Διασυλλογική αφίσα για το κρατικό-καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη από την Ταξική Αντεπίθεση, ομάδα αναρχικών και κομμουνιστ(ρι)ών (Αθήνα), τη Συνέλευση Παλιού Νεκροτομείου (Αλεξανδρούπολη), την αναρχική ομάδα Δυσήνιος Ίππος (Πάτρα) και το Πέλοτο, στο δρόμο για την αναρχία και τον κομμουνισμό (Ξάνθη).

ΤΑ ΤΕΜΠΤΗ ΔΕΝ ΉΤΑΝ ΔΥΣΤΥΧΗΜΑ
ΉΤΑΝ ΚΡΑΤΙΚΟ-ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟ ΈΓΚΛΗΜΑ

ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝ
Στα τρένα, στα σύνορα, στα πεδία των μαχών, στα νοσοκομεία μέσω της υποβάθμισης της δημόσιας υγείας, στους εργασιακούς χώρους και τις γειτονιές.

ΝΑ ΣΥΓΚΡΟΥΣΤΟΥΜΕ ΜΕ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΤΟΥ ΚΕΡΔΟΥΣ, ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ, ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ, ΤΗΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΑΞΙΚΗΣ ΥΠΟΤΙΜΗΣΗΣ

Η ΟΡΓΗ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΑΓΩΝΑΣ
Σε κάθε σχολείο, σχολή, γειτονιά και χώρο εργασίας

ΜΕ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΣΤΗΝ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ

ΟΙ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΟΥΣ

Διασυλλογική ανακοίνωση και καλέσμα στην απεργιακή πορεία την Πέμπτη (16/03) και σε αντικρατική πορεία το Σάββατο (18/03), Μπορείς να κατεβάσεις την ανακοίνωση σε μορφή pdf από εδώ.

ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΟΙ ΜΟΝΟΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ – ΟΙ ΤΡΑΓΩΔΙΕΣ ΧΤΙΖΟΝΤΑΙ ΣΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ ΠΛΑΤΕΣ

Ούτε «τραγικά ανθρώπινα λάθη», ούτε «ατυχήματα». Κράτος και Κεφάλαιο δολοφονούν!

Μέσω του κρατικού αφηγήματος της «ατομικής ευθύνης» και της «κακιάς στιγμής» επιχειρούν να αποκρύψουν τις θανατοπολιτικές τους και να φορτώσουν τις ευθύνες σε δύο-τρείς αποδιοπομπαίους τράγους που θα χρεωθούν τις δεκάδες κρατικές δολοφονίες. Αυτή είναι η στρατηγική που εφαρμόστηκε στην περίοδο της πανδημίας και μετρήσαμε δεκάδες χιλιάδες νεκρούς: «Φταίνε οι νέοι στις πλατείες» και όχι το ακρωτηριασμένο ΕΣΥ, οι τραγικές ελλείψεις σε ΜΕΘ και η ανύπαρκτη πρωτοβάθμια περίθαλψη. «Φταίνε οι μετεωρολόγοι» για τα χιόνια και τους αποκλεισμένους δρόμους. «Φταίνε οι ίδιοι οι κάτοικοι» για τα σπίτια τους που πλημμυρίζουν ή καίγονται κάθε χρόνο. Φταίνε οι «κακοπληρωτές» για τους πλειστηριασμούς της πρώτης κατοικίας.

Οι μόνοι που δεν φταίνε είναι οι εξουσιαστές μας, που αγκαζέ με το ντόπιο και διεθνές κεφάλαιο δεν σταματούν την επίθεση στην τάξη μας και τη λεηλασία του δημόσιου πλούτου. Μόλις λίγες μέρες μετά τη δολοφονία στα Τέμπη, νομοθετούν για την ιδιωτικοποίηση των ογκολογικών τμημάτων των νοσοκομείων παιδιών «Αγία Σοφία» και «Αγλαΐα Κυριακού», για τη δυνατότητα ιδιωτικοποίησης του πόσιμου νερού και για νέο αντιπεριβαλλοντικό νομοσχέδιο. Από τη δολοφονία στα Τέμπη μέχρι σήμερα μετράμε 3 νεκρούς εργάτες στα κάτεργα των αφεντικών. Για αυτό βγαίνουν στις κάμερες και υποκρίνονται ότι κλαίνε.

Ο αποπροσανατολισμός μας σχετικά με το ποιος φταίει, η οχύρωση πίσω από το φόβο, η μετάθεση της ευθύνης «στους άλλους», η «ελπίδα» μέσω των εκλογών, κάνει τους εξουσιαστές και τα αφεντικά μας να γελάνε εις βάρος μας!

Δέκα και πλέον χρόνια η τάξη μας, οι εκμεταλλευόμενοι και οι καταπιεζόμενοι αυτής της κοινωνίας, βιώνουμε μια ολομέτωπη επίθεση και μετράμε δεκάδες χιλιάδες νεκρούς: από τους δεκάδες μετανάστες που σκοτώνονται καθημερινά στο Αιγαίο και στον Έβρο, τους νεκρούς το χειμώνα από τα μαγκάλια, τους αυτόχειρες, τους 3 νεκρούς εργάτες ανά εβδομάδα, τους νεκρούς από το λεηλατημένο ΕΣΥ, την πανδημία και τις λίστες αναμονής για τα χειρουργεία, τους δολοφονημένους στα αστυνομικά τμήματα, στο Μάτι, στη Μάνδρα, στα Τέμπη, τους θανάτους στις φυλακές. Για να μην μιλήσουμε για την οικονομική εξαθλίωση, τον κοινωνικό θάνατο, τον κανιβαλισμό και την ψυχική απονεύρωση που μας έχουν επιβάλλει. Για τις προκλητικές αθωώσεις των ημετέρων που βιάζουν, κλέβουν,  καταπατούν και δολοφονούν. Δέκα και πλέον χρόνια, το σύστημα αντιλαμβάνεται την ύπαρξη μας ως λογιστικό κόστος, μας βυθίζει στην εξαθλίωση και μας δολοφονεί ακόμα και εν ψυχρώ.

Δεν ξεχνάμε τις κρατικές δολοφονίες, του Βασίλη Μάγγου, του Νίκου Σαμπάνη, του Κώστα Φραγκούλη, της Zackie Oh, του Ιάσωνα, και τόσων άλλων θυμάτων της κρατικής εξουσίας. Όσων περισσεύουν και όσων δε χωράνε στα καλούπια τους. Για αυτούς είμαστε περιττοί και αναλώσιμοι και μας το υπενθυμίζουν με κάθε ευκαιρία!

ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΙΠΟΤΑ- ΝΑ ΤΟΛΜΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ!

Να μην αφήσουμε άλλο τις ζωές μας έρμαιο της κρατικής – καπιταλιστικής εγκληματικότητας. Να πάρουμε τις ζωές μας, επιτέλους στα χέρια μας!

Ένας είναι ο δρόμος και τον ξέρουμε καλά.

Τον μάθαμε στους δρόμους, στις φοιτητικές καταλήψεις του 2006-2007, στις ανυποχώρητες απεργίες των εκπαιδευτικών το 2006, στους δρόμους της οργής το Δεκέμβρη του 2008, στις μεγαλειώδεις αντιμνημονιακές κινητοποιήσεις, στο αντιφασιστικό ανάχωμα του κινήματος στη χρυσή αυγή αλλά και στην περίοδο ψήφισης της φιλονατοϊκής συμφωνίας των Πρεσπών, στους αγώνες ενάντια στην πατριαρχία και τις γυναικοκτονίες, στις κινητοποιήσεις ενάντια στη μετατροπή της χώρας σε μια απέραντη νατοϊκή βάση, στο φοιτητικό κίνημα για την ακύρωση της πανεπιστημιακής αστυνομίας, στους αγώνες ενάντια στον κρατικό ρεβανσισμό κατά τη διάρκεια της απεργίας πείνας του κομμουνιστή αντάρτη Δημήτρη Κουφοντίνα, στις λαμπρές κινητοποιήσεις των εργατών στην e- food, στη Μαλαματίνα, στο λιμάνι του Πειραιά, στην kavala oil

Τον μάθαμε όμως και μέσα από τα λάθη της τάξης μας: Από την ανάθεση των ζωών μας στα κοινοβουλευτικά έδρανα, από την ιδιώτευση και τον κανιβαλισμό, από το γλείψιμο και την υποταγή σαν μέθοδο επιβίωσης στην καπιταλιστική ζούγκλα.

Ο μόνος δρόμος είναι η συνολική πάλη ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο, ενάντια στον καπιταλισμό και την πατριαρχία, ενάντια σε αυτό το σάπιο σύστημα εξουσίας που στη φύση του έχει τον θάνατο και την εξαθλίωση.

Να συγκροτήσουμε ένα δυναμικό και μαχητικό πόλο που θα δώσει νέα πνοή στην προοπτική των αγώνων μας.

Δε θα φάμε από το ξαναζεσταμένο φαγητό!

Κόντρα στις έτοιμες λύσεις και στο «λιγότερο κακό» να οργανωθούμε αδιαμεσολάβητα στη βάση! Με ενεργή συμμετοχή στα εργατικά σωματεία μας, με συγκρότηση ομάδων αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας στις γειτονιές μας, με ομάδες γυναικών ενάντια στην πατριαρχία, με πρωτοβουλίες κατοίκων κόντρα τη λεηλασία του φυσικού πλούτου από το κεφάλαιο. Με φάρο μας την αλληλεγγύη και την αυτοοργάνωση να δομήσουμε στην πράξη τη δικιά μας αντιπρόταση απέναντι στην κρατική-καπιταλιστική δυστοπία.

Να αγωνιστούμε για έναν κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης, ελευθερίας. Έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση, όπου οι ζωές μας μετράνε πραγματικά.

 AΠΟ ΤΗΝ ΑΥΘΟΡΜΗΤΗ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΣΤΟΝ ΣΥΝΕΧΗ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ

Καλούμε σε:

• Απεργιακή κινητοποίηση την Πέμπτη 16/03, στις 12:00, στην Κεντρική Πλατεία*μετά την πορεία θα ακολουθήσει ανοιχτή συνέλευση, στο Αυτόνομο Στέκι Ξάνθης

• Αντικρατική-Πορεία το Σάββατο 18/03, στις 19:00, στα ΠΡΟΚΑΤ

 ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ

Πέλοτο
Αυτόνομο Στέκι Ξάνθης

Συγκέντρωση/Πορεία Τετάρτη 8/3 στις 12:00 | Κεντρική Πλατεία

(…) Να μην αφήσουμε άλλο τις ζωές μας έρμαιο της κρατικής εγκληματικότητας, να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας! Να οργανωθούμε, να δομήσουμε τη δική μας αντιπρόταση απέναντι στη βαρβαρότητα. Μέσα από τον μαζικό και ανυποχώρητο αγώνα. Για ένα κόσμο χωρίς εκμετάλλευση, που η ανθρώπινη ζωή θα έχει αξία.

ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ – ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΟΥΣ ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ ΜΑΣ

Ανακοίνωση για τη σύγκρουση επιβατικού τραίνου της γραμμής “Αθήνα – Θεσσαλονίκη” με εμπορική αμαξοστοιχία που κινούνταν στις ίδιες ράγες σε αντίθετη κατεύθυνση στην περιοχή των Τεμπών. Μπορείς να κατεβάσεις την ανακοίνωση σε μορφή pdf από εδώ.

Τραγωδία είναι το κράτος και ο καπιταλισμός – Τα κέρδη τους οι νεκροί μας

Το βράδυ της Τρίτης (28/02) το επιβατικό τραίνο της γραμμής Αθήνα-Θεσσαλονίκη συγκρούστηκε μετωπικά με άλλη εμπορική αμαξοστοιχία που κινούταν στις ίδιες ράγες προς αντίθετη κατεύθυνση στην περιοχή των Τεμπών. Ο τραγικός απολογισμός μέχρι στιγμής είναι τουλάχιστον 44 νεκροί, πάνω από 80 τραυματίες και δεκάδες αγνοούμενοι.

Λίγες ημέρες πριν, στις 7 Φλεβάρη του 2023, οι ίδιοι οι εργαζόμενοι μέσω των συνδικαλιστικών τους οργάνων είχαν καταγγείλει, όπως και δεκάδες άλλες φορές, την κατάσταση αναφέροντας: «Όσο δεν παίρνονται μέτρα προστασία τα ατυχήματα δεν έχουν τελειωμό (…) Αντιλαμβάνονται την ασφάλεια ως κόστος (…) Δεν θα περιμένουμε το δυστύχημα που έρχεται, για να τους δούμε να χύνουν κροκοδείλια δάκρυα κάνοντας διαπιστώσεις». Επιπλέον, πριν ένα χρόνο ήταν που διαβάζαμε την καταγγελία για τα ανύπαρκτα μέτρα προστασίας μέσω της παραίτησης του τότε προέδρου της επιτροπής ETCS, αρμόδια για τα έργα σηματοδότησης και ασφάλειας στο σιδηροδρομικό δίκτυο, προκειμένου να συμβαίνει το αυτονόητο: Να γνωρίζουν οι εργαζόμενοι πόσα τρένα και προς ποια κατεύθυνση κινούνται πάνω σε ένα συρμό.

Σε κάθε προσπάθεια των εργαζομένων να διεκδικήσουν τα στοιχειώδη, ακόμα και για την ασφαλή μετακίνηση, η απάντηση που έπαιρναν από το κράτος ήταν αγωγές και δικαστήρια στους εκπροσώπους των σωματείων, με την ιταλική  Ferrovie Dello Stato Italiane S.p.A, ιδιοκτήτρια πλέον της Hellenic Train, να απειλεί τους εργαζόμενους με εξώδικα και απολύσεις για να μην απεργήσουν.

Επομένως η είδηση του τραγικού γεγονότος δεν μας εξέπληξε όλους. Οι ίδιοι οι εργαζόμενοι και ευρωπαϊκές δημοσιογραφικές έρευνες προφήτευαν το δυστύχημα.  Όποιος/α έχει την ατυχία να μετακινηθεί  με το τραίνο γνωρίζει από πρώτο χέρι την τραγική κατάσταση που επικρατεί εδώ και πάνω από μία δεκαετία. Άλλωστε, λίγες μόνο ώρες πριν, καλώδιο τάσης 25.000 βολτ κόπηκε και έπεσε πάνω σε βαγόνι τρένου της Hellenic Train. Ακόμα δεν ξεχνάμε την περσινή χρονιά, κατά την περίοδο της κακοκαιρίας, όπου επιβάτες έμειναν εγκλωβισμένοι επί ώρες στο σκοτάδι χωρίς καμία ενημέρωση, σε θερμοκρασίες κοντά στο μηδέν πάλι στη διαδρομή Αθήνας-Θεσσαλονίκης, με αποκορύφωμα μια μηχανή που μετέβαινε στο σημείο προς διάσωση να τρακάρει το ακινητοποιημένο τρένο…

Ατυχήματα με κίνδυνο ζωές επιβατών και εργαζόμενων, εκτροχιασμοί, συνεχείς βλάβες, καθυστερήσεις, περικοπές δρομολογίων, υποβάθμιση των υποδομών και ανύπαρκτα μέτρα ασφαλείας μαζί με την παράλληλη αύξηση των τιμών στα εισιτήρια και εκτόξευση των κερδών της εταιρίας είναι ο παραλογισμός που επικρατεί, ένα ακόμη στιγμιότυπο της κρατικής-καπιταλιστικής δυστοπίας.

Η στοχευμένη διαχρονική υποβάθμιση κορυφώνεται και έπειτα το ξεπούλημα στην ιταλική Ferrovie το 2017, επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, μέσα σε ένα τεράστιο κύμα ιδιωτικοποιήσεων δημόσιων κοινωνικών δομών στα πλαίσια των μνημονιακών επιταγών του 2009. Η χορηγούμενη με 50 εκατομμύρια ευρώ κρατικό χρήμα ετησίως «ιδιωτική πρωτοβουλία που ήρθε για να σώσει» όπως μας λέει η κυβερνητική προπαγάνδα, υποβαθμίζει περαιτέρω, απολύει εργαζόμενους σε οργανικές θέσεις, συρρικνώνει το δίκτυο, ανεβάζει τις τιμές των δρομολογίων και τα στοιχειώδη μέτρα ασφαλείας γίνονται και αυτά θυσία στο βωμό του μέγιστου κέρδους.

Ο εκσυγχρονισμός που υπόσχεται το κεφάλαιο δεν είναι άλλος από τα σάπια μεταχειρισμένα τραίνα ETR 470, που αποσύρθηκαν από την Ελβετία ως ακατάλληλα, και αγοράστηκαν από τη Hellenic Train για τους ελληνικούς σιδηρόδρομους ως «αναβάθμιση».

Το πένθος που βαφτίζουν εθνικό αφορά τον κόσμο της τάξη μας. Αυτός είναι που θρηνεί και πάλι θύματα και που παίζει ρώσικη ρουλέτα καθημερινά για να επιβιώσει στον καπιταλιστικό κόσμο. Που δεν ξέρει αν θα βγει ζωντανός ακόμα και απ‘ το τραίνο. Που δεν ξέρει πως θα ζεσταθεί και αν θα πλημμυρίσει το χειμώνα ή θα καεί το καλοκαίρι ή αν τελικά σπάσουν την πόρτα οι μπάτσοι ένα πρωί γιατί το σπίτι του πουλήθηκε σε πλειστηριασμό.

Είναι η ίδια πολιτική που δολοφονεί, με το ακρωτηριασμένο ΕΣΥ και τους χιλιάδες νεκρούς λόγω της υποστελέχωσης και των ελλείψεων.

Η ίδια πολιτική που την ίδια ώρα δαπανά δισεκατομμύρια στους πολεμικούς εξοπλισμούς, που θα σε στείλουν μέχρι και να πεθάνεις για τα πετρέλαια και τις ΑΟΖ των πολυεθνικών.

Το έγκλημα κράτους-Hellenic Train είναι μια ακόμα έκφανση του ταξικού πολέμου στον οποίο οφείλουμε να πάρουμε θέση μάχης.

Να μην αφήσουμε άλλο τις ζωές μας έρμαιο της κρατικής εγκληματικότητας, να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας! Να οργανωθούμε, να δομήσουμε τη δική μας αντιπρόταση απέναντι στη βαρβαρότητα. Μέσα από τον μαζικό και ανυποχώρητο αγώνα. Για ένα κόσμο χωρίς εκμετάλλευση, που η ανθρώπινη ζωή θα έχει αξία.

Δύναμη στους οικείους των ανθρώπων που έχασαν τη ζωή τους στη σύγκρουση των τραίνων

Ανακοίνωση με αφορμή το θανατηφόρο εργατικό  «ατύχημα» στα Λιπάσματα Καβάλας στις 21/12. Μπορείς να κατεβάσεις την ανακοίνωση σε μορφή pdf από εδώ.

Για το εργατικό δυστύχημα στα Λιπάσματα Καβάλας

Στις 21/12 ένας 30χρονος εργάτης έχασε τη ζωή του εν ώρα εργασίας στο εργοστάσιο Λιπασμάτων Καβάλας. Πιο συγκεκριμένα, το εργατικό δυστύχημα συνέβη κατά τη διάρκεια εργασιών συντήρησης μηχανήματος το οποίο εκείνη τη στιγμή βρισκόταν σε λειτουργία. Πρέπει να σημειωθεί πως σωματεία και εργατικές ενώσεις προειδοποιούν καιρό τώρα πως το συγκεκριμένο εργοστάσιο, οι εργάτες αναγκάζονται να ανταπεξέλθουν κάτω από άθλιες συνθήκες ασφάλειας και προστασίας, σε ένα περιβάλλον με υλικά υψηλής επικινδυνότητας, με επακόλουθη τη μεγάλη πιθανότητα σοβαρού ατυχήματος.

Ο θάνατος του 30 εργάτη στην Καβάλα αποτελεί συνέχεια πληθώρας εργατικών δολοφονιών. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως τέτοια περιστατικά έχουμε βιώσει και στην περιοχή μας. Η ξανθιώτικη εργατική τάξη έχει βιώσει αμέτρητα εργατικά ατυχήματα είτε στην τοπική της βιομηχανία είτε στο εξωτερικό. Δεν ξεχνάμε το θάνατο δύο μεταναστών εργατών στην Γερμανία στις 24 Νοέμβρη και στις 6 Δεκέμβρη. Ούτε και το σοβαρό εργατικό ατύχημα στα «Πλαστικά Θράκης», όπου λόγω ελλιπών μέτρων ασφαλείας, εργάτης τραυματίστηκε σοβαρά.

Και η λίστα δεν τελειώνει εδώ. Θυμόμαστε το θάνατο του 47χρονου εργάτη και τον τραυματισμό άλλων δύο, όταν καταπλακώθηκαν από σκυρόδεμα τον Ιούνιο του 2020 στο εργολαβικό συνεργείο της ΑΚΤΩΡ. Στο ίδιο εργοτάξιο, ένας 23χρονος εργάτης είχε χάσει τη ζωή του 6 μήνες πριν το συγκεκριμένο περιστατικό. Η ίδια εταιρεία σχετίζεται και με το θάνατο τριών εργατών στα Γυμνά Ευβοίας το Μάρτιο του ’21 κατά τη διάρκεια επισκευών σε κολώνες της ΔΕΔΔΗΕ. Επιπλέον, δεν πρέπει να ξεχνάμε τον πρόσφατο θάνατο του 57χρονου υδραυλικού που καταπλακώθηκε από μπάζα, εν ώρα εργασίας σε οικοδομή της πόλης πριν 2 μήνες. Τέλος, να θυμηθούμε την εργατική δολοφονία στο εργοστάσιο της ΕΛΒΙΖ στο Πετροχώρι Ξάνθης, όπου οδηγός φορτηγού έχασε την ζωή του τον Ιούνιο του 2020.

Τα τελευταία χρόνια τα ατυχήματα εν ώρα εργασίας όλο και πληθαίνουν και η εργατική τάξη δε προλαβαίνει να μετράει τα θύματα της. Τα περιστατικά αυτά δεν αποτελούν την εξαίρεση στον κανόνα, αλλά τον ίδιο τον κανόνα. Την εργασιακή πραγματικότητα, δηλαδή, με την οποία ερχόμαστε αντιμέτωποι, ανεξάρτητα από το είδος εργασίας ή τον κλάδο στον οποίο απασχολούμαστε. Εργάτες δουλεύουν σε εργοστάσια και εργοτάξια χωρίς τις απαραίτητες προφυλάξεις, διανομείς θυσιάζονται στο βωμό της άμεσης παράδοσης, εμποροϋπάλληλοι και εργάτες στον τομέα του επισιτισμού λυγίζουν από την πολύωρη ορθοστασία.

Οι συνθήκες εργασίας ήταν ανέκαθεν αυτές, πάντα επιβαλλόμενες από την πλευρά της εργοδοσίας και με σκοπό το μέγιστο κέρδος αυτής. Το νομοσχέδιο Χατζηδάκη επισφραγίζει όλες τις υπάρχουσες αυθαιρεσίες και εγκληματικές τακτικές που εφαρμόζονται εδώ και χρόνια. Η 10ωρη και εντατικοποιημένη εργασία, οι απλήρωτες υπερωρίες, η δουλειά την Κυριακή, η επισφάλεια και το σύστημα free–lancing που επεκτείνεται σε ολοένα και περισσότερους τομείς, τα ελαστικά ωράρια και οι απανωτές βάρδιες, η δουλειά τη νύχτα, η αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης αποτελούν πλέον τις «νόμιμες» εργασιακές συνθήκες. Σε όλα αυτά έρχονται να προστεθούν και τα ελλιπή (αν όχι ανύπαρκτα!) μέτρα ασφαλείας. Η γρήγορη και φθηνή διεκπεραίωση της δουλειάς ιεραρχείται πιο ψηλά από τις συνθήκες εργασίας στις οποίες δεν εξασφαλίζεται ουσιαστικά κανένα μέτρο υγιεινής και ασφάλειας, σε αντίθεση με τις υπογεγραμμένες συμβάσεις όταν και όπου αυτές υπάρχουν.

Απέναντι και κόντρα σε όλα αυτά οφείλουν να σταθούν οι αγώνες και οι διεκδικήσεις των εργαζομένων. Λαμπρό παράδειγμα oι εργαζόμενοι της COSCO στο λιμάνι του Πειραιά και οι εργαζόμενοι στην e–food. Με όπλο τη συνέλευση και την απεργία και με όχημα την ταξική ενότητα, έβαλαν φραγμό στα σχέδια των αφεντικών τους. Τη σκυτάλη της ταξικής πάλης αναλαμβάνουν οι εργαζόμενοι της Μαλαματίνας που εδώ και μήνες παλεύουν ενάντια στις απολύσεις 17 συναδέλφων τους και την εργοδοτική αυθαιρεσία. Ενάντια στις επιταγές των αφεντικών τους και παρά την άγρια καταστολή από τα ΜΑΤ και τη συκοφάντηση από τα αστικά ΜΜΕ, οι απεργοί της Μαλαματίνα δείχνουν το δρόμο.

Ζούμε σε μια εποχή που οι ανάγκες της τάξης μας βρίσκονται συνεχώς στο απόσπασμα. Η πρόσβαση στην υγεία και την παιδεία, οι ανατιμήσεις στο ρεύμα και τη θέρμανση αποτελούν τον διαρκή καθημερινό αγώνα για την κοινωνική βάση.

Την ίδια ώρα που η αστική τάξη ψάχνει νέους τρόπους κερδοφορίας στις πλάτες της κοινωνικής βάσης προετοιμάζοντας τη για πόλεμο, την ίδια ώρα που το κράτος στρώνει το έδαφος για ολοένα και μεγαλύτερη η εξαθλίωση της τάξης μας, μοιράζοντας «δελτία σίτισης», οι αγώνες τους αποτελούν φωτεινό παράδειγμα πως οι αγώνες μας είναι δίκαιοι και πως αν οργανωθούμε απέναντι στα αφεντικά μας θα νικήσουμε.

Να οργανωθούμε στους χώρους δουλειάς, στις εργατικές συνελεύσεις και στα σωματεία μας. Να παλέψουμε ενάντια στα νομοσχέδια και την τρομοκρατία των αφεντικών που μας φέρνουν όλο και πιο κοντά στον εργασιακό μεσαίωνα και μας υποχρεώνουν να ζούμε μέσα στην εξαθλίωση. Να διώξουμε τον φόβο και να διεκδικήσουμε δουλειά με δικαιώματα και συνθήκες εργασίας που δε θα μας κάνουν να φοβόμαστε για το αν θα καταφέρουμε να γυρίσουμε σπίτι απόψε.

ΝΑ ΜΗ ΘΡΗΝΗΣΟΥΜΕ ΑΛΛΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ ΣΤΑ ΚΑΤΕΡΓΑ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ!
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ ΜΕ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΤΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ, ΜΕ ΣΤΗΣΙΜΟ ΕΡΓΑΤΙΚΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΩΝ!

ΝΙΚΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΑΠΕΡΓΩΝ ΣΤΗ ΜΑΛΑΜΑΤΙΝΑ!

ΟΙ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΟΥΣ!

ΜΟΝΟ ΑΝ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΜΕ ΣΥΛΛΟΓΙΚΑ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΕΛΠΙΖΟΥΜΕ!