Category Archives: ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΟ, Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ ΝΑ ΔΩΣΕΙ ΤΙΣ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΕΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ

ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΟ, Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ ΝΑ ΔΩΣΕΙ ΤΙΣ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΕΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ

Μετά τις ανεξέλεγκτες πυρκαγιές που έχουν ξεσπάσει σε όλο τον ελλαδικό χώρο, με απέραντα δάση να καίγονται ολοσχερώς, οικισμούς να ισοπεδώνονται και ανθρώπους της τάξης μας να χάνουν το σπίτι τους από τη μια στιγμή στην άλλη, τις τελευταίες ημέρες στην πόλη της Αλεξανδρούπολης συντελείται μια προσπάθεια δόμησης ενός δικτύου αλληλεγγύης και στήριξης της μάχης ενάντια στη τεράστια αυτή καταστροφή. Από την πρώτη στιγμή ο ντόπιος (και μη) χώρος του κινήματος δείχνει έμπρακτη αλληλεγγύη τόσο σε όσους βρίσκονται στην πρώτη γραμμή κατάσβεσης των πυρκαγιών όσο και τους πληγέντες από τα πύρινα μέτωπα στον Ν. Έβρου, συγκεντρώνοντας τρόφιμα, είδη πρώτης ανάγκης, φάρμακα, ακόμα και συμμετέχοντας στο μέτρο των δυνατοτήτων του στο ίδιο το έργο της κατάσβεσης. Στα πλαίσια αυτά, ο χώρος του Αναγνωστηρίου, ένας χώρος με πολιτιστική, κοινωνική και πολιτική δράση που βρίσκεται στο κέντρο της πόλης, μετατράπηκε σε σημείο συγκέντρωσης ειδών και συντονισμού όλων των παραπάνω κινήσεων αλληλεγγύης.

Τη στιγμή, λοιπόν, που η φωτιά μαίνεται από την ανατολική Θράκη έως τη δυτική και στην περιοχή της Δαδιάς βρέθηκαν απανθρακωμένοι 26 μετανάστες αναμεσά τους και 2 παιδιά, οι φασιστικές – παρακρατικές ομάδες καιροφυλακτούν, βρίσκουν κάλυψη μετά την προτροπή του σκουπιδιού – βουλευτή της Ελληνικής Λύσης Π. Παπαδάκη και βγαίνουν στην περιοχή του Έβρου συγκροτώντας τάγματα εφόδου κυνηγώντας μετανάστ(ρι)ες. Υπηρετώντας πιστά τον ρόλο τους, επιτίθονται στους κατατρεγμένους αυτού του κόσμου, τους στοχοποιούν ως υπαίτιους για τις πυρκαγιές και με αυτόν τον τρόπο καλύπτουν πλήρως το κράτος που συνειδητά αφήνει τα δάση αυτού του τόπου να κατακαίγονται και δεν μπορεί να ελέγξει μια πυρκαγιά που ξεκίνησε από αγρούς και έφτασε πια να καλύπτει δύο νομούς!

Μπροστά σε αυτή την όξυνση και ενάντια σε αυτή τη ζοφερή πραγματικότητα στήνοντας αναχώματα στον περαιτέρω εκφασισμό της κοινωνία μας, την Τετάρτη 23 Αυγούστου καλείται στην Αλεξανδρούπολη αντιφασιστική συγκέντρωση στο Αναγνωστήριο. Κατά τη διάρκεια αυτής, μια ομάδα περίπου 20 φασιστών προσπάθησαν τρεις φορές να προκαλέσουν και επιτεθούν στη συγκέντρωση, στα άτομα και τον χώρο που εξ αρχής στέκονται πλάι στη μάχη εναντίον των πυρκαγιών, χωρίς να καταφέρουν να σπάσουν τη συγκέντρωση. Δεν μας εκπλήσσει άλλη μια φασιστική επίθεση σε δομή του κινήματος για τους καιρούς που διανύουμε. Να μην έχουμε αυταπάτες. Τη στιγμή που οι κανίβαλοι οργανώνονται για να χτυπήσουν αντιφασίστες (και εγχειρήματα που ενισχύουν την πυροσβεστική προσπάθεια), η Δαδιά και το Σουφλί παρακαλάει τρεις μέρες για εθελοντές για να βοηθήσουν στην πυρόσβεση και δεν έχει εμφανιστεί κάνεις. Αυτές είναι οι «αξίες». Αυτές είναι οι προτεραιότητες των ανθρώπων που κυνηγάνε άλλους ανθρώπους τάχα γιατί καίγεται το σπίτι τους, για το καλό του τόπου, για να τον σώσουν από τον “υβριδικό πόλεμο”.

Για άλλη μια φορά βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια πύρινη λαίλαπα που όλο και αυξάνεται, με τη λεηλασία της φύσης, την καταστροφή ολόκληρων οικισμών, τη διοργάνωση ρατσιστικών πογκρόμ ,την επίθεση σε αυτούς που ορθώνουν ανάστημα, τον ανύπαρκτο σχεδιασμό εκσυγχρονισμένων και εξοπλισμένων πυροσβεστικών μονάδων, τη πρόσληψη όλων και περισσοτέρων μπάτσων , την μετατροπή της Αλεξανδρούπολης σε ένα απέραντο ΝΑΤΟϊκο-πολεμικό ορμητήριο. Όλα αυτά λοιπόν έρχονται να μας υπενθυμίσουν πως ο μόνος πραγματικά υπαίτιος είναι το κράτος και το κεφάλαιο.

Καμιά κρατική και παρακρατική επίθεση δε θα μείνει αναπάντητη.

Δηλώνουμε την αλληλεγγύη μας στους συντρόφους και τις συντρόφισσες στην Αλεξ/πολη.

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΟΠΛΟ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ – ΑΛΛΗΛΟΒΟΗΘΕΙΑ – ΑΜΕΣΗ ΔΡΑΣΗ

ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΥΛΟ ΩΣ ΤΑ ΤΕΜΠΗ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΡΑΜΑ ΩΣ ΤΟΝ ΕΒΡΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝ – ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ/ΠΟΡΕΙΑ ΠΕΜΠΤΗ 15.06 ΣΤΙΣ 19:00 Κ. ΠΛΑΤΕΙΑ

Ανακοίνωση και κάλεσμα σε διαδήλωση για το πολύνεκρο ναυάγιο στα ανοιχτά της Πύλου που στοίχησε τη ζωή σε τουλάχιστον 79 μετανάστες/ριες, ενώ εκατοντάδες παραμένουν αγνοούμενοι/ες. Μπορείς να κατεβάσεις την ανακοίνωση σε μορφή pdf από εδώ.

 

 

ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΥΛΟ ΩΣ ΤΑ ΤΕΜΠΗ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΡΑΜΑ ΩΣ ΤΟΝ ΕΒΡΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ/ΠΟΡΕΙΑ ΠΕΜΠΤΗ 15.06 ΣΤΙΣ 19:00 | Κ. ΠΛΑΤΕΙΑ

Στους 79 ανέρχεται μέχρι στιγμής ο φρικτός απολογισμός των νεκρών μεταναστριών, από το πολύνεκρο ναυάγιο νοτιοδυτικά της Πύλου, και αναμένεται να αυξηθεί καθώς στο σκάφος επέβαινε αδιευκρίνιστος, προς το παρόν, αριθμός ατόμων, ενώ εκτιμήσεις κάνουν λόγο για 750 άτομα, με μόλις 104 από αυτά να έχουν διασωθεί.

Πρόκειται για ακόμα ένα προδιαγεγραμμένο έγκλημα. Μια ακόμη μαζική δολοφονία, που ήρθε να προστεθεί στις εκατοντάδες άλλες, στα αμέτρητα ναυάγια στο Αιγαίο και τη Μεσόγειο των τελευταίων ετών, τους δολοφονημένους στον Έβρο, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστριών, από τις δολοφονικές επαναπροωθήσεις και τις εξοντωτικές συνθήκες κράτησης. Στην περιοχή μας, είναι σχεδόν καθημερινά τα περιστατικά καταδίωξης μεταναστών που τα περισσότερα από αυτά καταλήγουν μοιραία.

Είναι μια ακόμα μαζική δολοφονία με την υπογραφή του ελληνικού κράτους, της Ε.Ε., της Τουρκίας, των γεωπολιτικών παιχνιδιών των κρατών και των ανταγωνισμών των διεθνών κεφαλαίων.

Το κρατικό έγκλημα στην Πύλο, όπως και τα καθημερινά κρατικά εγκλήματα που συντελούνται στα σύνορα της Ελλάδας και της Ε.Ε., αποτελούν την φυσική συνέχεια των διακρατικών πολέμων. Είναι η ίδια πολιτική της αποικιοκρατίας, των συνεχών πολεμικών επεμβάσεων του ΝΑΤΟ σε Μ. Ανατολή, Ασία και Αφρική, που σπέρνει θάνατο, φτώχια και εξαθλίωση, που ξεριζώνει τους λαούς και έπειτα τους πνίγει στο Αιγαίο. Το ελληνικό κράτος, εδώ και 70 χρόνια που είναι ενταγμένο στο ΝΑΤΟ, λειτουργεί ως προμετωπίδα στις δολοφονίες αυτές, έχοντας παράλληλα αναβαθμισμένο ρόλο στους διακρατικούς ανταγωνισμούς στο δυτικό άρμα των ΗΠΑ/ΝΑΤΟ/ΕΕ.

Το πρόταγμα του ελληνικού κράτους μπορεί να συνοψιστεί στα λόγια των δύο κορυφαίων φασιστών υπουργών του, του Α. Γεωργιάδη: ‘Πρέπει να τους κάνουμε τη ζωή όσο μπορούμε πιο δύσκολη για να καταλάβουν ότι είναι ανεπιθύμητοι’, και του Θ. Πλεύρη: ‘Φύλαξη των συνόρων δε μπορεί να υφίσταται αν δεν υπάρχουν νεκροί’.

Οι άνθρωποι αυτοί, αφού κατάφεραν να γλιτώσουν από τον αβίωτο τόπο που αφήνουν πίσω τους, από τους πολέμους και τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, τη φτώχεια, τα ολοκληρωτικά καθεστώτα, την κλιματική καταστροφή, τους περιμένουν τα στρατιωτικοποιημένα σύνορα, οι επαναπροωθήσεις, οι κλοπές, οι ξυλοδαρμοί, οι φυλακίσεις, και τα κρατικά/παρακρατικά πογκρόμ.

Η στρατηγική δολοφονιών που ακολουθεί εδώ και χρόνια το ελληνικό κράτος απέναντι στους μετανάστες, στον Έβρο, στην Εγνατία οδό, στο Αιγαίο αλλά και στα στρατόπεδα συγκέντρωσης αναγκάζουν τους μετανάστες να αναζητούν διαφορετικές πιο επικίνδυνες θαλάσσιες οδούς παρακάμπτοντας την Ελλάδα και έρχονται αντιμέτωποι με τα σκλαβοπάζαρα της Β. Αφρικής και την ανοιχτή θάλασσα.

Το ελληνικό λιμενικό, σύμφωνα με το ίδιο, ήταν ενήμερο για την κατάσταση του αλιευτικού σκάφους που επέβαιναν οι μετανάστες από το μεσημέρι της προηγούμενης μέρας. Περιπολικό του λιμενικού προσέγγισε το σημείο, είδαν περίπου 700 μετανάστες, ανάμεσα τους εκατοντάδες παιδιά, χωρίς σωστικά, και τους παράτησαν στη μέση του πελάγους.

Η δαιμονοποίηση των μεταναστών από το κράτος και τα αφεντικά, το δόγμα της «ασφάλειας και τάξης» το οποίο χτίζουν μεθοδικά οι ελληνικές κυβερνήσεις εδώ και χρόνια, η πολεμική προετοιμασία, η απόσυρση του κράτους από τις κοινωνικές παροχές, σημαίνει για την κοινωνική βάση περισσότερος θάνατος, εκμετάλλευση και πόλεμος. Και οι μετανάστες είναι οι πλέον ευάλωτοι άνθρωποι της τάξης μας.

Είτε στα εργασιακά κάτεργα, με τους νεκρούς εργάτες να είναι πάνω από 70 από τις αρχές του ’23, με τους ανθρώπους να πεθαίνουν περιμένοντας ένα ασθενοφόρο, τους δεκάδες χιλιάδες νεκρούς την περίοδο της πανδημίας, τους δολοφονημένους ρομά από τους μπάτσους, τους δεκάδες νεκρούς στο έγκλημα στα Τέμπη, είτε στα ευρωπαϊκά σύνορα, κράτος και κεφάλαιο δολοφονούν.

Δεν θα επιτρέψουμε την αποκτήνωση μας. Δεν θα συνηθίσουμε το θάνατο και δεν θα σταματήσουμε να αγωνιζόμαστε με τους καταπιεσμένους ολόκληρης της γης.

Να χτίσουμε γέφυρες διεθνιστικής αλληλεγγύης και ένα πλατύ, ταξικό, αντιφασιστικό, αντιπολεμικό κίνημα που θα ανατρέψει τα σχέδια των κυρίαρχων που επιφυλάσσουν την ίδια μοίρα για όλους μας.

ΜΕ ΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΡΙΕΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ

ΤΑΞΙΚΗ ΚΑΙ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ ΚΑΙ ΧΑΡΤΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ/ΕΣ

ΝΑ ΚΛΕΙΣΟΥΝ ΤΩΡΑ ΟΛΑ ΤΑ ΚΕΝΤΡΑ ΚΡΑΤΗΣΗΣ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ Ε.Κ.Χ. «ΒΟΤΑΝΙΚΟ ΚΗΠΟ» ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΗΣ

Ανακοίνωση αλληλεγγύης στον Ε.Κ.Χ. «Βοτανικό Κήπο» Πετρούπολης. Μπορείς να κατεβάσεις την ανακοίνωση σε μορφή pdf από εδώ.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ Ε.Κ.Χ. «ΒΟΤΑΝΙΚΟ ΚΗΠΟ» ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΗΣ

Την Τετάρτη 19 Απριλίου ο Ελεύθερος Κοινωνικός Χώρος «Βοτανικός Κήπος» στην Πετρούπολη δέχτηκε επίθεση από ομάδα φασιστών. Εκείνη την ώρα (9:30 το βράδυ) στο χώρο πραγματοποιούταν μάθημα χορού και πρόβα της θεατρικής ομάδας. Η θρασύδειλη φασιστική ομάδα εισήλθε στο χώρο με καλυμμένα πρόσωπα, έβρισε τις κοπέλες που βρισκόντουσαν εκείνη την ώρα στην είσοδο του χώρου, χαιρέτησαν ναζιστικά και πέταξαν κροτίδα εντός της κατάληψης. Κατά την επίθεση τους ζωγράφισαν σβάστικες και έγραψαν ναζιστικά συνθήματα στους τοίχους εντός και εκτός του χώρου. Μόλις γνωστοποιήθηκε η επίθεση συγκεντρώθηκε αλληλέγγυος κόσμος στον χώρο σε ένδειξη στήριξης του χώρου.

Δεν μας εκπλήσσει άλλη μια φασιστική επίθεση σε δομή του κινήματος για τους καιρούς που διανύουμε. Εδώ και χρόνια, συσπειρώνεται εκ νέου ο εθνικός κορμός και λαμβάνει θέση μάχης, έτοιμος να επιτεθεί στους μετανάστες, στους αγωνιζόμενους, στο κίνημα και τις δομές του, όπως έκανε στη Θεσσαλονίκη με το κάψιμο της κατάληψης Libertatia κατά την περίοδο του μακεδονικού το ‘18, όπως έκανε με την κούκλα της Αμάλ στο Μεταξουργείο και τόσες άλλες φορές. Οι φασιστικές- παρακρατικές ομάδες, μακρύ χέρι του κράτους και των αφεντικών, καιροφυλακτούν. Όσο το κράτος διατυμπανίζει το εθνικιστικό του αφήγημα, όσο εντείνεται η πολεμική προετοιμασία και η επίθεση στην κοινωνική βάση, τόσο συσπειρώνει τον εθνικό κορμό, τον θέτει σε θέση μάχης, τον συγκροτεί σε κίνημα και οργάνωση και τον αμολάει να επιτεθεί σε ότι εχθρεύονται.

Η επίθεση του φασιστικού παρακράτους έρχεται μετά τις πρόσφατες απειλές για εκκένωση της κατάληψης, από το Δήμο Πετρούπολης για την δήθεν κατασκευή δημαρχείου στο χώρο του βοτανικού κήπου. Τα αφεντικά και οι εντολοδόχοι τους θέλουν να σβήσουν κάθε εστία αντίστασης απέναντι στην αστική δημοκρατία και στα χαρακτηριστικά ολοκληρωτικού καθεστώτος τα οποία παίρνει όποτε χρειάζεται. Όσους νόμους και να θεσπίσει το κράτος, όσους φασίστες και να αποκλείσει τάχα μου από τις εκλογές, κράτος και φασίστες πάνε χέρι-χέρι και έχουν έναν κοινό εχθρό, τους εκμεταλλευόμενους και τους καταπιεσμένους του κόσμου αυτού, το ανταγωνιστικό κίνημα και τις δομές του.

Κάθε επίθεση στις δομές του ανταγωνιστικού κινήματος, κάθε επίθεση στους ανθρώπους του, κάθε προσπάθεια προβοκαρίσματος των διαδικασιών και των δράσεων του, είναι επίθεση στο ανταγωνιστικό κίνημα στο σύνολό του. Καμιά κρατική και παρακρατική επίθεση δε θα μείνει αναπάντητη. Οι καταλήψεις και οι κοινωνικοί χώροι με τα πόδια στο σήμερα, ανοίγουν ένα παράθυρο στην κοινωνία που οραματιζόμαστε, με την πρακτική εφαρμογή των εννοιών της αλληλεγγύης, της οριζοντιότητας, της ισότητας, της εμπιστοσύνης στη συλλογική δύναμη και της ατομικής ευθύνης, πέρα από ειδικούς και λογικές διαμεσολάβησης. Δείχνουν στην πράξη πως διαφορετικοί τρόποι κοινωνικής οργάνωσης είναι εφικτοί και αποτελούν σημεία συσπείρωσης του ανταγωνιστικού κινήματος. Αποτελούν κομμάτι των ταξικών αγώνων και ως τέτοιες θα τις υπερασπιστούμε. Δηλώνουμε την αλληλεγγύη μας στον ελεύθερο κοινωνικό χώρο «Βοτανικό Κήπο».

ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ 11 ΑΠΕΡΓΟΥΣ ΠΕΙΝΑΣ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΚΡΑΤΗΣΗΣ ΣΤΟ ΠΑΡΑΝΕΣΤΙ ΔΡΑΜΑΣ

Διεθνιστική και ταξική αλληλεγγύη στους 11 απεργούς πείνας στο κέντρο κράτησης στο Παρανέστι Δράμας.

ΜΕ ΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΡΙΕΣ  ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ. ΤΑΞΙΚΗ ΚΑΙ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ ΚΑΙ ΧΑΡΤΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ/ΕΣ. ΝΑ ΚΛΕΙΣΟΥΝ ΤΩΡΑ ΟΛΑ ΤΑ ΚΕΝΤΡΑ ΚΡΑΤΗΣΗΣ

 

 

ΚΑΤΩ ΤΑ ΞΕΡΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΟ «ΒΙΟΛΟΓΙΚΟ»

Ανακοίνωση αλληλεγγύης για την εκκένωση της κατάληψης “Στέκι στο Βιολογικό” στη Θεσσαλονίκη. Μπορείς να την κατεβάσεις σε μορφή pdf από εδώ.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΞΕΡΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΟ «ΒΙΟΛΟΓΙΚΟ»

Στις 31/12 τα ξημερώματα (06:00) το κράτος με τα ένστολα τσιράκια του εισβάλλει στο campus του ΑΠΘ και εκκενώνει την κατάληψη «Στέκι στο Βιολογικό». Μια κατάληψη που αριθμούσε 34 χρόνια ζωής. Την μακροβιότερη κατάληψη της Θεσσαλονίκης και μια από τις παλιότερες πανελλαδικά. 34 χρόνια ταγμένα στον αντικαθεστωτικό αγώνα. 34 χρόνια όπου έχουν στεγαστεί πολιτικές συνελεύσεις, φοιτητικά σχήματα, θεατρικά και συναυλιακά εγχειρήματα, ενώ σχεδόν εβδομαδιαία πραγματοποιούνταν καφενεία, μπαρ, συλλογικές κουζίνες, προβολές ταινιών.

Στο στέκι λάμβαναν χώρα εκδηλώσεις πολιτικής, οικονομικής και ηθικής στήριξης των κρατουμένων, καμπάνιες οικονομικής ενίσχυσης κινηματικών εγχειρημάτων και κάλυψης δικαστικών εξόδων, μαθήματα αυτοάμυνας, πολιτικό αρχείο, βιβλιοθήκη, μαθήματα ελληνικών σε μετανάστες.

Η εισβολή έγινε σε μια περίοδο που η αντιμετώπιση της πανδημίας έχει εξελιχθεί σε κάτι παραπάνω από τραγωδία. Φτάσαμε τα 35.580 κρούσματα σε μια μέρα, οι δεκάδες θάνατοι έχουν γίνει κανονικότητα (ενώ πάμε για εκατοντάδες) και η κατάρρευση του ΕΣΥ με πολύ χειρότερους όρους αυτή τη φορά είναι δεδομένη. Το δημόσιο χρέος ξεπερνά σήμερα το 230% του ΑΕΠ, η ανεργία στη χώρα αγγίζει το 1 εκατομμύριο και οι αντεργατικοί νόμοι να διαμορφώνουν μία νέα εργασιακή βαρβαρότητα (10ωρη και ελαστική εργασία, υπερδιπλασιασμός του ορίου των απλήρωτων υπερωριών, τηλεργασία, κυριακάτικη εργασία, φακέλωμα όσων συνδικαλίζονται).

Ταυτόχρονα, η αντιμεταναστευτική πολιτική σκοτώνει απροκάλυπτα στον Έβρο και στο Αιγαίο τους κατατρεγμένους του κόσμου αυτού, ενώ το κόστος ζωής αυξάνεται ακραία και χωρίς σταματημό.

Ακόμα και στον πλέον αδαή είναι πλέον ξεκάθαρο ότι αυτός ο κόσμος το μόνο που έχει να προσφέρει είναι θάνατος, μιζέρια, εξαθλίωση. Γιατί την ίδια στιγμή που ο κόσμος της τάξης μας πεθαίνει από την πανδημία εκτός ΜΕΘ ή από τα εξοντωτικά ωράρια και την εντατικοποιημένη εργασία, την ίδια στιγμή που στο Αιγαίο πνίγονται καθημερινά μετανάστες, την ίδια στιγμή που τα κατώτερα στρώματα δεν έχουν πρόσβαση στα βασικά κοινωνικά αγαθά, το κράτος επιτίθεται στις καταλήψεις και τις δομές του αγώνα, καταστέλλει εργατικούς αγώνες, σπέρνει θάνατο και τρομοκρατεί.

Το Στέκι στο Βιολογικό αποτελούσε μια δομή του κινήματος ταγμένο στον αγώνα ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο. Μία ανάσα ελευθερίας στο ασφυκτικό κλοιό που θέλουν να επιβάλλουν.

ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΣΒΗΝΟΥΝ ΜΙΑ ΕΣΤΙΑ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ, ΔΕΚΑΔΕΣ ΑΛΛΕΣ ΠΑΣΧΙΖΟΥΝ ΝΑ ΓΕΝΝΗΘΟΥΝ. ΠΙΟ ΩΡΙΜΕΣ, ΠΙΟ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΜΕΝΕΣ, ΠΙΟ ΕΤΟΙΜΕΣ.

ΔΙΑΡΚΗΣ ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΕΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΗΝ KAVALA OIL – ΤΑΞΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΓΙΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ, ΑΣΦΑΛΕΙΑ, ΖΩΗ

Ανακοίνωση σχετικά με τον αγώνα των εργαζομένων στην εταιρία Kavala Oil και την καταστολή που δέχθηκαν έπειτα από την επέμβαση των ΜΑΤ στο χώρο του εργοστασίου στις 21/12. Μπορείς να κατεβάσεις την ανακοίνωση σε μορφή pdf από εδώ.

ΤΑΞΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΓΙΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ, ΑΣΦΑΛΕΙΑ, ΖΩΗ

Την Τρίτη 21/12 δυνάμεις των ΜΑΤ εισβάλλουν στις εγκαταστάσεις του εργοστασίου της KavalaOil τη στιγμή που εκατοντάδες εργαζόμενοι περιφρουρούσαν το εργοστάσιο καταγγέλλοντας την εργοδοτική πολιτική. Οι εργαζόμενοι τους τελευταίους, δίνουν εδώ και καιρό τον δικό τους αγώνα ενάντια στις αντεργατικές αποφάσεις της διοίκησης της εταιρείας Energean προχωρώντας σε ένα καθεστώς ασφαλούς λειτουργίας και περιφρούρησης του εργοστασίου με τους δικούς τους όρους. Όπως καταγγέλλουν, η μέχρι τώρα λειτουργία του εργοστασίου θέτει σε κίνδυνο τις ζωές τους, τις εγκαταστάσεις και το περιβάλλον. Μετά τις καταγγελίες και κινητοποιήσεις των ίδιων των εργαζομένων για ασφαλέστερη λειτουργία και βελτίωση των εργασιακών συνθηκών, και ενώ ήταν σε αναμονή του πορίσματος από το κλιμάκιο του αρμόδιου Υπουργείου, η εργοδοσία σε συνεργασία με την κυβέρνηση επέλεξε, όχι μόνο να μην συνδιαλλαγεί με τους εργαζομένους, αλλά να καταστείλει άγρια τον αγώνα τους με χημικά και κρότου λάμψης. Κατά την επέμβαση προκλήθηκαν σοβαρές ηλεκτρολογικές καταστροφές με κίνδυνο τη σωματική ακεραιότητα των εργαζομένων, ακολούθησαν 17 συλλήψεις(10 αθωωτικές και 7 εκκρεμούν) και σοβαροί τραυματισμοί εργαζομένων. Ρίψη δακρυγόνων έγινε ξανά και στην συγκέντρωση αλληλεγγύης που έγινε αργότερα έξω από τα δικαστήρια Καβάλας.

Οι συνθήκες που καταγγέλλουν οι εργαζόμενοι της KavalaOil δεν είναι κάτι καινούριο, αλλά η πραγματικότητα που προσπαθούν να επιβάλλουν οι εργοδότες θυσιάζοντας τις ζωές μας και το περιβάλλον. Σύμφωνα με τις κοινοποιήσεις του σωματείου τους, εδώ και μήνες οι εργαζόμενοι καλούνται να καλύψουν κενά, που δημιουργήθηκαν μετά από απολύσεις και συνταξιοδοτήσεις συναδέλφων τους, με 12ωρες βάρδιες θέτοντας σε κίνδυνο όχι μόνο την υγεία τους αλλά και το περιβάλλον αφού η υποστελέχωση των βαρδιών αυξάνει την πιθανότητα ατυχήματος. Και όλα αυτά ενώ η εταιρία Energean σχεδιάσει επιπλέον απολύσεις έχοντας ήδη προχωρήσει σε 4 επιπλέον, μειώσεις μισθών, μηνύσεις εργαζομένων και μετατροπή των συμβάσεων εργασίας. Δυστυχώς αυτή η κατάσταση δεν είναι τίποτα άλλο από την έμπρακτη επαλήθευση της προσπάθειας υποταγής των ζωών των εργατών/εργαζομένων στο κέρδος των αφεντικών που ήρθε να νομιμοποιήσει ο αντι-εργατικός νόμος Χατζηδάκη τον περασμένο χρόνο: Μετατροπή συλλογικών συμβάσεων, 10ωρη εργασία, υπερδιπλασιασμός του ορίου των απλήρωτων υπερωριών (από 48 σε 120), απολύσεις, ελαστικά σπαστά ωράρια μετά από «ατομική συμφωνία» του εργαζόμενου και του εργοδότη, κυριακάτικη εργασία. Παράλληλα, είναι προφανές πως ο συνδικαλισμός μπαίνει στο στόχαστρο με το φακέλωμα συνδικαλιστών, τις εκδικητικές απολύσεις και την επίθεση στο απεργιακό δικαίωμα. Αρκεί να επισημάνουμε ότι οι 7 συλληφθέντες που εκκρεμούν και πέρασαν από εισαγγελέα είναι μέλη του ΔΣ του Σωματείου.

Οι εργαζόμενοι της Kavalaoil αγωνίζονται μέχρι τέλους ώστε να μην είναι έρμαια στα σχέδια απολύσεων, της εγκληματικής λειτουργίας και αυθαιρεσίας της ιδιοκτήτριας εταιρίας Energeanoil, μιας εταιρίας που εν καιρώ υγειονομικής κρίσης, εξασφάλισε χρηματοδότηση ύψους 100εκ ευρώ με κρατική εγγύηση!  Αγωνίζονται και έχουν στο πλάι τους μια ολόκληρη κοινωνία αφού από την πρώτη στιγμή ο δίκαιος αγώνας τους αγκαλιάστηκε από την τοπική κοινωνία -και όχι μόνο – η οποία στο παρελθόν έχει γνωρίσει πολύ μεγάλους ταξικούς αγώνες και τώρα  ανταποκρίθηκε μαζικά σε όλα τα καλέσματα αλληλεγγύης που ακολούθησαν. «Δυστυχώς», όπως δηλώνουν και οι ίδιοι, μετά την επίσημη έκθεση της ΕΔΕΥ επιβεβαιώνονται όλες οι παραλείψεις και εκπτώσεις της εταιρείας που έθεταν σε κίνδυνο τόσο τους εργαζόμενους όσο και το περιβάλλον .

Οι εργαζόμενοι της e-food, της Cosco και τώρα της KavalaΟil μας δείχνουν το δρόμο ενάντια στον εργασιακό μεσαίωνα και τις δολοφονικές τακτικές των αφεντικών . Κόντρα στην απαισιοδοξία των ημερών, οι αγώνες τους αποτελούν φωτεινό παράδειγμα πως αν οργανωθούμε απέναντι στα αφεντικά μας μπορούμε να νικήσουμε. Να οργανωθούμε στη βάση, στους χώρους δουλειάς, στις εργατικές συνελεύσεις και στα σωματεία μας ενάντια στα νομοσχέδια και τις επιταγές των αφεντικών που μας φέρνουν όλο και πιο κοντά στον εργασιακό μεσαίωνα και μας υποχρεώνουν να ζούμε μέσα στην εξαθλίωση. Να διώξουμε τον φόβο, και να διεκδικήσουμε δουλειά με δικαιώματα.

 ΤΑΞΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΤΗΣ KAVALAOIL

 ΟΙ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΤΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ ,ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ ΝΑ ΣΠΑΣΕΙ Ο ΤΣΑΜΠΟΥΚΑΣ

ΤΟ ΑΙΜΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΕΡΟ – Η ΜΝΗΜΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΚΟΥΠΙΔΙ, 13 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟΥ, ΠΟΡΕΙΑ 6/12 17:00 | ΠΡΟΚΑΤ

Κείμενο και αφίσα καλέσματος στην πορεία για τα 13 χρόνια από τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από το οπλισμένο χέρι του κράτους, από κοινού με το Αυτόνομο Στέκι Ξάνθης, το Αυτόνομο Σχήμα Πολυτεχνικής Ξάνθης, τον Α.Κ.Χ. Xanadu και συντρόφισσες και συντρόφους. Μπορείς να κατεβάσεις το κείμενο σε μορφή pdf από εδώ.

ΣΑΒΒΑΤΟ 04/12 ΜΙΚΡΟΦΩΝΙΚΗ 12:00 | ΠΛΑΤΕΙΑ ΑΝΤΙΚΑ
ΔΕΥΤΕΡΑ 06/12 ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ-ΠΟΡΕΙΑ 17:00 | ΠΡΟΚΑΤ

Το αίμα δεν είναι νερό-Η μνήμη δεν είναι σκουπίδι 

«Μια κρίσιμη βίαιη στιγμή είναι η ιστορική εποχή μας ετούτη, ένας κόσμος γκρεμίζεται, ένας άλλος δεν έχει ακόμα γεννηθεί. Η εποχή μας δεν είναι στιγμή Ισορρόπησης, οπόταν η ευγένεια, ο συβιβασμός, η ειρήνη, η αγάπη θα ΄τανε γόνιμες αρετές.Ζούμε τη φοβερή έφοδο, δρασκελίζουμε τους οχτρούς, δρασκελίζουμε τους φίλους που παραπομένουν, κιντυνεύουμε μέσα στο χάος, πνιγόμαστε. Δε χωρούμε πια στις παλιές αρετές κι ελπίδες, στις παλιές θεωρίες και πράξες.Ο άνεμος του ολέθρου φυσάει… Ο άνεμος του ολέθρου είναι το πρώτο χορευτικό συνέπαρμα της δημιουργικής περιστροφής. Φυσάει πάνω από τις κεφαλές κι από τις πολιτείες, γκρεμίζει τις Ιδέες και τα σπίτια, περνάει από τις ερημιές, φωνάζει: “Ετοιμαστείτε! Πόλεμος! Πόλεμος!»
Νίκος Καζαντζάκης 

Δεκατρία χρόνια, από τον Δεκέμβρη του ‘08, από την εν ψυχρό δολοφονία του Αλεξάνδρου Γρηγορόπουλου από το αμετανόητο μπάτσο Επαμεινώνδα Κορκονέα, στα Εξάρχεια. Ένα στιγμιότυπο που αποτέλεσε την κορύφωση της βίας που βίωνε καθημερινά στο πετσί της η κοινωνική βάση εκείνη την περίοδο. Από το όργιο καταστολής και αστυνομικής βίας, το ρατσισμό, τις επισφαλείς συνθήκες εργασίας, την ανασφάλεια, μέχρι και τα πρώτα σημάδια της κρίσης, να προδιαγράφουν τι επιφυλάσσει το μέλλον. Έτσι, χιλιάδες καταπιεσμένων από όλη την επικράτεια, βγήκαν στους δρόμους, για πάνω από ένα μήνα, σε ένα ξέσπασμα ταξικής αντιβίας, με διαδηλώσεις, απεργίες και σκληρές συγκρούσεις με το κράτος, παίρνοντας μια μεγάλη ανάσα ελευθερίας, μέσα σε ένα σύστημα, που δεν μας αφήνει χώρο ούτε να αναπνεύσουμε. 

Δεκατρία χρόνια μετά, η 6η Δεκέμβρη, δεν πρέπει να είναι για μας απλά μία μέρα επέτειος ή “μνημόσυνο”, για ακόμα έναν από τους νεκρούς μας από το κράτος. Δεκατρία χρόνια μετά, το κράτος εξακολουθεί να δολοφονεί είτε γαζώνοντας με σφαίρες, είτε μέσω της αδιαφορίας και του φιλοτομαρισμού που έχει καλλιεργήσει όλα αυτά τα χρόνια, είτε στα εργασιακά κάτεργα, που δεν τηρούνται τα στοιχειώδη μέτρα προστασίας για περισσότερα κέρδη των αφεντικών που εξυπηρετούν, είτε μέσω του πετσοκόμματος των υγειονομικών παροχών σε περίοδο πανδημίας, είτε με τα push-backs πνίγοντας μετανάστες στο Αιγαίο . Σε αυτή την συνθήκη οφείλουμε να ξαναπιάσουμε το νήμα της εξέγερσης του ‘08, στο σήμερα, και σε μία περίοδο οξυμένης υγειονομικής κρίσης, όπου η βία του κράτους, οι εγκληματικές πολιτικές, η φτώχεια, η ανεργία και η καταπάτηση δικαιωμάτων και ελευθεριών συνεχώς οξύνονται. 

Στο ετοιμόρροπο Ε.Σ.Υ., διαλυμένο από τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές δεκαετιών, πεθαίνουν καθημερινά 50 άτομα, άνθρωποι που χρειάζονται κρεβάτι Μ.Ε.Θ. στοιβάζονται σε ράντζα στους διαδρόμους, κλείνουν κλινικές και αναβάλλονται προγραμματισμένα χειρουργεία, μειώνεται το προσωπικό, οδηγούνται σε κλείσιμο τα κέντρα υγείας. 

Από το Σεπτέμβρη και έπειτα γινόμαστε μάρτυρες ενός κύματος ακρίβειας που ενόψει του χειμώνα φαντάζει εφιαλτικό. Αύξηση 100% στο φυσικό αέριο, 50% στο πετρέλαιο θέρμανσης, 20% στα καύσιμα, 20% στα τρόφιμα, αύξηση στα ενοίκια, απελευθέρωση των πλειστηριασμών. Την ίδια στιγμή οι μισθοί μας παραμένουν απελπιστικά χαμηλοί, οι ώρες εργασίας αυξάνονται και η αύξηση του κατώτατου μισθού κατά 0.52€/ ημέρα μόνο οργή μας προκαλεί. 

Μέσα στο 2021 ήρθαν στο φως 15γυναικοκτονίες και δεκάδες περιστατικά έμφυλης βίας. Η έμφυλη βία δεν είναι διαχωρισμένη από τις υπόλοιπες καταπιέσεις που δεχόμαστε λόγω εθνικότητας, κοινωνικής τάξης, σεξουαλικού προσανατολισμού κτλ. και φυσικά είναι το αποτέλεσμα μιας βαθιάς πατριαρχικής κοινωνίας, που σαφώς προϋπήρχε του καπιταλισμού, αναπαράγεται και θρέφεται από τη δομή του και προπαγανδίζεται από τα ΜΜΕ. Με την υποχρεωτική συνεπιμέλεια παρέχεται θεσμική κάλυψη στους κακοποιητές, ξεπλένονται βιαστές και παιδοβιαστές λόγω της «θέσης» τους, δίνονται νομικές συμβουλές on air από μπάτσους προς επίδοξους γυναικοκτόνους ώστε να τη γλιτώνουν με τις μικρότερες ποινές και αναπαράγονται σεξιστικά στερεότυπα με σκοπό να μοιραστεί η ευθύνη μεταξύ θυτών και θυμάτων, ψηφίζονται νομοσχέδια ενάντια στις αμβλώσεις και κρατιούνται χιλιάδες έγκλειστες μετανάστριες σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. 

Εν μέσω πανδημίας, ο κρατικός μηχανισμός βρήκε εύφορο έδαφος για να περάσει τη φιλελεύθερη αντικοινωνική ατζέντα του σε σύμπνοια με την παγκόσμια καπιταλιστική αναδιάρθρωση. Περιστολή ατομικών και κοινωνικών ελευθεριών, αύξηση των στρατιωτικών και αστυνομικών δαπανών, μείωση των κοινωνικών παροχών, κλείσιμο των συνόρων και αποκλεισμός μεταναστών στα κέντρα κράτησης είναι το αποτέλεσμα της κοινής πολιτικής που ακολουθούν τα κράτη, στο βαθμό όπου το καθένα μπορεί. 

Το ελληνικό κράτος, συγκεκριμένα, ποντάροντας στο γενικευμένο κλίμα φόβου και τρομοκρατίας, ψήφισε σωρεία αντικοινωνικών νομοσχεδίων (ν\σ Κεραμέως-Χρυσοχοϊδη, ν\σ Χατζηδάκη, ν\σ για τις διαδηλώσεις, αντιπεριβαλλοντικό ν\σ, νόμος Κατσέλη για την πρώτη κατοικία), εντείνοντας την οικονομική, ψυχολογική και σωματική καταστολή της κοινωνικής βάσης. Ο βαθμός στον οποίο εφαρμόζονται οι πολιτικές αυτές, εξαρτάται από τις εκάστοτε κοινωνικές αντιστάσεις. 

Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, ως άξιος συνεχιστής της ικανοποίησης των επιταγών του κεφαλαίου τα τελευταία χρόνια, πιστή στις προεκλογικές εξαγγελίες και το δόγμα «Νόμος και Τάξη», ενέτεινε την καταστολή και την κρατική βία στον κόσμο που αγωνίζεται και κυρίως στον αντιεξουσιαστικό/αναρχικό χώρο. Η προσπάθεια εφαρμογής του ν/σ για τις διαδηλώσεις με ξύλο και χημικά, οι εκκενώσεις καταλήψεων φοιτητικών συλλόγων και μη, η προσωπική στοχοποίηση αγωνιστών με διάφορα μέσα (στημένα κατηγορητήρια, παρακολουθήσεις μέσω καμερών, απαγωγές, οικονομική αφαίμαξη, «παράνομη» λήψη DNA) είναι μερικά από τα στιγμιότυπα της κρατικής βίας που βιώνουμε στο πετσί μας καθημερινά. Παράλληλα αυστηροποιείται ακόμα περισσότερο ο ποινικός κώδικας(αυστηρότερους όρους αποφυλάκισης, πράξεις πλημμεληματικού χαρακτήρα μετατρέπονται σε κακουργήματα) ενισχύοντας ακόμα περισσότερο τη φαρέτρα του κατασταλτικού μηχανισμού ενάντια σε όσους αγωνίζονται. 

Σε αυτό το γενικευμένο περιβάλλον ασφυξίας, όμως, είδαμε να ξεπηδούν μικρές σπίθες αντιστάσεων σε όλη την χώρα. Άλλωστε, δεν υπάρχει γραμμικότητα στις κοινωνικές αντιστάσεις, και πόσο μάλλον στη ύστερη καπιταλιστική κρίση που βαθαίνει μέρα με την μέρα και η κοινωνία είναι ένα καζάνι που βράζει. Δε θα μπορούσαμε άλλωστε να παραλείψουμε τους ελπιδοφόρους αγώνες, από την απεργία πείνας του Δημήτρη Κουφοντίνα, το σπάσιμο του μονοπωλίου της βίας από το κράτος και ο αγώνας ενάντια στην αστυνομική βία στην Νέα Σμύρνη, τον αγώνα των λιμενεργατών ενάντια στην COSCOμέχρι τον νικηφόρο αγώνα των ντελιβεράδων του efood. Την ώρα που το κράτος σπέρνει θάνατο και τρομοκρατία , οι από τα κάτω αυτής της κοινωνίας, οφείλουμε να προτάξουμε την ζωή και την αλληλεγγύη. Απέναντι στον κανιβαλισμό και την καταστολή να σταθούμε όλες και όλοι στο δρόμο και να υπερασπιστούμε τα κεκτημένα μας. Να στήσουμε αναχώματα στην καπιταλιστική αναδιάρθρωση διεκδικώντας αξιοπρεπείς όρους ζωής. 

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ, ΣΤΗΝ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΣΤΗΝ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΗΣ ΠΑΝΔΗΜΙΑΣ ΑΠΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ 

ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ ΤΙΣ ΚΡΑΤΙΚΕΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ 

ΝΑ ΜΗΝ ΣΥΝΗΘΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ-ΝΑ ΜΗΝ ΖΗΣΟΥΜΕ ΣΑΝ ΔΟΥΛΟΙ 

Αυτόνομο Στέκι Ξάνθης, Αυτόνομο Σχήμα Πολυτεχνικής Ξάνθης, Πέλοτο, Xanadu.Συντρόφισσες-Σύντροφοι 

ΝΑ ΜΗ ΣΥΝΗΘΙΣΟΥΜΕ ΣΤΟ ΘΑΝΑΤΟ – ΝΑ ΜΗ ΖΗΣΟΥΜΕ ΣΑ ΔΟΥΛΟΙ | ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ/ΠΟΡΕΙΑ, ΤΕΤΑΡΤΗ 17 ΝΟΕΜΒΡΗ ΣΤΙΣ 17:00 ΣΤΑ ΠΡΟΚΑΤ

Κείμενο και αφίσα καλέσματος στη διαδήλωση της επετείου της εξέγερσης του Πολυτεχνείου της 17 Νοέμβρη, από κοινού με το Αυτόνομο Στέκι Ξάνθης, το Αυτόνομο Σχήμα Πολυτεχνικής Ξάνθης, τον Α.Κ.Χ. Xanadu και συντρόφισσες και συντρόφους. Μπορείς να κατεβάσεις το κείμενο σε μορφή pdf από εδώ.

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ – ΠΟΡΕΙΑ || ΤΕΤΑΡΤΗ 17.11 στις 17:00 στα ΠΡΟΚΑΤ

ΝΑ ΜΗ ΣΥΝΗΘΙΣΟΥΜΕ ΣΤΟ ΘΑΝΑΤΟ – ΝΑ ΜΗ ΖΗΣΟΥΜΕ ΣΑ ΔΟΥΛΟΙ

16600 νεκροί σε 20 μήνες πανδημίας,
113 θανατηφόρα εργατικά ατυχήματα σε 6 χρόνια,
43 γυναικοκτονίες σε 4 χρόνια, έμφυλη βία,
πνιγμοί μεταναστών στο Αιγαίο και στον Έβρο,
καταστολή, δολοφονίες και επιθέσεις ακροδεξιών,
κοινωνικός κανιβαλισμός, διάλυση του κοινωνικού ιστού

Σαράντα οχτώ χρόνια μετά το Νοέμβρη του ’73 τότε που η μαχόμενη νεολαία χέρι χέρι με ευρύτερα καταπιεσμένα κομμάτια της κοινωνίας συγκρούστηκε με το στρατιωτικό καθεστώς και το σύνολο της άρχουσας τάξης της εποχής. Οι εξεγερμένοι ύψωσαν το ανάστημά τους απέναντι στις κάνες των όπλων, απέναντι στο φόβο και τη συναίνεση που επικρατούσε, απέναντι στην ανελευθερία, τη φτώχια, την εξαθλίωση, τον ιμπεριαλισμό. Γνώριζαν ότι το τίμημα θα είναι βαρύ: νεκροί, τραυματισμένοι, βασανισμοί για τους συλληφθέντες, στοχοποίηση συγγενικών προσώπων. Γνώριζαν όμως ότι χωρίς να παλέψεις, χωρίς να θυσιάσεις κάτι, τίποτα δεν κερδίζεται.

Ποια η πραγματικότητα που βιώνουμε όλες και όλοι σήμερα;

Στο ετοιμόρροπο Ε.Σ.Υ., διαλυμένο από τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές δεκαετιών, πεθαίνουν καθημερινά 50 άτομα, άνθρωποι που χρειάζονται κρεβάτι Μ.Ε.Θ. στοιβάζονται σε ράντζα στους διαδρόμους, κλείνουν κλινικές και αναβάλλονται προγραμματισμένα χειρουργεία, μειώνεται το προσωπικό, οδηγούνται σε κλείσιμο τα κέντρα υγείας.

Από το Σεπτέμβρη και έπειτα γινόμαστε μάρτυρες ενός κύματος ακρίβειας που ενόψει του χειμώνα φαντάζει εφιαλτικό. Αύξηση 100% στο φυσικό αέριο, 50% στο πετρέλαιο θέρμανσης, 20% στα καύσιμα, 20% στα τρόφιμα, αύξηση στα ενοίκια, απελευθέρωση των πλειστηριασμών. Την ίδια στιγμή οι μισθοί μας παραμένουν απελπιστικά χαμηλοί, οι ώρες εργασίας αυξάνονται και η αύξηση του κατώτατου μισθού κατά 0.52€/ ημέρα μόνο οργή μας προκαλεί.

Μέσα στο 2021 ήρθαν στο φως 13 γυναικοκτονίες και δεκάδες περιστατικά έμφυλης βίας. Η έμφυλη βία δεν είναι διαχωρισμένη από τις υπόλοιπες καταπιέσεις που δεχόμαστε λόγω εθνικότητας, κοινωνικής τάξης, σεξουαλικού προσανατολισμού κτλ. και φυσικά είναι το αποτέλεσμα μιας βαθιάς πατριαρχικής κοινωνίας, που σαφώς προϋπήρχε του καπιταλισμού, αναπαράγεται και θρέφεται από τη δομή του και προπαγανδίζεται από τα ΜΜΕ. Με την υποχρεωτική συνεπιμέλεια παρέχεται θεσμική κάλυψη στους κακοποιητές, ξεπλένονται βιαστές και παιδοβιαστές λόγω της «θέσης» τους, δίνονται νομικές συμβουλές on air από μπάτσους προς επίδοξους γυναικοκτόνους ώστε να τη γλιτώνουν με τις μικρότερες ποινές και αναπαράγονται σεξιστικά στερεότυπα με σκοπό να μοιραστεί η ευθύνη μεταξύ θυτών και θυμάτων, ψηφίζονται νομοσχέδια ενάντια στις αμβλώσεις και κρατιούνται χιλιάδες έγκλειστες μετανάστριες σε στρατόπεδα συγκέντρωσης .

Παράλληλα, επιχειρείται σε παγκόσμια κλίμακα μία προσπάθεια συντηρητικοποίησης της κοινωνίας και αμφισβητούνται κεκτημένα. Στην συνθήκη αυτή, που οι ζωές μας αξίζουν όλο και λιγότερο, το κράτος απαντά με περισσότερους μπάτσους, περισσότερη καταστολή, περισσότερο έλεγχο. Σε κάθε διαδήλωση, σε κάθε εργατικό αγώνα, σε κάθε διαμαρτυρία επιτίθεται η αστυνομία για να εξαλείψει κάθε παράδειγμα αγώνα και να δείξει ότι το κράτος και οι διαχειριστές του παίζουν δίχως αντίπαλο. Τα σώματα ασφαλείας αποτελούν ξανά το βασικό πυλώνα του κράτους. Γι’ αυτό και δολοφονούν και επιτίθενται χωρίς δεύτερες σκέψεις ξέροντας ότι λαμβάνουν πλήρη κάλυψη και χρηματοδότηση, ενώ τα ΜΜΕ πασχίζουν να μας πείσουν ότι ο εχθρός βρίσκεται εκτός των συνόρων.

Με πρόσχημα την πανδημία έχει επιβληθεί ένα πλέγμα ελέγχου και επιτήρησης σε όλη την κοινωνία. Απαγόρευση κυκλοφορίας, απαγόρευση συγκεντρώσεων κατά το δοκούν, ελεγχόμενη μετακίνηση, πιστοποιητικά, πρόστιμα. Η ατομική ευθύνη έχει γίνει το άλλοθι για τους νεκρούς που μετράμε καθημερινά ενώ το κράτος μοιράζει απλόχερα λεφτά στα σώματα ασφαλείας.

Τα μέτρα αποκλεισμού των μη εμβολιασμένων για αποκλεισμό από την κοινωνική ζωή, ενισχύουν τον κοινωνικό κανιβαλισμό χωρίς να προσφέρουν τίποτα στην αντιμετώπιση της πανδημίας. Απομακρυνόμαστε από την αίσθηση και την έννοια της αλληλεγγύης και οδηγούμαστε στον ωχαδερφισμό, στην ιδιώτευση, στην ατομική διαχείριση της μιζέριας. Έχουμε συνηθίσει τόσο πολύ στο θάνατο που καθημερινά μπροστά στις οθόνες της τηλεόρασης πιπιλάμε: «εμείς να είμαστε καλά και ας πάνε οι άλλοι».

Πέντε δεκαετίες πριν έγραφε ο Ρίτσος: Πως γίνεται οι άλλοι να ορίζουν λίγο – λίγο τη μοίρα μας, να μας την επιβάλλουν κ’ εμείς να το δεχόμαστε; Πως γίνεται μ’ ελάχιστα νήματα κάποιων δικών μας στιγμών να μας υφαίνουν ολόκληρο το χρόνο μας, τραχύ και σκοτεινό..

Μέσα στο σκοτάδι όμως γεννιέται η ελπίδα. Από τις μεγαλειώδεις διαδηλώσεις αλληλεγγύης στον Κουφοντίνα και ενάντια στον κρατικό ρεβανσισμό, στην αυτοοργάνωση των κατοίκων που αντιμετώπισαν τις φωτιές στην Εύβοια με τα ίδια τους τα χέρια, στις μεγαλειώδεις αντιφασιστικές συγκεντρώσεις στη Θεσσαλονίκη, μέχρι τους νικηφόρους εργατικούς αγώνες των ντελιβεράδων της efood και των εργαζομένων της COSCO. Αυτή η μικρή φωτίτσα που κρατούν ζωντανή όσοι τολμούν και αγωνίζονται, όσοι τολμούν και νικάνε είναι το πιο πολύτιμο αγαθό που πρέπει να διαφυλάξουμε.

Να μην περιμένουμε τα «χειρότερα» για να βγούμε στο δρόμο. Μας κλέβουν τη ζωή εδώ και δέκα χρόνια. Υπάρχουν χίλιοι λόγοι για να βγούμε στους δρόμους, για να αγωνιστούμε, για να νικήσουμε. Να μην βάλουμε πάλι πλάτη για να ξεπεράσουν και πάλι την χασούρα τους οι δυνάστες μας. Δεν θα ανεχτούμε άλλο τις καταπιέσεις που δεχόμαστε καθημερινά στη ζωή μας. Να κατέβουμε στο δρόμο, σπάζοντας στην πράξη το κλίμα τρομοκρατίας που θέλουν να μας επιβάλλουν. Να δείξουμε ότι είμαστε και εμείς εδώ και έχουμε φωνή και δύναμη!

ΜΟΝΟ ΑΝ ΑΝΤΙΣΤΕΚΕΣΑΙ ΑΓΩΝΙΖΕΣΑΙ ΠΟΛΕΜΑΣ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΕΛΠΙΖΕΙΣ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ – ΠΟΡΕΙΑ || ΤΕΤΑΡΤΗ 17.11 στις 17:00 στα ΠΡΟΚΑΤ

ΑΥΤΟΝΟΜΟ ΣΧΗΜΑ ΠΟΛΥΤΕΧΝΙΚΗΣ ΞΑΝΘΗΣ
ΠΕΛΟΤΟ
ΣΥΝΤΡΟΦΙΣΣΕΣ – ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ
ΑΥΤΟΝΟΜΟ ΣΤΕΚΙ ΞΑΝΘΗΣ
XANADU

ΕΚΔΗΛΩΣΗ-ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ: “Ο ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΜΕΝΤΕΣΕΣ” ΤΟΥ ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΥ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ

 

Παρουσίαση του “Ο Γεωπολιτικός Μεντεσές” από την Ταξική Αντεπίθεση, ομάδα αναρχικών και κομμουνιστών.

Σάββατο 13 Νοέμβρη στις 17:00, στο φουαγιέ του αμφιθεάτρου στο προκατ.

 

ΚΑΛΕΣΜΑΤΑ ΣΕ ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΕΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΩΝ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΕΛΛΑΔΑΣ – ΗΠΑ

Κάλεσμα σε αντιπολεμικές συγκεντρώσεις και κοινή ανακοίνωση συλλογικοτήτων ενάντια στη συμφωνία Ελλάδας – ΗΠΑ. Μπορείς να κατεβάσεις την ανακοίνωση μορφή pdf από εδώ.

Πέμπτη 14 Οκτώβρη
Αθήνα: 18.00 – Σύνταγμα
Θεσσαλονίκη: 18.00 – Άγαλμα Βενιζέλου
Πάτρα: 18.30 – πλατεία Όλγας
Ξάνθη: 17.00 – Προκάτ
Αλεξανδρούπολη: 19.00 – Αναγνωστήριο

Με αφορμή τις νέες πολεμικές συμφωνίες μεταξύ Ελλάδας και ΗΠΑ – Γαλλίας

Η παγκόσμια καπιταλιστική κρίση, μετά το τελευταίο ξέσπασμα της, αυτό της χρηματοπιστωτικής κρίσης του ‘08, δε δείχνει σημάδια ισορροπίας. Ήδη από τα μέσα του 2019, οι διεθνής οργανισμοί (ΔΝΤ,ΟΟΣΑ) προειδοποιούσαν για ένα νέο επεισόδιο της κρίσης το 2020. Η πανδημία του covid-19 που έπληξε τον πλανήτη όχι μόνο όξυνε τις υπάρχουσες αντιθέσεις άλλα πρόσθεσε και νέα πεδία ανταγωνισμού ανάμεσα στα καπιταλιστικά κέντρα. Η αναμενόμενη – κατά ΔΝΤ – συρρίκνωση της παγκόσμιας οικονομίας είναι δόκιμο να συγκριθεί μόνο με το μεγάλο κραχ του ‘29. Πλέον έχει καταστεί κάτι παραπάνω από οφθαλμοφανές. Η πολυεπίπεδη κρίση, και η προσπάθεια από τα καπιταλιστικά κράτη να δαμάσουν ένα συνεχώς διογκούμενο χρέος, σηματοδοτεί για το πολυεθνικό προλεταριάτο, την ένταση της εκμετάλλευσης και της φτώχειας, την αυταρχικοποίηση στο εσωτερικό των κρατών, την αναβάθμιση της καταστολής των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων, νέες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και όξυνση των διακρατικών εντάσεων. Αν θέλουμε να επιβιώσουμε, οφείλουμε με τη σειρά μας να σταθούμε ως τάξη σε θέση μάχης απέναντι στους, εγχώριους και ξένους, δυνάστες μας.

Τοπικά, οι επιπτώσεις έχουν ήδη αρχίσει να αποτυπώνονται. Το δημόσιο χρέος ξεπερνά σήμερα το 230% του ΑΕΠ και η ανεργία στη χώρα αγγίζει το 1 εκατομμύριο. Τα παραπάνω εντάσσονται μέσα σε ένα ασφυκτικό πλαίσιο υγειονομικής κρίσης και μετά από μια σειρά αντεργατικών νόμων που διαμορφώνουν μία νέα εργασιακή βαρβαρότητα. Ενδεικτικά: 10ωρη και ελαστική εργασία, υπερδιπλασιασμός του ορίου των απλήρωτων υπερωριών, τηλεργασία, κυριακάτικη εργασία, φακέλωμα όσων συνδικαλίζονται και ποινικοποίηση της απεργίας. Σε μεγαλύτερη κλίμακα, το παγκόσμιο χρέος το 2021, αναμένεται να ξεπεράσει το 400% επί του παγκόσμιου ΑΕΠ, άνοδο πολύ μεγαλύτερη από εκείνη που καταγράφηκε το 2008 με τις γνωστές επιπτώσεις για τον κόσμο της εργασίας.

Τα αστικά κράτη, και τα κεφάλαια που εκπροσωπούν, πασχίζουν να βρουν διέξοδο και να αναπτυχθούν. Οι ρυθμοί εξάντλησης των κοιτασμάτων πετρελαίου, η αναζήτηση νέων πηγών ενέργειας, όπως το φυσικό αέριο και οι σπάνιες γαίες (απαραίτητες στις καπιταλιστικές οικονομίες για την ανάπτυξη νέων τεχνολογιών και ιδίως οπλικών συστημάτων) και παράλληλα ο ανταγωνισμός στο πεδίο της αγοράς συνθέτουν ένα πλαίσιο ολοένα και πιο οξυμένων ανταγωνισμών. Αυτή η νέα υπό διαμόρφωση κατάσταση όπως είναι λογικό απαιτεί την επαναδιαπραγμάτευση των μέχρι πρότινος γεωπολιτικών ισορροπιών. Ενδεικτικό είναι το γεγονός ότι οι παγκόσμιες εξοπλιστικές δαπάνες, την περίοδο ‘19-’21, σημείωσαν ρεκόρ των τελευταίων 30 χρόνων.

Ο ανταγωνισμός των δύο κυρίαρχων ιμπεριαλιστικών πόλων Η.Π.Α./ΝΑΤΟ – Ρωσία/Κίνα, αφορά στον έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών, των ενεργειακών και εμπορικών οδών. Οι ΗΠΑ επιδιώκουν να περικυκλώσουν στρατιωτικά τη Ρωσία και την Κίνα, με την τελευταία να αμφισβητεί σήμερα, στο πεδίο της αγοράς, την πρωτοκαθεδρία των ΗΠΑ. Η Κίνα περικυκλώνεται με τουλάχιστον 400 βάσεις, πολεμικά πλοία, υποβρύχια και βομβαρδιστικά που εκτείνονται από τη βόρεια Αυστραλία, έως τον Ειρηνικό, κατά μήκος της ανατολικής και κεντρικής Ασίας.

Μετά την αποχώρηση των ΗΠΑ από το Αφγανιστάν, ύστερα από τη λεγόμενη “ειρηνευτική συμφωνία” μεταξύ ΗΠΑ και Ταλιμπάν, οι τελευταίοι κατέλαβαν την εξουσία επιβάλλοντας το καθεστώς της τρομοκρατίας και της ακραίας καταπίεσης των γυναικών αλλά και άλλων πληθυσμιακών ομάδων. Το κράτος των ΗΠΑ όμως έχει συνέχεια. Αφού αξιοποίησε αρκετές φορές στο παρελθόν φονταμενταλιστικές ομάδες της περιοχής στην αντιπαράθεση με την πρώην ΕΣΣΔ και πιο πρόσφατα με τον Ρωσοκινέζικο άξονα, ισορροπεί την φυγή του από το Αφγανιστάν αναβαθμίζοντας πριν λίγες εβδομάδες την στρατιωτική του ισχύ με τη νέα συμμαχία μεταξύ ΗΠΑ – Μ. Βρετανίας-Αυστραλίας (AUKUS).

Η ανακοίνωση της νέας συμμαχίας (AUKUS) αποτελεί όξυνση της αντιπαράθεσης σε στρατιωτικό επίπεδο μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας. Η συμφωνία επικεντρώνεται στην ανάσχεση της Κινέζικης επιρροής στην περιοχή του Ινδο-Ειρηνικού, με ότι αυτό συνεπάγεται, συμπεριλαμβάνοντας την προμήθεια του Αυστραλιανού κράτους με 8 πυρηνοκίνητα υποβρύχια από τις ΗΠΑ. Να σημειωθεί εδώ ότι οι πυρηνικοί αντιδραστήρες που τροφοδοτούν με ενέργεια τα υποβρύχια χρησιμοποιούν ουράνιο εμπλουτισμένο στον ίδιο βαθμό που απαιτείται για τη δημιουργία πυρηνικών όπλων. Οι ΗΠΑ αφού αποτραβήχτηκαν από την πυρηνική συμφωνία, σπρώχνουν τον πλανήτη σε επικίνδυνη κατεύθυνση, σε μια περιοχή γεμάτη με πυρηνικές δυνάμεις. Το ψυχροπολεμικό κλίμα που διαμορφώνεται στην περιοχή, σε μια πιθανή σύγκρουση θα έχει ολέθριες διαστάσεις για την ανθρωπότητα και τον πλανήτη.

Στην περιοχή των Βαλκανίων και της Μέσης Ανατολής, το κράτος των ΗΠΑ αυξάνει διαρκώς την παρουσία του μέσω του ΝΑΤΟ, του οποίου οι βάσεις πληθαίνουν, αλλά και μέσω του άξονα Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ-(Αιγύπτου), υπό την αιγίδα των ΗΠΑ και με την Γαλλία να έχει επίσης σημαντικό βαθμό εμπλοκής. Αφορμή,  η κοστοβόρα ενεργειακή συμφωνία του αγωγού East-Med, που αν τελικά προχωρήσει θα μεταφέρει φυσικό αέριο στην νότιο-ανατολική Ευρώπη, ώστε να αυτονομηθεί ενεργειακά από τη Ρωσία που σήμερα καλύπτει το 35% των ενεργειακών της αναγκών. Σημαντικό ρόλο στην ευρωατλαντική ολοκλήρωση των δυτικών Βαλκανίων είχε διαδραματίσει και η Συμφωνία μεταξύ Ελλάδας και Βόρειας Μακεδονίας που εξυπηρετούσα ταυτόχρονα τόσο τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα όσο και τις ορέξεις της ντόπιας αστικής τάξης για μία νέο εκμεταλλευτική εξόρμηση στην γειτονική χώρα. Το ελληνικό κράτος πλέον μετατρέπει τα εδάφη του σε μία απέραντη νατοϊκή βάση, την ίδια στιγμή που τα μαχητικά του αεροσκάφη εποπτεύουν τον εναέριο χώρο 3 βαλκανικών χωρών ενώ αυτοπροωθείται ως ο πιο πιστός σύμμαχος των ΗΠΑ.

Στις 14 Οκτώβρη ο υπουργός εξωτερικών Ν. Δένδιας θα μεταβεί στις ΗΠΑ για την υπογραφή της Συμφωνίας Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας” (MDCA). Η συμφωνία αναμένεται να έχει διάρκεια 5 ετών, αντί να ανανεώνεται ετήσια, γεγονός που βαθαίνει ακόμα περισσότερο την εμπλοκή του ελληνικού κράτους στους σχεδιασμούς ΗΠΑ/ΝΑΤΟ. Παράλληλα, η συμφωνία προβλέπει την αναβάθμιση των ήδη υπαρχουσών βάσεων (επέκταση της Σούδας που είναι η πιο σημαντική στην περιοχή, Λάρισα – ήδη πετάνε αμερικάνικα drones-, στρατιωτικοποίηση του λιμανιού της Αλεξανδρούπολης), ενώ υπό συζήτηση είναι η Ξάνθη, Καβάλα και Σκύρος, με την τελευταία να αποτελεί φαβορί λόγω γεωστρατηγικής της θέσης. Η Σκύρος βρίσκεται στην καρδιά του Αιγαίου και επιχειρησιακές αποφάσεις όπως η στάθμευση των δύο ισραηλινών UAV (μη επανδρωμένα αεροσκάφη) τύπου Heron στο νησί, αναδεικνύουν την πρόθεση για περαιτέρω ενίσχυση.

Παράλληλα, η προσπάθεια εμπλοκής του ελληνικού κράτους στη Λιβύη, επιδιώκοντας την κατάργηση του τουρκολιβυκού μνημονίου για τη χάραξη της ΑΟΖ, η κήρυξη ΑΟΖ με την Αίγυπτο και την Ιταλία, η στρατιωτική εμπλοκή στο Μαλί στα πλαίσια της συνεργασίας με το γαλλικό κράτος, οι συναλλαγές για οπλικά συστήματα με τη Σ.Αραβία, η μετακίνηση ανθρώπινου δυναμικού στην περιοχή, και οι κοινές εκπαιδεύσεις της πολεμικής αεροπορίας των δύο κρατών, αυξάνουν το ενδεχόμενο της εμπλοκής της χώρας σε μια σύρραξη.

Η ελληνική αστική τάξη, μέσα σε ένα ασταθές διεθνές περιβάλλον οξυμένων ανταγωνισμών, προσδεμένη πλήρως στο άρμα των ΗΠΑ/ΝΑΤΟ, ακολουθεί την κλιμακούμενη αντιπαράθεση, διεκδικώντας ταυτόχρονα την προστασία αλλά και κομμάτι από την ενεργειακή πίτα που ευελπιστεί να μοιραστεί στην περιοχή της ανατολικής Μεσογείου. Το ελληνικό κράτος νιώθει την ανάγκη να προσδεθεί με ακόμη πιο άμεσους και αδιαπραγμάτευτους όρους στο άρμα της Δύσης και να παίξει το ρόλο του χωροφύλακα στην περιοχή της νοτιοανατολικής Μεσογείου.

Την ώρα που μετράμε χιλιάδες νεκρούς από τον ιό covid-19, με το ΕΣΥ να παραμένει ακρωτηριασμένο και αναμένουμε το 4ο κύμα πανδημίας, οι κρατικές δαπάνες για τα εξοπλιστικά γιγαντώνονται. Το ελληνικό κράτος κατέχει τη δεύτερη θέση στο ποσοστό δαπανών για εξοπλιστικά με βάση το ΑΕΠ μεταξύ των μελών του ΝΑΤΟ στη σχετική λίστα. Ας θυμηθούμε ότι η ανάσχεση της πανδημίας έγινε με τις προσλήψεις χιλιάδων μπάτσων και στρατιωτικών, την προμήθεια εκατοντάδων περιπολικών και εξοπλισμών της καταστολής. Ας θυμηθούμε επίσης, την αντιμετώπιση των πυρκαγιών με την παρουσία ΜΑΤ αντί πυροσβεστών, με τους πρώτους να καταστέλλουν τις προσπάθειες των κατοίκων να σώσουν τα χωριά τους.

Συνεχίζοντας την κατασπατάληση δισεκατομμυρίων ευρώ για την πολεμική προετοιμασία ο Κ. Μητσοτάκης σε πρόσφατη ομιλία του ανακοίνωσε την αγορά 24 (έναντι 18) μαχητικών αεροσκαφών τύπου Rafale, ενώ πριν λίγες ημέρες υπερψηφίστηκε από την Βουλή και νέα συμφωνία με τη Γαλλία για την αγορά πολεμικών πλοίων, που ανάβει το πράσινο φως για την απόκτηση τριών φρεγατών τύπου Belharra, τριών κορβετών Gowind, την αναβάθμιση των τεσσάρων φρεγατών ΜΕΚΟ (με συνολικό κόστος που αγγίζει τα 5 δισεκατομμύρια ευρώ)συνοδευόμενη από ένα εκτενές κείμενο πολεμικής συνεργασίας και προπαρασκευής. Στο άρθρο 2 του συμφώνου ορίζεται ότι «η κυβέρνηση της Ελληνικής Δημοκρατίας και η κυβέρνηση της Γαλλικής Δημοκρατίας παρέχουν η μία στην άλλη βοήθεια και συνδρομή, με όλα τα κατάλληλα μέσα που έχουν στην διάθεσή τους, κι εφόσον υφίσταται ανάγκη με τη χρήση ένοπλης βίας, εάν διαπιστώσουν από κοινού ότι μία ένοπλη επίθεση λαμβάνει χώρα εναντίον της επικράτειας μιας από τις δύο, σύμφωνα με το Άρθρο 51 του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών». Στο άρθρο 18 της αμυντικής συμφωνίας προβλέπεται ότι η συνεργασία Ελλάδας-Γαλλίας μπορεί να λάβει και την μορφή «συμμετοχής σε κοινές αναπτύξεις δυνάμεων ή αναπτύξεις σε θέατρα επιχειρήσεων προς υποστήριξη κοινών συμφερόντων, όπως, για παράδειγμα, τις υπό γαλλική διοίκηση επιχειρήσεις στο Σαχέλ».

Την ίδια στιγμή λοιπόν που μεγάλο κομμάτι της κοινωνικής βάσης αδυνατεί να έχει πρόσβαση σε μία σειρά από βασικές κοινωνικές ανάγκες (και ενώ έρχεται νέο κύμα ανατιμήσεων σε καταναλωτικά και βιομηχανικά είδη), η πίεση των μεγάλων πολεμικών βιομηχανιών σε συνδυασμό με τον ντόπιο εθνικισμό και τον μιλιταρισμό εκτοξεύουν τις δαπάνες για εξοπλιστικά προγράμματα και δικαιολογούν την εμπλοκή του στρατού σε όλο και περισσότερες “εσωτερικές” υποθέσεις όπως βλέπουμε χαρακτηριστικά να συμβαίνει με τη διαχείριση των μεταναστών. Η αύξηση της στρατιωτικής θητείας, οι όλο και πιο συχνές πολεμικές ασκήσεις εντός και εκτός συνόρων -με αρκετές να αφορούν σχέδια καταστολής πλήθους-, οι εκκενώσεις των καταλήψεων στέγης μεταναστών και η φυλάκιση τους στα στρατόπεδα συγκέντρωσης σε άθλιες συνθήκες, χωρίς πρόσβαση σε ιατρική περίθαλψη (καμία πρόσβαση σε ΑΜΚΑ και εμβόλια σε καιρό πανδημίας), οι επαναπροωθήσεις (push-back) στο Αιγαίο, οι συγκαλυμμένες δολοφονίες στον Έβρο από παρακρατικούς φασίστες και οι καταγγελίες για βιασμούς στα σύνορα, όπως και το πολεμικό κλίμα που δημιούργησε η κυβέρνηση την προηγούμενη περίοδο εκεί ενάντια σε μετανάστες, δείχνει τη στάση του ελληνικού κράτους. Τα αστικά ΜΜΕ δεν έχουν σταματήσει να αναπαράγουν την ανάγκη για τη φύλαξη του «Σύγχρονου Παρθενώνα» με την αναβάθμιση του φράχτη του Έβρου, τη στιγμή που αναμένονται νέες μεταναστευτικές ροές μετά την επικράτηση των Ταλιμπάν στην Καμπούλ.

Από την άλλη πλευρά, η Τουρκία, έχοντας τον 2ο μεγαλύτερο στρατό του ΝΑΤΟ και διατηρώντας στρατιωτικές δυνάμεις σε αρκετά σημεία εκτός συνόρων, επαναξιολογεί τον γεωπολιτικό της ρόλο και ακολουθεί μια ενεργητική επεκτατική εξωτερική πολιτική. Η κυβέρνηση Ερντογάν, έχοντας εγκαθιδρύσει ένα αυταρχικό και προσωποπαγές καθεστώς κάτω από τον κοινοβουλευτικό μανδύα, ακολουθεί μια πολιτική ισχυρού αναθεωρητισμού στο πλαίσιο της οικονομικής και χωρικής επέκτασης της Τουρκίας και συντηρεί ένα πολεμοκάπηλο κλίμα, δεδομένου ότι έχει λάβει σαφή εντολή αναβάθμισης της αστικής τάξης του τουρκικού κράτους και η οποία ψάχνει επίσης διεξόδους κερδοφορίας και φυγής από μία μακρά περίοδο κρίσης. Την ίδια στιγμή τα αγωνιζόμενα κομμάτια της γειτονικής χώρας δέχονται ανελέητη επίθεση από το τουρκικό κράτος, απαριθμώντας δεκάδες νεκρούς και χιλιάδες φυλακισμένους.

Η όλο και μεγαλύτερη εμπλοκή του ελληνικού κράτους στους πολεμικούς σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ και των συμμάχων του, αναδεικνύει την επιτακτική ανάγκη συσπείρωσης ενός μαζικού και μαχητικού αντιπολεμικού κινήματος που θα βάζει στο στόχαστρο –σε τακτική και όχι ευκαιριακή και εθιμοτυπική βάση- τους πραγματικούς υπεύθυνους, δηλαδή τις ιμπεριαλιστικές και διακρατικές διενέξεις, τον εθνικισμό, τον μιλιταρισμό, αλλά και το ίδιο το εκμεταλλευτικό και καταπιεστικό σύστημα θέτοντας τη διεθνιστική αλληλεγγύη μεταξύ των λαών ως τη μοναδική επιλογή μπροστά στην προοπτική ενός γενικευμένου πολέμου.

Το ζήτημα της επαναστατικής προοπτικής έχει ως απαραίτητη προϋπόθεση την ύπαρξη μιας οργανωμένης, συνεχούς και συνεπούς δράσης και απαιτεί τη στράτευση και τη συμμετοχή όλων όσων βρισκόμαστε στο πλευρό των εκμεταλλευόμενων. Ο αγώνας για την επίτευξη μιας κοινωνίας χωρίς πολέμους, φτώχεια και προσφυγιά περνά μέσα από την οργάνωση της κοινωνικής βάσης, σύμφωνα με τις ανάγκες και το ταξικό της συμφέρον. Να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας, να οργανώσουμε την κάλυψη των βασικών και κοινωνικών αναγκών μας έξω από και ενάντια στο κράτος και το εμπόρευμα. Να κάνουμε το βήμα για την κοινωνία της ελευθερίας, της αλληλεγγύης, της ισότητας και της κοινοκτημοσύνης.

ΝΑ ΜΠΛΟΚΑΡΟΥΜΕ:

-ΤΙΣ ΠΟΛΕΜΟΚΑΠΗΛΕΣ ΣΥΜΦΩΝΙΕΣ ΜΕΤΑΞΥ ΕΛΛΑΔΑΣ ΚΑΙ ΗΠΑ – ΓΑΛΛΙΑΣ

-ΤΗΝ ΜΕΤΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΕΛΛΑΔΙΚΟΥ ΧΩΡΟΥ ΣΕ ΜΙΑ ΑΠΕΡΑΝΤΗ ΒΑΣΗ ΤΟΥ ΝΑΤΟ

-ΤΟΥΣ ΠΟΛΕΜΙΚΟΥΣ ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟΥΣ ΓΙΑ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΗΣ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑΣ  ΟΠΛΩΝ

-ΤΟΝ ΜΙΛΙΤΑΡΙΣΜΟ, ΤΟΝ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ, ΤΟΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟ, ΤΗΝ ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ

Σ’ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΤΟΥΡΚΙΑ, ΣΕ ΒΑΛΚΑΝΙΑ, ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ ΚΑΙ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ:

ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΘΟΥΜΕ, ΝΑ ΕΝΩΘΟΥΜΕ, ΝΑ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΜΕ

Ταξική Αντεπίθεση, ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών (Αθήνα, Θεσσαλονίκη)

Πέλοτο, στο δρόμο για την Αναρχία και τον Κομμουνισμό (Ξάνθη)

Αναρχική Ομάδα «Δυσήνιος Ίππος» (Πάτρα)

Κατάληψη Παλιού Νεκροτομείου (Αλεξανδρούπολη)

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗ ΔΙΚΗ ΤΩΝ ΜΕΛΩΝ ΤΟΥ ΡΟΥΒΙΚΩΝΑ

Ανακοίνωση σχετικά με τη δίκη των μελών του Ρουβίκωνα. Μπορείτε να την κατεβάσετε σε pdf από εδώ.

 

Στις 13 Οκτώβρη οδηγούνται σε δίκη δύο μέλη της αναρχικής συλλογικότητας Ρουβίκωνας, ο Νίκος Ματαράγκας και Γιώργος Καλαϊτζίδης για το φόνο ενός αρχιμαφιόζου-εμπόρου ναρκωτικών το 2016 στα Εξάρχεια, με τον πρώτο ως ηθικό αυτουργό και τον δεύτερο ως φυσικό, και απειλούνται με ισόβια κάθειρξη για ανθρωποκτονία. Ο λόγος; Έπραξαν και πράττουν τα αυτονόητα! Συμμετείχαν στους αγώνες ενάντια στο ναρκεμπόριο και τη μαφία που λυμαινόταν την πλατεία των Εξαρχείων. Παρ’ ότι η υπόθεση φαινόταν να «κλείνει» (χωρίς βέβαια να έχει βγει στο αρχείο), οι σύντροφοι, 5 χρόνια μετά, σέρνονται εκ νέου στο δικαστήριο με ένα κατηγορητήριο-σκευωρία που βασίζεται στις κατηγορίες εμπόρων ναρκωτικών(!) και μπάτσων.

Η υπόθεση των μελών του Ρουβίκωνα υπερβαίνει την κοινή λογική. Συμπυκνώνει με τον πιο ωμό και ξεκάθαρο τρόπο την εκδικητικότητα του κράτους και τη μεθοδικότητα στη διαχείριση όσων αγωνίζονται ενάντια στις κυρίαρχες δομές και τις επιταγές του κεφαλαίου. Δεν είναι, όμως, η μοναδική. Έρχεται να προστεθεί σε μια σειρά άλλων υποθέσεων. Χαρακτηριστικά πρόσφατα παραδείγματα είναι η υπόθεση του Β.Σταθόπουλου, του Π. Γεωργιάδη και η στοχοποίηση φοιτητών στην κατειλημμένη πρυτανεία στην Αθήνα (Νοέμβριος 2020).

Οι ίδιοι που εν καιρώ πανδημίας έχουν αφήσει χιλιάδες ανθρώπους να πεθάνουν αδιαφορώντας για τις ζωές της κοινωνικής βάσης, έχουν περάσει σειρά ταξικών και αντικοινωνικών νόμων (εργασιακά, περιβαλλοντικό, εκπαιδευτικά κλπ.), δεν έχουν προσπαθήσει στο ελάχιστο να ανασχέσουν τη διασπορά του ιού, προσπαθούν για άλλη μια φορά να εξοντώσουν υλικά και ηθικά όποιον/α αγωνίζεται. Αυτά είναι τα μέσα που χρησιμοποιούνται εναντίον όσων επιλέξουν να παλέψουν για τα συμφέροντα της τάξης μας κόντρα στον σύγχρονο ολοκληρωτισμό, κόντρα στο κράτος και στο κεφάλαιο. Η καταστολή και οι διώξεις όμως, δεν μπορεί να αποτελούν άλλοθι αδράνειας ούτε αιτία δηλώσεων νομιμοφροσύνης. Ιστορικά, δεν υπήρξε ποτέ περίοδος που οι αγωνιστές δεν βρίσκονται στο στόχαστρο της κρατικής κατασταλτικής επίθεσης.

Είναι χρέος μας να σταθούμε στο πλευρό τους. Η δίκη δεν αποτελεί ένα μπρα-ντε-φερ αναρχικών και κράτους. Οι επιθέσεις που εξαπολύονται στην εργασία, στη φύση, στην εκπαίδευση και στο δημόσιο χώρο πρέπει να μας βρουν ενωμένους. Μόνο έτσι μπορούμε να ελπίζουμε για την πτώση αυτού του σάπιου, παρασιτικού συστήματος, από την νοσούσα οικονομίας τους, την πολεμική όξυνση, την καταστροφή του φυσικού κόσμου και τις πανδημίες, τις φωτιές, τη διαιώνιση της εξαθλίωσης, της φτώχιας, των διαχωρισμών και να παλέψουμε για την (αν)οικοδόμηση μιας κοινωνίας ισότητας, ελευθερίας και αλληλεγγύης.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ ΝΙΚΟ ΜΑΤΑΡΑΓΚΑ ΓΙΩΡΓΟ ΚΑΛΑΙΤΖΙΔΗ

ΑΜΕΣΗ ΑΠΑΛΛΑΓΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΚΑΤΗΓΟΡΙΩΝ

ΚΑΝΕΝΑΣ/ΚΑΜΙΑ ΜΟΝΟΣ/Η ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

ΔΙΑΡΚΗΣ ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ – ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ

ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΒΑΓΓΕΛΗ ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΥ

Ανακοίνωση αλληλεγγύης στον πολιτικό κρατούμενο Βαγγέλη Σταθόπουλο. Μπορείς να τη κατεβάσεις σε μορφή pdf από εδώ.

“…Στο πρόσωπο μου δικάστηκε και καταδικάστηκε η αλληλεγγύη σ ένα δικαστήριο που απλά διεκπεραίωσε τη στημένη δικογραφία της αντιτρομοκρατικής. Αρνούμενος όλες τις κατηγορίες που μου καταλογίζουν παραμένω πολιτικός κρατούμενος στα σύγχρονα κολαστήρια των φυλακών….”

Απόσπασμα από τη δήλωση του συντρόφου Βαγγέλη Σταθοπούλου στο στρατοδικείο.

Στις 23/4/2021 ένας ακόμα αθώος καταδικάστηκε σε 19 χρόνια φυλακή. Βλέπουμε για άλλη μια φορά το προσωπείο της ελληνικής αστικής δικαιοσύνης, να μοιράζει βαρύγδουπες ποινές λόγω πολιτικών φρονημάτων, χωρίς κανένα ενοχοποιητικό στοιχείο.

Το Νοέμβρη του 2019 ο αναρχικός Δημήτρης Χατζηβασιλειάδης απαλλοτριώνει ένα καζίνο ΟΠΑΠ στον Χολαργό. Κατά τη διάρκεια της αποχώρησης του τραυματίζεται από δικό του λάθος. Ο σύντροφος Βαγγέλης Σταθόπουλος μόλις ενημερώθηκε για τον τραυματισμό έπραξε το αυτονόητο για όσους θέλουν να λέγονται άνθρωποι.

Με δικάζουν, επειδή έδωσα το χέρι μου και πρόσφερα τις πρώτες βοήθειες σε ένα τραυματισμένο σύντροφο. Γιατί όταν ενημερώθηκα ότι ο Δ. Χατζηβασιλειάδης είναι βαριά τραυματισμένος, έκανα την επιλογή να του σταθώ και βάζοντας, την προσωπική και κοινωνική μου ζωή σε κίνδυνο, δεν τον εγκατέλειψα. Ε λοιπόν, δηλώνω απερίφραστα ότι δεν έχω μετανιώσει γι’ αυτό. Ακόμα και αν το κόστος μου είναι ήδη μεγάλο και δυσανάλογο, ακόμα και εάν κουβαλάω ένα βαρύ φορτίο για τους κοντινούς μου, ο χρόνος ήταν λίγος και η απόφαση άμεση: σε ένα τραυματία δίπλα του να σταθώ…[Β.Σ.]

Ο Βαγγέλης Σταθόπουλος έκτοτε βρίσκεται προφυλακισμένος κατηγορούμενος για τις δράσεις της οργάνωσης Επαναστατική Αυτοάμυνα με μοναδικά «στοιχεία» ότι άπλωσε το χέρι του στον κατατρεγμένο, γεγονός που ουδέποτε αρνήθηκε και με ένα ανώνυμο τηλεφώνημα στον 12ο όροφο της ΓΑΔΑ που ως γνωστόν δεν διαθέτει αναγνώριση κλήσεων.

Η αλληλεγγύη είναι μια σχέση και μάλιστα μια σχέση ανιδιοτελής μεταξύ ανθρώπων. Μια κοινωνική σχέση, έννοια που ιδιαίτερα εμπνέει το ευρύτερο κίνημα αντίστασης και βασική συνιστώσα για να κτιστεί ένας κόσμος ενάντια στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Κοινή συνιστώσα επίσης και στο εσωτερικό των κινημάτων αντίστασης παγκοσμίως, βασικό θεμέλιο της ιστορίας τους. Η αλληλεγγύη δεν είναι θέση, είναι στάση ζωής. Γίνεται βίωμα, δείχνοντάς την όχι μόνο στο δρόμο, είναι κομμάτι της ζωής μας, είναι κομμάτι των αγώνων μας ενάντια στην καταπίεση, η απάντηση απέναντι στην καταστολή των αντιστάσεων, η έμπρακτη κριτική μας στον κοινωνικό κανιβαλισμό. Αποτελεί ορόσημο του ανατρεπτικού χώρου, την δείχνουμε ο καθένας και η καθεμία μας στις προσωπικές μας ζωές, ως αντιστεκόμενοι άνθρωποι. Μεγαλώνουμε με αυτή και δίνοντάς της σάρκα και οστά, μεγαλώνει κι αυτή μαζί μας. [Β.Σ.]

Ο Βαγγέλης Σταθόπουλος όπως και τόσοι άλλοι αγωνιστές βρίσκεται πιασμένος στα καφκικά δίχτυα του ελληνικού κράτους. Βρίσκεται έγκλειστος ως τιμωρία για τα πολιτικά του φρονήματα και για τη μακροχρόνια στράτευση του στο αναρχικό κίνημα. Βρίσκεται έγκλειστος γιατί αυτό είναι η επιτέλεση της ουσίας του κράτους:

Όποιος αγωνίζεται, αμφισβητεί, σηκώνει το ανάστημά του, προσφέρει το χέρι στον Άλλο είναι εχθρός του κράτους, της εξουσίας, της βίας που βιώνουμε καθημερινά. Και πρέπει να τιμωρηθεί παραδειγματικά γιατί αλλιώς, όπως είπε ο καρδινάλιος του Ρετζ μιλώντας για τους καταπιεσμένους του τότε αλλά και του τώρα: εν αντιθέσει με όλα τα άλλα είδη ισχύος, όταν φτάσουν σε ένα ορισμένο σημείο, μπορούν να κάνουν ότι νομίζουν ότι μπορούν να κάνουν..

Οι ίδιοι που αφήνουν δεκάδες ανθρώπους να πεθαίνουν καθημερινά στους διαδρόμους του ρημαγμένου ΕΣΥ επιδεικνύουν την πολιτική τους συνέπεια εξοντώνοντας αυτόν που θέλησε να λέγεται άνθρωπος. Και είναι καθήκον μας να επιδείξουμε και εμείς την πολιτική μας συνέπεια και να σταθούμε στο πλάι του όπως και αυτός στάθηκε στο πλάι του Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη όταν εκείνος βρισκόταν σε ανάγκη. Κανένας όμηρος στα χέρια του κράτος! Όταν κυνηγάνε έναν θα μας βρίσκουν όλους απέναντι!