Προκήρυξη για τον αγώνα των διανομέων της εταιρίας e-food, ύστερα από την ανακοίνωση της εταιρίας για τη μη ανανέωση της σύμβασης τους και την επιβολή της μετατροπής τους σε freelancers. Μπορείτε να την κατεβάσετε σε pdf από εδώ.

Ούτε «freelancers», ούτε «συνεργάτες»

Τις τελευταίες ημέρες ξέσπασε ένα λαμπρό παράδειγμα εργατικού αγώνα από τους εργαζόμενους διανομείς της εταιρείας e-food, το οποίο κατάφερε να συσπειρώσει και να ενώσει ένα μαζικότατο κομμάτι εργαζομένων, να νικήσει κερδίζοντας τα βασικά τους αιτήματα για συμβάσεις αορίστου χρόνου εργασία και τη λήξη των αυθαίρετων αξιολογήσεων και παράλληλα να συμπαρασύρει ένα μεγάλο κύμα αλληλεγγύης το οποίο ξεχείλισε τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Πιο συγκεκριμένα, ο αγώνας των εργαζομένων ξεκίνησε όταν η εταιρεία ανακοίνωσε σε 115 εργαζόμενους της, τη μη ανανέωση της σύμβασης τους και την επιβολή ενός μοντέλου freelancer καμουφλάροντας τη μισθωτή σχέση εργασίας με μια αιωρούμενη έννοια αυτοαπασχολούμενου-ελεύθερου επαγγελματία. Τα αφεντικά προσπαθούν να ξεζουμίσουν όσα παραπάνω μπορούν από την εργατική μας δύναμη βαφτίζοντας μας «συνεργάτες». Προφανώς, αυτή η εργασιακή συνθήκη δεν είναι καινοτομία της e-food. Στην ανταγωνίστρια εταιρεία διανομής φαγητού Wolt αυτή η σύμβαση εργασίας γινόταν εξαρχής με όρους freelancer. Παράλληλα, είναι μια εργασιακή σχέση η οποία επικρατεί σε πολλούς άλλους εργασιακούς κλάδους, π.χ. στους νέους μηχανικούς, αποκρύπτοντας τη μισθωτή σχέση εργασίας. Το καθεστώς αυτό εξυπηρετεί τις εταιρείες και τα αφεντικά να γλιτώνουν φράγκα, αφού πλέον ο εργαζόμενος είναι υποχρεωμένος να πληρώνει μόνος για την ασφάλιση και τα ένσημα του, όταν «δεν έχει δουλειά» να μην έχει μισθό ενώ όταν «ανοίγουν οι δουλειές» να είναι πάντα διαθέσιμος. Και η πίτα ολόκληρη και ο σκύλος χορτάτος. Παράλληλα, σχετικοποιεί τη σχέση εκμεταλλευτή-εκμεταλλευομένου προσπαθώντας τεχνηέντως να αποκρύψει την εκμετάλλευση που δεχόμαστε από τα αφεντικά, προτάσσοντας ότι δήθεν είμαστε συνεργάτες και όχι εξαρτημένοι μισθωτοί εργαζόμενοι.

Πέραν της συγκεκριμένης ανακοίνωσης όμως, οι εργαζόμενοι της e-food βίωναν συνεχώς την επισφάλεια και το άγχος της απόλυσης και της ανεργίας όντας αναγκασμένοι να συνάψουν τρίμηνες συμβάσεις εργασίας με την δουλεμπορική εταιρεία ManPower Group. Οι μη ανανεώσεις των συμβάσεων αποτελούσε μέσο πίεσης και εντατικοποίησης της εργασίας, κάνοντας πατίνι τους διανομείς με την αύξηση της χιλιομετρικής απόστασης παραγγελίας και την επακόλουθη αύξηση των εργασιακών ατυχημάτων.

Βέβαια, η επίθεση που δέχεται ο κόσμος της εργασίας είναι κοινή σε όλους τους κλάδους. Το νομοσχέδιο Χατζηδάκη, αλλά και σωρεία αντεργατικών νόμων και νομοσχεδίων που ήρθαν πριν από αυτό έστρωσαν το δρόμο για τον εργασιακό μεσαίωνα που βιώνουμε σήμερα. 10ωρη εργασία, υπερδιπλασιασμός του ορίου των απλήρωτων υπερωριών (από 48 σε 120), ελαστικά σπαστά ωράρια μετά από «ατομική συμφωνία» του εργαζόμενου και του εργοδότη και κυριακάτικη εργασία. Τέλος, ο συνδικαλισμός μπαίνει στο στόχαστρο με το φακέλωμα συνδικαλιστών και την επίθεση στο απεργιακό δικαίωμα.

Επιπλέον, η πανδημία ανάγκασε εργαζόμενους/ες είτε να προσπαθούν να τα βγάλουν πέρα με επιδόματα των 534 ευρώ, είτε να συνεχίζουν να εργάζονται με φυσική παρουσία χωρίς καμία μέριμνα για την προστασία της υγείας τους στο βωμό της συνεχούς παραγωγής και του κέρδους για τα αφεντικά. Η τηλεργασία έγινε μια μόνιμη συνθήκη και κανονικότητα με τα ωράρια να γίνονται λάστιχο, τον προσωπικό χώρο και χρόνο να εξαφανίζονται και τις εργοδοτικές αυθαιρεσίες να αυξάνονται. Τέλος, τα εργατικά ατυχήματα όχι απλά να συνεχίζουν να υπάρχουν, αλλά να αυξάνονται όσο αυξάνονται και οι απαιτήσεις και η πίεση εν ώρα εργασίας από τα αφεντικά.

Καταλυτικό ρόλο για όλα τα παραπάνω παίζει η ανεργία που έχει φτάσει στο 1 εκατομμύριο, σύμφωνα με τον ΟΑΕΔ, λειτουργώντας ως φόβητρο από τα αφεντικά και παράλληλα ως μέσο για να συμπιεστούν παραπάνω μισθοί και δικαιώματα συνθέτουν το πλαίσιο της σύγχρονης εργασιακής πραγματικότητας. Όλα αυτά, σε συνδυασμό με την ψηφιοποίηση και την απεδαφικοποίηση της εργασίας που απομακρύνουν τον εργάτη από το χώρο εργασίας του, δυσκολεύοντας την επικοινωνία μεταξύ των εργαζομένων και την πάλη για τα κοινά τους συμφέροντα, συνθέτουν το πλαίσιο της νέας εργασιακής πραγματικότητας.

Ωστόσο, μέσα σε αυτή τη ζοφερή συνθήκη οι εργαζόμενοι της e–food έδειξαν το δρόμο! Με όπλο τη συνέλευση και την απεργία και με όχημα την ταξική ενότητα και την αλληλεγγύη, ένωσαν τις δυνάμεις τους και έβαλαν φραγμό στα σχέδια των αφεντικών τους. Κόντρα στην απαισιοδοξία και την απογοήτευση των ημερών, ο αγώνας τους αποτελεί φωτεινό παράδειγμα πως οι αγώνες μας είναι δίκαιοι και πως αν οργανωθούμε ενάντια στα αφεντικά μας θα νικήσουμε. Γιατί εμείς μπορούμε χωρίς αυτούς. Αυτοί όμως χωρίς εμάς είναι γυμνοί βασιλιάδες. Να σπάσουμε τους τσαμπουκάδες τους, να πάμε κόντρα στις συνθήκες που θέλουν να μας επιβάλλουν για να κερδίζουν εις βάρος μας από την εργασία μας και να οργανωθούμε στους χώρους δουλειάς μας.

Το κύμα συμπαράστασης που κατέκλυσε τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης όντως ενίσχυσε τον αγώνα των διανομέων, βοηθώντας στη διάδοση του αγώνα τους και παράλληλα προκάλεσε πλήγμα στην εταιρεία e-food δυσφημίζοντας την. Οι δυνατότητες όμως που προσδίδουν τα μέσα αυτά δεν μπορούν να είναι νικηφόρα αν εμείς, η τάξη των εκμεταλλευόμενων δεν οργανωθούμε, και δε βγούμε στο δρόμο ενάντια στα αφεντικά μας. Οι κινήσεις μας πρέπει να απορρέουν από τη σκοπιά των εργαζομένων που βιώνουν την ίδια εκμετάλλευση και όχι από τη σκοπιά του καταναλωτή. Η αλληλεγγύη μεταξύ του κόσμου της εργασίας είναι που θα φέρει τις σύγχρονες νίκες.

Ενάντια στην επίθεση που δεχόμαστε, να πιάσουμε το νήμα των εργαζομένων διανομέων της εταιρείας e-food. Να οργανωθούμε στους χώρους δουλειάς ενάντια στα αφεντικά μας, αλλά και ως τάξη ενάντια στην πολιτική του κράτους και του κεφαλαίου που μας κλέβουν τη ζωή. Να οργανωθούμε στη βάση, ενάντια στα νομοσχέδια που μας φέρνουν όλο και πιο κοντά στον εργασιακό μεσαίωνα και μας υποχρεώνουν να ζούμε μέσα στην εξαθλίωση. Να διώξουμε τον φόβο, και να διεκδικήσουμε υγεία προσβάσιμη για όλους, δουλειά με δικαιώματα, επαναφορά του οκταώρου που είχε κατακτηθεί με αίμα και αγώνες, δικαίωμα στην κατοικία και ζωή με αξιοπρέπεια. Γιατί μόνο αν οργανωθούμε και αντισταθούμε συλλογικά μπορούμε να ελπίζουμε!

ΤΑΞΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΤΗΣ E–FOOD

ΟΙ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ ΜΕ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΤΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ, ΜΕ ΣΤΗΣΙΜΟ ΕΡΓΑΤΙΚΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΩΝ

ΓΙΑ ΝA ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΟΥΜΕ ΤΑ ΔΙΚΑΩΜΑΤΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ