγκεντρώσεων κατά το δοκούν, ελεγχόμενη μετακίνηση, πιστοποιητικά, πρόστιμα. Η ατομική ευθύνη έχει γίνει το άλλοθι για τους νεκρούς που μετράμε καθημερινά ενώ το κράτος μοιράζει απλόχερα λεφτά στα σώματα ασφαλείας.

Τα μέτρα αποκλεισμού των μη εμβολιασμένων για αποκλεισμό από την κοινωνική ζωή, ενισχύουν τον κοινωνικό κανιβαλισμό χωρίς να προσφέρουν τίποτα στην αντιμετώπιση της πανδημίας. Απομακρυνόμαστε από την αίσθηση και την έννοια της αλληλεγγύης και οδηγούμαστε στον ωχαδερφισμό, στην ιδιώτευση, στην ατομική διαχείριση της μιζέριας. Έχουμε συνηθίσει τόσο πολύ στο θάνατο που καθημερινά μπροστά στις οθόνες της τηλεόρασης πιπιλάμε: «εμείς να είμαστε καλά και ας πάνε οι άλλοι».

Πέντε δεκαετίες πριν έγραφε ο Ρίτσος: Πως γίνεται οι άλλοι να ορίζουν λίγο – λίγο τη μοίρα μας, να μας την επιβάλλουν κ’ εμείς να το δεχόμαστε; Πως γίνεται μ’ ελάχιστα νήματα κάποιων δικών μας στιγμών να μας υφαίνουν ολόκληρο το χρόνο μας, τραχύ και σκοτεινό..

Μέσα στο σκοτάδι όμως γεννιέται η ελπίδα. Από τις μεγαλειώδεις διαδηλώσεις αλληλεγγύης στον Κουφοντίνα και ενάντια στον κρατικό ρεβανσισμό, στην αυτοοργάνωση των κατοίκων που αντιμετώπισαν τις φωτιές στην Εύβοια με τα ίδια τους τα χέρια, στις μεγαλειώδεις αντιφασιστικές συγκεντρώσεις στη Θεσσαλονίκη, μέχρι τους νικηφόρους εργατικούς αγώνες των ντελιβεράδων της e–food και των εργαζομένων της COSCO. Αυτή η μικρή φωτίτσα που κρατούν ζωντανή όσοι τολμούν και αγωνίζονται, όσοι τολμούν και νικάνε είναι το πιο πολύτιμο αγαθό που πρέπει να διαφυλάξουμε.

Να μην περιμένουμε τα «χειρότερα» για να βγούμε στο δρόμο. Μας κλέβουν τη ζωή εδώ και δέκα χρόνια. Υπάρχουν χίλιοι λόγοι για να βγούμε στους δρόμους, για να αγωνιστούμε, για να νικήσουμε. Να μην βάλουμε πάλι πλάτη για να ξεπεράσουν και πάλι την χασούρα τους οι δυνάστες μας. Δεν θα ανεχτούμε άλλο τις καταπιέσεις που δεχόμαστε καθημερινά στη ζωή μας. Να κατέβουμε στο δρόμο, σπάζοντας στην πράξη το κλίμα τρομοκρατίας που θέλουν να μας επιβάλλουν. Να δείξουμε ότι είμαστε και εμείς εδώ και έχουμε φωνή και δύναμη!

ΜΟΝΟ ΑΝ ΑΝΤΙΣΤΕΚΕΣΑΙ ΑΓΩΝΙΖΕΣΑΙ ΠΟΛΕΜΑΣ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΕΛΠΙΖΕΙΣ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ – ΠΟΡΕΙΑ || ΤΕΤΑΡΤΗ 17.11 στις 17:00 στα ΠΡΟΚΑΤ

ΑΥΤΟΝΟΜΟ ΣΧΗΜΑ ΠΟΛΥΤΕΧΝΙΚΗΣ ΞΑΝΘΗΣ
ΠΕΛΟΤΟ
ΣΥΝΤΡΟΦΙΣΣΕΣ – ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ
ΑΥΤΟΝΟΜΟ ΣΤΕΚΙ ΞΑΝΘΗΣ
XANADU

Εργατικα ατυχηματα, ΚΕΙΜΕΝΑ, Πολιτικές Θέσεις - Παρεμβάσεις, συγχρονες εργασιακες σχεσεις

ΝΑ ΜΗ ΣΥΝΗΘΙΣΟΥΜΕ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ

Ανακοίνωση με αφορμή το θανατηφόρο εργατικό  «ατύχημα» διανομέα της εταιρίας WOLT στην πόλη της Θεσσαλονίκης. Μπορείς να την κατεβάσεις σε μορφή pdf από εδώ.

Στις 31/10 γίναμε για μια ακόμα φορά μάρτυρες ενός εργατικού ατυχήματος διανομέα της εταιρείας WOLT στην πόλη της Θεσσαλονίκης. Πιο συγκεκριμένα, ο 47χρονος διανομέας, πατέρας δύο παιδιών, έχασε τη ζωή του όταν ένας πολυτελές αυτοκίνητο παραβίασε το κόκκινο φανάρι και τον προσέκρουσε θανατηφόρα. Ο οδηγός του αυτοκινήτου τον εγκατέλειψε και προσπάθησε να ξεφύγει. Παράλληλα, λίγες μέρες νωρίτερα, άλλος ένας διανομέας 18 χρονών έχασε τη ζωή του μετά από σύγκρουση με ταξί.

Πρέπει να σημειωθεί πως στην πόλη της Ξάνθης τον τελευταίο μήνα συνέβησαν 2 περιστατικά εργατικών ατυχημάτων διανομέων της γνωστής εταιρείας e-food, τα οποία κατά τύχη, δεν κατέληξαν στην απώλεια ζωής των εργαζομένων.

Ωστόσο, τα περιστατικά δεν τελειώνουν εδώ. Η πόλη της Ξάνθης έχει βαρύ ιστορικό εργατικών ατυχημάτων και δολοφονιών σε διάφορους άλλους κλάδους. Αναλυτικότερα, να υπενθυμίσουμε το θάνατο του 47χρονου εργάτη και τον τραυματισμό άλλων δύο, όταν καταπλακώθηκαν από σκυρόδεμα τον Ιούνιο του 2020 στο εργολαβικό συνεργείο της ΑΚΤΩΡ. Στο ίδιο εργοτάξιο, ένας 23χρονος εργάτης είχε χάσει τη ζωή του 6 μήνες πριν το συγκεκριμένο περιστατικό. Η ίδια εταιρεία σχετίζεται και με το θάνατο τριών εργατών στα Γυμνά Ευβοίας το Μάρτιο του ’21 κατά τη διάρκεια επισκευών σε κολώνες της ΔΕΔΔΗΕ. Επιπλέον, δεν πρέπει να ξεχνάμε τον πρόσφατο θάνατο του 57χρονου υδραυλικού που καταπλακώθηκε από μπάζα, εν ώρα εργασίας σε οικοδομή της πόλης πριν 2 μήνες. Τέλος, να θυμηθούμε την εργατική δολοφονία στο εργοστάσιο της ΕΛΒΙΖ στο Πετροχώρι Ξάνθης, όπου οδηγός φορτηγού έχασε την ζωή του τον Ιούνιο του 2020. Και η λίστα των εργατικών δολοφονιών αυξάνεται διαρκώς.

Προφανώς, όλα τα παραπάνω δεν είναι μεμονωμένα ή τυχαία περιστατικά. Τα τελευταία χρόνια τα ατυχήματα εν ώρα εργασίας όλο και πληθαίνουν και η εργατική τάξη δε προλαβαίνει να μετράει τα θύματα της. Σύμφωνα και με στοιχεία του ΣΕΠΕ κάθε χρονιά τα εργατικά ατυχήματα, θανατηφόρα και μη, μονίμως αυξάνονται και για το 2021 μετράμε τουλάχιστον 18 νεκρούς εργάτες. Τα περιστατικά αυτά δεν αποτελούν την εξαίρεση στον κανόνα, αλλά τον ίδιο τον κανόνα. Την εργασιακή πραγματικότητα, δηλαδή, με την οποία ερχόμαστε αντιμέτωποι, ανεξάρτητα από το είδος εργασίας ή τον κλάδο στον οποίο απασχολούμαστε. Εργάτες δουλεύουν σε εργοστάσια και εργοτάξια χωρίς τις απαραίτητες προφυλάξεις, διανομείς θυσιάζονται στο βωμό της άμεσης παράδοσης, εμποροϋπάλληλοι και εργάτες στον τομέα του επισιτισμού λυγίζουν από την πολύωρη ορθοστασία.

Οι συνθήκες εργασίας ήταν ανέκαθεν αυτές , πάντα επιβαλλόμενες από την πλευρά της εργοδοσίας και με σκοπό το μέγιστο κέρδος αυτής. Το νομοσχέδιο Χατζηδάκη που πέρασε τον περασμένο Ιούνιο ήρθε να νομιμοποιήσει και να παγιώσει όλες τις υπάρχουσες αυθαιρεσίες και εγκληματικές τακτικές που εφαρμόζονται εδώ και χρόνια. Η 10ωρη και εντατικοποιημένη εργασία, οι απλήρωτες υπερωρίες, η δουλειά την Κυριακή, η επισφάλεια και το σύστημα free-lancing που επεκτείνεται σε ολοένα και περισσότερους τομείς, τα ελαστικά ωράρια και οι απανωτές βάρδιες, η δουλειά τη νύχτα, η αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης αποτελούν πλέον τις «νόμιμες» εργασιακές συνθήκες. Σε όλα αυτά έρχονται να προστεθούν και τα ελλιπή (αν όχι ανύπαρκτα!) μέτρα ασφαλείας. Η γρήγορη και φθηνή διεκπεραίωση της δουλειάς ιεραρχείται πιο ψηλά από τις συνθήκες εργασίας στις οποίες δεν εξασφαλίζεται ουσιαστικά κανένα μέτρο υγιεινής και ασφάλειας, σε αντίθεση με τις υπογεγραμμένες συμβάσεις όταν και όπου αυτές υπάρχουν.

Όλα τα παραπάνω συντελούν στην συνεχή υποτίμηση της εργασίας, σε ολοένα και επικινδυνότερες για εμάς συνθήκες εργασίας και συνεχίζουν να φέρνουν στο φως ατυχήματα και θανάτους. Απέναντι και κόντρα σε όλα αυτά οφείλουν να σταθούν οι αγώνες και οι διεκδικήσεις των εργαζομένων. Λαμπρό παράδειγμα εργατικού αγώνα από τους εργαζόμενους διανομείς της εταιρείας e-food, κατάφερε να συσπειρώσει και να ενώσει ένα μαζικότατο κομμάτι εργαζομένων, να νικήσει κατακτώντας τα βασικά τους αιτήματα για συμβάσεις αορίστου χρόνου εργασίας και τη λήξη των αυθαίρετων αξιολογήσεων και παράλληλα να συμπαρασύρει ένα μεγάλο κύμα αλληλεγγύης. Ο αγώνας των εργαζομένων ξεκίνησε όταν η εταιρεία ανακοίνωσε σε 115 εργαζόμενους της, τη μη ανανέωση της σύμβασης τους και την επιβολή ενός μοντέλου freelancer καμουφλάροντας τη μισθωτή σχέση εργασίας με μια αιωρούμενη έννοια αυτοαπασχολούμενου-ελεύθερου επαγγελματία. Προφανώς, αυτή η εργασιακή συνθήκη δεν είναι καινοτομία της e-food. Στην ανταγωνίστρια εταιρεία διανομής φαγητού WOLT αυτή η σύμβαση εργασίας γινόταν εξαρχής με όρους freelancer.

Οι εργαζόμενοι της e food έδειξαν το δρόμο. Με όπλο τη συνέλευση και την απεργία και με όχημα την ταξική ενότητα, έβαλαν φραγμό στα σχέδια των αφεντικών τους. Κόντρα στην απαισιοδοξία των ημερών, ο αγώνας τους αποτελεί φωτεινό παράδειγμα πως οι αγώνες μας είναι δίκαιοι και πως αν οργανωθούμε απέναντι στα αφεντικά μας θα νικήσουμε.

Να οργανωθούμε στη βάση, στους χώρους δουλειάς, στις εργατικές συνελεύσεις και στα σωματεία μας ενάντια στα νομοσχέδια και τις επιταγές των αφεντικών που μας φέρνουν όλο και πιο κοντά στον εργασιακό μεσαίωνα και μας υποχρεώνουν να ζούμε μέσα στην εξαθλίωση. Να διώξουμε τον φόβο, και να διεκδικήσουμε δουλειά με δικαιώματα και συνθήκες εργασίας που δε θα μας κάνουν να φοβόμαστε για το αν θα καταφέρουμε να γυρίσουμε σπίτι απόψε.

ΝΑ ΜΗ ΘΡΗΝΗΣΟΥΜΕ ΑΛΛΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ ΣΤΑ ΚΑΤΕΡΓΑ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ!

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ ΜΕ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΤΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ, ΜΕ ΣΤΗΣΙΜΟ ΕΡΓΑΤΙΚΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΩΝ!

ΟΙ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΟΥΣ!

ΜΟΝΟ ΑΝ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΜΕ ΣΥΛΛΟΓΙΚΑ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΕΛΠΙΖΟΥΜΕ!

Διεθνισμός, ΔΡΑΣΕΙΣ, Πολιτικές Θέσεις - Παρεμβάσεις

ΚΑΛΕΣΜΑΤΑ ΣΕ ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΕΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΕΛΛΑΔΑΣ – ΗΠΑ

Καλέσματα σε αντιπολεμικές συγκεντρώσεις συλλογικοτήτων ενάντια στη συμφωνία Ελλάδας – ΗΠΑ.
Τρίτη 19 Οκτώβρη
Αθήνα: 19.00 – Σύνταγμα
Θεσσαλονίκη: 18.00 – Άγαλμα Βενιζέλου
Ξάνθη: 18.00 – Προκάτ
Αλεξανδρούπολη: 18.30 – Αναγνωστήριο
Τετάρτη 20 Οκτώβρη
Πάτρα: 18.30 – πλατεία Όλγας

 

Αναλυτικά η κοινή ανακοίνωση από τις συλλογικότητες Ταξική Αντεπίθεση, ομάδα αναρχικών και κομμουνιστών (Αθήνα, Θεσσαλονίκη) | Πέλοτο, στο δρόμο για την αναρχία και τον κομμουνισμό (Ξάνθη) | Κατάληψη Παλιού Νεκροτομείου (Αλεξανδρούπολη) | αναρχική ομάδα “δυσήνιος ίππος” (Πάτρα) εδώ: https://peloto.espivblogs.net/2021/10/12/kalesmata-se-antipolemikes-sygkentroseis-kai-koini-anakoinosi-syllogikotiton-enantia-sti-symfonia-elladas-ipa/

ΝΑ ΜΠΛΟΚΑΡΟΥΜΕ:

-ΤΙΣ ΠΟΛΕΜΟΚΑΠΗΛΕΣ ΣΥΜΦΩΝΙΕΣ ΜΕΤΑΞΥ ΕΛΛΑΔΑΣ ΚΑΙ ΗΠΑ – ΓΑΛΛΙΑΣ

-ΤΗΝ ΜΕΤΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΕΛΛΑΔΙΚΟΥ ΧΩΡΟΥ ΣΕ ΜΙΑ ΑΠΕΡΑΝΤΗ ΒΑΣΗ ΤΟΥ ΝΑΤΟ

-ΤΟΥΣ ΠΟΛΕΜΙΚΟΥΣ ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟΥΣ ΓΙΑ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΗΣ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑΣ  ΟΠΛΩΝ

-ΤΟΝ ΜΙΛΙΤΑΡΙΣΜΟ, ΤΟΝ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ, ΤΟΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟ, ΤΗΝ ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ

Σ’ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΤΟΥΡΚΙΑ, ΣΕ ΒΑΛΚΑΝΙΑ, ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ ΚΑΙ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ:

ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΘΟΥΜΕ, ΝΑ ΕΝΩΘΟΥΜΕ, ΝΑ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΜΕ

Ταξική Αντεπίθεση, ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών (Αθήνα, Θεσσαλονίκη)

Πέλοτο, στο δρόμο για την Αναρχία και τον Κομμουνισμό (Ξάνθη)

Αναρχική Ομάδα «Δυσήνιος Ίππος» (Πάτρα)

Κατάληψη Παλιού Νεκροτομείου (Αλεξανδρούπολη)

ΔΙΕΘΝΙΣΜΟΣ, ΔΡΑΣΕΙΣ, ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, ΚΕΙΜΕΝΑ, Μεταναστες στην Ελλαδα, Πολιτικές Θέσεις - Παρεμβάσεις

ΚΑΛΕΣΜΑΤΑ ΣΕ ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΕΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΩΝ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΕΛΛΑΔΑΣ – ΗΠΑ

Κάλεσμα σε αντιπολεμικές συγκεντρώσεις και κοινή ανακοίνωση συλλογικοτήτων ενάντια στη συμφωνία Ελλάδας – ΗΠΑ. Μπορείς να κατεβάσεις την ανακοίνωση μορφή pdf από εδώ.

Πέμπτη 14 Οκτώβρη
Αθήνα: 18.00 – Σύνταγμα
Θεσσαλονίκη: 18.00 – Άγαλμα Βενιζέλου
Πάτρα: 18.30 – πλατεία Όλγας
Ξάνθη: 17.00 – Προκάτ
Αλεξανδρούπολη: 19.00 – Αναγνωστήριο

Με αφορμή τις νέες πολεμικές συμφωνίες μεταξύ Ελλάδας και ΗΠΑ – Γαλλίας

Η παγκόσμια καπιταλιστική κρίση, μετά το τελευταίο ξέσπασμα της, αυτό της χρηματοπιστωτικής κρίσης του ‘08, δε δείχνει σημάδια ισορροπίας. Ήδη από τα μέσα του 2019, οι διεθνής οργανισμοί (ΔΝΤ,ΟΟΣΑ) προειδοποιούσαν για ένα νέο επεισόδιο της κρίσης το 2020. Η πανδημία του covid-19 που έπληξε τον πλανήτη όχι μόνο όξυνε τις υπάρχουσες αντιθέσεις άλλα πρόσθεσε και νέα πεδία ανταγωνισμού ανάμεσα στα καπιταλιστικά κέντρα. Η αναμενόμενη – κατά ΔΝΤ – συρρίκνωση της παγκόσμιας οικονομίας είναι δόκιμο να συγκριθεί μόνο με το μεγάλο κραχ του ‘29. Πλέον έχει καταστεί κάτι παραπάνω από οφθαλμοφανές. Η πολυεπίπεδη κρίση, και η προσπάθεια από τα καπιταλιστικά κράτη να δαμάσουν ένα συνεχώς διογκούμενο χρέος, σηματοδοτεί για το πολυεθνικό προλεταριάτο, την ένταση της εκμετάλλευσης και της φτώχειας, την αυταρχικοποίηση στο εσωτερικό των κρατών, την αναβάθμιση της καταστολής των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων, νέες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και όξυνση των διακρατικών εντάσεων. Αν θέλουμε να επιβιώσουμε, οφείλουμε με τη σειρά μας να σταθούμε ως τάξη σε θέση μάχης απέναντι στους, εγχώριους και ξένους, δυνάστες μας.

Τοπικά, οι επιπτώσεις έχουν ήδη αρχίσει να αποτυπώνονται. Το δημόσιο χρέος ξεπερνά σήμερα το 230% του ΑΕΠ και η ανεργία στη χώρα αγγίζει το 1 εκατομμύριο. Τα παραπάνω εντάσσονται μέσα σε ένα ασφυκτικό πλαίσιο υγειονομικής κρίσης και μετά από μια σειρά αντεργατικών νόμων που διαμορφώνουν μία νέα εργασιακή βαρβαρότητα. Ενδεικτικά: 10ωρη και ελαστική εργασία, υπερδιπλασιασμός του ορίου των απλήρωτων υπερωριών, τηλεργασία, κυριακάτικη εργασία, φακέλωμα όσων συνδικαλίζονται και ποινικοποίηση της απεργίας. Σε μεγαλύτερη κλίμακα, το παγκόσμιο χρέος το 2021, αναμένεται να ξεπεράσει το 400% επί του παγκόσμιου ΑΕΠ, άνοδο πολύ μεγαλύτερη από εκείνη που καταγράφηκε το 2008 με τις γνωστές επιπτώσεις για τον κόσμο της εργασίας.

Τα αστικά κράτη, και τα κεφάλαια που εκπροσωπούν, πασχίζουν να βρουν διέξοδο και να αναπτυχθούν. Οι ρυθμοί εξάντλησης των κοιτασμάτων πετρελαίου, η αναζήτηση νέων πηγών ενέργειας, όπως το φυσικό αέριο και οι σπάνιες γαίες (απαραίτητες στις καπιταλιστικές οικονομίες για την ανάπτυξη νέων τεχνολογιών και ιδίως οπλικών συστημάτων) και παράλληλα ο ανταγωνισμός στο πεδίο της αγοράς συνθέτουν ένα πλαίσιο ολοένα και πιο οξυμένων ανταγωνισμών. Αυτή η νέα υπό διαμόρφωση κατάσταση όπως είναι λογικό απαιτεί την επαναδιαπραγμάτευση των μέχρι πρότινος γεωπολιτικών ισορροπιών. Ενδεικτικό είναι το γεγονός ότι οι παγκόσμιες εξοπλιστικές δαπάνες, την περίοδο ‘19-’21, σημείωσαν ρεκόρ των τελευταίων 30 χρόνων.

Ο ανταγωνισμός των δύο κυρίαρχων ιμπεριαλιστικών πόλων Η.Π.Α./ΝΑΤΟ – Ρωσία/Κίνα, αφορά στον έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών, των ενεργειακών και εμπορικών οδών. Οι ΗΠΑ επιδιώκουν να περικυκλώσουν στρατιωτικά τη Ρωσία και την Κίνα, με την τελευταία να αμφισβητεί σήμερα, στο πεδίο της αγοράς, την πρωτοκαθεδρία των ΗΠΑ. Η Κίνα περικυκλώνεται με τουλάχιστον 400 βάσεις, πολεμικά πλοία, υποβρύχια και βομβαρδιστικά που εκτείνονται από τη βόρεια Αυστραλία, έως τον Ειρηνικό, κατά μήκος της ανατολικής και κεντρικής Ασίας.

Μετά την αποχώρηση των ΗΠΑ από το Αφγανιστάν, ύστερα από τη λεγόμενη “ειρηνευτική συμφωνία” μεταξύ ΗΠΑ και Ταλιμπάν, οι τελευταίοι κατέλαβαν την εξουσία επιβάλλοντας το καθεστώς της τρομοκρατίας και της ακραίας καταπίεσης των γυναικών αλλά και άλλων πληθυσμιακών ομάδων. Το κράτος των ΗΠΑ όμως έχει συνέχεια. Αφού αξιοποίησε αρκετές φορές στο παρελθόν φονταμενταλιστικές ομάδες της περιοχής στην αντιπαράθεση με την πρώην ΕΣΣΔ και πιο πρόσφατα με τον Ρωσοκινέζικο άξονα, ισορροπεί την φυγή του από το Αφγανιστάν αναβαθμίζοντας πριν λίγες εβδομάδες την στρατιωτική του ισχύ με τη νέα συμμαχία μεταξύ ΗΠΑ – Μ. Βρετανίας-Αυστραλίας (AUKUS).

Η ανακοίνωση της νέας συμμαχίας (AUKUS) αποτελεί όξυνση της αντιπαράθεσης σε στρατιωτικό επίπεδο μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας. Η συμφωνία επικεντρώνεται στην ανάσχεση της Κινέζικης επιρροής στην περιοχή του Ινδο-Ειρηνικού, με ότι αυτό συνεπάγεται, συμπεριλαμβάνοντας την προμήθεια του Αυστραλιανού κράτους με 8 πυρηνοκίνητα υποβρύχια από τις ΗΠΑ. Να σημειωθεί εδώ ότι οι πυρηνικοί αντιδραστήρες που τροφοδοτούν με ενέργεια τα υποβρύχια χρησιμοποιούν ουράνιο εμπλουτισμένο στον ίδιο βαθμό που απαιτείται για τη δημιουργία πυρηνικών όπλων. Οι ΗΠΑ αφού αποτραβήχτηκαν από την πυρηνική συμφωνία, σπρώχνουν τον πλανήτη σε επικίνδυνη κατεύθυνση, σε μια περιοχή γεμάτη με πυρηνικές δυνάμεις. Το ψυχροπολεμικό κλίμα που διαμορφώνεται στην περιοχή, σε μια πιθανή σύγκρουση θα έχει ολέθριες διαστάσεις για την ανθρωπότητα και τον πλανήτη.

Στην περιοχή των Βαλκανίων και της Μέσης Ανατολής, το κράτος των ΗΠΑ αυξάνει διαρκώς την παρουσία του μέσω του ΝΑΤΟ, του οποίου οι βάσεις πληθαίνουν, αλλά και μέσω του άξονα Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ-(Αιγύπτου), υπό την αιγίδα των ΗΠΑ και με την Γαλλία να έχει επίσης σημαντικό βαθμό εμπλοκής. Αφορμή,  η κοστοβόρα ενεργειακή συμφωνία του αγωγού East-Med, που αν τελικά προχωρήσει θα μεταφέρει φυσικό αέριο στην νότιο-ανατολική Ευρώπη, ώστε να αυτονομηθεί ενεργειακά από τη Ρωσία που σήμερα καλύπτει το 35% των ενεργειακών της αναγκών. Σημαντικό ρόλο στην ευρωατλαντική ολοκλήρωση των δυτικών Βαλκανίων είχε διαδραματίσει και η Συμφωνία μεταξύ Ελλάδας και Βόρειας Μακεδονίας που εξυπηρετούσα ταυτόχρονα τόσο τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα όσο και τις ορέξεις της ντόπιας αστικής τάξης για μία νέο εκμεταλλευτική εξόρμηση στην γειτονική χώρα. Το ελληνικό κράτος πλέον μετατρέπει τα εδάφη του σε μία απέραντη νατοϊκή βάση, την ίδια στιγμή που τα μαχητικά του αεροσκάφη εποπτεύουν τον εναέριο χώρο 3 βαλκανικών χωρών ενώ αυτοπροωθείται ως ο πιο πιστός σύμμαχος των ΗΠΑ.

Στις 14 Οκτώβρη ο υπουργός εξωτερικών Ν. Δένδιας θα μεταβεί στις ΗΠΑ για την υπογραφή της “Συμφωνίας Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας” (MDCA). Η συμφωνία αναμένεται να έχει διάρκεια 5 ετών, αντί να ανανεώνεται ετήσια, γεγονός που βαθαίνει ακόμα περισσότερο την εμπλοκή του ελληνικού κράτους στους σχεδιασμούς ΗΠΑ/ΝΑΤΟ. Παράλληλα, η συμφωνία προβλέπει την αναβάθμιση των ήδη υπαρχουσών βάσεων (επέκταση της Σούδας που είναι η πιο σημαντική στην περιοχή, Λάρισα – ήδη πετάνε αμερικάνικα drones-, στρατιωτικοποίηση του λιμανιού της Αλεξανδρούπολης), ενώ υπό συζήτηση είναι η Ξάνθη, Καβάλα και Σκύρος, με την τελευταία να αποτελεί φαβορί λόγω γεωστρατηγικής της θέσης. Η Σκύρος βρίσκεται στην καρδιά του Αιγαίου και επιχειρησιακές αποφάσεις όπως η στάθμευση των δύο ισραηλινών UAV (μη επανδρωμένα αεροσκάφη) τύπου Heron στο νησί, αναδεικνύουν την πρόθεση για περαιτέρω ενίσχυση.

Παράλληλα, η προσπάθεια εμπλοκής του ελληνικού κράτους στη Λιβύη, επιδιώκοντας την κατάργηση του τουρκολιβυκού μνημονίου για τη χάραξη της ΑΟΖ, η κήρυξη ΑΟΖ με την Αίγυπτο και την Ιταλία, η στρατιωτική εμπλοκή στο Μαλί στα πλαίσια της συνεργασίας με το γαλλικό κράτος, οι συναλλαγές για οπλικά συστήματα με τη Σ.Αραβία, η μετακίνηση ανθρώπινου δυναμικού στην περιοχή, και οι κοινές εκπαιδεύσεις της πολεμικής αεροπορίας των δύο κρατών, αυξάνουν το ενδεχόμενο της εμπλοκής της χώρας σε μια σύρραξη.

Η ελληνική αστική τάξη, μέσα σε ένα ασταθές διεθνές περιβάλλον οξυμένων ανταγωνισμών, προσδεμένη πλήρως στο άρμα των ΗΠΑ/ΝΑΤΟ, ακολουθεί την κλιμακούμενη αντιπαράθεση, διεκδικώντας ταυτόχρονα την προστασία αλλά και κομμάτι από την ενεργειακή πίτα που ευελπιστεί να μοιραστεί στην περιοχή της ανατολικής Μεσογείου. Το ελληνικό κράτος νιώθει την ανάγκη να προσδεθεί με ακόμη πιο άμεσους και αδιαπραγμάτευτους όρους στο άρμα της Δύσης και να παίξει το ρόλο του χωροφύλακα στην περιοχή της νοτιοανατολικής Μεσογείου.

Την ώρα που μετράμε χιλιάδες νεκρούς από τον ιό covid-19, με το ΕΣΥ να παραμένει ακρωτηριασμένο και αναμένουμε το 4ο κύμα πανδημίας, οι κρατικές δαπάνες για τα εξοπλιστικά γιγαντώνονται. Το ελληνικό κράτος κατέχει τη δεύτερη θέση στο ποσοστό δαπανών για εξοπλιστικά με βάση το ΑΕΠ μεταξύ των μελών του ΝΑΤΟ στη σχετική λίστα. Ας θυμηθούμε ότι η ανάσχεση της πανδημίας έγινε με τις προσλήψεις χιλιάδων μπάτσων και στρατιωτικών, την προμήθεια εκατοντάδων περιπολικών και εξοπλισμών της καταστολής. Ας θυμηθούμε επίσης, την αντιμετώπιση των πυρκαγιών με την παρουσία ΜΑΤ αντί πυροσβεστών, με τους πρώτους να καταστέλλουν τις προσπάθειες των κατοίκων να σώσουν τα χωριά τους.

Συνεχίζοντας την κατασπατάληση δισεκατομμυρίων ευρώ για την πολεμική προετοιμασία ο Κ. Μητσοτάκης σε πρόσφατη ομιλία του ανακοίνωσε την αγορά 24 (έναντι 18) μαχητικών αεροσκαφών τύπου Rafale, ενώ πριν λίγες ημέρες υπερψηφίστηκε από την Βουλή και νέα συμφωνία με τη Γαλλία για την αγορά πολεμικών πλοίων, που ανάβει το πράσινο φως για την απόκτηση τριών φρεγατών τύπου Belharra, τριών κορβετών Gowind, την αναβάθμιση των τεσσάρων φρεγατών ΜΕΚΟ (με συνολικό κόστος που αγγίζει τα 5 δισεκατομμύρια ευρώ)συνοδευόμενη από ένα εκτενές κείμενο πολεμικής συνεργασίας και προπαρασκευής. Στο άρθρο 2 του συμφώνου ορίζεται ότι «η κυβέρνηση της Ελληνικής Δημοκρατίας και η κυβέρνηση της Γαλλικής Δημοκρατίας παρέχουν η μία στην άλλη βοήθεια και συνδρομή, με όλα τα κατάλληλα μέσα που έχουν στην διάθεσή τους, κι εφόσον υφίσταται ανάγκη με τη χρήση ένοπλης βίας, εάν διαπιστώσουν από κοινού ότι μία ένοπλη επίθεση λαμβάνει χώρα εναντίον της επικράτειας μιας από τις δύο, σύμφωνα με το Άρθρο 51 του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών». Στο άρθρο 18 της αμυντικής συμφωνίας προβλέπεται ότι η συνεργασία Ελλάδας-Γαλλίας μπορεί να λάβει και την μορφή «συμμετοχής σε κοινές αναπτύξεις δυνάμεων ή αναπτύξεις σε θέατρα επιχειρήσεων προς υποστήριξη κοινών συμφερόντων, όπως, για παράδειγμα, τις υπό γαλλική διοίκηση επιχειρήσεις στο Σαχέλ».

Την ίδια στιγμή λοιπόν που μεγάλο κομμάτι της κοινωνικής βάσης αδυνατεί να έχει πρόσβαση σε μία σειρά από βασικές κοινωνικές ανάγκες (και ενώ έρχεται νέο κύμα ανατιμήσεων σε καταναλωτικά και βιομηχανικά είδη), η πίεση των μεγάλων πολεμικών βιομηχανιών σε συνδυασμό με τον ντόπιο εθνικισμό και τον μιλιταρισμό εκτοξεύουν τις δαπάνες για εξοπλιστικά προγράμματα και δικαιολογούν την εμπλοκή του στρατού σε όλο και περισσότερες “εσωτερικές” υποθέσεις όπως βλέπουμε χαρακτηριστικά να συμβαίνει με τη διαχείριση των μεταναστών. Η αύξηση της στρατιωτικής θητείας, οι όλο και πιο συχνές πολεμικές ασκήσεις εντός και εκτός συνόρων -με αρκετές να αφορούν σχέδια καταστολής πλήθους-, οι εκκενώσεις των καταλήψεων στέγης μεταναστών και η φυλάκιση τους στα στρατόπεδα συγκέντρωσης σε άθλιες συνθήκες, χωρίς πρόσβαση σε ιατρική περίθαλψη (καμία πρόσβαση σε ΑΜΚΑ και εμβόλια σε καιρό πανδημίας), οι επαναπροωθήσεις (push-back) στο Αιγαίο, οι συγκαλυμμένες δολοφονίες στον Έβρο από παρακρατικούς φασίστες και οι καταγγελίες για βιασμούς στα σύνορα, όπως και το πολεμικό κλίμα που δημιούργησε η κυβέρνηση την προηγούμενη περίοδο εκεί ενάντια σε μετανάστες, δείχνει τη στάση του ελληνικού κράτους. Τα αστικά ΜΜΕ δεν έχουν σταματήσει να αναπαράγουν την ανάγκη για τη φύλαξη του «Σύγχρονου Παρθενώνα» με την αναβάθμιση του φράχτη του Έβρου, τη στιγμή που αναμένονται νέες μεταναστευτικές ροές μετά την επικράτηση των Ταλιμπάν στην Καμπούλ.

Από την άλλη πλευρά, η Τουρκία, έχοντας τον 2ο μεγαλύτερο στρατό του ΝΑΤΟ και διατηρώντας στρατιωτικές δυνάμεις σε αρκετά σημεία εκτός συνόρων, επαναξιολογεί τον γεωπολιτικό της ρόλο και ακολουθεί μια ενεργητική επεκτατική εξωτερική πολιτική. Η κυβέρνηση Ερντογάν, έχοντας εγκαθιδρύσει ένα αυταρχικό και προσωποπαγές καθεστώς κάτω από τον κοινοβουλευτικό μανδύα, ακολουθεί μια πολιτική ισχυρού αναθεωρητισμού στο πλαίσιο της οικονομικής και χωρικής επέκτασης της Τουρκίας και συντηρεί ένα πολεμοκάπηλο κλίμα, δεδομένου ότι έχει λάβει σαφή εντολή αναβάθμισης της αστικής τάξης του τουρκικού κράτους και η οποία ψάχνει επίσης διεξόδους κερδοφορίας και φυγής από μία μακρά περίοδο κρίσης. Την ίδια στιγμή τα αγωνιζόμενα κομμάτια της γειτονικής χώρας δέχονται ανελέητη επίθεση από το τουρκικό κράτος, απαριθμώντας δεκάδες νεκρούς και χιλιάδες φυλακισμένους.

Η όλο και μεγαλύτερη εμπλοκή του ελληνικού κράτους στους πολεμικούς σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ και των συμμάχων του, αναδεικνύει την επιτακτική ανάγκη συσπείρωσης ενός μαζικού και μαχητικού αντιπολεμικού κινήματος που θα βάζει στο στόχαστρο –σε τακτική και όχι ευκαιριακή και εθιμοτυπική βάση- τους πραγματικούς υπεύθυνους, δηλαδή τις ιμπεριαλιστικές και διακρατικές διενέξεις, τον εθνικισμό, τον μιλιταρισμό, αλλά και το ίδιο το εκμεταλλευτικό και καταπιεστικό σύστημα θέτοντας τη διεθνιστική αλληλεγγύη μεταξύ των λαών ως τη μοναδική επιλογή μπροστά στην προοπτική ενός γενικευμένου πολέμου.

Το ζήτημα της επαναστατικής προοπτικής έχει ως απαραίτητη προϋπόθεση την ύπαρξη μιας οργανωμένης, συνεχούς και συνεπούς δράσης και απαιτεί τη στράτευση και τη συμμετοχή όλων όσων βρισκόμαστε στο πλευρό των εκμεταλλευόμενων. Ο αγώνας για την επίτευξη μιας κοινωνίας χωρίς πολέμους, φτώχεια και προσφυγιά περνά μέσα από την οργάνωση της κοινωνικής βάσης, σύμφωνα με τις ανάγκες και το ταξικό της συμφέρον. Να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας, να οργανώσουμε την κάλυψη των βασικών και κοινωνικών αναγκών μας έξω από και ενάντια στο κράτος και το εμπόρευμα. Να κάνουμε το βήμα για την κοινωνία της ελευθερίας, της αλληλεγγύης, της ισότητας και της κοινοκτημοσύνης.

ΝΑ ΜΠΛΟΚΑΡΟΥΜΕ:

-ΤΙΣ ΠΟΛΕΜΟΚΑΠΗΛΕΣ ΣΥΜΦΩΝΙΕΣ ΜΕΤΑΞΥ ΕΛΛΑΔΑΣ ΚΑΙ ΗΠΑ – ΓΑΛΛΙΑΣ

-ΤΗΝ ΜΕΤΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΕΛΛΑΔΙΚΟΥ ΧΩΡΟΥ ΣΕ ΜΙΑ ΑΠΕΡΑΝΤΗ ΒΑΣΗ ΤΟΥ ΝΑΤΟ

-ΤΟΥΣ ΠΟΛΕΜΙΚΟΥΣ ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟΥΣ ΓΙΑ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΗΣ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑΣ  ΟΠΛΩΝ

-ΤΟΝ ΜΙΛΙΤΑΡΙΣΜΟ, ΤΟΝ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ, ΤΟΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟ, ΤΗΝ ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ

Σ’ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΤΟΥΡΚΙΑ, ΣΕ ΒΑΛΚΑΝΙΑ, ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ ΚΑΙ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ:

ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΘΟΥΜΕ, ΝΑ ΕΝΩΘΟΥΜΕ, ΝΑ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΜΕ

Ταξική Αντεπίθεση, ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών (Αθήνα, Θεσσαλονίκη)

Πέλοτο, στο δρόμο για την Αναρχία και τον Κομμουνισμό (Ξάνθη)

Αναρχική Ομάδα «Δυσήνιος Ίππος» (Πάτρα)

Κατάληψη Παλιού Νεκροτομείου (Αλεξανδρούπολη)

ΑΤΑΞΙΝΟΜΗΤΑ, ΑΦΙΣΕΣ, Διεθνισμός, ΔΙΕΘΝΙΣΜΟΣ, ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ, ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, ΚΕΙΜΕΝΑ, Πολιτικές Θέσεις - Παρεμβάσεις

Εξέγερση στις ΗΠΑ – Ένας νέος κόσμος πασχίζει να γεννηθεί μέσα από τις στάχτες του παλιού

Κείμενο ανάλυσης για τη σημασία και την προοπτική των εξεγέρσεων στη σημερινή συγκυρία όξυνσης των διακρατικών ανταγωνισμών με αφορμή την εξέγερση στις ΗΠΑ και κάλεσμα σε ανοιχτή συζήτηση για το θέμα.

Παρασκευή 17/7 στις 20:00,
στον κήπο του Αυτόνομου Στεκιού Ξάνθης (ΠΡΟΚΑΤ)

Θα ακολουθήσει μπαρ οικονομικής ενίσχυσης του Antifa Fest.

Μπορείς να κατεβάσεις ολόκληρο το κείμενο σε μορφή pdf από εδώ.

 

ΕΝΑΣ ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΠΑΣΧΙΖΕΙ ΝΑ ΓΕΝΝΗΘΕΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΤΑΧΤΕΣ ΤΟΥ ΠΑΛΙΟΥ

Τις τελευταίες ημέρες, έχουμε συγκεντρώσει εμπειρίες που ισοδυναμούν με δεκαετίες μάθησης. Κάνοντας ακριβώς αυτό που προηγουμένως πιστεύαμε ότι ήταν αδύνατο, έχουμε εκθέσει αυτήν τη χώρα για το τι είναι πραγματικά: τίποτα περισσότερο από μια εύθραυστη χάρτινη τίγρη. Χτυπώντας το τεράστιο τεχνολογικό κράτος της αστυνομίας, οι μαύροι άνθρωποι της Αμερικής έχουν δηλώσει πως, από εδώ και πέρα, αρνούνται δια παντός να εκφοβίζονται από μια δομή εξουσίας που βασίζεται στο λευκό τρόμο και τη λευκή βία.

Revolutionary Abolition Movement –

Επαναστατικό Κίνημα για την Κατάργηση της Σκλαβιάς

(Μάιος 2020)

 

Δολοφονίες – Ρατσισμός – Το κλίμα στις ΗΠΑ

Στις 25/05, ακόμη μια κρατική δολοφονία ήρθε να προστεθεί στις αμέτρητες καταγεγραμμένες στις ΗΠΑ. Ο αφροαμερικανός George Floyd δολοφονείται στη Μινεάπολη, όταν ύστερα από τη σύλληψη του, ένας αστυνομικός τον πνίγει πιέζοντας το λαιμό του για εννέα συνεχόμενα λεπτά. Η δολοφονία γίνεται σε κοινή θέα και καταγράφεται από περαστικούς. Το βίντεο της δολοφονίας κάνει το γύρο του διαδικτύου και αυθόρμητα ξεχύθηκε στους δρόμους ένα τεράστιο κύμα οργής που μεταφέρθηκε σε όλη την επικράτεια των ΗΠΑ, δημιουργώντας τη μαζικότερη κοινωνική εξέγερση των μαύρων κοινοτήτων των τελευταίων δεκαετιών. Εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτές κατεβαίνουν στους δρόμους φωνάζοντας τα τελευταία λόγια του Floyd «I can’t breathe» και διαδηλώνουν καθημερινά στις περισσότερες πολιτείες των ΗΠΑ, με βίαιες συγκρούσεις, απαλλοτριώσεις σε πολυκαταστήματα, επιθέσεις σε αστυνομικά τμήματα και καπιταλιστικούς στόχους και αποκαθηλώσεις των συμβόλων της μαύρης καταπίεσης. Και αυτό, γιατί η δολοφονία του Floyd ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Αποτέλεσε τη στιγμή όπου κορυφώθηκε η συσσωρευμένη οργή και αγανάκτηση της κοινωνικής βάσης των ΗΠΑ, συστατικό κομμάτι της οποίας είναι οι μαύροι αμερικανοί, που βιώνει καθημερινά το ρατσισμό, την εκμετάλλευση, τη βία, την καταπίεση, την ασφυξία που ασκεί η κυριαρχία πάνω στο κορμί των καταπιεσμένων.

Με το ξέσπασμα της πανδημίας και τις οικονομικές επιπτώσεις που τη συνοδεύουν, αναδείχθηκε εμφατικά η φύση του κυρίαρχου συστήματος που αντιλαμβάνεται την κοινωνική βάση ως αναλώσιμο εργατικό δυναμικό προς εκμετάλλευση, η αναπαραγωγή του οποίου υπόκειται στους στυγνούς νόμους της αγοράς. Οι 116.000 μέχρι στιγμής νεκροί από τον Covid-19, με το 60% να είναι μαύροι τη στιγμή που αποτελούν μόνο το 13% του γενικού πληθυσμού καθώς και η δραματική αύξηση της ανεργίας (ήδη το ποσοστό ανεργίας τον Απρίλιο έφτασε στο 14.7% καταγράφοντας ρεκόρ στη μετά β’ππ εποχή) είναι η νέα πραγματικότητα που διαμορφώνει η κρατική διαχείριση των τελευταίων μηνών στις ΗΠΑ. Η πανδημία προκάλεσε σφοδρό πλήγμα στις μαύρες κοινότητες, ενίσχυσε τις υπάρχουσες ταξικές αντιθέσεις και κατέστησε τους ανθρώπους της βάσης και την πλειοψηφία των μαύρων αμερικανών πιο ευάλωτους απέναντι στο νέο ιό εξαιτίας των όρων διαβίωσης τους και του αποκλεισμού τους από το σύστημα υγείας. Η διακυβέρνηση Trump προχώρησε σε νέες φοροαπαλλαγές για το μεγάλο κεφάλαιο (το πλουσιότερο 20% του πληθυσμού διαθέτει το 89.9% του πλούτου της χώρας), περιόρισε περαιτέρω την ασφάλιση των χαμηλών κοινωνικών στρωμάτων, υποβάθμισε τις εργασιακές σχέσεις ενώ παράλληλα, πατώντας πάνω στις συνέπειες που άφησε το προηγούμενο ξέσπασμα τις κρίσης, με την ακροδεξιά ρητορική της “λευκής υπεροχής” και την αντιμεταναστευτική υστερία, κατάφερε δυστυχώς να συσπειρώσει και ένα κομμάτι της λευκής βιομηχανικής εργατικής τάξης, και να οπλίσει περαιτέρω εσωτερικά το κράτος των ΗΠΑ.

Και ενώ η εξέγερση συνεχίζεται οι δυνάμεις της καταστολής και της αντιεξέγερσης οργανώνονται. Τρεις εβδομάδες μετά τη δολοφονία του George Floyd, ακόμα ένας αφροαμερικανός, ο Rayshard Brooks 27 ετών, δολοφονείται από σφαίρες αστυνομικών στην Ατλάντα των ΗΠΑ ενώ κοιμόταν στο αυτοκίνητο του. Οι μονάδες καταστολής αφήνουν πίσω τους πάνω από τρείς νεκρούς στις συγκρούσεις με τους εξεγερμένους ενώ στην Καλιφόρνια δύο αφροαμερικανοί βρέθηκαν κρεμασμένοι. Παράλληλα με το επίσημο κράτος αναλαμβάνει δράση και το ακροδεξιό παρακράτος που έχει πραγματοποιήσει τουλάχιστον 50 επιθέσεις τον τελευταίο μήνα με οχήματα που περνούν με ταχύτητα μέσα από τις συγκεντρώσεις των διαδηλωτών τραυματίζοντας αρκετούς στο πέρασμα τους.

Οι κρατικές δολοφονίες της μαύρης κοινότητας αποτελούν δομικό στοιχείο της συγκρότησης των ΗΠΑ. Από την αρχική αποίκηση της Αμερικής από τους ευρωπαίους, την εξόντωση των ιθαγενών πληθυσμών και την καταλήστευση του φυσικού πλούτου, μέχρι και τη μεταφορά χιλιάδων ιθαγενών σκλάβων από την Αφρική για το χτίσιμο του αμερικανικού ονείρου η ιστορία συγκρότησης (και) αυτού του κράτους είναι βουτηγμένη στο αίμα. Σήμερα μπορεί να έχει καταργηθεί η δουλεία αλλά δεν άλλαξε  αποφασιστικά η κοινωνική θέση των μαύρων Αμερικανών. Ακριβώς αυτός είναι και ο λόγος που σήμερα οι εξεγερμένοι στρέφονται εναντίων των συμβόλων της καταπίεσης, των μνημείων των ανδρών που εξανδραπόδισαν ολόκληρους πληθυσμούς με τα χέρια των οποίων χτίστηκε το «μεγάλο έθνος». Γιατί βιώνουν την ίδια τηρουμένων των αναλογιών καταπίεση με τους προγόνους τους. Από τις αρχές του 2013 έχουν καταγραφεί στις ΗΠΑ 1100 κρατικές δολοφονίες (μόνο 27 συνεχόμενες ημέρες υπήρξαν μέσα στο 2019 που δεν δολοφονήθηκε κάποιος από την αστυνομία). Η εικόνα του μπάτσου που πνίγει τον George Floyd, πατώντας τον με το γόνατό στον λαιμό, σε κοινή θέα, μπροστά από μια κάμερα, απτόητος, καταδεικνύει τη νομιμοποίηση που αντλεί από την κυρίαρχη ιδεολογία της «λευκής υπεροχής» και την πλήρη ασυδοσία και ασυλία των μηχανισμών καταστολής. Άλλωστε, την επταετία 2013-2019, στο 99% των περιπτώσεων που κάποιος αστυνομικός δολοφόνησε Αμερικανό πολίτη, ο μπάτσος παρέμεινε ατιμώρητος.

Διακρατικοί Ανταγωνισμοί στην παγκόσμια γεωπολιτική σκακιέρα

H εξέγερση στις ΗΠΑ δεν μπορεί να ιδωθεί έξω από το ιστορικό πλαίσιο στο οποίο αυτή εντάσσεται. Εν προκειμένω αυτό το πλαίσιο είναι ο ακραίος ανταγωνισμός μεταξύ των αντίπαλων κυρίαρχων καπιταλιστικών σχηματισμών με προεξάρχοντες σε κάθε σχηματισμό τις ΗΠΑ και την Κίνα. Η μεταξύ τους σχέση -τηρώντας τις αναλογίες- μπορεί να χαρακτηριστεί ως «ψυχροπολεμική» καθώς ο ανταγωνισμός τους εκτείνεται σε όλα τα πεδία: οικονομικό, τεχνολογικό, στρατιωτικό, ιατρικό/ ερευνητικό μέχρι και πολιτικό αν μπορεί επιδερμικά να χαρακτηριστεί έτσι η κόντρα για την επιρροή στο Χονγκ Κόνγκ.

Το οικονομικό κέντρο έχει μετακινηθεί από τις ΗΠΑ στην ανατολή αλλά ταυτόχρονα και εκεί οι οικονομικοί δείκτες δείχνουν σημάδια κλονισμού. Η ενοποίηση-διασύνδεση, χωρίς ιδιαίτερα στεγανά, τραπεζών (κεντρικών, εμπορικών, επενδυτικών), hedge funds, ασφαλιστικών εταιρειών και ταμείων, χρηματιστηρίων αξιών, εμπορευμάτων και αγορών συναλλάγματος, καθιστά το σύστημα όλο και πιο ασταθές. Ήδη από τα μέσα του 2019 ο ΟΟΣΑ και το ΔΝΤ προειδοποιούσαν για παγκόσμια ύφεση για το 2020. Η Παγκόσμια Τράπεζα στην έκθεση της για το β΄ εξάμηνο του 2019 υποστήριξε ότι σε όλο τον κόσμο συσσωρεύεται χρέος με τον ταχύτερο ρυθμό των τελευταίων 50 ετών. Ο εμπορικός πόλεμος ΗΠΑ- Κίνας, ο ανταγωνισμός στην εξαγωγή τεχνολογίας 5G που σήμερα κρατάει τα πρωτεία η Κίνα, η κρίση στην αυτοκινητοβιομηχανία Γερμανίας και Ιαπωνίας, το Brexit, οι διακρατικές εντάσεις/ ανακατατάξεις και τα κοινωνικά ξεσπάσματα (Ιράν, Συρία, Χονγκ Κονγκ, Λατινική Αμερική) και η προσφυγή στον κρατικό παρεμβατισμό για τη σωτηρία του μεγάλου κεφαλαίου μέσω της κοινωνικοποίησης των ζημιών του λόγω του lock down, ανατροφοδοτούν την οικονομική ύφεση.

Οι ρυθμοί εξάντλησης των κοιτασμάτων πετρελαίου αναθεωρούν την παγιωμένη γεωπολιτική ενεργειακή ισορροπία. Η αναζήτηση νέων κοιτασμάτων ορυκτών καυσίμων όπως το φυσικό αέριο αλλά και σπάνιων γαιών απαραίτητων για την ανάπτυξη των νέων τεχνολογιών, απαιτεί την επαναδιαπραγμάτευση των γεωπολιτικών ισορροπιών οι οποίες όμως όπως είναι λογικό προσπαθούν να αποτυπωθούν με το νέο οικονομικό status quo.

Η στρατιωτική υπεροπλία παραμένει στις ΗΠΑ αλλά υπάρχει μια διαρκής προσπάθεια αμφισβήτησης από τη Ρωσία και την Κίνα. Το παραπάνω αξίωμα δεν θα μπορέσει ποτέ να καταρριφθεί στη θεωρία. Το στρατιωτικό επίπεδο της Ρωσίας και της Κίνας θα είναι αξιολογήσιμο μόνο μέσα από μια γενικευμένη σύρραξη. Οι περιφερειακές συγκρούσεις καθώς διατηρούν χαμηλό προφίλ και αποδεκτά όρια, όπως αυτά έχουν προσδιοριστεί από τις διεθνείς συμβάσεις, δεν επιτρέπουν το ξεδίπλωμα του συνόλου των τεχνολογικά νέων οπλικών συστημάτων όπως οι ημιβαλιστικοί διηπειρωτικοί πύραυλοι, οι καταρρίψεις τηλεπικοινωνιακών στρατιωτικών δορυφόρων, οι ευρείας κλίμακας ηλεκτρονικές επιθέσεις και η χρήση οπλικών συστημάτων βιολογικών παραγόντων. Το άλμα της τεχνολογίας που παρατηρείται τα τελευταία 20 χρόνια πρώτα και κύρια αποτυπώνεται στην ανάπτυξη νέων οπλικών συστημάτων. Το Διεθνές Ινστιτούτο Ερευνών για την Ειρήνη στη Στοκχόλμη (SIPRI) στην ετήσια έκθεση του ανέφερε ότι το 2019 δαπανήθηκαν 1917 δις δολάρια σε εξοπλιστικές δαπάνες, 3,6% περισσότερο από το 2018 και το υψηλότερο ποσό από το 1988.

Σε αυτό το πλαίσιο το αμερικανικό κράτος προσπαθώντας (ενδεχομένως μάταια) να υπερασπιστεί την οικονομική και στρατιωτική πρωτοκαθεδρία του στην παγκόσμια σκακιέρα έναντι των υποψήφιων σφετεριστών προχωρά σε μια σειρά επιθετικών κινήσεων που ξεκινούν από το εσωτερικού του και φτάνουν σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη.

Στο εσωτερικό του αποτραβιέται από την αναπαραγωγή μεγάλου μέρους της κοινωνικής βάσης αφήνοντας εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπων να επιβιώνουν (;) στα όρια της φτώχιας και εναποθέτει την διαχείριση τους αποκλειστικά στην καταστολή, στρατιωτικοποιεί τη διαχείριση των μεταναστών στα σύνορα με το Μεξικό και ταυτόχρονα παρά τη φαινόμενη αντίθεση με το ιδεολόγημα του νεοφιλελευθερισμού και την ως δια μαγείας αυτορρυθμιζόμενη αγορά, κυρώνει διατάγματα υπέρ των αμερικάνικων εταιριών και έναντι των αντιπάλων τους.

Αντίθετα, στο εξωτερικό, οξύνει στα μέτωπα που επιλέγει την στρατιωτική αντιπαράθεση: Στη Βενεζουέλα με την αποτυχημένη απόπειρα πραξικοπήματος. Στην Ευρώπη σχεδόν το σύνολο των χωρών εντάσσονται στο ΝΑΤΟ, τον στρατιωτικό βραχίονα των ΗΠΑ υψώνοντας φραγμό στη Ρωσία. Στη μέση ανατολή αν και δεν ευόδωσε τα μέγιστα η παρουσία των ΗΠΑ στη Συρία, στρέφει πλέον τις πιέσεις της στο Ιράν (τον ισχυρότερο σύμμαχο Ρωσίας και Κίνας). Στη Νοτιοανατολική Ασία παραδοσιακά ζωτικό χώρο της Κίνας, φαίνεται να μην μπορεί να σταθεί επάξια. Προσπαθεί να δημιουργήσει σχέσεις με την Ινδία, καθώς και τα δύο κράτη θέλουν να περιορίσουν την εξάπλωση της κινεζικής επιρροής στην Ασία και στον Ινδικό Ωκεανό. Πέρα ίσως από τις Φιλιππίνες που οι σχέσεις τους σήμερα βρίσκονται σε ιδιαίτερα εύθραυστο σημείο, την προσπάθεια προσάρτησης του Χονγκ Κονγκ και τη συχνή διενέργεια στρατιωτικών ασκήσεων στον Κόλπο της Ταιβάν και στη Νότια Σινική.

Το ιμπεριαλιστικό μεγαθήριο των ΗΠΑ, η υπερδύναμη που καταδυναστεύει το μισό πλανήτη, βομβαρδίζει και τρομοκρατεί αμάχους, στήνει πολεμικές βάσεις όπου μπορεί, επιδιώκει συνεχώς να αυξάνει την επιρροή της, αδιαφορεί για την κάλυψη των κοινωνικών αναγκών και ακολουθεί την ίδια επιθετική πολιτική τόσο στο εξωτερικό όσο και στο εσωτερικό της. Είναι προφανές ότι η προσπάθεια της αμερικανικής αστικής τάξης και του κράτους της να αντεπιτεθεί στο πεδίο ανταγωνισμού με την Κίνα, συμπιέζει όλο και περισσότερο την εργατική της τάξη. Η ολοένα εντεινόμενη όξυνση συνεπάγεται ότι στο τέλος, όπως και όλες τις υπόλοιπες φορές, η κοινωνική βάση είναι αυτή που  πληρώνει το τίμημα των επιλογών των κυρίαρχων.

Επιδιώξεις της ελληνικής αστικής τάξης

Η ελληνική αστική τάξη όντας προσδεμένη στενά στο άρμα των ΗΠΑ ακολουθεί την κλιμακούμενη αντιπαράθεση και υλοποιεί, τηρουμένων των αναλογιών, τη χάραξη πολιτικών του καπιταλιστικού κέντρου, διεκδικώντας ταυτόχρονα την προστασία αλλά και πιθανά κάποιο κομμάτι από την ενεργειακή πίτα που πρόκειται/ευελπιστεί να μοιραστεί στην περιοχή της ανατολικής μεσογείου. Οι αυξανόμενες νατοϊκές βάσεις σε όλη τη χώρα που λειτουργούν ως ορμητήριο για τις επεμβάσεις των ΗΠΑ στη Μ. Ανατολή, οι πολεμικές ασκήσεις του ΝΑΤΟ στην περιοχή με τη συμμετοχή του ελληνικού στρατού και η μετατροπή της Ελλάδας σε ενεργειακό κόμβο, στην προσπάθεια των ΗΠΑ να αποκόψουν την εξαγωγή φυσικού αερίου από τη Ρωσία στην Ευρώπη, αυξάνουν το ενδεχόμενο της εμπλοκής της χώρας σε μια σύρραξη. Αλλά και στη διαχείριση του εσωτερικού εχθρού τα ντόπια αφεντικά αποδεικνύονται καλοί μαθητές. Η ολοένα εντεινόμενη καταστολή της τελευταίας περιόδου, από τις επιθέσεις των ματ σε πλατείες και γειτονιές μέχρι την επίθεση στην πορεία κατά της καύσης σκουπιδιών στο Βόλο και τον ξυλοδαρμό των διαδηλωτών, την σύλληψη συντρόφων στη Θεσσαλονίκη για αφισοκόλληση, την απαγόρευση της μηχανοκίνητης διαδήλωσης στον Κορυδαλλό όπως και το γενικότερο χουντικής έμπνευσης νομοσχέδιο απαγόρευσης των διαδηλώσεων, μας κάνει να αισθανόμαστε το δίκαιο του αγώνα των μαύρων κοινοτήτων στην Αμερική όλο και έντονα. Οι εκκενώσεις των καταλήψεων στέγης μεταναστών και η φυλάκιση τους στα στρατόπεδα συγκέντρωσης σε άθλιες συνθήκες, χωρίς πρόσβαση σε ιατρική περίθαλψη, οι επαναπροωθήσεις στο Αιγαίο και οι συγκαλυμμένες δολοφονίες στον Έβρο , όπως και το πολεμικό κλίμα που δημιούργησε η κυβέρνηση την προηγούμενη περίοδο εκεί  ενάντια σε μετανάστες, δείχνει ότι το ελληνικό κράτος ακολουθεί κατά πόδας τη δολοφονική και ρατσιστική πολιτική των ΗΠΑ ενάντια σε όσους περισσεύουν από το εκ φύσεως ανθρωποκτόνο καπιταλιστικό σύστημα.

Οι επιπτώσεις από το νέο ξέσπασμα της καπιταλιστικής κρίσης έχουν αρχίσει να φαίνονται. Ήδη από τα τέλη Απριλίου τα ντόπια αφεντικά έχουν προχωρήσει σε 50.000 απολύσεις και οι επίσημες προβλέψεις του Δ.Ν.Τ. θέλουν την ανεργία να εκτινάσσεται στο 25-30% και το ΑΕΠ της χώρας να μειώνεται κατά 10%. Ενδεικτικά κατά τη διάρκεια της δεκάχρονης οικονομικής κρίσης η ανεργία έφτασε στο υψηλότερο επίπεδο της το 2013 με ποσοστό 27,7% και μείωση του ΑΕΠ κατά 10% εμφανίστηκε τα πρώτα τρία χρόνια της κρίσης. Το ελληνικό κράτος με τους διαχειριστές του και με τα ντόπια αφεντικά, για άλλη μια φορά, επιχειρούν να τις μετακυλήσουν το κόστος της νέας ύφεσης στην κοινωνική βάση. Με την επανεκκίνηση της οικονομίας μετά την πανδημία, η εντατικοποίηση της εργασίας, η μείωση κατά 50% των μισθών με την εκ περιτροπής εργασία και η επισφαλής/ ανασφάλιστη εργασία νομοθετούνται. Από την άλλη φοροαπαλλαγές, κρατικές ενισχύσεις, κρατικοποίηση ζημιών, μείωση ασφαλιστικών εισφορών, απελευθέρωση ωραρίων, άρση περιβαλλοντικών και αδειοδοτικών εμποδίων για νέες επενδύσεις είναι η απάντηση του κράτους προς τα αφεντικά.

Εξεγέρσεις: Αντίσταση εδώ και τώρα

«Δε χρειάζεσαι μετεωρολόγο για να ξέρεις προς τα πού φυσάει ο άνεμος».

Bob Dylan, 1965

 

Γίνεται πλέον φανερό πως το σάπιο σύστημα τους έχει χρεωκοπήσει. Από την νοσούσα οικονομίας τους, την πολεμική όξυνση, την καταστροφή του φυσικού κόσμου και τις πανδημίες, τη διαιώνιση της εξαθλίωσης, της φτώχιας, των διαχωρισμών ο κόσμος τους καταρρέει και προς το παρόν καταρρέει στα κεφάλια μας. Σήμερα τα αδιέξοδα του καπιταλισμού είναι πιο ξεκάθαρα από ποτέ. Η διαχείριση της πανδημίας και μάλιστα οι διαφοροποιημένες επιλογές των κρατών στη διαχείριση της, έκανε φανερό ότι το μόνο μέλημα τους είναι η σωτηρία της οικονομίας τους με το μικρότερο δυνατό οικονομικό κόστος. Σε όλα τα μέρη του πλανήτη αυτό το κανιβαλιστικό σύστημα βασίζεται στις ταξικές και κοινωνικές αντιθέσεις για να επιβιώσει. Στην Ελλάδα, στις ΗΠΑ στη Λατινική Αμερική, είτε γιατί είμαστε μαύροι, γυναίκες, φτωχοί, μετανάστες η καταπίεση και η καταστολή έχει πάντα τον ίδιο εκφραστή.

Οι εικόνες από τις μεγάλες κοινωνικές εξεγέρσεις των τελευταίων ετών που ξεσπούν σε διάφορα μέρη του πλανήτη στέλνουν το μήνυμα στο προλεταριάτο πως η κυριαρχία του κράτους και του κεφαλαίου δεν είναι άτρωτη. Σε κάθε γωνιά του πλανήτη οι από τα κάτω εξεγείρονται για τη ζωή τους. Από την εξέγερση των αποκλεισμένων στα γαλλικά προάστια το 2005, τον Δεκέμβρη του ‘08 στην Ελλάδα, την αραβική άνοιξη, τις ταραχές στο Γκεζί της Ιστανμπούλ, το κίνημα των κίτρινων γιλέκων στη Γαλλία, τις διαδηλώσεις στην Καταλωνία, τις εξεγέρσεις σε μια σειρά χωρών της Λατινικής Αμερικής μέχρι την εξέγερση των μαύρων κοινοτήτων στις ΗΠΑ -με αποκορύφωμα την πολιορκία του Λευκού Οίκου στην Ουάσιγκτον που οδήγησε τον Trump να φυγαδευτεί στο υπόγειο καταφύγιο του- υπάρχει ένας ολόκληρος κόσμος αυτός της κοινωνικής βάσης, που δεν μπορεί να αναπνεύσει. Όσο και αν προσπαθούν οι κονδυλοφόροι της εξουσίας να παρουσιάζουν τις εξεγέρσεις ανά τον πλανήτη ως μεμονωμένα περιστατικά εκθειάζοντας κάθε φορά τις ιδιαίτερες συνθήκες ή τις ειδικές αφορμές, είναι ξεκάθαρο πως η αιτία είναι μία και λέγεται κράτος και κεφάλαιο.

Πέρα από την πρώτη προσέγγιση, το κοινό χαρακτηριστικό των εξεγέρσεων της παγκόσμιας κοινωνικής βάσης είναι μια διάχυτη εγκατάλειψη των άμεσων αιτημάτων και διεκδικήσεων. Αυτό έστω και άρρητα υποδηλώνει μια άρνηση συνδιαλλαγής με το κράτος και την ύπαρξη μίας πρωτόλειας συνείδησης πως η λύτρωση από τα δεινά που πλήττουν τους λαούς ανά τον κόσμο δεν βρίσκεται στα πλαίσια του υπάρχοντος συστήματος. Μέσα στη συνολική λυσσαλέα επίθεση του κεφαλαίου σε όλες τις πτυχές της ζωής, τη στιγμή που τα κοινωνικά συμβόλαια έχουν μετουσιωθεί σε μονομερείς συμφωνίες από την κυριαρχία και η παραβίαση τους θέτει τα υποκείμενα εκτός κοινωνίας, αφού το σύνολο της ζωής έχει υπαχθεί στο κεφάλαιο και τους όρους του, το μόνο που μπορεί να ειπωθεί είναι ότι «δεν θέλουμε ένα ακόμα κομμάτι ψωμί· θέλουμε ολόκληρο το γαμημένο το φουρνάρικο».

Κατά τη διάρκεια των εξεγέρσεων πυκνώνει ο ιστορικός χρόνος και μέσα στην πύκνωση αυτή εμφανίζονται οι εικόνες μιας κοινωνίας που πασχίζει να γεννηθεί. Με αυτόν τον τρόπο παράγουν πολιτική. Εξελίσσουν και πραγματώνουν σε ενεστώτα χρόνο την επαναστατική προοπτική. Όσο και αν οι ανά τον πλανήτη εξεγέρσεις εμφανίζονται αποκομμένες, αποσπασματικές, ανοργάνωτες, και διαφορετικές, παράγουν μια παγκόσμια κοινότητα αγώνα που προσπαθεί να πάρει μορφή, να μετουσιωθεί σε επαναστατικό κίνημα. Δηλαδή να αποκτήσει θέση, κατεύθυνση και ένταση.

 

Όταν πεθαίνει βασιλιάς, μη χαίρεσαι λαουτζίκο
Μη λες πως θάν΄ καλύτερος ο νυν από τον τέως
Πως θάναι το λυκόπουλο καλύτερο απ΄ τον λύκο.
Τότε μονάχα να χαρείς: αν θάναι ο τελευταίος.

Κ. Βάρναλης

Οργάνωση – Επαναστατική προοπτική

Οι εξεγέρσεις είναι οι σπίθες, οι οποίες πυροδοτούν τις κοινωνικές διεργασίες που θα  μας φέρουν ένα βήμα πιο κοντά στον επαναστατικό μετασχηματισμό. Ωστόσο γνωρίζουμε από την ιστορική πείρα, πως οι περίοδοι των κοινωνικών ταραχών και των εξεγέρσεων δεν θα κρατήσουν για πάντα. Κάποια στιγμή θα βρεθούν αντιμέτωπες με τα όρια τους και πιθανόν να ηττηθούν, να ενσωματωθούν ή να ξεφουσκώσουν, αν δεν υπάρχουν οι πολιτικοί φορείς και οι επαναστατικές οργανώσεις που θα τις κρατήσουν ζωντανές. Για να μην πηγαίνει, λοιπόν, «χαμένη» η δυναμική τους, για να μη χαρίζουμε τις ευκαιρίες μας στο κράτος και το κεφάλαιο, πρέπει και οι άνθρωποι που ονειρευόμαστε την προοπτική ενός καλύτερου και πιο δίκαιου κόσμου, να οργανωθούμε στον αγώνα για την επαναστατική ανατροπή του υπάρχοντος.

Το ζήτημα της επαναστατικής προοπτικής έχει ως απαραίτητη προϋπόθεση την ύπαρξη μιας οργανωμένης, συνεχούς και συνεπούς δράσης και απαιτεί τη στράτευση και τη συμμετοχή όλων όσων βρισκόμαστε στο πλευρό των εκμεταλλευόμενων. Ο αγώνας για την επίτευξη μιας κοινωνίας ισότητας, ελευθερίας και αλληλεγγύης περνά μέσα από την οργάνωση της κοινωνικής βάσης, σύμφωνα με τις ανάγκες και το ταξικό της συμφέρον.

Να επιτεθούμε στο κράτος, στον καπιταλισμό, στους αστικούς θεσμούς, στο πολιτικό τους προσωπικό και στο οπλισμένο τους χέρι: τους μπάτσους και τους φασίστες.

Να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας, να οργανώσουμε την κάλυψη των βασικών και κοινωνικών αναγκών μας έξω από και ενάντια στο κράτος και το εμπόρευμα. Να κάνουμε το βήμα για την κοινωνία της ελευθερίας, της αλληλεγγύης, της ισότητας και της κοινοκτημοσύνης.

Για ένα κόσμο χωρίς έθνη και πολέμους, χωρίς τάξεις, διακρίσεις, εκμετάλλευση και καταπίεση.

ΟΙ ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΜΙΚΡΕΣ ΑΝΑΣΕΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΣΕ ΕΝΑ ΚΟΣΜΟ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΝΑΠΝΕΥΣΕΙ