Προκήρυξη για την απεργία πείνας του κομμουνιστή πολιτικού κρατούμενου Δημήτρη Κουφοντίνα. Μπορείς να κατεβάσεις την προκήρυξη σε pdf από εδώ

 

Επειδή για μια φορά ακόμη επανέρχεται η απαίτηση να υποβάλω δήλωση μετανοίας, αποκηρύσσοντας την προσωπική μου διαδρομή.

Επειδή όλα αυτά υπερβαίνουν το απλό ζήτημα μιας άδειας, στοχεύοντας στον πυρήνα της συνείδησης του πολιτικού κρατούμενου και στην προσωπική του αξιοπρέπεια. Και για εμάς αυτή είναι η απαράβατη κόκκινη γραμμή μας.

Και επειδή τίποτε και ποτέ δεν μας χαρίστηκε και αυτά που αποκαλούνται δικαιώματα δεν είναι παρά οι κατακτήσεις μακρών και πολύχρονων αγώνων, η μόνη απάντηση που μπορούμε να δώσουμε είναι να ξαναπιάσουμε, μέσα και έξω από τη φυλακή, το κόκκινο νήμα αυτών των αγώνων.
Για όλα αυτά, σε όλα αυτά, απαντώ με αυτό που αντιστοιχεί στον πολιτικό κρατούμενο.

Από την Τετάρτη 30 Μαΐου ξεκινώ απεργία πείνας με αιτήματα:
α) Κανονική τακτική άδεια
β) Κατάργηση του εισαγγελικού βέτο

Δημήτρης Κουφοντίνας
30-5-2018

ΝΑ ΣΠΑΣΟΥΜΕ ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΕΞΑΙΡΕΣΗΣ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑ

Από τις 30 Μάη, ο κομμουνιστής πολιτικός κρατούμενος Δημήτρης Κουφοντίνας έχει ξεκινήσει απεργία πείνας διεκδικώντας αφενός το δικαίωμά του (σύμφωνα με τον νόμο) σε κανονική τακτική άδεια και αφετέρου την κατάργηση της αντιδημοκρατικής ρύθμισης του εισαγγελικού βέτο στην απόφαση για τη χορήγηση ή μη άδειας σε έναν κρατούμενο.

Το συμβούλιο που αποφαίνεται για τη χορήγηση άδειας αποτελείται από τρία μέρη: Τη διεύθυνση της φυλακής, την κοινωνική υπηρεσία της φυλακής και έναν εισαγγελέα, του οποίου η αρνητική εισήγηση ισοδυναμεί με βέτο. Αυτό το συμβούλιο ήταν που αρνούνταν επί εφτά χρόνια την άδεια που δικαιούνταν ο συγκεκριμένος πολιτικός κρατούμενος. Ο νόμος αυτός προφανώς υπάρχει για να μη δίνεται η προβλεπόμενη άδεια σε πολιτικούς κρατούμενους. Άλλωστε η δικαιολόγηση της μη χορήγησης άδειας στο Δ. Κουφοντίνα τόσα χρόνια βασιζόταν στο ουδόλως δημοκρατικό επιχείρημα ότι δεν αποκήρυττε την ιδεολογία του και τις πολιτικές του θέσεις.

Τον Αύγουστο του 2017, τοποθετήθηκε στις φυλακές Κορυδαλλού νέος εισαγγελέας και μάλιστα ανώτερος δικαστικός (εισαγγελέας εφετών). Αυτός ήταν που το Νοέμβριο του ίδιου έτους ψήφισε σύμφωνα με το νόμο και ο Δ. Κουφοντίνας βγήκε με διήμερη άδεια. Η θετική και σύννομη αυτή ψήφος είναι αποτέλεσμα των χρόνων αγώνων τόσο του Δ. Κουφοντίνα προσωπικά όσο και της μεγαλύτερης πλειοψηφίας των πολιτικών κρατουμένων στις ελληνικές φυλακές και του κινήματος αλληλεγγύης έξω από αυτές. Η δεύτερη άδεια δόθηκε το Φλεβάρη του 2018, με τη θετική ψήφο άλλου εισαγγελέα των φυλακών Κορυδαλλού, ο οποίος είχε τοποθετηθεί εκεί επίσης πρόσφατα (τον Απρίλη του 2017). Οι δύο αυτές τακτικές -και σύμφωνες με το νόμο- άδειες ακολουθήθηκαν από ένα μιντιακό πανηγύρι μίσους, λύσσας και ηθικού ξεπεσμού, στο οποίο πήρε μέρος όχι μόνο το αναμενόμενο, κάργα αντιδραστικό μητσοτακέικο, αλλά κάθε γνωστός τυχάρπαστος της εγχώριας επίσημης πολιτικής σκηνής και σόου μπιζ. Από το γελοίο συριζαίο Παπαδημούλη μέχρι την Τατιάνα Στεφανίδου. Σκούζοντας τις κρυφοφασιστικές τους πεποιθήσεις και ανασύροντας επιχειρήματα που δε θα μπορούσαν να σταθούν δευτερόλεπτο σε μια ισότιμη και σοβαρή κουβέντα, απαιτούσαν να μην εφαρμόζεται ο νόμος στην περίπτωση Κουφοντίνα ειδικώς. Είναι εμφανές ότι το επίσημο και ανεπίσημο προσωπικό του αστικού κράτους ξεφτιλίζει την αστική νομοθεσία. Όπως είναι εμφανέστατες και οι μεθοδεύσεις και η μανιασμένη προσπάθεια των τσαρλατάνων των αφεντικών να δημιουργήσουν τις συνθήκες εκείνες, οι οποίες θα ευνοούν την κατάργηση του δικαιώματος στην άδεια για τους πολιτικούς κρατούμενους.

Οι μεθοδεύσεις αυτές έφτασαν στο σημείο να διωχθούν πειθαρχικά οι δύο παραπάνω εισαγγελείς από την εισαγγελία του Αρείου Πάγου. Ο προφανής λόγος είναι ότι δεν ακολούθησαν την ουσιαστικά εκδικητική τακτική των προκατόχων τους να κάνουν χρήση του εισαγγελικού βέτο για να μην παίρνει τις άδειες που δικαιούταν ο Δ. Κουφοντίνας. Η κίνηση αυτή του Αρείου Πάγου ήταν εν τέλει επιτυχημένη, γιατί στη νέα αίτηση άδειας που έκανε ο Δ. Κουφοντίνας στις 9 Μάρτη, οι δύο εισαγγελείς αυτοεξαιρέθηκαν από την εξέτασή της εφόσον εκκρεμούν διώξεις εις βάρος τους. Οπότε βρισκόμαστε μπροστά σε μια τρομακτική και συνάμα γελοία συνθήκη, όπου δεν έχει συγκληθεί το Συμβούλιο Φυλακής ειδικά για την άδεια που εδώ και σχεδόν τρεις μήνες έχει αιτηθεί ο Δ. Κουφοντίνας.

Σημαντικό είναι να σημειώσουμε -ακόμα μια φορά- κάποια πράγματα σχετικά με το ρόλο του νομικού πλαισίου του αστικού κράτους και τη σχέση του με την ταξική πάλη. Οι θεσμοί της αστικής δημοκρατίας, στο πλαίσιο της «επί μόνιμης βάσης κατάστασης έκτακτης ανάγκης» είτε γίνονται κουρέλια είτε ενισχύονται, αποδεικνύοντας την εργαλειακότητα των νομοθεσιών ανάλογα με τα συμφέροντα της κρατικής-καπιταλιστικής εξουσίας και της πολιτικής της. Οι υπήκοοι θα πρέπει –με το καλό ή με το άσχημο- να συναινέσουν. Το ελληνικό κράτος (ως όργανο των μεγάλων αφεντικών που δραστηριοποιούνται σ’ αυτόν τον τόπο) διαρρηγνύει τις προηγούμενες κοινωνικές συμφωνίες και προσπερνά τα έγγραφα που τις περιγράφουν, δηλαδή τη νομοθεσία. Αυτό γίνεται είτε χωρίς κανένα πρόσχημα είτε μέσω ειδικών νόμων (όπως είναι οι πλήρως αντιδημοκρατικοί και άθλιοι αντιτρομοκρατικοί νόμοι 187 και 187Α) που έρχονται σε σύγκρουση με παλαιότερες νομοθεσίες. Αυτή η μεταιχμιακή κατάσταση θα κατασταλάξει σε μια νέα συνθήκη με νέες κοινωνικές συμφωνίες και νέο νομοθετικό πλαίσιο, δηλαδή σε μία νέα ταξική ισορροπία. Και αν συνεχίσουμε (εμείς, το νεοπρολεταριάτο αυτού του τόπου και αυτού του κόσμου) να προβάλουμε αντιστάσεις στο βαθμό και με το επίπεδο οργάνωσης που το κάνουμε σήμερα, η νέα ταξική ισορροπία θα έχει γείρει τρομερά πολύ προς όφελος των αφεντικών μας. Με τα παραπάνω γίνονται σαφή δύο πράγματα. Αφενός, ο ταξικός πόλεμος που μαίνεται από τη γέννηση του καπιταλισμού ανάλογα με την ένταση που διεξάγεται, διαμορφώνει κάθε στιγμή τους ταξικούς συσχετισμούς, οι οποίοι αντικατοπτρίζονται ευθέως στο σύνταγμα μιας χώρας και συνολικά στους νόμους της. Θα πρέπει να έχουμε τη διαύγεια να εντοπίζουμε τις μεταβολές στο νομοθετικό επίπεδο και να τις συνδέουμε με τις μεταβολές στους ταξικούς συσχετισμούς. Αφετέρου, αυτή η πραγματικότητα μας φέρνει μπροστά στο καθήκον να υπερασπιζόμαστε πολλές φορές εκφάνσεις της ισχύουσας νομοθεσίας ως τμήμα των κατακτήσεων της τάξης μας, ως γραμμή άμυνας απέναντι στους σχεδιασμούς της αστικής τάξης και του κράτους της. Κάθε πεδίο είναι πεδίο ταξικής πάλης, εφόσον είναι δυνατή η διατήρηση της πολιτικής και οικονομικής αυτονομίας από το κράτος και τα πλοκάμια του.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΠΕΡΓΟ ΠΕΙΝΑΣ Δ.ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑ

ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΜΑΣΤΕ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΟΥ Δ.ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑ ΣΤΗΝ ΤΑΚΤΙΚΗ ΑΔΕΙΑ

ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΚΡΑΤΙΚΟ ΡΕΒΑΝΣΙΣΜΟ –ΝΑ ΣΠΑΣΟΥΜΕ ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΕΞΑΙΡΕΣΗΣ

ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΗΣ ΑΘΛΙΑΣ ΡΥΘΜΙΣΗΣ ΤΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΙΚΟΥ ΒΕΤΟ

Πέλοτο