Μικροφωνική συγκέντρωση: Πέμπτη 30 Μάη, 19.00, πλ. Αντίκα
Πορεία προς το παράρτημα του υπουργείου εξωτερικών με προσυγκέντρωση το Σάββατο 1 Ιούνη στις 12.00 στην πλ. Ελευθερίας.
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ
ΚΑΜΙΑ ΣΙΩΠΗ-ΚΑΜΙΑ ΣΥΝΕΝΟΧΗ
Στην γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού- μπλόκο στην συνεργασία του ελληνικού κράτους με το Ισραήλ
Αντίσταση στη θανατοπολιτική ου ελληνικού κράτους και της ΕΕ- Να κλείσουν όλες οι βάσεις και οι στρατιωτικές εγκαταστάσεις του ΝΑΤΟ.
Μπορείς να κατεβάσεις την παρακάτω ανακοίνωση σε μορφή pdf από εδώ.
Κοινό κάλεσμα συλλογικοτήτων σε αντιπολεμική αντιιμπεριαλιστική συγκέντρωση/διαδήλωση, 8 Ιουνίου, μια ημέρα πριν τις ευρωεκλογές
Σύγκρουση με την ΕΕ του πολέμου, του ρατσισμού, του ταξικού σφαγείου
«Η Ευρώπη εισήλθε σε μια νέα, ελπιδοφόρα εποχή. Η Συμμαχία μας αρχίζει σήμερα ένα μεγάλο μετασχηματισμό. Εργαζόμενοι με όλες τις χώρες της Ευρώπης, είμαστε αποφασισμένοι να δημιουργήσουμε μόνιμη ειρήνη σ’ αυτή την ήπειρο» (Σύνοδος Κορυφής του ΝΑΤΟ στο Λονδίνο, 1990)
«Ο πόλεμος αποτελεί ένα σημείο καμπής στην παγκόσμια γεωπολιτική τάξη, στις μακροοικονομικές τάσεις και στις αγορές κεφαλαίου» (Λάρι Φινκ, ιδρυτής της Black Rock, Απρίλιος 2022)
75 χρόνια πέρασαν από την ίδρυση του ΝΑΤΟ και 35 χρόνια μετά την πτώση του τείχους του Βερολίνου και το όραμα της παγκόσμιας ειρήνης ενός “πανκαπιταλιστικού” κόσμου που θα φέρει την ευημερία και τον πλήρη εκδημοκρατισμό του πλανήτη υπό τον έλεγχο και την ηγεμονία των ΗΠΑ πνίγεται για μια φορά ακόμα στο αίμα. Όταν η ιδεολογική ομίχλη των προφητειών της καπιταλιστικής ουτοπίας άρχισε να υποχωρεί η ωμή και εφιαλτική πραγματικότητα έγινε απόλυτα ορατή: φτώχεια, εξαθλίωση, αίμα, πόλεμος, καταστροφή. Σήμερα μοιάζει μακρινή η εποχή του μονοπολικού κόσμου και του μονόπλευρου δικαιώματος για στρατιωτικές επεμβάσεις που δημιούργησε η ραγδαία αναδιάταξη του παγκόσμιου status quo στα 90’s. Νέες καπιταλιστικές δυνάμεις αναδύθηκαν, αμφισβητώντας στην πράξη την πρωτοκαθεδρία των ΗΠΑ. Ο οξυμένος και διαρκής ιμπεριαλιστικός ανταγωνισμός για το μοίρασμα του κόσμου, των εμπορικών και ενεργειακών πηγών και οδών δημιουργεί μια σειρά από εναλλασσόμενους θερμούς και ψυχρούς πολέμους. Η παγκόσμια κούρσα εξοπλισμών και η στρατιωτικοποίηση των καπιταλιστικών οικονομιών αντανακλά αυτήν ακριβώς την όξυνση των ανταγωνισμών και την πολεμική προπαρασκευή των δυο κυρίαρχων γεωπολιτικών μπλοκ (εδραιωμένο ευρωατλαντικό και αναδυόμενο ρωσοκινέζικο).
Παράλληλα, όμως, με τη μιλιταριστική οχύρωση ενάντια στον “εξωτερικό εχθρό” κάθε αστικό κράτος φροντίζει να οχυρώνεται κατασταλτικά και ενάντια στον “εσωτερικό εχθρό”. Κι αυτό συμβαίνει γιατί ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος εμπεριέχει στον πυρήνα του και την προληπτική αντεπανάσταση, δηλαδή το ενδεχόμενο της ανάπτυξης της ταξικής πάλης στο εσωτερικό του κάθε κράτους που θα κλονίσει τα θεμέλια της αστικής εξουσίας. Θα πρέπει να αποκλειστεί κάθε ενδεχόμενο εσωτερικής αποσταθεροποίησης που θα κάνει ορατό στην πράξη το όραμα μια διαφορετικής οργάνωσης της κοινωνίας χωρίς εκμεταλλευτικές σχέσεις. Γι αυτό ακριβώς κρίνουμε πως η πάλη μας ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα της πάλης μας για κοινωνική επανάσταση. Η πάλη ενάντια σε ιμπεριαλισμό, καπιταλισμό και κράτος όχι μόνο δεν αλληλοαποκλείονται, αλλά αντιθέτως συναποτελούν μια διαλεκτική ενότητα. Για αυτό και δεν κουραζόμαστε να επαναλαμβάνουμε: ο βασικός εχθρός μας βρίσκεται στην ίδια μας τη χώρα. Μέσα στην Ελλάδα, μέσα στην ΕΕ, μέσα στο ΝΑΤΟ.
Το ελληνικό κράτος, ανεξάρτητα από το ποια κυβέρνηση βρίσκεται συγκυριακά στο τιμόνι, ακολουθεί τη στρατηγική επιλογής της πρόσδεσης στο άρμα του ευρωατλαντικού ιμπεριαλισμού, με ειδικό ρόλο στην πολιτική της “διπλής ανάσχεσης” της Ρωσίας και της Κίνας. Μπορεί αυτή η πολιτική να παροξύνεται στα χρόνια της παρούσας κυβέρνησης (με τη βαθιά εμπλοκή στον πόλεμο της Ουκρανίας και της Μέσης Ανατολής και τη συνενοχή στη σφαγή των Παλαιστινίων), αλλά ας μην ξεχνάμε πως η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ ακολούθησε ακριβώς τον ίδιο δρόμο προλειαίνοντας το έδαφος για την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Οι όρκοι πίστης του Στέφανου Κασσελάκη προς την “Ιερή Συμμαχία” του ΝΑΤΟ δεν αποτελούν κάποιου είδους “μεταστροφή” του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά έρχονται ως φυσική συνέχεια της πολιτικής του. Άλλωστε, ο ακροδεξιός υπουργός Άμυνας της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ / ΑΝΕΛ, Πάνος Καμμένος, τον Ιανουάριο του 2017 γιόρταζε την ανέλιξη του -κατα Τσίπρα- “διαβολικά καλού” Ντόναλντ Τραμπ στον προεδρικό θώκο των ΗΠΑ, λέγοντας: «Η Ελλάδα αποτελεί έναν παράγοντα σταθερότητας στην περιοχή της Μεσογείου, με στενή συνεργασία με το Ισραήλ, αλλά και με μετριοπαθείς χώρες, όπως είναι η Αίγυπτος, η Ιορδανία, με χώρες του ΝΑΤΟ στα βόρειά μας, όπως είναι η Βουλγαρία και η Ρουμανία. Με επίκεντρο, λοιπόν, την Ελλάδα μπορεί να δημιουργηθεί ένας άξονας που θα σταματά τον ισλαμικό φονταμενταλισμό. Οι διμερείς σχέσεις βρίσκονται στο καλύτερο σημείο. Η ελληνοαμερικανική φιλία χτίζεται πλέον με τη στήριξη της απόλυτης πλειοψηφίας του ελληνικού λαού. Γνωρίζουμε ότι οι πραγματικοί μας σύμμαχοι ήταν εκείνοι που ήταν δίπλα μας και στον Α’ και στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά και στο ξαναχτίσιμο της χώρας μας με το δόγμα Τρούμαν».
Δεν αφορά, λοιπόν, την παρούσα κυβέρνηση μόνο. Είναι στρατηγική επιλογή η πλήρης ευθυγράμμισή του ελληνικού κράτους με τους σχεδιασμούς του ευρωατλαντικού ιμπεριαλισμού και η μετατροπή της χώρας σε πολεμικό προγεφύρωμα του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Αυτός είναι ο απαραίτητος όρος για την ισχυροποίηση του ρόλου της ντόπιας αστικής τάξης στο διεθνές πλαίσιο των καπιταλιστικών ανταγωνισμών.
Οι ευρωεκλογές του Ιουνίου αποτελούν ακόμα ένα στάδιο στη διαδικασία νομιμοποίησης αυτής της πολεμοκάπηλης πολιτικής. Η ΕΕ εμφανίζει τον εαυτό της ως φιλειρηνική όαση σταθερότητας, ανάπτυξης και δημοκρατίας. Το πραγματικό πρόσωπο πίσω από τη μάσκα της “Ευρώπης των λαών”, όμως, είναι απωθητικό: είναι η Ευρώπη των δυσβάσταχτων χρεών που τα πληρώνει η κοινωνική βάση, των ματωμένων πρωτογενών πλεονασμάτων, της διαρκούς λιτότητας και της στρατιωτικοποίησης των οικονομιών. Είναι το στρατηγείο του πολέμου και της προώθησης των πλέον επιθετικών ταξικών αναδιαρθρώσεων. Είναι το πεδίο τροφοδότησης του αντιμεταναστευτικού ρατσισμού και πριμοδότησης του εθνικιστικού και ακροδεξιού εσμού. Είναι η Ευρώπη – Φρούριο των μαζικών δολοφονιών μεταναστών στα χερσαία και θαλάσσια σύνορά της, των στρατοπέδων συγκέντρωσης – κέντρων επιλογής “χρήσιμης” ή ”άχρηστης” εργατικής δύναμης και του θεσμικού “αντι”ρατσιμού που θέλει τους μετανάστες μόνο ως φθηνή καύσιμη ύλη της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Η ΕΕ, λοιπόν, και οι θεσμοί της (από το ευρωκοινοβούλιο μέχρι την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και την Κομισιόν) δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια αντιδραστική συμμαχία των ληστρικών αστικών τάξεων ενάντια στην εργατική τάξη και την κοινωνική βάση.
Μέσα σ’ αυτό το ζοφερό περιβάλλον η αντίσταση στην θανατοπολιτική ελληνικού κράτους-Ε.Ε-ΝΑΤΟ καλεί στην επανασυσπείρωση ενός μαχόμενου κινήματος απέναντι στον ιμπεριαλιστικό ληστρικό πόλεμο. Οι πρόσφατες κινητοποιήσεις στα πανεπιστήμια των ΗΠΑ και της Ευρώπης ενάντια στο γενοκτονικό πόλεμο που διεξάγει το Ισραήλ στην Παλαιστίνη αποτελούν φωτεινό φάρο για την εποχή μας. Και ακόμα πιο ελπιδοφόρο είναι πως στις αντιπολεμικές κινητοποιήσεις πρωταγωνιστεί η Εβραϊκή νεολαία, αλλά και επιζώντες του Ολοκαυτώματος, που σπάνε τον μύθο των δήθεν “αντισημιτικών” κινήτρων του αντιπολεμικού κινήματος.
Να επιστρέψουμε τον πόλεμο στα μετόπισθεν των δυτικών μητροπόλεων.
Να στήσουμε διεθνιστικά αναχώματα αλληλεγγύης.
Να γίνουμε η άμμος στα γρανάζια του ιμπεριαλιστικού πολέμου.
Λευτεριά στην Παλαιστίνη.
Αντιπολεμική – Αντιιμπεριαλιστική συγκέντρωση, Σάββατο 8 Ιουνίου, Πνευματικό Κέντρο Δήμου Αθηναίων (Ακαδημίας και Ασκληπιού), 13:00 και διαδήλωση προς το Υπουργείο Εξωτερικών και τα Γραφεία της Ε.Ε
Συνέλευση Κατάληψης Παλιού Νεκροτομείου (Αλεξανδρούπολη), Πέλοτο (Ξάνθη), Δυσήνιος Ίππος (Πάτρα), Ταξική Αντεπίθεση (Αθήνα)
Συγκέντρωση: Τετάρτη 15 Μάη, 19.00, Πλ. Ελευθερίας
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΕΜΠΛΟΚΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΤΟΥ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΤΟ ΙΣΡΑΗΛ
ΤΑΞΙΚΟ ΚΑΙ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΟ ΜΠΛΟΚΟ ΣΤΗ ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΜΗΧΑΝΗ
Μπορείς να κατεβάσεις την παρακάτω ανακοίνωση σε μορφή pdf από εδώ.
ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΡΓΑΤΙΚΕΣ ΜΑΣ ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΙΣ-ΟΡΓΑΝΩΝΟΜΑΣΤΕ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ
ΜΑΣ
ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΠΙΣΩ ΟΛΑ ΟΣΑ ΜΑΣ ΑΝΗΚΟΥΝ
Έχουν περάσει 138 χρόνια από τη νίκη των αγώνων του αμερικανικού Σικάγο για την επίτευξη της 8ωρης
εργασίας για το παγκόσμιο προλεταριάτο και οι εργασιακές συνθήκες στις οποίες καλείται να ανταπεξέλθει
η κοινωνική βάση σήμερα, καθώς και η συνολική επίθεση που δέχεται από κράτος και κεφάλαιο,
φανερώνουν αφενός πως τα αιτήματα εκείνων των ιστορικών αγώνων είναι πιο επίκαιρα από ποτέ και
αφετέρου πως η δόμηση νέων αγώνων για να ανακόψουμε την εξαθλίωση που βιώνουμε είναι πιο αναγκαία
από ποτέ.
Από τη διαρκώς αυξανόμενη ένταση της εργασιακής εκμετάλλευσης σε κάθε εργασιακό τομέα, τον
αντεργατικό νόμο Γεωργιάδη, με τα ωράρια λάστιχο, τις απλήρωτες υπερωρίες και τα δικαιώματά μας που
καταπατώνται με κάθε ευκαιρία, μέχρι την ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής δράσης και τα πογκρόμ
συλλήψεων και διώξεων εις βάρος αγωνιστών και αγωνιστριών, την ψήφιση του νέου ποινικού κώδικα, τις
εκκενώσεις καταλήψεων, αλλά και την ακρίβεια και τη φτώχεια έως την πολεμική απειλή, το συμπέρασμα
για εμάς, την κοινωνική βάση, είναι κοινό: Κράτος και Κεφάλαιο μας κλέβουν τη ζωή.
Σε μία εποχή λοιπόν που το σύστημα προσπαθεί να επιβάλλει τον θάνατό μας ως κανονικότητα, σε μια
εποχή που η φτώχεια και η ανέχεια, ο κοινωνικός αποκλεισμός από βασικά αγαθά για την επιβίωση, ο
κοινωνικός κανιβαλισμός, η βία και ο αλληλοσπαραγμός επιβάλλονται ως η μόνη υπαρκτή συνθήκη ζωής.
Σε μια τέτοια εποχή, το κράτος και τα αφεντικά προχωρούν σε μια άνευ προηγουμένου λεηλασία
στοιχειωδών δικαιωμάτων και κατακτήσεων των ταξικών και κοινωνικών αγώνων όλων των
προηγούμενων δεκαετιών.
Η πρωτομαγιά είναι ημέρα μνήμης, αντίστασης και αγώνα ενάντια στην κυριαρχία και το κανιβαλιστικό
σύστημα που αυτή μας επιβάλλει. Σε κάθε γωνιά του πλανήτη, είτε βρισκόμαστε σε πόλεμο, είτε σε ειρήνη,
αντιλαμβανόμαστε ότι οι χαμένοι είμαστε εμείς. Η υποτίμηση που δεχόμαστε δεν είναι «ατομική» επιλογή
συγκεκριμένων κομμάτων, αλλά δομικό στοιχείο του συστήματος που βασίζεται στην εκμετάλλευση
ανθρώπου από άνθρωπο με σκοπό το κέρδος των λίγων. Ας αναγνωρίσουμε με ποιους έχουμε κο ινά
συμφέροντα, βασιζόμενοι στην πραγματικότητα και σε όσα ζούμε. Να οργανωθούμε στους χώρους της
δουλειάς, στα σωματεία μας, σε κάθε κοινωνικό πεδίο. Να χτίσουμε αναχώματα κόντρα στην υποτίμησή
μας και στο αυξημένο κόστος ζωής. Να εμπνευστούμε από τους νικηφόρους εργατικούς αγώνες του
τελευταίου χρόνου. Να απαιτήσουμε καλύτερους και αξιοπρεπείς μισθούς και συνθήκες εργασίας, ελεύθερη
πρόσβαση σε όλα τα βασικά αγαθά, ως κομμάτι του μισθού μας, ως την ελάχιστη επιστροφή της εργατικής
μας δύναμης. Με όχημα την αλληλεγγύη στους ανθρώπους της τάξης μας, να μπλοκάρουμε την ακρίβεια
με απεργίες, αρνήσεις πληρωμών, αυτομειώσεις και με το στήσιμο των δικών μας δικτύων και δομών
αλληλοβοήθειας. Να κάνουμε ξεκάθαρο ότι δεν θα πολεμήσουμε κανέναν άνθρωπο της τάξης μας από την
άλλη πλευρά των συνόρων.
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ ΜΕ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΤΑ
ΣΩΜΑΤΕΙΑ, ΜΕ ΣΤΗΣΙΜΟ ΕΡΓΑΤΙΚΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΩΝ
ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΣΥΝΗΘΙΣΟΥΜΕ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗ
ΖΗΣΟΥΜΕ ΣΑ ΔΟΥΛΟΙΝΑ ΟΡΓΑΝΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΗ
ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ
*πανό που κρεμάστηκαν σε κεντρικούς δρόμους της Ξάνθης καλώντας στην απεργιακή διαδήλωση την Τετάρτη 17 Απρίλη.
Μπορείς να κατεβάσεις την παρακάτω ανακοίνωση σε μορφή pdf από εδώ.
ΟΙ ΤΙΜΕΣ ΘΑ ΠΕΣΟΥΝ-ΟΙ ΜΙΣΘΟΙ ΘΑ ΑΝΕΒΟΥΝ – ΜΟΝΟ ΜΕ ΑΓΩΝΕΣ
Από την ακρίβεια, τις αυξήσεις-κοροϊδία του κατώτατου μισθού, τους πλειστηριασμούς των φτωχότερων κοινωνικών στρωμάτων, την εκτίναξη των ενοικίων, την έλλειψη στοιχειωδών μέτρων ασφαλείας στους εργασιακούς χώρους που έχει οδηγήσει σε εκατοντάδες εργατικά ατυχήματα και δολοφονίες (12 εργατικές δολοφονίες σε 23 ημέρες), μέχρι τις φωτιές στον Έβρο και τις καταστροφικές πλημμύρες στη Θεσσαλία με μηδαμινά αντιπλημμυρικά έργα, κράτος και κεφάλαιο επιτίθενται καθημερινά εναντίον της κοινωνικής πλειοψηφίας με ένα και μοναδικό σκοπό˙ τη διαφύλαξη των κερδών των εκμεταλλευτών μας. Όσο η επίθεση αυτή μαίνεται, η τάξη μας δε σταματά να μετρά νεκρούς. Έτσι, τα γεγονότα του τελευταίου καιρού, υπογραμμίζουν με τον πιο τραγικό τρόπο πως όλα αυτά που βιώνουμε δεν αποτελούν απλά μια κρατική ανεπάρκεια, αμέλεια ή αδιαφορία. Αντίθετα, αποτελούν απτή απόδειξη ότι το κράτος και το κεφάλαιο έχουν άλλες προτεραιότητες.
Βασική προτεραιότητα των εκμεταλλευτών μας αποτελεί το ξεζούμισμα της τάξης μας για να κερδίζουν τα κάθε λογής αφεντικά μας. Το σκοπό αυτό ήρθε να επιτελέσει το νομοσχέδιο Γεωργιάδη πατώντας σε δύο βασικούς άξονες: από τη μία στο ξεζούμισμα και την περαιτέρω εκμετάλλευση μέσω επέκτασης της εργάσιμης ημέρας, και από την άλλη στην καταστολή αντιστάσεων και των εργατικών αγώνων κάνοντας ευθεία επίθεση στο δικαίωμα στην απεργία.
Ένας αντικοινωνικός νόμος που προσπαθεί να καθιερώσει συνθήκες σύγχρονης εργασιακής σκλαβιάς με την εξόντωση των εργαζομένων και την περιστολή όποιων δικαιωμάτων τους έχουν απομείνει δεν έρχονται τυχαία. Κράτος και κεφάλαιο προσπαθούν να διαφυλάξουν και να αυξήσουν τα κέρδη τους όλα αυτά τα χρόνια της διαρκούς κρίσης. Ιδιαίτερα, μετά την πανδημία που η ακρίβεια τσακίζει την κοινωνική βάση και κάθε της δικαίωμα για υγεία, ρεύμα, τροφή, στέγαση, την «ανάπτυξη» των αφεντικών την πληρώνει με το αίμα της η τάξη μας.
Ταυτόχρονα, τα γεγονότα του τελευταίου καιρού, αποτυπώνουν μία ζοφερή πραγματικότητα στην καθημερινότητα της κοινωνικής βάσης. Οι γυναικοκτονίες έξω από αστυνομικά τμήματα, ο κοινωνικός κανιβαλισμός, οι συλλήψεις, η τρομοκρατία και καταστολή, οι εκκενώσεις καταλήψεων, οι αντιεκπαιδευτικοί νόμοι, οι μαζικές δολοφονίες προσφύγων-μεταναστών είναι κάποια από τα στιγμιότυπα της σήψης που βιώνουμε καθημερινά. Μίας πραγματικότητας που δεν αφήνει άλλη λύση πέρα από την οργάνωση, τον αγώνα και την κοινωνική και ταξική αντεπίθεση.
Σε μια εποχή και ένα σύστημα που προσπαθεί να επιβάλλει τον θάνατό μας ως κανονικότητα, από τα εργατικά «ατυχήματα», τους νεκρούς λόγω διάλυσης του ΕΣΥ και τους αποκλεισμένους που δεν έχουν να πληρώσουν, τις κρατικές δολοφονίες στα τρένα μέχρι τη συμμετοχή σε πολέμους, να υψώσουμε ανάστημα. Να εμπνευστούμε από τους πρόσφατους συλλογικούς και μαχητικούς αγώνες της τάξης μας, από τους εργαζόμενους στα τηλεφωνικά κέντρα, στην E-Food, στις προβλήτες της Cosco, στα Λιπάσματα Καβάλας και την Μαλαματίνα,
Οι εργαζόμενοι και οι άνεργες, οι φτωχοί και οι καταπιεσμένες, αποκλειόμαστε όλο και πιο πολύ από την πρόσβαση στα στοιχειώδη μέσα διαβίωσης. Καθημερινά βυθιζόμαστε όλο και περισσότερο στη φτώχεια και την ανασφάλεια. Κόντρα στον κοινωνικό κανιβαλισμό, στις ατομικές λύσεις και στη λογική της ανάθεση, να οργανωθούμε στους χώρους της δουλειάς, στα σωματεία μας, σε κάθε κοινωνικό πεδίο. Να χτίσουμε αναχώματα κόντρα στην υποτίμησή μας και στο αυξημένο κόστος ζωής. Με φάρο μας την αλληλεγγύη και την αυτοοργάνωση να δομήσουμε στην πράξη τη δικιά μας αντιπρόταση απέναντι στην κρατική-καπιταλιστική δυστοπία. Να βρεθούμε στους δρόμους του αγώνα, σε κάθε σχολείο, σχολή, γειτονιά οργανώνοντας την κοινωνική αυτοάμυνα και διεκδικώντας ότι μας ανήκει. Μόνη λύση οι συλλογικοί αγώνες.
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ
ΜΕ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΤΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ, ΜΕ ΣΤΗΣΙΜΟ ΕΡΓΑΤΙΚΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΩΝ
ΟΡΓΑΝΩΣΗ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ-ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ
ΜΟΝΟ ΑΝ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΜΕ ΣΥΛΛΟΓΙΚΑ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΟΥΜΕ ΌΛΑ ΌΣΑ ΜΑΣ ΑΞΙΖΟΥΝ
Κάλεσμα στην απεργιακή διαδήλωση την Τετάρτη 17 Απρίλη στις 10.00 στην πλατεία Ελευθερίας στην Ξάνθη.
ΟΙ ΤΙΜΕΣ ΘΑ ΠΕΣΟΥΝ-ΟΙ ΜΙΣΘΟΙ ΘΑ ΑΝΕΒΟΥΝ
ΜΟΝΟ ΜΕ ΑΓΩΝΕΣ
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ
ΜΕ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΤΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ, ΜΕ ΣΤΗΣΙΜΟ ΕΡΓΑΤΙΚΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΩΝ
ΜΟΝΟ ΑΝ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΜΕ ΣΥΛΛΟΓΙΚΑ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΟΥΜΕ ΟΛΑ ΟΣΑ ΜΑΣ ΑΝΗΚΟΥΝ
Με τη συμμετοχή 300 αγωνιστών/τριών από ένα ευρύ φάσμα συλλογικοτήτων και σχημάτων πραγματοποιήθηκε το Σάββατο το απόγευμα στη Λάρισα η διαδήλωση ενάντια στη μετατροπή της πόλης σε ορμητήριο πολέμου της ΕΕ, του ΝΑΤΟ και του ελληνικού κράτους εναντίον των λαών της Μέσης Ανατολής. Ύστερα από συγκέντρωση μιας ώρας στην κεντρική πλατεία της Λάρισας, η διαδήλωση με δυνατό παλμό και περιφρούρηση πορεύτηκε σε κεντρικούς δρόμους της πόλης, πριν προσεγγίσει το στρατόπεδο που έχει εγκατασταθεί το στρατηγείο της ΕΕ, η πρόσβαση στο οποίο είχε αποκλειστεί, σε μεγάλη ακτίνα, από ισχυρές δυνάμεις των ΜΑΤ. Αφού παρέμεινε για δέκα λεπτά περίπου μπροστά από τον φραγμό με συνεχή συνθηματολογία, η διαδήλωση συνέχισε ολοκληρώνοντας την πορεία της μετά από μισή ώρα στο σημείο από όπου ξεκίνησε.
Η διαδήλωση της Λάρισας ήταν αναμφισβήτητα μια σημαντική στιγμή για την ανάπτυξη του αντιπολεμικού αντιιμπεριαλιστικού κινήματος που έχει ανάγκη η εποχή μας. Να υπενθυμίσουμε ότι το Ευρωπαϊκό στρατηγείο της Λάρισας ( 1ης στρατιά ) ήδη από τον Μάρτη του 2022, προτού αναβαθμιστεί σε επιχειρησιακό κέντρο της ναυτικής επιχείρησης της Ε.Ε εναντίον των ανταρτών Χουθι στην ερυθρά θάλασσα, είχε δεχτεί την οργή εκατοντάδων διαδηλωτών που προκάλεσαν σημαντικές φθορές στην είσοδο του στο πλαίσιο αντιπολεμικής διαδήλωσης με συγκρουσιακά χαρακτηριστικά απέναντι σε σύμβολα του κράτους , του κεφαλαίου και του στρατού. Η διαδήλωση στη Λάρισα αποτελεί κρίκο των πανελλαδικών κινητοποιήσεων που έλαβαν χώρα έξω από αμερικανατοϊκές βάσεις και εγχώριες πολιτικοστρατιωτικές εγκαταστάσεις (ΥΕΑ- ΓΕΣ) ειδικά την τελευταία διετία σε όλη την Ελλάδα (μετά το ξέσπασμα του πολέμου στην Ουκρανία τον Μάρτη του 2022 και την 7η Οκτωβρίου 2023) σε Λάρισα, Πάτρα, Βόλο, Αλεξανδρούπολη, Αθήνα, και υπό αυτήν την έννοια αποτελεί ισχυρή παρακαταθήκη για τη συνέχεια τους. Ύστερα από δύο χρόνια γίνεται πλέον από φανερό ότι συγκροτείται ένα διακριτό μαχητικό αντιπολεμικό διεθνιστικό αντιιμπεριαλιστικό κίνημα πανελλαδικά, ένα κίνημα μετωπικό που παρά τις επιμέρους διαφορές του ενοποιείται στην πάλη ενάντια στο ΝΑΤΟ, την ΕΕ και τις στρατηγικές του ελληνικού κεφαλαίου, στην αλληλεγγύη στην Παλαιστινιακή Αντίσταση καθώς και στον αγώνα ενάντια στους διακρατικούς και ιμπεριαλιστικούς πολέμους και την αλληλεγγύη στους μετανάστες. Άλλωστε και η διαδήλωση της Λάρισας από μια τέτοια σύνθεση προήλθε στην οποία ανταποκρίθηκαν δεκάδες σχήματα, συνελεύσεις και πολιτικές συλλογικότητες (από την εξ. Αριστερά και τον αναρχικό χώρο) από τη Θεσσαλία και όλη την Ελλάδα, πορευμένοι πίσω από το πανό του Αντιπολεμικού Αντιιμπεριαλιστικού Συντονισμού συλλογικοτήτων από τη Θεσσαλία.
Ο δικός μας συντονισμός αποτελούμενος από την Συνέλευση Κατάληψης Παλιού Νεκροτομείου (Αλεξανδρούπολη), Ταξική Αντεπίθεση (Αθήνα), Πέλοτο (Ξάνθη), Δυσήνιος Ίππος (Πάτρα) στήριξε με αφίσα, κείμενο και όσο το δυνατόν μεγαλύτερη συμμετοχή τη διαδήλωση, στην οποία πορεύτηκε με πανό στο πλάι στο μπλοκ του Αντιπολεμικού Αντιιμπεριαλιστικού Συντονισμού συλλογικοτήτων από τη Θεσσαλία.
Στην κατεύθυνση της όξυνσης της αντιιμπεριαλιστικής/ αντιπολεμικής πάλης, το προσεχές διάστημα οφείλουμε να αναλάβουμε σε διεθνές και πανελλαδικό επίπεδο πρωτοβουλίες αντίστασης απέναντι στην καπιταλιστική / ιμπεριαλιστική μηχανή του πολέμου. Και πιο ειδικά απέναντι στην Ελληνο Ισραηλινή συμμαχία που δολοφονεί στη Γάζα.
Δυσήνιος Ίππος (Πάτρα), Συνέλευση Κατάληψης Παλιού Νεκροτομείου ( Αλεξανδρούπολη), Πέλοτο (Ξάνθη), Ταξική Αντεπίθεση (Αθήνα)
Μπορείς να κατεβάσεις την παρακάτω ανακοίνωση σε μορφή pdf από εδώ.
75 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ, Η ΟΞΥΝΣΗ ΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ, Η ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΚΑΙ Η ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΜΟΝΟΔΡΟΜΟ
Συμπληρώνονται 75 χρόνια από την ίδρυση του ΝΑΤΟ, αλλά και 72 από τη συμμετοχή του Ελληνικού κράτους στους σχεδιασμούς του. Δικτατορίες, ταχείες επεμβάσεις, βομβαρδισμοί, πόλεμοι και νέοι πόλεμοι στο όνομα της «δημοκρατίας» είναι αρκετά για να γίνει κατανοητό πόσο αναγκαίο είναι ντόπιοι και ξένοι προλετάριοι να αντισταθούμε και να μπλοκάρουμε τις επιδιώξεις των εκμεταλλευτών μας, επίσης ντόπιων και ξένων.
75 χρόνια μετά το ελληνικό κράτος ακολουθεί και συμμετέχει με κλειστά μάτια στους σχεδιασμούς του ιμπεριαλιστικού πόλου στον οποίο είναι προσδεμένο, δηλαδή το ΝΑΤΟ.
Από το βράδυ της 26ης Φεβρουαρίου η φρεγάτα «Ύδρα» απέπλευσε από το ναύσταθμο της Σαλαμίνας και μετά από μια μικρή στάση στη βάση της Σούδας κατέληξε στις 3 Μαρτίου στην Ερυθρά Θάλασσα, για να ενσωματωθεί στην ευρωενωσίτικη στρατιωτική επιχείρηση «Ασπίδες» (EUNAVFOR ASPIDES), η οποία πραγματοποιείται συνδυαστικά με την αμερικανοβρετανική επιχείρηση «PROSPERITY GUARDIAN». Στόχος της εν λόγω επιχείρησης, η οποία διαφημίζεται ως η μεγαλύτερη που έχει αναλάβει ποτέ η ΕΕ, είναι η καταστολή των ανταρτών Χούθι που πραγματοποιούν ενέργειες παρενόχλησης σε πολεμικά και εμπορικά πλοία, ως απάντηση στη συνεχιζόμενη ανθρωποσφαγή που πραγματοποιεί το Ισραηλινό κράτος στα Παλαιστινιακά εδάφη. Το ελληνικό κράτος, στρατηγικός σύμμαχος του Ισραήλ σε οικονομικό, διπλωματικό και στρατιωτικό επίπεδο, με τη συμμετοχή του στην επιχείρηση «Ασπίδες» κλιμακώνει τη συνενοχή του στο εν εξελίξει μακελειό. Ο κομβικός ρόλος του ελληνικού κράτους φανερώνεται με την παραχώρηση του Ελληνικού Στρατηγείου Επιχειρήσεων της ΕΕ (ΕΣΕΕΕ/EU – OHQ), με έδρα την 1η Στρατιά στη Λάρισα, το οποίο λειτουργεί ως συντονιστικό κέντρο της επιχείρησης.
Πάνω από 75.000 τραυματίες, 35.000 νεκροί, βομβαρδισμένα νοσοκομεία και σπίτια έχουν γίνει πλέον καθημερινότητα στην Λωρίδα της Γάζας που βρίσκεται σε εμπόλεμη ζώνη από το φασιστικό κράτος του Ισραήλ εδώ και 6 μήνες. Ένας λαός που πάνω από μισό αιώνα αγωνίζεται σθεναρά ενάντια σε μια από τις πιο ισχυρές πολεμικές μηχανές, με απεργίες πείνας, νεκρούς και καθημερινές θυσίες σήμερα οδηγείται σε ολοκληρωτική σφαγή.
Και σε αυτό τον πόλεμο το ελληνικό κράτος είναι συνένοχο. Μέσα από την πάγια και αναβαθμισμένη συνεργασία του με το κράτος του Ισραήλ ενισχύει και νομιμοποιεί τη δολοφονική παρουσία του ισραηλινού κράτους στην περιοχή και την εν εξελίξει γενοκτονία των παλαιστίνιων στέλνοντας πολεμικά πλοία στη Γάζα.
Έχουμε, λοιπόν, κάθε λόγο να μπλοκάρουμε την αναβάθμιση της παρουσίας του ΝΑΤΟ στην περιοχή, που πάει χέρι-χέρι με την – εντός της χώρας- πολεμική προετοιμασία.
Την στιγμή που δαπανώνται υπέρογκα ποσά για πολεμικούς εξοπλισμούς για τα συμφέροντα των κυρίαρχων έναντι των τεράστιων κοινωνικών αναγκών, την στιγμή που ολοένα και περισσότερα ερευνητικά προγράμματα δημιουργoύνται στα πανεπιστήμια σε συνεργασία με τον ελληνικό στρατό και την πολεμική μηχανή του ΝΑΤΟ. Τη στιγμή που ο ελλαδικός χώρος μετατρέπεται σε μία απέραντη νατοϊκή βάση, τη στιγμή που ετοιμάζεται η μεταφορά νέων υπερόπλων και υποδομών του οργανισμού σε κάθε άκρη του ελλαδικού χώρου. Τη στιγμή που ο παλαιστινιακός λαός οδηγείται στο θάνατο. Τη στιγμή που οι εθνικισμοί στην περιοχή προετοιμάζουν το έδαφος για νέες επεμβάσεις, αλλά και τη στιγμή που ο κίνδυνος νέων εντάσεων και πολέμων γίνεται όλο και πιο υπαρκτός έχουμε κάθε χρέος να δομήσουμε ένα στιβαρό και μαχητικό αντιπολεμικό κίνημα.
Να οικοδομήσουμε ένα πλατύ, ταξικό, διεθνιστικό μπλοκ απέναντι στον πόλεμο, το μιλιταρισμό, την κρατική και παρακρατική τρομοκρατία. Να μπλοκάρουμε τη συμμετοχή του ελληνικού κράτους στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και τη σφαγή του Παλαιστινιακού λαού. Να φέρουμε τον πόλεμο στα μετόπισθεν, να οργανωθούμε, να ενωθούμε, να αγωνιστούμε ενάντια στη φτώχεια, την ταξική υποτίμηση, το φασισμό. Να δομήσουμε στις διαδικασίες του αγώνα την κοινωνική αντιπρόταση για έναν κόσμο αλληλεγγύης, κοινοκτημοσύνης, ισότητας, ελευθερίας. Για έναν κόσμο χωρίς σύνορα, τάξεις, πολέμους. Ένα κόσμο που θα φέρει την ειρήνη για όλη την ανθρωπότητα.
ΚΑΜΙΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ-ΚΑΜΙΑ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ
ΝΑ ΚΛΕΙΣΟΥΝ ΟΛΕΣ ΟΙ ΒΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΕΣ ΕΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΝΑΤΟ
*φωτογραφία από την σημερινή προγραμματισμένη αντιπολεμική συγκέντρωση με αφορμή την συμπλήρωση 75 χρόνων από την ίδρυση του ΝΑΤΟ
ΚΑΜΙΑ ΑΛΛΗ ΔΟΛΟΦΟΝΗΜΕΝΗ
ΝΑ ΣΤΑΘΟΥΜΕ ΑΝΑΧΩΜΑ ΣΤΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ, ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑΣ
ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΙΣΟΤΗΤΑ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ
*πανό που κρεμάστηκε χθες το απόγευμα σε κεντρικό σημείο της πόλης της Ξάνθης με αφορμή την γυναικοκτονία έξω από το Α.Τ Αγίων Αναργύρων.
Μπορείς να κατεβάσεις την παρακάτω ανακοίνωση σε μορφή pdf από εδώ.
ΝΑ ΟΡΘΩΣΟΥΜΕ ΤΟΙΧΟ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟΥΣ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥΣ
Θα συνεχίσουμε τον αγώνα ενάντια στην κατηγοριοποίηση των σχολείων και μαθητών/τριών και θα αγωνιζόμαστε για το δικαίωμα όλων των παιδιών στην μόρφωση. Δεν μας τρομοκρατεί η επιχείρηση φίμωσης των σωματείων, της συνδικαλιστικής και πολιτικής δράσης! Δεν θα μας κάνουν να σωπάσουμε! Θα συνεχίσουμε ακόμα πιο μαζικά!
ΟΛΜΕ – 05.07.2023
Ο χώρος της εκπαίδευσης εδώ και χρόνια δέχεται σφοδρή επίθεση από τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές. Οι στοχεύσεις είναι κοινές σε όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης: εντατικοποίηση, ανταγωνισμός, πειθάρχηση και ιδιωτικοποίηση για την παραγωγή μελλοντικών εργαζόμενων που θα είναι πειθαρχημένοι, φτηνοί, ευέλικτοι και αναλώσιμοι. Και τα μέσα επίσης κοινά: κατάρτιση ποινολογίου για τους μαθητές, ελάχιστη βάση εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, συρρίκνωση του σχολικού δικτύου, παγίωση των αναπληρωτών εκπαιδευτικών για την κάλυψη οργανικών θέσεων, σταθερή υποβάθμιση των κτιριακών υποδομών και υποχρηματοδότηση των λειτουργικών αναγκών, εισαγωγή υπέρογκων διοικητικών/ μη παιδαγωγικών εργασιών στους εκπαιδευτικούς, ξήλωμα εργασιακών δικαιωμάτων, θέσπιση ιδιωτικών πανεπιστημίων, διαγραφή φοιτητών, ιεράρχηση σχολικών μονάδων βάση ταξικών κριτηρίων, ποινικοποίηση των καταλήψεων ακόμα και ως προκάλυμμα αντιμετώπισης του σχολικού εκφοβισμού, τρομοκρατία μέσω της αξιολόγησης, επισφάλεια.. Ο κατάλογος των μέσων που επιχειρείται να εισαχθούν για την καθυπόταξη της εκπαιδευτικής κοινότητας είναι πραγματικά ατελείωτος.
Ατελείωτος είναι επίσης και ο κατάλογος των διώξεων, πειθαρχικών και ποινικών, που δέχονται σήμερα εκπαιδευτικοί της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης για την συνδικαλιστική και πολιτική τους δράση. Είναι πρωτοφανής η ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής δράσης και της πολιτικής έκφρασης. Εκπαιδευτικοί διώκονται γιατί έλαβαν μέρος σε απεργιακές κινητοποιήσεις των σωματείων τους, γιατί συμμετείχαν στις διαδηλώσεις μνήμης και αγώνα στην επέτειο δολοφονίας του μαθητή Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, για τις προφορικές τοποθετήσεις τους κατά τη διάρκεια συνελεύσεων της ΕΛΜΕ, για διαδικτυακές αναρτήσεις τους και ηλεκτρονικά μηνύματα στα οποία ασκούσαν κριτική στην κυβέρνηση, για τη συμμετοχή τους στην κινητοποίηση ενάντια στον ταξικό διαγωνισμό Pisa, για τη συμμετοχή σε κινητοποιήσεις ενάντια στους πλειστηριασμούς κατοικιών, γιατί διαμαρτυρήθηκαν για τα κενά στα σχολεία, για άρθρα τους σχετικά με την εκπαιδευτική πολιτική, γιατί αδυνατούσαν να συνδεθούν στο webex εν μέσω κακοκαιρίας.
Στην πόλη μας, 4 χρόνια πριν είχε κινηθεί ποινική δίωξη σε εκπαιδευτικό για ανάρτηση του σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης με αντιρατσιστικό περιεχόμενο και αθωώθηκε πανηγυρικά μέσω της κινητοποίησης ενός πλατιού κινήματος αλληλεγγύης. Προσφάτως, η τοπική Δ/νση Π.Ε. Ξάνθης, γνωστή για τις αυθαιρεσίες της, αποπειράθηκε εκ νέου να στοχοποιήσει εκπαιδευτικό και να την καθαιρέσει από τα χρέη υποδιευθύντριας, διότι συμμετείχε στην απεργία ενάντια στην αξιολόγηση. Η ανάκληση της απόφασης καθαίρεσης ήρθε άμεσα μετά από τη δυναμική αντίδραση του σωματείου.
Οι παραπάνω διώξεις εδράζονται στον αντισυνδικαλιστικό νόμο Χατζηδάκη, στον αντεργατικό νόμο Γεωργιάδη καθώς και στον αντιδραστικό πειθαρχικό κώδικα των δημόσιων υπαλλήλων (Ν.3528/2007) και συγκεκριμένα στη διάταξη περί «αναξιοπρεπούς ή ανάρμοστης ή ανάξιας για υπάλληλο συμπεριφοράς εκτός υπηρεσίας». Η διάταξη αυτή μέσα από τη χουντική της διατύπωση και την επιτηδευμένη ασάφεια της λειτουργεί ως εργαλείο παραγωγής διώξεων για όποιον εκπαιδευτικό στοχοποιηθεί από τις εκάστοτε διευθύνσεις. Για εμάς είναι ύβρις να μιλούν για αξιοπρέπεια τα καθίκια που ζουν μια ζωή παρασιτικά σε βάρος όλων μας. Είναι ύβρις να επικαλούνται ανάρμοστη συμπεριφορά αυτοί που κουκουλώνουν με μαφιόζικους όρους κάθε σκάνδαλο που τους εμπλέκει, από το noor 1 και τα κυκλώματα παιδοβιαστών μέχρι τη δολοφονία 57 ανθρώπων στα Τέμπη.
Οι διώξεις αυτές, ασχέτως αν θα φτάσουν να εξεταστούν ή θα καταπέσουν στην πορεία ακριβώς λόγω του ανυπόστατου χαρακτήρα τους, συνθέτουν το γενικό πλαίσιο τρομοκράτησης, εκφοβισμού και υποταγής που επιχειρείται να στηθεί. Η προσπάθεια επιβολής της αξιολόγησης, παρά τη μηδαμινή εφαρμογή της, μορφοποιεί σταδιακά ένα διαφορετικό περιβάλλον εντός του σχολικού πλαισίου. Η αλλαγή αυτή, που εξελίσσεται εδώ και χρόνια, στοχεύει στην επικράτηση του ατομικισμού, της επισφάλειας και της αυταρχικότητας μέσα στα σχολεία. Η εφαρμογή των ντιρεκτίβων του υπουργείου παιδείας θα οδηγήσει σε ένα αποστειρωμένο σχολείο όπου ο κάθε εκπαιδευτικός θα δίνει βάρος στην εκπλήρωση των διοικητικών του υποχρεώσεων π.χ. στην συμπλήρωση όλων των ηλεκτρονικών πλατφορμών που έχουν θεσπιστεί, παρά στο παιδαγωγικό έργο. Θα εφαρμόζει απαρέγκλιτα το πρόγραμμα σπουδών, υπό τον φόβο κάποιας καταγγελίας, χωρίς να προσαρμόζει το μάθημα του στις διαβαθμισμένες ανάγκες των παιδιών που διδάσκει. Θα καλύπτει πρώτα και κύρια τη θέση του σκεπτόμενος κάθε στιγμή τις πιθανές συνέπειες από την κάθε του πράξη. Δεν μπορούμε να μην αναφερθούμε στην περίπτωση της εκπαιδευτικού που διασύρθηκε επί μέρες λόγω της επιλογής της να προβάλει την ταινία «Αγόρια στο ντους».
Το αποτέλεσμα θα είναι προφανές. Ένας φοβισμένος δάσκαλος θα εκπαιδεύει φοβισμένους μαθητές. Και ο φόβος που απλώνεται από πολλαπλές κατευθύνσεις μέσα στην κοινωνίας μας κάνει ακόμα πιο χειραγωγίσιμους. Όπως αναφέρει ο Πολωνός κοινωνιολόγος Ζίγκμουντ Μπάουμαν, ‘ο φόβος διαλύει τους ανθρώπινους δεσμούς, το πνεύμα της αλληλεγγύης αποδυναμώνεται, ο χωρισμός και η απομόνωση παίρνουν τη θέση του διαλόγου και της συνεργασίας. Από την οικογένεια ώς τη γειτονιά, από τον τόπο της εργασίας ώς την πόλη, δεν υπάρχει περιβάλλον που να παραμένει φιλόξενο’. Ποια εφόδια θα έχουν αυτά τα παιδιά για να διεκδικήσουν τη ζωή τους, για να αγωνιστούν και να ζήσουν αξιοπρεπώς;
Η ΕΛΠΙΔΑ ΜΑΣ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ
“Η αξιολόγηση στην εκπαίδευση είναι πράγματι μαγική!
Παίρνει όλους τους καθοριστικούς οικονομικούς, κοινωνικούς, πολιτικούς παράγοντες που διαμορφώνουν τη δημόσια εκπαίδευση, όλες τις κυρίαρχες πολιτικές που ρήμαξαν και ρημάζουν τα δημόσια σχολεία, που κάνουν το εκπαιδευτικό έργο κάτεργο, όλες τις πολιτικές φτωχοποίησης του εργαζόμενου λαού, όλες τις ανισότητες που κρύβονται πίσω από τα παιδιά που «δεν παίρνουν τα γράμματα», την ανασφάλεια και τα αδιέξοδα των οικογενειών τους, τη σκληρή πραγματικότητα στην αγορά εργασίας –παίρνει λοιπόν όλα αυτά και τα κρύβει από το προσκήνιο, βάζοντας μπροστά-δείχνοντας με το δάχτυλο τις δασκάλες και τους δασκάλους, φορτώνοντάς τους την ευθύνη για ό,τι πάει στραβά!
Η αξιολόγηση δεν κάνει τα σχολεία καλύτερα!
Δεν κάνει καλύτερους τους εκπαιδευτικούς! Αντιθέτως τους κάνει (περισσότερο) αγχωμένους, φοβισμένους, κουρασμένους και κομφορμιστές!
Τα «καλύτερα» σχολεία είναι ήδη «καλύτερα» πριν και ανεξάρτητα από την αξιολόγησή τους και θα παραμείνουν τέτοια. Το ίδιο και τα «χειρότερα» σχολεία. Μόνο που γι’αυτές τις ανισότητες, για όλα τα προβλήματα της δημόσιας εκπαίδευσης, μετά την κάθε αξιολόγηση η ευθύνη θα πέφτει στους εκπαιδευτικούς και όχι στο κυρίαρχο κοινωνικό σύστημα που γεννά καθημερινά και αναπόδραστα ανισότητα, όχι στις πολιτικές δυνάμεις και τις κυβερνήσεις που υπηρετούν αυτό το σύστημα της ανισότητας!
Το αποτέλεσμα πράγματι θα είναι μαγικό!”
Περικλής Παυλίδης, Καθηγητής του Παιδαγωγικού τμήματος ΑΠΘ
Οι εκπαιδευτικοί εδώ και χρόνια δίνουν ένα δύσκολο αγώνα, με πολλά σκαμπανεβάσματα. Αντιστέκονται στην πράξη, απέχοντας από τις διαδικασίες της αξιολόγησης, ερχόμενοι πολλές φορές σε ρήξη με τους διευθυντές των σχολικών τους μονάδων καθώς ακόμα και εντός των σχολείων έχει επέλθει διαχωρισμός μεταξύ των δασκάλων- καθηγητών και των διευθυντών που λειτουργούν περισσότερο ως προϊστάμενοι παρά ως συνάδελφοι. Οι νεοδιόριστοι εκπαιδευτικοί που βρίσκονται σε καθεστώς δόκιμου υπαλλήλου, καλούνται από το υπουργείο να αξιολογηθούν πρώτοι, εκμεταλλευόμενο την επισφαλή τους θέση και απειλώντας τους με απόλυση. Ο σκοπός προφανώς είναι να αποδυναμωθεί η αντίσταση και να αρχίσει επιτέλους έστω και σταδιακά η εφαρμογή της αξιολόγησης. Μέσα από μια σειρά δικαστικών αποφάσεων που έκριναν τις απεργίες των δευτεροβάθμιων οργάνων τους, αλλά και της ΑΔΕΔΥ, παράνομες και καταχρηστικές (με κριτήριο το δίκιο του κράτους και του κεφαλαίου), οι εκπαιδευτικοί στρέφονται σήμερα ξανά στα πρωτοβάθμια όργανά τους για την κατοχύρωση της απεργίας έναντι της αξιολόγησης. Με αξιοσημείωτη μαζικότητα σε όλη τη χώρα, χιλιάδες εκπαιδευτικοί ορθώνουν ανάστημα απέναντι στην κυρίαρχη εκπαιδευτική πολιτική, στις απειλές, τους εκβιασμούς και την τρομοκρατία που έχει εξαπολύσει το υπουργείο παιδείας για να επιβάλλει την σιωπή και την υποταγή. Λαμβάνουν αγωνιστικές αποφάσεις κόντρα στην εφαρμογή της αξιολόγησης και πιέζουν τις εκλεγμένες ηγεσίες τους να προκηρύξουν εκ νέου απεργία στα δευτεροβάθμια όργανα τους.
Ήδη αναζητούνται τρόποι από το κράτος για να ανακοπεί ξανά το αγωνιστικό κύμα που ξέσπασε. Το Μονομελές Πρωτοδικείο Χανίων, έσπευσε να επιδείξει έργο και λειτουργώντας ταχύτατα έκρινε την προκήρυξη απεργίας της ΕΛΜΕ Χανίων παράνομη. Έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον να σταθούμε στο σκεπτικό της απόφασης που βασίζεται σε δύο σκέλη. Αποφαίνεται λοιπόν η δικαιοσύνη α) ότι τα πρωτοβάθμια σωματεία είναι αναρμόδια να προκηρύσσουν απεργία και β) ότι η απεργία είναι παράνομη διότι είναι πολιτική καθώς αποσκοπεί στο να καταλύσει το δικαίωμα της πολιτικής εξουσίας να νομοθετεί. Μετά από δέκα και πλέον χρόνια ξηλώματος των εργασιακών κεκτημένων φτάνουμε σε ένα σημείο που βιώνουμε την αντιστροφή της πραγματικότητα. Ανεξάρτητα με το αν υπάρχουν ή όχι νομικά ερείσματα στην παραπάνω απόφαση δεν θα πρέπει να το κίνημα να πέσει στην παγίδα να δικαιολογήσει τα αυτονόητα. Φυσικά και το αρμόδιο όργανο για την προκήρυξη απεργίας είναι και θα είναι πρώτα και κύρια το πρωτοβάθμιο σωματείο. Όπως και οι απεργίες πάντα ήταν και πάντα θα είναι πολιτικές πράξεις και στρέφονται ενάντια στη μονομερή επιδείνωση των ζωών μας από το κράτος και το κεφάλαιο.
Θα πρέπει να υπερασπιστούμε το διαχρονικό «δίκαιο» του αγώνα ενάντια στο διαρκώς μεταβαλλόμενο «νόμιμο» των αποφάσεων τους. Και αυτό το βάρος δεν μπορεί να πέφτει μόνο στις πλάτες των εκπαιδευτικών. Αυτός ο αγώνας όπως όλοι οι αγώνες οφείλει να μας αφορά όλους. Είναι χρέος όλων των εργαζομένων να σταθούν στο πλευρό των εκπαιδευτικών που διώκονται για το δικαίωμα τους να εκφράζουν την άποψη τους ενάντια στην κυβέρνηση και ενάντια σε κάθε εργοδοσία και για το δικαίωμα τους να συνδικαλίζονται στα σωματεία τους, να λαμβάνουν αγωνιστικές αποφάσεις και να συμμετέχουν στην υλοποίηση αυτών. Να στήσουμε ένα πέπλο προστασίας στους διωκόμενους εκπαιδευτικούς και να στηρίξουμε τον αγώνα τους.
Για αυτό οι εκπαιδευτικοί και οι εργαζόμενοι έχουν χρέος να συμβάλουν στην οικοδόμηση ενός Πανεκπαιδευτικού Μετώπου για να ανασχέσουν τις πολιτικές που εξαγγέλλει ο νέος υπουργός Παιδείας και η κυβέρνησή του υπερασπίζοντας το δημόσιο χαρακτήρα του σχολείου προβάλλοντας το όραμα για ενιαίο δημόσιο δωρεάν σχολείο χωρίς φραγμούς και διακρίσεις.
Γιώργος Κ. Καββαδίας, φιλόλογος, μέλος του ΔΣ της ΕΛΜΕ Πειραιά, πολλαπλά διωκόμενος για την εμμονή του να υπερασπίζεται το δημόσιο σχολείο.
75 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΙΔΡΥΣΗ ΤΟΥ ΝΑΤΟ..
Συγκέντρωση: Πέμπτη 4.4| 19.00| Πλ. Αντίκα
ΚΑΜΙΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ-ΚΑΜΙΑ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ
ΝΑ ΚΛΕΙΣΟΥΝ ΟΛΕΣ ΟΙ ΒΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΕΣ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΝΑΤΟ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ,ΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ “ΕΙΡΗΝΗ” ΤΟΥΣ
…Η ΟΞΥΝΣΗ ΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ,Η ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ Η ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ
