Κάλεσμα στην απεργιακή διαδήλωση την Τετάρτη 17 Απρίλη στις 10.00 στην πλατεία Ελευθερίας στην Ξάνθη.
ΟΙ ΤΙΜΕΣ ΘΑ ΠΕΣΟΥΝ-ΟΙ ΜΙΣΘΟΙ ΘΑ ΑΝΕΒΟΥΝ
ΜΟΝΟ ΜΕ ΑΓΩΝΕΣ
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ
ΜΕ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΤΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ, ΜΕ ΣΤΗΣΙΜΟ ΕΡΓΑΤΙΚΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΩΝ
ΜΟΝΟ ΑΝ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΜΕ ΣΥΛΛΟΓΙΚΑ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΟΥΜΕ ΟΛΑ ΟΣΑ ΜΑΣ ΑΝΗΚΟΥΝ
Με τη συμμετοχή 300 αγωνιστών/τριών από ένα ευρύ φάσμα συλλογικοτήτων και σχημάτων πραγματοποιήθηκε το Σάββατο το απόγευμα στη Λάρισα η διαδήλωση ενάντια στη μετατροπή της πόλης σε ορμητήριο πολέμου της ΕΕ, του ΝΑΤΟ και του ελληνικού κράτους εναντίον των λαών της Μέσης Ανατολής. Ύστερα από συγκέντρωση μιας ώρας στην κεντρική πλατεία της Λάρισας, η διαδήλωση με δυνατό παλμό και περιφρούρηση πορεύτηκε σε κεντρικούς δρόμους της πόλης, πριν προσεγγίσει το στρατόπεδο που έχει εγκατασταθεί το στρατηγείο της ΕΕ, η πρόσβαση στο οποίο είχε αποκλειστεί, σε μεγάλη ακτίνα, από ισχυρές δυνάμεις των ΜΑΤ. Αφού παρέμεινε για δέκα λεπτά περίπου μπροστά από τον φραγμό με συνεχή συνθηματολογία, η διαδήλωση συνέχισε ολοκληρώνοντας την πορεία της μετά από μισή ώρα στο σημείο από όπου ξεκίνησε.
Η διαδήλωση της Λάρισας ήταν αναμφισβήτητα μια σημαντική στιγμή για την ανάπτυξη του αντιπολεμικού αντιιμπεριαλιστικού κινήματος που έχει ανάγκη η εποχή μας. Να υπενθυμίσουμε ότι το Ευρωπαϊκό στρατηγείο της Λάρισας ( 1ης στρατιά ) ήδη από τον Μάρτη του 2022, προτού αναβαθμιστεί σε επιχειρησιακό κέντρο της ναυτικής επιχείρησης της Ε.Ε εναντίον των ανταρτών Χουθι στην ερυθρά θάλασσα, είχε δεχτεί την οργή εκατοντάδων διαδηλωτών που προκάλεσαν σημαντικές φθορές στην είσοδο του στο πλαίσιο αντιπολεμικής διαδήλωσης με συγκρουσιακά χαρακτηριστικά απέναντι σε σύμβολα του κράτους , του κεφαλαίου και του στρατού. Η διαδήλωση στη Λάρισα αποτελεί κρίκο των πανελλαδικών κινητοποιήσεων που έλαβαν χώρα έξω από αμερικανατοϊκές βάσεις και εγχώριες πολιτικοστρατιωτικές εγκαταστάσεις (ΥΕΑ- ΓΕΣ) ειδικά την τελευταία διετία σε όλη την Ελλάδα (μετά το ξέσπασμα του πολέμου στην Ουκρανία τον Μάρτη του 2022 και την 7η Οκτωβρίου 2023) σε Λάρισα, Πάτρα, Βόλο, Αλεξανδρούπολη, Αθήνα, και υπό αυτήν την έννοια αποτελεί ισχυρή παρακαταθήκη για τη συνέχεια τους. Ύστερα από δύο χρόνια γίνεται πλέον από φανερό ότι συγκροτείται ένα διακριτό μαχητικό αντιπολεμικό διεθνιστικό αντιιμπεριαλιστικό κίνημα πανελλαδικά, ένα κίνημα μετωπικό που παρά τις επιμέρους διαφορές του ενοποιείται στην πάλη ενάντια στο ΝΑΤΟ, την ΕΕ και τις στρατηγικές του ελληνικού κεφαλαίου, στην αλληλεγγύη στην Παλαιστινιακή Αντίσταση καθώς και στον αγώνα ενάντια στους διακρατικούς και ιμπεριαλιστικούς πολέμους και την αλληλεγγύη στους μετανάστες. Άλλωστε και η διαδήλωση της Λάρισας από μια τέτοια σύνθεση προήλθε στην οποία ανταποκρίθηκαν δεκάδες σχήματα, συνελεύσεις και πολιτικές συλλογικότητες (από την εξ. Αριστερά και τον αναρχικό χώρο) από τη Θεσσαλία και όλη την Ελλάδα, πορευμένοι πίσω από το πανό του Αντιπολεμικού Αντιιμπεριαλιστικού Συντονισμού συλλογικοτήτων από τη Θεσσαλία.
Ο δικός μας συντονισμός αποτελούμενος από την Συνέλευση Κατάληψης Παλιού Νεκροτομείου (Αλεξανδρούπολη), Ταξική Αντεπίθεση (Αθήνα), Πέλοτο (Ξάνθη), Δυσήνιος Ίππος (Πάτρα) στήριξε με αφίσα, κείμενο και όσο το δυνατόν μεγαλύτερη συμμετοχή τη διαδήλωση, στην οποία πορεύτηκε με πανό στο πλάι στο μπλοκ του Αντιπολεμικού Αντιιμπεριαλιστικού Συντονισμού συλλογικοτήτων από τη Θεσσαλία.
Στην κατεύθυνση της όξυνσης της αντιιμπεριαλιστικής/ αντιπολεμικής πάλης, το προσεχές διάστημα οφείλουμε να αναλάβουμε σε διεθνές και πανελλαδικό επίπεδο πρωτοβουλίες αντίστασης απέναντι στην καπιταλιστική / ιμπεριαλιστική μηχανή του πολέμου. Και πιο ειδικά απέναντι στην Ελληνο Ισραηλινή συμμαχία που δολοφονεί στη Γάζα.
Δυσήνιος Ίππος (Πάτρα), Συνέλευση Κατάληψης Παλιού Νεκροτομείου ( Αλεξανδρούπολη), Πέλοτο (Ξάνθη), Ταξική Αντεπίθεση (Αθήνα)
Μπορείς να κατεβάσεις την παρακάτω ανακοίνωση σε μορφή pdf από εδώ.
75 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ, Η ΟΞΥΝΣΗ ΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ, Η ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΚΑΙ Η ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΜΟΝΟΔΡΟΜΟ
Συμπληρώνονται 75 χρόνια από την ίδρυση του ΝΑΤΟ, αλλά και 72 από τη συμμετοχή του Ελληνικού κράτους στους σχεδιασμούς του. Δικτατορίες, ταχείες επεμβάσεις, βομβαρδισμοί, πόλεμοι και νέοι πόλεμοι στο όνομα της «δημοκρατίας» είναι αρκετά για να γίνει κατανοητό πόσο αναγκαίο είναι ντόπιοι και ξένοι προλετάριοι να αντισταθούμε και να μπλοκάρουμε τις επιδιώξεις των εκμεταλλευτών μας, επίσης ντόπιων και ξένων.
75 χρόνια μετά το ελληνικό κράτος ακολουθεί και συμμετέχει με κλειστά μάτια στους σχεδιασμούς του ιμπεριαλιστικού πόλου στον οποίο είναι προσδεμένο, δηλαδή το ΝΑΤΟ.
Από το βράδυ της 26ης Φεβρουαρίου η φρεγάτα «Ύδρα» απέπλευσε από το ναύσταθμο της Σαλαμίνας και μετά από μια μικρή στάση στη βάση της Σούδας κατέληξε στις 3 Μαρτίου στην Ερυθρά Θάλασσα, για να ενσωματωθεί στην ευρωενωσίτικη στρατιωτική επιχείρηση «Ασπίδες» (EUNAVFOR ASPIDES), η οποία πραγματοποιείται συνδυαστικά με την αμερικανοβρετανική επιχείρηση «PROSPERITY GUARDIAN». Στόχος της εν λόγω επιχείρησης, η οποία διαφημίζεται ως η μεγαλύτερη που έχει αναλάβει ποτέ η ΕΕ, είναι η καταστολή των ανταρτών Χούθι που πραγματοποιούν ενέργειες παρενόχλησης σε πολεμικά και εμπορικά πλοία, ως απάντηση στη συνεχιζόμενη ανθρωποσφαγή που πραγματοποιεί το Ισραηλινό κράτος στα Παλαιστινιακά εδάφη. Το ελληνικό κράτος, στρατηγικός σύμμαχος του Ισραήλ σε οικονομικό, διπλωματικό και στρατιωτικό επίπεδο, με τη συμμετοχή του στην επιχείρηση «Ασπίδες» κλιμακώνει τη συνενοχή του στο εν εξελίξει μακελειό. Ο κομβικός ρόλος του ελληνικού κράτους φανερώνεται με την παραχώρηση του Ελληνικού Στρατηγείου Επιχειρήσεων της ΕΕ (ΕΣΕΕΕ/EU – OHQ), με έδρα την 1η Στρατιά στη Λάρισα, το οποίο λειτουργεί ως συντονιστικό κέντρο της επιχείρησης.
Πάνω από 75.000 τραυματίες, 35.000 νεκροί, βομβαρδισμένα νοσοκομεία και σπίτια έχουν γίνει πλέον καθημερινότητα στην Λωρίδα της Γάζας που βρίσκεται σε εμπόλεμη ζώνη από το φασιστικό κράτος του Ισραήλ εδώ και 6 μήνες. Ένας λαός που πάνω από μισό αιώνα αγωνίζεται σθεναρά ενάντια σε μια από τις πιο ισχυρές πολεμικές μηχανές, με απεργίες πείνας, νεκρούς και καθημερινές θυσίες σήμερα οδηγείται σε ολοκληρωτική σφαγή.
Και σε αυτό τον πόλεμο το ελληνικό κράτος είναι συνένοχο. Μέσα από την πάγια και αναβαθμισμένη συνεργασία του με το κράτος του Ισραήλ ενισχύει και νομιμοποιεί τη δολοφονική παρουσία του ισραηλινού κράτους στην περιοχή και την εν εξελίξει γενοκτονία των παλαιστίνιων στέλνοντας πολεμικά πλοία στη Γάζα.
Έχουμε, λοιπόν, κάθε λόγο να μπλοκάρουμε την αναβάθμιση της παρουσίας του ΝΑΤΟ στην περιοχή, που πάει χέρι-χέρι με την – εντός της χώρας- πολεμική προετοιμασία.
Την στιγμή που δαπανώνται υπέρογκα ποσά για πολεμικούς εξοπλισμούς για τα συμφέροντα των κυρίαρχων έναντι των τεράστιων κοινωνικών αναγκών, την στιγμή που ολοένα και περισσότερα ερευνητικά προγράμματα δημιουργoύνται στα πανεπιστήμια σε συνεργασία με τον ελληνικό στρατό και την πολεμική μηχανή του ΝΑΤΟ. Τη στιγμή που ο ελλαδικός χώρος μετατρέπεται σε μία απέραντη νατοϊκή βάση, τη στιγμή που ετοιμάζεται η μεταφορά νέων υπερόπλων και υποδομών του οργανισμού σε κάθε άκρη του ελλαδικού χώρου. Τη στιγμή που ο παλαιστινιακός λαός οδηγείται στο θάνατο. Τη στιγμή που οι εθνικισμοί στην περιοχή προετοιμάζουν το έδαφος για νέες επεμβάσεις, αλλά και τη στιγμή που ο κίνδυνος νέων εντάσεων και πολέμων γίνεται όλο και πιο υπαρκτός έχουμε κάθε χρέος να δομήσουμε ένα στιβαρό και μαχητικό αντιπολεμικό κίνημα.
Να οικοδομήσουμε ένα πλατύ, ταξικό, διεθνιστικό μπλοκ απέναντι στον πόλεμο, το μιλιταρισμό, την κρατική και παρακρατική τρομοκρατία. Να μπλοκάρουμε τη συμμετοχή του ελληνικού κράτους στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και τη σφαγή του Παλαιστινιακού λαού. Να φέρουμε τον πόλεμο στα μετόπισθεν, να οργανωθούμε, να ενωθούμε, να αγωνιστούμε ενάντια στη φτώχεια, την ταξική υποτίμηση, το φασισμό. Να δομήσουμε στις διαδικασίες του αγώνα την κοινωνική αντιπρόταση για έναν κόσμο αλληλεγγύης, κοινοκτημοσύνης, ισότητας, ελευθερίας. Για έναν κόσμο χωρίς σύνορα, τάξεις, πολέμους. Ένα κόσμο που θα φέρει την ειρήνη για όλη την ανθρωπότητα.
ΚΑΜΙΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ-ΚΑΜΙΑ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ
ΝΑ ΚΛΕΙΣΟΥΝ ΟΛΕΣ ΟΙ ΒΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΕΣ ΕΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΝΑΤΟ
*φωτογραφία από την σημερινή προγραμματισμένη αντιπολεμική συγκέντρωση με αφορμή την συμπλήρωση 75 χρόνων από την ίδρυση του ΝΑΤΟ
ΚΑΜΙΑ ΑΛΛΗ ΔΟΛΟΦΟΝΗΜΕΝΗ
ΝΑ ΣΤΑΘΟΥΜΕ ΑΝΑΧΩΜΑ ΣΤΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ, ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑΣ
ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΙΣΟΤΗΤΑ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ
*πανό που κρεμάστηκε χθες το απόγευμα σε κεντρικό σημείο της πόλης της Ξάνθης με αφορμή την γυναικοκτονία έξω από το Α.Τ Αγίων Αναργύρων.
Μπορείς να κατεβάσεις την παρακάτω ανακοίνωση σε μορφή pdf από εδώ.
ΝΑ ΟΡΘΩΣΟΥΜΕ ΤΟΙΧΟ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟΥΣ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥΣ
Θα συνεχίσουμε τον αγώνα ενάντια στην κατηγοριοποίηση των σχολείων και μαθητών/τριών και θα αγωνιζόμαστε για το δικαίωμα όλων των παιδιών στην μόρφωση. Δεν μας τρομοκρατεί η επιχείρηση φίμωσης των σωματείων, της συνδικαλιστικής και πολιτικής δράσης! Δεν θα μας κάνουν να σωπάσουμε! Θα συνεχίσουμε ακόμα πιο μαζικά!
ΟΛΜΕ – 05.07.2023
Ο χώρος της εκπαίδευσης εδώ και χρόνια δέχεται σφοδρή επίθεση από τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές. Οι στοχεύσεις είναι κοινές σε όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης: εντατικοποίηση, ανταγωνισμός, πειθάρχηση και ιδιωτικοποίηση για την παραγωγή μελλοντικών εργαζόμενων που θα είναι πειθαρχημένοι, φτηνοί, ευέλικτοι και αναλώσιμοι. Και τα μέσα επίσης κοινά: κατάρτιση ποινολογίου για τους μαθητές, ελάχιστη βάση εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, συρρίκνωση του σχολικού δικτύου, παγίωση των αναπληρωτών εκπαιδευτικών για την κάλυψη οργανικών θέσεων, σταθερή υποβάθμιση των κτιριακών υποδομών και υποχρηματοδότηση των λειτουργικών αναγκών, εισαγωγή υπέρογκων διοικητικών/ μη παιδαγωγικών εργασιών στους εκπαιδευτικούς, ξήλωμα εργασιακών δικαιωμάτων, θέσπιση ιδιωτικών πανεπιστημίων, διαγραφή φοιτητών, ιεράρχηση σχολικών μονάδων βάση ταξικών κριτηρίων, ποινικοποίηση των καταλήψεων ακόμα και ως προκάλυμμα αντιμετώπισης του σχολικού εκφοβισμού, τρομοκρατία μέσω της αξιολόγησης, επισφάλεια.. Ο κατάλογος των μέσων που επιχειρείται να εισαχθούν για την καθυπόταξη της εκπαιδευτικής κοινότητας είναι πραγματικά ατελείωτος.
Ατελείωτος είναι επίσης και ο κατάλογος των διώξεων, πειθαρχικών και ποινικών, που δέχονται σήμερα εκπαιδευτικοί της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης για την συνδικαλιστική και πολιτική τους δράση. Είναι πρωτοφανής η ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής δράσης και της πολιτικής έκφρασης. Εκπαιδευτικοί διώκονται γιατί έλαβαν μέρος σε απεργιακές κινητοποιήσεις των σωματείων τους, γιατί συμμετείχαν στις διαδηλώσεις μνήμης και αγώνα στην επέτειο δολοφονίας του μαθητή Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, για τις προφορικές τοποθετήσεις τους κατά τη διάρκεια συνελεύσεων της ΕΛΜΕ, για διαδικτυακές αναρτήσεις τους και ηλεκτρονικά μηνύματα στα οποία ασκούσαν κριτική στην κυβέρνηση, για τη συμμετοχή τους στην κινητοποίηση ενάντια στον ταξικό διαγωνισμό Pisa, για τη συμμετοχή σε κινητοποιήσεις ενάντια στους πλειστηριασμούς κατοικιών, γιατί διαμαρτυρήθηκαν για τα κενά στα σχολεία, για άρθρα τους σχετικά με την εκπαιδευτική πολιτική, γιατί αδυνατούσαν να συνδεθούν στο webex εν μέσω κακοκαιρίας.
Στην πόλη μας, 4 χρόνια πριν είχε κινηθεί ποινική δίωξη σε εκπαιδευτικό για ανάρτηση του σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης με αντιρατσιστικό περιεχόμενο και αθωώθηκε πανηγυρικά μέσω της κινητοποίησης ενός πλατιού κινήματος αλληλεγγύης. Προσφάτως, η τοπική Δ/νση Π.Ε. Ξάνθης, γνωστή για τις αυθαιρεσίες της, αποπειράθηκε εκ νέου να στοχοποιήσει εκπαιδευτικό και να την καθαιρέσει από τα χρέη υποδιευθύντριας, διότι συμμετείχε στην απεργία ενάντια στην αξιολόγηση. Η ανάκληση της απόφασης καθαίρεσης ήρθε άμεσα μετά από τη δυναμική αντίδραση του σωματείου.
Οι παραπάνω διώξεις εδράζονται στον αντισυνδικαλιστικό νόμο Χατζηδάκη, στον αντεργατικό νόμο Γεωργιάδη καθώς και στον αντιδραστικό πειθαρχικό κώδικα των δημόσιων υπαλλήλων (Ν.3528/2007) και συγκεκριμένα στη διάταξη περί «αναξιοπρεπούς ή ανάρμοστης ή ανάξιας για υπάλληλο συμπεριφοράς εκτός υπηρεσίας». Η διάταξη αυτή μέσα από τη χουντική της διατύπωση και την επιτηδευμένη ασάφεια της λειτουργεί ως εργαλείο παραγωγής διώξεων για όποιον εκπαιδευτικό στοχοποιηθεί από τις εκάστοτε διευθύνσεις. Για εμάς είναι ύβρις να μιλούν για αξιοπρέπεια τα καθίκια που ζουν μια ζωή παρασιτικά σε βάρος όλων μας. Είναι ύβρις να επικαλούνται ανάρμοστη συμπεριφορά αυτοί που κουκουλώνουν με μαφιόζικους όρους κάθε σκάνδαλο που τους εμπλέκει, από το noor 1 και τα κυκλώματα παιδοβιαστών μέχρι τη δολοφονία 57 ανθρώπων στα Τέμπη.
Οι διώξεις αυτές, ασχέτως αν θα φτάσουν να εξεταστούν ή θα καταπέσουν στην πορεία ακριβώς λόγω του ανυπόστατου χαρακτήρα τους, συνθέτουν το γενικό πλαίσιο τρομοκράτησης, εκφοβισμού και υποταγής που επιχειρείται να στηθεί. Η προσπάθεια επιβολής της αξιολόγησης, παρά τη μηδαμινή εφαρμογή της, μορφοποιεί σταδιακά ένα διαφορετικό περιβάλλον εντός του σχολικού πλαισίου. Η αλλαγή αυτή, που εξελίσσεται εδώ και χρόνια, στοχεύει στην επικράτηση του ατομικισμού, της επισφάλειας και της αυταρχικότητας μέσα στα σχολεία. Η εφαρμογή των ντιρεκτίβων του υπουργείου παιδείας θα οδηγήσει σε ένα αποστειρωμένο σχολείο όπου ο κάθε εκπαιδευτικός θα δίνει βάρος στην εκπλήρωση των διοικητικών του υποχρεώσεων π.χ. στην συμπλήρωση όλων των ηλεκτρονικών πλατφορμών που έχουν θεσπιστεί, παρά στο παιδαγωγικό έργο. Θα εφαρμόζει απαρέγκλιτα το πρόγραμμα σπουδών, υπό τον φόβο κάποιας καταγγελίας, χωρίς να προσαρμόζει το μάθημα του στις διαβαθμισμένες ανάγκες των παιδιών που διδάσκει. Θα καλύπτει πρώτα και κύρια τη θέση του σκεπτόμενος κάθε στιγμή τις πιθανές συνέπειες από την κάθε του πράξη. Δεν μπορούμε να μην αναφερθούμε στην περίπτωση της εκπαιδευτικού που διασύρθηκε επί μέρες λόγω της επιλογής της να προβάλει την ταινία «Αγόρια στο ντους».
Το αποτέλεσμα θα είναι προφανές. Ένας φοβισμένος δάσκαλος θα εκπαιδεύει φοβισμένους μαθητές. Και ο φόβος που απλώνεται από πολλαπλές κατευθύνσεις μέσα στην κοινωνίας μας κάνει ακόμα πιο χειραγωγίσιμους. Όπως αναφέρει ο Πολωνός κοινωνιολόγος Ζίγκμουντ Μπάουμαν, ‘ο φόβος διαλύει τους ανθρώπινους δεσμούς, το πνεύμα της αλληλεγγύης αποδυναμώνεται, ο χωρισμός και η απομόνωση παίρνουν τη θέση του διαλόγου και της συνεργασίας. Από την οικογένεια ώς τη γειτονιά, από τον τόπο της εργασίας ώς την πόλη, δεν υπάρχει περιβάλλον που να παραμένει φιλόξενο’. Ποια εφόδια θα έχουν αυτά τα παιδιά για να διεκδικήσουν τη ζωή τους, για να αγωνιστούν και να ζήσουν αξιοπρεπώς;
Η ΕΛΠΙΔΑ ΜΑΣ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ
“Η αξιολόγηση στην εκπαίδευση είναι πράγματι μαγική!
Παίρνει όλους τους καθοριστικούς οικονομικούς, κοινωνικούς, πολιτικούς παράγοντες που διαμορφώνουν τη δημόσια εκπαίδευση, όλες τις κυρίαρχες πολιτικές που ρήμαξαν και ρημάζουν τα δημόσια σχολεία, που κάνουν το εκπαιδευτικό έργο κάτεργο, όλες τις πολιτικές φτωχοποίησης του εργαζόμενου λαού, όλες τις ανισότητες που κρύβονται πίσω από τα παιδιά που «δεν παίρνουν τα γράμματα», την ανασφάλεια και τα αδιέξοδα των οικογενειών τους, τη σκληρή πραγματικότητα στην αγορά εργασίας –παίρνει λοιπόν όλα αυτά και τα κρύβει από το προσκήνιο, βάζοντας μπροστά-δείχνοντας με το δάχτυλο τις δασκάλες και τους δασκάλους, φορτώνοντάς τους την ευθύνη για ό,τι πάει στραβά!
Η αξιολόγηση δεν κάνει τα σχολεία καλύτερα!
Δεν κάνει καλύτερους τους εκπαιδευτικούς! Αντιθέτως τους κάνει (περισσότερο) αγχωμένους, φοβισμένους, κουρασμένους και κομφορμιστές!
Τα «καλύτερα» σχολεία είναι ήδη «καλύτερα» πριν και ανεξάρτητα από την αξιολόγησή τους και θα παραμείνουν τέτοια. Το ίδιο και τα «χειρότερα» σχολεία. Μόνο που γι’αυτές τις ανισότητες, για όλα τα προβλήματα της δημόσιας εκπαίδευσης, μετά την κάθε αξιολόγηση η ευθύνη θα πέφτει στους εκπαιδευτικούς και όχι στο κυρίαρχο κοινωνικό σύστημα που γεννά καθημερινά και αναπόδραστα ανισότητα, όχι στις πολιτικές δυνάμεις και τις κυβερνήσεις που υπηρετούν αυτό το σύστημα της ανισότητας!
Το αποτέλεσμα πράγματι θα είναι μαγικό!”
Περικλής Παυλίδης, Καθηγητής του Παιδαγωγικού τμήματος ΑΠΘ
Οι εκπαιδευτικοί εδώ και χρόνια δίνουν ένα δύσκολο αγώνα, με πολλά σκαμπανεβάσματα. Αντιστέκονται στην πράξη, απέχοντας από τις διαδικασίες της αξιολόγησης, ερχόμενοι πολλές φορές σε ρήξη με τους διευθυντές των σχολικών τους μονάδων καθώς ακόμα και εντός των σχολείων έχει επέλθει διαχωρισμός μεταξύ των δασκάλων- καθηγητών και των διευθυντών που λειτουργούν περισσότερο ως προϊστάμενοι παρά ως συνάδελφοι. Οι νεοδιόριστοι εκπαιδευτικοί που βρίσκονται σε καθεστώς δόκιμου υπαλλήλου, καλούνται από το υπουργείο να αξιολογηθούν πρώτοι, εκμεταλλευόμενο την επισφαλή τους θέση και απειλώντας τους με απόλυση. Ο σκοπός προφανώς είναι να αποδυναμωθεί η αντίσταση και να αρχίσει επιτέλους έστω και σταδιακά η εφαρμογή της αξιολόγησης. Μέσα από μια σειρά δικαστικών αποφάσεων που έκριναν τις απεργίες των δευτεροβάθμιων οργάνων τους, αλλά και της ΑΔΕΔΥ, παράνομες και καταχρηστικές (με κριτήριο το δίκιο του κράτους και του κεφαλαίου), οι εκπαιδευτικοί στρέφονται σήμερα ξανά στα πρωτοβάθμια όργανά τους για την κατοχύρωση της απεργίας έναντι της αξιολόγησης. Με αξιοσημείωτη μαζικότητα σε όλη τη χώρα, χιλιάδες εκπαιδευτικοί ορθώνουν ανάστημα απέναντι στην κυρίαρχη εκπαιδευτική πολιτική, στις απειλές, τους εκβιασμούς και την τρομοκρατία που έχει εξαπολύσει το υπουργείο παιδείας για να επιβάλλει την σιωπή και την υποταγή. Λαμβάνουν αγωνιστικές αποφάσεις κόντρα στην εφαρμογή της αξιολόγησης και πιέζουν τις εκλεγμένες ηγεσίες τους να προκηρύξουν εκ νέου απεργία στα δευτεροβάθμια όργανα τους.
Ήδη αναζητούνται τρόποι από το κράτος για να ανακοπεί ξανά το αγωνιστικό κύμα που ξέσπασε. Το Μονομελές Πρωτοδικείο Χανίων, έσπευσε να επιδείξει έργο και λειτουργώντας ταχύτατα έκρινε την προκήρυξη απεργίας της ΕΛΜΕ Χανίων παράνομη. Έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον να σταθούμε στο σκεπτικό της απόφασης που βασίζεται σε δύο σκέλη. Αποφαίνεται λοιπόν η δικαιοσύνη α) ότι τα πρωτοβάθμια σωματεία είναι αναρμόδια να προκηρύσσουν απεργία και β) ότι η απεργία είναι παράνομη διότι είναι πολιτική καθώς αποσκοπεί στο να καταλύσει το δικαίωμα της πολιτικής εξουσίας να νομοθετεί. Μετά από δέκα και πλέον χρόνια ξηλώματος των εργασιακών κεκτημένων φτάνουμε σε ένα σημείο που βιώνουμε την αντιστροφή της πραγματικότητα. Ανεξάρτητα με το αν υπάρχουν ή όχι νομικά ερείσματα στην παραπάνω απόφαση δεν θα πρέπει να το κίνημα να πέσει στην παγίδα να δικαιολογήσει τα αυτονόητα. Φυσικά και το αρμόδιο όργανο για την προκήρυξη απεργίας είναι και θα είναι πρώτα και κύρια το πρωτοβάθμιο σωματείο. Όπως και οι απεργίες πάντα ήταν και πάντα θα είναι πολιτικές πράξεις και στρέφονται ενάντια στη μονομερή επιδείνωση των ζωών μας από το κράτος και το κεφάλαιο.
Θα πρέπει να υπερασπιστούμε το διαχρονικό «δίκαιο» του αγώνα ενάντια στο διαρκώς μεταβαλλόμενο «νόμιμο» των αποφάσεων τους. Και αυτό το βάρος δεν μπορεί να πέφτει μόνο στις πλάτες των εκπαιδευτικών. Αυτός ο αγώνας όπως όλοι οι αγώνες οφείλει να μας αφορά όλους. Είναι χρέος όλων των εργαζομένων να σταθούν στο πλευρό των εκπαιδευτικών που διώκονται για το δικαίωμα τους να εκφράζουν την άποψη τους ενάντια στην κυβέρνηση και ενάντια σε κάθε εργοδοσία και για το δικαίωμα τους να συνδικαλίζονται στα σωματεία τους, να λαμβάνουν αγωνιστικές αποφάσεις και να συμμετέχουν στην υλοποίηση αυτών. Να στήσουμε ένα πέπλο προστασίας στους διωκόμενους εκπαιδευτικούς και να στηρίξουμε τον αγώνα τους.
Για αυτό οι εκπαιδευτικοί και οι εργαζόμενοι έχουν χρέος να συμβάλουν στην οικοδόμηση ενός Πανεκπαιδευτικού Μετώπου για να ανασχέσουν τις πολιτικές που εξαγγέλλει ο νέος υπουργός Παιδείας και η κυβέρνησή του υπερασπίζοντας το δημόσιο χαρακτήρα του σχολείου προβάλλοντας το όραμα για ενιαίο δημόσιο δωρεάν σχολείο χωρίς φραγμούς και διακρίσεις.
Γιώργος Κ. Καββαδίας, φιλόλογος, μέλος του ΔΣ της ΕΛΜΕ Πειραιά, πολλαπλά διωκόμενος για την εμμονή του να υπερασπίζεται το δημόσιο σχολείο.
75 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΙΔΡΥΣΗ ΤΟΥ ΝΑΤΟ..
Συγκέντρωση: Πέμπτη 4.4| 19.00| Πλ. Αντίκα
ΚΑΜΙΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ-ΚΑΜΙΑ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ
ΝΑ ΚΛΕΙΣΟΥΝ ΟΛΕΣ ΟΙ ΒΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΕΣ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΝΑΤΟ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ,ΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ “ΕΙΡΗΝΗ” ΤΟΥΣ
…Η ΟΞΥΝΣΗ ΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ,Η ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ Η ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ
ΝΑ ΜΠΛΟΚΑΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΜΕΤΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΛΑΡΙΣΑΣ ΣΕ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΡΙΟ-ΟΡΜΗΤΗΡΙΟ ΠΟΛΕΜΟΥ ΤΩΝ ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ
ΚΑΜΙΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΣΤΟΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΣΦΑΓΗ ΤΟΥ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΑΚΟΥ ΛΑΟΥ
«Και να σας πω επίσης ότι για εμένα ήταν μεγάλη περηφάνια που κοίταξα στον ιστό της “Ύδρας” την ελληνική σημαία να ανεμίζει στον κόλπο του Άντεν». Νίκος Δένδιας
Από το βράδυ της 26ης Φεβρουαρίου η φρεγάτα “Ύδρα” απέπλευσε από το ναύσταθμο της Σαλαμίνας και μετά από μια μικρή στάση στη βάση της Σούδας κατέληξε στις 3 Μαρτίου στην Ερυθρά Θάλασσα, για να ενσωματωθεί στην ευρωενωσίτικη στρατιωτική επιχείρηση “Ασπίδες” (EUNAVFOR ASPIDES), η οποία πραγματοποιείται συνδυαστικά με την αμερικανοβρετανική επιχείρηση “PROSPERITY GUARDIAN”. Στόχος της εν λόγω επιχείρησης, η οποία διαφημίζεται ως η μεγαλύτερη που έχει αναλάβει ποτέ η ΕΕ, είναι η καταστολή των ανταρτών Χούθι που πραγματοποιούν ενέργειες παρενόχλησης σε πολεμικά και εμπορικά πλοία, ως απάντηση στη συνεχιζόμενη ανθρωποσφαγή που πραγματοποιεί το Ισραηλινό κράτος στα Παλαιστινιακά εδάφη (Γάζα και Δυτική Όχθη). Το ελληνικό κράτος, στρατηγικός σύμμαχος του Ισραήλ σε οικονομικό, διπλωματικό και στρατιωτικό επίπεδο, με τη συμμετοχή του στην επιχείρηση “Ασπίδες” κλιμακώνει τη συνενοχή του στο εν εξελίξει μακελειό. Ο κομβικός ρόλος του ελληνικού κράτους φανερώνεται με την παραχώρηση του Ελληνικού Στρατηγείου Επιχειρήσεων της ΕΕ (ΕΣΕΕΕ/EU – OHQ), με έδρα την 1η Στρατιά στη Λάρισα, το οποίο λειτουργεί ως συντονιστικό κέντρο της επιχείρησης “Ασπίδες”.
Στόχος των συνδυασμένων και συντονισμένων στρατιωτικών επιχειρήσεων στην Ερυθρά είναι η προστασία των εμπορικών οδών και των συμφερόντων του εφοπλιστικού κεφαλαίου και των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων της Ενέργειας και των Μεταφορών. Να σημειωθεί πως η Ερυθρά Θάλασσα είναι ζωτικής σημασίας υδάτινη οδός, αφού από εκεί διέρχεται περίπου το 12% του παγκόσμιου εμπορίου, συνδέοντας την Ευρωπαϊκή με την Ασιατική αγορά. Ενδεικτική είναι η ανακοίνωση της Ένωσης Εφοπλιστών (ECSA) που καλωσορίζει τη νέα πολεμική προσπάθεια του ευρωατλαντικού ιμπεριαλισμού: «Οι Ευρωπαίοι πλοιοκτήτες καλωσορίζουν θερμά την ανακοίνωση για την επίσημη έναρξη της νέας ευρωπαϊκής επιχείρησης θαλάσσιας ασφάλειας στην Ερυθρά Θάλασσα. Η ευρωπαϊκή παρουσία στην περιοχή μέσω της ανάπτυξης της επιχείρησης “Aspides” είναι απαραίτητη για την αντιμετώπιση των κινδύνων ασφαλείας για την εμπορική ναυτιλία (…)». Σύμφωνα με τον Νίκο Δένδια η βαθιά εμπλοκή στην νέα πολεμική προσπάθεια αποτελεί «υπαρξιακή αναγκαιότητα» για το ελληνικό κράτος, καθώς το ελληνικό εφοπλιστικό κεφάλαιο είναι από τους βασικούς χρήστες του συγκεκριμένου εμπορικού διαδρόμου.
Είναι σαφές, λοιπόν, πως οι δίδυμες στρατιωτικές επιχειρήσεις στην Ερυθρά θάλασσα έχουν διπλό στόχο: αφενός στο να βάλουν πλάτη στη σφαγή που διεξάγει το Ισραηλινό κράτος εναντίον του παλαιστινιακού λαού και αφετέρου να συμβάλουν στη μιλιταριστική οχύρωση της καπιταλιστικής κερδοφορίας. Και το ελληνικό κράτος, στο πλαίσιο αυτό, έχει πάρει θέση μάχης για να προστατέψει τα ταξικά συμφέροντα των εφοπλιστών. Ας σημειωθεί πως σύμφωνα με την Ένωση Ελλήνων Εφοπλιστών οι Έλληνες πλοιοκτήτες ελέγχουν το 21% του παγκόσμιου εμπορικού στόλου, ενώ την τελευταία δεκαετία η χωρητικότητα του ελληνόκτητου εμπορικού στόλου έχει αυξηθεί κατά 50%. Ο ελληνόκτητος στόλος αντιπροσωπεύει το 60% του ευρωενωσίτικου στόλου. Ο ελληνικός εφοπλισμός είναι βασικός πυλώνας της θαλάσσιας μεταφοράς εμπορευμάτων (που αφορά τα 9/10 της παγκόσμιας μεταφοράς), καθώς αντιπροσωπεύει το 31,27% του παγκόσμιου στόλου πετρελαιοφόρων, το 25,32% του παγκόσμιου στόλου μεταφοράς χύδην ξηρού φορτίου, το 22,65% του παγκόσμιου στόλου μεταφοράς Υγροποιημένου Φυσικού Αερίου (LNG), το 15,79% του παγκόσμιου στόλου μεταφοράς χημικών και προϊόντων πετρελαίου, το 11,46% του παγκόσμιου στόλου μεταφοράς υγραερίου (LPG) και το 8,92% του παγκόσμιου στόλου μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων.
Καθόλου τυχαία, λοιπόν, το ελληνικό εφοπλιστικό κεφάλαιο έχει χαρακτηριστεί ως το «πέμπτο όπλο του ΝΑΤΟ»! Η σύμφυση εμπορικής και στρατιωτικής δραστηριότητας αποκαλύπτεται ήδη από το “μακρινό” 1997, όταν ο τότε Πρόεδρος της Ένωσης Ελλήνων Εφοπλιστών δήλωνε πως ο ελληνικός εμπορικός στόλος: «από στρατηγικής απόψεως συνιστά το μεγαλύτερο στόλο στα πλαίσια του ΝΑΤΟ, διαθέσιμο δε σε περίπτωση εκτάκτου ανάγκης», δίνοντας ως παράδειγμα τη βοήθεια που παρείχαν οι Έλληνες εφοπλιστές στον πόλεμο στον Περσικό Κόλπο. Ο τότε υπουργός Εμπορίου των ΗΠΑ, Ρ. Σλέιτερ, επιβεβαίωσε τον Λύρα λέγοντας: «Οι Ηνωμένες Πολιτείες γνωρίζουν ότι μπορούν να βασίζονται στον ελληνικό εμπορικό στόλο σε περιόδους κρίσεως». Και πράγματι, δυο χρόνια αργότερα το ελληνικό εφοπλιστικό κεφάλαιο είχε ενεργό συμμετοχή στον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας, μεταφέροντας στρατιώτες και πολεμικό υλικό για λογαριασμό των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ.
Τα συμφέροντα αυτών των εφοπλιστών έρχεται να εξυπηρετήσει η στρατιωτική παρουσία του ελληνικού κράτους στην περιοχή, χωρίς να ενοχλείται που μόνο το 14% του στόλου των Ελλήνων εφοπλιστών είναι νηολογημένα υπό ελληνική σημαία. Αυτές τις πολεμικές μπίζνες έρχεται να εξυπηρετήσει υποβαθμίζοντας διαρκώς τις κοινωνικές ανάγκες. Η κούρσα εξοπλισμών των τελευταίων ετών παρά την οικονομική κρίση είναι σαφές δείγμα της στρατιωτικοποιημένης οικονομίας που προσαρμόζεται στο νέο παγκόσμιο περιβάλλον της διαρκούς όξυνσης των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και του έρποντος παγκοσμίου πολέμου. Αυτή τη στρατιωτικοποίηση της οικονομίας έζησαν στο πετσί τους οι ναυτεργάτες του πληρώματος του “True Confidence”, που ανήκει στην ελληνική εταιρεία Third January Maritime LTD (με έδρα τον Πειραιά). Σύμφωνα με ανακοίνωση της ΠΕΝΕΝ στις 7 Μαρτίου η εφοπλιστική εταιρεία αγνόησε τις προειδοποιήσεις των Χούθι και προσπάθησε να διασχίσει την Ερυθρά, με αποτέλεσμα δυο ναυτεργάτες να σκοτωθούν κι άλλοι έξι να τραυματιστούν, έπειτα από πυραυλικό χτύπημα. Να σημειωθεί πως στο πλοίο υπήρχαν τρεις ένοπλοι φρουροί, κάνοντας ακόμα πιο ασαφή και δυσδιάκριτα τα όρια ανάμεσα στην εμπορική και την πολεμική δραστηριότητα. Όπως κατέδειξε ΚΑΙ αυτό το περιστατικό: δικές τους είναι οι πολεμικές επενδύσεις και τα κέρδη, δικές μας είναι οι πολεμικές δαπάνες και οι νεκροί…
Η μιλιταριστική οχύρωση των συμφερόντων του κεφαλαίου και η κλιμάκωση του κλίματος στρατιωτικοποίησης συμπληρώνεται αυτές τις ημέρες και με δυο επιπλέον γεγονότα. Το πρώτο είναι η θεσμοθέτηση της εθελοντικής στράτευση των γυναικών. Όπως διαρρέει το ίδιο το υπουργείο Εθνικής “Άμυνας”, η θεσμοθέτηση της γυναικείας στρατιωτικής θητείας αφορά τον εκσυγχρονισμό των Ενόπλων Δυνάμεων που καλούνται να αντιμετωπίσουν απειλές ασφάλειας, οι οποίες: «έχουν γίνει σύνθετες και πολυπαραγοντικές, όπως αποδεικνύουν ο πόλεμος στην Ουκρανία και τη Γάζα, αλλά και η κρίση στην Ερυθρά Θάλασσα». Με δυο λόγια το ελληνικό κράτος θέλει περισσότερο κρέας για τα κανόνια του ιμπεριαλιστικού πολέμου. Το δεύτερο γεγονός είναι η ψήφιση των μνημονίων συνεργασίας των υπουργείων Εθνικής “Άμυνας” ΗΠΑ – Ελλάδας, που δημιουργούν το πλαίσιο για την άμεση υπαγωγή προσωπικού των Ενόπλων Δυνάμεων σε αμερικανική διοίκηση, ακόμα και για πολεμικές επιχειρήσεις. Σύμφωνα με την αιτιολογική έκθεση του ΥΠΕΘΑ: «σκοπός του Μνημονίου Συνεργασίας είναι να καθορίσει τους όρους και να υλοποιηθεί η τοποθέτηση ελληνικού προσωπικού άμυνας σε μονάδες του Στρατού των ΗΠΑ στην Ευρώπη, για την κάλυψη επιχειρησιακών αναγκών και την απόκτηση εμπειρίας σε ένα περιβάλλον πολυεθνικής διαλειτουργκότητας. Η κύρωση του Μνημονίου Συνεργασίας κρίνεται επωφελής για την Ελλάδα, καθώς: α) Αναμένεται να ενδυναμώσει τη στρατιωτική συνεργασία των δύο χωρών σε επίπεδο Στρατού Ξηράς και να ενισχύσει την αμυντική συνεργασία μεταξύ Ελλάδας και ΗΠΑ. Β) Αναμένεται να προσφέρει πολύτιμη εμπειρία σε στελέχη των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων μέσω της εξοικείωσης με την επιχειρησιακή οργάνωση και λειτουργία του Στρατού των ΗΠΑ». Οι συμφωνίες αυτές έρχονται να συμπληρώσουν προγενέστερη συμφωνία για παραχώρηση στις Ένοπλες Δυνάμεις των ΗΠΑ όχι μόνο των στρατιωτικών υποδομών της χώρας, αλλά και των πολιτικών της υποδομών (όπως δρόμοι, γέφυρες κλπ).
Το ελληνικό κράτος παρουσιάζεται ως διαρκώς “αμυνόμενο” και ως “πηγή σταθερότητας σε ένα ευρύ τόξο αστάθειας”. Πέρα από την κυρίαρχη μυθολογία, όμως, οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις έχουν συμμετάσχει σε δεκάδες στρατιωτικές αποστολές του ΝΑΤΟ και της ΕΕ στο εξωτερικό. Αυτή η πλήρης ευθυγράμμιση με τους σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ γίνεται φανερή και στο μέτωπο της Ουκρανίας, στο αιματοβαμμένο μπρα ντε φερ ανάμεσα στον ευρωατλαντικό και τον ρωσικό ιμπεριαλισμό. Η συνάντηση Μητσοτάκη και Ζελένσκι στις 6 Μαρτίου, η οποία κρατήθηκε μυστική μέχρι την τελευταία στιγμή, είναι ενδεικτική αυτής της βαθιάς εμπλοκής. «Δείξαμε τη στήριξή μας στην Ουκρανία με αναπάντεχο για ορισμένους εχθρούς μας τρόπο», είπε ο πρωθυπουργός. Και πράγματι, το ελληνικό κράτος έχει μετατραπεί σε επίσημο χορηγό του αντιδραστικού καθεστώτος του Κιέβου και των ναζιστικών του στηριγμάτων, παραχωρώντας τόνους πολεμικού υλικού (αντιαρματικά RPG-18, σφαίρες, Καλάσνικοφ, αντιαεροπορικούς πυραύλους Stinger, πυραύλους για μηχανοκίνητους εκτοξευτές τύπου RM-70, αυτόματα τυφέκια τύπου FN κλπ).
Είναι προφανές πως ζούμε σε ένα εύφλεκτο και ρευστό περιβάλλον. Σε μια εποχή που «έχει συσσωρευτεί τόσο μπαρούτι που τα όπλα θα αρχίσουν να εκπυρσοκροτούν από μόνα τους», με τις θερμές και ψυχρές συγκρούσεις να πυκνώνουν επικίνδυνα προεικονίζοντας ένα ζοφερό μέλλον για τους λαούς που καλούνται να γίνουν σφαχτάρια στο θυσιαστήριο αλλότριων συμφερόντων. Σε ένα περιβάλλον στο οποίο το ενδεχόμενο της γενίκευσης του ιμπεριαλιστικού πολέμου είναι διαρκώς ορατό, ενώ πυκνώνουν ακόμα και οι πυρηνικοί αλληλοεκβιασμοί. Εμείς από τη θέση μας οφείλουμε να στήσουμε αναχώματα αντίστασης διεθνιστικής αλληλεγγύης απέναντι στη θανατοπολιτική του ελληνικού κράτους, που έχει μετατραπεί σε μια απέραντη στρατιωτική βάση και σε πολεμικό ορμητήριο του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Οφείλουμε να έχουμε καθαρή ματιά και να αντισταθούμε στη στοίχιση των προλετάριων και της κοινωνικής βάσης κάτω από ξένες σημαίες, πίσω από τις πολεμικές μηχανές του κυρίαρχου ευρωατλαντικού ή του αναδυόμενου ρωσοκινέζικου ιμπεριαλισμού. Να γίνουμε η άμμος στα γρανάζια του ιμπεριαλιστικού πολέμου που σκορπά το θάνατο και γεννά τη φτώχεια και το ξεριζωμό…
Από την Λάρισα και τον Βόλο, μέχρι τον Άραξο, την Αλεξανδρούπολη και τη Σούδα να κλείσουν τώρα οι βάσεις του θανάτου. Να φέρουμε τον πόλεμο στα μετόπισθεν των δυτικών μητροπόλεων.
Λευτεριά στην Παλαιστίνη
Αλληλεγγύη στον λαό της Υεμένης και σε όλους τους λαούς που αντιστέκονται
ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ-ΑΝΤΙΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ:
ΣΑΒΒΑΤΟ 30 ΜΑΡΤΙΟΥ 16.00 ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΠΛΑΤΕΙΑ ΛΑΡΙΣΑΣ
Ταξική Αντεπίθεση (Αθήνα), Πέλοτο (Ξάνθη), Συνέλευση Κατάληψης Παλιού Νεκροτομείου (Αλεξανδρούπολη), Δυσήνιος Ίππος (Πάτρα)
Κοινή αφίσα ενάντια στο νέο ποινικό κώδικα από αναρχική ομάδα “δυσήνιος ίππος” (Πάτρα), Ταξική Αντεπίθεση / ομάδα αναρχικών και κομμουνιστ(ρι)ών (Αθήνα), Πέλοτο / στο δρόμο για την αναρχία και τον κομμουνισμό (Ξάνθη), Συνέλευση Κατάληψης Παλιού Νεκροτομείου (Αλεξ/πολη).
Νέος ποινικός κώδικας: εργαλείο ταξικής καταπίεσης και προληπτικής αντιεξέγερσης
Ο νέος ποινικός κώδικας αποτελεί το επισφράγισμα της ολοκληρωτικής στροφής και αυταρχικοποίησης του συστήματος που έρχεται να γονατίσει την κοινωνική βάση. Μέσω της αυστηροποίησης των ποινών, της ακόμα μεγαλύτερης έντασης της καταστολής ενάντια στην αγωνιζόμενη κοινωνία, της ποινικοποίησης της φτώχειας και της οποιασδήποτε μορφής ταξικής και κοινωνικής αντίστασης, το κράτος ισχυροποιείται και οχυρώνεταcι, επιχειρώντας να επαναρυθμίσει το πλαίσιο διαφύλαξης των συμφερόντων της αστικής τάξης, αναγνωρίζοντας πως ο μεγαλύτερος εφιάλτης της σε ένα περιβάλλον ακραίων και ακατάπαυστων αναδιαρθρώσεων σε όλους τους τομείς, εντεινόμενης και δομικής συστημικής κρίσης, όξυνσης των πολεμικών ανταγωνισμών και συρράξεων, είναι οι επερχόμενες κοινωνικές και ταξικές εξεγέρσεις…
Να αντισταθούμε στο αυταρχικό καθεστώς εξαίρεσης που εξοντώνει την κοινωνική πλειοψηφία και επιβάλει με βάρβαρους όρους την κυριαρχία κράτους και κεφαλαίου.
Στιγμιότυπα από την εκδήλωση για τους 11 αγωνιστές από την Τουρκία που πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 17.2 στο αμφιθέατρο στα ΠΡΟΚΑΤ, από την επιτροπή αλληλεγγύης για τους αγωνιστές από την Τουρκία.
Νίκη στην απεργία πείνας για ένα μήνα της Κωνσταντίνα Καρτσιώτη και του Χουσεϊν Σουνγκιου
ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΜΑΣ ΤΗΝ ΚΕΡΔΙΣΑΜΕ ΜΕ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ
ΜΕ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΘΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΣΟΥΜΕ!
ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΝΕΟ ΠΟΙΝΙΚΟ ΚΩΔΙΚΑ ΠΟΥ ΕΞΟΝΤΩΝΕΙ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΚΑΙ ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ ΜΕ ΒΑΡΒΑΡΟΥΣ ΟΡΟΥΣ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ
*Πανί που κρεμάστηκε σήμερα σε κεντρικό δρόμο της Ξάνθης ενάντια στο νέο ποινικό κώδικα.
Μπορείς να κατεβάσεις την παρακάτω ανακοίνωση σε μορφή pdf από εδώ.
ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΤΗΝ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ 28 ΦΛΕΒΑΡΗ
Ένας χρόνος συμπληρώνεται από την κρατική δολοφονία των Τεμπών, το κρατικό-καπιταλιστικό έγκλημα που στοίχισε τη ζωή 57 ανθρώπων, αποτελώντας ένα από τα πιο βίαια και απάνθρωπα στιγμιότυπα της θανατοπολιτικής που βιώνει ο κόσμος της κοινωνικής βάσης από τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές. Πολιτικές απαξίωσης των υποδομών και των αναγκών των ανθρώπων της τάξης μας, που υποβαθμίζουν τη ζωή, οδηγώντας όπως αποδείχτηκε ακόμα και στο θάνατο της κοινωνικής βάσης.
Ένα χρόνο μετά και παρά την οργή της κοινωνικής πλειοψηφίας, το κράτος ρίχνει στάχτη στα μάτια συγκαλύπτοντας τους πραγματικά υπεύθυνους και συνεχίζει απρόσκοπτα τις ίδιες νεοφιλελεύθερες πολιτικές ρημάζοντας τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις αγώνων δεκαετιών, συνθέτοντας ένα βάρβαρο και ασφυκτικό πλαίσιο για τις συνθήκες διαβίωσης της κοινωνικής βάσης υπενθυμίζοντας μας πως σε πόλεμο και ειρήνη οι χαμένοι είμαστε εμείς. Γιατί ακόμα και στις συνθήκες υποτιθέμενης ειρήνης και ανάπτυξης, όπως θέλουν να ευαγγελίζονται τα αφεντικά μας, η επίθεση που δεχόμαστε είναι ολομέτωπη. Από τις ιδιωτικοποιήσεις σε διάφορους τομείς κοινωνικών αναγκών όπως το ρεύμα, την υγεία, το νερό, την παιδεία και τις μεταφορές, την ακρίβεια, τα προβλήματα στέγασης και τις εξώσεις, τα εργατικά ατυχήματα, μέχρι τη λεηλασία της φύσης και τον πόλεμο, ο ταξικός και κοινωνικός πόλεμος μαίνεται καθημερινά.
Μάλιστα, τους τελευταίους μήνες, το κράτος έχει εξαπολύσει σωρεία επιθέσεων περνώντας σωρηδόν αντιδραστικά μέτρα, υλοποιώντας τις επιδιώξεις του ντόπιου και διεθνούς κεφαλαίου εκμεταλλευόμενο τις συνθήκες ήττας και αποδιοργάνωσης του ταξικού και κοινωνικού κινήματος.
Κυρίαρχος βραχνάς για την καθημερινότητα της τάξης μας αποτελεί η ακρίβεια σε βασικές κοινωνικές ανάγκες όπως το ρεύμα τα τρόφιμα και τα καύσιμα. Παρά τα κυβερνητικά παραμύθια περί αύξησης μισθών και τα «καρότα» των επιδομάτων και των κουπονιών, την “ανάπτυξη” των αφεντικών την πληρώνει με το αίμα της η τάξη μας με την έμμεση μείωση του μισθού της στα σουπερμάρκετ και στους λογαριασμούς. Η ταυτόχρονη αύξηση στις τιμές των ενοικίων και η συνεχής απειλή των τραπεζών και των funds για εξώσεις πρώτης κατοικίας κάνουν την πραγματικότητα της κοινωνικής βάσης αβίωτη με το δικαίωμα στη στέγαση να είναι διαρκώς υπό αμφισβήτηση.
Το περαιτέρω ξεζούμισμα της τάξης μας για να κερδίζουν τα κάθε λογής αφεντικά μας ήρθε να υλοποιήσει ο νόμος Χατζηδάκη και το νομοσχέδιο Γεωργιάδη επεκτείνοντας και ελαστικοποιώντας, αφενός, το ωράριο και αφετέρου χτυπώντας το δικαίωμα στην απεργία. Όλα αυτά συνθέτουν ένα πλαίσιο εργασιακής γαλέρας από το οποίο δεν εκλείπουν οι εργοδοτικές δολοφονίες και τα εργατικά ατυχήματα τα οποία συμβαίνουν σε καθημερινή βάση.
Παράλληλα, στον τομέα της υγείας με το ακρωτηριασμένο ΕΣΥ, τις τραγικές ελλείψεις σε ΜΕΘ και φαρμακευτικά υλικά και την ανύπαρκτη πρωτοβάθμια περίθαλψη, έρχεται να προστεθεί το νόμιμο φακελάκι σε απογευματινά χειρουργεία των δημόσιων νοσοκομείων που θα διεξάγονται επί πληρωμή και βάσει τιμοκατάλογου, σύμφωνα με τις πρόσφατες εξαγγελίες του πρόσφατου Υπ. Υγείας Γεωργιάδη. Κατά συνέπεια, στρώνεται επιπλέον το έδαφος για την είσοδο των ιδιωτών και την περαιτέρω υποβάθμιση της δημόσιας και δωρεάν υγείας.
Στο ίδιο κύμα ιδιωτικοποιήσεων και νεοφιλελεύθερων πολιτικών έρχεται και η υποβάθμιση των δημόσιων πανεπιστημίων με το Σχέδιο Νόμου του υπουργείου Παιδείας «Ελεύθερο Πανεπιστήμιο». Το νομοσχέδιο αυτό στοχεύει στην ίδρυση ιδιωτικών ΑΕΙ οδηγώντας σε περαιτέρω εμπορευματοποίηση της εκπαίδευσης διαλύοντας τον οποιαδήποτε δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα της. Ταυτόχρονα, στρώνει το έδαφος για την παραγωγή μελλοντικών εργαζόμενων πολλαπλών ταχυτήτων κατακερματισμένων και χωρίς συλλογικά δικαιώματα απέναντι στα αφεντικά τους.
Μέσα σε όλο αυτό το κλίμα αναδιαρθρώσεων, τη σκυτάλη παίρνει και η καταστολή για να αποδυναμώσει όσους σηκώνουν το ανάστημα τους ενάντια στην ολομέτωπη κοινωνική και ταξική επίθεση που εξαπολύεται καθημερινά στα πιο αδύναμα και ταυτόχρονα στα πιο ριζοσπαστικά κομμάτια της κοινωνίας. Τον τελευταίο καιρό έχουμε γίνει επανειλημμένα μάρτυρες ενός κρεσέντο καταστολής εναντίον όσων αγωνίζονται. Από το χτύπημα των φοιτητικών αγώνων ενάντια στα ιδιωτικά πανεπιστήμια, την καταστολή αλληλέγγυου κόσμου που παλεύει ενάντια στις εξώσεις των φτωχών και των αδύναμων, μέχρι το χτύπημα των απεργιών, του συνδικαλισμού, αλλά και οποιασδήποτε προσπάθειας αλληλεγγύης, το κράτος το κάνει ξεκάθαρο˙ όποιος/α διαλέγει πλευρό εναντίον του θα υποστεί τις συνέπειες.
Στο κλίμα αυτό, ψηφίστηκε και ο νέος ποινικός κώδικας, ο οποίος έρχεται να επισφραγίσει την ολοκληρωτική επιβολή του συστήματος ενάντια στην κοινωνική βάση, συνθέτοντας μια νέα ζοφερή κανονικότητα για όσους βρίσκονται στο περιθώριο και για όσους αντιστέκονται. Οι ποινές αυστηροποιούνται, η πολιτική δράση ποινικοποιείται, το αίσθημα της τρομοκρατίας εντείνεται ενισχύοντας τη ρουφιανιά εντός της κοινωνίας, οι φτωχοδιάβολοι και οι αντιφρονούντες μπαίνουν στο στόχαστρο.
Μέσα σε αυτό το ζόφο της κατά μέτωπο επίθεσης κράτους και κεφαλαίου απέναντι στην κοινωνική βάση, μέσα σε ένα επιβαλλόμενο περιβάλλον ιδιώτευσης και εξατομίκευσης, είναι πιο αναγκαίο από ποτέ, όλοι και όλες μας, να υψώσουμε συλλογικά αναχώματα απέναντι στην διαρκή απαξίωση των ζωών μας. Να εμπνευστούμε από τους πρόσφατους φοιτητικούς αγώνες για δημόσια και δωρεάν παιδεία με καταλήψεις διαρκείας που σπάνε την κανονικότητα που επιτάσσει η κυβέρνηση, βάζοντας μπροστά τη συλλογικό δρόμο και αποτάσσοντας την εξατομίκευση και τις απογοητεύσεις. Να εμπνευστούμε, ακόμα, από τους μαζικούς αγώνες των αγροτών που παλεύουν με αξιοπρέπεια ενάντια στη φτώχεια και την εξαθλίωση που τους επιβάλλει το κράτους, αλλά και από τους πρόσφατους αγώνες των εργαζομένων στα κάτεργα των τηλεφωνικών κέντρων και αυτών στον κλάδο των κατασκευών.
Κόντρα στον κοινωνικό κανιβαλισμό, στις ατομικές λύσεις και στη λογική της ανάθεσης, να σταθούμε η μία πλάι στον άλλον και να αντεπιτεθούμε. Να οργανωθούμε στους χώρους της δουλειάς, στα σωματεία μας, σε κάθε κοινωνικό πεδίο. Να χτίσουμε αναχώματα κόντρα στην υποτίμησή μας και στο αυξημένο κόστος ζωής. Με φάρο μας την αλληλεγγύη και την αυτοοργάνωση να δομήσουμε στην πράξη τη δικιά μας αντιπρόταση απέναντι στην κρατική-καπιταλιστική δυστοπία. Μόνη λύση οι συλλογικοί αγώνες.
Να αγωνιστούμε για έναν κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης, ελευθερίας. Έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση, όπου οι ζωές μας μετράνε πραγματικά.
Για τους δολοφονημένους των Τεμπών και για κάθε νεκρό της Τάξης μας
Όλες/οι στον δρόμο!
Οργάνωση – Αλληλεγγύη – Αντεπίθεση!