Καλούμε σε ανοιχτή συζήτηση στον Α.Κ.Χ Xanadu για το κρατικό/καπιταλιστικό έγκλημα των Τεμπών, τις αιτίες και τις προεκτάσεις του καθώς και τα καθήκοντα και τις προοπτικές των κοινωνικών αντιστάσεων.
Category Archives: συγχρονες εργασιακες σχεσεις
ΚΟΙΝΟ ΚΑΛΕΣΜΑ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΟΥ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΥ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΡΑΤΙΚΟ-ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΑ ΤΕΜΠΗ
Κοινό κάλεσμα πανελλαδικού συντονισμού ενάντια στο κρατικό-καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη. Σε μορφή pdf εδώ.
ΣΤΙΣ ΡΑΓΕΣ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ, ΣΤΑ ΣΥΝΟΡΑ ΤΗΣ ΔΥΣΗΣ–ΦΡΟΥΡΙΟ ΚΑΙ ΣΤΑ ΠΕΔΙΑ ΤΩΝ ΠΟΛΕΜΩΝ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ: ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΕΣ/ΟΙ ΑΝΑΛΩΣΙΜΟΙ ΣΤΟ ΒΩΜΟ ΤΟΥ ΚΕΡΔΟΥΣ, ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΕΣ/ΟΙ ΚΡΕΑΣ ΓΙΑ ΤΑ ΚΑΝΟΝΙΑ ΤΟΥΣ.
Το κρατικό – καπιταλιστικό έγκλημα των Τεμπών δεν θα παραδοθεί στη λήθη, η μνήμη δεν θα μπαζωθεί.
Σάββατο 5 Απριλίου: Πανελλαδική ημέρα πολιτικών δράσεων για το κρατικό -καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη.
Τετάρτη 9 Απριλίου: όλες και όλοι στην Γενική Απεργία!
Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστ(ρι)ών) – Αθήνα
Συλλογικότητα για τον ελευθεριακό κομμουνισμό Libertatia – Θεσσαλονίκη
Ανοιχτή Συνέλευση Σπορά – Λάρισα
Ελευθεριακή Συνέλευση Τερμίτες – Ρέθυμνο
Πέλοτο – Ξάνθη
Συνέλευση Κατάληψης Παλιού Νεκροτομείου – Αλεξανδρούπολη
Aναρχική ομάδα Δυσήνιος Ίππος – Πάτρα
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΙΡΗΝΗ ΧΩΡΙΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ – ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΚΡΑΤΙΚΟ-ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΑ ΤΕΜΠΗ ΣΤΙΣ 28/02/25 ΣΤΗΝ ΞΑΝΘΗ
“Να αναλογιστούμε τα καθήκοντα και την ευθύνη μας απέναντι στην ιστορία που καταγράφεται και μας μετρά σήμερα, και μας μετρά καθημερινά. (…) Δικαιοσύνη θα έρθει μόνο με το μαχαίρι στο λαιμό. Η μόνη προοπτική για δικαίωση βρίσκεται στους συλλογικούς και μαχητικούς αγώνες. Βρίσκεται στη σύγκρουση με το κράτος και τους μηχανισμούς του. (…) Για την κοινωνική αυτοάμυνα και επιβίωση. Για να πάρουμε πίσω όλα όσα μας αναλογούν.”
Στις 28 Φεβρουαρίου αναπνεύσαμε λίγο οξυγόνο. Η μαζικότερη κινητοποίηση της εποχής μας οφείλει να στείλει το μήνυμα στους από τα κάτω από άκρη σε άκρη: Έχουμε τη δύναμη για τα πάντα, αρκεί να το καταλάβουμε!
Η συνέχεια του αγώνα αποτελεί καθήκον.
Καμία ειρήνη με το κράτος δολοφόνο και τους θεσμούς του – Καμία ειρήνη με το κεφάλαιο – Σαμποτάζ των αιματοβαμμένων κερδών των αφεντικών – Κοινωνική δικαιοσύνη θα αποδώσουν οι αγώνες μας
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
Δύναμη και αλληλεγγύη στους συλληφθέντες/εισες σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη
Ολόκληρη η ανακοίνωση που μοιράστηκε:
ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΑ ΤΕΜΠΗ ΔΕ ΘΑ ΣΥΓΚΑΛΥΦΘΕΙ, ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΘΑ ΚΡΙΘΕΙ
ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΑ ΤΕΜΠΗ ΔΕ ΘΑ ΣΥΓΚΑΛΥΦΘΕΙ, ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΘΑ ΚΡΙΘΕΙ
Ανακοίνωση και κάλεσμα στην απεργιακή κινητοποίηση στις 28/02/25, όπου συμπληρώνονται δύο χρόνια από το κρατικό-καπιταλιστικό έγκλημα των Τεμπών. Μπορείς να την κατεβάσεις σε μορφή pdf από εδώ.
ΣΤΙΣ ΡΑΓΕΣ, ΣΤΑ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ, ΣΤΑ ΣΥΝΟΡΑ: ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝ
Δύο χρόνια έχουν περάσει από τις 28/02/2023, την ημέρα όπου στα Τέμπη η σύγκρουση της επιβατικής αμαξοστοιχίας με ένα εμπορικό τρένο, καθώς και οι εκρήξεις που ακολούθησαν εξαιτίας των εύφλεκτων υλικών που μετέφερε το δεύτερο, κόστισαν τις ζωές τουλάχιστον 57 ανθρώπων. Δεν ήταν ούτε η «κακιά στιγμή» ή απλά το λάθος ενός σταθμάρχη, όπως έσπευσαν να διαδώσουν για να καταπνίξουν οποιοδήποτε αίσθημα αδικίας και οργής. Παρά την ενορχηστρωμένη απόπειρα συγκάλυψης του τραγικού εγκλήματος από κράτος και ΜΜΕ, η δολοφονική λειτουργία του κρατικού/καπιταλιστικού συστήματος, και οι καθεστωτικοί μηχανισμοί συγκάλυψης του, είναι πλέον εξόφθαλμοι σε όλη την κοινωνία.
Οι πραγματικοί δολοφόνοι έχουν όνομα και επίθετο. Είναι όλο το πολιτικό προσωπικό που υποβάθμισε το σιδηρόδρομο σε επίπεδα παρακμής, η Ε.Ε. και οι μνημονιακές επιταγές για το ξεπούλημα του στην Ιταλική Ferrovie, που εφάρμοσαν οι ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και η Ν.Δ. με τη στήριξη όλων των αστικών κομμάτων.
Είναι οι μεγαλοεργολάβοι, τα αρπακτικά των κολοσσών στις κατασκευές (συγκεκριμένα η πολυεθνική Alstom, θυγατρική 100% του Άκτορα, νυν Ελλάκτωρ), που δεν παρέδωσαν ποτέ τη μοιραία σύμβαση 717, που αφορούσε συστήματα ασφαλείας όπως η τηλεδιοίκηση και η φωτοσήμανση, όσο ταΐζονταν τσουβάλια δημόσιου χρήματος. (Να πως χτίζονται οι περιουσίες.)
Υπεύθυνο είναι το κυνήγι του μέγιστου κέρδους, η ίδια η δολοφονική φύση του κρατικού- καπιταλιστικού συστήματος που μπροστά στη μεγιστοποίηση των κερδών η ανθρώπινη ζωή λογίζεται ως κόστος.
Είναι η ίδια καπιταλιστική στρατηγική που δολοφονεί καθημερινά.
Στα καθημερινά «εργατικά ατυχήματα», στα κάτεργα των αφεντικών, όπου λόγω των ελλιπών μέτρων ασφαλείας σε συνδυασμό με την πίεση να βγει γρήγορα η δουλειά για να μεγιστοποιήσουν τα αφεντικά τα κέρδη τους, μετράμε, από τις αρχές του 2025, 25 θύματα, και πάνω από 300 εργαζόμενους τα τελευταία τρία χρόνια που δε γύρισαν ποτέ σπίτι από τη δουλειά.
Από τους χιλιάδες νεκρούς την περίοδο της πανδημίας και τις λίστες αναμονής του ΕΣΥ, και όσους δεν έφτασε ποτέ το ΕΚΑΒ να παραλάβει.
Από τις δολοφονίες της ΕΛ.ΑΣ. μέσα και έξω από τα αστυνομικά τμήματα, τις δολοφονίες ανήλικων ρομά.
Τους 18 μετανάστες που βρέθηκαν απανθρακωμένοι στο δάσος της Δαδιάς τον Αύγουστο του 2023.
Από τους 700 πνιγμένους μετανάστες από το ελληνικό λιμενικό στα ανοιχτά της Πύλου, τα καθημερινά ναυάγια από τις δολοφονικές επαναπροωθήσεις, μέχρι την ενεργό στήριξη στο γενοκτόνο πόλεμο που διαπράττει το Ισραήλ εις βάρος του Παλαιστινιακού λαού.
Από τις πλημμύρες, τις φωτιές, τις καταστροφές, κράτος και κεφάλαιο δολοφονούν. Οι ίδιες εγκληματικές πολιτικές υποτίμησης των ζωών της κοινωνικής βάσης είναι που στοίχισαν τις ζωές συνανθρώπων μας από το Μάτι μέχρι τη Θεσσαλία και από τον Έβρο μέχρι τη Ρόδο.
Το ερώτημα που τίθεται πλατιά στην κοινωνία, είναι ποιος θα αποδώσει δικαιοσύνη, αλλά και ποια θα είναι αυτή. Δεν περιμένουμε από το ίδιο το σύστημα των δολοφόνων να θέσει στο εδώλιο κανέναν από αυτούς. Το κράτος τα προστατεύει τα παιδιά του και το γνωρίζουμε πλέον καλά. Από το καθεστώς ατιμωρησίας και επιβράβευσης των αστυνομικών που δολοφόνησαν τους ανήλικους ρομά Μιχαλόπουλο, Φραγκούλη και Σαμπάνη που γάζωσαν με 38 σφαίρες. Την ατιμωρησία των βασανιστών του Βασίλειου Μάγγου. Την υπόθεση των κυκλωμάτων μαστροπείας, με την εμπλοκή αστυνομικών, της 12χρονης στον Κολωνό και της 19χρονης στην Ηλιούπολη, που ο μπάτσος μαστροπός επέστρεψε στα καθήκοντα του με το όπλο στη ζώνη. Την εμπλοκή της αστυνομίας στη διακίνηση ναρκωτικών και στα «ξεκαθαρίσματα λογαριασμών». Τη διασύνδεση με τη μαφία και τα κυκλώματα προστασίας. Την υπόθεση «Greek Mafia». Τη συγκάλυψη του Λιγνάδη και κάθε κακοποιητή. Από τα «τι φορούσε» το θύμα και «τι δουλειά είχε έξω τέτοια ώρα» των δικαστών, μέχρι το «τα περιπολικά δεν είναι ταξί» των μπάτσων. Την υπόθεση των υποκλοπών, την υπόθεση των offshore κεφαλαίων που αγοράζουν τα κόκκινα δάνεια στο 1/10 του χρέους για να πλειστηριάσουν τα σπίτια των πιο ευάλωτων. Τον – αντίστοιχο με των Τεμπών – μηχανισμό συγκάλυψης που εφαρμόστηκε στην μαζική δολοφονία στην Πύλο. Και η λίστα αυτή θα μπορούσε να μην έχει τελειωμό.
Το κράτος, οι θεσμοί του, η αστική δικαιοσύνη, αποτελούν φορείς αναπαραγωγής και έκφρασης των συμφερόντων του ίδιου, και της οικονομικής ελίτ που εξυπηρετεί.
Το ίδιο αστυνομικό/δικαστικό σύμπλεγμα που «έχασε» το υλικό από τις κάμερες στα Τέμπη, που αλλοιώνει απροκάλυπτα έναν ολόκληρο τόπο εγκλήματος και δεν αρκείται σε ένα καμένο βαγόνι να βγάλει συμπεράσματα, αρκείται σε ένα μέρος δαχτυλικού αποτυπώματος πάνω σε σακούλα μέσα σε ένα γκρεμισμένο από έκρηξη διαμέρισμα, και στέλνει στη φυλακή τον Νίκο Ρωμανό και όσους διώκονται για την υπόθεση των Αμπελοκήπων. Το ίδιο σύστημα φυλάκισε τον Τ. Θεοφίλου, την Ηριάννα, το Βαγγέλη Σταθόπουλο, τον λεγόμενο «Ινδιάνο» της Νέας Σμύρνης, μέχρι τα κινήματα αλληλεγγύης και το σαθρό κατηγορητήριο να τους αθωώσει πανηγυρικά.
Η ίδια αστική δικαιοσύνη φορτώνει όλο τον ποινικό κώδικα σε όποια αντιστέκεται στην κρατική θανατοπολιτική. Η ίδια δικαιοσύνη που έκρινε και κρίνει μέχρι και σήμερα παράνομες τις απεργίες των εργαζομένων στο σιδηρόδρομο, που κατήγγειλαν τα ελλιπή μέτρα ασφαλείας και προμήνυαν το έγκλημα που έρχεται.
Επομένως, οφείλουμε να το γνωρίζουμε καλά, και αντίστοιχα να αναλογιστούμε τα καθήκοντα και την ευθύνη μας απέναντι στην ιστορία που καταγράφεται και μας μετρά σήμερα, και μας μετρά καθημερινά.
Δικαιοσύνη θα έρθει μόνο με το μαχαίρι στο λαιμό. Η μόνη προοπτική για δικαίωση βρίσκεται στους συλλογικούς και μαχητικούς αγώνες. Βρίσκεται στη σύγκρουση με το κράτος και τους μηχανισμούς του. Εμείς γνωρίζουμε το δίκιο μας και εμείς θα το επιβάλουμε στους δρόμους.
Το κράτος και ο καπιταλισμός, αυτό το σάπιο εκμεταλλευτικό σύστημα, το μόνο που έχουν να προσφέρουν είναι περισσότερος θάνατος, επόμενα Τέμπη, πόλεμο, οικολογική καταστροφή και γι’ αυτόν το λόγο η αντίσταση σε όλα τα επίπεδα αποτελεί μονόδρομο.
Από την οργάνωση και τον δυναμικό αγώνα σε κάθε πεδίο, τις απεργίες διαρκείας σε κάθε κλάδο για το σαμποτάζ των αιματοβαμμένων κερδών των αφεντικών και τη δημιουργία κέντρων αγώνα σε κάθε πόλη.
Για να διευρύνουμε στις διαδικασίες αγώνα κάθε ρωγμή που ανοίγεται στην εξουσία τους μέχρι την τελική αποσάθρωση της. Για την κοινωνική αυτοάμυνα και επιβίωση. Για να πάρουμε πίσω όλα όσα μας αναλογούν. Για να αναπνεύσουμε επιτέλους οξυγόνο, για μια ζωή που θα αξίζει να τη ζεις.
Ανοιχτή Συνέλευση για το κρατικό-καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη
ΑΠΕΡΓΙΑ 20/11: ΟΛΕΣ/ΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ!
Προκήρυξη και κάλεσμα στην απεργιακή συγκέντρωση στις 20 Νοέμβρη. Μπορείς να την κατεβάσεις σε μορφή pdf από εδώ.
ΑΠΕΡΓΙΑ 20/11: ΟΛΕΣ/ΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ!
Από την ακρίβεια, τους πλειστηριασμούς και την εκτίναξη των ενοικίων, την έλλειψη στοιχειωδών μέτρων ασφαλείας στους εργασιακούς χώρους που έχει οδηγήσει σε εκατοντάδες εργατικά ατυχήματα και δολοφονίες (114 εργατικές δολοφονίες απ’ την αρχή του έτους), την ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής δράσης και τις διώξεις εις βάρος αγωνιστ(ρ)ιών, μέχρι την πολεμική απειλή και τον κοινωνικό εκφασισμό, τα πράγματα γίνονται ολοένα και πιο ξεκάθαρα: Κράτος και Κεφάλαιο επιτίθενται καθημερινά εναντίον της κοινωνικής βάσης με ένα και μόνο σκοπό˙ τη διαφύλαξη των κερδών των εκμεταλλευτών μας.
Το σύνολο των αντικοινωνικών πολιτικών που έχουν επιβληθεί, με στόχαστρο την τάξη μας, αποκλείει καθημερινά την κοινωνική βάση από δικαιώματα και κατακτήσεις προηγούμενων δεκαετιών. Οι τελευταίοι αντεργατικοί νόμοι που αφενός επεκτείνουν και ελαστικοποιούν το ωράριο και αφετέρου χτυπούν το δικαίωμα στην απεργία, αποτελούν επισφράγισμα της νεοφιλελεύθερης επέλασης με σκοπό το ξεζούμισμα και την περαιτέρω εκμετάλλευση της τάξης μας. Σε αυτήν την κατεύθυνση βρίσκεται η χρόνια υποβάθμιση του ΕΣΥ που πετάει εκτός υπηρεσιών υγείας όσους δεν έχουν να πληρώσουν, ανοίγοντας παράλληλα το δρόμο για την κερδοφορία του ιδιωτικού τομέα που αισχροκερδεί εις βάρος όσων έχουν ανάγκη δημόσιας και δωρεάν υγειονομικής και φαρμακευτικής περίθαλψης. Παράλληλα, οι ίδιοι αντεργατικοί νόμοι, σε συνδυασμό με το νέο πειθαρχικό κώδικα των δημόσιων υπαλλήλων (Ν.3528/2007), τείνουν να καθιερώσουν ένα νέο κλίμα αυταρχισμού, επισφάλειας και τρομοκρατίας στα σχολεία για όσους εκπαιδευτικούς σηκώσουν κεφάλι ενάντια στις επιταγές του υπουργείου παιδείας. Στο ίδιο πλαίσιο ήρθε και ο νόμος για το «Ελεύθερο Πανεπιστήμιο», οδηγώντας στην πλήρη εμπορευματοποίηση της παιδείας και την περαιτέρω υποβάθμιση του δημόσιου πανεπιστημίου.
Μέσα σε αυτόν τον κυκεώνα νεοφιλελεύθερων αναδιαρθρώσεων, το κράτος σε αγαστή συνεργασία με την ντόπια και ξένη αστική τάξη αβαντάρουν τα εθνικά αντανακλαστικά μέσω δαπανών για εξοπλιστικά, πολεμικές ασκήσεις και διακρατικά παιχνίδια για τις ΑΟΖ και τα συμφέροντα των μεγαλοαφεντικών, όσο η κοινωνική βάση δυσκολεύεται να τα βγάλει πέρα για το ρεύμα, το ενοίκιο, το σούπερ-μάρκετ, εν μέσω της ακρίβειας και της φτωχοποίησης που οι ίδιοι της έχουν επιβάλλει.
Σε μια εποχή, λοιπόν, που η τάξη μας υποφέρει από τη φτώχεια, την ανέχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό από βασικά για την επιβίωση αγαθά, η ταξική οργάνωση και η συλλογική δράση είναι η μόνη λύση για να βγούμε από αυτό το ζόφο. Μέσα απ’ την οργάνωση στη βάση, στους χώρους εργασίας, στα σωματεία μας και τις εργατικές συνελεύσεις, να πάμε κόντρα στα συμφέροντα των αφεντικών. Να εμπνευστούμε από τους πρόσφατους μαζικούς εργατικούς αγώνες, από τους ντελιβεράδες και τους ναυτεργάτες, μέχρι τους εργαζόμενους στα τηλεφωνικά κέντρα, που με τους αγώνες τους αποδεικνύουν στην πράξη πως αν οργανωθούμε και αγωνιστούμε συλλογικά μπορούμε να πάρουμε πίσω όλα όσα μας ανήκουν. Ιδιαίτερα, οι εργαζόμενοι στην εταιρεία Teleperformance παλεύουν μαζικά και μαχητικά αποφασίζοντας επέκταση της απεργίας σε 48ωρη (19-20/11) μέχρι τη νίκη και πλήρη ικανοποίηση των δίκαιων αιτημάτων τους.
Σε ένα σύστημα που προσπαθεί να επιβάλλει τον θάνατό μας ως κανονικότητα, από τα εργατικά «ατυχήματα», τους νεκρούς λόγω διάλυσης του ΕΣΥ και τις κρατικές δολοφονίες (ΜΜΜ, πλημμύρες, φωτιές), μέχρι τη συμμετοχή σε πολέμους, να υψώσουμε ανάστημα. Κόντρα στην απογοήτευση και την εργασιακή δυστοπία να οργανωθούμε στη βάση και να χτίσουμε αναχώματα κόντρα στην υποτίμησή των ζωών μας. Να διώξουμε τον φόβο, και να διεκδικήσουμε δουλειά με δικαιώματα και συνθήκες εργασίας που δε θα μας κάνουν να φοβόμαστε για το αν θα καταφέρουμε να γυρίσουμε σπίτι απόψε. Με φάρο μας την αλληλεγγύη και την αυτοοργάνωση να δομήσουμε στην πράξη τη δικιά μας αντιπρόταση απέναντι στην κρατική-καπιταλιστική δυστοπία. Να βρεθούμε στους δρόμους του αγώνα, σε κάθε σχολείο, σχολή, γειτονιά οργανώνοντας την κοινωνική αυτοάμυνα και διεκδικώντας ότι μας ανήκει. Μόνη λύση οι συλλογικοί αγώνες.
ΝΑ ΜΗ ΣΥΝΗΘΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ, ΟΙ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΟΥΣ
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ – ΜΕ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΤΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ, ΜΕ ΣΤΗΣΙΜΟ ΕΡΓΑΤΙΚΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΩΝ
ΜΟΝΟ ΑΝ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΜΕ ΣΥΛΛΟΓΙΚΑ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΟΥΜΕ ΌΛΑ ΌΣΑ ΜΑΣ ΑΝΑΛΟΓΟΥΝ!
ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΡΓΑΤΙΚΕΣ ΜΑΣ ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΙΣ-ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΗΣ 1ΗΣ ΜΑΗΣ
Μπορείς να κατεβάσεις την παρακάτω ανακοίνωση σε μορφή pdf από εδώ.
ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΡΓΑΤΙΚΕΣ ΜΑΣ ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΙΣ-ΟΡΓΑΝΩΝΟΜΑΣΤΕ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ
ΜΑΣ
ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΠΙΣΩ ΟΛΑ ΟΣΑ ΜΑΣ ΑΝΗΚΟΥΝ
Έχουν περάσει 138 χρόνια από τη νίκη των αγώνων του αμερικανικού Σικάγο για την επίτευξη της 8ωρης
εργασίας για το παγκόσμιο προλεταριάτο και οι εργασιακές συνθήκες στις οποίες καλείται να ανταπεξέλθει
η κοινωνική βάση σήμερα, καθώς και η συνολική επίθεση που δέχεται από κράτος και κεφάλαιο,
φανερώνουν αφενός πως τα αιτήματα εκείνων των ιστορικών αγώνων είναι πιο επίκαιρα από ποτέ και
αφετέρου πως η δόμηση νέων αγώνων για να ανακόψουμε την εξαθλίωση που βιώνουμε είναι πιο αναγκαία
από ποτέ.
Από τη διαρκώς αυξανόμενη ένταση της εργασιακής εκμετάλλευσης σε κάθε εργασιακό τομέα, τον
αντεργατικό νόμο Γεωργιάδη, με τα ωράρια λάστιχο, τις απλήρωτες υπερωρίες και τα δικαιώματά μας που
καταπατώνται με κάθε ευκαιρία, μέχρι την ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής δράσης και τα πογκρόμ
συλλήψεων και διώξεων εις βάρος αγωνιστών και αγωνιστριών, την ψήφιση του νέου ποινικού κώδικα, τις
εκκενώσεις καταλήψεων, αλλά και την ακρίβεια και τη φτώχεια έως την πολεμική απειλή, το συμπέρασμα
για εμάς, την κοινωνική βάση, είναι κοινό: Κράτος και Κεφάλαιο μας κλέβουν τη ζωή.
Σε μία εποχή λοιπόν που το σύστημα προσπαθεί να επιβάλλει τον θάνατό μας ως κανονικότητα, σε μια
εποχή που η φτώχεια και η ανέχεια, ο κοινωνικός αποκλεισμός από βασικά αγαθά για την επιβίωση, ο
κοινωνικός κανιβαλισμός, η βία και ο αλληλοσπαραγμός επιβάλλονται ως η μόνη υπαρκτή συνθήκη ζωής.
Σε μια τέτοια εποχή, το κράτος και τα αφεντικά προχωρούν σε μια άνευ προηγουμένου λεηλασία
στοιχειωδών δικαιωμάτων και κατακτήσεων των ταξικών και κοινωνικών αγώνων όλων των
προηγούμενων δεκαετιών.
Η πρωτομαγιά είναι ημέρα μνήμης, αντίστασης και αγώνα ενάντια στην κυριαρχία και το κανιβαλιστικό
σύστημα που αυτή μας επιβάλλει. Σε κάθε γωνιά του πλανήτη, είτε βρισκόμαστε σε πόλεμο, είτε σε ειρήνη,
αντιλαμβανόμαστε ότι οι χαμένοι είμαστε εμείς. Η υποτίμηση που δεχόμαστε δεν είναι «ατομική» επιλογή
συγκεκριμένων κομμάτων, αλλά δομικό στοιχείο του συστήματος που βασίζεται στην εκμετάλλευση
ανθρώπου από άνθρωπο με σκοπό το κέρδος των λίγων. Ας αναγνωρίσουμε με ποιους έχουμε κο ινά
συμφέροντα, βασιζόμενοι στην πραγματικότητα και σε όσα ζούμε. Να οργανωθούμε στους χώρους της
δουλειάς, στα σωματεία μας, σε κάθε κοινωνικό πεδίο. Να χτίσουμε αναχώματα κόντρα στην υποτίμησή
μας και στο αυξημένο κόστος ζωής. Να εμπνευστούμε από τους νικηφόρους εργατικούς αγώνες του
τελευταίου χρόνου. Να απαιτήσουμε καλύτερους και αξιοπρεπείς μισθούς και συνθήκες εργασίας, ελεύθερη
πρόσβαση σε όλα τα βασικά αγαθά, ως κομμάτι του μισθού μας, ως την ελάχιστη επιστροφή της εργατικής
μας δύναμης. Με όχημα την αλληλεγγύη στους ανθρώπους της τάξης μας, να μπλοκάρουμε την ακρίβεια
με απεργίες, αρνήσεις πληρωμών, αυτομειώσεις και με το στήσιμο των δικών μας δικτύων και δομών
αλληλοβοήθειας. Να κάνουμε ξεκάθαρο ότι δεν θα πολεμήσουμε κανέναν άνθρωπο της τάξης μας από την
άλλη πλευρά των συνόρων.
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ ΜΕ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΤΑ
ΣΩΜΑΤΕΙΑ, ΜΕ ΣΤΗΣΙΜΟ ΕΡΓΑΤΙΚΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΩΝ
ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΣΥΝΗΘΙΣΟΥΜΕ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗ
ΖΗΣΟΥΜΕ ΣΑ ΔΟΥΛΟΙΝΑ ΟΡΓΑΝΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΗ
ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ
ΟΙ ΤΙΜΕΣ ΘΑ ΠΕΣΟΥΝ-ΟΙ ΜΙΣΘΟΙ ΘΑ ΑΝΕΒΟΥΝ ΜΟΝΟ ΜΕ ΑΓΩΝΕΣ
*πανό που κρεμάστηκαν σε κεντρικούς δρόμους της Ξάνθης καλώντας στην απεργιακή διαδήλωση την Τετάρτη 17 Απρίλη.
Μπορείς να κατεβάσεις την παρακάτω ανακοίνωση σε μορφή pdf από εδώ.
ΟΙ ΤΙΜΕΣ ΘΑ ΠΕΣΟΥΝ-ΟΙ ΜΙΣΘΟΙ ΘΑ ΑΝΕΒΟΥΝ – ΜΟΝΟ ΜΕ ΑΓΩΝΕΣ
Από την ακρίβεια, τις αυξήσεις-κοροϊδία του κατώτατου μισθού, τους πλειστηριασμούς των φτωχότερων κοινωνικών στρωμάτων, την εκτίναξη των ενοικίων, την έλλειψη στοιχειωδών μέτρων ασφαλείας στους εργασιακούς χώρους που έχει οδηγήσει σε εκατοντάδες εργατικά ατυχήματα και δολοφονίες (12 εργατικές δολοφονίες σε 23 ημέρες), μέχρι τις φωτιές στον Έβρο και τις καταστροφικές πλημμύρες στη Θεσσαλία με μηδαμινά αντιπλημμυρικά έργα, κράτος και κεφάλαιο επιτίθενται καθημερινά εναντίον της κοινωνικής πλειοψηφίας με ένα και μοναδικό σκοπό˙ τη διαφύλαξη των κερδών των εκμεταλλευτών μας. Όσο η επίθεση αυτή μαίνεται, η τάξη μας δε σταματά να μετρά νεκρούς. Έτσι, τα γεγονότα του τελευταίου καιρού, υπογραμμίζουν με τον πιο τραγικό τρόπο πως όλα αυτά που βιώνουμε δεν αποτελούν απλά μια κρατική ανεπάρκεια, αμέλεια ή αδιαφορία. Αντίθετα, αποτελούν απτή απόδειξη ότι το κράτος και το κεφάλαιο έχουν άλλες προτεραιότητες.
Βασική προτεραιότητα των εκμεταλλευτών μας αποτελεί το ξεζούμισμα της τάξης μας για να κερδίζουν τα κάθε λογής αφεντικά μας. Το σκοπό αυτό ήρθε να επιτελέσει το νομοσχέδιο Γεωργιάδη πατώντας σε δύο βασικούς άξονες: από τη μία στο ξεζούμισμα και την περαιτέρω εκμετάλλευση μέσω επέκτασης της εργάσιμης ημέρας, και από την άλλη στην καταστολή αντιστάσεων και των εργατικών αγώνων κάνοντας ευθεία επίθεση στο δικαίωμα στην απεργία.
Ένας αντικοινωνικός νόμος που προσπαθεί να καθιερώσει συνθήκες σύγχρονης εργασιακής σκλαβιάς με την εξόντωση των εργαζομένων και την περιστολή όποιων δικαιωμάτων τους έχουν απομείνει δεν έρχονται τυχαία. Κράτος και κεφάλαιο προσπαθούν να διαφυλάξουν και να αυξήσουν τα κέρδη τους όλα αυτά τα χρόνια της διαρκούς κρίσης. Ιδιαίτερα, μετά την πανδημία που η ακρίβεια τσακίζει την κοινωνική βάση και κάθε της δικαίωμα για υγεία, ρεύμα, τροφή, στέγαση, την «ανάπτυξη» των αφεντικών την πληρώνει με το αίμα της η τάξη μας.
Ταυτόχρονα, τα γεγονότα του τελευταίου καιρού, αποτυπώνουν μία ζοφερή πραγματικότητα στην καθημερινότητα της κοινωνικής βάσης. Οι γυναικοκτονίες έξω από αστυνομικά τμήματα, ο κοινωνικός κανιβαλισμός, οι συλλήψεις, η τρομοκρατία και καταστολή, οι εκκενώσεις καταλήψεων, οι αντιεκπαιδευτικοί νόμοι, οι μαζικές δολοφονίες προσφύγων-μεταναστών είναι κάποια από τα στιγμιότυπα της σήψης που βιώνουμε καθημερινά. Μίας πραγματικότητας που δεν αφήνει άλλη λύση πέρα από την οργάνωση, τον αγώνα και την κοινωνική και ταξική αντεπίθεση.
Σε μια εποχή και ένα σύστημα που προσπαθεί να επιβάλλει τον θάνατό μας ως κανονικότητα, από τα εργατικά «ατυχήματα», τους νεκρούς λόγω διάλυσης του ΕΣΥ και τους αποκλεισμένους που δεν έχουν να πληρώσουν, τις κρατικές δολοφονίες στα τρένα μέχρι τη συμμετοχή σε πολέμους, να υψώσουμε ανάστημα. Να εμπνευστούμε από τους πρόσφατους συλλογικούς και μαχητικούς αγώνες της τάξης μας, από τους εργαζόμενους στα τηλεφωνικά κέντρα, στην E-Food, στις προβλήτες της Cosco, στα Λιπάσματα Καβάλας και την Μαλαματίνα,
Οι εργαζόμενοι και οι άνεργες, οι φτωχοί και οι καταπιεσμένες, αποκλειόμαστε όλο και πιο πολύ από την πρόσβαση στα στοιχειώδη μέσα διαβίωσης. Καθημερινά βυθιζόμαστε όλο και περισσότερο στη φτώχεια και την ανασφάλεια. Κόντρα στον κοινωνικό κανιβαλισμό, στις ατομικές λύσεις και στη λογική της ανάθεση, να οργανωθούμε στους χώρους της δουλειάς, στα σωματεία μας, σε κάθε κοινωνικό πεδίο. Να χτίσουμε αναχώματα κόντρα στην υποτίμησή μας και στο αυξημένο κόστος ζωής. Με φάρο μας την αλληλεγγύη και την αυτοοργάνωση να δομήσουμε στην πράξη τη δικιά μας αντιπρόταση απέναντι στην κρατική-καπιταλιστική δυστοπία. Να βρεθούμε στους δρόμους του αγώνα, σε κάθε σχολείο, σχολή, γειτονιά οργανώνοντας την κοινωνική αυτοάμυνα και διεκδικώντας ότι μας ανήκει. Μόνη λύση οι συλλογικοί αγώνες.
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ
ΜΕ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΤΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ, ΜΕ ΣΤΗΣΙΜΟ ΕΡΓΑΤΙΚΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΩΝ
ΟΡΓΑΝΩΣΗ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ-ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ
ΜΟΝΟ ΑΝ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΜΕ ΣΥΛΛΟΓΙΚΑ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΟΥΜΕ ΌΛΑ ΌΣΑ ΜΑΣ ΑΞΙΖΟΥΝ
ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΕ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ 17 ΑΠΡΙΛΗ
Κάλεσμα στην απεργιακή διαδήλωση την Τετάρτη 17 Απρίλη στις 10.00 στην πλατεία Ελευθερίας στην Ξάνθη.
ΟΙ ΤΙΜΕΣ ΘΑ ΠΕΣΟΥΝ-ΟΙ ΜΙΣΘΟΙ ΘΑ ΑΝΕΒΟΥΝ
ΜΟΝΟ ΜΕ ΑΓΩΝΕΣ
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ
ΜΕ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΤΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ, ΜΕ ΣΤΗΣΙΜΟ ΕΡΓΑΤΙΚΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΩΝ
ΜΟΝΟ ΑΝ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΜΕ ΣΥΛΛΟΓΙΚΑ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΟΥΜΕ ΟΛΑ ΟΣΑ ΜΑΣ ΑΝΗΚΟΥΝ
ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΤΗΝ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ 28 ΦΛΕΒΑΡΗ
Μπορείς να κατεβάσεις την παρακάτω ανακοίνωση σε μορφή pdf από εδώ.
ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΤΗΝ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ 28 ΦΛΕΒΑΡΗ
Ένας χρόνος συμπληρώνεται από την κρατική δολοφονία των Τεμπών, το κρατικό-καπιταλιστικό έγκλημα που στοίχισε τη ζωή 57 ανθρώπων, αποτελώντας ένα από τα πιο βίαια και απάνθρωπα στιγμιότυπα της θανατοπολιτικής που βιώνει ο κόσμος της κοινωνικής βάσης από τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές. Πολιτικές απαξίωσης των υποδομών και των αναγκών των ανθρώπων της τάξης μας, που υποβαθμίζουν τη ζωή, οδηγώντας όπως αποδείχτηκε ακόμα και στο θάνατο της κοινωνικής βάσης.
Ένα χρόνο μετά και παρά την οργή της κοινωνικής πλειοψηφίας, το κράτος ρίχνει στάχτη στα μάτια συγκαλύπτοντας τους πραγματικά υπεύθυνους και συνεχίζει απρόσκοπτα τις ίδιες νεοφιλελεύθερες πολιτικές ρημάζοντας τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις αγώνων δεκαετιών, συνθέτοντας ένα βάρβαρο και ασφυκτικό πλαίσιο για τις συνθήκες διαβίωσης της κοινωνικής βάσης υπενθυμίζοντας μας πως σε πόλεμο και ειρήνη οι χαμένοι είμαστε εμείς. Γιατί ακόμα και στις συνθήκες υποτιθέμενης ειρήνης και ανάπτυξης, όπως θέλουν να ευαγγελίζονται τα αφεντικά μας, η επίθεση που δεχόμαστε είναι ολομέτωπη. Από τις ιδιωτικοποιήσεις σε διάφορους τομείς κοινωνικών αναγκών όπως το ρεύμα, την υγεία, το νερό, την παιδεία και τις μεταφορές, την ακρίβεια, τα προβλήματα στέγασης και τις εξώσεις, τα εργατικά ατυχήματα, μέχρι τη λεηλασία της φύσης και τον πόλεμο, ο ταξικός και κοινωνικός πόλεμος μαίνεται καθημερινά.
Μάλιστα, τους τελευταίους μήνες, το κράτος έχει εξαπολύσει σωρεία επιθέσεων περνώντας σωρηδόν αντιδραστικά μέτρα, υλοποιώντας τις επιδιώξεις του ντόπιου και διεθνούς κεφαλαίου εκμεταλλευόμενο τις συνθήκες ήττας και αποδιοργάνωσης του ταξικού και κοινωνικού κινήματος.
Κυρίαρχος βραχνάς για την καθημερινότητα της τάξης μας αποτελεί η ακρίβεια σε βασικές κοινωνικές ανάγκες όπως το ρεύμα τα τρόφιμα και τα καύσιμα. Παρά τα κυβερνητικά παραμύθια περί αύξησης μισθών και τα «καρότα» των επιδομάτων και των κουπονιών, την “ανάπτυξη” των αφεντικών την πληρώνει με το αίμα της η τάξη μας με την έμμεση μείωση του μισθού της στα σουπερμάρκετ και στους λογαριασμούς. Η ταυτόχρονη αύξηση στις τιμές των ενοικίων και η συνεχής απειλή των τραπεζών και των funds για εξώσεις πρώτης κατοικίας κάνουν την πραγματικότητα της κοινωνικής βάσης αβίωτη με το δικαίωμα στη στέγαση να είναι διαρκώς υπό αμφισβήτηση.
Το περαιτέρω ξεζούμισμα της τάξης μας για να κερδίζουν τα κάθε λογής αφεντικά μας ήρθε να υλοποιήσει ο νόμος Χατζηδάκη και το νομοσχέδιο Γεωργιάδη επεκτείνοντας και ελαστικοποιώντας, αφενός, το ωράριο και αφετέρου χτυπώντας το δικαίωμα στην απεργία. Όλα αυτά συνθέτουν ένα πλαίσιο εργασιακής γαλέρας από το οποίο δεν εκλείπουν οι εργοδοτικές δολοφονίες και τα εργατικά ατυχήματα τα οποία συμβαίνουν σε καθημερινή βάση.
Παράλληλα, στον τομέα της υγείας με το ακρωτηριασμένο ΕΣΥ, τις τραγικές ελλείψεις σε ΜΕΘ και φαρμακευτικά υλικά και την ανύπαρκτη πρωτοβάθμια περίθαλψη, έρχεται να προστεθεί το νόμιμο φακελάκι σε απογευματινά χειρουργεία των δημόσιων νοσοκομείων που θα διεξάγονται επί πληρωμή και βάσει τιμοκατάλογου, σύμφωνα με τις πρόσφατες εξαγγελίες του πρόσφατου Υπ. Υγείας Γεωργιάδη. Κατά συνέπεια, στρώνεται επιπλέον το έδαφος για την είσοδο των ιδιωτών και την περαιτέρω υποβάθμιση της δημόσιας και δωρεάν υγείας.
Στο ίδιο κύμα ιδιωτικοποιήσεων και νεοφιλελεύθερων πολιτικών έρχεται και η υποβάθμιση των δημόσιων πανεπιστημίων με το Σχέδιο Νόμου του υπουργείου Παιδείας «Ελεύθερο Πανεπιστήμιο». Το νομοσχέδιο αυτό στοχεύει στην ίδρυση ιδιωτικών ΑΕΙ οδηγώντας σε περαιτέρω εμπορευματοποίηση της εκπαίδευσης διαλύοντας τον οποιαδήποτε δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα της. Ταυτόχρονα, στρώνει το έδαφος για την παραγωγή μελλοντικών εργαζόμενων πολλαπλών ταχυτήτων κατακερματισμένων και χωρίς συλλογικά δικαιώματα απέναντι στα αφεντικά τους.
Μέσα σε όλο αυτό το κλίμα αναδιαρθρώσεων, τη σκυτάλη παίρνει και η καταστολή για να αποδυναμώσει όσους σηκώνουν το ανάστημα τους ενάντια στην ολομέτωπη κοινωνική και ταξική επίθεση που εξαπολύεται καθημερινά στα πιο αδύναμα και ταυτόχρονα στα πιο ριζοσπαστικά κομμάτια της κοινωνίας. Τον τελευταίο καιρό έχουμε γίνει επανειλημμένα μάρτυρες ενός κρεσέντο καταστολής εναντίον όσων αγωνίζονται. Από το χτύπημα των φοιτητικών αγώνων ενάντια στα ιδιωτικά πανεπιστήμια, την καταστολή αλληλέγγυου κόσμου που παλεύει ενάντια στις εξώσεις των φτωχών και των αδύναμων, μέχρι το χτύπημα των απεργιών, του συνδικαλισμού, αλλά και οποιασδήποτε προσπάθειας αλληλεγγύης, το κράτος το κάνει ξεκάθαρο˙ όποιος/α διαλέγει πλευρό εναντίον του θα υποστεί τις συνέπειες.
Στο κλίμα αυτό, ψηφίστηκε και ο νέος ποινικός κώδικας, ο οποίος έρχεται να επισφραγίσει την ολοκληρωτική επιβολή του συστήματος ενάντια στην κοινωνική βάση, συνθέτοντας μια νέα ζοφερή κανονικότητα για όσους βρίσκονται στο περιθώριο και για όσους αντιστέκονται. Οι ποινές αυστηροποιούνται, η πολιτική δράση ποινικοποιείται, το αίσθημα της τρομοκρατίας εντείνεται ενισχύοντας τη ρουφιανιά εντός της κοινωνίας, οι φτωχοδιάβολοι και οι αντιφρονούντες μπαίνουν στο στόχαστρο.
Μέσα σε αυτό το ζόφο της κατά μέτωπο επίθεσης κράτους και κεφαλαίου απέναντι στην κοινωνική βάση, μέσα σε ένα επιβαλλόμενο περιβάλλον ιδιώτευσης και εξατομίκευσης, είναι πιο αναγκαίο από ποτέ, όλοι και όλες μας, να υψώσουμε συλλογικά αναχώματα απέναντι στην διαρκή απαξίωση των ζωών μας. Να εμπνευστούμε από τους πρόσφατους φοιτητικούς αγώνες για δημόσια και δωρεάν παιδεία με καταλήψεις διαρκείας που σπάνε την κανονικότητα που επιτάσσει η κυβέρνηση, βάζοντας μπροστά τη συλλογικό δρόμο και αποτάσσοντας την εξατομίκευση και τις απογοητεύσεις. Να εμπνευστούμε, ακόμα, από τους μαζικούς αγώνες των αγροτών που παλεύουν με αξιοπρέπεια ενάντια στη φτώχεια και την εξαθλίωση που τους επιβάλλει το κράτους, αλλά και από τους πρόσφατους αγώνες των εργαζομένων στα κάτεργα των τηλεφωνικών κέντρων και αυτών στον κλάδο των κατασκευών.
Κόντρα στον κοινωνικό κανιβαλισμό, στις ατομικές λύσεις και στη λογική της ανάθεσης, να σταθούμε η μία πλάι στον άλλον και να αντεπιτεθούμε. Να οργανωθούμε στους χώρους της δουλειάς, στα σωματεία μας, σε κάθε κοινωνικό πεδίο. Να χτίσουμε αναχώματα κόντρα στην υποτίμησή μας και στο αυξημένο κόστος ζωής. Με φάρο μας την αλληλεγγύη και την αυτοοργάνωση να δομήσουμε στην πράξη τη δικιά μας αντιπρόταση απέναντι στην κρατική-καπιταλιστική δυστοπία. Μόνη λύση οι συλλογικοί αγώνες.
Να αγωνιστούμε για έναν κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης, ελευθερίας. Έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση, όπου οι ζωές μας μετράνε πραγματικά.
Για τους δολοφονημένους των Τεμπών και για κάθε νεκρό της Τάξης μας
Όλες/οι στον δρόμο!
Οργάνωση – Αλληλεγγύη – Αντεπίθεση!
ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΤΗΣ ΞΑΝΘΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΟ ΝΟΜΟ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ
Παρέμβαση πραγματοποιήθηκε τις προηγούμενες ημέρες σε κεντρικούς δρόμους της Ξάνθης με αφισοκόλληση και με μοίρασμα κειμένων σε εργαζομένους και μη , για τον νέο αντεργατικό νόμο Γεωργιάδη που έρχεται να κατοχυρώσει την επίσημη κατάργηση του 8ωρου δίνοντας την «δυνατότητα» στον εργαζόμενο να δουλεύει έως 13 ώρες τη μέρα, σε δύο διαφορετικούς εργοδότες.
Τα κείμενα που μοιράστηκαν μπορείς να τα κατεβάσεις σε μορφή pdf από παρακάτω.
Κείμενο – καλέσματα ομάδων, συλλογικοτήτων εν όψει του διημέρου 14-15 Δεκεμβρίου με αιχμή τον αντεργατικό νόμο Γεωργιάδη
Η ΔΙΑΡΚΗΣ ΕΝΤΑΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΕΞΑΤΟΜΙΚΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΜΑΣ, ΟΙ ΠΟΛΥΠΛΗΘΕΙΣ ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΕΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ ΚΑΙ Ο ΝΕΟΣ ΝΟΜΟΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ:
ΜΙΑ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΥΠΟΘΕΣΗ
Το 2023 σημειώθηκαν 161 θάνατοι και 260 σοβαροί τραυματισμοί σε χώρους εργασίας, οι περισσότεροι καταγεγραμμένοι των τελευταίων ετών. Γνωρίζουμε πολύ καλά πως αυτά τα νούμερα δεν είναι απλά στατιστικά στοιχεία, ούτε αποτελούν «μεμονωμένα περιστατικά» και «τραγωδίες», όπως συχνά αναπαράγεται από τα μέσα ενημέρωσης, αλλά συνθέτουν την εργασιακή πραγματικότητα, την οποία βιώνουμε καθημερινά οι περισσότεροι/ες από εμάς. Μια πραγματικότητα διαρκούς εντατικοποίησης, εξατομίκευσης, ευέλικτων ωραρίων, αδήλωτης και υποδηλωμένης εργασίας και ελλιπών μέτρων προστασίας στους χώρους δουλειάς μας ͘ εν τέλει μια πραγματικότητα διαρκούς απαξίωσης της εργασιακής μας δύναμης. Παράλληλα, γεγονότα όπως το έγκλημα των Τεμπών, η δολοφονία των μεταναστ(ρι)ών στην Πύλο, οι πλημμύρες στη Θεσσαλία, η διαχείριση των δασικών πυρκαγιών, η κρατική διαχείριση του Covid-19 και οι αστυνομικές δολοφονίες (Κώστας Μανιουδάκης, Χρήστος Μιχαλόπουλος κ.ά) αναδεικνύουν εν τέλει την συνολικότερη υποτίμηση των ίδιων μας των ζωών. Την τελευταία δεκαπενταετία, το κεφάλαιο στο όνομα της ανάπτυξης –ή στη πραγματικότητα, στην προσπάθεια αναπαραγωγής του, εντός των δομικών κρίσεων του καπιταλισμού- και το ελληνικό κράτος μειώνουν συστηματικά το λαϊκό εισόδημα, καταργούν εργατικά δικαιώματα, ενώ επιδιώκουν να κάμψουν κάθε εργατική αντίσταση, ακόμα και τις θεσμικά κατοχυρωμένες. Αυτή την πολιτική έρχεται να επισφραγίσει το ο νόμος Γεωργιάδη που ψηφίστηκε το Σεπτέμβρη του 2023 και αποτελεί συνέχεια του νομοσχεδίου Χατζηδάκη.Πιο συγκεκριμένα, ο εν λόγω νόμος έρχεται να κατοχυρώσει την επίσημη κατάργηση του 8ωρου (αφού ήδη ο περισσότερος κόσμος, λόγω των χαμηλών μισθών, κάνει δύο δουλειές «μαύρα»), δίνοντας την «δυνατότητα» στον εργαζόμενο να δουλεύει έως 13 ώρες τη μέρα, σε δύο διαφορετικούς εργοδότες. Με αυτό τον τρόπο, νομιμοποιεί την μαύρη εργασία και προσπαθεί να καλύψει τα κενά που υπάρχουν σε εργατικό δυναμικό σεπολλούς κλάδους της ελληνικής οικονομίας. Παράλληλα, η εφαρμογήσυμβάσεων μηδενικών ωρών οδηγεί σε σχέσεις ομηρίας των εργαζομένων και σε καθεστώς μόνιμης αναμονής, με τα αφεντικά να έχουν το δικαίωμα να ειδοποιήσουν για την παροχή εργασίας ακόμα και έως 24 ώρες πριν. Το νέο μοντέλο stand by εργασίας συρρικνώνει τον ελεύθερο χρόνο του εργαζόμενου δεσμεύοντάς τον σε ένα καθεστώς διαρκούς αβεβαιότητας, περιμένοντας να «αξιοποιηθεί» ανάλογα με τις εκάστοτε εργοδοτικές ανάγκες. Επίσης, μειώνεται η δοκιμαστική περίοδος των εργαζομένων, αφού το διάστημα του ενός χρόνου γίνεται 6 μήνες, αφήνοντας τους έκθετους σε απολύσεις ή όπως αλλιώς αυτές πλέον αποκαλούνται ως λήξεις συμβάσεων, χωρίς κανένα δικαίωμα σε αποζημίωση. Τέλος ο νέος νόμος – πλαίσιο για τα εργασιακά έρχεται να συμπληρώσει τη νομοθεσία ΣΥΡΙΖΑ καθώς και αυτή του Κ. Χατζηδάκη για την καταστολή των αγώνων και την στοχοποίηση των σωματείων περιορίζοντας σημαντικά το δικαίωμα των εργαζομένων να αντιδρούν στους χώρους εργασίας. Στο νομικό οπλοστάσιο του κεφαλαίου προστίθεται πλέον και η ποινική δίωξη με φυλάκιση και επιβολή χρηματικού προστίμου, σε όποιον παρεμποδίσει εργαζόμενο να δουλέψει εν μέσω απεργίας. Κοινώς μέχρι και η ντροπή της εργατικής τάξης, οι λεγόμενοι απεργοσπάστες, αποκτούν νομική στέγη για να εξυπηρετούν τα συμφέροντα των αφεντικών τους, διασπώντας την ταξική ενότητα.
Ταυτόχρονα, ψηφίστηκε στη βουλή ο ακραία ταξικός σε βάρος του κόσμου της εργασίας νέος φορολογικός νομος Χατζηδάκη, που αποτελεί έναν ακόμα κρίκο στην αλυσίδα της αντικοινωνικής επίθεσης με τη φοροεπιδρομή εναντίον ενός αξιοσημείωτου τμήματος εργαζόμενων (με μπλοκάκι), την αύξηση του ΦΠΑ και των φόρων (άρα και της ακρίβειας) επί των αγαθών και των υπηρεσιών και ταυτόχρονα είναι προκλητικά μεροληπτικός προς όφελος του μεγάλου κεφαλαίου με τη διατήρηση και ενίσχυση των φοροαπαλλαγών. Ακόμα και η επίθεση εναντίον των μικροαστικών στρωμάτων έχει ως στόχο την εκκαθάριση της αγοράς και τον μονοπωλιακό της έλεγχο στο πλαίσιο της ευρύτερης καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης.
Μέσα σε αυτό το ζόφο της κατά μέτωπο επίθεσης κράτους και κεφαλαίου απέναντι στην κοινωνική βάση, μέσα σε ένα επιβαλλόμενο περιβάλλον ιδιώτευσης και εξατομίκευσης, είναι πιο αναγκαίο από ποτέ, όλοι και όλες μας, να υψώσουμε συλλογικά αναχώματα απέναντι στην διαρκή απαξίωση των ζωών μας. Ορμώμενοι από πρόσφατους –και όχι μόνο – συλλογικούς και μαχητικούς αγώνες της τάξης μας, όπως αυτός της E-Food και των εργατών στις προβλήτες της Cosco, στα Λιπάσματα Καβάλας και την Μαλαματίνα, εγχώρια, αλλά και παγκοσμίως, όπως αυτοί των εργαζομένων στην Amazon και στα εργοστάσια του Μπαγλαντές, να εμπνευστούμε για την συνέχεια της ταξικής πάλης. Να δίνουμε το παρόν στα ταξικά σωματεία, συνδέοντας παράλληλα τους εργατικούς με τους ευρύτερους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες, να προχωράμε πλάι πλάι με φοιτητικά και μαθητικά κινήματα, να επαν-οικειοποιηθούμε την προλεταριακή αντιβία. Από τους καθημερινούς αγώνες στις δουλειές μας για την υπεράσπιση των προλεταριακών μας συμφερόντων, έως τις μεγάλες απεργιακές κινητοποιήσεις να πορευτούμε συλλογικά και να ανασυγκροτήσουμε το ανταγωνιστικό εργατικό κίνημα, μέχρι την κατάργηση της τάξης μας.
Στη διάρκεια του διημέρου 14 – 15 Δεκεμβρίου στην Αλεξανδρούπολη, την Ξάνθη, την Πάτρα και την Αθήνα θα διεξαχθούν εκδηλώσεις, κινητοποιήσεις, συγκεντρώσεις και παρεμβάσεις με αιχμή τον αντεργατικό νόμο Γεωργιάδη και τις δολοφονίες στα εργασιακά κάτεργα.
Δυσήνιος Ίππος (Πάτρα), Ταξική Αντεπίθεση (Αθήνα), Πέλοτο (Ξάνθη), Συνέλευση Κατάληψης Παλιού Νεκροτομείου (Αλεξανδρούπολη)
ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΕ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑ ΤΟΥ ΟΜΙΛΟΥ “ΑΒ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΣ”
Την Πέμπτη 5/10, πραγματοποιήσαμε παρέμβαση με τρικάκια, πανό και μοίρασμα κειμένων στο σούπερ-μάρκετ “ΑΒ Βασιλόπουλος” στην πόλη της Ξάνθης με αφορμή την είδηση για πάνω από 800 απολύσεις εργαζομένων πανελλαδικά.
Μπορείς να κατεβάσεις την ανακοίνωση σε pdf από εδώ ή να την διαβάσεις παρακάτω.
H ‘’ΑΒ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΣ’’ ΑΠΟΛΥΕΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ
ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΝΑ ΤΗΝ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ
Η ”ΑΒ Βασιλόπουλος”, σε μια κίνηση που καθόλου δε μας ξενίζει, πραγματοποιεί περίπου 900 απολύσεις.
Σε ό,τι αφορά το εργατικό δυναμικό της εταιρείας, το 2022 καταγράφηκε σημαντική μείωση στον αριθμό εργαζομένων. Από 14.774 άτομα το 2021 ο αριθμός μειώθηκε στις 13.896 άτομα το 2022, δηλαδή κατά 878 άτομα. Για την <<καλύτερη εξυπηρέτηση>> των πελατών, η εταιρεία έχει προχωρήσει σε αύξηση εργατοωρών σε υφιστάμενο προσωπικό (περίπου 500 άτομα).
H συγκεκριμένη εργοδοσία δεν είναι η πρώτη φορά που προβαίνει σε τέτοιου είδους κινήσεις απέναντι στους εργαζομένους της. Περιστατικά απολύσεων, εξαντλητικά ωράρια, εντατικοποίηση της εργασίας και μισθοί πείνας είναι μόνο λίγα από αυτά που συχνά καταγγέλλονται.
Τα αφεντικά μας έχουν τα δικά τους συμφέροντα και τη δική τους ατζέντα, πρέπει να ορίσουμε και εμείς τη δική μας. Ζούμε σε μία περίοδο που καταλαβαίνουμε πιο πολύ από ποτέ οτί η επέλαση αυτού του σάπιου κρατικού-καπιταλιστικού συστήματος στην κοινωνική βάση είναι απάνθρωπη, δολοφονική και δεν έχει τέλος!
Από τον νόμο Χατζηδάκη ο οποίος, μεταξύ άλλων, καταργεί το οκτάωρο και επιτίθεται στην συνδικαλιστική δράση μέχρι και τον νέο αντεργατικό νόμο Γεωργιάδη που προβλέπει επέκταση του μέγιστου αριθμού ωρών απασχόλησης από 48 σε 78 ώρες δουλειάς την εβδομάδα, επιτρέποντας, ταυτόχρονα, 13 ώρες καθημερινής εργασίας σε πάνω από έναν εργοδότη, όλα αυτά αποτελούν ένα στιγμιότυπο της ιστορικής επίθεσης που βιώνουμε από κράτος και κεφάλαιο στον σύγχρονο εργασιακό μεσαίωνα.
Την ώρα που το κράτος σπέρνει θάνατο και τρομοκρατία, οι από τα κάτω αυτής της κοινωνίας, οφείλουμε να προτάξουμε την ζωή και την αλληλεγγύη. Οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι νέοι, ντόπιοι και μετανάστες, να πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας, να οργανωθούμε και να αγωνιστούμε, συλλογικά, αυτοοργανωμένα και αδιαμεσολάβητα .Απέναντι στην περεταίρω υποτίμηση των ζωών μας, να στήσουμε τις δικές μας δομές σε κάθε γειτονιά, σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε σημείο που συναντιόμαστε, να επικοινωνήσουμε τα κοινά μας προβλήματα, να σταθούμε μαζί πάνω στην αρχή της αλληλοβοήθειας. Να στήσουμε αναχώματα στην καπιταλιστική αναδιάρθρωση διεκδικώντας αξιοπρεπείς όρους ζωής.
ΟΙ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ
ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ-Η ΤΑΞΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ ΜΕ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΤΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ, ΜΕ ΣΤΗΣΙΜΟ ΕΡΓΑΤΙΚΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΩΝ
ΓΙΑ ΝA ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΟΥΜΕ ΤΑ ΔΙΚΑΩΜΑΤΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ
