All posts by peloto

Εργατικα ατυχηματα, Εργατικες Συγκετρωσεις - επετειακες και μη, ΚΕΙΜΕΝΑ, Κυριακατικη Εργασια, συγχρονες εργασιακες σχεσεις

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΚΑΙ ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΙΣ 6 ΑΠΡΙΛΗ – ΦΤΩΧΕΙΑ-ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ-ΠΟΛΕΜΟΙ! ΝΑ ΞΕΘΑΨΟΥΜΕ ΤΟ ΤΣΕΚΟΥΡΙ ΤΟΥ ΤΑΞΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΡΑΣΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ

Ανακοίνωση και κάλεσμα στην απεργία στις 6 Απρίλη. Μπορείς να κατεβάσεις την ανακοίνωση σε μορφή pdf από εδώ.

Όλες/οι στην απεργιακή συγκέντρωση την Τετάρτη 6 Απριλίου, στην Πλατεία Ελευθερίας στις 10:00.

ΦΤΩΧΕΙΑ-ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ-ΠΟΛΕΜΟΙ! ΝΑ ΞΕΘΑΨΟΥΜΕ ΤΟ ΤΣΕΚΟΥΡΙ ΤΟΥ ΤΑΞΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΡΑΣΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ

Ζούμε σε μια περίοδο όπου οι έγνοιες της κοινωνικής βάσης είναι πολλές. Ήδη τα τελευταία χρόνια, βλέπουμε τη διαρκώς αυξανόμενη ένταση της εργασιακής εκμετάλλευσης σε κάθε εργασιακό τομέα: Οι μισθοί πέφτουν, τα ωράρια να ελαστικοποιούνται, οι υπερωρίες να μένουν απλήρωτες και τα δικαιώματά μας καταπατώνται με κάθε ευκαιρία. Όλη αυτή η εντατικοποίηση της καθημερινότητας στη δουλειάς μας, σε συνδυασμό με τα ελλιπή μέτρα προστασίας, μας έχουν οδηγήσει στα όριά μας, μας έχουν εξαντλήσει σωματικά και ψυχολογικά, και σε κάποιες περιπτώσεις έχουν οδηγήσει μέχρι και στο θάνατο (με πιο πρόσφατα τα παραδείγματα των τριών εργατικών θανάτων από έκρηξη στην ΕΛΤΕΚ στα Γρεβενά, αλλά και αυτού στην Κόρινθο σε κατάστημα catering). Από την κανονικοποίηση της άτυπης αυτής εκμετάλλευσης από τους εκάστοτε εργοδότες, περνάμε σταδιακά και στη νομιμοποίηση των πρακτικών αυτών. Ο νόμος Χατζηδάκη παίρνει πίσω τα κεκτημένα μας, αναδιαμορφώνοντας το εργασιακό σκηνικό. Θεσμοθετήθηκε, έτσι, η 10ωρη, ελαστική εργασία, η πληρωμή των υπερωριών σε “είδος”, η αύξηση του πλαφόν υπερωριών, και παράλληλα ποινικοποιήθηκε επίσημα ο συνδικαλισμός.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο της συνολικής υποτίμησης της εργασιακής μας δύναμης, κράτος και κεφάλαιο σχεδιάζουν την ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας, συγκεντρώνοντας τις αλλαγές που έρχονται στο πόρισμα Πισσαρίδη. Έναν “χάρτη” της φιλελευθεροποίησης που σταδιακά εφαρμόζεται τόσο στην αγορά εργασίας, όσο και στον σύνολο των κοινωνικών αγαθών και παροχών. Το πόρισμα αυτό μεταφράζεται μέχρι στιγμής στο νόμο Χατζηδάκη, ενώ τώρα συμπληρώνεται με την πρόταση για την αναδιάρθρωση του ΟΑΕΔ. Με τις διατάξεις αυτές διαγράφεται ένα ποσοστό των χρόνια ανέργων, ενώ ταυτόχρονα απαιτείται από τους ανέργους η διαρκής απόδειξη ότι επιθυμούν να εργαστούν, με τη ρήτρα ότι τρεις αρνήσεις σε εργασία αντιστοιχούν σε διαγραφή από τον ΟΑΕΔ και αφαίρεση του επιδόματος, παρά τα επαρκή ένσημα. Έτσι από τη μία έχουμε μια πλασματική μείωση του ποσοστού των ανέργων, και από την άλλη μια πραγματική μείωση των παροχών του κράτους. Επιπλέον, όμως, έχουμε τη θεσμοθέτηση της σχέσης ισχύος του εργοδότη στη διαπραγμάτευση των όρων της δουλειάς. Βλέπουμε ξεκάθαρα πόσο καλά δένουν τα δύο νομοσχέδια, καθώς αναδεικνύεται μια καλά οργανωμένη επίθεση στον κόσμο της εργασίας, όπου με εκβιαστικούς όρους ωθούμαστε να δεχόμαστε ολοένα και δυσμενέστερους όρους εργασίας για να επιβιώσουμε. Μας χρεώνουν την οικονομική και ηθική ευθύνη για τα αδιέξοδα στα οποία μπορεί να βρεθούμε, ονομάζοντας αυτή την κατάργηση του όποιου κοινωνικού συμβολαίου “εκσυγχρονισμό” και “ανάπτυξη”.

Αυτή η συνολική υποτίμηση της ζωής μας ολοκληρώνεται με την ακρίβεια σε όλα τα βασικά αγαθά και τις τεράστιες αυξήσεις στην ενέργεια. Ήδη από τις αρχές του φθινοπώρου του 2021 βρίσκεται σε εξέλιξη ένα κύμα ανατιμήσεων σε καταναλωτικά και βιομηχανικά είδη. Δηλαδή σε ό,τι μας είναι απαραίτητο για να ζήσουμε, από τα τρόφιμα και το ρεύμα, μέχρι το φυσικό αέριο και τα καύσιμα. Τη στιγμή που βλέπουμε τον μισθό ή το επίδομά μας είτε να μένουν στάσιμα, είτε να μειώνονται, το κόστος ζωής αυξάνεται σε μη βιώσιμα επίπεδα. Συντελείται, δηλαδή, μια έμμεση μείωση του μισθού μας, η οποία μάλιστα εντείνεται με την άγρια διαδικασία ιδιωτικοποίησης και εμπορευματοποίησης μιας σειράς κοινών αγαθών, καθώς το πλάνο τους είναι στραγγίξουν κέρδος από κάθε δημόσια υποδομή, με μερικές ή πλήρεις ιδιωτικοποιήσεις. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το σχέδιο αναδιάρθρωσης του Ε.Σ.Υ. σύμφωνα με το οποίο για να κάνεις ένα χειρουργείο ή μια διαγνωστική εξέταση στην ώρα της, θα είναι λογικό να πρέπει να πληρώσεις. Καλούμαστε λοιπόν να πληρώσουμε για την υγείας μας, την εκπαίδευση, αλλά και την ύδρευση, τις συγκοινωνίες, τη στέγαση, τις δημόσιες υποδομές και περιουσία (από κτίρια μέχρι ολόκληρα βουνά και παραλίες).

Οι ανατιμήσεις αυτές, με χαρακτηριστικότερες όλων τις τεράστιες αυξήσεις στην ενέργεια, προκύπτουν ως αποτέλεσμα της ανάγκης του ντόπιου αλλά και του διεθνούς κεφαλαίου να επιστρέψει γρήγορα στη μέγιστη δυνατή κερδοφορία. Αντανακλούν τους ανταγωνισμούς του «ελεύθερου» εμπορίου και της αγοράς, ενώ σχετίζονται άμεσα με την στρατηγική της «απελευθέρωσης» της ενέργειας και της «πράσινης» μετάβασης, την οποία ευαγγελίζονται οι κυρίαρχοι. Αυτά είναι τα αποτελέσματα της απόλυτης “πίστης” στις αρχές του νεοφιλελευθερισμού, και της ολοένα και μεγαλύτερης στροφής σε αντίστοιχα μοντέλα. Με τις ανάλογα πάντα συνέπειες για εμάς, που καλούμαστε να πληρώσουμε για την κρίση και τους ανταγωνισμούς του καπιταλιστικού κόσμου.

Και όλα αυτά οξύνονται ακόμη περισσότερο, όσο οξύνονται οι ανταγωνισμοί των αστικών τάξεων σε παγκόσμιο επίπεδο, πόσο μάλλον τώρα, που οι διαρκείς διακρατικές εντάσεις μεταφράζονται σε μία κεντρική σύγκρουση, στον πόλεμο στην Ουκρανία. Σε κάθε γωνιά του πλανήτη, είτε βρισκόμαστε σε πόλεμο, είτε σε ειρήνη, αντιλαμβανόμαστε ότι χαμένοι θα είμαστε εμείς. Ας μην έχουμε αυταπάτες και ας αναγνωρίσουμε με ποιους έχουμε κοινά συμφέροντα, βασιζόμενοι στην πραγματικότητα και σε όσα ζούμε. Κόντρα στον κοινωνικό  κανιβαλισμό, στις ατομικές λύσεις και στη λογική της ανάθεσης, να βασιστούμε η μία στην άλλη και να αντεπιτεθούμε, με εργαλείο τη συλλογικοποίησή μας. Να οργανωθούμε στους χώρους της δουλειάς, στα σωματεία μας, σε κάθε κοινωνικό πεδίο. Να χτίσουμε αναχώματα κόντρα στην υποτίμησή μας και στο αυξημένο κόστος ζωής. Να εμπνευστούμε από τους νικηφόρους εργατικούς αγώνες του τελευταίου χρόνου. Να απαιτήσουμε καλύτερους και αξιοπρεπείς μισθούς και συνθήκες εργασίας, ελεύθερη πρόσβαση σε όλα τα βασικά αγαθά, ως κομμάτι του μισθού μας, ως την ελάχιστη επιστροφή της εργατικής μας δύναμης. Με όχημα την αλληλεγγύη στους ανθρώπους της τάξης μας, να μπλοκάρουμε την ακρίβεια με απεργίες, αρνήσεις πληρωμών, αυτομειώσεις και με το στήσιμο των δικών μας δικτύων και δομών αλληλοβοήθειας. Να κάνουμε ξεκάθαρο ότι δεν θα πολεμήσουμε κανέναν άνθρωπο της τάξης μας από την άλλη πλευρά των συνόρων.

ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑΚΗ ΔΥΣΤΟΠΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΚΡΙΒΕΙΑ
ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΤΑ ΑΙΤΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΣΩΜΑΤΙΩΝ
ΓΙΑ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΣ ΜΙΣΘΟΥΣ ΚΑΙ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

ΝΑ ΜΠΛΟΚΑΡΟΥΜΕ ΤΟ ΑΥΞΗΜΕΝΟ ΚΟΣΤΟΣ ΖΩΗΣ,
ΤΑ ΑΚΡΙΒΑ ΕΝΟΙΚΙΑ, ΤΙΣ ΕΞΩΣΕΙΣ, ΤΙΣ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ

ΓΙΑ ΝA ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΟΥΜΕ ΤΑ ΔΙΚΑΩΜΑΤΑ ΜΑΣ
ΚΑΙ ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ

ΚΑΜΙΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ
ΟΙ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΟΥΣ!

ΑΤΑΞΙΝΟΜΗΤΑ, ΑΦΙΣΕΣ, Διεθνισμός, ΔΙΕΘΝΙΣΜΟΣ, ΚΕΙΜΕΝΑ

ΚΟΙΝΟ ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΩΝ ΣΕ ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΕΣ ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ ΣΕ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗ ΚΑΙ ΠΑΤΡΑ – ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ, ΤΟΥΣ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟΥΣ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΥΣ ΠΟΥ ΔΙΑΜΕΛΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ, ΤΟΝ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ,ΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ 

Κοινό κάλεσμα σε αντιπολεμικές διαδηλώσεις σε Αλεξανδρούπολη και Πάτρα. Μπορείς να κατεβάσεις την ανακοίνωση σε μορφή pdf από εδώ.


ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ, ΤΟΥΣ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟΥΣ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΥΣ ΠΟΥ ΔΙΑΜΕΛΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ, ΤΟΝ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ,ΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ 

Οι λαοί δεν έχουν ανάγκη από προστάτες. Όπως η ιστορία της ταξικής πάλης έχει – συχνά με πολύ οδυνηρό τρόπο- καταδείξει, και το παράδειγμα της Ουκρανίας το επιβεβαιώνει απόλυτα, η πρόσδεση στο άρμα του ενός ή του άλλου ιμπεριαλισμού, το μόνο που μπορεί να φέρει για την κοινωνική βάση είναι πολέμους και καταστροφές. Παρά τις τρομακτικά δύσκολες συνθήκες που αντιμετωπίζουν αυτή τη στιγμή οι λαοί της Ουκρανίας, μοναδικός όρος για να αντισταθούν και να διεκδικήσουν το δίκιο τους απέναντι στη μέγγενη του πολέμου, των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και των εθνικισμών που απειλούν να τους συνθλίψουν, είναι η αυτοτελής διεθνιστική, πολιτική και ταξική οργάνωση και πάλη. 

Είναι καθήκον μας να χτίσουμε ένα ταξικό και διεθνιστικό, πλατύ και μαχητικό αντιπολεμικό κίνημα που σε κοινούς βηματισμούς με τους λαούς της περιοχής θα βάλει φρένο στην πολεμική προετοιμασία που συντελείται, που θα αναμετρηθεί με τον φασισμό, τον εθνικισμό και τον μιλιταρισμό στα μετόπισθεν, που θα ακυρώσει την μετατροπή του ελλαδικού χώρου σε ΝΑΤΟϊκο ορμητήριο. 

Για το εγχώριο κοινωνικό και ταξικό κίνημα, αυτό πρακτικά σημαίνει, εκτός από την απαραίτητη επαφή και τον συντονισμό αντιπολεμικών δράσεων με τα κινήματα σε άλλες χώρες, σύγκρουση με τις βασικές στρατηγικές του ελληνικού κράτους. Με τις στρατηγικές εκείνες δηλαδή που εμπλέκουν ενεργά την Ελλάδα στον πόλεμο και απειλούν ταυτόχρονα να μετατρέψουν την πολυεθνική εργατική τάξη σε κρέας για τα κανόνια των διασταυρούμενων πυρών των ιμπεριαλιστών. 

ΕΞΩ ΟΙ ΒΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΥΡΗΝΙΚΑ 

ΝΑ ΜΠΛΟΚΑΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ 

Η ΤΑΞΙΚΗ ΚΑΙ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΝΑ ΓΙΝΕΙ Η ΑΜΜΟΣ ΣΤΑ ΓΡΑΝΑΖΙΑ ΤΩΝ ΠΟΛΕΜΙΚΩΝ ΜΗΧΑΝΩΝ 

ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΕΣ ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ, ΚΥΡΙΑΚΗ 10 ΑΠΡΙΛΗ: 

Αλεξανδρούπολη: 12.00 ΠΑΡΚΟ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ 

Στη βάση του Αράξου:  13:00,  ΠΡΟΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΠΛ. ΤΡΙΩΝ ΣΥΜΜΑΧΩΝ 11.30Π.Μ 

Κατάληψη παλιού Νεκροτομείου(Αλεξανδρούπολη) | Πέλοτο, στον δρόμο για την αναρχία και τον κομμουνισμό (Ξάνθη-Αλεξανδρούπολη) | αναρχική ομάδα “δυσήνιος ίππος” (Πάτρα) | Ταξική Αντεπίθεση,ομάδα αναρχικών και κομμουνιστών,κομμουνιστριών (Αθήνα-Θεσσαλονίκη) 

ΑΦΙΣΕΣ, Διεθνισμός, ΚΕΙΜΕΝΑ

ΚΟΙΝΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΚΑΙ ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΕ ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΗΣΗ ΣΤΗ ΛΑΡΙΣΑ ΣΤΙΣ 13/03 – ΝΑ ΜΗΝ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΓΙΝΕΙ Η ΘΕΣΣΑΛΙΑ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΜΕΝΗ ΖΩΝΗ ΚΑΙ ΟΡΜΗΤΗΡΙΟ ΠΟΛΕΜΟΥ 

Κοινή αντιπολεμική ανακοίνωση των συλλογικοτήτων: Κατάληψη Παλιού Νεκροτομείου (Αλεξανδρούπολη), Πέλοτο (Ξάνθη-Αλεξανδρούπολη), αναρχική ομάδα “δυσήνιος ίππος” (Πάτρα), Ταξική Αντεπίθεση, ομάδα αναρχικών και κομμουνιστών (Αθήνα, Θεσσαλονίκη) και κάλεσμα σε αντιπολεμική συγκέντρωση στη Λάρισα την Κυριακή 13/03, στην Πλ. Ταχυδρομείου στις 13:00. Μπορείς να κατεβάσεις την ανακοίνωση σε μορφή pdf από εδώ.

ΝΑ ΜΗΝ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΓΙΝΕΙ Η ΘΕΣΣΑΛΙΑ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΜΕΝΗ ΖΩΝΗ ΚΑΙ ΟΡΜΗΤΗΡΙΟ ΠΟΛΕΜΟΥ 

Τα ξημερώματα της Πέμπτης 24/2/22 το Ρωσικό κράτος εισβάλει στρατιωτικά στην Ουκρανία ύστερα από διάγγελμα του Ρώσου προέδρου, Βλαντιμίρ Πούτιν. Λίγα 24ωρα πριν, η Ρωσία είχε αναγνωρίσει την ανεξαρτησία των περιοχών που αυτονομήθηκαν από την Ουκρανία, του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ, με πρόφαση πως σκοπεύει να υπερασπιστεί τους ρωσσόφωνους κατοίκους των περιοχών αυτών από τις επιθετικές ενέργειες του ουκρανικού κράτους. Παρόλα αυτά, η στρατιωτική εισβολή των Ρώσων εκτείνεται στο σύνολο της χώρας. 

Τι συμβαίνει στην Ουκρανία από το 2014 και ποια τα πραγματικά αίτια του πολέμου; 

Από το 2014 το καθεστώς του Κιέβου αποτελεί το οπλισμένο χέρι του ευρωατλαντικού ιμπεριαλισμού στον ανταγωνισμό του με τη Ρωσία και στην προσπάθεια περικύκλωσής της. Στην ουσία γι’ αυτόν ακριβώς το σκοπό συγκροτήθηκε ως συστατικό στοιχείο των ιμπεριαλιστικών επιδιώξεων της ΕΕ και των ΗΠΑ το 2014, με το φασιστικό πραξικόπημα του Μαϊντάν, και μια τέτοια πολιτική υλοποίησε τα επόμενα χρόνια προχωρώντας σε μαζικές εκκαθαρίσεις ρωσόφωνων πληθυσμών στην Α. Ουκρανία και επιχειρώντας να μπει στο ΝΑΤΟ. Και από την άλλη η Ρωσία, μια αδυσώπητη ιμπεριαλιστική μηχανή, που φιλοδοξεί εισβάλλοντας στην Ουκρανία και διευρύνοντας την ζώνη επιρροής της, να γίνει αυτό που ήταν ο ιστορικός της πρόγονος, η Τσαρική Ρωσία: παγκόσμια υπερδύναμη και μια απέραντη φυλακή των λαών. Tα οικονομικά επίδικα αυτής της σύγκρουσης επικεντρώνονται στο ζήτημα ενεργειακής εξάρτησης της ΕΕ από την Ρωσία (βλέπε Νordstream 2) και τους πλουτοπαραγωγικούς πόρους της Ουκρανίας (η οποία αποτελεί σιτοβολώνα της Ευρώπης). Ενώ παράλληλα η γεωγραφική της θέση την καθιστά κομβικό γεωπολιτικό παράγοντα όσον αφορά την Μαύρη Θάλασσα και την θωράκιση της Ρωσίας από δυτικές εισβολές χρησιμοποιώντας την χώρα ως μια ουδέτερη “ζώνη” ασφαλείας. 

Η κλιμακούμενη ένταση των εχθροπραξιών από πλευράς της Ρωσίας, η μεταφορά στρατιωτικών δυνάμεων και πολεμικού εξοπλισμού από δυνάμεις του ΝΑΤΟ και της ΕΕ στην περιοχή και τα έκτακτα και θηριώδη εξοπλιστικά προγράμματα που αναγγέλλουν οι ίδιες χώρες, διαμορφώνουν σκηνικό γενικευμένου Ιμπεριαλιστικού Πολέμου, τα επόμενα επεισόδια του οποίου, έρχονται όλο και πιο κοντά χρονικά. Ένας πόλεμος που γίνεται για την κατάκτηση αγορών, πλουτοπαραγωγικών πηγών και σφαιρών επιρροής, ένα πόλεμος που είναι άδικος και από τις δύο πλευρές και καμιά έκβαση του δεν μπορεί να εκπληρώσει το δίκιο των λαών της περιοχής. 

Η ελληνική αστική τάξη, προσδεμένη πλήρως στο άρμα των ΗΠΑ/ΝΑΤΟ, έχει ενεργό ρόλο στην αντιπαράθεση των δύο πόλων. Επιδιώκει να αναδειχθεί ηγέτιδα δύναμη της συμμαχίας στα Βαλκάνια έχοντας μετατρέψει τον ελλαδικό χώρο σε μια απέραντη ΝΑΤΟϊκή βάση. Αλεξανδρούπολη, Άραξος, Σκύρος, Λάρισα, Βόλος, Σούδα, Ανδραβίδα είναι λίγα από τα σημεία που το ελληνικό κράτος φιλοξενεί ΝΑΤΟϊκά στρατεύματα, ενώ στην τρέχουσα πολεμική σύγκρουση συμμετέχει, εκτός των κυρώσεων, με φορτία πολεμικού υλικού που έφτασαν στην Πολωνία, μεταφέροντας πυρομαχικά, τυφέκια τύπου Καλάσνικοφ και εκτοξευτές, ενώ είναι υπό συζήτηση και η αποστολή επανδρωμένων πολεμικών αεροσκαφών. Η ενεργή συμμετοχή του ελληνικού κράτους σε έναν ακόμα πόλεμο, όπως συνέβη με την εμπλοκή του στον πόλεμο στη Συρία μέσω της βάσης στην Σούδα, με την πρόσφατη αποστολή δυνάμεων στην Σαουδική Αραβία αλλά και με την συμφωνία για στήριξη της ιμπεριαλιστικής επέμβασης της Γαλλίας στις χώρες του Σαχέλ, σημαίνει συνενοχή στο αιματοκύλισμα των λαών για τα γεωπολιτικά «παιχνίδια» των σύγχρονων αυτοκρατοριών και τα συμφέροντα των ντόπιων καπιταλιστών αλλά και ξένων μονοπωλίων κάτι που μεταφράζεται στην μετατροπή των περιοχών μας σε στόχο. 

Για την πόλη της Λάρισας και για την ευρύτερη περιοχή της Θεσσαλίας, τα σχέδια των ΗΠΑ/ ΝΑΤΟ είναι ξεκάθαρα εδώ και δεκαετίες. Από την ύπαρξη στρατηγείου του ΝΑΤΟ στην περιοχή τα προηγούμενα χρόνια μέχρι τις -προ λίγων μηνών- ασκήσεις συνεκπαίδευσης δυνάμεων των στρατών της Ελλάδας, των ΗΠΑ, της Βόρειας Μακεδονίας, η Λάρισα αποτελούσε και συνεχίζει να αποτελεί στρατηγικό σημείο για τις επιδιώξεις ΝΑΤΟ/ ΗΠΑ στην περιοχή. Κάτι που έγινε άλλωστε ξεκάθαρο και από τα έργα που δρομολογούνται στην 110 Πτέρυγα Μάχης, τα οποία έρχονται να θέσουν σε ισχύ την πρόσφατη, μεγαλύτερης διάρκειας και ακόμα μεγαλύτερου στρατηγικού βάθους. 

Συμφωνία Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας (MDCA) με τις ΗΠΑ. 

Οι επενδύσεις για την αναβάθμιση της 110 Πτέρυγας μάχης, έρχονται να επισφραγίσουν την μετατροπή της Λάρισας σε ΝΑΤΟϊκό ορμητήριο το οποίο, κατά τα τελευταία χρόνια, έχει υπάρξει τόπος φιλοξενίας και ανεφοδιασμού πολεμικών αεροσκαφών (F35), μη επανδρωμένων κατασκοπευτικών (GlobalHawk), ιπτάμενων τάνκερ KC-135, πολεμικών αεροσκαφών (F15) , προκειμένου να πάρουν μέρος στις ασκήσεις του ΝΑΤΟ στη Μαύρη θάλασσα, αλλά και για τη στάθμευση μη επανδρωμένων κατασκοπευτικών (ΜQ -9REAPER) τα οποία πραγματοποιούν περιπολίες στο τρίγωνο Αφρική – Μέση Ανατολή – Μαύρη Θάλασσα. 

Την ίδια ώρα δυνάμεις των ΗΠΑ/ ΝΑΤΟ έχουν εγκατασταθεί σε Βόλο, Αγχίαλο και Στεφανοβίκειο, από το οποίο μάλιστα πριν λίγες ημέρες έφυγαν 12 πολεμικά ελικόπτερα των ΗΠΑ για να ενισχύσουν την αμερικάνικη στρατιωτική παρουσία στην Πολωνία. 

Καταλαβαίνουμε πολύ καλά πως δεν ήταν μόνο οι περιβόητες δηλώσεις που έθεταν το δίλημμα “συντάξεις ή πολεμικά αεροπλάνα”. Δεν ήταν μόνο η αύξηση της στρατιωτικής θητείας, οι χιλιάδες προσλήψεις στρατιωτικών την ίδια στιγμή που νοσοκομεία και σχολεία παραμένουν υποστελεχωμένα. Με την αύξηση της τιμής της ενέργειας, πολλών προϊόντων πρώτης ανάγκης αλλά και γενικά του κόστους ζωής να βρίσκεται ήδη στα ύψη πριν τον πόλεμο, οι νέες απότομες αυξήσεις ήρθαν να δώσουν το τελειωτικό χτύπημα σε εκατομμύρια ανθρώπους, την ίδια στιγμή που το ελληνικό εφοπλιστικό κεφάλαιο τρίβει τα χέρια του για την στροφή της Ελλάδας και της ΕΕ στο πανάκριβο αμερικάνικο lng. Η φτώχεια, η όξυνση των ανισοτήτων, ο μιλιταρισμός, η ολοένα και μεγαλύτερη εμπλοκή στις ιμπεριαλιστικές επιδιώξεις ΗΠΑ/ ΝΑΤΟ/ ΕΕ αποτελούν στρατηγική επιλογή του ντόπιου κεφαλαίου που μας προορίζει για φτηνό εργατικό δυναμικό σε καιρούς ειρήνης και σε “κρέας για κανόνια” σε περίπτωση που χρειαστεί. 

Απέναντι στην κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα που βιώνουμε, πρέπει να κατανοήσουμε πως οι εργαζόμενοι, οι φτωχοί και οι καταπιεσμένοι, δεν έχουμε τίποτα να χωρίσουμε και ο εχθρός μας, βρίσκεται στη δική μας γωνιά του πλανήτη, είναι μέσα στην Ελλάδα, μέσα στην Ε.Ε., μέσα στο ΝΑΤΟ. 

Μπλόκο στη συμμετοχή στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, στην μετατροπή τη χώρας σε μια απέραντη αμερικανονατϊκή βάση και κόμβο μεταφοράς ΝΑΤΟϊκών δυνάμεων στην ανατολική Ευρώπη, στις μπίζνες που στήνει το ελληνικό εφοπλιστικό κεφάλαιο για την μεταφορά αμερικάνικου υγροποιημένου φυσικού αερίου LNG. 

Μπλόκο στη συμμετοχή στους πολεμοκάπηλους άξονες με Ισραήλ και Αίγυπτο και στις πολεμικές συμφωνίες με ΗΠΑ και Γαλλία, στην ιμπεριαλιστική επέμβαση στο Σαχέλ και στη Σαουδική Αραβία, στην αποστολή πολεμικού υλικού ή και δυνάμεων στην Ουκρανία. 

Η ΤΑΞΙΚΗ ΚΑΙ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΝΑ ΓΙΝΕΙ Η ΑΜΜΟΣ ΣΤΑ ΓΡΑΝΑΖΙΑ ΤΩΝ ΠΟΛΕΜΙΚΩΝ ΜΗΧΑΝΩΝ 

ΟΙ ΛΑΟΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΑΝΑΓΚΗ ΑΠΟ ΠΡΟΣΤΑΤΕΣ 

ΚΑΜΙΑ ΕΜΠΛΟΚΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΣΤΟΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ/ ΕΞΩ ΟΙ ΒΑΣΕΙΣ 

ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΚΥΡΙΑΚΗ 13 ΜΑΡΤΗ ΣΤΙΣ 13.00 ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΤΑΧΥΔΡΟΜΕΙΟΥ ΣΤΗΝ ΛΑΡΙΣΑ 

Κατάληψη Παλιού Νεκροτομείου (Αλεξανδρούπολη) | Πέλοτο, στο δρόμο για την αναρχία και τον κομμουνισμό (Ξάνθη-Αλεξανδρούπολη) | αναρχική ομάδα “δυσήνιος ίππος” (Πάτρα) | Ταξική Αντεπίθεση, ομάδα αναρχικών και κομμουνιστών (Αθήνα, Θεσσαλονίκη) 

ΑΦΙΣΕΣ, ΕΜΦΥΛΟ, ΚΕΙΜΕΝΑ

Η 8Η ΜΑΡΤΗ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟΥΣ ΓΥΝΑΙΚΕΙΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ

Διασυλλογική ανακοίνωση και καλέσματα για την 8η Μάρτη. Μπορείς να την κατεβάσεις σε μορφή pdf από εδώ.

Η 8Η ΜΑΡΤΗ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟΥΣ ΓΥΝΑΙΚΕΙΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ

Οι ρίζες της 8η Μάρτη δε βρίσκονται σε μία απροσδιόριστη γιορτή αγάπης και θαυμασμού του «ωραίου φύλου», αλλά στους εργατικούς αγώνες γυναικών στις Η.Π.Α. στις αρχές του 20ου αιώνα. Μπορεί να μην έχουμε τρόπο να επιβεβαιώσουμε αν η αφορμή για να καθιερωθεί αυτή η ημέρα ήταν η απεργία των εργατριών ιματισμού το 1857 ή η διαδήλωση απεργών το 1908 στη Νέα Υόρκη, η μαχητική απεργία και «η εξέγερση των 20.000» τον χειμώνα του 1910 ή η φωτιά της TriangleWaist με τις κλειδωμένες εργάτριες μέσα και η απεργία των κλωστοϋφαντουργιών στο Λόρενς της Μασαχουσέτης το 1912. Το σίγουρο, όμως, είναι ότι έμπνευση για την καθιέρωση της 8η Μάρτη ως ημέρα μνήμης ήταν η μαχητικότητα των γυναικών για τη βελτίωση των συνθηκών ζωής τους, των ταπεινών εργατριών – ντόπιων και μεταναστριών – που μοχθούσαν καθημερινά στα εργοστάσια. Ήταν η θέληση των υποτιμημένων γυναικών να διεκδικήσουν όσα τούς ανήκουν, όσα τούς αξίζουν και όχι ένας ύμνος στους ρόλους της «τέλειας γυναίκας» αντικείμενο για την ηδονή των αντρών, της «ήσυχης κυρίας» που κάθεται στα αυγά της, της «καλής μάνας και νοικοκυράς» που δε βγαίνει από το σπίτι, της «υπάκουης εργαζόμενης» που υπηρετεί αφεντικά και πελάτες.

Είναι αυτή η μνήμη των γυναικείων εργατικών αγώνων που πρέπει να κρατήσουμε σήμερα ζωντανή κόντρα στην εμπορευματοποίηση και απονοηματοδότηση της ημέρας. Ο κόσμος της εργασίας, άλλωστε, συνεχίζει να δέχεται κατάφορη επίθεση, είτε μιλάμε για άμεση μείωση μισθού και έμμεση μέσω των αλλεπάλληλων κυμάτων ανατιμήσεων και ακρίβειας βασικών αγαθών, είτε για τη χειροτέρευση των συνθηκών εργασίας μας. Η επισφάλεια και η μαύρη εργασία αποτελεί τη ζοφερή πραγματικότητα για τις περισσότερες από εμάς, ειδικά για τις μετανάστριες, κάθε βδομάδα χάνουμε ανθρώπους της τάξης μας από τα ελλιπή μέτρα προστασίας (είτε υγειονομικά είτε ατομικής προστασίας) και την εντατικοποίηση της εργασίας μας, και η εκμετάλλευση των εργοδοτών με τις απλήρωτες υπερωρίες μας και τα ελαστικά ωράρια νομιμοποιήθηκε με το χυδαίο νομοσχέδιο Χατζηδάκη. Η δε καταπίεση στις γυναίκες εργαζόμενες είναι ακόμα μεγαλύτερη. Από τη μία το ποσοστό ανεργίας είναι σημαντικά υψηλότερο σε σχέση με το αντίστοιχο των αντρών, από την άλλη σαν γυναίκες εργαζόμενες είμαστε υπο-αμειβόμενες, ενώ ο μισθός μας μειώνεται κι άλλο έμμεσα με τα πάγια έξοδα της περιόδου μας και πιθανών φαρμάκων και εξετάσεων κατά την κύηση ή με σκοπό αυτής. Κι όλα αυτά τη στιγμή που το «νοικοκυριό» και η ανατροφή των παιδιών εξακολουθούν να παραμένουν σχεδόν αποκλειστικά γυναικεία υποχρέωση, πάντα απλήρωτη, σίγουρα όμως αναγκαία για τη λειτουργία της κοινωνίας.

Συμπληρωματικά, οι άδειες δεν ανταποκρίνονται στις πραγματικές μας ανάγκες. Ούτε για μια εργαζόμενη, ως προς τον κύκλο και τους πόνους του που συχνά μας διπλώνουν στα δύο, ούτε για την εργαζόμενη – μέλλουσα μητέρα, με την άδεια κύησης να μην ανταποκρίνεται στις ιδιαίτερες απαιτήσεις αυτής της περιόδου, ούτε για την εργαζόμενη πλέον μητέρα, από την άδεια λοχείας που θα μας αναγκάσει να επιστρέψουμε σχεδόν αμέσως στη δουλειά αφήνοντας ένα νεογέννητο στο σπίτι, μέχρι τις ανύπαρκτες γονικές άδειες, ακόμα και για τις μονογονεϊκές οικογένειες. Ακόμα και κατά τη διάρκεια της πανδημίας και των λοκντάουν, οι άδειες «ειδικού σκοπού» για τις εργαζόμενες μητέρες για την περίοδο που τα σχολεία ήταν κλειστά ίσχυαν μόνο για τους δύο πρώτους μήνες, ενώ μέχρι τώρα αναγκαζόμαστε να εργαζόμαστε ακόμα και στις περιπτώσεις που τα παιδιά μας νοσούν. Μάλιστα ορίστηκε περικοπή 50% (!) του μισθού μας για τις πρώτες 4 ημέρες άδειας «ειδικού σκοπού» που λαμβάνουμε.

Όλα αυτά υποβαθμίζονται ως υπερβολές και προβλήματα της «γυναικείας μας φύσης» και ταυτόχρονα προβάλλονται ως ένα αχρείαστο βάρος που υποχρεώνεται ο κάθε εργοδότης να «κουβαλήσει». Ενώ στην πραγματικότητα, είναι η καταπίεση και η παραγνώριση των αναγκών μας με βάση το κέρδος. Ο έλεγχος αυτός πάνω στις ζωές και στα σώματά μας είναι εμφανής από τα πιο μικρά καθημερινά πράγματα όταν μας ζητείται να συμπεριφερθούμε όπως «αρμόζει» στο φύλο μας: Να «συνεισφέρουμε» με λίγη φροντίδα, καλοσύνη, ευγένεια και πάντα υπάκουα όταν το απαιτούν οι συνθήκες. Αλλά πηγαίνει και ένα βήμα παραπέρα, όταν καλούμαστε να κοινοποιήσουμε τον οικογενειακό μας προγραμματισμό με τον κίνδυνο η απάντησή μας να μάς οδηγήσει στην ανεργία. Με απλά λόγια, όσες γυναίκες επιθυμούμε να γίνουμε μητέρες είτε μάς απολύουν, είτε δεν μάς προσλαμβάνουν. Κι εάν τελικά «καταφέρουμε» να διατηρήσουμε την εργασία μας, ερχόμαστε αντιμέτωπες με τα ανύπαρκτα μέτρα υποστήριξής τους.

Οι έμφυλες διακρίσεις που βιώνουμε ως γυναίκες, όμως, δεν περιορίζονται μόνο στο εργασιακό κομμάτι, αλλά ακουμπούν όλες τις πτυχές της ζωής μας. Ξεκινούν από την έμφυλη ταυτότητά μας ως τέτοια, και άρα αφορούν την ίδια μας την ύπαρξη. Είναι η θεσμική καταπίεση, από το κράτος, την εκκλησία και μια μεγάλη μερίδα συντηρητικών επιστημόνων και «ειδικών», που προσπαθεί να ελέγξει κάθε πτυχή της γυναικείας ζωής, σεξουαλικότητας και αυτοδιάθεσης. Τον τελευταίο καιρό μόνο, έχουμε δει αντιεπιστημονικές ασυναρτησίες περί προγεννητικού ελέγχου μέσα σε σχολεία, συνέδρια που μας καλούσαν να σώσουμε τη χώρα από την υπογονιμότητα, αφού πρώτα όριζαν τις εργαζόμενες γυναίκες ως υπαίτιες αυτής, και σκοταδιστικές εκστρατείες κατά των εκτρώσεων υποκινούμενες από εκκλησία και συντηρητικούς φορείς. Είναι η όξυνση της έμφυλης βίας και η θέαση της γυναίκας ως ιδιοκτησίας της οικογένειάς της, του πατέρα, του αδερφού ή του άντρα της.

Κόντρα στο δυτικό αφήγημα ότι οι γυναίκες δεν έχουμε πια λόγο να μιλάμε για πατριαρχία, καθώς τα κράτη και η Ε.Ε. φροντίζουν δήθεν να λαμβάνουν μέτρα για την ενίσχυση της θέση της γυναίκα, στην πραγματικότητα αυτά απευθύνονται σε ένα μικρό ποσοστό από εμάς και οι 20 γυναικοκτονίες του τελευταίου καιρού, οι βιασμοί που έγιναν γνωστοί και αυτοί που δεν έγιναν, τα καθημερινά περιστατικά κακοποιήσεων και εκδικητικής πορνογραφίας, επιβεβαιώνουν ακριβώς το αντίθετο. Από τις καταγγελίες έμφυλης βίας στον χώρο του αθλητισμού και του θεάτρου και τη διάδοση του metoo που ενθάρρυνε την κοινοποίηση ανάλογων βιωμάτων, δημιουργώντας ένα πρώτο άτυπο δίκτυο καταγγελιών και αλληλοϋποστήριξης έστω κι αν βασίστηκε στη σφαίρα του διαδικτύου, ξεκίνησε να μπαίνει από πολλές γυναίκες ο όρος «πατριαρχία» κεντρικά, καταδεικνύοντας τις κανιβαλικές της διαστάσεις. Αν και ελπιδοφόρο, θα πρέπει σιγά-σιγά να σπάσουμε τη σφαίρα του προσωπικού. Κόντρα στην προσπάθεια για αφομοίωση των αντιδράσεών μας από την κυριαρχία, να ριζοσπαστικοποίησουμε τον αγώνα μας ενάντια στην πατριαρχία συνδέοντάς τον με τον συνολικό αγώνα ενάντια στον κόσμο της εξουσίας, στο κράτος, το κεφάλαιο και το ξεπέρασμά τους.

Κι ενώ σε αυτή τη λογική τα αντανακλαστικά της κοινωνίας σταδιακά οξύνονται, όπως πρόσφατα έδειξαν και οι αυθόρμητες πορείες της Θεσσαλονίκης με την ξεκάθαρη στοχοποίηση των βιαστών της Γεωργίας, ο κυρίαρχος λόγος και οι μηχανισμοί του συνεχίζουν να συγκαλύπτουν τον κάθε λογής κανίβαλο: Τα καθεστωτικά μέσα εξακολουθούν να ξεπλένουν τους κακοποιητές, βαφτίζοντας τους γυναικοκτόνους «θολωμένους από τη ζήλεια», τους βιαστές «ωραία παιδιά, που δεν έχουν ανάγκη», τους ομαδικούς βιασμούς «ροζ πάρτυ» και δίνοντας άπλετο χρόνο στον κάθε Μπαλάσκα και στις συμβουλές του για το πώς να πάρουν πίσω τη ζωή τους οι επίδοξοι γυναικοκτόνοι. Απέναντι στην αδιαφορία για τις καταγγελίες ενδοοικογενειακής, έμφυλης βίας και την παρακώληση διαδικασιών από τους μπάτσους, το στίγμα και την ψυχοφθόρα δικαστική διαδικασία αλλά και τη συγκάλυψη που προσφέρουν οι δικαστικές αρχές, περιστατικά όπως η βοήθεια μιας άγνωστης σερβιτόρας σε θύμα τράφικινγκ στην Ηλιούπολη τον περασμένο χρόνο, αλλά και η δική μας μικρή καθημερινή εμπειρία, μάς δείχνουν ότι πέραν της άμεσης δράσης, μπορούμε και πρέπει να βασιστούμε η μία στην άλλη.

Οι ταυτότητες που έχουμε είναι πολλές: Γυναίκα, εργαζόμενη, φοιτήτρια, νέα, άνεργη, μετανάστρια, κρατούμενη, ΑΜΕΑ, μητέρα. Και αντίστοιχες είναι οι καταπιέσεις που δεχόμαστε. Θα πρέπει να δούμε αυτές τις καταπιέσεις και ξέχωρα και ως σύνολο. Αν μια γυναίκα εργαζόμενη βιώνει την έμφυλη διάκριση και βία, οι γυναίκες που έχουν εκδιωχθεί στο περιθώριο της κοινωνίας είναι ακόμα πιο εκτεθειμένες απέναντι στη βία στο σώμα και τη ζωή τους. Οι μετανάστριες, που η ζωή τους θεωρείται λαθραία, οι έγκλειστες, που θεωρούνται περιττές και οι ΑΜΕΑ δεν έχουν δικαίωμα να μιλάνε για αυτοδιάθεση. Αναγνωρίζοντας τις πολλαπλές εκφάνσεις της πατριαρχίας που αλληλοεπιδρούν εντός ενός συστήματος που βασίζεται στις εξουσιαστικές σχέσεις και ιεραρχεί το κέρδος πάνω από τις ζωές μας, κατανοούμε ότι η γυναικεία χειραφέτηση μπορεί να επέλθει μόνο μέσω του συνολικού κοινωνικού μετασχηματισμού. Ο αντι-πατριαρχικός αγώνας πρέπει να είναι ένας αγώνας που αφορά τη διάλυση των έμφυλων διακρίσεων και ταυτόχρονα να πάει και χέρι χέρι με τον αγώνα ενάντια στο σύστημα που τις θρέφει και θρέφεται μέσω αυτών. Να συμπεριλάβουμε τον αγώνα ενάντια στην πατριαρχία στον συνολικό αγώνα ενάντια σε κράτος και κεφάλαιο. Να οργανωθούμε στους χώρους εργασίας μας και σε κάθε κοινωνικό πεδίο ενάντια στην εργασιακή εκμετάλλευση και τις έμφυλες και ταξικές διακρίσεις. Να μπούμε στα σωματεία μας και να θέσουμε ως προτεραιότητα και τις δικές μας ανάγκες ως γυναίκες και εργαζόμενες. Να διεκδικήσουμε τη ζωή μας κόντρα στη συνολική υποβάθμιση της ποιότητάς της. Να στήσουμε τα δικά μας δίκτυα αλληλεγγύης και δομές αλληλοβοήθειας ενάντια στην έμφυλη βία και όσους τη συγκαλύπτουν. Να βρεθούμε στους δρόμους του αγώνα για την ταξική απελευθέρωση και τη γυναικεία χειραφέτηση.

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑΣ

ΕΝΕΡΓΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΚΑΙ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗ ΣΤΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ

ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΕΜΦΥΛΗ ΒΙΑ, ΠΟΤΕ ΚΑΜΙΑ ΜΟΝΗ

ΑΝΤΙ-ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΟΣ, ΑΝΤΙ-ΚΡΑΤΙΚΟΣ, ΑΝΤΙ-ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΙΣΟΤΗΤΑΣ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

ΚΑΛΕΣΜΑΤΑ ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ 8 ΜΑΡΤΗ:
ΑΘΗΝΑ: ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΤΙΣ ΑΠΕΡΓΙΑΚΕΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ, 13:00, ΠΛ. ΚΛΑΥΘΜΩΝΟΣ ΚΑΙ ΠΟΡΕΙΑ ΣΤΙΣ 18:00, ΠΛ.ΚΛΑΥΘΜΩΝΟΣ
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: 19:00, ΑΓΑΛΜΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ
ΠΑΤΡΑ: 18:00, ΠΛ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗ: 19:00, ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ

Κατάληψη Παλιού Νεκροτομείου (Αλεξ/πολη) | Πέλοτο, στον δρόμο για την αναρχία και τον κουμμουνισμό (Ξάνθη, Αλεξ/πολη) | Αναρχική ομάδα «δυσήνιος ίππος» (Πάτρα)| Ταξική Αντεπίθεση, ομάδα αναρχικών & κομμουνιστ(ρι)ων (Αθήνα, Θεσσ/νίκη)

ΑΦΙΣΕΣ, ΔΙΕΘΝΙΣΜΟΣ, ΚΕΙΜΕΝΑ

ΚΟΙΝΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΚΑΙ ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΕ ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΗΣΗ ΣΤΗΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ 5 ΜΑΡΤΗ ΣΤΙΣ 12 ΣΤΟ ΠΑΡΚΟ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑΣ

Κοινή αντιπολεμική ανακοίνωση των συλλογικοτήτων: Κατάληψη Παλιού Νεκροτομείου (Αλεξανδρούπολη), Πέλοτο (Ξάνθη-Αλεξανδρούπολη), αναρχική ομάδα “δυσήνιος ίππος” (Πάτρα), Ταξική Αντεπίθεση, ομάδα αναρχικών και κομμουνιστών (Αθήνα, Θεσσαλονίκη) και κάλεσμα σε αντιπολεμική πορεία στην Αλεξανδρούπολη το Σάββατο 5 Μάρτη. Μπορείς να κατεβάσεις την ανακοίνωση σε μορφή pdf από εδώ.

Τα ξημερώματα της Πέμπτης 24/2/22 το Ρωσικό κράτος εισβάλει στρατιωτικά στην Ουκρανία ύστερα από διάγγελμα του Ρώσου προέδρου, Βλαντιμίρ Πούτιν. Λίγα 24ωρα πριν, η Ρωσία είχε αναγνωρίσει την ανεξαρτησία των περιοχών που αυτονομήθηκαν από την Ουκρανία, του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ, με πρόφαση πως σκοπεύει να υπερασπιστεί τους ρωσσόφωνους κατοίκους των περιοχών αυτών από τις επιθετικές ενέργειες του ουκρανικού κράτους. Παρόλα αυτά, η στρατιωτική εισβολή των Ρώσων εκτείνεται στο σύνολο της χώρας.

Η κλιμακούμενη ένταση των εχθροπραξιών από πλευράς της Ρωσίας, η μεταφορά στρατιωτικών δυνάμεων και πολεμικού εξοπλισμού από δυνάμεις του ΝΑΤΟ και της ΕΕ στην περιοχή και τα έκτακτα και θηριώδη εξοπλιστικά προγράμματα που αναγγέλλουν οι ίδιες χώρες, διαμορφώνουν σκηνικό γενικευμένου Ιμπεριαλιστικού Πολέμου, τα επόμενα επεισόδια του οποίου, έρχονται όλο και πιο κοντά χρονικά. Ένας πόλεμος που γίνεται για την κατάκτηση αγορών, πλουτοπαραγωγικών πηγών και σφαιρών επιρροής, ένα πόλεμος που είναι άδικος και από τις δύο πλευρές και καμιά έκβαση του δεν μπορεί να εκπληρώσει το δίκιο των λαών της περιοχής.

Ποιοι τελικά συγκρούονται στην Ουκρανία;

Από τη μια, το καθεστώς του Κιέβου αποτελεί το οπλισμένο χέρι του ευρωατλαντικού ιμπεριαλισμού στον ανταγωνισμό του με τη Ρωσία και αναπόσπαστο κομμάτι της προσπάθειας περικύκλωσής της. Στην ουσία γι αυτόν ακριβώς το σκοπό συγκροτήθηκε ως συστατικό στοιχείο των ιμπεριαλιστικών επιδιώξεων της ΕΕ και των ΗΠΑ το 2014, με το φασιστικό πραξικόπημα του Μαϊντάν, και μια τέτοια πολιτική υλοποίησε τα επόμενα χρόνια προχωρώντας σε μαζικές εκκαθαρίσεις ρωσόφωνων πληθυσμών στην Α. Ουκρανία και επιχειρώντας να μπει στο ΝΑΤΟ. Και από την άλλη η Ρωσία, μια αδυσώπητη ιμπεριαλιστική μηχανή, που φιλοδοξεί εισβάλλοντας στην Ουκρανία και διευρύνοντας την ζώνη επιρροής της, να γίνει αυτό που ήταν ο ιστορικός της πρόγονος, η Τσαρική Ρωσία: παγκόσμια υπερδύναμη και μια απέραντη φυλακή των λαών.

Ποια τα πραγματικά αίτια αυτού του πολέμου;

Tα οικονομικά επίδικα αυτής της σύγκρουσης επικεντρώνονται στο ζήτημα ενεργειακής εξάρτησης της ΕΕ από την Ρωσία (βλέπε Νordstream 2) και τους πλουτοπαραγωγικούς πόρους της Ουκρανίας (η οποία αποτελεί σιτοβολώνα της Ευρώπης). Ενώ παράλληλα η γεωγραφική της θέση την καθιστά κομβικό γεωπολιτικό παράγοντα όσον αφορά την Μαύρη Θάλασσα και την θωράκιση της Ρωσίας από δυτικές εισβολές χρησιμοποιώντας την χώρα ως μια ουδέτερη “ζώνη” ασφαλείας

Οι ΗΠΑ επιχειρούν μέσω του ΝΑΤΟ να περικυκλώσουν τη Ρωσία και την Κίνα, ως αναδυόμενες ηγεμονικές υπερδυνάμεις, και να αναχαιτίσουν την περαιτέρω ισχυροποίηση τους. Στο σήμερα, επιχειρούν να αποκλείσουν τη Ρωσία ως τον κύριο πάροχο ενέργειας προς την Ευρώπη, ασκώντας οικονομική πίεση με κυρώσεις ώστε να ισχυροποιηθεί η αμερικάνικη αγορά του υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG). Αναπτύσσουν δυνάμεις στην Ανατολική Ευρώπη και την Νοτιοανατολική Ασία που συγκεντρώνουν το γεωπολιτικό ενδιαφέρον έχοντας συνάψει και τις πιο πρόσφατες στρατιωτικές συμμαχίες με την Αυστραλία και το Ηνωμένο Βασίλειο. Κομβικό ρόλο σε αυτή την ανοδική πορεία της Ρωσίας, και την ανακατανομή ισχύος που απειλεί τις ΗΠΑ, έρχεται να παίξει και η ζώνη της Αρκτικής όπου σύμφωνα με εκτιμήσεις των πολυεθνικών επιχειρήσεων, κολοσσών της ενέργειας, φαίνεται να βρίσκεται περίπου το 35% των διεθνών αποθεμάτων υδρογονανθράκων. Με το λιώσιμο των πάγων, λόγω της οικολογικής καταστροφής που προκαλεί η καπιταλιστική ανάπτυξη, ανοίγει νέος ενεργειακός/εμπορικός δρόμος στον Αρκτικό κύκλο με τη Ρωσία να κατέχει κατά πολύ την μεγαλύτερη ακτογραμμή.

Από την άλλη πλευρά η Ρωσία, έχοντας συνάψει παράλληλα πολύπλευρη συμφωνία με την Κίνα, επιχειρεί να αυξήσει το εκτόπισμα της και μέσω της ενοποίησης με πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες υψηλής γεωπολιτικής σημασίας, όπως έκανε και με την προσάρτηση της Κριμαίας το 2014 και σήμερα με την πλήρη κατάληψη της Ουκρανίας. Ταυτόχρονα, προσπαθεί να απαντήσει στην στρατιωτική περικύκλωση που υφίσταται από το ΝΑΤΟ, κόντρα στις βλέψεις της Δύσης για την ένταξη της Ουκρανίας στον οργανισμό, επιβάλλοντας τους δικούς της σχεδιασμούς για την γεωπολιτική της κυριαρχία.

Αυτή η κατεύθυνση αποτυπώνεται, άλλωστε, με τα αιτήματα της Ρωσίας για αποστρατιωτικοποίηση της Ουκρανίας αλλά και απόρριψης κάθε ενδεχόμενης ένταξης της στην βορειοατλαντική συμμαχία. Ταυτόχρονα, στο εσωτερικό της χώρας, η καταστολή της ρωσικής κυβέρνησης συνεχίζεται, με εκατοντάδες συλλήψεις στις αντιπολεμικές διαδηλώσεις που ξέσπασαν σήμερα σε πολλές ρωσικές πόλεις.

Σε κάθε περίπτωση, οι λαοί δεν έχουν ανάγκη από προστάτες. Όπως η ιστορία της ταξικής πάλης έχει – συχνά με πολύ οδυνηρό τρόπο- καταδείξει, και το παράδειγμα της Ουκρανίας το επιβεβαιώνει απόλυτα, η πρόσδεση στο άρμα του ενός ή του άλλου ιμπεριαλισμού, το μόνο που μπορεί να φέρει για την κοινωνική βάση είναι πολέμους και καταστροφές. Παρά τις τρομακτικά δύσκολες συνθήκες που αντιμετωπίζουν αυτή τη στιγμή οι λαοί της Ουκρανίας, μοναδικός όρος για να αντισταθούν και να διεκδικήσουν το δίκιο τους απέναντι στη μέγγενη του πολέμου, των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και των εθνικισμών που απειλούν να τους συνθλίψουν, είναι η αυτοτελής διεθνιστική, πολιτική και ταξική οργάνωση και πάλη.

Η ελληνική εμπλοκή στον πόλεμο στην Ουκρανία

Η ελληνική αστική τάξη, προσδεμένη πλήρως στο άρμα των ΗΠΑ/ΝΑΤΟ, έχει ενεργό ρόλο στην αντιπαράθεση των δύο πόλων. Επιδιώκει να αναδειχθεί ηγέτιδα δύναμη της συμμαχίας στα Βαλκάνια έχοντας μετατρέψει τον ελλαδικό χώρο σε μια απέραντη ΝΑΤΟϊκή βάση. Αλεξανδρούπολη, Άραξος, Σκύρος, Λάρισα, Βόλος, Σούδα, Ανδραβίδα είναι λίγα από τα σημεία που το ελληνικό κράτος φιλοξενεί ΝΑΤΟϊκά στρατεύματα.

Όπως δήλωσε, και ο στενός συνεργάτης του Μπάιντεν, Μ.Κάρπεντερ, τόσο το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης, όσο και η βάση στην Σούδα, είναι πιθανό να συμμετέχουν στην πολεμική εμπλοκή. Συγκεκριμένα, το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τη μεταφορά ανθρώπινου δυναμικού και πολεμικού εξοπλισμού, κάτι που ήδη έχει συμβεί τους τελευταίους μήνες με την μεταφορά χιλιάδων Αμερικάνων πεζοναυτών για την πραγματοποίηση ασκήσεων στην ανατολική Ευρώπη που όξυναν το ήδη τεταμένο κλίμα στην περιοχή. Ταυτόχρονα τα πρώτα φορτία πολεμικού υλικού έφτασαν στην Πολωνία, μεταφέροντας πυρομαχικά, τυφέκια τύπου Καλάσνικοφ και εκτοξευτές, ενώ είναι υπό συζήτηση και η αποστολή επανδρωμένων πολεμικών αεροσκαφών.

Η ενεργή συμμετοχή του ελληνικού κράτους σε έναν ακόμα πόλεμο, όπως συνέβη με την εμπλοκή του στον πόλεμο στη Συρία μέσω της βάσης στην Σούδα, με την πρόσφατη αποστολή δυνάμεων στην Σαουδική Αραβία αλλά και με την συμφωνία για στήριξη της ιμπεριαλιστικής επέμβασης της Γαλλίας στις χώρες του Σαχέλ, σημαίνει συνενοχή στο αιματοκύλισμα των λαών για τα γεωπολιτικά «παιχνίδια» των σύγχρονων αυτοκρατοριών και τα συμφέροντα των ντόπιων καπιταλιστών αλλά και ξένων μονοπωλίων κάτι που μεταφράζεται στην μετατροπή των περιοχών μας σε στόχο.

Συγκεκριμένα, για την πόλη της Αλεξανδρούπολης, βλέπουμε πλέον να διαψεύδεται στην πράξη το αφήγημα για την δήθεν ασφάλεια που θα εξασφάλιζε στην περιοχή η μόνιμη παρουσία της πολεμικής μηχανής του ΝΑΤΟ. Η δημιουργία βάσης, το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης για την μεταφορά νατοϊκών στρατευμάτων, η αγορά των λιμανιών της Καβάλας και της Αλεξανδρούπολης από κοινοπραξίες που συμμετέχουν κεφάλαια από τις ΗΠΑ, η δημιουργία εγκαταστάσεων αποθήκευσης υγροποιημένου φυσικού αερίου lng και η συνεχώς αυξανόμενη στρατιωτικοποίηση, μετατρέπει την πόλη σε σημαντικό στόχο, φέρνει την βαρβαρότητα του πολέμου ακόμα πιο κοντά στους κατοίκους της.

Μπροστά σε μία νέα περίοδο στρατιωτικοποίησης στα μετόπισθεν και πολέμων που έρχονται όλο και πιο κοντά

Δεν ήταν μόνο οι περιβόητες δηλώσεις που έθεταν το δίλημμα “συντάξεις ή πολεμικά αεροπλάνα”. Δεν ήταν μόνο η αύξηση της στρατιωτικής θητείας, οι χιλιάδες προσλήψεις στρατιωτικών την ίδια στιγμή που νοσοκομεία και σχολεία παραμένουν υποστελεχωμένα. Με την αύξηση της τιμής της ενέργειας, πολλών προϊόντων πρώτης ανάγκης αλλά και γενικά του κόστους ζωής να βρίσκεται ήδη στα ύψη πριν τον πόλεμο, οι νέες απότομες αυξήσεις ήρθαν να δώσουν το τελειωτικό χτύπημα σε εκατομμύρια ανθρώπους, την ίδια στιγμή που το ελληνικό εφοπλιστικό κεφάλαιο τρίβει τα χέρια του για την στροφή της Ελλάδας και της ΕΕ στο πανάκριβο αμερικάνικο lng.

Η φτώχεια, η όξυνση των ανισοτήτων, ο μιλιταρισμός, η ολοένα και μεγαλύτερη εμπλοκή στις ιμπεριαλιστικές επιδιώξεις ΗΠΑ/ ΝΑΤΟ/ ΕΕ αποτελούν στρατηγική επιλογή του ντόπιου κεφαλαίου που μας προορίζει για φτηνό εργατικό δυναμικό σε καιρούς ειρήνης και σε “κρέας για κανόνια” σε περίπτωση που χρειαστεί.

Πρέπει να κατανοήσουμε πως οι εργαζόμενοι, οι φτωχοί και οι καταπιεσμένοι, δεν έχουμε τίποτα να χωρίσουμε και ο εχθρός μας, βρίσκεται στη δική μας γωνιά του πλανήτη, είναι μέσα στην Ελλάδα, μέσα στην Ε.Ε., μέσα στο ΝΑΤΟ.

Είναι καθήκον μας να χτίσουμε ένα ταξικό και διεθνιστικό, πλατύ και μαχητικό αντιπολεμικό κίνημα που σε κοινούς βηματισμούς με τους λαούς της περιοχής θα βάλει φρένο στην πολεμική προετοιμασία που συντελείται, που θα αναμετρηθεί με τον φασισμό, τον εθνικισμό και τον μιλιταρισμό στα μετόπισθεν, που θα ακυρώσει την μετατροπή του ελλαδικού χώρου σε ΝΑΤΟϊκο ορμητήριο.

Για το εγχώριο κοινωνικό και ταξικό κίνημα, αυτό πρακτικά σημαίνει, εκτός από την απαραίτητη επαφή και τον συντονισμό αντιπολεμικών δράσεων με τα κινήματα σε άλλες χώρες, σύγκρουση με τις βασικές στρατηγικές του ελληνικού κράτους. Με τις στρατηγικές εκείνες δηλαδή που εμπλέκουν ενεργά την Ελλάδα στον πόλεμο και απειλούν ταυτόχρονα να μετατρέψουν την πολυεθνική εργατική τάξη σε κρέας για τα κανόνια των διασταυρούμενων πυρών των ιμπεριαλιστών.

Μπλόκο στη συμμετοχή στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, στην μετατροπή τη χώρας σε μια απέραντη αμερικανονατϊκή βάση και κόμβο μεταφοράς ΝΑΤΟϊκών δυνάμεων στην ανατολική Ευρώπη, στις μπίζνες που στήνει το ελληνικό εφοπλιστικό κεφάλαιο για την μεταφορά αμερικάνικου υγροποιημένου φυσικού αερίου LNG.

Μπλόκο στη συμμετοχή στους πολεμοκάπηλους άξονες με Ισραήλ και Αίγυπτο και στις πολεμικές συμφωνίες με ΗΠΑ και Γαλλία, στην ιμπεριαλιστική επέμβαση στο Σαχέλ και στη Σαουδική Αραβία, στην αποστολή πολεμικού υλικού ή και δυνάμεων στην Ουκρανία.

Η ΤΑΞΙΚΗ ΚΑΙ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΝΑ ΓΙΝΕΙ Η ΑΜΜΟΣ ΣΤΑ ΓΡΑΝΑΖΙΑ ΤΩΝ ΠΟΛΕΜΙΚΩΝ ΜΗΧΑΝΩΝ

ΟΙ ΛΑΟΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΑΝΑΓΚΗ ΑΠΟ ΠΡΟΣΤΑΤΕΣ

ΚΑΜΙΑ ΕΜΠΛΟΚΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΣΤΟΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ/ ΕΞΩ ΟΙ ΒΑΣΕΙΣ

Κατάληψη Παλιού Νεκροτομείου (Αλεξανδρούπολη) | Πέλοτο, στο δρόμο για την αναρχία και τον κομμουνισμό (Ξάνθη-Αλεξανδρούπολη) | αναρχική ομάδα “δυσήνιος ίππος” (Πάτρα) | Ταξική Αντεπίθεση, ομάδα αναρχικών και κομμουνιστών (Αθήνα, Θεσσαλονίκη)

ΔΡΑΣΕΙΣ, ΚΕΙΜΕΝΑ, Κοινωνικος Κανιβαλισμος, Πολιτικές Θέσεις - Παρεμβάσεις

ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΕ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑ LIDL ΞΑΝΘΗΣ

Την Παρασκευή 25/2 πραγματοποιήθηκε παρέμβαση στο κατάστημα LIDL Ξάνθης με αφορμή το περιστατικό που σημειώθηκε σε κατάστημα της Αθήνας, στο Ίλιον, το Σάββατο 12 Φλεβάρη, όπου 70χρονη πιάστηκε να κλέβει τρόφιμα αξίας 30€ και οι υπεύθυνοι του καταστήματος προχώρησαν σε μήνυση. Μπορείς να κατεβάσεις την ανακοίνωση σε μορφή pdf από εδώ.

Φτώχια, ακρίβεια, κανιβαλισμός – αυτό είναι το κράτος και ο καπιταλισμός.

Το Σάββατο 12 Φλεβάρη 70χρονη πιάστηκε να κλέβει τρόφιμα αξίας 30€ από κατάστημα supermarket της εταιρίας LIDL στο Ίλιον. Οι υπεύθυνοι του καταστήματος, παρά τις εκκλήσεις των πελατών που προθυμοποιήθηκαν να πληρώσουν το αντίτιμο των προϊόντων, παρέμειναν ανένδοτοι κάνοντας της μήνυση. Οι έντονες αντιδράσεις έκαναν την εταιρία να τα «μαζέψει», ενώ δεν έλλειψε η ανακοίνωση με τις γνωστές φανφάρες περί κοινωνικής ευαισθησίας που έχουν οι συγκεκριμένες αλυσίδες. Την παρτίδα ήρθε να «σώσει» ο Σκλαβενίτης, προσπαθώντας να αντλήσει υπεραξία απ’ το γεγονός, η ίδια εταιρία που στην έξαρση της πανδημίας είχε επιβάλλει εξαντλητικά ωράρια και απάνθρωπες συνθήκες εργασίας στους εργαζομένους της.

Αυτό είναι ένα στιγμιότυπο από το ζοφερό μέλλον που μας ετοιμάζουν. Το κόστος διαβίωσης για την κοινωνική βάση γίνεται όλο και πιο δυσβάσταχτο, ενώ η πρόσβαση σε κοινωνικά αγαθά θεωρείται πολυτέλεια. Την ώρα που το κράτος σπέρνει θάνατο και τρομοκρατία, οι από τα κάτω αυτής της κοινωνίας, οφείλουμε να προτάξουμε την ζωή και την αλληλεγγύη. Απέναντι στον κοινωνικό κανιβαλισμό και την περεταίρω υποτίμηση των ζωών μας, να στήσουμε τις δικές μας δομές σε κάθε γειτονιά, σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε σημείο που συναντιόμαστε, να επικοινωνήσουμε τα κοινά μας προβλήματα, να σταθούμε μαζί πάνω στην αρχή της αλληλοβοήθειας. Να στήσουμε αναχώματα στην καπιταλιστική αναδιάρθρωση διεκδικώντας αξιοπρεπείς όρους ζωής.

 ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΟΝΟΣ/ΚΑΜΙΑ ΜΟΝΗ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΩΝ

ΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ – ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ

ΚΑΛΕΣΜΑΤΑ ΣΕ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΑΥΞΗΜΕΝΟ ΚΟΣΤΟΣ ΖΩΗΣ – ΑΚΡΙΒΕΙΑ, ΑΝΑΤΙΜΗΣΕΙΣ ΚΑΙ «ΧΑΡΑΤΣΙΑ»: ΓΙΑ ΕΜΑΣ Ο ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΣ, ΓΙΑ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ Η ΚΕΡΔΟΦΟΡΙΑ..

ΑΦΙΣΕΣ, Διεθνισμός, ΔΙΕΘΝΙΣΜΟΣ, ΚΕΙΜΕΝΑ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗ ΡΩΣΙΚΗ ΕΙΣΒΟΛΗ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ

Ανακοίνωση για τη στρατιωτική εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία την Πέμπτη 24/2/22 και κάλεσμα αντιπολεμική συγκέντρωση. Μπορείς να κατεβάσεις την ανακοίνωση σε μορφή pdf από εδώ.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗ ΡΩΣΙΚΗ ΕΙΣΒΟΛΗ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ

“Στους νικημένους, ο φτωχός λαός πέθαινε από την πείνα.
Στους νικητές, ο φτωχός λαός πέθαινε το ίδιο”.
Μπέρτολτ Μπρεχτ, Γερμανικό Εγχειρίδιο Πολέμου

Τα ξημερώματα της Πέμπτης 24/2/22 το Ρωσικό κράτος εισβάλει στρατιωτικά στην Ουκρανία ύστερα από διάγγελμα του Ρώσου προέδρου, Βλαντιμίρ Πούτιν. Λίγα 24ωρα πριν, η Ρωσία είχε αναγνωρίσει την ανεξαρτησία των περιοχών που αυτονομήθηκαν από την Ουκρανία, του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ, με πρόφαση πως σκοπεύει να υπερασπιστεί τους ρωσσόφωνους κατοίκους των περιοχών αυτών από τις επιθετικές ενέργειες του ουκρανικού στρατού. Η εμφυλιακή κατάσταση που μαίνεται στην Ουκρανία μεταξύ φιλοδυτικής κυβέρνησης και αυτονομιστών είχε οξυνθεί ξανά το τελευταίο διάστημα, με συγκρούσεις σε όλο το μήκος της λεγόμενης «γραμμής επαφής». Παρόλα αυτά, η στρατιωτική εισβολή των Ρώσων εκτείνεται στο σύνολο της χώρας. Mε σημεία εισόδου την Ρωσία, την προσαρτημένη Κριμαία και την σύμμαχο της Ρωσίας Λευκορωσία, γίνονται επιχειρήσεις σε όλη την ουκρανική επικράτεια.

Η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία αποτελεί μια προσπάθεια εκτόνωσης της κλιμακούμενης έντασης των διακρατικών ανταγωνισμών των δύο κύριων σχηματισμών ΗΠΑ/Ε.Ε.-Ρωσία/Κίνα που αφορά τον έλεγχο των ενεργειακών πηγών, των εμπορικών και ενεργειακών οδών και την πρωτοκαθεδρία στην παγκόσμια κυριαρχία. Στην περιοχή της Ουκρανίας, συγκεκριμένα, βρίσκονται σημαντικά υπεράκτια κοιτάσματα φυσικού αερίου και διέρχεται το 50% του ρωσικού αερίου προς την Ευρώπη.

Οι ΗΠΑ επιχειρούν μέσω του ΝΑΤΟ να περικυκλώσουν τη Ρωσία και την Κίνα, ως αναδυόμενες ηγεμονικές υπερδυνάμεις, και να αναχαιτίσουν την περαιτέρω ισχυροποίηση τους. Στο σήμερα, επιχειρούν να αποκλείσουν τη Ρωσία ως τον κύριο πάροχο ενέργειας προς την Ευρώπη, ασκώντας οικονομική πίεση με κυρώσεις ώστε να ισχυροποιηθεί η αμερικάνικη αγορά του υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG). Αναπτύσσουν δυνάμεις στην Ανατολική Ευρώπη και την Νοτιοανατολική Ασία που συγκεντρώνουν το γεωπολιτικό ενδιαφέρον έχοντας συνάψει και τις πιο πρόσφατες στρατιωτικές συμμαχίες με την Αυστραλία και το Ηνωμένο Βασίλειο. Κομβικό ρόλο σε αυτή την ανοδική πορεία της Ρωσίας, και την ανακατανομή ισχύος που απειλεί τις ΗΠΑ, έρχεται να παίξει και η ζώνη της Αρκτικής όπου σύμφωνα με εκτιμήσεις των πολυεθνικών επιχειρήσεων, κολοσσών της ενέργειας, φαίνεται να βρίσκεται περίπου το 35% των διεθνών αποθεμάτων υδρογονανθράκων. Με το λιώσιμο των πάγων, λόγω της οικολογικής καταστροφής που προκαλεί η καπιταλιστική ανάπτυξη, ανοίγει νέος ενεργειακός/εμπορικός δρόμος στον Αρκτικό κύκλο με τη Ρωσία να κατέχει κατά πολύ την μεγαλύτερη ακτογραμμή.

Από την άλλη πλευρά η Ρωσία, έχοντας συνάψει παράλληλα πολύπλευρη συμφωνία με την Κίνα, επιχειρεί να αυξήσει το εκτόπισμα της και μέσω της ενοποίησης με πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες υψηλής γεωπολιτικής σημασίας, όπως έκανε και με την προσάρτηση της Κριμαίας το 2014 και σήμερα με την πλήρη κατάληψη της Ουκρανίας. Ταυτόχρονα, προσπαθεί να απαντήσει στην στρατιωτική περικύκλωση που υφίσταται από το ΝΑΤΟ, κόντρα στις βλέψεις της Δύσης για την ένταξη της Ουκρανίας στον οργανισμό, επιβάλλοντας τους δικούς της σχεδιασμούς για την γεωπολιτική της κυριαρχία. Αυτή η κατεύθυνση αποτυπώνεται, άλλωστε, με τα αιτήματα της Ρωσίας για αποστρατιωτικοποίηση της Ουκρανίας αλλά και απόρριψης κάθε ενδεχόμενης ένταξης της στην βορειοατλαντική συμμαχία. Ταυτόχρονα, στο εσωτερικό της χώρας, η καταστολή της ρωσικής κυβέρνησης συνεχίζεται, με εκατοντάδες συλλήψεις στις αντιπολεμικές διαδηλώσεις που ξέσπασαν σήμερα σε πολλές ρωσικές πόλεις.

Τα αίτια του πολέμου όμως βρίσκονται βαθιά μέσα στην ίδια τη φύση του καπιταλιστικού συστήματος. Η ανταγωνιστική του φύση κάνει σαφές πως δε μπορεί να υπάρξει ισορροπία δυνάμεων όσο υπάρχουν διαφορετικοί πόλοι που διεκδικούν τη μερίδα του λέοντος στην παγκόσμια κυριαρχία και η κοινωνική βάση καλείται να πληρώσει το τίμημα, είτε με την επίθεση στο εσωτερικό, με τη βία της καταστολής και της φτώχειας, είτε χύνοντας εν τέλει το αίμα της για τους ανταγωνισμούς των αστικών τάξεων του εκάστοτε σχηματισμού.

Η ελληνική αστική τάξη, προσδεμένη πλήρως στο άρμα των ΗΠΑ/ΝΑΤΟ, έχει ενεργό ρόλο στην αντιπαράθεση των δύο πόλων. Επιδιώκει να αναδειχθεί ηγέτιδα δύναμη της συμμαχίας στα Βαλκάνια έχοντας μετατρέψει τον ελλαδικό χώρο σε μια απέραντη ΝΑΤΟϊκή βάση. Αλεξανδρούπολη, Άραξος, Σκύρος, Λάρισα, Βόλος, Σούδα, Ανδραβίδα είναι λίγα από τα σημεία που το ελληνικό κράτος φιλοξενεί ΝΑΤΟϊκά στρατεύματα. Τα γιγάντια ποσά σε εξοπλιστικά, οι πολεμικές ασκήσεις του ΝΑΤΟ στην περιοχή με τη συμμετοχή του ελληνικού στρατού, η μετατροπή της Αλεξανδρούπολης σε ορμητήριο των αμερικανικών στρατευμάτων, αποτυπώνουν αυτήν την σχέση-πρόσδεση, και θέτουν στο στόχαστρο του άλλου μπλοκ την χώρα. Ήδη η ελληνική κυβέρνηση έκανε ξεκάθαρες τις προθέσεις της με τον Μητσοτάκη να δηλώνει: “…ως μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ συντονιζόμαστε με τους εταίρους μας ώστε η αντίδρασή μας να μην είναι απλά κοινή, αλλά να είναι και αντίστοιχη της πρωτοφανούς ρωσικής προκλητικότητας.”

Από την πλευρά μας, οφείλουμε να μπλοκάρουμε την εμπλοκή του ελληνικού κράτους στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Να αποτρέψουμε να χρησιμοποιηθούν οι εγχώριες ΝΑΤΟϊκές βάσεις για πολεμικές επιχειρήσεις και την αποστολή στρατιωτικού εξοπλισμού και στρατιωτικών μονάδων.

Αυτό το ξοφλημένο σύστημα τους δεν έχει τίποτα παραπάνω να δώσει παρά μόνο περισσότερη φτώχεια, εκμετάλλευση, οικολογική καταστροφή και πολέμους. Να χτίσουμε γέφυρες διεθνιστικής αλληλεγγύης μεταξύ των καταπιεσμένων και ένα πλατύ μαχητικό αντιπολεμικό κίνημα που θα βάλει φρένο στα σχέδια των κεφαλαιοκρατών και σε ένα νέο αιματοκύλισμα της τάξης μας.

Δεν ταυτιζόμαστε με κανένα ιμπεριαλιστικό μπλοκ και τα συμφέροντα των εκάστοτε αστικών τάξεων. Τα συμφέροντα της κοινωνικής βάσης και ευρύτερα των καταπιεσμένων, δεν βρίσκονται σε κανένα από τα πολεμικά σχέδια των δύο σχηματισμών. Ο πόλεμος που αναγνωρίζουμε ως αναγκαίο για τη διέξοδο από την καπιταλιστική βαρβαρότητα είναι ένας: Ο ανειρήνευτος ταξικός πόλεμος, και στον οποίο οφείλουμε να βγούμε νικητές. Με οργάνωση και ανυποχώρητο αγώνα.

Για έναν κόσμο χωρίς στρατούς, σύνορα και πολέμους. Για έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και χωρίς λεηλασία της φύσης. Για έναν κόσμο χωρίς διακρίσεις με βάση τη φυλή, το φύλο, τη σεξουαλικότητα. Για έναν κόσμο αλληλεγγύης, κοινοκτημοσύνης, ισότητας, ελευθερίας. Για έναν κόσμο που θα φέρει την ειρήνη για όλη την ανθρωπότητα.

ΔΕΝ ΠΟΛΕΜΑΜΕ ΓΙΑ ΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ

ΚΑΜΙΑ ΕΜΠΛΟΚΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΣΤΟΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ

ΤΑΞΙΚΟ ΚΑΙ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΟ ΜΠΛΟΚΟ ΣΤΗΝ ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΜΗΧΑΝΗ 

Εργατικα ατυχηματα, ΚΕΙΜΕΝΑ, συγχρονες εργασιακες σχεσεις

ΤΑ ΚΑΤΕΡΓΑ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΤΑΦΟΙ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ – ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΚΗ ΓΙΑ ΤΟ «ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΑΤΥΧΗΜΑ» ΣΤΗΝ ΕΛΒΙΖ

Ανακοίνωση σχετικά με την εκδίκαση της υπόθεσης του εργατικού ατυχήματος που συνέβη στο εργοστάσιο της ΕΛΒΙΖ το Νοέμβρη του ’17 που προκάλεσε το θάνατο του 53χρονου εργάτη Φώτη Γριβάκη και τα θανατηφόρα εργατικά ατυχήματα που σημειώθηκαν την προηγούμενη περίοδο. Μπορείς να κατεβάσεις την ανακοίνωση σε μορφή pdf από εδώ.

ΤΑ ΚΑΤΕΡΓΑ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΤΑΦΟΙ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ

Την Τετάρτη 23 Φεβρουαρίου πρόκειται να πραγματοποιηθεί η εκδίκαση της υπόθεσης του εργατικού ατυχήματος που συνέβη στο εργοστάσιο της ΕΛΒΙΖ το Νοέμβρη του 17’ και το οποίο είχε ως αποτέλεσμα το θάνατο 53χρονου εργάτη. Κι ενώ έχουν περάσει λίγο λιγότερο από 5 χρόνια, το συγκεκριμένο δικαστήριο αναβάλλεται συνεχώς, υπενθυμίζοντας για άλλη μια φορά την ταξική φύση της αστικής δικαιοσύνης που για υποθέσεις εργατικών ατυχημάτων κωφεύει, ενώ ταυτόχρονα ξεπλένει παιδεραστές και βιαστές που τα κάνουν πλακάκια με το κράτος.

Την ίδια περίοδο που αναμένεται η ολοκλήρωση του εν λόγω δικαστηρίου, οι εργασιακές συνθήκες που έχουν επιβάλει κράτος και αφεντικά δε σταματούν να προκαλούν νέα ατυχήματα δολοφονικά ή μη εργαζομένων. Πιο συγκεκριμένα, πριν από λίγες ημέρες, στις 9 Φλεβάρη, 59χρονος εργαζόμενος έχασε τη ζωή του εν ώρα εργασίας στα ναυπηγεία του Σκαραμαγκά στο Χαϊδάρι. Στη ΒΙ.ΠΕ Πάτρας, 22χρονος μετανάστης έπεσε από την οροφή του εργοστασίου που δούλευε, στην προσπάθεια του να κρυφτεί –ύστερα από εντολή της εργοδοσίας- μαζί με άλλους 17 μετανάστες, από κλιμάκιο του ΕΦΚΑ επειδή δούλευαν χωρίς να είναι ασφαλισμένοι. Στις 17/02, 51χρονος εργαζόμενος κατά τη διάρκεια απομάκρυνσης χωμάτων, καταπλακώθηκε από αυτά με αποτέλεσμα να βρει το θάνατο, στα Άβδηρα. Ταυτόχρονα, δεν έχουν περάσει πολλές μέρες που δημοσιεύτηκε το τρομακτικό βίντεο με την πτώση κοντέινερ σε εργάτη ο οποίος τη γλιτώνει τελευταία στιγμή, ενώ βρισκόμαστε μόνο λίγες εβδομάδες μετά την άλλη εργατική δολοφονία στη COSCO. Τέλος, στη Ζάκυνθο εργαζόμενοι τραυματίστηκαν σοβαρά ύστερα από πτώση μαρμάρων πριν δύο ημέρες.

Τα περιστατικά εργατικών ατυχημάτων αθροίζονται συνεχώς-βδομάδα τη βδομάδα και η εργατική τάξη δε προλαβαίνει να μετράει τα θύματα της. Σύμφωνα και με στοιχεία του ΣΕΠΕ κάθε χρονιά τα εργατικά ατυχήματα, θανατηφόρα και μη, μονίμως αυξάνονται και για το 2021 μετράμε τουλάχιστον 18 νεκρούς εργάτες. Τα περιστατικά αυτά δεν αποτελούν την εξαίρεση στον κανόνα, αλλά τον ίδιο τον κανόνα. Την εργασιακή πραγματικότητα, δηλαδή, με την οποία ερχόμαστε αντιμέτωποι, ανεξάρτητα από το είδος εργασίας ή τον κλάδο στον οποίο απασχολούμαστε. Εργάτες δουλεύουν σε εργοστάσια και εργοτάξια χωρίς τις απαραίτητες προφυλάξεις, διανομείς θυσιάζονται στο βωμό της άμεσης παράδοσης, εμποροϋπάλληλοι και εργάτες στον τομέα του επισιτισμού λυγίζουν από την πολύωρη ορθοστασία.

Οι συνθήκες εργασίας ήταν ανέκαθεν αυτές, πάντα επιβαλλόμενες από την πλευρά της εργοδοσίας και με σκοπό το μέγιστο κέρδος αυτής. Το νομοσχέδιο Χατζηδάκη που πέρασε τον περασμένο Ιούνιο ήρθε να νομιμοποιήσει και να παγιώσει όλες τις υπάρχουσες αυθαιρεσίες και εγκληματικές τακτικές που εφαρμόζονται εδώ και χρόνια. Η 10ωρη και εντατικοποιημένη εργασία, οι απλήρωτες υπερωρίες, η δουλειά την Κυριακή, η επισφάλεια και το σύστημα free-lancing που επεκτείνεται σε ολοένα και περισσότερους τομείς, τα ελαστικά ωράρια και οι απανωτές βάρδιες, η δουλειά τη νύχτα, η αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης αποτελούν πλέον τις «νόμιμες» εργασιακές συνθήκες. Σε όλα αυτά έρχονται να προστεθούν και τα ελλιπή (αν όχι ανύπαρκτα!) μέτρα ασφαλείας. Η γρήγορη και φθηνή διεκπεραίωση της δουλειάς ιεραρχείται πιο ψηλά από τις συνθήκες εργασίας στις οποίες δεν εξασφαλίζεται ουσιαστικά κανένα μέτρο υγιεινής και ασφάλειας, σε αντίθεση με τις υπογεγραμμένες συμβάσεις όταν και όπου αυτές υπάρχουν.

Όλα τα παραπάνω συντελούν στην υποτίμηση της εργασίας και σε επικινδυνότερες για εμάς συνθήκες εργασίας, φέρνοντας στο φως ατυχήματα και θανάτους. Κόντρα σε όλα αυτά οφείλουν να σταθούν οι αγώνες και οι διεκδικήσεις των εργαζομένων.

Να οργανωθούμε στη βάση, στους χώρους δουλειάς, στις εργατικές συνελεύσεις και στα σωματεία μας ενάντια στα νομοσχέδια και τις επιταγές των αφεντικών που μας φέρνουν όλο και πιο κοντά στον εργασιακό μεσαίωνα και μας υποχρεώνουν να ζούμε μέσα στην εξαθλίωση. Να διώξουμε τον φόβο, και να διεκδικήσουμε δουλειά με δικαιώματα και συνθήκες εργασίας που δε θα μας κάνουν να φοβόμαστε για το αν θα καταφέρουμε να γυρίσουμε σπίτι απόψε…

ΝΑ ΜΗ ΘΡΗΝΗΣΟΥΜΕ ΑΛΛΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ ΣΤΑ ΚΑΤΕΡΓΑ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ!

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ ΜΕ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΤΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ, ΜΕ ΣΤΗΣΙΜΟ ΕΡΓΑΤΙΚΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΩΝ!

ΟΙ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΟΥΣ!

ΑΦΙΣΕΣ, Διεθνισμός, ΔΙΕΘΝΙΣΜΟΣ, ΚΕΙΜΕΝΑ, Μεταναστες στην Ελλαδα

ΔΙΑΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΚΑΙ ΚΑΛΕΣΜΑΤΑ ΣΤΙΣ ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΕΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ 18 ΚΑΙ 19 ΦΛΕΒΑΡΗ – Η ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΤΩΝ ΛΑΩΝ ΝΑ ΑΠΟΤΡΕΨΕΙ ΕΝΑΝ ΝΕΟ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ 

Κοινή ανακοίνωση των συλλογικοτήτων Πέλοτο (Ξάνθη), Κατάληψη Παλιού Νεκροτομείου (Αλεξανδρούπολη), αναρχική ομάδα “δυσήνιος ίππος” (Πάτρα), Ταξική Αντεπίθεση (Αθήνα, Θεσσαλονίκη)  και καλέσματα στις αντιπολεμικές κινητοποιήσεις 18 και 19/02. Μπορείς να κατεβάσεις την ανακοίνωση σε μορφή pdf από εδώ.

Όλοι και όλες στις συγκεντρώσεις και στις διαδηλώσεις:

Αθήνα Σάββατο 19/2 στις 12.00 στο Μετρό Ευαγγελισμός

Θεσσαλονίκη Παρασκευή 18/2 στις 18.30 στο Άγαλμα του Βενιζέλου

Πάτρα Σάββατο 18/2 στις 12.00 στην Πλατεία Όλγας

Ξάνθη 19/2 στις 13.00 στα Προκάτ

Αλεξανδρούπολη 18/2 στις 19.00 στο Αναγνωστήριο

Η ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΤΩΝ ΛΑΩΝ ΝΑ ΑΠΟΤΡΕΨΕΙ ΕΝΑΝ ΝΕΟ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ 

Η πανδημία του Covid-19 που έπληξε τον πλανήτη όχι μόνο όξυνε τις υπάρχουσες αντιθέσεις, άλλα πρόσθεσε και νέα πεδία ανταγωνισμού ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα. Οι πολιτικές που εφαρμόστηκαν στην πλειοψηφία των κρατών, με την κοινωνικοποίηση της ζημιάς του κεφαλαίου, είχε σαν αποτέλεσμα τη διόγκωση του παγκόσμιου χρέους σε πρωτοφανή επίπεδα. Παράλληλα, οι ρυθμοί εξάντλησης των κοιτασμάτων πετρελαίου, η αναζήτηση νέων πηγών ενέργειας και ορυκτών πόρων, όπως το φυσικό αέριο και οι σπάνιες γαίες και παράλληλα ο ανταγωνισμός στο πεδίο της αγοράς συνθέτουν ένα πλαίσιο ολοένα και πιο οξυμένων ανταγωνισμών. 

Οι ΗΠΑ επιδιώκουν να περικυκλώσουν στρατιωτικά τη Ρωσία και την Κίνα σε μια προσπάθεια να περιοριστεί η περαιτέρω ισχυροποίηση τους, με τις τελευταίες να αμφισβητούν ανοιχτά πλέον την ηγεμονία των ΗΠΑ, τόσο στο πεδίο της οικονομίας όσο και των πολεμικών/στρατιωτικών εξοπλισμών. Η αντιπαράθεση κλιμακώνεται με νέες στρατιωτικές συμφωνίες όπως η AUKUS που συνάφθηκε το Σεπτέμβρη του 2021 αλλά και η πολύ πρόσφατη πολύπλευρη συμφωνία που συνάφθηκε μεταξύ Κίνας και Ρωσίας. 

Η ανταγωνιστική φύση του καπιταλισμού κάνει σαφές πως δε μπορεί να υπάρξει ισορροπία δυνάμεων όσο υπάρχουν διαφορετικοί πόλοι που διεκδικούν τη μερίδα του λέοντος στην παγκόσμιο κυριαρχία. Στιγμιότυπο της έντασης αποτελεί το γεγονός ότι οι παγκόσμιες εξοπλιστικές δαπάνες – κατά SIPRI – , την περίοδο ‘19-’21, σημείωσαν ρεκόρ των τελευταίων 30 και χρόνων, με τις ΗΠΑ και τις Ρωσία/Κίνα να πρωτοστατούν σ’ αυτήν την κούρσα των εξοπλισμών. 

Τι συμβαίνει στην Ουκρανία; 

Το 2013 είχαν ξεκινήσει διαδηλώσεις στην Ουκρανία στις οποίες κυριάρχησαν γρήγορα αντιδραστικές δυνάμεις που διεκδικούσαν την ένταξη στην ΕΕ (ο Ουκρανός πρόεδρος Βίκτορ Γιανουκόβιτς ανέστειλε την υπογραφή της συνθήκης για την Ευρωένταξη, η οποία αφορούσε το ελεύθερο εμπόριο) με αποκορύφωμα το πραξικόπημα του Μαϊντάν (υπό την επίβλεψη του τότε πρέσβη των ΗΠΑ Τζέφρι Πάιατ και του αντιπροέδρου των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν), που οδήγησε στην καθαίρεση του Γιανουκόβιτς και έφερε στην εξουσία έναν εσμό εθνικιστικών και νεοφασιστικών οργανώσεων, όπως οι χιτλερικοί φονιάδες του «Δυτικού Τομέα» και της «Ταξιαρχίας Αζόφ». Ακολούθησε το έγκλημα στην Οδησσό στα γραφεία των Συνδικάτων όπου κάηκαν από τους φασίστες δεκάδες άνθρωποι, τα πογκρόμ σε μειονότητες, η εμφύλια σύγκρουση με χιλιάδες νεκρούς και τραυματίες αλλά και η ενσωμάτωση της Κριμαίας από τη Ρωσία μετά από δημοψήφισμα το 2014. Τέλος υπήρξε διχοτόμηση της Ουκρανίας και δημιουργία ρωσόφωνων πολιτοφυλακών στο Ντονμπάς και άλλες επαρχίες. 

Η αντίθεση των δύο κυρίαρχων σχηματισμών, Η.Π.Α./ΝΑΤΟ – Ρωσίας/Κίνας, εδαφικοποιείται και πάλι στην Ουκρανία, καθώς στην περιοχή βρίσκονται σημαντικά υπεράκτια κοιτάσματα φυσικού αερίου και διέρχεται το 50% του ρωσικού αερίου προς την Ευρώπη. Ύστερα από την προσάρτηση της Κριμαίας από τη Ρωσία το 2014, αλλά και την αυτονόμηση ενός τμήματος της ανατολικής Ουκρανίας που πρόσκειται στη Ρωσία, ο Ουκρανός πρόεδρος, με τη στήριξη των ΗΠΑ, εκκίνησε σχεδιασμούς ανακατάληψης της Κριμαίας και της Σεβαστούπολης, περιοχή μεγάλης γεωστρατηγικής σημασίας, καθώς αποτελούν διέξοδο στη Μαύρη Θάλασσα και κατ’ επέκταση στη Μεσόγειο. Μεγάλος αριθμός δυνάμεων και των δύο πόλων έχει συγκεντρωθεί στην περιοχή μετατρέποντας το μέρος σε πυριτιδαποθήκη έτοιμη να εκραγεί, ενώ ξένες πρεσβείες αλλά και ντόπιοι καπιταλιστές απομακρύνονται από τα σύνορα ή και από την χώρα. 

Οι Η.Π.Α., έχοντας αποτραβηχτεί την προηγούμενη περίοδο από άλλες μικρότερης κλίμακας περιφερειακές συγκρούσεις, σε μια προσπάθεια ανασυγκρότησης των δυνάμεων τους, επιχειρούν μέσω του ΝΑΤΟ την κεντρικοποίηση της αντίθεσης. Συγκεντρώνουν στρατιωτικές δυνάμεις της συμμαχίας σε χώρες που συνορεύουν με την Ουκρανία κάτι που έρχεται ως συνέχεια μίας μακράς περιόδου διαρκών πολεμικών ασκήσεων στην περιοχή με χιλιάδες πεζοναύτες, άρματα μάχης και ελικόπτερα να μεταφέρονται σε μεγάλο βαθμό εκεί, περνώντας από το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης. 

Αν και η πλειονότητα των ευρωπαϊκών κρατών τάχθηκε στο πλευρό της Ουκρανίας αποστέλλοντας στρατιωτικό εξοπλισμό και συνάπτοντας συμφωνίες οικονομικής συνδρομής προέκυψαν ρωγμές στο κατά άλλα αρραγές μπλοκ. Γαλλία και Μεγάλη Βρετανία στέκονται στο πλευρό της Ουκρανικής κυβέρνησης, Βουλγαρία και η Κροατία έχουν ξεκαθαρίσει πως δεν θα εμπλακούν στρατιωτικά, ενώ η Γερμανία δεν έχει συνδράμει μέχρι στιγμής και προσπαθεί να επιτύχει την εκτόνωση της κρίσης, καθώς η Ρωσία, και μέσω της Ουκρανίας, αποτελεί τον κύριο πάροχο φυσικού αερίου στη γερμανική βιομηχανία. Παράλληλα, αναμένεται η αδειοδότηση του ήδη ολοκληρωμένου αγωγού NordStream 2 που συνδέει τα δύο κράτη. 

Η Ρωσία έχει συγκεντρώσει μεγάλες στρατιωτικές δυνάμεις στα σύνορα με την Ουκρανία, έτοιμη να επέμβει με τη σειρά της σε περίπτωση που υπάρξει απόπειρα επανακατάληψης της Κριμαίας και περιοχών της Ανατολικής Ουκρανίας, ενώ απαιτεί δεσμεύσεις εκ μέρους του ΝΑΤΟ ότι δε θα εντάξει την Ουκρανία στον οργανισμό, διεκδικώντας ταυτόχρονα την απόσυρση των στρατευμάτων των ΗΠΑ και της συμμαχίας τους από πρώην Σοβιετικές δημοκρατίες. 

Σε αντιφατικά μονοπάτια φαίνεται να κινείται και η Τουρκία με τα συμφέροντα της να τάσσονται προφανώς με το ΝΑΤΟ (αποτελεί το 2ο μεγαλύτερο στρατό της συμμαχίας), ενώ την ίδια στιγμή λειτουργεί ο TurkStream για παροχή ρωσικού αερίου στην Ευρώπη μέσω της Τουρκίας. Οι ΗΠΑ ενόψει της κεντρικοποίησης της σύγκρουσης στην Ουκρανία και σε μια προσπάθεια επαναρυμούλκησης της Τουρκίας στην αγκαλιά της συμμαχίας, με non-paper προς την Ελλάδα ακυρώνουν την κατασκευή του κοστοβόρου αγωγού East-Med. Χαρακτηριστική των διακρατικών διεργασιών που λαμβάνουν χώρα είναι η σιωπή των ελληνικών ΜΜΕ που κατά τ’ άλλα είναι λαλίστατα στις λεκτικές επιθέσεις έναντι της γειτονικής χώρας. 

Στα καθ’ ημάς, το ελληνικό κράτος, προσδεμένο πλήρως στο άρμα του ΝΑΤΟ, ακολουθεί πιστά την κλιμακούμενη αντιπαράθεση. Η επίσκεψη του ΥΠ.ΕΞ. Δένδια στην Ουκρανία δηλώνει τις προθέσεις του ελληνικού κράτους: Σε ενδεχόμενη πολεμική σύρραξη είναι έτοιμο να συνδράμει με όποια μέσα. Άλλωστε διαχρονικά επιτελεί ρόλο χωροφύλακα για λογαριασμό των Η.Π.Α./ΝΑΤΟ στην περιοχή και προσπαθεί, μέσα στις συνεχείς ανακατατάξεις, να κερδίσει ό,τι περισσότερο μπορεί. Όλη η χώρα έχει μετατραπεί σε μια απέραντη ΝΑΤΟική βάση και οι κοινές ασκήσεις με τον αμερικανικό στρατό λάμβαναν χώρα όλη την προηγούμενη περίοδο. 

Οι αλόγιστες κρατικές δαπάνες σε πολεμικό εξοπλισμό και μπάτσους, έναντι των τεράστιων κοινωνικών αναγκών, είναι ενδεικτικές του κλίματος που επικρατεί. Το κράτος από τη μία δηλώνει έτοιμο να συμβάλει σε οποιαδήποτε πολεμική σύρραξη και από την άλλη επιβάλλει την «κοινωνική ειρήνη», μέσω της καταστολής, και το καθεστώς αντιεξέγερσης στο εσωτερικό του. Σήμερα τα κράτη, καταργώντας τα όποια «κοινωνικά συμβόλαια» είχαν απομείνει και έχοντας αποτραβηχτεί σχεδόν ολοκληρωτικά από την κοινωνική αναπαραγωγή, δεν παρέχουν τίποτα στην εργατική τάξη και στα χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα πέρα από θάνατο, μιζέρια και εξαθλίωση. Οι ιδιωτικοποιήσεις στην υγεία, την παιδεία, την ενέργεια μετατρέπουν όλα τα δημόσια αγαθά σε εμπόρευμα, περιορίζοντας την πρόσβαση σε αυτά από μεγάλο μέρος της κοινωνικής βάσης. 

Είναι καθήκον των οργανωμένων δυνάμεων του κινήματος, αλλά και της πολυεθνικής εργατικής τάξης που θα κληθεί να χύσει το αίμα της στις ανθρωποσφαγές που ετοιμάζουν, να χτίσουμε ένα ταξικό και διεθνιστικό, πλατύ και μαχητικό αντιπολεμικό κίνημα που σε κοινό βηματισμούς με τους λαούς της περιοχής θα βάλει φρένο στην πολεμική προετοιμασία που συντελείται, που θα αναμετρηθεί με τον φασισμό, τον εθνικισμό και τον μιλιταρισμό στα μετόπισθεν, που θα ακυρώσει την μετατροπή του ελλαδικού χώρου σε ΝΑΤΟϊκο ορμητήριο. 

Μέσα από την ανάλυση της πραγματικότητας οφείλουν να προκύπτουν οι απτές προεκτάσεις της πάλης ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τον πόλεμο, όπως αυτές γειώνονται εδώ και τώρα και όχι να αναζητείται ο εχθρός κάπου μακριά και έξω από το φυσικό πεδίο της ζωής και της δράσης μας. Σήμερα, είναι πιο αναγκαίο από ποτέ να αντιληφθούμε ότι οι λαοί, οι φτωχοί και οι καταπιεσμένοι αυτού του κόσμου, δεν έχουμε τίποτα να χωρίσουμε και πως ο βασικός μας εχθρός, στη δική μας γωνιά του πλανήτη, είναι μέσα στην Ελλάδα, μέσα στην Ε.Ε., μέσα στο ΝΑΤΟ. Οφείλουμε να οικοδομήσουμε ένα μαχητικό κίνημα που θα ακυρώσει τις πολεμικές συμφωνίες με ΗΠΑ και Γαλλία, θα βάλει φρένο στην συμμετοχή της Ελλάδας στην ιμπεριαλιστική επέμβαση στο Σαχέλ, θα εναντιωθεί στην παρουσία δυνάμεων των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ σε Αλεξανδρούπολη, Σούδα και σε μία σειρά άλλες περιοχές τις οποίες έχουν μετατρέψει σε περάσματα και ορμητήρια θανάτου. Ένα κίνημα που θα στοχοποιεί τα μεγάλα ενεργειακά έργα που συγκεντρώνουν το γεωπολιτικό ενδιαφέρον και αυξάνουν τις πιθανότητες επέμβασης από ανταγωνιστικές δυνάμεις, την κούρσα στρατιωτικών εξοπλισμών που ροκανίζει πόρους που θα μπορούσαν να καλύψουν τις κοινωνικές ανάγκες, τον μιλιταρισμό, την υποχρεωτική στράτευση, την εμπλοκή του στρατού σε κοινωνικά ζητήματα, την ίδια την πολεμική προετοιμασία του ελληνικού κράτους. Είναι ώρα να γίνει κτήμα στο σύνολο της κοινωνικής βάσης ότι με τη συμμετοχή σε κάποιο πόλεμο δεν έχουμε να κερδίσουμε τίποτα, ότι έχουμε κάθε λόγο να μπλοκάρουμε και να αρνούμαστε να συμμετάσχουμε στα σχέδια για τα νέα σφαγεία που μας ετοιμάζουν, αλλά και το ότι ακόμα και σε μία τέτοια περίπτωση πρέπει να παλέψουμε για να μετατρέψουμε τους επερχόμενους ιμπεριαλιστικούς και διακρατικούς πολέμους σε ταξικούς και επαναστατικούς. 

Με το καπιταλιστικό σύστημα να έχει χρεοκοπήσει, το μέλλον των λαών του κόσμου είναι προδιαγεγραμμένο. Από την νοσούσα οικονομία , την καταστροφή του φυσικού κόσμου και τις πανδημίες, τη διαιώνιση της εξαθλίωσης, της φτώχειας, των διαχωρισμών, την ακρίβεια που διαλύει τα, ήδη πενιχρά, εισοδήματά μας μέχρι τους πολέμους που θα κληθούμε να χύσουμε το αίμα μας. Ο κόσμος τους καταρρέει και προς το παρόν καταρρέει στα κεφάλια μας. Σήμερα τα αδιέξοδα του καπιταλισμού είναι πιο ξεκάθαρα από ποτέ. Ο αγώνας για την επίτευξη μιας κοινωνίας χωρίς πολέμους, φτώχεια και προσφυγιά περνά μέσα από την ταξική και πολιτική οργάνωση της κοινωνικής βάσης. Αντιλαμβανόμενοι πως οι λαοί δεν έχουν ανάγκη από κανέναν προστάτη, να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας· να μπλοκάρουμε τον μιλιταρισμό, τον εθνικισμό, τον πόλεμο, τον ιμπεριαλισμό και την πολεμική προετοιμασία· από την Ελλάδα μέχρι την Τουρκία, τα Βαλκάνια, τη Μέση Ανατολή και σε όλο τον κόσμο να οργανωθούμε, να ενωθούμε με τα ταξικά μας αδέλφια και να αγωνιστούμε για να κηρύξουμε τον πόλεμο στο κράτος και το κεφάλαιο και να κάνουμε ένα βήμα προς την κατεύθυνση της κοινωνικής επανάστασης, τον μόνο δρόμο που οδηγεί στην χειραφέτηση της ανθρωπότητας και στη δημιουργία ενός κόσμου δικαιοσύνης, ισότητας και ελευθερίας. 

ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΝ ΜΙΛΙΤΑΡΙΣΜΟ, ΤΟΝ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ, ΤΟΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ.

ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΜΕΤΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΕΛΛΑΔΙΚΟΥ ΧΩΡΟΥ ΣΕ ΑΠΕΡΑΝΤΗ ΒΑΣΗ ΚΑΙ ΑΣΦΑΛΕΣ ΠΕΡΑΣΜΑ ΤΩΝ ΠΟΛΕΜΙΚΩΝ ΜΗΧΑΝΩΝ ΗΠΑ/ ΝΑΤΟ 

ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ ΣΤΗΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΠΕΜΒΑΣΗ ΣΤΙΣ ΧΩΡΕΣ ΤΟΥ ΣΑΧΕΛ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΠΟΛΕΜΙΚΟΥΣ ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟΥΣ ΓΙΑ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΗΣ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑΣ ΟΠΛΩΝ 

ΣΕ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΤΟΥΡΚΙΑ, ΣΕ ΒΑΛΚΑΝΙΑ, ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ ΚΑΙ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ: ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΘΟΥΜΕ, ΝΑ ΕΝΩΘΟΥΜΕ, ΝΑ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΜΕ, ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΕΠΙΔΟΞΟ ΠΡΟΣΤΑΤΗ, ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΚΟΣΜΟ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ, ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ, ΑΥΤΟΔΙΑΘΕΣΗΣ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΙΚΗΣ ΣΥΝΥΠΑΡΞΗΣ 

Πέλοτο, στο δρόμο για την αναρχία και τον κομμουνισμό (Ξάνθη) | Κατάληψη Παλιού Νεκροτομείου (Αλεξανδρούπολη) | αναρχική ομάδα “δυσήνιος ίππος” (Πάτρα) | Ταξική Αντεπίθεση, ομάδα αναρχικών και κομμουνιστών (Αθήνα, Θεσσαλονίκη) 

ΔΡΑΣΕΙΣ, συγχρονες εργασιακες σχεσεις

ΑΜΕΣΗ ΚΑΤΑΒΟΛΗ ΤΩΝ ΔΕΔΟΥΛΕΥΜΕΝΩΝ ΣΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΤΗΣ ΜΚΟ ΑΡΣΙΣ – ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΠΑΝΟ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ (ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗ)

Ανάρτηση πανό αλληλεγγύης στις/ους εργαζόμενες/ους της ΜΚΟ ΑΡΣΙΣ, στην πόλη της Αλεξανδρούπολης που παραμένουν απλήρωτες/οι εδώ και μήνες.

ΑΜΕΣΗ ΚΑΤΑΒΟΛΗ ΤΩΝ ΔΕΔΟΥΛΕΥΜΕΝΩΝ ΣΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΤΗΣ ΜΚΟ ΑΡΣΙΣ

Οι εργαζόμενοι στις δύο Δομές Ασυνόδευτων Ανηλίκων της ΜΚΟ ΑΡΣΙΣ, «Έλλη» και «Φρίξος», που βρίσκονται στην Αλεξανδρούπολη, όπως και αντίστοιχες δομές σε άλλες πόλεις που χρηματοδοτούνται από το πρόγραμμα «ΜΕΤΟΙΚΟΣ» παραμένουν απλήρωτοι εδώ και μήνες.

Σε μια περίοδο που η άνοδος των τιμών στα βασικά προϊόντα, στα ενοίκια, σε ρεύμα και νερό είναι αυξανόμενη και μετατρέπει την επιβίωση σε πολυτέλεια, που οι μισθοί είναι χαρτζιλίκι, να αγωνιστούμε! Τίποτα δεν θα μας χαρίσουν οι λίγοι που κρατούν τον πλούτο αν δεν οργανωθούμε και δεν παλέψουμε!

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΤΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ ,ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ ΝΑ ΣΠΑΣΕΙ Ο ΤΣΑΜΠΟΥΚΑΣ

ΝΑ ΜΠΛΟΚΑΡΟΥΜΕ ΤΟ ΑΥΞΗΜΕΝΟ ΚΟΣΤΟΣ ΖΩΗΣ, ΤΑ ΑΚΡΙΒΑ ΕΝΟΙΚΙΑ, ΤΙΣ ΕΞΩΣΕΙΣ, ΤΙΣ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ

ΑΦΙΣΕΣ, ΚΕΙΜΕΝΑ, Πολιτικές Θέσεις - Παρεμβάσεις, συγχρονες εργασιακες σχεσεις

ΚΑΛΕΣΜΑΤΑ ΣΕ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΑΥΞΗΜΕΝΟ ΚΟΣΤΟΣ ΖΩΗΣ – ΑΚΡΙΒΕΙΑ, ΑΝΑΤΙΜΗΣΕΙΣ ΚΑΙ «ΧΑΡΑΤΣΙΑ»: ΓΙΑ ΕΜΑΣ Ο ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΣ, ΓΙΑ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ Η ΚΕΡΔΟΦΟΡΙΑ..

Καλέσματα σε κινητοποιήσεις ενάντια στο αυξημένο κόστος ζωής με κοινή ανακοίνωση των συλλογικοτήτων: Αναρχική Ομάδα «Δυσήνιος Ίππος» (Πάτρα), Ταξική Αντεπίθεση, ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών (Αθήνα, Θεσσαλονίκη),  Πέλοτο, στο δρόμο για την Αναρχία και τον Κομμουνισμό (Ξάνθη) και Κατάληψη Παλιού Νεκροτομείου (Αλεξανδρούπολη). Μπορείς να κατεβάζεις την ανακοίνωση σε μορφή pdf από εδώ.

 

Ακρίβεια, ανατιμήσεις και «χαράτσια»: για εμάς ο λογαριασμός, για το κεφάλαιο η κερδοφορία…

Έχουμε βιώσει καλά στο πετσί μας το τί σημαίνει για τις τσέπες και τις ζωές μας η διαρκής κρίση του κρατικού-καπιταλιστικού συστήματος, ένα νέο επεισόδιο της οποίας βιώνουμε τα τελευταία δύο χρόνια. Οι πολιτικές και οικονομικές ελίτ, προκειμένου να διαφυλάξουν και να αυξήσουν όσο περισσότερο μπορούν τα κέρδη τους, έχουν εξαπολύσει μια λυσσαλέα επίθεση σε βάρος της κοινωνικής πλειοψηφίας. Με μια σειρά αντιδραστικών-αντικοινωνικών μέτρων, στερούν από την κοινωνική βάση ακόμα και τα στοιχειώδη μέσα επιβίωσης, ανατρέπουν κατακτήσεις αιώνων και παραδίδουν όλα τα αγαθά και τις κοινωφελείς υπηρεσίες στα χέρια του κεφαλαίου, δημιουργώντας έτσι τις καλύτερες συνθήκες για την όξυνση της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης. Από τις αρχές του φθινοπώρου του 2021 βρίσκεται σε εξέλιξη ένα κύμα ανατιμήσεων σε καταναλωτικά και βιομηχανικά είδη, ένα νέο δηλαδή κύμα ακρίβειας το οποίο επηρεάζει βασικά αγαθά, όπως τα τρόφιμα, το ρεύμα, το φυσικό αέριο, τα καύσιμα. Συντελείται έτσι μια έμμεση μείωση στους μισθούς και τις συντάξεις της πλειοψηφίας της κοινωνίας, η οποία έρχεται να προστεθεί στη φορολογική ληστεία της τελευταίας δεκαετίας και η οποία έγινε στο όνομα της αποπληρωμής των χρεών στους «δανειστές». Δίπλα στην φορολογία και στις διαρκείς ανατιμήσεις, είδαμε τα τελευταία χρόνια και ευρύτερες αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις και ιδιωτικοποιήσεις σε μια σειρά από τομείς που επιβαρύνουν την καθημερινότητα της κοινωνίας, αυξάνουν το κόστος ζωής, καταβαραθρώνουν το βιοτικό επίπεδο.

H τελευταία έρευνα του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ δείχνει κάθετη μείωση της αγοραστικής δύναμης των ελληνικών νοικοκυριών, και δη στα χαμηλότερα εισοδήματα, η οποία πρακτικά σημαίνει πως η ακρίβεια εξαΰλωσε τον Δεκέμβριο το 10,4% του κατώτατου μισθού.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που ανακοίνωσε η ΕΛΣΤΑΤ για τον Δεκέμβριο, ο δείκτης Τιμών Καταναλωτή (πληθωρισμός) για τον Δεκέμβριο εκτινάχθηκε στο 5,1% από 4,8% που ήταν τον Νοέμβριο. Το πλέον ανησυχητικό είναι ότι οι αυξήσεις εντοπίζονται σε είδη ευρείας κατανάλωσης, εκτός βέβαια από την ενέργεια, εκεί όπου ο χορός καλά κρατεί. Πιο συγκεκριμένα, το φυσικό αέριο που σε σχέση με τον αντίστοιχο μήνα του 2020, έχει σημειώσει αύξηση 135,7%. Ακολουθούν Πετρέλαιο Θέρμανσης με αύξηση 34,1%, ο ηλεκτρισμός με 45% με πολλούς λογαριασμούς που είχαν έρθει πριν τον Δεκέμβριο να είναι ήδη αυξημένοι μέχρι και 170% , τα καύσιμα με 21,7%, αρνί και κατσίκι με 19,7%, ελαιόλαδο με 17% και πατάτες με 14,2%.

Σύμφωνα με έρευνες το 57% των ελληνικών νοικοκυριών δηλώνει ότι έχει περιορίσει τις αγορές βασικών αγαθών εξαιτίας των ανατιμήσεων ενώ την ίδια στιγμή οκτώ στους 10 (79%) έχουν περιορίσει τη θέρμανση τους!

Οι ανατιμήσεις αυτές, με χαρακτηριστικότερες όλων τις τεράστιες αυξήσεις στην ενέργεια, προκύπτουν ως αποτέλεσμα της ανάγκης του ντόπιου αλλά και του διεθνούς κεφαλαίου να επιστρέψει γρήγορα στην μέγιστη δυνατή κερδοφορία, αντανακλούν τους ανταγωνισμούς του «ελεύθερου» εμπορίου και της αγοράς ενώ σχετίζονται άμεσα με την στρατηγική της «απελευθέρωσης» της ενέργειας και της «πράσινης» μετάβασης, την οποία ευαγγελίζονται οι κυρίαρχοι. Για άλλη μια φορά λοιπόν, την κρίση και τους ανταγωνισμούς του καπιταλιστικού κόσμου πληρώνει η κοινωνική βάση.

Το νέο κύμα ακρίβειας έρχεται μέσα σε μια πολύ ιδιαίτερη κοινωνική συνθήκη και στην πραγματικότητα αποτελεί τη συνέχεια του αντικοινωνικού σχεδιασμού του κράτους και του κεφαλαίου, όπως αυτός συντελείται τα τελευταία χρόνια. Βρισκόμαστε περισσότερα από δέκα χρόνια μετά το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης του 2008 και σχεδόν 2 χρόνια από την εμφάνιση της πανδημίας. Μέσα σε αυτό το διάστημα, οι ταξικές ανισότητες έχουν οξυνθεί, το κόστος ζωής έχει αυξηθεί σε τρομακτικό βαθμό, ενώ οι μισθοί είναι χαμηλότεροι από ποτέ. Η περίοδος της πανδημίας είναι χαρακτηριστική των προθέσεων και του σχεδιασμού του κυριαρχίας. Από την αρχή της υγειονομικής κρίσης έγινε φανερό όχι μόνο ότι το κράτος αδιαφορεί για την προστασία της ανθρώπινης ζωής και της κοινωνικής πλειοψηφίας, αλλά και ότι όλες του οι κινήσεις αποσκοπούν στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων του κεφαλαίου. Έτσι, αντί να ενισχύσει το δημόσιο σύστημα υγείας, αντί να προσλάβει ιατρονοσηλευτικό προσωπικό και να λάβει ουσιαστικά μέτρα προστασίας στους χώρους εργασίας, το κράτος ήδη επεξεργάζεται το σχέδιο του «νέου ΕΣΥ» που περιλαμβάνει περεταίρω ιδιωτικοποίηση του συστήματος υγείας με την μη πρόσληψη και τις απολύσεις εργαζομένων, με τις εξαγγελίες για συγχωνεύσεις κλινικών και νοσοκομείων, με την είσοδο ιδιωτικών εταιριών στο δημόσιο σύστημα υγείας (ΣΔΙΤ), με το σπρώξιμο δεκάδων χιλιάδων ασθενών στον ιδιωτικό τομέα της Υγείας.

Πέρα όμως από το χώρο της υγείας, παρόμοιος σχεδιασμός υπάρχει και σε μια σειρά άλλων τομέων και υπηρεσιών όπως η εκπαίδευση, η ύδρευση, οι συγκοινωνίες, η στέγαση, οι δημόσιες υποδομές και περιουσία (από κτίρια μέχρι ολόκληρα βουνά και παραλίες). Χαρακτηριστικό είναι το ότι η ολοκληρωτική αναδιάρθρωση που συντελείται τα τελευταία χρόνια στον χώρο της εκπαίδευσης περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, την καθιέρωση διδάκτρων σε μεταπτυχιακά (και προπτυχιακά πλέον) προγράμματα σπουδών, την εμπλοκή όλο και περισσότερων ιδιωτικών εταιριών τόσο με πανεπιστημιακές υπηρεσίες όσο και με ερευνητικά προγράμματα, την επιβολή ταξικών φραγμών μέσω της μείωσης των εισακτέων και της θέσπισης της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής.

Επιπλέον, η επίθεση κράτους και κεφαλαίου ενάντια στην κοινωνική πλειοψηφία επεκτείνεται και στο ζήτημα της στέγασης. Εδώ και κάποιο καιρό, το κράτος έχει άρει τους περιορισμούς για τη διεξαγωγή των πλειστηριασμών και έχει ψηφίσει νέο πτωχευτικό κώδικα, ο οποίος απελευθερώνει τους πλειστηριασμούς και τις εξώσεις πρώτης κατοικίας. Συγκεκριμένα, ο νέος πτωχευτικός κώδικας, πατώντας πάνω στο δρόμο που άνοιξε η προηγούμενη κυβέρνηση Σύριζα και επιβάλλουν οι ντιρεκτίβες της ΕΕ, απελευθερώνει την πώληση και την ενοικίαση της πρώτης κατοικίας του «οφειλέτη», και μάλιστα με την ενεργοποίηση της σχετικής διαδικασίας από την τράπεζα, τα funds και άλλους πιστωτές. Μεταξύ άλλων, ο δανειολήπτης θα μεταβιβάζει την κυριότητα του ακινήτου σε ιδιωτικό ειδικό φορέα που θα συστήνεται για το σκοπό αυτό και στη συνέχεια θα μπορεί να γίνεται νοικάρης στο σπίτι του αντιμετωπίζοντας παράλληλα τη διαρκή απειλή της οριστικής έξωσης, αφού μετά από τρία χρόνια η τράπεζα θα έχει το ελεύθερο να καταγγείλει τη σύμβαση αν δεν καταβληθούν έγκαιρα 3 στη σειρά μηνιαία μισθώματα. Την ίδια στιγμή προβλέπεται η πλήρης ρευστοποίηση της περιουσίας του οφειλέτη, ο οποίος έχει πλέον πρόσβαση μονάχα στα ποσά του εισοδήματός του που καλύπτουν «εύλογες δαπάνες διαβίωσης». Σε μερικά ψίχουλα δηλαδή, ίσα για να μην πεθάνει. Με τον τρόπο αυτό, καθίσταται σαφές ότι για το κράτος, βασική επιδίωξη δεν είναι η κάλυψη μιας βασικής κοινωνικής ανάγκης, όπως είναι η στέγαση, αλλά η εξασφάλιση των κερδών για τις τράπεζες και το κεφάλαιο. Είναι ήδη ορατό το ενδεχόμενο, στο επόμενο διάστημα να ξεσπάσει μια τεράστια στεγαστική κρίση.

Μια ειδική μνεία θα πρέπει να γίνει και στο ζήτημα της ενέργειας, καθώς τα τελευταία χρόνια, όλες ανεξαιρέτως οι κυβερνήσεις και βάσει των οδηγιών της Ε.Ε. έχουν μετατρέψει τη χώρα σε ένα απέραντο εργοτάξιο «αναπτυξιακών» έργων που, σύμφωνα με τις εξαγγελίες τους, αποσκοπούν στην προώθηση «πράσινων» μορφών ενέργειας και στην ενεργειακή αυτάρκεια της χώρας. Η μπίζνα με τις ΑΠΕ όχι μόνο δεν έφερε αυτάρκεια -αντιθέτως-, όχι μόνο δεν έφερε μείωση των τιμών κατανάλωσης όπως ευαγγελίζονται όσοι επιδοτούνται αδρά από Ευρωπαϊκά κονδύλια για να παράξουν ακριβό ηλεκτρικό ρεύμα, αλλά την ίδια στιγμή εκτόξευσε τις τιμές της ενέργειας στα λαϊκά σπίτια ενώ ταυτόχρονα οι βιομήχανοι συνεχίζουν να παίρνουν ρεύμα στην τιμή κόστους. Το μεγαλύτερο ποσοστό της ΔΕΗ βρίσκεται εδώ και λίγο καιρό στα χέρια ιδιωτών και το άνοιγμα της αγοράς ενέργειας έχει φέρει μονάχα χειρότερες υπηρεσίες και άμεσες διακοπές ηλεκτροδότησης σε όσους χρωστάν δύο λογαριασμούς. Το μόνο που έχει μείνει για την κοινωνία από τις κυρίαρχες πολιτικές για την ενέργεια είναι τα καταστροφικά έργα που γίνονται σε όλη τη χώρα και τα οποία λεηλατούν κάθε φυσικό πόρο, επιβαρύνοντας τα βουνά, τα δάση, τα ποτάμια και τις θάλασσες.

Όλα όσα αναφέρονται παραπάνω, από τις ανατιμήσεις στα βασικά αγαθά και στο ρεύμα, τις ταχύτατες ιδιωτικοποιήσεις μίας σειράς -μέχρι πρότινος- δημόσιων υπηρεσιών, χώρων και δομών (λιμάνια, ΟΣΕ, ΔΕΗ, ΔΕΔΔΗΕ, αεροδρόμια, ΟΑΣΘ, φοιτητικές λέσχες κλπ), μέχρι την επιχείρηση ιδιωτικοποίησης της υγείας, την περαιτέρω εμπλοκή του κεφαλαίου στον χώρο της εκπαίδευσης και την απελευθέρωση των πλειστηριασμών, αποτελούν κομμάτια της συνολικότερης επίθεσης που έχει εξαπολύσει το κυρίαρχο εκμεταλλευτικό σύστημα σε βάρος των χαμηλότερων κοινωνικών στρωμάτων. Οι αυξήσεις σε βασικά αγαθά σε συνδυασμό με τους ελάχιστους μισθούς (και παρά την προκλητικά πενιχρή αύξηση του κατώτατου μισθού κατά 0,52€ την ημέρα), τον τεράστιο αριθμό των ανέργων και τις συνθήκες εργασιακής γαλέρας που έχουν διαμορφωθεί, ειδικά μετά το τελευταίο αντεργατικό νομοσχέδιο, δημιουργούν έναν ασφυκτικό κλοιό γύρω από την κοινωνική πλειοψηφία. Οι εργαζόμενοι και οι άνεργες, οι φτωχοί και οι καταπιεσμένες, αποκλειόμαστε όλο και πιο πολύ από την πρόσβαση στα στοιχειώδη μέσα διαβίωσης, από την υγεία και την παιδεία. Καθημερινά βυθιζόμαστε όλο και περισσότερο στη φτώχεια και την ανασφάλεια.

Από τον διαρκή ατομικό αγώνα για την επιβίωση, στον διαρκή συλλογικό αγώνα για ζωή

Το άμεσο μέλλον μας επιφυλάσσει ακόμα πιο βαθιά φτώχεια, ακόμα πιο ξεκάθαρους αποκλεισμούς όλο και περισσότερων από εμάς από την υγεία, από την παιδεία, από την ενέργεια, από τις μετακινήσεις, από την στέγαση, από μία σειρά ειδών πρώτης ανάγκης όπως το νερό και η τροφή. Σε όλο τον κόσμο, παίρνοντας διαφορετικές μορφές δικτύωσης και οργάνωσης, δυναμικές και μαχητικές αντιστάσεις υπερασπίζονται τον δημόσιο και κοινωνικό χαρακτήρα μίας σειράς υπηρεσιών, περιφρουρούν πολύμορφα και πολλές φορές αποτελεσματικά τις ανάγκες της κοινωνίας απέναντι στις ιδιωτικοποιήσεις, τις εξώσεις, τα ακριβά ενοίκια, τα κομμένα ρεύματα, τους υπερκοστολογημένους λογαριασμούς. Έχοντας στα χέρια μας την φόρα και την εμπειρία από τους νικηφόρους, μετά από πολλά χρόνια, αγώνες των εργαζομένων της e-food και της cosco, κανείς δεν μπορεί να μας πείσει για το μάταιο της οργανωμένης μας αντίστασης.

Σε κάθε γειτονιά, σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε σημείο που συναντιόμαστε, να επικοινωνήσουμε τα κοινά μας προβλήματα, να σταθούμε μαζί πάνω στην αρχή της αλληλοβοήθειας, να στήσουμε δίκτυα και δομές κοινωνικής και ταξικής αλληλεγγύης, να οργανωθούμε στα σωματεία μας, στους φοιτητικούς συλλόγους, σε συνελεύσεις στις γειτονιές μας. Να παλέψουμε για την αύξηση του εισοδήματός μας και την μείωση του κόστους ζωής, να μπλοκάρουμε την ιδιωτικοποίηση της υγείας και της παιδείας, να δομήσουμε από τα κάτω ένα πλατύ ριζοσπαστικό κοινωνικό μέτωπο που θα τοποθετεί στο κέντρο της ανάλυσής του τον άνθρωπο και τις ανάγκες του και θα παλεύει για την ελεύθερη πρόσβαση στην υγεία, στην ενέργεια, στην στέγαση, στην μόρφωση, σε όλα τα είδη πρώτης ανάγκης για όλους και όλες, ντόπιους και μετανάστριες.

ΝΑ ΜΠΛΟΚΑΡΟΥΜΕ ΤΟ ΑΥΞΗΜΕΝΟ ΚΟΣΤΟΣ ΖΩΗΣ, ΤΑ ΑΚΡΙΒΑ ΕΝΟΙΚΙΑ, ΤΙΣ ΕΞΩΣΕΙΣ, ΤΙΣ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ

ΝΑ ΣΤΗΣΟΥΜΕ ΔΙΚΤΥΑ ΚΑΙ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ ΑΓΩΝΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ

ΝΑ ΜΗΝ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΚΑΜΙΑ ΜΟΝΗ ΚΑΙ ΚΑΝΕΝΑΝ ΜΟΝΟ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΩΝ

ΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ – ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ

Όλοι και όλες στις 5 Φλεβάρη στις συγκεντρώσεις και στις διαδηλώσεις ενάντια στην ακρίβεια στις 12:00:

Θεσσαλονίκη: Αγ. Βενιζέλου

Πάτρα: πλ. Όλγας

Ξάνθη: Παζάρι

Αλεξανδρούπολη: Αναγνωστήριο

Πέλοτο, στο δρόμο για την Αναρχία και τον Κομμουνισμό (Ξάνθη)

Αναρχική Ομάδα «Δυσήνιος Ίππος» (Πάτρα)

Κατάληψη Παλιού Νεκροτομείου (Αλεξανδρούπολη)

Ταξική Αντεπίθεση, ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών (Αθήνα, Θεσσαλονίκη)

Εργατικα ατυχηματα, ΚΕΙΜΕΝΑ, συγχρονες εργασιακες σχεσεις

ΚΑΝΕΝΑΣ ΝΕΚΡΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ – ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΚΗ ΓΙΑ ΤΟ “ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΑΤΥΧΗΜΑ” ΣΤΗΝ ΕΛΒΙΖ

Ανακοίνωση για την εκδίκαση της υπόθεσης του εργατικού ατυχήματος που συνέβη στο εργοστάσιο της ΕΛΒΙΖ το Νοέμβρη του ’17 που προκάλεσε το θάνατο του 53χρονου εργάτη Φώτη Γριβάκη. Μπορείς να κατεβάσεις την ανακοίνωση σε μορφή pdf από εδώ.

ΚΑΝΕΝΑΣ ΝΕΚΡΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ

Την Τρίτη 1 Φεβρουαρίου ξεκίνησε, και θα συνεχίσει τις επόμενες μέρες, η εκδίκαση της υπόθεσης του εργατικού ατυχήματος που συνέβη στο εργοστάσιο της ΕΛΒΙΖ το Νοέμβρη του 17’ και το οποίο είχε ως αποτέλεσμα το θάνατο 53χρονου εργάτη. Κι ενώ έχουν περάσει λίγο λιγότερο από 5 χρόνια, το συγκεκριμένο δικαστήριο αναβάλλεται συνεχώς, υπενθυμίζοντας για άλλη μια φορά την ταξική φύση της αστικής δικαιοσύνης που για υποθέσεις εργατικών ατυχημάτων κωφεύει, ενώ ταυτόχρονα ξεπλένει παιδεραστές και βιαστές που τα κάνουν πλακάκια με το κράτος.  

Καθόλου τυχαίο δεν είναι που στο ίδιο εργοστάσιο, της ΕΛΒΙΖ, σημειώθηκε ένα επιπλέον θανατηφόρο εργατικό ατύχημα, σχεδόν δυόμιση χρόνια αργότερα, τον Ιούνιο του ’20. Ωστόσο, η λίστα με τα εργατικά ατυχήματα που συμβαίνουν στην πόλη μας αυξάνεται συνεχώς είτε αυτά καταλήγουν στην απώλεια ζωής του εργαζόμενου είτε όχι. Να υπενθυμίσουμε τον τραυματισμό και την απώλεια ζωής δύο εργατών στο εργοστάσιο της ΑΚΤΩΡ, τον τραυματισμό εργάτη στα Πλαστικά Θράκης, τον τραυματισμό 2 διανομέων της εταιρείας e-food και το θάνατο οικοδόμου υδραυλικού το φθινόπωρο του ’21.  

Προφανώς, όλα τα παραπάνω δεν είναι μεμονωμένα ή τυχαία περιστατικά. Τα τελευταία χρόνια τα ατυχήματα εν ώρα εργασίας όλο και πληθαίνουν και η εργατική τάξη δε προλαβαίνει να μετράει τα θύματα της. Σύμφωνα και με στοιχεία του ΣΕΠΕ κάθε χρονιά τα εργατικά ατυχήματα, θανατηφόρα και μη, μονίμως αυξάνονται και για το 2021 μετράμε τουλάχιστον 18 νεκρούς εργάτες. Τα περιστατικά αυτά δεν αποτελούν την εξαίρεση στον κανόνα, αλλά τον ίδιο τον κανόνα. Την εργασιακή πραγματικότητα, δηλαδή, με την οποία ερχόμαστε αντιμέτωποι, ανεξάρτητα από το είδος εργασίας ή τον κλάδο στον οποίο απασχολούμαστε. Εργάτες δουλεύουν σε εργοστάσια και εργοτάξια χωρίς τις απαραίτητες προφυλάξεις, διανομείς θυσιάζονται στο βωμό της άμεσης παράδοσης, εμποροϋπάλληλοι και εργάτες στον τομέα του επισιτισμού λυγίζουν από την πολύωρη ορθοστασία. 

Οι συνθήκες εργασίας ήταν ανέκαθεν αυτές, πάντα επιβαλλόμενες από την πλευρά της εργοδοσίας και με σκοπό το μέγιστο κέρδος αυτής. Το νομοσχέδιο Χατζηδάκη που πέρασε τον περασμένο Ιούνιο ήρθε να νομιμοποιήσει και να παγιώσει όλες τις υπάρχουσες αυθαιρεσίες και εγκληματικές τακτικές που εφαρμόζονται εδώ και χρόνια. Η 10ωρη και εντατικοποιημένη εργασία, οι απλήρωτες υπερωρίες, η δουλειά την Κυριακή, η επισφάλεια και το σύστημα free-lancing που επεκτείνεται σε ολοένα και περισσότερους τομείς, τα ελαστικά ωράρια και οι απανωτές βάρδιες, η δουλειά τη νύχτα, η αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης αποτελούν πλέον τις «νόμιμες» εργασιακές συνθήκες. Σε όλα αυτά έρχονται να προστεθούν και τα ελλιπή (αν όχι ανύπαρκτα!) μέτρα ασφαλείας. Η γρήγορη και φθηνή διεκπεραίωση της δουλειάς ιεραρχείται πιο ψηλά από τις συνθήκες εργασίας στις οποίες δεν εξασφαλίζεται ουσιαστικά κανένα μέτρο υγιεινής και ασφάλειας, σε αντίθεση με τις υπογεγραμμένες συμβάσεις όταν και όπου αυτές υπάρχουν. 

Όλα τα παραπάνω συντελούν στην υποτίμηση της εργασίας και σε επικινδυνότερες για εμάς συνθήκες εργασίας, φέρνοντας στο φως ατυχήματα και θανάτους. Κόντρα σε όλα αυτά οφείλουν να σταθούν οι αγώνες και οι διεκδικήσεις των εργαζομένων. Να οργανωθούμε στη βάση, στους χώρους δουλειάς, στις εργατικές συνελεύσεις και στα σωματεία μας ενάντια στα νομοσχέδια και τις επιταγές των αφεντικών που μας φέρνουν όλο και πιο κοντά στον εργασιακό μεσαίωνα και μας υποχρεώνουν να ζούμε μέσα στην εξαθλίωση. Να διώξουμε τον φόβο, και να διεκδικήσουμε δουλειά με δικαιώματα και συνθήκες εργασίας που δε θα μας κάνουν να φοβόμαστε για το αν θα καταφέρουμε να γυρίσουμε σπίτι απόψε… 

ΟΛΕΣ/ΟΙ ΠΕΜΠΤΗ 10/02 ΣΤΙΣ 09:00 ΣΤΟ ΔΙΚΑΣΤΙΚΟ ΜΕΓΑΡΟ ΞΑΝΘΗΣ

ΝΑ ΜΗ ΘΡΗΝΗΣΟΥΜΕ ΑΛΛΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ ΣΤΑ ΚΑΤΕΡΓΑ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ ΜΕ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΤΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ, ΜΕ ΣΤΗΣΙΜΟ ΕΡΓΑΤΙΚΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΩΝ!

ΟΙ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΟΥΣ!