Category Archives: ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, ΚΕΙΜΕΝΑ

Να σπασουμε το καθεστως εξαιρεσης. Αλληλεγγυη στον πολιτικο κρατουμενο Δ. Κουφοντινα

Προκήρυξη για την απεργία πείνας του κομμουνιστή πολιτικού κρατούμενου Δημήτρη Κουφοντίνα. Μπορείς να κατεβάσεις την προκήρυξη σε pdf από εδώ

 

Επειδή για μια φορά ακόμη επανέρχεται η απαίτηση να υποβάλω δήλωση μετανοίας, αποκηρύσσοντας την προσωπική μου διαδρομή.

Επειδή όλα αυτά υπερβαίνουν το απλό ζήτημα μιας άδειας, στοχεύοντας στον πυρήνα της συνείδησης του πολιτικού κρατούμενου και στην προσωπική του αξιοπρέπεια. Και για εμάς αυτή είναι η απαράβατη κόκκινη γραμμή μας.

Και επειδή τίποτε και ποτέ δεν μας χαρίστηκε και αυτά που αποκαλούνται δικαιώματα δεν είναι παρά οι κατακτήσεις μακρών και πολύχρονων αγώνων, η μόνη απάντηση που μπορούμε να δώσουμε είναι να ξαναπιάσουμε, μέσα και έξω από τη φυλακή, το κόκκινο νήμα αυτών των αγώνων.
Για όλα αυτά, σε όλα αυτά, απαντώ με αυτό που αντιστοιχεί στον πολιτικό κρατούμενο.

Από την Τετάρτη 30 Μαΐου ξεκινώ απεργία πείνας με αιτήματα:
α) Κανονική τακτική άδεια
β) Κατάργηση του εισαγγελικού βέτο

Δημήτρης Κουφοντίνας
30-5-2018

ΝΑ ΣΠΑΣΟΥΜΕ ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΕΞΑΙΡΕΣΗΣ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑ

Από τις 30 Μάη, ο κομμουνιστής πολιτικός κρατούμενος Δημήτρης Κουφοντίνας έχει ξεκινήσει απεργία πείνας διεκδικώντας αφενός το δικαίωμά του (σύμφωνα με τον νόμο) σε κανονική τακτική άδεια και αφετέρου την κατάργηση της αντιδημοκρατικής ρύθμισης του εισαγγελικού βέτο στην απόφαση για τη χορήγηση ή μη άδειας σε έναν κρατούμενο.

Το συμβούλιο που αποφαίνεται για τη χορήγηση άδειας αποτελείται από τρία μέρη: Τη διεύθυνση της φυλακής, την κοινωνική υπηρεσία της φυλακής και έναν εισαγγελέα, του οποίου η αρνητική εισήγηση ισοδυναμεί με βέτο. Αυτό το συμβούλιο ήταν που αρνούνταν επί εφτά χρόνια την άδεια που δικαιούνταν ο συγκεκριμένος πολιτικός κρατούμενος. Ο νόμος αυτός προφανώς υπάρχει για να μη δίνεται η προβλεπόμενη άδεια σε πολιτικούς κρατούμενους. Άλλωστε η δικαιολόγηση της μη χορήγησης άδειας στο Δ. Κουφοντίνα τόσα χρόνια βασιζόταν στο ουδόλως δημοκρατικό επιχείρημα ότι δεν αποκήρυττε την ιδεολογία του και τις πολιτικές του θέσεις.

Τον Αύγουστο του 2017, τοποθετήθηκε στις φυλακές Κορυδαλλού νέος εισαγγελέας και μάλιστα ανώτερος δικαστικός (εισαγγελέας εφετών). Αυτός ήταν που το Νοέμβριο του ίδιου έτους ψήφισε σύμφωνα με το νόμο και ο Δ. Κουφοντίνας βγήκε με διήμερη άδεια. Η θετική και σύννομη αυτή ψήφος είναι αποτέλεσμα των χρόνων αγώνων τόσο του Δ. Κουφοντίνα προσωπικά όσο και της μεγαλύτερης πλειοψηφίας των πολιτικών κρατουμένων στις ελληνικές φυλακές και του κινήματος αλληλεγγύης έξω από αυτές. Η δεύτερη άδεια δόθηκε το Φλεβάρη του 2018, με τη θετική ψήφο άλλου εισαγγελέα των φυλακών Κορυδαλλού, ο οποίος είχε τοποθετηθεί εκεί επίσης πρόσφατα (τον Απρίλη του 2017). Οι δύο αυτές τακτικές -και σύμφωνες με το νόμο- άδειες ακολουθήθηκαν από ένα μιντιακό πανηγύρι μίσους, λύσσας και ηθικού ξεπεσμού, στο οποίο πήρε μέρος όχι μόνο το αναμενόμενο, κάργα αντιδραστικό μητσοτακέικο, αλλά κάθε γνωστός τυχάρπαστος της εγχώριας επίσημης πολιτικής σκηνής και σόου μπιζ. Από το γελοίο συριζαίο Παπαδημούλη μέχρι την Τατιάνα Στεφανίδου. Σκούζοντας τις κρυφοφασιστικές τους πεποιθήσεις και ανασύροντας επιχειρήματα που δε θα μπορούσαν να σταθούν δευτερόλεπτο σε μια ισότιμη και σοβαρή κουβέντα, απαιτούσαν να μην εφαρμόζεται ο νόμος στην περίπτωση Κουφοντίνα ειδικώς. Είναι εμφανές ότι το επίσημο και ανεπίσημο προσωπικό του αστικού κράτους ξεφτιλίζει την αστική νομοθεσία. Όπως είναι εμφανέστατες και οι μεθοδεύσεις και η μανιασμένη προσπάθεια των τσαρλατάνων των αφεντικών να δημιουργήσουν τις συνθήκες εκείνες, οι οποίες θα ευνοούν την κατάργηση του δικαιώματος στην άδεια για τους πολιτικούς κρατούμενους.

Οι μεθοδεύσεις αυτές έφτασαν στο σημείο να διωχθούν πειθαρχικά οι δύο παραπάνω εισαγγελείς από την εισαγγελία του Αρείου Πάγου. Ο προφανής λόγος είναι ότι δεν ακολούθησαν την ουσιαστικά εκδικητική τακτική των προκατόχων τους να κάνουν χρήση του εισαγγελικού βέτο για να μην παίρνει τις άδειες που δικαιούταν ο Δ. Κουφοντίνας. Η κίνηση αυτή του Αρείου Πάγου ήταν εν τέλει επιτυχημένη, γιατί στη νέα αίτηση άδειας που έκανε ο Δ. Κουφοντίνας στις 9 Μάρτη, οι δύο εισαγγελείς αυτοεξαιρέθηκαν από την εξέτασή της εφόσον εκκρεμούν διώξεις εις βάρος τους. Οπότε βρισκόμαστε μπροστά σε μια τρομακτική και συνάμα γελοία συνθήκη, όπου δεν έχει συγκληθεί το Συμβούλιο Φυλακής ειδικά για την άδεια που εδώ και σχεδόν τρεις μήνες έχει αιτηθεί ο Δ. Κουφοντίνας.

Σημαντικό είναι να σημειώσουμε -ακόμα μια φορά- κάποια πράγματα σχετικά με το ρόλο του νομικού πλαισίου του αστικού κράτους και τη σχέση του με την ταξική πάλη. Οι θεσμοί της αστικής δημοκρατίας, στο πλαίσιο της «επί μόνιμης βάσης κατάστασης έκτακτης ανάγκης» είτε γίνονται κουρέλια είτε ενισχύονται, αποδεικνύοντας την εργαλειακότητα των νομοθεσιών ανάλογα με τα συμφέροντα της κρατικής-καπιταλιστικής εξουσίας και της πολιτικής της. Οι υπήκοοι θα πρέπει –με το καλό ή με το άσχημο- να συναινέσουν. Το ελληνικό κράτος (ως όργανο των μεγάλων αφεντικών που δραστηριοποιούνται σ’ αυτόν τον τόπο) διαρρηγνύει τις προηγούμενες κοινωνικές συμφωνίες και προσπερνά τα έγγραφα που τις περιγράφουν, δηλαδή τη νομοθεσία. Αυτό γίνεται είτε χωρίς κανένα πρόσχημα είτε μέσω ειδικών νόμων (όπως είναι οι πλήρως αντιδημοκρατικοί και άθλιοι αντιτρομοκρατικοί νόμοι 187 και 187Α) που έρχονται σε σύγκρουση με παλαιότερες νομοθεσίες. Αυτή η μεταιχμιακή κατάσταση θα κατασταλάξει σε μια νέα συνθήκη με νέες κοινωνικές συμφωνίες και νέο νομοθετικό πλαίσιο, δηλαδή σε μία νέα ταξική ισορροπία. Και αν συνεχίσουμε (εμείς, το νεοπρολεταριάτο αυτού του τόπου και αυτού του κόσμου) να προβάλουμε αντιστάσεις στο βαθμό και με το επίπεδο οργάνωσης που το κάνουμε σήμερα, η νέα ταξική ισορροπία θα έχει γείρει τρομερά πολύ προς όφελος των αφεντικών μας. Με τα παραπάνω γίνονται σαφή δύο πράγματα. Αφενός, ο ταξικός πόλεμος που μαίνεται από τη γέννηση του καπιταλισμού ανάλογα με την ένταση που διεξάγεται, διαμορφώνει κάθε στιγμή τους ταξικούς συσχετισμούς, οι οποίοι αντικατοπτρίζονται ευθέως στο σύνταγμα μιας χώρας και συνολικά στους νόμους της. Θα πρέπει να έχουμε τη διαύγεια να εντοπίζουμε τις μεταβολές στο νομοθετικό επίπεδο και να τις συνδέουμε με τις μεταβολές στους ταξικούς συσχετισμούς. Αφετέρου, αυτή η πραγματικότητα μας φέρνει μπροστά στο καθήκον να υπερασπιζόμαστε πολλές φορές εκφάνσεις της ισχύουσας νομοθεσίας ως τμήμα των κατακτήσεων της τάξης μας, ως γραμμή άμυνας απέναντι στους σχεδιασμούς της αστικής τάξης και του κράτους της. Κάθε πεδίο είναι πεδίο ταξικής πάλης, εφόσον είναι δυνατή η διατήρηση της πολιτικής και οικονομικής αυτονομίας από το κράτος και τα πλοκάμια του.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΠΕΡΓΟ ΠΕΙΝΑΣ Δ.ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑ

ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΜΑΣΤΕ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΟΥ Δ.ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑ ΣΤΗΝ ΤΑΚΤΙΚΗ ΑΔΕΙΑ

ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΚΡΑΤΙΚΟ ΡΕΒΑΝΣΙΣΜΟ –ΝΑ ΣΠΑΣΟΥΜΕ ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΕΞΑΙΡΕΣΗΣ

ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΗΣ ΑΘΛΙΑΣ ΡΥΘΜΙΣΗΣ ΤΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΙΚΟΥ ΒΕΤΟ

Πέλοτο

ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, ΚΕΙΜΕΝΑ

Η καταστολή έρχεται πρώτα για κάποιους, ενώ είναι όπλο για όλους

Προκήρυξη για την κρατική καταστολή με αφορμή την υπόθεση του Μ. Σεϊσίδη. Μοιράστηκε στην πορεία αλληλεγγύης στον Μ. Σεϊσίδη του Αυτόνομου Στεκιού Ξάνθης. Μπορείς να την κατεβάσεις από εδώ.

 

Η καταστολή έρχεται πρώτα για κάποιους, ενώ είναι όπλο για όλους

«Ο λαός γύρισε την πλάτη στους κυνηγούς μας, μη δίνοντας την παραμικρή πληροφορία για τον εντοπισμό μας, καθώς γνώριζε πολύ καλά ότι δεν έχει να φοβηθεί τίποτα από τρείς καταζητούμενους αναρχικούς. Γιατί γνωρίζει ποιος είναι ο πραγματικός τρομοκράτης, ποιος επιβάλει τα μνημόνια, τη φτώχεια, την ανεργία, τους φόρους και ποιος απειλεί το σπίτι του με κατάσχεση. Γνωρίζει ότι ο αληθινός τρομοκράτης είναι το κεφάλαιο και το αστικό προσωπικό του.»
Μάριος   Σεϊσίδης ΄16

 

Η υπόθεση του Μάριου Σεϊσίδη συγκαταλέγεται στην περιβόητη υπόθεση «ληστές με τα μαύρα», η οποία πήρε ιδιαίτερη μιντιακή έκταση την περίοδο 2006 έως και σήμερα και σηματοδοτεί την έναρξη μιας διαδικασίας κατασταλτικών πειραματισμών που συνεχίζει να εντείνεται.

Μετά από ληστεία τράπεζας το 2006 συλλαμβάνεται ο Γ. Δημητράκης και αμέσως μετά ξεκινάει από την αντιτρομοκρατική και τα Μ.Μ.Ε. ένα κυνήγι μαγισσών με την επωνυμία «ληστές με τα μαύρα». Αυτοί που επιλέγονται από την αντιτρομοκρατική ως συνεργάτες του Δημητράκη είναι ο Σίμος και Μάριος Σεϊσίδης  και ο Γρηγόρης Τσιρώνης. Ο Μάριος, φίλος και σύντροφος του Δημητράκη, επιλέγει τη φυγοδικία, ενώ οι άλλοι δύο συλλαμβάνονται με βαρύτατους τραυματισμούς και εν τέλει αθωώνονται. Ύστερα από 11 χρόνια φυγοδικίας και επικηρυγμένος για 600.000 ευρώ συλλαμβάνεται το 2016 και ο Μάριος Σεϊσίδης ο οποίος καταδικάστηκε πρωτόδικα σε 36 χρόνια φυλακή. Μοναδικό στοιχείο για την καταδίκη του; Καλά μαντέψατε! Tο γνωστό και περιβόητο νομικό εργαλείο που λέγεται δείγμα DNA, το οποίο βρέθηκε 500 μέτρα μακριά της τράπεζας.

Η υπόθεση του Μ Σεϊσίδη είναι η πρώτη φορά που χρησιμοποιείται έτσι το δείγμα DNA, δηλαδή ως μοναδικό και ακλόνητο στοιχείο ενοχής σε πολιτικές δίκες. Γι’ αυτό το λόγο και επειδή αποτελεί «υπόθεση ομπρέλα», (όπως και η αντίστοιχη με τους «ληστές του Διστόμου» κάτω από την οποία έχουν μπει κατά καιρούς διάφοροι αγωνιστές, φιλικά ή/και οικογενειακά πρόσωπα αυτών χωρίς κανένα ουσιαστικό αποδεικτικό στοιχείο) σηματοδοτεί την έναρξη μιας διαδικασίας κατασταλτικών πειραματισμών που συνεχίζεται να εντείνεται ως σήμερα. Να θυμίσουμε τις υποθέσεις Θεοφίλου, Ηριάννας και Περικλή ως τις πιο τρανταχτές. Αυτό αποδεικνύει δύο πράγματα: Ένα ότι το κράτος έχει συνέχεια (τουλάχιστον στο κατασταλτικό οπλοστάσιο), δηλαδή, έχει συγκεκριμένες μεθοδεύσεις που χρησιμοποιούνται και εντείνονται από την εκάστοτε κυβέρνηση. Και δύο, ότι μπορούμε να διακρίνουμε τις συνθήκες που επικρατούν ως τώρα όσον αφορά την καταστολή και να προετοιμαστούμε καλύτερα για το μέλλον.

Παρατηρείται μία διεύρυνση των κατασταλτικών μηχανισμών σε ευρύτερα κομμάτια της κοινωνίας, όπως η καταστολή στις Σκουριές και συγκεκριμένα η δίωξη των κατοίκων της Μ. Παναγιάς ως εγκληματική οργάνωση, η καταστολή όσων αγωνίζονται ενάντια στους πλειστηριασμούς, η καταστολή που δέχονται οι μετανάστες και αυτή που δεχόμαστε όλοι μας μέσα από τον νέο συνδικαλιστικό νόμο που αφορά και τις απεργίες, το 90% των οποίων πλέον κρίνονται παράνομες. Στο νομικό κομμάτι έρχεται και η νέα κατηγορία για ατομική τρομοκρατία που αναβαθμίζει στην ουσία τον αντιτρομοκρατικό νόμο 187Α και ανοίγει την κερκόπορτα για διώξεις φρονηματικού χαρακτήρα, αφού, πλέον, η κατηγορία του «τρομοκράτη» άνευ «τρομοκρατικής» οργάνωσης είναι γεγονός.

Όλα τα παραπάνω αφορούν όσους είμαστε –ακόμα– εκτός των τειχών, επεκτείνονται, όμως, σαν φυσική και επόμενη συνέχεια στους εντός: Nέος σωφρονιστικός κώδικας, φυλακές τύπου Γ’, εξοντωτικούς περιοριστικούς όρους, οικονομική αφαίμαξη μέσω υπέρογκων χρηματικών εγγυήσεων και ποινικοποίηση των φιλικών και συντροφικών σχέσεων με πολιτικούς κρατούμενους, αλλά και εκδικητικές απαγορεύσεις χορήγησης αδειών σε πολιτικούς κρατούμενους που τις δικαιούνται -με πιο πρόσφατη την ξαφνική απαγόρευση της άδειας του Δ. Κουφοντίνα ο οποίος έχει ξεκινήσει απεργία πείνας από τις 30/05 διεκδικώντας την άδεια που ήδη δικαιούταν εδώ και 7 χρόνια(!).

Η κατασταλτική στρατηγική του κράτους που σκιαγραφείται από τα παραπάνω παραδείγματα, και έχει σαφή προσανατολισμό στη νομοθετική οχύρωσή της, δεν αφορά απλά κάποιους άλλους. Ούτε μόνο τους «κακοποιούς» κρατούμενους στις φυλακές, ούτε τους αναρχικούς – «τρομοκράτες» (κατά την κυρίαρχη ρητορική τουλάχιστον). Οι παραπάνω δικονομικές ακροβασίες και τα νέα νομοθετικά εργαλεία είναι τα όπλα που στρέφει το κράτος απέναντι σε όλα τα αγωνιζόμενα κομμάτια της κοινωνίας, σε όποιον και όποια επιλέξει να αντισταθεί στον σύγχρονο ολοκληρωτισμό και ορίζονται ως το μέσο επιβολής απέναντι στο πολιτικά οργανωμένο κομμάτι του ανταγωνιστικού κινήματος.

Συγκροτείται, λοιπόν, ένα πλαίσιο που ζητούμενο του είναι να εμπεδωθεί στον καθένα και στην καθεμία ότι αν ξεπεράσει τα όρια της επιτρεπόμενης κάθε φορά «διαμαρτυρίας», όρια τα οποία έχει κάθε λόγο να ξεπεράσει, μπορεί να βρεθεί σε κατάσταση ομηρίας εφ’ όρου ζωής. Και αυτό το πλαίσιο δεν μπορεί, ούτε πρέπει, να ειδωθεί ξέχωρα από τη συνολική καταστολή των αντιστάσεών μας. Καταστολή είτε φυσική, όπως των διαδηλώσεων από τα ΜΑΤ ή τα τσιράκια των αφεντικών (χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η περίπτωση στο MarketIn Ιωαννίνων, όπου 14 εργαζόμενοι στον αγώνα για την καταβολή των δεδουλευμένων τους, είχαν να αντιμετωπίσουν από μηνύσεις μέχρι τους μπράβους-φασίστες των εργοδοτών), είτε καταστολή των αγώνων από τη βάση τους με το νέο συνδικαλιστικό νόμο για την απεργία. Σε μία περίοδο μάλιστα, που οι ξεπουλημένες συνδικαλιστικές οργανώσεις ΑΔΕΔΥ και ΓΣΕΕ συμμαχούν με τα αφεντικά ιδρύοντας την «Κοινωνική Συμμαχία» που ουδεμία σχέση έχει με τα συμφέροντα των εργατών.

Αυτή η αναβάθμιση της καταστολής σε όλα τα επίπεδα δεν είναι τυχαία, ούτε χρονικά ούτε ως προς σε ποιους αναφέρεται. Από την μία, όσο πιο πολύ υποτιμάται η εργατική μας δύναμη και η ποιότητα ζωής μας λόγω της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης (μνημόνια), τόσο πιο πολύ το κράτος μεριμνεί για την κάμψη των αντιστάσεών μας. Η κινηματική νηνεμία των τελευταίων χρόνων είναι άμεσο απότοκο τόσο της απογοήτευσή μας, όσο και της συνεχούς καταστολής ή/και του φόβου αυτής. Από την άλλη, βρισκόμαστε σε μία πολύ κρίσιμη περίοδο έντονων διακρατικών ανταγωνισμών. Η όξυνση που παρατηρείται στο πεδίο της εξωτερικής πολιτικής της Ελλάδας έχει την αντανάκλαση της και στην εσωτερική πολιτική. Όταν ένα κράτος εξοπλίζεται για την αντιμετώπιση κάποιου άλλου κράτους, ταυτόχρονα εξοπλίζεται και για την αντιμετώπιση του «εσωτερικού εχθρού». Αν κάποιος, παραδείγματος χάριν, παρατηρήσει την Τουρκία, θα δει ότι η τουρκική αστική τάξη όσο ετοιμαζόταν να αναλάβει ενεργό ρόλο στη Συρία, φρόντισε να καταστείλει με ποικίλους τρόπους (από διώξεις/φυλακίσεις, ενίσχυση τους εθνικού κορμού, τρομοκρατία κ.α.) όποια φωνή στο εσωτερικό της χώρας μπορούσε να αμφισβητήσει τα πολεμοχαρή της σχέδια.

Η καταστολή και οι διώξεις, όμως, δεν μπορεί να αποτελούν άλλοθι αδράνειας, ούτε αιτία δηλώσεων νομιμοφροσύνης. Ιστορικά δεν υπήρξε ποτέ περίοδος που οι αγωνιστές δεν βρίσκονται στο στόχαστρο της κρατικής κατασταλτικής επίθεσης. Με μικρά και σταθερά βήματα, με πίστη στις δυνάμεις μας και με όπλο τις δικές μας αυτόνομες δομές, με μέσα που επιλέγουμε οι ίδιοι και οι ίδιες και όχι αυτά που μας επιτρέπει κάθε φορά η κυριαρχία, μακριά από ψευτοδιλήμματα περί νομιμότητας, διαχειριστικές λογικές και εκλογικές αυταπάτες, να οργανώσουμε τη δράση μας και να αγωνιστούμε κόντρα στο κράτος και στο κεφάλαιο, με κοινωνική δράση και ταξικό προσανατολισμό.

ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ ΚΑΙ ΛΗΣΤΕΣ  ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΚΡΑΤΗ ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΕΣ

 ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΜΟΝΟΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

 ΚΑΜΙΑ ΔΙΩΞΗ ΣΤΟΝ Μ. ΣΕΪΣΙΔΗ 

ΑΜΕΣΗ ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΑΔΕΙΑΣ ΣΤΟΝ Δ. ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑ ΑΠΕΡΓΟ ΠΕΙΝΑΣ ΑΠΟ 30/05

Πέλοτο

ΑΦΙΣΕΣ, ΔΡΑΣΕΙΣ, ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, ΚΕΙΜΕΝΑ

Τρομοκράτες και ληστές είναι τα κράτη και οι καπιταλιστές | Συγκέντρωση Πέμπτη 31.5 18:30, πλ. Ελευθερίας

Τρομοκράτες και ληστές είναι τα κράτη και οι καπιταλιστές. Αλληλεγγύη στον Τ. Θεοφίλου.

Συγκέντρωση Πέμπτη 31.5 18:30, πλ. Ελευθερίας

Μπορείς να κατεβάσεις την προκήρυξη από εδώ

 

 

ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ ΚΑΙ ΛΗΣΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΚΡΑΤΗ ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΕΣ

Ο αναρχικός κομμουνιστής Τάσος Θεοφίλου έζησε πέντε ολόκληρα χρόνια στη φυλακή μέχρι το Α’ Πενταμελές Εφετείο να τον αθωώσει πανηγυρικά για όλες τις κατηγορίες που αντιμετώπιζε. Κατά την πολύμηνη ακροαματική διαδικασία κατέπεσε η απίστευτη σκευωρία που είχε στηθεί από την αντιτρομοκρατική υπηρεσία σε αγαστή συνεργασία με τα κυρίαρχα Μ.Μ.Ε. και τους δικαστικούς μηχανισμούς του κράτους.

Στις 27 Μαρτίου, εννέα μήνες μετά την αθωωτική απόφαση, ο πρώην εποπτεύων εισαγγελέας της αντιτρομοκρατικής Ιωάννης Αγγελής, ο οποίος πρόσφατα προήχθη σε αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου, κατέθεσε αίτηση αναίρεσης κατά της απόφασης του εφετείου. Έτσι, ο Τάσος Θεοφίλου, αν γίνει δεκτή η αίτηση, θα βρεθεί ξανά στη φυλακή με τις ίδιες κατηγορίες για τις οποίες αθωώθηκε σε δεύτερο αλλά και σε πρώτο βαθμό, περιμένοντας να επαναληφθεί το εφετείο από άλλους δικαστές. Προφανώς η κατάρρευση της σκευωρίας στο πρόσωπό του δεν άρεσε στους πολιτικούς προϊσταμένους της αντιτρομοκρατικής.

Η υπόθεση του Τάσου Θεοφίλου συμπυκνώνει με τον πιο ωμό και ξεκάθαρο τρόπο την εκδικητικότητα του κράτους και τη μεθοδικότητα στη διαχείριση όσων παίρνουν καθημερινά έμπρακτα θέση ενάντια στην ισοπέδωση των ζωών μας. Δεν είναι, όμως, η μοναδική. Έρχεται να προστεθεί σε σειρά άλλων υποθέσεων που αφορούν διώξεις αγωνιστών. Η δίωξη και αθώωση του Θοδωρή Σίψα για τον εμπρησμό της Μαρφίν το 2010 (αφού στοχοποιήθηκε και στιγματίστηκε εφ’ όρου ζωής από το σύνολο των Μ.Μ.Ε.), η δίωξη των 21 κατοίκων της Ιερισσού και της Μ. Παναγιάς με την κατηγορία της σύστασης «εγκληματικής οργάνωσης» (επειδή τόλμησαν να αντισταθούν στην καταστροφή που φέρνει στον τόπο τους η ΕΙδο^δο ΟοΙδ και ο Μπόμπολας), καθώς και οι διώξεις και οι εισβολές σε σπίτια αγωνιστών ενάντια στους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας είναι μερικά παραδείγματα που καταδεικνύουν ότι το πλέγμα της καταστολής πυκνώνει, ενισχύοντας το καθεστώς εξαίρεσης που επιβάλλεται.

Διακρίνουμε τη βούληση από μεριάς του κράτους και του οικονομικού συστήματος που εξυπηρετεί να επεκτείνει το νομικό οπλοστάσιο και τις κατασταλτικές μεθόδους για να εμπεδωθεί ότι μέσα στη γενικότερη καπιταλιστική αναδιάρθρωση δεν υπάρχουν περιθώρια αντίστασης. Στην υπόθεση Θεοφίλου το μοναδικό στοιχείο κατηγορίας είναι ένα δείγμα ϋΝΑ πάνω σε ένα καπέλο. Η αυθεντικότητα του ϋΝΑ ως στοιχείο καταδίκης έχει πολλάκις καταρριφθεί από εμπειρογνώμονες βιολόγους. Παρόλα αυτά, χρησιμοποιείται αυθαίρετα κατά κόρον, με περισσότερο γνωστές τις υποθέσεις της Ηριάννας και του Περικλή. Πέρα από την εγκαθίδρυση του ^ΝΑ ως υπερεργαλείου στησίματος κατηγορητηρίων, έρχεται και η κατηγορία για ατομική τρομοκρατία, απευθείας από το νομικό οπλοστάσιο των Η.Π.Α., που αναβαθμίζει στην ουσία τον αντιτρομοκρατικό νόμο 187Α και ανοίγει την κερκόπορτα για διώξεις φρονηματικού χαρακτήρα, αφού, πλέον, η κατηγορία του «τρομοκράτη» άνευ «τρομοκρατικής» οργάνωσης είναι γεγονός. Δίκες φρονημάτων, δηλαδή, από ένα αστικό καθεστώς το οποίο δεν αποδέχεται ότι ασκεί πολιτικές διώξεις, μετρώντας την ίδια στιγμή αρκετές δεκάδες πολιτικών κρατουμένων στις φυλακές του.

Παγιωμένη κατάσταση, πλέον, αποτελούν και οι στημένες, μιντιακές υποθέσεις «ομπρέλα», όπως οι υποθέσεις «ληστές με τα μαύρα» και «ληστές του Διστόμου», που εδώ και 15 χρόνια χρησιμοποιούνται για την ποινικοποίηση αγωνιστών του αναρχικού κινήματος. Η καταστολή, όμως, δε σταματά εκεί. Επεκτείνεται περαιτέρω και εντός των φυλακών με το νέο σωφρονιστικό κώδικα, τις φυλακές τύπου Γ’, τις εκδικητικές απαγορεύσεις χορήγησης αδειών σε πολιτικούς κρατούμενους που τις δικαιούνται, αλλά και τους εξοντωτικούς περιοριστικούς όρους, την οικονομική αφαίμαξη μέσω υπέρογκων χρηματικών εγγυήσεων και την ποινικοποίηση των φιλικών και συντροφικών σχέσεων με πολιτικούς κρατούμενους.

Οι παραπάνω δικονομικές ακροβασίες και τα νέα νομοθετικά εργαλεία είναι τα όπλα που στρέφει το κράτος απέναντι σε όλα τα αγωνιζόμενα κομμάτια της κοινωνίας, σε όποιον και όποια επιλέξει να αντισταθεί στον σύγχρονο ολοκληρωτισμό και ορίζονται ως το μέσο επιβολής απέναντι σε κάθε πολιτικό αντίπαλο. Συγκροτούν ένα πλαίσιο που ζητούμενο του είναι να εμπεδωθεί στον καθένα και στην καθεμία ότι αν ξεπεράσει τα όρια της επιτρεπόμενης κάθε φορά «διαμαρτυρίας», μπορεί να βρεθεί σε κατάσταση ομηρίας εφ’ όρου ζωής.

Η καταστολή και οι διώξεις, όμως, δεν μπορεί να αποτελούν άλλοθι αδράνειας, ούτε αιτία δηλώσεων νομιμοφροσύνης. Ιστορικά δεν υπήρξε ποτέ περίοδος που οι αγωνιστές δεν βρίσκονται στο στόχαστρο της κρατικής κατασταλτικής επίθεσης. Με μικρά και σταθερά βήματα, με πίστη στις δυνάμεις μας και με όπλο τις δικές μας αυτόνομες δομές, με μέσα που επιλέγουμε οι ίδιοι και οι ίδιες και όχι αυτά που μας επιτρέπει κάθε φορά η κυριαρχία, μακριά από ψευδοδιλήμματα περί νομιμότητας, διαχειριστικές λογικές και εκλογικές αυταπάτες, να οργανώσουμε τη δράση μας και να αγωνιστούμε κόντρα στο κράτος και στο κεφάλαιο, με κοινωνική δράση και ταξικό προσανατολισμό.

ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΜΕ ΜΕ ΤΟΥΣ ΤΡΟΜΟΝΟΜΟΥΣ

ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΜΕ ΜΕ ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΕΞΑΙΡΕΣΗΣ ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

ΔΡΑΣΕΙΣ, ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, ΚΕΙΜΕΝΑ

Μικροφωνική αλληλεγγύης στον αναρχικό κομμουνιστή Τ. Θεοφίλου. Σάββατο 5.5 | 11:30, πλατεία Αντίκα

Μικροφωνική αλληλεγγύης στον αναρχικό κομμουνιστή Τ. Θεοφίλου. Σάββατο 5.5 11:30, πλατεία Αντίκα. Μπορείς να κατεβάσεις την προκήρυξη από εδώ

 

Πόσες φορές χρειάζεται να δικαστεί κάποιος…;

Στις 7 Ιουλίου του 2017 ο αναρχικός κομμουνιστής Τάσος Θεοφίλου κηρύσσεται αθώος σε δεύτερο βαθμό για όλες τις κατηγορίες που του αποδίδονταν από το Α’ Πενταμελές Εφετείο μετά από πέντε χρόνια άδικου εγκλεισμού στα κολαστήρια των ελληνικών φυλακών. Η απόφαση αυτή -πέρα από το καταφανώς στημένο και σαθρό κατηγορητήριο- υπήρξε και αποτέλεσμα της κοινωνικής πίεσης που διαμορφώθηκε από ένα πλατύ και πολύμορφο κίνημα αλληλεγγύης και αντίστασης στις μεθοδεύσεις της αντιτρομοκρατικής και της δικαστικής εξουσίας, σηματοδοτώνταςκαι τυπικά την οριστική κατάρρευση της σκευωρίας που είχε στηθεί εναντίον του.

Παρόλα αυτά σε μία πρωτοφανή κίνηση αλαζονείας και εκδικητικότητας στις 27 Μαρτίου κατατίθεται αίτηση αναίρεσης της αθωωτικής απόφασης του εφετείου από τον πρώην εποπτεύων εισαγγελέα της αντιτρομοκρατικής και νυν αντιεισαγγελέα του Αρείου Πάγου  Ιωάννη Αγγελή. Έτσι στις 11 Μαΐου θα εξεταστεί η αίτηση αναίρεσης στην ολομέλεια του Αρείου Πάγου. Αν γίνει δεκτή, σημαίνει ότι ο Θεοφίλου επιστρέφει στη φυλακή με τις αρχικές κατηγορίες μέχρι να επαναληφθεί το εφετείο από άλλους δικαστές, μιας και η πλειοψηφία του Α’ Πενταμελούς που τον απάλλαξε αποδείχτηκε τελικά πως δεν ήταν της αρεσκείας της αντιτρομοκρατικής.

 Για να κάνουμε μία αναδρομή στην ίδια την υπόθεση, το καλοκαίρι του 2012 στην Πάρο πραγματοποιείται ληστεία σε υποκατάστημα της alphabank κατά τη διάρκεια της οποίας τραυματίζεται θανάσιμα ένας οδηγός ταξί που επιχείρησε να αποτρέψει τη φυγή των ληστών. Λίγες μέρες αργότερα, συλλαμβάνεται ο Τάσος Θεοφίλου στην Αθήνα με κύριες κατηγορίες την ανθρωποκτονία, τη συμμετοχή σε ληστεία και τη συμμετοχή στην οργάνωση Συνωμοσία των Πυρήνων της Φωτιάς. Κατηγορίες που από την πρώτη στιγμή αρνείται.

Το μοναδικό στοιχείο που οδήγησε στη σύλληψη του Θεοφίλου σύμφωνα με την αντιτρομοκρατική υπηρεσία ήταν ένα «ανώνυμο τηλεφώνημα» στη ΓΑΔΑ που τον υπέδειξε ως τον δράστη της ληστείας. Το τηλεφώνημα αυτό ποτέ δεν καταγράφηκε, ούτε εντοπίστηκε η πηγή του καθώς όπως ευθαρσώς ισχυρίστηκε η ίδια υπηρεσία κατά τη διάρκεια της δίκης, δεν υπάρχει αναγνώριση κλήσεως στα κεντρικά της Ελληνικής Αστυνομίας. Κατά την πρώτη δίκη, κανένας μάρτυρας δεν τον αναγνώρισε.

Η πρωτόδικη καταδίκη του Τάσου Θεοφίλου στηρίχθηκε σε δείγμα DNA που βρέθηκε σε ένα καπέλο το οποίο υποτίθεται ότι φορούσε ο ληστής. Ωστόσο το καπέλο που παρουσιάστηκε στη δίκη είχε εντοπιστεί εκ των υστέρων, δεν περιλήφθηκε στην επιτόπου φωτογράφιση των πειστηρίων, δεν εγγράφηκε στην έκθεση κατάσχεσης ούτε αναγνωρίστηκε από τους μάρτυρες. Παράλληλα, δύο επιστημονικά αρμόδιοι μάρτυρες δήλωσαν ότι η ανίχνευση DNA σε κινητό αντικείμενο δεν σημαίνει κατ’ανάγκη ότι το πρόσωπο στο οποίο ανήκει το DNA έχει έρθει σε επαφή με το αντικείμενο αυτό.

Τα παραπάνω, βέβαια, δεν εμπόδισαν την κατά τα άλλα «τυφλή» αστική δικαιοσύνη να αποφανθεί: ναι μεν αθώος για τη συμμετοχή στην οργάνωση Σ.Π.Φ., αλλά ένοχος για τις υπόλοιπες κατηγορίες με ποινή φυλάκισης 25 ετών χωρίς ανασταλτικό χαρακτήρα μέχρι το εφετείο. Η εισαγγελία προκειμένου να διατηρήσει τη δίκη και σε δεύτερο βαθμό κεκλεισμένων των θυρών και χωρίς ενόρκους, για να μην αποκαλυφθεί φυσικά το μέγεθος της σκευωρίας, άσκησε και από τη μεριά της έφεση, ξαναβάζοντας στο τραπέζι τις κατηγορίες για τις οποίες πρωτόδικα αθωώθηκε ο Θεοφίλου, δηλαδή τη συμμετοχή στην οργάνωση Σ.Π.Φ. Η δικαστική αυτή «επιλογή» βασίζεται στο ειδικό καθεστώς εξαίρεσης που διέπει τις δίκες των πολιτικών κρατουμένων και δίνει τη δυνατότητα σε μια δίκη να διατηρείται «κλειστών των θυρών» και χωρίς ενόρκους εφόσον παραμένει ενεργό το ειδικό καθεστώς του άρθρου 187 του ΠΚ («τρομονόμου») περί εγκληματικής οργάνωσης.

Από την πρώτη στιγμή έγινε ξεκάθαρη η οργανωμένη και στοχευμένη επέμβαση του κράτους με τους μηχανισμούς του στη συγκεκριμένη υπόθεση. Από τη μία, με την απευθείας ανάληψή της από την αντιτρομοκρατική υπηρεσία και από την άλλη, με τα μ.μ.ε. σε υποστηρικτικό ρόλο προς τη ρητορική της αντιτρομοκρατικής, χτίζοντας και αναπαράγοντας το προφίλ του τρομοκράτη – δημόσιου κινδύνου και ταυτίζοντας με αυτό τον Τάσο Θεοφίλου βάσει της πολιτικής του ταυτότητας και δράσης, του συγγραφικού του έργου και των προσωπικών του σχέσεων. Στα παραπάνω προστίθεται η αστική δικαιοσύνη, η οποία είναι πάντα πρόθυμη να κουρελιάσει τη νομιμότητα που η ίδια υπερασπίζεται, καταδικάζοντας ξανά και ξανά έναν άνθρωπο χωρίς να έχει καταφέρει να αποδείξει ούτε την σχέση του με την Σ.Π.Φ. ούτε με τη ληστεία.

Η υπόθεση του Τάσου Θεοφίλου συμπυκνώνει με τον πιο ωμό και ξεκάθαρο τρόπο την εκδικητικότητα του κράτους και τη μεθοδικότητα στη διαχείριση όσων αγωνίζονται ενάντια στις κυρίαρχες δομές και τις επιταγές του κεφαλαίου. Δεν είναι, όμως, η μοναδική. Έρχεται να προστεθεί σε σειρά άλλων υποθέσεων. Είτε αφορούν διώξεις αναρχικών και αγωνιστών χωρίς αποδεικτικά στοιχεία (βλέπε δίωξη και αθώωση του Θοδωρή Σίψα για τον εμπρησμό της Μαρφίν το 2010 αφού στοχοποιήθηκε και στιγματίστηκε εφ’ όρου ζωής από το σύνολο των μ.μ.ε., δίωξη 21 κατοίκων της Ιερισσού και της Μ. Παναγιάς για σύσταση «εγκληματικής οργάνωσης» για το χατίρι της eldoradogold και του Μπόμπολα), είτε επιθέσεις σε πολιτικούς κρατούμενους με σκοπό την εξόντωση και την ηθική/πολιτική τους απαξίωση (στέρηση αδειών και ιατρικής περίθαλψης, καταπάτηση και του παραμικρού δικαιώματος εντός της φυλακής).

Στήνεται μια συγκεκριμένη πολιτική καταστολής/εξόντωσης οποιουδήποτε/οποιασδήποτε επιλέγει να οργανωθεί και να αντισταθεί στους κρατικούς σχεδιασμούς ταξικής επιβολής. Ένα καθεστώς εξαίρεσης που -πηγάζει από- και βασίζεται υλικά και πολιτικά σε μια βιομηχανία στοχοποίησης, παραγωγής, διαχείρισης και καταστολής ενόχων- «τρομοκρατών» και εκτείνεται από τους νόμους για τις φυλακές τύπου Γ, τους τρομονόμους (άρθρα 187 και 187Α), την επικύρωση της επιστημονικοφανούς μεθόδου του DNA ως έγκυρο αποδεικτικό στοιχείο ενοχής(βλ. υπόθεση Ηριάννας/Περικλή) , μέχρι την ποινικοποίηση των ιδεολογιών και των προσωπικών σχέσεων.

Οι τρομονόμοι, οι εκδικητικές συνθήκες ομηρίας, η υλική και ηθική εξόντωση που επιβάλλουν οι κρατούντες σ’ αυτόν εδώ τον τόπο, δε στοχεύουν και αφορούν μόνο τους αναρχικούς. Είναι τα μέσα που χρησιμοποιούνται εναντίον όσων επιλέξουν να παλέψουν για τα συμφέροντα τους κόντρα στον σύγχρονο ολοκληρωτισμό, κόντρα στο κράτος και στο κεφάλαιο. Η καταστολή και οι διώξεις όμως δεν μπορεί να αποτελούν άλλοθι αδράνειας ούτε αιτία δηλώσεων νομιμοφροσύνης. Ιστορικά δεν υπήρξε ποτέ περίοδος που οι αγωνιστές δεν βρίσκονται στο στόχαστρο της κρατικής κατασταλτικής επίθεσης.

Με μικρά και σταθερά βήματα, με πίστη στις δυνάμεις μας και με όπλο τις δικές μας αυτόνομες δομές, με μέσα που επιλέγουμε οι ίδιοι και οι ίδιες και όχι αυτά που μας επιτρέπει κάθε φορά η κυριαρχία, μακριά από ψευδοδιλλήματα περί νομιμότητας, διαχειριστικές λογικές και εκλογικές αυταπάτες, να οργανώσουμε τη δράση μας και να αγωνιστούμε κόντρα στο κράτος και στο κεφάλαιο, με κοινω­νική δράση και ταξικό προσανατολισμό.

….όσες χρειάζεται η «αντιτρομοκρατική» για να τον καταδικάσει!

 

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΗ ΤΑΣΟ ΘΕΟΦΙΛΟΥ

ΝΑ ΣΤΗΣΟΥΜΕ ΟΔΟΦΡΑΓΜΑΤΑ ΣΤΟΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟ.

ΝΑ ΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΕΞΑΙΡΕΣΗΣ

Πέλοτο

ΔΡΑΣΕΙΣ, ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, ΚΕΙΜΕΝΑ

Πορεία αλληλεγγύης στις καταλήψεις- Αλληλεγγύη στην κατάληψη Libertatia, Πέμπτη 1.2 στις 18:00 Πολυτεχνείο

Πορεία αλληλεγγύης στις καταλήψεις- Αλληλεγγύη στην κατάληψη Libertatia και τους 5 συλληφθέντες της πορείας αλληλεγγύης, Πέμπτη 1.2 στις 18:00 Προκάτ
Η προκήρυξη εδώ

ΔΡΑΣΕΙΣ, ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

Μικροφωνική αλληλεγγύης στην κατάληψη Libertatia

Την Πέμπτη 25.1 πραγματοποιήσαμε μικροφωνική στην πλατεία Αντίκα, στο κέντρο της πόλης, σε ένδειξη αλληλεγγύης στην κατάληψη Libertatia μαζί με το Αυτόνομο Στέκι Ξάνθης. Η προκήρυξη που μοιράστηκε εδώ

ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, ΚΕΙΜΕΝΑ

Ανακοίνωση για τα γεγονότα της 21ης Ιανουαρίου – Αλληλεγγύη στην κατάληψη Libertatia

Ανακοίνωση για τα γεγονότα της 21ης Ιανουαρίου και τον εμπρησμό της Libertatia από φασίστες. Μπορείς να την κατεβάσεις από εδώ

 

Ανακοίνωση για τα γεγονότα της 21ης Ιανουαρίου

Την Κυριακή 21/1/2018 διοργανώθηκε στη Θεσσαλονίκη συλλαλητήριο για τη Μακεδονία. Για να ακριβολογούμε, συγκεντρώθηκε πλήθος κόσμου από όλες τις γωνιές της ελλάδας όχι για να υπερασπιστεί το δικαίωμα του στη ζωή που του κλέβουν αλλά για να επιβάλλει σε μια γειτονική χώρα το όνομα με το οποίο αυτή θα αποκαλείται.

Το πλήθος αυτό ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα ναζιστικών ομάδων, παπάδων, εκπροσώπων του βαθέως κράτους, δημάρχων, πολιτιστικών συλλόγων, παραστρατιωτικών ομάδων καθώς και κομμάτων του «δημοκρατικού τόξου» όπως οι ΑΝΕΛ, η ΝΔ και η ΕΝΩΣΗ ΚΕΝΤΡΩΩΝ.

Έτσι υπόδικοι και μη ναζιστές βουλευτές, βλάκες με περικεφαλαία, έμμισθοι πράκτορες του ελληνικού κράτους, κάποιοι ντυμένοι με παραδοσιακές στολές από διάφορες περιοχές της ελλάδας, κρητικά άλογα, χουντικοί παπάδες, αποτυχημένοι καραβανάδες βρέθηκαν δίπλα- δίπλα με «αγνούς πατριώτες» να χειροκροτούν σε κάθε εθνικιστική και ρατσιστική ιαχή των επίτιμων ομιλητών τους.

Την Κυριακή 21/1/2018 στη Θεσσαλονίκη ομάδα φασιστών με την πλήρη κάλυψη και υποστήριξη των αστυνομικών δυνάμεων εξαπέλυσαν επανειλημμένες επιθέσεις στον κόσμο του αγώνα. Αρχικά επιτέθηκαν στην κατάληψη «Ελεύθερος Κοινωνικός χώρος- Σχολείο» όπου και απωθήθηκαν από την ομάδα που την περιφρουρούσε και στη συνέχεια επιτέθηκαν στην κατάληψη Libertatia όπου προκάλεσαν περιορισμένες ζημιές στην πρόσοψη του κτιρίου και στην περίφραξη. Δύο ώρες αργότερα οι φασίστες επέστρεψαν και εκμεταλλευόμενοι την απουσία των συντρόφων και συντροφισσών από την κατάληψη Libertatia που συμμετείχαν στην αντιεθνικιστική συγκέντρωση της Καμάρας, επιτίθενται εκ νέου στο κτίριο με φωτοβολίδες και μολότοφ με αποτέλεσμα τον ολοσχερή εμπρησμό του. Και στις δύο περιπτώσεις οι αστυνομικές δυνάμεις επιτηρούσαν την εξέλιξη των επιθέσεων δίνοντας κάλυψη στους φασίστες.

Η σύμπνοια στους σκοπούς φασιστών και κράτους φάνηκε εκ νέου την επόμενη μέρα όταν η μαζική διαδήλωση αλληλεγγύης στην κατάληψη Libertatia δέχτηκε επίθεση από τους κατασταλτικούς μηχανισμούς. Στην επίθεση 5 διαδηλωτές συνελήφθησαν. Η διαδήλωση παρά την καταστολή συγκροτήθηκε εκ νέου και έδωσε μια απάντηση αλληλεγγύης στις καταλήψεις και αντίστασης στις φασιστικές προκλήσεις.

Το πλήθος που συγκεντρώθηκε στην παραλία της Θεσσαλονίκης δεν είναι άμοιρο ευθυνών, επέλεξε να σταθεί δίπλα δίπλα με τους φασίστες και έδρασε ως πλυντήριο για τις φασιστικές επιθέσεις που εξαπολύθηκαν από τους κόλπους του. Το συλλαλητήριο για τη Μακεδονία έδωσε το βήμα στους κατά τ’ άλλα εξαφανισμένους φασίστες να εξαπολύσουν επιθέσεις σε όσους και όσες ορθώνουν αναχώματα στον σύγχρονο ολοκληρωτισμό. Αποτέλεσε μια πρώτης τάξης άσκηση για την συγκρότηση ενός ακροδεξιού πόλου στο δρόμο με χαρακτηριστικά κινήματος.

Το έχουμε πει και το ξαναλέμε. Κάθε επίθεση στις δομές του ανταγωνιστικού κινήματος, κάθε επίθεση στους ανθρώπους του, είναι επίθεση στο ανταγωνιστικό κίνημα στο σύνολό του. Το κίνημα και συγκεκριμένα ο αντιεξουσιαστικός χώρος έχει δείξει εδώ και πολλά χρόνια ότι δε θα τρομοκρατηθεί, δε θα παραιτηθεί. Κάθε κρατική και παρακρατική επίθεση θα μας βρίσκει απέναντί της ενωμένους. Δηλώνουμε την αμέριστη αλληλεγγύη μας στις συντρόφισσες και τους συντρόφους της κατάληψης Libertatia. Για μια ακόμα φορά, ο κόσμος του αγώνα βρίσκεται απέναντι στον κόσμο του θανάτου, του μίσους, της υποταγής, της μισαλλοδοξίας, του χαφιεδισμού και της ξεφτίλας, οποιοδήποτε πρόσωπο και αν παίρνει ο κόσμος αυτός. Και ανάμεσα σ’ αυτούς τους κόσμους, εμείς έχουμε διαλέξει πλευρά. Θα υπερασπιστούμε την πολιτική μας ύπαρξη, τους συντρόφους μας, τις δομές του κινήματος με κάθε μέσο.

ΟΥΤΕ ΣΠΙΘΑΜΗ ΓΗΣ ΣΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ

ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ 5 ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΩΝ ΤΗΣ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΗΝ LIBERTATIA ΠΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΘΗΚΕ ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ 22/1

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ LIBERTATIA

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΑΓΩΝΑ

ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, ΚΕΙΜΕΝΑ

Αλληλεγγύη στην κατάληψη Mundo Nuevo (θεσσαλονίκη)

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗ ΣΤΟΧΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ MUNDO NUEVO (Θεσσαλονίκη)

Στα μέσα Νοέμβρη, στο πλαίσιο αναβάθμισης της κατασταλτικής πολιτικής της κρατικής μηχανής απέναντι στις εστίες αντικαθεστωτικού αγώνα στοχοποιήθηκε η κατάληψη Mundo Nuevo, που βρίσκεται στο κέντρο της Θεσσαλονίκης και λειτουργεί ως κοινωνικό κέντρο και πολιτικός χώρος από το 2015, έπειτα από πρωτοβουλία της συλλογικότητας για τον κοινωνικό αναρχισμό «Μαύρο και Κόκκινο».

Αφού οι νομικές κινήσεις του δήμου Θέρμης, στον οποίο ανήκει το επί χρόνια εγκαταλειμμένο κτίριο, έπεσαν στο κενό, τη σκυτάλη πήρε το ηλεκτρονικό σάιτ voria.gr, το οποίο λειτούργησε ως λειαντήρας στο δρόμο της καταστολής με ένα πληρωμένο άρθρο στοχοποίησης της κατάληψης. Αυτή τη φορά, όμως, βλέπουμε μια αλλαγή στρατηγικής στην περίπτωση της Mundo Nuevo από τον κρατικό μηχανισμό και τους όψιμους διαχειριστές της κεντρικής εξουσίας, δηλαδή την κυβέρνηση του σύριζα. Τον προηγούμενο μήνα, παραδόθηκαν από την αστυνομία κατ’ οίκον κλήσεις, με τις οποίες ζητήθηκε από 16 άτομα να προσέλθουν σε προανακριτική εξέταση για να δώσουν εξηγήσεις σε σχέση με την κατάληψη του κτηρίου. Μόνο κριτήριο για την επίδοση των κλήσεων αποτέλεσε η πραγματοποίηση εξακρίβωσης στοιχείων σε τυχαίους ανθρώπους στα πέριξ της κατάληψης, κάποια τυχαία στιγμή στο παρελθόν.

Το κράτος δεν επιδιώκει μόνο τη φυσική καταστολή των καταλήψεων με την εκκένωσή τους. Η περίπτωση των μηνυτήριων αναφορών που στοχοποιούν τη Mundo Nuevo είναι μια ξεκάθαρη προσπάθεια εκφοβισμού και τρομοκράτησης όσων στηρίζουν δομές αγώνα, ανεξαρτήτως του βαθμού εμπλοκής τους σε αυτές. Από την οικονομική ενίσχυση, τη στήριξη των πολιτικών δράσεων μέχρι τη συμμετοχή στις συλλογικές διαδικασίες, γίνεται προσπάθεια ουσιαστικής ποινικοποίησης της οποιουδήποτε τρόπου προσέγγισης χώρων πολιτικών διεργασιών. Στόχος αυτής της κίνησης είναι η κοινωνική απομόνωση της κατάληψης, η αποκοπή της από τον ευρύτερο κόσμο του αγώνα και κατά συνέπεια η καταστολή της πολιτικής της δράσης.

Η επίθεση αυτή δεν είναι ένα μεμονωμένο πλάνο του κράτους που αφορά τις καταλήψεις, αλλά πάει χέρι χέρι με την υπόλοιπη κατασταλτική πολιτική που αναβαθμίζεται. Μέσα στο τελευταίο διάστημα μόνο έχουμε: νέος σωφρονιστικός κώδικας, τροπολογίες με στόχο την αποδυνάμωση των σωματείων και των απεργιών, καταδίκη σε περίπτωση παρέμβασης σε πλειστηριασμούς, καταστολή στο δρόμο με συνεχείς επιθέσεις ΜΑΤ σε απεργίες και πορείες, συλλήψεις απεργών στα MarketIn Ιωαννίνων, συλλήψεις και βασανισμοί Τούρκων και Κούρδων κουμουνιστών εν όψει επίσκεψης Ερντογάν και η λίστα συνεχίζει. Να σημειώσουμε ότι αναβάθμιση της κατασταλτικής πολιτικής είδαμε και στην πόλη μας ύστερα από μια υπόθεση αφισοκόλλησης μας που διώχθηκε “η συλλογική οντότητα Πέλοτο και όσοι συνεργάζονται με αυτή”. [1]

Όσο η εργατική μας δύναμη, και κατά συνέπεια η ποιότητα της ζωής μας, υποτιμάται με τις την εντατικοποίηση της εργασίας, τους μισθούς πείνας, τα εξαντλητικά ωράρια, τη δουλειά τις Κυριακές και τις νύχτες, την αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης, την επισφάλεια και τη μαύρη εργασία, τόσο η καταστολή αναβαθμίζεται για να επιβάλλει αυτές τις νέες εργασιακές συνθήκες.

Οι καταλήψεις που λειτουργούν ως κέντρα αντικαθεστωτικού αγώνα βάζουν την αντίληψη της συλλογικότητας πάνω από τον ατομοκεντρισμό, την αλληλεγγύη πάνω από το εμπορευματικό κέρδος. Με τον τρόπο λειτουργίας τους επιδιώκουν να δείξουν πως διαφορετικοί τρόποι κοινωνικής οργάνωσης είναι εφικτοί και να αποτελέσουν ένα σημείο συσπείρωσης του ανταγωνιστικού κινήματος. Αποτελούν κομμάτι των ταξικών αγώνων και ως τέτοιες θα τις υπερασπιστούμε.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΚΡΑΤΙΚΕΣ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ MUNDO NUEVO

Πέλοτο

[1] https://peloto.espivblogs.net/2017/09/14/stoxopoiisi-syllogikotitas/

ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, ΚΕΙΜΕΝΑ

“Άγνωστοι Δράστες” Σημείωση για το κλείσιμο της υπόθεσης της μήνυσης σε βάρος της συλλογικότητάς μας για συκοφαντική δυσφήμιση.

“Άγνωστοι Δράστες”

Σημείωση για το κλείσιμο της υπόθεσης της μήνυσης σε βάρος της συλλογικότητάς μας για συκοφαντική δυσφήμιση. Μπορείς να την κατεβάσεις σε pdf από εδώ

Λίγες μέρες μετά την τελευταία ανακοίνωσή μας σχετικά με το ζήτημα της στοχοποίησης της συλλογικότητάς μας από την τοπική Διεύθυνση Ασφάλειας του Α.Τ. Ξάνθης (βλ. εδώ), ενημερωθήκαμε ότι η υπόθεση της μήνυσης για συκοφαντική δυσφήμιση απέναντι “στη συλλογική οντότητα Πέλοτο και σε όσους συνεργάζονται με αυτή” μπήκε στο αρχείο από τον εισαγγελέα που την έτρεχε, λόγω “αγνώστων δραστών”.
Τρία πράγματα έχουμε να σημειώσουμε.

1.
Σε καμία περίπτωση δεν ξεχνιόμαστε και δεν ξεχνάμε την όλη υπόθεση, το ασφαλίτικης σύλληψης στήσιμό της, τους πρωταγωνιστές της και τους ρόλους τους.

2.
Οι αντιφάσεις της λειτουργίας της καπιταλιστικής μηχανής και των θεσμών της φαίνονται πολύ πιο καθαρά σε μια εποχή που το παλιό μοντέλο καταρρέει (μαζί με τις συμβάσεις και τις κοινωνικές συμφωνίες που έφερε) και γεννιέται το καινούριο.

Αφενός η αφίσα είναι υπογεγραμμένη από μια συγκεκριμένη πολιτική οργάνωση με δημόσια δράση, αφετέρου η νομοθεσία (τουλάχιστον μέχρι σήμερα) δε δίνει το δικαίωμα στους δικαστές να δικάζουν όποιο μέλος της πολιτικής οργάνωσης βρουν με βάση τη συλλογική υπογραφή που το εκφράζει πολιτικά. Η μη δίκη και καταδίκη με βάση τις πολιτικές πεποιθήσεις αποτελούν κατάκτηση του πολιτικά οργανωμένου τμήματος του προλεταριάτου στην ελλάδα από το 1950 και μετά. Αυτή η συνθήκη σήμερα αποτελεί διακύβευμα. Το ελληνικό κράτος (ως όργανο των μεγάλων αφεντικών που δραστηριοποιούνται σ’ αυτόν τον τόπο) διαρρηγνύει τις προηγούμενες κοινωνικές συμφωνίες και προσπερνά τα έγγραφα που τις περιγράφουν, δηλαδή τη νομοθεσία. Αυτό γίνεται είτε χωρίς κανένα πρόσχημα είτε μέσω ειδικών νόμων (όπως είναι οι πλήρως αντιδημοκρατικοί και άθλιοι αντιτρομοκρατικοί νόμοι 187 και 187Α) που έρχονται σε σύγκρουση με παλαιότερες νομοθεσίες. Αυτή η μεταιχμιακή κατάσταση θα κατασταλάξει σε μια νέα συνθήκη με νέες κοινωνικές συμφωνίες και νέο νομοθετικό πλαίσιο, δηλαδή σε μία νέα ταξική ισορροπία. Και αν συνεχίσουμε (εμείς, το νεοπρολεταριάτο αυτού του τόπου και αυτού του κόσμου) να προβάλουμε αντιστάσεις στο βαθμό και με το επίπεδο οργάνωσης που το κάνουμε σήμερα, η νέα ταξική ισορροπία θα έχει γείρει τρομερά πολύ προς όφελος των αφεντικών μας.

Με τα παραπάνω γίνονται σαφή δύο πράγματα (μεταξύ πολλών άλλων που δε μας ενδιαφέρουν εδώ με ειδικό τρόπο). Αφενός, ο ταξικός πόλεμος που μαίνεται από τη γέννηση του καπιταλισμού ανάλογα με την ένταση που διεξάγεται, διαμορφώνει κάθε στιγμή τους ταξικούς συσχετισμούς, οι οποίοι αντικατοπτρίζονται ευθέως στο σύνταγμα μιας χώρας και συνολικά στους νόμους της. Θα πρέπει να έχουμε τη διαύγεια να εντοπίζουμε τις μεταβολές στο νομοθετικό επίπεδο και να τις συνδέουμε με τις μεταβολές στους ταξικούς συσχετισμούς. Αφετέρου, αυτή η πραγματικότητα μας φέρνει μπροστά στο καθήκον να υπερασπιζόμαστε πολλές φορές, εκφάνσεις της ισχύουσας νομοθεσίας ως τμήμα των κατακτήσεων της τάξης μας, ως γραμμή άμυνας απέναντι στους σχεδιασμούς της αστικής τάξης και του κράτους της. Κάθε πεδίο είναι πεδίο ταξικής πάλης, εφόσον είναι δυνατή η διατήρηση της πολιτικής και οικονομικής αυτονομίας από το κράτος και τα πλοκάμια του.

3.
Το ότι η υπόθεση μπήκε στο αρχείο επιβεβαιώνει την αρχική μας εκτίμηση, ότι αποτελεί βασικό τμήμα της υπερασπιστικής γραμμής του «μεγαλο»δικηγόρου. Δεν μπορούμε να πούμε ότι έφτασε η δικιά μας πολιτική απάντηση για να αποφασίσει ο εισαγγελέας να κλείσει τη –φαινομενικά- γελοία υπόθεση. Δυστυχώς προλάβαμε μόνο ακροθιγώς να αναπτύξουμε τον πολιτικό μας σχεδιασμό σε σχέση με την υπόθεση. Σε κάθε περίπτωση όμως, η δράση μας, οι άμεσες απαντήσεις μας και η απόδειξη ότι υπάρχουμε κοινωνικά ήταν καταλυτική για τη γρήγορη εξέλιξη. Επιφυλασσόμαστε και επαγρυπνούμε απέναντι στους σχεδιασμούς του κράτους.

Πέλοτο 10.2017

ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, ΚΕΙΜΕΝΑ

Ανακοινωση για τη στοχοποιηση της συλλογικοτητας μας. Δε θα κάτσουμε άπραγοι!

Ανακοίνωση για την στοχοποίηση της συλλογικότητάς μας. Μπορείς να την κατεβάσεις σε pdf από εδώ

Δε θα κάτσουμε άπραγοι!
Το ξέρουμε ότι είμαστε στο στόχαστρο. Και ξέρουμε και από ποιους.

Τον Μάρτιο του 2015 εκδώσαμε και κολλήσαμε μια προκήρυξη τοίχου, η οποία αναφερόταν σε μια υπόθεση βιασμού που “απασχόλησε” την κοινωνία της πόλης μας εκείνο το μήνα. Αναλύσαμε τι είναι και τι αντιπροσωπεύει ο βιασμός (και η αμφισβήτησή του) σε μια πατριαρχική κοινωνία.

Με βάση αυτήν την αφίσα κατατέθηκε μήνυση για συκοφαντική δυσφήμιση απέναντι στη «συλλογική οντότητα Πέλοτο και σε όσους συνεργάζονται με αυτήν», όπως και σε άλλες δύο συλλογικότητες της πόλης που είχαν τοποθετηθεί δημόσια για το βιασμό. Φορέας της μήνυσης ήταν ένας από τους δύο άντρες που καταδείχθηκαν ως βιαστές της από την κοπέλα και ο δικηγόρος του. Πολιτικός φορέας αμφότερων των προσώπων αυτών είναι το τοπικό ΠΑΣΟΚ (ένα το κρατούμενο).

Η Αστυνομική Διεύθυνση Ξάνθης και πιο συγκεκριμένα το τμήμα Ασφάλειας δεν έχασε την ευκαιρία να μας κυνηγήσει. Όπως έχουμε τοποθετηθεί και σε προηγούμενη ανακοίνωσή μας στις 15.03.17 (peloto.espivblogs.net/2017/03/15/anakoinwsi-gia-ti-stoxopoiisi-mas/) είναι αντιληπτό από μέρους μας ότι αυτή η δίωξη εντάσσεται σε μια σειρά άλλων διώξεων απέναντι σε μέλη μας για τη συνδικαλιστική, αντιφασιστική και συνολικά τη δημόσια πολιτική τους δράση. Είναι προφανής ο σκοπός της τοπικής Ασφάλειας να μας αδρανοποιήσει. Η ιδιαιτερότητα της περίπτωσης αυτής είναι ότι αφενός η μήνυση αφορά σε όλη τη συλλογικότητα (σ’ αυτό θα επανέλθουμε παρακάτω) και αφετέρου επιλέχθηκαν συγκεκριμένοι σύντροφοι και συναγωνιστές από την Ασφάλεια, οι οποίοι καλέστηκαν ως μέλη της πολιτικής μας οργάνωσης και ως εκ τούτου ύποπτοι για τη συγκεκριμένη υπόθεση. Καλέστηκαν με προσωπικά τηλεφωνήματα και ραβασάκια να καταθέσουν στο πλαίσιο προανακριτικής διαδικασίας, όπου και δηλώθηκε η πρόθεσή της να βρει και να ταυτοποιήσει όλα τα μέλη του Πέλοτο ώστε να ασκηθεί δίωξη και σε αυτά για συκοφαντική δυσφήμιση. Ως εκ τούτου αντιμετωπίζουμε την τοπική Ασφάλεια ως το διοργανωτή των πολιτικών διώξεων απέναντι στη συλλογικότητά μας εν συνόλω. (Δύο τα κρατούμενα)

Πρόθυμος αρωγός αποδείχθηκε ο εισαγγελέας. Ενώ η μήνυση για συκοφαντική δυσφήμιση κατατέθηκε το καλοκαίρι του 2015 (εκτιμούμε ως στοιχείο της υπερασπιστικής γραμμής των κατηγορούμενων τότε), η υπόθεση κινήθηκε λίγες μέρες πριν την εκδίκαση της υπόθεσης στις αρχές του Απρίλη του 2017. Δηλαδή δύο χρόνια μετά. Μόνο τυχαία δεν είναι η επιλογή αυτή. Η μικρή πόλη μας ενδείκνυται για κάτι τέτοια πολιτικά νταλαβέρια, εφόσον ο «μεγαλο»δικηγόρος είναι γνωστό ότι έχει τα μέσα του στην πόλη ως πολιτικός παράγοντας της περιοχής. (Τρία τα κρατούμενα).

Ο ιδιώτης-μηνυτής έπαιξε καταφανώς το ρόλο του λαγού στην υπόθεση. Πέρα από την υπερασπιστική γραμμή την οποία δεν κατέστρωσε αλλά αξιοποίησε στο δικαστήριο, το οποίο τον αθώωσε, θεωρούμε ότι γνωρίζει τις πολιτικές προεκτάσεις της μήνυσής του. Και συνειδητά επιτίθεται σε μια πολιτική συλλογικότητα του αντιεξουσιαστικού χώρου, συνεργαζόμενος με τις διωκτικές αρχές. Οπότε γίνεται εύκολα κατανοητή η συνθήκη για την οποία μιλάμε. Ένας πρόθυμος ιδιώτης στις υπηρεσίες των διωκτικών αρχών και ντόπιων παραγόντων.

Ποιος είναι ο στόχος αυτής της συμμαχίας κρατικών υπηρεσιών, ντόπιων πολιτικών παραγόντων, πρόθυμων ιδιωτών και πολιτικών φορέων; Να σιγήσει η πολιτική κριτική; Να παροπλιστεί μια αντιεξουσιαστική πολιτική οργάνωση που ενοχλεί; Να θριαμβεύσει η παντοκρατορία του μισογύνικου λόγου; Άμεσα και έμμεσα, επίσημα και ανεπίσημα, συνειδητά και “αυτοματίστικα”, όλα αυτά μαζί. Τα “πειστήρια” που έχουν οι ασφαλίτες στα λιγδερά γραφεία τους (δηλαδή η αφίσα μας που έσκισαν από κάποιο τοίχο) φωνάζουν ότι η δίωξη είναι πολιτική. Το περιεχόμενο της είναι ένα δισέλιδο κείμενο (αφού ουσιαστικά πρόκειται για προκήρυξη τοίχου) πολιτικής ανάλυσης και κοινωνικής κριτικής. Ένα διεισδυτικό κείμενο στοχοποίησης της κουλτούρας της αντρικής βίας, της πατριαρχικής συμπεριφοράς και της σεξιστικής καταπίεσης.

Αλλά το πρωτοφανές της υπόθεσης είναι που βγάζει μάτι! Η μήνυση αφορά σε ολόκληρη πολιτική συλλογικότητα. Και όχι μόνο ο εισαγγελέας δεν τη βάζει στο συρτάρι ως καταφανώς γελοιότατη υπόθεση που δεν πρόκειται να οδηγήσει πουθενά, αλλά βάζει την Ασφάλεια Ξάνθης να κυνηγήσει και να “δέσει” όλους όσους είναι μέλη της συλλογικότητας ή συνεργάζονται με αυτήν. Η αστική δικαιοσύνη κουρελιάζει τον εαυτό της όλο και περισσότερο. Ούτε καν μπήκαν στον κόπο εισαγγελέας και ασφαλίτες να αναζητήσουν τον συντάκτη ή τον αφισοκολλητή της αφίσας (όχι ότι τότε θα έστεκε η μήνυση περί συκοφαντικής δυσφήμισης, αλλά θα υπήρχε μια ελάχιστη βάση για να κρύψουν πίσω της την πολιτική δίωξη). Αντ’ αυτού, έχρισαν ως ύποπτους με τους σκιώδεις τρόπους που γνωρίζουν, συντρόφους μας που έχουν καταλογογραφήσει στη «συλλογική οντότητα Πέλοτο και στους συνεργάτες της». Χουντικής έμπνευσης το όλο στήσιμο, αλλά δε μας κάνει εντύπωση. Ούτε η αποθράσυνση των διωκτικών μηχανισμών που δεν κρατούν πλέον ούτε τα προσχήματα ούτε η ακραία συντηρητικοποίηση και η πόλωση με την αντίδραση, μεγάλου μέρους της κοινωνίας.

Έχουμε και λέμε λοιπόν. Ένας πρόθυμος ιδιώτης στο ρόλο του λαγού, με χαλαρές σχέσεις με το τοπικό ΠΑΣΟΚ. Ένας γνωστός δικηγόρος της πόλης, ντόπιος παράγοντας και σημαντικό στέλεχος του τοπικού ΠΑΣΟΚ. Ο εισαγγελέας που τρέχει μια στοχευμένη μήνυση δύο χρόνια μετά την κατάθεσή της, αλλά μόλις λίγες μέρες πριν την εκδίκαση της υπόθεσης του βιασμού. Η κρατική Ασφάλεια της πόλης μας, στο ρόλο του ενορχηστρωτή, του φαινομενικά εντολοδόχου αλλά ουσιαστικά του εντολέα. Αναρωτιόμαστε κατά πόσο αυτή η ωραία παρέα αναπολεί τη χούντα. Τότε που οι μπάτσοι έμπαιναν στα σπίτια και μάζευαν τους αγωνιστές όποτε γούσταραν. Τότε που οι εισαγγελείς και οι δικαστές έριχναν τις φυλακές απλά και μόνο επειδή ήσουν κομμουνιστής ή “συνεργάτης” τους, τότε που οι ρουφιάνοι κυκλοφορούσαν περήφανοι για τις υπηρεσίες που προσέφεραν στο καθεστώς.

Όπως και να χει διαμηνύουμε στους εραστές του πουλιού και της εφταετίας ότι δε θα περιμένουμε ξυπόλυτοι να μας δαγκώσουν τα φίδια. Τους ξεκαθαρίζουμε ότι δεν έχει σημασία να ανεμίσουν αγωνιστικές περγαμηνές από τα τέλη της δεκαετίας του 1970. Τους υπενθυμίζουμε ότι ζούμε στην Ξάνθη και κινιόμαστε στις πλατείες και τους δρόμους της, δουλεύουμε στα μαγαζιά και τις φάμπρικές της, σπουδάζουμε στο πανεπιστήμιό της, μένουμε στις γειτονιές της. Αλλά οι σύντροφοι και οι συντρόφισσές μας είναι σε όλες τις πόλεις της ελλάδας.

Και τέλος κρούουμε ελαφρώς τον κώδωνα του κινδύνου στους αγωνιζόμενους ανθρώπους, πολιτικά στρατευμένους ή μη. Όσο μένουμε ακάλυπτοι απέναντι στο κράτος, αυτό θα μας χτυπά. Όσο δε στήνουμε αναχώματα στην κρατική καταστολή, αυτή θα επεκτείνεται. Ο καπιταλισμός όπως τον ξέραμε καταρρέει μαζί με τις ταξικές ισορροπίες του παρελθόντος. Ο νέος ολοκληρωτισμός ανατρέπει βίαια και το νομικό πλαίσιο. Πλέον θέλουν να μας καταδικάζουν χωρίς καν προφάσεις. Και δεν είναι μόνο η ιδεολογική και πολιτική τοποθέτηση. Πλέον αρκεί και η λήψη αγωνιστικής θέσης απέναντι στις κρατικές πολιτικές και τις κοινωνικές σχέσεις εκείνες που συντηρούν και ενισχύουν τη βαναυσότητα της καθημερινότητας του καπιταλισμού.

ΟΙ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΙ ΤΟΥΣ ΘΑ ΠΕΣΟΥΝ ΣΤΟ ΚΕΝΟ!

ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΔΩ! ΠΙΟ ΕΝΕΡΓΟΙ, ΠΙΟ ΠΟΛΛΟΙ, ΠΙΟ ΕΤΟΙΜΟΙ

09.2017

ΔΡΑΣΕΙΣ, ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

Συγκεντρωτικό δράσεων αλληλεγγύης στον Τάσο Θεοφίλου

Συγκεντρωτικό δράσεων αλληλεγγύης στον Τάσο θεοφίλου

Πέμπτη 15.06.17
-μοιράστηκε η προκήρυξη για την υπόθεση του Τ. Θεοφίλου σε 200 κομμάτια στο κέντρο της πόλης.

Παρασκευή 23.06.17
– πραγματοποιήσαμε παρέμβαση στο δικαστικό μέγαρο Ξάνθης για την υπόθεση του Τάσου Θεοφίλου. Κατά τη διάρκεια της παρέμβασης ανοίχτηκε πανό στην είσοδο του δικαστηρίου, μοιράστηκαν κείμενα και πετάχτηκαν τρικάκια μέσα και έξω από το κτίριο. Η δράση συνεχίστηκε με μοίρασμα κειμένων στην κεντρική πλατεία της Ξάνθης.

-Ανάρτηση γιγαντοπανό σε κτίριο του Πολυτεχνείου

Σάββατο 24.06.17
-Μικροφωνική στην πλατεία Αντίκα.

Πεμπτη 29.6.17
– Παρέμβαση σε γλέντι την νεολαίας Σύριζα με τρικάκια

Κυριακή 2.7
– Παρέμβαση στα δικαστήρια της Ξάνθης. Γράφτηκαν συνθήματα και πετάχτηκαν μπογιές και τρικάκια για την υπόθεση του Τ. Θεοφίλου

 

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΗ ΤΑΣΟ ΘΕΟΦΙΛΟΥ

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΟΥ

ΝΑ ΣΤΗΣΟΥΜΕ ΟΔΟΦΡΑΓΜΑΤΑ ΣΤΟΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟ.

ΝΑ ΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΕΞΑΙΡΕΣΗΣ

 

 

ΔΡΑΣΕΙΣ, ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

Παρέμβαση στα δικαστήρια της Ξάνθης με συνθήματα και μπογιές για την υπόθεση του Τ. Θεοφίλου

Ξημερώματα της Δευτέρας πραγματοποιήθηκε παρέμβαση στα δικαστήρια της Ξάνθης για την υπόθεση του Τ. Θεοφίλου. Γράφτηκαν συνθήματα και πετάχτηκαν μπογιές και τρικάκια.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ Τ. ΘΕΟΦΙΛΟΥ.

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΥΛΑΚΙΣΗ ΤΟΥ