Ανακοίνωση με αφορμή την απεργία ενάντια στο αντεργατικό νομοσχέδιο Γεωργιάδη. Μπορείς να την κατεβάσεις σε μορφή pdf από εδώ.

ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΜΑΣ

Στα τρένα, στα σύνορα, στα καμένα βουνά, στα πλημμυρισμένα χωριά διεξάγεται ένας συνεχής και ανελέητος πόλεμος. Κράτος και κεφάλαιο επιτίθενται καθημερινά εναντίον της κοινωνικής πλειοψηφίας με ένα και μοναδικό σκοπό˙ τη διαφύλαξη των κερδών των εκμεταλλευτών μας. Όσο η επίθεση αυτή μαίνεται, η τάξη μας δε σταματά να μετρά νεκρούς. Έτσι, τα γεγονότα του τελευταίου καιρού, υπογραμμίζουν με τον πιο τραγικό τρόπο πως όλα αυτά που βιώνουμε δεν αποτελούν απλά μια κρατική ανεπάρκεια, αμέλεια ή αδιαφορία. Αντίθετα, αποτελούν απτή απόδειξη ότι το κράτος και το κεφάλαιο έχουν άλλες προτεραιότητες.

Βασική προτεραιότητα, λοιπόν, αποτελεί το ξεζούμισμα της τάξης μας για να κερδίζουν τα κάθε λογής αφεντικά μας. Το σκοπό αυτό έρχεται να επιτελέσει το νομοσχέδιο Γεωργιάδη πατώντας σε δύο βασικούς άξονες: από τη μία στο ξεζούμισμα και την περαιτέρω εκμετάλλευση μέσω επέκτασης της εργάσιμης ημέρας, και από την άλλη στην καταστολή αντιστάσεων και των εργατικών αγώνων κάνοντας ευθεία επίθεση στο δικαίωμα στην απεργία.

Πιο συγκεκριμένα, το νομοσχέδιο Γεωργιάδη προβλέπει επέκταση του μέγιστου αριθμού ωρών απασχόλησης από 48 σε 78 ώρες δουλειάς την εβδομάδα, επιτρέποντας, ταυτόχρονα, 13 ώρες καθημερινής εργασίας σε πάνω από έναν εργοδότη. Επιπλέον, κατοχυρώνονται συμβάσεις μηδενικών ωρών, απλήρωτες υπερωρίες, ενώ καταργείται το 5ήμερο στις επιχειρήσεις εναλλασσόμενης βάρδιας συνεχούς λειτουργίας. Ακόμα, επεκτείνεται η Κυριακάτικη εργασία στους τομείς βιομηχανίας τροφίμων και εκμετάλλευσης.

Στο δεύτερο σκέλος, προβλέπονται ποινές εξάμηνης φυλάκισης και δυσβάσταχτα χρηματικά πρόστιμα (5.000€ και 10.000€ σε δεύτερη φάση) για όποιους «παρεμποδίζουν με οποιονδήποτε τρόπο την ελεύθερη και ακώλυτη προσέλευση ή αποχώρηση από τον χώρο εργασίας» ή «συμμετέχουν σε κατάληψη χώρων εργασίας ή εισόδων τους κατά τη διάρκεια απεργίας ή ανεξαρτήτως αυτής». Με ένα τέχνασμα για τη δήθεν «προστασία» του δικαιώματος στην εργασία, οποιαδήποτε προσπάθεια αντίστασης στα αντεργατικά αυτά μέτρα τσακίζεται, ενισχύοντας μέσω της εργοδοτικής τρομοκρατίας τον εκβιασμό των εργαζομένων και την απεργοσπασία.

Οι συνθήκες σύγχρονης εργασιακής σκλαβιάς που προσπαθεί να καθιερώσει το νομοσχέδιο Γεωργιάδη, με την εξόντωση των εργαζομένων και την περιστολή οποιονδήποτε δικαιωμάτων τους έχουν απομείνει δεν έρχονται τυχαία. Κράτος και κεφάλαιο προσπαθούν να διαφυλάξουν και να αυξήσουν τα κέρδη τους όλα αυτά τα χρόνια της διαρκούς κρίσης. Ιδιαίτερα, μετά την πανδημία που η ακρίβεια τσακίζει την κοινωνική βάση και κάθε της δικαίωμα για υγεία, ρεύμα, τροφή, στέγαση, την “ανάπτυξη” των αφεντικών την πληρώνει με το αίμα της η τάξη μας.

Όσο αυξάνεται η ένταση της εκμετάλλευσης, η φυσική εξόντωσή μας γίνεται πλέον σκληρή καθημερινότητα. Μιας καθημερινότητας με μισθούς πείνας, εξαντλητικά ωράρια, ελλιπή (αν όχι ανύπαρκτα) μέτρα ασφάλειας, επισφάλεια και μαύρη εργασία. Δε θέλουμε δεύτερη δουλειά, να τρέχουμε από αφεντικό σε αφεντικό 13 από τις 24 ώρες της ημέρας. Θέλουμε να ζούμε με αξιοπρέπεια. Να κερδίσουμε αυτά που εμείς -και κανένας άλλος!- παράγουμε.

Από τον πάντα επίκαιρο αγώνα για το 8ωρο, μέχρι τις κρατικές δολοφονίες στα Τέμπη, στην Πύλο, στο καμένο δάσος της Δαδιάς και στα πλημμυρισμένα χωριά της Θεσσαλίας, το συμπέρασμα για εμάς, την κοινωνική βάση, είναι κοινό: Κράτος και Κεφάλαιο μας κλέβουν τη ζωή. Σε κάθε γωνιά του πλανήτη, είτε βρισκόμαστε σε πόλεμο, είτε σε ειρήνη, αντιλαμβανόμαστε ότι χαμένοι θα είμαστε εμείς. Ας μην έχουμε αυταπάτες. Ανεξάρτητα από ψευτοδιλήμματα για νέους διαχειριστές αυτού του σάπιου συστήματος, είτε με αριστερό είτε με δεξιό προσωπείο, το κράτος πάντα τάσσεται υπέρ του κεφαλαίου.

Κόντρα στον κοινωνικό κανιβαλισμό, στις ατομικές λύσεις και στη λογική της ανάθεσης, να σταθούμε η μία πλάι στον άλλον και να αντεπιτεθούμε. Να οργανωθούμε στους χώρους της δουλειάς, στα σωματεία μας, σε κάθε κοινωνικό πεδίο. Να χτίσουμε αναχώματα κόντρα στην υποτίμησή μας και στο αυξημένο κόστος ζωής. Να εμπνευστούμε από τους νικηφόρους εργατικούς αγώνες των τελευταίων χρόνων. Να απαιτήσουμε καλύτερους και αξιοπρεπείς μισθούς και συνθήκες εργασίας, ελεύθερη πρόσβαση σε όλα τα βασικά αγαθά ως κομμάτι του μισθού μας, ως την ελάχιστη επιστροφή της εργατικής μας δύναμης. Με όχημα την αλληλεγγύη στους ανθρώπους της τάξης μας, να μπλοκάρουμε την ακρίβεια με απεργίες, αρνήσεις πληρωμών, αυτομειώσεις και με το στήσιμο των δικών μας δικτύων και δομών αλληλοβοήθειας.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ 8ΩΡΟ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΚΑΙ ΝΥΧΤΑ ΝΑ ΠΑΝΕ ΓΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ ΟΙ ΥΠΟΥΡΓΟΙ, ΟΙ ΔΗΜΑΡΧΟΙ ΚΙ ΟΛΑ Τ’ ΑΦΕΝΤΙΚΑ

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΚΑΙ ΤΗ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΔΡΑΣΗ

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ
ΜΕ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΤΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ, ΜΕ ΣΤΗΣΙΜΟ ΕΡΓΑΤΙΚΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΩΝ

ΜΟΝΟ ΑΝ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΜΕ ΣΥΛΛΟΓΙΚΑ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΟΥΜΕ ΌΛΑ ΌΣΑ ΜΑΣ ΑΞΙΖΟΥΝ!

Ανακοίνωση αλληλεγγύης στον Ε.Κ.Χ. «Βοτανικό Κήπο» Πετρούπολης. Μπορείς να κατεβάσεις την ανακοίνωση σε μορφή pdf από εδώ.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ Ε.Κ.Χ. «ΒΟΤΑΝΙΚΟ ΚΗΠΟ» ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΗΣ

Την Τετάρτη 19 Απριλίου ο Ελεύθερος Κοινωνικός Χώρος «Βοτανικός Κήπος» στην Πετρούπολη δέχτηκε επίθεση από ομάδα φασιστών. Εκείνη την ώρα (9:30 το βράδυ) στο χώρο πραγματοποιούταν μάθημα χορού και πρόβα της θεατρικής ομάδας. Η θρασύδειλη φασιστική ομάδα εισήλθε στο χώρο με καλυμμένα πρόσωπα, έβρισε τις κοπέλες που βρισκόντουσαν εκείνη την ώρα στην είσοδο του χώρου, χαιρέτησαν ναζιστικά και πέταξαν κροτίδα εντός της κατάληψης. Κατά την επίθεση τους ζωγράφισαν σβάστικες και έγραψαν ναζιστικά συνθήματα στους τοίχους εντός και εκτός του χώρου. Μόλις γνωστοποιήθηκε η επίθεση συγκεντρώθηκε αλληλέγγυος κόσμος στον χώρο σε ένδειξη στήριξης του χώρου.

Δεν μας εκπλήσσει άλλη μια φασιστική επίθεση σε δομή του κινήματος για τους καιρούς που διανύουμε. Εδώ και χρόνια, συσπειρώνεται εκ νέου ο εθνικός κορμός και λαμβάνει θέση μάχης, έτοιμος να επιτεθεί στους μετανάστες, στους αγωνιζόμενους, στο κίνημα και τις δομές του, όπως έκανε στη Θεσσαλονίκη με το κάψιμο της κατάληψης Libertatia κατά την περίοδο του μακεδονικού το ‘18, όπως έκανε με την κούκλα της Αμάλ στο Μεταξουργείο και τόσες άλλες φορές. Οι φασιστικές- παρακρατικές ομάδες, μακρύ χέρι του κράτους και των αφεντικών, καιροφυλακτούν. Όσο το κράτος διατυμπανίζει το εθνικιστικό του αφήγημα, όσο εντείνεται η πολεμική προετοιμασία και η επίθεση στην κοινωνική βάση, τόσο συσπειρώνει τον εθνικό κορμό, τον θέτει σε θέση μάχης, τον συγκροτεί σε κίνημα και οργάνωση και τον αμολάει να επιτεθεί σε ότι εχθρεύονται.

Η επίθεση του φασιστικού παρακράτους έρχεται μετά τις πρόσφατες απειλές για εκκένωση της κατάληψης, από το Δήμο Πετρούπολης για την δήθεν κατασκευή δημαρχείου στο χώρο του βοτανικού κήπου. Τα αφεντικά και οι εντολοδόχοι τους θέλουν να σβήσουν κάθε εστία αντίστασης απέναντι στην αστική δημοκρατία και στα χαρακτηριστικά ολοκληρωτικού καθεστώτος τα οποία παίρνει όποτε χρειάζεται. Όσους νόμους και να θεσπίσει το κράτος, όσους φασίστες και να αποκλείσει τάχα μου από τις εκλογές, κράτος και φασίστες πάνε χέρι-χέρι και έχουν έναν κοινό εχθρό, τους εκμεταλλευόμενους και τους καταπιεσμένους του κόσμου αυτού, το ανταγωνιστικό κίνημα και τις δομές του.

Κάθε επίθεση στις δομές του ανταγωνιστικού κινήματος, κάθε επίθεση στους ανθρώπους του, κάθε προσπάθεια προβοκαρίσματος των διαδικασιών και των δράσεων του, είναι επίθεση στο ανταγωνιστικό κίνημα στο σύνολό του. Καμιά κρατική και παρακρατική επίθεση δε θα μείνει αναπάντητη. Οι καταλήψεις και οι κοινωνικοί χώροι με τα πόδια στο σήμερα, ανοίγουν ένα παράθυρο στην κοινωνία που οραματιζόμαστε, με την πρακτική εφαρμογή των εννοιών της αλληλεγγύης, της οριζοντιότητας, της ισότητας, της εμπιστοσύνης στη συλλογική δύναμη και της ατομικής ευθύνης, πέρα από ειδικούς και λογικές διαμεσολάβησης. Δείχνουν στην πράξη πως διαφορετικοί τρόποι κοινωνικής οργάνωσης είναι εφικτοί και αποτελούν σημεία συσπείρωσης του ανταγωνιστικού κινήματος. Αποτελούν κομμάτι των ταξικών αγώνων και ως τέτοιες θα τις υπερασπιστούμε. Δηλώνουμε την αλληλεγγύη μας στον ελεύθερο κοινωνικό χώρο «Βοτανικό Κήπο».

Ανακοίνωση αλληλεγγύης για την εκκένωση της κατάληψης “Στέκι στο Βιολογικό” στη Θεσσαλονίκη. Μπορείς να την κατεβάσεις σε μορφή pdf από εδώ.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΞΕΡΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΟ «ΒΙΟΛΟΓΙΚΟ»

Στις 31/12 τα ξημερώματα (06:00) το κράτος με τα ένστολα τσιράκια του εισβάλλει στο campus του ΑΠΘ και εκκενώνει την κατάληψη «Στέκι στο Βιολογικό». Μια κατάληψη που αριθμούσε 34 χρόνια ζωής. Την μακροβιότερη κατάληψη της Θεσσαλονίκης και μια από τις παλιότερες πανελλαδικά. 34 χρόνια ταγμένα στον αντικαθεστωτικό αγώνα. 34 χρόνια όπου έχουν στεγαστεί πολιτικές συνελεύσεις, φοιτητικά σχήματα, θεατρικά και συναυλιακά εγχειρήματα, ενώ σχεδόν εβδομαδιαία πραγματοποιούνταν καφενεία, μπαρ, συλλογικές κουζίνες, προβολές ταινιών.

Στο στέκι λάμβαναν χώρα εκδηλώσεις πολιτικής, οικονομικής και ηθικής στήριξης των κρατουμένων, καμπάνιες οικονομικής ενίσχυσης κινηματικών εγχειρημάτων και κάλυψης δικαστικών εξόδων, μαθήματα αυτοάμυνας, πολιτικό αρχείο, βιβλιοθήκη, μαθήματα ελληνικών σε μετανάστες.

Η εισβολή έγινε σε μια περίοδο που η αντιμετώπιση της πανδημίας έχει εξελιχθεί σε κάτι παραπάνω από τραγωδία. Φτάσαμε τα 35.580 κρούσματα σε μια μέρα, οι δεκάδες θάνατοι έχουν γίνει κανονικότητα (ενώ πάμε για εκατοντάδες) και η κατάρρευση του ΕΣΥ με πολύ χειρότερους όρους αυτή τη φορά είναι δεδομένη. Το δημόσιο χρέος ξεπερνά σήμερα το 230% του ΑΕΠ, η ανεργία στη χώρα αγγίζει το 1 εκατομμύριο και οι αντεργατικοί νόμοι να διαμορφώνουν μία νέα εργασιακή βαρβαρότητα (10ωρη και ελαστική εργασία, υπερδιπλασιασμός του ορίου των απλήρωτων υπερωριών, τηλεργασία, κυριακάτικη εργασία, φακέλωμα όσων συνδικαλίζονται).

Ταυτόχρονα, η αντιμεταναστευτική πολιτική σκοτώνει απροκάλυπτα στον Έβρο και στο Αιγαίο τους κατατρεγμένους του κόσμου αυτού, ενώ το κόστος ζωής αυξάνεται ακραία και χωρίς σταματημό.

Ακόμα και στον πλέον αδαή είναι πλέον ξεκάθαρο ότι αυτός ο κόσμος το μόνο που έχει να προσφέρει είναι θάνατος, μιζέρια, εξαθλίωση. Γιατί την ίδια στιγμή που ο κόσμος της τάξης μας πεθαίνει από την πανδημία εκτός ΜΕΘ ή από τα εξοντωτικά ωράρια και την εντατικοποιημένη εργασία, την ίδια στιγμή που στο Αιγαίο πνίγονται καθημερινά μετανάστες, την ίδια στιγμή που τα κατώτερα στρώματα δεν έχουν πρόσβαση στα βασικά κοινωνικά αγαθά, το κράτος επιτίθεται στις καταλήψεις και τις δομές του αγώνα, καταστέλλει εργατικούς αγώνες, σπέρνει θάνατο και τρομοκρατεί.

Το Στέκι στο Βιολογικό αποτελούσε μια δομή του κινήματος ταγμένο στον αγώνα ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο. Μία ανάσα ελευθερίας στο ασφυκτικό κλοιό που θέλουν να επιβάλλουν.

ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΣΒΗΝΟΥΝ ΜΙΑ ΕΣΤΙΑ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ, ΔΕΚΑΔΕΣ ΑΛΛΕΣ ΠΑΣΧΙΖΟΥΝ ΝΑ ΓΕΝΝΗΘΟΥΝ. ΠΙΟ ΩΡΙΜΕΣ, ΠΙΟ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΜΕΝΕΣ, ΠΙΟ ΕΤΟΙΜΕΣ.

ΔΙΑΡΚΗΣ ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Ανακοίνωση σχετικά με τον αγώνα των εργαζομένων στην εταιρία Kavala Oil και την καταστολή που δέχθηκαν έπειτα από την επέμβαση των ΜΑΤ στο χώρο του εργοστασίου στις 21/12. Μπορείς να κατεβάσεις την ανακοίνωση σε μορφή pdf από εδώ.

ΤΑΞΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΓΙΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ, ΑΣΦΑΛΕΙΑ, ΖΩΗ

Την Τρίτη 21/12 δυνάμεις των ΜΑΤ εισβάλλουν στις εγκαταστάσεις του εργοστασίου της KavalaOil τη στιγμή που εκατοντάδες εργαζόμενοι περιφρουρούσαν το εργοστάσιο καταγγέλλοντας την εργοδοτική πολιτική. Οι εργαζόμενοι τους τελευταίους, δίνουν εδώ και καιρό τον δικό τους αγώνα ενάντια στις αντεργατικές αποφάσεις της διοίκησης της εταιρείας Energean προχωρώντας σε ένα καθεστώς ασφαλούς λειτουργίας και περιφρούρησης του εργοστασίου με τους δικούς τους όρους. Όπως καταγγέλλουν, η μέχρι τώρα λειτουργία του εργοστασίου θέτει σε κίνδυνο τις ζωές τους, τις εγκαταστάσεις και το περιβάλλον. Μετά τις καταγγελίες και κινητοποιήσεις των ίδιων των εργαζομένων για ασφαλέστερη λειτουργία και βελτίωση των εργασιακών συνθηκών, και ενώ ήταν σε αναμονή του πορίσματος από το κλιμάκιο του αρμόδιου Υπουργείου, η εργοδοσία σε συνεργασία με την κυβέρνηση επέλεξε, όχι μόνο να μην συνδιαλλαγεί με τους εργαζομένους, αλλά να καταστείλει άγρια τον αγώνα τους με χημικά και κρότου λάμψης. Κατά την επέμβαση προκλήθηκαν σοβαρές ηλεκτρολογικές καταστροφές με κίνδυνο τη σωματική ακεραιότητα των εργαζομένων, ακολούθησαν 17 συλλήψεις(10 αθωωτικές και 7 εκκρεμούν) και σοβαροί τραυματισμοί εργαζομένων. Ρίψη δακρυγόνων έγινε ξανά και στην συγκέντρωση αλληλεγγύης που έγινε αργότερα έξω από τα δικαστήρια Καβάλας.

Οι συνθήκες που καταγγέλλουν οι εργαζόμενοι της KavalaOil δεν είναι κάτι καινούριο, αλλά η πραγματικότητα που προσπαθούν να επιβάλλουν οι εργοδότες θυσιάζοντας τις ζωές μας και το περιβάλλον. Σύμφωνα με τις κοινοποιήσεις του σωματείου τους, εδώ και μήνες οι εργαζόμενοι καλούνται να καλύψουν κενά, που δημιουργήθηκαν μετά από απολύσεις και συνταξιοδοτήσεις συναδέλφων τους, με 12ωρες βάρδιες θέτοντας σε κίνδυνο όχι μόνο την υγεία τους αλλά και το περιβάλλον αφού η υποστελέχωση των βαρδιών αυξάνει την πιθανότητα ατυχήματος. Και όλα αυτά ενώ η εταιρία Energean σχεδιάσει επιπλέον απολύσεις έχοντας ήδη προχωρήσει σε 4 επιπλέον, μειώσεις μισθών, μηνύσεις εργαζομένων και μετατροπή των συμβάσεων εργασίας. Δυστυχώς αυτή η κατάσταση δεν είναι τίποτα άλλο από την έμπρακτη επαλήθευση της προσπάθειας υποταγής των ζωών των εργατών/εργαζομένων στο κέρδος των αφεντικών που ήρθε να νομιμοποιήσει ο αντι-εργατικός νόμος Χατζηδάκη τον περασμένο χρόνο: Μετατροπή συλλογικών συμβάσεων, 10ωρη εργασία, υπερδιπλασιασμός του ορίου των απλήρωτων υπερωριών (από 48 σε 120), απολύσεις, ελαστικά σπαστά ωράρια μετά από «ατομική συμφωνία» του εργαζόμενου και του εργοδότη, κυριακάτικη εργασία. Παράλληλα, είναι προφανές πως ο συνδικαλισμός μπαίνει στο στόχαστρο με το φακέλωμα συνδικαλιστών, τις εκδικητικές απολύσεις και την επίθεση στο απεργιακό δικαίωμα. Αρκεί να επισημάνουμε ότι οι 7 συλληφθέντες που εκκρεμούν και πέρασαν από εισαγγελέα είναι μέλη του ΔΣ του Σωματείου.

Οι εργαζόμενοι της Kavalaoil αγωνίζονται μέχρι τέλους ώστε να μην είναι έρμαια στα σχέδια απολύσεων, της εγκληματικής λειτουργίας και αυθαιρεσίας της ιδιοκτήτριας εταιρίας Energeanoil, μιας εταιρίας που εν καιρώ υγειονομικής κρίσης, εξασφάλισε χρηματοδότηση ύψους 100εκ ευρώ με κρατική εγγύηση!  Αγωνίζονται και έχουν στο πλάι τους μια ολόκληρη κοινωνία αφού από την πρώτη στιγμή ο δίκαιος αγώνας τους αγκαλιάστηκε από την τοπική κοινωνία -και όχι μόνο – η οποία στο παρελθόν έχει γνωρίσει πολύ μεγάλους ταξικούς αγώνες και τώρα  ανταποκρίθηκε μαζικά σε όλα τα καλέσματα αλληλεγγύης που ακολούθησαν. «Δυστυχώς», όπως δηλώνουν και οι ίδιοι, μετά την επίσημη έκθεση της ΕΔΕΥ επιβεβαιώνονται όλες οι παραλείψεις και εκπτώσεις της εταιρείας που έθεταν σε κίνδυνο τόσο τους εργαζόμενους όσο και το περιβάλλον .

Οι εργαζόμενοι της e-food, της Cosco και τώρα της KavalaΟil μας δείχνουν το δρόμο ενάντια στον εργασιακό μεσαίωνα και τις δολοφονικές τακτικές των αφεντικών . Κόντρα στην απαισιοδοξία των ημερών, οι αγώνες τους αποτελούν φωτεινό παράδειγμα πως αν οργανωθούμε απέναντι στα αφεντικά μας μπορούμε να νικήσουμε. Να οργανωθούμε στη βάση, στους χώρους δουλειάς, στις εργατικές συνελεύσεις και στα σωματεία μας ενάντια στα νομοσχέδια και τις επιταγές των αφεντικών που μας φέρνουν όλο και πιο κοντά στον εργασιακό μεσαίωνα και μας υποχρεώνουν να ζούμε μέσα στην εξαθλίωση. Να διώξουμε τον φόβο, και να διεκδικήσουμε δουλειά με δικαιώματα.

 ΤΑΞΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΤΗΣ KAVALAOIL

 ΟΙ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΤΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ ,ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ ΝΑ ΣΠΑΣΕΙ Ο ΤΣΑΜΠΟΥΚΑΣ

Κείμενο και αφίσα καλέσματος στην πορεία για τα 13 χρόνια από τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από το οπλισμένο χέρι του κράτους, από κοινού με το Αυτόνομο Στέκι Ξάνθης, το Αυτόνομο Σχήμα Πολυτεχνικής Ξάνθης, τον Α.Κ.Χ. Xanadu και συντρόφισσες και συντρόφους. Μπορείς να κατεβάσεις το κείμενο σε μορφή pdf από εδώ.

Το αίμα δεν είναι νερό-Η μνήμη δεν είναι σκουπίδι 

«Μια κρίσιμη βίαιη στιγμή είναι η ιστορική εποχή μας ετούτη, ένας κόσμος γκρεμίζεται, ένας άλλος δεν έχει ακόμα γεννηθεί. Η εποχή μας δεν είναι στιγμή Ισορρόπησης, οπόταν η ευγένεια, ο συβιβασμός, η ειρήνη, η αγάπη θα ΄τανε γόνιμες αρετές.Ζούμε τη φοβερή έφοδο, δρασκελίζουμε τους οχτρούς, δρασκελίζουμε τους φίλους που παραπομένουν, κιντυνεύουμε μέσα στο χάος, πνιγόμαστε. Δε χωρούμε πια στις παλιές αρετές κι ελπίδες, στις παλιές θεωρίες και πράξες.Ο άνεμος του ολέθρου φυσάει… Ο άνεμος του ολέθρου είναι το πρώτο χορευτικό συνέπαρμα της δημιουργικής περιστροφής. Φυσάει πάνω από τις κεφαλές κι από τις πολιτείες, γκρεμίζει τις Ιδέες και τα σπίτια, περνάει από τις ερημιές, φωνάζει: “Ετοιμαστείτε! Πόλεμος! Πόλεμος!»
Νίκος Καζαντζάκης 

Δεκατρία χρόνια, από τον Δεκέμβρη του ‘08, από την εν ψυχρό δολοφονία του Αλεξάνδρου Γρηγορόπουλου από το αμετανόητο μπάτσο Επαμεινώνδα Κορκονέα, στα Εξάρχεια. Ένα στιγμιότυπο που αποτέλεσε την κορύφωση της βίας που βίωνε καθημερινά στο πετσί της η κοινωνική βάση εκείνη την περίοδο. Από το όργιο καταστολής και αστυνομικής βίας, το ρατσισμό, τις επισφαλείς συνθήκες εργασίας, την ανασφάλεια, μέχρι και τα πρώτα σημάδια της κρίσης, να προδιαγράφουν τι επιφυλάσσει το μέλλον. Έτσι, χιλιάδες καταπιεσμένων από όλη την επικράτεια, βγήκαν στους δρόμους, για πάνω από ένα μήνα, σε ένα ξέσπασμα ταξικής αντιβίας, με διαδηλώσεις, απεργίες και σκληρές συγκρούσεις με το κράτος, παίρνοντας μια μεγάλη ανάσα ελευθερίας, μέσα σε ένα σύστημα, που δεν μας αφήνει χώρο ούτε να αναπνεύσουμε. 

Δεκατρία χρόνια μετά, η 6η Δεκέμβρη, δεν πρέπει να είναι για μας απλά μία μέρα επέτειος ή “μνημόσυνο”, για ακόμα έναν από τους νεκρούς μας από το κράτος. Δεκατρία χρόνια μετά, το κράτος εξακολουθεί να δολοφονεί είτε γαζώνοντας με σφαίρες, είτε μέσω της αδιαφορίας και του φιλοτομαρισμού που έχει καλλιεργήσει όλα αυτά τα χρόνια, είτε στα εργασιακά κάτεργα, που δεν τηρούνται τα στοιχειώδη μέτρα προστασίας για περισσότερα κέρδη των αφεντικών που εξυπηρετούν, είτε μέσω του πετσοκόμματος των υγειονομικών παροχών σε περίοδο πανδημίας, είτε με τα push-backs πνίγοντας μετανάστες στο Αιγαίο . Σε αυτή την συνθήκη οφείλουμε να ξαναπιάσουμε το νήμα της εξέγερσης του ‘08, στο σήμερα, και σε μία περίοδο οξυμένης υγειονομικής κρίσης, όπου η βία του κράτους, οι εγκληματικές πολιτικές, η φτώχεια, η ανεργία και η καταπάτηση δικαιωμάτων και ελευθεριών συνεχώς οξύνονται. 

Στο ετοιμόρροπο Ε.Σ.Υ., διαλυμένο από τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές δεκαετιών, πεθαίνουν καθημερινά 50 άτομα, άνθρωποι που χρειάζονται κρεβάτι Μ.Ε.Θ. στοιβάζονται σε ράντζα στους διαδρόμους, κλείνουν κλινικές και αναβάλλονται προγραμματισμένα χειρουργεία, μειώνεται το προσωπικό, οδηγούνται σε κλείσιμο τα κέντρα υγείας. 

Από το Σεπτέμβρη και έπειτα γινόμαστε μάρτυρες ενός κύματος ακρίβειας που ενόψει του χειμώνα φαντάζει εφιαλτικό. Αύξηση 100% στο φυσικό αέριο, 50% στο πετρέλαιο θέρμανσης, 20% στα καύσιμα, 20% στα τρόφιμα, αύξηση στα ενοίκια, απελευθέρωση των πλειστηριασμών. Την ίδια στιγμή οι μισθοί μας παραμένουν απελπιστικά χαμηλοί, οι ώρες εργασίας αυξάνονται και η αύξηση του κατώτατου μισθού κατά 0.52€/ ημέρα μόνο οργή μας προκαλεί. 

Μέσα στο 2021 ήρθαν στο φως 15γυναικοκτονίες και δεκάδες περιστατικά έμφυλης βίας. Η έμφυλη βία δεν είναι διαχωρισμένη από τις υπόλοιπες καταπιέσεις που δεχόμαστε λόγω εθνικότητας, κοινωνικής τάξης, σεξουαλικού προσανατολισμού κτλ. και φυσικά είναι το αποτέλεσμα μιας βαθιάς πατριαρχικής κοινωνίας, που σαφώς προϋπήρχε του καπιταλισμού, αναπαράγεται και θρέφεται από τη δομή του και προπαγανδίζεται από τα ΜΜΕ. Με την υποχρεωτική συνεπιμέλεια παρέχεται θεσμική κάλυψη στους κακοποιητές, ξεπλένονται βιαστές και παιδοβιαστές λόγω της «θέσης» τους, δίνονται νομικές συμβουλές on air από μπάτσους προς επίδοξους γυναικοκτόνους ώστε να τη γλιτώνουν με τις μικρότερες ποινές και αναπαράγονται σεξιστικά στερεότυπα με σκοπό να μοιραστεί η ευθύνη μεταξύ θυτών και θυμάτων, ψηφίζονται νομοσχέδια ενάντια στις αμβλώσεις και κρατιούνται χιλιάδες έγκλειστες μετανάστριες σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. 

Εν μέσω πανδημίας, ο κρατικός μηχανισμός βρήκε εύφορο έδαφος για να περάσει τη φιλελεύθερη αντικοινωνική ατζέντα του σε σύμπνοια με την παγκόσμια καπιταλιστική αναδιάρθρωση. Περιστολή ατομικών και κοινωνικών ελευθεριών, αύξηση των στρατιωτικών και αστυνομικών δαπανών, μείωση των κοινωνικών παροχών, κλείσιμο των συνόρων και αποκλεισμός μεταναστών στα κέντρα κράτησης είναι το αποτέλεσμα της κοινής πολιτικής που ακολουθούν τα κράτη, στο βαθμό όπου το καθένα μπορεί. 

Το ελληνικό κράτος, συγκεκριμένα, ποντάροντας στο γενικευμένο κλίμα φόβου και τρομοκρατίας, ψήφισε σωρεία αντικοινωνικών νομοσχεδίων (ν\σ Κεραμέως-Χρυσοχοϊδη, ν\σ Χατζηδάκη, ν\σ για τις διαδηλώσεις, αντιπεριβαλλοντικό ν\σ, νόμος Κατσέλη για την πρώτη κατοικία), εντείνοντας την οικονομική, ψυχολογική και σωματική καταστολή της κοινωνικής βάσης. Ο βαθμός στον οποίο εφαρμόζονται οι πολιτικές αυτές, εξαρτάται από τις εκάστοτε κοινωνικές αντιστάσεις. 

Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, ως άξιος συνεχιστής της ικανοποίησης των επιταγών του κεφαλαίου τα τελευταία χρόνια, πιστή στις προεκλογικές εξαγγελίες και το δόγμα «Νόμος και Τάξη», ενέτεινε την καταστολή και την κρατική βία στον κόσμο που αγωνίζεται και κυρίως στον αντιεξουσιαστικό/αναρχικό χώρο. Η προσπάθεια εφαρμογής του ν/σ για τις διαδηλώσεις με ξύλο και χημικά, οι εκκενώσεις καταλήψεων φοιτητικών συλλόγων και μη, η προσωπική στοχοποίηση αγωνιστών με διάφορα μέσα (στημένα κατηγορητήρια, παρακολουθήσεις μέσω καμερών, απαγωγές, οικονομική αφαίμαξη, «παράνομη» λήψη DNA) είναι μερικά από τα στιγμιότυπα της κρατικής βίας που βιώνουμε στο πετσί μας καθημερινά. Παράλληλα αυστηροποιείται ακόμα περισσότερο ο ποινικός κώδικας(αυστηρότερους όρους αποφυλάκισης, πράξεις πλημμεληματικού χαρακτήρα μετατρέπονται σε κακουργήματα) ενισχύοντας ακόμα περισσότερο τη φαρέτρα του κατασταλτικού μηχανισμού ενάντια σε όσους αγωνίζονται. 

Σε αυτό το γενικευμένο περιβάλλον ασφυξίας, όμως, είδαμε να ξεπηδούν μικρές σπίθες αντιστάσεων σε όλη την χώρα. Άλλωστε, δεν υπάρχει γραμμικότητα στις κοινωνικές αντιστάσεις, και πόσο μάλλον στη ύστερη καπιταλιστική κρίση που βαθαίνει μέρα με την μέρα και η κοινωνία είναι ένα καζάνι που βράζει. Δε θα μπορούσαμε άλλωστε να παραλείψουμε τους ελπιδοφόρους αγώνες, από την απεργία πείνας του Δημήτρη Κουφοντίνα, το σπάσιμο του μονοπωλίου της βίας από το κράτος και ο αγώνας ενάντια στην αστυνομική βία στην Νέα Σμύρνη, τον αγώνα των λιμενεργατών ενάντια στην COSCOμέχρι τον νικηφόρο αγώνα των ντελιβεράδων του efood. Την ώρα που το κράτος σπέρνει θάνατο και τρομοκρατία , οι από τα κάτω αυτής της κοινωνίας, οφείλουμε να προτάξουμε την ζωή και την αλληλεγγύη. Απέναντι στον κανιβαλισμό και την καταστολή να σταθούμε όλες και όλοι στο δρόμο και να υπερασπιστούμε τα κεκτημένα μας. Να στήσουμε αναχώματα στην καπιταλιστική αναδιάρθρωση διεκδικώντας αξιοπρεπείς όρους ζωής. 

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ, ΣΤΗΝ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΣΤΗΝ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΗΣ ΠΑΝΔΗΜΙΑΣ ΑΠΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ 

ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ ΤΙΣ ΚΡΑΤΙΚΕΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ 

ΝΑ ΜΗΝ ΣΥΝΗΘΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ-ΝΑ ΜΗΝ ΖΗΣΟΥΜΕ ΣΑΝ ΔΟΥΛΟΙ 

Αυτόνομο Στέκι Ξάνθης, Αυτόνομο Σχήμα Πολυτεχνικής Ξάνθης, Πέλοτο, Xanadu.Συντρόφισσες-Σύντροφοι