Αφίσα καλέσματος στην απεργιακή κινητοποίηση της 10ης Ιουνίου ενάντια στο νέο νομοσχέδιο υποτίμησης της εργασίας και του δικαιώματος στην απεργία.
ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΞΕΡΑΜΕ!
ΌΛΕΣ ΚΑΙ ΌΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΜΠΤΗ 10 ΙΟΥΝΙΟΥ 10:00, ΠΛ. ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ
ΟΙ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ ΜΕ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΤΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ, ΜΕ ΣΤΗΣΙΜΟ ΕΡΓΑΤΙΚΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΩΝ
ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΕΚΔΙΚΙΣΟΥΜΕ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΗ ΑΝΕΠΙΘΕΣΗ
Κείμενο ενάντια στο νέο νομοσχέδιο υποτίμησης της εργασίας και του δικαιώματος στην απεργία. Μπορείς να το κατεβάσεις σε μορφή pdf από εδώ.
Εδώ και μια δεκαετία βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης, η υποτίμηση και η επίθεση που δέχεται ο κόσμος της εργασίας ολοένα και οξύνεται. Παρόλο που οι εκμεταλλευτές μας προσπαθούν να μας πείσουν πως η εποχή των μνημονιακών πολιτικών λιτότητας έχει τελειώσει, στη σημερινή συγκυρία της παγκόσμιας υγειονομικής κρίσης, προετοιμάζουν σωρεία νέων επιθετικών αναδιαρθρώσεων σε νευραλγικούς τομείς. Έτσι, το ελληνικό κράτος ευθυγραμμισμένο με τις επιταγές της Ε.Ε. και του ΣΕΒ αξιοποιεί την πανδημία για την εφαρμογή νομοσχεδίων και πολιτικών προς όφελος του ντόπιου και διεθνούς κεφαλαίου.
Η εργασιακή πραγματικότητα εν καιρώ πανδημίας βρήκε τους/τις εργαζόμενους/ες είτε να προσπαθούν να τα βγάλουν πέρα με το επίδομα των 534 ευρώ, είτε να συνεχίζουν να εργάζονται με φυσική παρουσία υπό αβέβαιες συνθήκες χωρίς καμία μέριμνα για την προστασία της υγείας τους στο βωμό του κεφαλαίου και της συνεχούς παραγωγής κέρδους για τα αφεντικά. Για άλλους η τηλεργασία έγινε μια μόνιμη συνθήκη και κανονικότητα με τα ωράρια να γίνονται λάστιχο, τον προσωπικό χώρο και χρόνο να εξαφανίζονται και τις εργοδοτικές αυθαιρεσίες να αυξάνονται και όλα αυτά μέσα σε ένα απρόσωπο περιβάλλον οπού η δυνατότητα για επικοινωνία με τους/τις συναδέλφους/ισσες πάει περίπατο. Όσοι και όσες ήταν άνεργοι/ες αλλά και όσοι/ες δούλευαν μαύρα και απολύθηκαν μετά το πρώτο κύμα της πανδημίας λόγω περικοπών της επιχείρησης, βρέθηκαν έκθετοι και μετέωροι να προσπαθούν να επιβιώσουν εν μέσω lockdown. Επιπλέον είδαμε τα εργατικά ατυχήματα όχι απλά να συνεχίζουν να υπάρχουν αλλά να αυξάνονται όσο αυξάνονται και οι απαιτήσεις ή η πίεση εν ώρα εργασίας από τα αφεντικά.
Η κρίση που περνάει το ντόπιο και ξένο κεφάλαιο σε συνδυασμό με τα συνεχή lockdown τα οποία βαθαίνουν ακόμα περισσότερο την πληγή της εγχώριας οικονομίας, δημιούργησαν την ανάγκη κράτος και κεφάλαιο να αναπροσαρμόσουν τις πολιτικές τους για να καταφέρουν να ανταπεξέλθουν στις νέες συνθήκες. Το νέο νομοσχέδιο για τα εργασιακά- το οποίο ακολουθεί πιστά τις υποδείξεις της έκθεσης Πισσαρίδη για μια οικονομία ανταγωνιστική, καινοτόμα, εξαγωγική και αναπτυσσόμενη σύμφωνα με τα ευρωπαϊκά πρότυπα, εισάγει μια σειρά από αναδιαρθρώσεις, οι οποίες χτυπάνε κατακτήσεις χρόνων του εργατικού κινήματος και αφορούν το ωράριο, την πενθήμερη εργασία, την απεργία και πρόκειται να κατατεθεί προς ψήφιση στη βουλή τις επόμενες εβδομάδες.
Το νομοσχέδιο προβλέπει εφαρμογή 10ωρης εργασίας ,υπερδιπλασιασμό του ορίου των απλήρωτων υπερωριών (από 48 σε 120), ελαστικά σπαστά ωράρια μετά από «ατομική συμφωνία» του εργαζόμενου και του εργοδότη και διεύρυνση των κλάδων που θα λειτουργούν Κυριακές. Οι υπερωρίες πέραν του 8ώρου δε θα πληρώνονται με προσαύξηση, αλλά θα δίνονται ως ρεπό ή ως μειωμένο ωράριο εργασίας στο μέλλον, κάτι που μειώνει τον μισθό μας και τσακίζει τον προγραμματισμό των ζωών μας. Μάλιστα από τη στιγμή που υπάρχει 6μηνη προθεσμία για να δηλωθούν συνολικά οι υπερωρίες, είναι φανερό ότι ακόμα και τα μειωμένα ωράρια δεν πρόκειται να δοθούν ποτέ. Επιπλέον η τηλεργασία φαίνεται πως ήρθε να μείνει ως μια νέα πραγματικότητα καθώς τώρα καθιερώνεται ως πλήρους, μερικής ή εκ περιτροπής απασχόλησης ανάλογα με τις απαιτήσεις του εργοδότη. Ο χρόνος εργασίας αυξάνεται ανάλογα τις ανάγκες της εκάστοτε παραγωγικής περιόδου σε κάθε κλάδο πχ τουριστικές επιχειρήσεις και επισιτισμός σε καλοκαιρινή περίοδο.
Ωστόσο, η επίθεση στα δικαιώματα μας δε σταματά εδώ. Το νέο νομοσχέδιο περιλαμβάνει ρυθμίσεις σχετικές με την άσκηση του συνδικαλιστικού δικαιώματος για το οποίο πλέον απαιτείται η απογραφή στο Γενικό Μητρώο συνδικαλιστικών οργανώσεων, φακελώνοντας ουσιαστικά όσους συνδικαλίζονται. Η συγκεκριμένη παρέμβαση σε συνδυασμό με την ηλεκτρονική ψηφοφορία για οποιαδήποτε απόφαση του φορέα, δυσχεραίνει οποιαδήποτε επιχειρησιακή ή κλαδική απεργία καθιστώντας την παράνομη ή και ανέφικτη. Στο σημείο αυτό οφείλουμε να υπενθυμίσουμε τη διάταξη που ψήφισε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ τον Γενάρη του 2018, βάσει της οποίας υπερδιπλασιάστηκε ο αριθμός των εργαζομένων που απαιτείται προκειμένου να κηρυχθεί απεργία στο 51%. Επιπλέον, το προσωπικό ασφαλείας που πρέπει να εξακολουθεί να εργάζεται σε περίπτωση απεργίας στις επιχειρήσεις που η λειτουργία τους είναι κρίσιμη για το κοινωνικό σύνολο, στο δημόσιο και αλλού, ορίζεται σε τουλάχιστον 40%. Έτσι, παρέχεται ένα ιδιαίτερα ισχυρό κίνητρο στην εργοδοσία να εξασφαλίσει με οποιονδήποτε τρόπο την «ομαλή λειτουργία της επιχείρησης» με ό,τι συνεπάγεται αυτό. Ορίζεται, κατ’ αυτόν τον τρόπο, ένας απεργοσπαστικός μηχανισμός ασφάλειας σε νευραλγικούς για το κράτος τομείς. Τέλος, η προστασία των συμφερόντων της εργοδοσίας ενισχύεται, καθώς αν κατά την διάρκεια απεργίας, οι εργαζόμενοι προβούν σε κατάληψη εργασιακών χώρων (ακόμα και των εισόδων αυτών) ή σε περίπτωση που ασκηθεί «ψυχολογική ή σωματική βία», η απεργία καθίσταται παράνομη και όσοι μετέχουν σε αυτή τελούν ποινικά κολάσιμη πράξη. Ο ασαφής χαρακτήρας της «ψυχολογικής βίας» αποτελεί βούτυρο στο ψωμί της εργοδοσίας, η οποία θα μπορεί να τη χρησιμοποιεί ως δικαιολογία ώστε να βγάζει κάθε απεργία παράνομη, φτάνοντας στο σημείο να διεκδικεί ακόμα και αποζημίωση.
Είναι προφανές πως η κυβέρνηση προσπαθεί να εκμεταλλευτεί την ευκαιρία που της προσφέρει η έξαρση της πανδημίας προκειμένου, εν μέσω lockdown και της συστηματικής καλλιέργειας φόβου, να περάσει νομοσχέδια-ταφόπλακες για το νεοπρολεταριάτο και τα συμφέροντα του. Το έκανε στο προηγούμενο lockdown με το περιβαλλοντικό νομοσχέδιο, που δίνει το πράσινο φως σε πολυεθνικούς κολοσσούς για την περαιτέρω λεηλασία της φύσης και με το νομοσχέδιο για τις διαδηλώσεις, που κηρύττει παράνομη οποιαδήποτε διαδήλωση αποφασίσει κάθε φορά η κυβέρνηση. Το ζήτημα είναι το πότε η τάξη μας θα περάσει στην αντεπίθεση, καταργώντας στην πράξη τις συνθήκες που τις έχουν επιβάλει να ζει με τους χαμηλούς μισθούς, τα ελαστικά ωράρια, τις απολύσεις, τη μαύρη και ανασφάλιστη εργασία.
Όλα τα παραπάνω αποτελούν ένα στιγμιότυπο της ιστορικής επίθεσης που βιώνουμε από κράτος και κεφάλαιο. Αν το επιτρέψουμε, τα αφεντικά θα περάσουν πάνω απ’ τα κεφάλια μας, για να ξεπεράσουμε «όλοι μαζί» την υγειονομική κρίση. Είναι χρέος μας, λοιπόν, να στήσουμε ταξικά αναχώματα στην ολομέτωπη επίθεση που δεχόμαστε. Να αντισταθούμε ενάντια στην κρατική διαχείριση της πανδημίας που μας σκοτώνει λίγο-λίγο, που μας στοιβάζει στα ΜΜΜ και μας πετά έξω από τις ΜΕΘ, την ώρα που δίνονται λεφτά στα ΜΜΕ, στους πολεμικούς εξοπλισμούς και την καταστολή. Να οργανωθούμε στη βάση ενάντια στα νομοσχέδια που μας φέρνουν όλο και πιο κοντά στον εργασιακό μεσαίωνα και μας υποχρεώνουν να ζούμε μέσα στην εξαθλίωση. Να διώξουμε τον φόβο, να σπάσουμε το lockdown που μας έχει επιβληθεί για να διεκδικήσουμε υγεία προσβάσιμη για όλους, δουλειά με δικαιώματα, επαναφορά του οκταώρου που είχε κατακτηθεί με αίμα και αγώνες, δικαίωμα στην κατοικία και ζωή με αξιοπρέπεια. Γιατί μόνο αν οργανωθούμε και αντισταθούμε συλλογικά μπορούμε να ελπίζουμε!
ΟΛΕΣ/ΟΙ ΣΤΙΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ
ΟΙ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ ΜΕ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΤΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ, ΜΕ ΣΤΗΣΙΜΟ ΕΡΓΑΤΙΚΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΩΝ
ΓΙΑ ΝA ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΟΥΜΕ ΤΑ ΔΙΚΑΩΜΑΤΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ
Ανακοίνωση για τα δύο θανατηφόρα εργατικά «ατυχήματα» που σημειώθηκαν στον ατμοηλεκτρικό σταθμό της ΔΕΗ στην Κοζάνη. Μπορείς να την κατεβάσεις σε μορφή pdf από εδώ.
Δύο ακόμα εργάτες, 45 και 47 χρονών, έχασαν τη ζωή τους εν ώρα εργασίας όταν «υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες» έπεσαν από πύργο ψύξης ύψους 108μ. κατά τη διάρκεια εργασιών συντήρησης στον ατμοηλεκτρικό σταθμό της ΔΕΗ στην Κοζάνη. Οι δυο εργάτες απασχολούνταν από υπεργολαβική γερμανική εταιρία και ανάδοχος του έργου είναι η εταιρία ΑΒΑΞ. Δεν έχει περάσει ούτε μήνας από το τελευταίο θανατηφόρο «εργατικό ατύχημα» στο Γυμνό Εύβοιας, όπου 3 εργάτες έχασαν ακαριαία τη ζωή τους και άλλος ένας τραυματίστηκε όταν χτυπήθηκαν από ρεύμα υψηλής τάσης κατά τη διάρκεια επισκευών σε κολώνες της ΔΕΔΔΗΕ από εργολαβικό συνεργείο της ΑΚΤΩΡ(η οποία έχει ιστορικό εργατικών δολοφονιών και στην περιοχή της Ξάνθης/ Ιούνης 2020 νεκρός εργάτης και τραυματίες που καταπλακώθηκαν από σκυρόδεμα).Τα παραπάνω δεν αποτελούν εξαιρέσεις της εργασιακής πραγματικότητας, αλλά τον κανόνα. Αυτόν που λέει ότι όσες και όσοι υποχρεούνται στην μισθωτή σκλαβιά για να επιβιώσουν, όσοι εργάζονται υπό πιεστικές συνθήκες στα εργοτάξια, όσες δουλεύουν για «να βγει γρήγορα η δουλειά» δεν ξέρουν τι τους ξημερώνει η επόμενη μέρα και αν τελικά θα θυσιάσουν την ίδια τους τη ζωή για τα κέρδη των αφεντικών. Γιατί τα παραπάνω είναι ακόμα 2 περιστατικά στην τεράστια λίστα όλων όσων δολοφονήθηκαν εν ώρα εργασίας για να αποδειχθεί ακόμα μια φορά η αναλώσιμη φύση του/της σημερινού εργαζόμενου/ης.
Δεν είναι ατυχήματα, ούτε ατομική ευθύνη ή απροσεξία του εργαζόμενου. Τα δήθεν συλλυπητήρια στους οικείους και η επιμονή περί αδιευκρίνιστων συνθηκών που τάχα θα διερευνηθούν από πλευράς αφεντικών δεν απαντούν ποτέ εν τέλει στο ποιος είναι ο πραγματικά υπεύθυνος. Η εντατικοποίηση της εργασίας (ακόμα περισσότερο εν καιρώ πανδημίας), η έλλειψη μέτρων ασφαλείας χάριν της μείωσης του κόστους, η απουσία επιβλέποντος και τεχνικού ασφαλείας, η πίεση από τα αφεντικά και τους μεγαλοεργολάβους να βγει γρήγορα το έργο, η καταπάτηση του διαλείμματος, τα ελαστικά ωράρια, οι ατελείωτες εργατοώρες είναι κάποιοι από τους λόγους που αποδεικνύουν ότι τέτοια περιστατικά δεν αποτελούν ούτε στο ελάχιστο ατυχήματα παρά εργατικές δολοφονίες στο όνομα του κέρδους.
Από τα εργοτάξια και τα ναυπηγία μέχρι τον επισιτισμό και τους διανομείς/ ταχυμεταφορείς, οι συνθήκες γαλέρας της σύγχρονης εργασιακής πραγματικότητας είναι τόσο σκληρή που περιστατικά θανάτου ή τραυματισμού συμβαίνουν κάθε εβδομάδα, με τελευταίο τον ακρωτηριασμό 46χρονου εργάτη λατομείων στην Θεσπρωτία. Οι στατιστικές μιλάνε για τουλάχιστον 50 νεκρούς το χρόνο εν ώρα εργασίας, αν και γνωρίζουμε ότι πολλά ακόμα περιστατικά συμβαίνουν χωρίς να φτάσουν ποτέ στο φως της δημοσιότητας. Οι εργαζόμενοι/ες γνωρίζουν τον κίνδυνο στον οποίο βρίσκονται, από τα πιθανά ατυχήματα έως και το ενδεχόμενο θανάτου, χωρίς την δυνατότητα να διεκδικήσουν καλύτερες συνθήκες εργασίας υπό το συνεχή φόβο της απόλυσης, αλλά και με την επίγνωση της εργασιακής ζούγκλας που θα αντιμετωπίσουν μετά, όντας απολυμένοι.
Η κερδοφορία, η αναπαραγωγή και η επιβίωση των αφεντικών έχει πατήσει ήδη στο αίμα των από τα κάτω, πατάει καθημερινά στη δική μας εκμετάλλευση και στους δικούς μας νεκρούς. Για όλους και όλες εμάς που η μισθωτή σκλαβιά είναι η μόνη πραγματικότητα, να μετατρέψουμε την θλίψη μας σε οργή και να οργανωθούμε συλλογικά απέναντι στους καταπιεστές μας. Όλοι και όλες εμείς που το μόνο που έχουμε είναι η εργατική μας δύναμη έναντι κάποιων ψίχουλων προς επιβίωση, να αρνηθούμε και να απαντήσουμε σε κάθε καταπίεση και απαίτηση κάθε αφεντικού, μικρού ή μεγάλου, που θέτει τη ζωή μας σε δεύτερη μοίρα και μας απαξιώνει. Οργανωνόμαστε στη βάση και από τα κάτω, με ταξική και συναδελφική αλληλεγγύη ενάντια σε κάθε καφρίλα αφεντικού.
ΝΑ ΜΗ ΓΙΝΟΥΜΕ ΜΟΝΤΕΡΝΟΙ ΣΚΛΑΒΟΙ/ΕΣ
ΝΑ ΜΗ ΣΥΝΗΘΙΣΟΥΜΕ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΣΑΝ ΜΙΑ ΝΕΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ
Ανακοίνωση αλληλεγγύης στον πολιτικό κρατούμενο Βαγγέλη Σταθόπουλο. Μπορείς να τη κατεβάσεις σε μορφή pdf από εδώ.
“…Στο πρόσωπο μου δικάστηκε και καταδικάστηκε η αλληλεγγύη σ ένα δικαστήριο που απλά διεκπεραίωσε τη στημένη δικογραφία της αντιτρομοκρατικής. Αρνούμενος όλες τις κατηγορίες που μου καταλογίζουν παραμένω πολιτικός κρατούμενος στα σύγχρονα κολαστήρια των φυλακών….”
Απόσπασμα από τη δήλωση του συντρόφου Βαγγέλη Σταθοπούλου στο στρατοδικείο.
Στις 23/4/2021 ένας ακόμα αθώος καταδικάστηκε σε 19 χρόνια φυλακή. Βλέπουμε για άλλη μια φορά το προσωπείο της ελληνικής αστικής δικαιοσύνης, να μοιράζει βαρύγδουπες ποινές λόγω πολιτικών φρονημάτων, χωρίς κανένα ενοχοποιητικό στοιχείο.
Το Νοέμβρη του 2019 ο αναρχικός Δημήτρης Χατζηβασιλειάδης απαλλοτριώνει ένα καζίνο ΟΠΑΠ στον Χολαργό. Κατά τη διάρκεια της αποχώρησης του τραυματίζεται από δικό του λάθος. Ο σύντροφος Βαγγέλης Σταθόπουλος μόλις ενημερώθηκε για τον τραυματισμό έπραξε το αυτονόητο για όσους θέλουν να λέγονται άνθρωποι.
Με δικάζουν, επειδή έδωσα το χέρι μου και πρόσφερα τις πρώτες βοήθειες σε ένα τραυματισμένο σύντροφο. Γιατί όταν ενημερώθηκα ότι ο Δ. Χατζηβασιλειάδης είναι βαριά τραυματισμένος, έκανα την επιλογή να του σταθώ και βάζοντας, την προσωπική και κοινωνική μου ζωή σε κίνδυνο, δεν τον εγκατέλειψα. Ε λοιπόν, δηλώνω απερίφραστα ότι δεν έχω μετανιώσει γι’ αυτό. Ακόμα και αν το κόστος μου είναι ήδη μεγάλο και δυσανάλογο, ακόμα και εάν κουβαλάω ένα βαρύ φορτίο για τους κοντινούς μου, ο χρόνος ήταν λίγος και η απόφαση άμεση: σε ένα τραυματία δίπλα του να σταθώ…[Β.Σ.]
Ο Βαγγέλης Σταθόπουλος έκτοτε βρίσκεται προφυλακισμένος κατηγορούμενος για τις δράσεις της οργάνωσης Επαναστατική Αυτοάμυνα με μοναδικά «στοιχεία» ότι άπλωσε το χέρι του στον κατατρεγμένο, γεγονός που ουδέποτε αρνήθηκε και με ένα ανώνυμο τηλεφώνημα στον 12ο όροφο της ΓΑΔΑ που ως γνωστόν δεν διαθέτει αναγνώριση κλήσεων.
Η αλληλεγγύη είναι μια σχέση και μάλιστα μια σχέση ανιδιοτελής μεταξύ ανθρώπων. Μια κοινωνική σχέση, έννοια που ιδιαίτερα εμπνέει το ευρύτερο κίνημα αντίστασης και βασική συνιστώσα για να κτιστεί ένας κόσμος ενάντια στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Κοινή συνιστώσα επίσης και στο εσωτερικό των κινημάτων αντίστασης παγκοσμίως, βασικό θεμέλιο της ιστορίας τους. Η αλληλεγγύη δεν είναι θέση, είναι στάση ζωής. Γίνεται βίωμα, δείχνοντάς την όχι μόνο στο δρόμο, είναι κομμάτι της ζωής μας, είναι κομμάτι των αγώνων μας ενάντια στην καταπίεση, η απάντηση απέναντι στην καταστολή των αντιστάσεων, η έμπρακτη κριτική μας στον κοινωνικό κανιβαλισμό. Αποτελεί ορόσημο του ανατρεπτικού χώρου, την δείχνουμε ο καθένας και η καθεμία μας στις προσωπικές μας ζωές, ως αντιστεκόμενοι άνθρωποι. Μεγαλώνουμε με αυτή και δίνοντάς της σάρκα και οστά, μεγαλώνει κι αυτή μαζί μας. [Β.Σ.]
Ο Βαγγέλης Σταθόπουλος όπως και τόσοι άλλοι αγωνιστές βρίσκεται πιασμένος στα καφκικά δίχτυα του ελληνικού κράτους. Βρίσκεται έγκλειστος ως τιμωρία για τα πολιτικά του φρονήματα και για τη μακροχρόνια στράτευση του στο αναρχικό κίνημα. Βρίσκεται έγκλειστος γιατί αυτό είναι η επιτέλεση της ουσίας του κράτους:
Όποιος αγωνίζεται, αμφισβητεί, σηκώνει το ανάστημά του, προσφέρει το χέρι στον Άλλο είναι εχθρός του κράτους, της εξουσίας, της βίας που βιώνουμε καθημερινά. Και πρέπει να τιμωρηθεί παραδειγματικά γιατί αλλιώς, όπως είπε ο καρδινάλιος του Ρετζ μιλώντας για τους καταπιεσμένους του τότε αλλά και του τώρα: εν αντιθέσει με όλα τα άλλα είδη ισχύος, όταν φτάσουν σε ένα ορισμένο σημείο, μπορούν να κάνουν ότι νομίζουν ότι μπορούν να κάνουν..
Οι ίδιοι που αφήνουν δεκάδες ανθρώπους να πεθαίνουν καθημερινά στους διαδρόμους του ρημαγμένου ΕΣΥ επιδεικνύουν την πολιτική τους συνέπεια εξοντώνοντας αυτόν που θέλησε να λέγεται άνθρωπος. Και είναι καθήκον μας να επιδείξουμε και εμείς την πολιτική μας συνέπεια και να σταθούμε στο πλάι του όπως και αυτός στάθηκε στο πλάι του Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη όταν εκείνος βρισκόταν σε ανάγκη. Κανένας όμηρος στα χέρια του κράτος! Όταν κυνηγάνε έναν θα μας βρίσκουν όλους απέναντι!
Αντιπολεμική προκήρυξη που μοιράστηκε στη διαδήλωση στις 17/4. Μπορείς να το κατεβάσεις σε μορφή pdf από εδώ
ΑΠΟ ΤΙΣ ΗΠΑ ΜΕΧΡΙ ΤΗ ΜΕΣΟΓΕΙΟ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΜΕΧΡΙ ΤΗ ΣΥΡΙΑ, ΜΟΝΟΣ ΔΡΟΜΟΣ Ο ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ
Η πανδημία του Covid-19 ανέδειξε, σε παγκόσμιο επίπεδο, τα αδιέξοδα του καπιταλιστικού συστήματος και επιτάχυνε την όξυνση των αντιθέσεων που γεννά και αναπαράγει, έτσι ώστε να συνεχίσει να υφίσταται το δομικό του στοιχείο, η κυριαρχία και η κερδοφορία των αφεντικών στις πλάτες μας. Όσο το λεηλατημένο, από τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές τόσο της Ν.Δ., όσο και του ΣΥΡΙΖΑ, Ε.Σ.Υ. παραλύει, και οι κοινωνικές ανάγκες για δημόσια υγεία γιγαντώνονται, το κράτος συνεχίζει την φιλοπολεμική του ατζέντα, εργαλειοποιώντας παράλληλα την υγειονομική κρίση, που του προσφέρει ένα πλαίσιο μέσα στο οποίο επιχειρεί να επιβάλλει δια της βίας μια νέα κανονικότητα. Αυτή του φόβου και της αποξένωσης. Του μιλιταρισμού και της μισαλλοδοξίας. Της ανελευθερίας και της καταστολής.
Την ίδια στιγμή μια νέα οικονομική κρίση βρίσκεται προ των πυλών. Ήδη μετράμε 10αδες χιλιάδες απολυμένων στη χώρα και πάνω από 200% αύξηση του δημόσιου χρέους το έτος που έκλεισε. Το ντόπιο κεφάλαιο, αχόρταγο, αποζητά διέξοδο και οι κυβερνώντες, επιτελώντας το ρόλο τους, τους την προσφέρουν. Οι μισθοί πέφτουν κατακόρυφα και η εργασία γίνεται ακόμα πιο ελαστική και επισφαλής, με τον αντεργατικό νόμο, που καταργεί το 8ωρο και απειλεί το συνδικαλιστικό αγώνα με φακέλωμα και ποινικοποίηση της απεργίας. Σε μεγαλύτερη κλίμακα, το παγκόσμιο χρέος, το 2021, αναμένεται να ξεπεράσει το 400% επί του παγκόσμιου ΑΕΠ και σε συνδυασμό με το ρυθμό εξάντλησης των κοιτασμάτων πετρελαίου, αναθεωρείται ραγδαία η μέχρι πρότινος γεωπολιτική ισορροπία, καθώς διέξοδο και νέα κερδοφορία επιφέρουν οι νέες αγορές, και συγκεκριμένα της ενέργειας.
Οι δύο κυρίαρχοι σχηματισμοί Η.Π.Α./ΝΑΤΟ – Ρωσία/Κίνα, προσπαθούν να επεκταθούν, στοχεύοντας στον έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών, των ενεργειακών και εμπορικών οδών. Οι ΗΠΑ επιδιώκουν να περικυκλώσουν στρατιωτικά τη Ρωσία και την Κίνα, με την τελευταία να αμφισβητεί σήμερα, στο πεδίο της αγοράς, την πρωτοκαθεδρία των ΗΠΑ. Στα Βαλκάνια αυτό επιχειρείται μέσω του ΝΑΤΟ του οποίου οι βάσεις και η παρουσία του συνεχώς αυξάνονται αλλά και με τον άξονα Ελλάδα-Κύπρος-Ισραήλ- (Αίγυπτος) για την ενεργειακή συμφωνία του αγωγού East-Med που θα μεταφέρει φυσικό αέριο στην νότιο-ανατολική Ευρώπη, ώστε να αυτονομηθεί ενεργειακά από τη Ρωσία που σήμερα καλύπτει το 35% των ενεργειακών της αναγκών.
Ο ανταγωνισμός Η.Π.Α./ΝΑΤΟ – Ρωσίας/Κίνας εδαφικοποιείται αυτή τη στιγμή στην Ουκρανία. Στην περιοχή που βρίσκονται σημαντικά υπεράκτια κοιτάσματα φυσικού αερίου διέρχεται το 50% του ρωσικού αερίου προς την Ευρώπη. Μετά την προσάρτηση της Κριμαίας από τη Ρωσία, το 2014, αλλά και την αυτονόμηση ενός τμήματος της ανατολικής Ουκρανίας που πρόσκειται στη Ρωσία, ο Ουκρανός πρόεδρος, με τη στήριξη των ΗΠΑ, εκκίνησε σχεδιασμούς ανακατάληψης της Κριμαίας και της Σεβαστούπολης, περιοχή μεγάλης γεωστρατηγικής σημασίας, καθώς αποτελούν διέξοδο στη Μαύρη Θάλασσα και κατ’ επέκταση στη Μεσόγειο. Μεγάλες δυνάμεις του ΝΑΤΟ έχουν εισέλθει στην Ουκρανία και το ΝΑΤΟ φαίνεται να εξοπλίζει και να εκπαιδεύει τον Ουκρανικό στρατό. Παράλληλα μεγάλες ρωσικές δυνάμεις κινητοποιούνται στην περιοχή, με τη Ρωσία να δηλώνει πως “Η Ουκρανία θα σταματήσει να υπάρχει όπως την ξέρουμε“. Η είδηση για τους πρώτους νεκρούς δεν άργησε να έρθει.
Η ελληνική αστική τάξη, προσδεμένη πλήρως στο άρμα των ΗΠΑ/ΝΑΤΟ, ακολουθεί την κλιμακούμενη αντιπαράθεση, διεκδικώντας ταυτόχρονα την προστασία αλλά και κομμάτι από την ενεργειακή πίτα που ευελπιστεί να μοιραστεί στην περιοχή της ανατολικής Μεσογείου. Οι αυξανόμενες νατοϊκές βάσεις σε όλη τη χώρα, από τη Σούδα ως την Αλεξ/πολη, που λειτουργούν ως ορμητήριο για τις επεμβάσεις των ΗΠΑ στη Μ. Ανατολή και τα Βαλκάνια, η μετατροπή του λιμανιού της Αλεξανδρούπολης σε σταθμό απόβασης για τα αμερικανικά στρατεύματα, οι πολεμικές ασκήσεις του ΝΑΤΟ στην περιοχή με τη συμμετοχή του ελληνικού στρατού και η μετατροπή της Ελλάδας σε ενεργειακό κόμβο, στην προσπάθεια παράκαμψης της Ρωσίας, εντάσσονται στα πλαίσια αυτής της σχέσης-πρόσδεσης, και της επιδίωξης του ελληνικού κράτους να αναδειχθεί σε ηγέτιδα δύναμη του ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια.
Η κλιμακούμενη ένταση μεταξύ της τουρκικής και ελληνικής αστικής τάξης, η θωράκιση των συνόρων και η προσπάθεια εμπλοκής του ελληνικού κράτους στη Λιβύη, επιδιώκοντας την κατάργηση του τουρκολιβυκού μνημονίου για τη χάραξη της ΑΟΖ, η κήρυξη ΑΟΖ με την Αίγυπτο και την Ιταλία, η επιτήρηση του εναέριου χώρου της Β. Μακεδονίας, οι συναλλαγές για οπλικά συστήματα με τη Σ.Αραβία και οι κοινές εκπαιδεύσεις της πολεμικής αεροπορίας των δύο κρατών, αυξάνουν το ενδεχόμενο της εμπλοκής της χώρας σε μια σύρραξη.
Στην περιοχή μας, τα μαχητικά αεροσκάφη πετάνε κάθε τρεις και λίγο πάνω από τα σπίτια μας, οι πρόβες πολέμου, τόσο με την άσκηση «ηνίοχος ‘21», όσο με την «θρακική συνεργασία ‘21», με κοινές ασκήσεις στο Πετροχώρι και άλλες περιοχές της Ξάνθης, εντάσσονται και αυτές στα πλαίσια της πολεμικής προετοιμασίας. Στο λιμάνι Αλεξ/πολης, αναμένεται να αποβιβαστεί στρατός χιλιάδων Αμερικανών καθώς και άρματα μάχης στα πλαίσια της άσκησης «defend Europe 21». Την ίδια ώρα, στα πλαίσια της συμμαχίας Ελλάδας-Γαλλίας, το ελληνικό κράτος ετοιμάζεται να στείλει στρατεύματα στο Μαλί στηρίζοντας την γαλλική αποικιοκρατία, που αποβλέπει στην λεηλάτηση των κοιτασμάτων της Δ. Αφρικής για τα συμφέροντα των γαλλικών πολυεθνικών. Το ελληνικό εφοπλιστικό κεφάλαιο επιδιώκει να αρπάξει κι αυτό με τη σειρά του το δικό του μερτικό, με εργολαβίες που σχετίζονται με τη μεταφορά του ορυκτού πλούτου και το ελληνικό κράτος μεριμνά για τους εφοπλιστές, στέλνοντας στρατό να πολεμήσει.
Οι κρατικές δαπάνες για νέα εξοπλιστικά γιγαντώνονται, και ανακοινώνονται προσλήψεις 15.000 μισθοφόρων στρατιωτικών και 2.500 στελεχών στις ένοπλες δυνάμεις, την ίδια στιγμή που η λίστα των κοινωνικών αναγκών δεν έχει τελειωμό. Η δολοφονική πολιτική ακρωτηριασμού του ΕΣΥ και της πρωτοβάθμιας υγείας που αφήνει σε ουρά αναμονής όποιον/α χρειάζεται μία κλίνη ΜΕΘ, η υποστελέχωση των δημόσιων σχολείων, το ΚΕΘΕΑ που κλείνει, η εκτόξευση της φτώχειας και της ανεργίας, είναι μόλις κάποια σημεία αυτής της λίστας.
Οι δύο ιμπεριαλισμοί έχουν μεταξύ τους πολλούς ανταγωνισμούς. Έχουν όμως και ένα κοινό εχθρό που πρέπει να παταχθεί ώστε να μη σταθεί εμπόδιο στα πόδια τους. Τα κοινωνικά-ταξικά κινήματα. Το νεοπρολεταριάτο διεθνώς, που δε θέλει να χύσει το αίμα του για τα συμφέρονται των εκάστοτε αστικών τάξεων. Παράλληλα, η διόγκωση του χρέους στρώνει το έδαφος για έναν νέο κύκλο επίθεσης από μεριάς του κεφαλαίου, με νέες αναδιαρθρώσεις, που θα επιφέρουν περαιτέρω φτωχοποίηση και εκμετάλλευση. Το κράτος οχυρώνεται από τώρα απέναντι στις κοινωνικές αντιστάσεις, θωρακίζοντας την εξουσία του κεφαλαίου πάνω μας με όλο και πιο αναβαθμισμένη στρατιωτική και αστυνομική παρουσία, χρησιμοποιώντας ως δούρειο ίππο την διαχείριση της υγειονομικής κρίσης.
Ταυτόχρονα, προσπαθούν να σπείρουν το εθνικιστικό δηλητήριο και το μίσος μεταξύ των καταπιεσμένων, με πατριωτικές φιέστες και εθνικιστικά παραληρήματα για “εθνική ομοψυχία”, επιχειρώντας να νομιμοποιήσουν τις τεράστιες δαπάνες των εξοπλισμών, το μιλιταρισμό και εν τέλη τον πόλεμο. Να στήσουν έναν εθνικό κορμό που θα πραγματώσει τα σχέδια τους, έτοιμος να πεθάνει για τα συμφέροντα των λίγων. Η αύξηση της στρατιωτικής θητείας και ο σχεδιασμός για υποχρεωτική στράτευση των οικονομικά ασθενέστερων νέων, που από τα 18 θα παραδίδονται στον μιλιταρισμό και σε κάθε λογής καραβανά, είναι και αυτή στα πλαίσια της εσωτερικής πειθάρχησης.
Θα το ξαναπούμε. Αυτό το ξοφλημένο σύστημα τους δεν έχει τίποτα παραπάνω να δώσει παρά μόνο περισσότερη φτώχεια, εκμετάλλευση, οικολογική καταστροφή και πολέμους. Και οφείλουμε να αντισταθούμε. Οι μεγάλες κοινωνικές αναταραχές και πολεμικές συγκρούσεις σε όλη την υφήλιο , από τη Συρία και το Βόρειο Ιράκ, το Ισραήλ και την Παλαιστίνη, το Λίβανο, την Ινδία και το Πακιστάν, το Αφγανιστάν, τη Αιθιοπία, την Υεμένη, τη Λατινική Αμερική κ.α. επισημαίνουν πως αυτό το οικονομικοπολιτικό σύστημα δεν είναι βιώσιμο.
Να χτίσουμε γέφυρες διεθνιστικής αλληλεγγύης μεταξύ των καταπιεσμένων και ένα πλατύ μαχητικό αντιπολεμικό κίνημα που θα βάλει φρένο στα σχέδια των κεφαλαιοκρατών και σε ένα νέο αιματοκύλισμα της τάξης μας. Δεν ταυτιζόμαστε με κανένα ιμπεριαλιστικό μπλοκ. Τα συμφέροντα της κοινωνικής βάσης και ευρύτερα των καταπιεσμένων, δεν βρίσκονται σε κανένα από τα πολεμικά σχέδια των δύο σχηματισμών. Ο πόλεμος που αναγνωρίζουμε ως αναγκαίο για τη διέξοδο από την καπιταλιστική βαρβαρότητα είναι ένας. Ο ανειρήνευτος ταξικός πόλεμος, και στον οποίο οφείλουμε να βγούμε νικητές. Με οργάνωση και ανυποχώρητο αγώνα.
Για έναν κόσμο χωρίς στρατούς, σύνορα και πολέμους. Για έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και χωρίς λεηλασία της φύσης. Για έναν κόσμο χωρίς διακρίσεις με βάση τη φυλή, το φύλο, τη σεξουαλικότητα. Για έναν κόσμο αλληλεγγύης, κοινοκτημοσύνης, ισότητας, ελευθερίας. Για έναν κόσμο που θα φέρει την ειρήνη για όλη την ανθρωπότητα
Αναδημοσιεύουμε το κείμενο της Ανοιχτής Συνέλευσης Βάσης για το τελευταίο περιβαλλοντικό νομοσχέδιο και το ζήτημα της κατασκευής αιολικών πάρκων στην περιοχή του Λειβαδίτη μέσα στο Εθνικό Πάρκο Οροσειράς της Ροδόπης, που αποτελεί καταφύγιο άγριας ζωής.
Μπορείτε να το κατεβάσετε σε μορφή pdf από εδώ.
Ενάντια στην ευκαιριακή «φύτευση» αιολικών πάρκων
Τα τελευταία χρόνια η συζήτηση γύρω από το πρόβλημα της κλιματικής αλλαγής γίνεται ολοένα και πιο έντονη, ενώ συνδέεται συχνά με το θέμα των ΑΠΕ(ανανεώσιμες πηγές ενέργειας). Οι τομείς που επηρεάζονται άμεσα από ένα τέτοιο ζήτημα είναι τόσο περιβαλλοντικής, όσο και οικονομικής φύσεως. Πριν περίπου ένα χρόνο και εν μέσω πανδημίας ψηφίστηκε το νομοσχέδιο που δυσχεραίνει το ήδη σαθρό πλαίσιο προστασίας του περιβάλλοντος.
Το περιβαλλοντικό νομοσχέδιο μεταξύ άλλων προβλέπει την αναθεώρηση του θεσμικού πλαισίου για περιοχές Natura, την μείωση του χρόνου περιβαλλοντικών αδειοδοτήσεων και την θέσπιση αποκλειστικών προθεσμιών για τα αιτήματα αδειοδότησης. Παράλληλα ενεργοποιείται ο θεσμός των ιδιωτών πιστοποιημένων αξιολογητών και επεκτείνεται η ισχύς της περιβαλλοντικής άδειας από 10 στα 15 χρόνια. Καταργείται η άδεια παραγωγής για τις ΑΠΕ και αντικαθίσταται από Βεβαίωση Παραγωγού Ηλεκτρικής Ενέργειας μετά από αυτοποιημένη διαδικασία ελέγχου, καθώς ορίζεται περιβαλλοντική απαλλαγή για αιολικούς σταθμούς ηλεκτροπαραγωγής μέχρι 60KW και για υβριδικούς σταθμούς μέχρι 100KW. Θεσμοθετείται η ζωνοποίηση των περιοχών Natura, ενώ ταυτόχρονα αναδιαμορφώνονται οι δασικοί χάρτες χαρακτηρίζοντας περιοχές οικιστικές ή μη ως δασικές εκτάσεις αφαιρώντας κάθε δικαίωμα γνώμης της τοπικής κοινωνίας για πιθανή εγκατάσταση ρυπογόνας δραστηριότητας στην περιοχή τους. Σε περιβαλλοντικό επίπεδο η κατάργηση της προστασίας των περιοχών Natura και της αυτοτέλειας των Φορέων Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών σημαίνει και την καταστροφή των οικοσυστημάτων τους.
Πιο συγκεκριμένα η εγκατάσταση αιολικών πάρκων στις βουνοκορφές απαιτεί την αποψίλωση δασικής έκτασης και ανατίναξη εδάφους με μη αναστρέψιμες επιπτώσεις για το φυσικό τοπίο, καθώς και την εκτεταμένη χρήση τσιμέντου προκειμένου να επιτευχθεί η μεταφορά εξοπλισμού και η εγκατάσταση των ανεμογεννητριών. Λόγω της υψηλής τάσης τους και της θέσης τους προκαλούν τον θάνατο ενός πολύ μεγάλου αριθμού πουλιών κάθε χρόνο. Τα συνθετικά και ορυκτά έλαια, που χρησιμοποιούνται για τη λίπανση τόσο των γιγαντιαίων περιστρεφόμενων πτερύγων όσο και για τη συντήρηση των υδραυλικών τμημάτων τους, θεωρούνται ιδιαίτερα τοξικά και αποδομούνται πολύ δύσκολα σε συνθήκες φυσικού περιβάλλοντος. Επίσης μετά τη λήξη της προθεσμίας λειτουργίας τους παραμένουν ένα σάπιο κουφάρι χωρίς να προβλέπεται η απομάκρυνσή τους. Μέχρι σήμερα σε πολλά μέρη της Ελλάδας έχει επιχειρηθέι και σε ορισμένα επιτευχθέί με τις ευλογίες του κράτους η εγκατάσταση αιολικών παρκών εγείροντας κύμα ατιδράσεων από τις τοπικές κοινότητες(Άγραφα, Σαμοθράκη, Τήνος, Σκύρος). Οι αντιδράσεις αντιμετωπίζονται με καταστολή από πλευράς κράτους εξυπηρετώντας τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου. Πλέον η απειλή έφτασε και στο κατώφλι μας, καθώς γίνεται συζήτηση για εγκατάσταση ανεμογεννητριών και στην περιοχή του Λειβαδίτη, μέσα στο Εθνικό Πάρκο Οροσειράς της Ροδόπης. Την ίδια στιγμή που εκκρεμεί η αδειοδότηση εγκατάστασης αιολικών πάρκων στην περιοχή του Τσαλ(Αχλαδόβουνο). Οι ΑΠΕ αποτελούν ένα θελκτικό πεδίο κερδοφορίας για το ιδιωτικό κεφάλαιο. Εταιρείες που με τον κύκλο εργασιών τους, προκαλούν τεράστιες επιπτώσεις στο περιβάλλον, επικαλούνται την οικολογική ευαισθησία, απορροφούν τεράστια ποσά ως επιχορηγήσεις και οικοδομούν αιολικά και υβριδικά πάρκα. Mε αυτόν τον τρόπο το μεγάλο κεφάλαιο με την βοήθεια του κράτους , καταστρέφει τους άλλους τομείς της οικονομίας όπως ο πρωτογενής και ο τουρισμός, ενώ ταυτόχρονα διαλύονται οι όροι επιβίωσης των αυτοαπασχολούμενων και των εργαζόμενων της περιοχής. Η παραγωγή ενέργειας μέσω ΑΠΕ εντός του καπιταλισμού δεν καλύπτει τις ανάγκες του λαού σε ρεύμα, αλλά στηρίζει μία βιομηχανία που λειτουργεί σε βάρος της ανθρωπότητας. H οικονομική επιβάρυνση φαίνεται στα τιμολόγια της ΔΕΗ και στα πάγια ρεύματος, που συνδέονται άμεσα με τις επενδύσεις στην παραγωγή του ρεύματος.
Η αιολική ενέργεια αυτή καθαυτή δεν έχει αρνητικό πρόσημο για το περιβάλλον και την ανθρωπότητα. Αντίθετα θα μπορούσε να την απαλλάξει από ρυπογόνες μορφές παραγωγής ενέργειας, εφόσον η χρήση της επιτυγχάνονταν με μικρές στοχευμένες μονάδες ανά κοινότητα, με την σύμφωνη γνώμη αυτής, εξυπηρετώντας τις ανάγκες της ίδιας και με μικρό περιβαλλοντικό αντίκτυπο. Επιπλέον άλλου τύπου εναλλακτικές ΑΠΕ, όπως τα φωτοβολταϊκά θα ήταν αποδοτικότερες, ενώ θα εντάσσονταν στον αστικό χώρο κι όχι σε φυσικό περιβάλλον, σε περιοχές ειδικότερα που δεν θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν αλλιώς. Είναι φανερό πως η «πράσινη» ανάπτυξη και η προώθησή της δεν έχει ως στόχο την προστασία του περιβάλλοντος, αλλά την επέκταση των πεδίων κέρδους για τα συμφέροντα των λίγων.
Ανακοίνωση αλληλεγγύης στην απεργία πείνας που πραγματοποιεί ο πολιτικός κρατούμενος Δημήτρης Κουφοντίνας στον αγώνα του για βασικά δικαιώματα και αξιοπρέπεια. Μπορείς να τη κατεβάσεις σε μορφή pdf από εδώ.
Για μια ακόμα φορά ο κομμουνιστής αντάρτης πόλης Δημήτρης Κουφοντίνας επιλέγει το έσχατο μέσο αγώνα που διαθέτει ένας πολιτικός κρατούμενος.
Στις 8 Γενάρη σε απάντηση σε ένα ακόμα επεισόδιο στο καθεστώς εξαίρεσης και απομόνωσης που υφαίνεται διαρκώς εδώ και 18 χρόνια, ξεκινά απεργία πείνας και απαιτεί τη μεταφορά του από τον Δομοκό στον Κορυδαλλό στην ειδική πτέρυγα που έκτισε ο ίδιος ο υπουργός της καταστολής, ο Μ. Χρυσοχοίδης, για θάψει την 17Ν.
Μετά από 18 χρόνια κράτησης και μιας σειράς φωτογραφικών νομοθετημάτων με μοναδικό στόχο να τον συντρίψουν, στέκει όρθιος και δίνει μαθήματα αντίστασης, αξιοπρέπειας, αλληλεγγύης και επαναστατικού ήθους.
Εδώ και 18 χρόνια η ολιγαρχία που κυβερνά αυτόν τον τόπο προσπαθεί με νύχια και με δόντια να αποσπάσει μια δήλωση μετάνοιας από αυτόν που έστρεψε τα όπλα του εναντίον της. Όχι φυσικά για να δικαιωθούν οι νεκροί τους. Αυτούς τους έχουν χεσμένους όπως έχουν χεσμένους και τους δεκάδες που πεθαίνουν καθημερινά στα διαλυμένα νοσοκομεία τους. Σκοπός τους είναι να σβήσουν την εικόνα της ταξικής και κοινωνικής αντίστασης, της επαναστατικής αντιβίας, να θάψουν για πάντα την ελπίδα για ένα κόσμο ελεύθερο. Γιατί ξέρουν ότι όσο γεννάνε Μάλλιους, Μομφεράτους, Νορντίν, Μπακογιάννηδες, Τσετίν, Σόντερς τόσο οι Λουκάδες θα ταράζουν τα όνειρα τους.
Η επίθεση που δέχεται ο πολιτικός κρατούμενος Δ. Κουφοντίνας δεν είναι ξεκομμένη από την κοινωνική πραγματικότητα έξω από τις φυλακές. Εντάσσεται και αυτή στην κατασταλτική μανία της τελευταίας περιόδου, που υπογραμμίζει την πολεμική προετοιμασία του κράτους τόσο στο εξωτερικό, όσο και στο εσωτερικό του, με την καταπολέμηση του “εσωτερικού εχθρού”, με τις απαγορεύσεις και τις επιθέσεις σε συγκεντρώσεις, τα πρόστιμα και τον οικονομικό στραγγαλισμό όσων αγωνίζονται, την ολοένα αυξανόμενη επιτήρηση, την ίδρυση παν/μιακής αστυνομίας, τις χιλιάδες προσλήψεις μπάτσων και τους νέους εξοπλισμούς. Λειτουργεί παραδειγματικά σε όποιον/α τολμά να σηκώσει κεφάλι απέναντι στις θανατοπολιτικές που μας εξοντώνουν λίγο-λίγο. Είναι και αυτή ένα κομμάτι του παζλ που απεικονίζει το φόβο του κράτους για μια απάντηση της βάσης στην επίθεση που δέχεται όλη αυτή την περίοδο, όπως κάνουν οι καταπιεσμένοι ανά τον κόσμο, από τις ΗΠΑ και τη Λατινική Αμερική, τη Γαλλία και τη Β. Ευρώπη, την Ινδία, τις Φιλιππίνες κ.α.
Για εμάς ο Δημήτρης Κουφοντίνας έχει ήδη νικήσει. Επειδή είναι η έμπρακτη απόδειξη ότι ποτέ δεν έπαψαν να υπάρχουν πολιτικοί κρατούμενοι στην ελλάδα και το κράτος τους αντιμετωπίζει ως τέτοιους- εξοντώνοντάς τους. Επειδή 18 χρόνια μετά, σε συστράτευση υπουργεία, πρεσβείες και ντόπιοι ολιγάρχες μηχανεύονται σχέδια για να επιτεθούν σε έναν 62χρονο κρατούμενο. Επειδή είναι η ξεκάθαρη υπενθύμιση της δαμόκλειας σπάθης που κρέμεται επί της κεφαλής τους. Επειδή μέσα στα μάτια του αναβοσβήνει το κόκκινο άστρο.
Δεν τίθεται άλλη επιλογή από το να σταθούμε στο πλευρό του. Το απαιτεί και η αγωνιστική ηθική της αλληλεγγύης, το απαιτούν και τα συμφέροντα της κοινωνικής και ταξικής μας θέσης.
ΑΜΕΡΙΣΤΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΠΕΡΓΟ ΠΕΙΝΑΣ Δ.ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑ
ΔΥΝΑΜΗ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ Π. ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ, Β. ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟ, Γ. ΔΗΜΗΤΡΑΚΗ, Ν. ΜΑΖΙΩΤΗ ΠΟΥ ΞΕΚΙΝΗΣΑΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟΝ Δ. ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑ
Δήλωση έναρξης απεργίας πείνας του Δημήτρη Κουφοντίνα:
Το έγγραφο του υπουργείου που μου γνωστοποιήθηκε χθες, αποκαλύπτει την πρωτοφανή του μεθόδευση απέναντί μου, καθώς, σύμφωνα με αυτό, στην μιάμιση ώρα που διήρκεσε η μεταγωγή μου από την Κασσαβέτεια στο Δομοκό, όπου και όπως απαιτούσε η εγχώρια Φαμίλια, φαίνεται ότι μετάχθηκα και στον Κορυδαλλό, για να φαίνεται ότι τηρήθηκε αυτό που απαιτούσε ο φωτογραφικός νόμος για τις αγροτικές, που έφτιαξαν για να με εκτοπίσουν από αυτές.
Πλήρης εξευτελισμός του κράτους δικαίου, για το οποίο φλυαρούν, πλήρες κουρέλιασμα των ίδιων τους των νόμων. Όμως, δεν πρόκειται μόνο για μεθόδευση εξόντωσης ενός πολιτικού κρατούμενου. Ούτε απλά για το χάιδεμα της πιο ακροδεξιάς της τάσης, από μια ολοένα και πιο ακροδεξιά κυβέρνηση. Πρόκειται για την προσπάθεια να συντρίψουν ένα πρόσωπο, όχι γι αυτό που είναι, αλλά για αυτό που σηματοδοτεί, με την άρνηση του να υποκύψει στις αφόρητες πιέσεις που το σύστημα του ασκεί, όπως ζητούσαν επίμονα και πρόσφατα στη Βουλή οι εκπρόσωποι της οικογένειας και ο εκλεκτός της Πρεσβείας.
Μετά τα όσα απροκάλυπτα γίνονται και όσα κυνικά αποκαλύπτονται στον πόλεμο εναντίον μου, η απεργία πείνας αποτελεί πια ζήτημα προσωπικής συνέπειας και ατομικής αξιοπρέπειας.
Αφού επιμένουν στο νόμο που τόσο προκλητικά μηχανεύτηκαν, οφείλουν να τον εφαρμόσουν, τουλάχιστον αυτόν, και να με ξαναφέρουν στο υπόγειο του Κορυδαλλού, στην ειδική πτέρυγα που έκτισε ο ίδιος ο υπουργός της καταστολής, ο Μ.Χρυσοχοίδης, για θάψει την 17Ν, και όπου πέρασα τα 16 από τα 18 χρόνια που είμαι στη φυλακή.
Δημήτρης Κουφοντίνας
Φυλακές Δομοκού
8 Ιανουαρίου 2021
Κείμενο για τα δώδεκα χρόνια από τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από τα χέρια της κρατικής καταστολής και την κοινωνική εξέγερση που ακολούθησε. Μπορείς να το κατεβάσεις σε μορφή pdf από εδώ.
Δώδεκα χρόνια, από τον Δεκέμβρη του ‘08, από την εν ψυχρώ δολοφονία του Αλεξάνδρου Γρηγορόπουλου από το μπάτσο Κορκονέα, στα Εξάρχεια. Ένα στιγμιότυπο που αποτέλεσε την κορύφωση της βίας που βίωνε καθημερινά στο πετσί της η κοινωνική βάση εκείνη την περίοδο. Από το όργιο καταστολής και αστυνομικής βίας, το ρατσισμό, τις επισφαλείς συνθήκες εργασίας, την ανασφάλεια, μέχρι και τα πρώτα σημάδια της κρίσης, να προδιαγράφουν τι επιφυλάσσει το μέλλον. Έτσι, χιλιάδες καταπιεσμένων από όλη την επικράτεια, βγήκαν στους δρόμους, για πάνω από ένα μήνα, σε ένα ξέσπασμα ταξικής αντιβίας, με διαδηλώσεις, απεργίες και σκληρές συγκρούσεις με το κράτος, παίρνοντας μια μεγάλη ανάσα ελευθερίας, μέσα σε ένα σύστημα, που δεν μας αφήνει χώρο ούτε να αναπνεύσουμε.
Δώδεκα χρόνια μετά, η 6η Δεκέμβρη, δεν πρέπει να είναι για μας απλά μία μέρα επέτειος ή “μνημόσυνο”, για ακόμα έναν ακόμα από τους νεκρούς μας από το κράτος. Οφείλουμε να ξαναπιάσουμε το νήμα της εξέγερσης του ‘08, στο σήμερα, και σε μία περίοδο οξυμένης υγειονομική κρίσης, όπου η βία του κράτους, οι εγκληματικές πολιτικές, η φτώχεια, η ανεργία και η καταπάτηση δικαιωμάτων και ελευθεριών συνεχώς οξύνονται.
Σήμερα, η κρατική διαχείριση της πανδημίας υπογραμμίζει περισσότερο από ποτέ το ρόλο του κράτους, που το μόνο που έχει να προσφέρει είναι περισσότερη βία και υποτίμηση των ζωών μας. Όσο το διαχρονικά διαλυμένο από τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές ΕΣΥ στενάζει, με τις κλίνες ΜΕΘ να γεμίζουν και την πανδημία να επελαύνει, η κρατική διαχείριση συνεχίζει απρόσκοπτα την πολιτική της ατζέντα. Μετατρέπει την κρίση σε ευκαιρία για να επιτεθεί και πάλι στα κεκτημένα δικαιώματα της τάξης μας. Όσο μας κλείνουν στα σπίτια μας, το νομοθετικό έργο της βουλής συνεχίζει απρόσκοπτα. Στο προηγούμενο lockdown ψηφίστηκε το περιβαλλοντικό νομοσχέδιο, που δίνει το πράσινο φως σε πολυεθνικούς κολοσσούς για την περαιτέρω λεηλασία της φύσης και το νομοσχέδιο για τις διαδηλώσεις που κηρύττει παράνομη οποιαδήποτε διαδήλωση αποφασίσει η κυβέρνηση. Στο lockdown που διανύουμε, η ΝΔ φέρνει το νέο πτωχευτικό κώδικα και το νέο αντεργατικό νομοσχέδιο (πατώντας στα χνάρια και του ΣΥΡΙΖΑ) που έρχεται να επιβάλει περαιτέρω ελαστικοποίηση της εργασίας με κατάργηση οχταώρου, απλήρωτες υπερωρίες, περαιτέρω χτύπημα στην απεργία και τους εργατικούς αγώνες και πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας.
Από το πρώτο κύμα της πανδημίας του covid-19 στη χώρα, το κράτος επέλεξε να δώσει 22 εκατομμύρια στα μμε για την ενίσχυση της κυβερνητικής προπαγάνδας. Κι ενώ σήμερα, τα κρούσματα και τα θύματα της κρατικής διαχείρισης της πανδημίας αυξάνονται, η κυβέρνηση εμμένει στο success story της «επιτυχής αντιμετώπισης» της υγειονομικής κρίσης, πετώντας το μπαλάκι της ευθύνης στη βάση, υπό το δόγμα της “ατομικής ευθύνης”. Την ίδια στιγμή, κυβερνητικά στελέχη έχουν το θράσος να θριαμβολογούν και να πανηγυρίζουν, συγκρίνοντας μακάβριες λίστες θανάτου με άλλες χώρες που χτυπήθηκαν από την πανδημία, παραθέτοντας κιόλας ψευδή στοιχεία. “Φταίνε οι νέοι στις πλατείες και οι απρόσεκτοι πολίτες” μας λέει το κράτος και τα καλοπληρωμένα παπαγαλάκια του. Καμία ευθύνη δε φέρει το κράτος για την κατάσταση δημόσιου συστήματος υγείας, για τις ελάχιστες προσλήψεις υγειονομικών και αυτές με ολιγόμηνες συμβάσεις, για τις ανεπαρκείς κλίνες ΜΕΘ με όσους νοσούν βαριά να βρίσκονται σε ουρά αναμονής για ένα κρεβάτι, για τους/τις εργαζόμενους/ες που στοιβάζονται καθημερινά στα μέσα μαζικής μεταφοράς και στους χώρους εργασίας χωρίς καμία υγειονομική προστασία ή για τον τουρισμό που άνοιξε χωρίς κανένα μέτρο προς όφελος των κολοσσών του τουριστικού κεφαλαίου.
Στην ίδια κατεύθυνση, κι ενώ οι υγειονομικοί κάνουν έκκληση για προσλήψεις και δημιουργία και επίταξη ΜΕΘ, κι ενώ οι δαπάνες για την υγεία μειώνονται όσο ποτέ (μείωση κατά 576 εκ. στον προϋπολογισμό του ‘21), δίνεται κρατική ενίσχυση, ύψους 120 εκατομμυρίων, στην αεροπορική Aegean. Συνεχίζουν να σκορπάνε εκατοντάδες δισ. σε καναλάρχες, τραπεζίτες και μεγαλοεργολάβους. Συνεχίζουν τη φιλοπολεμική τους ατζέντα με την ενίσχυση της εσωτερικής καταστολής και του στρατού, με χιλιάδες προσλήψεις μπάτσων και στρατιωτικών και νέα εξοπλιστικά. Προσπαθούν να σπείρουν το εθνικιστικό δηλητήριο με κιτς φιέστες και μπόλικη προπαγάνδα για “εθνική ομοψυχία”. Να νομιμοποιήσουν τα εκατομμύρια που, αντί να στραφούν στις πραγματικές μας ανάγκες, δαπανώνται για τα πολεμοχαρή σχέδια τους για να μας στείλουν, εν τέλη, να πεθάνουμε για τις ΑΟΖ και τα πετρέλαια των πολυεθνικών.
Η κατάσταση στα δημόσια νοσοκομεία και ο αριθμός των νεκρών, όμως, δεν μπορούν να κρύψουν την αλήθεια. Το κράτος το μόνο που έχει να προτάξει ως μέτρο ενάντια στην επέλαση της πανδημίας είναι η αδιαφορία για τις ανάγκες τις κοινωνικής βάσης, η απομόνωση κι ο εγκλεισμός, η περαιτέρω φτωχοποίηση των οικονομικά αδύναμων και η τυφλή καταστολή. Αυτό το ξοφλημένο σύστημα, δεν έχει τίποτα, παρά μόνο περαιτέρω εξαθλίωση, φτώχεια, πολέμους και θάνατο να δώσει, και οφείλουμε να αντισταθούμε. Να σηκώσουμε το γάντι που μας πετάνε και πάλι και να μην πέσουμε στη λήθη. Όπως κάναμε 12 χρόνια πριν. Όπως το κάνουν, σήμερα, εκατοντάδες χιλιάδες καταπιεσμένων ανά τον κόσμο.
Το καπιταλιστικό οικοδόμημα έχει αρχίσει να τρίζει καιρό τώρα. Οι εξεγέρσεις και οι μαζικές κινητοποιήσεις σε όλο τον πλανήτη, από τη Γαλλία, τη Γουατεμάλα, τις ΗΠΑ, την Πολωνία, τη Λατινική Αμερική, την Ινδία, τις Φιλιππίνες μας στέλνουν ξεκάθαρα το μήνυμα πως αυτό το σύστημα δεν είναι βιώσιμο. Πως η κυριαρχία του κράτους δεν είναι άτρωτη. Πως υπάρχει, τέλος, η προοπτική, μέσω των αγώνων, για μια καλύτερη ζωή.
Ο καπιταλισμός παγκοσμίως νοσεί. Από τα αδιέξοδα της οικονομίας τους, την πολεμική όξυνση, την καταστροφή του φυσικού κόσμου και τις πανδημίες, τη διαιώνιση της εξαθλίωσης, της φτώχιας, των διαχωρισμών ο κόσμος τους καταρρέει. Σήμερα τα αδιέξοδα του καπιταλισμού είναι πιο ξεκάθαρα από ποτέ. Η διαχείριση της πανδημίας και μάλιστα οι διαφοροποιημένες επιλογές των κρατών στη διαχείριση της, έκαναν φανερό ότι το μόνο μέλημα τους είναι η σωτηρία της οικονομίας τους με το μικρότερο δυνατό οικονομικό κόστος.
Κανένας Δεκέμβρης δεν τέλειωσε ποτέ. Στον απόηχο της εξέγερσης του ‘08 δεκάδες εγχειρήματα αντίστασης και δομές του ανταγωνιστικού κινήματος γεννήθηκαν σε όλη την επικράτεια, και βγήκαμε πιο έτοιμοι, πιο οργανωμένοι. Όπως και οι αγωνιζόμενοι διεθνώς, καθώς στις εξεγέρσεις ο ιστορικός χρόνος συμπυκνώνεται, και μέσα εκεί ωριμάζει ένα κίνημα που δύναται να πάρει στόχευση και επαναστατική κατεύθυνση.
Οφείλουμε λοιπόν να αγωνιστούμε για αυτά που μας αναλογούν. Να μην αφήσουμε τις ζωές μας έρμαιο του κράτους. Να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας. Να οργανωθούμε στη βάση των αναγκών μας και να μη μείνουμε κλεισμένοι στα σπίτια μας όσο η θανατοπολιτική τους μας εξοντώνει λίγο-λίγο, όσο το κράτος και τα αφεντικά μας προετοιμάζουν ένα δυσοίωνο μέλλον.
ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΠΟΤΕ – ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΣΟΥΜΕ ΣΤΗ ΛΗΘΗ
ΜΕΤΡΑ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ – ΟΙ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ
ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΥΓΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΕΣ ΚΑΙ ΟΛΟΥΣ, ΝΤΟΠΙΟΥΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ, ΤΟΝ ΚΑΝΙΒΑΛΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΦΟΒΟ, ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΠΟΛΕΜΟ
Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΔΕΝ ΧΑΡΙΖΕΤΑΙ, ΚΕΡΔΙΖΕΤΑΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΑΓΩΝΕΣ
Κείμενο και αφίσες καλέσματος στην απεργιακή κινητοποίηση της 26ης Νοέμβρη ενάντια στο νέο νομοσχέδιο υποτίμησης της εργασίας και του δικαιώματος στην απεργία. Μπορείς να το κατεβάσεις σε μορφή pdf από εδώ.
Εδώ και μια δεκαετία βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης, η υποτίμηση και η επίθεση που δέχεται ο κόσμος της εργασίας ολοένα και οξύνεται. Παρόλο που οι εκμεταλλευτές μας προσπαθούν να μας πείσουν πως η εποχή των μνημονιακών πολιτικών λιτότητας έχει τελειώσει, στη σημερινή παγκόσμια υγειονομική κρίση, προετοιμάζουν σωρεία νέων επιθετικών αναδιαρθρώσεων σε νευραλγικούς τομείς. Έτσι, το ελληνικό κράτος ευθυγραμμισμένο με τις επιταγές της Ε.Ε. και του ΣΕΒ αξιοποιεί την πανδημία για την εφαρμογή νομοσχεδίων και πολιτικών προς όφελος του ντόπιου και διεθνούς κεφαλαίου.
Μια από τις αναδιαρθρώσεις αυτές είναι και το νέο νομοσχέδιο για τα εργασιακά που αναμένεται να κατατεθεί προς ψήφιση στη βουλή τις επόμενες βδομάδες. Το συγκεκριμένο νομοσχέδιο πρόκειται να φέρει περαιτέρω φτωχοποίηση και εξαθλίωση στον κόσμο της εργασίας σαρώνοντας εργασιακά δικαιώματα που κατακτήθηκαν με αγώνες εδώ και έναν αιώνα. Πιο αναλυτικά, το νομοσχέδιο προβλέπει υπερδιπλασιασμό του ορίου των απλήρωτων υπερωριών (από 48 σε 120), ελαστικά σπαστά ωράρια μετά από ατομική συμφωνία του εργαζόμενου και του εργοδότη, καθώς και εφαρμογή 10ωρου ωραρίου εργασίας. Οι υπερωρίες πλέον δε θα πληρώνονται με προσαύξηση, αλλά θα δίνονται ως ρεπό ή ως μειωμένο ωράριο εργασίας στο μέλλον, κάτι που μειώνει τον μισθό μας και τσακίζει τον προγραμματισμό των ζωών μας. Μάλιστα από τη στιγμή που υπάρχει 6μηνη προθεσμία για να δηλωθούν συνολικά οι υπερωρίες, είναι φανερό ότι ακόμα και τα μειωμένα ωράρια δεν πρόκειται να δοθούν ποτέ. Τέλος, διευρύνονται οι κλάδοι που θα λειτουργούν τις Κυριακές.
Ωστόσο, η επίθεση στα δικαιώματα μας δε σταματά εδώ. Το νέο νομοσχέδιο περιλαμβάνει ρυθμίσεις σχετικές με την άσκηση του συνδικαλιστικού δικαιώματος για το οποίο πλέον απαιτείται η απογραφή στο Γενικό Μητρώο συνδικαλιστικών οργανώσεων, φακελώνοντας ουσιαστικά όσους συνδικαλίζονται. Η συγκεκριμένη παρέμβαση σε συνδυασμό με την ηλεκτρονική ψηφοφορία για οποιαδήποτε απόφαση του φορέα, δυσχεραίνει οποιαδήποτε επιχειρησιακή ή κλαδική απεργία καθιστώντας την παράνομη ή και ανέφικτη. Στο σημείο αυτό οφείλουμε να υπενθυμίσουμε τη διάταξη που ψήφισε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ τον Γενάρη του 2018, βάσει της οποίας υπερδιπλασιάστηκε ο αριθμός των εργαζομένων που απαιτείται προκειμένου να κηρυχθεί απεργία. Επιπλέον, το προσωπικό ασφαλείας που πρέπει να εξακολουθεί να εργάζεται σε περίπτωση απεργίας στις επιχειρήσεις που η λειτουργία τους είναι κρίσιμη για το κοινωνικό σύνολο, στο δημόσιο και αλλού, ορίζεται σε τουλάχιστον 40%. Το τελευταίο μάλιστα αποτελεί νομική υποχρέωση του εργοδότη, του οποίου ο εκπρόσωπος εάν δεν καταφέρει να κάνει “όλα όσα πρέπει” για να διασφαλιστεί το προσωπικό ασφαλείας, τελεί ποινικώς κολάσιμη πράξη. Έτσι, παρέχεται ένα ιδιαίτερα ισχυρό κίνητρο στην εργοδοσία να εξασφαλίσει με οποιονδήποτε τρόπο την «ομαλή λειτουργία της επιχείρησης» με ό,τι συνεπάγεται αυτό. Ορίζεται, κατ’ αυτόν τον τρόπο, ένας απεργοσπαστικός μηχανισμός ασφάλειας σε νευραλγικούς για το κράτος τομείς. Τέλος, η προστασία των συμφερόντων της εργοδοσίας ενισχύεται, καθώς αν κατά την διάρκεια απεργίας, οι εργαζόμενοι προβούν σε κατάληψη εργασιακών χώρων (ακόμα και εισόδων) ή σε περίπτωση που ασκηθεί «ψυχολογική ή σωματική βία», η απεργία καθίσταται παράνομη και όσοι μετέχουν σε αυτή τελούν ποινικά κολάσιμη πράξη. Ο ασαφής χαρακτήρας της «ψυχολογικής βίας» αποτελεί βούτυρο στο ψωμί της εργοδοσίας, η οποία θα μπορεί να τη χρησιμοποιεί ως δικαιολογία ώστε να βγάζει κάθε απεργία παράνομη, φτάνοντας στο σημείο να διεκδικεί ακόμα και αποζημίωση.
Παράλληλα με την κατακρεούργηση των εργασιακών δικαιωμάτων, ήδη έχει ψηφιστεί στη βουλή ο νέος πτωχευτικός κώδικας, που ανοίγει το δρόμο για τους πλειστηριασμούς και τις κατασχέσεις πρώτης κατοικίας. Επίσης, επιχειρήσεις που υπάγονται στον νέο πτωχευτικό κώδικα δεν υποχρεούνται σε καταβολή αποζημίωσης απόλυσης των εργαζομένων της. Επιπρόσθετα, μισθοί και συντάξεις οφειλετών θα κατάσχονται από νομιμοποιημένους τοκογλύφους σε περίπτωση που υπερβαίνουν το όριο των 540 ευρώ για ένα άτομο και 900 για ζευγάρια! Είναι ξεκάθαρο πως ο πτωχευτικός κώδικας δεν είναι τίποτα λιγότερο από μια ακόμα ακραία, αντικοινωνική και επικίνδυνη επίθεση στο βιοτικό επίπεδο του νεοπρολεταριάτου και στο δικαίωμα του στην κατοικία, προς όφελος των τραπεζών και του κεφαλαίου.
Είναι προφανές πως η κυβέρνηση προσπαθεί να εκμεταλλευτεί την ευκαιρία που της προσφέρει η έξαρση της πανδημίας προκειμένου, εν μέσω lockdown και της συστηματικής καλλιέργειας φόβου, να περάσει νομοσχέδια-ταφόπλακες για τους καταπιεσμένους αυτής της κοινωνίας. Το έκανε στο προηγούμενο lockdown με το περιβαλλοντικό νομοσχέδιο, που δίνει το πράσινο φως σε πολυεθνικούς κολοσσούς για την περαιτέρω λεηλασία της φύσης και με το νομοσχέδιο για τις διαδηλώσεις, που κηρύττει παράνομη οποιαδήποτε διαδήλωση αποφασίσει κάθε φορά η κυβέρνηση. Το ζήτημα είναι το πότε η τάξη μας θα περάσει στην αντεπίθεση, καταργώντας στην πράξη τις συνθήκες που τις έχουν επιβάλει να ζει· με τους χαμηλούς μισθούς, τα ελαστικά ωράρια, τις απολύσεις, τη μαύρη και ανασφάλιστη εργασία.
Όλα τα παραπάνω αποτελούν ένα στιγμιότυπο της ιστορικής επίθεσης που βιώνουμε από κράτος και κεφάλαιο. Αν το επιτρέψουμε, τα αφεντικά θα περάσουν πάνω απ’ τα κεφάλια μας, για να ξεπεράσουμε «όλοι μαζί» την υγειονομική κρίση. Είναι χρέος μας, λοιπόν, να στήσουμε ταξικά αναχώματα στην ολομέτωπη επίθεση που δεχόμαστε. Να αντισταθούμε ενάντια στην κρατική διαχείριση της πανδημίας που μας σκοτώνει λίγο-λίγο, που μας στοιβάζει στα ΜΜΜ και μας πετά έξω από τις ΜΕΘ, την ώρα που δίνονται λεφτά στα ΜΜΕ, στους πολεμικούς εξοπλισμούς και την καταστολή. Να οργανωθούμε στη βάση ενάντια στα νομοσχέδια που μας φέρνουν όλο και πιο κοντά στον εργασιακό μεσαίωνα και μας υποχρεώνουν να ζούμε μέσα στην εξαθλίωση. Να διώξουμε τον φόβο, να σπάσουμε το lockdown που μας έχει επιβληθεί για να διεκδικήσουμε υγεία προσβάσιμη για όλους, δουλειά με δικαιώματα, επαναφορά του οκταώρου που είχε κατακτηθεί με αίμα και αγώνες, δικαίωμα στην κατοικία και ζωή με αξιοπρέπεια. Γιατί μόνο αν οργανωθούμε και αντισταθούμε συλλογικά μπορούμε να ελπίζουμε!
ΟΛΕΣ/ΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΙΣ 26/11, 13:00 ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ!
ΑΜΕΣΗ ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΟΥ ΕΣΥ – ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΥΓΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ, ΝΤΟΠΙΟΥΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ
ΜΕΤΡΑ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ – ΟΙ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ ΜΕ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΤΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ, ΜΕ ΣΤΗΣΙ-ΜΟ ΕΡΓΑΤΙΚΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΩΝ, ΜΕ ΣΗΚΩΜΑ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΙΟΥ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟ ΑΦΕΝΤΙΚΟ
ΓΙΑ ΝA ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΟΥΜΕ ΤΑ ΔΙΚΑΩΜΑΤΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ
Κοινή ανακοίνωση από το Πέλοτο, το Αυτόνομο Σχήμα Ξάνθης, το Αυτόνομο Σχήμα Πολυτεχνικής Ξάνθης και τον Ανοιχτό Κοινωνικό Χώρο Xanadu για το κατασταλτικό όργιο τη μέρα της 17 Νοέμβρη στη Ξάνθη και τις απαντήσεις του κινήματος σε επίπεδο τόσο αλληλεγγύης όσο και συνέχισης του αγώνα. Μπορείς να το κατεβάσεις σε μορφή pdf από εδώ.
Η κυβέρνηση συνεπής στις προκλητικές δηλώσεις περί απαγορεύσεων, στην επιβολή αντικοινωνικών μέτρων και έχοντας σπαταλήσει 9 μήνες χωρίς να λάβει κάποιο ουσιαστικό μέτρο για την στήριξη του συστήματος δημόσιας υγείας το οποίο βρίσκεται υπό κατάρρευση, κήρυξε παράνομη την πορεία της 17 Νοέμβρη με πρόφαση την «διασφάλιση της δημόσιας υγείας και τον έλεγχο διασποράς του ιού». Την στιγμή δηλαδή που θα έρεπε να κεντροβαρίζει στην επαρκή λειτουργία των νοσοκομειακών μονάδων, εμπνέεται απαγορεύσεις συναθροίσεων που θυμίζουν εποχές χούντας.
Όπως σε όλη την επικράτεια, έτσι και στην Ξάνθη αντικρίσαμε μεγάλο αριθμό αστυνομικής δύναμης, με πρώτο στιγμιότυπο την αστυνομοκρατία που επικρατούσε στον χώρο του πολυτεχνείου, που οδήγησε στη ματαίωση του πρώτου καλέσματος. Προφανώς για το κράτος, η δική τους συγκέντρωση δεν διασπείρει τον κορωνοιό, σε αντίθεση με τη δική μας. Οι συνελεύσεις που πλαισιώναμε το κάλεσμα αυτό, μεταθέσαμε την συγκέντρωση στην κεντρική πλατεία γιατί είχαμε αποφασίσει να κατέβουμε στο δρόμο. Και το είχαμε αποφασίσει όχι για κάποιο πολιτικό καπρίτσιο ή επειδή λογίζουμε την 17Ν μόνο ως «επετειακή συνάντηση», αλλά γιατί πιστεύουμε ότι οι κοινωνικές συνθήκες υγείας, εργασίας, διαβίωσης έχουν φτάσει στα όρια τους. Κατεβήκαμε σε πορεία στην προσπάθεια να προσεγγίσουμε τη κεντρική πλατεία και να πλαισιώσουμε το κάλεσμα των άλλων δυνάμεων του ανταγωνιστικού κινήματος και του φοιτητικού συλλόγου. Ακολούθησε ένα κρεσέντο αστυνομικής βίας και καταστολής, με τα ΜΑΤ να βαράνε αναίτια τη συγκέντρωση, κάτι που οδήγησε σε 29 προσαγωγές, κλήσεις για παράνομη συνάθροιση (300 ευρώ έκαστος/η) και ενώ τη δεδομένη στιγμή δε γνωρίζουμε αν δρομολογούνται επιπλέον νομικές κυρώσεις. Οι σύντροφοι/ισσες φώναζαν συνθήματα καθ’ όλη τη διάρκεια της συγκέντρωσης, της κατασταλτικής επιχείρησης και της μεταφοράς τους στην ΓΑΔΞ. Δεν τρομοκρατήθηκαν. Μετά την αποχώρηση τους από το τμήμα, ένωσαν τις φωνές τους με το Σύλλογο Φοιτητών Ξάνθης, ο οποίος είχε προσεγγίσει το Α.Τ. σε ένδειξη αλληλεγγύης, και διαδήλωσαν μέχρι το Πολυτεχνείο, σπάζοντας για μια ακόμα φορά τον τρόμο στην πράξη.
Για να ξεκαθαρίσουμε ορισμένα πράγματα: Τα υγειονομικά μέτρα (αποστάσεις και μάσκες) τηρούνταν στη συγκέντρωση/ πορεία του μπλοκ. Δεν τηρούνταν από τους αστυνόμους, ούτε πριν τη στιγμή της επίθεσης, ούτε μετά, ούτε στα βανάκια της αστυνομίας κατά τη μεταφορά των συντρόφων/ισσών στη ΓΑΔΞ αλλά και μέσα στο αστυνομικό τμήμα. Υγειονομική βόμβα, λοιπόν, δεν αποτελούν οι διαδηλώσεις, αλλά η ίδια η προσπάθεια καταστολής τους…
Για μας η 17 Νοέμβρη δεν αποτελεί απλά ένα επετειακό κάλεσμα που το κράτος δεν κατάφερε ποτέ να ενσωματώσει στον κυρίαρχο λόγο του. Είναι μια ακόμα αφορμή ώστε ο κόσμος του αγώνα να βρίσκεται εκεί που ανήκει, στο δρόμο, βάζοντας ανάχωμα στις πολιτικές κράτους και κεφαλαίου που εξαθλιώνουν τις ζωές μας (καθώς τα αιτήματα του Πολυτεχνείου παραμένουν εξίσου επίκαιρα). Για να διεκδικήσει την ενίσχυση του δημόσιου συστήματος υγείας και στη πανδημία και μετά το πέρας της, να διεκδικήσει συνθήκες εργασίας προς όφελος της εργατικής τάξης και όχι των αφεντικών (ωράρια, μισθοί και μεροκάματα, ασφάλεια στο χώρο εργασίας), να διεκδικήσει την δημόσια δωρεάν εκπαίδευση για όλους και με τα απαραίτητα υγειονομικά μέτρα εν μέσω της πανδημίας. Δηλαδή το ακριβώς αντίθετο από τη νεοφιλελεύθερη στοχοθεσία της κυβέρνησης που περιλαμβάνει την εγκληματική διαχείριση της πανδημίας, με ΜΗΔΑΜΙΝΕΣ μόνιμες προσλήψεις ιατρο-νοσηλευτικού προσωπικού και παροχή απαραίτητου εξοπλισμού και υποδομών, καθώς και με χρονοβόρα παζαρέματα με τις ιδιωτικές κλινικές που κοστίζουν ανθρώπινες ζωές στον βωμό του κέρδους. Την ίδια στιγμή συνεχίζεται αναίμακτα το νομοθετικό έργο του κράτους στις πλάτες της κοινωνικής βάσης με την θέσπιση αντεργατικών μέτρων και του πτωχευτικού κώδικα, θεμελιώνεται η τηλεργασία και η τηλεκπαίδευση σε ΒΑΡΟΣ των εργαζομένων και των μαθητών (όλων των βαθμίδων) και των γονέων τους αντίστοιχα.
Είναι κρατική ευθύνη και όχι «ατομική» το γεγονός ότι η κοινωνική βάση στοιβάζεται στα ΜΜΜ, στους χώρους εργασίας και στα σχολεία.
Είναι κρατική ευθύνη το ότι τουρίστες συρρέαν κατά χιλιάδες καθημερινά στα αεροδρόμια της χώρας με τον δειγματοληπτικό έλεγχο να αγγίζει το 5 – 10% βουλιάζοντας ολοένα και περισσότερο την χώρα στην υγειονομική κρίση. Το δε αισχρό ξέπλυμα από τα ΜΜΕ που χρηματοδοτήθηκαν με υπέρογκα ποσά (20+ εκατομμύρια ευρώ) για την διατήρηση του Image της κυβέρνησης εν καιρώ πανδημίας και η λασπολογία σε βάρος του κόσμου του αγώνα, συνθέτουν την κρατική διαχείριση αυτής της κρίσης που βιώνουμε. Να μην φάμε αμάσητο το παραμύθι του κράτους που μας κλείνει στα σπίτια μας την στιγμή που δεν μεριμνά για την δημόσια υγεία. Να μην ξεχάσουμε πως την στιγμή που οι ιατροί και οι νοσηλευτές αναγκάζονται να «επιλέξουν» ποιος θα επιβιώσει από την πανδημία λόγω της μηδενικής στήριξης από το κράτος, η κυβέρνηση προσλαμβάνει χιλιάδες μπάτσους για να καταστείλουν τους δίκαιους κοινωνικούς αγώνες για ΥΓΕΙΑ – ΠΑΙΔΕΙΑ – ΖΩΗ – ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ .
ΝΑ ΜΗΝ ΣΥΝΗΘΙΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΦΤΩΧΕΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ. Να οργανωθούμε συλλογικά και να βγούμε στους δρόμους να παλέψουμε ενάντια στην πανδημία που λέγεται κράτος και κεφάλαιο. Να στήσουμε δομές αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας κάνοντας το βήμα για μια κοινωνία ισότητας και ελευθερίας.
ΑΚΥΡΩΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΠΡΟΣΤΙΜΩΝ ΤΩΝ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ ΠΟΥ ΒΡΕΘΗΚΑΝ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΣΤΙΣ 17 ΝΟΕΜΒΡΗ ΣΠΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΦΟΒΟ ΚΑΙ ΤΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΒΑΖΟΝΤΑΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ
Α.Σ.Ξ, Πέλοτο, Α.Σ.Π.Ξ, Xanadu
Κείμενο και αφίσες καλέσματος στη διαδήλωση της επετείου της εξέγερσης του Πολυτεχνείου της 17 Νοέμβρη, από κοινού με το Αυτόνομο Στέκι Ξάνθης και το Αυτόνομο Σχήμα Πολυτεχνικής Ξάνθης. Μπορείς να κατεβάσεις το κείμενο σε μορφή pdf από εδώ.
Η 17 Νοέμβρη θα μας βρει στο δρόμο
Η ιστορική εξέγερση του Πολυτεχνείου το ’73 ήταν η στιγμή της σύγκρουσης της μαχόμενης ριζοσπαστικοποιημένης νεολαίας και ευρύτερων καταπιεσμένων κομματιών με το σύνολο της άρχουσας τάξης την περίοδο εκείνη. Φέτος, και ιδιαίτερα μετά την απαγόρευση της πορείας της 17 Νοέμβρη, το κίνημα οφείλει να ξαναπιάσει το νήμα των αγώνων του τότε, τόσο για να αποτίσει φόρο τιμής στους νεκρούς του, όσο και για να ξεσηκώσει τους αναγκαίους αγώνες που οφείλουμε να δώσουμε στο σήμερα.
Διότι σήμερα, 47 χρόνια ύστερα από την ανατροπή του χουντικού καθεστώτος, το κράτος έρχεται να επαναφέρει πρακτικές του τότε, σκορπίζοντας παντού βία, τρόμο και καταστολή, για όσους αντιστέκονται ενάντια στις επιθετικές πολιτικές της κυβέρνησης. Πολιτικές που το μόνο που έχουν να προτάξουν ως μέτρο ενάντια στην επέλαση της πανδημίας είναι η αδιαφορία για τις ανάγκες τις κοινωνικής βάσης, η απομόνωση κι ο εγκλεισμός, η περαιτέρω φτωχοποίηση των οικονομικά αδύναμων και το τσάκισμα όσων αντιστέκονται και αμφισβητούν την κρατική διαχείριση.
Μια κρατική διαχείριση που από το πρώτο κύμα του covid-19, αντί να ενισχύσει το ήδη διαλυμένο από τις νεοφιλελεύθερες πολίτικες ΕΣΥ, επέλεξε να δώσει 22 εκατομμύρια στα μμε για την ενίσχυση της κυβερνητικής προπαγάνδας. Κι ενώ ο χώρος στις ΜΕΘ ολοένα και λιγοστεύει για τις ανάγκες νοσηλείας των από τα κάτω, η κυβέρνηση πασχίζει να πουλήσει το success story της «επιτυχής αντιμετώπισης» της υγειονομικής κρίσης.
Ταυτόχρονα, η κυβέρνηση για να σώσει τα συμφέροντα του τουριστικού κεφαλαίου, εξαιτίας της οικονομικής κρίσης που γέννησε η παγκόσμια έξαρση του κορονοϊού, διευκολύνει τη διέλευση τουριστών από πλούσιες χώρες της δύσης που θα αφήσουν χρήμα για να «κινηθεί η αγορά», αλλά δεν κάνει τίποτα για τις ανάγκες μετακίνησης του νεοπρολεταριάτου στις μητροπόλεις, με τα ασφυκτικά γεμάτα μέσα μαζικής μεταφοράς να αποτελούν επικίνδυνες εστίες μετάδοσης. Αντίθετα, το κράτος επιλέγει να ξοδέψει εκατομμύρια σε μεγάλους περιπάτους και χριστουγεννιάτικους στολισμούς δημιουργώντας μια επίπλαστη εικόνα ευημερίας.
Αδιαμφισβήτητα η κυβέρνηση αντιλαμβάνεται τη δυσαρέσκεια και την αμφισβήτηση που γεννούν τα ανύπαρκτα μέτρα για την περίθαλψη των από τα κάτω και αυτό που κάνει είναι να αποποιείται τις ευθύνες τις πετώντας το μπαλάκι στους «απρόσεχτους» πολίτες. Πουλάει λοιπόν το ιδεολόγημα της «ατομικής ευθύνης» δεξιά και αριστερά και καταφεύγει σε αυστηρότερα μέτρα επιτήρησης, χωρίς καμία ουσιαστική μέριμνα για τις ανάγκες μας. Έτσι, ξοδεύει εκατομμύρια για το στρατό των αφεντικών, τα εξοπλιστικά και τις προσλήψεις χιλιάδων μπάτσων και στρατιωτικών, αλλά όχι για τη δημόσια υγεία. Οξύνει την καταστολή, περιστέλλει δικαιώματα, μπουκάρει σε καταλήψεις, δέρνει αγωνιστές, απειλεί με πρόστιμα και απαγορεύει οποιαδήποτε συγκέντρωση εναντιώνεται στις πολιτικές της και επιχειρεί να σπάσει στην πράξη την κοινωνική αποσύνθεση που επιβλήθηκε με το lockdown, για να ευθυγραμμίσει το σύνολο της κοινωνίας κάτω από το δόγμα «Νόμος και Τάξη». Στο οργουελικό κράτος που ζούμε οι γιατροί έχουν αντικατασταθεί από μπάτσους.
Παράλληλα, μέσα σε όλα αυτά, εν καιρώ πανδημίας και με ανύπαρκτες σχεδόν αντιστάσεις λόγω του lockdown και της συστηματικής καλλιέργειας φόβου, το κράτος αξιοποιεί αυτήν την ευκαιρία για να περάσει νομοσχέδια-ταφόπλακες για τους καταπιεσμένους αυτής της κοινωνίας. Το έκανε στο προηγούμενο lockdown με το περιβαλλοντικό νομοσχέδιο, που δίνει το πράσινο φως σε πολυεθνικούς κολοσσούς για την περαιτέρω λεηλασία της φύσης και με το νομοσχέδιο για τις διαδηλώσεις, που κηρύττει παράνομη οποιαδήποτε διαδήλωση αποφασίσει κάθε φορά η κυβέρνηση. Στο δεύτερο lockdown που βιώνουμε σήμερα, ήδη ψηφίστηκε στη βουλή ο νέος πτωχευτικός κώδικας, που ανοίγει το δρόμο για τους πλειστηριασμούς και τις κατασχέσεις πρώτης κατοικίας. Επίσης η επιχείρηση που υπάγεται στον νέο πτωχευτικό κώδικα δεν υποχρεούται σε καταβολή αποζημίωσης απόλυσης των εργαζομένων της. Τις επόμενες βδομάδες αναμένεται να κατατεθεί προς ψήφιση στη βουλή και το νέο νομοσχέδιο στα εργασιακά, που θα φέρει περαιτέρω φτωχοποίηση και εξαθλίωση. Υπερδιπλασιασμός του ορίου των απλήρωτων υπερωριών (από 48 σε 120), ελαστικά σπαστά ωράρια μετά από ατομική συμφωνία του εργαζόμενου και του εργοδότη, εφαρμογή 10ωρου ωραρίου εργασίας. Οι υπερωρίες πλέον δε θα πληρώνονται με προσαύξηση αλλά θα δίνονται ως ρεπό ή ως μειωμένο ωράριο εργασίας στο μέλλον, κάτι που μειώνει τον μισθό μας και τσακίζει τον προγραμματισμό των ζωών μας. Μάλιστα από τη στιγμή που υπάρχει 6μηνη προθεσμία για να δηλωθούν συνολικά οι υπερωρίες, είναι φανερό ότι ακόμα και τα μειωμένα ωράρια δεν πρόκειται να δοθούν ποτέ. Τέλος, διευρύνονται οι κλάδοι που θα λειτουργούν τις Κυριακές.
Προφανώς και όλα αυτά δεν πρέπει να μείνουν αναπάντητα από εμάς. Είναι χρέος μας να στήσουμε ταξικά αναχώματα στην ολομέτωπη επίθεση που δεχόμαστε. Το ραντεβού της 17 Νοέμβρη είναι κομβικής σημασίας για την επόμενη μέρα των ζωών μας, γι’ αυτό και οφείλουμε να δώσουμε μια πρώτη και μαζική απάντηση εκείνη την ημέρα, πιάνοντας το νήμα των αγώνων του τότε. Για να αντισταθούμε στη κρατική διαχείριση της πανδημίας που μας σκοτώνει λίγο-λίγο, για να σταματήσουμε τον πολεμικό σχεδιασμό τους, για να παρθούν πίσω τα νομοσχέδια που μας φέρνουν όλο και πιο κοντά στον εργασιακό μεσαίωνα και μας υποχρεώνουν να ζούμε μέσα στην εξαθλίωση. Να διώξουμε τον φόβο, να σπάσουμε το lockdown που μας έχει επιβληθεί για να διεκδικήσουμε υγεία προσβάσιμη για όλους και ζωή με αξιοπρέπεια. Γιατί μόνο αν οργανωθούμε και αντισταθούμε συλλογικά μπορούμε να ελπίζουμε!
ΌΛΕΣ/ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΗΣ 17 ΝΟΕΜΒΡΗ ΣΤΙΣ 15:00 ΣΤΑ ΠΡΟΚΑΤ
ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΥΓΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΕΣ ΚΑΙ ΟΛΟΥΣ, ΝΤΟΠΙΟΥΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ
ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΣΟΥΜΕ ΤΗ ΔΡΑΣΗ ΜΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΑ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ, ΤΟΝ ΚΑΝΙΒΑΛΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΦΟΒΟ, ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΠΟΛΕΜΟ
Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΔΕΝ ΧΑΡΙΖΕΤΑΙ, ΚΕΡΔΙΖΕΤΑΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΑΓΩΝΕΣ
*Νοιαζόμαστε για τους ευάλωτους της κοινωνίας μας, τηρούμε τα μέτρα αυτοπροστασίας για αυτό και αγωνιζόμαστε!