Category Archives: ΚΕΙΜΕΝΑ

Τα κείμενα της πολιτικής οργάνωσης “Πέλοτο”

Εργατικα ατυχηματα, ΚΕΙΜΕΝΑ, συγχρονες εργασιακες σχεσεις

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ, ΣΤΑ ΚΑΤΕΡΓΑ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝΤΑΙ ΕΡΓΑΤΕΣ

Ανακοίνωση για τα δύο θανατηφόρα εργατικά «ατυχήματα» που σημειώθηκαν στον ατμοηλεκτρικό σταθμό της ΔΕΗ στην Κοζάνη.  Μπορείς να την κατεβάσεις σε μορφή pdf από εδώ.

Δύο ακόμα εργάτες, 45 και 47 χρονών, έχασαν τη ζωή τους εν ώρα εργασίας όταν «υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες» έπεσαν από πύργο ψύξης ύψους 108μ. κατά τη διάρκεια εργασιών συντήρησης στον ατμοηλεκτρικό σταθμό της ΔΕΗ στην Κοζάνη. Οι δυο εργάτες απασχολούνταν από υπεργολαβική γερμανική εταιρία και ανάδοχος του έργου είναι η εταιρία ΑΒΑΞ.  Δεν έχει περάσει ούτε μήνας από το τελευταίο θανατηφόρο «εργατικό ατύχημα» στο Γυμνό Εύβοιας, όπου 3 εργάτες έχασαν ακαριαία τη ζωή τους και άλλος ένας τραυματίστηκε όταν χτυπήθηκαν από ρεύμα υψηλής τάσης κατά τη διάρκεια επισκευών σε κολώνες της ΔΕΔΔΗΕ από εργολαβικό συνεργείο της ΑΚΤΩΡ(η οποία έχει ιστορικό εργατικών δολοφονιών και στην περιοχή της Ξάνθης/ Ιούνης 2020 νεκρός εργάτης και τραυματίες που καταπλακώθηκαν από σκυρόδεμα).Τα παραπάνω δεν αποτελούν εξαιρέσεις της εργασιακής πραγματικότητας, αλλά τον κανόνα. Αυτόν που λέει ότι όσες και όσοι υποχρεούνται στην μισθωτή σκλαβιά για να επιβιώσουν, όσοι εργάζονται υπό πιεστικές συνθήκες στα εργοτάξια, όσες δουλεύουν για «να βγει γρήγορα η δουλειά» δεν ξέρουν τι τους ξημερώνει η επόμενη μέρα και αν τελικά θα θυσιάσουν την ίδια τους τη ζωή για τα κέρδη των αφεντικών. Γιατί τα παραπάνω είναι ακόμα 2 περιστατικά στην τεράστια λίστα όλων όσων δολοφονήθηκαν εν ώρα εργασίας για να αποδειχθεί ακόμα μια φορά η αναλώσιμη φύση του/της σημερινού εργαζόμενου/ης.

Δεν είναι ατυχήματα, ούτε ατομική ευθύνη ή απροσεξία του εργαζόμενου. Τα δήθεν συλλυπητήρια στους οικείους και η επιμονή περί αδιευκρίνιστων συνθηκών που τάχα θα διερευνηθούν από πλευράς αφεντικών δεν απαντούν ποτέ εν τέλει στο ποιος είναι ο πραγματικά υπεύθυνος. Η εντατικοποίηση της εργασίας (ακόμα περισσότερο εν καιρώ πανδημίας), η έλλειψη μέτρων ασφαλείας χάριν της μείωσης του κόστους, η απουσία επιβλέποντος και τεχνικού ασφαλείας, η πίεση από τα αφεντικά και τους μεγαλοεργολάβους να βγει γρήγορα το έργο, η καταπάτηση του διαλείμματος, τα ελαστικά ωράρια, οι ατελείωτες εργατοώρες είναι κάποιοι από τους λόγους που αποδεικνύουν ότι τέτοια περιστατικά δεν αποτελούν ούτε στο ελάχιστο ατυχήματα παρά εργατικές δολοφονίες στο όνομα του κέρδους.

Από τα εργοτάξια και τα ναυπηγία μέχρι τον επισιτισμό και τους διανομείς/ ταχυμεταφορείς, οι συνθήκες γαλέρας της σύγχρονης εργασιακής πραγματικότητας είναι τόσο σκληρή που περιστατικά θανάτου ή τραυματισμού συμβαίνουν κάθε εβδομάδα, με τελευταίο τον ακρωτηριασμό 46χρονου εργάτη λατομείων στην Θεσπρωτία. Οι στατιστικές μιλάνε για τουλάχιστον 50 νεκρούς το χρόνο εν ώρα εργασίας, αν και γνωρίζουμε ότι πολλά ακόμα περιστατικά συμβαίνουν χωρίς να φτάσουν ποτέ στο φως της δημοσιότητας. Οι εργαζόμενοι/ες γνωρίζουν τον κίνδυνο στον οποίο βρίσκονται, από τα πιθανά ατυχήματα έως και το ενδεχόμενο θανάτου, χωρίς την δυνατότητα να διεκδικήσουν καλύτερες συνθήκες εργασίας υπό το συνεχή φόβο της απόλυσης, αλλά και με την επίγνωση της εργασιακής ζούγκλας που θα αντιμετωπίσουν μετά, όντας απολυμένοι.

Η κερδοφορία, η αναπαραγωγή και η επιβίωση των αφεντικών έχει πατήσει ήδη στο αίμα των από τα κάτω, πατάει καθημερινά στη δική μας εκμετάλλευση και στους δικούς μας νεκρούς. Για όλους και όλες εμάς που η μισθωτή σκλαβιά είναι η μόνη πραγματικότητα, να μετατρέψουμε την θλίψη μας σε οργή και να οργανωθούμε συλλογικά απέναντι στους καταπιεστές μας. Όλοι και όλες εμείς που το μόνο που έχουμε είναι η εργατική μας δύναμη έναντι κάποιων ψίχουλων προς επιβίωση, να αρνηθούμε και να απαντήσουμε σε κάθε καταπίεση και απαίτηση κάθε αφεντικού, μικρού ή μεγάλου, που θέτει τη ζωή μας σε δεύτερη μοίρα και μας απαξιώνει. Οργανωνόμαστε στη βάση και από τα κάτω, με ταξική και συναδελφική αλληλεγγύη ενάντια σε κάθε καφρίλα αφεντικού.

ΝΑ ΜΗ ΓΙΝΟΥΜΕ ΜΟΝΤΕΡΝΟΙ ΣΚΛΑΒΟΙ/ΕΣ

ΝΑ ΜΗ ΣΥΝΗΘΙΣΟΥΜΕ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΣΑΝ ΜΙΑ ΝΕΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

 

ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, ΚΕΙΜΕΝΑ

ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΒΑΓΓΕΛΗ ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΥ

Ανακοίνωση αλληλεγγύης στον πολιτικό κρατούμενο Βαγγέλη Σταθόπουλο. Μπορείς να τη κατεβάσεις σε μορφή pdf από εδώ.

“…Στο πρόσωπο μου δικάστηκε και καταδικάστηκε η αλληλεγγύη σ ένα δικαστήριο που απλά διεκπεραίωσε τη στημένη δικογραφία της αντιτρομοκρατικής. Αρνούμενος όλες τις κατηγορίες που μου καταλογίζουν παραμένω πολιτικός κρατούμενος στα σύγχρονα κολαστήρια των φυλακών….”

Απόσπασμα από τη δήλωση του συντρόφου Βαγγέλη Σταθοπούλου στο στρατοδικείο.

Στις 23/4/2021 ένας ακόμα αθώος καταδικάστηκε σε 19 χρόνια φυλακή. Βλέπουμε για άλλη μια φορά το προσωπείο της ελληνικής αστικής δικαιοσύνης, να μοιράζει βαρύγδουπες ποινές λόγω πολιτικών φρονημάτων, χωρίς κανένα ενοχοποιητικό στοιχείο.

Το Νοέμβρη του 2019 ο αναρχικός Δημήτρης Χατζηβασιλειάδης απαλλοτριώνει ένα καζίνο ΟΠΑΠ στον Χολαργό. Κατά τη διάρκεια της αποχώρησης του τραυματίζεται από δικό του λάθος. Ο σύντροφος Βαγγέλης Σταθόπουλος μόλις ενημερώθηκε για τον τραυματισμό έπραξε το αυτονόητο για όσους θέλουν να λέγονται άνθρωποι.

Με δικάζουν, επειδή έδωσα το χέρι μου και πρόσφερα τις πρώτες βοήθειες σε ένα τραυματισμένο σύντροφο. Γιατί όταν ενημερώθηκα ότι ο Δ. Χατζηβασιλειάδης είναι βαριά τραυματισμένος, έκανα την επιλογή να του σταθώ και βάζοντας, την προσωπική και κοινωνική μου ζωή σε κίνδυνο, δεν τον εγκατέλειψα. Ε λοιπόν, δηλώνω απερίφραστα ότι δεν έχω μετανιώσει γι’ αυτό. Ακόμα και αν το κόστος μου είναι ήδη μεγάλο και δυσανάλογο, ακόμα και εάν κουβαλάω ένα βαρύ φορτίο για τους κοντινούς μου, ο χρόνος ήταν λίγος και η απόφαση άμεση: σε ένα τραυματία δίπλα του να σταθώ…[Β.Σ.]

Ο Βαγγέλης Σταθόπουλος έκτοτε βρίσκεται προφυλακισμένος κατηγορούμενος για τις δράσεις της οργάνωσης Επαναστατική Αυτοάμυνα με μοναδικά «στοιχεία» ότι άπλωσε το χέρι του στον κατατρεγμένο, γεγονός που ουδέποτε αρνήθηκε και με ένα ανώνυμο τηλεφώνημα στον 12ο όροφο της ΓΑΔΑ που ως γνωστόν δεν διαθέτει αναγνώριση κλήσεων.

Η αλληλεγγύη είναι μια σχέση και μάλιστα μια σχέση ανιδιοτελής μεταξύ ανθρώπων. Μια κοινωνική σχέση, έννοια που ιδιαίτερα εμπνέει το ευρύτερο κίνημα αντίστασης και βασική συνιστώσα για να κτιστεί ένας κόσμος ενάντια στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Κοινή συνιστώσα επίσης και στο εσωτερικό των κινημάτων αντίστασης παγκοσμίως, βασικό θεμέλιο της ιστορίας τους. Η αλληλεγγύη δεν είναι θέση, είναι στάση ζωής. Γίνεται βίωμα, δείχνοντάς την όχι μόνο στο δρόμο, είναι κομμάτι της ζωής μας, είναι κομμάτι των αγώνων μας ενάντια στην καταπίεση, η απάντηση απέναντι στην καταστολή των αντιστάσεων, η έμπρακτη κριτική μας στον κοινωνικό κανιβαλισμό. Αποτελεί ορόσημο του ανατρεπτικού χώρου, την δείχνουμε ο καθένας και η καθεμία μας στις προσωπικές μας ζωές, ως αντιστεκόμενοι άνθρωποι. Μεγαλώνουμε με αυτή και δίνοντάς της σάρκα και οστά, μεγαλώνει κι αυτή μαζί μας. [Β.Σ.]

Ο Βαγγέλης Σταθόπουλος όπως και τόσοι άλλοι αγωνιστές βρίσκεται πιασμένος στα καφκικά δίχτυα του ελληνικού κράτους. Βρίσκεται έγκλειστος ως τιμωρία για τα πολιτικά του φρονήματα και για τη μακροχρόνια στράτευση του στο αναρχικό κίνημα. Βρίσκεται έγκλειστος γιατί αυτό είναι η επιτέλεση της ουσίας του κράτους:

Όποιος αγωνίζεται, αμφισβητεί, σηκώνει το ανάστημά του, προσφέρει το χέρι στον Άλλο είναι εχθρός του κράτους, της εξουσίας, της βίας που βιώνουμε καθημερινά. Και πρέπει να τιμωρηθεί παραδειγματικά γιατί αλλιώς, όπως είπε ο καρδινάλιος του Ρετζ μιλώντας για τους καταπιεσμένους του τότε αλλά και του τώρα: εν αντιθέσει με όλα τα άλλα είδη ισχύος, όταν φτάσουν σε ένα ορισμένο σημείο, μπορούν να κάνουν ότι νομίζουν ότι μπορούν να κάνουν..

Οι ίδιοι που αφήνουν δεκάδες ανθρώπους να πεθαίνουν καθημερινά στους διαδρόμους του ρημαγμένου ΕΣΥ επιδεικνύουν την πολιτική τους συνέπεια εξοντώνοντας αυτόν που θέλησε να λέγεται άνθρωπος. Και είναι καθήκον μας να επιδείξουμε και εμείς την πολιτική μας συνέπεια και να σταθούμε στο πλάι του όπως και αυτός στάθηκε στο πλάι του Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη όταν εκείνος βρισκόταν σε ανάγκη. Κανένας όμηρος στα χέρια του κράτος! Όταν κυνηγάνε έναν θα μας βρίσκουν όλους απέναντι!

Διεθνισμός, ΔΙΕΘΝΙΣΜΟΣ, ΚΕΙΜΕΝΑ

ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΠΡΟΚΗΡΥΞΗ – ΑΠΟ ΤΙΣ ΗΠΑ ΜΕΧΡΙ ΤΗ ΜΕΣΟΓΕΙΟ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΜΕΧΡΙ ΤΗ ΣΥΡΙΑ, ΜΟΝΟΣ ΔΡΟΜΟΣ Ο ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ

Αντιπολεμική προκήρυξη που μοιράστηκε στη διαδήλωση στις 17/4. Μπορείς να το κατεβάσεις σε μορφή pdf από εδώ

ΑΠΟ ΤΙΣ ΗΠΑ ΜΕΧΡΙ ΤΗ ΜΕΣΟΓΕΙΟ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΜΕΧΡΙ ΤΗ ΣΥΡΙΑ, ΜΟΝΟΣ ΔΡΟΜΟΣ Ο ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ

Η πανδημία του Covid-19 ανέδειξε, σε παγκόσμιο επίπεδο, τα αδιέξοδα του καπιταλιστικού συστήματος και επιτάχυνε την όξυνση των αντιθέσεων που γεννά και αναπαράγει, έτσι ώστε να συνεχίσει να υφίσταται το δομικό του στοιχείο, η κυριαρχία και η κερδοφορία των αφεντικών στις πλάτες μας. Όσο το λεηλατημένο, από τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές τόσο της Ν.Δ., όσο και του ΣΥΡΙΖΑ, Ε.Σ.Υ. παραλύει, και οι κοινωνικές ανάγκες για δημόσια υγεία γιγαντώνονται, το κράτος συνεχίζει την φιλοπολεμική του ατζέντα, εργαλειοποιώντας παράλληλα την υγειονομική κρίση, που του προσφέρει ένα πλαίσιο μέσα στο οποίο επιχειρεί να επιβάλλει δια της βίας μια νέα κανονικότητα. Αυτή του φόβου και της αποξένωσης. Του μιλιταρισμού και της μισαλλοδοξίας. Της ανελευθερίας και της καταστολής.

Την ίδια στιγμή μια νέα οικονομική κρίση βρίσκεται προ των πυλών. Ήδη μετράμε 10αδες χιλιάδες απολυμένων στη χώρα και πάνω από 200% αύξηση του δημόσιου χρέους το έτος που έκλεισε. Το ντόπιο κεφάλαιο, αχόρταγο, αποζητά διέξοδο και οι κυβερνώντες, επιτελώντας το ρόλο τους, τους την προσφέρουν. Οι μισθοί πέφτουν κατακόρυφα και η εργασία γίνεται ακόμα πιο ελαστική και επισφαλής, με τον αντεργατικό νόμο, που καταργεί το 8ωρο και απειλεί το συνδικαλιστικό αγώνα με φακέλωμα και ποινικοποίηση της απεργίας. Σε μεγαλύτερη κλίμακα, το παγκόσμιο χρέος, το 2021, αναμένεται να ξεπεράσει το 400% επί του παγκόσμιου ΑΕΠ και σε συνδυασμό με το ρυθμό εξάντλησης των κοιτασμάτων πετρελαίου, αναθεωρείται ραγδαία η μέχρι πρότινος γεωπολιτική ισορροπία, καθώς διέξοδο και νέα κερδοφορία επιφέρουν οι νέες αγορές, και συγκεκριμένα της ενέργειας.

Οι δύο κυρίαρχοι σχηματισμοί Η.Π.Α./ΝΑΤΟ – Ρωσία/Κίνα, προσπαθούν να επεκταθούν, στοχεύοντας στον έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών, των ενεργειακών και εμπορικών οδών. Οι ΗΠΑ επιδιώκουν να περικυκλώσουν στρατιωτικά τη Ρωσία και την Κίνα, με την τελευταία να αμφισβητεί σήμερα, στο πεδίο της αγοράς, την πρωτοκαθεδρία των ΗΠΑ. Στα Βαλκάνια αυτό επιχειρείται μέσω του ΝΑΤΟ του οποίου οι βάσεις και η παρουσία του συνεχώς αυξάνονται αλλά και με τον άξονα Ελλάδα-Κύπρος-Ισραήλ- (Αίγυπτος) για την ενεργειακή συμφωνία του αγωγού East-Med που θα μεταφέρει φυσικό αέριο στην νότιο-ανατολική Ευρώπη, ώστε να αυτονομηθεί ενεργειακά από τη Ρωσία που σήμερα καλύπτει το 35% των ενεργειακών της αναγκών.

Ο ανταγωνισμός Η.Π.Α./ΝΑΤΟ – Ρωσίας/Κίνας εδαφικοποιείται αυτή τη στιγμή στην Ουκρανία. Στην περιοχή που βρίσκονται σημαντικά υπεράκτια κοιτάσματα φυσικού αερίου διέρχεται το 50% του ρωσικού αερίου προς την Ευρώπη. Μετά την προσάρτηση της Κριμαίας από τη Ρωσία, το 2014, αλλά και την αυτονόμηση ενός τμήματος της ανατολικής Ουκρανίας που πρόσκειται στη Ρωσία, ο Ουκρανός πρόεδρος, με τη στήριξη των ΗΠΑ, εκκίνησε σχεδιασμούς ανακατάληψης της Κριμαίας και της Σεβαστούπολης, περιοχή μεγάλης γεωστρατηγικής σημασίας, καθώς αποτελούν διέξοδο στη Μαύρη Θάλασσα και κατ’ επέκταση στη Μεσόγειο. Μεγάλες δυνάμεις του ΝΑΤΟ έχουν εισέλθει στην Ουκρανία και το ΝΑΤΟ φαίνεται να εξοπλίζει και να εκπαιδεύει τον Ουκρανικό στρατό. Παράλληλα μεγάλες ρωσικές δυνάμεις κινητοποιούνται στην περιοχή, με τη Ρωσία να δηλώνει πως “Η Ουκρανία θα σταματήσει να υπάρχει όπως την ξέρουμε“. Η είδηση για τους πρώτους νεκρούς δεν άργησε να έρθει.

Η ελληνική αστική τάξη, προσδεμένη πλήρως στο άρμα των ΗΠΑ/ΝΑΤΟ, ακολουθεί την κλιμακούμενη αντιπαράθεση, διεκδικώντας ταυτόχρονα την προστασία αλλά και κομμάτι από την ενεργειακή πίτα που ευελπιστεί να μοιραστεί στην περιοχή της ανατολικής Μεσογείου. Οι αυξανόμενες νατοϊκές βάσεις σε όλη τη χώρα, από τη Σούδα ως την Αλεξ/πολη, που λειτουργούν ως ορμητήριο για τις επεμβάσεις των ΗΠΑ στη Μ. Ανατολή και τα Βαλκάνια, η μετατροπή του λιμανιού της Αλεξανδρούπολης σε σταθμό απόβασης για τα αμερικανικά στρατεύματα, οι πολεμικές ασκήσεις του ΝΑΤΟ στην περιοχή με τη συμμετοχή του ελληνικού στρατού και η μετατροπή της Ελλάδας σε ενεργειακό κόμβο, στην προσπάθεια παράκαμψης της Ρωσίας, εντάσσονται στα πλαίσια αυτής της σχέσης-πρόσδεσης, και της επιδίωξης του ελληνικού κράτους να αναδειχθεί σε ηγέτιδα δύναμη του ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια.

Η κλιμακούμενη ένταση μεταξύ της τουρκικής και ελληνικής αστικής τάξης, η θωράκιση των συνόρων και η προσπάθεια εμπλοκής του ελληνικού κράτους στη Λιβύη, επιδιώκοντας την κατάργηση του τουρκολιβυκού μνημονίου για τη χάραξη της ΑΟΖ, η κήρυξη ΑΟΖ με την Αίγυπτο και την Ιταλία, η επιτήρηση του εναέριου χώρου της Β. Μακεδονίας, οι συναλλαγές για οπλικά συστήματα με τη Σ.Αραβία και οι κοινές εκπαιδεύσεις της πολεμικής αεροπορίας των δύο κρατών, αυξάνουν το ενδεχόμενο της εμπλοκής της χώρας σε μια σύρραξη.

Στην περιοχή μας, τα μαχητικά αεροσκάφη πετάνε κάθε τρεις και λίγο πάνω από τα σπίτια μας, οι πρόβες πολέμου, τόσο με την άσκηση «ηνίοχος ‘21», όσο με την «θρακική συνεργασία ‘21», με κοινές ασκήσεις στο Πετροχώρι και άλλες περιοχές της Ξάνθης, εντάσσονται και αυτές στα πλαίσια της πολεμικής προετοιμασίας. Στο λιμάνι Αλεξ/πολης, αναμένεται να αποβιβαστεί στρατός χιλιάδων Αμερικανών καθώς και άρματα μάχης στα πλαίσια της άσκησης «defend Europe 21». Την ίδια ώρα, στα πλαίσια της συμμαχίας Ελλάδας-Γαλλίας, το ελληνικό κράτος ετοιμάζεται να στείλει στρατεύματα στο Μαλί στηρίζοντας την γαλλική αποικιοκρατία, που αποβλέπει στην λεηλάτηση των κοιτασμάτων της Δ. Αφρικής για τα συμφέροντα των γαλλικών πολυεθνικών. Το ελληνικό εφοπλιστικό κεφάλαιο επιδιώκει να αρπάξει κι αυτό με τη σειρά του το δικό του μερτικό, με εργολαβίες που σχετίζονται με τη μεταφορά του ορυκτού πλούτου και το ελληνικό κράτος μεριμνά για τους εφοπλιστές, στέλνοντας στρατό να πολεμήσει.

Οι κρατικές δαπάνες για νέα εξοπλιστικά γιγαντώνονται, και ανακοινώνονται προσλήψεις 15.000 μισθοφόρων στρατιωτικών και 2.500 στελεχών στις ένοπλες δυνάμεις, την ίδια στιγμή που η λίστα των κοινωνικών αναγκών δεν έχει τελειωμό. Η δολοφονική πολιτική ακρωτηριασμού του ΕΣΥ και της πρωτοβάθμιας υγείας που αφήνει σε ουρά αναμονής όποιον/α χρειάζεται μία κλίνη ΜΕΘ, η υποστελέχωση των δημόσιων σχολείων, το ΚΕΘΕΑ που κλείνει, η εκτόξευση της φτώχειας και της ανεργίας, είναι μόλις κάποια σημεία αυτής της λίστας.

Οι δύο ιμπεριαλισμοί έχουν μεταξύ τους πολλούς ανταγωνισμούς. Έχουν όμως και ένα κοινό εχθρό που πρέπει να παταχθεί ώστε να μη σταθεί εμπόδιο στα πόδια τους. Τα κοινωνικά-ταξικά κινήματα. Το νεοπρολεταριάτο διεθνώς, που δε θέλει να χύσει το αίμα του για τα συμφέρονται των εκάστοτε αστικών τάξεων. Παράλληλα, η διόγκωση του χρέους στρώνει το έδαφος για έναν νέο κύκλο επίθεσης από μεριάς του κεφαλαίου, με νέες αναδιαρθρώσεις, που θα επιφέρουν περαιτέρω φτωχοποίηση και εκμετάλλευση. Το κράτος οχυρώνεται από τώρα απέναντι στις κοινωνικές αντιστάσεις, θωρακίζοντας την εξουσία του κεφαλαίου πάνω μας με όλο και πιο αναβαθμισμένη στρατιωτική και αστυνομική παρουσία, χρησιμοποιώντας ως δούρειο ίππο την διαχείριση της υγειονομικής κρίσης.

Ταυτόχρονα, προσπαθούν να σπείρουν το εθνικιστικό δηλητήριο και το μίσος μεταξύ των καταπιεσμένων, με πατριωτικές φιέστες και εθνικιστικά παραληρήματα για “εθνική ομοψυχία”, επιχειρώντας να νομιμοποιήσουν τις τεράστιες δαπάνες των εξοπλισμών, το μιλιταρισμό και εν τέλη τον πόλεμο. Να στήσουν έναν εθνικό κορμό που θα πραγματώσει τα σχέδια τους, έτοιμος να πεθάνει για τα συμφέροντα των λίγων. Η αύξηση της στρατιωτικής θητείας και ο σχεδιασμός για υποχρεωτική στράτευση των οικονομικά ασθενέστερων νέων, που από τα 18 θα παραδίδονται στον μιλιταρισμό και σε κάθε λογής καραβανά, είναι και αυτή στα πλαίσια της εσωτερικής πειθάρχησης.

Θα το ξαναπούμε. Αυτό το ξοφλημένο σύστημα τους δεν έχει τίποτα παραπάνω να δώσει παρά μόνο περισσότερη φτώχεια, εκμετάλλευση, οικολογική καταστροφή και πολέμους. Και οφείλουμε να αντισταθούμε. Οι μεγάλες κοινωνικές αναταραχές και πολεμικές συγκρούσεις σε όλη την υφήλιο , από τη Συρία και το Βόρειο Ιράκ, το Ισραήλ και την Παλαιστίνη, το Λίβανο, την Ινδία και το Πακιστάν, το Αφγανιστάν, τη Αιθιοπία, την Υεμένη, τη Λατινική Αμερική κ.α. επισημαίνουν πως αυτό το οικονομικοπολιτικό σύστημα δεν είναι βιώσιμο.

Να χτίσουμε γέφυρες διεθνιστικής αλληλεγγύης μεταξύ των καταπιεσμένων και ένα πλατύ μαχητικό αντιπολεμικό κίνημα που θα βάλει φρένο στα σχέδια των κεφαλαιοκρατών και σε ένα νέο αιματοκύλισμα της τάξης μας. Δεν ταυτιζόμαστε με κανένα ιμπεριαλιστικό μπλοκ. Τα συμφέροντα της κοινωνικής βάσης και ευρύτερα των καταπιεσμένων, δεν βρίσκονται σε κανένα από τα πολεμικά σχέδια των δύο σχηματισμών. Ο πόλεμος που αναγνωρίζουμε ως αναγκαίο για τη διέξοδο από την καπιταλιστική βαρβαρότητα είναι ένας. Ο ανειρήνευτος ταξικός πόλεμος, και στον οποίο οφείλουμε να βγούμε νικητές. Με οργάνωση και ανυποχώρητο αγώνα.

Για έναν κόσμο χωρίς στρατούς, σύνορα και πολέμους. Για έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και χωρίς λεηλασία της φύσης. Για έναν κόσμο χωρίς διακρίσεις με βάση τη φυλή, το φύλο, τη σεξουαλικότητα. Για έναν κόσμο αλληλεγγύης, κοινοκτημοσύνης, ισότητας, ελευθερίας. Για έναν κόσμο που θα φέρει την ειρήνη για όλη την ανθρωπότητα

ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, ΚΕΙΜΕΝΑ

6 Δεκέμβρη 2008 – Δώδεκα χρόνια μετά, να ξαναπάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας

Κείμενο για τα δώδεκα χρόνια από τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από τα χέρια της κρατικής καταστολής και την κοινωνική εξέγερση που ακολούθησε. Μπορείς να το κατεβάσεις σε μορφή pdf από εδώ.

 

Δώδεκα χρόνια, από τον Δεκέμβρη του ‘08, από την εν ψυχρώ δολοφονία του Αλεξάνδρου Γρηγορόπουλου από το μπάτσο Κορκονέα, στα Εξάρχεια. Ένα στιγμιότυπο που αποτέλεσε την κορύφωση της βίας που βίωνε καθημερινά στο πετσί της η κοινωνική βάση εκείνη την περίοδο. Από το όργιο καταστολής και αστυνομικής βίας, το ρατσισμό, τις επισφαλείς συνθήκες εργασίας, την ανασφάλεια, μέχρι και τα πρώτα σημάδια της κρίσης, να προδιαγράφουν τι επιφυλάσσει το μέλλον. Έτσι, χιλιάδες καταπιεσμένων από όλη την επικράτεια, βγήκαν στους δρόμους, για πάνω από ένα μήνα, σε ένα ξέσπασμα ταξικής αντιβίας, με διαδηλώσεις, απεργίες και σκληρές συγκρούσεις με το κράτος, παίρνοντας μια μεγάλη ανάσα ελευθερίας, μέσα σε ένα σύστημα, που δεν μας αφήνει χώρο ούτε να αναπνεύσουμε.

Δώδεκα χρόνια μετά, η 6η Δεκέμβρη, δεν πρέπει να είναι για μας απλά μία μέρα επέτειος ή “μνημόσυνο”, για ακόμα έναν ακόμα από τους νεκρούς μας από το κράτος. Οφείλουμε να ξαναπιάσουμε το νήμα της εξέγερσης του ‘08, στο σήμερα, και σε μία περίοδο οξυμένης υγειονομική κρίσης, όπου η βία του κράτους, οι εγκληματικές πολιτικές, η φτώχεια, η ανεργία και η καταπάτηση δικαιωμάτων και ελευθεριών συνεχώς οξύνονται.

 

Σήμερα, η κρατική διαχείριση της πανδημίας υπογραμμίζει περισσότερο από ποτέ το ρόλο του κράτους, που το μόνο που έχει να προσφέρει είναι περισσότερη βία και υποτίμηση των ζωών μας. Όσο το διαχρονικά διαλυμένο από τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές ΕΣΥ στενάζει, με τις κλίνες ΜΕΘ να γεμίζουν και την πανδημία να επελαύνει, η κρατική διαχείριση συνεχίζει απρόσκοπτα την πολιτική της ατζέντα. Μετατρέπει την κρίση σε ευκαιρία για να επιτεθεί και πάλι στα κεκτημένα δικαιώματα της τάξης μας. Όσο μας κλείνουν στα σπίτια μας, το νομοθετικό έργο της βουλής συνεχίζει απρόσκοπτα. Στο προηγούμενο lockdown ψηφίστηκε το περιβαλλοντικό νομοσχέδιο, που δίνει το πράσινο φως σε πολυεθνικούς κολοσσούς για την περαιτέρω λεηλασία της φύσης και το νομοσχέδιο για τις διαδηλώσεις που κηρύττει παράνομη οποιαδήποτε διαδήλωση αποφασίσει η κυβέρνηση. Στο lockdown που διανύουμε, η ΝΔ φέρνει το νέο πτωχευτικό κώδικα και το νέο αντεργατικό νομοσχέδιο (πατώντας στα χνάρια και του ΣΥΡΙΖΑ) που έρχεται να επιβάλει περαιτέρω ελαστικοποίηση της εργασίας με κατάργηση οχταώρου, απλήρωτες υπερωρίες, περαιτέρω χτύπημα στην απεργία και τους εργατικούς αγώνες και πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας.

Από το πρώτο κύμα της πανδημίας του covid-19 στη χώρα, το κράτος επέλεξε να δώσει 22 εκατομμύρια στα μμε για την ενίσχυση της κυβερνητικής προπαγάνδας. Κι ενώ σήμερα, τα κρούσματα και τα θύματα της κρατικής διαχείρισης της πανδημίας αυξάνονται, η κυβέρνηση εμμένει στο success story της «επιτυχής αντιμετώπισης» της υγειονομικής κρίσης, πετώντας το μπαλάκι της ευθύνης στη βάση, υπό το δόγμα της “ατομικής ευθύνης”. Την ίδια στιγμή, κυβερνητικά στελέχη έχουν το θράσος να θριαμβολογούν και να πανηγυρίζουν, συγκρίνοντας μακάβριες λίστες θανάτου με άλλες χώρες που χτυπήθηκαν από την πανδημία, παραθέτοντας κιόλας ψευδή στοιχεία. “Φταίνε οι νέοι στις πλατείες και οι απρόσεκτοι πολίτες” μας λέει το κράτος και τα καλοπληρωμένα παπαγαλάκια του. Καμία ευθύνη δε φέρει το κράτος για την κατάσταση δημόσιου συστήματος υγείας, για τις ελάχιστες προσλήψεις υγειονομικών και αυτές με ολιγόμηνες συμβάσεις, για τις ανεπαρκείς κλίνες ΜΕΘ με όσους νοσούν βαριά να βρίσκονται σε ουρά αναμονής για ένα κρεβάτι, για τους/τις εργαζόμενους/ες που στοιβάζονται καθημερινά στα μέσα μαζικής μεταφοράς και στους χώρους εργασίας χωρίς καμία υγειονομική προστασία ή για τον τουρισμό που άνοιξε χωρίς κανένα μέτρο προς όφελος των κολοσσών του τουριστικού κεφαλαίου.

 

Στην ίδια κατεύθυνση, κι ενώ οι υγειονομικοί κάνουν έκκληση για προσλήψεις και δημιουργία και επίταξη ΜΕΘ, κι ενώ οι δαπάνες για την υγεία μειώνονται όσο ποτέ (μείωση κατά 576 εκ. στον προϋπολογισμό του ‘21), δίνεται κρατική ενίσχυση, ύψους 120 εκατομμυρίων, στην αεροπορική Aegean. Συνεχίζουν να σκορπάνε εκατοντάδες δισ. σε καναλάρχες, τραπεζίτες και μεγαλοεργολάβους. Συνεχίζουν τη φιλοπολεμική τους ατζέντα με την ενίσχυση της εσωτερικής καταστολής και του στρατού, με χιλιάδες προσλήψεις μπάτσων και στρατιωτικών και νέα εξοπλιστικά. Προσπαθούν να σπείρουν το εθνικιστικό δηλητήριο με κιτς φιέστες και μπόλικη προπαγάνδα για “εθνική ομοψυχία”. Να νομιμοποιήσουν τα εκατομμύρια που, αντί να στραφούν στις πραγματικές μας ανάγκες, δαπανώνται για τα πολεμοχαρή σχέδια τους για να μας στείλουν, εν τέλη, να πεθάνουμε για τις ΑΟΖ και τα πετρέλαια των πολυεθνικών.

Η κατάσταση στα δημόσια νοσοκομεία και ο αριθμός των νεκρών, όμως, δεν μπορούν να κρύψουν την αλήθεια. Το κράτος το μόνο που έχει να προτάξει ως μέτρο ενάντια στην επέλαση της πανδημίας είναι η αδιαφορία για τις ανάγκες τις κοινωνικής βάσης, η απομόνωση κι ο εγκλεισμός, η περαιτέρω φτωχοποίηση των οικονομικά αδύναμων και η τυφλή καταστολή. Αυτό το ξοφλημένο σύστημα, δεν έχει τίποτα, παρά μόνο περαιτέρω εξαθλίωση, φτώχεια, πολέμους και θάνατο να δώσει, και οφείλουμε να αντισταθούμε. Να σηκώσουμε το γάντι που μας πετάνε και πάλι και να μην πέσουμε στη λήθη. Όπως κάναμε 12 χρόνια πριν. Όπως το κάνουν, σήμερα, εκατοντάδες χιλιάδες καταπιεσμένων ανά τον κόσμο.

Το καπιταλιστικό οικοδόμημα έχει αρχίσει να τρίζει καιρό τώρα. Οι εξεγέρσεις και οι μαζικές κινητοποιήσεις σε όλο τον πλανήτη, από τη Γαλλία, τη Γουατεμάλα, τις ΗΠΑ, την Πολωνία, τη Λατινική Αμερική, την Ινδία, τις Φιλιππίνες μας στέλνουν ξεκάθαρα το μήνυμα πως αυτό το σύστημα δεν είναι βιώσιμο. Πως η κυριαρχία του κράτους δεν είναι άτρωτη. Πως υπάρχει, τέλος, η προοπτική, μέσω των αγώνων, για μια καλύτερη ζωή.

Ο καπιταλισμός παγκοσμίως νοσεί. Από τα αδιέξοδα της οικονομίας τους, την πολεμική όξυνση, την καταστροφή του φυσικού κόσμου και τις πανδημίες, τη διαιώνιση της εξαθλίωσης, της φτώχιας, των διαχωρισμών ο κόσμος τους καταρρέει. Σήμερα τα αδιέξοδα του καπιταλισμού είναι πιο ξεκάθαρα από ποτέ. Η διαχείριση της πανδημίας και μάλιστα οι διαφοροποιημένες επιλογές των κρατών στη διαχείριση της, έκαναν φανερό ότι το μόνο μέλημα τους είναι η σωτηρία της οικονομίας τους με το μικρότερο δυνατό οικονομικό κόστος.

Κανένας Δεκέμβρης δεν τέλειωσε ποτέ. Στον απόηχο της εξέγερσης του ‘08 δεκάδες εγχειρήματα αντίστασης και δομές του ανταγωνιστικού κινήματος γεννήθηκαν σε όλη την επικράτεια, και βγήκαμε πιο έτοιμοι, πιο οργανωμένοι. Όπως και οι αγωνιζόμενοι διεθνώς, καθώς στις εξεγέρσεις ο ιστορικός χρόνος συμπυκνώνεται, και μέσα εκεί ωριμάζει ένα κίνημα που δύναται να πάρει στόχευση και επαναστατική κατεύθυνση.

Οφείλουμε λοιπόν να αγωνιστούμε για αυτά που μας αναλογούν. Να μην αφήσουμε τις ζωές μας έρμαιο του κράτους. Να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας. Να οργανωθούμε στη βάση των αναγκών μας και να μη μείνουμε κλεισμένοι στα σπίτια μας όσο η θανατοπολιτική τους μας εξοντώνει λίγο-λίγο, όσο το κράτος και τα αφεντικά μας προετοιμάζουν ένα δυσοίωνο μέλλον.

 

ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΠΟΤΕ – ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΣΟΥΜΕ ΣΤΗ ΛΗΘΗ

ΜΕΤΡΑ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ – ΟΙ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ

ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΥΓΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΕΣ ΚΑΙ ΟΛΟΥΣ, ΝΤΟΠΙΟΥΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ, ΤΟΝ ΚΑΝΙΒΑΛΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΦΟΒΟ, ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΠΟΛΕΜΟ

Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΔΕΝ ΧΑΡΙΖΕΤΑΙ, ΚΕΡΔΙΖΕΤΑΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΑΓΩΝΕΣ

ΑΦΙΣΕΣ, ΔΡΑΣΕΙΣ, Εργατικες Συγκετρωσεις - επετειακες και μη, ΚΕΙΜΕΝΑ, συγχρονες εργασιακες σχεσεις

Ελαστικά ωράρια-δεκάωρη δουλειά, αυτή είναι η ανάπτυξη για τ’ αφεντικά | Απεργιακή Συγκέντρωση 26 Νοέμβρη

Κείμενο και αφίσες καλέσματος στην απεργιακή κινητοποίηση της 26ης Νοέμβρη ενάντια στο νέο νομοσχέδιο υποτίμησης της εργασίας και του δικαιώματος στην απεργία. Μπορείς να το κατεβάσεις σε μορφή pdf από εδώ.

Εδώ και μια δεκαετία βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης, η υποτίμηση και η επίθεση που δέχεται ο κόσμος της εργασίας ολοένα και οξύνεται. Παρόλο που οι εκμεταλλευτές μας προσπαθούν να μας πείσουν πως η εποχή των μνημονιακών πολιτικών λιτότητας έχει τελειώσει, στη σημερινή παγκόσμια υγειονομική κρίση, προετοιμάζουν σωρεία νέων επιθετικών αναδιαρθρώσεων σε νευραλγικούς τομείς. Έτσι, το ελληνικό κράτος ευθυγραμμισμένο με τις επιταγές της Ε.Ε. και του ΣΕΒ αξιοποιεί την πανδημία για την εφαρμογή νομοσχεδίων και πολιτικών προς όφελος του ντόπιου και διεθνούς κεφαλαίου.

Μια από τις αναδιαρθρώσεις αυτές είναι και το νέο νομοσχέδιο για τα εργασιακά που αναμένεται να κατατεθεί προς ψήφιση στη βουλή τις επόμενες βδομάδες. Το συγκεκριμένο νομοσχέδιο πρόκειται να φέρει περαιτέρω φτωχοποίηση και εξαθλίωση στον κόσμο της εργασίας σαρώνοντας εργασιακά δικαιώματα που κατακτήθηκαν με αγώνες εδώ και έναν αιώνα. Πιο αναλυτικά, το νομοσχέδιο προβλέπει υπερδιπλασιασμό του ορίου των απλήρωτων υπερωριών (από 48 σε 120), ελαστικά σπαστά ωράρια μετά από ατομική συμφωνία του εργαζόμενου και του εργοδότη, καθώς και  εφαρμογή 10ωρου ωραρίου εργασίας. Οι υπερωρίες πλέον δε θα πληρώνονται με προσαύξηση, αλλά θα δίνονται ως ρεπό ή ως μειωμένο ωράριο εργασίας στο μέλλον, κάτι που μειώνει τον μισθό μας και τσακίζει τον προγραμματισμό των ζωών μας. Μάλιστα από τη στιγμή που υπάρχει 6μηνη προθεσμία για να δηλωθούν συνολικά οι υπερωρίες, είναι φανερό ότι ακόμα και τα μειωμένα ωράρια δεν πρόκειται να δοθούν ποτέ. Τέλος, διευρύνονται οι κλάδοι που θα λειτουργούν τις Κυριακές.

Ωστόσο, η επίθεση στα δικαιώματα μας δε σταματά εδώ. Το νέο νομοσχέδιο περιλαμβάνει ρυθμίσεις σχετικές με την άσκηση του συνδικαλιστικού δικαιώματος για το οποίο πλέον απαιτείται η απογραφή στο Γενικό Μητρώο συνδικαλιστικών οργανώσεων, φακελώνοντας ουσιαστικά όσους συνδικαλίζονται. Η συγκεκριμένη παρέμβαση σε συνδυασμό με την ηλεκτρονική ψηφοφορία για οποιαδήποτε απόφαση του φορέα, δυσχεραίνει οποιαδήποτε επιχειρησιακή ή κλαδική απεργία καθιστώντας την παράνομη ή και ανέφικτη. Στο σημείο αυτό οφείλουμε να υπενθυμίσουμε τη διάταξη που ψήφισε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ τον Γενάρη του 2018, βάσει της οποίας υπερδιπλασιάστηκε ο αριθμός των εργαζομένων που απαιτείται προκειμένου να κηρυχθεί απεργία. Επιπλέον, το προσωπικό ασφαλείας που πρέπει να εξακολουθεί να εργάζεται σε περίπτωση απεργίας στις επιχειρήσεις που η λειτουργία τους είναι κρίσιμη για το κοινωνικό σύνολο, στο δημόσιο και αλλού, ορίζεται σε τουλάχιστον 40%. Το τελευταίο μάλιστα αποτελεί νομική υποχρέωση του εργοδότη, του οποίου ο εκπρόσωπος εάν δεν καταφέρει να κάνει “όλα όσα πρέπει” για να διασφαλιστεί το προσωπικό ασφαλείας, τελεί ποινικώς κολάσιμη πράξη. Έτσι, παρέχεται ένα ιδιαίτερα ισχυρό κίνητρο στην εργοδοσία να εξασφαλίσει με οποιονδήποτε τρόπο την «ομαλή λειτουργία της επιχείρησης» με ό,τι συνεπάγεται αυτό. Ορίζεται, κατ’ αυτόν τον τρόπο, ένας απεργοσπαστικός μηχανισμός ασφάλειας σε νευραλγικούς για το κράτος τομείς. Τέλος, η προστασία των συμφερόντων της εργοδοσίας ενισχύεται, καθώς αν κατά την διάρκεια απεργίας, οι εργαζόμενοι προβούν σε κατάληψη εργασιακών χώρων (ακόμα και εισόδων) ή σε περίπτωση που ασκηθεί «ψυχολογική ή σωματική βία», η απεργία καθίσταται παράνομη και όσοι μετέχουν σε αυτή τελούν ποινικά κολάσιμη πράξη. Ο ασαφής χαρακτήρας της «ψυχολογικής βίας» αποτελεί βούτυρο στο ψωμί της εργοδοσίας, η οποία θα μπορεί να τη χρησιμοποιεί ως δικαιολογία ώστε να βγάζει κάθε απεργία παράνομη, φτάνοντας στο σημείο να διεκδικεί ακόμα και αποζημίωση.

Παράλληλα με την κατακρεούργηση των εργασιακών δικαιωμάτων, ήδη έχει ψηφιστεί στη βουλή ο νέος πτωχευτικός κώδικας, που ανοίγει το δρόμο για τους πλειστηριασμούς και τις κατασχέσεις πρώτης κατοικίας. Επίσης, επιχειρήσεις που υπάγονται στον νέο πτωχευτικό κώδικα δεν υποχρεούνται σε καταβολή αποζημίωσης απόλυσης των εργαζομένων της. Επιπρόσθετα, μισθοί και συντάξεις οφειλετών θα κατάσχονται από νομιμοποιημένους τοκογλύφους σε περίπτωση που υπερβαίνουν το όριο των 540 ευρώ για ένα άτομο και 900 για ζευγάρια! Είναι ξεκάθαρο πως ο πτωχευτικός κώδικας δεν είναι τίποτα λιγότερο από μια ακόμα ακραία, αντικοινωνική και επικίνδυνη επίθεση στο βιοτικό επίπεδο του νεοπρολεταριάτου και στο δικαίωμα του στην κατοικία, προς όφελος των τραπεζών και του κεφαλαίου.

Είναι προφανές πως η κυβέρνηση προσπαθεί να εκμεταλλευτεί την ευκαιρία που της προσφέρει η έξαρση της πανδημίας προκειμένου, εν μέσω lockdown και της συστηματικής καλλιέργειας φόβου, να περάσει νομοσχέδια-ταφόπλακες για τους καταπιεσμένους αυτής της κοινωνίας. Το έκανε στο προηγούμενο lockdown με το περιβαλλοντικό νομοσχέδιο, που δίνει το πράσινο φως σε πολυεθνικούς κολοσσούς για την περαιτέρω λεηλασία της φύσης και με το νομοσχέδιο για τις διαδηλώσεις, που κηρύττει παράνομη οποιαδήποτε διαδήλωση αποφασίσει κάθε φορά η κυβέρνηση. Το ζήτημα είναι το πότε η τάξη μας θα περάσει στην αντεπίθεση, καταργώντας στην πράξη τις συνθήκες που τις έχουν επιβάλει να ζει· με τους χαμηλούς μισθούς, τα ελαστικά ωράρια, τις απολύσεις, τη μαύρη και ανασφάλιστη εργασία.

Όλα τα παραπάνω αποτελούν ένα στιγμιότυπο της ιστορικής επίθεσης που βιώνουμε από κράτος και κεφάλαιο. Αν το επιτρέψουμε, τα αφεντικά θα περάσουν πάνω απ’ τα κεφάλια μας, για να ξεπεράσουμε «όλοι μαζί» την υγειονομική κρίση. Είναι χρέος μας, λοιπόν, να στήσουμε ταξικά αναχώματα στην ολομέτωπη επίθεση που δεχόμαστε. Να αντισταθούμε ενάντια στην κρατική διαχείριση της πανδημίας που μας σκοτώνει λίγο-λίγο, που μας στοιβάζει στα ΜΜΜ και μας πετά έξω από τις ΜΕΘ, την ώρα που δίνονται λεφτά στα ΜΜΕ, στους πολεμικούς εξοπλισμούς και την καταστολή. Να οργανωθούμε στη βάση ενάντια στα νομοσχέδια που μας φέρνουν όλο και πιο κοντά στον εργασιακό μεσαίωνα και μας υποχρεώνουν να ζούμε μέσα στην εξαθλίωση. Να διώξουμε τον φόβο, να σπάσουμε το lockdown που μας έχει επιβληθεί για να διεκδικήσουμε υγεία προσβάσιμη για όλους, δουλειά με δικαιώματα, επαναφορά του οκταώρου που είχε κατακτηθεί με αίμα και αγώνες, δικαίωμα στην κατοικία και ζωή με αξιοπρέπεια. Γιατί μόνο αν οργανωθούμε και αντισταθούμε συλλογικά μπορούμε να ελπίζουμε!

ΟΛΕΣ/ΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΙΣ 26/11, 13:00 ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ!

ΑΜΕΣΗ ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΟΥ ΕΣΥ – ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΥΓΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ, ΝΤΟΠΙΟΥΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ

ΜΕΤΡΑ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ – ΟΙ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ ΜΕ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΤΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ, ΜΕ ΣΤΗΣΙ-ΜΟ ΕΡΓΑΤΙΚΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΩΝ, ΜΕ ΣΗΚΩΜΑ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΙΟΥ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟ ΑΦΕΝΤΙΚΟ

ΓΙΑ ΝA ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΟΥΜΕ ΤΑ ΔΙΚΑΩΜΑΤΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ

ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, ΚΕΙΜΕΝΑ

Κοινή ανακοίνωση σχετικά με τα γεγονότα της 17 Νοέμβρη στη Ξάνθη

Κοινή ανακοίνωση από το Πέλοτο, το Αυτόνομο Σχήμα Ξάνθης, το Αυτόνομο Σχήμα Πολυτεχνικής Ξάνθης και τον Ανοιχτό Κοινωνικό Χώρο Xanadu για το κατασταλτικό όργιο τη μέρα της 17 Νοέμβρη στη Ξάνθη και τις απαντήσεις του κινήματος σε επίπεδο τόσο αλληλεγγύης όσο και συνέχισης του αγώνα. Μπορείς να το κατεβάσεις σε μορφή pdf από εδώ.

Η κυβέρνηση συνεπής στις προκλητικές δηλώσεις περί απαγορεύσεων, στην επιβολή αντικοινωνικών μέτρων και έχοντας σπαταλήσει 9 μήνες χωρίς να λάβει κάποιο ουσιαστικό μέτρο για την στήριξη του συστήματος δημόσιας υγείας το οποίο βρίσκεται υπό κατάρρευση, κήρυξε παράνομη την πορεία της 17 Νοέμβρη με πρόφαση την «διασφάλιση της δημόσιας υγείας και τον έλεγχο διασποράς του ιού». Την στιγμή δηλαδή που θα έρεπε να κεντροβαρίζει στην επαρκή λειτουργία των νοσοκομειακών μονάδων, εμπνέεται απαγορεύσεις συναθροίσεων που θυμίζουν εποχές χούντας.

Όπως σε όλη την επικράτεια, έτσι και στην Ξάνθη αντικρίσαμε μεγάλο αριθμό αστυνομικής δύναμης, με πρώτο στιγμιότυπο την αστυνομοκρατία που επικρατούσε στον χώρο του πολυτεχνείου, που οδήγησε στη ματαίωση του πρώτου καλέσματος. Προφανώς για το κράτος, η δική τους συγκέντρωση δεν διασπείρει τον κορωνοιό, σε αντίθεση με τη δική μας. Οι συνελεύσεις που πλαισιώναμε το κάλεσμα αυτό, μεταθέσαμε την συγκέντρωση στην κεντρική πλατεία γιατί είχαμε αποφασίσει να κατέβουμε στο δρόμο. Και το είχαμε αποφασίσει όχι για κάποιο πολιτικό καπρίτσιο ή επειδή λογίζουμε την 17Ν μόνο ως «επετειακή συνάντηση», αλλά γιατί πιστεύουμε ότι οι κοινωνικές συνθήκες υγείας, εργασίας, διαβίωσης έχουν φτάσει στα όρια τους. Κατεβήκαμε σε πορεία στην προσπάθεια να προσεγγίσουμε τη κεντρική πλατεία και να πλαισιώσουμε το κάλεσμα των άλλων δυνάμεων του ανταγωνιστικού κινήματος και του φοιτητικού συλλόγου. Ακολούθησε ένα κρεσέντο αστυνομικής βίας και καταστολής, με τα ΜΑΤ να βαράνε αναίτια τη συγκέντρωση, κάτι που οδήγησε σε 29 προσαγωγές, κλήσεις για παράνομη συνάθροιση (300 ευρώ έκαστος/η) και ενώ τη δεδομένη στιγμή δε γνωρίζουμε αν δρομολογούνται επιπλέον νομικές κυρώσεις. Οι σύντροφοι/ισσες φώναζαν συνθήματα καθ’ όλη τη διάρκεια της συγκέντρωσης, της κατασταλτικής επιχείρησης και της μεταφοράς τους στην ΓΑΔΞ. Δεν τρομοκρατήθηκαν. Μετά την αποχώρηση τους από το τμήμα, ένωσαν τις φωνές τους με το Σύλλογο Φοιτητών Ξάνθης, ο οποίος είχε προσεγγίσει το Α.Τ. σε ένδειξη αλληλεγγύης, και διαδήλωσαν μέχρι το Πολυτεχνείο, σπάζοντας για μια ακόμα φορά τον τρόμο στην πράξη.

Για να ξεκαθαρίσουμε ορισμένα πράγματα: Τα υγειονομικά μέτρα (αποστάσεις και μάσκες) τηρούνταν στη συγκέντρωση/ πορεία του μπλοκ. Δεν τηρούνταν από τους αστυνόμους, ούτε πριν τη στιγμή της επίθεσης, ούτε μετά, ούτε στα βανάκια της αστυνομίας κατά τη μεταφορά των συντρόφων/ισσών στη ΓΑΔΞ αλλά και μέσα στο αστυνομικό τμήμα. Υγειονομική βόμβα, λοιπόν, δεν αποτελούν οι διαδηλώσεις, αλλά η ίδια η προσπάθεια καταστολής τους…

Για μας η 17 Νοέμβρη δεν αποτελεί απλά ένα επετειακό κάλεσμα που το κράτος δεν κατάφερε ποτέ να ενσωματώσει στον κυρίαρχο λόγο του. Είναι μια ακόμα αφορμή ώστε ο κόσμος του αγώνα να βρίσκεται εκεί που ανήκει, στο δρόμο, βάζοντας ανάχωμα στις πολιτικές κράτους και κεφαλαίου που εξαθλιώνουν τις ζωές μας (καθώς τα αιτήματα του Πολυτεχνείου παραμένουν εξίσου επίκαιρα). Για να διεκδικήσει την ενίσχυση του δημόσιου συστήματος υγείας και στη πανδημία και μετά το πέρας της, να διεκδικήσει συνθήκες εργασίας προς όφελος της εργατικής τάξης και όχι των αφεντικών (ωράρια, μισθοί και μεροκάματα, ασφάλεια στο χώρο εργασίας), να διεκδικήσει την δημόσια δωρεάν εκπαίδευση για όλους και με τα απαραίτητα υγειονομικά μέτρα εν μέσω της πανδημίας. Δηλαδή το ακριβώς αντίθετο από τη νεοφιλελεύθερη στοχοθεσία της κυβέρνησης που περιλαμβάνει την εγκληματική διαχείριση της πανδημίας, με ΜΗΔΑΜΙΝΕΣ μόνιμες προσλήψεις ιατρο-νοσηλευτικού προσωπικού και παροχή απαραίτητου εξοπλισμού και υποδομών, καθώς και με χρονοβόρα παζαρέματα με τις ιδιωτικές κλινικές που κοστίζουν ανθρώπινες ζωές στον βωμό του κέρδους. Την ίδια στιγμή συνεχίζεται αναίμακτα το νομοθετικό έργο του κράτους στις πλάτες της κοινωνικής βάσης με την θέσπιση αντεργατικών μέτρων και του πτωχευτικού κώδικα, θεμελιώνεται η τηλεργασία και η τηλεκπαίδευση σε ΒΑΡΟΣ των εργαζομένων και των μαθητών (όλων των βαθμίδων) και των γονέων τους αντίστοιχα.

Είναι κρατική ευθύνη και όχι «ατομική» το γεγονός ότι η κοινωνική βάση στοιβάζεται στα ΜΜΜ, στους χώρους εργασίας και στα σχολεία.

Είναι κρατική ευθύνη το ότι τουρίστες συρρέαν κατά χιλιάδες καθημερινά στα αεροδρόμια της χώρας με τον δειγματοληπτικό έλεγχο να αγγίζει το 5 – 10% βουλιάζοντας ολοένα και περισσότερο την χώρα στην υγειονομική κρίση. Το δε αισχρό ξέπλυμα από τα ΜΜΕ που χρηματοδοτήθηκαν με υπέρογκα ποσά (20+ εκατομμύρια ευρώ) για την διατήρηση του Image της κυβέρνησης εν καιρώ πανδημίας και η λασπολογία σε βάρος του κόσμου του αγώνα, συνθέτουν την κρατική διαχείριση αυτής της κρίσης που βιώνουμε. Να μην φάμε αμάσητο το παραμύθι του κράτους που μας κλείνει στα σπίτια μας την στιγμή που δεν μεριμνά για την δημόσια υγεία. Να μην ξεχάσουμε πως την στιγμή που οι ιατροί και οι νοσηλευτές αναγκάζονται να «επιλέξουν» ποιος θα επιβιώσει από την πανδημία λόγω της μηδενικής στήριξης από το κράτος, η κυβέρνηση προσλαμβάνει χιλιάδες μπάτσους για να καταστείλουν τους δίκαιους κοινωνικούς αγώνες για ΥΓΕΙΑ – ΠΑΙΔΕΙΑ – ΖΩΗ – ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ .

ΝΑ ΜΗΝ ΣΥΝΗΘΙΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΦΤΩΧΕΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ. Να οργανωθούμε συλλογικά και να βγούμε στους δρόμους να παλέψουμε ενάντια στην πανδημία που λέγεται κράτος και κεφάλαιο. Να στήσουμε δομές αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας κάνοντας το βήμα για μια κοινωνία ισότητας και ελευθερίας.

ΑΚΥΡΩΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΠΡΟΣΤΙΜΩΝ ΤΩΝ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ ΠΟΥ ΒΡΕΘΗΚΑΝ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΣΤΙΣ 17 ΝΟΕΜΒΡΗ ΣΠΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΦΟΒΟ ΚΑΙ ΤΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΒΑΖΟΝΤΑΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ

 

Α.Σ.Ξ, Πέλοτο, Α.Σ.Π.Ξ, Xanadu

 

ΑΤΑΞΙΝΟΜΗΤΑ, ΑΦΙΣΕΣ, ΔΡΑΣΕΙΣ, ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, ΚΕΙΜΕΝΑ

Η 17 Νοέμβρη θα μας βρει και φέτος στο δρόμο…

Κείμενο και αφίσες καλέσματος στη διαδήλωση της επετείου της εξέγερσης του Πολυτεχνείου της 17 Νοέμβρη, από κοινού με το Αυτόνομο Στέκι Ξάνθης και το Αυτόνομο Σχήμα Πολυτεχνικής Ξάνθης. Μπορείς να κατεβάσεις το κείμενο σε μορφή pdf από εδώ.

 

Η 17 Νοέμβρη θα μας βρει στο δρόμο

Η ιστορική εξέγερση του Πολυτεχνείου το ’73 ήταν η στιγμή της σύγκρουσης της μαχόμενης ριζοσπαστικοποιημένης νεολαίας και ευρύτερων καταπιεσμένων κομματιών με το σύνολο της άρχουσας τάξης την περίοδο εκείνη. Φέτος, και ιδιαίτερα μετά την απαγόρευση της πορείας της 17 Νοέμβρη, το κίνημα οφείλει να ξαναπιάσει το νήμα των αγώνων του τότε, τόσο για να αποτίσει φόρο τιμής στους νεκρούς του, όσο και για να ξεσηκώσει τους αναγκαίους αγώνες που οφείλουμε να δώσουμε στο σήμερα.

Διότι σήμερα, 47 χρόνια ύστερα από την ανατροπή του χουντικού καθεστώτος, το κράτος έρχεται να επαναφέρει πρακτικές του τότε, σκορπίζοντας παντού βία, τρόμο και καταστολή, για όσους αντιστέκονται ενάντια στις επιθετικές πολιτικές της κυβέρνησης. Πολιτικές που το μόνο που έχουν να προτάξουν ως μέτρο ενάντια στην επέλαση της πανδημίας είναι η αδιαφορία για τις ανάγκες τις κοινωνικής βάσης, η απομόνωση κι ο εγκλεισμός, η περαιτέρω φτωχοποίηση των οικονομικά αδύναμων και το τσάκισμα όσων αντιστέκονται και αμφισβητούν την κρατική διαχείριση.

Μια κρατική διαχείριση που από το πρώτο κύμα του covid-19, αντί να ενισχύσει το ήδη διαλυμένο από τις νεοφιλελεύθερες πολίτικες ΕΣΥ, επέλεξε να δώσει 22 εκατομμύρια στα μμε για την ενίσχυση της κυβερνητικής προπαγάνδας. Κι ενώ ο χώρος στις ΜΕΘ ολοένα και λιγοστεύει για τις ανάγκες νοσηλείας των από τα κάτω, η κυβέρνηση πασχίζει να πουλήσει το success story της «επιτυχής αντιμετώπισης» της υγειονομικής κρίσης.

Ταυτόχρονα, η κυβέρνηση για να σώσει τα συμφέροντα του τουριστικού κεφαλαίου, εξαιτίας της οικονομικής κρίσης που γέννησε η παγκόσμια έξαρση του κορονοϊού, διευκολύνει τη διέλευση τουριστών από πλούσιες χώρες της δύσης που θα αφήσουν χρήμα για να «κινηθεί η αγορά», αλλά δεν κάνει τίποτα για τις ανάγκες μετακίνησης του νεοπρολεταριάτου στις μητροπόλεις, με τα ασφυκτικά γεμάτα μέσα μαζικής μεταφοράς να αποτελούν επικίνδυνες εστίες μετάδοσης. Αντίθετα, το κράτος επιλέγει να ξοδέψει εκατομμύρια σε μεγάλους περιπάτους και χριστουγεννιάτικους στολισμούς δημιουργώντας μια επίπλαστη εικόνα ευημερίας.

Αδιαμφισβήτητα η κυβέρνηση αντιλαμβάνεται τη δυσαρέσκεια και την αμφισβήτηση που γεννούν τα ανύπαρκτα μέτρα για την περίθαλψη των από τα κάτω και αυτό που κάνει είναι να αποποιείται τις ευθύνες τις πετώντας το μπαλάκι στους «απρόσεχτους» πολίτες. Πουλάει λοιπόν το ιδεολόγημα της «ατομικής ευθύνης» δεξιά και αριστερά και καταφεύγει σε αυστηρότερα μέτρα επιτήρησης, χωρίς καμία ουσιαστική μέριμνα για τις ανάγκες μας. Έτσι, ξοδεύει εκατομμύρια για το στρατό των αφεντικών, τα εξοπλιστικά και τις προσλήψεις χιλιάδων μπάτσων και στρατιωτικών, αλλά όχι για τη δημόσια υγεία. Οξύνει την καταστολή, περιστέλλει δικαιώματα, μπουκάρει σε καταλήψεις, δέρνει αγωνιστές, απειλεί με πρόστιμα και απαγορεύει οποιαδήποτε συγκέντρωση εναντιώνεται στις πολιτικές της και επιχειρεί να σπάσει στην πράξη την κοινωνική αποσύνθεση που επιβλήθηκε με το lockdown, για να ευθυγραμμίσει το σύνολο της κοινωνίας κάτω από το δόγμα «Νόμος και Τάξη». Στο οργουελικό κράτος που ζούμε οι γιατροί έχουν αντικατασταθεί από μπάτσους.

Παράλληλα, μέσα σε όλα αυτά, εν καιρώ πανδημίας και με ανύπαρκτες σχεδόν αντιστάσεις λόγω του lockdown και της συστηματικής καλλιέργειας φόβου, το κράτος αξιοποιεί αυτήν την ευκαιρία για να περάσει νομοσχέδια-ταφόπλακες για τους καταπιεσμένους αυτής της κοινωνίας. Το έκανε στο προηγούμενο lockdown με το περιβαλλοντικό νομοσχέδιο, που δίνει το πράσινο φως σε πολυεθνικούς κολοσσούς για την περαιτέρω λεηλασία της φύσης και με το νομοσχέδιο για τις διαδηλώσεις, που κηρύττει παράνομη οποιαδήποτε διαδήλωση αποφασίσει κάθε φορά η κυβέρνηση. Στο δεύτερο lockdown που βιώνουμε σήμερα, ήδη ψηφίστηκε στη βουλή ο νέος πτωχευτικός κώδικας, που ανοίγει το δρόμο για τους πλειστηριασμούς και τις κατασχέσεις πρώτης κατοικίας. Επίσης η επιχείρηση που υπάγεται στον νέο πτωχευτικό κώδικα δεν υποχρεούται σε καταβολή αποζημίωσης απόλυσης των εργαζομένων της. Τις επόμενες βδομάδες αναμένεται να κατατεθεί προς ψήφιση στη βουλή και το νέο νομοσχέδιο στα εργασιακά, που θα φέρει περαιτέρω φτωχοποίηση και εξαθλίωση. Υπερδιπλασιασμός του ορίου των απλήρωτων υπερωριών (από 48 σε 120), ελαστικά σπαστά ωράρια μετά από ατομική συμφωνία του εργαζόμενου και του εργοδότη, εφαρμογή 10ωρου ωραρίου εργασίας. Οι υπερωρίες πλέον δε θα πληρώνονται με προσαύξηση αλλά θα δίνονται ως ρεπό ή ως μειωμένο ωράριο εργασίας στο μέλλον, κάτι που μειώνει τον μισθό μας και τσακίζει τον προγραμματισμό των ζωών μας. Μάλιστα από τη στιγμή που υπάρχει 6μηνη προθεσμία για να δηλωθούν συνολικά οι υπερωρίες, είναι φανερό ότι ακόμα και τα μειωμένα ωράρια δεν πρόκειται να δοθούν ποτέ. Τέλος, διευρύνονται οι κλάδοι που θα λειτουργούν τις Κυριακές.

Προφανώς και όλα αυτά δεν πρέπει να μείνουν αναπάντητα από εμάς. Είναι χρέος μας να στήσουμε ταξικά αναχώματα στην ολομέτωπη επίθεση που δεχόμαστε. Το ραντεβού της 17 Νοέμβρη είναι κομβικής σημασίας για την επόμενη μέρα των ζωών μας, γι’ αυτό και οφείλουμε να δώσουμε μια πρώτη και μαζική απάντηση εκείνη την ημέρα, πιάνοντας το νήμα των αγώνων του τότε. Για να αντισταθούμε στη κρατική διαχείριση της πανδημίας που μας σκοτώνει λίγο-λίγο, για να σταματήσουμε τον πολεμικό σχεδιασμό τους, για να παρθούν πίσω τα νομοσχέδια που μας φέρνουν όλο και πιο κοντά στον εργασιακό μεσαίωνα και μας υποχρεώνουν να ζούμε μέσα στην εξαθλίωση. Να διώξουμε τον φόβο, να σπάσουμε το lockdown που μας έχει επιβληθεί για να διεκδικήσουμε υγεία προσβάσιμη για όλους και ζωή με αξιοπρέπεια. Γιατί μόνο αν οργανωθούμε και αντισταθούμε συλλογικά μπορούμε να ελπίζουμε!

 

ΌΛΕΣ/ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΗΣ 17 ΝΟΕΜΒΡΗ ΣΤΙΣ 15:00 ΣΤΑ ΠΡΟΚΑΤ

ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΥΓΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΕΣ ΚΑΙ ΟΛΟΥΣ, ΝΤΟΠΙΟΥΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ

ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΣΟΥΜΕ ΤΗ ΔΡΑΣΗ ΜΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΑ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ, ΤΟΝ ΚΑΝΙΒΑΛΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΦΟΒΟ, ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΠΟΛΕΜΟ

Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΔΕΝ ΧΑΡΙΖΕΤΑΙ, ΚΕΡΔΙΖΕΤΑΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΑΓΩΝΕΣ

 

*Νοιαζόμαστε για τους ευάλωτους της κοινωνίας μας, τηρούμε τα μέτρα αυτοπροστασίας για αυτό και αγωνιζόμαστε!

ΑΦΙΣΕΣ, ΔΙΕΘΝΙΣΜΟΣ, Διεθνισμός, ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, ΚΕΙΜΕΝΑ

7 Χρόνια από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα – ΝΑ ΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΟΥ ΤΟΝ ΓΕΝΝΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΘΡΕΦΕΙ

Αντιφασιστικό-αντικρατικό κείμενο και αφίσα με αφορμή την 7η επέτειο από την δολοφονία του Παύλου Φύσσα από τάγμα εφόδου των φασιστών της Χρυσής Αυγής. Μπορείς να το κατεβάσεις σε μορφή pdf από εδώ.

 

Έχουν περάσει 7 χρόνια από τις 18 Σεπτεμβρίου του ‘13, τη νύχτα εκείνη που ο φασίστας Ρουπακιάς από το παρακρατικό τάγμα εφόδου της Χρυσής Αυγής δολοφονεί τον αντιφασίστα μουσικό Παύλο Φύσσα με παρουσία της ομάδας ΔΙ.ΑΣ. η οποία σφύριζε αδιάφορα, αφήνοντας τους φασίστες να εκτελέσουν το δολοφονικό τους έργο. Για εμάς, όπως και για το υπόλοιπο αντιφασιστικό κίνημα, αυτή η ημέρα δεν είναι απλά μια ημέρα πένθους, καθώς η δολοφονία Φύσσα (όπως και όλες οι επιθέσεις της φασιστικής οργάνωσης Χ.Α.) σηματοδοτεί μια ιδιαίτερα σκοτεινή περίοδο για την ελληνική κοινωνία, αφού αποτυπώνει τη θέση που κατείχαν οι νεοναζί στην πολιτική σκηνή.

Φασισμός στα χρόνια της Χ.Α.

Με το ξέσπασμα της καπιταλιστικής κρίσης και την εφαρμογή της μνημονιακής πολιτικής κράτος και κεφάλαιο καλούνταν να διαχειριστούν τις κοινωνικές αντιστάσεις και τους αγώνες που ξεπηδούσαν. Και όπου δεν φτάνει το χέρι του επίσημου κράτους αναλαμβάνει το βρώμικο ρόλο το φασιστικό παρακράτος. Η Χ.Α. αναβαθμίζεται οικονομικά και πολιτικά, ενώ παρουσιάζεται από τα καθεστωτικά ΜΜΕ ως μια αντισυστημική δύναμη που πάει κόντρα στο πολιτικό κατεστημένο. Έτσι πατώντας πάνω στην απογοήτευση, που επικρατούσε στην κοινωνία, το νεοναζιστικό κόμμα κατάφερε να εδραιωθεί στη δημόσια σφαίρα και να προσελκύσει κόσμο, αποπροσανατολίζοντας τον από τους πραγματικούς υπαίτιους της φτωχοποίησης του. Οι φασίστες της Χ.Α εκείνη την περίοδο του ’09-’13 επιδόθηκαν σε ένα πολιτικό κρεσέντο. Ένα κρεσέντο που δε συσχετιζόταν μόνο με τη μαζικοποίηση και την αύξηση της πολιτικής τους δύναμης, αλλά και με την έντονη δράση τους απέναντι σε μετανάστες, συνδικαλιστές και απεργούς, καθώς και σε αντιφασίστες και δομές του κινήματος (στέκια, καταλήψεις κλπ.) προς όφελος πάντα του κράτους και του μεγάλου κεφαλαίου. Παρά τον επικίνδυνο ρόλο και την αυξημένη δυναμική τους το αντιφασιστικό κίνημα κατάφερε να συγκρουστεί ευθέως μαζί τους και να ορθώσει ένα ισχυρό ανάχωμα στο δρόμο.

Φασισμός στο σήμερα

Στη σημερινή συγκυρία ο φασισμός έχει ένα πιο διάχυτο ρόλο, που υιοθετείται σταδιακά και από το επίσημο κράτος, με τον ίδιο πάντα στόχο: Να πνίξει τις αντιστάσεις στη νέα επίθεση που ετοιμάζει για την τάξη μας. Να αναφέρουμε ενδεικτικά μόνο πως προδιαγράφεται ακόμα πιο σκληρή κρίση από την προηγούμενη, με την ανεργία να εκτινάσσεται στο 25-30% και το ΑΕΠ της χώρας να μειώνεται κατά τουλάχιστον 10%. Εκτός αυτού επιχειρεί να χτυπήσει τις δομές του κινήματος και να σπείρει το μίσος μέσα στην ίδια τη κοινωνική βάση. Να αποτραβήξει εν τέλει τους εκμεταλλευόμενους από τα ταξικά τους συμφέροντα προκειμένου αυτοί να συστρατευτούν με τους εκμεταλλευτές τους, στο όνομα της “εθνικής ενότητας” απέναντι στην “ξένη απειλή”.

Η διαμάχη ανάμεσα σε Ελλάδα – Τουρκία γύρω από την εκμετάλλευση των ενεργειακών κοιτασμάτων της Ν.Α. Μεσογείου, για λογαριασμό πάντα των ενεργειακών επιχειρηματικών κολοσσών, οξύνεται και οι πολεμικές προετοιμασίες εντείνονται. Το κράτος επιστρατεύει όλα του τα μέσα προκειμένου να στήσει ένα εθνικό σώμα πρόθυμο να γίνει κρέας στα κανόνια του, νομιμοποιώντας στην κοινωνική συνείδηση τον πόλεμο και το μιλιταρισμό. Ο κόσμος της εργασίας δεν πρέπει να πέσει στην παγίδα των εκμεταλλευτών του, που τον καλούν για ακόμα μια φορά να πολεμήσει για αλλότρια συμφέροντα και να εχθρεύεται τα πιο αδύναμα κομμάτια της κοινωνίας αντί να αντιστέκεται στις πολιτικές που του τρώνε τη ζωή. Χαρακτηριστικό παράδειγμα στην περιοχή μας αποτελεί η κατάσταση στον Έβρο, όπου μερίδα των πολιτών συντάχθηκε με παρακρατικές δυνάμεις και τον τακτικό στρατό, για να επιτεθεί σε μετανάστες στα σύνορα. Η κατάσταση και στα δύο γειτονικά κράτη οδηγείται κατ’ αυτόν τον τρόπο στον περαιτέρω εκφασισμό και τη συντηρητικοποίηση, με νεκρούς μετανάστες στο Αιγαίο με “αγανακτισμένους πολίτες” να επιτίθενται σε ανυπεράσπιστους μετανάστες, ενώ ταυτόχρονα τα κοινωνικά αγαθά και οι ελευθερίες τους να αφαιρούνται μέρα με τη μέρα.

Έχοντας επίσης διανύσει ήδη οκτώ μήνες από την έξαρση της πανδημίας του covid 19, με τα νοσοκομεία να παραμένουν υποστελεχωμένα, (με τις γνωστές ελλείψεις υγειονομικού  εξοπλισμού) την αναδιάρθρωση στην εκπαίδευση, το άνοιγμα των σχολείων χωρίς τα απαραίτητα μέτρα, την ολομέτωπη επίθεση στα εργασιακά, την ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίηση της κοινωνικής ασφάλισης, τους πλειστηριασμούς 1ης κατοικίας, η κυβέρνηση ακριβώς στο ίδιο μοτίβο πολιτικής διαχείρισης ανακοινώνει την επικείμενη πρόσληψη 15.000 στρατιωτικών και την τεράστια κατασπατάληση δημοσίου χρήματος για αγορά πυρομαχικών, τορπιλών, και αεροπλάνων (Rafale) από τη Γαλλία, ενώ ανοίγει τη συζήτηση επαναφοράς της υποχρεωτικής θητείας στα 18 και την αύξηση της στους 12 μήνες. Μέσα σε όλα αυτά η νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση πιστή στις εξαγγελίες της και θέλοντας να καταστείλει τον εσωτερικό εχθρό, επιτίθεται σε δομές αγώνα, εκκενώνει καταλήψεις, ποινικοποιεί τον συνδικαλισμό, νομοθετεί την απαγόρευση των διαδηλώσεων και γενικότερα στήνει μια ολομέτωπη επίθεση στο ανταγωνιστικό κίνημα.

Αναλύοντας τη συγκυρία βλέπουμε ότι δεν αρκεί να αντιπαρατεθούμε στη φασιστική άνοδο, καθώς αυτή δεν έρχεται από μόνη της. Οι διακρατικοί ανταγωνισμοί και το εθνικιστικό και μιλιταριστικό κλίμα που επικρατεί στην εποχή μας οξύνονται. Ο στρατός, ιδιαίτερα στην πόλη μας και σε όλη τη Θράκη, επιδίδεται συνεχώς σε ασκήσεις (πρόσφατα ανακοινώθηκε κοινή άσκηση Ελλάδας – ΗΠΑ στην Ξάνθη), ενώ μίντια και τοπικοί παράγοντες δείχνουν τα δόντια τους. Ενάντια σε αυτές τις πολεμικές σειρήνες πρέπει η κοινωνική βάση να ορθώσει ένα αντιπολεμικό κίνημα με σαφή ταξικά χαρακτηριστικά.

Ως κομμάτι του νεοπρολεταριάτου, οφείλουμε να αντιτασσόμαστε σε οτιδήποτε πάει κόντρα στα ταξικά μας συμφέροντα και εξυπηρετεί ντόπια και ξένα αφεντικά. Το ζήτημα της επαναστατικής προοπτικής έχει ως απαραίτητη προϋπόθεση την ύπαρξη μιας οργανωμένης, συνεχούς και συνεπούς δράσης που απαιτεί τη στράτευση και τη συμμετοχή όλων όσων βρισκόμαστε στο πλευρό των εκμεταλλευόμενων. Να επιτεθούμε στο κράτος, στον καπιταλισμό, στους αστικούς θεσμούς, στο πολιτικό τους προσωπικό και στο οπλισμένο τους χέρι: τους μπάτσους και τους φασίστες. Για να παλέψουμε για αυτά που μας ανήκουν πραγματικά και όχι για τα συμφέροντα των λίγων.

 

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΚΑΙ ΚΟΙΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΜΕ ΤΟΥΣ/ΤΙΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤ(ΡΙ)ΕΣ
ΓΙΑ ΚΑΛΥΨΗ ΤΩΝ ΒΑΣΙΚΩΝ ΑΝΑΓΚΩΝ, ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΑΙ ΙΣΟΤΗΤΑ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΠΟΛΕΜΟ, ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟ, ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ, ΜΙΛΙΤΑΡΙΣΜΟ
ΝΑ ΠΡΟΤΑΞΟΥΜΕ ΤΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΠΑΛΗ ΤΩΝ ΛΑΩΝ

ΜΑΧΗΤΙΚΗ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΟΜΩΝ ΜΑΣ
ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ

ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, ΚΕΙΜΕΝΑ

Αλληλεγγύη στην κατάληψη Terra Incognita

Ανακοίνωση αλληλεγγύης για την εκκένωση της κατάληψης Terra Incognita στη Θεσσαλονίκη. Μπορείς να την κατεβάσεις σε μορφή pdf από εδώ.

 

Στις 17/08 το κράτος με τα ένοπλα τσιράκια του εισέβαλε στην κατάληψη Terra Incognita στη Θεσσαλονίκη. Μια κατάληψη που μετρούσε 16 χρόνια ζωής. Μιας ζωής ολόψυχα αφιερωμένης στον αντικαθεστωτικό αγώνα. Ο εσμός που κυβερνά τον τόπο αυτό, έκρινε ότι τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή για να πετύχει ένα καίριο χτύπημα στον κόσμο του αγώνα. Γιατί τώρα;

Γιατί, το success story της αντιμετώπισης της επιδημίας μετατρέπεται σε τραγωδία. Το σύστημα υγείας στη Θεσσαλονίκη έχει ήδη καταρρεύσει και ο ρυθμός αύξησης των κρουσμάτων είναι ενδεικτικός για το τί θα ακολουθήσει τους επόμενους μήνες.

Μια νέα οικονομική κρίση προδιαγράφεται ακόμα πιο σκληρή από την προηγούμενη. Με την ανεργία να εκτινάσσεται στο 25-30% και το ΑΕΠ της χώρας να μειώνεται κατά τουλάχιστον 10% ενώ κατά τη διάρκεια της δεκάχρονης οικονομικής κρίσης η ανεργία έφτασε στο υψηλότερο επίπεδο της το 2013 με ποσοστό 27,7% και η μείωση του ΑΕΠ κατά 10% εμφανίστηκε τα πρώτα τρία χρόνια της κρίσης.

Προωθείται ακόμα πιο γοργά η ταξική ατζέντα της κυβέρνησης με τους πλειστηριασμούς της πρώτης κατοικίας, την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, την μαζική διακοπή συνδέσεων ρεύματος για ληξιπρόθεσμα χρέη, την πλήρη απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων και φυσικά την απαγόρευση των διαδηλώσεων με σκοπό την εκ των προτέρων κάμψη των αντιστάσεων.

Τα περιβαλλοντικά εγκλήματα γίνονται καθημερινότητα. Χαρακτηριστικός είναι ο εμπρησμός του Ερημίτη στην Κέρκυρα καθ’ υπόδειξη του πρωθυπουργού, οι πλημμύρες στην Εύβοια, η ανεξέλεγκτη καταπάτηση παρθένων βουνοκορφών προς όφελος του ενεργειακού κεφαλαίου.

Η αντιμεταναστευτική πολιτική σκοτώνει απροκάλυπτα στον Έβρο και στο Αιγαίο τους κατατρεγμένους του κόσμου αυτού, με αποδεδειγμένη πλέον τη συνεργασία παρακρατικών μηχανισμών και ενόπλων δυνάμεων.

Ο εθνικός κορμός λαμβάνει θέση μάχης και οι εθνικιστικές φωνές ακούγονται από το σύνολο του λεγόμενου «συνταγματικού τόξου». Ταυτόχρονα, συνάπτονται συμφωνίες με ότι πιο αντιδραστικό υπάρχει στην περιοχή της ανατολικής μεσογείου όπως με τη χούντα του Αλ Σίσι και το κράτος απαρτχάιντ Ισραήλ με σκοπό τον αποκλεισμό της Τουρκίας από την έξοδο της στο Αιγαίο και τη Μεσόγειο.

Σε αυτή τη χρονική στιγμή επέλεξαν να εισβάλουν στην Terra Incognita. Γιατί γνωρίζουν πολύ καλά ότι μια σπίθα φτάνει για να κάψει το σαθρό τους οικοδόμημα. Και η Terra Incognita 16 χρόνια τώρα λειτουργούσε πυροδοτικά στο κοινωνικό πεδίο με συνέπεια και επιμονή.

Εν μέσω πανδημίας, στην κατάληψη, λειτουργούσε «δομή αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας» όπου για δύο και πλέον μήνες διένειμε πακέτα διατροφής και προϊόντα ατομικής φροντίδας σε ευάλωτες κοινωνικές ομάδες.

Οργανώθηκαν και υλοποιήθηκαν δράσεις ενάντια στην ταξική ατζέντα των εκάστοτε κυβερνήσεων. Με παρεμβάσεις ενάντια στα εργατικά ατυχήματα, στην εργοδοτική αυθαιρεσία και στην θανατοπολιτική του ελληνικού κράτους.

Η συνέλευση της κατάληψης, συμμετείχε ενεργά στους αγώνες ενάντια στην περιβαλλοντική υποβάθμιση στις Σκουριές, στο Βόλο, στη δυτική Θεσσαλονίκη και ήταν ενεργό μέλος τη δικτύωσης ομάδων και συλλογικοτήτων για τη Γη και την Ελευθερία. Δρούσε ενάντια στις εξορύξεις και στις Α.Π.Ε., συμμετείχε σε κινήσεις κατοίκων και συνολικοποιούσε με το λόγο της τους τοπικούς αγώνες.

Παρήγαγε συνεπή αντιφασιστικό λόγο και μέσα από την κατάληψη στήνονταν τα αντιφασιστικά μπλόκα του κέντρου της πόλης που απέτρεψαν αποτελεσματικά τη διάχυση του εθνικιστικού δηλητηρίου κατά τη διάρκεια των μακεδονικών συλλαλητηρίων. Με την μαχητική στάση που κράτησε το σύνολο των συντρόφων από τη Θεσσαλονίκη μπήκε φρένο στις φασιστικές επιθέσεις που εκκινούσαν από το σώμα των εθνικιστικών συλλαλητηρίων.

Έβγαζε σταθερά αντιμιλιταριστικό, διεθνιστικό και αντιπολεμικό λόγο. Δρούσε ενάντια στις διακρατικές εντάσεις, προωθούσε την άρνηση στράτευσης σαν θέση μάχης ενάντια στον μιλιταρισμό και καλλιεργούσε σχέσης διεθνιστικής αλληλεγγύης με αγωνιζόμενους από γειτονικές χώρες αλλά και από την κουρδική αντίσταση. Συμμετείχε σε αντιπολεμικές δράσεις, και εναντιωνόταν στους ενεργειακούς σχεδιασμούς του ελληνικού κράτους που οξύνουν ολοένα και περισσότερο τις εντάσεις.

Στην κατάληψη γεννιόταν σταθερά αντισεξιστικός και αντιπατριαρχικός λόγος και οργανώνονταν αντίστοιχες δράσεις όπως εκδηλώσεις για τη συμβολή των γυναικών στα απελευθερωτικά κινήματα και παρεμβάσεις άμεσης δράσης ενάντια σε γυναικοκτονίες και περιστατικά σεξιστικών επιθέσεων.

Λάμβαναν χώρα εκδηλώσεις πολιτικής, οικονομικής και ηθικής στήριξης των κρατουμένων, καμπάνιες οικονομικής ενίσχυσης κινηματικών εγχειρημάτων και κάλυψης δικαστικών εξόδων, στεγαζόταν τυπογραφική κολεκτίβα για την κάλυψη των αναγκών του κινήματος σε έντυπο υλικό, γυμναστήριο, πολιτικό αρχείο, βιβλιοθήκη, αυτοδιαχειριζόμενο μπαρ. Η Terra Incognita αποτελούσε μια δομή του κινήματος. Ένα εργαλείο τοποθετημένο στρατηγικά στο κέντρο της Θεσσαλονίκης ταγμένο στον αγώνα ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο.

Αυτή ήταν η Terra Incognita.

Θεώρησαν ότι χτυπώντας την Terra Incognita διαγράφουν όλα τα παραπάνω.

Ότι κάμπτουν τον αντικαθεστωτικό αγώνα.

Έσπευσαν οι εξωραϊστέςς της παρακμής να μας ενημερώσουν:

«Η πιο επικίνδυνη κατάληψη».

Ηλίθιοι δήμιοι! Η τάξη σας είναι χτισμένη πάνω σε άμμο.

Από άκρη σε άκρη, σε ολόκληρο τον κόσμο οι από τα κάτω εξεγείρονται.

Ακόμα και στον πλέον αδαή είναι πλέον ξεκάθαρο ότι αυτός ο κόσμος το μόνο που έχει να προσφέρει είναι θάνατος, μιζέρια, εξαθλίωση.

ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΣΒΗΝΟΥΝ ΜΙΑ ΕΣΤΙΑ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΔΕΚΑΔΕΣ ΑΛΛΕΣ ΠΑΣΧΙΖΟΥΝ ΝΑ ΓΕΝΝΗΘΟΥΝ. ΠΙΟ ΩΡΙΜΕΣ, ΠΙΟ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΜΕΝΕΣ, ΠΙΟ ΕΤΟΙΜΕΣ.

Και το ξέρουν πολύ καλά οι ισχυροί αυτού του κόσμου. Ο κόσμος τους καταρρέει.

Να μην τους αφήσουμε να μας πάρουν μαζί τους στο χαμό.

 

ΟΡΓΑΝΩΣΗ- ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ- ΑΔΙΑΛΛΑΚΤΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ

ΑΜΕΡΙΣΤΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΠΡΟΣ ΤΙΣ ΣΥΝΤΡΟΦΙΣΣΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ ΤΗΣ TERRA INCOGNITA

ΔΙΑΡΚΗΣ ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

 

 

Υ.Γ. Τη στιγμή που δημοσιεύεται αυτή η ανακοίνωση έγινε γνωστή μια ακόμα επέμβαση της αστυνομίας στην κατάληψη Libertatia. Η κατάληψη είναι και πάλι στα χέρια του κινήματος ενώ οι σύντροφοι που βρισκόταν μέσα την ώρα της εισβολής κρατούνται. 2,5 χρόνια μετά τη φασιστική επίθεση και τον εμπρησμό της κατάληψης οι σύντροφοι και οι συντρόφισσες της Libertatia αποδεικνύουν καθημερινά ότι τα κτίρια δεν δίνουν ζωή στο κίνημα αλλά ακριβώς το αντίστροφο. Όσο υπάρχει καταπίεση και εκμετάλλευση τόσο ατσαλώνει το πείσμα για αντίσταση. Στέλνουμε την αλληλεγγύη μας στις συντρόφισσες και τους συντρόφους που κρατούνται. ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΔΟΜΕΣ ΑΓΩΝΑ.

ΑΤΑΞΙΝΟΜΗΤΑ, ΑΦΙΣΕΣ, ΔΙΕΘΝΙΣΜΟΣ, Διεθνισμός, ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ, ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, ΚΕΙΜΕΝΑ, Πολιτικές Θέσεις - Παρεμβάσεις

Εξέγερση στις ΗΠΑ – Ένας νέος κόσμος πασχίζει να γεννηθεί μέσα από τις στάχτες του παλιού

Κείμενο ανάλυσης για τη σημασία και την προοπτική των εξεγέρσεων στη σημερινή συγκυρία όξυνσης των διακρατικών ανταγωνισμών με αφορμή την εξέγερση στις ΗΠΑ και κάλεσμα σε ανοιχτή συζήτηση για το θέμα.

Παρασκευή 17/7 στις 20:00,
στον κήπο του Αυτόνομου Στεκιού Ξάνθης (ΠΡΟΚΑΤ)

Θα ακολουθήσει μπαρ οικονομικής ενίσχυσης του Antifa Fest.

Μπορείς να κατεβάσεις ολόκληρο το κείμενο σε μορφή pdf από εδώ.

 

ΕΝΑΣ ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΠΑΣΧΙΖΕΙ ΝΑ ΓΕΝΝΗΘΕΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΤΑΧΤΕΣ ΤΟΥ ΠΑΛΙΟΥ

Τις τελευταίες ημέρες, έχουμε συγκεντρώσει εμπειρίες που ισοδυναμούν με δεκαετίες μάθησης. Κάνοντας ακριβώς αυτό που προηγουμένως πιστεύαμε ότι ήταν αδύνατο, έχουμε εκθέσει αυτήν τη χώρα για το τι είναι πραγματικά: τίποτα περισσότερο από μια εύθραυστη χάρτινη τίγρη. Χτυπώντας το τεράστιο τεχνολογικό κράτος της αστυνομίας, οι μαύροι άνθρωποι της Αμερικής έχουν δηλώσει πως, από εδώ και πέρα, αρνούνται δια παντός να εκφοβίζονται από μια δομή εξουσίας που βασίζεται στο λευκό τρόμο και τη λευκή βία.

Revolutionary Abolition Movement –

Επαναστατικό Κίνημα για την Κατάργηση της Σκλαβιάς

(Μάιος 2020)

 

Δολοφονίες – Ρατσισμός – Το κλίμα στις ΗΠΑ

Στις 25/05, ακόμη μια κρατική δολοφονία ήρθε να προστεθεί στις αμέτρητες καταγεγραμμένες στις ΗΠΑ. Ο αφροαμερικανός George Floyd δολοφονείται στη Μινεάπολη, όταν ύστερα από τη σύλληψη του, ένας αστυνομικός τον πνίγει πιέζοντας το λαιμό του για εννέα συνεχόμενα λεπτά. Η δολοφονία γίνεται σε κοινή θέα και καταγράφεται από περαστικούς. Το βίντεο της δολοφονίας κάνει το γύρο του διαδικτύου και αυθόρμητα ξεχύθηκε στους δρόμους ένα τεράστιο κύμα οργής που μεταφέρθηκε σε όλη την επικράτεια των ΗΠΑ, δημιουργώντας τη μαζικότερη κοινωνική εξέγερση των μαύρων κοινοτήτων των τελευταίων δεκαετιών. Εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτές κατεβαίνουν στους δρόμους φωνάζοντας τα τελευταία λόγια του Floyd «I can’t breathe» και διαδηλώνουν καθημερινά στις περισσότερες πολιτείες των ΗΠΑ, με βίαιες συγκρούσεις, απαλλοτριώσεις σε πολυκαταστήματα, επιθέσεις σε αστυνομικά τμήματα και καπιταλιστικούς στόχους και αποκαθηλώσεις των συμβόλων της μαύρης καταπίεσης. Και αυτό, γιατί η δολοφονία του Floyd ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Αποτέλεσε τη στιγμή όπου κορυφώθηκε η συσσωρευμένη οργή και αγανάκτηση της κοινωνικής βάσης των ΗΠΑ, συστατικό κομμάτι της οποίας είναι οι μαύροι αμερικανοί, που βιώνει καθημερινά το ρατσισμό, την εκμετάλλευση, τη βία, την καταπίεση, την ασφυξία που ασκεί η κυριαρχία πάνω στο κορμί των καταπιεσμένων.

Με το ξέσπασμα της πανδημίας και τις οικονομικές επιπτώσεις που τη συνοδεύουν, αναδείχθηκε εμφατικά η φύση του κυρίαρχου συστήματος που αντιλαμβάνεται την κοινωνική βάση ως αναλώσιμο εργατικό δυναμικό προς εκμετάλλευση, η αναπαραγωγή του οποίου υπόκειται στους στυγνούς νόμους της αγοράς. Οι 116.000 μέχρι στιγμής νεκροί από τον Covid-19, με το 60% να είναι μαύροι τη στιγμή που αποτελούν μόνο το 13% του γενικού πληθυσμού καθώς και η δραματική αύξηση της ανεργίας (ήδη το ποσοστό ανεργίας τον Απρίλιο έφτασε στο 14.7% καταγράφοντας ρεκόρ στη μετά β’ππ εποχή) είναι η νέα πραγματικότητα που διαμορφώνει η κρατική διαχείριση των τελευταίων μηνών στις ΗΠΑ. Η πανδημία προκάλεσε σφοδρό πλήγμα στις μαύρες κοινότητες, ενίσχυσε τις υπάρχουσες ταξικές αντιθέσεις και κατέστησε τους ανθρώπους της βάσης και την πλειοψηφία των μαύρων αμερικανών πιο ευάλωτους απέναντι στο νέο ιό εξαιτίας των όρων διαβίωσης τους και του αποκλεισμού τους από το σύστημα υγείας. Η διακυβέρνηση Trump προχώρησε σε νέες φοροαπαλλαγές για το μεγάλο κεφάλαιο (το πλουσιότερο 20% του πληθυσμού διαθέτει το 89.9% του πλούτου της χώρας), περιόρισε περαιτέρω την ασφάλιση των χαμηλών κοινωνικών στρωμάτων, υποβάθμισε τις εργασιακές σχέσεις ενώ παράλληλα, πατώντας πάνω στις συνέπειες που άφησε το προηγούμενο ξέσπασμα τις κρίσης, με την ακροδεξιά ρητορική της “λευκής υπεροχής” και την αντιμεταναστευτική υστερία, κατάφερε δυστυχώς να συσπειρώσει και ένα κομμάτι της λευκής βιομηχανικής εργατικής τάξης, και να οπλίσει περαιτέρω εσωτερικά το κράτος των ΗΠΑ.

Και ενώ η εξέγερση συνεχίζεται οι δυνάμεις της καταστολής και της αντιεξέγερσης οργανώνονται. Τρεις εβδομάδες μετά τη δολοφονία του George Floyd, ακόμα ένας αφροαμερικανός, ο Rayshard Brooks 27 ετών, δολοφονείται από σφαίρες αστυνομικών στην Ατλάντα των ΗΠΑ ενώ κοιμόταν στο αυτοκίνητο του. Οι μονάδες καταστολής αφήνουν πίσω τους πάνω από τρείς νεκρούς στις συγκρούσεις με τους εξεγερμένους ενώ στην Καλιφόρνια δύο αφροαμερικανοί βρέθηκαν κρεμασμένοι. Παράλληλα με το επίσημο κράτος αναλαμβάνει δράση και το ακροδεξιό παρακράτος που έχει πραγματοποιήσει τουλάχιστον 50 επιθέσεις τον τελευταίο μήνα με οχήματα που περνούν με ταχύτητα μέσα από τις συγκεντρώσεις των διαδηλωτών τραυματίζοντας αρκετούς στο πέρασμα τους.

Οι κρατικές δολοφονίες της μαύρης κοινότητας αποτελούν δομικό στοιχείο της συγκρότησης των ΗΠΑ. Από την αρχική αποίκηση της Αμερικής από τους ευρωπαίους, την εξόντωση των ιθαγενών πληθυσμών και την καταλήστευση του φυσικού πλούτου, μέχρι και τη μεταφορά χιλιάδων ιθαγενών σκλάβων από την Αφρική για το χτίσιμο του αμερικανικού ονείρου η ιστορία συγκρότησης (και) αυτού του κράτους είναι βουτηγμένη στο αίμα. Σήμερα μπορεί να έχει καταργηθεί η δουλεία αλλά δεν άλλαξε  αποφασιστικά η κοινωνική θέση των μαύρων Αμερικανών. Ακριβώς αυτός είναι και ο λόγος που σήμερα οι εξεγερμένοι στρέφονται εναντίων των συμβόλων της καταπίεσης, των μνημείων των ανδρών που εξανδραπόδισαν ολόκληρους πληθυσμούς με τα χέρια των οποίων χτίστηκε το «μεγάλο έθνος». Γιατί βιώνουν την ίδια τηρουμένων των αναλογιών καταπίεση με τους προγόνους τους. Από τις αρχές του 2013 έχουν καταγραφεί στις ΗΠΑ 1100 κρατικές δολοφονίες (μόνο 27 συνεχόμενες ημέρες υπήρξαν μέσα στο 2019 που δεν δολοφονήθηκε κάποιος από την αστυνομία). Η εικόνα του μπάτσου που πνίγει τον George Floyd, πατώντας τον με το γόνατό στον λαιμό, σε κοινή θέα, μπροστά από μια κάμερα, απτόητος, καταδεικνύει τη νομιμοποίηση που αντλεί από την κυρίαρχη ιδεολογία της «λευκής υπεροχής» και την πλήρη ασυδοσία και ασυλία των μηχανισμών καταστολής. Άλλωστε, την επταετία 2013-2019, στο 99% των περιπτώσεων που κάποιος αστυνομικός δολοφόνησε Αμερικανό πολίτη, ο μπάτσος παρέμεινε ατιμώρητος.

Διακρατικοί Ανταγωνισμοί στην παγκόσμια γεωπολιτική σκακιέρα

H εξέγερση στις ΗΠΑ δεν μπορεί να ιδωθεί έξω από το ιστορικό πλαίσιο στο οποίο αυτή εντάσσεται. Εν προκειμένω αυτό το πλαίσιο είναι ο ακραίος ανταγωνισμός μεταξύ των αντίπαλων κυρίαρχων καπιταλιστικών σχηματισμών με προεξάρχοντες σε κάθε σχηματισμό τις ΗΠΑ και την Κίνα. Η μεταξύ τους σχέση -τηρώντας τις αναλογίες- μπορεί να χαρακτηριστεί ως «ψυχροπολεμική» καθώς ο ανταγωνισμός τους εκτείνεται σε όλα τα πεδία: οικονομικό, τεχνολογικό, στρατιωτικό, ιατρικό/ ερευνητικό μέχρι και πολιτικό αν μπορεί επιδερμικά να χαρακτηριστεί έτσι η κόντρα για την επιρροή στο Χονγκ Κόνγκ.

Το οικονομικό κέντρο έχει μετακινηθεί από τις ΗΠΑ στην ανατολή αλλά ταυτόχρονα και εκεί οι οικονομικοί δείκτες δείχνουν σημάδια κλονισμού. Η ενοποίηση-διασύνδεση, χωρίς ιδιαίτερα στεγανά, τραπεζών (κεντρικών, εμπορικών, επενδυτικών), hedge funds, ασφαλιστικών εταιρειών και ταμείων, χρηματιστηρίων αξιών, εμπορευμάτων και αγορών συναλλάγματος, καθιστά το σύστημα όλο και πιο ασταθές. Ήδη από τα μέσα του 2019 ο ΟΟΣΑ και το ΔΝΤ προειδοποιούσαν για παγκόσμια ύφεση για το 2020. Η Παγκόσμια Τράπεζα στην έκθεση της για το β΄ εξάμηνο του 2019 υποστήριξε ότι σε όλο τον κόσμο συσσωρεύεται χρέος με τον ταχύτερο ρυθμό των τελευταίων 50 ετών. Ο εμπορικός πόλεμος ΗΠΑ- Κίνας, ο ανταγωνισμός στην εξαγωγή τεχνολογίας 5G που σήμερα κρατάει τα πρωτεία η Κίνα, η κρίση στην αυτοκινητοβιομηχανία Γερμανίας και Ιαπωνίας, το Brexit, οι διακρατικές εντάσεις/ ανακατατάξεις και τα κοινωνικά ξεσπάσματα (Ιράν, Συρία, Χονγκ Κονγκ, Λατινική Αμερική) και η προσφυγή στον κρατικό παρεμβατισμό για τη σωτηρία του μεγάλου κεφαλαίου μέσω της κοινωνικοποίησης των ζημιών του λόγω του lock down, ανατροφοδοτούν την οικονομική ύφεση.

Οι ρυθμοί εξάντλησης των κοιτασμάτων πετρελαίου αναθεωρούν την παγιωμένη γεωπολιτική ενεργειακή ισορροπία. Η αναζήτηση νέων κοιτασμάτων ορυκτών καυσίμων όπως το φυσικό αέριο αλλά και σπάνιων γαιών απαραίτητων για την ανάπτυξη των νέων τεχνολογιών, απαιτεί την επαναδιαπραγμάτευση των γεωπολιτικών ισορροπιών οι οποίες όμως όπως είναι λογικό προσπαθούν να αποτυπωθούν με το νέο οικονομικό status quo.

Η στρατιωτική υπεροπλία παραμένει στις ΗΠΑ αλλά υπάρχει μια διαρκής προσπάθεια αμφισβήτησης από τη Ρωσία και την Κίνα. Το παραπάνω αξίωμα δεν θα μπορέσει ποτέ να καταρριφθεί στη θεωρία. Το στρατιωτικό επίπεδο της Ρωσίας και της Κίνας θα είναι αξιολογήσιμο μόνο μέσα από μια γενικευμένη σύρραξη. Οι περιφερειακές συγκρούσεις καθώς διατηρούν χαμηλό προφίλ και αποδεκτά όρια, όπως αυτά έχουν προσδιοριστεί από τις διεθνείς συμβάσεις, δεν επιτρέπουν το ξεδίπλωμα του συνόλου των τεχνολογικά νέων οπλικών συστημάτων όπως οι ημιβαλιστικοί διηπειρωτικοί πύραυλοι, οι καταρρίψεις τηλεπικοινωνιακών στρατιωτικών δορυφόρων, οι ευρείας κλίμακας ηλεκτρονικές επιθέσεις και η χρήση οπλικών συστημάτων βιολογικών παραγόντων. Το άλμα της τεχνολογίας που παρατηρείται τα τελευταία 20 χρόνια πρώτα και κύρια αποτυπώνεται στην ανάπτυξη νέων οπλικών συστημάτων. Το Διεθνές Ινστιτούτο Ερευνών για την Ειρήνη στη Στοκχόλμη (SIPRI) στην ετήσια έκθεση του ανέφερε ότι το 2019 δαπανήθηκαν 1917 δις δολάρια σε εξοπλιστικές δαπάνες, 3,6% περισσότερο από το 2018 και το υψηλότερο ποσό από το 1988.

Σε αυτό το πλαίσιο το αμερικανικό κράτος προσπαθώντας (ενδεχομένως μάταια) να υπερασπιστεί την οικονομική και στρατιωτική πρωτοκαθεδρία του στην παγκόσμια σκακιέρα έναντι των υποψήφιων σφετεριστών προχωρά σε μια σειρά επιθετικών κινήσεων που ξεκινούν από το εσωτερικού του και φτάνουν σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη.

Στο εσωτερικό του αποτραβιέται από την αναπαραγωγή μεγάλου μέρους της κοινωνικής βάσης αφήνοντας εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπων να επιβιώνουν (;) στα όρια της φτώχιας και εναποθέτει την διαχείριση τους αποκλειστικά στην καταστολή, στρατιωτικοποιεί τη διαχείριση των μεταναστών στα σύνορα με το Μεξικό και ταυτόχρονα παρά τη φαινόμενη αντίθεση με το ιδεολόγημα του νεοφιλελευθερισμού και την ως δια μαγείας αυτορρυθμιζόμενη αγορά, κυρώνει διατάγματα υπέρ των αμερικάνικων εταιριών και έναντι των αντιπάλων τους.

Αντίθετα, στο εξωτερικό, οξύνει στα μέτωπα που επιλέγει την στρατιωτική αντιπαράθεση: Στη Βενεζουέλα με την αποτυχημένη απόπειρα πραξικοπήματος. Στην Ευρώπη σχεδόν το σύνολο των χωρών εντάσσονται στο ΝΑΤΟ, τον στρατιωτικό βραχίονα των ΗΠΑ υψώνοντας φραγμό στη Ρωσία. Στη μέση ανατολή αν και δεν ευόδωσε τα μέγιστα η παρουσία των ΗΠΑ στη Συρία, στρέφει πλέον τις πιέσεις της στο Ιράν (τον ισχυρότερο σύμμαχο Ρωσίας και Κίνας). Στη Νοτιοανατολική Ασία παραδοσιακά ζωτικό χώρο της Κίνας, φαίνεται να μην μπορεί να σταθεί επάξια. Προσπαθεί να δημιουργήσει σχέσεις με την Ινδία, καθώς και τα δύο κράτη θέλουν να περιορίσουν την εξάπλωση της κινεζικής επιρροής στην Ασία και στον Ινδικό Ωκεανό. Πέρα ίσως από τις Φιλιππίνες που οι σχέσεις τους σήμερα βρίσκονται σε ιδιαίτερα εύθραυστο σημείο, την προσπάθεια προσάρτησης του Χονγκ Κονγκ και τη συχνή διενέργεια στρατιωτικών ασκήσεων στον Κόλπο της Ταιβάν και στη Νότια Σινική.

Το ιμπεριαλιστικό μεγαθήριο των ΗΠΑ, η υπερδύναμη που καταδυναστεύει το μισό πλανήτη, βομβαρδίζει και τρομοκρατεί αμάχους, στήνει πολεμικές βάσεις όπου μπορεί, επιδιώκει συνεχώς να αυξάνει την επιρροή της, αδιαφορεί για την κάλυψη των κοινωνικών αναγκών και ακολουθεί την ίδια επιθετική πολιτική τόσο στο εξωτερικό όσο και στο εσωτερικό της. Είναι προφανές ότι η προσπάθεια της αμερικανικής αστικής τάξης και του κράτους της να αντεπιτεθεί στο πεδίο ανταγωνισμού με την Κίνα, συμπιέζει όλο και περισσότερο την εργατική της τάξη. Η ολοένα εντεινόμενη όξυνση συνεπάγεται ότι στο τέλος, όπως και όλες τις υπόλοιπες φορές, η κοινωνική βάση είναι αυτή που  πληρώνει το τίμημα των επιλογών των κυρίαρχων.

Επιδιώξεις της ελληνικής αστικής τάξης

Η ελληνική αστική τάξη όντας προσδεμένη στενά στο άρμα των ΗΠΑ ακολουθεί την κλιμακούμενη αντιπαράθεση και υλοποιεί, τηρουμένων των αναλογιών, τη χάραξη πολιτικών του καπιταλιστικού κέντρου, διεκδικώντας ταυτόχρονα την προστασία αλλά και πιθανά κάποιο κομμάτι από την ενεργειακή πίτα που πρόκειται/ευελπιστεί να μοιραστεί στην περιοχή της ανατολικής μεσογείου. Οι αυξανόμενες νατοϊκές βάσεις σε όλη τη χώρα που λειτουργούν ως ορμητήριο για τις επεμβάσεις των ΗΠΑ στη Μ. Ανατολή, οι πολεμικές ασκήσεις του ΝΑΤΟ στην περιοχή με τη συμμετοχή του ελληνικού στρατού και η μετατροπή της Ελλάδας σε ενεργειακό κόμβο, στην προσπάθεια των ΗΠΑ να αποκόψουν την εξαγωγή φυσικού αερίου από τη Ρωσία στην Ευρώπη, αυξάνουν το ενδεχόμενο της εμπλοκής της χώρας σε μια σύρραξη. Αλλά και στη διαχείριση του εσωτερικού εχθρού τα ντόπια αφεντικά αποδεικνύονται καλοί μαθητές. Η ολοένα εντεινόμενη καταστολή της τελευταίας περιόδου, από τις επιθέσεις των ματ σε πλατείες και γειτονιές μέχρι την επίθεση στην πορεία κατά της καύσης σκουπιδιών στο Βόλο και τον ξυλοδαρμό των διαδηλωτών, την σύλληψη συντρόφων στη Θεσσαλονίκη για αφισοκόλληση, την απαγόρευση της μηχανοκίνητης διαδήλωσης στον Κορυδαλλό όπως και το γενικότερο χουντικής έμπνευσης νομοσχέδιο απαγόρευσης των διαδηλώσεων, μας κάνει να αισθανόμαστε το δίκαιο του αγώνα των μαύρων κοινοτήτων στην Αμερική όλο και έντονα. Οι εκκενώσεις των καταλήψεων στέγης μεταναστών και η φυλάκιση τους στα στρατόπεδα συγκέντρωσης σε άθλιες συνθήκες, χωρίς πρόσβαση σε ιατρική περίθαλψη, οι επαναπροωθήσεις στο Αιγαίο και οι συγκαλυμμένες δολοφονίες στον Έβρο , όπως και το πολεμικό κλίμα που δημιούργησε η κυβέρνηση την προηγούμενη περίοδο εκεί  ενάντια σε μετανάστες, δείχνει ότι το ελληνικό κράτος ακολουθεί κατά πόδας τη δολοφονική και ρατσιστική πολιτική των ΗΠΑ ενάντια σε όσους περισσεύουν από το εκ φύσεως ανθρωποκτόνο καπιταλιστικό σύστημα.

Οι επιπτώσεις από το νέο ξέσπασμα της καπιταλιστικής κρίσης έχουν αρχίσει να φαίνονται. Ήδη από τα τέλη Απριλίου τα ντόπια αφεντικά έχουν προχωρήσει σε 50.000 απολύσεις και οι επίσημες προβλέψεις του Δ.Ν.Τ. θέλουν την ανεργία να εκτινάσσεται στο 25-30% και το ΑΕΠ της χώρας να μειώνεται κατά 10%. Ενδεικτικά κατά τη διάρκεια της δεκάχρονης οικονομικής κρίσης η ανεργία έφτασε στο υψηλότερο επίπεδο της το 2013 με ποσοστό 27,7% και μείωση του ΑΕΠ κατά 10% εμφανίστηκε τα πρώτα τρία χρόνια της κρίσης. Το ελληνικό κράτος με τους διαχειριστές του και με τα ντόπια αφεντικά, για άλλη μια φορά, επιχειρούν να τις μετακυλήσουν το κόστος της νέας ύφεσης στην κοινωνική βάση. Με την επανεκκίνηση της οικονομίας μετά την πανδημία, η εντατικοποίηση της εργασίας, η μείωση κατά 50% των μισθών με την εκ περιτροπής εργασία και η επισφαλής/ ανασφάλιστη εργασία νομοθετούνται. Από την άλλη φοροαπαλλαγές, κρατικές ενισχύσεις, κρατικοποίηση ζημιών, μείωση ασφαλιστικών εισφορών, απελευθέρωση ωραρίων, άρση περιβαλλοντικών και αδειοδοτικών εμποδίων για νέες επενδύσεις είναι η απάντηση του κράτους προς τα αφεντικά.

Εξεγέρσεις: Αντίσταση εδώ και τώρα

«Δε χρειάζεσαι μετεωρολόγο για να ξέρεις προς τα πού φυσάει ο άνεμος».

Bob Dylan, 1965

 

Γίνεται πλέον φανερό πως το σάπιο σύστημα τους έχει χρεωκοπήσει. Από την νοσούσα οικονομίας τους, την πολεμική όξυνση, την καταστροφή του φυσικού κόσμου και τις πανδημίες, τη διαιώνιση της εξαθλίωσης, της φτώχιας, των διαχωρισμών ο κόσμος τους καταρρέει και προς το παρόν καταρρέει στα κεφάλια μας. Σήμερα τα αδιέξοδα του καπιταλισμού είναι πιο ξεκάθαρα από ποτέ. Η διαχείριση της πανδημίας και μάλιστα οι διαφοροποιημένες επιλογές των κρατών στη διαχείριση της, έκανε φανερό ότι το μόνο μέλημα τους είναι η σωτηρία της οικονομίας τους με το μικρότερο δυνατό οικονομικό κόστος. Σε όλα τα μέρη του πλανήτη αυτό το κανιβαλιστικό σύστημα βασίζεται στις ταξικές και κοινωνικές αντιθέσεις για να επιβιώσει. Στην Ελλάδα, στις ΗΠΑ στη Λατινική Αμερική, είτε γιατί είμαστε μαύροι, γυναίκες, φτωχοί, μετανάστες η καταπίεση και η καταστολή έχει πάντα τον ίδιο εκφραστή.

Οι εικόνες από τις μεγάλες κοινωνικές εξεγέρσεις των τελευταίων ετών που ξεσπούν σε διάφορα μέρη του πλανήτη στέλνουν το μήνυμα στο προλεταριάτο πως η κυριαρχία του κράτους και του κεφαλαίου δεν είναι άτρωτη. Σε κάθε γωνιά του πλανήτη οι από τα κάτω εξεγείρονται για τη ζωή τους. Από την εξέγερση των αποκλεισμένων στα γαλλικά προάστια το 2005, τον Δεκέμβρη του ‘08 στην Ελλάδα, την αραβική άνοιξη, τις ταραχές στο Γκεζί της Ιστανμπούλ, το κίνημα των κίτρινων γιλέκων στη Γαλλία, τις διαδηλώσεις στην Καταλωνία, τις εξεγέρσεις σε μια σειρά χωρών της Λατινικής Αμερικής μέχρι την εξέγερση των μαύρων κοινοτήτων στις ΗΠΑ -με αποκορύφωμα την πολιορκία του Λευκού Οίκου στην Ουάσιγκτον που οδήγησε τον Trump να φυγαδευτεί στο υπόγειο καταφύγιο του- υπάρχει ένας ολόκληρος κόσμος αυτός της κοινωνικής βάσης, που δεν μπορεί να αναπνεύσει. Όσο και αν προσπαθούν οι κονδυλοφόροι της εξουσίας να παρουσιάζουν τις εξεγέρσεις ανά τον πλανήτη ως μεμονωμένα περιστατικά εκθειάζοντας κάθε φορά τις ιδιαίτερες συνθήκες ή τις ειδικές αφορμές, είναι ξεκάθαρο πως η αιτία είναι μία και λέγεται κράτος και κεφάλαιο.

Πέρα από την πρώτη προσέγγιση, το κοινό χαρακτηριστικό των εξεγέρσεων της παγκόσμιας κοινωνικής βάσης είναι μια διάχυτη εγκατάλειψη των άμεσων αιτημάτων και διεκδικήσεων. Αυτό έστω και άρρητα υποδηλώνει μια άρνηση συνδιαλλαγής με το κράτος και την ύπαρξη μίας πρωτόλειας συνείδησης πως η λύτρωση από τα δεινά που πλήττουν τους λαούς ανά τον κόσμο δεν βρίσκεται στα πλαίσια του υπάρχοντος συστήματος. Μέσα στη συνολική λυσσαλέα επίθεση του κεφαλαίου σε όλες τις πτυχές της ζωής, τη στιγμή που τα κοινωνικά συμβόλαια έχουν μετουσιωθεί σε μονομερείς συμφωνίες από την κυριαρχία και η παραβίαση τους θέτει τα υποκείμενα εκτός κοινωνίας, αφού το σύνολο της ζωής έχει υπαχθεί στο κεφάλαιο και τους όρους του, το μόνο που μπορεί να ειπωθεί είναι ότι «δεν θέλουμε ένα ακόμα κομμάτι ψωμί· θέλουμε ολόκληρο το γαμημένο το φουρνάρικο».

Κατά τη διάρκεια των εξεγέρσεων πυκνώνει ο ιστορικός χρόνος και μέσα στην πύκνωση αυτή εμφανίζονται οι εικόνες μιας κοινωνίας που πασχίζει να γεννηθεί. Με αυτόν τον τρόπο παράγουν πολιτική. Εξελίσσουν και πραγματώνουν σε ενεστώτα χρόνο την επαναστατική προοπτική. Όσο και αν οι ανά τον πλανήτη εξεγέρσεις εμφανίζονται αποκομμένες, αποσπασματικές, ανοργάνωτες, και διαφορετικές, παράγουν μια παγκόσμια κοινότητα αγώνα που προσπαθεί να πάρει μορφή, να μετουσιωθεί σε επαναστατικό κίνημα. Δηλαδή να αποκτήσει θέση, κατεύθυνση και ένταση.

 

Όταν πεθαίνει βασιλιάς, μη χαίρεσαι λαουτζίκο
Μη λες πως θάν΄ καλύτερος ο νυν από τον τέως
Πως θάναι το λυκόπουλο καλύτερο απ΄ τον λύκο.
Τότε μονάχα να χαρείς: αν θάναι ο τελευταίος.

Κ. Βάρναλης

Οργάνωση – Επαναστατική προοπτική

Οι εξεγέρσεις είναι οι σπίθες, οι οποίες πυροδοτούν τις κοινωνικές διεργασίες που θα  μας φέρουν ένα βήμα πιο κοντά στον επαναστατικό μετασχηματισμό. Ωστόσο γνωρίζουμε από την ιστορική πείρα, πως οι περίοδοι των κοινωνικών ταραχών και των εξεγέρσεων δεν θα κρατήσουν για πάντα. Κάποια στιγμή θα βρεθούν αντιμέτωπες με τα όρια τους και πιθανόν να ηττηθούν, να ενσωματωθούν ή να ξεφουσκώσουν, αν δεν υπάρχουν οι πολιτικοί φορείς και οι επαναστατικές οργανώσεις που θα τις κρατήσουν ζωντανές. Για να μην πηγαίνει, λοιπόν, «χαμένη» η δυναμική τους, για να μη χαρίζουμε τις ευκαιρίες μας στο κράτος και το κεφάλαιο, πρέπει και οι άνθρωποι που ονειρευόμαστε την προοπτική ενός καλύτερου και πιο δίκαιου κόσμου, να οργανωθούμε στον αγώνα για την επαναστατική ανατροπή του υπάρχοντος.

Το ζήτημα της επαναστατικής προοπτικής έχει ως απαραίτητη προϋπόθεση την ύπαρξη μιας οργανωμένης, συνεχούς και συνεπούς δράσης και απαιτεί τη στράτευση και τη συμμετοχή όλων όσων βρισκόμαστε στο πλευρό των εκμεταλλευόμενων. Ο αγώνας για την επίτευξη μιας κοινωνίας ισότητας, ελευθερίας και αλληλεγγύης περνά μέσα από την οργάνωση της κοινωνικής βάσης, σύμφωνα με τις ανάγκες και το ταξικό της συμφέρον.

Να επιτεθούμε στο κράτος, στον καπιταλισμό, στους αστικούς θεσμούς, στο πολιτικό τους προσωπικό και στο οπλισμένο τους χέρι: τους μπάτσους και τους φασίστες.

Να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας, να οργανώσουμε την κάλυψη των βασικών και κοινωνικών αναγκών μας έξω από και ενάντια στο κράτος και το εμπόρευμα. Να κάνουμε το βήμα για την κοινωνία της ελευθερίας, της αλληλεγγύης, της ισότητας και της κοινοκτημοσύνης.

Για ένα κόσμο χωρίς έθνη και πολέμους, χωρίς τάξεις, διακρίσεις, εκμετάλλευση και καταπίεση.

ΟΙ ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΜΙΚΡΕΣ ΑΝΑΣΕΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΣΕ ΕΝΑ ΚΟΣΜΟ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΝΑΠΝΕΥΣΕΙ

 

ΑΤΑΞΙΝΟΜΗΤΑ, ΑΦΙΣΕΣ, ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, ΚΕΙΜΕΝΑ

Νομοσχέδιο για τις διαδηλώσεις – Οικονομικές και Πολιτικές αιτίες και προεκτάσεις

Προκήρυξη και αφίσα-κάλεσμα σε πορεία για το νομοσχέδιο περιορισμού των διαδηλώσεων και τις οικονομικές και πολιτικές αιτίες και προεκτάσεις που το συνοδεύουν από το Πέλοτο, το Αυτόνομο Στέκι Ξάνθης και το Αυτόνομο Σχήμα Πολυτεχνικής Ξάνθης. Μπορείς να το κατεβάσεις σε μορφή pdf από εδώ.

Η ολομέτωπη επίθεση κράτους και κεφαλαίου έρχεται να χτυπήσει το δικαίωμα στη διαδήλωση, στις συγκεντρώσεις και στη διαμαρτυρία. Πιο συγκεκριμένα, ύστερα από τα καταστρεπτικά νομοσχέδια για το περιβάλλον, τα εργασιακά και το εκπαιδευτικό, η νέα κυβέρνηση καταθέτει το νομοσχέδιο για τις διαδηλώσεις προσπαθώντας να καταστείλει οποιαδήποτε μορφής κοινωνική αντίσταση. Μάλιστα, στη μανία της να τσακίσει την εμφάνιση κοινωνικών και ταξικών αγώνων φτάνει στο σημείο να επαναφέρει διατάγματα περί ιδιώνυμου αδικήματος που έχουν καταβολές από την περίοδο της χούντας.

Η “αριστερή” κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ έστρωσε το δρόμο για αυτά που νομοθετεί η ΝΔ σήμερα. Η απαγόρευση των διαδηλώσεων ενάντια σε πλειστηριασμούς κατοικίας, η περιστολή του δικαιώματος στην απεργία, η  άρνηση κατάργησης του τρομονόμου κ.α. συνέβησαν επί ΣΥΡΙΖΑ. Έτσι, η ΝΔ πιάνει το νήμα και στο συγκεκριμένο νομοσχέδιο αναβιώνει το  χουντικό διάταγμα Ν.δ.794/1971 «Περί δημοσίων συναθροίσεων». Αναλυτικότερα, τα διατάγματα του νομοσχεδίου προβλέπουν:

  • Για κάθε τύπου συγκέντρωση (διαδήλωση, πορεία κλπ.) θα απαιτείται άδεια από την αστυνομία εγγράφως ή ηλεκτρονικά μέσω της αντίστοιχης διαδικτυακής πλατφόρμας της ΕΛ.ΑΣ. Η άδεια περιλαμβάνει στοιχεία ταυτότητας και επικοινωνίας του οργανωτή της συγκέντρωσης, ακριβή τόπο και χρόνο έναρξης, τον σκοπό, το δρομολόγιο και εκτιμώμενη διάρκεια.
  • Οι αυθόρμητες υπαίθριες συναθροίσεις θα απαγορεύονται. Οι μπάτσοι θα επιτρέπουν κατ’ εξαίρεση μόνο όταν οι ίδιοι κρίνουν ότι δε διαφαίνονται κίνδυνοι διασάλευσης της δημόσιας ασφάλειας ή σοβαρής διατάραξης της κοινωνικοοικονομικής ζωής και αφού η διαδήλωση συμμορφωθεί με τους προβλεπόμενους περιορισμούς (περιορισμός σε συγκεκριμένο τμήμα του οδοστρώματος, αλλαγή δρομολογίου κ.α.).
  • Θα απαιτείται υποχρεωτικός ορισμός οργανωτή διαδήλωσης ο οποίος είναι υποχρεωμένος να επιβάλλει τις διαταγές της αστυνομίας στους συμμετέχοντες της διαδήλωσης. Στην ουσία του επιβάλλεται να γίνει ένας συνεργάτης της αστυνομίας και αν αρνηθεί ή δεν “τελέσει σωστά το έργο του” είναι προσωπικά υπεύθυνος για οτιδήποτε μπορεί να συμβεί σε μια διαδήλωση.
  • Σε μια διαδήλωση που δεν έχει άδεια επιτρέπεται η διάλυση της με οποιοδήποτε μέσο. Έτσι, δίνεται το ελεύθερο στην αστυνομία να καταστείλει τις αντιδράσεις των από τα κάτω με οποιοδήποτε επίπεδο βίας.
  • Απαγορεύονται οι αντισυγκεντρώσεις που ήταν το μοναδικό ανάχωμα ενάντια στη δημόσια παρουσία φασιστών και νεοναζί δολοφόνων.
  • Τέλος, συστήνεται ένα καινούριο τμήμα με το όνομα “διεύθυνση πρόληψης βίας” όπου θα ασχολείται μεταξύ άλλων και με το “πρόβλημα” ριζοσπαστικοποιήσης των πολιτών σε διάφορους χώρους (εργασίας, πανεπιστήμια, πολιτικές συλλογικότητες κλπ.).

Είναι σημαντικό να σημειωθεί πως το συγκεκριμένο νομοσχέδιο περιείχε άρθρο για ποινή φυλάκισης μέχρι και 1 έτους για όποιον συμμετέχει σε διαδήλωση που έχει κριθεί ως “παράνομη”. Το συγκεκριμένο ιδιώνυμο αδίκημα καταργήθηκε απλά για να κερδίσει η κυβέρνηση τη στήριξη του ΚΙΝΑΛ.

Πολιτικές προεκτάσεις

Το νέο νομοσχέδιο για τις διαδηλώσεις δεν μας ξαφνιάζει. Έρχεται να εντείνει την ήδη υπάρχουσα καταστολή και να δημιουργήσει  μια νέα κανονικότητα για όσους αγωνίζονται, αποδεικνύοντας πρώτα και κύρια ότι το κράτος έχει συνοχή και συνέχεια στην προάσπιση των συμφερόντων της άρχουσας τάξης και στην καταστολή αυτών που την ανταγωνίζονται. Ας θυμηθούμε το όργιο καταστολής των αγανακτισμένων στην πλατεία συντάγματος το ΄11, τις εκκενώσεων των καταλήψεων από την κυβέρνηση Σαμαρά (εστίες ανομίας) και τον αισχρό νόμο για την ηλεκτρονική ψηφοφορία των απεργιών με 50+1 και την καταγραφή σε ηλεκτρονικά μητρώα των συνδικαλιστών. Με τη νέα κυβέρνηση έχουν γίνει εκκενώσεις καταλήψεων στέγασης μεταναστών, εκκενώσεις πολιτικών καταλήψεων, έχουν αποκαλυφθεί παρακολουθήσεις αγωνιστών, εξευτελισμοί και ξυλοδαρμοί, με χαρακτηριστικό συμβάν την άγρια καταστολή διαδηλωτών στην Τήνο (κίνηση ενάντια στην ανέγερση ανεμογεννητριών).

Αυτό που διαφαίνεται με το νέο νομοσχέδιο είναι η προσπάθεια περιστολής των διαδηλώσεων μέσω της παρανομοποίησής τους, ο πλήρης έλεγχος τους από το κράτος και η καθιέρωση του φόβου. Κάτι τέτοιο αφορά όλη την κοινωνική βάση και στην ουσία διακυβεύεται η ύπαρξη της στο δρόμο από τη στιγμή που το κράτος θα αποφασίζει αν θα μπορεί να διαδηλώσει, σε ποιο σημείο και τι ακριβώς θα κάνει. Σε κάθε άλλη περίπτωση η διαδήλωση θα διαλύεται. Αξίζει να αναφερθεί ότι σε κράτη όπως η Γερμανία και η Ισπανία που έχουν εφαρμοστεί αντίστοιχα νομοσχέδια τα αποτελέσματα για το κίνημα είναι δραματικά.

Στο ιδεολογικό-πολιτικό σκέλος η κυβέρνηση ΝΔ έρχεται να επιβάλλει το δόγμα νόμος και τάξη, δημιουργώντας ένα κλίμα νομιμοφροσύνης που δεν πρέπει να αμφισβητείται από κανέναν. Τα “υγιή” φρονήματα της κυβέρνησης, που καθορίζονται μόνο από τις αρχές ασφάλειας, ενδυναμώνουν το νομικό οπλοστάσιο του κράτους, ενώ χάνονται κεκτημένα προηγούμενων αγώνων. Από την κυβέρνηση Σαμαρά άρχισε να μπαίνει εμφατικά το παραπάνω, όπου γινόταν λόγος για τους λίγους που κλείνονται στις καταλήψεις οι οποίες είναι εστίες ανομίας. Σήμερα γίνεται λόγος για τους λίγους που κλείνουνε τους δρόμους και διαταράσσουν την οικονομική σταθερότητα επειδή διαδηλώνουν. Και όλα αυτά έρχονται φυσικά σε μια περίοδο όπου η κοινωνία είναι παγωμένη μετά την καραντίνα ενώ παράλληλα γίνεται προσπάθεια συγκρότησης εθνικού κορμού με χαρακτηριστικό παράδειγμα τα γεγονότα στον Έβρο όπου και ο τελευταίος φασίστας πήρε το όπλο του και παρέα με τον τακτικό στρατό πυροβολούσε εξαθλιωμένους μετανάστες. Το τρομακτικό στην κανονικότητα που έρχεται να ορίσει το νέο νομοσχέδιο είναι ότι οι φασίστες-ακροδεξιοί θα παίρνουν άδειες για τις διαδηλώσεις και έτσι θα αποκτήσουν επιπλέον νομιμοποίηση στην προσπάθεια να επανεμφανιστούν με όρους κινήματος στο δρόμο. Απ΄ την άλλη το νομοσχέδιο απαγορεύει τις αντισυγκεντρώσεις που είναι ένα από τα σημαντικά όπλα του ανταγωνιστικού κινήματος στην προσπάθεια περιορισμού της φασιστικής απειλής.

Και όλα αυτά γιατί;

Αυτό που διακυβεύεται από την πλευρά κράτους-κεφαλαίου είναι η απρόσκοπτη κερδοφορία και η θυσία όλων μας για την οικονομία. Η καραντίνα έδρασε καταλυτικά και επιτάχυνε την διαβλεπόμενη οικονομική κρίση. Η ανεργία στην Ελλάδα αγγίζει το 25% ενώ γίνεται λόγος για οικονομική ύφεση 15%. Σε αντιδιαστολή, το 2009 η οικονομική ύφεση άγγιζε το 9% κάτι που έφερε απότομη διεύρυνση της κοινωνικής βάσης και βίαιη φτωχοποίηση της μέσω των μνημονίων. Μπροστά λοιπόν στο σώσιμο της οικονομίας, που για το κεφάλαιο σημαίνει διασφάλιση της κερδοφορίας, θα γίνει νέα επίθεση στην κοινωνική βάση και επιπλέον φτωχοποίηση της. Για αυτό το λόγο το κράτος, που είναι ο εκφραστής των συμφερόντων του κεφαλαίου, προετοιμάζεται νομικά αλλά και στρατιωτικά (36 εκ. ευρώ για εξοπλισμό καταστολής πλήθους) για να καταστείλει τις προβλεπόμενες αντιδράσεις. Εξάλλου η χρονιά που πέρασε, έφερε κοινωνικές εκρήξεις και εξεγέρσεις στον παγκόσμιο χάρτη (Χιλή, Χονγκ Κόνγκ, Λίβανος, Γαλλία) με αποκορύφωμα τις εξεγέρσεις στις ΗΠΑ που αποτελεί το δυνατότερο καπιταλιστικό και ιμπεριαλιστικό παίχτη στο παγκόσμιο στερέωμα. Το ελληνικό κράτος γνωρίζει καλά τι θα ακολουθήσει στα επόμενα χρόνια και προετοιμάζεται αντίστοιχα.

Από την σκοπιά της καπιταλιστικής ανάπτυξης, το κράτος γνωρίζει καλά ότι πρέπει να βρεθούν νέα εδάφη κερδοφορίας. Ο δημόσιος χώρος και η φύση έρχονται να παίξουν καταλυτικό ρόλο στην εύρεση αυτών των εδαφών. Για αυτό το λόγο βλέπουμε τον «εξευγενισμό» των αστικών κέντρων μέσω της μείωσης του δημόσιου χώρου και της διάθεσής του στα αφεντικά, την καταστολή στις πλατείες με την λήξη της καραντίνας, την καταστολή και την απομάκρυνση μεταναστών από τις πλατείες, τις εκκενώσεις καταλήψεων και την περιστολή των διαδηλώσεων. Έτσι θα δημιουργηθεί ένα ασφυκτικό πλαίσιο στις πόλεις με περιορισμένη πρόσβαση στον δημόσιο χώρο, με την αύξηση των ενοικίων και με την αστυνομία να επιβλέπει και να επιτηρεί την κάθε μας κίνηση.

Τι να κάνουμε;

Με βάση τα παραπάνω είναι ανάγκη τώρα περισσότερο από ποτέ να εναντιωθούμε στην προσπάθεια περιορισμού των διαδηλώσεων. Να συγκροτηθούμε σε επίπεδο γειτονιών, χώρων εργασίας, στα πανεπιστήμια και στα σχολεία, να συνάψουμε σχέσεις αλληλεγγύης, αλληλοβοήθειας και ισότητας και να σπάσουμε την τρομοκρατία στο δρόμο. Οι επιθέσεις που έρχονται στην εργασία, στη φύση, στην εκπαίδευση και στο δημόσιο χώρο πρέπει να μας βρουν ενωμένες. Μόνο έτσι μπορούμε να ελπίζουμε για την πτώση αυτού του σάπιου, παρασιτικού και καταπιεστικού συστήματος και για την ανοικοδόμηση μιας κοινωνίας ισότητας, ελευθερίας και αλληλεγγύης.

ΝΑ ΣΠΑΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΟΠΟΙΟΥΣ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΥΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ

ΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΙ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΟΜΙΜΟΙ Η ΠΑΡΑΝΟΜΟΙ, ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΙΟΙ!

Πέλοτο | Αυτόνομο Στέκι Ξάνθης | Αυτόνομο Σχήμα Πολυτεχνικής Ξάνθης

ΚΕΙΜΕΝΑ, Κοινωνικος Κανιβαλισμος

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΚΑΝΙΒΑΛΙΣΜΟ ΤΩΝ ΗΣΥΧΩΝ/ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΩΝ/ΚΑΝΟΝΙΚΩΝ

Ανακοίνωση για το απάνθρωπο περιστατικό απειλής με έξωση για οικογένεια ενός παιδιού με αυτισμό, με τη δικαιολογία ότι προκαλεί φασαρία και ενοχλεί τη γειτονιά στο χωριό Πηγάδια της Ξάνθης.

Μπορείτε να την κατεβάσετε σε μορφή pdf από εδώ.

 

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΚΑΝΙΒΑΛΙΣΜΟ ΤΩΝ ΗΣΥΧΩΝ/ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΩΝ/ΚΑΝΟΝΙΚΩΝ

Αρχές του μήνα στο χωριό Πηγάδια της Ξάνθης συνέβη ένα περιστατικό ντροπής και απανθρωπιάς. Η οικογένεια ενός παιδιού με αυτισμό ήρθε αντιμέτωπη με την απειλή της έξωσης με τη δικαιολογία ότι το παιδί προκαλεί φασαρία και ενοχλεί τη γειτονιά. Η δημοσιοποίηση του γεγονότος στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης απασχόλησε τα ΜΜΕ ξεπερνώντας το τοπικό επίπεδο. Εν τέλει, έπειτα από την έκθεση του ζητήματος σε πανελλαδική κλίμακα, πραγματοποιήθηκε παρέμβαση των τοπικών αρχών με αποτέλεσμα η οικογένεια να συνεχίσει να μένει χωρίς πρόβλημα.

Παρ’ όλους τους εφησυχασμούς, το γεγονός αυτό δεν αποτελεί μεμονωμένο περιστατικό, αλλά χαρακτηριστικό παράδειγμα κοινωνικού κανιβαλισμού των ημερών μας. Μια ακόμα ρατσιστική επίθεση του δυνατού προς τον αδύναμο που απορρέει από βαθύτερα κοινωνικά αίτια. Και πως αλλιώς θα μπορούσε να αποκαλεστεί μια κίνηση που οδηγεί στην περιθωριοποίηση και απομόνωση μιας τέτοιας ευάλωτης κοινωνικής ομάδας!

Η οικονομική κρίση που μαστίζει την ελληνική κοινωνία τα τελευταία 11 χρόνια έστρωσε το έδαφος για την έκρηξη τέτοιων συμπεριφορών. Πάντα υπάρχει κάποιος «άλλος», κάποιος «διαφορετικός» που θα βρεθεί στο στόχαστρο. Μπορεί να μη βρεθεί στα Πηγάδια της Ξάνθης, αλλά στη Μόρια της Λέσβου, στην Ομόνοια ή στα Γιάννενα. Σήμερα, στοχοποιείται ένα αυτιστικό παιδί, αύριο ένα άτομο ΛΟΑΤΚΙ, την επόμενη οι μετανάστες. Οποιοσδήποτε δεν πειθαρχεί σε συγκεκριμένα κοινωνικά πρότυπα αντιμετωπίζεται με απέχθεια και βία. Πρότυπα που καθορίζονται από αυτούς που μας εκμεταλλεύονται. Για αυτό και οι λογικές του μεμονωμένου περιστατικού, του παιδιού που ενοχλεί κ.λπ. είναι μερικές και επιφανειακές. Ας μην εθελοτυφλούμε: Η μη αποδοχή του διαφορετικού είναι υπαρκτή και είναι ένα αγκάθι που πρέπει να κοπεί.

Στην κοινωνία που ζούμε, όποιος δε συμβαδίζει με τα πρότυπα του παραγωγικού εργάτη αποτελεί το χαλασμένο γρανάζι στη μηχανή του κεφαλαίου. Ο μη παραγωγικός περισσεύει και πετιέται εκτός. Ας μην ξεχνάμε τα εμπόδια που συναντούν τα άτομα με αναπηρίες από τον κοινωνικό τους περίγυρο, την εκπαίδευση, έως την αγορά εργασίας. Εξάλλου, μπροστά στις συνθήκες ανταγωνισμού που προσφέρουν οι σύγχρονες εργασιακές γαλέρες, όλοι οι άνθρωποι της τάξης μας είμαστε ευάλωτοι. Πόσο μάλλον οι κοινωνικά αποκλεισμένοι!

Αντί λοιπόν να γίνονται κινήσεις για τη βελτίωση των συνθηκών ζωής αυτών των ατόμων, κάτοικοι οργανώνονται για να τους διώξουν. Το πρόβλημα να μην είναι στα πόδια μας και όλα μέλι-γάλα! Τι κι αν οι συνθήκες εγκλεισμού που επιβλήθηκαν λόγω κορονοϊού δυσκολεύουν τη ζωή αυτών των ατόμων! Τι κι αν λόγω καραντίνας έκλεισαν οι σχετικές δομές που βοηθούν στην ένταξη των παιδιών αυτών στο κοινωνικό πλαίσιο όπου ζουν! Όσο στα συλλογικά προβλήματα απαντάμε με ατομικές λύσεις, τόσο αυτά θα διαιωνίζονται και όσο ο κοινωνικός κανιβαλισμός βαθαίνει τόσο θα στρέφεται εναντίων όλων μας.

Ενάντια στους νόμους της σύγχρονης κοινωνικής ζούγκλας που επικρατεί, ενάντια στην επιβολή του ισχυρού, ενάντια στο κυνηγητό του κέρδους με κάθε κόστος, ενάντια στον ατομικισμό και τον ανταγωνισμό να αντιτάξουμε την δική μας εναλλακτική. Να προτάξουμε έναν κόσμο ισότητας και αλληλεγγύης όπου τέτοιες αντικοινωνικές πρακτικές δε θα έχουν θέση. Να σταθούμε στο πλευρό των αδύναμων και των αποκλεισμένων αυτού του κόσμου, απέναντι στον κοινό μας εχθρό: τη φτώχεια, την περιθωριοποίηση, την αλλοτρίωση, την καταστολή και τον φασισμό. Να προτάξουμε τη συλλογικοποίηση και την αλληλεγγύη απέναντι στην εξατομίκευση και τον κανιβαλισμό. Να απαντήσουμε με κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες ενάντια στην υποτίμηση και τον κατακερματισμό των ζωών μας από κράτος, φασίστες και αφεντικά.