Category Archives: ΚΕΙΜΕΝΑ

Τα κείμενα της πολιτικής οργάνωσης “Πέλοτο”

ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΓΙΑ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ, ΟΧΙ ΓΕΝΝΑΙΕΣ

Αντιπατριαρχική προκήρυξη που μοιράστηκε στην αντανακλαστική συγκέντρωση και πορεία που ακολούθησε, μετά από καταγγελίες για επιθέσεις εναντίον γυναικών σε γειτονιές της Ξάνθης. Σε μορφή pdf εδώ

 

 

ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΓΙΑ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ, ΟΧΙ ΓΕΝΝΑΙΕΣ

Το βράδυ της Κυριακής 26/1, δύο γυναίκες δέχτηκαν επίθεση στον δρόμο, από έναν άντρα ο οποίος τις έπιασε από τον λαιμό με σχοινί, ενώ λίγες μέρες μετά, ο ίδιος, προσπάθησε να προσεγγίσει και να επιτεθεί σε ακόμα μία γυναίκα.

Οι επιθέσεις στον δρόμο εναντίον γυναικών στην Ξάνθη αποδεικνύουν για ακόμα μια φορά ότι η πατριαρχία είναι πανταχού παρούσα, στον δρόμο, στην γειτονιά, στον εργασιακό χώρο, μέσα στις φιλικές, συντροφικές, οικογενειακές σχέσεις. Ως μια συνθήκη διαχρονικής καταπίεσης των θηλυκοτήτων, η πατριαρχία εκφράζεται με ποικίλες μορφές, άλλοτε κεκαλυμμένες, άλλοτε εμφανείς. Χαρακτηριστικά παραδείγματα της τελευταίας αποτελούν οι έμφυλες επιθέσεις, τα σφυρίγματα, τα σχόλια, οι παρακολουθήσεις και οι σεξουαλικές παρενοχλήσεις στον δρόμο, στα μέσα μαζικής μεταφοράς και γενικά στον δημόσιο χώρο. Μία πραγματικότητα με την οποία όλες μας, ανεξαιρέτως, έχουμε έρθει αντιμέτωπες και που μας υπενθυμίζει διαρκώς ότι η  πατριαρχική νοοτροπία είναι γερά ριζωμένη στην κοινωνία.

Εκφραστής της πατριαρχικής νοοτροπίας είναι και το κράτος και οι θεσμοί του. Πολιτικό προσωπικό, μέσα μαζικής ενημέρωσης, δικαστικές αρχές και μπάτσοι, όσο παρουσιάζονται ως απαραίτητοι μηχανισμοί για την καταπολέμηση της έμφυλης βίας, άλλο τόσο την σπέρνουν και την καλλιεργούν. Από την αμφισβήτηση των θηλυκοτήτων που καταγγέλλουν ένα περιστατικό στο αστυνομικό τμήμα, την μετάθεση ευθυνών στις ίδιες και την αδιαφορία απέναντί τους όταν η υπόθεση μπαίνει στο συρτάρι «για να γίνει σχετική έρευνα εάν υπάρξουν και άλλες αναφορές», όπως έγινε στο ΑΤ Ξάνθης πριν λίγες ημέρες, μέχρι το ξέπλυμα κακοποιητών στις τηλεοπτικές ενημερωτικές εκπομπές και την πλήρη συσκότιση και συγκάλυψη υποθέσεων έμφυλης βίας και κυκλωμάτων μαστροπείας.

Ο καθημερινός αγώνας ενάντια στην πατριαρχία είναι δικός μας και είναι συλλογικός. Δεν θα περιμένουμε από κανέναν θεσμό που παρουσιάζεται ως προστάτης, πότε και εάν θα μας ακούσει και θα μας  δικαιώσει. Γνωρίζουμε ότι δεν φταίνε οι «λάθος κινήσεις» και οι «ελλείψεις» των Α.Τ. για την υπάρχουσα διαχείριση των περιστατικών έμφυλης βίας, καθώς η ίδια η πραγματικότητα αποδεικνύει ότι το κράτος και ο καπιταλισμός διαιωνίζουν την πατριαρχική συνθήκη. Σε μία εποχή που κάθε μήνα μετράμε μία λιγότερη, αντιλαμβανόμαστε ότι ο αγώνας ενάντια στην πατριαρχία είναι αναγκαίος. Να βρεθούμε στον δρόμο της αντίστασης, να στήσουμε τις δικές μας συνελεύσεις και τα δικά μας δίκτυα αλληλεγγύης απέναντι σε κάθε εξουσιαστική πρακτική.

 

Η ΣΥΓΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΚΡΑΤΙΚΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ ΣΤΑ ΤΕΜΠΗ ΕΙΝΑΙ Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΗΣ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ ΠΟΥ ΤΟ ΓΕΝΝΗΣΕ

Διασυλλογική ανακοίνωση που μοιράστηκε στη συγκέντρωση για το έγκλημα των Τεμπών στις 26/01/25. Μπορείς να την κατεβάσεις σε μορφή pdf από εδώ.

Δύο χρόνια έχουν περάσει από το κρατικό έγκλημα στα Τέμπη που οδήγησε στο θάνατο τουλάχιστον 57 ανθρώπους. Τότε, ένα μεγάλο κοινωνικό ξέσπασμα απαίτησε δικαιοσύνη, απόδοση ευθυνών, ασφαλείς μεταφορές και μέριμνα για τις κοινωνικές μας ανάγκες.

Αν κάτι είναι παραπάνω από ξεκάθαρο τα δύο αυτά χρόνια, είναι ότι το κράτος και το κεφάλαιο συνεχίζουν ακάθεκτα την εγκληματική τους πολιτική και τη δολοφονική τους δράση με μόνο στόχο τη μεγιστοποίηση των κερδών τους μέσω της απομύζησης της κοινωνίας.

Τη στιγμή που οι δομές του σιδηροδρομικού δικτύου συνεχίζουν να λειτουργούν χωρίς μέτρα προστασίας, ακριβώς όπως τον Φλεβάρη του 2023, θέτοντας καθημερινά σε κίνδυνο τις ζωές των εργαζόμενων και των επιβατών, το κράτος συνεχίζει να ξεπουλάει το δημόσιο πλούτο στο ντόπιο και ξένο κεφάλαιο. Σε μια προσβλητική για την κοινή λογική επανάληψη μοτίβου, καταστρέφουν μέσω των περικοπών, λοιδορούν μέσων των ΜΜΕ και τέλος, παρουσιάζουν την ιδιωτική πρωτοβουλία ως τη μοναδική επιλογή.

Ταυτόχρονα χρησιμοποιούνται όλες οι κρατικές δυνάμεις, θεσμικές και υπόγειες, για να προστατευτούν τα αφεντικά και το πολιτικό προσωπικό από τις κοινωνικές αντιδράσεις και την αποκάλυψη της εγκληματικής τους δράσης. Το έγκλημα στα Τέμπη και πολύ περισσότερο η διαχείριση του μέχρι και σήμερα καταδεικνύει ότι το κράτος είναι παρόν και ισχυρό. Κινήθηκε με ταχύτητα και αξιοπιστία για να συγκαλύψει την ύπαρξη της εμπορικής αμαξοστοιχίας, ώστε ακόμα και σήμερα να γνωρίζουμε ελάχιστα για το φορτίο, τον προορισμό και τον ιδιοκτήτη του. Κινητοποίησε άμεσα μηχανήματα έργου για το μπάζωμα της περιοχής και την εξαφάνιση των ενοχοποιητικών στοιχείων. Παραποίησε στοιχεία, καταγραφές, ηχητικό υλικό και επέβαλε καθολική σιωπή στα ΜΜΕ αλλά και σε όσους γνώριζαν ή προσπαθούν να μάθουν. Μέχρι σήμερα οι πληρωμένοι δημοσιογράφοι επιτίθενται στους γονείς των παιδιών που σκοτώθηκαν σε μια οργανωμένη προσπάθεια ηθικής απαξίωσης τους. Τέλος, αξιοποίησε το πολυδαίδαλο σύστημα δικαιοσύνης που αν και σε περιπτώσεις διώξεων αγωνιστών αποδεικνύεται ικανότατο, τώρα σέρνει τον φάκελο της δικογραφίας από συρτάρι σε συρτάρι, κατηγορώντας όποιον ασκεί κριτική ότι δεν σέβεται τον τάχα ανεξάρτητο χαρακτήρα της δικαιοσύνης.

Αυτός είναι ο διαχρονικός ρόλος του κράτους: να εξυπηρετεί τα συμφέροντα των ντόπιων και ξένων αφεντικών εις βάρος της κοινωνικής βάσης. Το αίτημα της δικαιοσύνης δεν επιλύεται με την αλλαγή του πολιτικού προσωπικού της χώρας. Περνά μόνο μέσα από την ενίσχυση των κοινωνικών αγώνων. Αντίστροφα, η εδώ και χρόνια υποχώρηση του ταξικού και κοινωνικού κινήματος έχει αποχαλινώσει τα αφεντικά που επιτίθονται λυσσαλέα σε όλες τις πτυχές της κοινωνικής ύπαρξης.

Να μην αφήσουμε άλλο τις ζωές μας έρμαιο της κρατικής – καπιταλιστικής εγκληματικότητας. Να πάρουμε τις ζωές μας, επιτέλους στα χέρια μας!

Στο δρόμο, στις απεργίες, στις καταλήψεις συγκροτείται ο κοινωνικός πόλος που είναι ο μόνος αρμόδιος να μιλήσει για τις ζωές μας, για τις ανάγκες μας και τα όνειρα μας. Ο μόνος δρόμος είναι η συνολική πάλη ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο, ενάντια στον καπιταλισμό και την πατριαρχία, ενάντια σε αυτό το σάπιο σύστημα εξουσίας που στη φύση του έχει τον θάνατο και την εξαθλίωση.

Κόντρα στις έτοιμες λύσεις και στο «λιγότερο κακό» να οργανωθούμε με ενεργή συμμετοχή στα εργατικά σωματεία μας, με συγκρότηση ομάδων αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας στις γειτονιές μας, με ομάδες θηλυκοτήτων και λοατκι ενάντια στην πατριαρχία, με πρωτοβουλίες κατοίκων κόντρα στη λεηλασία του φυσικού πλούτου από το κεφάλαιο. Με αγώνες για ποιοτική και ουσιαστική υγεία και εκπαίδευση. Με φάρο μας την αλληλεγγύη και την αυτοοργάνωση, να δομήσουμε στην πράξη τη δικιά μας αντιπρόταση απέναντι στην κρατική-καπιταλιστική δυστοπία. Να αγωνιστούμε για έναν κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης, ελευθερίας. Έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση, όπου οι ζωές μας μετράνε πραγματικά.

ΟΙ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΟΥΣ

Αυτόνομο Στέκι Ξάνθης
Πέλοτο
Ανοιχτός Κοινωνικός Χώρος Xanadu

ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΕΜΦΥΛΗ ΒΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ, ΠΟΤΕ ΚΑΜΙΑ ΜΟΝΗ – ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΑΒΒΑΤΟ 18/01 ΣΤΙΣ 12:00 ΣΤΗΝ Κ. ΠΛΑΤΕΙΑ

Κάλεσμα σε αντιπατριαρχική συγκέντρωση και ανακοίνωση με αφορμή τη γυναικοκτονία της Ευγενία από την Ξάνθη. Μπορείς να την κατεβάσεις σε μορφή pdf από εδώ.

ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΕΜΦΥΛΗ ΒΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ, ΠΟΤΕ ΚΑΜΙΑ ΜΟΝΗ

Συγκέντρωση ενάντια στην έμφυλη βία και την πατριαρχία: Σάββατο 18/1 12:00, στην Κεντρική Πλατεία Ξάνθης

 

 

Η δολοφονία της Ευγενίας στην Ξάνθη από τον κακοποιητικό σύντροφό της έρχεται να προστεθεί στον μακρύ κατάλογο γυναικοκτονιών, μιας μαύρης λίστας που δεν έχει τελειωμό. Η Ευγενία τους τελευταίους μήνες υπέφερε μέσα στο σπίτι που κατοικούσε με τον σύντροφό της, ο οποίος την απομόνωσε κοινωνικά, την κακοποιούσε συστηματικά και της απαγόρευε την τηλεφωνική επικοινωνία με τους οικείους της. Μία γυναίκα που στην ουσία ζούσε αιχμάλωτη μέσα στο σπίτι του κακοποιητή της, που της απαγορευόταν να βγει έξω, που είχε προσπαθήσει να αντισταθεί, να ξεφύγει, να ζητήσει στήριξη και βοήθεια. Τον Οκτώβριο του 2024, ο σύντροφός της της άσκησε σωματική βία, με αποτέλεσμα η ίδια να μεταφερθεί στο νοσοκομείο, να νοσηλευτεί και να παλεύει επί δυόμιση μήνες να μείνει στην ζωή.

Η υπόθεση της Ευγενίας στην Ξάνθη και οι εκατοντάδες άλλες υποθέσεις έμφυλης βίας τα τελευταία μόνο χρόνια, επιβεβαιώνουν ότι η πατριαρχία αποτελεί μια συνθήκη που καλά κρατεί, που δεν έχει πάψει να υπάρχει και να αναπαράγεται με τα δεκάδες πρόσωπά της μέσα σε κάθε πεδίο της καθημερινότητάς μας. Μία συνθήκη που διαμορφώνει τις διαπροσωπικές σχέσεις με όρους κυριαρχίας και καταπίεσης και που νομιμοποιεί την άσκηση κοινωνικού ελέγχου στις ζωές και τις επιλογές των θηλυκοτήτων. Μέσα σε αυτό το περιβάλλον καλλιεργείται η πατριαρχική νοοτροπία με τις δεκάδες εκφάνσεις της, τις οποίες όχι μόνο συναντάμε καθημερινά, αλλά και έχουν κανονικοποιηθεί. Από τα σχόλια για την εμφάνιση και τα σώματα των θηλυκοτήτων, τις προσβολές για τις επιλογές τους σε κάθε πεδίο της ζωής τους, την υποτίμηση των δυνατοτήτων τους στον εργασιακό χώρο και την άνιση κατανομή υποχρεώσεων στο σπίτι και στην ανατροφή των παιδιών, μέχρι τις σεξουαλικές παρενοχλήσεις, τους βιασμούς, τις γυναικοκτονίες.

Αυτή η νοοτροπία οπλίζει το χέρι των γυναικοκτόνων. Η έμφυλη βία και οι γυναικοκτονίες αποτελούν το αποκορύφωμα της πατριαρχικής συνθήκης, σύμφωνα με την οποία οι γυναίκες θεωρούνται υποτελείς και μέσω εξουσιαστικών και κακοποιητικών πρακτικών μπορούν να ελεγχθούν και να τιμωρηθούν, ακόμα και με την απώλεια της ζωής τους.

Πέρα από μια διάχυτη κοινωνική συνθήκη, η πατριαρχία και η έμφυλη βία τροφοδοτείται και αναπαράγεται από τους ίδιους θεσμούς που παρουσιάζονται ως υπέρμαχοι για την καταπολέμησή της. Το κράτος και ο καπιταλισμός επιδεικνύουν ακόμα μια σκοπιά της βαρβαρότητάς τους καλλιεργώντας το έδαφος για την διαιώνιση της πατριαρχίας. Κακοποιητές, γυναικοκτόνοι, βιαστές υποστηρίζονται στα τηλεοπτικά παράθυρα και μέσα στις δικαστικές αίθουσες, ενώ υποθέσεις έμφυλης βίας συγκαλύπτονται και θάβονται. Θηλυκότητες που θέλουν να καταγγείλουν τον κακοποιητή τους έρχονται αντιμέτωπες με την αμφισβήτηση και την αδιαφορία μέσα στα αστυνομικά τμήματα, ενώ πορείες και συγκεντρώσεις ενάντια στην έμφυλη βία δέχονται άγρια καταστολή. Με αυτόν τον τρόπο, κράτος και καπιταλισμός διαπαιδαγωγούν, οπλίζουν και ενθαρρύνουν τους κακοποιητές.

Οι υποθέσεις έμφυλης βίας και οι γυναικοκτονίες δεν θα πάψουν να αποτελούν μία βάναυση πραγματικότητα όσο η πατριαρχία διαπερνά τις κοινωνικές σχέσεις και αντανακλάται σε κάθε τομέα της ζωής μας. Εμείς, γυναίκες και άτομα που βιώνουμε την πατριαρχική καταπίεση και ενίοτε την βία, δεν αφήνουμε καμία να αντιμετωπίσει μόνη της την έμφυλη βία, είτε αυτή ασκείται στον εργασιακό χώρο ή στον δρόμο, είτε μέσα στο ιδιωτικό πλαίσιο των συντροφικών, οικογενειακών και φιλικών σχέσεων. Με την αλληλεγγύη μας ως όπλο, να σταθούμε η μία δίπλα στην άλλη, να μετατρέψουμε τον πόνο και την αδικία σε αγώνα συλλογικό και να συναντηθούμε στον δρόμο της αντίστασης. Να στήσουμε τα δικά μας δίκτυα αλληλεγγύης και δομές αλληλοβοήθειας ενάντια στην πατριαρχία, την έμφυλη βία και όσους την αναπαράγουν και την συγκαλύπτουν. Να αγωνιστούμε ενάντια στην πατριαρχία, το κράτος και τον καπιταλισμό, να ορθώσουμε τα δικά μας αναχώματα απέναντι σε κάθε εξουσιαστική πρακτική που κάνει την ζωή μας ζωή δεύτερη, χωρίς σημασία, έκθετη στις διαθέσεις του κάθε καταπιεστή.

 

ΚΟΙΝΗ ΑΦΙΣΑ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΩΝ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ

ΚΟΙΝΗ ΑΦΙΣΑ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΩΝ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ

*Αφίσα που κυκλοφόρησε και θα κολλιέται το επόμενο διάστημα σε Αθήνα, Πάτρα, Αλεξανδρούπολη και Ξάνθη από την Ταξική Αντεπίθεση / ομάδα αναρχικών και κομμουνιστ(ρι)ων, την αναρχική ομάδα Δυσήνιος Ίππος, το Πέλοτο / στο δρόμο για την αναρχία και τον κομμουνισμό και τη Συνέλευση Κατάληψης Παλιού Νεκροτομείου

ΝΑ ΚΛΕΙΣΟΥΝ ΤΩΡΑ ΟΙ ΒΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΕΣ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣEIΣ ΤΟΥ ΝΑΤΟ

Πίσω από την ιμπεριαλιστική σύγκρουση κρύβεται ο αδυσώπητος ανταγωνισμός για το μοίρασμα του κόσμου, των αγορών, των σφαιρών επιρροής, τον έλεγχο των εμπορικών και ενεργειακών πηγών και οδών. Οι λαοί μετατρέπονται σε σφαχτάρια του ιμπεριαλιστικού θυσιαστηρίου για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των αστικών τάξεων.

ΜΠΛΟΚΟ ΣΤΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΣΤΟΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ

Δεν πρέπει να ξεχνάμε, βεβαίως, πως η σφαγή στην Παλαιστίνη φέρει και την υπογραφή του ελληνικού κράτους που έχει συνάψει πολύπλευρη στρατηγική συμμαχία με το κράτος του Ισραήλ Η Ελλάδα παρέχει απλόχερα στρατιωτικές διευκολύνσεις στο Ισραήλ, ενώ ολοένα και πυκνώνουν οι κοινές στρατιωτικές ασκήσεις, οι οποίες θα πρέπει να γίνουν αντιληπτές τόσο ως μιλιταριστική θωράκιση της οικονομικής συνεργασίας των δυο χωρών όσο και ως τμήμα των γεωπολιτικών επιδιώξεων του ευρωατλαντικού ιμπεριαλισμού στην περιοχή. Η ίδια τυχοδιωκτική πολιτική αναπτύσσεται και στην εμπλοκή του ελληνικού κράτους στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο που διεξάγεται στο έδαφος της Ουκρανίας, η οποία βαθαίνει ακόμα περισσότερο μετά τη “διμερή συμφωνία ασφάλειας” που συνυπέγραψαν Μητσοτάκης και Ζελένσκι στο περιθώριο της Συνόδου κορυφής της ΕΕ στις Βρυξέλλες στις 17 Οκτωβρίου.

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ ΤΗΣ ΜΕΣΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ

Η “ειρήνη” τους δεν είναι τίποτε άλλο παρά προθάλαμος του πολέμου, “ειρήνη” με το πιστόλι στον κρόταφο, βασισμένη στα ολέθρια δόγματα των πυρηνικών αλληλοεκβιασμών και της “εξασφαλισμένης αμοιβαίας καταστροφής”. Για αυτό είναι άμεσο επαναστατικό καθήκον μας η οικοδόμηση ενός μαχητικού κινήματος εναντίον του ιμπεριαλιστικού πολέμου.

ΝΑ ΦΕΡΟΥΜΕ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΑ ΜΕΤΟΠΙΣΘΕΝ ΤΩΝ ΔΥΤΙΚΩΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΝ

αναρχική ομάδα Δυσήνιος Ίππος (Πάτρα)
Ταξική Αντεπίθεση / ομάδα αναρχικών και κομμουνιστ(ρι)ων (Αθήνα)
Πέλοτο / στο δρόμο για την αναρχία και τον κομμουνισμό (Ξάνθη)
Συνέλευση Κατάληψης Παλιού Νεκροτομείου (Αλεξανδρούπολη)

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΜΑΘΗΤΩΝ ΣΤΗΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΑΣΚΗΣΗ «ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ – 24/OLYMPIC COOPERATION – 24»

Ανακοίνωση με αφορμή την επίσκεψη μαθητών σε στρατιωτική άσκηση που έλαβε χώρα στο Πετροχώρι Ξάνθης. Μπορείς να την κατεβάσεις σε μορφή pdf από εδώ.

 

ΓΙΑ ΤΗ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΜΑΘΗΤΩΝ ΣΤΗΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΑΣΚΗΣΗ «ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ – 24/OLYMPIC COOPERATION – 24»

Το ελληνικό κράτος προσδεμένο πλήρως στο άρμα του ΝΑΤΟ ακολουθεί πιστά τις εντολές του δυτικού ιμπεριαλισμού για τη Μ. Ανατολή, που ευθυγραμμίζονται με τα συμφέροντα του εγχώριου κεφαλαίου. Από τις ελληνικές φρεγάτες που συνδράμουν στην περιοχή της Ερυθράς Θάλασσας, τη μετατροπή της 1ης Στρατιάς στη Λάρισα σε συντονιστικό κέντρο της εν λόγω επιχείρησης, την ελληνική αποστολή αντιπυραυλικών συστημάτων και προσωπικού να τα στελεχώνει από το 2021 στη Σ. Αραβία, τις πολεμικές ασκήσεις συνεργασίας με το Ισραήλ στον ελλαδικό χώρο, μέχρι την υλική και πολιτική στήριξη του Ισραήλ και της γενοκτονίας που διαπράττει, το ελληνικό κράτος μετέχει ενεργά στην εν εξελίξει αιματοχυσία.

Παράλληλα συνεχίζει τις αποστολές όπλων στην Ουκρανία χρησιμοποιώντας την Αλεξανδρούπολη σαν ορμητήριο νατοϊκών στρατευμάτων για να συνδράμουν στην περιοχή, όσο ολόκληρος ο ελλαδικός χώρος τείνει να μετατραπεί σε νατοϊκή βάση, κρίσιμη για τους σχεδιασμούς της συμμαχίας λόγω της γεωγραφικής του θέσης, και εφαλτήριο στρατιωτικών δυνάμεων, όπως διαχρονικά συμβαίνει με τη βάση της Σούδας για την εμπλοκή στη Μ. Ανατολή.

Στις 20 Νοέμβρη πραγματοποιήθηκε στο Πετροχώρι Ξάνθης, η διακρατική στρατιωτική άσκηση «ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ – 24/OLYMPIC COOPERATION – 24». Στην άσκηση σύμφωνα με το ΓΕΕΘΑ συμμετείχαν φίλιες και σύμμαχες χώρες της Ελλάδας και συγκεκριμένα ένοπλες δυνάμεις από την Αλβανία, την Αρμενία, την Αυστρία, την Βουλγαρία, την Γαλλία, τη Γεωργία, την Ιορδανία και την Κύπρο. Με καθεστώς παρατηρητή συμμετείχαν τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, η Ιταλία, η Ινδία και η Σαουδική Αραβία. Όπως περιχαρής δήλωσε ο υπουργός άμυνας Νίκος Δένδιας, θα πρέπει να διδαχθούμε από τα μέτωπα της Ουκρανίας και του Ισραήλ και το Δ’ΣΣ που οργάνωσε την στρατιωτική άσκηση, το έκανε πράξη!

Δεν θα σταθούμε στο γεγονός ότι αποτελεί ύβρη προς το θεσμό της «Ολυμπιακής Εκεχειρίας» η ονομασία μιας προσομοίωσης πολέμου και θανάτου ως Ολυμπιακή Συνεργασία και μάλιστα από εθνικόφρονες- καραβανάδες μυημένους, τάχα, στο «αρχαίο πνεύμα αθάνατο». Θα σταθούμε όμως στο γεγονός ότι την άσκηση παρακολούθησαν μαθητές του 3ου ΓΕΛ Ξάνθης, με την συνοδεία των εκπαιδευτικών Νότας Γλυκερίας και του Αργύριου Διαμαντή. Μάλιστα επέλεξαν να βάλουν τα παιδιά σε άρματα μάχης, πολεμικά ελικόπτερα και άλλες μηχανές θανάτου.

Μέχρι σήμερα τα πολεμικά μέτωπα στην Ουκρανία και την Παλαιστίνη μετρούν εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς. Νέους και νέες της τάξης μας που γίνονται κρέας στα κανόνια των ιμπεριαλιστών, παιδιά που σκοτώνονται από τις έξυπνες βόμβες τους, νοσοκομεία σχολεία και κατοικίες που ισοπεδώνονται σε μια φρίκη δίχως τέλος. Οι μαθητές που σήμερα παρακολούθησαν το «θέαμα» και «ξεναγήθηκαν στα άρματα» είναι εκείνοι που σε ενδεχόμενη στρατιωτική εμπλοκή της χώρας θα καλεστούν να σκοτώσουν κάποιον συνομήλικο τους και αντίστοιχα να σκοτωθούν για τα συμφέροντα των εκάστοτε αφεντικών. Την ώρα που οι πολεμικοί εξοπλισμοί της χώρας γιγαντώνονται, ροκανίζοντας τις κοινωνικές μας ανάγκες, είναι τρομακτικό να ξεναγούμε τα παιδιά μας, στο σφαγείο που ετοιμάζεται για αυτά. Ακόμα περισσότερο, είναι αποτροπιαστικό αυτό να γίνεται με τη συνοδεία των δασκάλων τους, με την πλήρη υποστήριξη από την διεύθυνση εκπαίδευσης και την ανερυθρίαστη προβολή από τα τοπικά μμε.

Απέναντι στην ζοφερή αυτή εικόνα, εμείς επιλέγουμε να εστιάζουμε στην εικόνα της Δασκάλας Ελευθερίας Παλαιστίδου, που με αφορμή την Διεθνή Ημέρα Ειρήνης, στις 21 Σεπτέμβρη, έφτιαξε μαζί με τους μαθητές της, μια μεγάλη ζωγραφιά για την ειρήνη. Στο κέντρο της, έγραψαν δύο λέξεις: Λευτεριά στην Παλαιστίνη!

Ο διευθυντής εκπαίδευσης στη Δ΄ Αθήνας όπου εργάζεται η δασκάλα, έσπευσε στο σημείο για να αποκαταστήσει την τάξη και την κάλεσε σε απολογία. Σύμφωνα με τον διευθυντή της Διεύθυνσης Π.Ε. Δ’ Αθήνας, η δασκάλα υπέπεσε στο παράπτωμα της «παράβασης υπαλληλικού καθήκοντος», γιατί έπραξε αυτό που είναι δικαίωμα, αλλά και χρέος δικό της, αλλά και όλων των εκπαιδευτικών: να μιλήσει στα παιδιά για το δικαίωμα στην ειρήνη και την ελευθερία, αντί καθημερινά να δολοφονούνται από τις βόμβες, τη δίψα, την πείνα και τις αρρώστιες.

Εμείς ξεκάθαρα τασσόμαστε στο πλευρό της. Ο μόνος δρόμος για να αποφύγουμε το σφαγείο που μας ετοιμάζουν, είναι να στοχοποιήσουμε τις πολεμικές ασκήσεις και τα εξοπλιστικά προγράμματα, που ροκανίζουν τις κοινωνικές μας ανάγκες και προετοιμάζουν το έδαφος και περαιτέρω εμπλοκή της χώρας στον πόλεμο. Να μπλοκάρουμε τον πόλεμο κατά των μεταναστ(ρι)ών και να χτίσουμε σχέσεις αλληλεγγύης με τους καταπιεσμένους διεθνώς. Να σταθούμε απέναντι στην πολιτική που προετοιμάζει την ίδια μοίρα για όλους μας. Γιατί η μόνη προοπτική ουσιαστικής ειρήνευσης βρίσκεται στη οργάνωση, την αλληλεγγύη και την αντεπίθεση των από τα κάτω. Βρίσκεται και θα βρίσκεται πάντα στους δρόμους του αγώνα για ένα κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης, χωρίς διακρίσεις. Ένα κόσμο που θα φέρει την ειρήνη για όλη την ανθρωπότητα.

 

ΑΜΕΣΗ ΑΘΩΩΣΗ ΤΗΣ ΣΥΝΤΡΟΦΙΣΣΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥ ΠΟΥ ΣΥΝΕΛΗΦΘΗΣΑΝ ΣΤΙΣ 12/11/23 ΣΤΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ 17ΧΡΟΝΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛ.ΑΣ.

ΑΜΕΣΗ ΑΘΩΩΣΗ ΤΗΣ ΣΥΝΤΡΟΦΙΣΣΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥ ΠΟΥ ΣΥΝΕΛΗΦΘΗΣΑΝ ΣΤΙΣ 12/11/23 ΣΤΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ 17ΧΡΟΝΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛ.ΑΣ.

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΙΣ 17.12.24 ΣΤΙΣ 9.00 ΣΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΞΑΝΘΗΣ

ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ 14.12.24 ΣΤΙΣ 19.00 ΣΤΟΝ Α.Κ.Χ XANADU

Μπορείς να κατεβάσεις την παρακάτω ανακοίνωση σε μορφή pdf από εδώ.

Το βράδυ του Σαββάτου (11/11/2023), ο 17χρονος Ρομ Χρήστος Μιχαλόπουλος δολοφονείται εν ψυχρώ από μπάτσο στην περιοχή της Αλιάρτου στη Βοιωτία.

Τρία χρόνια μετά την δολοφονία του 18χρονου Νίκου Σαμπάνη (18 ετών), που τον γάζωσαν με 38 σφαίρες, δύο χρόνια μετά τη δολοφονία του Κώστα Φραγκούλη (16 ετών), που τον δολοφόνησαν για 20 ευρώ βενζίνη, όπου η «ανεξάρτητη» δικαιοσύνη αθώωσε άμεσα τους ένστολους δολοφόνους, ενώ το κράτος, με τη στήριξη των περισσότερων κομμάτων της βουλής, τους επιβράβευσε με χορήγηση έκτακτου επιδόματος 600 ευρώ, γίναμε ξανά στο ίδιο έργο θεατές.

Οι επίσημες ανακοινώσεις της ΕΛ.ΑΣ. από την πρώτη στιγμή έκαναν λόγο για «εκπυρσοκρότηση όπλου», για «θανάσιμο τραυματισμό υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες» κ.α. και σύσσωμα τα αστικά μ.μ.ε. αναπαράγουν το ίδιο αφήγημα στηριζόμενα στη εθνοτική ταυτότητα του θύματος. Συντηρούν και ενισχύουν τον αντιτσιγγανισμό, δίνοντας έτσι νομιμοποίηση για τις κρατικές δολοφονίες που ακολουθούν έναντι των πιο αδύναμων αυτής της κοινωνίας.

Σαν ελάχιστη απάντηση απέναντι στην ψυχρή δολοφονία του ανηλίκου, προχωρήσαμε το βράδυ της Κυριακής 12.11.2023 σε κάλεσμα σε συγκέντρωση – μικροφωνική και έπειτα πορεία γειτονιάς πέριξ του Α.Τ. Ξάνθης. Κατά την διάρκεια της πορείας φωνάχτηκαν και γράφτηκαν συνθήματα, καταδεικνύοντας τον διαχρονικά δολοφονικό χαρακτήρα της ελληνικής αστυνομίας.

Όταν η πορεία σταμάτησε έξω από το αστυνομικό τμήμα, για να καταδείξει το διαχρονικό δολοφονικό χαρακτήρα της ΕΛ.ΑΣ., οι μπάτσοι επιτέθηκαν με τραμπούκικους και μαφιόζικους όρους στα συγκεντρωμένα συντρόφια κάνοντας επτά προσαγωγές, δύο εκ των οποίων μετατράπηκαν σε συλλήψεις με το κατηγορητήριο της «επικίνδυνης σωματικής βλάβης» για την συντρόφισσα (έπρεπε άλλωστε κάπως να δικαιολογήσουν τα τραύματά της) και την «απόπειρα πρόκλησης σωματικής βλάβης» για τον σύντροφο, καθώς και «διατάραξη οικιακής ειρήνης, «διατάραξη λειτουργίας Υπηρεσίας» και «οπλοκατοχή» (για τις σημαίες), «αντίσταση κατά της αρχής» καθώς και οπλοχρησία. Αφού δε δίστασαν να χτυπήσουν λυσσαλέα αγωνιστές και αγωνίστριες, συνέχισαν με υβριστικούς και σεξιστικούς σχολιασμούς καθώς και απειλές. Τέλος, απέρριπταν ειρωνικά μέχρι και το πρωί το αίτημα της συντρόφισσας να μεταφερθεί στο νοσοκομείο, όπου και εν τέλη νοσηλεύτηκε.

Είναι γνωστός στον κόσμο του αγώνα ο τρόπος που κινούνται οι διωκτικές αρχές με στόχο να τρομοκρατήσουν και να καταστείλουν όσους αγωνίζονται.

Μέσα σε ένα πλαίσιο ασφυκτικό, ακραίας καταστολής, καθημερινής βίας σε όλα τα επίπεδα και διάχυτου φόβου, όπου η ανθρώπινη ζωή υποτιμάται όλο και πιο έντονα, η αντίσταση αποτελεί μονόδρομο. Σε κάθε πτυχή της ζωής μας, ο κρατικός μηχανισμός βασανίζει, κακοποιεί, βιάζει, τραμπουκίζει και ΔΟΛΟΦΟΝΕΙ. Αν είσαι Ρομά, η ζωή σου δε μετράει, αν είσαι μετανάστρια σε βιάζουν και σε σκοτώνουν στα σύνορα, αν είσαι ΛΟΑΤΚΙ+ σε δολοφονούν μέρα μεσημέρι στην Ομόνοια.

Δεν ξεχνάμε τις κρατικές δολοφονίες, του Βασίλη Μάγγου, του Νίκου Σαμπάνη, του Κώστα Φραγκούλη, του Κώστα Μανιουδάκη, της Zackie Oh, του Ιάκωβου Κούμη, της Σταματίνας Κανελλοπούλου, του Μιχάλη Καλτεζά, του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, της Κατερίνας Γκουλιώνη και τόσων άλλων θυμάτων της κρατικής εξουσίας. Δεν ξεχνάμε τους τουλάχιστον 600 μετανάστες που έπνιξε το λιμενικό στα ανοιχτά της Πύλου, τις μετανάστριες που χάνουν τη ζωή τους καθημερινά στα θαλάσσια και τα χερσαία σύνορα, στην προσπάθεια για μια καλύτερη ζωή μακριά από τις βόμβες του ΝΑΤΟ. Δεν ξεχνάμε τα θύματα του κρατικού/ καπιταλιστικού εγκλήματος στα Τέμπη. Όσους δεν «αντέχει» το δημόσιο σύστημα υγείας, τους 113 που έχασαν τη ζωή τους στα λεγόμενα «εργατικά ατυχήματα» στα κάτεργα των αφεντικών από τις αρχές του ‘24. Όσων περισσεύουν και όσων δε χωράνε στα καλούπια τους.

Μέσα σε αυτό το καθεστώς πλήρους υποτίμησης της ζωής όσων βρίσκονται στο περιθώριο, ένα σπρέι είναι η ελάχιστη απάντηση μπροστά σε μια ακόμα κρατική δολοφονία. Με όπλο μας την αλληλεγγύη και τη συντροφικότητα, θα το ξανακάναμε χωρίς φόβο, παρά τη συμμορίτικη απάντηση των μπάτσων, τις συλλήψεις και την καταστολή και θα το ξανακάνουμε όσες φορές κι αν χρειαστεί.

Κόντρα στην κρατική τρομοκρατία, την κοινωνική απονέκρωση που επιβάλλουν και τη νομιμοποίηση ακόμα και της εν ψυχρώ δολοφονίας των πλέον καταπιεσμένων, απαντάμε με την οργάνωση της κοινωνικής και ταξικής αντεπίθεσης.

ΑΜΕΣΗ ΑΘΩΩΣΗ ΤΗΣ ΣΥΝΤΡΟΦΙΣΣΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥ

ΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΙ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΔΕΝ ΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ

ΚΑΜΙΑ ΚΡΑΤΙΚΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΔΕ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΗ

πέλοτο- αυτόνομο στέκι Ξάνθης

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟ ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΝΙΚΟ ΡΩΜΑΝΟ

Διασυλλογική ανακοίνωση για τον Νίκο Ρωμανό και την υπόθεση των Αμπελοκήπων που μοιράστηκε στην αντανακλαστική συγκέντρωση αλληλεγγύης στις 23/11. Μπορείς να την κατεβάσεις σε μορφή pdf από  εδώ.

 

Τη Δευτέρα 18/11 ο σύντροφος Νίκος Ρωμανός συλλαμβάνεται έξω από το σπίτι του με πρόσχημα ενός δαχτυλικού αποτυπώματος σε εξωτερικό μέρος σακούλας (!) που βρέθηκε στο διαμέρισμα όπου συνέβη η έκρηξη στους Αμπελόκηπους. Την Παρασκευή 22/11 η αστική δικαιοσύνη αποφάσισε να τον προφυλακίσει βάζοντας τον αγωνιστή Ν. Ρωμανό ξανά στο στόχαστρο. Η εξέλιξη αυτή δεν είναι τυχαία, αλλά αποτελεί μια εσκεμμένη απόφαση με σκοπό την πλήρη στοχοποίηση ενός αναρχικού αγωνιστή με συνεπή στάση και δράση όλα αυτά τα χρόνια.

Το τελευταίο διάστημα, με αφορμή την υπόθεση των Αμπελοκήπων, το κράτος βρήκε την ευκαιρία να επιδοθεί σε ένα κρεσέντο καταστολής. Από «προληπτικές» προσαγωγές που μετατρέπονται σε συλλήψεις, παρακολουθήσεις συντροφισσών, μέχρι διώξεις αγωνιστών με στημένα κατηγορητήρια είναι κάποια από τα παραδείγματα κατασταλτικών επιχειρήσεων και μεθοδεύσεων τρομοκρατίας. Ταυτόχρονα, τα ΜΜΕ έδρασαν σε αγαστή συνεργασία. Σπιλώνοντας, αρχικά, τη μνήμη του συντρόφου Κυριάκου, λέγοντας πως «καλύτερα που πέθανε ένας, από το να σκοτώνονταν τόσοι», καλλιεργούν την απαιτούμενη τρομοϋστερία, στρώνοντας το έδαφος για τη σύλληψη του Ν. Ρωμανού και κατ’ επέκταση για τις επόμενες διώξεις αγωνιστών και πολιτικών χώρων.

Το ίδιο κράτος που, μεταξύ αναρίθμητων σκανδάλων, συγκάλυψε την κρατική- καπιταλιστική δολοφονία στα Τέμπη, που συγκάλυψε τους παιδοβιαστές Μίχο και Λιγνάδη, συκοφαντεί και κατηγορεί τον αναρχικό Ν. Ρωμανό από ένα δαχτυλικό αποτύπωμα σε μια πλαστική σακούλα. Η στοχοποίηση του συντρόφου Ν. Ρωμανού αποτελεί στοχοποίηση προς όλο το κίνημα. Και με τη σειρά της, η στοχοποίηση προς το κίνημα, αποτελεί επίθεση προς την κοινωνία και ιδιαίτερα προς τα κομμάτια εκείνα που αγωνίζονται, αλλά και σε αυτά που βρίσκονται στο περιθώριο.

Απέναντι, λοιπόν, στους σχεδιασμούς του κράτους και των εντολοδόχων του, με όχημα την ισότητα και την αλληλεγγύη να πάρουμε θέση μάχης. Απέναντι στο νέο κύμα καταστολής και κρατικής τρομοκρατίας να οργανώσουμε την αντίσταση μας και να αγωνιστούμε συλλογικά. Είμαστε στο πλευρό του Νίκου Ρωμανού, ο οποίος αντιμετωπίζει το ενδεχόμενο «σπασίματος» των όρων αποφυλάκισης του απ’ το 2019. Να παλέψουμε για την απελευθέρωση του και για την απελευθέρωση όλων των διωκόμενων συντρόφων απ’ τα χέρια του κράτους!

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟ ΝΙΚΟ ΡΩΜΑΝΟ!
ΜΠΑΤΣΟΙ – ΔΙΚΑΣΤΕΣ – ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ ΚΑΤΩ ΤΑ ΞΕΡΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΣΥΝΤΡΟΦΙΣΣΕΣ ΜΑΣ

ΤΙΜΗ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΣΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΚΥΡΙΑΚΟ ΞΥΜΗΤΗΡΗ!

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΕΝΗ ΣΥΝΤΡΟΦΙΣΣΑ ΜΑΡΙΑΝΝΑ Μ. ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΔΥΟ ΠΡΟΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΥΣ ΠΟΥ ΔΙΩΚΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗΤΩΝ ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΩΝ

ΑΠΕΡΓΙΑ 20/11: ΟΛΕΣ/ΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ!

Προκήρυξη και κάλεσμα στην απεργιακή συγκέντρωση στις 20 Νοέμβρη. Μπορείς να την κατεβάσεις σε μορφή pdf από εδώ.

 

 

ΑΠΕΡΓΙΑ 20/11: ΟΛΕΣ/ΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ!

Από την ακρίβεια, τους πλειστηριασμούς και την εκτίναξη των ενοικίων, την έλλειψη στοιχειωδών μέτρων ασφαλείας στους εργασιακούς χώρους που έχει οδηγήσει σε εκατοντάδες εργατικά ατυχήματα και δολοφονίες (114 εργατικές δολοφονίες απ’ την αρχή του έτους), την ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής δράσης και τις διώξεις εις βάρος αγωνιστ(ρ)ιών, μέχρι την πολεμική απειλή και τον κοινωνικό εκφασισμό, τα πράγματα γίνονται ολοένα και πιο ξεκάθαρα: Κράτος και Κεφάλαιο επιτίθενται καθημερινά εναντίον της κοινωνικής βάσης με ένα και μόνο σκοπό˙ τη διαφύλαξη των κερδών των εκμεταλλευτών μας.

Το σύνολο των αντικοινωνικών πολιτικών που έχουν επιβληθεί, με στόχαστρο την τάξη μας, αποκλείει καθημερινά την κοινωνική βάση από δικαιώματα και κατακτήσεις προηγούμενων δεκαετιών. Οι τελευταίοι αντεργατικοί νόμοι που αφενός επεκτείνουν και ελαστικοποιούν το ωράριο και αφετέρου χτυπούν το δικαίωμα στην απεργία, αποτελούν επισφράγισμα της νεοφιλελεύθερης επέλασης με σκοπό το ξεζούμισμα και την περαιτέρω εκμετάλλευση της τάξης μας. Σε αυτήν την κατεύθυνση βρίσκεται η χρόνια υποβάθμιση του ΕΣΥ που πετάει εκτός υπηρεσιών υγείας όσους δεν έχουν να πληρώσουν, ανοίγοντας παράλληλα το δρόμο για την κερδοφορία του ιδιωτικού τομέα που αισχροκερδεί εις βάρος όσων έχουν ανάγκη δημόσιας και δωρεάν υγειονομικής και φαρμακευτικής περίθαλψης. Παράλληλα, οι ίδιοι αντεργατικοί νόμοι, σε συνδυασμό με το νέο πειθαρχικό κώδικα των δημόσιων υπαλλήλων (Ν.3528/2007), τείνουν να καθιερώσουν ένα νέο κλίμα αυταρχισμού, επισφάλειας και τρομοκρατίας στα σχολεία για όσους εκπαιδευτικούς σηκώσουν κεφάλι ενάντια στις επιταγές του υπουργείου παιδείας. Στο ίδιο πλαίσιο ήρθε και ο νόμος για το «Ελεύθερο Πανεπιστήμιο», οδηγώντας στην πλήρη εμπορευματοποίηση της παιδείας και την περαιτέρω υποβάθμιση του δημόσιου πανεπιστημίου.

 Μέσα σε αυτόν τον κυκεώνα νεοφιλελεύθερων αναδιαρθρώσεων,  το κράτος σε αγαστή συνεργασία με την ντόπια και ξένη αστική τάξη αβαντάρουν τα εθνικά αντανακλαστικά μέσω δαπανών για εξοπλιστικά, πολεμικές ασκήσεις και διακρατικά παιχνίδια για τις ΑΟΖ και τα συμφέροντα των μεγαλοαφεντικών, όσο η κοινωνική βάση δυσκολεύεται να τα βγάλει πέρα για το ρεύμα, το ενοίκιο, το σούπερ-μάρκετ, εν μέσω της ακρίβειας και της φτωχοποίησης που οι ίδιοι της έχουν επιβάλλει.

Σε μια εποχή, λοιπόν, που η τάξη μας υποφέρει από τη φτώχεια, την ανέχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό από βασικά για την επιβίωση αγαθά, η ταξική οργάνωση και η συλλογική δράση είναι η μόνη λύση για να βγούμε από αυτό το ζόφο. Μέσα απ’ την οργάνωση στη βάση, στους χώρους εργασίας, στα σωματεία μας και τις εργατικές συνελεύσεις, να πάμε κόντρα στα συμφέροντα των αφεντικών. Να εμπνευστούμε από τους πρόσφατους μαζικούς εργατικούς αγώνες, από τους ντελιβεράδες και τους ναυτεργάτες, μέχρι τους εργαζόμενους στα τηλεφωνικά κέντρα, που με τους αγώνες τους αποδεικνύουν στην πράξη πως αν οργανωθούμε και αγωνιστούμε συλλογικά μπορούμε να πάρουμε πίσω όλα όσα μας ανήκουν. Ιδιαίτερα, οι εργαζόμενοι στην εταιρεία Teleperformance παλεύουν μαζικά και μαχητικά αποφασίζοντας επέκταση της απεργίας σε 48ωρη (19-20/11) μέχρι τη νίκη και πλήρη ικανοποίηση των δίκαιων αιτημάτων τους.

Σε ένα σύστημα που προσπαθεί να επιβάλλει τον θάνατό μας ως κανονικότητα, από τα εργατικά «ατυχήματα», τους νεκρούς λόγω διάλυσης του ΕΣΥ και τις κρατικές δολοφονίες (ΜΜΜ, πλημμύρες, φωτιές), μέχρι τη συμμετοχή σε πολέμους, να υψώσουμε ανάστημα. Κόντρα στην απογοήτευση και την εργασιακή δυστοπία να οργανωθούμε στη βάση και να χτίσουμε αναχώματα κόντρα στην υποτίμησή των ζωών μας. Να διώξουμε τον φόβο, και να διεκδικήσουμε δουλειά με δικαιώματα και συνθήκες εργασίας που δε θα μας κάνουν να φοβόμαστε για το αν θα καταφέρουμε να γυρίσουμε σπίτι απόψε. Με φάρο μας την αλληλεγγύη και την αυτοοργάνωση να δομήσουμε στην πράξη τη δικιά μας αντιπρόταση απέναντι στην κρατική-καπιταλιστική δυστοπία. Να βρεθούμε στους δρόμους του αγώνα, σε κάθε σχολείο, σχολή, γειτονιά οργανώνοντας την κοινωνική αυτοάμυνα και διεκδικώντας ότι μας ανήκει. Μόνη λύση οι συλλογικοί αγώνες.

ΝΑ ΜΗ ΣΥΝΗΘΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ, ΟΙ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΟΥΣ

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ – ΜΕ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΤΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ, ΜΕ ΣΤΗΣΙΜΟ ΕΡΓΑΤΙΚΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΩΝ

ΜΟΝΟ ΑΝ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΜΕ ΣΥΛΛΟΓΙΚΑ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΟΥΜΕ ΌΛΑ ΌΣΑ ΜΑΣ ΑΝΑΛΟΓΟΥΝ!

ΟΙ ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ ΤΟΥ ΜΟΧΑΜΕΝΤ ΚΑΙ ΤΟΥ ΜΙΑ ΔΕΝ ΘΑ ΜΕΙΝΟΥΝ ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΕΣ – ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ / ΑΝΤΙΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΑΒΒΑΤΟ 12.10 ΣΤΗΝ Κ. ΠΛΑΤΕΙΑ ΣΤΙΣ 12:00

Διασυλλογική ανακοίνωση και κάλεσμα για τις κρατικές δολοφονίες του Mohammad Kamran Ashiq στο Α.Τ. Άγιου Παντελεήμονα και του Mia Harizul στο Α.Τ. Ομόνοιας. Μπορείς να την κατεβάσεις σε μορφή pdf από εδώ.

 

 

 

ΟΙ ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ ΤΟΥ ΜΟΧΑΜΕΝΤ ΚΑΙ ΤΟΥ ΜΙΑ ΔΕΝ ΘΑ ΜΕΙΝΟΥΝ ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΕΣ

Δύο δολοφονίες μεταναστών μέσα σε δύο βδομάδες

Την Πέμπτη 26/9 γνωστοποιείται η δολοφονία του Μοχάμεντ Καμράν Ασίκ, εργάτη μετανάστη από το Πακιστάν, στο ΑΤ Αγίου Παντελεήμονα. Πιο συγκεκριμένα, ο Μοχάμεντ ήταν εξαφανισμένος από τις 13/9, με τους δικούς του ανθρώπους να μην έχουν καμία δυνατότητα επικοινωνίας μαζί του, βρισκόταν υπό αστυνομική κράτηση και μεταφερόταν σε διάφορα τμήματα του κέντρου της Αθήνας και τα δικαστήρια της Ευελπίδων, με τελευταίο αυτό του Αγίου Παντελεήμονα. Ο Μοχάμεντ βρέθηκε νεκρός το Σάββατο 21/9 μέσα στο τμήμα, γεμάτος μώλωπες, εκδορές και πρηξίματα από χτυπήματα σε όλο του το σώμα. Με το που γίνεται γνωστή η είδηση, οι μπάτσοι βγάζουν ανακοίνωση ότι πέθανε από παθολογικά αίτια, σε χώρο προσωρινής κράτησης, που όλως τυχαίως, είναι ο μοναδικός χώρος χωρίς κάμερες, ενώ όσο βγαίνουν νέες πληροφορίες για την βάναυση δολοφονία του Μοχάμεντ, επιστρατεύονται νέα αφηγήματα για την συγκάλυψή της. Την 1η Οκτώβρη, μία εβδομάδα μετά από την δολοφονία του Μοχάμεντ ανακοινώνεται από την αστυνομία η υποτιθέμενη αυτοκτονία ενός μετανάστη μέσα στο περιβόητο ΑΤ Ομόνοιας. Το όνομα του ήταν Mia Harizul, 29 χρονών από το Μπαγκλαντές.

Περί ΑΤ Ομόνοιας και ΑΤ Αγίου Παντελεήμονα

Το ΑΤ Αγ. Παντελεήμονα έχει να επιδείξει μια μακροσκελή λίστα ρατσιστικής αστυνομικής βίας, βασανισμών, συγκάλυψης, ακροδεξιάς διαπλοκής και διαφθοράς. Πιο συγκεκριμένα, το 2004 καταγγέλθηκαν από δύο Αφγανούς πρόσφυγες βασανιστήρια, όπως φάλαγγα, από μπάτσους μέσα στο τμήμα. Παράλληλα, δεν ξεχνάμε τις σχέσεις και τη συνεργασία μεταξύ των μπάτσων του ΑΤ με τοπικές δομές του οργανωμένου εγκλήματος και τη Χρυσή Αυγή. Ενδεικτικά το 2009, η αστυνομία είτε συγκάλυπτε είτε βοηθούσε ενεργά στα πογκρόμ και στους ξυλοδαρμούς μεταναστών που διεξήγαγε η Χ.Α. και οι υποστηρικτές της. Ακόμη σημαντικό να αναφερθεί είναι η σύλληψη του Θανάση Σκάρα, πρώην διοικητή του Α.Τ. Αγίου Παντελεήμονα το 2013, μαζί με μέλος της Χρυσής Αυγής, για εμπλοκή σε υπόθεση λαθρεμπορίου, διακίνησης ναρκωτικών και ξεπλύματος χρημάτων. Όσον αφορά το κολαστήριο της Ομόνοιας η λίστα είναι ατελείωτη. Μερικά παραδείγματα των εγκλημάτων που έχουν διαπραχθεί μέσα στο ΑΤ Ομόνοιας είναι η κακοποίηση ανήλικων μεταναστών, δολοφονίες και βασανισμοί Ρομά ατόμων. Με τα πιο πρόσφατα να είναι η δολοφονία του Ebuka το 2019, ο βιασμός 19χρονής εντός του ΑΤ και η συμμετοχή των μπάτσων στην δολοφονία της Zackie.

Πόλεμος κατά των μεταναστριών

Οι δολοφονίες μεταναστών μέσα στα ΑΤ είναι κομμάτι ενός καθημερινού πολέμου που διεξάγει το ελληνικό κράτος είτε στα σύνορα, είτε στην θάλασσα, είτε και μέσα στα αστικά κέντρα. Μερικές από τις θανατοπολιτικές του ελληνικού κράτους για την εξόντωση των μεταναστριών αποτελούν οι καθημερινές επαναπροωθήσεις, οι απαγωγές και ομηρίες μεταναστών στα σύνορα, η βύθιση σκαφών από το λιμενικό (με αποκορύφωμα το ναυάγιο της Πύλου), ο εγκλεισμός μέσα σε άθλιες συνθήκες στα κέντρα κράτησης μεταναστών, μέχρι και οι επιχειρήσεις σκούπας στα κέντρα της πόλης. Την ίδια ώρα, το ελληνικό κράτος μαζί με το ΝΑΤΟ και την υπόλοιπη Ευρωπαϊκή Ένωση συμμετέχουν ενεργά στην πολεμική κατάσταση στην Μέση Ανατολή και στην γενοκτονία του Παλαιστινιακού λαού, μέσω της μεταφοράς όπλων, καυσίμων και αγαθών όσο και με την αποσιώπηση των εγκλημάτων του σιωνιστικού κράτους του Ισραήλ.

Μέσα στο κρεσέντο βίας, ρατσισμού και πολεμόχαρου κλίματος του Ελληνικού κράτους προς τους μετανάστες, εμείς οφείλουμε να γίνουμε ανάχωμα και να μην παραμείνουμε απλοί θεατές. Ενάντια στη φασιστική όξυνση εντός κι εκτός Ελλάδας, που σε μια περίοδο γενικευμένης κρίσης βρίσκει τον εχθρό στα πιο καταπιεσμένα στρώματα της σάπιας αυτής κοινωνίας. Οι δολοφονίες του Μοχάμεντ και του Μία δεν θα μείνουν αναπάντητες. Στεκόμαστε πλάι στις μετανάστριες και είμαστε πάντα απέναντι στον ρατσιστικό οχετό του ελληνικού κράτους.

ΜΕ ΤΙΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΡΙΕΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ – ΚΑΜΙΑ ΕΙΡΗΝΗ ΧΩΡΙΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ

ΚΑΜΙΑ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΔΕΝ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΗ- ΜΠΑΤΣΟΙ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ

Αυτόνομο Στέκι Ξάνθης
Πέλοτο

Η ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΑΜΜΟΣ ΣΤΑ ΓΡΑΝΑΖΙΑ ΤΩΝ ΠΟΛΕΜΙΚΩΝ ΜΗΧΑΝΩΝ

Ανακοίνωση που μοιράστηκε στην αντιπολεμική συγκέντρωση της Πέμπτης 10/10. Μπορείς να την κατεβάσεις σε μορφή pdf από εδώ.

 

Η όξυνση των διακρατικών συγκρούσεων, από την Ουκρανία και τη Ρωσία, μέχρι την επίθεση που διεξάγει το Ισραήλ στη Μ. Ανατολή, σηματοδοτεί για το πολυεθνικό προλεταριάτο από τη μία περεταίρω θάνατο, εκτοπισμό και προσφυγιά και από την άλλη ένταση της υποτίμησης, της φτώχειας και της εξαθλίωσης.

Το κράτος του Ισραήλ, όσο επιχειρεί τη γενοκτονία του Παλαιστινιακού λαού, που μετρά πάνω από 40.000 νεκρούς, διευρύνει την επίθεση στο Λίβανο, δολοφονώντας εκατοντάδες αμάχων, και στο Ιράν ετοιμάζοντας εκ νέου επίθεση. Επιδιώκει έτσι, να αναδειχθεί σε ηγέτιδα δύναμη, που θα εξασφαλίζει παράλληλα τα συμφέροντα των ΗΠΑ/ΝΑΤΟ, στην περιοχή.

Το ελληνικό κράτος προσδεμένο πλήρως στο άρμα του ΝΑΤΟ ακολουθεί πιστά τις εντολές του δυτικού ιμπεριαλισμού για τη Μ. Ανατολή, που ευθυγραμμίζονται με τα συμφέροντα του εγχώριου κεφαλαίου. Από τις ελληνικές φρεγάτες που συνδράμουν στην περιοχή, τη μετατροπή της 1ης  Στρατιάς στη Λάρισα σε συντονιστικό κέντρο της εν λόγω επιχείρησης, την ελληνική αποστολή αντιπυραυλικών συστημάτων και προσωπικού να τα στελεχώνει από το 2021 στη Σ. Αραβία, τις πολεμικές ασκήσεις συνεργασίας με το Ισραήλ στον ελλαδικό χώρο, μέχρι την υλική και πολιτική στήριξη του Ισραήλ και της γενοκτονίας που διαπράττει, το ελληνικό κράτος μετέχει ενεργά στην εν εξελίξει αιματοχυσία.

Παράλληλα συνεχίζει τις αποστολές όπλων στην Ουκρανία χρησιμοποιώντας την Αλεξανδρούπολη σαν ορμητήριο νατοϊκών στρατευμάτων για να συνδράμουν στην περιοχή, όσο ολόκληρος ο ελλαδικός χώρος τείνει να μετατραπεί σε νατοϊκή βάση, κρίσιμη για τους σχεδιασμούς της συμμαχίας λόγω της γεωγραφικής του θέσης, και εφαλτήριο στρατιωτικών δυνάμεων, όπως διαχρονικά συμβαίνει με τη βάση της Σούδας για την εμπλοκή στη Μ. Ανατολή.

Προέκταση αυτού του πολέμου είναι ο πόλεμος που έχουν κηρύξει τα κράτη με τις επιταγές της ΕΕ εναντίων των μεταναστών. Όσο εντείνεται η πολεμική αναβάθμιση, τα σύνορα θωρακίζονται έχοντας μετατρέψει τη Μεσόγειο σε ένα απέραντο νεκροταφείο. Το ελληνικό κράτος, λόγω και της γεωγραφικής του θέσης, λειτουργεί ως προμετωπίδα στις δολοφονίες αυτές, με τις αλλεπάλληλες δολοφονικές επαναπροωθήσεις, το ανθρωποκυνηγητό στα σύνορα, τις απάνθρωπες συνθήκες κράτησης. Ήταν μόλις ένα χρόνο πριν, όπου το ελληνικό λιμενικό έπνιξε πάνω από 600 ανθρώπους στα ανοιχτά τις Πύλου, η μαζικότερη δολοφονία με τη σφραγίδα του ελληνικού κράτους και της ΕΕ στη σύγχρονη ιστορία.

Είναι τα ίδια κράτη που γεννούν τους πολέμους και εμπλέκονται σε επεμβάσεις σε Μ. Ανατολή, Ασία και Αφρική, και όσοι άνθρωποι καταφέρουν να ξεφύγουν από τον ρημαγμένο τόπο που αφήνουν πίσω, δολοφονούνται από τα ίδια, στα ευρωπαϊκά σύνορα, είτε φυλακίζονται, βασανίζονται και επαναπροωθούνται. Όσο, δηλαδή, το ελληνικό κράτος στηρίζει την επίθεση που διεξάγει το Ισραήλ στη Μ. Ανατολή, θωρακίζει παράλληλα τα σύνορα του απέναντι σε όσες και όσους καταφέρουν να διαφύγουν για να γλιτώσουν από τις ισραηλινές βόμβες.

Η πολεμική αναβάθμιση, ώστε να συμβούν τα παραπάνω αναίμακτα, ολοκληρώνεται με την επίθεση στο εσωτερικό. Οι έμμεσες συνέπειες του πολέμου, όπως η περαιτέρω φτωχοποίηση, επιβάλλουν για τα κράτη και την όξυνση της καταστολής αλλά και την προώθηση του κοινωνικού εκφασισμού σαν αντίβαρο στις κοινωνικές και ταξικές διεκδικήσεις. Επιχειρείται έτσι, να παύσει κάθε φωνή που διεκδικεί και διαμαρτύρεται για τα αυτονόητα, και να νομιμοποιηθεί σε ένα συλλογικό συνειδητό η μισαλλοδοξία, ο μιλιταρισμός, οι κρατικές δολοφονίες μεταναστών και εν τέλη η ίδια η εμπλοκή στον πόλεμο.

Έχουμε καθήκον να χτίσουμε ένα πλατύ, ταξικό – διεθνιστικό – αντιφασιστικό – αντιπολεμικό κίνημα ως τη μόνη προοπτική για την ουσιαστική σύγκρουση με την πολιτική του πολέμου. 

Να μπλοκάρουμε την οποιαδήποτε στήριξη στο κράτος του Ισραήλ. Να υψώσουμε την αλληλεγγύη στην παλαιστινιακή αντίσταση που εκπέμπει την προοπτική για την αντίσταση των από τα κάτω διεθνώς απέναντι στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, την κρατική τρομοκρατία, το φασισμό, τη φτώχεια και την εξαθλίωση.

Να στοχοποιήσουμε τις πολεμικές ασκήσεις και τα εξοπλιστικά προγράμματα, που ροκανίζουν τις κοινωνικές μας ανάγκες και προετοιμάζουν το έδαφος και περαιτέρω εμπλοκή της χώρας στον πόλεμο. Να μπλοκάρουμε τον πόλεμο κατά των μεταναστ(ρι)ών και να χτίσουμε σχέσεις αλληλεγγύης με τους καταπιεσμένους διεθνώς. Να σταθούμε απέναντι στην πολιτική που προετοιμάζει την ίδια μοίρα για όλους μας.

Γιατί η μόνη προοπτική ουσιαστικής ειρήνευσης βρίσκεται στη οργάνωση, την αλληλεγγύη και την αντεπίθεση των από τα κάτω. Βρίσκεται και θα βρίσκεται πάντα στους δρόμους του αγώνα για ένα κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης, χωρίς διακρίσεις. Ένα κόσμο που θα φέρει την ειρήνη για όλη την ανθρωπότητα.

6 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΖΑΚ / ΤΗΣ ZACKIE-OH!

Κείμενο που μοιράστηκε στη συγκέντρωση για τα έξι χρόνια από τη δολοφονία της Zackie-oh. Μπορείς να το κατεβάσεις σε μορφή pdf από εδώ.

6 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΖΑΚ / ΤΗΣ ZACKIE-OH!

Έξι χρόνια μετά το μεσημέρι της 21ης Σεπτέμβρη του ’18 όταν ο 33χρονος Ζακ Κωστόπουλος βρίσκεται εγκλωβισμένος κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες και σε εμφανή κατάσταση αδυναμίας και πανικού μέσα σε κοσμηματοπωλείο στην Ομόνοια. Στην απέλπιδα προσπάθεια του να απεγκλωβιστεί και να βγει έξω μέσω της τζαμαρίας, δέχεται απανωτά χτυπήματα και στην ουσία λιντσάρεται σε κοινή θέα από τον ιδιοκτήτη Δημόπουλο και ένα τουλάχιστον ακόμη άτομο, ιδιοκτήτη παρακείμενου καταστήματος και φασίστα, μέλος της ακροδεξιάς οργάνωσης «Πατριωτικό Μέτωπο», Χορταριά. Αφού ο πρώτος γύρος του προπηλακισμού του διακόπτεται μετά από την παρέμβαση περαστικών και ο Ζακ προσπαθεί αιμόφυρτος από τα γυαλιά και τα χτυπήματα να σηκωθεί και να απομακρυνθεί, δέχεται δεύτερο γύρο χτυπημάτων με κλοτσιές και γκλοπιές από τα ένστολα καθάρματα της ΔΙΑΣ, προκειμένου να του φορέσουν χειροπέδες. Αποτέλεσμα όλων αυτών, ο Ζακ να υποκύψει στα τραύματα του και να μεταφερθεί νεκρός πλέον στο νοσοκομείο.

Σήμερα, όλοι οι αστυνομικοί που συμμετείχαν στην δολοφονία έχουν αθωωθεί σε ένα κατηγορητήριο για θανατηφόρα σωματική βλάβη και όχι για ανθρωποκτονία εκ προθέσεως.

Ο Ζακ, η Zackie δολοφονήθηκε για τις πολλαπλές ταυτότητες που έφερε, όντας ενεργό μέλος και ακτιβιστής της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας και του αγώνα κατά του στιγματισμού των οροθετικών ατόμων και εκφραζόταν πολιτικά ενάντια, τόσο στην καταπίεση της πατριαρχίας και της ομοφοβίας, όσο και στην γάγγραινα του ρατσισμού και του φασισμού. Στο πρόσωπο της συνυπάρχουν όλα όσα δεν υπακούν στην κυρίαρχη κανονικότητα. Παρ’ όλη αυτή την προσπάθεια η δολοφονία να περάσει στα ψιλά, όπως τόσες άλλες περιπτώσεις ανθρώπων, που δεν χωράνε στα κυρίαρχα κοινωνικά πρότυπα, κάτι τέτοιο δεν κατέστη δυνατό λόγω του βίντεο, που υπήρχε ως πειστήριο, αλλά κυρίως λόγω της δημόσιας ταυτότητας του Ζακ Κωστόπουλου.

Ο καπιταλισμός βρίσκεται σε σήψη. Η όξυνση των διακρατικών ανταγωνισμών και η συμμετοχή του ελληνικού κράτους στον πόλεμο, ο θάνατος που σπέρνουν οι κρατικές πολιτικές, η γενικευμένη ανασφάλεια, ο φόβος, τα απανωτά σοκ, η βίαιη φτωχοποίηση έφεραν στην επιφάνεια τα πιο κτηνώδη ένστικτα ενός αντιδραστικού και μικροαστικού κομματιού της κοινωνίας, που είδε την γη να φεύγει κάτω από τα πόδια του και προσπάθησε με όλα τα μέσα να διατηρήσει την κοινωνική και ταξική του θέση. Έτσι παράλληλα με την ενορχηστρωμένη άνοδο των ιδεολογημάτων του εθνικισμού, του ρατσισμού και της ομοφοβίας, απαξιωθήκαν οι κοινωνικές αξίες της αλληλεγγύης και της αξιοπρέπειας και αναδείχθηκαν αυτές της ιδιώτευσης, του κοινωνικού δαρβινισμού, του φόβου και του μίσους για τον αδύναμο και τον διαφορετικό, της αναγωγή της ιδιοκτησίας σε υπέρτατο αγαθό, της υιοθέτησης της κρατικής βαρβαρότητας και της αποδοχής του φασισμού σε ρυθμιστή της κοινωνικής ζωής.

Η εσωτερίκευση και κανονικοποίηση αυτού του σάπιου αξιακού συστήματος άφησε το χώρο για την ωμή δολοφονία του Αντώνη στο λιμάνι του Πειραιά, όπου σπρώχτηκε και αφέθηκε να πνιγεί σε κοινή θέα, μπροστά σε σαστισμένα βλέμματα και ανοιχτές κάμερες, όπως και η Ζάκι. Πέντε χρόνια αργότερα από μια δολοφονία που προσπάθησαν να ξεπλύνουν ενεργοποιώντας βαθιά ριζωμένα τοξικοφοβικά αντανακλαστικά, το ελληνικό κράτος δολοφονεί τον Κώστα Μανιουδάκη, με τους μπάτσους Χανίων να τον σκοτώνουν στο ξύλο. Ο βιασμός στο Α.Τ. Ομόνοιας, οι αλλεπάλληλες γυναικοκτονίες, η φασιστική επίθεση στη Θεσσαλονίκη εναντίων δύο ατόμων ΛΟΑΤΚΙ+. Τα φασιστικά πογκρόμ στον Έβρο την προηγούμενη χρονιά, όσο οι πυρκαγιές μαίνονταν, οι τουλάχιστον 20 μετανάστες που βρέθηκαν απανθρακωμένοι στο δάσος της είναι μόνο κάποια από τα στιγμιότυπα της προηγούμενης περιόδου που αποτυπώνουν την εδραίωση της πατριαρχικής και ρατσιστικής βίας που τείνει να γίνει κανονικότητα μέσα σε ένα πλαίσιο γενικευμένου κοινωνικού κανιβαλισμού.

Απέναντι σε αυτήν την ζοφερή πτυχή της πραγματικότητας είναι ζωτικής σημασίας να αντιτάξουμε την δική μας εναλλακτική. Να μην επιτρέψουμε την απογοήτευση, τον φόβο και την απάθεια να μας κυριεύσει. Να προτάξουμε την συλλογικοποίηση και την αλληλεγγύη απέναντι στην πατριαρχία και τον κανιβαλισμό. Να απαντήσουμε με κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες ενάντια στην υποτίμηση και τον κατακερματισμό των ζωών μας απέναντι στο κράτος και τα τσιράκια του, τους φασίστες και τα αφεντικά.

Το αίμα δεν είναι νερό – Η μνήμη δεν είναι σκουπίδι Δε θα επιτρέψουμε την αποκτήνωση μας!

Αγώνας για ένα κόσμο χωρίς διακρίσεις με βάση το φύλο, τη φυλή, τη σεξουαλικότητα.

Καμία εκεχειρία – καμία ανακωχή
με το κεφάλαιο, το κράτος και τους κανιβάλους τους
.

 

Ο ΠΑΥΛΟΣ ΦΥΣΣΑΣ ΖΕΙ – ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΟΥ ΤΟΝ ΓΕΝΝΑ

Διασυλλογική ανακοίνωση από το Πέλοτο και το Αυτόνομο Στέκι Ξάνθης που μοιράστηκε στην συγκέντρωση για τα 11 χρόνια από τη δολοφονία του αντιφασίστα Παύλου Φύσσα από τα ναζιστικά τάγματα εφόδου της Χρυσής Αυγής. Μπορείς να κατεβάσεις την ανακοίνωση σε μορφή pdf από εδώ.

 

Ο ΠΑΥΛΟΣ ΦΥΣΣΑΣ ΖΕΙ – ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΟΥ ΤΟΝ ΓΕΝΝΑ

Στις 18 Σεπτέμβρη 2013, ο αντιφασίστας Παύλος Φύσσας δολοφονείται στο Κερατσίνι από τον χρυσαυγίτη Ρουπακιά με την ανοχή των αστυνομικών της ομάδα ΔΙΑΣ που βρισκόταν στο σημείο. Λίγους μήνες πριν, οι φασίστες της Χ.Α. έχουν ήδη δολοφονήσει το μετανάστη Σαχζάτ Λουκμάν στα Πετράλωνα. Ήταν η περίοδος που το κράτος σε συνεργασία με το ντόπιο κεφάλαιο παρείχαν πλήρη στήριξη, υλική και πολιτική, στη Χρυσή Αυγή, με σκοπό να λειτουργήσει ως αντίβαρο στους πολύμορφους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες που ξεσπούσαν απέναντι στις μνημονιακές πολιτικές επίθεσης στην κοινωνική βάση.

Με τη δολοφονία του αντιφασίστα Παύλου Φύσσα ξεκινά η ενορχηστρωμένη από πλευράς κράτους δίωξη της Χ.Α. ως εγκληματική οργάνωση. Όσο το κράτος, λοιπόν, παρίστανε πως θα εξαλείψει το νεοναζιστικό μόρφωμα, που το ίδιο είχε οπλίσει για να επιτίθεται σε αγωνιστές και αδύναμους, ενσωμάτωνε ταυτόχρονα την ίδια φασιστική και ακροδεξιά πολιτική της Χ.Α. στην κεντρική του ατζέντα.

Ο εκφασισμός του κράτους οδήγησε στον εκφασισμό της ίδιας της κοινωνίας. Η περίοδος των «μακεδονικών συλλαλητηρίων» του ’18-’19, τα πογκρόμ μεταναστών στον Έβρο την περίοδο του  ’20 και ’23, αλλά και η περίοδος της πανδημίας, συντέλεσαν στο ντοπάρισμα της κοινωνίας με εθνικιστικό και ρατσιστικό ντελίριο. Όσο το κράτος διατυμπανίζει το εθνικιστικό του αφήγημα, όσο μαίνεται η επίθεση στην κοινωνική βάση, τόσο συσπειρώνει τον εθνικό κορμό, τον θέτει σε θέση μάχης και τον αμολάει να επιτεθεί σε ότι εχθρεύεται. Οι δολοφονίες μεταναστών στο Αιγαίο και στα σύνορα, όπως συνέβη με το ναυάγιο της Πύλου, οι  δολοφονίες των ρομά Μιχαλόπουλου, Φραγκούλη και Σαμπάνη, αλλά και οι επιθέσεις σε ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα, όπως η δολοφονία του Ζακ στην Ομόνοια είναι κάποια χαρακτηριστικά παραδείγματα της υποτίμησης της ανθρώπινης ζωής.

Κοινός παρονομαστής όλων των παραπάνω αποτελεί η όξυνση των διακρατικών ανταγωνισμών. Όσο εντείνεται η πολεμική προετοιμασία εντός των κρατών, τόσο οξύνεται η επίθεση στην κοινωνική βάση με πολιτικές λιτότητας και παράλληλα  εντείνεται η καταστολή του εσωτερικού εχθρού. Οι ακροδεξιές φωνές πληθαίνουν παγκοσμίως και ο φασισμός κερδίζει έδαφος τόσο στο δρόμο όσο και στο κοινοβούλιο. Στα δυτικά κράτη, η ενίσχυση της ισλαμοφοβίας οπλίζει τα χέρια ακροδεξιών για να επιτεθούν ενάντια σε μετανάστες.

Έντεκα χρόνια μετά λοιπόν, ο φασισμός εμφανίζεται με διαφορετικά αλλά το ίδιο αποκρουστικά πρόσωπα. Όποια μορφή και να πάρει ωστόσο, η στόχευση του παραμένει η ίδια: το κυνήγι των αδύναμων, η στοχοποίηση αγωνιστών, η εξόντωση αναρχικών και κομμουνιστών και η προστασία των εξουσιαστών. Έντεκα χρόνια μετά δεν ξεχνάμε ποιο είναι το πραγματικό πρόσωπο των φασιστών, ποιος ο πραγματικός ρόλος της αστυνομίας, ποιος ο ρόλος της δικαστικής εξουσίας. Κράτος και παρακράτος δολοφονούν με τα ίδια μαχαίρια και καταστέλλουν με τα ίδια γκλοπ.

Απέναντι, λοιπόν, στο διάχυτο κοινωνικό εκφασισμό, δεν πρόκειται να σκύψουμε κεφάλι. Ο Παύλος Φύσσας δεν φοβήθηκε να κοιτάξει το τέρας κατάματα και από το θάρρος του οφείλουμε να διδαχτούμε όλοι. Αν θέλουμε να τιμήσουμε τη ζωή και το θάνατο του, πρέπει να σπάσουμε το φόβο και να βγούμε στο δρόμο. Να διεκδικήσουμε τη ζωή που μας κλέβουν καθημερινά. Να παλέψουμε ενάντια στο θάνατο που σπέρνει το καπιταλιστικό σύστημα είτε σε καιρό ειρήνης είτε σε καιρό πολέμου. Να αναδείξουμε τα εργαλεία που χρησιμοποιεί, είτε αυτά λέγονται τάγματα εφόδου, είτε «σοβαρή ακροδεξιά», είτε σοσιαλδημοκρατική διακυβέρνηση. Να βάλουμε φρένο στη θανατοπολιτική που ρημάζει την κοινωνική βάση. Να σταματήσουμε τη λεηλασία του φυσικού περιβάλλοντος. Να δυναμώσουμε την κοινωνική και ταξική αλληλεγγύη, μέσα από την οργάνωση στα σωματεία μας, μέσα από τη δημιουργία δομών αλληλοβοήθειας ενάντια στην καταπάτηση των εργασιακών μας δικαιωμάτων, ενάντια στη επίθεση στις κοινωνικές μας ανάγκες. Να οργανωθούμε από τα κάτω – κόντρα στο θάνατο που σπέρνει αυτό το σύστημα.

 ΤΟ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΔΕ ΘΑ ΔΙΣΤΑΣΕΙ ΝΑ ΣΤΑΘΕΙ ΞΑΝΑ ΑΝΑΧΩΜΑ ΣΤΟΝ ΕΠΕΛΑΥΝΟΝΤΑ ΦΑΣΙΣΜΟ

ΘΑ ΒΑΛΕΙ ΦΡΕΝΟ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΟΣΥΝΘΕΣΗ ΠΟΥ ΣΥΝΤΕΛΕΙΤΑΙ ΚΑΙ ΒΑΖΕΙ ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΖΥΓΑΡΙΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΖΩΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ ΜΑΣ

ΟΛΕΣ/ ΟΛΟΙ ΣΤΙΣ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΕΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ ΜΝΗΜΗΣ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑ