Category Archives: ΚΕΙΜΕΝΑ

Τα κείμενα της πολιτικής οργάνωσης “Πέλοτο”

ΑΦΙΣΕΣ, ΔΙΕΘΝΙΣΜΟΣ, Διεθνισμός, ΚΕΙΜΕΝΑ, Πολιτικές Θέσεις - Παρεμβάσεις

Αντιπολεμικη/Διεθνιστικη προκηρυξη και αφισα: Τα κερδη των αφεντικων, οι νεκροι δικοι μας.

Προκήρυξη και αφίσα από το Πέλοτο και το Αυτόνομο Στέκι Ξάνθης στα πλαίσια της αντιεθνικιστικής-αντιμιλιταριστικής/ αντιπολεμικής/ αντινατοϊκής καμπάνιας δράσεων με αφορμή τη συμπλήρωση 70 χρόνων από την ίδρυση του ΝΑΤΟ.
Μπορείς να την κατεβάσεις σε μορφή pdf από εδώ.

 

 

 

Tα κέρδη των αφεντικών, οι νεκροί δικοί μας

 

Δώδεκα χρόνια έχουν περάσει από το ξέσπασμα της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης του 2007 (απότοκο της κρίσης της δεκαετίας του ‘60 ) με το σκάσιμο της φούσκας των ενυπόθηκων στεγαστικών δανείων υψηλού κινδύνου στις ΗΠΑ και το παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα δε φαίνεται να μπορεί να ξεπεράσει τη δομική του αυτή αδυναμία, ώστε να ορθοποδήσει και να μπει σε ράγες επανάκαμψης της κερδοφορίας του. Μέσα από αυτή του την προσπάθεια -και ως φυσικό επακόλουθο- γινόμαστε τα τελευταία χρόνια μάρτυρες μίας κλιμακούμενης όξυνσης των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και των οικονομικών και στρατιωτικών διακρατικών πολέμων. Οι δύο κυρίαρχοι πόλοι που φαίνεται να διαμορφώνονται (χωρίς όμως να έχουν παγιωθεί ακόμη) βασίζονται στην αντίθεση ΗΠΑ-ΕΕ εναντίον Κίνας και Ρωσίας. Τα πιο χαρακτηριστικά και ταυτόχρονα τραγικά στιγμιότυπα αυτής της σύγκρουσης είναι το διαρκές αιματοκύλισμα σε Ουκρανία και Συρία και η προετοιμασία για παρόμοιες επεμβάσεις στην Βενεζουέλα.

 

Ο ρόλος του ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια

 

Ανάλογες εξελίξεις όμως λαμβάνουν χώρα και στη άμεση γειτονιά μας. Από την επέκταση της παρουσίας του ΝΑΤΟ (ως ο στρατιωτικός βραχίονας των ΗΠΑ- ΕΕ) στα δυτικά βαλκάνια με πρόσφατο παράδειγμα την συμφωνία των Πρεσπών, ώστε να ενταχθεί η Βόρεια Μακεδονία στη βορειοατλαντική συμμαχία, μέχρι την υποδαύλιση των εθνικιστικών παθών και τις εντάσεις στα σύνορα Κοσσόβου Σερβίας και τον από τον κλιμακούμενο ελληνοτουρκικό ανταγωνισμό στο Αιγαίο μέχρι τη διαμάχη για τις ΑΟΖ και το φυσικό αέριο στην Κύπρο η περιοχή μοιάζει όλο και περισσότερο με καζάνι που βράζει.

 

Μέσα σε αυτό το κλίμα ανακατατάξεων ένα κομμάτι της κοινωνικής βάσης δυστυχώς πέφτει στην παγίδα, που καλλιεργούν μεθοδικά και συντεταγμένα τα καθεστωτικά ΜΜΕ και τα αστικά κόμματα, προσδοκώντας πως μία αυξανόμενη παρουσία του ΝΑΤΟ μπορεί να λειτουργήσει ως παράγοντας σταθερότητας και ασπίδα προστασίας κυρίως απέναντι στην επονομαζόμενη «τούρκικη επιθετικότητα». Για μία ακόμα φορά η πραγματικότητα αντιστρέφεται. Ο ρόλος του ΝΑΤΟ διαχρονικά ως νταβατζής στην περιοχή αποσιωπάται και μετατρέπεται ως δια μαγείας σε προστάτη των «εθνικών δικαίων». Η αλήθεια είναι πως η μόνη του «προσφορά» είναι να εμπλέκει γειτονικούς λαούς σε ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς για επιρροή στην περιοχή, να υποδαυλίζει και να εκμεταλλεύεται τους εθνικισμούς και τις διενέξεις που υπάρχουν, έτσι ώστε σε δεύτερο στάδιο να παρεμβαίνει διεκδικώντας αναβαθμισμένο ρόλο, είτε για να τις οξύνει συντασσόμενο με τη μία πλευρά, είτε “πυροσβεστικά” ως εγγυήτρια/προστάτιδα δύναμη. Αλλά και στο εσωτερικό των χωρών, το ΝΑΤΟ -και οι ΗΠΑ ως η ηγέτιδα δύναμη εντός του – δεν θα διστάσουν, όπως έχει φανεί και ιστορικά, να εγκαθιδρύσουν στρατιωτικές χούντες, να στηρίξουν φασιστικά καθεστώτα ή να καταστείλουν λαϊκές εξεγέρσεις, αν κρίνουν πως έτσι εξυπηρετούν την στρατηγική τους ή στέκονται ανάχωμα σε δυνάμεις που έρχονται σε σύγκρουση με αυτή.

 

Η όξυνση των διενέξεων, που βλέπουμε σήμερα, οδηγεί στη συσσώρευση στρατευμάτων στην ευρύτερη περιοχή της ανατολικής μεσογείου (Νατοϊκά στρατεύματα σε Αιγαίο και Κύπρο), στην αναβάθμιση πολεμικού εξοπλισμού ( πυρηνικά στον Άραξο), σε πολλαπλασιασμό και αναβάθμιση των βάσεων (Αλεξανδρούπολη, Λάρισα) και σε πρόβες πολέμου με τη μορφή στρατιωτικών ασκήσεων. Τα παραπάνω -σε αντίθεση με ό,τι θέλουν να μας πείσουν- δεν αποτρέπουν, αντ’ αυτού μεγεθύνουν και μας φέρνουν όλο και πιο κοντά στην πιθανότητα μιας σύρραξης. Πρόκειται επομένως για έναν ατέρμονο κύκλο, όπου το ΝΑΤΟ διασπείρει πρωτογενώς την ασθένεια, ώστε να παρουσιαστεί μετά ως η γιατρειά.

 

Τα συμφέροντα και η αναβάθμιση του ελληνικού κράτους

 

Μέσα σε αυτά τα πλαίσια αναβρασμού το ελληνικό κράτος (και η αστική του τάξη) βλέπει μία χρυσή ευκαιρία να αναβαθμίσει την παρουσία και τον γεωπολιτικό του ρόλο, πλασάροντας τον εαυτό του ως έναν ισχυρό παίχτη – «πόλο σταθερότητας» σε αντιπαραβολή με την Τουρκία, που είναι ο κύριος ανταγωνιστής στην περιοχή. Πατάει πάνω στις αλλοπρόσαλλές πολιτικές, τις επιθετικές δηλώσεις και την ρητορική αμφισβήτησης διεθνών συνθηκών του καθεστώτος Ερντογάν και εκμεταλλεύεται κυρίως τις τάσεις αναθεωρητισμού που αυτό επιδεικνύει και το κλείσιμο του ματιού προς τη Ρωσία, ως αντίβαρο της κόντρας με τις ΗΠΑ μετά το πραξικόπημα του 2016 και λόγω της υποστήριξης των τελευταίων στους Κούρδους της Συρίας. Στο πλαίσιο αυτής της τακτικής το ελληνικό κράτος επιλέγει να προσδεθεί ακόμα πιο αποφασιστικά στο άρμα του βορειοατλαντικού ιμπεριαλισμού, του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε., πουλάει εκδουλεύσεις, εγκαθιστά νέες βάσεις και αναβαθμίζει τις ήδη υπάρχουσες, αποβλέποντας σε όσο το δυνατόν μεγαλύτερη συμμετοχή στο μοίρασμα της ενεργειακής πίτας, αλλά και οικονομικές διευκολύνσεις σε ζητήματα όπως αυτό του δημόσιου χρέους. Το ένα σκέλος αυτής της τακτικής καθ’ υποδείξει του ΝΑΤΟ, είναι να προχωρήσει σε διευθέτηση ενδεχομένως και συναινετική, «ζητημάτων που χρόνιζαν» στην περιοχή των Βαλκανίων, όπως η σύναψη της συμφωνίας των Πρεσπών για το ονοματολογικό, η εκταφή των οστών των πεσόντων Ελλήνων στρατιωτών του αλβανικού μετώπου και ο καθορισμός της ΑΟΖ με την Αλβανία, ώστε να μπορέσει να ανακόψει τη Ρωσική αλλά και Τουρκική επιρροή στις χώρες αυτές και να ενισχύσει την δική του οικονομική και στρατιωτική διείσδυση. Έτσι έχοντας πλέον εξασφαλισμένα τα μετόπισθεν μπορεί να στρέψει το βλέμμα εξολοκλήρου στον «προαιώνιο εχθρό» εξ ανατολών.

 

Εδώ η διαχείριση είναι ακριβώς η αντίθετη: πλήρως επιθετική. Το ελληνικό κράτος προσπαθεί να αποκλείσει πλήρως την Τουρκία από τα ενεργειακά κοιτάσματα της ανατολικής μεσογείου μέσω του Καστελόριζου, το οποίο είναι ο κρίκος για τη σύνδεση της ελληνικής με την κυπριακή ΑΟΖ, ενισχύει τον αμυντικό και ενεργειακό άξονα με την Κύπρο, τη στρατιωτική χούντα της Αιγύπτου και το κράτος-δολοφόνο του Ισραήλ διεξάγοντας και τις ανάλογες κοινές στρατιωτικές ασκήσεις στην περιοχή, αναβαθμίζει την ενεργειακή του εμπλοκή μέσω των αγωγών που θα περνούν από το έδαφός του (TAP στη Θράκη, EASTMED κ.α.), επιχειρεί να επεκτείνει τα χωρικά ύδατα από τα 6 στα 12 μίλια περιορίζοντας αποφασιστικά τα διεθνή ύδατα στο Αιγαίο. Τέλος οξύνει τη ρητορική του και προβαίνει σε επιθετικές αναφορές και ενέργειες, όπως η δήλωση περί ισοπέδωσης των Τούρκων αν πατήσουν σε βραχονησίδα από τον νυν υπουργό άμυνας Αποστολάκη και το σόου κατάθεσης στεφάνων του Καμμένου στα Ίμια με στρατιωτικό ελικόπτερο.

 

Η αναβάθμιση του ρόλου του στρατού πανελλαδικά και τοπικά

 

Συμπληρωματικά των παραπάνω κινήσεων στο εξωτερικό πεδίο, τίθεται η ανάγκη να ενταθεί η πολεμική ετοιμότητα, να καλλιεργηθεί στο κοινωνικό σώμα το ανάλογο κλίμα και να δομηθεί η αντίστοιχη συναίνεση. Πρώτος κρίκος αυτής της αλυσίδας είναι η αναβάθμιση του ρόλου του στρατού και η συνακόλουθη ανάπτυξη του μιλιταρισμού. Έτσι για πρώτη φορά μετά την χούντα βλέπουμε τον στρατό να εμπλέκεται τόσο εμφατικά σε διαχείριση εσωτερικών ζητημάτων. Η αρχή έγινε με την στρατιωτική διαχείριση των μεταναστευτικών ροών, τόσο για την αποτροπή της εισόδου στα σύνορα, με παρακρατικούς μηχανισμούς να προβαίνουν σε παράνομες επαναπροωθήσεις και πνιγμούς, όσο και με την κατασκευή και διαχείριση των στρατοπέδων συγκέντρωσης στην ενδοχώρα. Επιπλέον συντελείται μία προσπάθεια να ενισχυθεί το «κοινωνικό πρόσωπο» του στρατού με πρωταγωνιστή σε αυτό το τοπικό Δ’ Σώμα Στρατού στην Θράκη. Η συντήρηση κρατικών κτηρίων και δρόμων, η επισκευή κατεστραμμένων οικημάτων, οι ιατρικές υπηρεσίες σε χωριά και η χορηγία καυσόξυλων σε οικογένειες είναι κάποια από τα χαρακτηριστικά παραδείγματα. Τα παραπάνω, ενώ μπορεί να φαντάζουν αθώα και καλοπροαίρετα, στρώνουν το έδαφος για να γίνει κανονικότητα η παρουσία του στρατού στην καθημερινή αναπαράσταση και αποτελούν την νομιμοποιητική βάση για να εντείνει την ανάμειξή του στα κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα. Και επειδή μιλιταρισμός και business είναι αδιαχώριστα πεδία της καπιταλιστικής μηχανής θα πρέπει να υπενθυμίσουμε πως η Ελλάδα είναι η δεύτερη χώρα στο ΝΑΤΟ μετά τις ΗΠΑ σε ποσοστό δαπανών για εξοπλιστικά προγράμματα, αγοράζει συνεχώς νέα υπερ-όπλα και αναβαθμίζει τα υφιστάμενα στο πλαίσιο της γνωστής κούρσας ανταγωνισμού με την Τουρκία, ενώ ο στρατός διεξάγει ερευνητικά προγράμματα σε πανεπιστημιακά ιδρύματα με «πρωτοπορία» πάλι το Δ’ Σώμα Στρατού, που υπέγραψε πριν λίγους μήνες μνημόνιο συνεργασίας με το Δ.Π.Θ. Τέλος, η συζήτηση για αύξηση της στρατιωτικής θητείας και στράτευση των γυναικών αναζωπυρώνεται, τα Μ.Μ.Ε. φροντίζουν καθημερινά από το πρωί μέχρι το βράδυ να μας μπουκώνουν με αναλύσεις «γεωστρατηγικών θεμάτων» με «εκλεκτούς καλεσμένους» καραβανάδες και λοιπούς στρατόκαυλους συνοδευόμενες από θεαματικές εικόνες στρατιωτικών εξοπλισμών και πολεμικών συρράξεων.

 

Η εθνική ενότητα είναι μια παγίδα…

 

Στο πλαίσιο αυτής της εσωτερικής πολεμικής προετοιμασίας ένα ακόμα απαραίτητο συστατικό είναι η σφυρηλάτηση της εθνικής ομοψυχίας και η δόμηση ενός εθνικού κορμού που θα την πραγματώνει. Έτσι σύσσωμοι οι αστικοί μηχανισμοί (κρατική προπαγάνδα, ΜΜΕ) πλειοδοτούν σε πατριωτική ρητορική, χτίζοντας ένα αφήγημα, που παρουσιάζει το ελληνικό κράτος ως αδύναμο, ειρηνικό και αμυνόμενο με όλους τους άλλους να το επιβουλεύονται. Αυτή η ρητορική συμβάλει στην διαιώνιση μίας «πατριωτικής» υστερίας και φοβικότητας, η οποία βλέπει παντού «εχθρούς του έθνους» και τελικά οδηγεί στην ανάπτυξη και το αβαντάρισμα του εθνικισμού και της μισαλλοδοξίας. Αυτό το είδαμε χαρακτηριστικά με τα εθνικιστικά συλλαλητήρια για τη μακεδονία, όπου μερίδα των συμμετεχόντων, πίστευε πως η Ελλάδα κινδυνεύει από μία χώρα με το 1/10 του ΑΕΠ της και ανύπαρκτο στρατό λόγω ενός…ονόματος. Η προβολή του έθνους ως το ανώτερο επίπεδο ενότητας θολώνει τις ταξικές και κοινωνικές αντιθέσεις και προβάλλει το έθνος-κράτος ως εκφραστή και εγγυητή κάποιων ανύπαρκτων καθολικών κοινών συμφερόντων. Συμβάλει πολύ βολικά στον αποπροσανατολισμό της λαϊκής δυσαρέσκειας από το κράτος, τα αφεντικά και τον ιμπεριαλισμό και επιχειρεί να την στρέψει ενάντια στους άλλους λαούς.

 

Η επίθεση στους αγωνιζόμενους από κράτος και φασίστες

 

Επίσης στο όνομα της εθνικής ενότητας και συσπείρωσης ενάντια στον «εξωτερικό εχθρό», οι όποιες αντιστάσεις της κοινωνικής βάσης ενάντια στην υποτίμηση των ζωών μας βαφτίζονται ως «προδοσία» και το σύνολο του ανταγωνιστικού κινήματος, που δεν δέχεται να υποστείλει τις σημαίες του ταξικού αγώνα, ως «εσωτερικός εχθρός», που πρέπει να παταχθεί. Τον ρόλο αυτόν αναλαμβάνει η κρατική και παρακρατική καταστολή. Το κράτος χρόνια τώρα έχει επιβάλει ένα καθεστώς έκτακτης ανάγκης πάνω στον κόσμο του αγώνα, αναβαθμίζει τους κατασταλτικούς μηχανισμούς και το νομικό οπλοστάσιο (αντιτρομοκρατική υπηρεσία, τρομονόμοι), επιχειρεί να επιβάλει λογικές συλλογικής ευθύνης σε συλλογικές οντότητες, παγιώνει το καθεστώς εξαίρεσης στους πολιτικούς κρατούμενους (Κουφοντίνας, Θεοφίλου), εντείνει τις διώξεις και επιβάλει εξοντωτικές οικονομικές και δικαστικές ποινές στους ολικούς αρνητές στράτευσης. Από την άλλη όπου δεν φτάνει το χέρι του επίσημου κράτους την βρώμικη δουλειά αναλαμβάνει το φασιστικό παρακράτος. Ενισχυμένο και νομιμοποιημένο μέσα από τον βούρκο των εθνικιστικών συλλαλητηρίων και με την κάλυψη του όχλου προσπαθεί το τελευταίο διάστημα να πατήσει πόδι στο δημόσιο χώρο για να επιτελέσει τον διαχρονικό του ρόλο ως μακρύ χέρι του συστήματος. Την προσπάθεια αυτή τη βλέπουμε να εκτυλίσσεται και στην πόλη μας, ξεκινώντας από τα εθνικιστικά συλλαλητήρια με διοργανωτή γνωστό ρωσόφιλο μπράβο και καλεσμένους/ ομιλητές παρακρατικούς φασίστες μέχρι την αναγραφή ναζιστικών συνθημάτων με την υπογραφή της Χρυσής Αυγής στο 3ο ΓΕΛ, που άμεσα στοχοποιούσαν καθηγητή ως «τουρκόφιλο» λόγω της δημόσιας αντιφασιστικής του τοποθέτησης, και έθεταν στο  στόχαστρο τον πληθυσμό της μειονότητας. Πανελλαδικά πήρε μορφή με τις επιθέσεις σε δομές του κινήματος, στέκια και καταλήψεις, με αποκορύφωμα τον εμπρησμό της κατάληψης Libertatia, την βεβήλωση και καταστροφή μνημείων του ΕΛΑΣ και του ολοκαυτώματος, τις επιθέσεις σε εργαζόμενους φωτορεπόρτερ, ομοφυλόφιλους, μετανάστες, συνδικαλιστές, αγωνιζόμενους ανθρώπους, κομμουνιστές και αναρχικούς.

 

Για να «τελειώνουμε» …

 

Τώρα περισσότερο από ποτέ είναι καθήκον μας να χτίσουμε ένα πλατύ, μαζικό, μαχητικό αντιπολεμικό/διεθνιστικό κίνημα που θα βάλει φρένο και θα ανατρέψει τα σχέδια των κυρίαρχων. Να στοχοποιήσουμε τα μεγάλα ενεργειακά έργα της περιοχής που συγκεντρώνουν το γεωπολιτικό ενδιαφέρον και αυξάνουν τις πιθανότητες επέμβασης από ανταγωνιστικές δυνάμεις. Να βάλουμε φρένο στην κούρσα στρατιωτικών εξοπλισμών της Ελλάδας που ροκανίζοντας τις κοινωνικές μας ανάγκες ξοδεύει ολοένα και περισσότερα χρήματα σε οπλικά συστήματα. Να επιτεθούμε στην υποχρεωτική στράτευση και στα σενάρια αύξησης της θητείας. Να εναντιωθούμε στην εμπλοκή του στρατού σε κοινωνικά ζητήματα. Να μπλοκάρουμε με όλα τα μέσα την πολεμική προετοιμασία του ελληνικού κράτους και της αναβάθμισης της παρουσίας του ΝΑΤΟ στην περιοχή. Έχουμε χρέος να υπερασπιστούμε τα ταξικά μας συμφέροντα, τις οργανώσεις της τάξης μας, τις δομές, τις κοινότητες αγώνα και τους ανθρώπους μας απέναντι σε οποιαδήποτε επίθεση. Δεν ταυτιζόμαστε με τα συμφέροντα και τους τυχοδιωκτισμούς καμιάς αστικής τάξης. Δεν πολεμάμε για κανένα διακρατικό ανταγωνισμό. Έχουμε χρέος να υψώσουμε αναχώματα στους σχεδιασμούς των παγκόσμιων κυρίαρχων και της ντόπιας αστικής τάξης, να οικοδομήσουμε ένα ισχυρό διεθνιστικό κίνημα ενάντια στον πόλεμο, ενάντια στο σύγχρονο ολοκληρωτισμό. Οφείλουμε να δομήσουμε δεσμούς με τους αγωνιζόμενους διεθνώς, να θέσουμε κοινούς στόχους πάλης και να σαμποτάρουμε στην πράξη κάθε πολεμικό σχεδιασμό που επιφυλάσσει την ίδια μοίρα για όλους μας, ανεξάρτητα τη μεριά των συνόρων που στεκόμαστε. Να οικοδομήσουμε ένα πλατύ και διεθνές μέτωπο αγώνα ενάντια στον πόλεμο, το φασισμό, τη φτώχεια, την εξαθλίωση, τον ρατσισμό, την κρατική και παρακρατική τρομοκρατία.

 

Με όπλο μας τον διεθνισμό και την κοινή πάλη με τους καταπιεσμένους των γειτονικών χωρών να κάνουμε πράξη το σύνθημα

 

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΤΟ ΟΠΛΟ ΤΩΝ ΛΑΩΝ, ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ

 

 ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΜΙΛΙΤΑΡΙΣΜΟ, ΤΟΝ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ, ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΝΑΤΟ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΤΥΧΟΔΙΩΚΤΙΣΜΟΥΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΣΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ, ΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ “ΕΙΡΗΝΗ” ΤΟΥΣ…

 

ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΧΩΡΙΣ ΕΘΝΗ, ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΕΣ, ΣΤΡΑΤΟΥΣ & ΠΟΛΕΜΟΥΣ

ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΧΩΡΙΣ ΤΑΞΕΙΣ, ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ, ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ & ΚΑΤΑΠΙΕΣΗ

ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, ΙΣΟΤΗΤΑΣ, ΚΟΙΝΟΚΤΗΜΟΣΥΝΗΣ

 

Πέλοτο [https://peloto.espivblogs.net/]

Αυτόνομο Στέκι Ξάνθης [http://stekiksanthis.squat.gr/]

Διεθνισμός, ΔΙΕΘΝΙΣΜΟΣ, ΚΕΙΜΕΝΑ

Καταγγελία για επίθεση σε αντιφασίστες

Ανακοίνωση καταγγελίας της επίθεσης από γνωστό ακροδεξιό μπράβο σε συντρόφους αντιφασίστες στην πόλη της Ξάνθης.
Μπορείς να την κατεβάσεις σε μορφή pdf από εδώ.

 

Καταγγελία για την επίθεση σε αντιφασίστες

Το βράδυ της Παρασκευής 1 Μάρτη σύντροφοι επέλεξαν να αφαιρέσουν κέλτικους και αγκυλωτούς σταυρούς, αμφότερα σύμβολα του ναζισμού, που είχαν σχεδιαστεί στην κεντρική πλατεία της Ξάνθης. Δύο μεμονωμένοι σύντροφοι από το Αυτόνομο Στέκι Ξάνθης και το Αυτόνομο Σχήμα Πολυτεχνικής Ξάνθης πράττοντας το αυτονόητο καθήκον κάθε αντιφασίστα που σέβεται τον εαυτό του, δέχτηκαν επίθεση από τον περιβόητο πλέον φασίστα παρακρατικό μπράβο, ο οποίος εκείνο το βράδυ κατά δήλωση του δούλευε ως security για λογαριασμό του δήμου Ξάνθης για την περίοδο των καρναβαλιών. Οι σύντροφοι στάθηκαν και υπερασπίστηκαν τόσο τους εαυτούς τους όσο και την αντιφασιστική τους υπόσταση και δράση και ο συγκεκριμένος έλαβε την απάντηση που του άρμοζε. Όπως έχουμε ξαναπεί, ο εν λόγω, γνωστός τοις πάσι, ακροδεξιός παρακρατικός φασίστας πλασάρει ένα πατριωτικό και κοινωνικό προφίλ για να προασπίζει και να αβαντάρει την φασιστική δραστηριότητα στην πόλη. Διοργάνωνε κατά μόνας τα εθνικιστικά συλλαλητήρια, έκανε κατήχηση και στρατολογούσε μαθητές με κατάληξη την αναγραφή απειλητικών και ναζιστικών συνθημάτων με υπογραφή της χρυσής αυγής στο 3ο ΓΕΛ Ξάνθης, που στοχοποιούσαν καθηγητή για την δημόσια αντιφασιστική του τοποθέτηση. Τόσο το Πέλοτο όσο και ο Σύλλογος Φοιτητών Ξάνθης (όταν είχε απειλήσει ευθέως αγωνιζόμενο μέλος του), είχαμε εδώ και καιρό προειδοποιήσει για τη δράση του συγκεκριμένου φασίστα. Είναι ώρα ο καθένας να αναλάβει τις ευθύνες του για την όποια περεταίρω όξυνση της κατάστασης. Ευθύνες έχει ο δήμος Ξάνθης που προσλαμβάνει άτομα με τέτοιο υπόβαθρο για να αναλάβουν την φύλαξη των υποδομών του, αλλά κυρίως όσοι με τον έναν ή τον άλλον τρόπο  προσφέρουν νομιμοποίηση, ξεπλένουν ή ανέχονται το εθνικιστικό και φασιστικό οχετό με οποιοδήποτε πρόσχημα. Σήμερα στόχος ήταν οι δύο αντιφασίστες, αύριο θα είναι η μειονότητα, κάθε προοδευτικός και αγωνιζόμενος άνθρωπος, οι μετανάστες, τα άτομα της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας ή οποιοσδήποτε θεωρείται αδύναμος, διαφορετικός ή δεν ταιριάζει στα αρρωστημένα πρότυπα τους. Να είναι όλοι σίγουροι ότι το αντιφασιστικό κίνημα της πόλης δεν θα πάψει ούτε στιγμή να παλεύει για να μην εκχωρηθεί ούτε σπιθαμή γης και δημόσιου χώρου σε οποιονδήποτε οργανωμένο φασίστα επιλέξει να σπείρει το φασιστικό του δηλητήριο. Θα υπερασπιστούμε με κάθε μέσο και κάθε κόστος τις δομές του κινήματος, τους ανθρώπους της τάξης μας, τους απανταχού καταπιεσμένους ανεξαρτήτως καταγωγής, χρώματος, θρησκείας, σεξουαλικού προσανατολισμού, όσους αγωνίζονται για μία κοινωνία ισότητας, αλληλεγγύης, ελευθερίας.

 

ΟΥΤΕ ΣΤΗΝ ΞΑΝΘΗ ΟΥΤΕ ΠΟΥΘΕΝΑ ΤΣΑΚΙΣΤΕ ΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ.

 

ΔΙΕΘΝΙΣΜΟΣ, ΚΕΙΜΕΝΑ

ΕΠΕΣΑΝ ΟΙ ΜΑΣΚΕΣ ΤΟΥ «ΑΓΝΟΥ ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΥ» ΚΑΙ ΠΙΣΩ ΤΟΥΣ ΞΕΠΡΟΒΑΛΑΝ ΕΙΚΟΝΕΣ ΦΑΣΙΣΜΟΥ

Ανακοίνωση με αφορμή την αναγραφή φασιστικών συνθημάτων σε λύκειο της Ξάνθης.
Μπορείς να την κατεβάσεις σε pdf από εδώ.

 

ΕΠΕΣΑΝ ΟΙ ΜΑΣΚΕΣ ΤΟΥ «ΑΓΝΟΥ ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΥ»
ΚΑΙ ΠΙΣΩ ΤΟΥΣ ΞΕΠΡΟΒΑΛΑΝ ΕΙΚΟΝΕΣ ΦΑΣΙΣΜΟΥ

Στα τέλη Γενάρη στο 3ο ΓΕΛ Ξάνθης εμφανίστηκαν φασιστικά σύμβολα και συνθήματα με την υπογραφή του ναζιστικού μορφώματος της χρυσής αυγής, τα οποία στοχοποιούσαν καθηγητή του σχολείου για την δημόσια αντιφασιστική του τοποθέτηση.

Αν αναζητήσουμε το νήμα πίσω από αυτήν την ενέργεια θα οδηγηθούμε στα εθνικιστικά συλλαλητήρια και τις εθνικιστικές καταλήψεις των σχολείων για το μακεδονικό. Δεν αποτελεί παρά ένα ακόμα στιγμιότυπο της έξαρσης της φασιστικής δραστηριότητας τόσο τοπικά όσο και πανελλαδικά. Από τις επιθέσεις σε δομές του κινήματος, στέκια και καταλήψεις (Σχολείο, Θέατρο ΕΜΠΡΟΣ) με αποκορύφωμα τον εμπρησμό της κατάληψης Libertatia, την αποτυχημένη απόπειρα αντισυγκέντρωσης σε διεθνιστική εκδήλωση στο εργατικό κέντρο Θεσσαλονίκης, την εισβολή και τον τραμπουκισμό φοιτητών στις εστίες του ΑΠΘ, την βεβήλωση και καταστροφή εβραϊκών μνημείων του ολοκαυτώματος μέχρι τις επιθέσεις σε εργαζόμενους φωτορεπόρτερ, ομοφυλόφιλους, μετανάστες, αγωνιζόμενους ανθρώπους, κομμουνιστές και αναρχικούς. Δεν μας κάνει καμία εντύπωση πως σταδιακά το προσωπείο του «αγνού πατριωτισμού» που πλασαριζόταν επιμελώς στα πρώτα συλλαλητήρια, αποσύρεται για να έρθει στην επιφάνεια το πραγματικό πρόσωπο του εθνικισμού, της μισαλλοδοξίας και του φασισμού. Η ακροδεξιά και φασιστική πτέρυγα των συλλαλητηρίων όχι μόνο δεν ένιωσε ανεπιθύμητη εντός αυτών, αλλά αντίθετα αποτέλεσε σάρκα από τη σάρκα τους. Η μάζα του όχλου χρησιμοποιήθηκε ως κάλυψη και νομιμοποιητική βάση για να την οπλισμένη και γεμάτη μίσος δράση τους προς κάθε τι διαφορετικό ή «ξένο».

Ειδικά στην πόλη μας ο υποκινητής και μπροστάρης όλων αυτών των εθνικιστικών εκδηλώσεων είναι συγκεκριμένος και γνωστός, όπως έχει καταγγείλει σχετικά και ο Σύλλογος Φοιτητών Ξάνθης όταν είχε απειλήσει ευθέως αγωνιζόμενο μέλος του. Πρόκειται για γνωστό ακροδεξιό μπράβο, μέλος του «Ελληνορωσικού Ορθόδοξου Κόμματος», ο οποίος έχει παρέμβαση σε σχολεία της πόλης μας στρατολογώντας μαθητές, ήταν μπροστάρης και καθοδηγητής στις μαθητικές πορείες για το ονοματολογικό, καλύπτει πλήρως με αναρτήσεις του σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης την αναγραφή των προαναφερθέντων φασιστικών συνθημάτων στο 3ο ΓΕΛ και με τη σειρά του στοχοποιεί ανοιχτά καθηγητές και γενικά απειλεί όσους αναπτύσσουν αντιφασιστική δράση στην πόλη.

Για την παραπάνω κατάσταση ευθύνονται ξεκάθαρα όλες οι πολιτιστικές οργανώσεις/τοπικοί σύλλογοι κτλ. που διοργάνωσαν τα εθνικιστικά συλλαλητήρια, αλλά και όσοι πολιτικοί φορείς/ κόμματα τα στήριξαν ανοιχτά ή τους έκλεισαν το μάτι και οι οποίοι -όπως ήταν και αναμενόμενο- ποτέ δεν προσπάθησαν να αποκλείσουν φασιστικές και ακροδεξιές ομάδες, αλλά αντίθετα διατράνωναν πως κανείς δεν περισσεύει στον «αγώνα για την μακεδονία» ξεπλένοντας και καλύπτοντας διαρκώς τη δράση των οργανωμένων φασιστικών ομάδων. Από την άλλη μεριά ευθύνες έχει και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, η οποία έχοντας υπηρετήσει πιστά την ταξικές πολιτικές της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης των μνημονίων, έρχεται να υπογράψει την συμφωνία των Πρεσπών αδιαφορώντας για τα εθνικιστικά αντανακλαστικά που αυτή θα πυροδοτούσε και με μόνο στόχο να προωθήσει τα σχέδια επέκτασης της πολεμικής μηχανής του ΝΑΤΟ, της Ε.Ε. και του ελληνικού κεφαλαίου στα δυτικά βαλκάνια και να αναβαθμίσει τον γεωστρατηγικό ρόλο του ελληνικού κράτους στην περιοχή. Άλλωστε στην προσπάθεια αξιοποίησης των «γεωπολιτικών ευκαιριών» που παρέχει το χαρτί του «μόνου σταθερού εταίρου» στην περιοχή κύριο μέσο πίεσης αποτελεί ο εθνικιστικός όχλος που συγκεντρώνεται στις κατά τόπους πλατείες.

Μέσα σε αυτήν την ζοφερή πραγματικότητα είναι αναγκαίο και επιτακτικό να δομηθεί ο αντίπαλος αντιφασιστικός/ διεθνιστικός πόλος και να δοθεί η αντίστοιχη απάντηση από πλευράς του κινήματος και του κόσμου του αγώνα. Στο σχολείο, στο πανεπιστήμιο, στους χώρους δουλειάς, στον δρόμο να μην αφήσουμε σπιθαμή έκφρασης της εθνικιστικής και φασιστικής ρητορικής, που θέλει τους απανταχού καταπιεσμένους διαιρεμένους με βάση την καταγωγή, την φυλή, το φύλο, τον σεξουαλικό προσανατολισμό να αλληλοσπαράζονται ώστε να μένουν στο απυρόβλητο το κράτος, τα αφεντικά, οι ιμπεριαλιστικοί μηχανισμοί και όσοι ορίζουν και καταδυναστεύουν καθημερινά τις ζωές μας. Να βγούμε μπροστά και να σταθούμε ανάχωμα στους εθνικισμούς, στο ΝΑΤΟ και στις επιδιώξεις του ελληνικού και ξένου κεφαλαίου, που θέλουν την νεολαία ποτισμένη με το δηλητήριου του φασισμού στο σήμερα και κρέας για τα κανόνια στους διακρατικούς πολέμους για τα συμφέροντα των κυρίαρχων αύριο.

 

ΔΕΝ ΠΟΛΕΜΑΜΕ ΓΙΑ ΕΝΑ ΟΝΟΜΑ ΣΤΗΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ, ΓΙΑ ΤΑ ΒΡΑΧΙΑ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ, ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΟΖ ΚΑΙ ΤΑ ΠΕΤΡΕΛΑΙΑ ΤΩΝ ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΩΝ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΦΤΩΧΕΙΑ, ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ, ΠΟΛΕΜΟ, ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟ
ΝΑ ΠΡΟΤΑΞΟΥΜΕ ΤΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΚΟΙΝΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΩΝ ΛΑΩΝ
ΓΙΑ ΙΣΟΤΗΤΑ, ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

ΑΦΙΣΕΣ, ΚΕΙΜΕΝΑ, Κοινωνικος Κανιβαλισμος

Διασυλλογική αντισεξιστική ανακοίνωση

Διασυλλογική αντισεξιστική ανακοίνωση από Πέλοτο, Αυτόνομο Στέκι Ξάνθης, Αυτόνομο Σχήμα Πολυτεχνικής Ξάνθης, Α.Κ.Χ. Xanadu και αντισεξίστριες/ες με αφορμή τον βιασμό κοπέλας από φοιτητή στη Ξάνθη. Μπορείς να το κατεβάσεις σε μορφή pdf από εδώ.

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΑΣΜΟ…

Κατά τη διάρκεια των εορτών φοιτητής από σχολή της Ξάνθης βίασε μία κοπέλα. Δεν θεωρούμε αναγκαίο να αναφερθούν λεπτομέρειες για το πώς, το γιατί κ.λπ. συνέβη αυτή η πράξη, καθώς για εμάς η καταγγελία ενός βιασμού δεν χωρά αμφισβήτηση.Αυτό γιατί το ίδιο το άτομο που δέχεται το βιασμό γνωστοποιώντας την επίθεση, έτσι κι αλλιώς στιγματίζεται κοινωνικά. Η περαιτέρω ανάλυση έχει μόνο ως αποτέλεσμα το άτομο να βιώνει ξανά και ξανά το βιασμό του. Λόγω του ότι ο βιαστής ήταν φίλος, συμφοιτητής, γείτονάς μας, κρίνεται αναγκαία η γνωστοποίηση του περιστατικού τόσο στη φοιτητική κοινότητα, όσο και στην ευρύτερη κοινωνία, προκειμένου να γίνει ξεκάθαρο ότι οποιοσδήποτε έχει τέτοιες συμπεριφορές ή τις συγκαλύπτει δεν χωράει στους χώρους τους οποίους μένουμε, τρώμε, σπουδάζουμε, διασκεδάζουμε και γενικότερα στους χώρους στους οποίους κινούμαστε.

Χρειάζεται να καταστεί σαφές ότι για εμάς ως βιασμός ορίζεται  κάθε επιβαλλόμενη σεξουαλικοποιημένη πράξη – με ή χωρίς διείσδυση – στην οποία δεν υπάρχει συναίνεση. Ένας βιασμός δεν είναι κάποιο είδος «ανωμαλίας», αλλά η επιβολή εξουσίας στο άτομο που κάθε φορά  τη δέχεται. Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι η πατριαρχία είναι εκείνη που γεννά σεξιστικές, εξουσιαστικές συμπεριφορές και πράξεις βίας. Τα «ψιτ» στο δρόμο, τα παρεμβατικά βλέμματα και αγγίγματα, η υποτίμηση των ατόμων με «μη κανονικές» σεξουαλικές προτιμήσεις ή αυτών που δεν ανταποκρίνονται στα κυρίαρχα έμφυλα πρότυπα, είναι μόνο κάποια παραδείγματα έμφυλης καταπίεσης. Κατ’ επέκταση, οι βιασμοί ή ακόμα και οι δολοφονίες δε θα πρέπει να λαμβάνονται ως μεμονωμένα περιστατικά αλλά ως κάποια από τα στιγμιότυπα κορύφωσης των εξουσιαστικών / σεξιστικών συμπεριφορών.

Η κοινωνία που ζούμε είναι βαθιά πατριαρχική, έτσι όλα όσα προαναφέρθηκαν δεν γίνονται αντιληπτά ως σεξιστικές και εξουσιαστικές συμπεριφορές, αλλά κανονικοποιούνται και καταλήγουν να είναι κοινωνικά αποδεκτά. Έτσι, κάθε πράξη βίας νομιμοποιείται στο κοινωνικό πεδίο. Ακόμη και σε περιπτώσεις έντονης έμφυλης βίας όπως είναι οι βιασμοί, οι ξυλοδαρμοί, η ενδοοικογενειακή βία, οι δολοφονίες, το κράτος και οι μηχανισμοί του στέκονται απέναντι στους καταπιεσμένους/ες χρησιμοποιώντας ένα πολύ συγκεκριμένο μοτίβο διαχείρισης και προβολής των περιστατικών αυτών. Η κυρίαρχη στάση και ο στόχος του είναι η υποτίμηση αυτών των πράξεων βίας και η προβολή τους ως ξεκομμένες από το φαινομενικά υγιές και ελέγξιμο κοινωνικό περιβάλλον / σύνολο. Έχουμε δει σε περιπτώσεις βιασμών που γνωστοποιούνται, οι θύτες να παρουσιάζονται είτε ως ψυχικά ασθενείς, είτε να υπερτονίζετε η εθνικότητα και η ταξική τους προέλευση, όταν αυτοί δεν είναι οι φιλήσυχοι Έλληνες πολίτες. Όταν πάλι ο θύτης ανήκει στην τελευταία κατηγορία, τότε παρουσιάζεται ως το καλό παιδί και η πράξη είτε αποσιωπείται είτε τίθεται υπό αμφισβήτηση. Γίνεται άμεσα αντιληπτό ότι για να καταγγείλει μια κοπέλα το βιασμό της και να μη στοχοποιηθεί η ίδια, θα πρέπει ο βιαστής να κατηγοριοποιείται σύμφωνα με συγκεκριμένα κοινωνικά στερεότυπα, μη αποδεκτά από την κανονικότητα. Ένας ακόμη τρόπος συγκάλυψης τέτοιων γεγονότων είναι η ενοχοποίηση των ατόμων που δέχονται τη βία, εστιάζοντας στην κοινωνική τους θέση, στο τι φορούσαν, γιατί βρέθηκαν σ’ εκείνο το μέρος εκείνη τη στιγμή, γιατί δεν αντιστάθηκαν και λοιπές αποπροσανατολιστικές ερμηνείες / αναλύσεις.

Η αστική δικαιοσύνη ως ένας κρατικός μηχανισμός κρατά ακριβώς την ίδια στάση σε τέτοια ζητήματα. Από την ώρα της καταγγελίας το άτομο που δέχτηκε τη βία αμφισβητείται και καλείται να αποδείξει την εγκυρότητα των ισχυρισμών του μέσα από πολλαπλές αναλυτικές περιγραφές του τί ακριβώς βίωσε, κάνοντάς το να το ξαναζήσει. Κατά τη διάρκεια της διαδικασίας αυτής το άτομο συχνά χλευάζεται και υποτιμάται. Το ίδιο καλείται να αντιμετωπίσει ξανά μέσα στις δικαστικές αίθουσες όπου είναι αναγκασμένο να υποστεί τη βαρβαρότητα του αστικού νομικού πλαισίου. Ένα νομικό πλαίσιο που αναγνωρίζει ως βιασμό μόνο τη διείσδυση απαιτώντας ιατροδικαστική γνωμάτευση η οποία όχι μόνο δεν αποτελεί τεκμήριο, αλλά πολλές φορές είναι ακόμη και κατευθυνόμενη.

Για εμάς όπως προείπαμε, οι βιασμοί, οι ξυλοδαρμοί, οι χλευασμοί ατόμων με  «μη κανονικές» σεξουαλικές προτιμήσεις, η ενδοοικογενειακή βία και οποιαδήποτε έκφραση έμφυλης βίας αποτελούν μόνο κάποιες από τις προεκτάσεις των ιεραρχικά και ταξικά δομημένων κοινωνιών. Ο ρατσισμός και ο σεξισμός είναι «ζωτικά» χαρακτηριστικά της δομής και λειτουργίας του κυρίαρχου συστήματος και συντελούν στη συντήρηση και διαιώνιση του κόσμου της εκμετάλλευσης και των διακρίσεων. Το βλέπουμε στο ίδιο πρίσμα με τις υπόλοιπες επιθέσεις  του εκάστοτε διαχειριστή της εξουσίας, από τους πνιγμούς μεταναστών και τον εγκλεισμό τους σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, τους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας, τα εργατικά ατυχήματα, μέχρι την καταστροφή του περιβάλλοντος και τους διακρατικούς πολέμους στο βωμό του κέρδους. Τα παραδείγματα είναι αμέτρητα και όλα έχουν ως κοινό παρονομαστή την ύπαρξη καταπιεστών και καταπιεσμένων που έχει ως φυσική συνέχεια την επιβολή δύναμης και εξουσίας από τους μεν προς τους δε. Ο αγώνας ενάντια στην έμφυλη βία θα πρέπει να εντάσσεται στον γενικότερο αγώνα ενάντια στο κράτος και την επέλαση του καπιταλισμού, με στόχο την κατάργηση κάθε μορφής εκμετάλλευσης και καταπίεσης για μια κοινωνία αλληλεγγύης και ισότητας.

Εμείς δεν κάνουμε πίσω όταν μας δολοφονούν τα αφεντικά για επιπλέον κέρδη. Εμείς δεν κάνουμε πίσω όταν μας πνίγει η frontex σε κάθε Φαρμακονήσι. Εμείς δεν κάνουμε πίσω όταν δεχόμαστε σεξιστικές επιθέσεις. Αντίθετα, συλλογικοποιούμε τις αρνήσεις μας στη βάση της κοινωνικής πυραμίδας και ενώνουμε τη δράση μας με τα βαλλόμενα κομμάτια των κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων.

ΡΑΤΣΙΣΤΕΣ, ΦΑΣΙΣΤΕΣ, ΒΙΑΣΤΕΣ ΣΤΙΣ ΤΡΥΠΕΣ ΣΑΣ

ΟΥΤΕ ΣΠΙΘΑΜΗ ΓΗΣ ΣΕ ΝΤΑΒΑΤΖΗΔΕΣ – ΒΙΑΣΤΕΣ

ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ ΣΕ ΒΙΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΤΟΥΣ ΣΥΓΚΑΛΥΠΤΟΥΝ

ΚΑΜΙΑ ΜΟΝΗ ΤΗΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗ ΣΕΞΙΣΤΙΚΗ ΒΙΑ

ΓΙΑ ΝΑ ΖΟΥΜΕ ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΓΕΝΝΑΙΕΣ

 

 

Αντισεξιστές / Αντισεξίστριες

Αυτόνομο Στέκι Ξάνθης

Αυτόνομο Σχήμα Πολυτεχνικής Ξάνθης

Πέλοτο

Α.Κ.Χ. Xanadu

* Το κείμενο τροποποιήθηκε μετά από αίτημα της κοπέλας και των συντροφισσών της καθώς δεν επιθυμούσαν να δημοσιοποιηθούν και να αναπαραχθούν κάποια πράγματα με τον συγκεκριμένο τρόπο.

 

 

ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, ΚΕΙΜΕΝΑ

Η καταστολή έρχεται πρώτα για κάποιους, ενώ είναι όπλο για όλους. Προκήρυξη για την υπόθεση του Μ. Σεϊσίδη

Προκήρυξη για την υπόθεση του Μ. Σεϊσίδη.  Μπορείς να την κατεβάσεις σε pdf από εδώ

 

Η καταστολή έρχεται πρώτα για κάποιους, ενώ είναι όπλο για όλους 

«Ο λαός γύρισε την πλάτη στους κυνηγούς μας, μη δίνοντας την παραμικρή πληροφορία για τον εντοπισμό μας, καθώς γνώριζε πολύ καλά ότι δεν έχει να φοβηθεί τίποτα από τρείς καταζητούμενους αναρχικούς. Γιατί γνωρίζει ποιος είναι ο πραγματικός τρομοκράτης, ποιος επιβάλει τα μνημόνια, τη φτώχεια, την ανεργία, τους φόρους και ποιος απειλεί το σπίτι του με κατάσχεση. Γνωρίζει ότι ο αληθινός τρομοκράτης είναι το κεφάλαιο και το αστικό προσωπικό του.»                                                                          Μάριος Σεϊσίδης ΄16

Η υπόθεση του Μάριου Σεϊσίδη συγκαταλέγεται στην περιβόητη υπόθεση «ληστές με τα μαύρα», η οποία πήρε ιδιαίτερη μιντιακή έκταση την περίοδο 2006 έως και σήμερα και σηματοδοτεί την έναρξη μιας διαδικασίας κατασταλτικών πειραματισμών που συνεχίζει να εντείνεται.

Μετά από ληστεία τράπεζας το 2006 συλλαμβάνεται ο Γ. Δημητράκης και αμέσως μετά ξεκινάει από την αντιτρομοκρατική και τα Μ.Μ.Ε. ένα κυνήγι μαγισσών με την επωνυμία «ληστές με τα μαύρα». Αυτοί που επιλέγονται από την αντιτρομοκρατική ως συνεργάτες του Δημητράκη είναι ο Σίμος και Μάριος Σεϊσίδης  και ο Γρηγόρης Τσιρώνης. Ο Μάριος, φίλος και σύντροφος του Δημητράκη, επιλέγει τη φυγοδικία, ενώ οι άλλοι δύο συλλαμβάνονται με βαρύτατους τραυματισμούς και εν τέλει αθωώνονται. Ύστερα από 11 χρόνια φυγοδικίας και επικηρυγμένος για 600.000 ευρώ συλλαμβάνεται το 2016 και ο Μάριος Σεϊσίδης ο οποίος καταδικάστηκε πρωτόδικα σε 36 χρόνια φυλακή. Μοναδικό στοιχείο για την καταδίκη του; Καλά μαντέψατε! Tο γνωστό και περιβόητο νομικό εργαλείο που λέγεται δείγμα DNA, το οποίο βρέθηκε 500 μέτρα μακριά της τράπεζας.

Η υπόθεση του Μ Σεϊσίδη είναι η πρώτη φορά που χρησιμοποιείται έτσι το δείγμα DNA, δηλαδή ως μοναδικό και ακλόνητο στοιχείο ενοχής σε πολιτικές δίκες. Γι’ αυτό το λόγο και επειδή αποτελεί «υπόθεση ομπρέλα», (όπως και η αντίστοιχη με τους «ληστές του Διστόμου» κάτω από την οποία έχουν μπει κατά καιρούς διάφοροι αγωνιστές, φιλικά ή/και οικογενειακά πρόσωπα αυτών χωρίς κανένα ουσιαστικό αποδεικτικό στοιχείο) σηματοδοτεί την έναρξη μιας διαδικασίας κατασταλτικών πειραματισμών που συνεχίζεται να εντείνεται ως σήμερα. Να θυμίσουμε τις υποθέσεις Θεοφίλου, Ηριάννας και Περικλή ως τις πιο τρανταχτές. Αυτό αποδεικνύει δύο πράγματα: Ένα ότι το κράτος έχει συνέχεια (τουλάχιστον στο κατασταλτικό οπλοστάσιο), δηλαδή, έχει συγκεκριμένες μεθοδεύσεις που χρησιμοποιούνται και εντείνονται από την εκάστοτε κυβέρνηση. Και δύο, ότι μπορούμε να διακρίνουμε τις συνθήκες που επικρατούν ως τώρα όσον αφορά την καταστολή και να προετοιμαστούμε καλύτερα για το μέλλον.

Παρατηρείται μία διεύρυνση των κατασταλτικών μηχανισμών σε ευρύτερα κομμάτια της κοινωνίας, όπως η καταστολή στις Σκουριές και συγκεκριμένα η δίωξη των κατοίκων της Μ. Παναγιάς ως εγκληματική οργάνωση, η καταστολή όσων αγωνίζονται ενάντια στους πλειστηριασμούς, η καταστολή που δέχονται οι μετανάστες και αυτή που δεχόμαστε όλοι μας μέσα από τον νέο συνδικαλιστικό νόμο που αφορά και τις απεργίες, το 90% των οποίων πλέον κρίνονται παράνομες. Στο νομικό κομμάτι έρχεται και η νέα κατηγορία για ατομική τρομοκρατία που αναβαθμίζει στην ουσία τον αντιτρομοκρατικό νόμο 187Α και ανοίγει την κερκόπορτα για διώξεις φρονηματικού χαρακτήρα, αφού, πλέον, η κατηγορία του «τρομοκράτη» άνευ «τρομοκρατικής» οργάνωσης είναι γεγονός.

Όλα τα παραπάνω αφορούν όσους είμαστε –ακόμα– εκτός των τειχών, επεκτείνονται, όμως, σαν φυσική και επόμενη συνέχεια στους εντός: Nέος σωφρονιστικός κώδικας, φυλακές τύπου Γ’, εξοντωτικούς περιοριστικούς όρους, οικονομική αφαίμαξη μέσω υπέρογκων χρηματικών εγγυήσεων και ποινικοποίηση των φιλικών και συντροφικών σχέσεων με πολιτικούς κρατούμενους, αλλά και εκδικητικές απαγορεύσεις χορήγησης αδειών σε πολιτικούς κρατούμενους που τις δικαιούνται -με πιο χαρακτηριστική την απαγόρευση της άδειας του Δ. Κουφοντίνα ο οποίος έπρεπε να προβεί σε απεργία πείνας για να του δοθεί η άδεια που ήδη δικαιούταν εδώ και 7 χρόνια(!).

Η κατασταλτική στρατηγική του κράτους που σκιαγραφείται από τα παραπάνω παραδείγματα, και έχει σαφή προσανατολισμό στη νομοθετική οχύρωσή της, δεν αφορά απλά κάποιους άλλους. Ούτε μόνο τους «κακοποιούς» κρατούμενους στις φυλακές, ούτε τους αναρχικούς – «τρομοκράτες» (κατά την κυρίαρχη ρητορική τουλάχιστον). Οι παραπάνω δικονομικές ακροβασίες και τα νέα νομοθετικά εργαλεία είναι τα όπλα που στρέφει το κράτος απέναντι σε όλα τα αγωνιζόμενα κομμάτια της κοινωνίας, σε όποιον και όποια επιλέξει να αντισταθεί στον σύγχρονο ολοκληρωτισμό και ορίζονται ως το μέσο επιβολής απέναντι στο πολιτικά οργανωμένο κομμάτι του ανταγωνιστικού κινήματος.

Συγκροτείται, λοιπόν, ένα πλαίσιο που ζητούμενο του είναι να εμπεδωθεί στον καθένα και στην καθεμία ότι αν ξεπεράσει τα όρια της επιτρεπόμενης κάθε φορά «διαμαρτυρίας», όρια τα οποία έχει κάθε λόγο να ξεπεράσει, μπορεί να βρεθεί σε κατάσταση ομηρίας εφ’ όρου ζωής. Και αυτό το πλαίσιο δεν μπορεί, ούτε πρέπει, να ειδωθεί ξέχωρα από τη συνολική καταστολή των αντιστάσεών μας. Καταστολή είτε φυσική, όπως των διαδηλώσεων από τα ΜΑΤ ή τα τσιράκια των αφεντικών (χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η περίπτωση στο MarketIn Ιωαννίνων, όπου 14 εργαζόμενοι στον αγώνα για την καταβολή των δεδουλευμένων τους, είχαν να αντιμετωπίσουν από μηνύσεις μέχρι τους μπράβους-φασίστες των εργοδοτών), είτε καταστολή των αγώνων από τη βάση τους με το νέο συνδικαλιστικό νόμο για την απεργία. Σε μία περίοδο μάλιστα, που οι ξεπουλημένες συνδικαλιστικές οργανώσεις ΑΔΕΔΥ και ΓΣΕΕ συμμαχούν με τα αφεντικά ιδρύοντας την «Κοινωνική Συμμαχία» που ουδεμία σχέση έχει με τα συμφέροντα των εργατών.

Αυτή η αναβάθμιση της καταστολής σε όλα τα επίπεδα δεν είναι τυχαία, ούτε χρονικά ούτε ως προς σε ποιους αναφέρεται. Από την μία, όσο πιο πολύ υποτιμάται η εργατική μας δύναμη και η ποιότητα ζωής μας λόγω της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης (μνημόνια), τόσο πιο πολύ το κράτος μεριμνεί για την κάμψη των αντιστάσεών μας. Η κινηματική νηνεμία των τελευταίων χρόνων είναι άμεσο απότοκο τόσο της απογοήτευσή μας, όσο και της συνεχούς καταστολής ή/και του φόβου αυτής. Από την άλλη, βρισκόμαστε σε μία πολύ κρίσιμη περίοδο έντονων διακρατικών ανταγωνισμών. Η όξυνση που παρατηρείται στο πεδίο της εξωτερικής πολιτικής της Ελλάδας έχει την αντανάκλαση της και στην εσωτερική πολιτική. Όταν ένα κράτος εξοπλίζεται για την αντιμετώπιση κάποιου άλλου κράτους, ταυτόχρονα εξοπλίζεται και για την αντιμετώπιση του «εσωτερικού εχθρού». Αν κάποιος, παραδείγματος χάριν, παρατηρήσει την Τουρκία, θα δει ότι η τουρκική αστική τάξη όσο ετοιμαζόταν να αναλάβει ενεργό ρόλο στη Συρία, φρόντισε να καταστείλει με ποικίλους τρόπους (από διώξεις/φυλακίσεις, ενίσχυση τους εθνικού κορμού, τρομοκρατία κ.α.) όποια φωνή στο εσωτερικό της χώρας μπορούσε να αμφισβητήσει τα πολεμοχαρή της σχέδια.

Η καταστολή και οι διώξεις, όμως, δεν μπορεί να αποτελούν άλλοθι αδράνειας, ούτε αιτία δηλώσεων νομιμοφροσύνης. Ιστορικά δεν υπήρξε ποτέ περίοδος που οι αγωνιστές δεν βρίσκονται στο στόχαστρο της κρατικής κατασταλτικής επίθεσης. Με μικρά και σταθερά βήματα, με πίστη στις δυνάμεις μας και με όπλο τις δικές μας αυτόνομες δομές, με μέσα που επιλέγουμε οι ίδιοι και οι ίδιες και όχι αυτά που μας επιτρέπει κάθε φορά η κυριαρχία, μακριά από ψευτοδιλήμματα περί νομιμότητας, διαχειριστικές λογικές και εκλογικές αυταπάτες, να οργανώσουμε τη δράση μας και να αγωνιστούμε κόντρα στο κράτος και στο κεφάλαιο, με κοινωνική δράση και ταξικό προσανατολισμό.

ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ ΚΑΙ ΛΗΣΤΕΣ

ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΚΡΑΤΗ ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΕΣ

 

ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ

ΜΟΝΟΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, ΚΕΙΜΕΝΑ

Αλληλεγγύη στη κατάληψη του παλιού νεκροτομείου στην Αλεξανδρούπολη

Προκήρυξη σχετικά με τον εμπρησμό της Κατάληψης Πλαιού Νεκροτομείου στην Αλεξανδρούπολη
Μπορείς να την κατεβάσεις σε pdf από εδώ.

Αλληλεγγύη στην κατάληψη του παλιού νεκροτομείου στην Αλεξανδρούπολη

Το βράδυ της Τετάρτης 5/9 η κατάληψη του Παλιού Νεκροτομείου στην Αλεξανδρούπολη δέχτηκε εμπρηστική επίθεση, με αποτέλεσμα να υπάρξουν υλικές ζημιές στο χώρο και να καταστραφεί μέρος του εξοπλισμού. Από το αποτέλεσμα της επίθεσης έγινε προφανές ότι κεντρικός στόχος των εμπρηστών-παρακρατικών ήταν ο εξοπλισμός της κατάληψης και το αρχείο της (με εκατοντάδες έντυπα και βιβλία).

Οι καταλήψεις και οι αυτοοργανωμένοι χώροι αποτελούν σταθερό στόχο του κράτους και των παρακρατικών πλοκαμιών του ως κέντρα αντικαθεστωτικού αγώνα, ως χώροι που μπορούν να λειτουργήσουν ως εστίες πολιτικής ζύμωσης, ταξικής οργάνωσης και αντεπίθεσης. Γι αυτό και καταστέλλονται με οποιοδήποτε μέσο κρίνεται πρόσφορο κάθε φορά.

Γνωρίζουμε όμως ότι οι δομές οργάνωσης των κινηματικών απαντήσεων πρώτα και κύρια είναι σχέσεις και όχι τα ντουβάρια. Όσες επιθέσεις και να δεχτούν οι χώροι μας είτε προέρχονται από κρατικές και παρακρατικές συμμορίες, είτε από αντικινηματικούς τραμπούκους, πάντα θα διατηρούμε τη δυνατότητα να τους ξαναχτίσουμε.

Το έχουμε πει και το ξαναλέμε. Κάθε επίθεση στις δομές του ανταγωνιστικού κινήματος, κάθε επίθεση στους ανθρώπους του, είναι επίθεση στο ανταγωνιστικό κίνημα στο σύνολό του. Το κίνημα και συγκεκριμένα ο αντιεξουσιαστικός χώρος έχει δείξει εδώ και πολλά χρόνια ότι δε θα τρομοκρατηθεί, δε θα παραιτηθεί. Κάθε κρατική και παρακρατική επίθεση θα μας βρίσκει απέναντί της ενωμένους. Δηλώνουμε την αμέριστη αλληλεγγύη μας στης συνέλευση του Παλιού Νεκροτομείου στην Αλεξανδρούπολη. Για μια ακόμα φορά, ο κόσμος του αγώνα βρίσκεται απέναντι στον κόσμο του θανάτου, του μίσους, της υποταγής, της μισαλλοδοξίας, του χαφιεδισμού και της ξεφτίλας, οποιοδήποτε πρόσωπο και αν παίρνει ο κόσμος αυτός. Και ανάμεσα σ’ αυτούς τους κόσμους, εμείς έχουμε διαλέξει πλευρά. Θα υπερασπιστούμε την πολιτική μας ύπαρξη, τους συντρόφους μας, τις δομές του κινήματος με κάθε μέσο.

ΔΡΑΣΕΙΣ, ΚΕΙΜΕΝΑ, Κοινωνικος Κανιβαλισμος

Στην Ομονοια δεν εγινε ληστεια, μπατσοι φασιστες και αφεντικα καναν δολοφονια. Συγκέντρωση-μικροφωνική Πέμπτη 4.10, 18:00, πλ. Αντίκα.

Προκήρυξη σχετικά με το λιντσάρισμα και τη δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου στην Ομόνοια.
Μπορείς να το κατεβάσεις σε pdf από εδώ

 

ΣΤΗΝ ΟΜΟΝΟΙΑ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΛΗΣΤΕΙΑ…

Το μεσημέρι της 21ης Σεπτεμβρίου ο 33χρονος Ζακ Κωστόπουλος βρίσκεται εγκλωβισμένος κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες και σε εμφανή κατάσταση αδυναμίας και πανικού μέσα σε κοσμηματοπωλείο στην Ομόνοια. Στην απέλπιδα προσπάθεια του να απεγκλωβιστεί και να βγει έξω μέσω της τζαμαρίας, δέχεται απανωτά χτυπήματα και στην ουσία λιντσάρεται από τον ιδιοκτήτη και ένα τουλάχιστον ακόμη άτομο, ιδιοκτήτη παρακείμενου καταστήματος και -όπως αργότερα αποκαλύφθηκε- στέλεχος της ακροδεξιάς οργάνωσης «Πατριωτικό Μέτωπο». Αφού ο πρώτος γύρος του προπηλακισμού του διακόπτεται μετά από την παρέμβαση περαστικών και ο Ζακ προσπαθεί αιμόφυρτος από τα γυαλιά και τα χτυπήματα να σηκωθεί και να απομακρυνθεί, δέχεται δεύτερο γύρο χτυπημάτων με κλοτσιές και γκλοπιές από τα ένστολα καθάρματα της ΔΙΑΣ, προκειμένου να του φορέσουν χειροπέδες. Αποτέλεσμα όλων αυτών, ο Ζακ να υποκύψει στα τραύματα του και να μεταφερθεί νεκρός πλέον στο νοσοκομείο.

Από την πρώτη στιγμή τα ΜΜΕ, αλλά και ένα συνάφι «ευυπόληπτων πολιτών»-κανίβαλων της διπλανής πόρτας μέσω των social media, έσπευσαν να διαστρεβλώσουν την εικόνα του περιστατικού, να δικάσουν και να καταδικάσουν μετά θάνατον το θύμα και εν τέλει να αθωώσουν τους δήμιους του και να δικαιολογήσουν την δολοφονία. Αρχικά αυτό επιχειρήθηκε με την ρητορική περί «χρήστη ουσιών», αναπαράγοντας τον ρατσιστικό αποκλεισμό και την τοξικοφοβία. Στη συνέχεια με αυθαίρετες -και εν τέλει ψευδείς- εικασίες περί «απόπειρα ληστείας» και μαχαιριού που κρατούσε ο «δράστης», λες και κάτι τέτοιο θα δικαιολογούσε το λιντσάρισμα και την δολοφονία του. Τέλος μιλώντας για αδιευκρίνιστες συνθήκες θανάτου, λες και θα μπορούσε να πιστέψει κανείς πως το ξύλο, η απώλεια αίματος και το ψυχικό και σωματικό σοκ, που υπέστη ο Ζακ, δεν έπαιξαν τον καταλυτικό ρόλο στον θάνατο του και απλά «είχε έρθει η ώρα του».

Παρ’ όλη αυτή την προσπάθεια η δολοφονία να περάσει στα ψιλά, όπως τόσες άλλες περιπτώσεις ανθρώπων, που δεν χωράνε στα κυρίαρχα κοινωνικά πρότυπα, κάτι τέτοιο δεν κατέστη δυνατό λόγω του βίντεο, που υπήρχε ως πειστήριο, αλλά κυρίως λόγω της δημόσιας ταυτότητας του Ζακ Κωστόπουλου. Ο ίδιος ήταν ενεργό μέλος και ακτιβιστής της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας και του αγώνα κατά του στιγματισμού των οροθετικών ατόμων και εκφραζόταν πολιτικά ενάντια, τόσο στην καταπίεση της πατριαρχίας και της ομοφοβίας, όσο και στην γάγγραινα του ρατσισμού και του φασισμού.

Ρίχνοντας μία βαθύτερη ματιά στα αίτια της αύξησης των φαινομένων κοινωνικού κανιβαλισμού και των φωνών υπεράσπισης τους από σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας, εντοπίζουμε την ρίζα τους στο ξέσπασμα της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης, που στην Ελλάδα πήρε την ειδική μορφή της επιβολής των μνημονίων από το ελληνικό και ξένο κεφάλαιο, την ΕΕ και το ΔΝΤ. Η φτωχοποίηση και η ανέχεια, ο αποκλεισμός και η περιθωριοποίηση όλο και μεγαλύτερων κοινωνικών κομματιών (άστεγοι, μετανάστες, τοξικοεξαρτημένοι, ψυχικά ασθενείς, ρομά), η διάρρηξη του κοινωνικού ιστού και η αποψίλωση των όποιων κοινωνικών δομών υγείας και πρόνοιας είχαν ως αποτέλεσμα τη δημιουργία μίας μεγάλης μάζας εξαθλιωμένων και φτωχοδιαβόλων, μέρος των οποίων στράφηκαν στην μικροπαραβατικότητα για να εξασφαλίσουν την επιβίωση και την αξιοπρέπεια τους.

Από την άλλη μεριά έφερε στην επιφάνεια τα πιο κτηνώδη ένστικτα ενός αντιδραστικού και μικροαστικού κομματιού της κοινωνίας, που είδε την γη να φεύγει κάτω από τα πόδια του και προσπάθησε με όλα τα μέσα να διατηρήσει την κοινωνική και ταξική του θέση. Έτσι με την παράλληλη άνοδο των ιδεολογημάτων του εθνικισμού, του ρατσισμού και της ομοφοβίας, απαξιωθήκαν οι κοινωνικές αξίες της αλληλεγγύης και της αξιοπρέπειας και αναδείχθηκαν αυτές της ιδιώτευσης και του ατομικισμού, του κοινωνικού δαρβινισμού, του φόβου και του μίσους για τον αδύναμο και τον διαφορετικό, της αναγωγή της ιδιοκτησίας και του δόγματος «νόμος και τάξη» σε υπέρτατο αγαθό και της αποδοχής του φασισμού σε ρυθμιστή της κοινωνικής ζωής. Άλλωστε τα προηγούμενα χρόνια έχουμε γίνει μάρτυρες μίας πληθώρας ανάλογων φαινομένων εκφασισμού. Από τα πογκρόμ χρυσαυγιτών και «αγανακτισμένων πολιτών» και τις επιχειρήσεις σκούπα των μπάτσων εναντίων των μεταναστών, μέχρι τον εγκλεισμό τους στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, την διαπόμπευση των οροθετικών γυναικών από τον τότε υπουργό υγείας Λοβέρδο, τη δολοφονία της 13χρονης Ρομά από έλληνα επιχειρηματία, τις καθημερινές αυθαιρεσίες και τον κυνισμό των αφεντικών απέναντι στους εργαζόμενους, τα εργατικά «ατυχήματα» και τις εθνικιστικές και πολεμοκάπηλες κραυγές για την Μακεδονία.

Απέναντι σε αυτήν την ζοφερή πτυχή της πραγματικότητας είναι ζωτικής σημασίας να αντιτάξουμε την δική μας εναλλακτική, που θα μιλάει στην ψυχή των καταπιεσμένων και εκμεταλλευόμενων και θα δίνει πραγματικό διέξοδο στις ανησυχίες, τις ανάγκες και τις επιθυμίες τους. Να μην επιτρέψουμε την απογοήτευση, τον φόβο και την απάθεια να μας κυριεύσει. Να σταθούμε στο πλευρό των κατατρεγμένων και των αποκλεισμένων αυτού του κόσμου, απέναντι στον κοινό μας εχθρό: την φτώχεια, την περιθωριοποίηση, την αλλοτρίωση, την καταστολή και τον φασισμό. Να προτάξουμε την συλλογικοποίηση και την αλληλεγγύη απέναντι στην εξατομίκευση και τον κανιβαλισμό. Να απαντήσουμε με κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες ενάντια στην υποτίμηση και τον κατακερματισμό των ζωών μας από κράτος, φασίστες και αφεντικά.

Από τις αντιφασιστικές κινητοποιήσεις για τα 5 χρόνια από την δολοφονία του Παύλου Φύσσα, μέχρι τον άνθρωπο που απέτρεψε το περεταίρω λιντσάρισμα του Ζακ και τις μαχητικές και οργισμένες διαδηλώσεις χιλιάδων ανθρώπων, που ακολούθησαν τον θάνατο του, ο κόσμος της αλληλεγγύης, της αξιοπρέπειας και του αγώνα θα συντρίψει τον κόσμο της μίσους, της ξεφτίλας και του θανάτου. Για μία κοινωνίας ισότητας, αλληλοβοήθειας και ελευθερίας, που δεν θα γεννά σύγχρονους κολασμένους και αδίστακτους ιδιοκτήτες.

…ΜΠΑΤΣΟΙ, ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΚΑΝΑΝ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ.

Δεν ξεχνάμε – Δεν συγχωρούμε
Καμία εκεχειρία – καμία ανακωχή
με το κεφάλαιο, το κράτος και τους κανιβάλους τους.

ΑΦΙΣΕΣ, ΔΙΕΘΝΙΣΜΟΣ, ΔΡΑΣΕΙΣ, ΚΕΙΜΕΝΑ

Αντιφασιστικη Πορεια, Τριτη 18.9 στις 19:00, Πολυτεχνειο

Προκήρυξη για την πορεία στις 18.9. Μπορεις να την κατεβάσεις σε pdf από εδώ

 

ΝΑ ΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΟΥ ΤΟΝ ΓΕΝΝΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΘΡΕΦΕΙ

ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ ΣΤΟ ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΟ ΠΑΡΑΛΗΡΗΜΑ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ ΜΑΣ

Πέντε χρόνια από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα και οι φασίστες βρήκαν ξανά την ευκαιρία να ξεμυτίσουν αξιοποιώντας την κοινωνική νομιμοποίηση που τους έδωσαν τα συλλαλητήρια για το μακεδονικό ζήτημα. Αυτή τη φορά, υπό το μανδύα των μακεδονομάχων, απογόνων του Μ. Αλεξάνδρου κατάφεραν να κινητοποιήσουν σημαντικό πλήθος κόσμου και να παραστήσουν τους προστάτες του έθνους ενάντια στις υποτιθέμενες βλέψεις του γειτονικού κράτους. Στο στόχαστρο τους μπαίνει και η «προδοτική» όπως την αποκαλούν κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Για εμάς αυτή η κυβέρνηση κάθε άλλο παρά προδοτική είναι, αφού ποτέ δεν ήταν φίλη και σύμμαχη με τον κόσμο της εργασίας και του μόχθου, με τα συμφέροντα και τις ανάγκες μας. Αντίθετα, είναι πάντα πιστή στις επιταγές της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ όσον αφορά την οικονομική καθώς και την εξωτερική πολιτική, σιγοντάροντας τα συμφέροντα του ΝΑΤΟ στην περιοχή των Βαλκανίων, αλλά και στις εξωτερικές σχέσεις με την Τουρκία. Είναι ξεκάθαρο, για εμάς, πως το «τέλος των μνημονίων» και η «νέα εποχή ανάπτυξης» που τάζει η κυβέρνηση πρόκειται στην πραγματικότητα για μια ζοφερή περίοδο που χαρακτηρίζεται από την εμφάνιση των φασιστών στο κοινωνικό πεδίο, την μονιμοποίηση των νεοφιλελεύθερων πολιτικών και την όξυνση των διακρατικών ανταγωνισμών σε διεθνές γεωπολιτικό επίπεδο.

Η δράση των φασιστών στα χρόνια της κρίσης

Διακρίνονται δύο φάσεις ανάλογα με τον τρόπο δράσης τους και τις συνθήκες που επικρατούσαν στην ελληνική κοινωνία. Η πρώτη φάση αφορά στην εδραίωση των φασιστών στη δημόσια σφαίρα, την εκλογή της Χ.Α., αλλά και την έντονη παρουσία της πέρα από το κοινοβούλιο στο δρόμο και στην κοινωνία. Τα πρώτα χρόνια της κρίσης δημιούργησαν εύφορο έδαφος στο νεοναζιστικό κόμμα να εγκολπώσει κόσμο, εκμεταλλευόμενο την πτώση του ΛΑΟΣ, καθώς και τη γενικότερη απογοήτευση του κόσμου από το πολιτικό σύστημα. Οι φασίστες της Χρυσής Αυγής, λοιπόν, εκείνη την περίοδο του ’09-’13 παρουσίασαν ένα πολιτικό κρεσέντο. Ένα κρεσέντο που δε συσχετιζόταν μόνο με τη μαζικοποίηση και την αύξηση της πολιτικής τους δύναμης, αλλά και με την έντονη δράση τους ενάντια σε μετανάστες, συνδικαλιστές και απεργούς, αντιφασίστες και δομές του κινήματος (στέκια, καταλήψεις κλπ). Παρά τον επικίνδυνο ρόλο τους και την αυξημένη δυναμική τους, το αντιφασιστικό κίνημα κατάφερε να συγκρουστεί ευθέως μαζί τους και να δημιουργήσει ένα ισχυρό αντίπαλο δέος στο δρόμο.

Η δεύτερη φάση που βιώνουμε σήμερα ωστόσο κρίνεται εξίσου επικίνδυνη. Μετά την απογοήτευση μεγάλου κομματιού της κοινωνίας από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και την κοινωνική-οικονομική πολιτική που ακολούθησε, το μακεδονικό ζήτημα έγειρε έντονες αντιδράσεις κόσμου. Tα συλλαλητήρια για την ονομασία της Βόρειας Μακεδονίας και τη φαντασιακή «απειλή της ιστορίας και της εδαφικής ακεραιότητας του ελληνικού έθνους» από τη γειτονική χώρα διαδέχονταν το ένα το άλλο. Οι διακρατικοί ανταγωνισμοί, τα συμφέροντα των αστικών τάξεων και των δύο χωρών, και ο ρόλος του ΝΑΤΟ προσπάθησαν να καμουφλαριστούν και να κρυφτούν πίσω από έναν «αγνό πατριωτισμό». Το υπαρκτό κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας που συσπειρώθηκε κάτω απ’ την ομπρέλα της εθνικής ενότητας δημιούργησε έναν ισχυρό πατριωτικό πόλο. Αυτή η μερίδα κόσμου, που τόσο χρόνια πλήττεται από την οικονομική πολιτική του κράτους και την επίθεση που τις έχουν εξαπολύσει τα εγχώρια και υπερεθνικά αφεντικά, δε μπόρεσε να στρέψει την οργή της εναντίον τους. Αντίθετα, στη συνείδηση αυτού του κόσμου κυριάρχησε το έθνος και η προσήλωση στις αξίες «πατρίς-θρησκεία-οικογένεια». Η συγκυρία αυτή ήταν η κατάλληλη για να βγουν μπροστά οργανωμένα κομμάτια φασιστών κάθε λογής. Από την «σοβαρή» πλέον Χρυσή Αυγή που κάλεσε σε πραξικόπημα εντός της βουλής, από στρατιωτικούς και παπάδες εθνοπροστάτες, από λούμπεν και φασιστοχούλιγκανς κλπ. Η μαζικότητα των συλλαλητηρίων βοήθησε ακροδεξιές ομάδες να καταφέρουν να πλησιάσουν, να επιτεθούν και άλλοτε να καταστρέψουν καταλήψεις, στέκια και δομές του ανταγωνιστικού κινήματος. Η αντίδραση ωστόσο του κόσμου, που συμμετείχε ή στήριζε τα συλλαλητήρια, ήταν μηδαμινή. Κανέναν δεν άγγιζε το κάψιμο της Libertatia, οι επιθέσεις στον Ε.Κ.Χ. Σχολείο, στο αυτοδιαχειριζόμενο θέατρο Εμπρός, στα γραφεία του ΝΑΡ από μπάτσους ή στην κατάληψη Βύρωνος 3 στην Καβάλα. Στο κοινωνικό γίγνεσθαι παρατηρείται πλέον με σαφήνεια η ύπαρξη δυο στρατοπέδων. Το στρατόπεδο του εθνικισμού και της εθνολαγνείας, που σέρνει από εξαθλιωμένους νεοπρολετάριους με έλλειψη ταξικής συνείδησης έως οργανωμένους και πολλές φορές πληρωμένους φασίστες που επιτίθεται στις δομές μας και σε μειονότητες που δέχονται καταπίεση, όπως μετανάστες, και ομοφυλόφιλους και το στρατόπεδο των ανθρώπων που αντιλαμβάνονται τις ταξικές αντιθέσεις, την επίθεση που βιώνουμε οι «από τα κάτω», το στρατόπεδο της αλληλεγγύης, της αξιοπρέπειας, του αγώνα και της αντίστασης.

Επιτακτική η ανάγκη δημιουργίας διεθνιστικού- αντιφασιστικού πόλου

Σύμφωνα με την παραπάνω ανάλυση και επειδή αντιλαμβανόμαστε τη θέση μας στο ταξικό και κοινωνικό στρατόπεδο, θέτουμε ως βασική προτεραιότητα τη δημιουργία διεθνιστικού αντιφασιστικού πόλου στην πόλη μας. Ενός αντιφασιστικού πόλου που θα καταφέρει να ενώσει διάφορες κοινωνικές ομάδες από τα στρώματα των εκμεταλλευομένων και καταπιεσμένων και που θα έρχεται σε ευθεία σύγκρουση με κάθε λογής φασίστες. Η συγκυρία το επιτάσσει σε βαθμό επιβίωσης, έτσι ώστε να μην ξαναδούμε καταλήψεις να καίγονται και νεοναζί να σπέρνουν το εθνικιστικό μίσος ανενόχλητοι στις πόλεις. Οι δυνάμεις του αναρχικού κινήματος πρέπει να συναντηθούν και να συμπράξουν με ευρύτερες πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις του ανταγωνιστικού κινήματος, που αντιλαμβάνονται την κοινή απειλή από την άνοδο της ακροδεξιάς και αγωνίζονται εναντίον της από το δικό τους μετερίζι. Ταυτόχρονα, πρέπει ο αντιφασιστικός πόλος να αποκτήσει πλατύ κοινωνικό έρεισμα και συντονισμένη και σταθερή πορεία στο δρόμο, έτσι ώστε να μην αφήσει ούτε σπιθαμή δημοσίου χώρου στους φασίστες.

Αναλύοντας τη συγκυρία βλέπουμε ότι δεν αρκεί να αντιπαρατεθούμε στη φασιστική άνοδο, καθώς αυτή δεν έρχεται από μόνη της. Οι διακρατικοί ανταγωνισμοί και το μιλιταριστικό κλίμα που επικρατεί στην εποχή μας οξύνονται. Ο στρατός, ιδιαίτερα στην πόλη μας και σε όλη τη Θράκη, επιδίδεται συνεχώς σε ασκήσεις, ενώ μίντια και τοπικοί παράγοντες δείχνουν τα δόντια τους. Ενάντια σε αυτές τις πολεμικές σειρήνες πρέπει το στρατόπεδο μας να ορθώσει και ένα αντιπολεμικό/αντιιμπεριαλιστικό κίνημα με σαφή ταξικά χαρακτηριστικά ενάντια στα σχέδια του αστικού μπλοκ και των υπερεθνικών οργανισμών (ΝΑΤΟ, ΕΕ). Για την επιβίωση και την προστασία της πολιτικής μας ύπαρξης πρέπει να δώσουμε σημασία στην αυτοπεριφρούρηση μας. Σε εποχές που το κράτος οργανώνεται για την αντιπαράθεση με κάποιον εξωτερικό εχθρό, ταυτόχρονα στοχεύει στην καταστολή του εσωτερικού εχθρού, που στην προκειμένη περίπτωση είναι ο κόσμος του ανταγωνιστικού κινήματος και του αγώνα.

Ως κομμάτι του νεοπρολεταριάτου, οφείλουμε να αντιτασσόμαστε σε οτιδήποτε πάει κόντρα στα ταξικά μας συμφέροντα και εξυπηρετεί ντόπια και ξένα αφεντικά. Έχουμε χρέος να υψώσουμε αναχώματα στους σχεδιασμούς των παγκόσμιων κυρίαρχων και της ντόπιας αστικής τάξης, να οικοδομήσουμε ένα ισχυρό διεθνιστικό κίνημα ενάντια στον πόλεμο, ενάντια στο σύγχρονο ολοκληρωτισμό. Η μόνη λύση ενάντια στον πόλεμο, το φασισμό, τη φτώχεια, την εξαθλίωση, τον ρατσισμό, την κρατική και παρακρατική τρομοκρατία είναι η οργάνωση της τάξης μας για την προετοιμασία της ταξικής αντεπίθεσης, για την κοινωνική επανάσταση. Για να παλέψουμε για αυτά που μας ανήκουν πραγματικά και όχι για τα συμφέροντα των λίγων.

ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΟ ΟΧΕΤΟ. ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΟΥΜΕ ΤΙΣ ΔΟΜΕΣ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΑΣ ΥΠΑΡΞΗ.

ΈΞΩ ΟΙ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΟΛΕΙΣ ΜΑΣ.

ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΙΣΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ.

ΑΦΙΣΕΣ, Διεθνισμός, ΚΕΙΜΕΝΑ

Να αντισταθούμε στο εθνικιστικό παραλήρημα των καιρών μας

Να αντισταθούμε στο εθνικιστικό παραλήρημα των καιρών μας

Τον τελευταίο καιρό, η συμφωνία για το «μακεδονικό» έχει προκαλέσει διαδοχικά εθνικιστικά ξεσπάσματα σε διάφορες πόλεις, συσπειρώνοντας μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας κάτω από την ομπρέλα της επίπλαστης εθνικής ενότητας, της ανιστόρητης δήλωσης περί ελληνικότητας της Μακεδονίας, καθώς και την υποτιθέμενη συγγένεια των νεοελλήνων με το Μ. Αλέξανδρο.

Τα εθνικιστικά συλλαλητήρια για τη Μακεδονία, παρά τις δηλώσεις όσων τα υποστηρίζουν περί μη σχέσεις με οργανωμένους φασίστες, έχουν πάρει σαφή χαρακτηριστικά και στοχεύσεις: Επιθέσεις σε καταλήψεις και δομές του αγώνα (όπως πρόσφατα στην κατάληψη Βύρωνος 3 στην Καβάλα), σε μετανάστες, σε ομοφυλόφιλους στη Θεσσαλονίκη. Στη Ξάνθη στην πορεία της 27/06 ακούστηκαν τα συνθήματα «Αναρχικοί και γκέυ δεν είστε αναγκαίοι» και «Αναρχικοί και μποσελβίκοι αυτή η γη δεν σας ανήκει». Κάτω από το «αγνό» πατριωτικό αξιακό «πατρίς-θρησκεία-οικογένεια» κρύβονται οι επιθετικές διαθέσεις προς συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες και τη μειονότητα.

Ως κομμάτι του νεοπρολεταριάτου έχουμε χρέος να υπερασπιστούμε τα ταξικά μας συμφέροντα, τις οργανώσεις της τάξης μας, τις δομές, τις κοινότητες αγώνα και τους ανθρώπους μας απέναντι σε οποιαδήποτε επίθεση. Δεν ταυτιζόμαστε με τα συμφέροντα και τους τυχοδιωκτισμούς καμιάς αστικής τάξης. Δεν πολεμάμε για κανένα διακρατικό ανταγωνισμό. Μόνοι σύμμαχοί μας αυτοί με τους οποίους μοιραζόμαστε τις ίδιες αγωνίες και τα ίδια ταξικά συμφέροντα ανεξαρτήτως καταγωγής και τόπου διαμονής.

 

Έξω οι φασίστες από τις πόλεις μας

 Να υπερασπιστούμε τις δομές αγώνα και την πολιτική μας ύπαρξη

 Aντιστεκόμαστε στον εθνικιστικό οχετό, προτάσσοντας την ταξική αλληλεγγύη και το διεθνιστικό αγώνα

Αγωνιζόμαστε για μια κοινωνία ισότητας και ελευθερίας

 

Πέλοτο

 

 

ΔΙΕΘΝΙΣΜΟΣ, ΔΡΑΣΕΙΣ, ΚΕΙΜΕΝΑ

Να αντισταθούμε στο εθνικιστικό παραλήρημα των καιρών μας. Αντιεθνικιστική συγκέντρωση | Τετάρτη στις 18:00 Προκάτ

Αντιεθνικιστική συγκέντρωση | Τετάρτη στις 18:00 Προκάτ

 

Να αντισταθούμε στο εθνικιστικό παραλήρημα των καιρών μας

Τον τελευταίο καιρό, η συμφωνία για το «μακεδονικό» έχει προκαλέσει την αντίδραση ενός μεγάλο κομματιού της κοινωνίας και έχει γεννήσει μια σειρά κινήσεων εθνικής συσπείρωσης γύρω από το όνομα της γειτονικής χώρας, καθώς και γύρω από την  ανάγκη διαφύλαξης της εδαφικής και ιστορικής ακεραιότητας του ελληνικού κράτους. Τα μεγάλα συλλαλητήρια του χειμώνα, σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα, διαδέχτηκαν εθνικιστικά ξεσπάσματα και νέα συλλαλητήρια σε διάφορες πόλεις, τα οποία κλιμακώνονται συνεχώς, δίνοντας την ευκαιρία στους φασίστες να αποκτούν όλο και περισσότερη κοινωνική νομιμοποίηση, γύρω από τη ρητορική της εθνικής ομοψυχίας, της ελληνικότητας της Μακεδονίας, καθώς και τη συγγένεια των νεοελλήνων με το Μ. Αλέξανδρο. Το κρεσέντο εμφάνισης, λοιπόν, τέτοιων συλλαλητηρίων σε πολλές επαρχιακές πόλεις έρχεται να χτυπήσει την πόρτα και στη δικιά μας πόλη, όπου την Τετάρτη 27/06 η Επιτροπή Αγώνα Ξάνθης καλεί συγκέντρωση και πορεία διαμαρτυρίας για να διαδηλώσουν κατά της συμφωνίας Τσίπρα-Ζάεφ και την αλλαγή της ονομασίας της γειτονικής χώρας σε Βόρεια Μακεδονία.

Η  θέση μας για τέτοιου είδους εκδηλώσεις εθνικής ομοψυχίας και πατριωτισμού είναι ξεκάθαρη: Αυτός ο διαταξικός χυλός αποτελεί βούτυρο στο ψωμί για την ελληνική αστική τάξη, η οποία, για να ισχυροποιηθεί στο παιχνίδι των διακρατικών ανταγωνισμών, δίνει το πράσινο φως σε στρατιωτικούς και επίδοξους προστάτες του έθνους, φασίστες και νεοναζί, παπάδες και χριστιανοταλιμπάν να εκμεταλλευτούν την απογοήτευση του κόσμου από το πολιτικό σύστημα, την αποστροφή του εκμεταλλευόμενου από τις συλλογικές διεκδικήσεις και τη γενικότερη οικονομική δυσχέρεια του νεοπρολεταριάτου. Τα συλλαλητήρια για τη Μακεδονία δίνουν χώρο και άλλοθι στους φασίστες να ξαναβγούν στο δρόμο και να επιτεθούν σε καταλήψεις και δομές του αγώνα (όπως πρόσφατα στην κατάληψη Βύρωνος 3 στην Καβάλα), σε μετανάστες, σε ομοφυλόφιλους στη Θεσσαλονίκη κ.λπ. Το ακροδεξιό τσίρκο παρελαύνει καθημερινά στις γειτονιές μας με τη μορφή αγωνιζόμενων πατριωτών, στα τηλεοπτικά παράθυρα με τη μορφή γεωστρατηγικών αναλυτών και το εθνικιστικό ντελίριο αυξάνεται συνεχώς.

Αυτοί είναι κάποιοι από τους λόγους που μας κάνουν να μη θέλουμε τέτοιου είδους πατριωτικές μαζώξεις, οι οποίες προετοιμάζουν το έδαφος για να επιτεθούν οι φασίστες σε όσους αγωνίζονται αλλά και στα πιο αδύναμα κομμάτια της κοινωνίας, που δέχονται τη μεγαλύτερη καταπίεση. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως η Ξάνθη είναι μια πόλη με έντονο το μειονοτικό στοιχείο. Τα συλλαλητήρια αυτά, είναι μοναδικές ευκαιρίες για τους έλληνες εθνικιστές να προβούν σε επίδειξη δύναμης και επιβολής προς τη μειονότητα.

Ως κομμάτι του νεοπρολεταριάτου οφείλουμε να αντιτασσόμαστε σε οτιδήποτε πάει κόντρα στα ταξικά μας συμφέροντα και εξυπηρετεί ντόπια και ξένα αφεντικά. Έχουμε χρέος να υψώσουμε αναχώματα στους σχεδιασμούς των παγκόσμιων κυρίαρχων και της ντόπιας αστικής τάξης, να οικοδομήσουμε ένα ισχυρό διεθνιστικό κίνημα ενάντια στον πόλεμο, ενάντια στο σύγχρονο ολοκληρωτισμό. Η μόνη λύση ενάντια στον πόλεμο, το φασισμό, τη φτώχεια, την εξαθλίωση, τον ρατσισμό, την κρατική και παρακρατική τρομοκρατία είναι η οργάνωση της τάξης μας για την προετοιμασία της ταξικής αντεπίθεσης, για την κοινωνική επανάσταση. Για αυτά που μας ανήκουν πραγματικά και όχι για τα συμφέροντα των λίγων.

Αντιστεκόμαστε στον εθνικιστικό οχετό

 Να υπερασπιστούμε τις δομές αγώνα και την πολιτική μας ύπαρξη

 Έξω οι φασίστες από τις πόλεις μας

 Αγωνιζόμαστε για μια κοινωνία ισότητας και ελευθερίας

Πέλοτο

ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, ΚΕΙΜΕΝΑ

Να σπασουμε το καθεστως εξαιρεσης. Αλληλεγγυη στον πολιτικο κρατουμενο Δ. Κουφοντινα

Προκήρυξη για την απεργία πείνας του κομμουνιστή πολιτικού κρατούμενου Δημήτρη Κουφοντίνα. Μπορείς να κατεβάσεις την προκήρυξη σε pdf από εδώ

 

Επειδή για μια φορά ακόμη επανέρχεται η απαίτηση να υποβάλω δήλωση μετανοίας, αποκηρύσσοντας την προσωπική μου διαδρομή.

Επειδή όλα αυτά υπερβαίνουν το απλό ζήτημα μιας άδειας, στοχεύοντας στον πυρήνα της συνείδησης του πολιτικού κρατούμενου και στην προσωπική του αξιοπρέπεια. Και για εμάς αυτή είναι η απαράβατη κόκκινη γραμμή μας.

Και επειδή τίποτε και ποτέ δεν μας χαρίστηκε και αυτά που αποκαλούνται δικαιώματα δεν είναι παρά οι κατακτήσεις μακρών και πολύχρονων αγώνων, η μόνη απάντηση που μπορούμε να δώσουμε είναι να ξαναπιάσουμε, μέσα και έξω από τη φυλακή, το κόκκινο νήμα αυτών των αγώνων.
Για όλα αυτά, σε όλα αυτά, απαντώ με αυτό που αντιστοιχεί στον πολιτικό κρατούμενο.

Από την Τετάρτη 30 Μαΐου ξεκινώ απεργία πείνας με αιτήματα:
α) Κανονική τακτική άδεια
β) Κατάργηση του εισαγγελικού βέτο

Δημήτρης Κουφοντίνας
30-5-2018

ΝΑ ΣΠΑΣΟΥΜΕ ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΕΞΑΙΡΕΣΗΣ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑ

Από τις 30 Μάη, ο κομμουνιστής πολιτικός κρατούμενος Δημήτρης Κουφοντίνας έχει ξεκινήσει απεργία πείνας διεκδικώντας αφενός το δικαίωμά του (σύμφωνα με τον νόμο) σε κανονική τακτική άδεια και αφετέρου την κατάργηση της αντιδημοκρατικής ρύθμισης του εισαγγελικού βέτο στην απόφαση για τη χορήγηση ή μη άδειας σε έναν κρατούμενο.

Το συμβούλιο που αποφαίνεται για τη χορήγηση άδειας αποτελείται από τρία μέρη: Τη διεύθυνση της φυλακής, την κοινωνική υπηρεσία της φυλακής και έναν εισαγγελέα, του οποίου η αρνητική εισήγηση ισοδυναμεί με βέτο. Αυτό το συμβούλιο ήταν που αρνούνταν επί εφτά χρόνια την άδεια που δικαιούνταν ο συγκεκριμένος πολιτικός κρατούμενος. Ο νόμος αυτός προφανώς υπάρχει για να μη δίνεται η προβλεπόμενη άδεια σε πολιτικούς κρατούμενους. Άλλωστε η δικαιολόγηση της μη χορήγησης άδειας στο Δ. Κουφοντίνα τόσα χρόνια βασιζόταν στο ουδόλως δημοκρατικό επιχείρημα ότι δεν αποκήρυττε την ιδεολογία του και τις πολιτικές του θέσεις.

Τον Αύγουστο του 2017, τοποθετήθηκε στις φυλακές Κορυδαλλού νέος εισαγγελέας και μάλιστα ανώτερος δικαστικός (εισαγγελέας εφετών). Αυτός ήταν που το Νοέμβριο του ίδιου έτους ψήφισε σύμφωνα με το νόμο και ο Δ. Κουφοντίνας βγήκε με διήμερη άδεια. Η θετική και σύννομη αυτή ψήφος είναι αποτέλεσμα των χρόνων αγώνων τόσο του Δ. Κουφοντίνα προσωπικά όσο και της μεγαλύτερης πλειοψηφίας των πολιτικών κρατουμένων στις ελληνικές φυλακές και του κινήματος αλληλεγγύης έξω από αυτές. Η δεύτερη άδεια δόθηκε το Φλεβάρη του 2018, με τη θετική ψήφο άλλου εισαγγελέα των φυλακών Κορυδαλλού, ο οποίος είχε τοποθετηθεί εκεί επίσης πρόσφατα (τον Απρίλη του 2017). Οι δύο αυτές τακτικές -και σύμφωνες με το νόμο- άδειες ακολουθήθηκαν από ένα μιντιακό πανηγύρι μίσους, λύσσας και ηθικού ξεπεσμού, στο οποίο πήρε μέρος όχι μόνο το αναμενόμενο, κάργα αντιδραστικό μητσοτακέικο, αλλά κάθε γνωστός τυχάρπαστος της εγχώριας επίσημης πολιτικής σκηνής και σόου μπιζ. Από το γελοίο συριζαίο Παπαδημούλη μέχρι την Τατιάνα Στεφανίδου. Σκούζοντας τις κρυφοφασιστικές τους πεποιθήσεις και ανασύροντας επιχειρήματα που δε θα μπορούσαν να σταθούν δευτερόλεπτο σε μια ισότιμη και σοβαρή κουβέντα, απαιτούσαν να μην εφαρμόζεται ο νόμος στην περίπτωση Κουφοντίνα ειδικώς. Είναι εμφανές ότι το επίσημο και ανεπίσημο προσωπικό του αστικού κράτους ξεφτιλίζει την αστική νομοθεσία. Όπως είναι εμφανέστατες και οι μεθοδεύσεις και η μανιασμένη προσπάθεια των τσαρλατάνων των αφεντικών να δημιουργήσουν τις συνθήκες εκείνες, οι οποίες θα ευνοούν την κατάργηση του δικαιώματος στην άδεια για τους πολιτικούς κρατούμενους.

Οι μεθοδεύσεις αυτές έφτασαν στο σημείο να διωχθούν πειθαρχικά οι δύο παραπάνω εισαγγελείς από την εισαγγελία του Αρείου Πάγου. Ο προφανής λόγος είναι ότι δεν ακολούθησαν την ουσιαστικά εκδικητική τακτική των προκατόχων τους να κάνουν χρήση του εισαγγελικού βέτο για να μην παίρνει τις άδειες που δικαιούταν ο Δ. Κουφοντίνας. Η κίνηση αυτή του Αρείου Πάγου ήταν εν τέλει επιτυχημένη, γιατί στη νέα αίτηση άδειας που έκανε ο Δ. Κουφοντίνας στις 9 Μάρτη, οι δύο εισαγγελείς αυτοεξαιρέθηκαν από την εξέτασή της εφόσον εκκρεμούν διώξεις εις βάρος τους. Οπότε βρισκόμαστε μπροστά σε μια τρομακτική και συνάμα γελοία συνθήκη, όπου δεν έχει συγκληθεί το Συμβούλιο Φυλακής ειδικά για την άδεια που εδώ και σχεδόν τρεις μήνες έχει αιτηθεί ο Δ. Κουφοντίνας.

Σημαντικό είναι να σημειώσουμε -ακόμα μια φορά- κάποια πράγματα σχετικά με το ρόλο του νομικού πλαισίου του αστικού κράτους και τη σχέση του με την ταξική πάλη. Οι θεσμοί της αστικής δημοκρατίας, στο πλαίσιο της «επί μόνιμης βάσης κατάστασης έκτακτης ανάγκης» είτε γίνονται κουρέλια είτε ενισχύονται, αποδεικνύοντας την εργαλειακότητα των νομοθεσιών ανάλογα με τα συμφέροντα της κρατικής-καπιταλιστικής εξουσίας και της πολιτικής της. Οι υπήκοοι θα πρέπει –με το καλό ή με το άσχημο- να συναινέσουν. Το ελληνικό κράτος (ως όργανο των μεγάλων αφεντικών που δραστηριοποιούνται σ’ αυτόν τον τόπο) διαρρηγνύει τις προηγούμενες κοινωνικές συμφωνίες και προσπερνά τα έγγραφα που τις περιγράφουν, δηλαδή τη νομοθεσία. Αυτό γίνεται είτε χωρίς κανένα πρόσχημα είτε μέσω ειδικών νόμων (όπως είναι οι πλήρως αντιδημοκρατικοί και άθλιοι αντιτρομοκρατικοί νόμοι 187 και 187Α) που έρχονται σε σύγκρουση με παλαιότερες νομοθεσίες. Αυτή η μεταιχμιακή κατάσταση θα κατασταλάξει σε μια νέα συνθήκη με νέες κοινωνικές συμφωνίες και νέο νομοθετικό πλαίσιο, δηλαδή σε μία νέα ταξική ισορροπία. Και αν συνεχίσουμε (εμείς, το νεοπρολεταριάτο αυτού του τόπου και αυτού του κόσμου) να προβάλουμε αντιστάσεις στο βαθμό και με το επίπεδο οργάνωσης που το κάνουμε σήμερα, η νέα ταξική ισορροπία θα έχει γείρει τρομερά πολύ προς όφελος των αφεντικών μας. Με τα παραπάνω γίνονται σαφή δύο πράγματα. Αφενός, ο ταξικός πόλεμος που μαίνεται από τη γέννηση του καπιταλισμού ανάλογα με την ένταση που διεξάγεται, διαμορφώνει κάθε στιγμή τους ταξικούς συσχετισμούς, οι οποίοι αντικατοπτρίζονται ευθέως στο σύνταγμα μιας χώρας και συνολικά στους νόμους της. Θα πρέπει να έχουμε τη διαύγεια να εντοπίζουμε τις μεταβολές στο νομοθετικό επίπεδο και να τις συνδέουμε με τις μεταβολές στους ταξικούς συσχετισμούς. Αφετέρου, αυτή η πραγματικότητα μας φέρνει μπροστά στο καθήκον να υπερασπιζόμαστε πολλές φορές εκφάνσεις της ισχύουσας νομοθεσίας ως τμήμα των κατακτήσεων της τάξης μας, ως γραμμή άμυνας απέναντι στους σχεδιασμούς της αστικής τάξης και του κράτους της. Κάθε πεδίο είναι πεδίο ταξικής πάλης, εφόσον είναι δυνατή η διατήρηση της πολιτικής και οικονομικής αυτονομίας από το κράτος και τα πλοκάμια του.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΠΕΡΓΟ ΠΕΙΝΑΣ Δ.ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑ

ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΜΑΣΤΕ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΟΥ Δ.ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑ ΣΤΗΝ ΤΑΚΤΙΚΗ ΑΔΕΙΑ

ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΚΡΑΤΙΚΟ ΡΕΒΑΝΣΙΣΜΟ –ΝΑ ΣΠΑΣΟΥΜΕ ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΕΞΑΙΡΕΣΗΣ

ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΗΣ ΑΘΛΙΑΣ ΡΥΘΜΙΣΗΣ ΤΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΙΚΟΥ ΒΕΤΟ

Πέλοτο

ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, ΚΕΙΜΕΝΑ

Η καταστολή έρχεται πρώτα για κάποιους, ενώ είναι όπλο για όλους

Προκήρυξη για την κρατική καταστολή με αφορμή την υπόθεση του Μ. Σεϊσίδη. Μοιράστηκε στην πορεία αλληλεγγύης στον Μ. Σεϊσίδη του Αυτόνομου Στεκιού Ξάνθης. Μπορείς να την κατεβάσεις από εδώ.

 

Η καταστολή έρχεται πρώτα για κάποιους, ενώ είναι όπλο για όλους

«Ο λαός γύρισε την πλάτη στους κυνηγούς μας, μη δίνοντας την παραμικρή πληροφορία για τον εντοπισμό μας, καθώς γνώριζε πολύ καλά ότι δεν έχει να φοβηθεί τίποτα από τρείς καταζητούμενους αναρχικούς. Γιατί γνωρίζει ποιος είναι ο πραγματικός τρομοκράτης, ποιος επιβάλει τα μνημόνια, τη φτώχεια, την ανεργία, τους φόρους και ποιος απειλεί το σπίτι του με κατάσχεση. Γνωρίζει ότι ο αληθινός τρομοκράτης είναι το κεφάλαιο και το αστικό προσωπικό του.»
Μάριος   Σεϊσίδης ΄16

 

Η υπόθεση του Μάριου Σεϊσίδη συγκαταλέγεται στην περιβόητη υπόθεση «ληστές με τα μαύρα», η οποία πήρε ιδιαίτερη μιντιακή έκταση την περίοδο 2006 έως και σήμερα και σηματοδοτεί την έναρξη μιας διαδικασίας κατασταλτικών πειραματισμών που συνεχίζει να εντείνεται.

Μετά από ληστεία τράπεζας το 2006 συλλαμβάνεται ο Γ. Δημητράκης και αμέσως μετά ξεκινάει από την αντιτρομοκρατική και τα Μ.Μ.Ε. ένα κυνήγι μαγισσών με την επωνυμία «ληστές με τα μαύρα». Αυτοί που επιλέγονται από την αντιτρομοκρατική ως συνεργάτες του Δημητράκη είναι ο Σίμος και Μάριος Σεϊσίδης  και ο Γρηγόρης Τσιρώνης. Ο Μάριος, φίλος και σύντροφος του Δημητράκη, επιλέγει τη φυγοδικία, ενώ οι άλλοι δύο συλλαμβάνονται με βαρύτατους τραυματισμούς και εν τέλει αθωώνονται. Ύστερα από 11 χρόνια φυγοδικίας και επικηρυγμένος για 600.000 ευρώ συλλαμβάνεται το 2016 και ο Μάριος Σεϊσίδης ο οποίος καταδικάστηκε πρωτόδικα σε 36 χρόνια φυλακή. Μοναδικό στοιχείο για την καταδίκη του; Καλά μαντέψατε! Tο γνωστό και περιβόητο νομικό εργαλείο που λέγεται δείγμα DNA, το οποίο βρέθηκε 500 μέτρα μακριά της τράπεζας.

Η υπόθεση του Μ Σεϊσίδη είναι η πρώτη φορά που χρησιμοποιείται έτσι το δείγμα DNA, δηλαδή ως μοναδικό και ακλόνητο στοιχείο ενοχής σε πολιτικές δίκες. Γι’ αυτό το λόγο και επειδή αποτελεί «υπόθεση ομπρέλα», (όπως και η αντίστοιχη με τους «ληστές του Διστόμου» κάτω από την οποία έχουν μπει κατά καιρούς διάφοροι αγωνιστές, φιλικά ή/και οικογενειακά πρόσωπα αυτών χωρίς κανένα ουσιαστικό αποδεικτικό στοιχείο) σηματοδοτεί την έναρξη μιας διαδικασίας κατασταλτικών πειραματισμών που συνεχίζεται να εντείνεται ως σήμερα. Να θυμίσουμε τις υποθέσεις Θεοφίλου, Ηριάννας και Περικλή ως τις πιο τρανταχτές. Αυτό αποδεικνύει δύο πράγματα: Ένα ότι το κράτος έχει συνέχεια (τουλάχιστον στο κατασταλτικό οπλοστάσιο), δηλαδή, έχει συγκεκριμένες μεθοδεύσεις που χρησιμοποιούνται και εντείνονται από την εκάστοτε κυβέρνηση. Και δύο, ότι μπορούμε να διακρίνουμε τις συνθήκες που επικρατούν ως τώρα όσον αφορά την καταστολή και να προετοιμαστούμε καλύτερα για το μέλλον.

Παρατηρείται μία διεύρυνση των κατασταλτικών μηχανισμών σε ευρύτερα κομμάτια της κοινωνίας, όπως η καταστολή στις Σκουριές και συγκεκριμένα η δίωξη των κατοίκων της Μ. Παναγιάς ως εγκληματική οργάνωση, η καταστολή όσων αγωνίζονται ενάντια στους πλειστηριασμούς, η καταστολή που δέχονται οι μετανάστες και αυτή που δεχόμαστε όλοι μας μέσα από τον νέο συνδικαλιστικό νόμο που αφορά και τις απεργίες, το 90% των οποίων πλέον κρίνονται παράνομες. Στο νομικό κομμάτι έρχεται και η νέα κατηγορία για ατομική τρομοκρατία που αναβαθμίζει στην ουσία τον αντιτρομοκρατικό νόμο 187Α και ανοίγει την κερκόπορτα για διώξεις φρονηματικού χαρακτήρα, αφού, πλέον, η κατηγορία του «τρομοκράτη» άνευ «τρομοκρατικής» οργάνωσης είναι γεγονός.

Όλα τα παραπάνω αφορούν όσους είμαστε –ακόμα– εκτός των τειχών, επεκτείνονται, όμως, σαν φυσική και επόμενη συνέχεια στους εντός: Nέος σωφρονιστικός κώδικας, φυλακές τύπου Γ’, εξοντωτικούς περιοριστικούς όρους, οικονομική αφαίμαξη μέσω υπέρογκων χρηματικών εγγυήσεων και ποινικοποίηση των φιλικών και συντροφικών σχέσεων με πολιτικούς κρατούμενους, αλλά και εκδικητικές απαγορεύσεις χορήγησης αδειών σε πολιτικούς κρατούμενους που τις δικαιούνται -με πιο πρόσφατη την ξαφνική απαγόρευση της άδειας του Δ. Κουφοντίνα ο οποίος έχει ξεκινήσει απεργία πείνας από τις 30/05 διεκδικώντας την άδεια που ήδη δικαιούταν εδώ και 7 χρόνια(!).

Η κατασταλτική στρατηγική του κράτους που σκιαγραφείται από τα παραπάνω παραδείγματα, και έχει σαφή προσανατολισμό στη νομοθετική οχύρωσή της, δεν αφορά απλά κάποιους άλλους. Ούτε μόνο τους «κακοποιούς» κρατούμενους στις φυλακές, ούτε τους αναρχικούς – «τρομοκράτες» (κατά την κυρίαρχη ρητορική τουλάχιστον). Οι παραπάνω δικονομικές ακροβασίες και τα νέα νομοθετικά εργαλεία είναι τα όπλα που στρέφει το κράτος απέναντι σε όλα τα αγωνιζόμενα κομμάτια της κοινωνίας, σε όποιον και όποια επιλέξει να αντισταθεί στον σύγχρονο ολοκληρωτισμό και ορίζονται ως το μέσο επιβολής απέναντι στο πολιτικά οργανωμένο κομμάτι του ανταγωνιστικού κινήματος.

Συγκροτείται, λοιπόν, ένα πλαίσιο που ζητούμενο του είναι να εμπεδωθεί στον καθένα και στην καθεμία ότι αν ξεπεράσει τα όρια της επιτρεπόμενης κάθε φορά «διαμαρτυρίας», όρια τα οποία έχει κάθε λόγο να ξεπεράσει, μπορεί να βρεθεί σε κατάσταση ομηρίας εφ’ όρου ζωής. Και αυτό το πλαίσιο δεν μπορεί, ούτε πρέπει, να ειδωθεί ξέχωρα από τη συνολική καταστολή των αντιστάσεών μας. Καταστολή είτε φυσική, όπως των διαδηλώσεων από τα ΜΑΤ ή τα τσιράκια των αφεντικών (χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η περίπτωση στο MarketIn Ιωαννίνων, όπου 14 εργαζόμενοι στον αγώνα για την καταβολή των δεδουλευμένων τους, είχαν να αντιμετωπίσουν από μηνύσεις μέχρι τους μπράβους-φασίστες των εργοδοτών), είτε καταστολή των αγώνων από τη βάση τους με το νέο συνδικαλιστικό νόμο για την απεργία. Σε μία περίοδο μάλιστα, που οι ξεπουλημένες συνδικαλιστικές οργανώσεις ΑΔΕΔΥ και ΓΣΕΕ συμμαχούν με τα αφεντικά ιδρύοντας την «Κοινωνική Συμμαχία» που ουδεμία σχέση έχει με τα συμφέροντα των εργατών.

Αυτή η αναβάθμιση της καταστολής σε όλα τα επίπεδα δεν είναι τυχαία, ούτε χρονικά ούτε ως προς σε ποιους αναφέρεται. Από την μία, όσο πιο πολύ υποτιμάται η εργατική μας δύναμη και η ποιότητα ζωής μας λόγω της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης (μνημόνια), τόσο πιο πολύ το κράτος μεριμνεί για την κάμψη των αντιστάσεών μας. Η κινηματική νηνεμία των τελευταίων χρόνων είναι άμεσο απότοκο τόσο της απογοήτευσή μας, όσο και της συνεχούς καταστολής ή/και του φόβου αυτής. Από την άλλη, βρισκόμαστε σε μία πολύ κρίσιμη περίοδο έντονων διακρατικών ανταγωνισμών. Η όξυνση που παρατηρείται στο πεδίο της εξωτερικής πολιτικής της Ελλάδας έχει την αντανάκλαση της και στην εσωτερική πολιτική. Όταν ένα κράτος εξοπλίζεται για την αντιμετώπιση κάποιου άλλου κράτους, ταυτόχρονα εξοπλίζεται και για την αντιμετώπιση του «εσωτερικού εχθρού». Αν κάποιος, παραδείγματος χάριν, παρατηρήσει την Τουρκία, θα δει ότι η τουρκική αστική τάξη όσο ετοιμαζόταν να αναλάβει ενεργό ρόλο στη Συρία, φρόντισε να καταστείλει με ποικίλους τρόπους (από διώξεις/φυλακίσεις, ενίσχυση τους εθνικού κορμού, τρομοκρατία κ.α.) όποια φωνή στο εσωτερικό της χώρας μπορούσε να αμφισβητήσει τα πολεμοχαρή της σχέδια.

Η καταστολή και οι διώξεις, όμως, δεν μπορεί να αποτελούν άλλοθι αδράνειας, ούτε αιτία δηλώσεων νομιμοφροσύνης. Ιστορικά δεν υπήρξε ποτέ περίοδος που οι αγωνιστές δεν βρίσκονται στο στόχαστρο της κρατικής κατασταλτικής επίθεσης. Με μικρά και σταθερά βήματα, με πίστη στις δυνάμεις μας και με όπλο τις δικές μας αυτόνομες δομές, με μέσα που επιλέγουμε οι ίδιοι και οι ίδιες και όχι αυτά που μας επιτρέπει κάθε φορά η κυριαρχία, μακριά από ψευτοδιλήμματα περί νομιμότητας, διαχειριστικές λογικές και εκλογικές αυταπάτες, να οργανώσουμε τη δράση μας και να αγωνιστούμε κόντρα στο κράτος και στο κεφάλαιο, με κοινωνική δράση και ταξικό προσανατολισμό.

ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ ΚΑΙ ΛΗΣΤΕΣ  ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΚΡΑΤΗ ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΕΣ

 ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΜΟΝΟΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

 ΚΑΜΙΑ ΔΙΩΞΗ ΣΤΟΝ Μ. ΣΕΪΣΙΔΗ 

ΑΜΕΣΗ ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΑΔΕΙΑΣ ΣΤΟΝ Δ. ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑ ΑΠΕΡΓΟ ΠΕΙΝΑΣ ΑΠΟ 30/05

Πέλοτο