Προκήρυξη και αφίσα με αφορμή τα πρόσφατα εργατικά “ατυχήματα” που σημειώθηκαν στο Πέραμα, στην Ξάνθη, στην Κοζάνη και τη Θεσσαλονίκη. Μπορείς να την κατεβάσεις σε μορφή pdf από εδώ.

 

ΜΕ ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΙΑ ΜΑΣ ΔΕΝΕΙ Τ’ ΑΤΣΑΛΙ

Προ ολίγων ημερών, κατά τη διάρκεια εργασιών συντήρησης πλοίου, στη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη Περάματος, 47χρονος εργάτης χάνει την ζωή του, ενώ άλλοι δύο συνάδελφοι του τραυματίζονται σοβαρά, μετά την αποκόλληση τμήματος της προπέλας η οποία τους καταπλάκωσε. Ενώ λίγες μέρες αργότερα, στις 10/06, άλλος ένας εργαζόμενος τραυματίζεται σοβαρά. Στις 2/06, 2 εργαζόμενοι της Καθαριότητας στους δήμους Καλαμαριάς και Ωραιοκάστρου Θεσσαλονίκης τραυματίζονται εν ώρα εργασίας. Στην απέραντη λίστα εργατικών ατυχημάτων, έρχεται να προστεθεί το γεγονός που έλαβε χώρα στις 08/06 στην Κοζάνη, όπου ένας 35χρονος τραυματίστηκε σοβαρά στο πόδι από μηχανή επεξεργασίας ζωοτροφών, ενώ φέρει τραύματα σε άλλα σημεία του σώματος του.

Προφανώς, οι συνθήκες εργασιακού μεσαίωνα δε θα μπορούσαν να εκλείπουν από την πόλη μας. Την Παρασκευή 2 Ιουνίου στην λήξη της βάρδιας του, υπάλληλος της Καθαριότητας του Δήμου Ξάνθης ακρωτηριάστηκε. Και τα περιστατικά εργατικών ατυχημάτων που συμβαίνουν στην πόλη μας αυξάνονται, συνεχώς είτε αυτά καταλήγουν στην απώλεια ζωής του εργαζόμενου είτε όχι.

Αντίθετα με τα επίπλαστα “success stories” περί ανάπτυξης της προεκλογικής περιόδου, είναι γεγονός πως 9 άνθρωποι σκοτώθηκαν μέσα σε 8 ημέρες, από τις 22 έως τις 29 Μαΐου, ενώ από την αρχή του χρόνου έχουν χάσει τη ζωή τους συνολικά 71 εργαζόμενοι. Οι αριθμοί αυτοί δεν αποτελούν μεμονωμένα ή τυχαία περιστατικά. Αντίθετα, αποτυπώνουν ξεκάθαρα την εργασιακή πραγματικότητα με την οποία ερχόμαστε αντιμέτωποι, ανεξάρτητα από το είδος εργασίας ή τον κλάδο στον οποίο απασχολούμαστε. Εργαζόμενοι στην καθαριότητα του δήμων τραυματίζονται λόγω έλλειψης εξοπλισμών και ασφαλών μηχανημάτων, εργάτες δουλεύουν σε εργοστάσια και εργοτάξια χωρίς τις απαραίτητες προφυλάξεις, διανομείς θυσιάζονται στο βωμό της άμεσης παράδοσης, εμποροϋπάλληλοι και εργάτες στον τομέα του επισιτισμού λυγίζουν από την πολύωρη ορθοστασία.

Οι μικροί και οι μεγάλοι θάνατοι που βιώνουμε καθημερινά δεν είναι τυχαίοι, ούτε «ατυχήματα». Είναι η επιβεβαίωση του πόσο λίγο αξίζουν οι ζωές μας σε ένα σύστημα που ιεραρχεί το κέρδος των λίγων πάνω όλους/ες μας. Όσο αυξάνεται η ένταση της εκμετάλλευσης, η φυσική εξόντωσή μας γίνεται πλέον σκληρή καθημερινότητα με πρωταγωνιστές την εντατικοποίηση της εργασίας, μισθούς και μεροκάματα πείνας, εξαντλητικά ωράρια, ελλιπή (αν όχι ανύπαρκτα) μέτρα ασφάλειας, επισφάλεια και μαύρη εργασία. Ενώ για εμάς ο μισθός είναι όρος ύπαρξης, για το αφεντικό είναι «κόστος». Ενώ για εμάς η ασφάλεια στην δουλειά είναι ζήτημα σωματικής ακεραιότητας, ζωής και θανάτου, για το αφεντικό, σ’ ένα σύστημα που οι εργάτες είμαστε αναλώσιμοι μπροστά στην κερδοφορία του, είναι κι αυτό «κόστος». Τα αφεντικά μας, είτε είναι μεγάλα και «υπερεθνικά» είτε μικρότερα και ντόπια, έχουν έναν κύριο και κεντρικό στόχο: Το οικονομικό κέρδος.

            Σε μια εποχή και ένα σύστημα που προσπαθεί να επιβάλλει τον θάνατό μας ως κανονικότητα, από τα εργατικά «ατυχήματα», τους νεκρούς λόγω διάλυσης του ΕΣΥ και τις κρατικές δολοφονίες στα τρένα μέχρι τη συμμετοχή σε πολέμους, να υψώσουμε ανάστημα.   Κόντρα στην απογοήτευση και την εργασιακή δυστοπία να οργανωθούμε στη βάση, στους χώρους δουλειάς, στις εργατικές συνελεύσεις και στα σωματεία μας, σε κάθε κοινωνικό πεδίο. Να εμπνευστούμε από τους νικηφόρους εργατικούς αγώνες του τελευταίου χρόνου και να χτίσουμε αναχώματα κόντρα στην υποτίμησή μας. Να διώξουμε τον φόβο, και να διεκδικήσουμε δουλειά με δικαιώματα και συνθήκες εργασίας που δε θα μας κάνουν να φοβόμαστε για το αν θα καταφέρουμε να γυρίσουμε σπίτι απόψε.

ΝΑ ΜΗ ΣΥΝΗΘΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ, ΟΙ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΟΥΣ

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ – ΜΕ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΤΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ, ΜΕ ΣΤΗΣΙΜΟ ΕΡΓΑΤΙΚΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΩΝ

ΜΟΝΟ ΑΝ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΜΕ ΣΥΛΛΟΓΙΚΑ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ
ΚΕΡΔΙΣΟΥΜΕ ΌΛΑ ΌΣΑ ΜΑΣ ΑΝΑΛΟΓΟΥΝ!