Tag Archives: Ξάνθη

Αντιφασιστικη Πορεια, Τριτη 18.9 στις 19:00, Πολυτεχνειο

Προκήρυξη για την πορεία στις 18.9. Μπορεις να την κατεβάσεις σε pdf από εδώ

 

ΝΑ ΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΟΥ ΤΟΝ ΓΕΝΝΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΘΡΕΦΕΙ

ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ ΣΤΟ ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΟ ΠΑΡΑΛΗΡΗΜΑ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ ΜΑΣ

Πέντε χρόνια από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα και οι φασίστες βρήκαν ξανά την ευκαιρία να ξεμυτίσουν αξιοποιώντας την κοινωνική νομιμοποίηση που τους έδωσαν τα συλλαλητήρια για το μακεδονικό ζήτημα. Αυτή τη φορά, υπό το μανδύα των μακεδονομάχων, απογόνων του Μ. Αλεξάνδρου κατάφεραν να κινητοποιήσουν σημαντικό πλήθος κόσμου και να παραστήσουν τους προστάτες του έθνους ενάντια στις υποτιθέμενες βλέψεις του γειτονικού κράτους. Στο στόχαστρο τους μπαίνει και η «προδοτική» όπως την αποκαλούν κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Για εμάς αυτή η κυβέρνηση κάθε άλλο παρά προδοτική είναι, αφού ποτέ δεν ήταν φίλη και σύμμαχη με τον κόσμο της εργασίας και του μόχθου, με τα συμφέροντα και τις ανάγκες μας. Αντίθετα, είναι πάντα πιστή στις επιταγές της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ όσον αφορά την οικονομική καθώς και την εξωτερική πολιτική, σιγοντάροντας τα συμφέροντα του ΝΑΤΟ στην περιοχή των Βαλκανίων, αλλά και στις εξωτερικές σχέσεις με την Τουρκία. Είναι ξεκάθαρο, για εμάς, πως το «τέλος των μνημονίων» και η «νέα εποχή ανάπτυξης» που τάζει η κυβέρνηση πρόκειται στην πραγματικότητα για μια ζοφερή περίοδο που χαρακτηρίζεται από την εμφάνιση των φασιστών στο κοινωνικό πεδίο, την μονιμοποίηση των νεοφιλελεύθερων πολιτικών και την όξυνση των διακρατικών ανταγωνισμών σε διεθνές γεωπολιτικό επίπεδο.

Η δράση των φασιστών στα χρόνια της κρίσης

Διακρίνονται δύο φάσεις ανάλογα με τον τρόπο δράσης τους και τις συνθήκες που επικρατούσαν στην ελληνική κοινωνία. Η πρώτη φάση αφορά στην εδραίωση των φασιστών στη δημόσια σφαίρα, την εκλογή της Χ.Α., αλλά και την έντονη παρουσία της πέρα από το κοινοβούλιο στο δρόμο και στην κοινωνία. Τα πρώτα χρόνια της κρίσης δημιούργησαν εύφορο έδαφος στο νεοναζιστικό κόμμα να εγκολπώσει κόσμο, εκμεταλλευόμενο την πτώση του ΛΑΟΣ, καθώς και τη γενικότερη απογοήτευση του κόσμου από το πολιτικό σύστημα. Οι φασίστες της Χρυσής Αυγής, λοιπόν, εκείνη την περίοδο του ’09-’13 παρουσίασαν ένα πολιτικό κρεσέντο. Ένα κρεσέντο που δε συσχετιζόταν μόνο με τη μαζικοποίηση και την αύξηση της πολιτικής τους δύναμης, αλλά και με την έντονη δράση τους ενάντια σε μετανάστες, συνδικαλιστές και απεργούς, αντιφασίστες και δομές του κινήματος (στέκια, καταλήψεις κλπ). Παρά τον επικίνδυνο ρόλο τους και την αυξημένη δυναμική τους, το αντιφασιστικό κίνημα κατάφερε να συγκρουστεί ευθέως μαζί τους και να δημιουργήσει ένα ισχυρό αντίπαλο δέος στο δρόμο.

Η δεύτερη φάση που βιώνουμε σήμερα ωστόσο κρίνεται εξίσου επικίνδυνη. Μετά την απογοήτευση μεγάλου κομματιού της κοινωνίας από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και την κοινωνική-οικονομική πολιτική που ακολούθησε, το μακεδονικό ζήτημα έγειρε έντονες αντιδράσεις κόσμου. Tα συλλαλητήρια για την ονομασία της Βόρειας Μακεδονίας και τη φαντασιακή «απειλή της ιστορίας και της εδαφικής ακεραιότητας του ελληνικού έθνους» από τη γειτονική χώρα διαδέχονταν το ένα το άλλο. Οι διακρατικοί ανταγωνισμοί, τα συμφέροντα των αστικών τάξεων και των δύο χωρών, και ο ρόλος του ΝΑΤΟ προσπάθησαν να καμουφλαριστούν και να κρυφτούν πίσω από έναν «αγνό πατριωτισμό». Το υπαρκτό κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας που συσπειρώθηκε κάτω απ’ την ομπρέλα της εθνικής ενότητας δημιούργησε έναν ισχυρό πατριωτικό πόλο. Αυτή η μερίδα κόσμου, που τόσο χρόνια πλήττεται από την οικονομική πολιτική του κράτους και την επίθεση που τις έχουν εξαπολύσει τα εγχώρια και υπερεθνικά αφεντικά, δε μπόρεσε να στρέψει την οργή της εναντίον τους. Αντίθετα, στη συνείδηση αυτού του κόσμου κυριάρχησε το έθνος και η προσήλωση στις αξίες «πατρίς-θρησκεία-οικογένεια». Η συγκυρία αυτή ήταν η κατάλληλη για να βγουν μπροστά οργανωμένα κομμάτια φασιστών κάθε λογής. Από την «σοβαρή» πλέον Χρυσή Αυγή που κάλεσε σε πραξικόπημα εντός της βουλής, από στρατιωτικούς και παπάδες εθνοπροστάτες, από λούμπεν και φασιστοχούλιγκανς κλπ. Η μαζικότητα των συλλαλητηρίων βοήθησε ακροδεξιές ομάδες να καταφέρουν να πλησιάσουν, να επιτεθούν και άλλοτε να καταστρέψουν καταλήψεις, στέκια και δομές του ανταγωνιστικού κινήματος. Η αντίδραση ωστόσο του κόσμου, που συμμετείχε ή στήριζε τα συλλαλητήρια, ήταν μηδαμινή. Κανέναν δεν άγγιζε το κάψιμο της Libertatia, οι επιθέσεις στον Ε.Κ.Χ. Σχολείο, στο αυτοδιαχειριζόμενο θέατρο Εμπρός, στα γραφεία του ΝΑΡ από μπάτσους ή στην κατάληψη Βύρωνος 3 στην Καβάλα. Στο κοινωνικό γίγνεσθαι παρατηρείται πλέον με σαφήνεια η ύπαρξη δυο στρατοπέδων. Το στρατόπεδο του εθνικισμού και της εθνολαγνείας, που σέρνει από εξαθλιωμένους νεοπρολετάριους με έλλειψη ταξικής συνείδησης έως οργανωμένους και πολλές φορές πληρωμένους φασίστες που επιτίθεται στις δομές μας και σε μειονότητες που δέχονται καταπίεση, όπως μετανάστες, και ομοφυλόφιλους και το στρατόπεδο των ανθρώπων που αντιλαμβάνονται τις ταξικές αντιθέσεις, την επίθεση που βιώνουμε οι «από τα κάτω», το στρατόπεδο της αλληλεγγύης, της αξιοπρέπειας, του αγώνα και της αντίστασης.

Επιτακτική η ανάγκη δημιουργίας διεθνιστικού- αντιφασιστικού πόλου

Σύμφωνα με την παραπάνω ανάλυση και επειδή αντιλαμβανόμαστε τη θέση μας στο ταξικό και κοινωνικό στρατόπεδο, θέτουμε ως βασική προτεραιότητα τη δημιουργία διεθνιστικού αντιφασιστικού πόλου στην πόλη μας. Ενός αντιφασιστικού πόλου που θα καταφέρει να ενώσει διάφορες κοινωνικές ομάδες από τα στρώματα των εκμεταλλευομένων και καταπιεσμένων και που θα έρχεται σε ευθεία σύγκρουση με κάθε λογής φασίστες. Η συγκυρία το επιτάσσει σε βαθμό επιβίωσης, έτσι ώστε να μην ξαναδούμε καταλήψεις να καίγονται και νεοναζί να σπέρνουν το εθνικιστικό μίσος ανενόχλητοι στις πόλεις. Οι δυνάμεις του αναρχικού κινήματος πρέπει να συναντηθούν και να συμπράξουν με ευρύτερες πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις του ανταγωνιστικού κινήματος, που αντιλαμβάνονται την κοινή απειλή από την άνοδο της ακροδεξιάς και αγωνίζονται εναντίον της από το δικό τους μετερίζι. Ταυτόχρονα, πρέπει ο αντιφασιστικός πόλος να αποκτήσει πλατύ κοινωνικό έρεισμα και συντονισμένη και σταθερή πορεία στο δρόμο, έτσι ώστε να μην αφήσει ούτε σπιθαμή δημοσίου χώρου στους φασίστες.

Αναλύοντας τη συγκυρία βλέπουμε ότι δεν αρκεί να αντιπαρατεθούμε στη φασιστική άνοδο, καθώς αυτή δεν έρχεται από μόνη της. Οι διακρατικοί ανταγωνισμοί και το μιλιταριστικό κλίμα που επικρατεί στην εποχή μας οξύνονται. Ο στρατός, ιδιαίτερα στην πόλη μας και σε όλη τη Θράκη, επιδίδεται συνεχώς σε ασκήσεις, ενώ μίντια και τοπικοί παράγοντες δείχνουν τα δόντια τους. Ενάντια σε αυτές τις πολεμικές σειρήνες πρέπει το στρατόπεδο μας να ορθώσει και ένα αντιπολεμικό/αντιιμπεριαλιστικό κίνημα με σαφή ταξικά χαρακτηριστικά ενάντια στα σχέδια του αστικού μπλοκ και των υπερεθνικών οργανισμών (ΝΑΤΟ, ΕΕ). Για την επιβίωση και την προστασία της πολιτικής μας ύπαρξης πρέπει να δώσουμε σημασία στην αυτοπεριφρούρηση μας. Σε εποχές που το κράτος οργανώνεται για την αντιπαράθεση με κάποιον εξωτερικό εχθρό, ταυτόχρονα στοχεύει στην καταστολή του εσωτερικού εχθρού, που στην προκειμένη περίπτωση είναι ο κόσμος του ανταγωνιστικού κινήματος και του αγώνα.

Ως κομμάτι του νεοπρολεταριάτου, οφείλουμε να αντιτασσόμαστε σε οτιδήποτε πάει κόντρα στα ταξικά μας συμφέροντα και εξυπηρετεί ντόπια και ξένα αφεντικά. Έχουμε χρέος να υψώσουμε αναχώματα στους σχεδιασμούς των παγκόσμιων κυρίαρχων και της ντόπιας αστικής τάξης, να οικοδομήσουμε ένα ισχυρό διεθνιστικό κίνημα ενάντια στον πόλεμο, ενάντια στο σύγχρονο ολοκληρωτισμό. Η μόνη λύση ενάντια στον πόλεμο, το φασισμό, τη φτώχεια, την εξαθλίωση, τον ρατσισμό, την κρατική και παρακρατική τρομοκρατία είναι η οργάνωση της τάξης μας για την προετοιμασία της ταξικής αντεπίθεσης, για την κοινωνική επανάσταση. Για να παλέψουμε για αυτά που μας ανήκουν πραγματικά και όχι για τα συμφέροντα των λίγων.

ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΟ ΟΧΕΤΟ. ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΟΥΜΕ ΤΙΣ ΔΟΜΕΣ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΑΣ ΥΠΑΡΞΗ.

ΈΞΩ ΟΙ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΟΛΕΙΣ ΜΑΣ.

ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΙΣΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ.

Ανακοίνωση σχετικά με το θάνατο εργάτη στην ΕΛΒΙΖ (Ξάνθη)

Ανακοίνωση για την εργοδοτική δολοφονία εργάτη στην ΕΛΒΙΖ. Μπορείτε να τη διαβάσετε παρακάτω ή να την κατεβάσετε από εδώ σε pdf

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΕΡΓΑΤΗ ΣΤΗΝ ΕΛΒΙΖ (ΞΑΝΘΗ)

Την περασμένη βδομάδα σκοτώθηκε ένας ξανθιώτης εργάτης μετά από «ατύχημα» που συνέβη στο εργοστάσιο της ΕΛΒΙΖ. Ο συγκεκριμένος θάνατος έρχεται να προστεθεί στην ήδη μακριά λίστα «εργατικών ατυχημάτων», θανατηφόρων ή μη, που όσο πάει και μεγαλώνει σε μήκος. Εργάτες δουλεύουν σε εργοστάσια και εργοτάξια χωρίς τις απαραίτητες προφυλάξεις, διανομείς θυσιάζονται στο βωμό της άμεσης παράδοσης, η γρήγορη διεκπεραίωση της δουλειάς ιεραρχείται πιο ψηλά από τις συνθήκες εργασίας στις οποίες δεν εξασφαλίζεται ουσιαστικά κανένα μέτρο υγιεινής και ασφάλειας, σε αντίθεση με τις υπογεγραμμένες συμβάσεις όταν και όπου αυτές υπάρχουν.

Τα «εργατικά ατυχήματα» είναι άμεσο επόμενο των πολιτικών λιτότητας των κυβερνήσεων και της ταξικής επίθεσης των αφεντικών στο νεοπρολεταριάτο αυτής της χώρας για να διατηρήσουν ή και να αυξήσουν το κέρδος τους.

Όσο αυξάνεται η ένταση της εκμετάλλευσης, η φυσική εξόντωση των εργαζομένων γίνεται πλέον σκληρή καθημερινότητα με πρωταγωνιστές την εντατικοποίηση της εργασίας, μισθούς και μεροκάματα πείνας, εξαντλητικά ωράρια, επισφάλεια και μαύρη εργασία. Σε όλα αυτά έρχονται να προστεθούν και τα ελλιπή (αν όχι ανύπαρκτα!) μέτρα ασφαλείας αφού δεν υπάρχει χρόνος γι’ αυτά σε ένα σύστημα που οι εργάτες είναι αναλώσιμοι μπροστά στην κερδοφορία του εκάστοτε αφεντικού.

Και τότε τι κάνουμε;

Λύση μαγική δεν υπάρχει, ούτε θα ‘ρθει κάποιος σωτήρας να μας δώσει κανένα ψίχουλο αξιοπρέπειας. Έχουμε μόνο το μυαλό μας και τα χέρια μας!Οργάνωση στους χώρους της δουλειάς για καλύτερους μισθούς και ανθρώπινες συνθήκες εργασίας-κατάλληλα μέτρα ασφαλείας.

ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΠΙΣΩ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΝΗΚΟΥΝ.
ΤΑ ΕΡΓΑΤΙΚΑ «ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ» ΕΙΝΑΙ ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ ΕΡΓΑΤΩΝ.
ΝΑ ΜΗ ΣΥΝΗΘΙΣΟΥΜΕ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ!

 

Για την αντιφασιστικη δραση στις 13.4.16 στο τμήμα των ΗΜΜΥ

Μπορείς να κατεβάσεις την ανακοίνωση σε pdf από εδώ ή να τη διαβάσεις παρακάτω

 

Για την αντιφασιστική δράση στις 13.4 στο τμήμα των ΗΜΜΥ του Πολυτεχνείου Ξάνθη

Τον Μάρτιο του 2016, αναπτύχθηκε στο τμήμα των Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών (ΗΜΜΥ) ένας φοιτητικός αγώνας γύρω από το πρόσωπο του καθηγητή Γιώργου Παύλου. Ο τελευταίος, πέρα του ότι προέβαινε συστηματικά σε καθηγητικές αυθαιρεσίες (υποτιμητική αντιμετώπιση απέναντι σε φοιτητές, μεγάλο ποσοστό κομμένων φοιτητών στις εξεταστικές κ.α.) έκανε συστηματικά εθνικιστική και ρατσιστική προπαγάνδα στους φοιτητές με όχημα το μάθημά του. Ωςφοιτητές του τμήματος, συμμετείχαμε από την αρχή σε όλες τις διαδικασίες και τις εκφάνσεις του αγώνα μαζί με περίπου ακόμα 100 φοιτητές του τμήματος, είτε ανήκαν σε κάποια οργανωμένη πολιτική ή συνδικαλιστική δύναμη είτε ήταν ανένταχτοι.

Από την αρχή του αγώνα μέσα στις συνελεύσεις των φοιτητών του τμήματος για το ζήτημα -επετράπη δυστυχώς να- υπάρχει μία χούφτα ανθρώπων που υπερασπίζονταν την πρακτική του Παύλου στη διεξαγωγή των μαθημάτων, αλλά και υπόρρητα την εθνικιστική προπαγάνδα που κήρυττε. Με βάση τη λογική τους, κατηγορούσαν τους «τεμπέληδες» φοιτητές που θέλουν να περνούν «χωρίς κόπο» τα μαθήματα και που «δεν αξίζουν να βρίσκονται στο πανεπιστήμιο». Παράλληλα, υπήρχε το θράσος από μεριάς τους να καλέσουν σε μία ιδιότυπη αντι-συγκέντρωση απέναντι σε προγραμματισμένη και ανακοινωμένη παράσταση διαμαρτυρίας της συνέλευσης των φοιτητών στις διαδικασίες της Συνέλευσης Τμήματος. Η δράση τους στράφηκε άμεσα και με όρους συγκρότησης αντίπαλου μπλοκ, ενάντια σε έναν συλλογικό αγώνα φοιτητών που αντιτιθότανε στην καθηγητική αυθαιρεσία. Άσχετα από την οποιαδήποτε πρότερη πολιτική συγκρότηση και οργάνωση αυτών των φοιτητών, η ρητορική και κυρίως η πρακτική που ανέπτυξανήταν προφανέστατα αντιδραστική, με φιλοφασιστική υφή και κατεύθυνση στον πυρήνα της και σαν τέτοια έπρεπε να αντιμετωπιστεί.

Δεν είναι τυχαίο ότι ανάμεσά τους βρίσκονταν ένας δηλωμένος φασίστας, υπερασπιστής της χρυσής αυγής. Το εν λόγω άτομο, -που δήλωνε ότι προτιμάει τις σβάστικες από τα σφυροδρέπανα- δεν δίσταζε να ξερνάει το μίσος του για τους μετανάστεςκαιτους ομοφυλόφιλους. Παράλληλα συνέχιζε να εκφράζει και να υποστηρίζει δημόσια στους συμφοιτητές του τη φασιστική προπαγάνδα, με θέσεις όπως η υπεράσπιση του Κασιδιάρη και το ξέπλυμα της Χρυσής Αυγής, με την αναπαραγωγή όλης της ρητορείας της πως «δεν είναι φασίστες αλλά εθνικιστές» καθώς και πως «τον Π. Φύσσα δεν τον σκότωσε η Χρυσή Αυγή». Προς το τέλος του αγώνα εμφανίστηκαν στο τμήμα των ΗΜΜΥ σβάστικες ζωγραφισμένες σε διάφορα στοχευμένα σημεία (π.χ. σε τοιχοκολλημένη ανακοίνωση της συνέλευσης των φοιτητών ενάντια στην καθηγητική αυθαιρεσία και στον καθηγητή Παύλο), καθώς και συνθήματα υπέρ της χούντας και της Χρυσής Αυγής («Ζήτω η 21η Απριλίου», «Μόνο Χρυσή Αυγή ρε»).

Ως προσπάθεια να δοθεί ξεκάθαρη κινηματική απάντηση στην προφανέστατη προσπάθεια να οργανωθεί ένας φασιστικός πυρήνας με την προβιά των «επιμελών φοιτητών» και υπερασπιζόμενες το κεκτημένο χρόνων ναδυσκολεύονται τουλάχιστον να εκφράζονται δημόσια ρατσιστικές, εθνικιστικές ή φασιστικές φωνές εντός πανεπιστημιακών χώρων, διάφορες πολιτικές δυνάμεις που έχουν αναφορά στον αντιφασισμό,οργανώσανε μία ανοιχτή συγκέντρωση εντός του χώρου του τμήματος των ΗΜΜΥ. Βασικός στόχος αυτής της δράσηςήταν να καταδείξει τους φυσικούς φορείς του φασισμού στην σχολή και να τους διώξει συμβολικά από τους χώρους της, κάνοντας ξεκάθαρο ότι δε θα γίνεται ανεκτή και σίγουρα δε θα μένει αναπάντητη καμία φασιστική πρόκληση.

Στο σημείο αυτό θα θέλαμε να επιστήσουμε την προσοχή για το επίδικο της αντιφασιστικής δράσης: Να ανακοπεί η πορεία δημιουργίας ενός φασιστικού πυρήνα στο τμήμα των ΗΜΜΥ και την πολυτεχνική σχολή ευρύτερα, ο οποίος θα δρούσε με την προβιά των «επιμελών φοιτητών» που είναι ενάντια σε κάθε είδους κινητοποίηση που «χαλά το μάθημα», που στηρίζει πολιτικά κάθε έκφανση εντατικοποίησης της εκπαιδευτικής διαδικασίας και προώθησης της αποστείρωσης των χώρων του πανεπιστημίου από κάθε είδους ζωντανή διαδικασία αμφισβήτησης. Πυρήνα που θά‘χε και τον αρχηγό του, ως τον πιο ιδεολόγο και στρατευμένο φασίστα αλλά και τον ιδεολογικό καθοδηγητή και διανοητή στο πρόσωπο του καθηγητή Παύλου, ο οποίος θα παρείχε και υψηλή προστασία στον πυρήνα των υποστηρικτών του. Μπορεί να ακούγεται γελοίο να είναι ο αλλοπρόσαλλος Παύλος διανοητής του οτιδήποτε, αλλά κανείς δεν είπε ότι οι φασίστες στην ελλάδα είναι ικανοί για καλύτερα. Άλλωστε ο ανώμαλος χώρος της ακροδεξιάς στη χώρα μας, μας έχει δώσει πάρα πολλά παραδείγματα γελοίων τύπων που καταντούν επικίνδυνοι.

Όσον αφορά στη δράση καθεαυτή, κατά τη διάρκειά της, το επίπεδο της βίας ξεπέρασε,κατά την γνώμη μας, αυτό που θα εξυπηρετούσε τον πολιτικό αλλά και πρακτικό στόχο της. Βασικό συστατικό της στοχοθεσίας της δράσης, έπρεπε να ήταν η πολιτική οριοθέτηση του επιπέδου της βίας, σε εκείνο το σημείοτο οποίο θα επιτύγχανε να μην θυματοποιηθεί ο φασίστας και να μην αυτό-προβοκαριστεί η αντιφασιστική δράση. Πέραν αυτού είναι προφανές ότι ο κάθε φασίστας πρέπει να αντιμετωπίζεται με μια αναλογία και αντιστοιχία με την οργανωτική και πολιτική του έκθεση και εμπλοκή του με οργανωμένες φασιστικές δυνάμεις/μηχανισμούς. Αυτό επίσης έγκειται (όπως και όλα τα πράγματα στον κόσμο ευτυχώς ή δυστυχώς) στην πολιτική κρίση και εκτίμηση κάθε κατάστασης και το επίδικο που έχει η κάθε πολιτική δράση. Κατά πόσο αυτή ορίζεται ως ένα βήμα που ακολουθείται από προηγούμενα αλλά κυρίως αποτελεί βάση για επόμενα, τα οποία, τα υποκείμενα του αγώνα, θα πρέπει να είναι σε θέση να στηρίξουν. Από τη μία οφείλουμε να τραβάμε τις μεθόδους αγώνα μπροστά και να οξύνουμε την αντιπαράθεση με τον κρατικό/παρακρατικό μηχανισμό, αλλά και από την άλλη να είμαστε σε μία γείωση με τα αγωνιζόμενα τμήματα της κοινωνικής ομάδας αναφοράς, της οποίας άλλωστε μέλη είμαστε και ως τέτοια μιλάμε.

Η χειρότερη κατάληξη βέβαια ήταν το γεγονός ότι χτυπήθηκε ένας τελικά άσχετος φοιτητής, που προσπάθησε να προστατέψει τον φασίστα, έχοντας πάντως εν γνώσει, όπως ο ίδιος ομολόγησε, το αντιφασιστικό πλαίσιο της δράσης. Ο συγκεκριμένος φοιτητής φορούσε στο στήθος του ένα εθνόσημο, με μια περικεφαλαία και την λέξη «Καβάλα». Το αποτέλεσμα ήταν να θεωρηθεί και να αντιμετωπιστεί ως μέλος της φασιστικής οργάνωσης «πατριωτική κίνηση Καβάλας».

Το αντιφασιστικό κίνημα οφείλει να αποφεύγει τέτοιες παγίδες και φυσικά δεν πρέπει να το αφορούν λογικές παράπλευρων απωλειών. Αντίθετα έχει την ιστορική υποχρέωση να αναγνωρίζει τα λάθη, να αναλαμβάνει τις πολιτικές του ευθύνες και να φροντίζει να μην επαναληφθούν.

Την επόμενη μέρα της δράσης, μετά από μήνυση του γνωστού φασίστα φοιτητή συλλαμβάνεται μέλος της πολιτικής μας συλλογικότητας, αναγνωρίζεται από τον ίδιο και του αποδίδονται κατηγορίες. Επίσης γίνονται από τον ίδιο μηνύσεις σε δύο άτομα του φοιτητικού σχήματος της ΕΑΑΚ. Είναι ξεκάθαρο ότι αυτές οι ποινικές διώξεις που ήταν καταφανώς κακοστημένες, έγιναν στον σωρό και με μοναδικό κριτήριο τη συνδικαλιστική και αντιφασιστική δράση που είχαν αναπτύξει οι συγκεκριμένοι, καθώς και μία απόπειρα μαζικής ποινικοποίησης και τρομοκράτησης ολόκληρου του αντιφασιστικού κινήματος και του κόσμου που το πλαισιώνει στις φοιτητικές σχολές.

Ο καθηγητής Παύλος από την μεριά του, μετά από το περιστατικό έσπευσε να γράψει ένα ακόμα παραληρηματικό -για όσους γνωρίζουν το έργου του συγκεκριμένου καμένου τύπου- κείμενο συλλογής υπογραφών συμπαράστασης. Αυτό το κείμενο συνυπογράφει, μεταξύ άλλων, η «Τσαμπάζη Χριστίνα», συνήγορος του Ρουπακιά, δολοφόνου του Π. Φύσσα. Τέλος, η κοινοβουλευτική παρακρατική οργάνωση Χρυσή Αυγή «όλως τυχαίως»  καταθέτει ερώτηση στην βουλή υπέρ του καθηγητή Παύλου και του φασίστα φοιτητή για «το κλίμα τρομοκρατίας στο ΔΠΘ», χαρακτηρίζοντας το σχήμα της ΕΑΑΚ «ακροαριστερή εγκληματική οργάνωση». Επειδή οι «συμπτώσεις» παραείναι πολλές, δεν θεωρούμε καθόλου απίθανο ο Παύλος και το φασιστάκι ψυχοπαίδι του να έχουν ανοιχτούς δίαυλους άμεσης επικοινωνίας με τους ναζί της Χρυσής Αυγής. Άλλωστε από παλιά ο Παύλος είχε σπεύσει σε επιστολή του προς τον Τσίπρα να τον καλέσει να συνεργαστεί «με το υγιώς εθνικά και δημοκρατικά σκεπτόμενο μέρος της Χρυσής Αυγής».

Εμείς, ως μέλη της πολιτικής συλλογικότητας «Πέλοτο», κάνουμε σαφές πως θεωρούμε αδιαπραγμάτευτο και ζωτικό για την ίδια του την ύπαρξη, κεκτημένο του αντιφασιστικού κινήματος, την προσπάθεια αποτροπής οποιασδήποτε απόπειρας οργανωμένης φασιστικής έκφρασης στο δημόσιο πεδίο. Όχι μόνο στο πανεπιστήμιο αλλά και στις γειτονιές, στους χώρους δουλειάς, στα σχολεία κτλ. Ο φασιστικός λόγος δεν είναι «μία ακόμα άποψη» αλλά το πρώτο βήμα συγκρότησης φασιστικών οργανώσεωνκαι κατ’ επέκταση ταγμάτων εφόδου που τις πλαισιώνουνε. Ο ρόλος τους -και σαν τελευταία εφεδρεία του συστήματος- είναι να χτυπούν κάθε συλλογικό αγώνα και κάθε αντίσταση που ορθώνεται ενάντια στην υποτίμηση των ζωών μας. Δηλώνουμε ξεκάθαρα πωςόσο περνάει από το χέρι μας δε θα επιτρέψουμε καμιά φασιστική φωνή να σπέρνει μίσος και να οργανώνει τη σφαγή μας.

 

Ο ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΠΟΣΠΑΣΤΟ ΚΟΜΜΑΤΙ ΤΟΥ ΣΥΝΟΛΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

ΟΥΤΕ ΣΠΙΘΑΜΗ ΓΗΣ ΣΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΤΟΥΣ ΔΡΑΣΗ

 

Φοιτητές από το Πέλοτο
Νοέμβρης 2016