Οι αφίσες της πολιτικής οργάνωσης “Πέλοτο”
Σε συνέχεια των προηγούμενων δράσεών μας για την βίαιη μεταγωγή φυλάκιση των 26 μεταναστριών του στρατοπέδου συγκέντρωσης στο Ελληνικό (Αττική) και αλληλεγγύης στον μετανάστη απεργό πείνας Mohamed A. πραγματοποιήθηκε αφισοκόλληση στο κέντρο της πόλης στις 2/2.
Μετά τη σύλληψη μελών μας κατά τη διάρκεια αφισοκόλλησης ενάντια στη Λευκή Νύχτα, λάβαμε ραβασάκι από το Δήμο Ξάνθης, το οποίο μας καλούσε σε “απολογία” για διαφημιστική αφισοκόλληση.
Μπορείς να κατεβάσεις την ανακοίνωση μας σε σχέση με την κλήση του δήμου Ξάνθης σε pdf από εδώ.
Στις 27.05.2016 πραγματοποιήθηκε παρέμβαση από το Πέλοτο, άτομα απ’τον αντιεξουσιαστικό χώρο και την αριστερά στο Δημαρχείο Ξάνθης, όπου μοιράστηκε η ανακοίνωση στους υπαλλήλους και κατατέθηκε από τα μέλη του Πέλοτο που συνελήφθησαν σε αφισοκόλληση ενάντια στη Λευκή Νύχτα ως έγγραφη θέση τους σε σχέση με την κλήτευση που τους έγινε από το Δήμο Ξάνθης για να “απολογηθούν” για διαφημιστική αφισοκόλληση.
Μετά την παρέμβαση στο Δημαρχείο ήρθε δεύτερο ραβασάκι στα μέλη του Πέλοτο που είχαν καταθέσει την ανακοίνωσή μας, το οποίο έλεγε ότι ο δήμος κάνει πίσω.. δεν ήξερε.. σόρυ.
Έπειτα κολλήσαμε σε 70 αντίτυπα την παρακάτω αφίσα. Στην αφισοκόλληση συμμετείχε το ΚΚΕ-μλ με δική του αφίσα.
Την Κυριακή 22 Μαΐου πραγματοποιήθηκε παρέμβαση έξω από το στρατόπεδο συγκέντρωσης μεταναστών της Ξάνθης. Υπήρξε επικοινωνία με τους μετανάστες μέσω μικροφωνικής παρά τις προσπάθειες των μπάτσων να τους φιμώσουν. Η παρέμβαση διήρκησε 2 ώρες και μόλις οι αλληλέγγυοι αποχώρησαν από το στρατόπεδο οι μετανάστες που επικοινώνησαν μαζί τους δέχθηκαν εκδικητική επίθεση και ξυλοκοπήθηκαν απ’τους ανθρωποφύλακες.
Η παρακάτω αφίσα τυπώθηκε σε 250 κομμάτια και κολλήθηκε στην πόλη της Ξάνθης.
Αφίσα που κολλήθηκε σε 100 αντίτυπα στο κέντρο της πόλης σε κοινή δράση με άτομα από τον αντιεξουσιαστικό χώρο, τον ανοιχτό κοινωνικό χώρο Xanadu, την Ανταρσυα και το ΚΚΕμλ.
Αφίσα που τυπώθηκε σε 300 κομμάτια και κολλήθηκε στην πόλη της Ξάνθης. Πανό που κρεμάστηκε στο Πολυτεχνείο (ΠΡΟΚΑΤ)
Προκήρυξη τοίχου που κολλήθηκε σε περιορισμένα αντίτυπα στο κέντρο της Ξάνθης το Δεκέμβρη του 2015.
Το Αυτόνομο Στέκι Ξάνθης κάλεσε σε διαδήλωση αλληλεγγύης στους μετανάστες και ενάντια στις κρατικές δολοφονίες.
Ομάδες που στεγάζονται στο Xanadu και ο κοινωνικός χώρος κάλεσαν στη διαδήλωση με αφίσα τους.
Στις 23 Οκτώβρη 2015 συνδιοργανώθηκε στο εργατικό κέντρο Ξάνθης, ανοιχτή συζήτηση από τις συλλογικότητες Πέλοτο και Musaferat (Λέσβος), η οποία κινήθηκε γύρω από το ζήτημα της ύπαρξης και λειτουργίας στρατοπέδων συγκέντρωσης μεταναστών στην ελλάδα, την αντιμεταναστευτική πολιτική του ελληνικού κράτους και της συνδηλώσεις που φέρει αυτή.
Στο πλαίσιο δημόσιας προετοιμασίας της επερχόμενης εκδήλωσης, το πέλοτο πραγματοποίησε τρία πολιτικά καφενεία / προβολές στον ανοιχτό κοινωνικό χώρο xanadu με συγκεκριμένη θεματολογία στις 24.09.15, στη 01.10.15 και στις 15.10.15
Προπαρασκευαστικό πολιτικό καφενείο ενόψει της ανοιχτής συζήτησης με τη συλλογικότητα Musaferat (Λέσβος), που πραγματοποιήθηκε στο Xanadu, στη 15.10.2015
Προπαρασκευαστικό πολιτικό καφενείο ενόψει της ανοιχτής συζήτησης με τη συλλογικότητα Musaferat (Λέσβος), που πραγματοποιήθηκε στο Xanadu, στη 01.10.2015
Προπαρασκευαστικό πολιτικό καφενείο ενόψει της ανοιχτής συζήτησης με τη συλλογικότητα Musaferat (Λέσβος), που πραγματοποιήθηκε στο Xanadu, στις 24.09.2015
Αφίσα που τυπώθηκε σε 300 κομμάτια και κολλήθηκε στην πόλη της Ξάνθης.
ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΩΝ ΚΑΝΙΒΑΛΩΝ ΤΟ ΛΕΝΕ BULLYING
Λίγο καιρό πριν η ελληνική κοινωνία συγκλονισμένη ανακάλυψε και παρακολούθησε με απορία και αποτροπιασμό μέσω της τηλεόρασης, τις διαστάσεις που έχει πάρει το φαινόμενο που ονομάζεται bullying ή/και «σχολικός εκφοβισμός» με αφορμή το σίριαλ της εξαφάνισης του φοιτητή στα Γιάννενα. Το φαινόμενο bullying εισέβαλε και απέκτησε κυρίαρχη θέση στη μιντιακή πραγματικότητα, ενώ προβλήθηκε από την κυρίαρχη αφήγηση (πολιτική εξουσία, μ.μ.ε., social media) ως μια επιδημία, που απειλεί την τάξη και την ασφάλεια της κοινωνίας.
Η ιατρικοποίηση του ζητήματος και η αντιμετώπιση του με κριτήρια ψυχοπαθολογίας, έξω από κάθε παιδαγωγικό πλαίσιο, ήταν το πρωταρχικό μέλημα των «ειδικών-« που κατέκλυσαν των δημόσιο λόγο. Χαρακτηριστικές είναι οι εξαγγελίες περί τοποθέτησης ψυχολόγων στα σχολεία για την αντιμετώπιση του σχολικού εκφοβισμού, αλλά και οι καμπάνιες/ σεμινάρια των κατά τόπους γραφείων σχολικών δραστηριοτήτων με κύριους εισηγητές ψυχιάτρους και ψυχολόγους.
Παράλληλα, το δόγμα «τάξη και ασφάλεια» οδηγεί στην κατασταλτική διαχείριση. Ο «σχολικός εκφοβισμός» και αυτό που, εσκεμμένα ασαφώς, ονομάζεται bullying, ποινικοποιείται και καταστέλλεται. Στο νέο νομοσχέδιο για τις φυλακές προβλέπονται «αυστηρές ποινές για όποιον με συνεχή σκληρή συμπεριφορά προξενεί σε τρίτον σωματική κάκωση ή άλλη βλάβη της σωματικής ή ψυχικής υγείας». Η αστυνόμευση μπαίνει στα σχολεία από το παράθυρο, οι εκπαιδευτικοί αποκτούν ρόλο επιβολής και διασφάλισης της τάξης. Οι ευθύνες αποδίδονται ατομικά σε «θύτες» και «θύματα», το δόγμα «μηδενικής ανοχής» ζει και βασιλεύει.
Με τον τρόπο που χρησιμοποιούνται οι έννοιες bullying και σχολικός εκφοβισμός αφενός τσουβαλιάζονται πλήθος συμπεριφορών, διαφορετικής ποιότητας και βαρύτητας, αφετέρου κρύβονται κάτω από το χαλί οι πραγματικές κοινωνικές αιτίες που οδηγούν και οδηγούσαν πάντοτε σε φαινόμενα βίας του δυνατού προς τον αδύναμο: O σεξισμός, η ομοφοβία, ο ρατσισμός, ο ελληναρισμός, η απέχθεια και μη αποδοχή απέναντι σε οποιονδήποτε διαφέρει, σε οποιονδήποτε δεν πειθαρχεί σε συγκεκριμένα κοινωνικά πρότυπα. Έτσι αποπολιτικοποιούνται τα φαινόμενα και απομονώνονται από τις κοινωνικές «νόρμες» και διαδικασίες, μέσα από τις οποίες παράγονται και συντηρούνται.
Στην καπιταλιστική κοινωνία εκμετάλλευσης και καταπίεσης ανθρώπου από άνθρωπο, η επιθετική συμπεριφορά που περιγράφεται συνοπτικά από την κυρίαρχη αφήγηση με τον όρο bullying σχετίζεται ξεκάθαρα με τα ιδανικά που αυτή η ίδια κοινωνία τρέφει και αναπαράγει: Το κυνηγητό του κέρδους με κάθε κόστος, την επιβολή του ισχυρού, τον ατομισμό, τον ανταγωνισμό, την επιβολή της «κανονικότητας». Και δεν αντιμετωπίζεται με καμπάνιες, σεμινάρια ειδικών, νόμους και καταστολή.
Μόνο σε ένα «άλλο» σχολείο ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας δε θα υπάρχει εκφοβισμός. Μόνο σε μία «άλλη» κοινωνία δεν θα υπάρχει bullying. Αλλά με ουσιαστική αμφισβήτηση του συστήματος και των δομών του μέσα από συλλογικούς τρόπους οργάνωσης. Μόνη προϋπόθεση η ανατροπή του υπάρχοντος και των σχέσεων που γεννά.
