“Άγνωστοι Δράστες”

Σημείωση για το κλείσιμο της υπόθεσης της μήνυσης σε βάρος της συλλογικότητάς μας για συκοφαντική δυσφήμιση. Μπορείς να την κατεβάσεις σε pdf από εδώ

Λίγες μέρες μετά την τελευταία ανακοίνωσή μας σχετικά με το ζήτημα της στοχοποίησης της συλλογικότητάς μας από την τοπική Διεύθυνση Ασφάλειας του Α.Τ. Ξάνθης (βλ. εδώ), ενημερωθήκαμε ότι η υπόθεση της μήνυσης για συκοφαντική δυσφήμιση απέναντι “στη συλλογική οντότητα Πέλοτο και σε όσους συνεργάζονται με αυτή” μπήκε στο αρχείο από τον εισαγγελέα που την έτρεχε, λόγω “αγνώστων δραστών”.
Τρία πράγματα έχουμε να σημειώσουμε.

1.
Σε καμία περίπτωση δεν ξεχνιόμαστε και δεν ξεχνάμε την όλη υπόθεση, το ασφαλίτικης σύλληψης στήσιμό της, τους πρωταγωνιστές της και τους ρόλους τους.

2.
Οι αντιφάσεις της λειτουργίας της καπιταλιστικής μηχανής και των θεσμών της φαίνονται πολύ πιο καθαρά σε μια εποχή που το παλιό μοντέλο καταρρέει (μαζί με τις συμβάσεις και τις κοινωνικές συμφωνίες που έφερε) και γεννιέται το καινούριο.

Αφενός η αφίσα είναι υπογεγραμμένη από μια συγκεκριμένη πολιτική οργάνωση με δημόσια δράση, αφετέρου η νομοθεσία (τουλάχιστον μέχρι σήμερα) δε δίνει το δικαίωμα στους δικαστές να δικάζουν όποιο μέλος της πολιτικής οργάνωσης βρουν με βάση τη συλλογική υπογραφή που το εκφράζει πολιτικά. Η μη δίκη και καταδίκη με βάση τις πολιτικές πεποιθήσεις αποτελούν κατάκτηση του πολιτικά οργανωμένου τμήματος του προλεταριάτου στην ελλάδα από το 1950 και μετά. Αυτή η συνθήκη σήμερα αποτελεί διακύβευμα. Το ελληνικό κράτος (ως όργανο των μεγάλων αφεντικών που δραστηριοποιούνται σ’ αυτόν τον τόπο) διαρρηγνύει τις προηγούμενες κοινωνικές συμφωνίες και προσπερνά τα έγγραφα που τις περιγράφουν, δηλαδή τη νομοθεσία. Αυτό γίνεται είτε χωρίς κανένα πρόσχημα είτε μέσω ειδικών νόμων (όπως είναι οι πλήρως αντιδημοκρατικοί και άθλιοι αντιτρομοκρατικοί νόμοι 187 και 187Α) που έρχονται σε σύγκρουση με παλαιότερες νομοθεσίες. Αυτή η μεταιχμιακή κατάσταση θα κατασταλάξει σε μια νέα συνθήκη με νέες κοινωνικές συμφωνίες και νέο νομοθετικό πλαίσιο, δηλαδή σε μία νέα ταξική ισορροπία. Και αν συνεχίσουμε (εμείς, το νεοπρολεταριάτο αυτού του τόπου και αυτού του κόσμου) να προβάλουμε αντιστάσεις στο βαθμό και με το επίπεδο οργάνωσης που το κάνουμε σήμερα, η νέα ταξική ισορροπία θα έχει γείρει τρομερά πολύ προς όφελος των αφεντικών μας.

Με τα παραπάνω γίνονται σαφή δύο πράγματα (μεταξύ πολλών άλλων που δε μας ενδιαφέρουν εδώ με ειδικό τρόπο). Αφενός, ο ταξικός πόλεμος που μαίνεται από τη γέννηση του καπιταλισμού ανάλογα με την ένταση που διεξάγεται, διαμορφώνει κάθε στιγμή τους ταξικούς συσχετισμούς, οι οποίοι αντικατοπτρίζονται ευθέως στο σύνταγμα μιας χώρας και συνολικά στους νόμους της. Θα πρέπει να έχουμε τη διαύγεια να εντοπίζουμε τις μεταβολές στο νομοθετικό επίπεδο και να τις συνδέουμε με τις μεταβολές στους ταξικούς συσχετισμούς. Αφετέρου, αυτή η πραγματικότητα μας φέρνει μπροστά στο καθήκον να υπερασπιζόμαστε πολλές φορές, εκφάνσεις της ισχύουσας νομοθεσίας ως τμήμα των κατακτήσεων της τάξης μας, ως γραμμή άμυνας απέναντι στους σχεδιασμούς της αστικής τάξης και του κράτους της. Κάθε πεδίο είναι πεδίο ταξικής πάλης, εφόσον είναι δυνατή η διατήρηση της πολιτικής και οικονομικής αυτονομίας από το κράτος και τα πλοκάμια του.

3.
Το ότι η υπόθεση μπήκε στο αρχείο επιβεβαιώνει την αρχική μας εκτίμηση, ότι αποτελεί βασικό τμήμα της υπερασπιστικής γραμμής του «μεγαλο»δικηγόρου. Δεν μπορούμε να πούμε ότι έφτασε η δικιά μας πολιτική απάντηση για να αποφασίσει ο εισαγγελέας να κλείσει τη –φαινομενικά- γελοία υπόθεση. Δυστυχώς προλάβαμε μόνο ακροθιγώς να αναπτύξουμε τον πολιτικό μας σχεδιασμό σε σχέση με την υπόθεση. Σε κάθε περίπτωση όμως, η δράση μας, οι άμεσες απαντήσεις μας και η απόδειξη ότι υπάρχουμε κοινωνικά ήταν καταλυτική για τη γρήγορη εξέλιξη. Επιφυλασσόμαστε και επαγρυπνούμε απέναντι στους σχεδιασμούς του κράτους.

Πέλοτο 10.2017

Ανακοίνωση για την στοχοποίηση της συλλογικότητάς μας. Μπορείς να την κατεβάσεις σε pdf από εδώ

Δε θα κάτσουμε άπραγοι!
Το ξέρουμε ότι είμαστε στο στόχαστρο. Και ξέρουμε και από ποιους.

Τον Μάρτιο του 2015 εκδώσαμε και κολλήσαμε μια προκήρυξη τοίχου, η οποία αναφερόταν σε μια υπόθεση βιασμού που “απασχόλησε” την κοινωνία της πόλης μας εκείνο το μήνα. Αναλύσαμε τι είναι και τι αντιπροσωπεύει ο βιασμός (και η αμφισβήτησή του) σε μια πατριαρχική κοινωνία.

Με βάση αυτήν την αφίσα κατατέθηκε μήνυση για συκοφαντική δυσφήμιση απέναντι στη «συλλογική οντότητα Πέλοτο και σε όσους συνεργάζονται με αυτήν», όπως και σε άλλες δύο συλλογικότητες της πόλης που είχαν τοποθετηθεί δημόσια για το βιασμό. Φορέας της μήνυσης ήταν ένας από τους δύο άντρες που καταδείχθηκαν ως βιαστές της από την κοπέλα και ο δικηγόρος του. Πολιτικός φορέας αμφότερων των προσώπων αυτών είναι το τοπικό ΠΑΣΟΚ (ένα το κρατούμενο).

Η Αστυνομική Διεύθυνση Ξάνθης και πιο συγκεκριμένα το τμήμα Ασφάλειας δεν έχασε την ευκαιρία να μας κυνηγήσει. Όπως έχουμε τοποθετηθεί και σε προηγούμενη ανακοίνωσή μας στις 15.03.17 (peloto.espivblogs.net/2017/03/15/anakoinwsi-gia-ti-stoxopoiisi-mas/) είναι αντιληπτό από μέρους μας ότι αυτή η δίωξη εντάσσεται σε μια σειρά άλλων διώξεων απέναντι σε μέλη μας για τη συνδικαλιστική, αντιφασιστική και συνολικά τη δημόσια πολιτική τους δράση. Είναι προφανής ο σκοπός της τοπικής Ασφάλειας να μας αδρανοποιήσει. Η ιδιαιτερότητα της περίπτωσης αυτής είναι ότι αφενός η μήνυση αφορά σε όλη τη συλλογικότητα (σ’ αυτό θα επανέλθουμε παρακάτω) και αφετέρου επιλέχθηκαν συγκεκριμένοι σύντροφοι και συναγωνιστές από την Ασφάλεια, οι οποίοι καλέστηκαν ως μέλη της πολιτικής μας οργάνωσης και ως εκ τούτου ύποπτοι για τη συγκεκριμένη υπόθεση. Καλέστηκαν με προσωπικά τηλεφωνήματα και ραβασάκια να καταθέσουν στο πλαίσιο προανακριτικής διαδικασίας, όπου και δηλώθηκε η πρόθεσή της να βρει και να ταυτοποιήσει όλα τα μέλη του Πέλοτο ώστε να ασκηθεί δίωξη και σε αυτά για συκοφαντική δυσφήμιση. Ως εκ τούτου αντιμετωπίζουμε την τοπική Ασφάλεια ως το διοργανωτή των πολιτικών διώξεων απέναντι στη συλλογικότητά μας εν συνόλω. (Δύο τα κρατούμενα)

Πρόθυμος αρωγός αποδείχθηκε ο εισαγγελέας. Ενώ η μήνυση για συκοφαντική δυσφήμιση κατατέθηκε το καλοκαίρι του 2015 (εκτιμούμε ως στοιχείο της υπερασπιστικής γραμμής των κατηγορούμενων τότε), η υπόθεση κινήθηκε λίγες μέρες πριν την εκδίκαση της υπόθεσης στις αρχές του Απρίλη του 2017. Δηλαδή δύο χρόνια μετά. Μόνο τυχαία δεν είναι η επιλογή αυτή. Η μικρή πόλη μας ενδείκνυται για κάτι τέτοια πολιτικά νταλαβέρια, εφόσον ο «μεγαλο»δικηγόρος είναι γνωστό ότι έχει τα μέσα του στην πόλη ως πολιτικός παράγοντας της περιοχής. (Τρία τα κρατούμενα).

Ο ιδιώτης-μηνυτής έπαιξε καταφανώς το ρόλο του λαγού στην υπόθεση. Πέρα από την υπερασπιστική γραμμή την οποία δεν κατέστρωσε αλλά αξιοποίησε στο δικαστήριο, το οποίο τον αθώωσε, θεωρούμε ότι γνωρίζει τις πολιτικές προεκτάσεις της μήνυσής του. Και συνειδητά επιτίθεται σε μια πολιτική συλλογικότητα του αντιεξουσιαστικού χώρου, συνεργαζόμενος με τις διωκτικές αρχές. Οπότε γίνεται εύκολα κατανοητή η συνθήκη για την οποία μιλάμε. Ένας πρόθυμος ιδιώτης στις υπηρεσίες των διωκτικών αρχών και ντόπιων παραγόντων.

Ποιος είναι ο στόχος αυτής της συμμαχίας κρατικών υπηρεσιών, ντόπιων πολιτικών παραγόντων, πρόθυμων ιδιωτών και πολιτικών φορέων; Να σιγήσει η πολιτική κριτική; Να παροπλιστεί μια αντιεξουσιαστική πολιτική οργάνωση που ενοχλεί; Να θριαμβεύσει η παντοκρατορία του μισογύνικου λόγου; Άμεσα και έμμεσα, επίσημα και ανεπίσημα, συνειδητά και “αυτοματίστικα”, όλα αυτά μαζί. Τα “πειστήρια” που έχουν οι ασφαλίτες στα λιγδερά γραφεία τους (δηλαδή η αφίσα μας που έσκισαν από κάποιο τοίχο) φωνάζουν ότι η δίωξη είναι πολιτική. Το περιεχόμενο της είναι ένα δισέλιδο κείμενο (αφού ουσιαστικά πρόκειται για προκήρυξη τοίχου) πολιτικής ανάλυσης και κοινωνικής κριτικής. Ένα διεισδυτικό κείμενο στοχοποίησης της κουλτούρας της αντρικής βίας, της πατριαρχικής συμπεριφοράς και της σεξιστικής καταπίεσης.

Αλλά το πρωτοφανές της υπόθεσης είναι που βγάζει μάτι! Η μήνυση αφορά σε ολόκληρη πολιτική συλλογικότητα. Και όχι μόνο ο εισαγγελέας δεν τη βάζει στο συρτάρι ως καταφανώς γελοιότατη υπόθεση που δεν πρόκειται να οδηγήσει πουθενά, αλλά βάζει την Ασφάλεια Ξάνθης να κυνηγήσει και να “δέσει” όλους όσους είναι μέλη της συλλογικότητας ή συνεργάζονται με αυτήν. Η αστική δικαιοσύνη κουρελιάζει τον εαυτό της όλο και περισσότερο. Ούτε καν μπήκαν στον κόπο εισαγγελέας και ασφαλίτες να αναζητήσουν τον συντάκτη ή τον αφισοκολλητή της αφίσας (όχι ότι τότε θα έστεκε η μήνυση περί συκοφαντικής δυσφήμισης, αλλά θα υπήρχε μια ελάχιστη βάση για να κρύψουν πίσω της την πολιτική δίωξη). Αντ’ αυτού, έχρισαν ως ύποπτους με τους σκιώδεις τρόπους που γνωρίζουν, συντρόφους μας που έχουν καταλογογραφήσει στη «συλλογική οντότητα Πέλοτο και στους συνεργάτες της». Χουντικής έμπνευσης το όλο στήσιμο, αλλά δε μας κάνει εντύπωση. Ούτε η αποθράσυνση των διωκτικών μηχανισμών που δεν κρατούν πλέον ούτε τα προσχήματα ούτε η ακραία συντηρητικοποίηση και η πόλωση με την αντίδραση, μεγάλου μέρους της κοινωνίας.

Έχουμε και λέμε λοιπόν. Ένας πρόθυμος ιδιώτης στο ρόλο του λαγού, με χαλαρές σχέσεις με το τοπικό ΠΑΣΟΚ. Ένας γνωστός δικηγόρος της πόλης, ντόπιος παράγοντας και σημαντικό στέλεχος του τοπικού ΠΑΣΟΚ. Ο εισαγγελέας που τρέχει μια στοχευμένη μήνυση δύο χρόνια μετά την κατάθεσή της, αλλά μόλις λίγες μέρες πριν την εκδίκαση της υπόθεσης του βιασμού. Η κρατική Ασφάλεια της πόλης μας, στο ρόλο του ενορχηστρωτή, του φαινομενικά εντολοδόχου αλλά ουσιαστικά του εντολέα. Αναρωτιόμαστε κατά πόσο αυτή η ωραία παρέα αναπολεί τη χούντα. Τότε που οι μπάτσοι έμπαιναν στα σπίτια και μάζευαν τους αγωνιστές όποτε γούσταραν. Τότε που οι εισαγγελείς και οι δικαστές έριχναν τις φυλακές απλά και μόνο επειδή ήσουν κομμουνιστής ή “συνεργάτης” τους, τότε που οι ρουφιάνοι κυκλοφορούσαν περήφανοι για τις υπηρεσίες που προσέφεραν στο καθεστώς.

Όπως και να χει διαμηνύουμε στους εραστές του πουλιού και της εφταετίας ότι δε θα περιμένουμε ξυπόλυτοι να μας δαγκώσουν τα φίδια. Τους ξεκαθαρίζουμε ότι δεν έχει σημασία να ανεμίσουν αγωνιστικές περγαμηνές από τα τέλη της δεκαετίας του 1970. Τους υπενθυμίζουμε ότι ζούμε στην Ξάνθη και κινιόμαστε στις πλατείες και τους δρόμους της, δουλεύουμε στα μαγαζιά και τις φάμπρικές της, σπουδάζουμε στο πανεπιστήμιό της, μένουμε στις γειτονιές της. Αλλά οι σύντροφοι και οι συντρόφισσές μας είναι σε όλες τις πόλεις της ελλάδας.

Και τέλος κρούουμε ελαφρώς τον κώδωνα του κινδύνου στους αγωνιζόμενους ανθρώπους, πολιτικά στρατευμένους ή μη. Όσο μένουμε ακάλυπτοι απέναντι στο κράτος, αυτό θα μας χτυπά. Όσο δε στήνουμε αναχώματα στην κρατική καταστολή, αυτή θα επεκτείνεται. Ο καπιταλισμός όπως τον ξέραμε καταρρέει μαζί με τις ταξικές ισορροπίες του παρελθόντος. Ο νέος ολοκληρωτισμός ανατρέπει βίαια και το νομικό πλαίσιο. Πλέον θέλουν να μας καταδικάζουν χωρίς καν προφάσεις. Και δεν είναι μόνο η ιδεολογική και πολιτική τοποθέτηση. Πλέον αρκεί και η λήψη αγωνιστικής θέσης απέναντι στις κρατικές πολιτικές και τις κοινωνικές σχέσεις εκείνες που συντηρούν και ενισχύουν τη βαναυσότητα της καθημερινότητας του καπιταλισμού.

ΟΙ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΙ ΤΟΥΣ ΘΑ ΠΕΣΟΥΝ ΣΤΟ ΚΕΝΟ!

ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΔΩ! ΠΙΟ ΕΝΕΡΓΟΙ, ΠΙΟ ΠΟΛΛΟΙ, ΠΙΟ ΕΤΟΙΜΟΙ

09.2017

Ανακοίνωση για την στοχοποίηση της συλλογικότητάς μας. Μπορείς να την κατεβάσεις σε pdf από εδώ

Εδώ και ένα χρόνο γινόμαστε υποχρεωτικά μάρτυρες σε ένα κακοστημένο σίριαλ με σκηνοθέτη το ντόπιο τμήμα της κρατικής ασφάλειας και τις τοπικές δικαστικές αρχές. Το πρώτο επεισόδιο, το Μάρτη του 2016, ξεκινά με τη δίωξη μας για ‘παράνομη αφισοκόλληση’ με αφορμή αφίσα μας ενάντια στη λευκή νύχτα που διοργάνωνε τότε ο Εμπορικός Σύλλογος Ξάνθης. Το αποτέλεσμα εντέλει, ήταν ένας σύντροφος μας να σέρνεται στα δικαστήρια βάσει ενός γελοίου κατηγορητηρίου. Στη συνέχεια, μετά από αντιφασιστική παρέμβαση φοιτητών στα πανεπιστήμια, ξανά ο ίδιος σύντροφος σέρνεται στα δικαστήρια με αναβαθμισμένο πλέον κατηγορητήριο αφού περιλαμβάνει μεταξύ άλλων και ένα κακούργημα. Στην ίδια υπόθεση διώκονται και άλλου δύο αγωνιστές. Το επόμενο επεισόδιο αφορά τη μηνυτήρια αναφορά από τον φασίστα ακαδημαϊκό Γ. Παύλο για ηθική αυτουργία ‘στο κλίμα τρομοκρατίας’ που επικρατεί στα πανεπιστήμια. Για αυτήν την υπόθεση διώκονται συνολικά εννέα φοιτητές, εκ των οποίων οι τρείς σύντροφοι μας.

Στο τέταρτο και προς το παρόν τελευταίο επεισόδιο που εξελίσσεται αυτές τις μέρες, διώκεται πλέον ‘η συλλογική οντότητα πέλοτο και όσοι συνεργάζονται με αυτήν’, με βάση μια μήνυση για συκοφαντική δυσφήμιση που έγινε ενάμισι χρόνο πριν. Ο λόγος αυτή τη φορά είναι η αφίσα που είχε τυπώσει και κολλήσει η συλλογικότητα μας το Μάιο 2015 μετά τον βιασμό μια φοιτήτριας από δύο ξανθιώτες. Μέχρι στιγμής τέσσερις σύντροφοι διώκονται ενώ υπάρχει δηλωμένη διάθεση από το τμήμα κρατικής ασφάλειας να εντοπιστούν και να διωχθούν όσοι είναι μέλη της πολιτικής οργάνωσης Πέλοτο. Βρισκόμαστε λοιπόν στο σημείο, που στήνεται ένα κατηγορητήριο χουντικής έμπνευσης στοχοποιώντας μια πολιτική συλλογικότητα συνολικά και συγκεκριμένους συντρόφους προσωπικά και με βάση αυτό υπάρχει η προσπάθεια να δεθούν όσα άτομα γίνεται με τη συλλογικότητα αυτήν.

Αυτές οι γελοίες υποθέσεις δεν αποτελούν ασύνδετα και τυχαία περιστατικά, αλλά ένα σύνολο επιθέσεων χαμηλής έντασης, ένα πόλεμο φθοράς απέναντι στη συλλογικότητά μας που ενορχηστρώνεται από τη ντόπια κρατική ασφάλεια, τις τοπικές δικαστικές αρχές και ακολουθούν πιστά τις οδηγίες των πολιτικών τους προϊσταμένων, δηλαδή της κυβέρνησης του σύριζα. Δεν είναι τυχαίο ότι εν μέσω ενός οχετού σεξιστικών αφισών για το λαϊκολούμπεν πανήγυρι του καρναβαλιού επέλεξαν να μας διώξουν για μια αφίσα που υπερασπιζόταν τα εργατικά μας δικαιώματα. Όπως δεν είναι τυχαίο ότι υπερασπίστηκαν τις φασιστικές φωνές μέσα στα πανεπιστήμια, και το ‘δικαίωμα’ του Γ. Παύλου να ξερνάει το ρατσιστικό και φασιστικό του δηλητήριο μέσα στο μάθημα. Σήμερα ο ρόλος που αναλαμβάνουν να παίξουν, λίγες μέρες πριν το δικαστήριο για τον βιασμό της φοιτήτριας, είναι αυτός της πολιτικής υπεράσπισης των βιαστών. Αλλά ούτε αυτό πρέπει να μας εκπλήσσει. Γνωρίζουμε την ποιότητα των υπαλλήλων της κρατικής ασφάλειας. Γνωρίζουμε το πόσο αδίστακτη είναι η πολιτική τους ηγεσία. Δεν ξεχνούν να μας το επιβεβαιώνουν καθημερινά αμφότεροι.

Οι στοχοποιήσεις, οι διώξεις, οι εκκενώσεις καταλήψεων και δομών του κινήματος όμως δεν μπορεί να αποτελούν άλλοθι αδράνειας ούτε αιτία δηλώσεων νομιμοφροσύνης. Ιστορικά δεν υπήρχε ποτέ περίοδος που αυτοί που αγωνίζονται να μην βρίσκονται στο στόχαστρο της κρατικής κατασταλτικής επίθεσης. Ιδιαίτερα σε περιόδους βαθιών συστημικών κρίσεων σαν αυτή που βιώνουμε, η καταστολή (χωρίς να εννοείται μόνο η άμεση αστυνομική καταστολή αλλά η γενική και διαρκής κατάσταση εκτάκτου ανάγκης) είναι ο στυλοβάτης κάθε απόπειρας να επιβληθούν νέα αντεργατικά μέτρα και νέα μνημόνια. Και επειδή η καταστολή από τη φύση της είναι επεκτατική και όσο δεν συναντά αναχώματα προχωρά, η μόνη απάντηση μπορεί να είναι η οργάνωση του νεοπρολεταριάτου με σκοπό την αναβάθμιση και όξυνση του αγώνα ενάντια στα αφεντικά και στους σχεδιασμούς τους, ενάντια δηλαδή στη νέα οργάνωση της ελληνικής καπιταλιστικής κοινωνίας με βάση, όχημα και πρόσχημα την κρίση. Με σκοπό τη δημιουργία δικιάς μας πολιτικής ατζέντας και με βάση τα δικά μας συμφέροντα και όχι των αφεντικών.

Αυτό το σίριαλ λοιπόν, όπως και πολλά προηγούμενα, δε θα έχει happy end για τους εμπνευστές του. Είναι γελασμένοι αν πιστεύουν ότι με τέτοια φτηνά κόλπα θα μας στείλουν σπίτια μας. Είναι γελασμένοι αν πιστεύουν ότι θα απολογηθούμε στο κράτος και τα τσιράκια του για τις πολιτικές μας επιλογές, για την υπεράσπιση των συμφερόντων της τάξης μας.