Μπορείς να κατεβάσεις την παρακάτω ανακοίνωση σε μορφή pdf από εδώ.

15 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ Ο ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ ΦΩΤΙΖΕΙ ΑΚΟΜΗ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΜΑΣ

Το βράδυ της 6ης Δεκέμβρη του 2008 ο δεκαπεντάχρονος μαθητής Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος δολοφονείται εν ψυχρώ από το υπηρεσιακό όπλο του μπάτσου Κορκονέα, όπου μαζί με το συνάδελφο του Σαραλιώτη, λυμαίνονταν την περιοχή των Εξαρχείων. Σύσσωμα τα αστικά μέσα ενημέρωσης έσπευσαν να συγκαλύψουν τη δολοφονία που μόλις είχε συμβεί, με τα πρώτα δελτία να μιλούν για «επίθεση σε αστυνομικούς στα Εξάρχεια» χωρίς να κάνουν λόγο για δολοφονία, και έπειτα την ίδια κασέτα για «το όπλο που εκπυρσοκρότησε». Η είδηση όμως είχε ήδη μεταφερθεί παντού, και μαζί της έφερνε τη φλόγα που άναβε τα πρώτα οδοφράγματα που στήθηκαν στους δρόμους των Εξαρχείων, και από τις πρώτες μόλις ώρες της δολοφονίας, άρχισε να μεταφέρεται σε όλη την επικράτεια.

Χιλιάδες μαθητές, φοιτήτριες, εργαζόμενοι, μετανάστριες, άνεργοι, ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα που βίωναν όλα αυτά τα χρόνια τη βία στο πετσί τους με θεσμική βούλα, βγήκαν στους δρόμους σε ένα ξέσπασμα κοινωνικής και ταξικής αντιβίας, συγκρούστηκαν με τις δυνάμεις καταστολής, επιτέθηκαν σε αστυνομικά τμήματα, τράπεζες και στόχους σύμβολα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης. Τρόφιμα και αγαθά αναδιανεμήθηκαν μέσω γενικευμένων απαλλοτριώσεων από σούπερ μάρκετ και πολυεθνικές που πλούτιζαν όλα αυτά τα χρόνια από την εκμετάλλευση. Σχολεία, πανεπιστήμια, διοικητικά κτήρια κ.α. όπως το κτήριο της ΓΣΕΕ καταλήφθηκαν και αποτέλεσαν τον τόπο συνάντησης και οργάνωσης των ποικιλόμορφων δράσεων που ύφαιναν για πάνω από ένα μήνα το νήμα της μεγαλειώδης κοινωνικής εξέγερσης του Δεκέμβρη του ’08.

Στον απόηχο της εξέγερσης του Δεκέμβρη εκατοντάδες εγχειρήματα αντίστασης γεννήθηκαν και ενισχύθηκαν σε πόλεις και γειτονιές όλης της Ελλάδας. Στέκια και καταλήψεις, αναρχικές συλλογικότητες και οργανώσεις, φεμινιστικές συνελεύσεις, συνελεύσεις γειτονιάς, σωματεία βάσης στους χώρους εργασίας και συνδικαλιστικά αυτόνομα σχήματα στα πανεπιστήμια, ραδιοφωνικοί σταθμοί και έντυπα αντιπληροφόρησης, συλλογικές κουζίνες και ομάδες αλληλοβοήθειας συνεχίζουν να αποτελούν τους χώρους και τα μέσα όσων επιλέγουν να βγουν στο δρόμο και να αγωνιστούν.

Η δολοφονία Γρηγορόπουλου αποτέλεσε εκείνη τη μεγάλη σταγόνα που ήρθε να ξεχειλίσει το ποτήρι της κοινωνικής οργής σε μια συγκυρία όπου βάθαινε η επίθεση του κράτους και του κεφαλαίου στους από τα κάτω. Με τα όργια της αστυνομικής βίας, και τους βασανισμούς μέσα στα αστυνομικά τμήματα, την καταπάτηση κεκτημένων και την περιστολή ελευθεριών, τα πογκρόμ εναντίων των μεταναστριών, τη βίαιη αναδιανομή πλούτου από κάτω προς τα πάνω, τη φτώχια και την ανεργία να καλπάζουν, την επίθεση στις σπουδές με το νόμο Γιαννάκου που το μεγάλο φοιτητικό κίνημα του ’06-’07 τον έκανε κουρελόχαρτο, μέχρι τα πρώτα σημάδια από το ξέσπασα της καπιταλιστικής κρίσης να προμηνύουν τι επιφυλάσσει το μέλλον της καπιταλιστικής κανονικότητας.

15 χρόνια μετά, σε μια όχι τόσο μακρινή ιστορική πραγματικότητα, η επίθεση του κράτους και του κεφαλαίου, η θανατοπολιτική, οι κρατικές δολοφονίες, όχι απλά παραμένουν αλλά η επίθεση βαθαίνει περαιτέρω, η ανθρώπινη ζωή των εκμεταλλευόμενων υποτιμάται ακόμα πιο βίαια, και το κράτος συνεχίζει να δολοφονεί ακόμα εν ψυχρώ είτε στις γειτονίες είτε στα χερσαία και θαλάσσια σύνορα.

15 χρόνια μετά, είναι ακόμα νωπό το αίμα του ανήλικου Χρήστου Μιχαλόπουλου που δολοφονήθηκε από την αστυνομία στη Βοιωτία, ο τρίτος σε σειρά ανήλικος Ρομ που δολοφονείται τα τελευταία τρία χρόνια, μετά τη δολοφονία του Κώστα Φραγκούλη για 20 ευρώ βενζίνη και του Νίκου Σαμπάνη στο Πέραμα Αττικής.

Σε μια συνθήκη γενικευμένης επίθεσης στην τάξη μας, με τις τιμές σε μια σειρά από βασικά κοινωνικά αγαθά να έχουν εκτοξευθεί και οι μισθοί να παραμένουν ψίχουλα, οι εργοδοτικές καφρίλες να θεσμοθετούνται, και η απεργία να ποινικοποιείται μέσω και του τελευταίου νόμου Γεωργιάδη, η ΕΛ.ΑΣ. συνεχίζει να δολοφονεί, να βιάζει, να επιτίθεται στον κόσμο του αγώνα, όπως συνέβη με την απόπειρα ανθρωποκτονίας εις βάρος της 16χρονης αντιφασίστριας στο Νέο Ηράκλειο, και να τρομοκρατεί προκειμένου να πνίξει την κάθε μας αντίδραση.

Το μόνο που έχει να προσφέρει αυτό το σάπιο σύστημα είναι περισσότερος θάνατος, περισσότερη βία, οικολογική καταστροφή και πολέμους. Αυτός ο κόσμος που με τόσο κόπο έχτισαν τα αφεντικά με τους δήμιους τους καταρρέει από άκρη σε άκρη και προς στιγμή καταρρέει στα κεφάλια μας. Από τις πυρκαγιές που έκαψαν σχεδόν όλη την επικράτεια το καλοκαίρι που πέρασε, τις πλημμύρες που έπνιξαν ολόκληρες πόλεις και εκατοντάδες χιλιάδες ζώα. Τις ζωές των μεταναστριών που χάνονται στα καθημερινά ναυάγια από τις δολοφονικές επαναπροωθήσεις, με αποκορύφωμα το ναυάγιο της Πύλου όπου το λιμενικό έπνιξε πάνω από εξακόσιους μετανάστες. Τους δεκάδες νεκρούς στο κρατικό καπιταλιστικό έγκλημα των Τεμπών. Τις ζωές που χάνονται καθημερινά στα λεγόμενα «εργατικά ατυχήματα», τους δεκάδες χιλιάδες νεκρούς της πανδημίας και όσους δεν «αντέχει» το δημόσιο σύστημα υγείας που είναι υπό κατάρρευση. Την πολεμική όξυνση με την ενεργό εμπλοκή του ελληνικού κράτους στο άρμα του ΝΑΤΟ, και τη στήριξη της σφαγής του Παλαιστινιακού Λαού από το κράτος του Ισραήλ.

Ο Δεκέμβρης ήταν και παραμένει η απόδειξη πως, αν το καταλάβουμε, έχουμε τη δύναμη να κάνουμε τα πάντα. Και αυτό οφείλει να μείνει χαραγμένο στη συλλογική μας μνήμη. Για τους δολοφόνους του Αλέξη, του Μιχάλη, του Νίκου, της Zackie Oh, του Χρήστου και όλων των ατόμων που έπεσαν νεκρά από το χέρι του κράτους ένα πράγμα έχουμε να πούμε, δεν ξεχνάμε και δεν συγχωρούμε. Έχουμε όλη την οργή και όλο το δίκαιο με το μέρος μας. Γιατί η κανονικότητα τους δεν μας χωράει και δεν θα μας χωρέσει ποτέ. Γιατί όσες και να είναι οι προσπάθειες αποσιώπησης των πράξεων τους, όσα πεζοδρόμια και αν ξεπλύνουν από το αίμα, όσους δολοφόνους και βιαστές να αθωώσουν, εμείς θα είμαστε εκεί. Εμείς θα είμαστε εκεί, γιατί η αλήθεια είναι μια και γράφεται στους δρόμους. Από τους αντιφασιστικούς αγώνες της προηγούμενης περιόδου, τους νικηφόρους εργατικούς αγώνες στην Cosco και την e-food, τις μαζικές φεμινιστικές διαδηλώσεις ενάντια στις γυναικοκτονίες, τις μαχητικές διαδηλώσεις για το έγκλημα στα Τέμπη και την Πύλο, και τις διαδηλώσεις αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό λαό, μέχρι τις καθημερινές αρνήσεις σε κάθε χώρο, το ιστορικό νήμα της αντίστασης παραμένει ζωντανό κουβαλώντας μέσα του τις μνήμες του Δεκέμβρη και όλων των αγώνων που προηγήθηκαν.

Να περιφρουρήσουμε τα νοήματα του και να κρατήσουμε αυτές τις μνήμες ζωντανές κόντρα στη επιβαλλόμενη λήθη και την παραίτηση. Γιατί ένα κίνημα χωρίς ιστορία είναι ένα κίνημα χωρίς προοπτική.

Για τις εξεγέρσεις που προηγήθηκαν και εκείνες που έπονται, που κυοφορούν ένα κίνημα που πασχίζει να αποκτήσει όραμα και επαναστατική κατεύθυνση. Γιατί μέσα εκεί γεννιέται η σπίθα που πυροδοτεί τις διεργασίες που μας φέρνουν πιο κοντά στον επαναστατικό μετασχηματισμό της κοινωνίας. Για ένα κόσμο κοινοκτημοσύνης, χωρίς βία, διακρίσεις και εκμετάλλευση, που η ζωή θα έχει αξία.

ΟΙ ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΣΕΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΣΕ ΕΝΑ ΚΟΣΜΟ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙΣ ΜΑΣ ΔΕ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΝΑΠΝΕΥΣΕΙ

15 ΔΕΚΕΜΒΡΗΔΕΣ ΜΕΤΑ…

ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ – ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΕΘΝΟΣ, ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ – ΩΡΑ ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΟΥΜΕ ΤΗΝ ΒΙΑ

06.12.2023

Αυτόνομο Στέκι Ξάνθης

Πέλοτο                                                                                          

Μπορείς να κατεβάσεις την παρακάτω ανακοίνωση σε μορφή pdf από εδώ.

ΕΚΕΙ ΟΠΟΥ ΔΕΝ ΦΤΑΝΕΙ ΤΟ ΓΚΛΟΜΠ ΤΟΥ ΜΠΑΤΣΟΥ, ΦΤΑΝΕΙ ΤΟ ΨΕΜΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥ

Για άλλη μια χρονιά, στη φετινή επέτειο του Πολυτεχνείου, το ανταγωνιστικό κίνημα κατέβηκε στους δρόμους για να διαδηλώσει επαναφέροντας τα πάλι επίκαιρα προτάγματα της Εξέγερσης του ‘73. Σε μια ειδική συνθήκη θανατοπολιτικής, με τη φρίκη του πολέμου να μας κατακλύζει καθημερινά, το φασισμό να επελαύνει εντός του κοινωνικού σώματος και τη βία και τη φτώχεια να μαστίζουν τους ανθρώπους της τάξης μας, η διαδήλωση της 17ης Νοέμβρη υπενθύμισε, ακόμα μια φορά, στους εκμεταλλευτές και τους καταπιεστές μας, πως είμαστε εδώ, παρά τα σχέδια εξόντωσης μας και ενάντια στην επιβολή του δόγματος «τάξης και ασφάλειας». Σε αυτή τη συνθήκη αστυνομοκρατίας, οι διαδηλώσεις για τη 17η Νοέμβρη σε Γιάννενα και Πάτρα δέχτηκαν επίθεση από τις δυνάμεις καταστολής.

Ειδικά στην Πάτρα, το κράτος και τα τσιράκια του δεν περιορίστηκαν στο χτύπημα της πορείας και σε τρεις συλλήψεις. Πιο συγκεκριμένα, σε αγαστή συνεργασία με τους ρουφιάνους της τοπικής εφημερίδας «Πελοπόννησος», προέβησαν στη στοχοποίηση συντρόφου και μέλους της συλλογικότητας «Δυσήνιος Ίππος». Αναλυτικότερα, στα ρουφανοδημοσιεύματα, ειπώθηκαν ψέματα και συκοφαντίες, όπως η αναφορά του συντρόφου ως “αρχηγό των μπαχαλάκηδων”, καθώς και επίσης έγινε και η γελοία προσπάθεια σύνδεσης του με άσχετες υποθέσεις, όπως ληστείες, καλλιέργειες ναρκωτικών κλπ. Επιπλέον, είναι σημαντικό να αναφερθεί πως λίγες ημέρες πριν τη διαδήλωση, ασφαλίτες προσέγγισαν τον εργοδότη του συντρόφου, παροτρύνοντας τον να τον απολύσει, εξαιτίας της πολιτικής και συνδικαλιστικής του δράσης. Τέλος, να αναφέρουμε ότι ασφαλίτες έχουν στοχοποιήσει ξανά στο κοντινό παρελθόν τον σύντροφο στον εργασιακό του χώρο, ενώ έχουν προτρέψει σε απολύσεις τα αφεντικά και άλλων μελών της συλλογικότητας, εξαιτίας της πολιτικής τους ταυτότητας.

Όλα τα παραπάνω δεν αποτελούν μεμονωμένα περιστατικά. Η συνεπής κινηματική και πολιτική στάση του Δυσήνιου Ίππου, που αγωνίζεται εδώ και δύο δεκαετίες στην πόλη της Πάτρας, συμμετέχοντας στους κοινωνικούς αγώνες μέσα από ευρύτερα μετωπικά σχήματα και διαδικασίες, τους θέτει στο στόχαστρο των τοπικών αρχών με σκοπό την αποσιώπηση και την αδρανοποίηση τους. Όπως υπογραμμίζει και η ίδια η ομάδα στη σχετική της ανακοίνωση:

«Η στοχοποίηση αγωνιστών και η προσπάθεια εξόντωσής τους -με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο- δεν μπορεί να ιδωθεί ξέχωρα από την ευρύτερη επίθεση που δέχεται ο κόσμος του αγώνα. Προεξέχουσα θέση στην ατζέντα του κράτους έχει η προσπάθεια επιβολής σιγής νεκροταφείου στην κοινωνία και εξολόθρευσης αυτού που ορίζει το ίδιο ως «εσωτερικό εχθρό». Για να μπορέσουν να υλοποιηθούν οι αντεργατικοί-αντικοινωνικοί σχεδιασμοί κράτους και κεφαλαίου πρέπει να τσακιστούν οι κοινωνικές-ταξικές αντιστάσεις, να διαλυθούν τα μέτωπα και οι εστίες αγώνα, να χτυπηθούν όλες οι μορφές πολιτικής, κοινωνικής και συνδικαλιστικής οργάνωσης και δράσης, να ανατραπούν οι κατακτήσεις αιώνων.».

Έχουμε δηλώσει ξανά στο παρελθόν, πως όσο μένουμε ακάλυπτοι απέναντι στο κράτος, αυτό θα μας χτυπά. Όσο δε στήνουμε αναχώματα στην κρατική καταστολή, αυτή θα επεκτείνεται. Ο καπιταλισμός, όπως τον ξέραμε καταρρέει, μαζί με τις ταξικές ισορροπίες του παρελθόντος. Ο νέος ολοκληρωτισμός ανατρέπει βίαια τα υπάρχοντα πλαίσια νομιμότητας. Πλέον μας στοχοποιούν και μας καταδικάζουν χωρίς καν προφάσεις. Και δεν είναι μόνο η ιδεολογική και πολιτική τοποθέτηση. Πλέον αρκεί και η λήψη αγωνιστικής θέσης απέναντι στις κρατικές πολιτικές και τις κοινωνικές σχέσεις εκείνες που συντηρούν και ενισχύουν τη βαναυσότητα της καθημερινότητας του καπιταλισμού.

Απέναντι, λοιπόν, στους σχεδιασμούς του κράτους και των εντολοδόχων του, με όχημα την ισότητα και την αλληλεγγύη να πάρουμε θέση μάχης.  Έχοντας πλάι μας ο ένας την άλλη, να οργανώσουμε την αντίσταση μας και να αγωνιστούμε συλλογικά. Είναι γελασμένοι όσοι πιστεύουν ότι με τέτοια φτηνά κόλπα θα μας στείλουν σπίτια μας.

Αλληλεγγύη στους 3 συλληφθέντες της διαδήλωσης της 17ης Νοεμβρίου στην Πάτρα

Μπάτσοι – δικαστές – δημοσιογράφοι κάτω τα ξερά σας από τους συντρόφους και τις συντρόφισσες μας

Κάτω τα ξερά σας από την αναρχική ομάδα Δυσήνιος Ίππος στην Πάτρα.

Ενάντια στην καταστολή, τον κανιβαλισμό και τον φόβο, να οργανώσουμε τον δικό μας πόλεμο

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΕΝΟΨΗ ΤΗΣ ΔΙΚΗΣ ΤΩΝ 6  ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ ΦΟΙΤΗΤΩΝ ΠΟΥ ΔΙΚΑΖΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΤΟΥΣ ΔΡΑΣΗ ΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΣΧΟΛΕΣ

Συγκέντρωση αλληλεγγύης στους έξι διωκόμενους αγωνιστές φοιτητές την Τρίτη 7 Νοέμβρη στις 9:00 στα δικαστήρια της Κομοτηνής.

Την Τρίτη 6.11.23 καλούμαστε να στηρίξουμε για μια ακόμα φορά τους συντρόφους μας απέναντι σε μια κακοφορμισμένη δίκη που έχει καταντήσει ένα κακόγουστο αστείο. Μετά από αντιφασιστική δράση που πραγματοποιήθηκε στις 13.04.17 στη σχολή των Η.Μ.Μ.Υ. του Δ.Π.Θ. κατηγορούνται συνολικά 6 φοιτητές εκ των οποίων δύο μέλη της συλλογικότητας μας. Η δράση είχε οργανωθεί συλλογικά από τo φοιτητικό κίνημα και στοχοποιούσε ανοιχτά φοιτητή που ως υποχείριο του καθηγητή Γ. Παύλου, ανέπτυσσε φασιστική δράση μέσα στις σχολές. Ήδη από το Μάρτη του 2016 στο πολυτεχνείο της Ξάνθης είχε αναπτυχθεί ένας μαζικός πολύμορφος αντιφασιστικός αγώνας ενάντια στον καθηγητή Γ. Παύλο. Ο εν λόγω καθηγητής πέρα από τις αυθαιρεσίες στις οποίες προέβαινε αναφορικά με την παράδοση των μαθημάτων του, προωθούσε ανοιχτά τις ακροδεξιές του απόψεις. Μάλιστα η σύγκλητος του ΔΠΘ διέταξε αναστολή της ιδιότητας του για μικρό χρονικό διάστημα επιβεβαιώνοντας τις κινήσεις των φοιτητών. Οι σύντροφοι μας υποδείχθηκαν από τους φασίστες, καθηγητή και φοιτητή, ως οι υπεύθυνοι της δράσης στοχοποιώντας τους ανοιχτά για την πολιτική τους δράση τόσο μέσα όσο και έξω από τις σχολές. Με βάση ένα στημένο κατηγορητήριο σέρνονται από τότε στα δικαστήρια.

Για μας είναι αδιαπραγμάτευτη η προσπάθεια αποτροπής οποιασδήποτε απόπειρας οργανωμένης φασιστικής έκφρασης στο δημόσιο πεδίο. Όχι μόνο στο πανεπιστήμιο αλλά και στις γειτονιές, στους χώρους δουλειάς, στα σχολεία κτλ. Ο φασιστικός λόγος δεν είναι «μία ακόμα άποψη» αλλά το πρώτο βήμα συγκρότησης φασιστικών οργανώσεων και κατ’ επέκταση ταγμάτων εφόδου που τις πλαισιώνουνε. Ο ρόλος τους -και σαν τελευταία εφεδρεία του συστήματος- είναι να χτυπούν κάθε συλλογικό αγώνα και κάθε αντίσταση που ορθώνεται ενάντια στην υποτίμηση των ζωών μας. Δηλώνουμε ξεκάθαρα πως όσο περνάει από το χέρι μας δε θα επιτρέψουμε καμιά φασιστική φωνή να σπέρνει μίσος και να οργανώνει τη σφαγή μας.

Δηλώνουμε για μια ακόμα φορά πως οι στοχοποιήσεις, οι διώξεις, οι εκκενώσεις καταλήψεων και δομών του κινήματος δεν μπορεί να αποτελούν άλλοθι αδράνειας ούτε αιτία δηλώσεων νομιμοφροσύνης. Ιστορικά δεν υπήρχε ποτέ περίοδος που αυτοί που αγωνίζονται να μην βρίσκονται στο στόχαστρο της κρατικής κατασταλτικής επίθεσης. Αυτό το παραμύθι λοιπόν, όπως και κάθε προηγούμενο, δεν θα έχει happy end για τους εμπνευστές του. Είναι γελασμένοι αν πιστεύουν ότι με τέτοια φτηνά κόλπα θα μας στείλουν σπίτια μας. Είναι γελασμένοι αν πιστεύουν ότι θα απολογηθούμε στο κράτος και τα τσιράκια του για τις πολιτικές μας επιλογές.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ