Category Archives: ΔΙΕΘΝΙΣΜΟΣ

ΑΦΙΣΕΣ, Διεθνισμός, ΔΙΕΘΝΙΣΜΟΣ, ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, ΚΕΙΜΕΝΑ

7 Χρόνια από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα – ΝΑ ΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΟΥ ΤΟΝ ΓΕΝΝΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΘΡΕΦΕΙ

Αντιφασιστικό-αντικρατικό κείμενο και αφίσα με αφορμή την 7η επέτειο από την δολοφονία του Παύλου Φύσσα από τάγμα εφόδου των φασιστών της Χρυσής Αυγής. Μπορείς να το κατεβάσεις σε μορφή pdf από εδώ.

 

Έχουν περάσει 7 χρόνια από τις 18 Σεπτεμβρίου του ‘13, τη νύχτα εκείνη που ο φασίστας Ρουπακιάς από το παρακρατικό τάγμα εφόδου της Χρυσής Αυγής δολοφονεί τον αντιφασίστα μουσικό Παύλο Φύσσα με παρουσία της ομάδας ΔΙ.ΑΣ. η οποία σφύριζε αδιάφορα, αφήνοντας τους φασίστες να εκτελέσουν το δολοφονικό τους έργο. Για εμάς, όπως και για το υπόλοιπο αντιφασιστικό κίνημα, αυτή η ημέρα δεν είναι απλά μια ημέρα πένθους, καθώς η δολοφονία Φύσσα (όπως και όλες οι επιθέσεις της φασιστικής οργάνωσης Χ.Α.) σηματοδοτεί μια ιδιαίτερα σκοτεινή περίοδο για την ελληνική κοινωνία, αφού αποτυπώνει τη θέση που κατείχαν οι νεοναζί στην πολιτική σκηνή.

Φασισμός στα χρόνια της Χ.Α.

Με το ξέσπασμα της καπιταλιστικής κρίσης και την εφαρμογή της μνημονιακής πολιτικής κράτος και κεφάλαιο καλούνταν να διαχειριστούν τις κοινωνικές αντιστάσεις και τους αγώνες που ξεπηδούσαν. Και όπου δεν φτάνει το χέρι του επίσημου κράτους αναλαμβάνει το βρώμικο ρόλο το φασιστικό παρακράτος. Η Χ.Α. αναβαθμίζεται οικονομικά και πολιτικά, ενώ παρουσιάζεται από τα καθεστωτικά ΜΜΕ ως μια αντισυστημική δύναμη που πάει κόντρα στο πολιτικό κατεστημένο. Έτσι πατώντας πάνω στην απογοήτευση, που επικρατούσε στην κοινωνία, το νεοναζιστικό κόμμα κατάφερε να εδραιωθεί στη δημόσια σφαίρα και να προσελκύσει κόσμο, αποπροσανατολίζοντας τον από τους πραγματικούς υπαίτιους της φτωχοποίησης του. Οι φασίστες της Χ.Α εκείνη την περίοδο του ’09-’13 επιδόθηκαν σε ένα πολιτικό κρεσέντο. Ένα κρεσέντο που δε συσχετιζόταν μόνο με τη μαζικοποίηση και την αύξηση της πολιτικής τους δύναμης, αλλά και με την έντονη δράση τους απέναντι σε μετανάστες, συνδικαλιστές και απεργούς, καθώς και σε αντιφασίστες και δομές του κινήματος (στέκια, καταλήψεις κλπ.) προς όφελος πάντα του κράτους και του μεγάλου κεφαλαίου. Παρά τον επικίνδυνο ρόλο και την αυξημένη δυναμική τους το αντιφασιστικό κίνημα κατάφερε να συγκρουστεί ευθέως μαζί τους και να ορθώσει ένα ισχυρό ανάχωμα στο δρόμο.

Φασισμός στο σήμερα

Στη σημερινή συγκυρία ο φασισμός έχει ένα πιο διάχυτο ρόλο, που υιοθετείται σταδιακά και από το επίσημο κράτος, με τον ίδιο πάντα στόχο: Να πνίξει τις αντιστάσεις στη νέα επίθεση που ετοιμάζει για την τάξη μας. Να αναφέρουμε ενδεικτικά μόνο πως προδιαγράφεται ακόμα πιο σκληρή κρίση από την προηγούμενη, με την ανεργία να εκτινάσσεται στο 25-30% και το ΑΕΠ της χώρας να μειώνεται κατά τουλάχιστον 10%. Εκτός αυτού επιχειρεί να χτυπήσει τις δομές του κινήματος και να σπείρει το μίσος μέσα στην ίδια τη κοινωνική βάση. Να αποτραβήξει εν τέλει τους εκμεταλλευόμενους από τα ταξικά τους συμφέροντα προκειμένου αυτοί να συστρατευτούν με τους εκμεταλλευτές τους, στο όνομα της “εθνικής ενότητας” απέναντι στην “ξένη απειλή”.

Η διαμάχη ανάμεσα σε Ελλάδα – Τουρκία γύρω από την εκμετάλλευση των ενεργειακών κοιτασμάτων της Ν.Α. Μεσογείου, για λογαριασμό πάντα των ενεργειακών επιχειρηματικών κολοσσών, οξύνεται και οι πολεμικές προετοιμασίες εντείνονται. Το κράτος επιστρατεύει όλα του τα μέσα προκειμένου να στήσει ένα εθνικό σώμα πρόθυμο να γίνει κρέας στα κανόνια του, νομιμοποιώντας στην κοινωνική συνείδηση τον πόλεμο και το μιλιταρισμό. Ο κόσμος της εργασίας δεν πρέπει να πέσει στην παγίδα των εκμεταλλευτών του, που τον καλούν για ακόμα μια φορά να πολεμήσει για αλλότρια συμφέροντα και να εχθρεύεται τα πιο αδύναμα κομμάτια της κοινωνίας αντί να αντιστέκεται στις πολιτικές που του τρώνε τη ζωή. Χαρακτηριστικό παράδειγμα στην περιοχή μας αποτελεί η κατάσταση στον Έβρο, όπου μερίδα των πολιτών συντάχθηκε με παρακρατικές δυνάμεις και τον τακτικό στρατό, για να επιτεθεί σε μετανάστες στα σύνορα. Η κατάσταση και στα δύο γειτονικά κράτη οδηγείται κατ’ αυτόν τον τρόπο στον περαιτέρω εκφασισμό και τη συντηρητικοποίηση, με νεκρούς μετανάστες στο Αιγαίο με “αγανακτισμένους πολίτες” να επιτίθενται σε ανυπεράσπιστους μετανάστες, ενώ ταυτόχρονα τα κοινωνικά αγαθά και οι ελευθερίες τους να αφαιρούνται μέρα με τη μέρα.

Έχοντας επίσης διανύσει ήδη οκτώ μήνες από την έξαρση της πανδημίας του covid 19, με τα νοσοκομεία να παραμένουν υποστελεχωμένα, (με τις γνωστές ελλείψεις υγειονομικού  εξοπλισμού) την αναδιάρθρωση στην εκπαίδευση, το άνοιγμα των σχολείων χωρίς τα απαραίτητα μέτρα, την ολομέτωπη επίθεση στα εργασιακά, την ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίηση της κοινωνικής ασφάλισης, τους πλειστηριασμούς 1ης κατοικίας, η κυβέρνηση ακριβώς στο ίδιο μοτίβο πολιτικής διαχείρισης ανακοινώνει την επικείμενη πρόσληψη 15.000 στρατιωτικών και την τεράστια κατασπατάληση δημοσίου χρήματος για αγορά πυρομαχικών, τορπιλών, και αεροπλάνων (Rafale) από τη Γαλλία, ενώ ανοίγει τη συζήτηση επαναφοράς της υποχρεωτικής θητείας στα 18 και την αύξηση της στους 12 μήνες. Μέσα σε όλα αυτά η νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση πιστή στις εξαγγελίες της και θέλοντας να καταστείλει τον εσωτερικό εχθρό, επιτίθεται σε δομές αγώνα, εκκενώνει καταλήψεις, ποινικοποιεί τον συνδικαλισμό, νομοθετεί την απαγόρευση των διαδηλώσεων και γενικότερα στήνει μια ολομέτωπη επίθεση στο ανταγωνιστικό κίνημα.

Αναλύοντας τη συγκυρία βλέπουμε ότι δεν αρκεί να αντιπαρατεθούμε στη φασιστική άνοδο, καθώς αυτή δεν έρχεται από μόνη της. Οι διακρατικοί ανταγωνισμοί και το εθνικιστικό και μιλιταριστικό κλίμα που επικρατεί στην εποχή μας οξύνονται. Ο στρατός, ιδιαίτερα στην πόλη μας και σε όλη τη Θράκη, επιδίδεται συνεχώς σε ασκήσεις (πρόσφατα ανακοινώθηκε κοινή άσκηση Ελλάδας – ΗΠΑ στην Ξάνθη), ενώ μίντια και τοπικοί παράγοντες δείχνουν τα δόντια τους. Ενάντια σε αυτές τις πολεμικές σειρήνες πρέπει η κοινωνική βάση να ορθώσει ένα αντιπολεμικό κίνημα με σαφή ταξικά χαρακτηριστικά.

Ως κομμάτι του νεοπρολεταριάτου, οφείλουμε να αντιτασσόμαστε σε οτιδήποτε πάει κόντρα στα ταξικά μας συμφέροντα και εξυπηρετεί ντόπια και ξένα αφεντικά. Το ζήτημα της επαναστατικής προοπτικής έχει ως απαραίτητη προϋπόθεση την ύπαρξη μιας οργανωμένης, συνεχούς και συνεπούς δράσης που απαιτεί τη στράτευση και τη συμμετοχή όλων όσων βρισκόμαστε στο πλευρό των εκμεταλλευόμενων. Να επιτεθούμε στο κράτος, στον καπιταλισμό, στους αστικούς θεσμούς, στο πολιτικό τους προσωπικό και στο οπλισμένο τους χέρι: τους μπάτσους και τους φασίστες. Για να παλέψουμε για αυτά που μας ανήκουν πραγματικά και όχι για τα συμφέροντα των λίγων.

 

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΚΑΙ ΚΟΙΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΜΕ ΤΟΥΣ/ΤΙΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤ(ΡΙ)ΕΣ
ΓΙΑ ΚΑΛΥΨΗ ΤΩΝ ΒΑΣΙΚΩΝ ΑΝΑΓΚΩΝ, ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΑΙ ΙΣΟΤΗΤΑ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΠΟΛΕΜΟ, ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟ, ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ, ΜΙΛΙΤΑΡΙΣΜΟ
ΝΑ ΠΡΟΤΑΞΟΥΜΕ ΤΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΠΑΛΗ ΤΩΝ ΛΑΩΝ

ΜΑΧΗΤΙΚΗ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΟΜΩΝ ΜΑΣ
ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ

ΑΤΑΞΙΝΟΜΗΤΑ, ΑΦΙΣΕΣ, Διεθνισμός, ΔΙΕΘΝΙΣΜΟΣ, ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ, ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, ΚΕΙΜΕΝΑ, Πολιτικές Θέσεις - Παρεμβάσεις

Εξέγερση στις ΗΠΑ – Ένας νέος κόσμος πασχίζει να γεννηθεί μέσα από τις στάχτες του παλιού

Κείμενο ανάλυσης για τη σημασία και την προοπτική των εξεγέρσεων στη σημερινή συγκυρία όξυνσης των διακρατικών ανταγωνισμών με αφορμή την εξέγερση στις ΗΠΑ και κάλεσμα σε ανοιχτή συζήτηση για το θέμα.

Παρασκευή 17/7 στις 20:00,
στον κήπο του Αυτόνομου Στεκιού Ξάνθης (ΠΡΟΚΑΤ)

Θα ακολουθήσει μπαρ οικονομικής ενίσχυσης του Antifa Fest.

Μπορείς να κατεβάσεις ολόκληρο το κείμενο σε μορφή pdf από εδώ.

 

ΕΝΑΣ ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΠΑΣΧΙΖΕΙ ΝΑ ΓΕΝΝΗΘΕΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΤΑΧΤΕΣ ΤΟΥ ΠΑΛΙΟΥ

Τις τελευταίες ημέρες, έχουμε συγκεντρώσει εμπειρίες που ισοδυναμούν με δεκαετίες μάθησης. Κάνοντας ακριβώς αυτό που προηγουμένως πιστεύαμε ότι ήταν αδύνατο, έχουμε εκθέσει αυτήν τη χώρα για το τι είναι πραγματικά: τίποτα περισσότερο από μια εύθραυστη χάρτινη τίγρη. Χτυπώντας το τεράστιο τεχνολογικό κράτος της αστυνομίας, οι μαύροι άνθρωποι της Αμερικής έχουν δηλώσει πως, από εδώ και πέρα, αρνούνται δια παντός να εκφοβίζονται από μια δομή εξουσίας που βασίζεται στο λευκό τρόμο και τη λευκή βία.

Revolutionary Abolition Movement –

Επαναστατικό Κίνημα για την Κατάργηση της Σκλαβιάς

(Μάιος 2020)

 

Δολοφονίες – Ρατσισμός – Το κλίμα στις ΗΠΑ

Στις 25/05, ακόμη μια κρατική δολοφονία ήρθε να προστεθεί στις αμέτρητες καταγεγραμμένες στις ΗΠΑ. Ο αφροαμερικανός George Floyd δολοφονείται στη Μινεάπολη, όταν ύστερα από τη σύλληψη του, ένας αστυνομικός τον πνίγει πιέζοντας το λαιμό του για εννέα συνεχόμενα λεπτά. Η δολοφονία γίνεται σε κοινή θέα και καταγράφεται από περαστικούς. Το βίντεο της δολοφονίας κάνει το γύρο του διαδικτύου και αυθόρμητα ξεχύθηκε στους δρόμους ένα τεράστιο κύμα οργής που μεταφέρθηκε σε όλη την επικράτεια των ΗΠΑ, δημιουργώντας τη μαζικότερη κοινωνική εξέγερση των μαύρων κοινοτήτων των τελευταίων δεκαετιών. Εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτές κατεβαίνουν στους δρόμους φωνάζοντας τα τελευταία λόγια του Floyd «I can’t breathe» και διαδηλώνουν καθημερινά στις περισσότερες πολιτείες των ΗΠΑ, με βίαιες συγκρούσεις, απαλλοτριώσεις σε πολυκαταστήματα, επιθέσεις σε αστυνομικά τμήματα και καπιταλιστικούς στόχους και αποκαθηλώσεις των συμβόλων της μαύρης καταπίεσης. Και αυτό, γιατί η δολοφονία του Floyd ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Αποτέλεσε τη στιγμή όπου κορυφώθηκε η συσσωρευμένη οργή και αγανάκτηση της κοινωνικής βάσης των ΗΠΑ, συστατικό κομμάτι της οποίας είναι οι μαύροι αμερικανοί, που βιώνει καθημερινά το ρατσισμό, την εκμετάλλευση, τη βία, την καταπίεση, την ασφυξία που ασκεί η κυριαρχία πάνω στο κορμί των καταπιεσμένων.

Με το ξέσπασμα της πανδημίας και τις οικονομικές επιπτώσεις που τη συνοδεύουν, αναδείχθηκε εμφατικά η φύση του κυρίαρχου συστήματος που αντιλαμβάνεται την κοινωνική βάση ως αναλώσιμο εργατικό δυναμικό προς εκμετάλλευση, η αναπαραγωγή του οποίου υπόκειται στους στυγνούς νόμους της αγοράς. Οι 116.000 μέχρι στιγμής νεκροί από τον Covid-19, με το 60% να είναι μαύροι τη στιγμή που αποτελούν μόνο το 13% του γενικού πληθυσμού καθώς και η δραματική αύξηση της ανεργίας (ήδη το ποσοστό ανεργίας τον Απρίλιο έφτασε στο 14.7% καταγράφοντας ρεκόρ στη μετά β’ππ εποχή) είναι η νέα πραγματικότητα που διαμορφώνει η κρατική διαχείριση των τελευταίων μηνών στις ΗΠΑ. Η πανδημία προκάλεσε σφοδρό πλήγμα στις μαύρες κοινότητες, ενίσχυσε τις υπάρχουσες ταξικές αντιθέσεις και κατέστησε τους ανθρώπους της βάσης και την πλειοψηφία των μαύρων αμερικανών πιο ευάλωτους απέναντι στο νέο ιό εξαιτίας των όρων διαβίωσης τους και του αποκλεισμού τους από το σύστημα υγείας. Η διακυβέρνηση Trump προχώρησε σε νέες φοροαπαλλαγές για το μεγάλο κεφάλαιο (το πλουσιότερο 20% του πληθυσμού διαθέτει το 89.9% του πλούτου της χώρας), περιόρισε περαιτέρω την ασφάλιση των χαμηλών κοινωνικών στρωμάτων, υποβάθμισε τις εργασιακές σχέσεις ενώ παράλληλα, πατώντας πάνω στις συνέπειες που άφησε το προηγούμενο ξέσπασμα τις κρίσης, με την ακροδεξιά ρητορική της “λευκής υπεροχής” και την αντιμεταναστευτική υστερία, κατάφερε δυστυχώς να συσπειρώσει και ένα κομμάτι της λευκής βιομηχανικής εργατικής τάξης, και να οπλίσει περαιτέρω εσωτερικά το κράτος των ΗΠΑ.

Και ενώ η εξέγερση συνεχίζεται οι δυνάμεις της καταστολής και της αντιεξέγερσης οργανώνονται. Τρεις εβδομάδες μετά τη δολοφονία του George Floyd, ακόμα ένας αφροαμερικανός, ο Rayshard Brooks 27 ετών, δολοφονείται από σφαίρες αστυνομικών στην Ατλάντα των ΗΠΑ ενώ κοιμόταν στο αυτοκίνητο του. Οι μονάδες καταστολής αφήνουν πίσω τους πάνω από τρείς νεκρούς στις συγκρούσεις με τους εξεγερμένους ενώ στην Καλιφόρνια δύο αφροαμερικανοί βρέθηκαν κρεμασμένοι. Παράλληλα με το επίσημο κράτος αναλαμβάνει δράση και το ακροδεξιό παρακράτος που έχει πραγματοποιήσει τουλάχιστον 50 επιθέσεις τον τελευταίο μήνα με οχήματα που περνούν με ταχύτητα μέσα από τις συγκεντρώσεις των διαδηλωτών τραυματίζοντας αρκετούς στο πέρασμα τους.

Οι κρατικές δολοφονίες της μαύρης κοινότητας αποτελούν δομικό στοιχείο της συγκρότησης των ΗΠΑ. Από την αρχική αποίκηση της Αμερικής από τους ευρωπαίους, την εξόντωση των ιθαγενών πληθυσμών και την καταλήστευση του φυσικού πλούτου, μέχρι και τη μεταφορά χιλιάδων ιθαγενών σκλάβων από την Αφρική για το χτίσιμο του αμερικανικού ονείρου η ιστορία συγκρότησης (και) αυτού του κράτους είναι βουτηγμένη στο αίμα. Σήμερα μπορεί να έχει καταργηθεί η δουλεία αλλά δεν άλλαξε  αποφασιστικά η κοινωνική θέση των μαύρων Αμερικανών. Ακριβώς αυτός είναι και ο λόγος που σήμερα οι εξεγερμένοι στρέφονται εναντίων των συμβόλων της καταπίεσης, των μνημείων των ανδρών που εξανδραπόδισαν ολόκληρους πληθυσμούς με τα χέρια των οποίων χτίστηκε το «μεγάλο έθνος». Γιατί βιώνουν την ίδια τηρουμένων των αναλογιών καταπίεση με τους προγόνους τους. Από τις αρχές του 2013 έχουν καταγραφεί στις ΗΠΑ 1100 κρατικές δολοφονίες (μόνο 27 συνεχόμενες ημέρες υπήρξαν μέσα στο 2019 που δεν δολοφονήθηκε κάποιος από την αστυνομία). Η εικόνα του μπάτσου που πνίγει τον George Floyd, πατώντας τον με το γόνατό στον λαιμό, σε κοινή θέα, μπροστά από μια κάμερα, απτόητος, καταδεικνύει τη νομιμοποίηση που αντλεί από την κυρίαρχη ιδεολογία της «λευκής υπεροχής» και την πλήρη ασυδοσία και ασυλία των μηχανισμών καταστολής. Άλλωστε, την επταετία 2013-2019, στο 99% των περιπτώσεων που κάποιος αστυνομικός δολοφόνησε Αμερικανό πολίτη, ο μπάτσος παρέμεινε ατιμώρητος.

Διακρατικοί Ανταγωνισμοί στην παγκόσμια γεωπολιτική σκακιέρα

H εξέγερση στις ΗΠΑ δεν μπορεί να ιδωθεί έξω από το ιστορικό πλαίσιο στο οποίο αυτή εντάσσεται. Εν προκειμένω αυτό το πλαίσιο είναι ο ακραίος ανταγωνισμός μεταξύ των αντίπαλων κυρίαρχων καπιταλιστικών σχηματισμών με προεξάρχοντες σε κάθε σχηματισμό τις ΗΠΑ και την Κίνα. Η μεταξύ τους σχέση -τηρώντας τις αναλογίες- μπορεί να χαρακτηριστεί ως «ψυχροπολεμική» καθώς ο ανταγωνισμός τους εκτείνεται σε όλα τα πεδία: οικονομικό, τεχνολογικό, στρατιωτικό, ιατρικό/ ερευνητικό μέχρι και πολιτικό αν μπορεί επιδερμικά να χαρακτηριστεί έτσι η κόντρα για την επιρροή στο Χονγκ Κόνγκ.

Το οικονομικό κέντρο έχει μετακινηθεί από τις ΗΠΑ στην ανατολή αλλά ταυτόχρονα και εκεί οι οικονομικοί δείκτες δείχνουν σημάδια κλονισμού. Η ενοποίηση-διασύνδεση, χωρίς ιδιαίτερα στεγανά, τραπεζών (κεντρικών, εμπορικών, επενδυτικών), hedge funds, ασφαλιστικών εταιρειών και ταμείων, χρηματιστηρίων αξιών, εμπορευμάτων και αγορών συναλλάγματος, καθιστά το σύστημα όλο και πιο ασταθές. Ήδη από τα μέσα του 2019 ο ΟΟΣΑ και το ΔΝΤ προειδοποιούσαν για παγκόσμια ύφεση για το 2020. Η Παγκόσμια Τράπεζα στην έκθεση της για το β΄ εξάμηνο του 2019 υποστήριξε ότι σε όλο τον κόσμο συσσωρεύεται χρέος με τον ταχύτερο ρυθμό των τελευταίων 50 ετών. Ο εμπορικός πόλεμος ΗΠΑ- Κίνας, ο ανταγωνισμός στην εξαγωγή τεχνολογίας 5G που σήμερα κρατάει τα πρωτεία η Κίνα, η κρίση στην αυτοκινητοβιομηχανία Γερμανίας και Ιαπωνίας, το Brexit, οι διακρατικές εντάσεις/ ανακατατάξεις και τα κοινωνικά ξεσπάσματα (Ιράν, Συρία, Χονγκ Κονγκ, Λατινική Αμερική) και η προσφυγή στον κρατικό παρεμβατισμό για τη σωτηρία του μεγάλου κεφαλαίου μέσω της κοινωνικοποίησης των ζημιών του λόγω του lock down, ανατροφοδοτούν την οικονομική ύφεση.

Οι ρυθμοί εξάντλησης των κοιτασμάτων πετρελαίου αναθεωρούν την παγιωμένη γεωπολιτική ενεργειακή ισορροπία. Η αναζήτηση νέων κοιτασμάτων ορυκτών καυσίμων όπως το φυσικό αέριο αλλά και σπάνιων γαιών απαραίτητων για την ανάπτυξη των νέων τεχνολογιών, απαιτεί την επαναδιαπραγμάτευση των γεωπολιτικών ισορροπιών οι οποίες όμως όπως είναι λογικό προσπαθούν να αποτυπωθούν με το νέο οικονομικό status quo.

Η στρατιωτική υπεροπλία παραμένει στις ΗΠΑ αλλά υπάρχει μια διαρκής προσπάθεια αμφισβήτησης από τη Ρωσία και την Κίνα. Το παραπάνω αξίωμα δεν θα μπορέσει ποτέ να καταρριφθεί στη θεωρία. Το στρατιωτικό επίπεδο της Ρωσίας και της Κίνας θα είναι αξιολογήσιμο μόνο μέσα από μια γενικευμένη σύρραξη. Οι περιφερειακές συγκρούσεις καθώς διατηρούν χαμηλό προφίλ και αποδεκτά όρια, όπως αυτά έχουν προσδιοριστεί από τις διεθνείς συμβάσεις, δεν επιτρέπουν το ξεδίπλωμα του συνόλου των τεχνολογικά νέων οπλικών συστημάτων όπως οι ημιβαλιστικοί διηπειρωτικοί πύραυλοι, οι καταρρίψεις τηλεπικοινωνιακών στρατιωτικών δορυφόρων, οι ευρείας κλίμακας ηλεκτρονικές επιθέσεις και η χρήση οπλικών συστημάτων βιολογικών παραγόντων. Το άλμα της τεχνολογίας που παρατηρείται τα τελευταία 20 χρόνια πρώτα και κύρια αποτυπώνεται στην ανάπτυξη νέων οπλικών συστημάτων. Το Διεθνές Ινστιτούτο Ερευνών για την Ειρήνη στη Στοκχόλμη (SIPRI) στην ετήσια έκθεση του ανέφερε ότι το 2019 δαπανήθηκαν 1917 δις δολάρια σε εξοπλιστικές δαπάνες, 3,6% περισσότερο από το 2018 και το υψηλότερο ποσό από το 1988.

Σε αυτό το πλαίσιο το αμερικανικό κράτος προσπαθώντας (ενδεχομένως μάταια) να υπερασπιστεί την οικονομική και στρατιωτική πρωτοκαθεδρία του στην παγκόσμια σκακιέρα έναντι των υποψήφιων σφετεριστών προχωρά σε μια σειρά επιθετικών κινήσεων που ξεκινούν από το εσωτερικού του και φτάνουν σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη.

Στο εσωτερικό του αποτραβιέται από την αναπαραγωγή μεγάλου μέρους της κοινωνικής βάσης αφήνοντας εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπων να επιβιώνουν (;) στα όρια της φτώχιας και εναποθέτει την διαχείριση τους αποκλειστικά στην καταστολή, στρατιωτικοποιεί τη διαχείριση των μεταναστών στα σύνορα με το Μεξικό και ταυτόχρονα παρά τη φαινόμενη αντίθεση με το ιδεολόγημα του νεοφιλελευθερισμού και την ως δια μαγείας αυτορρυθμιζόμενη αγορά, κυρώνει διατάγματα υπέρ των αμερικάνικων εταιριών και έναντι των αντιπάλων τους.

Αντίθετα, στο εξωτερικό, οξύνει στα μέτωπα που επιλέγει την στρατιωτική αντιπαράθεση: Στη Βενεζουέλα με την αποτυχημένη απόπειρα πραξικοπήματος. Στην Ευρώπη σχεδόν το σύνολο των χωρών εντάσσονται στο ΝΑΤΟ, τον στρατιωτικό βραχίονα των ΗΠΑ υψώνοντας φραγμό στη Ρωσία. Στη μέση ανατολή αν και δεν ευόδωσε τα μέγιστα η παρουσία των ΗΠΑ στη Συρία, στρέφει πλέον τις πιέσεις της στο Ιράν (τον ισχυρότερο σύμμαχο Ρωσίας και Κίνας). Στη Νοτιοανατολική Ασία παραδοσιακά ζωτικό χώρο της Κίνας, φαίνεται να μην μπορεί να σταθεί επάξια. Προσπαθεί να δημιουργήσει σχέσεις με την Ινδία, καθώς και τα δύο κράτη θέλουν να περιορίσουν την εξάπλωση της κινεζικής επιρροής στην Ασία και στον Ινδικό Ωκεανό. Πέρα ίσως από τις Φιλιππίνες που οι σχέσεις τους σήμερα βρίσκονται σε ιδιαίτερα εύθραυστο σημείο, την προσπάθεια προσάρτησης του Χονγκ Κονγκ και τη συχνή διενέργεια στρατιωτικών ασκήσεων στον Κόλπο της Ταιβάν και στη Νότια Σινική.

Το ιμπεριαλιστικό μεγαθήριο των ΗΠΑ, η υπερδύναμη που καταδυναστεύει το μισό πλανήτη, βομβαρδίζει και τρομοκρατεί αμάχους, στήνει πολεμικές βάσεις όπου μπορεί, επιδιώκει συνεχώς να αυξάνει την επιρροή της, αδιαφορεί για την κάλυψη των κοινωνικών αναγκών και ακολουθεί την ίδια επιθετική πολιτική τόσο στο εξωτερικό όσο και στο εσωτερικό της. Είναι προφανές ότι η προσπάθεια της αμερικανικής αστικής τάξης και του κράτους της να αντεπιτεθεί στο πεδίο ανταγωνισμού με την Κίνα, συμπιέζει όλο και περισσότερο την εργατική της τάξη. Η ολοένα εντεινόμενη όξυνση συνεπάγεται ότι στο τέλος, όπως και όλες τις υπόλοιπες φορές, η κοινωνική βάση είναι αυτή που  πληρώνει το τίμημα των επιλογών των κυρίαρχων.

Επιδιώξεις της ελληνικής αστικής τάξης

Η ελληνική αστική τάξη όντας προσδεμένη στενά στο άρμα των ΗΠΑ ακολουθεί την κλιμακούμενη αντιπαράθεση και υλοποιεί, τηρουμένων των αναλογιών, τη χάραξη πολιτικών του καπιταλιστικού κέντρου, διεκδικώντας ταυτόχρονα την προστασία αλλά και πιθανά κάποιο κομμάτι από την ενεργειακή πίτα που πρόκειται/ευελπιστεί να μοιραστεί στην περιοχή της ανατολικής μεσογείου. Οι αυξανόμενες νατοϊκές βάσεις σε όλη τη χώρα που λειτουργούν ως ορμητήριο για τις επεμβάσεις των ΗΠΑ στη Μ. Ανατολή, οι πολεμικές ασκήσεις του ΝΑΤΟ στην περιοχή με τη συμμετοχή του ελληνικού στρατού και η μετατροπή της Ελλάδας σε ενεργειακό κόμβο, στην προσπάθεια των ΗΠΑ να αποκόψουν την εξαγωγή φυσικού αερίου από τη Ρωσία στην Ευρώπη, αυξάνουν το ενδεχόμενο της εμπλοκής της χώρας σε μια σύρραξη. Αλλά και στη διαχείριση του εσωτερικού εχθρού τα ντόπια αφεντικά αποδεικνύονται καλοί μαθητές. Η ολοένα εντεινόμενη καταστολή της τελευταίας περιόδου, από τις επιθέσεις των ματ σε πλατείες και γειτονιές μέχρι την επίθεση στην πορεία κατά της καύσης σκουπιδιών στο Βόλο και τον ξυλοδαρμό των διαδηλωτών, την σύλληψη συντρόφων στη Θεσσαλονίκη για αφισοκόλληση, την απαγόρευση της μηχανοκίνητης διαδήλωσης στον Κορυδαλλό όπως και το γενικότερο χουντικής έμπνευσης νομοσχέδιο απαγόρευσης των διαδηλώσεων, μας κάνει να αισθανόμαστε το δίκαιο του αγώνα των μαύρων κοινοτήτων στην Αμερική όλο και έντονα. Οι εκκενώσεις των καταλήψεων στέγης μεταναστών και η φυλάκιση τους στα στρατόπεδα συγκέντρωσης σε άθλιες συνθήκες, χωρίς πρόσβαση σε ιατρική περίθαλψη, οι επαναπροωθήσεις στο Αιγαίο και οι συγκαλυμμένες δολοφονίες στον Έβρο , όπως και το πολεμικό κλίμα που δημιούργησε η κυβέρνηση την προηγούμενη περίοδο εκεί  ενάντια σε μετανάστες, δείχνει ότι το ελληνικό κράτος ακολουθεί κατά πόδας τη δολοφονική και ρατσιστική πολιτική των ΗΠΑ ενάντια σε όσους περισσεύουν από το εκ φύσεως ανθρωποκτόνο καπιταλιστικό σύστημα.

Οι επιπτώσεις από το νέο ξέσπασμα της καπιταλιστικής κρίσης έχουν αρχίσει να φαίνονται. Ήδη από τα τέλη Απριλίου τα ντόπια αφεντικά έχουν προχωρήσει σε 50.000 απολύσεις και οι επίσημες προβλέψεις του Δ.Ν.Τ. θέλουν την ανεργία να εκτινάσσεται στο 25-30% και το ΑΕΠ της χώρας να μειώνεται κατά 10%. Ενδεικτικά κατά τη διάρκεια της δεκάχρονης οικονομικής κρίσης η ανεργία έφτασε στο υψηλότερο επίπεδο της το 2013 με ποσοστό 27,7% και μείωση του ΑΕΠ κατά 10% εμφανίστηκε τα πρώτα τρία χρόνια της κρίσης. Το ελληνικό κράτος με τους διαχειριστές του και με τα ντόπια αφεντικά, για άλλη μια φορά, επιχειρούν να τις μετακυλήσουν το κόστος της νέας ύφεσης στην κοινωνική βάση. Με την επανεκκίνηση της οικονομίας μετά την πανδημία, η εντατικοποίηση της εργασίας, η μείωση κατά 50% των μισθών με την εκ περιτροπής εργασία και η επισφαλής/ ανασφάλιστη εργασία νομοθετούνται. Από την άλλη φοροαπαλλαγές, κρατικές ενισχύσεις, κρατικοποίηση ζημιών, μείωση ασφαλιστικών εισφορών, απελευθέρωση ωραρίων, άρση περιβαλλοντικών και αδειοδοτικών εμποδίων για νέες επενδύσεις είναι η απάντηση του κράτους προς τα αφεντικά.

Εξεγέρσεις: Αντίσταση εδώ και τώρα

«Δε χρειάζεσαι μετεωρολόγο για να ξέρεις προς τα πού φυσάει ο άνεμος».

Bob Dylan, 1965

 

Γίνεται πλέον φανερό πως το σάπιο σύστημα τους έχει χρεωκοπήσει. Από την νοσούσα οικονομίας τους, την πολεμική όξυνση, την καταστροφή του φυσικού κόσμου και τις πανδημίες, τη διαιώνιση της εξαθλίωσης, της φτώχιας, των διαχωρισμών ο κόσμος τους καταρρέει και προς το παρόν καταρρέει στα κεφάλια μας. Σήμερα τα αδιέξοδα του καπιταλισμού είναι πιο ξεκάθαρα από ποτέ. Η διαχείριση της πανδημίας και μάλιστα οι διαφοροποιημένες επιλογές των κρατών στη διαχείριση της, έκανε φανερό ότι το μόνο μέλημα τους είναι η σωτηρία της οικονομίας τους με το μικρότερο δυνατό οικονομικό κόστος. Σε όλα τα μέρη του πλανήτη αυτό το κανιβαλιστικό σύστημα βασίζεται στις ταξικές και κοινωνικές αντιθέσεις για να επιβιώσει. Στην Ελλάδα, στις ΗΠΑ στη Λατινική Αμερική, είτε γιατί είμαστε μαύροι, γυναίκες, φτωχοί, μετανάστες η καταπίεση και η καταστολή έχει πάντα τον ίδιο εκφραστή.

Οι εικόνες από τις μεγάλες κοινωνικές εξεγέρσεις των τελευταίων ετών που ξεσπούν σε διάφορα μέρη του πλανήτη στέλνουν το μήνυμα στο προλεταριάτο πως η κυριαρχία του κράτους και του κεφαλαίου δεν είναι άτρωτη. Σε κάθε γωνιά του πλανήτη οι από τα κάτω εξεγείρονται για τη ζωή τους. Από την εξέγερση των αποκλεισμένων στα γαλλικά προάστια το 2005, τον Δεκέμβρη του ‘08 στην Ελλάδα, την αραβική άνοιξη, τις ταραχές στο Γκεζί της Ιστανμπούλ, το κίνημα των κίτρινων γιλέκων στη Γαλλία, τις διαδηλώσεις στην Καταλωνία, τις εξεγέρσεις σε μια σειρά χωρών της Λατινικής Αμερικής μέχρι την εξέγερση των μαύρων κοινοτήτων στις ΗΠΑ -με αποκορύφωμα την πολιορκία του Λευκού Οίκου στην Ουάσιγκτον που οδήγησε τον Trump να φυγαδευτεί στο υπόγειο καταφύγιο του- υπάρχει ένας ολόκληρος κόσμος αυτός της κοινωνικής βάσης, που δεν μπορεί να αναπνεύσει. Όσο και αν προσπαθούν οι κονδυλοφόροι της εξουσίας να παρουσιάζουν τις εξεγέρσεις ανά τον πλανήτη ως μεμονωμένα περιστατικά εκθειάζοντας κάθε φορά τις ιδιαίτερες συνθήκες ή τις ειδικές αφορμές, είναι ξεκάθαρο πως η αιτία είναι μία και λέγεται κράτος και κεφάλαιο.

Πέρα από την πρώτη προσέγγιση, το κοινό χαρακτηριστικό των εξεγέρσεων της παγκόσμιας κοινωνικής βάσης είναι μια διάχυτη εγκατάλειψη των άμεσων αιτημάτων και διεκδικήσεων. Αυτό έστω και άρρητα υποδηλώνει μια άρνηση συνδιαλλαγής με το κράτος και την ύπαρξη μίας πρωτόλειας συνείδησης πως η λύτρωση από τα δεινά που πλήττουν τους λαούς ανά τον κόσμο δεν βρίσκεται στα πλαίσια του υπάρχοντος συστήματος. Μέσα στη συνολική λυσσαλέα επίθεση του κεφαλαίου σε όλες τις πτυχές της ζωής, τη στιγμή που τα κοινωνικά συμβόλαια έχουν μετουσιωθεί σε μονομερείς συμφωνίες από την κυριαρχία και η παραβίαση τους θέτει τα υποκείμενα εκτός κοινωνίας, αφού το σύνολο της ζωής έχει υπαχθεί στο κεφάλαιο και τους όρους του, το μόνο που μπορεί να ειπωθεί είναι ότι «δεν θέλουμε ένα ακόμα κομμάτι ψωμί· θέλουμε ολόκληρο το γαμημένο το φουρνάρικο».

Κατά τη διάρκεια των εξεγέρσεων πυκνώνει ο ιστορικός χρόνος και μέσα στην πύκνωση αυτή εμφανίζονται οι εικόνες μιας κοινωνίας που πασχίζει να γεννηθεί. Με αυτόν τον τρόπο παράγουν πολιτική. Εξελίσσουν και πραγματώνουν σε ενεστώτα χρόνο την επαναστατική προοπτική. Όσο και αν οι ανά τον πλανήτη εξεγέρσεις εμφανίζονται αποκομμένες, αποσπασματικές, ανοργάνωτες, και διαφορετικές, παράγουν μια παγκόσμια κοινότητα αγώνα που προσπαθεί να πάρει μορφή, να μετουσιωθεί σε επαναστατικό κίνημα. Δηλαδή να αποκτήσει θέση, κατεύθυνση και ένταση.

 

Όταν πεθαίνει βασιλιάς, μη χαίρεσαι λαουτζίκο
Μη λες πως θάν΄ καλύτερος ο νυν από τον τέως
Πως θάναι το λυκόπουλο καλύτερο απ΄ τον λύκο.
Τότε μονάχα να χαρείς: αν θάναι ο τελευταίος.

Κ. Βάρναλης

Οργάνωση – Επαναστατική προοπτική

Οι εξεγέρσεις είναι οι σπίθες, οι οποίες πυροδοτούν τις κοινωνικές διεργασίες που θα  μας φέρουν ένα βήμα πιο κοντά στον επαναστατικό μετασχηματισμό. Ωστόσο γνωρίζουμε από την ιστορική πείρα, πως οι περίοδοι των κοινωνικών ταραχών και των εξεγέρσεων δεν θα κρατήσουν για πάντα. Κάποια στιγμή θα βρεθούν αντιμέτωπες με τα όρια τους και πιθανόν να ηττηθούν, να ενσωματωθούν ή να ξεφουσκώσουν, αν δεν υπάρχουν οι πολιτικοί φορείς και οι επαναστατικές οργανώσεις που θα τις κρατήσουν ζωντανές. Για να μην πηγαίνει, λοιπόν, «χαμένη» η δυναμική τους, για να μη χαρίζουμε τις ευκαιρίες μας στο κράτος και το κεφάλαιο, πρέπει και οι άνθρωποι που ονειρευόμαστε την προοπτική ενός καλύτερου και πιο δίκαιου κόσμου, να οργανωθούμε στον αγώνα για την επαναστατική ανατροπή του υπάρχοντος.

Το ζήτημα της επαναστατικής προοπτικής έχει ως απαραίτητη προϋπόθεση την ύπαρξη μιας οργανωμένης, συνεχούς και συνεπούς δράσης και απαιτεί τη στράτευση και τη συμμετοχή όλων όσων βρισκόμαστε στο πλευρό των εκμεταλλευόμενων. Ο αγώνας για την επίτευξη μιας κοινωνίας ισότητας, ελευθερίας και αλληλεγγύης περνά μέσα από την οργάνωση της κοινωνικής βάσης, σύμφωνα με τις ανάγκες και το ταξικό της συμφέρον.

Να επιτεθούμε στο κράτος, στον καπιταλισμό, στους αστικούς θεσμούς, στο πολιτικό τους προσωπικό και στο οπλισμένο τους χέρι: τους μπάτσους και τους φασίστες.

Να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας, να οργανώσουμε την κάλυψη των βασικών και κοινωνικών αναγκών μας έξω από και ενάντια στο κράτος και το εμπόρευμα. Να κάνουμε το βήμα για την κοινωνία της ελευθερίας, της αλληλεγγύης, της ισότητας και της κοινοκτημοσύνης.

Για ένα κόσμο χωρίς έθνη και πολέμους, χωρίς τάξεις, διακρίσεις, εκμετάλλευση και καταπίεση.

ΟΙ ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΜΙΚΡΕΣ ΑΝΑΣΕΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΣΕ ΕΝΑ ΚΟΣΜΟ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΝΑΠΝΕΥΣΕΙ

 

ΑΦΙΣΕΣ, ΔΙΕΘΝΙΣΜΟΣ, Διεθνισμός, ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

ΑΠΟ ΤΗ ΜΙΝΕΑΠΟΛΙΣ ΜΕΧΡΙ ΤΗ ΜΟΡΙΑ, Ο ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ, Η ΚΡΑΤΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΔΕΝ ΜΑΣ ΑΦΗΝΕΙ ΝΑ ΑΝΑΠΝΕΥΣΟΥΜΕ

Κοινή αφίσα με συντόφους/ισσες από την Κατάληψη Παλιό Νεκροτομείο (Αλεξανδρούπολη) και τη Συλλογικότητα αναρχικών από τα ανατολικά (Θεσσαλονίκη)

Στις 25 Μαϊου ο George Floyd δολοφονείται από αστυνομικούς στο κέντρο της Μινεάπολης. Επι 9 λεπτά τον κρατούσαν στην άσφαλτο χωρίς να μπορεί να πάρει ανάσα. Η δολοφονία του έρχεται να προστεθεί στις δεκάδες δολοφονίες μαύρων ανθρώπων από την αστυνομία στις ΗΠΑ. Δεν πρόκειται για μεμονωμένη περίπτωση, αλλά είναι το αποτέλεσμα όλων εκείνων των επίπλαστων διαχωρισμών που χρόνια ταΐζει μέσα μας κράτος και κεφάλαιο και οπλίζει το χέρι του κάθε μπάτσου, φασίστα, υποστηρικτή του.

Αμέσως μετά τη δολοφονία ξεσπάνε διαδηλώσεις ενάντια στο ρατσισμό και την αστυνομική βία που γρήγορα όμως παίρνουν τη μορφή εξέγερσης και μεταφέρονται σε δεκάδες πόλεις. Οι ταραχές στις ΗΠΑ, σε ένα από τα ισχυρότερα κέντρα του παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος, δείχνουν τη σαθρή δομή κράτους και κεφαλαίου και αναδεικνύουν τις κοινωνικές και ταξικές αντιθέσεις που οξύνθηκαν περεταίρω λόγω του κορωνοϊού. Ενδεικτικό των ταξικών και κοινωνικών διακρίσεων είναι ότι ενώ οι αφροαμερικανοί είναι το 13% του γενικού πληθυσμού, αποτελούν το 60% των νεκρών λόγω κορωνοϊού. (Στις ΗΠΑ δεν υπάρχει δημόσιο σύστημα υγείας. Οι άνεργοι είναι αυτή τη στιγμή 40 εκατομμύρια, ενώ παράλληλα το 1% του πληθυσμού κατέχει πάνω από 50% του πλούτου.)

Σε όλα τα μέρη του πλανήτη αυτό το κανιβαλιστικό σύστημα βασίζεται στις ταξικές και κοινωνικές αντιθέσεις για να επιβιώσει. Στην Ελλάδα, στις ΗΠΑ στη Λατινική Αμερική, είτε γιατί είμαστε μαύροι, γυναίκες, φτωχοί, μετανάστες η καταπίεση και η καταστολή έχει πάντα τον ίδιο εκφραστή: το κράτος και το κεφάλαιο. Πρώτα μάς οδηγούν στην απελπισία από την αυξανόμενη ανεργία, την οικονομική εξαθλίωση και την καταπίεση, και μετά μας καταστείλουν και μας δολοφονούν.

Να πιάσουμε το νήμα της εξέγερσης στις ΗΠΑ και να συνεχίσουμε παράλληλα το δικό μας αγώνα εδώ. Η ενότητα των αγωνιζομένων είναι ο μόνος δρόμος για να κερδίσουμε. Να οργανώσουμε συλλογικούς αγώνες ενάντια σε εκείνα που μας καταπιέζουν. Ενάντια σε κράτη και κεφάλαιο. Ενάντια σε ένα σύστημα που είναι έτοιμο να αποδεκατίσει τον ίδιο τον πλανήτη. Για έναν κόσμο ελευθερίας ισότητας και αλληλεγγύης.

ΤΑ ΚΟΙΝΑ ΜΑΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΑΠΑΙΤΟΥΝ ΚΟΙΝΕΣ ΛΥΣΕΙΣ

ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΗ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ

ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΟΥΣ ΣΤΙΣ ΗΠΑ

ΑΤΑΞΙΝΟΜΗΤΑ, Διεθνισμός, ΔΙΕΘΝΙΣΜΟΣ, ΚΕΙΜΕΝΑ, Μεταναστες στην Ελλαδα

Οι μετανάστες είναι αδέρφια ταξικά

Κοινή προκήρυξη αλληλεγγύης στους/στις μετανάστ(ρι)ες και ενάντια στον ελληνοτουρκικό ανταγωνισμό, τον ιμπεριαλισμό και τον εκφασισμό από το Πέλοτο, το Αυτόνομο Στέκι Ξάνθης και το Αυτόνομο Σχήμα Πολυτεχνικής Ξάνθης. Μπορείς να το κατεβάσεις σε μορφή pdf από εδώ.

Οι μετανάστες είναι αδέρφια ταξικά

Τις τελευταίες μέρες ερχόμαστε αντιμέτωποι με εικόνες ντροπής και απανθρωπιάς βγαλμένες από πολύ διαφορετικές και σκοτεινές εποχές. Στον Έβρο και γενικότερα στα σύνορα Ελλάδας-Τουρκίας, παίζεται ένα γεωπολιτικό παιχνίδι ποδοσφαίρου με μπάλα τους μετανάστες, οι οποίοι  σήμερα δέχονται τη μεγαλύτερη επίθεση από το σύστημα στο οποίο ζούμε με αποτέλεσμα η αξία της ζωής τους να υποτιμάται μέρα τη μέρα. Η όξυνση των διακρατικών ανταγωνισμών στη Ν.Α. Μεσόγειο για το ποιος θα αρπάξει το μεγαλύτερο κομμάτι απ’ την πίτα των πρώτων υλών και των γεωστρατηγικών θέσεων μετατρέπει ξεριζωμένες οικογένειες και παιδιά σε ομήρους διπλωματίας και ανταγωνισμού των συμφερόντων των κρατών, των υπερεθνικών οργανισμών και του διεθνούς και εθνικού κεφαλαίου.

 

 Από τη μία πλευρά, το ελληνικό κράτος παρατάσσει ΜΑΤ και στρατό στα σύνορα, με σκοπό να αποτρέψουν το πέρασμα των μεταναστών. Οι οπλισμένοι τραμπούκοι του κρατικού μηχανισμού όταν δεν εκκενώνουν καταλήψεις και δεν επιτίθενται στο κίνημα, δέρνουν ή απειλούν με όπλα φοιτητές και επιτίθενται στους μετανάστες. Κράτος και καθεστωτικά Μ.Μ.Ε. με την ακροδεξιά ρητορική τους, ενισχύουν το ήδη υφέρπον αντιμεταναστευτικό κλίμα, καταφερόμενοι με χυδαίες εκφράσεις ενάντια στους μετανάστες, τη στιγμή που ο υπεροπλισμένος μηχανισμός καταστολής του ελληνικού κράτους επιτίθεται με χημικά σε ανυπεράσπιστους, πάμφτωχους ανθρώπους, στρέφει τα όπλα πάνω τους και απειλεί με πραγματικά πυρά. Εντέχνως, λοιπόν, δημιουργείται η εντύπωση σε ένα διευρυμένο πλέον κοινωνικό κομμάτι, το οποίο εδώ και καιρό μετατοπίζεται ραγδαία προς τα δεξιά και συντηρητικοποιείται, πως το ελ. κράτος βρίσκεται αυτή τη στιγμή σε κατάσταση πολιορκίας, αν όχι και σε πόλεμο. Από ποιους;! Από τα πιο υποτιμημένα κομμάτια και θύματα ενός συστήματος, τα οποία το ίδιο -από κοινού με τις «σύμμαχες χώρες»- δημιούργησε.

Η Ελλάδα πιστή στα συμφέροντα των ΕΕ-ΝΑΤΟ παίζει το ρόλο του εγγυητή των συμφερόντων του ντόπιου και διεθνούς κεφαλαίου. Μετατρέπει τη χώρα σε μια απέραντη νατοϊκή βάση και ανταγωνίζεται τη Τουρκία στη χάραξη των ΑΟΖ, καθώς για τους ενεργειακούς πόρους, την εξόρυξη και τη μεταφορά υδρογονανθράκων (άξονας Ελλάδας, Κύπρου, Ισραήλ, Αιγύπτου-Eastmed). Ταυτόχρονα, καταστέλλει τον εσωτερικό εχθρό, επιτίθεται στα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, συκοφαντεί τις απεργίες κινητοποιήσεις και θεσμοθετεί νομικά την διάλυση των διαδηλώσεων, προχωρά απροκάλυπτα πλέον σε ιδιωτικοποιήσεις νοσοκομείων, όπως αυτό της Κομοτηνής, στην κατάργηση του ασύλου, καταστέλλει φοιτητικούς αγώνες, δομές του κινήματος και καταλήψεις, επιβάλει αστυνομοκρατία σε ολόκληρη τη γειτονιά των Εξαρχείων. Αβαντάρει το ακροδεξιό της ακροατήριο και προσπαθεί να σφυρηλατήσει  μία εθνική ενότητα με όχημα τον κανιβαλισμό, τον μιλιταρισμό  και τον εθνικισμό. Σε τελική ανάλυση οχυρώνεται και προετοιμάζεται υλικά και ιδεολογικά για μία πολεμική σύρραξη. Έτσι και τώρα δε διαφυλάσσει απλά τα δικά της σύνορα, αλλά ταυτόχρονα προστατεύει και τα σύνορα της ΕΕ των μνημονίων, της λιτότητας και της καταστολής.

 

Από την άλλη πλευρά, η Τουρκία ακολουθεί μια επεκτατική εξωτερική πολιτική. Έχοντας επέμβει τρεις φορές στη Συρία, προσπαθεί να εκμαιεύσει τη στήριξη ΕΕ και ΝΑΤΟ όσον αφορά βλέψεις της στη Μ. Ανατολή. Έτσι, ανοίγει τα σύνορα προωθώντας χιλιάδες μετανάστες στον Έβρο, εργαλειοποιώντας τους με έναν αισχρό τρόπο και επιδιώκοντας έτσι να λειτουργήσουν ως εκβιασμός για την ΕΕ και να έχει ως αποτέλεσμα στη στήριξη της στις ιμπεριαλιστικές της επεμβάσεις στη Βόρεια Συρία. Ταυτόχρονα, καταστέλλει κάθε μορφής εσωτερικό εχθρό και ενισχύει την εθνικιστική ιδεολογία και ρητορική.

 

Ο ελληνοτουρκικός ανταγωνισμός, ωστόσο, είναι ένα υποσύνολο μιας μεγαλύτερης εικόνας. Η προσπάθεια των ΗΠΑ-ΕΕ να εκμεταλλευτούν τις πλουτοπαραγωγικές πηγές στη Μ. Ανατολή για τα συμφέροντα του κεφαλαίου και ο ανταγωνισμός τους με τον αντίπαλο πόλο, τη Ρωσία, είναι η αιτία που δημιούργησε τις μαζικές μεταναστευτικές ροές. Οι ισχυροί αυτού του κόσμου, έχοντας λεηλατήσει επί δεκαετίες τα κράτη της Μ. Ανατολής, έχοντας φτωχοποιήσει εκατομμύρια κόσμου με βομβαρδισμούς, επεμβάσεις κ.λπ. βγάζουν την ουρά τους απ’ έξω σχετικά με το ζήτημα των μεταναστευτικών ροών. Αυτοί είναι που έχουν αιματοκυλίσει τις περιοχές αυτές και που αποφασίζουν για τη μοίρα των εκμεταλλευομένων αυτού του κόσμου.

 

Από τη μεριά μας, αντιλαμβανόμαστε πως η όξυνση των ελληνοτουρκικών συγκρούσεων και εντάσεων οδηγεί σε παρόμοιες, εχθρικές για τον κόσμο της εργασίας, πολιτικές και στις δυο πλευρές  του Αιγαίου. Ο κρατικός ολοκληρωτισμός, η ενίσχυση της εθνικής ενότητας, η καταστολή των ταξικών και κοινωνικών αγώνων σε συνδυασμό με την πολεμική προετοιμασία και το ρατσιστικό δηλητήριο οδηγεί στην ανάπτυξη και σύγκρουση δυο εθνικισμών. Ο κόσμος της εργασίας καταπίνοντας τη ρητορική των εκάστοτε εκμεταλλευτών του ετοιμάζεται να πολεμήσει, εναντιώνεται και εχθρεύεται τα πιο αδύναμα κομμάτια, τους μετανάστες και δεν αντιστέκεται στις πολιτικές που του τρώνε τη ζωή. Η κατάσταση και στα δύο κράτη οδηγείται κατ’ αυτόν τον τρόπο στον περαιτέρω εκφασισμό και στη συντηρητικοποίηση, με αγανακτισμένους πολίτες να τα βάζουν με ανυπεράσπιστους πρόσφυγες, νεκρούς μετανάστες στο Αιγαίο και ταυτόχρονα τα κοινωνικά αγαθά και οι ελευθερίες τους να τους τα παίρνουν μέρα με τη μέρα.

 

Αυτή είναι, άλλωστε, και η επίσημη πολιτική της ΝΔ. Η κοινωνική κατάσταση που παρέλαβε με τις ανύπαρκτες κοινωνικές αντιστάσεις και το δεξιά μετατοπισμένο πολιτικό σκηνικό ευόδωσε στην επιβολή του δόγματος «νόμος και τάξη». Έκλεισε, λοιπόν, το μάτι στα πιο συντηρητικά και αντιδραστικά κοινωνικά κομμάτια  και ταυτόχρονα έβαλε στο στόχαστρο τα πιο αδύναμα. Αυτά που έρχονται ενάντια στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές της ΕΕ γιατί καταδεικνύουν το πως στο σύστημα, στο οποίο ζούμε, γεννά τη φτώχεια και την εκμετάλλευση, το ρατσισμό και το φασισμό, την καταπίεση και την καταστολή. Η αντιμεταναστευτική κρατική πολιτική, όμως, δεν ξεκίνησε τώρα. Από τους πρώτους μήνες διακυβέρνησης, μέσα από μια αξιοθαύμαστη συστράτευση των ΜΜΕ προσπαθούν να μας πείσουν ότι όλα τα προβλήματα μας οφείλονται στους κατατρεγμένους ασκεπείς μετανάστες που τους στερήθηκαν τα πάντα και αναζητούν μια ελπίδα για τη ζωή τους ή στα Εξάρχεια και στις καταλήψεις ή στους φοιτητές και το άσυλο. Για ποια «ανομία» μας μιλάνε και για ποια νομιμότητα; Ξέρουμε καλά ότι η αστική νομιμότητα είναι η νομιμότητα των πλουσίων και η ανομία που πολεμάνε είναι το δίκιο των από τα κάτω. Ποια είναι η ηθική τους όταν μιλάνε για «μεταναστευτική εισβολή»; Μετατρέπουν τα σύνορα σε εμπόλεμη ζώνη και κινητοποιούν εθνικιστικά κοινωνικά αντανακλαστικά στρέφοντας την κάννη σε άοπλους ανθρώπους, παιδιά και οικογένειες. Δημιουργούν μια ψευδή εικόνα και αντιμετωπίζουν ως εθνική απειλή πάμφτωχους ανθρώπους που δεν ξεπερνούν ούτε το 1% του ελληνικού πληθυσμού.

 

Στόχος τους είναι πάντα οι αδύναμοι, αυτοί που στενάζουν στις κακοπληρωμένες δουλειές, που ασφυκτιούν μέσα στις κοινωνικές νόρμες, αυτοί που κυνηγημένοι προσπαθούν να βρουν ένα τόπο να στήσουν τη ζωή τους. Όταν χτυπάνε τους μετανάστες, το πιο υποτιμημένο κομμάτι αυτής της κοινωνίας, ξέρουμε καλά ότι έρχεται η σειρά μας. Όταν χτυπάνε το αναρχικό κίνημα το κάνουν για να είμαστε όλοι ακόμα πιο αδύναμοι την επόμενη φορά που θα προσπαθήσουμε να διεκδικήσουμε κάτι από αυτά που μας κλέβουν. Όταν χτυπάνε το άσυλο και τις καταλήψεις χτυπάνε τις δομές του αγώνα, τα εργαλεία που είναι πάντα στη διάθεση όσων κάνουν το βήμα να κατέβουν στους δρόμους για να υπερασπιστούν τις ζωές τους.

 

 Επομένως, αν σήμερα αβαντάρουμε τις πολιτικές του κράτους, στρώνουμε οι ίδιοι το δρόμο ώστε αυτό να μας επιτεθεί ακόμα περισσότερο αύριο. Όσο οι κοινωνικές και ταξικές ανισότητες θα συντηρούνται και θα διευρύνονται, οι «έλληνες» μπάτσοι θα «δέρνουν έλληνες» αλλά και μετανάστες, ξεκινώντας από τα πιο ριζοσπαστικά και περιθωριοποιημένα κομμάτια ανεξαρτήτως έθνους και διευρύνοντας τη βεντάλια της καταστολής όταν αυτό κρίνεται απαραίτητο, όπως έγινε τις προάλλες στα νησιά της Λέσβου και της Χίου, όπως πριν μερικά χρόνια στους αντιμνημονιακούς αγώνες, όπως γίνεται πάντα όταν εντείνεται ο κρατικός ολοκληρωτισμός και ο εκφασισμός.

 

Ενάντια, λοιπόν, στην κυρίαρχη ακροδεξιά ρητορική και στο ρατσιστικό οχετό που ολοένα και αυξάνεται να ορθώσουμε ανάστημα και να κάνουμε ξεκάθαρο πως οι μετανάστες δεν είναι ούτε τρομοκράτες, ούτε τυχοδιώκτες. Είναι τα αποκαΐδια της φτώχειας και των πολέμων στις πατρίδες τους. Είναι αυτοί που στοιβάζονται σε βάρκες και σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Είναι οι σύγχρονοι εξόριστοι του 21ου αιώνα που προορίζονται για ξερονήσια (όπως συχνά ακούγεται από τους υποστηρικτές των ΕΕ-ΝΑΤΟ). Θα είναι η εικόνα από το μέλλον όσο δεν στεκόμαστε ο ένας δίπλα στον άλλο και δεν οργανώνουμε τις αντιστάσεις μας απέναντι στις ορέξεις και τις στρατηγικές των δυνατών. Η οργή των «φιλοξενούμενων» μεταναστών είναι κομμάτι της δικής μας οργής. Μην ξεχνάμε την εξέγερση που πραγματοποιήθηκε στη Μόρια, το Σεπτέμβριο,μετά την πυρκαγιά που ξέσπασε σε κατάλυμα και οδήγησε στο θάνατο μιας γυναίκας, τον οποίο τα ΜΜΕ παρουσίασαν ως επιτηδευμένο εμπρησμό, και την επίθεση των ΜΑΤ που ακολούθησε, ως άμυνα

Ενάντια στις συμφωνίες Δουβλίνο και ΕΕ-Τουρκίας να προτάξουμε τη διεθνιστική αλληλεγγύη και την ειρήνη μεταξύ των εκμεταλλευομένων. Να πραγματοποιήσουμε ρωγμές στην αντιμεταναστευτική πολιτική. Να στήσουμε αναχώματα ενάντια στην πολεμική προετοιμασία και στα συμφέροντα ντόπιου και διεθνούς κεφαλαίου. Να μη συνηθίσουμε την εξαθλίωση. Να ανοίξουν τα σύνορα και να δοθούν άσυλο και χαρτιά σε όλους τους μετανάστες.

 

  • Αλληλεγγύη στους/στις μετανάστ(ρι)ες
  • Χαρτιά, ΑΜΚΑ, και ελευθερία μετακίνησης σε όλους/ες
  • Να κλείσουν τώρα όλα τα στρατόπεδα συγκέντρωσης
  • Μπλόκο στον πόλεμο και τον εθνικισμό

 

Πέλοτο | Αυτόνομο Στέκι Ξάνθης | Αυτόνομο Σχήμα

ΑΤΑΞΙΝΟΜΗΤΑ, ΑΦΙΣΕΣ, ΔΙΕΘΝΙΣΜΟΣ, Διεθνισμός

Δίγλωσση αφίσα από τα νότια Βαλκάνια και τις δύο πλευρές της Κύπρου ενάντια σε πόλεμο, μιλιταρισμό, ιμπεριαλισμό κι εθνικισμό

 

Παρά τις πιθανές επιμέρους διαφοροποιήσεις, παρά τις δυσκολίες στην επικοινωνία – κάτι που δεν επέτρεψε προς το παρόν την καλύτερη δικτύωση με συντρόφους και συντρόφισσες από την Τουρκία- και κόντρα στην εθνικιστική/ μιλιταριστική ρητορική και την καταστολή ή την προσωρινή υπαναχώρηση των κοινωνικών και ταξικών αγώνων, σύντροφοι και συντρόφισσες από 21 πόλεις της ευρύτερης περιοχής μας στέλνουμε ένα σαφές μήνυμα.

Ένα σαφές αντιπολεμικό και αντιμιλιταριστικό μήνυμα που γεμίζει εδώ και λίγες μέρες τους δρόμους της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης, της Ξάνθης, της Πάτρας, της Αλεξανδρούπολης, του Ηρακλείου, των Χανίων, της Λάρισας, του Ρεθύμνου, της Καβάλας, της Μυτιλήνης, της Ορεστιάδας, της Κομοτηνής, της Κέρκυρας, των Ιωαννίνων, της Μυτιλήνης, της Πάφου, της Λάρνακας, της Λεμεσού αλλά και των δύο πλευρών της διχοτομημένης Λευκωσίας.

Στα ελληνικά:

Τη στιγμή που Ελληνικό και Τουρκικό κράτος με τους “μεγάλους συμμάχους” τους συγκρούονται ακόμα και σε απομακρυσμένες περιοχές όπως η Λιβύη ή για το ποιος θα ελέγχει τον εναέριο χώρο της Β. Μακεδονίας…

Τη στιγμή που οι ανταγωνισμοί για τις ΑΟΖ, τις εξορύξεις και τους αγωγούς φυσικού αερίου που θα καταστρέψουν το φυσικό κόσμο για τα κέρδη των πολυεθνικών, πυροδοτούν νέες εντάσεις στο Αιγαίο, την Κύπρο και την Αν. Μεσόγειο…

Τη στιγμή που στο εσωτερικό των κρατών, η πολεμική προετοιμασία και ο μιλιταρισμός, εκτινάσσουν τις εξοπλιστικές δαπάνες, καταστέλλουν τον εσωτερικό εχθρό, “νομιμοποιούν” τη φτώχεια και την εκμετάλλευση…

ΕΙΜΑΣΤΕ ΞΕΚΑΘΑΡΟΙ: ΔΕΝ ΠΟΛΕΜΑΜΕ ΓΙΑ ΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΣΑΣ. Ο ΕΧΘΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΜΑΣ ΤΗ ΧΩΡΑ!

OI ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΟΙ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ, ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ, ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΝΕΝΑ ΛΟΓΟ ΝΑ ΠΟΛΕΜΗΣΟΥΜΕ ΑΝΑΜΕΤΑΞΥ ΜΑΣ.

ΤΑΞΙΚΟ ΚΑΙ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΟ ΜΠΛΟΚΟ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ, ΤΟΝ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ, ΤΟ ΜΙΛΙΤΑΡΙΣΜΟ, ΤΟΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟ

Αντιμιλιταριστική αντιπολεμική πρωτοβουλία

Στα τουρκικά:

Yunan ve Türk devletlerinin “güçlü müttefikler”iyle birlikte, Libya gibi uzak bölgelerde veya Kuzey Makedonya’nın hava sahasını kimin kontrol edeceği gibi konularda çatışma içerisinde olduğu bir anda…

Doğal gaz hatları, Münhasır Ekonomik Bölge için yapılan rekabetin çokuluslu şirketlerin çıkarları için doğayı yok etmekle kalmayıp, Ege denizinde, Doğu Akdeniz’de ve Kıbrıs’ta yeni gerilimler yarattığı bir anda…

Devletlerin kendi içlerindeki savaş hazırlıkları ve militarizmin, savaş ekipmanlarına büyük masraflar yapmakta olduğu, “iç düşman”a baskılar uygulandığı, yoksulluk ve sömürünün “yasallaştırılmasının” yolun açtığı bir anda…

BİZLER AÇIK VE NET TAVIR ALIYORUZ: SİZİN ÇIKARLARINIZ İÇİN SAVAŞMAYACAĞIZ. BİZİM DÜŞMANLARIMIZ KENDİ ÜLKELERİMİZDE YAŞAMAKTADIRLAR!

KIBRIS, TÜRKİYE VE YUNANİSTAN İŞÇİ SINIFININ BİRBİRİYLE SAVAŞMASI İÇİN HİÇBİR NEDEN YOKTUR!

SAVAŞ, MİLLİYETÇİLİK, MİLİTARİZM VE EMPERYALİZME KARŞI SINIFSAL VE ENTERNASYONALİST BİR BLOK OLUŞTURALIM!

Güney Balkanlar ve Kıbrıs’ın Her İki Tarafında Savaş Karşıtı Antimilitarist Girişim

Στα αγγλικά:

At the same moment that the Greek and Turkish states along with their “powerful allies”- have conflicts that manifest in distant regions like Libya or that manifest about who will control the aerial space of North Macedonia…

At the same moment that the rivalries over who takes control of the Exclusive Economic Zones in order to extract and transport hydrocarbons and natural gas (a process which destroys nature for the profit of multinational companies), create new tensions in the Aegean Sea, in Cyprus and in the East Mediterranean Sea…

At the same moment that within each state war preparations and militarism lead to enormous expenses for warfare equipment, suppression of the so called “internal enemy” and “legalization” of poverty and exploitation…

WE ARE MAKING IT CLEAR: WE WON’T FIGHT FOR YOUR PROFITS. OUR ENEMIES ARE WITHIN OUR OWN COUNTRIES!

PROLETARIANS OF CYPRUS, TURKEY AND GREECE HAVE NO REASON TO FIGHT EACH OTHER!

CLASS AND INTERNATIONALIST BLOCKAGE OF WAR, NATIONALISM, MILITARISM, IMPERIALISM

Antimilitarist-antiwar initiative from southern Balkans and from the both sides of Cyprus

ΑΤΑΞΙΝΟΜΗΤΑ, ΑΦΙΣΕΣ, ΔΙΕΘΝΙΣΜΟΣ

Λατινική Αμερική, δώσε μας τη φωτιά σου!

Αφίσα αλληλεγγύης στην εξεγερμένη Λατινική Αμερική από κοινού με τους συντρόφους και τις συντρόφισσες από Κατάληψη παλιού νεκροτομείου (Αλεξανδρούπολη) και Συλλογικότητα αναρχικών από τα ανατολικά (Θεσσαλονίκη).

 

Απέναντι στα ίδια προβλήματα που αντιμετωπίζουμε κι εμείς

Ανεργία

Μισθοί πείνας

Αυξημένο κόστος ζωής

Περικοπές σε υγεία & εκπαίδευση

Μιλιταρισμός

Ιδιωτικοποιήσεις

Λεηλασία του φυσικού κόσμου

Καταστολή

 

ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΑΠΕΡΓΟΥΝ, ΔΙΑΔΗΛΩΝΟΥΝ, ΣΥΓΚΡΟΥΟΝΤΑΙ

 

Στην Ουρουγουάη ενάντια στο μιλιταρισμό και στην Αργεντινή ενάντια στις καθημερινές δολοφονίες μικροπαραβατών από μπάτσους, στην φτώχεια, στις κομμένες συντάξεις, με την αστική δημοκρατία να αναζητά χρονική ανάσα μέσω των εκλογών. Στην Ονδούρα ενάντια στη φτώχεια και ενάντια στον εκλεκτό των ΗΠΑ και μπλεγμένο με το εμπόριο ναρκωτικών πρόεδρο της χώρας, που έχει ιδιωτικοποιήσει αεροδρόμια, λιμάνια, δημόσιες υπηρεσίες ενώ ιδιωτικοποιήσεις πλέον ετοιμάζονται και σε υγεία και εκπαίδευση. Στη Βραζιλία ενάντια στον ρατσιστή, μισογύνη, ομοφοβικό και υπέρμαχο του πιο άγριου καπιταλισμού και της χούντας, προέδρου της χώρας που οξύνει την καταστολή και τη φτώχεια, που ιδιωτικοποιεί τα πάντα, που επισπεύδει την καταστροφή του Αμαζονίου που συνοδεύεται από δολοφονίες αυτόχθονων που αντιδρούν. Στο Περού ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του νερού και στην Αϊτή γιατί το 60% του πληθυσμού ζει κάτω από το όριο της φτώχειας χωρίς νοσοκομεία και χωρίς 24ωρη ηλεκτροδότηση. Στην Κολομβία ενάντια στις νέες περικοπές στην παιδεία και στα νέα κοψίματα των μισθών και των συντάξεων. Στο Εκουαδόρ ενάντια στα μέτρα που προσπάθησε να επιβάλει το ΔΝΤ, που σκόνταψε πάνω στην οργάνωση και το πείσμα των εξεγερμένων. Μέτρα που αφορούσαν στο κόψιμο της επιδότησης στο πετρέλαιο, κάτι που θα επηρέαζε άμεσα και τις τιμές των προϊόντων σε μία χώρα της οποία ο πληθυσμός ήδη ζει σε άθλιες συνθήκες που έχει επιβάλει ο καπιταλισμός. Στη Χιλή ενάντια στην αύξηση του εισιτηρίου του μετρό αρχικά αλλά και συνολικά ενάντια στο ίδιο το μοντέλο που κυριαρχεί στη χώρα από την εποχή της δικτατορίας. Το μέτρο αυτό, πάρθηκε πίσω εν μέσω άγριας καταστολής που δεν στάθηκε ικανή να σταματήσει την εξέγερση, ενώ αργότερα ανακοινώθηκαν αυξήσεις στους μισθούς και στις συντάξεις την ίδια ώρα που ο στρατός, μάταια, κατέβαινε στους δρόμους.

 

ΛΑΤΙΝΙΚΗ ΑΜΕΡΙΚΗ ΔΩΣΕ ΜΑΣ ΤΗ ΦΩΤΙΑ ΣΟΥ!

 

ΟΙ ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ & ΟΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΙΣ ΣΟΥ ΚΡΑΤΑΝ ΟΡΘΙΑ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΟΜΕΝΗ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ,

ΣΠΕΡΝΟΥΝ ΤΟΝ ΤΡΟΜΟ ΣΤΟΥΣ ΙΣΧΥΡΟΥΣ ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

 

Κατάληψη παλιού νεκροτομείου (Αλεξανδρούπολη)

Πέλοτο (Ξάνθη)

Συλλογικότητα αναρχικών από τα ανατολικά (Θεσσαλονίκη)

ΑΤΑΞΙΝΟΜΗΤΑ, Διεθνισμός, ΔΙΕΘΝΙΣΜΟΣ, ΚΕΙΜΕΝΑ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΕΙΣΒΟΛΗ ΣΤΗ ΒΟΡΕΙΑ ΣΥΡΙΑ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΜΕΝΗ ROJAVA

Διασυλλογικό κείμενο από το Πέλοτο, το Αυτόνομο Στέκι Ξάνθης και το Αυτόνομο Σχήμα Πολυτεχνικής Ξάνθης ενάντια στην εισβολή του Τούρκικου κράτους στην Β. Συρία και αλληλεγγύης στην επαναστατημένη Rojava. Μπορείς να κατεβάσεις το κείμενο σε μορφή pdf από εδώ.

 

ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΕΙΣΒΟΛΗ ΣΤΗ ΒΟΡΕΙΑ ΣΥΡΙΑ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗ ROJAVA

 

Από τις 9 Οκτωβρίου, ύστερα από τη δήλωση αποχώρησης των αμερικανικών στρατευμάτων από τη Βόρεια Συρία, εξελίσσεται η νέα και ολομέτωπη στρατιωτική επίθεση του τουρκικού κράτους με τους μισθοφόρους του ενάντια στην επαναστατημένη Rojava (αυτόνομη κουρδική κοινότητα). Η επίθεση αυτή είχε προαναγγελθεί από τον Ερντογάν και αποτελεί την τρίτη πράξη της εισβολής του τουρκικού κράτους στην Συρία, με πιο πρόσφατη επίθεση αυτή της κατάληψης του Αφρίν από τον τουρκικό στρατό. Η τελευταία στρατιωτική επέμβαση αποτελεί συνέχεια των πολεμικών συρράξεων στα συριακά εδάφη που κρατάνε από το 2011 με ενεργή συμμετοχή των ΗΠΑ, Γαλλία, Ρωσία, Τουρκία αλλά και άλλων συμμαχικών κρατών που έχουν έμμεσο ρόλο.

 

Παρά τις συνθήκες πολέμου οι κούρδοι της βόρειας συρίας έδρασαν με όρους αυτοάμυνας και κατάφεραν να δημιουργήσουν μια αυτόνομη κοινότητα με ελευθεριακά χαρακτηριστικά, προετοιμάζοντας το έδαφος για αυτήν από το 2003. Στην κοινότητα της Rojava, οι αποφάσεις λαμβάνονται αμεσοδημοκρατικα με αυτοοργάνωση στη βάση και ο φυσικός πλούτος και τα είδη διατροφής  ανήκουν σε όλο το λαό. Η απελευθέρωση των γυναικών τίθεται επίσης ως βασικό συστατικό για την κοινωνική απελευθέρωση. Οι γυναίκες βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή της επανάστασης στη Βόρεια Συρία είτε στις μάχες ενάντια στο ισλαμικό κράτος, είτε στον αγώνα για χειραφέτησή τους στην κοινωνία αλλά και την οικογένεια. Ιδιαίτερη σημασία έχει, ότι σε όλα τα παραπάνω συμμετέχουν (ή είναι ευπρόσδεκτοι να συμμετέχουν) άνθρωποι με διαφορετικές εθνοτικές ταυτότητες (άραβες, αρμένιοι κ.α) και με διαφορετικές θρησκείες. Το πιο σημαντικό είναι ότι όλα αυτά άνθισαν σε μια περιοχή με έντονη πατριαρχική και θρησκευτική καταπίεση και σε ένα πολυετές σκηνικό πολέμου.

 

Το 2011 επικυρώνεται συμφωνία μεταξύ Άσαντ και ρωσικών εταιριών εξόρυξης υδρογονανθράκων οι οποίες θα αναλάμβαναν την συριακή αοζ. Την ίδια περίοδο απορρίπτεται η δίοδος αγωγού φυσικού αερίου που θα περνούσε μέσα από τη Συρία και θα τροφοδοτούσε την Ευρώπη με αφετηρία το Κατάρ. Εμπλεκόμενες χώρες είναι οι ΗΠΑ, Σαουδική Αραβία και κάποιες άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Φαίνεται ξεκάθαρα ότι τα συμφέροντα των πολέμων που γίνονται στη Συρία αλλά και σε άλλα κράτη κάποια χρόνια πρίν, είναι οι πλουτοπαραγωγικές πηγές και η διαχείριση των ενεργειακών πόρων. Μπροστά στην κερδοφορία των εταιρειών λοιπόν, τα κράτη αυτά εξοπλίζουν την κάθε πλευρά του Συριακού εμφυλίου ανάλογα με τα συμφέροντά τους ή συμμετέχουν ενεργά στους βομβαρδισμούς της Συρίας περιμένοντας μια πιο ευνοϊκή θέση στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων όταν ο πόλεμος τελειώσει. Η εισβολή του τούρκικου στρατού στα συριακά εδάφη είναι ένα ακόμη σημείο της όξυνσης αυτών των διακρατικών ανταγωνισμών που σιγά σιγά πλησιάζει και σε εμάς μιας και  το ελληνικό κράτος θέλει να συμμετέχει στη μοιρασιά της ενεργειακής πίτας ως σταυροδρόμι ενεργειακών ροών(εξορύξεις, κυπριακή αοζ,αγωγός eastmed).

 

Γίνεται απόλυτα κατανοητό ότι οι πόλεμοι διενεργούνται για τα συμφέροντα των αστικών τάξεων.  Κανένα κράτος μπροστά στη κερδοφορία της αστικής τάξης και στην γεωπολιτική του αναβάθμιση δε θα διστάσει να στείλει στο «απόσπασμα» τους από τα κάτω. Κανένας από τους εκμεταλλευομένους δεν έχει να κερδίσει ούτε από τη νομή της ενεργειακής πίτας ούτε από την πολεμική σύγκρουση των κρατών. Τώρα περισσότερο από ποτέ είναι καθήκον μας να χτίσουμε ένα πλατύ, μαζικό, μαχητικό αντιπολεμικό/διεθνιστικό κίνημα που θα βάλει φρένο και θα ανατρέψει τα σχέδια των κυρίαρχων. Δεν ταυτιζόμαστε με τα συμφέροντα και τους τυχοδιωκτισμούς καμιάς αστικής τάξης. Δεν πολεμάμε για κανένα διακρατικό ανταγωνισμό. Έχουμε χρέος να υψώσουμε αναχώματα στους σχεδιασμούς των παγκόσμιων κυρίαρχων και της ντόπιας αστικής τάξης.

 

Να σταθούμε αλληλέγγυοι στα επαναστατικά εγχειρήματα όπως αυτό της Rojava, στους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες που αναδύονται αυτή τη στιγμή ανά τον κόσμο, όπως στη Χιλή, στο Εκουαδόρ στον Λίβανο κ.α. όπου η βαθύτερη συνολική δυσαρέσκεια των από τα κάτω για τον καπιταλιστικό τρόπο ζωής έχει επιφέρει τη συντριβή της κανονικότητας. Οφείλουμε να δομήσουμε δεσμούς με τους αγωνιζόμενους διεθνώς, να θέσουμε κοινούς στόχους πάλης και να σαμποτάρουμε στη πράξη κάθε πολεμικό σχεδιασμό που επιφυλάσσει την ίδια μοίρα για όλους μας ανεξάρτητα τη μεριά των συνόρων που βρισκόμαστε. Να υψώσουμε το λάβαρο της διεθνιστικής αλληλεγγύης σε όλους τους εξεγερμένους ανά τον κόσμο, να φέρουμε τον πόλεμο που εξαπολύουν εκτός των συνόρων εντός τους γιατί ο μόνος πόλεμος που αξίζει να πολεμήσουμε είναι ο κοινωνικός ταξικός πόλεμος για τα δικά μας συμφέροντα, για μια κοινωνία ελευθερίας ισότητας και αλληλεγγύης.

 

 

ΝΑ ΟΡΘΩΣΟΥΜΕ ΤΑΞΙΚΑ ΑΝΑΧΩΜΑΤΑ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΝ ΚΡΑΤΙΚΟ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟ

 

ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΓΩΝΙΕΣ ΤΟΥ ΠΛΑΝΗΤΗ ΤΑ ΟΠΛΑ ΤΩΝ ΚΑΤΑΠΙΕΣΜΕΝΩΝ ΔΕ ΘΑ ΣΙΓΑΣΟΥΝ ΠΟΤΕ

 

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗ ΡΟΖΑΒΑ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΟΥΣ ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

 

 

Πέλοτο

Αυτόνομο Σχήμα Πολυτεχνικής Ξάνθης

Αυτόνομο Στέκι Ξάνθης

 

ΑΤΑΞΙΝΟΜΗΤΑ, ΑΦΙΣΕΣ, Διεθνισμός, ΔΙΕΘΝΙΣΜΟΣ, ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ

Εκδήλωση-Βιβλιοπαρουσίαση του 6ου τεύχους του Κοινωνικού Αναρχισμού – “Εμμένοντας στην άρνηση να συνηθίσουμε το τέρας”

Εκδήλωση-Βιβλιοπαρουσίαση του 6ου τεύχους του “Κοινωνικού Αναρχισμού” από τις Ελευθεριακές Εκδόσεις ΚΟΥΡΣΑΛ, Σάββατο 26.10 στις 18.00 στον Α.Κ.Χ XANADU – Κουγιουμτζόγλου και 12 Αποστόλων.

 

“Όλα τα στοιχεία δείχνουν ότι το κεφάλαιο προετοιμάζεται να χύσει πολύ περισσότερο αίμα από όσο χύνει ήδη, προκειμένου να διασφαλίσει την κυριαρχία και αναπαραγωγή του.
Αυτό που μένει να φανεί είναι το τι επιλέγουμε να κάνουμε εμείς, μπροστά σε αυτόν το ζόφο.
Αν θα αφεθούμε να συνηθίσουμε το τέρας ή αν θα κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας για να το στείλουμε μια και καλή στον σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας.”

Περιεχόμενα

– Σημείωμα της συντακτικής ομάδας
Σημειώσεις μιας “προ” πολεμικής εποχής
– Νίκος Νικολαΐδης
Kilombos – συνεισφορά σε μια αναρχική θεώρηση του ιμπεριαλισμού
– Σπύρος Δαπέργολας
Σχόλια για το ζήτημα του ιμπεριαλισμού από αναρχική σκοπιά
– Antisystemic
Ο παγκόσμιος εμφύλιος πόλεμος
– Μάνος Βασιλάκης
Η γέννηση μιας πολιτικής υποκουλτούρας στον κυβερνοχώρο και η άνοδος της ακροδεξιάς στην Αμερική
– Ευριπίδης Καλτσάς
Ο οργανωτικός δυϊσμός και η αναγκαιότητα της πολιτικής ανασυγκρότησης των αναρχικών κομμουνιστών
– Πέτρος Πέτκας
Η πυρκαγιά, ο Αμβρόσιος και ο τιμωρός Θεός!
– Κώστας Δεσποινιάδης
Για το “Αχβαχικόν” και τα “32 βήματα” του Τάσου Θεοφίλου
Συνέντευξη με τον ιστορικό Alexander Shubin
– Αλέξανδρος Ηλιάδης
Η Ρώσικη Επανάσταση στις εκδόσεις Πανοπτικόν
– Προς το παγκόσμιο προλεταριάτο!
Μανιφέστο του 1922 για τη Ρώσικη Επανάσταση
– Καρλ Μαρξ
Προς μια Ανηλεή Κριτική του Υπάρχοντος

 

ΑΦΙΣΕΣ, Διεθνισμός, ΔΙΕΘΝΙΣΜΟΣ, ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ

Αντιπολεμική / Διεθνιστική Εκδήλωση στη Ξάνθη

Αντιπολεμική / Διεθνιστική Εκδήλωση

διακρατικοί ανταγωνισμοί, ελληνοτουρκικές σχέσεις, ΑΟΖ και ενέργεια, λεηλασία της φύσης, μιλιταρισμός στη Θράκη, μειονότητα, αντιπολεμικό κίνημα

Εισηγήσεις:
Πέλοτο – Αυτόνομο Στέκι Ξάνθης
Μουσταφά Τσολάκ (Δημοσιογράφος)
Μέλος της συνέλευσης ΓΗ και ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Καβάλα-Σέρρες

Τοποθέτηση από μέλος της πρωτοβουλίας για τη συγκρότηση Αντιπολεμικής Διεθνιστικής Κίνησης στη Θεσσαλονίκη.

Παρασκευή 12/4 στις 19:00 στο αμφιθέατρο ΠΡΟΚΑΤ.

Πέλοτο
Αυτόνομο Στέκι Ξάνθης

ΑΤΑΞΙΝΟΜΗΤΑ, ΑΦΙΣΕΣ, Διεθνισμός, ΔΙΕΘΝΙΣΜΟΣ

Συγκεντρωτικο καλεσμα Β. Ελλαδας για την διεθνιστικη/αντιπολεμικη καμπανια εναντια στο ΝΑΤΟ

Αφίσα με τα καλέσματα από συλλογικότητες της Β. Ελλάδας για τις διαδηλώσεις-παρεμβάσεις στα πλαίσια της διεθνιστικής/αντιπολεμικής καμπάνιας για τα 70 χρόνια από την ίδρυση του ΝΑΤΟ.

 

 

ΝΤΟΠΙΟΙ ΚΑΙ ΞΕΝΟΙ ΔΥΝΑΣΤΕΣ ΕΝΤΕΙΝΟΥΝ ΤΗΝ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΑΠΌ
ΑΝΘΡΩΠΟ ΚΑΙ ΤΗ ΛΕΗΛΑΣΙΑ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ

Οι εξορύξεις υδρογονανθράκων, οι αγωγοί μεταφοράς τους, οι σταθμοί
υγροποιημένου φυσικού αερίου, τα κέρδη για τις ντόπιες και ξένες
εταιρείες από την εκμετάλλευση του υποθαλάσσιου πλούτου των ΑΟΖ…

ΦΕΡΝΟΥΝ ΜΟΝΟ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ ΣΚΛΑΒΙΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΟΜΕΝΟΥΣ ΚΑΙ
ΕΠΙΒΑΛΟΥΝ ΤΗΝ ΤΑΞΙΚΗ ΕΙΡΗΝΗ ΠΡΟΣ ΟΦΕΛΟΣ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ

Η άνοδος του εθνικισμού και οι “μεγάλες ιδέες”,  ο μιλιταρισμός και η
εμπλοκή του εγκληματικού μηχανισμού του στρατού σε όλο και πιο πολλά
πεδία της κοινωνικής ζωής, ο ρατσισμός και ο σεξισμός που διαιρούν τους
καταπιεσμένους και στοχοποιούν όποιον παρεκκλίνει από τα φυλετικά,
πατριαρχικά, παραγωγικά πρότυπα, το κυνήγι μεταναστών από κρατικούς
μηχανισμούς και φασίστες, η προτεινόμενη αύξηση της στρατιωτικής
θητείας, οι διώξεις των ολικών αρνητών στράτευσης και κάθε “εσωτερικού
εχθρού” στο όνομα του έθνους…

ΣΥΝΤΗΡΟΥΝ ΤΟΥΣ ΠΟΛΕΜΟΥΣ ΣΤΗ ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ, ΕΤΟΙΜΑΖΟΥΝ ΤΙΣ ΕΠΕΜΒΑΣΕΙΣ ΣΤΗ
ΛΑΤΙΝΙΚΗ ΑΜΕΡΙΚΗ, ΑΝΑΖΟΠΥΡΩΝΟΥΝ ΤΙΣ ΕΝΤΑΣΕΙΣ ΣΤΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ

Οι διακρατικές συμφωνίες κόβονται και ράβονται στα μέτρα της επέκτασης
της κερδοφορίας της κερδοφορίας του κεφαλαίου όπως συνέβη και με  τη
συμφωνία των Πρεσπών που ευνόησε τις άρχουσες τάξεις Ελλάδας-Β.
Μακεδονίας αλλά και την αύξηση της επιρροής του ΝΑΤΟ και της ΕΕ στα
Βαλκάνια. Δισεκατομμύρια ξοδεύονται όλο και πιο συχνά για πολεμικό
εξοπλισμό σε βάρος των κοινωνικών αναγκών όπως μάλιστα επιβάλει το ΝΑΤΟ
για τα μέλη του.  Οι βάσεις του ΝΑΤΟ που ξεπηδούν σαν μανιτάρια σε όλο
και πιο πολλά σημεία του ελλαδικού χώρου με την παρουσία πυρηνικών όπλων
σε κάποιες από αυτές μετατρέποντας τις γειτονιές και τις πόλεις που
ζούμε σε στρατηγεία μαζικών σφαγών και βομβαρδισμών, πεδία εκπαίδευσης
δολοφόνων, ζώνες επιτηρούμενες από drones και πολεμικά ελικόπτερα,
αεροσκάφη, πλοία…

ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΚΑΙ ΚΟΙΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΝΑΤΟ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΤΥΧΟΔΙΩΚΤΙΣΜΟΥΣ ΤΩΝ ΑΣΤΙΚΩΝ ΤΑΞΕΩΝ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΜΙΛΙΤΑΡΙΣΜΟ, ΤΟΝ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ, ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ

Διεθνισμός, ΔΙΕΘΝΙΣΜΟΣ, ΚΕΙΜΕΝΑ

ΔΙΑΣΥΛΛΟΓΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ εναντια στο ΝΑΤΟ, τον μιλιταρισμο, τον εθνικισμο & τον πολεμο

Διασυλλογικό κείμενο εναντια στο ΝΑΤΟ, τον μιλιταρισμό, τον εθνικισμό & τον πόλεμο από τις συλλογικότητες Πέλοτο, Συλλογικότητα Αναρχικών από τα Ανατολικά, Αναρχική Συλλογικότητα Camino Libre και Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης στα πλαίσια της καμπάνιας για τα 70 χρόνια από την ίδρυση του ΝΑΤΟ.
Μπορείς να την κατεβάσεις σε μορφή pdf από εδώ.

 

ΝΑ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΜΕ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΝΑΤΟ,

ΝΑ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΜΕ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΜΙΛΙΤΑΡΙΣΜΟ, ΤΟΝ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ & ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ

 

Ειρήνη σε καιρούς καπιταλιστικής κρίσης

Μείωση των εισοδημάτων μας και ταυτόχρονη αύξηση του κόστους ζωής, τσάκισμα του ελεύθερου χρόνου, υπερφορολόγηση των φτωχών και φοροαπαλλαγές για το κεφάλαιο, ιδιωτικοποιήσεις, περιστολή εργατικών και κοινωνικών δικαιωμάτων, λεηλασία της φύσης χωρίς καν να κρατιούνται τα προσχήματα, ποινικοποίηση κοινωνικών και ταξικών αγώνων, αδυναμία πρόσβασης σε μία σειρά κοινωνικές ανάγκες όπως στέγαση, περίθαλψη, μόρφωση, τροφή, νερό, μετακινήσεις, ψυχαγωγία για την πλειοψηφία του πληθυσμού.

 

Αυτή είναι, μέσα σε λίγες λέξεις,  η πραγματικότητα της καπιταλιστικής “ειρήνης” που βιώνουμε, όλοι εμείς, οι μαθητές και οι φοιτήτριες, οι εργαζόμενες και οι άνεργοι, το σύγχρονο προλεταριάτο αλλά και ευρύτερα κοινωνικά στρώματα, στο όνομα της ανάκαμψης του έθνους και της οικονομίας. Αυτά ήταν τα αποτελέσματα μίας ακόμα καπιταλιστικής κρίσης που αδυνατεί να ξεπεραστεί. Ακόμα και με την απότομη υποτίμηση της εργατικής μας δύναμης και των όρων ζωής μας, οι ντόπιες αστικές τάξεις αλλά και οι πολυεθνικές εταιρείες που μας ξεζουμίζουν δεν έχουν ακόμη την κερδοφορία που θέλουν. Και η ιστορία έχει δείξει τι συμβαίνει όταν η “ειρήνη” δεν μπορεί να φέρει κερδοφορία…

 

Άνοδος εθνικισμού και μιλιταρισμού, το ενδεχόμενο του πολέμου και οι δαπάνες για εξοπλισμούς

Στις μέρες μας, όλο το αστικό πολιτικό φάσμα έχει ως σημείο αναφοράς στο «εθνικό καλό». Αυτό δεν έγινε φανερό μόνο από τον τρόπο διαχείρισης της κρίσης από όλες τις κυβερνήσεις της τελευταίας δεκαετίας, μιας διαχείρισης που έγινε σε βάρος του προλεταριάτου και προς όφελος των αφεντικών. Σήμερα η ΝΔ και τα συγγενικά της ακροδεξιά μορφώματα, άμεσα ή έμμεσα, ονειρεύονται πολέμους με κάθε γειτονικό λαό, αναπολώντας τη Β. Ήπειρο, τα σύνορα με τη Σερβία με διάλυση της Β. Μακεδονίας, ενώ βάζει στην ατζέντα και μία πολεμική σύρραξη με την Τουρκία λειτουργώντας επί της ουσίας ως λαγός για τη διαμόρφωση της πολιτικής ατζέντας. Ταυτόχρονα η κυβέρνηση ξεδιπλώνει έναν παράλληλο εθνικισμό: «πατριωτικό καθήκον είναι να γίνει η Ελλάδα ηγέτιδα δύναμη των Βαλκανίων και πόλος σταθερότητας στην περιοχή» μας λένε οι Συριζαίοι κάθε λίγο στις συνεντεύξεις τους, για να εξηγήσουν τις κινήσεις του Ελληνικού κράτους τα τελευταία χρόνια και το βάθεμα της σχέσης του με τις Η.Π.Α. και το ΝΑΤΟ.

 

Η διαταξική εθνική ρητορική των τελευταίων δεκαετιών που προήλθε από το σύνολο του αστικού πολιτικού κόσμου φέρνει αποτελέσματα: την άνοδο του εθνικισμού και του ρατσισμού μέσα στο κοινωνικό σώμα που άλλωστε είναι μία απαραίτητη προϋπόθεση που βάζουν τα αφεντικά για το ξεπέρασμα της κρίσης, τόσο σε περιόδους ειρήνης όσο και σε περιόδους πολέμου. Σήμερα, τα αποτελέσματα δρουν αποπροσανατολιστικά για τους καταπιεσμένους καθώς η κοινωνική αλληλεγγύη δίνει τη θέσης της στον κοινωνικό κανιβαλισμό με μερίδες αδύναμων να στρέφονται σε άλλους, συνήθως πιο αδύναμους, ενώ ταυτόχρονα επιτυγχάνεται η άμβλυνση των ταξικών διεκδικήσεων μπροστά στην εθνική πρόοδο.

 

Ο εθνικισμός όμως παίζει και έναν άλλο ρόλο καθώς, χέρι-χέρι με τον μιλιταρισμό προετοιμάζει τον πληθυσμό και για το ενδεχόμενο ενός πολέμου ακόμα πιο κοντά μας από ότι βρίσκεται η Συρία. Την ίδια στιγμή λοιπόν που μεγάλα κομμάτια των εκμεταλλευόμενων αδυνατούν να έχουν πρόσβαση σε μία σειρά από βασικές κοινωνικές ανάγκες, ο εθνικισμός και ο μιλιταρισμός εκτοξεύουν τις δαπάνες για εξοπλιστικά προγράμματα, δικαιολογούν την εμπλοκή του στρατού σε όλο και περισσότερες “εσωτερικές” υποθέσεις όπως βλέπουμε χαρακτηριστικά να συμβαίνει με τη διαχείριση των μεταναστών, σβήνουν τα εγκλήματα του εθνικού στρατού στο παρελθόν (πχ. δικτατορία) εγκλήματα που διέπραξε εντός και εκτός συνόρων και φανατίζουν τους καταπιεσμένους, προετοιμάζοντας τους να χύσουν το αίμα τους σε κάποιο χαράκωμα, στο όνομα κάποιας “μεγάλης ιδέας” ή διαφύλαξης της “εθνικής ακεραιότητας” στο άμεσο μέλλον, αποκρύπτοντας τους πραγματικούς λόγους των διακρατικών εντάσεων στην περιοχή που δεν είναι άλλοι από τα κέρδη των καπιταλιστών. Ο στρατός τέλος, όλο και πιο απενεχοποιημένα αρχίζει να παίζει όλο και πιο σημαντικό ρόλο στην εσωτερική καταστολή, κάτι που εδώ μπορεί να ζούμε προς το παρόν μόνο με ασκήσεις καταστολής πλήθους, με ετοιμότητα εμπλοκής όπως πχ συνέβη το Δεκέμβρη του 2008 και με απεργοσπασίες (βλ απεργίες καθαριστών), την ίδια στιγμή που στη Γαλλία και στην Τουρκία είναι αυτός που περιπολεί στους δρόμους.

 

Το παιχνίδι της ενέργειας και των ΑΟΖ, τα συμφέροντα της ντόπιας αστικής τάξης και ο νέος ρόλος της Ελλάδας στην περιοχή

Κέρδη όμως μέσα σε περιόδους κρίσεις, φέρνουν κυρίως οι νέες αγορές. Και μία σχετικά πρόσφατη αγορά που έχει ανοίξει  είναι αυτή του φυσικού αερίου αλλά και ευρύτερα της ενέργειας. Η Ευρώπη χρειάζεται όλο και περισσότερη ενέργεια για τις ανάγκες του πληθυσμού αλλά κυρίως των βιομηχανιών, κάτι που ως τώρα κάλυπταν εταιρείες που προέρχονταν, κατά κύριο λόγο από τη Ρωσία, η οποία ταυτόχρονα με άλλες δυνάμεις όπως η Κίνα άρχισαν να αμφισβητούν την κυριαρχία των Η.Π.Α. αλλά και της Ε.Ε. σε μία σειρά από τομείς της παγκόσμιας οικονομίας, γεγονός που μαζί με την παγκόσμια διάσταση της καπιταλιστικής κρίσης, έχει φέρει τις τελευταίες σε ιδιαίτερα δυσχερή θέση. Έτσι, εταιρείες εξ Αμερικής αλλά και σε συνεργασία με ευρωπαϊκές χτίζουν νέους αγωγούς μεταφοράς υδρογονανθράκων (πχ αζέρικου φυσικού αερίου μέσω του TAP) που φυσικά προέρχεται από κοιτάσματα που ελέγχουν οι ίδιοι ή κράτη που βρίσκονται υπό την επιρροή τους. Μέσα σε αυτούς τους ανταγωνισμούς η ντόπια αστική τάξη και το ελληνικό κράτος επεξεργάζεται τη μονομερή κήρυξη ΑΟΖ, η οποία θα του φέρει στην ουσία θαλάσσια σύνορα με Κύπρο και Αίγυπτο και θα πετάξει εντελώς έξω την Τουρκία όπως συμβαίνει και με την επέκταση της αιγιαλίτιδας ζώνης στα 12 ναυτικά μίλια. Η όλη αυτή συνεργασία εμπερικλείει και το Ισραήλ, το οποίο υφαρπάζοντας – πέραν των άλλων – και το φυσικό αέριο της Παλαιστίνης, έχει ήδη πραγματοποιήσει εξορύξεις στην περιοχή. Από κοντά εταιρείες γαλλικών, βορειοαμερικάνικων, ιταλικών συμφερόντων που αναλαμβάνουν αυτές τις δουλειές, αλλά και οι ίδιες οι Η.Π.Α. και χώρες της Ευρώπης που προωθούν τη δημιουργία του EastMed, ενός νέου αγωγού που τροφοδοτεί την Ε.Ε. με αέριο που εξορύσσεται στην Νοτιοανατολική Μεσόγειο. Η Ελλάδα ως πρώτος σταθμός της ηπειρωτικής Ευρώπης, έχοντας ήδη συμφωνήσει με Αλβανία, Ιταλία, Κύπρο και Αίγυπτο για την ακριβή εμβέλεια της ΑΟΖ της περιμένει την κατάλληλη στιγμή για να πετάξει την Τουρκία στην απέξω μετά από έγκριση και υπό την προστασία του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε.. Ενώ ταυτόχρονα δημιουργεί ήδη μαζί με τις εταιρείες-κολλοσούς δεξαμενές υγροποιημένου αερίου σε διάφορες περιοχές, προγραμματίζει τις δικές της έρευνες και ντόπια αφεντικά όπως ο Λάτσης με τα ΕΛ.ΠΕ. κλείνουν συμφωνίες για μπίζνες σε Μεσόγειο, Αιγαίο και Ιόνιο.

 

ΝΑΤΟ, ελληνικό κράτος και μετανάστευση

Απόρροια των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και των διακρατικών συγκρούσεων, όπως αντίστοιχα και της πλήρους λεηλασίας των κοινωνιών του “τρίτου κόσμου” από ντόπιους και ξένους κεφαλαιοκράτες, είναι και η δημιουργία τεράστιων μεταναστευτικών και προσφυγικών ροών. Δεκάδες χιλιάδες διωγμένοι όλων των ηλικιών από τον τόπο τους, σακαταμένοι από πολέμους που δεν έβρισκαν λόγο ή δεν θέλησαν να πολεμήσουν καθώς καμία από τις σημαίες στα πεδία των μαχών δεν ήταν δικιά τους. Αυτό είναι το αποτέλεσμα των εθνικισμών, του θρησκευτικού φονταμενταλισμού και των χειρουργικών επεμβάσεων του ΝΑΤΟ και άλλων μεγάλων δυνάμεων όπως η Ρωσία αλλά και χώρες της Ε.Ε.. Ερχόμενοι εδώ, γίνονται αντικείμενα προς διαχείριση από τους ίδιους θεσμούς που τους έχουν ήδη καταστρέψει τις ζωές.

 

Οι ασκήσεις του ΝΑΤΟ για το μπλοκάρισμα της εισόδου τους στη χώρα στο Αιγαίο-στις οποίες Ελλάδα και Τουρκία συμμετέχουν από κοινού την ίδια στιγμή που ανεβάζουν την μεταξύ τους ένταση -, ο ελληνικός στρατός που τους δολοφονεί ή συμμετέχει ενεργά στα κυκλώματα μεταφοράς τους ενώ ταυτόχρονα έχει επιφορτιστεί και με τη “φύλαξή” τους σε στρατόπεδα σε άθλιες συνθήκες, το λιμενικό που τους βουλιάζει τις βάρκες, η ελληνική αστυνομία που τους βασανίζει και τους δολοφονεί στα τμήματα αλλά και οι ΜΚΟ που κάνουν μπίζνες πουλώντας ανθρωπισμό (μερίδα των οποίων έχουν ιδρύσει ή διοικούν ντόπιοι και ξένοι πολιτικοί παράγοντες, από αυτούς που υπογράφουν άμεσα ή έμμεσα τις πολεμικές επιχειρήσεις). Για όσους από αυτούς γλιτώσουν από την κρατική καταστολή, έρχεται εκ νέου ο ντόπιος, ελληνικός εθνικισμός και ρατσισμός να τους περιθωριοποιήσει, να τους στοχοποιήσει, να τους δολοφονήσει για να συνεχίζουν να αποτελούν ένα φτηνό εργατικό δυναμικό προς εκμετάλλευση από μικρά και μεγάλα αφεντικά.

 

Η συμμετοχή της Ελλάδας, είτε με βάσεις ανεφοδιασμού των βομβαρδιστικών και των μετακινούμενων δολοφόνων του ΝΑΤΟ, είτε και με υλικές δυνάμεις στους πολέμους, αλλά και η πολιτική του ελληνικού κράτους απέναντι στους μετανάστες παραμένει το ίδιο συνένοχη παρά τις επιμέρους διαφοροποιήσεις που θέλουν να κρατήσουν κάποια προσχήματα μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ και αυτό ισχύει για ακόμα πολλές δεκαετίες πίσω και όχι μόνο για τα τελευταία χρόνια. Είναι η ουσία του ελληνικού κράτους συγκεκριμένα αλλά και κάθε κράτους γενικά που έχει στον πυρήνα της τη συμμετοχή σε πολέμους για ένα μερίδιο από τη λεία, αλλά και την παρανομοποίηση των μεταναστών, κάτι που τους διατηρεί φτηνή πηγή κέρδους για το κεφάλαιο.

 

Η ευρωατλαντική ολοκλήρωση των δυτικών Βαλκανίων και οι νέες ΝΑΤΟικές βάσεις στην περιοχή

Ο ανταγωνισμός Η.Π.Α.-Ρωσίας που εδαφικοποιείται αυτή τη στιγμή κυρίως στην Ουκρανία και τη Συρία, έχει δημιουργήσει μία νοητή γραμμή υπαρκτής ή δυνητικής αστάθειας στην περιοχή. Την ίδια στιγμή η Τουρκία διεκδικώντας το δικό της μερτικό από τη σφαγή στη Συρία αλλά και από τις γεωτρήσεις στη Μεσόγειο, αναβαθμίζει το ρόλο της στην περιοχή με τα συμφέροντά της όμως να είναι – προσωρινά – πιο κοντά σε αυτά της Ρωσίας, κάτι που διαφαίνεται και από την αναβάθμιση της ενεργειακής-οικονομικής και στρατιωτικής τους συνεργασίας αλλά και από τη μεταφορά μεγάλου μέρους της ΝΑΤΟικής δύναμης που υπήρχε στη χώρα – και που σήμερα γεμίζει κάθε γωνία της Ελλάδας -. Η επιτάχυνση της διαδικασίας ένταξης μίας σειράς βαλκανικών χωρών στην Ε.Ε. αλλά και στο ΝΑΤΟ που είχε ξεκινήσει ήδη χρόνια πριν για να ξεπεραστούν και τα εσωτερικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι οργανισμοί είναι γεγονός. Στα πλαίσια αυτά είχαμε και τη συμφωνία των Πρεσπών, που έφερε ένα ακόμη κουτάκι των Βαλκανίων πιο κοντά στις Η.Π.Α. και την Ε.Ε. και πιο μακριά από τη Ρωσία. Η συμφωνία αυτή είχε τέτοιες προεκτάσεις, ανάλογες με τις πιέσεις που ασκήθηκαν και από τους δύο πόλους σε μία σειρά τοπικών παραγόντων στην προσπάθεια τους να εφαρμοστεί ή να ανατραπεί (χρηματισμοί, υποκίνηση διαδηλώσεων, πιέσεις από επιχειρηματικούς και εκκλησιαστικούς κύκλους).

 

Η εθνική στρατηγική όμως της ελληνικής κυβέρνησης είναι ξεκάθαρη και όπως προείπαμε βάζει την Ελλάδα ως ηγέτιδα δύναμη στην περιοχή, μέσα βέβαια στα πλαίσια των διακρατικών οργανισμών στις οποίες συμμετέχει. Ενώ το ελληνικό κεφάλαιο συνεχίζει και επεκτείνει τη λεηλασία του στα Βαλκάνια με “ειρηνικό τρόπο”, η Ελλάδα έχει καταφέρει να επιβάλει τους δικούς τους πολιτικούς και οικονομικούς όρους στη Β. Μακεδονία ενώ ταυτόχρονα καλωσορίζει τις δυνάμεις του ΝΑΤΟ σε κάθε γωνία της χώρας. Αλεξανδρούπολη (με το δήμαρχο να εύχεται να έρθει το σύνολο της βάσης του Ιντζιρλίκ στην περιοχή), Άραξος, Σκύρος, Λάρισα, Βόλος, Σούδα, Ανδραβίδα είναι λίγα από τα σημεία που η Ελλάδα φιλοξενεί τα πολυεθνικά στρατεύματα που σπέρνουν τρομοκρατία, βαρβαρότητα και αιματοχυσίες σε όλο τον πλανήτη. Η δική της παρουσία, δε, αναβαθμίζεται με τον τελευταίο βομβαρδισμό της Συρίας να σχεδιάζεται και να ξεκινά από τη βάση της Σούδας, ενώ σταθερή παραμένει και η δεύτερη θέση της στη λίστα με τις δαπάνες για εξοπλισμούς (2% του ΑΕΠ επιβάλουν οι ΗΠΑ στις χώρες-μέλη του οργανισμού). Η τυχοδιωκτική ελληνική αστική τάξη θωρακίζει την κυριαρχία της στον πληθυσμό της περιοχής – μέσα και έξω από τα σύνορα -, συσφίγγοντας ακόμα πιο πολύ τις σχέσεις της με τις Η.Π.Α., το ΝΑΤΟ, τις χώρες της Ε.Ε. προσφέροντας τους ταυτόχρονες ευκαιρίες για λεηλασία στην περιοχή, ενώ ταυτόχρονα θωρακίζουν την εξουσία τους πάνω μας με όλο και πιο αναβαθμισμένη στρατιωτική παρουσία.

 

Η όξυνση των κοινωνικών και ταξικών αγώνων και η διεθνιστική αλληλεγγύη και οργάνωση μονόδρομος για το πολυεθνικό προλεταριάτο της περιοχής

Φέτος κλείνουν τα 70 χρόνια από την ίδρυση του ΝΑΤΟ, αλλά και 67 από την παρουσία του Ελληνικού κράτους μέσα στους σχεδιασμούς του. Δικτατορίες, ταχείες επεμβάσεις, βομβαρδισμοί, πόλεμοι και νέοι πόλεμοι στο όνομα της δημοκρατίας και του πολιτισμού είναι αρκετά. Τη στιγμή που ετοιμάζεται η μεταφορά νέων υπερόπλων και υποδομών του οργανισμού σε κάθε άκρη του ελλαδικού χώρου, τη στιγμή που το σύνολο των Βαλκανίων μετατρέπεται σε μια απέραντη νατοϊκή βάση, τη στιγμή που το Αιγαίο έχει μετατραπεί σε πάρκινγκ του αμερικάνικου στόλου, τη στιγμή που οι εθνικισμοί στην περιοχή προετοιμάζουν το έδαφος για νέες επεμβάσεις, αλλά και τη στιγμή που ο κίνδυνος νέων εντάσεων και πολέμων γίνεται όλο και πιο υπαρκτός, έχουμε κάθε λόγο ντόπιοι και ξένοι προλετάριοι να αντισταθούμε και να μπλοκάρουμε τις επιδιώξεις των εκμεταλλευτών μας, επίσης ντόπιων και ξένων.

 

Έχουμε κάθε λόγο να μπλοκάρουμε τον αναδυόμενο εθνικισμό, τσακίζοντας τα φασιστικά τάγματα εφόδου του κεφαλαίου, αναδεικνύοντας το ρόλο του για λογαριασμό των αφεντικών, αποκαλύπτοντας τις πραγματικές αιτίες που επανέρχεται στο προσκήνιο ως στρατηγική επιλογή των κρατών. Έχουμε κάθε λόγο να μπλοκάρουμε τον αναδυόμενο μιλιταρισμό, υπενθυμίζοντας την εξουσιαστική, ρατσιστική, πατριαρχική φύση του στρατού, τα ιστορικά του εγκλήματα αλλά και το ρόλο του εντός και εκτός συνόρων. Βάζοντας τις κοινωνικές ανάγκες πάνω από τις ανάγκες για νέα οπλικά συστήματα, αναδεικνύοντας την ταξική φύση της στράτευσης που αφορά ξεδιάντροπα πια, μόνο τους εργάτες που είναι και αυτοί που προορίζονται για σφαγή (ενδεικτικό είναι το πρόσφατο νομοσχέδιο στην Κύπρο που απαλλάσσει τα παιδιά των εφοπλιστών). Στεκόμενοι αλληλέγγυοι με τους αρνητές στράτευσης αλλά και προπαγανδίζοντας από τώρα την στρατιωτική απεργία σε περίπτωση επιστράτευσης ή πολέμου.

 

Έχουμε κάθε λόγο να μπλοκάρουμε κάθε ενδεχόμενο πολεμικό επεισόδιο, καθώς μόνο εμείς και τα ταξικά μας αδέρφια από την απέναντι πλευρά θα βγούμε χαμένοι από μία τέτοια προοπτική. Οι συνθήκες ζωής μας θα γίνουν ακόμα χειρότερες, νέες μπίζνες θα έρθουν για τους κοινούς μας δυνάστες. Δε θα είναι δικός μας πόλεμος, ο πόλεμος που θα γίνει στο όνομα μιας θρησκείας ή μιας πατρίδας και για τα κέρδη από τις εξορύξεις υδρογονανθράκων. Τα κέρδη αυτά δε θα τα μοιραστούμε, ενώ η λεηλασία του περιβάλλοντος θα είναι χωρίς προηγούμενο. Έχουμε κάθε λόγο να μπλοκάρουμε την αναβάθμιση της παρουσίας του ΝΑΤΟ στην περιοχή, που πάει χέρι-χέρι με την – εντός της χώρας- πολεμική προετοιμασία. Δε θέλουμε την εγκατάσταση πυρηνικών στον Άραξο, σε μία από τις πιο σεισμογενείς περιοχές της Ελλάδας, δε θέλουμε σύγχρονους πυραύλους δίπλα στα πάρκα που παίζουν τα παιδιά μας, δε θέλουμε στρατιωτικές ασκήσεις και ελικόπτερα να πετάν πάνω από τα κεφάλια μας, δε θέλουμε τα λεφτά μισθοφόρων που σπέρνουν το θάνατο σε όλο τον πλανήτη. Δε θέλουμε να είμαστε συνυπεύθυνοι για όλους τους πολέμους που σχεδιάζονται στο στρατηγείο της Θεσσαλονίκης και υλοποιούνται από τη Σούδα, δε θέλουμε να είμαστε συνένοχοι για τους πνιγμούς μεταναστών από τις διακρατικές ασκήσεις του οργανισμού στα θαλάσσια σύνορα με την Τουρκία.

 

Έχουμε τέλος κάθε λόγο, όλοι και όλες εμείς που μας τσακίζουν τις ζωές κάτω από κάθε συνθήκη, να αρνηθούμε τόσο την ειρήνη όσο και τον πόλεμό τους, τόσο τις εθνικές τους επιδιώξεις – που δεν είναι τίποτα άλλο από τις επιδιώξεις της ντόπιας ελίτ- όσο και τις αυτοκρατορικές τους ολοκληρώσεις – που δεν είναι τίποτα άλλο από τις επιδιώξεις της ντόπιας ελίτ σε συνεργασία με τις μεγάλες δυνάμεις-. Έχουμε κάθε λόγο να κάνουμε ξεκάθαρο πως από την Αλεξανδρούπολη ως τη Λάρισα, κι από τα Χανιά ως Πάτρα, υπάρχουν αρκετοί και αρκετές που αρνούνται να συμπαραταχθούν με τις κυρίαρχες αφηγήσεις, που αρνούνται να υποστείλουν τις σημαίες τις ταξικής πάλης μπροστά στις γαλανόλευκες και στις αστερόεσσες.  Έχουμε κάθε λόγο να στήσουμε γέφυρες διεθνιστικής αλληλεγγύης και να δώσουμε κοινούς αγώνες με τους Τούρκους, με τους Κύπριους, με τους Βούλγαρους, τους Μακεδόνες, τους Αλβανούς προλετάριους.

 

70 χρόνια λοιπόν από την ίδρυση του ΝΑΤΟ και 67 από τη συμμετοχή του Ελληνικού κράτους σε αυτό, 70 χρόνια διακρατικού μιλιταρισμού και αυτοκρατορικής βαρβαρότητας σε όλη τη γη, έχουμε κάθε λόγο να αγωνιστούμε για έναν κόσμο χωρίς στρατούς, σύνορα και πολέμους. Για έναν κόσμο χωρίς ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και λεηλασία της φύσης. Για έναν κόσμο χωρίς διακρίσεις με βάση τη φυλή, το φύλο, τη σεξουαλικότητα. Για έναν κόσμο αλληλεγγύης, κοινοκτημοσύνης, ισότητας, ελευθερίας. Για έναν κόσμο που θα φέρει την ειρήνη για όλη την ανθρωπότητα, αφού πρώτα βάλει οριστικό τέλος στον πρώτο και τον τελευταίο από τους πολέμους: τον ΤΑΞΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ, στον οποίο οφείλουμε να συμμετέχουμε, στον οποίο οφείλουμε και μπορούμε να βγούμε νικητές, μόνο αν οργανωθούμε, μόνο αν αγωνιστούμε…

 

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ, ΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ “ΕΙΡΗΝΗ” ΤΟΥΣ…

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΝΑΤΟ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΤΥΧΟΔΙΩΚΤΙΣΜΟΥΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΣΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ

 

ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΧΩΡΙΣ ΕΘΝΗ, ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΕΣ, ΣΤΡΑΤΟΥΣ & ΠΟΛΕΜΟΥΣ

ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΧΩΡΙΣ ΤΑΞΕΙΣ, ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ, ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ & ΚΑΤΑΠΙΕΣΗ

ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, ΙΣΟΤΗΤΑΣ, ΚΟΙΝΟΚΤΗΜΟΣΥΝΗΣ

 

Κομοτηνή, μικροφωνική παρέμβαση Σάββατο 6/4 στις 12.00 πλατεία Ειρήνης

Ξάνθη, διαδήλωση Σάββατο 6/4 στις 18.00 πλατεία Ελευθερίας

Θεσσαλονίκη, διαδήλωση Σάββατο 6/4 στις 12.00 Καμάρα

Αλεξανδρούπολη, διαδήλωση ενάντια στη δημιουργία βάσης του ΝΑΤΟ Σάββατο 13/4 στις 13.00 πάρκο Ανεξαρτησίας

 

 

Αναρχική συλλογικότητα Camino Libre (Κομοτηνή), Πέλοτο (Ξάνθη), Ελευθεριακή πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης, Συλλογικότητα αναρχικών από τα ανατολικά (Θεσσαλονίκη)

ΑΦΙΣΕΣ, ΔΙΕΘΝΙΣΜΟΣ, Διεθνισμός, ΚΕΙΜΕΝΑ, Πολιτικές Θέσεις - Παρεμβάσεις

Αντιπολεμικη/Διεθνιστικη προκηρυξη και αφισα: Τα κερδη των αφεντικων, οι νεκροι δικοι μας.

Προκήρυξη και αφίσα από το Πέλοτο και το Αυτόνομο Στέκι Ξάνθης στα πλαίσια της αντιεθνικιστικής-αντιμιλιταριστικής/ αντιπολεμικής/ αντινατοϊκής καμπάνιας δράσεων με αφορμή τη συμπλήρωση 70 χρόνων από την ίδρυση του ΝΑΤΟ.
Μπορείς να την κατεβάσεις σε μορφή pdf από εδώ.

 

 

 

Tα κέρδη των αφεντικών, οι νεκροί δικοί μας

 

Δώδεκα χρόνια έχουν περάσει από το ξέσπασμα της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης του 2007 (απότοκο της κρίσης της δεκαετίας του ‘60 ) με το σκάσιμο της φούσκας των ενυπόθηκων στεγαστικών δανείων υψηλού κινδύνου στις ΗΠΑ και το παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα δε φαίνεται να μπορεί να ξεπεράσει τη δομική του αυτή αδυναμία, ώστε να ορθοποδήσει και να μπει σε ράγες επανάκαμψης της κερδοφορίας του. Μέσα από αυτή του την προσπάθεια -και ως φυσικό επακόλουθο- γινόμαστε τα τελευταία χρόνια μάρτυρες μίας κλιμακούμενης όξυνσης των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και των οικονομικών και στρατιωτικών διακρατικών πολέμων. Οι δύο κυρίαρχοι πόλοι που φαίνεται να διαμορφώνονται (χωρίς όμως να έχουν παγιωθεί ακόμη) βασίζονται στην αντίθεση ΗΠΑ-ΕΕ εναντίον Κίνας και Ρωσίας. Τα πιο χαρακτηριστικά και ταυτόχρονα τραγικά στιγμιότυπα αυτής της σύγκρουσης είναι το διαρκές αιματοκύλισμα σε Ουκρανία και Συρία και η προετοιμασία για παρόμοιες επεμβάσεις στην Βενεζουέλα.

 

Ο ρόλος του ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια

 

Ανάλογες εξελίξεις όμως λαμβάνουν χώρα και στη άμεση γειτονιά μας. Από την επέκταση της παρουσίας του ΝΑΤΟ (ως ο στρατιωτικός βραχίονας των ΗΠΑ- ΕΕ) στα δυτικά βαλκάνια με πρόσφατο παράδειγμα την συμφωνία των Πρεσπών, ώστε να ενταχθεί η Βόρεια Μακεδονία στη βορειοατλαντική συμμαχία, μέχρι την υποδαύλιση των εθνικιστικών παθών και τις εντάσεις στα σύνορα Κοσσόβου Σερβίας και τον από τον κλιμακούμενο ελληνοτουρκικό ανταγωνισμό στο Αιγαίο μέχρι τη διαμάχη για τις ΑΟΖ και το φυσικό αέριο στην Κύπρο η περιοχή μοιάζει όλο και περισσότερο με καζάνι που βράζει.

 

Μέσα σε αυτό το κλίμα ανακατατάξεων ένα κομμάτι της κοινωνικής βάσης δυστυχώς πέφτει στην παγίδα, που καλλιεργούν μεθοδικά και συντεταγμένα τα καθεστωτικά ΜΜΕ και τα αστικά κόμματα, προσδοκώντας πως μία αυξανόμενη παρουσία του ΝΑΤΟ μπορεί να λειτουργήσει ως παράγοντας σταθερότητας και ασπίδα προστασίας κυρίως απέναντι στην επονομαζόμενη «τούρκικη επιθετικότητα». Για μία ακόμα φορά η πραγματικότητα αντιστρέφεται. Ο ρόλος του ΝΑΤΟ διαχρονικά ως νταβατζής στην περιοχή αποσιωπάται και μετατρέπεται ως δια μαγείας σε προστάτη των «εθνικών δικαίων». Η αλήθεια είναι πως η μόνη του «προσφορά» είναι να εμπλέκει γειτονικούς λαούς σε ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς για επιρροή στην περιοχή, να υποδαυλίζει και να εκμεταλλεύεται τους εθνικισμούς και τις διενέξεις που υπάρχουν, έτσι ώστε σε δεύτερο στάδιο να παρεμβαίνει διεκδικώντας αναβαθμισμένο ρόλο, είτε για να τις οξύνει συντασσόμενο με τη μία πλευρά, είτε “πυροσβεστικά” ως εγγυήτρια/προστάτιδα δύναμη. Αλλά και στο εσωτερικό των χωρών, το ΝΑΤΟ -και οι ΗΠΑ ως η ηγέτιδα δύναμη εντός του – δεν θα διστάσουν, όπως έχει φανεί και ιστορικά, να εγκαθιδρύσουν στρατιωτικές χούντες, να στηρίξουν φασιστικά καθεστώτα ή να καταστείλουν λαϊκές εξεγέρσεις, αν κρίνουν πως έτσι εξυπηρετούν την στρατηγική τους ή στέκονται ανάχωμα σε δυνάμεις που έρχονται σε σύγκρουση με αυτή.

 

Η όξυνση των διενέξεων, που βλέπουμε σήμερα, οδηγεί στη συσσώρευση στρατευμάτων στην ευρύτερη περιοχή της ανατολικής μεσογείου (Νατοϊκά στρατεύματα σε Αιγαίο και Κύπρο), στην αναβάθμιση πολεμικού εξοπλισμού ( πυρηνικά στον Άραξο), σε πολλαπλασιασμό και αναβάθμιση των βάσεων (Αλεξανδρούπολη, Λάρισα) και σε πρόβες πολέμου με τη μορφή στρατιωτικών ασκήσεων. Τα παραπάνω -σε αντίθεση με ό,τι θέλουν να μας πείσουν- δεν αποτρέπουν, αντ’ αυτού μεγεθύνουν και μας φέρνουν όλο και πιο κοντά στην πιθανότητα μιας σύρραξης. Πρόκειται επομένως για έναν ατέρμονο κύκλο, όπου το ΝΑΤΟ διασπείρει πρωτογενώς την ασθένεια, ώστε να παρουσιαστεί μετά ως η γιατρειά.

 

Τα συμφέροντα και η αναβάθμιση του ελληνικού κράτους

 

Μέσα σε αυτά τα πλαίσια αναβρασμού το ελληνικό κράτος (και η αστική του τάξη) βλέπει μία χρυσή ευκαιρία να αναβαθμίσει την παρουσία και τον γεωπολιτικό του ρόλο, πλασάροντας τον εαυτό του ως έναν ισχυρό παίχτη – «πόλο σταθερότητας» σε αντιπαραβολή με την Τουρκία, που είναι ο κύριος ανταγωνιστής στην περιοχή. Πατάει πάνω στις αλλοπρόσαλλές πολιτικές, τις επιθετικές δηλώσεις και την ρητορική αμφισβήτησης διεθνών συνθηκών του καθεστώτος Ερντογάν και εκμεταλλεύεται κυρίως τις τάσεις αναθεωρητισμού που αυτό επιδεικνύει και το κλείσιμο του ματιού προς τη Ρωσία, ως αντίβαρο της κόντρας με τις ΗΠΑ μετά το πραξικόπημα του 2016 και λόγω της υποστήριξης των τελευταίων στους Κούρδους της Συρίας. Στο πλαίσιο αυτής της τακτικής το ελληνικό κράτος επιλέγει να προσδεθεί ακόμα πιο αποφασιστικά στο άρμα του βορειοατλαντικού ιμπεριαλισμού, του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε., πουλάει εκδουλεύσεις, εγκαθιστά νέες βάσεις και αναβαθμίζει τις ήδη υπάρχουσες, αποβλέποντας σε όσο το δυνατόν μεγαλύτερη συμμετοχή στο μοίρασμα της ενεργειακής πίτας, αλλά και οικονομικές διευκολύνσεις σε ζητήματα όπως αυτό του δημόσιου χρέους. Το ένα σκέλος αυτής της τακτικής καθ’ υποδείξει του ΝΑΤΟ, είναι να προχωρήσει σε διευθέτηση ενδεχομένως και συναινετική, «ζητημάτων που χρόνιζαν» στην περιοχή των Βαλκανίων, όπως η σύναψη της συμφωνίας των Πρεσπών για το ονοματολογικό, η εκταφή των οστών των πεσόντων Ελλήνων στρατιωτών του αλβανικού μετώπου και ο καθορισμός της ΑΟΖ με την Αλβανία, ώστε να μπορέσει να ανακόψει τη Ρωσική αλλά και Τουρκική επιρροή στις χώρες αυτές και να ενισχύσει την δική του οικονομική και στρατιωτική διείσδυση. Έτσι έχοντας πλέον εξασφαλισμένα τα μετόπισθεν μπορεί να στρέψει το βλέμμα εξολοκλήρου στον «προαιώνιο εχθρό» εξ ανατολών.

 

Εδώ η διαχείριση είναι ακριβώς η αντίθετη: πλήρως επιθετική. Το ελληνικό κράτος προσπαθεί να αποκλείσει πλήρως την Τουρκία από τα ενεργειακά κοιτάσματα της ανατολικής μεσογείου μέσω του Καστελόριζου, το οποίο είναι ο κρίκος για τη σύνδεση της ελληνικής με την κυπριακή ΑΟΖ, ενισχύει τον αμυντικό και ενεργειακό άξονα με την Κύπρο, τη στρατιωτική χούντα της Αιγύπτου και το κράτος-δολοφόνο του Ισραήλ διεξάγοντας και τις ανάλογες κοινές στρατιωτικές ασκήσεις στην περιοχή, αναβαθμίζει την ενεργειακή του εμπλοκή μέσω των αγωγών που θα περνούν από το έδαφός του (TAP στη Θράκη, EASTMED κ.α.), επιχειρεί να επεκτείνει τα χωρικά ύδατα από τα 6 στα 12 μίλια περιορίζοντας αποφασιστικά τα διεθνή ύδατα στο Αιγαίο. Τέλος οξύνει τη ρητορική του και προβαίνει σε επιθετικές αναφορές και ενέργειες, όπως η δήλωση περί ισοπέδωσης των Τούρκων αν πατήσουν σε βραχονησίδα από τον νυν υπουργό άμυνας Αποστολάκη και το σόου κατάθεσης στεφάνων του Καμμένου στα Ίμια με στρατιωτικό ελικόπτερο.

 

Η αναβάθμιση του ρόλου του στρατού πανελλαδικά και τοπικά

 

Συμπληρωματικά των παραπάνω κινήσεων στο εξωτερικό πεδίο, τίθεται η ανάγκη να ενταθεί η πολεμική ετοιμότητα, να καλλιεργηθεί στο κοινωνικό σώμα το ανάλογο κλίμα και να δομηθεί η αντίστοιχη συναίνεση. Πρώτος κρίκος αυτής της αλυσίδας είναι η αναβάθμιση του ρόλου του στρατού και η συνακόλουθη ανάπτυξη του μιλιταρισμού. Έτσι για πρώτη φορά μετά την χούντα βλέπουμε τον στρατό να εμπλέκεται τόσο εμφατικά σε διαχείριση εσωτερικών ζητημάτων. Η αρχή έγινε με την στρατιωτική διαχείριση των μεταναστευτικών ροών, τόσο για την αποτροπή της εισόδου στα σύνορα, με παρακρατικούς μηχανισμούς να προβαίνουν σε παράνομες επαναπροωθήσεις και πνιγμούς, όσο και με την κατασκευή και διαχείριση των στρατοπέδων συγκέντρωσης στην ενδοχώρα. Επιπλέον συντελείται μία προσπάθεια να ενισχυθεί το «κοινωνικό πρόσωπο» του στρατού με πρωταγωνιστή σε αυτό το τοπικό Δ’ Σώμα Στρατού στην Θράκη. Η συντήρηση κρατικών κτηρίων και δρόμων, η επισκευή κατεστραμμένων οικημάτων, οι ιατρικές υπηρεσίες σε χωριά και η χορηγία καυσόξυλων σε οικογένειες είναι κάποια από τα χαρακτηριστικά παραδείγματα. Τα παραπάνω, ενώ μπορεί να φαντάζουν αθώα και καλοπροαίρετα, στρώνουν το έδαφος για να γίνει κανονικότητα η παρουσία του στρατού στην καθημερινή αναπαράσταση και αποτελούν την νομιμοποιητική βάση για να εντείνει την ανάμειξή του στα κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα. Και επειδή μιλιταρισμός και business είναι αδιαχώριστα πεδία της καπιταλιστικής μηχανής θα πρέπει να υπενθυμίσουμε πως η Ελλάδα είναι η δεύτερη χώρα στο ΝΑΤΟ μετά τις ΗΠΑ σε ποσοστό δαπανών για εξοπλιστικά προγράμματα, αγοράζει συνεχώς νέα υπερ-όπλα και αναβαθμίζει τα υφιστάμενα στο πλαίσιο της γνωστής κούρσας ανταγωνισμού με την Τουρκία, ενώ ο στρατός διεξάγει ερευνητικά προγράμματα σε πανεπιστημιακά ιδρύματα με «πρωτοπορία» πάλι το Δ’ Σώμα Στρατού, που υπέγραψε πριν λίγους μήνες μνημόνιο συνεργασίας με το Δ.Π.Θ. Τέλος, η συζήτηση για αύξηση της στρατιωτικής θητείας και στράτευση των γυναικών αναζωπυρώνεται, τα Μ.Μ.Ε. φροντίζουν καθημερινά από το πρωί μέχρι το βράδυ να μας μπουκώνουν με αναλύσεις «γεωστρατηγικών θεμάτων» με «εκλεκτούς καλεσμένους» καραβανάδες και λοιπούς στρατόκαυλους συνοδευόμενες από θεαματικές εικόνες στρατιωτικών εξοπλισμών και πολεμικών συρράξεων.

 

Η εθνική ενότητα είναι μια παγίδα…

 

Στο πλαίσιο αυτής της εσωτερικής πολεμικής προετοιμασίας ένα ακόμα απαραίτητο συστατικό είναι η σφυρηλάτηση της εθνικής ομοψυχίας και η δόμηση ενός εθνικού κορμού που θα την πραγματώνει. Έτσι σύσσωμοι οι αστικοί μηχανισμοί (κρατική προπαγάνδα, ΜΜΕ) πλειοδοτούν σε πατριωτική ρητορική, χτίζοντας ένα αφήγημα, που παρουσιάζει το ελληνικό κράτος ως αδύναμο, ειρηνικό και αμυνόμενο με όλους τους άλλους να το επιβουλεύονται. Αυτή η ρητορική συμβάλει στην διαιώνιση μίας «πατριωτικής» υστερίας και φοβικότητας, η οποία βλέπει παντού «εχθρούς του έθνους» και τελικά οδηγεί στην ανάπτυξη και το αβαντάρισμα του εθνικισμού και της μισαλλοδοξίας. Αυτό το είδαμε χαρακτηριστικά με τα εθνικιστικά συλλαλητήρια για τη μακεδονία, όπου μερίδα των συμμετεχόντων, πίστευε πως η Ελλάδα κινδυνεύει από μία χώρα με το 1/10 του ΑΕΠ της και ανύπαρκτο στρατό λόγω ενός…ονόματος. Η προβολή του έθνους ως το ανώτερο επίπεδο ενότητας θολώνει τις ταξικές και κοινωνικές αντιθέσεις και προβάλλει το έθνος-κράτος ως εκφραστή και εγγυητή κάποιων ανύπαρκτων καθολικών κοινών συμφερόντων. Συμβάλει πολύ βολικά στον αποπροσανατολισμό της λαϊκής δυσαρέσκειας από το κράτος, τα αφεντικά και τον ιμπεριαλισμό και επιχειρεί να την στρέψει ενάντια στους άλλους λαούς.

 

Η επίθεση στους αγωνιζόμενους από κράτος και φασίστες

 

Επίσης στο όνομα της εθνικής ενότητας και συσπείρωσης ενάντια στον «εξωτερικό εχθρό», οι όποιες αντιστάσεις της κοινωνικής βάσης ενάντια στην υποτίμηση των ζωών μας βαφτίζονται ως «προδοσία» και το σύνολο του ανταγωνιστικού κινήματος, που δεν δέχεται να υποστείλει τις σημαίες του ταξικού αγώνα, ως «εσωτερικός εχθρός», που πρέπει να παταχθεί. Τον ρόλο αυτόν αναλαμβάνει η κρατική και παρακρατική καταστολή. Το κράτος χρόνια τώρα έχει επιβάλει ένα καθεστώς έκτακτης ανάγκης πάνω στον κόσμο του αγώνα, αναβαθμίζει τους κατασταλτικούς μηχανισμούς και το νομικό οπλοστάσιο (αντιτρομοκρατική υπηρεσία, τρομονόμοι), επιχειρεί να επιβάλει λογικές συλλογικής ευθύνης σε συλλογικές οντότητες, παγιώνει το καθεστώς εξαίρεσης στους πολιτικούς κρατούμενους (Κουφοντίνας, Θεοφίλου), εντείνει τις διώξεις και επιβάλει εξοντωτικές οικονομικές και δικαστικές ποινές στους ολικούς αρνητές στράτευσης. Από την άλλη όπου δεν φτάνει το χέρι του επίσημου κράτους την βρώμικη δουλειά αναλαμβάνει το φασιστικό παρακράτος. Ενισχυμένο και νομιμοποιημένο μέσα από τον βούρκο των εθνικιστικών συλλαλητηρίων και με την κάλυψη του όχλου προσπαθεί το τελευταίο διάστημα να πατήσει πόδι στο δημόσιο χώρο για να επιτελέσει τον διαχρονικό του ρόλο ως μακρύ χέρι του συστήματος. Την προσπάθεια αυτή τη βλέπουμε να εκτυλίσσεται και στην πόλη μας, ξεκινώντας από τα εθνικιστικά συλλαλητήρια με διοργανωτή γνωστό ρωσόφιλο μπράβο και καλεσμένους/ ομιλητές παρακρατικούς φασίστες μέχρι την αναγραφή ναζιστικών συνθημάτων με την υπογραφή της Χρυσής Αυγής στο 3ο ΓΕΛ, που άμεσα στοχοποιούσαν καθηγητή ως «τουρκόφιλο» λόγω της δημόσιας αντιφασιστικής του τοποθέτησης, και έθεταν στο  στόχαστρο τον πληθυσμό της μειονότητας. Πανελλαδικά πήρε μορφή με τις επιθέσεις σε δομές του κινήματος, στέκια και καταλήψεις, με αποκορύφωμα τον εμπρησμό της κατάληψης Libertatia, την βεβήλωση και καταστροφή μνημείων του ΕΛΑΣ και του ολοκαυτώματος, τις επιθέσεις σε εργαζόμενους φωτορεπόρτερ, ομοφυλόφιλους, μετανάστες, συνδικαλιστές, αγωνιζόμενους ανθρώπους, κομμουνιστές και αναρχικούς.

 

Για να «τελειώνουμε» …

 

Τώρα περισσότερο από ποτέ είναι καθήκον μας να χτίσουμε ένα πλατύ, μαζικό, μαχητικό αντιπολεμικό/διεθνιστικό κίνημα που θα βάλει φρένο και θα ανατρέψει τα σχέδια των κυρίαρχων. Να στοχοποιήσουμε τα μεγάλα ενεργειακά έργα της περιοχής που συγκεντρώνουν το γεωπολιτικό ενδιαφέρον και αυξάνουν τις πιθανότητες επέμβασης από ανταγωνιστικές δυνάμεις. Να βάλουμε φρένο στην κούρσα στρατιωτικών εξοπλισμών της Ελλάδας που ροκανίζοντας τις κοινωνικές μας ανάγκες ξοδεύει ολοένα και περισσότερα χρήματα σε οπλικά συστήματα. Να επιτεθούμε στην υποχρεωτική στράτευση και στα σενάρια αύξησης της θητείας. Να εναντιωθούμε στην εμπλοκή του στρατού σε κοινωνικά ζητήματα. Να μπλοκάρουμε με όλα τα μέσα την πολεμική προετοιμασία του ελληνικού κράτους και της αναβάθμισης της παρουσίας του ΝΑΤΟ στην περιοχή. Έχουμε χρέος να υπερασπιστούμε τα ταξικά μας συμφέροντα, τις οργανώσεις της τάξης μας, τις δομές, τις κοινότητες αγώνα και τους ανθρώπους μας απέναντι σε οποιαδήποτε επίθεση. Δεν ταυτιζόμαστε με τα συμφέροντα και τους τυχοδιωκτισμούς καμιάς αστικής τάξης. Δεν πολεμάμε για κανένα διακρατικό ανταγωνισμό. Έχουμε χρέος να υψώσουμε αναχώματα στους σχεδιασμούς των παγκόσμιων κυρίαρχων και της ντόπιας αστικής τάξης, να οικοδομήσουμε ένα ισχυρό διεθνιστικό κίνημα ενάντια στον πόλεμο, ενάντια στο σύγχρονο ολοκληρωτισμό. Οφείλουμε να δομήσουμε δεσμούς με τους αγωνιζόμενους διεθνώς, να θέσουμε κοινούς στόχους πάλης και να σαμποτάρουμε στην πράξη κάθε πολεμικό σχεδιασμό που επιφυλάσσει την ίδια μοίρα για όλους μας, ανεξάρτητα τη μεριά των συνόρων που στεκόμαστε. Να οικοδομήσουμε ένα πλατύ και διεθνές μέτωπο αγώνα ενάντια στον πόλεμο, το φασισμό, τη φτώχεια, την εξαθλίωση, τον ρατσισμό, την κρατική και παρακρατική τρομοκρατία.

 

Με όπλο μας τον διεθνισμό και την κοινή πάλη με τους καταπιεσμένους των γειτονικών χωρών να κάνουμε πράξη το σύνθημα

 

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΤΟ ΟΠΛΟ ΤΩΝ ΛΑΩΝ, ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ

 

 ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΜΙΛΙΤΑΡΙΣΜΟ, ΤΟΝ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ, ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΝΑΤΟ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΤΥΧΟΔΙΩΚΤΙΣΜΟΥΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΣΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ, ΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ “ΕΙΡΗΝΗ” ΤΟΥΣ…

 

ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΧΩΡΙΣ ΕΘΝΗ, ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΕΣ, ΣΤΡΑΤΟΥΣ & ΠΟΛΕΜΟΥΣ

ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΧΩΡΙΣ ΤΑΞΕΙΣ, ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ, ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ & ΚΑΤΑΠΙΕΣΗ

ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, ΙΣΟΤΗΤΑΣ, ΚΟΙΝΟΚΤΗΜΟΣΥΝΗΣ

 

Πέλοτο [https://peloto.espivblogs.net/]

Αυτόνομο Στέκι Ξάνθης [http://stekiksanthis.squat.gr/]