Αναδημοσιεύουμε το κείμενο της Ανοιχτής Συνέλευσης Βάσης για το τελευταίο περιβαλλοντικό νομοσχέδιο και το ζήτημα της κατασκευής αιολικών πάρκων στην περιοχή του Λειβαδίτη μέσα στο Εθνικό Πάρκο Οροσειράς της Ροδόπης, που αποτελεί καταφύγιο άγριας ζωής.
Μπορείτε να το κατεβάσετε σε μορφή pdf από εδώ.
Ενάντια στην ευκαιριακή «φύτευση» αιολικών πάρκων
Τα τελευταία χρόνια η συζήτηση γύρω από το πρόβλημα της κλιματικής αλλαγής γίνεται ολοένα και πιο έντονη, ενώ συνδέεται συχνά με το θέμα των ΑΠΕ(ανανεώσιμες πηγές ενέργειας). Οι τομείς που επηρεάζονται άμεσα από ένα τέτοιο ζήτημα είναι τόσο περιβαλλοντικής, όσο και οικονομικής φύσεως. Πριν περίπου ένα χρόνο και εν μέσω πανδημίας ψηφίστηκε το νομοσχέδιο που δυσχεραίνει το ήδη σαθρό πλαίσιο προστασίας του περιβάλλοντος.
Το περιβαλλοντικό νομοσχέδιο μεταξύ άλλων προβλέπει την αναθεώρηση του θεσμικού πλαισίου για περιοχές Natura, την μείωση του χρόνου περιβαλλοντικών αδειοδοτήσεων και την θέσπιση αποκλειστικών προθεσμιών για τα αιτήματα αδειοδότησης. Παράλληλα ενεργοποιείται ο θεσμός των ιδιωτών πιστοποιημένων αξιολογητών και επεκτείνεται η ισχύς της περιβαλλοντικής άδειας από 10 στα 15 χρόνια. Καταργείται η άδεια παραγωγής για τις ΑΠΕ και αντικαθίσταται από Βεβαίωση Παραγωγού Ηλεκτρικής Ενέργειας μετά από αυτοποιημένη διαδικασία ελέγχου, καθώς ορίζεται περιβαλλοντική απαλλαγή για αιολικούς σταθμούς ηλεκτροπαραγωγής μέχρι 60KW και για υβριδικούς σταθμούς μέχρι 100KW. Θεσμοθετείται η ζωνοποίηση των περιοχών Natura, ενώ ταυτόχρονα αναδιαμορφώνονται οι δασικοί χάρτες χαρακτηρίζοντας περιοχές οικιστικές ή μη ως δασικές εκτάσεις αφαιρώντας κάθε δικαίωμα γνώμης της τοπικής κοινωνίας για πιθανή εγκατάσταση ρυπογόνας δραστηριότητας στην περιοχή τους. Σε περιβαλλοντικό επίπεδο η κατάργηση της προστασίας των περιοχών Natura και της αυτοτέλειας των Φορέων Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών σημαίνει και την καταστροφή των οικοσυστημάτων τους.
Πιο συγκεκριμένα η εγκατάσταση αιολικών πάρκων στις βουνοκορφές απαιτεί την αποψίλωση δασικής έκτασης και ανατίναξη εδάφους με μη αναστρέψιμες επιπτώσεις για το φυσικό τοπίο, καθώς και την εκτεταμένη χρήση τσιμέντου προκειμένου να επιτευχθεί η μεταφορά εξοπλισμού και η εγκατάσταση των ανεμογεννητριών. Λόγω της υψηλής τάσης τους και της θέσης τους προκαλούν τον θάνατο ενός πολύ μεγάλου αριθμού πουλιών κάθε χρόνο. Τα συνθετικά και ορυκτά έλαια, που χρησιμοποιούνται για τη λίπανση τόσο των γιγαντιαίων περιστρεφόμενων πτερύγων όσο και για τη συντήρηση των υδραυλικών τμημάτων τους, θεωρούνται ιδιαίτερα τοξικά και αποδομούνται πολύ δύσκολα σε συνθήκες φυσικού περιβάλλοντος. Επίσης μετά τη λήξη της προθεσμίας λειτουργίας τους παραμένουν ένα σάπιο κουφάρι χωρίς να προβλέπεται η απομάκρυνσή τους. Μέχρι σήμερα σε πολλά μέρη της Ελλάδας έχει επιχειρηθέι και σε ορισμένα επιτευχθέί με τις ευλογίες του κράτους η εγκατάσταση αιολικών παρκών εγείροντας κύμα ατιδράσεων από τις τοπικές κοινότητες(Άγραφα, Σαμοθράκη, Τήνος, Σκύρος). Οι αντιδράσεις αντιμετωπίζονται με καταστολή από πλευράς κράτους εξυπηρετώντας τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου. Πλέον η απειλή έφτασε και στο κατώφλι μας, καθώς γίνεται συζήτηση για εγκατάσταση ανεμογεννητριών και στην περιοχή του Λειβαδίτη, μέσα στο Εθνικό Πάρκο Οροσειράς της Ροδόπης. Την ίδια στιγμή που εκκρεμεί η αδειοδότηση εγκατάστασης αιολικών πάρκων στην περιοχή του Τσαλ(Αχλαδόβουνο). Οι ΑΠΕ αποτελούν ένα θελκτικό πεδίο κερδοφορίας για το ιδιωτικό κεφάλαιο. Εταιρείες που με τον κύκλο εργασιών τους, προκαλούν τεράστιες επιπτώσεις στο περιβάλλον, επικαλούνται την οικολογική ευαισθησία, απορροφούν τεράστια ποσά ως επιχορηγήσεις και οικοδομούν αιολικά και υβριδικά πάρκα. Mε αυτόν τον τρόπο το μεγάλο κεφάλαιο με την βοήθεια του κράτους , καταστρέφει τους άλλους τομείς της οικονομίας όπως ο πρωτογενής και ο τουρισμός, ενώ ταυτόχρονα διαλύονται οι όροι επιβίωσης των αυτοαπασχολούμενων και των εργαζόμενων της περιοχής. Η παραγωγή ενέργειας μέσω ΑΠΕ εντός του καπιταλισμού δεν καλύπτει τις ανάγκες του λαού σε ρεύμα, αλλά στηρίζει μία βιομηχανία που λειτουργεί σε βάρος της ανθρωπότητας. H οικονομική επιβάρυνση φαίνεται στα τιμολόγια της ΔΕΗ και στα πάγια ρεύματος, που συνδέονται άμεσα με τις επενδύσεις στην παραγωγή του ρεύματος.
Η αιολική ενέργεια αυτή καθαυτή δεν έχει αρνητικό πρόσημο για το περιβάλλον και την ανθρωπότητα. Αντίθετα θα μπορούσε να την απαλλάξει από ρυπογόνες μορφές παραγωγής ενέργειας, εφόσον η χρήση της επιτυγχάνονταν με μικρές στοχευμένες μονάδες ανά κοινότητα, με την σύμφωνη γνώμη αυτής, εξυπηρετώντας τις ανάγκες της ίδιας και με μικρό περιβαλλοντικό αντίκτυπο. Επιπλέον άλλου τύπου εναλλακτικές ΑΠΕ, όπως τα φωτοβολταϊκά θα ήταν αποδοτικότερες, ενώ θα εντάσσονταν στον αστικό χώρο κι όχι σε φυσικό περιβάλλον, σε περιοχές ειδικότερα που δεν θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν αλλιώς. Είναι φανερό πως η «πράσινη» ανάπτυξη και η προώθησή της δεν έχει ως στόχο την προστασία του περιβάλλοντος, αλλά την επέκταση των πεδίων κέρδους για τα συμφέροντα των λίγων.