Προκήρυξη και αφίσα με αφορμή τα πρόσφατα εργατικά “ατυχήματα” που σημειώθηκαν στο Πέραμα, στην Ξάνθη, στην Κοζάνη και τη Θεσσαλονίκη. Μπορείς να την κατεβάσεις σε μορφή pdf από εδώ.

ΜΕ ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΙΑ ΜΑΣ ΔΕΝΕΙ Τ’ ΑΤΣΑΛΙ

Προ ολίγων ημερών, κατά τη διάρκεια εργασιών συντήρησης πλοίου, στη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη Περάματος, 47χρονος εργάτης χάνει την ζωή του, ενώ άλλοι δύο συνάδελφοι του τραυματίζονται σοβαρά, μετά την αποκόλληση τμήματος της προπέλας η οποία τους καταπλάκωσε. Ενώ λίγες μέρες αργότερα, στις 10/06, άλλος ένας εργαζόμενος τραυματίζεται σοβαρά. Στις 2/06, 2 εργαζόμενοι της Καθαριότητας στους δήμους Καλαμαριάς και Ωραιοκάστρου Θεσσαλονίκης τραυματίζονται εν ώρα εργασίας. Στην απέραντη λίστα εργατικών ατυχημάτων, έρχεται να προστεθεί το γεγονός που έλαβε χώρα στις 08/06 στην Κοζάνη, όπου ένας 35χρονος τραυματίστηκε σοβαρά στο πόδι από μηχανή επεξεργασίας ζωοτροφών, ενώ φέρει τραύματα σε άλλα σημεία του σώματος του.

Προφανώς, οι συνθήκες εργασιακού μεσαίωνα δε θα μπορούσαν να εκλείπουν από την πόλη μας. Την Παρασκευή 2 Ιουνίου στην λήξη της βάρδιας του, υπάλληλος της Καθαριότητας του Δήμου Ξάνθης ακρωτηριάστηκε. Και τα περιστατικά εργατικών ατυχημάτων που συμβαίνουν στην πόλη μας αυξάνονται, συνεχώς είτε αυτά καταλήγουν στην απώλεια ζωής του εργαζόμενου είτε όχι.

Αντίθετα με τα επίπλαστα “success stories” περί ανάπτυξης της προεκλογικής περιόδου, είναι γεγονός πως 9 άνθρωποι σκοτώθηκαν μέσα σε 8 ημέρες, από τις 22 έως τις 29 Μαΐου, ενώ από την αρχή του χρόνου έχουν χάσει τη ζωή τους συνολικά 71 εργαζόμενοι. Οι αριθμοί αυτοί δεν αποτελούν μεμονωμένα ή τυχαία περιστατικά. Αντίθετα, αποτυπώνουν ξεκάθαρα την εργασιακή πραγματικότητα με την οποία ερχόμαστε αντιμέτωποι, ανεξάρτητα από το είδος εργασίας ή τον κλάδο στον οποίο απασχολούμαστε. Εργαζόμενοι στην καθαριότητα του δήμων τραυματίζονται λόγω έλλειψης εξοπλισμών και ασφαλών μηχανημάτων, εργάτες δουλεύουν σε εργοστάσια και εργοτάξια χωρίς τις απαραίτητες προφυλάξεις, διανομείς θυσιάζονται στο βωμό της άμεσης παράδοσης, εμποροϋπάλληλοι και εργάτες στον τομέα του επισιτισμού λυγίζουν από την πολύωρη ορθοστασία.

Οι μικροί και οι μεγάλοι θάνατοι που βιώνουμε καθημερινά δεν είναι τυχαίοι, ούτε «ατυχήματα». Είναι η επιβεβαίωση του πόσο λίγο αξίζουν οι ζωές μας σε ένα σύστημα που ιεραρχεί το κέρδος των λίγων πάνω όλους/ες μας. Όσο αυξάνεται η ένταση της εκμετάλλευσης, η φυσική εξόντωσή μας γίνεται πλέον σκληρή καθημερινότητα με πρωταγωνιστές την εντατικοποίηση της εργασίας, μισθούς και μεροκάματα πείνας, εξαντλητικά ωράρια, ελλιπή (αν όχι ανύπαρκτα) μέτρα ασφάλειας, επισφάλεια και μαύρη εργασία. Ενώ για εμάς ο μισθός είναι όρος ύπαρξης, για το αφεντικό είναι «κόστος». Ενώ για εμάς η ασφάλεια στην δουλειά είναι ζήτημα σωματικής ακεραιότητας, ζωής και θανάτου, για το αφεντικό, σ’ ένα σύστημα που οι εργάτες είμαστε αναλώσιμοι μπροστά στην κερδοφορία του, είναι κι αυτό «κόστος». Τα αφεντικά μας, είτε είναι μεγάλα και «υπερεθνικά» είτε μικρότερα και ντόπια, έχουν έναν κύριο και κεντρικό στόχο: Το οικονομικό κέρδος.

            Σε μια εποχή και ένα σύστημα που προσπαθεί να επιβάλλει τον θάνατό μας ως κανονικότητα, από τα εργατικά «ατυχήματα», τους νεκρούς λόγω διάλυσης του ΕΣΥ και τις κρατικές δολοφονίες στα τρένα μέχρι τη συμμετοχή σε πολέμους, να υψώσουμε ανάστημα.   Κόντρα στην απογοήτευση και την εργασιακή δυστοπία να οργανωθούμε στη βάση, στους χώρους δουλειάς, στις εργατικές συνελεύσεις και στα σωματεία μας, σε κάθε κοινωνικό πεδίο. Να εμπνευστούμε από τους νικηφόρους εργατικούς αγώνες του τελευταίου χρόνου και να χτίσουμε αναχώματα κόντρα στην υποτίμησή μας. Να διώξουμε τον φόβο, και να διεκδικήσουμε δουλειά με δικαιώματα και συνθήκες εργασίας που δε θα μας κάνουν να φοβόμαστε για το αν θα καταφέρουμε να γυρίσουμε σπίτι απόψε.

ΝΑ ΜΗ ΣΥΝΗΘΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ, ΟΙ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΟΥΣ

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ – ΜΕ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΤΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ, ΜΕ ΣΤΗΣΙΜΟ ΕΡΓΑΤΙΚΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΩΝ

ΜΟΝΟ ΑΝ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΜΕ ΣΥΛΛΟΓΙΚΑ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ
ΚΕΡΔΙΣΟΥΜΕ ΌΛΑ ΌΣΑ ΜΑΣ ΑΝΑΛΟΓΟΥΝ!

Ανακοίνωση με αφορμή τα τελευταία εργατικά «ατυχήματα» που σημειώθηκαν στην Αλεξανδρούπολη, τη Λάρισα και τη Θεσσαλονίκη. Μπορείς να κατεβάσεις την ανακοίνωση σε μορφή pdf από εδώ.

«ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ» ΒΑΦΤΙΖΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΕΜΑΣ, ΓΙΑ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΚΕΡΔΗ

Από το Σάββατο 29/04 ένας εργάτης, χειριστής γερανοφόρου οχήματος, νοσηλεύεται σε κρίσιμη κατάσταση με σοβαρά εγκαύματα όταν κατά τη διάρκεια της εργασίας του στην Αλεξανδρούπολη ο γερανός ήρθε σε επαφή με γυμνά καλώδια της ΔΕΗ με αποτέλεσμα το όχημα να αρπάξει κατευθείαν φωτιά. Πριν λίγες μέρες, στις 24/04 στη Λάρισα ένας τεχνίτης έπεσε από σκαλωσιά στην οικοδομή που εργαζόταν με αποτέλεσμα να υποστεί βαριά κατάγματα στη μέση και τη σπονδυλική του στήλη. Στις 11/04 στη Θεσσαλονίκη το Συνδικάτο Οικοδόμων κατήγγειλε έναν ακόμη σοβαρό τραυματισμό εργάτη σε τούνελ του υπό κατασκευή μετρό της πόλης, «ένα έργο που ήδη μετρά τρεις νεκρούς και δεκάδες σακατεμένους» όπως χαρακτηριστικά αναφέρει. Και αυτά είναι μόνο ένα μικρό δείγμα των εργατικών «ατυχημάτων» του τρέχοντος έτους.

Καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες των μοιραίων συνεπειών στις ζωές των ανθρώπων της τάξης μας λόγω των ελλείψεων σε μέτρα και μέσα προστασίας, της ανύπαρκτης εκπαίδευσης και της εντατικοποίησης της εργασίας μας, με τον τραυματισμό ή θάνατο να βαφτίζεται ως «ατύχημα». Δυστυχώς, οι παραπάνω συνθήκες δεν αποτελούν μία φανταστική δυστοπία ή εξαιρέσεις σε μια ασφαλή κανονικότητα, αλλά την εργασιακή πραγματικότητα με την οποία ερχόμαστε αντιμέτωποι/ες. Μια πραγματικότητα που μάς γεμίζει στρες, μάς τρώει χρόνο από τη ζωή μας με τους αγαπημένους μας, μάς υποτιμάει υλικά και πνευματικά, σακατεύει την ψυχολογία και το σώμα μας, μάς αφήνει ανίκανους/ες να εργαστούμε ξανά, μάς σκοτώνει από λίγο καθημερινά ή/και μάς σκοτώνει μια και καλή.

Οι μικροί και οι μεγάλοι θάνατοι που βιώνουμε καθημερινά δεν είναι τυχαίοι, ούτε «ατυχήματα». Είναι η επιβεβαίωση του πόσο λίγο αξίζουν οι ζωές μας σε ένα σύστημα που ιεραρχεί το κέρδος των λίγων πάνω όλους/ες μας. Όσο αυξάνεται η ένταση της εκμετάλλευσης, η φυσική εξόντωσή μας γίνεται πλέον σκληρή καθημερινότητα με πρωταγωνιστές την εντατικοποίηση της εργασίας, μισθούς και μεροκάματα πείνας, εξαντλητικά ωράρια, ελλιπή (αν όχι ανύπαρκτα) μέτρα ασφάλειας, επισφάλεια και μαύρη εργασία. Ενώ για εμάς ο μισθός είναι όρος ύπαρξης, για το αφεντικό είναι «κόστος». Ενώ για εμάς η ασφάλεια στην δουλειά είναι ζήτημα σωματικής ακεραιότητας, ζωής και θανάτου, για το αφεντικό, σ’ ένα σύστημα που οι εργάτες είμαστε αναλώσιμοι μπροστά στην κερδοφορία του, είναι κι αυτό «κόστος». Τα αφεντικά μας, είτε είναι μεγάλα και «υπερεθνικά» είτε μικρότερα και ντόπια, έχουν έναν κύριο και κεντρικό στόχο: Το οικονομικό κέρδος.

Σε μια εποχή και ένα σύστημα που προσπαθεί να επιβάλλει τον θάνατό μας ως κανονικότητα, από τα εργατικά «ατυχήματα», τους νεκρούς λόγω διάλυσης του ΕΣΥ και τις κρατικές δολοφονίες στα τρένα μέχρι τη συμμετοχή σε πολέμους, να υψώσουμε ανάστημα. Κόντρα στην απογοήτευση και την εργασιακή δυστοπία να οργανωθούμε στη βάση, στους χώρους δουλειάς, στις εργατικές συνελεύσεις και στα σωματεία μας, σε κάθε κοινωνικό πεδίο. Να εμπνευστούμε από τους νικηφόρους εργατικούς αγώνες του τελευταίου χρόνου και να χτίσουμε αναχώματα κόντρα στην υποτίμησή μας. Να διώξουμε τον φόβο, και να διεκδικήσουμε δουλειά με δικαιώματα και συνθήκες εργασίας που δε θα μας κάνουν να φοβόμαστε για το αν θα καταφέρουμε να γυρίσουμε σπίτι απόψε.

ΝΑ ΜΗ ΣΥΝΗΘΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ, ΟΙ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΟΥΣ

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ

ΜΕ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΤΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ, ΜΕ ΣΤΗΣΙΜΟ ΕΡΓΑΤΙΚΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΩΝ

ΜΟΝΟ ΑΝ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΜΕ ΣΥΛΛΟΓΙΚΑ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΕΛΠΙΖΟΥΜΕ!

Διασυλλογική ανακοίνωση και καλέσμα στην απεργιακή πορεία την Πέμπτη (16/03) και σε αντικρατική πορεία το Σάββατο (18/03), Μπορείς να κατεβάσεις την ανακοίνωση σε μορφή pdf από εδώ.

ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΟΙ ΜΟΝΟΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ – ΟΙ ΤΡΑΓΩΔΙΕΣ ΧΤΙΖΟΝΤΑΙ ΣΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ ΠΛΑΤΕΣ

Ούτε «τραγικά ανθρώπινα λάθη», ούτε «ατυχήματα». Κράτος και Κεφάλαιο δολοφονούν!

Μέσω του κρατικού αφηγήματος της «ατομικής ευθύνης» και της «κακιάς στιγμής» επιχειρούν να αποκρύψουν τις θανατοπολιτικές τους και να φορτώσουν τις ευθύνες σε δύο-τρείς αποδιοπομπαίους τράγους που θα χρεωθούν τις δεκάδες κρατικές δολοφονίες. Αυτή είναι η στρατηγική που εφαρμόστηκε στην περίοδο της πανδημίας και μετρήσαμε δεκάδες χιλιάδες νεκρούς: «Φταίνε οι νέοι στις πλατείες» και όχι το ακρωτηριασμένο ΕΣΥ, οι τραγικές ελλείψεις σε ΜΕΘ και η ανύπαρκτη πρωτοβάθμια περίθαλψη. «Φταίνε οι μετεωρολόγοι» για τα χιόνια και τους αποκλεισμένους δρόμους. «Φταίνε οι ίδιοι οι κάτοικοι» για τα σπίτια τους που πλημμυρίζουν ή καίγονται κάθε χρόνο. Φταίνε οι «κακοπληρωτές» για τους πλειστηριασμούς της πρώτης κατοικίας.

Οι μόνοι που δεν φταίνε είναι οι εξουσιαστές μας, που αγκαζέ με το ντόπιο και διεθνές κεφάλαιο δεν σταματούν την επίθεση στην τάξη μας και τη λεηλασία του δημόσιου πλούτου. Μόλις λίγες μέρες μετά τη δολοφονία στα Τέμπη, νομοθετούν για την ιδιωτικοποίηση των ογκολογικών τμημάτων των νοσοκομείων παιδιών «Αγία Σοφία» και «Αγλαΐα Κυριακού», για τη δυνατότητα ιδιωτικοποίησης του πόσιμου νερού και για νέο αντιπεριβαλλοντικό νομοσχέδιο. Από τη δολοφονία στα Τέμπη μέχρι σήμερα μετράμε 3 νεκρούς εργάτες στα κάτεργα των αφεντικών. Για αυτό βγαίνουν στις κάμερες και υποκρίνονται ότι κλαίνε.

Ο αποπροσανατολισμός μας σχετικά με το ποιος φταίει, η οχύρωση πίσω από το φόβο, η μετάθεση της ευθύνης «στους άλλους», η «ελπίδα» μέσω των εκλογών, κάνει τους εξουσιαστές και τα αφεντικά μας να γελάνε εις βάρος μας!

Δέκα και πλέον χρόνια η τάξη μας, οι εκμεταλλευόμενοι και οι καταπιεζόμενοι αυτής της κοινωνίας, βιώνουμε μια ολομέτωπη επίθεση και μετράμε δεκάδες χιλιάδες νεκρούς: από τους δεκάδες μετανάστες που σκοτώνονται καθημερινά στο Αιγαίο και στον Έβρο, τους νεκρούς το χειμώνα από τα μαγκάλια, τους αυτόχειρες, τους 3 νεκρούς εργάτες ανά εβδομάδα, τους νεκρούς από το λεηλατημένο ΕΣΥ, την πανδημία και τις λίστες αναμονής για τα χειρουργεία, τους δολοφονημένους στα αστυνομικά τμήματα, στο Μάτι, στη Μάνδρα, στα Τέμπη, τους θανάτους στις φυλακές. Για να μην μιλήσουμε για την οικονομική εξαθλίωση, τον κοινωνικό θάνατο, τον κανιβαλισμό και την ψυχική απονεύρωση που μας έχουν επιβάλλει. Για τις προκλητικές αθωώσεις των ημετέρων που βιάζουν, κλέβουν,  καταπατούν και δολοφονούν. Δέκα και πλέον χρόνια, το σύστημα αντιλαμβάνεται την ύπαρξη μας ως λογιστικό κόστος, μας βυθίζει στην εξαθλίωση και μας δολοφονεί ακόμα και εν ψυχρώ.

Δεν ξεχνάμε τις κρατικές δολοφονίες, του Βασίλη Μάγγου, του Νίκου Σαμπάνη, του Κώστα Φραγκούλη, της Zackie Oh, του Ιάσωνα, και τόσων άλλων θυμάτων της κρατικής εξουσίας. Όσων περισσεύουν και όσων δε χωράνε στα καλούπια τους. Για αυτούς είμαστε περιττοί και αναλώσιμοι και μας το υπενθυμίζουν με κάθε ευκαιρία!

ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΙΠΟΤΑ- ΝΑ ΤΟΛΜΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ!

Να μην αφήσουμε άλλο τις ζωές μας έρμαιο της κρατικής – καπιταλιστικής εγκληματικότητας. Να πάρουμε τις ζωές μας, επιτέλους στα χέρια μας!

Ένας είναι ο δρόμος και τον ξέρουμε καλά.

Τον μάθαμε στους δρόμους, στις φοιτητικές καταλήψεις του 2006-2007, στις ανυποχώρητες απεργίες των εκπαιδευτικών το 2006, στους δρόμους της οργής το Δεκέμβρη του 2008, στις μεγαλειώδεις αντιμνημονιακές κινητοποιήσεις, στο αντιφασιστικό ανάχωμα του κινήματος στη χρυσή αυγή αλλά και στην περίοδο ψήφισης της φιλονατοϊκής συμφωνίας των Πρεσπών, στους αγώνες ενάντια στην πατριαρχία και τις γυναικοκτονίες, στις κινητοποιήσεις ενάντια στη μετατροπή της χώρας σε μια απέραντη νατοϊκή βάση, στο φοιτητικό κίνημα για την ακύρωση της πανεπιστημιακής αστυνομίας, στους αγώνες ενάντια στον κρατικό ρεβανσισμό κατά τη διάρκεια της απεργίας πείνας του κομμουνιστή αντάρτη Δημήτρη Κουφοντίνα, στις λαμπρές κινητοποιήσεις των εργατών στην e- food, στη Μαλαματίνα, στο λιμάνι του Πειραιά, στην kavala oil

Τον μάθαμε όμως και μέσα από τα λάθη της τάξης μας: Από την ανάθεση των ζωών μας στα κοινοβουλευτικά έδρανα, από την ιδιώτευση και τον κανιβαλισμό, από το γλείψιμο και την υποταγή σαν μέθοδο επιβίωσης στην καπιταλιστική ζούγκλα.

Ο μόνος δρόμος είναι η συνολική πάλη ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο, ενάντια στον καπιταλισμό και την πατριαρχία, ενάντια σε αυτό το σάπιο σύστημα εξουσίας που στη φύση του έχει τον θάνατο και την εξαθλίωση.

Να συγκροτήσουμε ένα δυναμικό και μαχητικό πόλο που θα δώσει νέα πνοή στην προοπτική των αγώνων μας.

Δε θα φάμε από το ξαναζεσταμένο φαγητό!

Κόντρα στις έτοιμες λύσεις και στο «λιγότερο κακό» να οργανωθούμε αδιαμεσολάβητα στη βάση! Με ενεργή συμμετοχή στα εργατικά σωματεία μας, με συγκρότηση ομάδων αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας στις γειτονιές μας, με ομάδες γυναικών ενάντια στην πατριαρχία, με πρωτοβουλίες κατοίκων κόντρα τη λεηλασία του φυσικού πλούτου από το κεφάλαιο. Με φάρο μας την αλληλεγγύη και την αυτοοργάνωση να δομήσουμε στην πράξη τη δικιά μας αντιπρόταση απέναντι στην κρατική-καπιταλιστική δυστοπία.

Να αγωνιστούμε για έναν κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης, ελευθερίας. Έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση, όπου οι ζωές μας μετράνε πραγματικά.

 AΠΟ ΤΗΝ ΑΥΘΟΡΜΗΤΗ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΣΤΟΝ ΣΥΝΕΧΗ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ

Καλούμε σε:

• Απεργιακή κινητοποίηση την Πέμπτη 16/03, στις 12:00, στην Κεντρική Πλατεία*μετά την πορεία θα ακολουθήσει ανοιχτή συνέλευση, στο Αυτόνομο Στέκι Ξάνθης

• Αντικρατική-Πορεία το Σάββατο 18/03, στις 19:00, στα ΠΡΟΚΑΤ

 ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ

Πέλοτο
Αυτόνομο Στέκι Ξάνθης

Προκήρυξη για την απεργία της 1η Μάη. Μπορείς να την κατεβάσεις σε μορφή pdf από εδώ. 

ΠΡΩΤΗ ΜΆΗ 2022 – ΦΤΩΧΕΙΑ-ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ-ΠΟΛΕΜΟΙ! ΝΑ ΠΕΡΑΣΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ

Η ταξική επέτειος της Πρωτομαγιάς του 1886 μας βρίσκει ξανά στο δρόμο. Κι ενώ έχουν περάσει 136 χρόνια ύστερα από την επιτυχία των αγώνων του αμερικανικού Σικάγο για την επίτευξη της 8ωρης εργασίας για το παγκόσμιο προλεταριάτο, οι εργασιακές συνθήκες στις οποίες καλείται να ανταπεξέλθει η κοινωνική βάση σήμερα, καθώς και η συνολική επίθεση που δέχεται από κράτος και κεφάλαιο, φανερώνουν αφενός πως τα αιτήματα εκείνων των ιστορικών αγώνων είναι πιο επίκαιρα από ποτέ˙ και αφετέρου πως η δόμηση νέων αγώνων για να ανακόψουμε την εξαθλίωση που βιώνουμε είναι πιο αναγκαία από ποτέ.

Ήδη τα τελευταία χρόνια, βλέπουμε τη διαρκώς αυξανόμενη ένταση της εργασιακής εκμετάλλευσης σε κάθε εργασιακό τομέα: Οι μισθοί πέφτουν, τα ωράρια να ελαστικοποιούνται, οι υπερωρίες να μένουν απλήρωτες και τα δικαιώματά μας καταπατώνται με κάθε ευκαιρία. Όλη αυτή η εντατικοποίηση της καθημερινότητας στη δουλειάς μας, σε συνδυασμό με τα ελλιπή μέτρα προστασίας (που προκαλούν εργατικά ατυχήματα όπως το πρόσφατο της COSCO με την πτώση 37χρονου λιμενεργάτη από τα 12 μέτρα που βρίσκεται σε σοβαρή κατάσταση νοσηλείας), μας έχουν οδηγήσει στα όριά μας, μας έχουν εξαντλήσει σωματικά και ψυχολογικά και σε κάποιες περιπτώσεις έχουν οδηγήσει μέχρι και στο θάνατο (δεν ξεχνάμε το εργατικό δυστύχημα της ΕΛΒΙΖ του 2017 στην Ξάνθη και την πρόσφατη αθώωση της εργοδοσίας). Από την κανονικοποίηση της άτυπης αυτής εκμετάλλευσης από τους εκάστοτε εργοδότες, περνάμε σταδιακά και στη νομιμοποίηση των πρακτικών αυτών. Ο νόμος Χατζηδάκη παίρνει πίσω τα κεκτημένα μας, αναδιαμορφώνοντας το εργασιακό σκηνικό. Θεσμοθετήθηκε, έτσι, η 10ωρη, ελαστική εργασία, η πληρωμή των υπερωριών σε “είδος”, η αύξηση του πλαφόν υπερωριών, και παράλληλα ποινικοποιήθηκε επίσημα ο συνδικαλισμός.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο της συνολικής υποτίμησης της εργασιακής μας δύναμης, κράτος και κεφάλαιο σχεδιάζουν την ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας, συγκεντρώνοντας τις αλλαγές που έρχονται στο πόρισμα Πισσαρίδη. Έναν “χάρτη” της φιλελευθεροποίησης που σταδιακά εφαρμόζεται τόσο στην αγορά εργασίας, όσο και στον σύνολο των κοινωνικών αγαθών και παροχών. Το πόρισμα αυτό μεταφράζεται μέχρι στιγμής στον νόμο Χατζηδάκη, ενώ τώρα συμπληρώνεται με την πρόσφατη αναδιάρθρωση του ΟΑΕΔ. Πιο συγκεκριμένα, διαγράφεται ένα ποσοστό των χρόνια ανέργων, ενώ ταυτόχρονα απαιτείται από τους ανέργους η διαρκής απόδειξη ότι επιθυμούν να εργαστούν, με τη ρήτρα ότι τρεις αρνήσεις σε εργασία αντιστοιχούν σε διαγραφή από τον ΟΑΕΔ και αφαίρεση του επιδόματος, παρά τα επαρκή ένσημα. Έτσι από τη μία έχουμε μια πλασματική μείωση του ποσοστού των ανέργων, και από την άλλη μια πραγματική μείωση των παροχών του κράτους. Επιπλέον, όμως, έχουμε τη θεσμοθέτηση της σχέσης ισχύος του εργοδότη στη διαπραγμάτευση των όρων της δουλειάς. Βλέπουμε ξεκάθαρα πόσο καλά δένουν τα δύο νομοσχέδια, καθώς αναδεικνύεται μια καλά οργανωμένη επίθεση στον κόσμο της εργασίας, όπου με εκβιαστικούς όρους ωθούμαστε να δεχόμαστε ολοένα και δυσμενέστερους όρους εργασίας για να επιβιώσουμε. Μας χρεώνουν την οικονομική και ηθική ευθύνη για τα αδιέξοδα στα οποία μπορεί να βρεθούμε, ονομάζοντας αυτή την κατάργηση του όποιου κοινωνικού συμβολαίου “εκσυγχρονισμό” και “ανάπτυξη”.

Αυτή η συνολική υποτίμηση της ζωής μας ολοκληρώνεται με την ακρίβεια σε όλα τα βασικά αγαθά και τις τεράστιες αυξήσεις στην ενέργεια. Ήδη από τις αρχές του φθινοπώρου του 2021 βρίσκεται σε εξέλιξη ένα κύμα ανατιμήσεων σε καταναλωτικά και βιομηχανικά είδη. Δηλαδή σε ό,τι μας είναι απαραίτητο για να ζήσουμε, από τα τρόφιμα και το ρεύμα, μέχρι το φυσικό αέριο και τα καύσιμα. Τη στιγμή που βλέπουμε τον μισθό ή το επίδομά μας είτε να μένουν στάσιμα, το κόστος ζωής αυξάνεται σε μη βιώσιμα επίπεδα. Δεν μας ρίχνουν στάχτη στα μάτια με τη γελοία αύξηση μισθού όταν οι λογαριασμοί ρεύματος είναι παραπάνω από το νέο κατώτατο. Διότι στην πραγματικότητα, συντελείται, μια έμμεση μείωση του μισθού μας, η οποία μάλιστα εντείνεται με την άγρια διαδικασία ιδιωτικοποίησης και εμπορευματοποίησης μιας σειράς κοινών αγαθών, καθώς το πλάνο τους είναι να στραγγίξουν κέρδος από κάθε δημόσια υποδομή, με μερικές ή πλήρεις ιδιωτικοποιήσεις. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το σχέδιο αναδιάρθρωσης του Ε.Σ.Υ. σύμφωνα με το οποίο για να κάνεις ένα χειρουργείο ή μια διαγνωστική εξέταση στην ώρα της, θα είναι λογικό να πρέπει να πληρώσεις. Καλούμαστε λοιπόν να πληρώσουμε για την υγείας μας, την εκπαίδευση, αλλά και την ύδρευση, τις συγκοινωνίες, τη στέγαση, τις δημόσιες υποδομές και περιουσία (από κτίρια μέχρι ολόκληρα βουνά και παραλίες).

Οι ανατιμήσεις αυτές, με χαρακτηριστικότερες όλων τις τεράστιες αυξήσεις στην ενέργεια, προκύπτουν ως αποτέλεσμα της ανάγκης του ντόπιου αλλά και του διεθνούς κεφαλαίου να επιστρέψει γρήγορα στη μέγιστη δυνατή κερδοφορία. Αντανακλούν τους ανταγωνισμούς του «ελεύθερου» εμπορίου και της αγοράς, ενώ σχετίζονται άμεσα με την στρατηγική της «απελευθέρωσης» της ενέργειας και της «πράσινης» μετάβασης, την οποία ευαγγελίζονται οι κυρίαρχοι. Αυτά είναι τα αποτελέσματα της απόλυτης “πίστης” στις αρχές του νεοφιλελευθερισμού, και της ολοένα και μεγαλύτερης στροφής σε αντίστοιχα μοντέλα. Με τις ανάλογα πάντα συνέπειες για εμάς, που καλούμαστε να πληρώσουμε για την κρίση και τους ανταγωνισμούς του καπιταλιστικού κόσμου.

Και όλα αυτά οξύνονται ακόμη περισσότερο, όσο οξύνονται οι ανταγωνισμοί των αστικών τάξεων σε παγκόσμιο επίπεδο, πόσο μάλλον τώρα, που οι διαρκείς διακρατικές εντάσεις μεταφράζονται σε μία κεντρική σύγκρουση, στον πόλεμο στην Ουκρανία. Σε κάθε γωνιά του πλανήτη, είτε βρισκόμαστε σε πόλεμο, είτε σε ειρήνη, αντιλαμβανόμαστε ότι χαμένοι θα είμαστε εμείς. Ας μην έχουμε αυταπάτες και ας αναγνωρίσουμε με ποιους έχουμε κοινά συμφέροντα, βασιζόμενοι στην πραγματικότητα και σε όσα ζούμε. Κόντρα στον κοινωνικό κανιβαλισμό, στις ατομικές λύσεις και στη λογική της ανάθεσης, να βασιστούμε η μία στην άλλη και να αντεπιτεθούμε, με εργαλείο τη συλλογικοποίησή μας. Να οργανωθούμε στους χώρους της δουλειάς, στα σωματεία μας, σε κάθε κοινωνικό πεδίο. Να χτίσουμε αναχώματα κόντρα στην υποτίμησή μας και στο αυξημένο κόστος ζωής. Να εμπνευστούμε από τους νικηφόρους εργατικούς αγώνες του τελευταίου χρόνου. Να απαιτήσουμε καλύτερους και αξιοπρεπείς μισθούς και συνθήκες εργασίας, ελεύθερη πρόσβαση σε όλα τα βασικά αγαθά, ως κομμάτι του μισθού μας, ως την ελάχιστη επιστροφή της εργατικής μας δύναμης. Με όχημα την αλληλεγγύη στους ανθρώπους της τάξης μας, να μπλοκάρουμε την ακρίβεια με απεργίες, αρνήσεις πληρωμών, αυτομειώσεις και με το στήσιμο των δικών μας δικτύων και δομών αλληλοβοήθειας. Να κάνουμε ξεκάθαρο ότι δεν θα πολεμήσουμε κανέναν άνθρωπο της τάξης μας από την άλλη πλευρά των συνόρων.

ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ, ΟΛΕΣ/ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ

ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑΚΗ ΔΥΣΤΟΠΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΚΡΙΒΕΙΑ
ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΤΑ ΑΙΤΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΣΩΜΑΤΙΩΝ

ΓΙΑ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΣ ΜΙΣΘΟΥΣ ΚΑΙ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

ΝΑ ΜΠΛΟΚΑΡΟΥΜΕ ΤΟ ΑΥΞΗΜΕΝΟ ΚΟΣΤΟΣ ΖΩΗΣ,
ΤΑ ΑΚΡΙΒΑ ΕΝΟΙΚΙΑ, ΤΙΣ ΕΞΩΣΕΙΣ, ΤΙΣ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ

ΓΙΑ ΝA ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΟΥΜΕ ΤΑ ΔΙΚΑΩΜΑΤΑ ΜΑΣ
ΚΑΙ ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ

ΚΑΜΙΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ
ΟΙ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΟΥΣ

Ανακοίνωση και κάλεσμα στην απεργία στις 6 Απρίλη. Μπορείς να κατεβάσεις την ανακοίνωση σε μορφή pdf από εδώ.

Όλες/οι στην απεργιακή συγκέντρωση την Τετάρτη 6 Απριλίου, στην Πλατεία Ελευθερίας στις 10:00.

ΦΤΩΧΕΙΑ-ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ-ΠΟΛΕΜΟΙ! ΝΑ ΞΕΘΑΨΟΥΜΕ ΤΟ ΤΣΕΚΟΥΡΙ ΤΟΥ ΤΑΞΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΡΑΣΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ

Ζούμε σε μια περίοδο όπου οι έγνοιες της κοινωνικής βάσης είναι πολλές. Ήδη τα τελευταία χρόνια, βλέπουμε τη διαρκώς αυξανόμενη ένταση της εργασιακής εκμετάλλευσης σε κάθε εργασιακό τομέα: Οι μισθοί πέφτουν, τα ωράρια να ελαστικοποιούνται, οι υπερωρίες να μένουν απλήρωτες και τα δικαιώματά μας καταπατώνται με κάθε ευκαιρία. Όλη αυτή η εντατικοποίηση της καθημερινότητας στη δουλειάς μας, σε συνδυασμό με τα ελλιπή μέτρα προστασίας, μας έχουν οδηγήσει στα όριά μας, μας έχουν εξαντλήσει σωματικά και ψυχολογικά, και σε κάποιες περιπτώσεις έχουν οδηγήσει μέχρι και στο θάνατο (με πιο πρόσφατα τα παραδείγματα των τριών εργατικών θανάτων από έκρηξη στην ΕΛΤΕΚ στα Γρεβενά, αλλά και αυτού στην Κόρινθο σε κατάστημα catering). Από την κανονικοποίηση της άτυπης αυτής εκμετάλλευσης από τους εκάστοτε εργοδότες, περνάμε σταδιακά και στη νομιμοποίηση των πρακτικών αυτών. Ο νόμος Χατζηδάκη παίρνει πίσω τα κεκτημένα μας, αναδιαμορφώνοντας το εργασιακό σκηνικό. Θεσμοθετήθηκε, έτσι, η 10ωρη, ελαστική εργασία, η πληρωμή των υπερωριών σε “είδος”, η αύξηση του πλαφόν υπερωριών, και παράλληλα ποινικοποιήθηκε επίσημα ο συνδικαλισμός.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο της συνολικής υποτίμησης της εργασιακής μας δύναμης, κράτος και κεφάλαιο σχεδιάζουν την ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας, συγκεντρώνοντας τις αλλαγές που έρχονται στο πόρισμα Πισσαρίδη. Έναν “χάρτη” της φιλελευθεροποίησης που σταδιακά εφαρμόζεται τόσο στην αγορά εργασίας, όσο και στον σύνολο των κοινωνικών αγαθών και παροχών. Το πόρισμα αυτό μεταφράζεται μέχρι στιγμής στο νόμο Χατζηδάκη, ενώ τώρα συμπληρώνεται με την πρόταση για την αναδιάρθρωση του ΟΑΕΔ. Με τις διατάξεις αυτές διαγράφεται ένα ποσοστό των χρόνια ανέργων, ενώ ταυτόχρονα απαιτείται από τους ανέργους η διαρκής απόδειξη ότι επιθυμούν να εργαστούν, με τη ρήτρα ότι τρεις αρνήσεις σε εργασία αντιστοιχούν σε διαγραφή από τον ΟΑΕΔ και αφαίρεση του επιδόματος, παρά τα επαρκή ένσημα. Έτσι από τη μία έχουμε μια πλασματική μείωση του ποσοστού των ανέργων, και από την άλλη μια πραγματική μείωση των παροχών του κράτους. Επιπλέον, όμως, έχουμε τη θεσμοθέτηση της σχέσης ισχύος του εργοδότη στη διαπραγμάτευση των όρων της δουλειάς. Βλέπουμε ξεκάθαρα πόσο καλά δένουν τα δύο νομοσχέδια, καθώς αναδεικνύεται μια καλά οργανωμένη επίθεση στον κόσμο της εργασίας, όπου με εκβιαστικούς όρους ωθούμαστε να δεχόμαστε ολοένα και δυσμενέστερους όρους εργασίας για να επιβιώσουμε. Μας χρεώνουν την οικονομική και ηθική ευθύνη για τα αδιέξοδα στα οποία μπορεί να βρεθούμε, ονομάζοντας αυτή την κατάργηση του όποιου κοινωνικού συμβολαίου “εκσυγχρονισμό” και “ανάπτυξη”.

Αυτή η συνολική υποτίμηση της ζωής μας ολοκληρώνεται με την ακρίβεια σε όλα τα βασικά αγαθά και τις τεράστιες αυξήσεις στην ενέργεια. Ήδη από τις αρχές του φθινοπώρου του 2021 βρίσκεται σε εξέλιξη ένα κύμα ανατιμήσεων σε καταναλωτικά και βιομηχανικά είδη. Δηλαδή σε ό,τι μας είναι απαραίτητο για να ζήσουμε, από τα τρόφιμα και το ρεύμα, μέχρι το φυσικό αέριο και τα καύσιμα. Τη στιγμή που βλέπουμε τον μισθό ή το επίδομά μας είτε να μένουν στάσιμα, είτε να μειώνονται, το κόστος ζωής αυξάνεται σε μη βιώσιμα επίπεδα. Συντελείται, δηλαδή, μια έμμεση μείωση του μισθού μας, η οποία μάλιστα εντείνεται με την άγρια διαδικασία ιδιωτικοποίησης και εμπορευματοποίησης μιας σειράς κοινών αγαθών, καθώς το πλάνο τους είναι στραγγίξουν κέρδος από κάθε δημόσια υποδομή, με μερικές ή πλήρεις ιδιωτικοποιήσεις. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το σχέδιο αναδιάρθρωσης του Ε.Σ.Υ. σύμφωνα με το οποίο για να κάνεις ένα χειρουργείο ή μια διαγνωστική εξέταση στην ώρα της, θα είναι λογικό να πρέπει να πληρώσεις. Καλούμαστε λοιπόν να πληρώσουμε για την υγείας μας, την εκπαίδευση, αλλά και την ύδρευση, τις συγκοινωνίες, τη στέγαση, τις δημόσιες υποδομές και περιουσία (από κτίρια μέχρι ολόκληρα βουνά και παραλίες).

Οι ανατιμήσεις αυτές, με χαρακτηριστικότερες όλων τις τεράστιες αυξήσεις στην ενέργεια, προκύπτουν ως αποτέλεσμα της ανάγκης του ντόπιου αλλά και του διεθνούς κεφαλαίου να επιστρέψει γρήγορα στη μέγιστη δυνατή κερδοφορία. Αντανακλούν τους ανταγωνισμούς του «ελεύθερου» εμπορίου και της αγοράς, ενώ σχετίζονται άμεσα με την στρατηγική της «απελευθέρωσης» της ενέργειας και της «πράσινης» μετάβασης, την οποία ευαγγελίζονται οι κυρίαρχοι. Αυτά είναι τα αποτελέσματα της απόλυτης “πίστης” στις αρχές του νεοφιλελευθερισμού, και της ολοένα και μεγαλύτερης στροφής σε αντίστοιχα μοντέλα. Με τις ανάλογα πάντα συνέπειες για εμάς, που καλούμαστε να πληρώσουμε για την κρίση και τους ανταγωνισμούς του καπιταλιστικού κόσμου.

Και όλα αυτά οξύνονται ακόμη περισσότερο, όσο οξύνονται οι ανταγωνισμοί των αστικών τάξεων σε παγκόσμιο επίπεδο, πόσο μάλλον τώρα, που οι διαρκείς διακρατικές εντάσεις μεταφράζονται σε μία κεντρική σύγκρουση, στον πόλεμο στην Ουκρανία. Σε κάθε γωνιά του πλανήτη, είτε βρισκόμαστε σε πόλεμο, είτε σε ειρήνη, αντιλαμβανόμαστε ότι χαμένοι θα είμαστε εμείς. Ας μην έχουμε αυταπάτες και ας αναγνωρίσουμε με ποιους έχουμε κοινά συμφέροντα, βασιζόμενοι στην πραγματικότητα και σε όσα ζούμε. Κόντρα στον κοινωνικό  κανιβαλισμό, στις ατομικές λύσεις και στη λογική της ανάθεσης, να βασιστούμε η μία στην άλλη και να αντεπιτεθούμε, με εργαλείο τη συλλογικοποίησή μας. Να οργανωθούμε στους χώρους της δουλειάς, στα σωματεία μας, σε κάθε κοινωνικό πεδίο. Να χτίσουμε αναχώματα κόντρα στην υποτίμησή μας και στο αυξημένο κόστος ζωής. Να εμπνευστούμε από τους νικηφόρους εργατικούς αγώνες του τελευταίου χρόνου. Να απαιτήσουμε καλύτερους και αξιοπρεπείς μισθούς και συνθήκες εργασίας, ελεύθερη πρόσβαση σε όλα τα βασικά αγαθά, ως κομμάτι του μισθού μας, ως την ελάχιστη επιστροφή της εργατικής μας δύναμης. Με όχημα την αλληλεγγύη στους ανθρώπους της τάξης μας, να μπλοκάρουμε την ακρίβεια με απεργίες, αρνήσεις πληρωμών, αυτομειώσεις και με το στήσιμο των δικών μας δικτύων και δομών αλληλοβοήθειας. Να κάνουμε ξεκάθαρο ότι δεν θα πολεμήσουμε κανέναν άνθρωπο της τάξης μας από την άλλη πλευρά των συνόρων.

ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑΚΗ ΔΥΣΤΟΠΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΚΡΙΒΕΙΑ
ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΤΑ ΑΙΤΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΣΩΜΑΤΙΩΝ
ΓΙΑ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΣ ΜΙΣΘΟΥΣ ΚΑΙ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

ΝΑ ΜΠΛΟΚΑΡΟΥΜΕ ΤΟ ΑΥΞΗΜΕΝΟ ΚΟΣΤΟΣ ΖΩΗΣ,
ΤΑ ΑΚΡΙΒΑ ΕΝΟΙΚΙΑ, ΤΙΣ ΕΞΩΣΕΙΣ, ΤΙΣ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ

ΓΙΑ ΝA ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΟΥΜΕ ΤΑ ΔΙΚΑΩΜΑΤΑ ΜΑΣ
ΚΑΙ ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ

ΚΑΜΙΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ
ΟΙ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΟΥΣ!

Ανακοίνωση σχετικά με την εκδίκαση της υπόθεσης του εργατικού ατυχήματος που συνέβη στο εργοστάσιο της ΕΛΒΙΖ το Νοέμβρη του ’17 που προκάλεσε το θάνατο του 53χρονου εργάτη Φώτη Γριβάκη και τα θανατηφόρα εργατικά ατυχήματα που σημειώθηκαν την προηγούμενη περίοδο. Μπορείς να κατεβάσεις την ανακοίνωση σε μορφή pdf από εδώ.

ΤΑ ΚΑΤΕΡΓΑ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΤΑΦΟΙ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ

Την Τετάρτη 23 Φεβρουαρίου πρόκειται να πραγματοποιηθεί η εκδίκαση της υπόθεσης του εργατικού ατυχήματος που συνέβη στο εργοστάσιο της ΕΛΒΙΖ το Νοέμβρη του 17’ και το οποίο είχε ως αποτέλεσμα το θάνατο 53χρονου εργάτη. Κι ενώ έχουν περάσει λίγο λιγότερο από 5 χρόνια, το συγκεκριμένο δικαστήριο αναβάλλεται συνεχώς, υπενθυμίζοντας για άλλη μια φορά την ταξική φύση της αστικής δικαιοσύνης που για υποθέσεις εργατικών ατυχημάτων κωφεύει, ενώ ταυτόχρονα ξεπλένει παιδεραστές και βιαστές που τα κάνουν πλακάκια με το κράτος.

Την ίδια περίοδο που αναμένεται η ολοκλήρωση του εν λόγω δικαστηρίου, οι εργασιακές συνθήκες που έχουν επιβάλει κράτος και αφεντικά δε σταματούν να προκαλούν νέα ατυχήματα δολοφονικά ή μη εργαζομένων. Πιο συγκεκριμένα, πριν από λίγες ημέρες, στις 9 Φλεβάρη, 59χρονος εργαζόμενος έχασε τη ζωή του εν ώρα εργασίας στα ναυπηγεία του Σκαραμαγκά στο Χαϊδάρι. Στη ΒΙ.ΠΕ Πάτρας, 22χρονος μετανάστης έπεσε από την οροφή του εργοστασίου που δούλευε, στην προσπάθεια του να κρυφτεί –ύστερα από εντολή της εργοδοσίας- μαζί με άλλους 17 μετανάστες, από κλιμάκιο του ΕΦΚΑ επειδή δούλευαν χωρίς να είναι ασφαλισμένοι. Στις 17/02, 51χρονος εργαζόμενος κατά τη διάρκεια απομάκρυνσης χωμάτων, καταπλακώθηκε από αυτά με αποτέλεσμα να βρει το θάνατο, στα Άβδηρα. Ταυτόχρονα, δεν έχουν περάσει πολλές μέρες που δημοσιεύτηκε το τρομακτικό βίντεο με την πτώση κοντέινερ σε εργάτη ο οποίος τη γλιτώνει τελευταία στιγμή, ενώ βρισκόμαστε μόνο λίγες εβδομάδες μετά την άλλη εργατική δολοφονία στη COSCO. Τέλος, στη Ζάκυνθο εργαζόμενοι τραυματίστηκαν σοβαρά ύστερα από πτώση μαρμάρων πριν δύο ημέρες.

Τα περιστατικά εργατικών ατυχημάτων αθροίζονται συνεχώς-βδομάδα τη βδομάδα και η εργατική τάξη δε προλαβαίνει να μετράει τα θύματα της. Σύμφωνα και με στοιχεία του ΣΕΠΕ κάθε χρονιά τα εργατικά ατυχήματα, θανατηφόρα και μη, μονίμως αυξάνονται και για το 2021 μετράμε τουλάχιστον 18 νεκρούς εργάτες. Τα περιστατικά αυτά δεν αποτελούν την εξαίρεση στον κανόνα, αλλά τον ίδιο τον κανόνα. Την εργασιακή πραγματικότητα, δηλαδή, με την οποία ερχόμαστε αντιμέτωποι, ανεξάρτητα από το είδος εργασίας ή τον κλάδο στον οποίο απασχολούμαστε. Εργάτες δουλεύουν σε εργοστάσια και εργοτάξια χωρίς τις απαραίτητες προφυλάξεις, διανομείς θυσιάζονται στο βωμό της άμεσης παράδοσης, εμποροϋπάλληλοι και εργάτες στον τομέα του επισιτισμού λυγίζουν από την πολύωρη ορθοστασία.

Οι συνθήκες εργασίας ήταν ανέκαθεν αυτές, πάντα επιβαλλόμενες από την πλευρά της εργοδοσίας και με σκοπό το μέγιστο κέρδος αυτής. Το νομοσχέδιο Χατζηδάκη που πέρασε τον περασμένο Ιούνιο ήρθε να νομιμοποιήσει και να παγιώσει όλες τις υπάρχουσες αυθαιρεσίες και εγκληματικές τακτικές που εφαρμόζονται εδώ και χρόνια. Η 10ωρη και εντατικοποιημένη εργασία, οι απλήρωτες υπερωρίες, η δουλειά την Κυριακή, η επισφάλεια και το σύστημα free-lancing που επεκτείνεται σε ολοένα και περισσότερους τομείς, τα ελαστικά ωράρια και οι απανωτές βάρδιες, η δουλειά τη νύχτα, η αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης αποτελούν πλέον τις «νόμιμες» εργασιακές συνθήκες. Σε όλα αυτά έρχονται να προστεθούν και τα ελλιπή (αν όχι ανύπαρκτα!) μέτρα ασφαλείας. Η γρήγορη και φθηνή διεκπεραίωση της δουλειάς ιεραρχείται πιο ψηλά από τις συνθήκες εργασίας στις οποίες δεν εξασφαλίζεται ουσιαστικά κανένα μέτρο υγιεινής και ασφάλειας, σε αντίθεση με τις υπογεγραμμένες συμβάσεις όταν και όπου αυτές υπάρχουν.

Όλα τα παραπάνω συντελούν στην υποτίμηση της εργασίας και σε επικινδυνότερες για εμάς συνθήκες εργασίας, φέρνοντας στο φως ατυχήματα και θανάτους. Κόντρα σε όλα αυτά οφείλουν να σταθούν οι αγώνες και οι διεκδικήσεις των εργαζομένων.

Να οργανωθούμε στη βάση, στους χώρους δουλειάς, στις εργατικές συνελεύσεις και στα σωματεία μας ενάντια στα νομοσχέδια και τις επιταγές των αφεντικών που μας φέρνουν όλο και πιο κοντά στον εργασιακό μεσαίωνα και μας υποχρεώνουν να ζούμε μέσα στην εξαθλίωση. Να διώξουμε τον φόβο, και να διεκδικήσουμε δουλειά με δικαιώματα και συνθήκες εργασίας που δε θα μας κάνουν να φοβόμαστε για το αν θα καταφέρουμε να γυρίσουμε σπίτι απόψε…

ΝΑ ΜΗ ΘΡΗΝΗΣΟΥΜΕ ΑΛΛΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ ΣΤΑ ΚΑΤΕΡΓΑ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ!

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ ΜΕ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΤΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ, ΜΕ ΣΤΗΣΙΜΟ ΕΡΓΑΤΙΚΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΩΝ!

ΟΙ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΟΥΣ!

Καλέσματα σε κινητοποιήσεις ενάντια στο αυξημένο κόστος ζωής με κοινή ανακοίνωση των συλλογικοτήτων: Αναρχική Ομάδα «Δυσήνιος Ίππος» (Πάτρα), Ταξική Αντεπίθεση, ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών (Αθήνα, Θεσσαλονίκη),  Πέλοτο, στο δρόμο για την Αναρχία και τον Κομμουνισμό (Ξάνθη) και Κατάληψη Παλιού Νεκροτομείου (Αλεξανδρούπολη). Μπορείς να κατεβάζεις την ανακοίνωση σε μορφή pdf από εδώ.

Ακρίβεια, ανατιμήσεις και «χαράτσια»: για εμάς ο λογαριασμός, για το κεφάλαιο η κερδοφορία…

Έχουμε βιώσει καλά στο πετσί μας το τί σημαίνει για τις τσέπες και τις ζωές μας η διαρκής κρίση του κρατικού-καπιταλιστικού συστήματος, ένα νέο επεισόδιο της οποίας βιώνουμε τα τελευταία δύο χρόνια. Οι πολιτικές και οικονομικές ελίτ, προκειμένου να διαφυλάξουν και να αυξήσουν όσο περισσότερο μπορούν τα κέρδη τους, έχουν εξαπολύσει μια λυσσαλέα επίθεση σε βάρος της κοινωνικής πλειοψηφίας. Με μια σειρά αντιδραστικών-αντικοινωνικών μέτρων, στερούν από την κοινωνική βάση ακόμα και τα στοιχειώδη μέσα επιβίωσης, ανατρέπουν κατακτήσεις αιώνων και παραδίδουν όλα τα αγαθά και τις κοινωφελείς υπηρεσίες στα χέρια του κεφαλαίου, δημιουργώντας έτσι τις καλύτερες συνθήκες για την όξυνση της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης. Από τις αρχές του φθινοπώρου του 2021 βρίσκεται σε εξέλιξη ένα κύμα ανατιμήσεων σε καταναλωτικά και βιομηχανικά είδη, ένα νέο δηλαδή κύμα ακρίβειας το οποίο επηρεάζει βασικά αγαθά, όπως τα τρόφιμα, το ρεύμα, το φυσικό αέριο, τα καύσιμα. Συντελείται έτσι μια έμμεση μείωση στους μισθούς και τις συντάξεις της πλειοψηφίας της κοινωνίας, η οποία έρχεται να προστεθεί στη φορολογική ληστεία της τελευταίας δεκαετίας και η οποία έγινε στο όνομα της αποπληρωμής των χρεών στους «δανειστές». Δίπλα στην φορολογία και στις διαρκείς ανατιμήσεις, είδαμε τα τελευταία χρόνια και ευρύτερες αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις και ιδιωτικοποιήσεις σε μια σειρά από τομείς που επιβαρύνουν την καθημερινότητα της κοινωνίας, αυξάνουν το κόστος ζωής, καταβαραθρώνουν το βιοτικό επίπεδο.

H τελευταία έρευνα του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ δείχνει κάθετη μείωση της αγοραστικής δύναμης των ελληνικών νοικοκυριών, και δη στα χαμηλότερα εισοδήματα, η οποία πρακτικά σημαίνει πως η ακρίβεια εξαΰλωσε τον Δεκέμβριο το 10,4% του κατώτατου μισθού.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που ανακοίνωσε η ΕΛΣΤΑΤ για τον Δεκέμβριο, ο δείκτης Τιμών Καταναλωτή (πληθωρισμός) για τον Δεκέμβριο εκτινάχθηκε στο 5,1% από 4,8% που ήταν τον Νοέμβριο. Το πλέον ανησυχητικό είναι ότι οι αυξήσεις εντοπίζονται σε είδη ευρείας κατανάλωσης, εκτός βέβαια από την ενέργεια, εκεί όπου ο χορός καλά κρατεί. Πιο συγκεκριμένα, το φυσικό αέριο που σε σχέση με τον αντίστοιχο μήνα του 2020, έχει σημειώσει αύξηση 135,7%. Ακολουθούν Πετρέλαιο Θέρμανσης με αύξηση 34,1%, ο ηλεκτρισμός με 45% με πολλούς λογαριασμούς που είχαν έρθει πριν τον Δεκέμβριο να είναι ήδη αυξημένοι μέχρι και 170% , τα καύσιμα με 21,7%, αρνί και κατσίκι με 19,7%, ελαιόλαδο με 17% και πατάτες με 14,2%.

Σύμφωνα με έρευνες το 57% των ελληνικών νοικοκυριών δηλώνει ότι έχει περιορίσει τις αγορές βασικών αγαθών εξαιτίας των ανατιμήσεων ενώ την ίδια στιγμή οκτώ στους 10 (79%) έχουν περιορίσει τη θέρμανση τους!

Οι ανατιμήσεις αυτές, με χαρακτηριστικότερες όλων τις τεράστιες αυξήσεις στην ενέργεια, προκύπτουν ως αποτέλεσμα της ανάγκης του ντόπιου αλλά και του διεθνούς κεφαλαίου να επιστρέψει γρήγορα στην μέγιστη δυνατή κερδοφορία, αντανακλούν τους ανταγωνισμούς του «ελεύθερου» εμπορίου και της αγοράς ενώ σχετίζονται άμεσα με την στρατηγική της «απελευθέρωσης» της ενέργειας και της «πράσινης» μετάβασης, την οποία ευαγγελίζονται οι κυρίαρχοι. Για άλλη μια φορά λοιπόν, την κρίση και τους ανταγωνισμούς του καπιταλιστικού κόσμου πληρώνει η κοινωνική βάση.

Το νέο κύμα ακρίβειας έρχεται μέσα σε μια πολύ ιδιαίτερη κοινωνική συνθήκη και στην πραγματικότητα αποτελεί τη συνέχεια του αντικοινωνικού σχεδιασμού του κράτους και του κεφαλαίου, όπως αυτός συντελείται τα τελευταία χρόνια. Βρισκόμαστε περισσότερα από δέκα χρόνια μετά το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης του 2008 και σχεδόν 2 χρόνια από την εμφάνιση της πανδημίας. Μέσα σε αυτό το διάστημα, οι ταξικές ανισότητες έχουν οξυνθεί, το κόστος ζωής έχει αυξηθεί σε τρομακτικό βαθμό, ενώ οι μισθοί είναι χαμηλότεροι από ποτέ. Η περίοδος της πανδημίας είναι χαρακτηριστική των προθέσεων και του σχεδιασμού του κυριαρχίας. Από την αρχή της υγειονομικής κρίσης έγινε φανερό όχι μόνο ότι το κράτος αδιαφορεί για την προστασία της ανθρώπινης ζωής και της κοινωνικής πλειοψηφίας, αλλά και ότι όλες του οι κινήσεις αποσκοπούν στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων του κεφαλαίου. Έτσι, αντί να ενισχύσει το δημόσιο σύστημα υγείας, αντί να προσλάβει ιατρονοσηλευτικό προσωπικό και να λάβει ουσιαστικά μέτρα προστασίας στους χώρους εργασίας, το κράτος ήδη επεξεργάζεται το σχέδιο του «νέου ΕΣΥ» που περιλαμβάνει περεταίρω ιδιωτικοποίηση του συστήματος υγείας με την μη πρόσληψη και τις απολύσεις εργαζομένων, με τις εξαγγελίες για συγχωνεύσεις κλινικών και νοσοκομείων, με την είσοδο ιδιωτικών εταιριών στο δημόσιο σύστημα υγείας (ΣΔΙΤ), με το σπρώξιμο δεκάδων χιλιάδων ασθενών στον ιδιωτικό τομέα της Υγείας.

Πέρα όμως από το χώρο της υγείας, παρόμοιος σχεδιασμός υπάρχει και σε μια σειρά άλλων τομέων και υπηρεσιών όπως η εκπαίδευση, η ύδρευση, οι συγκοινωνίες, η στέγαση, οι δημόσιες υποδομές και περιουσία (από κτίρια μέχρι ολόκληρα βουνά και παραλίες). Χαρακτηριστικό είναι το ότι η ολοκληρωτική αναδιάρθρωση που συντελείται τα τελευταία χρόνια στον χώρο της εκπαίδευσης περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, την καθιέρωση διδάκτρων σε μεταπτυχιακά (και προπτυχιακά πλέον) προγράμματα σπουδών, την εμπλοκή όλο και περισσότερων ιδιωτικών εταιριών τόσο με πανεπιστημιακές υπηρεσίες όσο και με ερευνητικά προγράμματα, την επιβολή ταξικών φραγμών μέσω της μείωσης των εισακτέων και της θέσπισης της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής.

Επιπλέον, η επίθεση κράτους και κεφαλαίου ενάντια στην κοινωνική πλειοψηφία επεκτείνεται και στο ζήτημα της στέγασης. Εδώ και κάποιο καιρό, το κράτος έχει άρει τους περιορισμούς για τη διεξαγωγή των πλειστηριασμών και έχει ψηφίσει νέο πτωχευτικό κώδικα, ο οποίος απελευθερώνει τους πλειστηριασμούς και τις εξώσεις πρώτης κατοικίας. Συγκεκριμένα, ο νέος πτωχευτικός κώδικας, πατώντας πάνω στο δρόμο που άνοιξε η προηγούμενη κυβέρνηση Σύριζα και επιβάλλουν οι ντιρεκτίβες της ΕΕ, απελευθερώνει την πώληση και την ενοικίαση της πρώτης κατοικίας του «οφειλέτη», και μάλιστα με την ενεργοποίηση της σχετικής διαδικασίας από την τράπεζα, τα funds και άλλους πιστωτές. Μεταξύ άλλων, ο δανειολήπτης θα μεταβιβάζει την κυριότητα του ακινήτου σε ιδιωτικό ειδικό φορέα που θα συστήνεται για το σκοπό αυτό και στη συνέχεια θα μπορεί να γίνεται νοικάρης στο σπίτι του αντιμετωπίζοντας παράλληλα τη διαρκή απειλή της οριστικής έξωσης, αφού μετά από τρία χρόνια η τράπεζα θα έχει το ελεύθερο να καταγγείλει τη σύμβαση αν δεν καταβληθούν έγκαιρα 3 στη σειρά μηνιαία μισθώματα. Την ίδια στιγμή προβλέπεται η πλήρης ρευστοποίηση της περιουσίας του οφειλέτη, ο οποίος έχει πλέον πρόσβαση μονάχα στα ποσά του εισοδήματός του που καλύπτουν «εύλογες δαπάνες διαβίωσης». Σε μερικά ψίχουλα δηλαδή, ίσα για να μην πεθάνει. Με τον τρόπο αυτό, καθίσταται σαφές ότι για το κράτος, βασική επιδίωξη δεν είναι η κάλυψη μιας βασικής κοινωνικής ανάγκης, όπως είναι η στέγαση, αλλά η εξασφάλιση των κερδών για τις τράπεζες και το κεφάλαιο. Είναι ήδη ορατό το ενδεχόμενο, στο επόμενο διάστημα να ξεσπάσει μια τεράστια στεγαστική κρίση.

Μια ειδική μνεία θα πρέπει να γίνει και στο ζήτημα της ενέργειας, καθώς τα τελευταία χρόνια, όλες ανεξαιρέτως οι κυβερνήσεις και βάσει των οδηγιών της Ε.Ε. έχουν μετατρέψει τη χώρα σε ένα απέραντο εργοτάξιο «αναπτυξιακών» έργων που, σύμφωνα με τις εξαγγελίες τους, αποσκοπούν στην προώθηση «πράσινων» μορφών ενέργειας και στην ενεργειακή αυτάρκεια της χώρας. Η μπίζνα με τις ΑΠΕ όχι μόνο δεν έφερε αυτάρκεια -αντιθέτως-, όχι μόνο δεν έφερε μείωση των τιμών κατανάλωσης όπως ευαγγελίζονται όσοι επιδοτούνται αδρά από Ευρωπαϊκά κονδύλια για να παράξουν ακριβό ηλεκτρικό ρεύμα, αλλά την ίδια στιγμή εκτόξευσε τις τιμές της ενέργειας στα λαϊκά σπίτια ενώ ταυτόχρονα οι βιομήχανοι συνεχίζουν να παίρνουν ρεύμα στην τιμή κόστους. Το μεγαλύτερο ποσοστό της ΔΕΗ βρίσκεται εδώ και λίγο καιρό στα χέρια ιδιωτών και το άνοιγμα της αγοράς ενέργειας έχει φέρει μονάχα χειρότερες υπηρεσίες και άμεσες διακοπές ηλεκτροδότησης σε όσους χρωστάν δύο λογαριασμούς. Το μόνο που έχει μείνει για την κοινωνία από τις κυρίαρχες πολιτικές για την ενέργεια είναι τα καταστροφικά έργα που γίνονται σε όλη τη χώρα και τα οποία λεηλατούν κάθε φυσικό πόρο, επιβαρύνοντας τα βουνά, τα δάση, τα ποτάμια και τις θάλασσες.

Όλα όσα αναφέρονται παραπάνω, από τις ανατιμήσεις στα βασικά αγαθά και στο ρεύμα, τις ταχύτατες ιδιωτικοποιήσεις μίας σειράς -μέχρι πρότινος- δημόσιων υπηρεσιών, χώρων και δομών (λιμάνια, ΟΣΕ, ΔΕΗ, ΔΕΔΔΗΕ, αεροδρόμια, ΟΑΣΘ, φοιτητικές λέσχες κλπ), μέχρι την επιχείρηση ιδιωτικοποίησης της υγείας, την περαιτέρω εμπλοκή του κεφαλαίου στον χώρο της εκπαίδευσης και την απελευθέρωση των πλειστηριασμών, αποτελούν κομμάτια της συνολικότερης επίθεσης που έχει εξαπολύσει το κυρίαρχο εκμεταλλευτικό σύστημα σε βάρος των χαμηλότερων κοινωνικών στρωμάτων. Οι αυξήσεις σε βασικά αγαθά σε συνδυασμό με τους ελάχιστους μισθούς (και παρά την προκλητικά πενιχρή αύξηση του κατώτατου μισθού κατά 0,52€ την ημέρα), τον τεράστιο αριθμό των ανέργων και τις συνθήκες εργασιακής γαλέρας που έχουν διαμορφωθεί, ειδικά μετά το τελευταίο αντεργατικό νομοσχέδιο, δημιουργούν έναν ασφυκτικό κλοιό γύρω από την κοινωνική πλειοψηφία. Οι εργαζόμενοι και οι άνεργες, οι φτωχοί και οι καταπιεσμένες, αποκλειόμαστε όλο και πιο πολύ από την πρόσβαση στα στοιχειώδη μέσα διαβίωσης, από την υγεία και την παιδεία. Καθημερινά βυθιζόμαστε όλο και περισσότερο στη φτώχεια και την ανασφάλεια.

Από τον διαρκή ατομικό αγώνα για την επιβίωση, στον διαρκή συλλογικό αγώνα για ζωή

Το άμεσο μέλλον μας επιφυλάσσει ακόμα πιο βαθιά φτώχεια, ακόμα πιο ξεκάθαρους αποκλεισμούς όλο και περισσότερων από εμάς από την υγεία, από την παιδεία, από την ενέργεια, από τις μετακινήσεις, από την στέγαση, από μία σειρά ειδών πρώτης ανάγκης όπως το νερό και η τροφή. Σε όλο τον κόσμο, παίρνοντας διαφορετικές μορφές δικτύωσης και οργάνωσης, δυναμικές και μαχητικές αντιστάσεις υπερασπίζονται τον δημόσιο και κοινωνικό χαρακτήρα μίας σειράς υπηρεσιών, περιφρουρούν πολύμορφα και πολλές φορές αποτελεσματικά τις ανάγκες της κοινωνίας απέναντι στις ιδιωτικοποιήσεις, τις εξώσεις, τα ακριβά ενοίκια, τα κομμένα ρεύματα, τους υπερκοστολογημένους λογαριασμούς. Έχοντας στα χέρια μας την φόρα και την εμπειρία από τους νικηφόρους, μετά από πολλά χρόνια, αγώνες των εργαζομένων της e-food και της cosco, κανείς δεν μπορεί να μας πείσει για το μάταιο της οργανωμένης μας αντίστασης.

Σε κάθε γειτονιά, σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε σημείο που συναντιόμαστε, να επικοινωνήσουμε τα κοινά μας προβλήματα, να σταθούμε μαζί πάνω στην αρχή της αλληλοβοήθειας, να στήσουμε δίκτυα και δομές κοινωνικής και ταξικής αλληλεγγύης, να οργανωθούμε στα σωματεία μας, στους φοιτητικούς συλλόγους, σε συνελεύσεις στις γειτονιές μας. Να παλέψουμε για την αύξηση του εισοδήματός μας και την μείωση του κόστους ζωής, να μπλοκάρουμε την ιδιωτικοποίηση της υγείας και της παιδείας, να δομήσουμε από τα κάτω ένα πλατύ ριζοσπαστικό κοινωνικό μέτωπο που θα τοποθετεί στο κέντρο της ανάλυσής του τον άνθρωπο και τις ανάγκες του και θα παλεύει για την ελεύθερη πρόσβαση στην υγεία, στην ενέργεια, στην στέγαση, στην μόρφωση, σε όλα τα είδη πρώτης ανάγκης για όλους και όλες, ντόπιους και μετανάστριες.

ΝΑ ΜΠΛΟΚΑΡΟΥΜΕ ΤΟ ΑΥΞΗΜΕΝΟ ΚΟΣΤΟΣ ΖΩΗΣ, ΤΑ ΑΚΡΙΒΑ ΕΝΟΙΚΙΑ, ΤΙΣ ΕΞΩΣΕΙΣ, ΤΙΣ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ

ΝΑ ΣΤΗΣΟΥΜΕ ΔΙΚΤΥΑ ΚΑΙ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ ΑΓΩΝΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ

ΝΑ ΜΗΝ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΚΑΜΙΑ ΜΟΝΗ ΚΑΙ ΚΑΝΕΝΑΝ ΜΟΝΟ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΩΝ

ΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ – ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ

Όλοι και όλες στις 5 Φλεβάρη στις συγκεντρώσεις και στις διαδηλώσεις ενάντια στην ακρίβεια στις 12:00:

Θεσσαλονίκη: Αγ. Βενιζέλου

Πάτρα: πλ. Όλγας

Ξάνθη: Παζάρι

Αλεξανδρούπολη: Αναγνωστήριο

Πέλοτο, στο δρόμο για την Αναρχία και τον Κομμουνισμό (Ξάνθη)

Αναρχική Ομάδα «Δυσήνιος Ίππος» (Πάτρα)

Κατάληψη Παλιού Νεκροτομείου (Αλεξανδρούπολη)

Ταξική Αντεπίθεση, ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών (Αθήνα, Θεσσαλονίκη)