Category Archives: Εργατικα ατυχηματα

Απεργία 14.12, Συγκέντρωση στις 10:00 πλατεία Ελευθερίας

Απεργία 14.12, Συγκέντρωση στιις 10:00 πλατεία Ελευθερίας
Κατέβασε απο εδώ την προκήρυξη

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ, ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ ΣΤΑ ΚΑΤΕΡΓΑ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝΤΑΙ ΕΡΓΑΤΕΣ

Τα τελευταία χρόνια, και ιδιαίτερα με την όξυνση της καπιταλιστικής κρίσης, οι τραυματισμοί και οι θάνατοι εργαζομένων την ώρα δουλειάς τους έχουν πληθύνει. Αυτό αποτυπώνεται και στην ξανθιώτικη πραγματικότητα. Ενδεικτικά, τον τελευταίο μήνα έχουν γίνει τουλάχιστον δύο εργατικά «ατυχήματα» που έγιναν ευρέως γνωστά (ο θάνατος ενός εργάτη στην ΕΛ.ΒΙΖ. και ο σοβαρός τραυματισμός ενός άλλου στα Πλαστικά Θράκης), κι ίσως ακόμα περισσότερα που δεν έχουν ακουστεί λόγω του μικρού μεγέθους τραυματισμού ή της εργοδοτικής τρομοκρατίας. Άλλωστε είναι συνήθης πρακτική την ευθύνη να την φορτώνονται ατομικά οι εργαζόμενοι και τα αφεντικά ή να εξαφανίζονται… «ως δια μαγείας» ή να απειλούν με απόλυση.

Τα περιστατικά αυτά δεν αποτελούν την εξαίρεση στον κανόνα, αλλά τον ίδιο τον κανόνα. Την εργασιακή πραγματικότητα, δηλαδή, με την οποία ερχόμαστε αντιμέτωποι, εμείς οι νεοπλορετάριοι αυτή της χώρας, ανεξάρτητα από το είδος εργασίας ή τον κλάδο στον οποίο απασχολούμαστε. Η εξόντωσή μας είναι σίγουρη, είτε είναι άμεση και γρήγορη, είτε έμμεση και αργή με τις συνθήκες εργασίες να υποβιβάζουν σημαντικά την ποιότητα ζωής μας: Εργάτες δουλεύουν σε εργοστάσια και εργοτάξια χωρίς τις απαραίτητες προφυλάξεις, διανομείς θυσιάζονται στο βωμό της άμεσης παράδοσης, εμποροϋπάλληλοι και εργάτες στον τομέα του επισιτισμού λυγίζουν από την πολύωρη ορθοστασία, υπάλληλοι στο προμόσιον ξεπαγιάζουν μπας και πετύχουν τον απαραίτητο αριθμό πελατών για να πάρουν το μεροκάματό τους, κ.λπ.

Όλα τα παραπάνω σε συνδυασμό με την εντατικοποίηση της εργασίας, τους μισθούς πείνας, τα εξαντλητικά ωράρια, τη δουλειά τις Κυριακές και τις νύχτες, την αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης (θα δουλεύουμε μέχρι να πεθάνουμε, ή θα πεθάνουμε δουλεύοντας;), την επισφάλεια και τη μαύρη εργασία συνθέτουν τις νέες εργασιακές συνθήκες, τις οποίες ήδη βιώνουμε στο πετσί μας. Σε όλα αυτά έρχονται να προστεθούν και τα ελλιπή (αν όχι ανύπαρκτα!) μέτρα ασφαλείας. Η γρήγορη και φθηνή διεκπεραίωση της δουλειάς ιεραρχείται πιο ψηλά από τις συνθήκες εργασίας στις οποίες δεν εξασφαλίζεται ουσιαστικά κανένα μέτρο υγιεινής και ασφάλειας, σε αντίθεση με τις υπογεγραμμένες συμβάσεις όταν και όπου αυτές υπάρχουν.

Ενώ για τον εργάτη ο μισθός είναι όρος ύπαρξης, για το αφεντικό είναι «κόστος». Ενώ για τον εργάτη η ασφάλεια στην δουλειά είναι ζήτημα σωματικής ακεραιότητας, ζωής και θανάτου, για το αφεντικό, σ’ ένα σύστημα που οι εργάτες είναι αναλώσιμοι μπροστά στην κερδοφορία του, είναι κι αυτό «κόστος». Τα αφεντικά μας, είτε είναι μεγάλα και «υπερεθνικά», είτε μικρότερα και ντόπια, έχουν ένα κύριο και κεντρικό στόχο: Το οικονομικό κέρδος. Και τις ευθύνες γι’ αυτό θα τις φορτώσουν στις πλάτες μας. Τα «εργατικά ατυχήματα», λοιπόν, είναι άμεσο επόμενο των πολιτικών λιτότητας των κυβερνήσεων και της ταξικής επίθεσης των αφεντικών στο νεοπρολεταριάτο για να διατηρήσουν, ή και να αυξήσουν το κέρδος τους, και δεν είναι μόνο οι τραυματισμοί, αλλά οι συνθήκες εργασίας μας στο σύνολό τους και η υποτίμηση της εργατικής μας δύναμης.

Και τώρα τι κάνουμε; Μαγική λύση δεν υπάρχει, ούτε θα ‘ρθει κάποιος σωτήρας να μας δώσει κανένα ψίχουλο αξιοπρέπειας. Έχουμε μόνο το μυαλό μας και τα χέρια μας! Απέναντι στην όλο και βιαιότερη εκμετάλλευση της εργατικής μας δύναμης, να προτάξουμε την ταξική αλληλεγγύη και τη συλλογική αντίσταση. Οργάνωση στους χώρους της δουλειάς για καλύτερους μισθούς και ανθρώπινες συνθήκες εργασίας με τα κατάλληλα μέτρα ασφαλείας.

ΝΑ ΜΗΝ ΣΥΝΗΘΙΣΟΥΜΕ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ

ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΠΙΣΩ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΝΗΚΟΥΝ

 

Ανακοίνωση σχετικά με το θάνατο εργάτη στην ΕΛΒΙΖ (Ξάνθη)

Ανακοίνωση για την εργοδοτική δολοφονία εργάτη στην ΕΛΒΙΖ. Μπορείτε να τη διαβάσετε παρακάτω ή να την κατεβάσετε από εδώ σε pdf

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΕΡΓΑΤΗ ΣΤΗΝ ΕΛΒΙΖ (ΞΑΝΘΗ)

Την περασμένη βδομάδα σκοτώθηκε ένας ξανθιώτης εργάτης μετά από «ατύχημα» που συνέβη στο εργοστάσιο της ΕΛΒΙΖ. Ο συγκεκριμένος θάνατος έρχεται να προστεθεί στην ήδη μακριά λίστα «εργατικών ατυχημάτων», θανατηφόρων ή μη, που όσο πάει και μεγαλώνει σε μήκος. Εργάτες δουλεύουν σε εργοστάσια και εργοτάξια χωρίς τις απαραίτητες προφυλάξεις, διανομείς θυσιάζονται στο βωμό της άμεσης παράδοσης, η γρήγορη διεκπεραίωση της δουλειάς ιεραρχείται πιο ψηλά από τις συνθήκες εργασίας στις οποίες δεν εξασφαλίζεται ουσιαστικά κανένα μέτρο υγιεινής και ασφάλειας, σε αντίθεση με τις υπογεγραμμένες συμβάσεις όταν και όπου αυτές υπάρχουν.

Τα «εργατικά ατυχήματα» είναι άμεσο επόμενο των πολιτικών λιτότητας των κυβερνήσεων και της ταξικής επίθεσης των αφεντικών στο νεοπρολεταριάτο αυτής της χώρας για να διατηρήσουν ή και να αυξήσουν το κέρδος τους.

Όσο αυξάνεται η ένταση της εκμετάλλευσης, η φυσική εξόντωση των εργαζομένων γίνεται πλέον σκληρή καθημερινότητα με πρωταγωνιστές την εντατικοποίηση της εργασίας, μισθούς και μεροκάματα πείνας, εξαντλητικά ωράρια, επισφάλεια και μαύρη εργασία. Σε όλα αυτά έρχονται να προστεθούν και τα ελλιπή (αν όχι ανύπαρκτα!) μέτρα ασφαλείας αφού δεν υπάρχει χρόνος γι’ αυτά σε ένα σύστημα που οι εργάτες είναι αναλώσιμοι μπροστά στην κερδοφορία του εκάστοτε αφεντικού.

Και τότε τι κάνουμε;

Λύση μαγική δεν υπάρχει, ούτε θα ‘ρθει κάποιος σωτήρας να μας δώσει κανένα ψίχουλο αξιοπρέπειας. Έχουμε μόνο το μυαλό μας και τα χέρια μας!Οργάνωση στους χώρους της δουλειάς για καλύτερους μισθούς και ανθρώπινες συνθήκες εργασίας-κατάλληλα μέτρα ασφαλείας.

ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΠΙΣΩ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΝΗΚΟΥΝ.
ΤΑ ΕΡΓΑΤΙΚΑ «ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ» ΕΙΝΑΙ ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ ΕΡΓΑΤΩΝ.
ΝΑ ΜΗ ΣΥΝΗΘΙΣΟΥΜΕ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ!

 

Να μη συνηθίσουμε τον θάνατο. Αφίσα για την αυξηση των εργατικών ατυχημάτων

Με αφορμή την άυξηση των εργατικών ατυχημάτων την Πέμπτη 20 Ιουλίου πραγματοποιήσαμε αφισοκόλληση τόσο κέντρο της Ξάνθης όσο και σε γειτονιές.

Σα να αυξήθηκαν τα εργατικά “ατυχήματα” τώρα τελευταία;;
Δεν είναι τυχαίο!

Πάει χέρι-χέρι με τις πολιτικές λιτότητας των κυβερνήσεων και την ταξική επίθεση των αφεντικών στο νεοπρολεταριάτο αυτής της χώρας για να διατηρήσουν ή και να αυξήσουν το κέρδος τους.
Όσο όμως αυξάνεται η ένταση της εκμετάλλευσης, η φυσική εξόντωση των εργαζομένων γίνεται πλέον σκληρή καθημερινότητα με πρωταγωνιστές την εντατικοποίηση της εργασίας, μισθούς και μεροκάματα πείνας, εξαντλητικά ωράρια, επισφάλεια και μαύρη εργασία. Σε όλα αυτά έρχονται να προστεθούν και τα ελλιπή (αν όχι ανύπαρκτα!) μέτρα ασφαλείας αφού δεν υπάρχει χρόνος γι’ αυτά σε ένα σύστημα που οι εργάτες είναι αναλώσιμοι μπροστά στην κερδοφορία του εκάστοτε αφεντικού.
Λύση μαγική δεν υπάρχει, ούτε θα ‘ρθει κάποιος σωτήρας να μας δώσει κανένα ψίχουλο αξιοπρέπειας.Έχουμε μόνο το μυαλό μας και τα χέρια μας!
Οργάνωση στους χώρους της δουλειάς για καλύτερους μισθούς και ανθρώπινες συνθήκες εργασίας-κατάλληλα μέτρα ασφαλείας.

Να πάρουμε πίσω αυτά που μας ανήκουν.
Τα εργατικά “ατυχήματα” είναι δολοφονίες εργατών.
Να μη συνηθίσουμε το θάνατο!