Category Archives: συγχρονες εργασιακες σχεσεις

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΚΑΙ ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΙΣ 6 ΑΠΡΙΛΗ – ΦΤΩΧΕΙΑ-ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ-ΠΟΛΕΜΟΙ! ΝΑ ΞΕΘΑΨΟΥΜΕ ΤΟ ΤΣΕΚΟΥΡΙ ΤΟΥ ΤΑΞΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΡΑΣΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ

Ανακοίνωση και κάλεσμα στην απεργία στις 6 Απρίλη. Μπορείς να κατεβάσεις την ανακοίνωση σε μορφή pdf από εδώ.

Όλες/οι στην απεργιακή συγκέντρωση την Τετάρτη 6 Απριλίου, στην Πλατεία Ελευθερίας στις 10:00.

ΦΤΩΧΕΙΑ-ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ-ΠΟΛΕΜΟΙ! ΝΑ ΞΕΘΑΨΟΥΜΕ ΤΟ ΤΣΕΚΟΥΡΙ ΤΟΥ ΤΑΞΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΡΑΣΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ

Ζούμε σε μια περίοδο όπου οι έγνοιες της κοινωνικής βάσης είναι πολλές. Ήδη τα τελευταία χρόνια, βλέπουμε τη διαρκώς αυξανόμενη ένταση της εργασιακής εκμετάλλευσης σε κάθε εργασιακό τομέα: Οι μισθοί πέφτουν, τα ωράρια να ελαστικοποιούνται, οι υπερωρίες να μένουν απλήρωτες και τα δικαιώματά μας καταπατώνται με κάθε ευκαιρία. Όλη αυτή η εντατικοποίηση της καθημερινότητας στη δουλειάς μας, σε συνδυασμό με τα ελλιπή μέτρα προστασίας, μας έχουν οδηγήσει στα όριά μας, μας έχουν εξαντλήσει σωματικά και ψυχολογικά, και σε κάποιες περιπτώσεις έχουν οδηγήσει μέχρι και στο θάνατο (με πιο πρόσφατα τα παραδείγματα των τριών εργατικών θανάτων από έκρηξη στην ΕΛΤΕΚ στα Γρεβενά, αλλά και αυτού στην Κόρινθο σε κατάστημα catering). Από την κανονικοποίηση της άτυπης αυτής εκμετάλλευσης από τους εκάστοτε εργοδότες, περνάμε σταδιακά και στη νομιμοποίηση των πρακτικών αυτών. Ο νόμος Χατζηδάκη παίρνει πίσω τα κεκτημένα μας, αναδιαμορφώνοντας το εργασιακό σκηνικό. Θεσμοθετήθηκε, έτσι, η 10ωρη, ελαστική εργασία, η πληρωμή των υπερωριών σε “είδος”, η αύξηση του πλαφόν υπερωριών, και παράλληλα ποινικοποιήθηκε επίσημα ο συνδικαλισμός.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο της συνολικής υποτίμησης της εργασιακής μας δύναμης, κράτος και κεφάλαιο σχεδιάζουν την ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας, συγκεντρώνοντας τις αλλαγές που έρχονται στο πόρισμα Πισσαρίδη. Έναν “χάρτη” της φιλελευθεροποίησης που σταδιακά εφαρμόζεται τόσο στην αγορά εργασίας, όσο και στον σύνολο των κοινωνικών αγαθών και παροχών. Το πόρισμα αυτό μεταφράζεται μέχρι στιγμής στο νόμο Χατζηδάκη, ενώ τώρα συμπληρώνεται με την πρόταση για την αναδιάρθρωση του ΟΑΕΔ. Με τις διατάξεις αυτές διαγράφεται ένα ποσοστό των χρόνια ανέργων, ενώ ταυτόχρονα απαιτείται από τους ανέργους η διαρκής απόδειξη ότι επιθυμούν να εργαστούν, με τη ρήτρα ότι τρεις αρνήσεις σε εργασία αντιστοιχούν σε διαγραφή από τον ΟΑΕΔ και αφαίρεση του επιδόματος, παρά τα επαρκή ένσημα. Έτσι από τη μία έχουμε μια πλασματική μείωση του ποσοστού των ανέργων, και από την άλλη μια πραγματική μείωση των παροχών του κράτους. Επιπλέον, όμως, έχουμε τη θεσμοθέτηση της σχέσης ισχύος του εργοδότη στη διαπραγμάτευση των όρων της δουλειάς. Βλέπουμε ξεκάθαρα πόσο καλά δένουν τα δύο νομοσχέδια, καθώς αναδεικνύεται μια καλά οργανωμένη επίθεση στον κόσμο της εργασίας, όπου με εκβιαστικούς όρους ωθούμαστε να δεχόμαστε ολοένα και δυσμενέστερους όρους εργασίας για να επιβιώσουμε. Μας χρεώνουν την οικονομική και ηθική ευθύνη για τα αδιέξοδα στα οποία μπορεί να βρεθούμε, ονομάζοντας αυτή την κατάργηση του όποιου κοινωνικού συμβολαίου “εκσυγχρονισμό” και “ανάπτυξη”.

Αυτή η συνολική υποτίμηση της ζωής μας ολοκληρώνεται με την ακρίβεια σε όλα τα βασικά αγαθά και τις τεράστιες αυξήσεις στην ενέργεια. Ήδη από τις αρχές του φθινοπώρου του 2021 βρίσκεται σε εξέλιξη ένα κύμα ανατιμήσεων σε καταναλωτικά και βιομηχανικά είδη. Δηλαδή σε ό,τι μας είναι απαραίτητο για να ζήσουμε, από τα τρόφιμα και το ρεύμα, μέχρι το φυσικό αέριο και τα καύσιμα. Τη στιγμή που βλέπουμε τον μισθό ή το επίδομά μας είτε να μένουν στάσιμα, είτε να μειώνονται, το κόστος ζωής αυξάνεται σε μη βιώσιμα επίπεδα. Συντελείται, δηλαδή, μια έμμεση μείωση του μισθού μας, η οποία μάλιστα εντείνεται με την άγρια διαδικασία ιδιωτικοποίησης και εμπορευματοποίησης μιας σειράς κοινών αγαθών, καθώς το πλάνο τους είναι στραγγίξουν κέρδος από κάθε δημόσια υποδομή, με μερικές ή πλήρεις ιδιωτικοποιήσεις. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το σχέδιο αναδιάρθρωσης του Ε.Σ.Υ. σύμφωνα με το οποίο για να κάνεις ένα χειρουργείο ή μια διαγνωστική εξέταση στην ώρα της, θα είναι λογικό να πρέπει να πληρώσεις. Καλούμαστε λοιπόν να πληρώσουμε για την υγείας μας, την εκπαίδευση, αλλά και την ύδρευση, τις συγκοινωνίες, τη στέγαση, τις δημόσιες υποδομές και περιουσία (από κτίρια μέχρι ολόκληρα βουνά και παραλίες).

Οι ανατιμήσεις αυτές, με χαρακτηριστικότερες όλων τις τεράστιες αυξήσεις στην ενέργεια, προκύπτουν ως αποτέλεσμα της ανάγκης του ντόπιου αλλά και του διεθνούς κεφαλαίου να επιστρέψει γρήγορα στη μέγιστη δυνατή κερδοφορία. Αντανακλούν τους ανταγωνισμούς του «ελεύθερου» εμπορίου και της αγοράς, ενώ σχετίζονται άμεσα με την στρατηγική της «απελευθέρωσης» της ενέργειας και της «πράσινης» μετάβασης, την οποία ευαγγελίζονται οι κυρίαρχοι. Αυτά είναι τα αποτελέσματα της απόλυτης “πίστης” στις αρχές του νεοφιλελευθερισμού, και της ολοένα και μεγαλύτερης στροφής σε αντίστοιχα μοντέλα. Με τις ανάλογα πάντα συνέπειες για εμάς, που καλούμαστε να πληρώσουμε για την κρίση και τους ανταγωνισμούς του καπιταλιστικού κόσμου.

Και όλα αυτά οξύνονται ακόμη περισσότερο, όσο οξύνονται οι ανταγωνισμοί των αστικών τάξεων σε παγκόσμιο επίπεδο, πόσο μάλλον τώρα, που οι διαρκείς διακρατικές εντάσεις μεταφράζονται σε μία κεντρική σύγκρουση, στον πόλεμο στην Ουκρανία. Σε κάθε γωνιά του πλανήτη, είτε βρισκόμαστε σε πόλεμο, είτε σε ειρήνη, αντιλαμβανόμαστε ότι χαμένοι θα είμαστε εμείς. Ας μην έχουμε αυταπάτες και ας αναγνωρίσουμε με ποιους έχουμε κοινά συμφέροντα, βασιζόμενοι στην πραγματικότητα και σε όσα ζούμε. Κόντρα στον κοινωνικό  κανιβαλισμό, στις ατομικές λύσεις και στη λογική της ανάθεσης, να βασιστούμε η μία στην άλλη και να αντεπιτεθούμε, με εργαλείο τη συλλογικοποίησή μας. Να οργανωθούμε στους χώρους της δουλειάς, στα σωματεία μας, σε κάθε κοινωνικό πεδίο. Να χτίσουμε αναχώματα κόντρα στην υποτίμησή μας και στο αυξημένο κόστος ζωής. Να εμπνευστούμε από τους νικηφόρους εργατικούς αγώνες του τελευταίου χρόνου. Να απαιτήσουμε καλύτερους και αξιοπρεπείς μισθούς και συνθήκες εργασίας, ελεύθερη πρόσβαση σε όλα τα βασικά αγαθά, ως κομμάτι του μισθού μας, ως την ελάχιστη επιστροφή της εργατικής μας δύναμης. Με όχημα την αλληλεγγύη στους ανθρώπους της τάξης μας, να μπλοκάρουμε την ακρίβεια με απεργίες, αρνήσεις πληρωμών, αυτομειώσεις και με το στήσιμο των δικών μας δικτύων και δομών αλληλοβοήθειας. Να κάνουμε ξεκάθαρο ότι δεν θα πολεμήσουμε κανέναν άνθρωπο της τάξης μας από την άλλη πλευρά των συνόρων.

ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑΚΗ ΔΥΣΤΟΠΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΚΡΙΒΕΙΑ
ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΤΑ ΑΙΤΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΣΩΜΑΤΙΩΝ
ΓΙΑ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΣ ΜΙΣΘΟΥΣ ΚΑΙ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

ΝΑ ΜΠΛΟΚΑΡΟΥΜΕ ΤΟ ΑΥΞΗΜΕΝΟ ΚΟΣΤΟΣ ΖΩΗΣ,
ΤΑ ΑΚΡΙΒΑ ΕΝΟΙΚΙΑ, ΤΙΣ ΕΞΩΣΕΙΣ, ΤΙΣ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ

ΓΙΑ ΝA ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΟΥΜΕ ΤΑ ΔΙΚΑΩΜΑΤΑ ΜΑΣ
ΚΑΙ ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ

ΚΑΜΙΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ
ΟΙ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΟΥΣ!

ΤΑ ΚΑΤΕΡΓΑ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΤΑΦΟΙ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ – ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΚΗ ΓΙΑ ΤΟ «ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΑΤΥΧΗΜΑ» ΣΤΗΝ ΕΛΒΙΖ

Ανακοίνωση σχετικά με την εκδίκαση της υπόθεσης του εργατικού ατυχήματος που συνέβη στο εργοστάσιο της ΕΛΒΙΖ το Νοέμβρη του ’17 που προκάλεσε το θάνατο του 53χρονου εργάτη Φώτη Γριβάκη και τα θανατηφόρα εργατικά ατυχήματα που σημειώθηκαν την προηγούμενη περίοδο. Μπορείς να κατεβάσεις την ανακοίνωση σε μορφή pdf από εδώ.

ΤΑ ΚΑΤΕΡΓΑ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΤΑΦΟΙ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ

Την Τετάρτη 23 Φεβρουαρίου πρόκειται να πραγματοποιηθεί η εκδίκαση της υπόθεσης του εργατικού ατυχήματος που συνέβη στο εργοστάσιο της ΕΛΒΙΖ το Νοέμβρη του 17’ και το οποίο είχε ως αποτέλεσμα το θάνατο 53χρονου εργάτη. Κι ενώ έχουν περάσει λίγο λιγότερο από 5 χρόνια, το συγκεκριμένο δικαστήριο αναβάλλεται συνεχώς, υπενθυμίζοντας για άλλη μια φορά την ταξική φύση της αστικής δικαιοσύνης που για υποθέσεις εργατικών ατυχημάτων κωφεύει, ενώ ταυτόχρονα ξεπλένει παιδεραστές και βιαστές που τα κάνουν πλακάκια με το κράτος.

Την ίδια περίοδο που αναμένεται η ολοκλήρωση του εν λόγω δικαστηρίου, οι εργασιακές συνθήκες που έχουν επιβάλει κράτος και αφεντικά δε σταματούν να προκαλούν νέα ατυχήματα δολοφονικά ή μη εργαζομένων. Πιο συγκεκριμένα, πριν από λίγες ημέρες, στις 9 Φλεβάρη, 59χρονος εργαζόμενος έχασε τη ζωή του εν ώρα εργασίας στα ναυπηγεία του Σκαραμαγκά στο Χαϊδάρι. Στη ΒΙ.ΠΕ Πάτρας, 22χρονος μετανάστης έπεσε από την οροφή του εργοστασίου που δούλευε, στην προσπάθεια του να κρυφτεί –ύστερα από εντολή της εργοδοσίας- μαζί με άλλους 17 μετανάστες, από κλιμάκιο του ΕΦΚΑ επειδή δούλευαν χωρίς να είναι ασφαλισμένοι. Στις 17/02, 51χρονος εργαζόμενος κατά τη διάρκεια απομάκρυνσης χωμάτων, καταπλακώθηκε από αυτά με αποτέλεσμα να βρει το θάνατο, στα Άβδηρα. Ταυτόχρονα, δεν έχουν περάσει πολλές μέρες που δημοσιεύτηκε το τρομακτικό βίντεο με την πτώση κοντέινερ σε εργάτη ο οποίος τη γλιτώνει τελευταία στιγμή, ενώ βρισκόμαστε μόνο λίγες εβδομάδες μετά την άλλη εργατική δολοφονία στη COSCO. Τέλος, στη Ζάκυνθο εργαζόμενοι τραυματίστηκαν σοβαρά ύστερα από πτώση μαρμάρων πριν δύο ημέρες.

Τα περιστατικά εργατικών ατυχημάτων αθροίζονται συνεχώς-βδομάδα τη βδομάδα και η εργατική τάξη δε προλαβαίνει να μετράει τα θύματα της. Σύμφωνα και με στοιχεία του ΣΕΠΕ κάθε χρονιά τα εργατικά ατυχήματα, θανατηφόρα και μη, μονίμως αυξάνονται και για το 2021 μετράμε τουλάχιστον 18 νεκρούς εργάτες. Τα περιστατικά αυτά δεν αποτελούν την εξαίρεση στον κανόνα, αλλά τον ίδιο τον κανόνα. Την εργασιακή πραγματικότητα, δηλαδή, με την οποία ερχόμαστε αντιμέτωποι, ανεξάρτητα από το είδος εργασίας ή τον κλάδο στον οποίο απασχολούμαστε. Εργάτες δουλεύουν σε εργοστάσια και εργοτάξια χωρίς τις απαραίτητες προφυλάξεις, διανομείς θυσιάζονται στο βωμό της άμεσης παράδοσης, εμποροϋπάλληλοι και εργάτες στον τομέα του επισιτισμού λυγίζουν από την πολύωρη ορθοστασία.

Οι συνθήκες εργασίας ήταν ανέκαθεν αυτές, πάντα επιβαλλόμενες από την πλευρά της εργοδοσίας και με σκοπό το μέγιστο κέρδος αυτής. Το νομοσχέδιο Χατζηδάκη που πέρασε τον περασμένο Ιούνιο ήρθε να νομιμοποιήσει και να παγιώσει όλες τις υπάρχουσες αυθαιρεσίες και εγκληματικές τακτικές που εφαρμόζονται εδώ και χρόνια. Η 10ωρη και εντατικοποιημένη εργασία, οι απλήρωτες υπερωρίες, η δουλειά την Κυριακή, η επισφάλεια και το σύστημα free-lancing που επεκτείνεται σε ολοένα και περισσότερους τομείς, τα ελαστικά ωράρια και οι απανωτές βάρδιες, η δουλειά τη νύχτα, η αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης αποτελούν πλέον τις «νόμιμες» εργασιακές συνθήκες. Σε όλα αυτά έρχονται να προστεθούν και τα ελλιπή (αν όχι ανύπαρκτα!) μέτρα ασφαλείας. Η γρήγορη και φθηνή διεκπεραίωση της δουλειάς ιεραρχείται πιο ψηλά από τις συνθήκες εργασίας στις οποίες δεν εξασφαλίζεται ουσιαστικά κανένα μέτρο υγιεινής και ασφάλειας, σε αντίθεση με τις υπογεγραμμένες συμβάσεις όταν και όπου αυτές υπάρχουν.

Όλα τα παραπάνω συντελούν στην υποτίμηση της εργασίας και σε επικινδυνότερες για εμάς συνθήκες εργασίας, φέρνοντας στο φως ατυχήματα και θανάτους. Κόντρα σε όλα αυτά οφείλουν να σταθούν οι αγώνες και οι διεκδικήσεις των εργαζομένων.

Να οργανωθούμε στη βάση, στους χώρους δουλειάς, στις εργατικές συνελεύσεις και στα σωματεία μας ενάντια στα νομοσχέδια και τις επιταγές των αφεντικών που μας φέρνουν όλο και πιο κοντά στον εργασιακό μεσαίωνα και μας υποχρεώνουν να ζούμε μέσα στην εξαθλίωση. Να διώξουμε τον φόβο, και να διεκδικήσουμε δουλειά με δικαιώματα και συνθήκες εργασίας που δε θα μας κάνουν να φοβόμαστε για το αν θα καταφέρουμε να γυρίσουμε σπίτι απόψε…

ΝΑ ΜΗ ΘΡΗΝΗΣΟΥΜΕ ΑΛΛΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ ΣΤΑ ΚΑΤΕΡΓΑ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ!

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ ΜΕ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΤΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ, ΜΕ ΣΤΗΣΙΜΟ ΕΡΓΑΤΙΚΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΩΝ!

ΟΙ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΟΥΣ!

ΑΜΕΣΗ ΚΑΤΑΒΟΛΗ ΤΩΝ ΔΕΔΟΥΛΕΥΜΕΝΩΝ ΣΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΤΗΣ ΜΚΟ ΑΡΣΙΣ – ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΠΑΝΟ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ (ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗ)

Ανάρτηση πανό αλληλεγγύης στις/ους εργαζόμενες/ους της ΜΚΟ ΑΡΣΙΣ, στην πόλη της Αλεξανδρούπολης που παραμένουν απλήρωτες/οι εδώ και μήνες.

ΑΜΕΣΗ ΚΑΤΑΒΟΛΗ ΤΩΝ ΔΕΔΟΥΛΕΥΜΕΝΩΝ ΣΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΤΗΣ ΜΚΟ ΑΡΣΙΣ

Οι εργαζόμενοι στις δύο Δομές Ασυνόδευτων Ανηλίκων της ΜΚΟ ΑΡΣΙΣ, «Έλλη» και «Φρίξος», που βρίσκονται στην Αλεξανδρούπολη, όπως και αντίστοιχες δομές σε άλλες πόλεις που χρηματοδοτούνται από το πρόγραμμα «ΜΕΤΟΙΚΟΣ» παραμένουν απλήρωτοι εδώ και μήνες.

Σε μια περίοδο που η άνοδος των τιμών στα βασικά προϊόντα, στα ενοίκια, σε ρεύμα και νερό είναι αυξανόμενη και μετατρέπει την επιβίωση σε πολυτέλεια, που οι μισθοί είναι χαρτζιλίκι, να αγωνιστούμε! Τίποτα δεν θα μας χαρίσουν οι λίγοι που κρατούν τον πλούτο αν δεν οργανωθούμε και δεν παλέψουμε!

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΤΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ ,ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ ΝΑ ΣΠΑΣΕΙ Ο ΤΣΑΜΠΟΥΚΑΣ

ΝΑ ΜΠΛΟΚΑΡΟΥΜΕ ΤΟ ΑΥΞΗΜΕΝΟ ΚΟΣΤΟΣ ΖΩΗΣ, ΤΑ ΑΚΡΙΒΑ ΕΝΟΙΚΙΑ, ΤΙΣ ΕΞΩΣΕΙΣ, ΤΙΣ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ

ΚΑΛΕΣΜΑΤΑ ΣΕ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΑΥΞΗΜΕΝΟ ΚΟΣΤΟΣ ΖΩΗΣ – ΑΚΡΙΒΕΙΑ, ΑΝΑΤΙΜΗΣΕΙΣ ΚΑΙ «ΧΑΡΑΤΣΙΑ»: ΓΙΑ ΕΜΑΣ Ο ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΣ, ΓΙΑ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ Η ΚΕΡΔΟΦΟΡΙΑ..

Καλέσματα σε κινητοποιήσεις ενάντια στο αυξημένο κόστος ζωής με κοινή ανακοίνωση των συλλογικοτήτων: Αναρχική Ομάδα «Δυσήνιος Ίππος» (Πάτρα), Ταξική Αντεπίθεση, ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών (Αθήνα, Θεσσαλονίκη),  Πέλοτο, στο δρόμο για την Αναρχία και τον Κομμουνισμό (Ξάνθη) και Κατάληψη Παλιού Νεκροτομείου (Αλεξανδρούπολη). Μπορείς να κατεβάζεις την ανακοίνωση σε μορφή pdf από εδώ.

 

Ακρίβεια, ανατιμήσεις και «χαράτσια»: για εμάς ο λογαριασμός, για το κεφάλαιο η κερδοφορία…

Έχουμε βιώσει καλά στο πετσί μας το τί σημαίνει για τις τσέπες και τις ζωές μας η διαρκής κρίση του κρατικού-καπιταλιστικού συστήματος, ένα νέο επεισόδιο της οποίας βιώνουμε τα τελευταία δύο χρόνια. Οι πολιτικές και οικονομικές ελίτ, προκειμένου να διαφυλάξουν και να αυξήσουν όσο περισσότερο μπορούν τα κέρδη τους, έχουν εξαπολύσει μια λυσσαλέα επίθεση σε βάρος της κοινωνικής πλειοψηφίας. Με μια σειρά αντιδραστικών-αντικοινωνικών μέτρων, στερούν από την κοινωνική βάση ακόμα και τα στοιχειώδη μέσα επιβίωσης, ανατρέπουν κατακτήσεις αιώνων και παραδίδουν όλα τα αγαθά και τις κοινωφελείς υπηρεσίες στα χέρια του κεφαλαίου, δημιουργώντας έτσι τις καλύτερες συνθήκες για την όξυνση της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης. Από τις αρχές του φθινοπώρου του 2021 βρίσκεται σε εξέλιξη ένα κύμα ανατιμήσεων σε καταναλωτικά και βιομηχανικά είδη, ένα νέο δηλαδή κύμα ακρίβειας το οποίο επηρεάζει βασικά αγαθά, όπως τα τρόφιμα, το ρεύμα, το φυσικό αέριο, τα καύσιμα. Συντελείται έτσι μια έμμεση μείωση στους μισθούς και τις συντάξεις της πλειοψηφίας της κοινωνίας, η οποία έρχεται να προστεθεί στη φορολογική ληστεία της τελευταίας δεκαετίας και η οποία έγινε στο όνομα της αποπληρωμής των χρεών στους «δανειστές». Δίπλα στην φορολογία και στις διαρκείς ανατιμήσεις, είδαμε τα τελευταία χρόνια και ευρύτερες αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις και ιδιωτικοποιήσεις σε μια σειρά από τομείς που επιβαρύνουν την καθημερινότητα της κοινωνίας, αυξάνουν το κόστος ζωής, καταβαραθρώνουν το βιοτικό επίπεδο.

H τελευταία έρευνα του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ δείχνει κάθετη μείωση της αγοραστικής δύναμης των ελληνικών νοικοκυριών, και δη στα χαμηλότερα εισοδήματα, η οποία πρακτικά σημαίνει πως η ακρίβεια εξαΰλωσε τον Δεκέμβριο το 10,4% του κατώτατου μισθού.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που ανακοίνωσε η ΕΛΣΤΑΤ για τον Δεκέμβριο, ο δείκτης Τιμών Καταναλωτή (πληθωρισμός) για τον Δεκέμβριο εκτινάχθηκε στο 5,1% από 4,8% που ήταν τον Νοέμβριο. Το πλέον ανησυχητικό είναι ότι οι αυξήσεις εντοπίζονται σε είδη ευρείας κατανάλωσης, εκτός βέβαια από την ενέργεια, εκεί όπου ο χορός καλά κρατεί. Πιο συγκεκριμένα, το φυσικό αέριο που σε σχέση με τον αντίστοιχο μήνα του 2020, έχει σημειώσει αύξηση 135,7%. Ακολουθούν Πετρέλαιο Θέρμανσης με αύξηση 34,1%, ο ηλεκτρισμός με 45% με πολλούς λογαριασμούς που είχαν έρθει πριν τον Δεκέμβριο να είναι ήδη αυξημένοι μέχρι και 170% , τα καύσιμα με 21,7%, αρνί και κατσίκι με 19,7%, ελαιόλαδο με 17% και πατάτες με 14,2%.

Σύμφωνα με έρευνες το 57% των ελληνικών νοικοκυριών δηλώνει ότι έχει περιορίσει τις αγορές βασικών αγαθών εξαιτίας των ανατιμήσεων ενώ την ίδια στιγμή οκτώ στους 10 (79%) έχουν περιορίσει τη θέρμανση τους!

Οι ανατιμήσεις αυτές, με χαρακτηριστικότερες όλων τις τεράστιες αυξήσεις στην ενέργεια, προκύπτουν ως αποτέλεσμα της ανάγκης του ντόπιου αλλά και του διεθνούς κεφαλαίου να επιστρέψει γρήγορα στην μέγιστη δυνατή κερδοφορία, αντανακλούν τους ανταγωνισμούς του «ελεύθερου» εμπορίου και της αγοράς ενώ σχετίζονται άμεσα με την στρατηγική της «απελευθέρωσης» της ενέργειας και της «πράσινης» μετάβασης, την οποία ευαγγελίζονται οι κυρίαρχοι. Για άλλη μια φορά λοιπόν, την κρίση και τους ανταγωνισμούς του καπιταλιστικού κόσμου πληρώνει η κοινωνική βάση.

Το νέο κύμα ακρίβειας έρχεται μέσα σε μια πολύ ιδιαίτερη κοινωνική συνθήκη και στην πραγματικότητα αποτελεί τη συνέχεια του αντικοινωνικού σχεδιασμού του κράτους και του κεφαλαίου, όπως αυτός συντελείται τα τελευταία χρόνια. Βρισκόμαστε περισσότερα από δέκα χρόνια μετά το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης του 2008 και σχεδόν 2 χρόνια από την εμφάνιση της πανδημίας. Μέσα σε αυτό το διάστημα, οι ταξικές ανισότητες έχουν οξυνθεί, το κόστος ζωής έχει αυξηθεί σε τρομακτικό βαθμό, ενώ οι μισθοί είναι χαμηλότεροι από ποτέ. Η περίοδος της πανδημίας είναι χαρακτηριστική των προθέσεων και του σχεδιασμού του κυριαρχίας. Από την αρχή της υγειονομικής κρίσης έγινε φανερό όχι μόνο ότι το κράτος αδιαφορεί για την προστασία της ανθρώπινης ζωής και της κοινωνικής πλειοψηφίας, αλλά και ότι όλες του οι κινήσεις αποσκοπούν στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων του κεφαλαίου. Έτσι, αντί να ενισχύσει το δημόσιο σύστημα υγείας, αντί να προσλάβει ιατρονοσηλευτικό προσωπικό και να λάβει ουσιαστικά μέτρα προστασίας στους χώρους εργασίας, το κράτος ήδη επεξεργάζεται το σχέδιο του «νέου ΕΣΥ» που περιλαμβάνει περεταίρω ιδιωτικοποίηση του συστήματος υγείας με την μη πρόσληψη και τις απολύσεις εργαζομένων, με τις εξαγγελίες για συγχωνεύσεις κλινικών και νοσοκομείων, με την είσοδο ιδιωτικών εταιριών στο δημόσιο σύστημα υγείας (ΣΔΙΤ), με το σπρώξιμο δεκάδων χιλιάδων ασθενών στον ιδιωτικό τομέα της Υγείας.

Πέρα όμως από το χώρο της υγείας, παρόμοιος σχεδιασμός υπάρχει και σε μια σειρά άλλων τομέων και υπηρεσιών όπως η εκπαίδευση, η ύδρευση, οι συγκοινωνίες, η στέγαση, οι δημόσιες υποδομές και περιουσία (από κτίρια μέχρι ολόκληρα βουνά και παραλίες). Χαρακτηριστικό είναι το ότι η ολοκληρωτική αναδιάρθρωση που συντελείται τα τελευταία χρόνια στον χώρο της εκπαίδευσης περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, την καθιέρωση διδάκτρων σε μεταπτυχιακά (και προπτυχιακά πλέον) προγράμματα σπουδών, την εμπλοκή όλο και περισσότερων ιδιωτικών εταιριών τόσο με πανεπιστημιακές υπηρεσίες όσο και με ερευνητικά προγράμματα, την επιβολή ταξικών φραγμών μέσω της μείωσης των εισακτέων και της θέσπισης της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής.

Επιπλέον, η επίθεση κράτους και κεφαλαίου ενάντια στην κοινωνική πλειοψηφία επεκτείνεται και στο ζήτημα της στέγασης. Εδώ και κάποιο καιρό, το κράτος έχει άρει τους περιορισμούς για τη διεξαγωγή των πλειστηριασμών και έχει ψηφίσει νέο πτωχευτικό κώδικα, ο οποίος απελευθερώνει τους πλειστηριασμούς και τις εξώσεις πρώτης κατοικίας. Συγκεκριμένα, ο νέος πτωχευτικός κώδικας, πατώντας πάνω στο δρόμο που άνοιξε η προηγούμενη κυβέρνηση Σύριζα και επιβάλλουν οι ντιρεκτίβες της ΕΕ, απελευθερώνει την πώληση και την ενοικίαση της πρώτης κατοικίας του «οφειλέτη», και μάλιστα με την ενεργοποίηση της σχετικής διαδικασίας από την τράπεζα, τα funds και άλλους πιστωτές. Μεταξύ άλλων, ο δανειολήπτης θα μεταβιβάζει την κυριότητα του ακινήτου σε ιδιωτικό ειδικό φορέα που θα συστήνεται για το σκοπό αυτό και στη συνέχεια θα μπορεί να γίνεται νοικάρης στο σπίτι του αντιμετωπίζοντας παράλληλα τη διαρκή απειλή της οριστικής έξωσης, αφού μετά από τρία χρόνια η τράπεζα θα έχει το ελεύθερο να καταγγείλει τη σύμβαση αν δεν καταβληθούν έγκαιρα 3 στη σειρά μηνιαία μισθώματα. Την ίδια στιγμή προβλέπεται η πλήρης ρευστοποίηση της περιουσίας του οφειλέτη, ο οποίος έχει πλέον πρόσβαση μονάχα στα ποσά του εισοδήματός του που καλύπτουν «εύλογες δαπάνες διαβίωσης». Σε μερικά ψίχουλα δηλαδή, ίσα για να μην πεθάνει. Με τον τρόπο αυτό, καθίσταται σαφές ότι για το κράτος, βασική επιδίωξη δεν είναι η κάλυψη μιας βασικής κοινωνικής ανάγκης, όπως είναι η στέγαση, αλλά η εξασφάλιση των κερδών για τις τράπεζες και το κεφάλαιο. Είναι ήδη ορατό το ενδεχόμενο, στο επόμενο διάστημα να ξεσπάσει μια τεράστια στεγαστική κρίση.

Μια ειδική μνεία θα πρέπει να γίνει και στο ζήτημα της ενέργειας, καθώς τα τελευταία χρόνια, όλες ανεξαιρέτως οι κυβερνήσεις και βάσει των οδηγιών της Ε.Ε. έχουν μετατρέψει τη χώρα σε ένα απέραντο εργοτάξιο «αναπτυξιακών» έργων που, σύμφωνα με τις εξαγγελίες τους, αποσκοπούν στην προώθηση «πράσινων» μορφών ενέργειας και στην ενεργειακή αυτάρκεια της χώρας. Η μπίζνα με τις ΑΠΕ όχι μόνο δεν έφερε αυτάρκεια -αντιθέτως-, όχι μόνο δεν έφερε μείωση των τιμών κατανάλωσης όπως ευαγγελίζονται όσοι επιδοτούνται αδρά από Ευρωπαϊκά κονδύλια για να παράξουν ακριβό ηλεκτρικό ρεύμα, αλλά την ίδια στιγμή εκτόξευσε τις τιμές της ενέργειας στα λαϊκά σπίτια ενώ ταυτόχρονα οι βιομήχανοι συνεχίζουν να παίρνουν ρεύμα στην τιμή κόστους. Το μεγαλύτερο ποσοστό της ΔΕΗ βρίσκεται εδώ και λίγο καιρό στα χέρια ιδιωτών και το άνοιγμα της αγοράς ενέργειας έχει φέρει μονάχα χειρότερες υπηρεσίες και άμεσες διακοπές ηλεκτροδότησης σε όσους χρωστάν δύο λογαριασμούς. Το μόνο που έχει μείνει για την κοινωνία από τις κυρίαρχες πολιτικές για την ενέργεια είναι τα καταστροφικά έργα που γίνονται σε όλη τη χώρα και τα οποία λεηλατούν κάθε φυσικό πόρο, επιβαρύνοντας τα βουνά, τα δάση, τα ποτάμια και τις θάλασσες.

Όλα όσα αναφέρονται παραπάνω, από τις ανατιμήσεις στα βασικά αγαθά και στο ρεύμα, τις ταχύτατες ιδιωτικοποιήσεις μίας σειράς -μέχρι πρότινος- δημόσιων υπηρεσιών, χώρων και δομών (λιμάνια, ΟΣΕ, ΔΕΗ, ΔΕΔΔΗΕ, αεροδρόμια, ΟΑΣΘ, φοιτητικές λέσχες κλπ), μέχρι την επιχείρηση ιδιωτικοποίησης της υγείας, την περαιτέρω εμπλοκή του κεφαλαίου στον χώρο της εκπαίδευσης και την απελευθέρωση των πλειστηριασμών, αποτελούν κομμάτια της συνολικότερης επίθεσης που έχει εξαπολύσει το κυρίαρχο εκμεταλλευτικό σύστημα σε βάρος των χαμηλότερων κοινωνικών στρωμάτων. Οι αυξήσεις σε βασικά αγαθά σε συνδυασμό με τους ελάχιστους μισθούς (και παρά την προκλητικά πενιχρή αύξηση του κατώτατου μισθού κατά 0,52€ την ημέρα), τον τεράστιο αριθμό των ανέργων και τις συνθήκες εργασιακής γαλέρας που έχουν διαμορφωθεί, ειδικά μετά το τελευταίο αντεργατικό νομοσχέδιο, δημιουργούν έναν ασφυκτικό κλοιό γύρω από την κοινωνική πλειοψηφία. Οι εργαζόμενοι και οι άνεργες, οι φτωχοί και οι καταπιεσμένες, αποκλειόμαστε όλο και πιο πολύ από την πρόσβαση στα στοιχειώδη μέσα διαβίωσης, από την υγεία και την παιδεία. Καθημερινά βυθιζόμαστε όλο και περισσότερο στη φτώχεια και την ανασφάλεια.

Από τον διαρκή ατομικό αγώνα για την επιβίωση, στον διαρκή συλλογικό αγώνα για ζωή

Το άμεσο μέλλον μας επιφυλάσσει ακόμα πιο βαθιά φτώχεια, ακόμα πιο ξεκάθαρους αποκλεισμούς όλο και περισσότερων από εμάς από την υγεία, από την παιδεία, από την ενέργεια, από τις μετακινήσεις, από την στέγαση, από μία σειρά ειδών πρώτης ανάγκης όπως το νερό και η τροφή. Σε όλο τον κόσμο, παίρνοντας διαφορετικές μορφές δικτύωσης και οργάνωσης, δυναμικές και μαχητικές αντιστάσεις υπερασπίζονται τον δημόσιο και κοινωνικό χαρακτήρα μίας σειράς υπηρεσιών, περιφρουρούν πολύμορφα και πολλές φορές αποτελεσματικά τις ανάγκες της κοινωνίας απέναντι στις ιδιωτικοποιήσεις, τις εξώσεις, τα ακριβά ενοίκια, τα κομμένα ρεύματα, τους υπερκοστολογημένους λογαριασμούς. Έχοντας στα χέρια μας την φόρα και την εμπειρία από τους νικηφόρους, μετά από πολλά χρόνια, αγώνες των εργαζομένων της e-food και της cosco, κανείς δεν μπορεί να μας πείσει για το μάταιο της οργανωμένης μας αντίστασης.

Σε κάθε γειτονιά, σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε σημείο που συναντιόμαστε, να επικοινωνήσουμε τα κοινά μας προβλήματα, να σταθούμε μαζί πάνω στην αρχή της αλληλοβοήθειας, να στήσουμε δίκτυα και δομές κοινωνικής και ταξικής αλληλεγγύης, να οργανωθούμε στα σωματεία μας, στους φοιτητικούς συλλόγους, σε συνελεύσεις στις γειτονιές μας. Να παλέψουμε για την αύξηση του εισοδήματός μας και την μείωση του κόστους ζωής, να μπλοκάρουμε την ιδιωτικοποίηση της υγείας και της παιδείας, να δομήσουμε από τα κάτω ένα πλατύ ριζοσπαστικό κοινωνικό μέτωπο που θα τοποθετεί στο κέντρο της ανάλυσής του τον άνθρωπο και τις ανάγκες του και θα παλεύει για την ελεύθερη πρόσβαση στην υγεία, στην ενέργεια, στην στέγαση, στην μόρφωση, σε όλα τα είδη πρώτης ανάγκης για όλους και όλες, ντόπιους και μετανάστριες.

ΝΑ ΜΠΛΟΚΑΡΟΥΜΕ ΤΟ ΑΥΞΗΜΕΝΟ ΚΟΣΤΟΣ ΖΩΗΣ, ΤΑ ΑΚΡΙΒΑ ΕΝΟΙΚΙΑ, ΤΙΣ ΕΞΩΣΕΙΣ, ΤΙΣ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ

ΝΑ ΣΤΗΣΟΥΜΕ ΔΙΚΤΥΑ ΚΑΙ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ ΑΓΩΝΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ

ΝΑ ΜΗΝ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΚΑΜΙΑ ΜΟΝΗ ΚΑΙ ΚΑΝΕΝΑΝ ΜΟΝΟ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΩΝ

ΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ – ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ

Όλοι και όλες στις 5 Φλεβάρη στις συγκεντρώσεις και στις διαδηλώσεις ενάντια στην ακρίβεια στις 12:00:

Θεσσαλονίκη: Αγ. Βενιζέλου

Πάτρα: πλ. Όλγας

Ξάνθη: Παζάρι

Αλεξανδρούπολη: Αναγνωστήριο

Πέλοτο, στο δρόμο για την Αναρχία και τον Κομμουνισμό (Ξάνθη)

Αναρχική Ομάδα «Δυσήνιος Ίππος» (Πάτρα)

Κατάληψη Παλιού Νεκροτομείου (Αλεξανδρούπολη)

Ταξική Αντεπίθεση, ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών (Αθήνα, Θεσσαλονίκη)

ΚΑΝΕΝΑΣ ΝΕΚΡΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ – ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΚΗ ΓΙΑ ΤΟ “ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΑΤΥΧΗΜΑ” ΣΤΗΝ ΕΛΒΙΖ

Ανακοίνωση για την εκδίκαση της υπόθεσης του εργατικού ατυχήματος που συνέβη στο εργοστάσιο της ΕΛΒΙΖ το Νοέμβρη του ’17 που προκάλεσε το θάνατο του 53χρονου εργάτη Φώτη Γριβάκη. Μπορείς να κατεβάσεις την ανακοίνωση σε μορφή pdf από εδώ.

ΚΑΝΕΝΑΣ ΝΕΚΡΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ

Την Τρίτη 1 Φεβρουαρίου ξεκίνησε, και θα συνεχίσει τις επόμενες μέρες, η εκδίκαση της υπόθεσης του εργατικού ατυχήματος που συνέβη στο εργοστάσιο της ΕΛΒΙΖ το Νοέμβρη του 17’ και το οποίο είχε ως αποτέλεσμα το θάνατο 53χρονου εργάτη. Κι ενώ έχουν περάσει λίγο λιγότερο από 5 χρόνια, το συγκεκριμένο δικαστήριο αναβάλλεται συνεχώς, υπενθυμίζοντας για άλλη μια φορά την ταξική φύση της αστικής δικαιοσύνης που για υποθέσεις εργατικών ατυχημάτων κωφεύει, ενώ ταυτόχρονα ξεπλένει παιδεραστές και βιαστές που τα κάνουν πλακάκια με το κράτος.  

Καθόλου τυχαίο δεν είναι που στο ίδιο εργοστάσιο, της ΕΛΒΙΖ, σημειώθηκε ένα επιπλέον θανατηφόρο εργατικό ατύχημα, σχεδόν δυόμιση χρόνια αργότερα, τον Ιούνιο του ’20. Ωστόσο, η λίστα με τα εργατικά ατυχήματα που συμβαίνουν στην πόλη μας αυξάνεται συνεχώς είτε αυτά καταλήγουν στην απώλεια ζωής του εργαζόμενου είτε όχι. Να υπενθυμίσουμε τον τραυματισμό και την απώλεια ζωής δύο εργατών στο εργοστάσιο της ΑΚΤΩΡ, τον τραυματισμό εργάτη στα Πλαστικά Θράκης, τον τραυματισμό 2 διανομέων της εταιρείας e-food και το θάνατο οικοδόμου υδραυλικού το φθινόπωρο του ’21.  

Προφανώς, όλα τα παραπάνω δεν είναι μεμονωμένα ή τυχαία περιστατικά. Τα τελευταία χρόνια τα ατυχήματα εν ώρα εργασίας όλο και πληθαίνουν και η εργατική τάξη δε προλαβαίνει να μετράει τα θύματα της. Σύμφωνα και με στοιχεία του ΣΕΠΕ κάθε χρονιά τα εργατικά ατυχήματα, θανατηφόρα και μη, μονίμως αυξάνονται και για το 2021 μετράμε τουλάχιστον 18 νεκρούς εργάτες. Τα περιστατικά αυτά δεν αποτελούν την εξαίρεση στον κανόνα, αλλά τον ίδιο τον κανόνα. Την εργασιακή πραγματικότητα, δηλαδή, με την οποία ερχόμαστε αντιμέτωποι, ανεξάρτητα από το είδος εργασίας ή τον κλάδο στον οποίο απασχολούμαστε. Εργάτες δουλεύουν σε εργοστάσια και εργοτάξια χωρίς τις απαραίτητες προφυλάξεις, διανομείς θυσιάζονται στο βωμό της άμεσης παράδοσης, εμποροϋπάλληλοι και εργάτες στον τομέα του επισιτισμού λυγίζουν από την πολύωρη ορθοστασία. 

Οι συνθήκες εργασίας ήταν ανέκαθεν αυτές, πάντα επιβαλλόμενες από την πλευρά της εργοδοσίας και με σκοπό το μέγιστο κέρδος αυτής. Το νομοσχέδιο Χατζηδάκη που πέρασε τον περασμένο Ιούνιο ήρθε να νομιμοποιήσει και να παγιώσει όλες τις υπάρχουσες αυθαιρεσίες και εγκληματικές τακτικές που εφαρμόζονται εδώ και χρόνια. Η 10ωρη και εντατικοποιημένη εργασία, οι απλήρωτες υπερωρίες, η δουλειά την Κυριακή, η επισφάλεια και το σύστημα free-lancing που επεκτείνεται σε ολοένα και περισσότερους τομείς, τα ελαστικά ωράρια και οι απανωτές βάρδιες, η δουλειά τη νύχτα, η αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης αποτελούν πλέον τις «νόμιμες» εργασιακές συνθήκες. Σε όλα αυτά έρχονται να προστεθούν και τα ελλιπή (αν όχι ανύπαρκτα!) μέτρα ασφαλείας. Η γρήγορη και φθηνή διεκπεραίωση της δουλειάς ιεραρχείται πιο ψηλά από τις συνθήκες εργασίας στις οποίες δεν εξασφαλίζεται ουσιαστικά κανένα μέτρο υγιεινής και ασφάλειας, σε αντίθεση με τις υπογεγραμμένες συμβάσεις όταν και όπου αυτές υπάρχουν. 

Όλα τα παραπάνω συντελούν στην υποτίμηση της εργασίας και σε επικινδυνότερες για εμάς συνθήκες εργασίας, φέρνοντας στο φως ατυχήματα και θανάτους. Κόντρα σε όλα αυτά οφείλουν να σταθούν οι αγώνες και οι διεκδικήσεις των εργαζομένων. Να οργανωθούμε στη βάση, στους χώρους δουλειάς, στις εργατικές συνελεύσεις και στα σωματεία μας ενάντια στα νομοσχέδια και τις επιταγές των αφεντικών που μας φέρνουν όλο και πιο κοντά στον εργασιακό μεσαίωνα και μας υποχρεώνουν να ζούμε μέσα στην εξαθλίωση. Να διώξουμε τον φόβο, και να διεκδικήσουμε δουλειά με δικαιώματα και συνθήκες εργασίας που δε θα μας κάνουν να φοβόμαστε για το αν θα καταφέρουμε να γυρίσουμε σπίτι απόψε… 

ΟΛΕΣ/ΟΙ ΠΕΜΠΤΗ 10/02 ΣΤΙΣ 09:00 ΣΤΟ ΔΙΚΑΣΤΙΚΟ ΜΕΓΑΡΟ ΞΑΝΘΗΣ

ΝΑ ΜΗ ΘΡΗΝΗΣΟΥΜΕ ΑΛΛΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ ΣΤΑ ΚΑΤΕΡΓΑ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ ΜΕ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΤΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ, ΜΕ ΣΤΗΣΙΜΟ ΕΡΓΑΤΙΚΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΩΝ!

ΟΙ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΟΥΣ!

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΕΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΗΝ KAVALA OIL – ΤΑΞΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΓΙΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ, ΑΣΦΑΛΕΙΑ, ΖΩΗ

Ανακοίνωση σχετικά με τον αγώνα των εργαζομένων στην εταιρία Kavala Oil και την καταστολή που δέχθηκαν έπειτα από την επέμβαση των ΜΑΤ στο χώρο του εργοστασίου στις 21/12. Μπορείς να κατεβάσεις την ανακοίνωση σε μορφή pdf από εδώ.

ΤΑΞΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΓΙΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ, ΑΣΦΑΛΕΙΑ, ΖΩΗ

Την Τρίτη 21/12 δυνάμεις των ΜΑΤ εισβάλλουν στις εγκαταστάσεις του εργοστασίου της KavalaOil τη στιγμή που εκατοντάδες εργαζόμενοι περιφρουρούσαν το εργοστάσιο καταγγέλλοντας την εργοδοτική πολιτική. Οι εργαζόμενοι τους τελευταίους, δίνουν εδώ και καιρό τον δικό τους αγώνα ενάντια στις αντεργατικές αποφάσεις της διοίκησης της εταιρείας Energean προχωρώντας σε ένα καθεστώς ασφαλούς λειτουργίας και περιφρούρησης του εργοστασίου με τους δικούς τους όρους. Όπως καταγγέλλουν, η μέχρι τώρα λειτουργία του εργοστασίου θέτει σε κίνδυνο τις ζωές τους, τις εγκαταστάσεις και το περιβάλλον. Μετά τις καταγγελίες και κινητοποιήσεις των ίδιων των εργαζομένων για ασφαλέστερη λειτουργία και βελτίωση των εργασιακών συνθηκών, και ενώ ήταν σε αναμονή του πορίσματος από το κλιμάκιο του αρμόδιου Υπουργείου, η εργοδοσία σε συνεργασία με την κυβέρνηση επέλεξε, όχι μόνο να μην συνδιαλλαγεί με τους εργαζομένους, αλλά να καταστείλει άγρια τον αγώνα τους με χημικά και κρότου λάμψης. Κατά την επέμβαση προκλήθηκαν σοβαρές ηλεκτρολογικές καταστροφές με κίνδυνο τη σωματική ακεραιότητα των εργαζομένων, ακολούθησαν 17 συλλήψεις(10 αθωωτικές και 7 εκκρεμούν) και σοβαροί τραυματισμοί εργαζομένων. Ρίψη δακρυγόνων έγινε ξανά και στην συγκέντρωση αλληλεγγύης που έγινε αργότερα έξω από τα δικαστήρια Καβάλας.

Οι συνθήκες που καταγγέλλουν οι εργαζόμενοι της KavalaOil δεν είναι κάτι καινούριο, αλλά η πραγματικότητα που προσπαθούν να επιβάλλουν οι εργοδότες θυσιάζοντας τις ζωές μας και το περιβάλλον. Σύμφωνα με τις κοινοποιήσεις του σωματείου τους, εδώ και μήνες οι εργαζόμενοι καλούνται να καλύψουν κενά, που δημιουργήθηκαν μετά από απολύσεις και συνταξιοδοτήσεις συναδέλφων τους, με 12ωρες βάρδιες θέτοντας σε κίνδυνο όχι μόνο την υγεία τους αλλά και το περιβάλλον αφού η υποστελέχωση των βαρδιών αυξάνει την πιθανότητα ατυχήματος. Και όλα αυτά ενώ η εταιρία Energean σχεδιάσει επιπλέον απολύσεις έχοντας ήδη προχωρήσει σε 4 επιπλέον, μειώσεις μισθών, μηνύσεις εργαζομένων και μετατροπή των συμβάσεων εργασίας. Δυστυχώς αυτή η κατάσταση δεν είναι τίποτα άλλο από την έμπρακτη επαλήθευση της προσπάθειας υποταγής των ζωών των εργατών/εργαζομένων στο κέρδος των αφεντικών που ήρθε να νομιμοποιήσει ο αντι-εργατικός νόμος Χατζηδάκη τον περασμένο χρόνο: Μετατροπή συλλογικών συμβάσεων, 10ωρη εργασία, υπερδιπλασιασμός του ορίου των απλήρωτων υπερωριών (από 48 σε 120), απολύσεις, ελαστικά σπαστά ωράρια μετά από «ατομική συμφωνία» του εργαζόμενου και του εργοδότη, κυριακάτικη εργασία. Παράλληλα, είναι προφανές πως ο συνδικαλισμός μπαίνει στο στόχαστρο με το φακέλωμα συνδικαλιστών, τις εκδικητικές απολύσεις και την επίθεση στο απεργιακό δικαίωμα. Αρκεί να επισημάνουμε ότι οι 7 συλληφθέντες που εκκρεμούν και πέρασαν από εισαγγελέα είναι μέλη του ΔΣ του Σωματείου.

Οι εργαζόμενοι της Kavalaoil αγωνίζονται μέχρι τέλους ώστε να μην είναι έρμαια στα σχέδια απολύσεων, της εγκληματικής λειτουργίας και αυθαιρεσίας της ιδιοκτήτριας εταιρίας Energeanoil, μιας εταιρίας που εν καιρώ υγειονομικής κρίσης, εξασφάλισε χρηματοδότηση ύψους 100εκ ευρώ με κρατική εγγύηση!  Αγωνίζονται και έχουν στο πλάι τους μια ολόκληρη κοινωνία αφού από την πρώτη στιγμή ο δίκαιος αγώνας τους αγκαλιάστηκε από την τοπική κοινωνία -και όχι μόνο – η οποία στο παρελθόν έχει γνωρίσει πολύ μεγάλους ταξικούς αγώνες και τώρα  ανταποκρίθηκε μαζικά σε όλα τα καλέσματα αλληλεγγύης που ακολούθησαν. «Δυστυχώς», όπως δηλώνουν και οι ίδιοι, μετά την επίσημη έκθεση της ΕΔΕΥ επιβεβαιώνονται όλες οι παραλείψεις και εκπτώσεις της εταιρείας που έθεταν σε κίνδυνο τόσο τους εργαζόμενους όσο και το περιβάλλον .

Οι εργαζόμενοι της e-food, της Cosco και τώρα της KavalaΟil μας δείχνουν το δρόμο ενάντια στον εργασιακό μεσαίωνα και τις δολοφονικές τακτικές των αφεντικών . Κόντρα στην απαισιοδοξία των ημερών, οι αγώνες τους αποτελούν φωτεινό παράδειγμα πως αν οργανωθούμε απέναντι στα αφεντικά μας μπορούμε να νικήσουμε. Να οργανωθούμε στη βάση, στους χώρους δουλειάς, στις εργατικές συνελεύσεις και στα σωματεία μας ενάντια στα νομοσχέδια και τις επιταγές των αφεντικών που μας φέρνουν όλο και πιο κοντά στον εργασιακό μεσαίωνα και μας υποχρεώνουν να ζούμε μέσα στην εξαθλίωση. Να διώξουμε τον φόβο, και να διεκδικήσουμε δουλειά με δικαιώματα.

 ΤΑΞΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΤΗΣ KAVALAOIL

 ΟΙ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΤΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ ,ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ ΝΑ ΣΠΑΣΕΙ Ο ΤΣΑΜΠΟΥΚΑΣ

ΤΟ ΑΙΜΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΕΡΟ – Η ΜΝΗΜΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΚΟΥΠΙΔΙ, 13 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟΥ, ΠΟΡΕΙΑ 6/12 17:00 | ΠΡΟΚΑΤ

Κείμενο και αφίσα καλέσματος στην πορεία για τα 13 χρόνια από τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από το οπλισμένο χέρι του κράτους, από κοινού με το Αυτόνομο Στέκι Ξάνθης, το Αυτόνομο Σχήμα Πολυτεχνικής Ξάνθης, τον Α.Κ.Χ. Xanadu και συντρόφισσες και συντρόφους. Μπορείς να κατεβάσεις το κείμενο σε μορφή pdf από εδώ.

ΣΑΒΒΑΤΟ 04/12 ΜΙΚΡΟΦΩΝΙΚΗ 12:00 | ΠΛΑΤΕΙΑ ΑΝΤΙΚΑ
ΔΕΥΤΕΡΑ 06/12 ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ-ΠΟΡΕΙΑ 17:00 | ΠΡΟΚΑΤ

Το αίμα δεν είναι νερό-Η μνήμη δεν είναι σκουπίδι 

«Μια κρίσιμη βίαιη στιγμή είναι η ιστορική εποχή μας ετούτη, ένας κόσμος γκρεμίζεται, ένας άλλος δεν έχει ακόμα γεννηθεί. Η εποχή μας δεν είναι στιγμή Ισορρόπησης, οπόταν η ευγένεια, ο συβιβασμός, η ειρήνη, η αγάπη θα ΄τανε γόνιμες αρετές.Ζούμε τη φοβερή έφοδο, δρασκελίζουμε τους οχτρούς, δρασκελίζουμε τους φίλους που παραπομένουν, κιντυνεύουμε μέσα στο χάος, πνιγόμαστε. Δε χωρούμε πια στις παλιές αρετές κι ελπίδες, στις παλιές θεωρίες και πράξες.Ο άνεμος του ολέθρου φυσάει… Ο άνεμος του ολέθρου είναι το πρώτο χορευτικό συνέπαρμα της δημιουργικής περιστροφής. Φυσάει πάνω από τις κεφαλές κι από τις πολιτείες, γκρεμίζει τις Ιδέες και τα σπίτια, περνάει από τις ερημιές, φωνάζει: “Ετοιμαστείτε! Πόλεμος! Πόλεμος!»
Νίκος Καζαντζάκης 

Δεκατρία χρόνια, από τον Δεκέμβρη του ‘08, από την εν ψυχρό δολοφονία του Αλεξάνδρου Γρηγορόπουλου από το αμετανόητο μπάτσο Επαμεινώνδα Κορκονέα, στα Εξάρχεια. Ένα στιγμιότυπο που αποτέλεσε την κορύφωση της βίας που βίωνε καθημερινά στο πετσί της η κοινωνική βάση εκείνη την περίοδο. Από το όργιο καταστολής και αστυνομικής βίας, το ρατσισμό, τις επισφαλείς συνθήκες εργασίας, την ανασφάλεια, μέχρι και τα πρώτα σημάδια της κρίσης, να προδιαγράφουν τι επιφυλάσσει το μέλλον. Έτσι, χιλιάδες καταπιεσμένων από όλη την επικράτεια, βγήκαν στους δρόμους, για πάνω από ένα μήνα, σε ένα ξέσπασμα ταξικής αντιβίας, με διαδηλώσεις, απεργίες και σκληρές συγκρούσεις με το κράτος, παίρνοντας μια μεγάλη ανάσα ελευθερίας, μέσα σε ένα σύστημα, που δεν μας αφήνει χώρο ούτε να αναπνεύσουμε. 

Δεκατρία χρόνια μετά, η 6η Δεκέμβρη, δεν πρέπει να είναι για μας απλά μία μέρα επέτειος ή “μνημόσυνο”, για ακόμα έναν από τους νεκρούς μας από το κράτος. Δεκατρία χρόνια μετά, το κράτος εξακολουθεί να δολοφονεί είτε γαζώνοντας με σφαίρες, είτε μέσω της αδιαφορίας και του φιλοτομαρισμού που έχει καλλιεργήσει όλα αυτά τα χρόνια, είτε στα εργασιακά κάτεργα, που δεν τηρούνται τα στοιχειώδη μέτρα προστασίας για περισσότερα κέρδη των αφεντικών που εξυπηρετούν, είτε μέσω του πετσοκόμματος των υγειονομικών παροχών σε περίοδο πανδημίας, είτε με τα push-backs πνίγοντας μετανάστες στο Αιγαίο . Σε αυτή την συνθήκη οφείλουμε να ξαναπιάσουμε το νήμα της εξέγερσης του ‘08, στο σήμερα, και σε μία περίοδο οξυμένης υγειονομικής κρίσης, όπου η βία του κράτους, οι εγκληματικές πολιτικές, η φτώχεια, η ανεργία και η καταπάτηση δικαιωμάτων και ελευθεριών συνεχώς οξύνονται. 

Στο ετοιμόρροπο Ε.Σ.Υ., διαλυμένο από τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές δεκαετιών, πεθαίνουν καθημερινά 50 άτομα, άνθρωποι που χρειάζονται κρεβάτι Μ.Ε.Θ. στοιβάζονται σε ράντζα στους διαδρόμους, κλείνουν κλινικές και αναβάλλονται προγραμματισμένα χειρουργεία, μειώνεται το προσωπικό, οδηγούνται σε κλείσιμο τα κέντρα υγείας. 

Από το Σεπτέμβρη και έπειτα γινόμαστε μάρτυρες ενός κύματος ακρίβειας που ενόψει του χειμώνα φαντάζει εφιαλτικό. Αύξηση 100% στο φυσικό αέριο, 50% στο πετρέλαιο θέρμανσης, 20% στα καύσιμα, 20% στα τρόφιμα, αύξηση στα ενοίκια, απελευθέρωση των πλειστηριασμών. Την ίδια στιγμή οι μισθοί μας παραμένουν απελπιστικά χαμηλοί, οι ώρες εργασίας αυξάνονται και η αύξηση του κατώτατου μισθού κατά 0.52€/ ημέρα μόνο οργή μας προκαλεί. 

Μέσα στο 2021 ήρθαν στο φως 15γυναικοκτονίες και δεκάδες περιστατικά έμφυλης βίας. Η έμφυλη βία δεν είναι διαχωρισμένη από τις υπόλοιπες καταπιέσεις που δεχόμαστε λόγω εθνικότητας, κοινωνικής τάξης, σεξουαλικού προσανατολισμού κτλ. και φυσικά είναι το αποτέλεσμα μιας βαθιάς πατριαρχικής κοινωνίας, που σαφώς προϋπήρχε του καπιταλισμού, αναπαράγεται και θρέφεται από τη δομή του και προπαγανδίζεται από τα ΜΜΕ. Με την υποχρεωτική συνεπιμέλεια παρέχεται θεσμική κάλυψη στους κακοποιητές, ξεπλένονται βιαστές και παιδοβιαστές λόγω της «θέσης» τους, δίνονται νομικές συμβουλές on air από μπάτσους προς επίδοξους γυναικοκτόνους ώστε να τη γλιτώνουν με τις μικρότερες ποινές και αναπαράγονται σεξιστικά στερεότυπα με σκοπό να μοιραστεί η ευθύνη μεταξύ θυτών και θυμάτων, ψηφίζονται νομοσχέδια ενάντια στις αμβλώσεις και κρατιούνται χιλιάδες έγκλειστες μετανάστριες σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. 

Εν μέσω πανδημίας, ο κρατικός μηχανισμός βρήκε εύφορο έδαφος για να περάσει τη φιλελεύθερη αντικοινωνική ατζέντα του σε σύμπνοια με την παγκόσμια καπιταλιστική αναδιάρθρωση. Περιστολή ατομικών και κοινωνικών ελευθεριών, αύξηση των στρατιωτικών και αστυνομικών δαπανών, μείωση των κοινωνικών παροχών, κλείσιμο των συνόρων και αποκλεισμός μεταναστών στα κέντρα κράτησης είναι το αποτέλεσμα της κοινής πολιτικής που ακολουθούν τα κράτη, στο βαθμό όπου το καθένα μπορεί. 

Το ελληνικό κράτος, συγκεκριμένα, ποντάροντας στο γενικευμένο κλίμα φόβου και τρομοκρατίας, ψήφισε σωρεία αντικοινωνικών νομοσχεδίων (ν\σ Κεραμέως-Χρυσοχοϊδη, ν\σ Χατζηδάκη, ν\σ για τις διαδηλώσεις, αντιπεριβαλλοντικό ν\σ, νόμος Κατσέλη για την πρώτη κατοικία), εντείνοντας την οικονομική, ψυχολογική και σωματική καταστολή της κοινωνικής βάσης. Ο βαθμός στον οποίο εφαρμόζονται οι πολιτικές αυτές, εξαρτάται από τις εκάστοτε κοινωνικές αντιστάσεις. 

Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, ως άξιος συνεχιστής της ικανοποίησης των επιταγών του κεφαλαίου τα τελευταία χρόνια, πιστή στις προεκλογικές εξαγγελίες και το δόγμα «Νόμος και Τάξη», ενέτεινε την καταστολή και την κρατική βία στον κόσμο που αγωνίζεται και κυρίως στον αντιεξουσιαστικό/αναρχικό χώρο. Η προσπάθεια εφαρμογής του ν/σ για τις διαδηλώσεις με ξύλο και χημικά, οι εκκενώσεις καταλήψεων φοιτητικών συλλόγων και μη, η προσωπική στοχοποίηση αγωνιστών με διάφορα μέσα (στημένα κατηγορητήρια, παρακολουθήσεις μέσω καμερών, απαγωγές, οικονομική αφαίμαξη, «παράνομη» λήψη DNA) είναι μερικά από τα στιγμιότυπα της κρατικής βίας που βιώνουμε στο πετσί μας καθημερινά. Παράλληλα αυστηροποιείται ακόμα περισσότερο ο ποινικός κώδικας(αυστηρότερους όρους αποφυλάκισης, πράξεις πλημμεληματικού χαρακτήρα μετατρέπονται σε κακουργήματα) ενισχύοντας ακόμα περισσότερο τη φαρέτρα του κατασταλτικού μηχανισμού ενάντια σε όσους αγωνίζονται. 

Σε αυτό το γενικευμένο περιβάλλον ασφυξίας, όμως, είδαμε να ξεπηδούν μικρές σπίθες αντιστάσεων σε όλη την χώρα. Άλλωστε, δεν υπάρχει γραμμικότητα στις κοινωνικές αντιστάσεις, και πόσο μάλλον στη ύστερη καπιταλιστική κρίση που βαθαίνει μέρα με την μέρα και η κοινωνία είναι ένα καζάνι που βράζει. Δε θα μπορούσαμε άλλωστε να παραλείψουμε τους ελπιδοφόρους αγώνες, από την απεργία πείνας του Δημήτρη Κουφοντίνα, το σπάσιμο του μονοπωλίου της βίας από το κράτος και ο αγώνας ενάντια στην αστυνομική βία στην Νέα Σμύρνη, τον αγώνα των λιμενεργατών ενάντια στην COSCOμέχρι τον νικηφόρο αγώνα των ντελιβεράδων του efood. Την ώρα που το κράτος σπέρνει θάνατο και τρομοκρατία , οι από τα κάτω αυτής της κοινωνίας, οφείλουμε να προτάξουμε την ζωή και την αλληλεγγύη. Απέναντι στον κανιβαλισμό και την καταστολή να σταθούμε όλες και όλοι στο δρόμο και να υπερασπιστούμε τα κεκτημένα μας. Να στήσουμε αναχώματα στην καπιταλιστική αναδιάρθρωση διεκδικώντας αξιοπρεπείς όρους ζωής. 

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ, ΣΤΗΝ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΣΤΗΝ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΗΣ ΠΑΝΔΗΜΙΑΣ ΑΠΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ 

ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ ΤΙΣ ΚΡΑΤΙΚΕΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ 

ΝΑ ΜΗΝ ΣΥΝΗΘΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ-ΝΑ ΜΗΝ ΖΗΣΟΥΜΕ ΣΑΝ ΔΟΥΛΟΙ 

Αυτόνομο Στέκι Ξάνθης, Αυτόνομο Σχήμα Πολυτεχνικής Ξάνθης, Πέλοτο, Xanadu.Συντρόφισσες-Σύντροφοι 

ΝΑ ΜΗ ΣΥΝΗΘΙΣΟΥΜΕ ΣΤΟ ΘΑΝΑΤΟ – ΝΑ ΜΗ ΖΗΣΟΥΜΕ ΣΑ ΔΟΥΛΟΙ | ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ/ΠΟΡΕΙΑ, ΤΕΤΑΡΤΗ 17 ΝΟΕΜΒΡΗ ΣΤΙΣ 17:00 ΣΤΑ ΠΡΟΚΑΤ

Κείμενο και αφίσα καλέσματος στη διαδήλωση της επετείου της εξέγερσης του Πολυτεχνείου της 17 Νοέμβρη, από κοινού με το Αυτόνομο Στέκι Ξάνθης, το Αυτόνομο Σχήμα Πολυτεχνικής Ξάνθης, τον Α.Κ.Χ. Xanadu και συντρόφισσες και συντρόφους. Μπορείς να κατεβάσεις το κείμενο σε μορφή pdf από εδώ.

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ – ΠΟΡΕΙΑ || ΤΕΤΑΡΤΗ 17.11 στις 17:00 στα ΠΡΟΚΑΤ

ΝΑ ΜΗ ΣΥΝΗΘΙΣΟΥΜΕ ΣΤΟ ΘΑΝΑΤΟ – ΝΑ ΜΗ ΖΗΣΟΥΜΕ ΣΑ ΔΟΥΛΟΙ

16600 νεκροί σε 20 μήνες πανδημίας,
113 θανατηφόρα εργατικά ατυχήματα σε 6 χρόνια,
43 γυναικοκτονίες σε 4 χρόνια, έμφυλη βία,
πνιγμοί μεταναστών στο Αιγαίο και στον Έβρο,
καταστολή, δολοφονίες και επιθέσεις ακροδεξιών,
κοινωνικός κανιβαλισμός, διάλυση του κοινωνικού ιστού

Σαράντα οχτώ χρόνια μετά το Νοέμβρη του ’73 τότε που η μαχόμενη νεολαία χέρι χέρι με ευρύτερα καταπιεσμένα κομμάτια της κοινωνίας συγκρούστηκε με το στρατιωτικό καθεστώς και το σύνολο της άρχουσας τάξης της εποχής. Οι εξεγερμένοι ύψωσαν το ανάστημά τους απέναντι στις κάνες των όπλων, απέναντι στο φόβο και τη συναίνεση που επικρατούσε, απέναντι στην ανελευθερία, τη φτώχια, την εξαθλίωση, τον ιμπεριαλισμό. Γνώριζαν ότι το τίμημα θα είναι βαρύ: νεκροί, τραυματισμένοι, βασανισμοί για τους συλληφθέντες, στοχοποίηση συγγενικών προσώπων. Γνώριζαν όμως ότι χωρίς να παλέψεις, χωρίς να θυσιάσεις κάτι, τίποτα δεν κερδίζεται.

Ποια η πραγματικότητα που βιώνουμε όλες και όλοι σήμερα;

Στο ετοιμόρροπο Ε.Σ.Υ., διαλυμένο από τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές δεκαετιών, πεθαίνουν καθημερινά 50 άτομα, άνθρωποι που χρειάζονται κρεβάτι Μ.Ε.Θ. στοιβάζονται σε ράντζα στους διαδρόμους, κλείνουν κλινικές και αναβάλλονται προγραμματισμένα χειρουργεία, μειώνεται το προσωπικό, οδηγούνται σε κλείσιμο τα κέντρα υγείας.

Από το Σεπτέμβρη και έπειτα γινόμαστε μάρτυρες ενός κύματος ακρίβειας που ενόψει του χειμώνα φαντάζει εφιαλτικό. Αύξηση 100% στο φυσικό αέριο, 50% στο πετρέλαιο θέρμανσης, 20% στα καύσιμα, 20% στα τρόφιμα, αύξηση στα ενοίκια, απελευθέρωση των πλειστηριασμών. Την ίδια στιγμή οι μισθοί μας παραμένουν απελπιστικά χαμηλοί, οι ώρες εργασίας αυξάνονται και η αύξηση του κατώτατου μισθού κατά 0.52€/ ημέρα μόνο οργή μας προκαλεί.

Μέσα στο 2021 ήρθαν στο φως 13 γυναικοκτονίες και δεκάδες περιστατικά έμφυλης βίας. Η έμφυλη βία δεν είναι διαχωρισμένη από τις υπόλοιπες καταπιέσεις που δεχόμαστε λόγω εθνικότητας, κοινωνικής τάξης, σεξουαλικού προσανατολισμού κτλ. και φυσικά είναι το αποτέλεσμα μιας βαθιάς πατριαρχικής κοινωνίας, που σαφώς προϋπήρχε του καπιταλισμού, αναπαράγεται και θρέφεται από τη δομή του και προπαγανδίζεται από τα ΜΜΕ. Με την υποχρεωτική συνεπιμέλεια παρέχεται θεσμική κάλυψη στους κακοποιητές, ξεπλένονται βιαστές και παιδοβιαστές λόγω της «θέσης» τους, δίνονται νομικές συμβουλές on air από μπάτσους προς επίδοξους γυναικοκτόνους ώστε να τη γλιτώνουν με τις μικρότερες ποινές και αναπαράγονται σεξιστικά στερεότυπα με σκοπό να μοιραστεί η ευθύνη μεταξύ θυτών και θυμάτων, ψηφίζονται νομοσχέδια ενάντια στις αμβλώσεις και κρατιούνται χιλιάδες έγκλειστες μετανάστριες σε στρατόπεδα συγκέντρωσης .

Παράλληλα, επιχειρείται σε παγκόσμια κλίμακα μία προσπάθεια συντηρητικοποίησης της κοινωνίας και αμφισβητούνται κεκτημένα. Στην συνθήκη αυτή, που οι ζωές μας αξίζουν όλο και λιγότερο, το κράτος απαντά με περισσότερους μπάτσους, περισσότερη καταστολή, περισσότερο έλεγχο. Σε κάθε διαδήλωση, σε κάθε εργατικό αγώνα, σε κάθε διαμαρτυρία επιτίθεται η αστυνομία για να εξαλείψει κάθε παράδειγμα αγώνα και να δείξει ότι το κράτος και οι διαχειριστές του παίζουν δίχως αντίπαλο. Τα σώματα ασφαλείας αποτελούν ξανά το βασικό πυλώνα του κράτους. Γι’ αυτό και δολοφονούν και επιτίθενται χωρίς δεύτερες σκέψεις ξέροντας ότι λαμβάνουν πλήρη κάλυψη και χρηματοδότηση, ενώ τα ΜΜΕ πασχίζουν να μας πείσουν ότι ο εχθρός βρίσκεται εκτός των συνόρων.

Με πρόσχημα την πανδημία έχει επιβληθεί ένα πλέγμα ελέγχου και επιτήρησης σε όλη την κοινωνία. Απαγόρευση κυκλοφορίας, απαγόρευση συγκεντρώσεων κατά το δοκούν, ελεγχόμενη μετακίνηση, πιστοποιητικά, πρόστιμα. Η ατομική ευθύνη έχει γίνει το άλλοθι για τους νεκρούς που μετράμε καθημερινά ενώ το κράτος μοιράζει απλόχερα λεφτά στα σώματα ασφαλείας.

Τα μέτρα αποκλεισμού των μη εμβολιασμένων για αποκλεισμό από την κοινωνική ζωή, ενισχύουν τον κοινωνικό κανιβαλισμό χωρίς να προσφέρουν τίποτα στην αντιμετώπιση της πανδημίας. Απομακρυνόμαστε από την αίσθηση και την έννοια της αλληλεγγύης και οδηγούμαστε στον ωχαδερφισμό, στην ιδιώτευση, στην ατομική διαχείριση της μιζέριας. Έχουμε συνηθίσει τόσο πολύ στο θάνατο που καθημερινά μπροστά στις οθόνες της τηλεόρασης πιπιλάμε: «εμείς να είμαστε καλά και ας πάνε οι άλλοι».

Πέντε δεκαετίες πριν έγραφε ο Ρίτσος: Πως γίνεται οι άλλοι να ορίζουν λίγο – λίγο τη μοίρα μας, να μας την επιβάλλουν κ’ εμείς να το δεχόμαστε; Πως γίνεται μ’ ελάχιστα νήματα κάποιων δικών μας στιγμών να μας υφαίνουν ολόκληρο το χρόνο μας, τραχύ και σκοτεινό..

Μέσα στο σκοτάδι όμως γεννιέται η ελπίδα. Από τις μεγαλειώδεις διαδηλώσεις αλληλεγγύης στον Κουφοντίνα και ενάντια στον κρατικό ρεβανσισμό, στην αυτοοργάνωση των κατοίκων που αντιμετώπισαν τις φωτιές στην Εύβοια με τα ίδια τους τα χέρια, στις μεγαλειώδεις αντιφασιστικές συγκεντρώσεις στη Θεσσαλονίκη, μέχρι τους νικηφόρους εργατικούς αγώνες των ντελιβεράδων της efood και των εργαζομένων της COSCO. Αυτή η μικρή φωτίτσα που κρατούν ζωντανή όσοι τολμούν και αγωνίζονται, όσοι τολμούν και νικάνε είναι το πιο πολύτιμο αγαθό που πρέπει να διαφυλάξουμε.

Να μην περιμένουμε τα «χειρότερα» για να βγούμε στο δρόμο. Μας κλέβουν τη ζωή εδώ και δέκα χρόνια. Υπάρχουν χίλιοι λόγοι για να βγούμε στους δρόμους, για να αγωνιστούμε, για να νικήσουμε. Να μην βάλουμε πάλι πλάτη για να ξεπεράσουν και πάλι την χασούρα τους οι δυνάστες μας. Δεν θα ανεχτούμε άλλο τις καταπιέσεις που δεχόμαστε καθημερινά στη ζωή μας. Να κατέβουμε στο δρόμο, σπάζοντας στην πράξη το κλίμα τρομοκρατίας που θέλουν να μας επιβάλλουν. Να δείξουμε ότι είμαστε και εμείς εδώ και έχουμε φωνή και δύναμη!

ΜΟΝΟ ΑΝ ΑΝΤΙΣΤΕΚΕΣΑΙ ΑΓΩΝΙΖΕΣΑΙ ΠΟΛΕΜΑΣ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΕΛΠΙΖΕΙΣ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ – ΠΟΡΕΙΑ || ΤΕΤΑΡΤΗ 17.11 στις 17:00 στα ΠΡΟΚΑΤ

ΑΥΤΟΝΟΜΟ ΣΧΗΜΑ ΠΟΛΥΤΕΧΝΙΚΗΣ ΞΑΝΘΗΣ
ΠΕΛΟΤΟ
ΣΥΝΤΡΟΦΙΣΣΕΣ – ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ
ΑΥΤΟΝΟΜΟ ΣΤΕΚΙ ΞΑΝΘΗΣ
XANADU

ΝΑ ΜΗ ΣΥΝΗΘΙΣΟΥΜΕ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ

Ανακοίνωση με αφορμή το θανατηφόρο εργατικό  «ατύχημα» διανομέα της εταιρίας WOLT στην πόλη της Θεσσαλονίκης. Μπορείς να την κατεβάσεις σε μορφή pdf από εδώ.

Στις 31/10 γίναμε για μια ακόμα φορά μάρτυρες ενός εργατικού ατυχήματος διανομέα της εταιρείας WOLT στην πόλη της Θεσσαλονίκης. Πιο συγκεκριμένα, ο 47χρονος διανομέας, πατέρας δύο παιδιών, έχασε τη ζωή του όταν ένας πολυτελές αυτοκίνητο παραβίασε το κόκκινο φανάρι και τον προσέκρουσε θανατηφόρα. Ο οδηγός του αυτοκινήτου τον εγκατέλειψε και προσπάθησε να ξεφύγει. Παράλληλα, λίγες μέρες νωρίτερα, άλλος ένας διανομέας 18 χρονών έχασε τη ζωή του μετά από σύγκρουση με ταξί.

Πρέπει να σημειωθεί πως στην πόλη της Ξάνθης τον τελευταίο μήνα συνέβησαν 2 περιστατικά εργατικών ατυχημάτων διανομέων της γνωστής εταιρείας e-food, τα οποία κατά τύχη, δεν κατέληξαν στην απώλεια ζωής των εργαζομένων.

Ωστόσο, τα περιστατικά δεν τελειώνουν εδώ. Η πόλη της Ξάνθης έχει βαρύ ιστορικό εργατικών ατυχημάτων και δολοφονιών σε διάφορους άλλους κλάδους. Αναλυτικότερα, να υπενθυμίσουμε το θάνατο του 47χρονου εργάτη και τον τραυματισμό άλλων δύο, όταν καταπλακώθηκαν από σκυρόδεμα τον Ιούνιο του 2020 στο εργολαβικό συνεργείο της ΑΚΤΩΡ. Στο ίδιο εργοτάξιο, ένας 23χρονος εργάτης είχε χάσει τη ζωή του 6 μήνες πριν το συγκεκριμένο περιστατικό. Η ίδια εταιρεία σχετίζεται και με το θάνατο τριών εργατών στα Γυμνά Ευβοίας το Μάρτιο του ’21 κατά τη διάρκεια επισκευών σε κολώνες της ΔΕΔΔΗΕ. Επιπλέον, δεν πρέπει να ξεχνάμε τον πρόσφατο θάνατο του 57χρονου υδραυλικού που καταπλακώθηκε από μπάζα, εν ώρα εργασίας σε οικοδομή της πόλης πριν 2 μήνες. Τέλος, να θυμηθούμε την εργατική δολοφονία στο εργοστάσιο της ΕΛΒΙΖ στο Πετροχώρι Ξάνθης, όπου οδηγός φορτηγού έχασε την ζωή του τον Ιούνιο του 2020. Και η λίστα των εργατικών δολοφονιών αυξάνεται διαρκώς.

Προφανώς, όλα τα παραπάνω δεν είναι μεμονωμένα ή τυχαία περιστατικά. Τα τελευταία χρόνια τα ατυχήματα εν ώρα εργασίας όλο και πληθαίνουν και η εργατική τάξη δε προλαβαίνει να μετράει τα θύματα της. Σύμφωνα και με στοιχεία του ΣΕΠΕ κάθε χρονιά τα εργατικά ατυχήματα, θανατηφόρα και μη, μονίμως αυξάνονται και για το 2021 μετράμε τουλάχιστον 18 νεκρούς εργάτες. Τα περιστατικά αυτά δεν αποτελούν την εξαίρεση στον κανόνα, αλλά τον ίδιο τον κανόνα. Την εργασιακή πραγματικότητα, δηλαδή, με την οποία ερχόμαστε αντιμέτωποι, ανεξάρτητα από το είδος εργασίας ή τον κλάδο στον οποίο απασχολούμαστε. Εργάτες δουλεύουν σε εργοστάσια και εργοτάξια χωρίς τις απαραίτητες προφυλάξεις, διανομείς θυσιάζονται στο βωμό της άμεσης παράδοσης, εμποροϋπάλληλοι και εργάτες στον τομέα του επισιτισμού λυγίζουν από την πολύωρη ορθοστασία.

Οι συνθήκες εργασίας ήταν ανέκαθεν αυτές , πάντα επιβαλλόμενες από την πλευρά της εργοδοσίας και με σκοπό το μέγιστο κέρδος αυτής. Το νομοσχέδιο Χατζηδάκη που πέρασε τον περασμένο Ιούνιο ήρθε να νομιμοποιήσει και να παγιώσει όλες τις υπάρχουσες αυθαιρεσίες και εγκληματικές τακτικές που εφαρμόζονται εδώ και χρόνια. Η 10ωρη και εντατικοποιημένη εργασία, οι απλήρωτες υπερωρίες, η δουλειά την Κυριακή, η επισφάλεια και το σύστημα free-lancing που επεκτείνεται σε ολοένα και περισσότερους τομείς, τα ελαστικά ωράρια και οι απανωτές βάρδιες, η δουλειά τη νύχτα, η αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης αποτελούν πλέον τις «νόμιμες» εργασιακές συνθήκες. Σε όλα αυτά έρχονται να προστεθούν και τα ελλιπή (αν όχι ανύπαρκτα!) μέτρα ασφαλείας. Η γρήγορη και φθηνή διεκπεραίωση της δουλειάς ιεραρχείται πιο ψηλά από τις συνθήκες εργασίας στις οποίες δεν εξασφαλίζεται ουσιαστικά κανένα μέτρο υγιεινής και ασφάλειας, σε αντίθεση με τις υπογεγραμμένες συμβάσεις όταν και όπου αυτές υπάρχουν.

Όλα τα παραπάνω συντελούν στην συνεχή υποτίμηση της εργασίας, σε ολοένα και επικινδυνότερες για εμάς συνθήκες εργασίας και συνεχίζουν να φέρνουν στο φως ατυχήματα και θανάτους. Απέναντι και κόντρα σε όλα αυτά οφείλουν να σταθούν οι αγώνες και οι διεκδικήσεις των εργαζομένων. Λαμπρό παράδειγμα εργατικού αγώνα από τους εργαζόμενους διανομείς της εταιρείας e-food, κατάφερε να συσπειρώσει και να ενώσει ένα μαζικότατο κομμάτι εργαζομένων, να νικήσει κατακτώντας τα βασικά τους αιτήματα για συμβάσεις αορίστου χρόνου εργασίας και τη λήξη των αυθαίρετων αξιολογήσεων και παράλληλα να συμπαρασύρει ένα μεγάλο κύμα αλληλεγγύης. Ο αγώνας των εργαζομένων ξεκίνησε όταν η εταιρεία ανακοίνωσε σε 115 εργαζόμενους της, τη μη ανανέωση της σύμβασης τους και την επιβολή ενός μοντέλου freelancer καμουφλάροντας τη μισθωτή σχέση εργασίας με μια αιωρούμενη έννοια αυτοαπασχολούμενου-ελεύθερου επαγγελματία. Προφανώς, αυτή η εργασιακή συνθήκη δεν είναι καινοτομία της e-food. Στην ανταγωνίστρια εταιρεία διανομής φαγητού WOLT αυτή η σύμβαση εργασίας γινόταν εξαρχής με όρους freelancer.

Οι εργαζόμενοι της e food έδειξαν το δρόμο. Με όπλο τη συνέλευση και την απεργία και με όχημα την ταξική ενότητα, έβαλαν φραγμό στα σχέδια των αφεντικών τους. Κόντρα στην απαισιοδοξία των ημερών, ο αγώνας τους αποτελεί φωτεινό παράδειγμα πως οι αγώνες μας είναι δίκαιοι και πως αν οργανωθούμε απέναντι στα αφεντικά μας θα νικήσουμε.

Να οργανωθούμε στη βάση, στους χώρους δουλειάς, στις εργατικές συνελεύσεις και στα σωματεία μας ενάντια στα νομοσχέδια και τις επιταγές των αφεντικών που μας φέρνουν όλο και πιο κοντά στον εργασιακό μεσαίωνα και μας υποχρεώνουν να ζούμε μέσα στην εξαθλίωση. Να διώξουμε τον φόβο, και να διεκδικήσουμε δουλειά με δικαιώματα και συνθήκες εργασίας που δε θα μας κάνουν να φοβόμαστε για το αν θα καταφέρουμε να γυρίσουμε σπίτι απόψε.

ΝΑ ΜΗ ΘΡΗΝΗΣΟΥΜΕ ΑΛΛΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ ΣΤΑ ΚΑΤΕΡΓΑ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ!

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ ΜΕ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΤΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ, ΜΕ ΣΤΗΣΙΜΟ ΕΡΓΑΤΙΚΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΩΝ!

ΟΙ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΟΥΣ!

ΜΟΝΟ ΑΝ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΜΕ ΣΥΛΛΟΓΙΚΑ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΕΛΠΙΖΟΥΜΕ!

ΚΑΜΠΑΝΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΑΥΞΗΜΕΝΟ ΚΟΣΤΟΣ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΥΣ ΑΠΟ ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΩΔΗ

Πολιτική ανακοίνωση και αφίσα συλλογικοτήτων που κολλιέται σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Ξάνθη και Αλεξανδρούπολη, στο πλαίσιο κοινής καμπάνιας ενάντια στο αυξημένο κόστος ζωής και τους αποκλεισμούς από τα στοιχειώδη αγαθά και μέσα διαβίωσης. Μπορείτε να την κατεβάσετε σε pdf από εδώ.

 

 

 

Ακρίβεια, ανατιμήσεις και «χαράτσια»: για εμάς ο λογαριασμός, για το κεφάλαιο η κερδοφορία…

Έχουμε βιώσει καλά στο πετσί μας το τί σημαίνει για τις τσέπες και τις ζωές μας η διαρκής κρίση του κρατικού-καπιταλιστικού συστήματος, ένα νέο επεισόδιο της οποίας βιώνουμε τον τελευταίο 1,5 χρόνο. Οι πολιτικές και οικονομικές ελίτ, προκειμένου να διαφυλάξουν και να αυξήσουν όσο περισσότερο μπορούν τα κέρδη τους, έχουν εξαπολύσει μια λυσσαλέα επίθεση σε βάρος της κοινωνικής πλειοψηφίας. Με μια σειρά αντιδραστικών-αντικοινωνικών μέτρων, στερούν από την κοινωνική βάση ακόμα και τα στοιχειώδη μέσα επιβίωσης, ανατρέπουν κατακτήσεις αιώνων και παραδίδουν όλα τα αγαθά και τις κοινωφελείς υπηρεσίες στα χέρια του κεφαλαίου, δημιουργώντας έτσι τις καλύτερες συνθήκες για την όξυνση της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης. Πριν από μερικές εβδομάδες, έγινε γνωστό ότι βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη ένα νέο κύμα ανατιμήσεων σε καταναλωτικά και βιομηχανικά είδη, ένα νέο δηλαδή κύμα ακρίβειας το οποίο επηρεάζει βασικά αγαθά, όπως τα τρόφιμα, το ρεύμα, τα καύσιμα. Συντελείται έτσι μια έμμεση μείωση στους μισθούς και τις συντάξεις της πλειοψηφίας της κοινωνίας, η οποία έρχεται να προστεθεί στη φορολογική ληστεία της τελευταίας δεκαετίας και η οποία έγινε στο όνομα της αποπληρωμής των χρεών στους «δανειστές», την ίδια στιγμή που το χρέος έχει ξεπεράσει το 236% του ΑΕΠ. Δίπλα στην φορολογία και στις διαρκείς ανατιμήσεις, είδαμε τα τελευταία χρόνια και ευρύτερες αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις και ιδιωτικοποιήσεις σε μια σειρά από τομείς που επιβαρύνουν την καθημερινότητα της κοινωνίας, αυξάνουν το κόστος ζωής, καταβαραθρώνουν το βιοτικό επίπεδο.

Το νέο κύμα ανατιμήσεων καταγράφεται και στα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ που δείχνουν αυξήσεις σχεδόν σε όλα τα είδη λαϊκής κατανάλωσης κατά 2% περίπου, ενώ για ορισμένα είδη φτάνουν μέχρι και το 12%. Ενδεικτικά της μεγάλης αύξησης των τιμών σε διάφορα αναγκαία προϊόντα είναι τα παρακάτω νούμερα: φρέσκα θαλασσινά 4,39%, ελαιόλαδο 2,61%, λαχανικά 8%, κρέας 13,21%, βενζίνη 16,8%, πετρέλαιο κίνησης 20,25%, φυσικό αέριο 72,32%. Αντίστοιχα, στις μεταφορές παρατηρείται αύξηση 6,7% και στη στέγαση 4%. Οι ανατιμήσεις αυτές, με χαρακτηριστικότερες όλων τις τεράστιες αυξήσεις στην ενέργεια (έως και 50% στο ηλεκτρικό ρεύμα), προκύπτουν ως αποτέλεσμα της ανάγκης του ντόπιου αλλά και του διεθνούς κεφαλαίου να επιστρέψει γρήγορα στην μέγιστη δυνατή κερδοφορία,  αντανακλούν  τους  ανταγωνισμούς  της  αγοράς  και  σχετίζονται  άμεσα  με  την  στρατηγική  της «απελευθέρωσης» της ενέργειας και της «πράσινης» μετάβασης, την οποία ευαγγελίζονται οι κυρίαρχοι. Για άλλη μια φορά λοιπόν, την κρίση και τους ανταγωνισμούς του καπιταλιστικού κόσμου πληρώνει η κοινωνική βάση.

Το νέο κύμα ακρίβειας έρχεται μέσα σε μια πολύ ιδιαίτερη κοινωνική συνθήκη και στην πραγματικότητα αποτελεί τη συνέχεια του αντικοινωνικού σχεδιασμού του κράτους και του κεφαλαίου, όπως αυτός συντελείται τα τελευταία χρόνια. Βρισκόμαστε περισσότερα από δέκα χρόνια μετά το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης του 2008 και σχεδόν 2 χρόνια από την εμφάνιση της πανδημίας. Μέσα σε αυτό το διάστημα, οι ταξικές ανισότητες έχουν οξυνθεί, το κόστος ζωής έχει αυξηθεί σε τρομακτικό βαθμό, ενώ οι μισθοί είναι χαμηλότεροι από ποτέ. Η περίοδος της πανδημίας είναι χαρακτηριστική των προθέσεων και του σχεδιασμού του κυριαρχίας. Από την αρχή της υγειονομικής κρίσης έγινε φανερό όχι μόνο ότι το κράτος αδιαφορεί για την προστασία της ανθρώπινης ζωής και της κοινωνικής πλειοψηφίας, αλλά και ότι όλες του οι κινήσεις αποσκοπούν στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων του κεφαλαίου. Έτσι, αντί να ενισχύσει το δημόσιο σύστημα υγείας, αντί να προσλάβει ιατρονοσηλευτικό προσωπικό και να λάβει ουσιαστικά μέτρα προστασίας στους χώρους εργασίας, το κράτος ήδη επεξεργάζεται το σχέδιο για περεταίρω ιδιωτικοποίηση του συστήματος υγείας με την μη πρόσληψη και τις απολύσεις εργαζομένων, με τις εξαγγελίες για συγχωνεύσεις κλινικών και νοσοκομείων, με την είσοδο ιδιωτικών εταιριών στο δημόσιο σύστημα υγείας (ΣΔΙΤ).

Πέρα όμως από το χώρο της υγείας, παρόμοιος σχεδιασμός υπάρχει και σε μια σειρά άλλων τομέων και υπηρεσιών όπως η εκπαίδευση, η ύδρευση, οι συγκοινωνίες, η στέγαση, οι δημόσιες υποδομές και περιουσία (από κτίρια μέχρι ολόκληρα βουνά και παραλίες). Χαρακτηριστικό είναι το ότι η ολοκληρωτική αναδιάρθρωση που συντελείται τα τελευταία χρόνια στον χώρο της εκπαίδευσης περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, την καθιέρωση διδάκτρων σε μεταπτυχιακά (και προπτυχιακά πλέον) προγράμματα σπουδών, την εμπλοκή όλο και περισσότερων ιδιωτικών εταιριών τόσο με πανεπιστημιακές υπηρεσίες όσο και με ερευνητικά προγράμματα, την επιβολή ταξικών φραγμών μέσω της μείωσης των εισακτέων και της θέσπισης της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής.

Επιπλέον, η επίθεση κράτους και κεφαλαίου ενάντια στην κοινωνική πλειοψηφία επεκτείνεται και στο ζήτημα της στέγασης. Εδώ και κάποιο καιρό, το κράτος έχει άρει τους περιορισμούς για τη διεξαγωγή των πλειστηριασμών και έχει ψηφίσει νέο πτωχευτικό κώδικα, ο οποίος απελευθερώνει τους πλειστηριασμούς και τις εξώσεις πρώτης κατοικίας. Συγκεκριμένα, ο νέος πτωχευτικός κώδικας, πατώντας πάνω στο δρόμο που άνοιξε η προηγούμενη κυβέρνηση Σύριζα και επιβάλλουν οι ντιρεκτίβες της ΕΕ, απελευθερώνει την πώληση και την ενοικίαση της πρώτης κατοικίας του «οφειλέτη», και μάλιστα με την ενεργοποίηση της σχετικής διαδικασίας από την τράπεζα, τα funds και άλλους πιστωτές. Μεταξύ άλλων, ο δανειολήπτης θα μεταβιβάζει την κυριότητα του ακινήτου σε ιδιωτικό ειδικό φορέα που θα συστήνεται για το  σκοπό αυτό και στη συνέχεια θα μπορεί  να γίνεται νοικάρης  στο σπίτι  του  αντιμετωπίζοντας παράλληλα τη διαρκή απειλή της οριστικής έξωσης, αφού μετά από τρία χρόνια η τράπεζα θα έχει το ελεύθερο να καταγγείλει τη σύμβαση αν δεν καταβληθούν έγκαιρα 3 στη σειρά μηνιαία μισθώματα. Την ίδια στιγμή προβλέπεται η πλήρης ρευστοποίηση της περιουσίας του οφειλέτη, ο οποίος έχει πλέον πρόσβαση μονάχα στα ποσά του εισοδήματός του που καλύπτουν «εύλογες δαπάνες διαβίωσης». Σε μερικά ψίχουλα δηλαδή, ίσα για να μην πεθάνει. Με τον τρόπο αυτό, καθίσταται σαφές ότι για το κράτος, βασική επιδίωξη δεν είναι η κάλυψη μιας βασικής κοινωνικής ανάγκης, όπως είναι η στέγαση, αλλά η εξασφάλιση των κερδών  για τις τράπεζες και το κεφάλαιο. Είναι ήδη ορατό το ενδεχόμενο, στο επόμενο διάστημα να ξεσπάσει μια τεράστια στεγαστική κρίση.

Μια ειδική μνεία θα πρέπει να γίνει και στο ζήτημα της ενέργειας, καθώς τα τελευταία χρόνια, όλες ανεξαιρέτως οι κυβερνήσεις και βάσει των οδηγιών της Ε.Ε. έχουν μετατρέψει τη χώρα σε ένα απέραντο εργοτάξιο «αναπτυξιακών» έργων που, σύμφωνα με τις εξαγγελίες τους, αποσκοπούν στην προώθηση «πράσινων» μορφών ενέργειας και στην ενεργειακή αυτάρκεια της χώρας. Η μπίζνα με τις ΑΠΕ όχι μόνο δεν έφερε αυτάρκεια -αντιθέτως-, όχι μόνο δεν έφερε μείωση των τιμών κατανάλωσης όπως ευαγγελίζονται όσοι επιδοτούνται αδρά από Ευρωπαϊκά κονδύλια για να παράξουν ακριβό ηλεκτρικό ρεύμα, αλλά την ίδια στιγμή εκτόξευσε τις τιμές της ενέργειας στα λαϊκά σπίτια ενώ ταυτόχρονα οι βιομήχανοι συνεχίζουν να παίρνουν ρεύμα στην τιμή κόστους. Το μεγαλύτερο ποσοστό της ΔΕΗ βρίσκεται εδώ και λίγο καιρό στα χέρια ιδιωτών και το άνοιγμα της αγοράς ενέργειας έχει φέρει μονάχα χειρότερες υπηρεσίες και άμεσες διακοπές ηλεκτροδότησης σε όσους χρωστάν δύο λογαριασμούς. Το μόνο που έχει μείνει για την κοινωνία από τις κυρίαρχες πολιτικές για την ενέργεια είναι τα καταστροφικά έργα που γίνονται σε όλη τη χώρα και τα οποία λεηλατούν κάθε φυσικό πόρο, επιβαρύνοντας τα βουνά, τα δάση, τα ποτάμια και τις θάλασσες.

Όλα όσα αναφέρονται παραπάνω, από τις ανατιμήσεις στα βασικά αγαθά και στο ρεύμα, τις ταχύτατες ιδιωτικοποιήσεις μίας σειράς -μέχρι πρότινος- δημόσιων υπηρεσιών, χώρων και δομών (λιμάνια, ΟΣΕ, ΔΕΗ, ΔΕΔΔΗΕ, αεροδρόμια, ΟΑΣΘ, φοιτητικές λέσχες κλπ), μέχρι την επιχείρηση ιδιωτικοποίησης της υγείας, την περαιτέρω εμπλοκή του κεφαλαίου στον χώρο της εκπαίδευσης και την απελευθέρωση των πλειστηριασμών, αποτελούν κομμάτια της συνολικότερης επίθεσης που έχει εξαπολύσει το κυρίαρχο εκμεταλλευτικό σύστημα σε βάρος των χαμηλότερων κοινωνικών στρωμάτων. Οι αυξήσεις σε βασικά αγαθά σε συνδυασμό με τους ελάχιστους μισθούς (και παρά την προκλητικά πενιχρή αύξηση του κατώτατου μισθού κατά 0,52€ την ημέρα), τον τεράστιο αριθμό των ανέργων και τις συνθήκες εργασιακής γαλέρας που έχουν διαμορφωθεί, ειδικά μετά το τελευταίο αντεργατικό νομοσχέδιο, δημιουργούν έναν ασφυκτικό κλοιό γύρω από την κοινωνική πλειοψηφία. Οι εργαζόμενοι και οι άνεργες, οι φτωχοί και οι καταπιεσμένες, αποκλειόμαστε όλο και πιο πολύ από την πρόσβαση στα στοιχειώδη μέσα διαβίωσης, από την υγεία και την παιδεία. Καθημερινά βυθιζόμαστε όλο και περισσότερο στη φτώχεια και την ανασφάλεια.

 

Από τον διαρκή ατομικό αγώνα για την επιβίωση, στον διαρκή συλλογικό αγώνα για ζωή

Το άμεσο  μέλλον μας επιφυλάσσει ακόμα πιο βαθιά φτώχεια, ακόμα πιο ξεκάθαρους αποκλεισμούς όλο και περισσότερων από εμάς από την υγεία, από την παιδεία, από την ενέργεια, από τις μετακινήσεις, από την στέγαση, από μία σειρά ειδών πρώτης ανάγκης όπως το νερό και η τροφή. Σε όλο τον κόσμο, παίρνοντας διαφορετικές μορφές δικτύωσης και οργάνωσης, δυναμικές και μαχητικές αντιστάσεις υπερασπίζονται τον δημόσιο και κοινωνικό χαρακτήρα μίας σειράς υπηρεσιών, περιφρουρούν πολύμορφα και πολλές φορές αποτελεσματικά τις ανάγκες της κοινωνίας απέναντι στις ιδιωτικοποιήσεις, τις εξώσεις, τα ακριβά ενοίκια, τα κομμένα ρεύματα, τους υπερκοστολογημένους λογαριασμούς. Έχοντας στα χέρια μας την φόρα και την εμπειρία από τον νικηφόρο, μετά από πολλά χρόνια, αγώνα των εργαζομένων της e-food, κανείς δεν μπορεί να μας πείσει για το μάταιο της οργανωμένης μας αντίστασης. Σε κάθε γειτονιά, σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε σημείο που συναντιόμαστε, να επικοινωνήσουμε τα κοινά μας προβλήματα, να σταθούμε μαζί πάνω στην αρχή της αλληλοβοήθειας, να στήσουμε δίκτυα και δομές κοινωνικής και ταξικής αλληλεγγύης. Να παλέψουμε για την αύξηση του εισοδήματός μας και την μείωση του κόστους ζωής, να μπλοκάρουμε την ιδιωτικοποίηση της υγείας και της παιδείας, να δομήσουμε από τα κάτω ένα πλατύ ριζοσπαστικό κοινωνικό μέτωπο που θα τοποθετεί στο κέντρο της ανάλυσής του τον άνθρωπο και τις ανάγκες του και θα παλεύει για την ελεύθερη πρόσβαση στην υγεία, στην ενέργεια, στην στέγαση, στην μόρφωση, σε όλα τα είδη πρώτης ανάγκης για όλους και όλες, ντόπιους και μετανάστριες.

ΝΑ ΜΠΛΟΚΑΡΟΥΜΕ ΤΟ ΑΥΞΗΜΕΝΟ ΚΟΣΤΟΣ ΖΩΗΣ, ΤΑ ΑΚΡΙΒΑ ΕΝΟΙΚΙΑ, ΤΙΣ ΕΞΩΣΕΙΣ, ΤΙΣ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ

ΝΑ ΣΤΗΣΟΥΜΕ ΔΙΚΤΥΑ ΚΑΙ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ ΑΓΩΝΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ

ΝΑ ΜΗΝ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΚΑΜΙΑ ΜΟΝΗ ΚΑΙ ΚΑΝΕΝΑΝ ΜΟΝΟ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΩΝ

ΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ – ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ

 Ταξική Αντεπίθεση, ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών (Αθήνα, Θεσσαλονίκη)

Πέλοτο, στο δρόμο για την Αναρχία και τον Κομμουνισμό (Ξάνθη)

Αναρχική Ομάδα «Δυσήνιος Ίππος» (Πάτρα)

Κατάληψη Παλιού Νεκροτομείου (Αλεξανδρούπολη)

ΟΥΤΕ «FREELANCERS», ΟΥΤΕ ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ

Προκήρυξη για τον αγώνα των διανομέων της εταιρίας e-food, ύστερα από την ανακοίνωση της εταιρίας για τη μη ανανέωση της σύμβασης τους και την επιβολή της μετατροπής τους σε freelancers. Μπορείτε να την κατεβάσετε σε pdf από εδώ.

Ούτε «freelancers», ούτε «συνεργάτες»

Τις τελευταίες ημέρες ξέσπασε ένα λαμπρό παράδειγμα εργατικού αγώνα από τους εργαζόμενους διανομείς της εταιρείας e-food, το οποίο κατάφερε να συσπειρώσει και να ενώσει ένα μαζικότατο κομμάτι εργαζομένων, να νικήσει κερδίζοντας τα βασικά τους αιτήματα για συμβάσεις αορίστου χρόνου εργασία και τη λήξη των αυθαίρετων αξιολογήσεων και παράλληλα να συμπαρασύρει ένα μεγάλο κύμα αλληλεγγύης το οποίο ξεχείλισε τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Πιο συγκεκριμένα, ο αγώνας των εργαζομένων ξεκίνησε όταν η εταιρεία ανακοίνωσε σε 115 εργαζόμενους της, τη μη ανανέωση της σύμβασης τους και την επιβολή ενός μοντέλου freelancer καμουφλάροντας τη μισθωτή σχέση εργασίας με μια αιωρούμενη έννοια αυτοαπασχολούμενου-ελεύθερου επαγγελματία. Τα αφεντικά προσπαθούν να ξεζουμίσουν όσα παραπάνω μπορούν από την εργατική μας δύναμη βαφτίζοντας μας «συνεργάτες». Προφανώς, αυτή η εργασιακή συνθήκη δεν είναι καινοτομία της e-food. Στην ανταγωνίστρια εταιρεία διανομής φαγητού Wolt αυτή η σύμβαση εργασίας γινόταν εξαρχής με όρους freelancer. Παράλληλα, είναι μια εργασιακή σχέση η οποία επικρατεί σε πολλούς άλλους εργασιακούς κλάδους, π.χ. στους νέους μηχανικούς, αποκρύπτοντας τη μισθωτή σχέση εργασίας. Το καθεστώς αυτό εξυπηρετεί τις εταιρείες και τα αφεντικά να γλιτώνουν φράγκα, αφού πλέον ο εργαζόμενος είναι υποχρεωμένος να πληρώνει μόνος για την ασφάλιση και τα ένσημα του, όταν «δεν έχει δουλειά» να μην έχει μισθό ενώ όταν «ανοίγουν οι δουλειές» να είναι πάντα διαθέσιμος. Και η πίτα ολόκληρη και ο σκύλος χορτάτος. Παράλληλα, σχετικοποιεί τη σχέση εκμεταλλευτή-εκμεταλλευομένου προσπαθώντας τεχνηέντως να αποκρύψει την εκμετάλλευση που δεχόμαστε από τα αφεντικά, προτάσσοντας ότι δήθεν είμαστε συνεργάτες και όχι εξαρτημένοι μισθωτοί εργαζόμενοι.

Πέραν της συγκεκριμένης ανακοίνωσης όμως, οι εργαζόμενοι της e-food βίωναν συνεχώς την επισφάλεια και το άγχος της απόλυσης και της ανεργίας όντας αναγκασμένοι να συνάψουν τρίμηνες συμβάσεις εργασίας με την δουλεμπορική εταιρεία ManPower Group. Οι μη ανανεώσεις των συμβάσεων αποτελούσε μέσο πίεσης και εντατικοποίησης της εργασίας, κάνοντας πατίνι τους διανομείς με την αύξηση της χιλιομετρικής απόστασης παραγγελίας και την επακόλουθη αύξηση των εργασιακών ατυχημάτων.

Βέβαια, η επίθεση που δέχεται ο κόσμος της εργασίας είναι κοινή σε όλους τους κλάδους. Το νομοσχέδιο Χατζηδάκη, αλλά και σωρεία αντεργατικών νόμων και νομοσχεδίων που ήρθαν πριν από αυτό έστρωσαν το δρόμο για τον εργασιακό μεσαίωνα που βιώνουμε σήμερα. 10ωρη εργασία, υπερδιπλασιασμός του ορίου των απλήρωτων υπερωριών (από 48 σε 120), ελαστικά σπαστά ωράρια μετά από «ατομική συμφωνία» του εργαζόμενου και του εργοδότη και κυριακάτικη εργασία. Τέλος, ο συνδικαλισμός μπαίνει στο στόχαστρο με το φακέλωμα συνδικαλιστών και την επίθεση στο απεργιακό δικαίωμα.

Επιπλέον, η πανδημία ανάγκασε εργαζόμενους/ες είτε να προσπαθούν να τα βγάλουν πέρα με επιδόματα των 534 ευρώ, είτε να συνεχίζουν να εργάζονται με φυσική παρουσία χωρίς καμία μέριμνα για την προστασία της υγείας τους στο βωμό της συνεχούς παραγωγής και του κέρδους για τα αφεντικά. Η τηλεργασία έγινε μια μόνιμη συνθήκη και κανονικότητα με τα ωράρια να γίνονται λάστιχο, τον προσωπικό χώρο και χρόνο να εξαφανίζονται και τις εργοδοτικές αυθαιρεσίες να αυξάνονται. Τέλος, τα εργατικά ατυχήματα όχι απλά να συνεχίζουν να υπάρχουν, αλλά να αυξάνονται όσο αυξάνονται και οι απαιτήσεις και η πίεση εν ώρα εργασίας από τα αφεντικά.

Καταλυτικό ρόλο για όλα τα παραπάνω παίζει η ανεργία που έχει φτάσει στο 1 εκατομμύριο, σύμφωνα με τον ΟΑΕΔ, λειτουργώντας ως φόβητρο από τα αφεντικά και παράλληλα ως μέσο για να συμπιεστούν παραπάνω μισθοί και δικαιώματα συνθέτουν το πλαίσιο της σύγχρονης εργασιακής πραγματικότητας. Όλα αυτά, σε συνδυασμό με την ψηφιοποίηση και την απεδαφικοποίηση της εργασίας που απομακρύνουν τον εργάτη από το χώρο εργασίας του, δυσκολεύοντας την επικοινωνία μεταξύ των εργαζομένων και την πάλη για τα κοινά τους συμφέροντα, συνθέτουν το πλαίσιο της νέας εργασιακής πραγματικότητας.

Ωστόσο, μέσα σε αυτή τη ζοφερή συνθήκη οι εργαζόμενοι της efood έδειξαν το δρόμο! Με όπλο τη συνέλευση και την απεργία και με όχημα την ταξική ενότητα και την αλληλεγγύη, ένωσαν τις δυνάμεις τους και έβαλαν φραγμό στα σχέδια των αφεντικών τους. Κόντρα στην απαισιοδοξία και την απογοήτευση των ημερών, ο αγώνας τους αποτελεί φωτεινό παράδειγμα πως οι αγώνες μας είναι δίκαιοι και πως αν οργανωθούμε ενάντια στα αφεντικά μας θα νικήσουμε. Γιατί εμείς μπορούμε χωρίς αυτούς. Αυτοί όμως χωρίς εμάς είναι γυμνοί βασιλιάδες. Να σπάσουμε τους τσαμπουκάδες τους, να πάμε κόντρα στις συνθήκες που θέλουν να μας επιβάλλουν για να κερδίζουν εις βάρος μας από την εργασία μας και να οργανωθούμε στους χώρους δουλειάς μας.

Το κύμα συμπαράστασης που κατέκλυσε τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης όντως ενίσχυσε τον αγώνα των διανομέων, βοηθώντας στη διάδοση του αγώνα τους και παράλληλα προκάλεσε πλήγμα στην εταιρεία e-food δυσφημίζοντας την. Οι δυνατότητες όμως που προσδίδουν τα μέσα αυτά δεν μπορούν να είναι νικηφόρα αν εμείς, η τάξη των εκμεταλλευόμενων δεν οργανωθούμε, και δε βγούμε στο δρόμο ενάντια στα αφεντικά μας. Οι κινήσεις μας πρέπει να απορρέουν από τη σκοπιά των εργαζομένων που βιώνουν την ίδια εκμετάλλευση και όχι από τη σκοπιά του καταναλωτή. Η αλληλεγγύη μεταξύ του κόσμου της εργασίας είναι που θα φέρει τις σύγχρονες νίκες.

Ενάντια στην επίθεση που δεχόμαστε, να πιάσουμε το νήμα των εργαζομένων διανομέων της εταιρείας e-food. Να οργανωθούμε στους χώρους δουλειάς ενάντια στα αφεντικά μας, αλλά και ως τάξη ενάντια στην πολιτική του κράτους και του κεφαλαίου που μας κλέβουν τη ζωή. Να οργανωθούμε στη βάση, ενάντια στα νομοσχέδια που μας φέρνουν όλο και πιο κοντά στον εργασιακό μεσαίωνα και μας υποχρεώνουν να ζούμε μέσα στην εξαθλίωση. Να διώξουμε τον φόβο, και να διεκδικήσουμε υγεία προσβάσιμη για όλους, δουλειά με δικαιώματα, επαναφορά του οκταώρου που είχε κατακτηθεί με αίμα και αγώνες, δικαίωμα στην κατοικία και ζωή με αξιοπρέπεια. Γιατί μόνο αν οργανωθούμε και αντισταθούμε συλλογικά μπορούμε να ελπίζουμε!

ΤΑΞΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΤΗΣ EFOOD

ΟΙ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ ΜΕ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΤΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ, ΜΕ ΣΤΗΣΙΜΟ ΕΡΓΑΤΙΚΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΩΝ

ΓΙΑ ΝA ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΟΥΜΕ ΤΑ ΔΙΚΑΩΜΑΤΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ

 

ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ/ΕΚΔΗΛΩΣΗ: ΤΟ ΝΕΟ ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ, Η ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ, ΚΑΙ Η ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΤΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ

ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΜΕ ΤΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΣΕΡΒΙΤΟΡΩΝ, ΜΑΓΕΙΡΩΝ ΚΑΙ ΛΟΙΠΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΟΝ ΚΛΑΔΟ ΤΟΥ ΕΠΙΣΙΤΙΣΜΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

ΤΟ ΝΕΟ ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ, Η ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ, ΚΑΙ Η ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΤΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ

ΤΡΙΤΗ 22 ΙΟΥΝΙΟΥ ΣΤΙΣ 20.00, ΣΤΟΝ ΚΗΠΟ ΤΟΥ ΑΥΤΟΝΟΜΟΥ ΣΤΕΚΙΟΥ ΞΑΝΘΗΣ