Παρουσίαση του “Ο Γεωπολιτικός Μεντεσές” από την Ταξική Αντεπίθεση, ομάδα αναρχικών και κομμουνιστών.
Σάββατο 13 Νοέμβρη στις 17:00, στο φουαγιέ του αμφιθεάτρου στο προκατ.
Category Archives: ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
ΚΑΛΕΣΜΑΤΑ ΣΕ ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΕΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΩΝ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΕΛΛΑΔΑΣ – ΗΠΑ
Κάλεσμα σε αντιπολεμικές συγκεντρώσεις και κοινή ανακοίνωση συλλογικοτήτων ενάντια στη συμφωνία Ελλάδας – ΗΠΑ. Μπορείς να κατεβάσεις την ανακοίνωση μορφή pdf από εδώ.
Πέμπτη 14 Οκτώβρη
Αθήνα: 18.00 – Σύνταγμα
Θεσσαλονίκη: 18.00 – Άγαλμα Βενιζέλου
Πάτρα: 18.30 – πλατεία Όλγας
Ξάνθη: 17.00 – Προκάτ
Αλεξανδρούπολη: 19.00 – Αναγνωστήριο
Με αφορμή τις νέες πολεμικές συμφωνίες μεταξύ Ελλάδας και ΗΠΑ – Γαλλίας
Η παγκόσμια καπιταλιστική κρίση, μετά το τελευταίο ξέσπασμα της, αυτό της χρηματοπιστωτικής κρίσης του ‘08, δε δείχνει σημάδια ισορροπίας. Ήδη από τα μέσα του 2019, οι διεθνής οργανισμοί (ΔΝΤ,ΟΟΣΑ) προειδοποιούσαν για ένα νέο επεισόδιο της κρίσης το 2020. Η πανδημία του covid-19 που έπληξε τον πλανήτη όχι μόνο όξυνε τις υπάρχουσες αντιθέσεις άλλα πρόσθεσε και νέα πεδία ανταγωνισμού ανάμεσα στα καπιταλιστικά κέντρα. Η αναμενόμενη – κατά ΔΝΤ – συρρίκνωση της παγκόσμιας οικονομίας είναι δόκιμο να συγκριθεί μόνο με το μεγάλο κραχ του ‘29. Πλέον έχει καταστεί κάτι παραπάνω από οφθαλμοφανές. Η πολυεπίπεδη κρίση, και η προσπάθεια από τα καπιταλιστικά κράτη να δαμάσουν ένα συνεχώς διογκούμενο χρέος, σηματοδοτεί για το πολυεθνικό προλεταριάτο, την ένταση της εκμετάλλευσης και της φτώχειας, την αυταρχικοποίηση στο εσωτερικό των κρατών, την αναβάθμιση της καταστολής των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων, νέες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και όξυνση των διακρατικών εντάσεων. Αν θέλουμε να επιβιώσουμε, οφείλουμε με τη σειρά μας να σταθούμε ως τάξη σε θέση μάχης απέναντι στους, εγχώριους και ξένους, δυνάστες μας.
Τοπικά, οι επιπτώσεις έχουν ήδη αρχίσει να αποτυπώνονται. Το δημόσιο χρέος ξεπερνά σήμερα το 230% του ΑΕΠ και η ανεργία στη χώρα αγγίζει το 1 εκατομμύριο. Τα παραπάνω εντάσσονται μέσα σε ένα ασφυκτικό πλαίσιο υγειονομικής κρίσης και μετά από μια σειρά αντεργατικών νόμων που διαμορφώνουν μία νέα εργασιακή βαρβαρότητα. Ενδεικτικά: 10ωρη και ελαστική εργασία, υπερδιπλασιασμός του ορίου των απλήρωτων υπερωριών, τηλεργασία, κυριακάτικη εργασία, φακέλωμα όσων συνδικαλίζονται και ποινικοποίηση της απεργίας. Σε μεγαλύτερη κλίμακα, το παγκόσμιο χρέος το 2021, αναμένεται να ξεπεράσει το 400% επί του παγκόσμιου ΑΕΠ, άνοδο πολύ μεγαλύτερη από εκείνη που καταγράφηκε το 2008 με τις γνωστές επιπτώσεις για τον κόσμο της εργασίας.
Τα αστικά κράτη, και τα κεφάλαια που εκπροσωπούν, πασχίζουν να βρουν διέξοδο και να αναπτυχθούν. Οι ρυθμοί εξάντλησης των κοιτασμάτων πετρελαίου, η αναζήτηση νέων πηγών ενέργειας, όπως το φυσικό αέριο και οι σπάνιες γαίες (απαραίτητες στις καπιταλιστικές οικονομίες για την ανάπτυξη νέων τεχνολογιών και ιδίως οπλικών συστημάτων) και παράλληλα ο ανταγωνισμός στο πεδίο της αγοράς συνθέτουν ένα πλαίσιο ολοένα και πιο οξυμένων ανταγωνισμών. Αυτή η νέα υπό διαμόρφωση κατάσταση όπως είναι λογικό απαιτεί την επαναδιαπραγμάτευση των μέχρι πρότινος γεωπολιτικών ισορροπιών. Ενδεικτικό είναι το γεγονός ότι οι παγκόσμιες εξοπλιστικές δαπάνες, την περίοδο ‘19-’21, σημείωσαν ρεκόρ των τελευταίων 30 χρόνων.
Ο ανταγωνισμός των δύο κυρίαρχων ιμπεριαλιστικών πόλων Η.Π.Α./ΝΑΤΟ – Ρωσία/Κίνα, αφορά στον έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών, των ενεργειακών και εμπορικών οδών. Οι ΗΠΑ επιδιώκουν να περικυκλώσουν στρατιωτικά τη Ρωσία και την Κίνα, με την τελευταία να αμφισβητεί σήμερα, στο πεδίο της αγοράς, την πρωτοκαθεδρία των ΗΠΑ. Η Κίνα περικυκλώνεται με τουλάχιστον 400 βάσεις, πολεμικά πλοία, υποβρύχια και βομβαρδιστικά που εκτείνονται από τη βόρεια Αυστραλία, έως τον Ειρηνικό, κατά μήκος της ανατολικής και κεντρικής Ασίας.
Μετά την αποχώρηση των ΗΠΑ από το Αφγανιστάν, ύστερα από τη λεγόμενη “ειρηνευτική συμφωνία” μεταξύ ΗΠΑ και Ταλιμπάν, οι τελευταίοι κατέλαβαν την εξουσία επιβάλλοντας το καθεστώς της τρομοκρατίας και της ακραίας καταπίεσης των γυναικών αλλά και άλλων πληθυσμιακών ομάδων. Το κράτος των ΗΠΑ όμως έχει συνέχεια. Αφού αξιοποίησε αρκετές φορές στο παρελθόν φονταμενταλιστικές ομάδες της περιοχής στην αντιπαράθεση με την πρώην ΕΣΣΔ και πιο πρόσφατα με τον Ρωσοκινέζικο άξονα, ισορροπεί την φυγή του από το Αφγανιστάν αναβαθμίζοντας πριν λίγες εβδομάδες την στρατιωτική του ισχύ με τη νέα συμμαχία μεταξύ ΗΠΑ – Μ. Βρετανίας-Αυστραλίας (AUKUS).
Η ανακοίνωση της νέας συμμαχίας (AUKUS) αποτελεί όξυνση της αντιπαράθεσης σε στρατιωτικό επίπεδο μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας. Η συμφωνία επικεντρώνεται στην ανάσχεση της Κινέζικης επιρροής στην περιοχή του Ινδο-Ειρηνικού, με ότι αυτό συνεπάγεται, συμπεριλαμβάνοντας την προμήθεια του Αυστραλιανού κράτους με 8 πυρηνοκίνητα υποβρύχια από τις ΗΠΑ. Να σημειωθεί εδώ ότι οι πυρηνικοί αντιδραστήρες που τροφοδοτούν με ενέργεια τα υποβρύχια χρησιμοποιούν ουράνιο εμπλουτισμένο στον ίδιο βαθμό που απαιτείται για τη δημιουργία πυρηνικών όπλων. Οι ΗΠΑ αφού αποτραβήχτηκαν από την πυρηνική συμφωνία, σπρώχνουν τον πλανήτη σε επικίνδυνη κατεύθυνση, σε μια περιοχή γεμάτη με πυρηνικές δυνάμεις. Το ψυχροπολεμικό κλίμα που διαμορφώνεται στην περιοχή, σε μια πιθανή σύγκρουση θα έχει ολέθριες διαστάσεις για την ανθρωπότητα και τον πλανήτη.
Στην περιοχή των Βαλκανίων και της Μέσης Ανατολής, το κράτος των ΗΠΑ αυξάνει διαρκώς την παρουσία του μέσω του ΝΑΤΟ, του οποίου οι βάσεις πληθαίνουν, αλλά και μέσω του άξονα Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ-(Αιγύπτου), υπό την αιγίδα των ΗΠΑ και με την Γαλλία να έχει επίσης σημαντικό βαθμό εμπλοκής. Αφορμή, η κοστοβόρα ενεργειακή συμφωνία του αγωγού East-Med, που αν τελικά προχωρήσει θα μεταφέρει φυσικό αέριο στην νότιο-ανατολική Ευρώπη, ώστε να αυτονομηθεί ενεργειακά από τη Ρωσία που σήμερα καλύπτει το 35% των ενεργειακών της αναγκών. Σημαντικό ρόλο στην ευρωατλαντική ολοκλήρωση των δυτικών Βαλκανίων είχε διαδραματίσει και η Συμφωνία μεταξύ Ελλάδας και Βόρειας Μακεδονίας που εξυπηρετούσα ταυτόχρονα τόσο τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα όσο και τις ορέξεις της ντόπιας αστικής τάξης για μία νέο εκμεταλλευτική εξόρμηση στην γειτονική χώρα. Το ελληνικό κράτος πλέον μετατρέπει τα εδάφη του σε μία απέραντη νατοϊκή βάση, την ίδια στιγμή που τα μαχητικά του αεροσκάφη εποπτεύουν τον εναέριο χώρο 3 βαλκανικών χωρών ενώ αυτοπροωθείται ως ο πιο πιστός σύμμαχος των ΗΠΑ.
Στις 14 Οκτώβρη ο υπουργός εξωτερικών Ν. Δένδιας θα μεταβεί στις ΗΠΑ για την υπογραφή της “Συμφωνίας Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας” (MDCA). Η συμφωνία αναμένεται να έχει διάρκεια 5 ετών, αντί να ανανεώνεται ετήσια, γεγονός που βαθαίνει ακόμα περισσότερο την εμπλοκή του ελληνικού κράτους στους σχεδιασμούς ΗΠΑ/ΝΑΤΟ. Παράλληλα, η συμφωνία προβλέπει την αναβάθμιση των ήδη υπαρχουσών βάσεων (επέκταση της Σούδας που είναι η πιο σημαντική στην περιοχή, Λάρισα – ήδη πετάνε αμερικάνικα drones-, στρατιωτικοποίηση του λιμανιού της Αλεξανδρούπολης), ενώ υπό συζήτηση είναι η Ξάνθη, Καβάλα και Σκύρος, με την τελευταία να αποτελεί φαβορί λόγω γεωστρατηγικής της θέσης. Η Σκύρος βρίσκεται στην καρδιά του Αιγαίου και επιχειρησιακές αποφάσεις όπως η στάθμευση των δύο ισραηλινών UAV (μη επανδρωμένα αεροσκάφη) τύπου Heron στο νησί, αναδεικνύουν την πρόθεση για περαιτέρω ενίσχυση.
Παράλληλα, η προσπάθεια εμπλοκής του ελληνικού κράτους στη Λιβύη, επιδιώκοντας την κατάργηση του τουρκολιβυκού μνημονίου για τη χάραξη της ΑΟΖ, η κήρυξη ΑΟΖ με την Αίγυπτο και την Ιταλία, η στρατιωτική εμπλοκή στο Μαλί στα πλαίσια της συνεργασίας με το γαλλικό κράτος, οι συναλλαγές για οπλικά συστήματα με τη Σ.Αραβία, η μετακίνηση ανθρώπινου δυναμικού στην περιοχή, και οι κοινές εκπαιδεύσεις της πολεμικής αεροπορίας των δύο κρατών, αυξάνουν το ενδεχόμενο της εμπλοκής της χώρας σε μια σύρραξη.
Η ελληνική αστική τάξη, μέσα σε ένα ασταθές διεθνές περιβάλλον οξυμένων ανταγωνισμών, προσδεμένη πλήρως στο άρμα των ΗΠΑ/ΝΑΤΟ, ακολουθεί την κλιμακούμενη αντιπαράθεση, διεκδικώντας ταυτόχρονα την προστασία αλλά και κομμάτι από την ενεργειακή πίτα που ευελπιστεί να μοιραστεί στην περιοχή της ανατολικής Μεσογείου. Το ελληνικό κράτος νιώθει την ανάγκη να προσδεθεί με ακόμη πιο άμεσους και αδιαπραγμάτευτους όρους στο άρμα της Δύσης και να παίξει το ρόλο του χωροφύλακα στην περιοχή της νοτιοανατολικής Μεσογείου.
Την ώρα που μετράμε χιλιάδες νεκρούς από τον ιό covid-19, με το ΕΣΥ να παραμένει ακρωτηριασμένο και αναμένουμε το 4ο κύμα πανδημίας, οι κρατικές δαπάνες για τα εξοπλιστικά γιγαντώνονται. Το ελληνικό κράτος κατέχει τη δεύτερη θέση στο ποσοστό δαπανών για εξοπλιστικά με βάση το ΑΕΠ μεταξύ των μελών του ΝΑΤΟ στη σχετική λίστα. Ας θυμηθούμε ότι η ανάσχεση της πανδημίας έγινε με τις προσλήψεις χιλιάδων μπάτσων και στρατιωτικών, την προμήθεια εκατοντάδων περιπολικών και εξοπλισμών της καταστολής. Ας θυμηθούμε επίσης, την αντιμετώπιση των πυρκαγιών με την παρουσία ΜΑΤ αντί πυροσβεστών, με τους πρώτους να καταστέλλουν τις προσπάθειες των κατοίκων να σώσουν τα χωριά τους.
Συνεχίζοντας την κατασπατάληση δισεκατομμυρίων ευρώ για την πολεμική προετοιμασία ο Κ. Μητσοτάκης σε πρόσφατη ομιλία του ανακοίνωσε την αγορά 24 (έναντι 18) μαχητικών αεροσκαφών τύπου Rafale, ενώ πριν λίγες ημέρες υπερψηφίστηκε από την Βουλή και νέα συμφωνία με τη Γαλλία για την αγορά πολεμικών πλοίων, που ανάβει το πράσινο φως για την απόκτηση τριών φρεγατών τύπου Belharra, τριών κορβετών Gowind, την αναβάθμιση των τεσσάρων φρεγατών ΜΕΚΟ (με συνολικό κόστος που αγγίζει τα 5 δισεκατομμύρια ευρώ)συνοδευόμενη από ένα εκτενές κείμενο πολεμικής συνεργασίας και προπαρασκευής. Στο άρθρο 2 του συμφώνου ορίζεται ότι «η κυβέρνηση της Ελληνικής Δημοκρατίας και η κυβέρνηση της Γαλλικής Δημοκρατίας παρέχουν η μία στην άλλη βοήθεια και συνδρομή, με όλα τα κατάλληλα μέσα που έχουν στην διάθεσή τους, κι εφόσον υφίσταται ανάγκη με τη χρήση ένοπλης βίας, εάν διαπιστώσουν από κοινού ότι μία ένοπλη επίθεση λαμβάνει χώρα εναντίον της επικράτειας μιας από τις δύο, σύμφωνα με το Άρθρο 51 του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών». Στο άρθρο 18 της αμυντικής συμφωνίας προβλέπεται ότι η συνεργασία Ελλάδας-Γαλλίας μπορεί να λάβει και την μορφή «συμμετοχής σε κοινές αναπτύξεις δυνάμεων ή αναπτύξεις σε θέατρα επιχειρήσεων προς υποστήριξη κοινών συμφερόντων, όπως, για παράδειγμα, τις υπό γαλλική διοίκηση επιχειρήσεις στο Σαχέλ».
Την ίδια στιγμή λοιπόν που μεγάλο κομμάτι της κοινωνικής βάσης αδυνατεί να έχει πρόσβαση σε μία σειρά από βασικές κοινωνικές ανάγκες (και ενώ έρχεται νέο κύμα ανατιμήσεων σε καταναλωτικά και βιομηχανικά είδη), η πίεση των μεγάλων πολεμικών βιομηχανιών σε συνδυασμό με τον ντόπιο εθνικισμό και τον μιλιταρισμό εκτοξεύουν τις δαπάνες για εξοπλιστικά προγράμματα και δικαιολογούν την εμπλοκή του στρατού σε όλο και περισσότερες “εσωτερικές” υποθέσεις όπως βλέπουμε χαρακτηριστικά να συμβαίνει με τη διαχείριση των μεταναστών. Η αύξηση της στρατιωτικής θητείας, οι όλο και πιο συχνές πολεμικές ασκήσεις εντός και εκτός συνόρων -με αρκετές να αφορούν σχέδια καταστολής πλήθους-, οι εκκενώσεις των καταλήψεων στέγης μεταναστών και η φυλάκιση τους στα στρατόπεδα συγκέντρωσης σε άθλιες συνθήκες, χωρίς πρόσβαση σε ιατρική περίθαλψη (καμία πρόσβαση σε ΑΜΚΑ και εμβόλια σε καιρό πανδημίας), οι επαναπροωθήσεις (push-back) στο Αιγαίο, οι συγκαλυμμένες δολοφονίες στον Έβρο από παρακρατικούς φασίστες και οι καταγγελίες για βιασμούς στα σύνορα, όπως και το πολεμικό κλίμα που δημιούργησε η κυβέρνηση την προηγούμενη περίοδο εκεί ενάντια σε μετανάστες, δείχνει τη στάση του ελληνικού κράτους. Τα αστικά ΜΜΕ δεν έχουν σταματήσει να αναπαράγουν την ανάγκη για τη φύλαξη του «Σύγχρονου Παρθενώνα» με την αναβάθμιση του φράχτη του Έβρου, τη στιγμή που αναμένονται νέες μεταναστευτικές ροές μετά την επικράτηση των Ταλιμπάν στην Καμπούλ.
Από την άλλη πλευρά, η Τουρκία, έχοντας τον 2ο μεγαλύτερο στρατό του ΝΑΤΟ και διατηρώντας στρατιωτικές δυνάμεις σε αρκετά σημεία εκτός συνόρων, επαναξιολογεί τον γεωπολιτικό της ρόλο και ακολουθεί μια ενεργητική επεκτατική εξωτερική πολιτική. Η κυβέρνηση Ερντογάν, έχοντας εγκαθιδρύσει ένα αυταρχικό και προσωποπαγές καθεστώς κάτω από τον κοινοβουλευτικό μανδύα, ακολουθεί μια πολιτική ισχυρού αναθεωρητισμού στο πλαίσιο της οικονομικής και χωρικής επέκτασης της Τουρκίας και συντηρεί ένα πολεμοκάπηλο κλίμα, δεδομένου ότι έχει λάβει σαφή εντολή αναβάθμισης της αστικής τάξης του τουρκικού κράτους και η οποία ψάχνει επίσης διεξόδους κερδοφορίας και φυγής από μία μακρά περίοδο κρίσης. Την ίδια στιγμή τα αγωνιζόμενα κομμάτια της γειτονικής χώρας δέχονται ανελέητη επίθεση από το τουρκικό κράτος, απαριθμώντας δεκάδες νεκρούς και χιλιάδες φυλακισμένους.
Η όλο και μεγαλύτερη εμπλοκή του ελληνικού κράτους στους πολεμικούς σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ και των συμμάχων του, αναδεικνύει την επιτακτική ανάγκη συσπείρωσης ενός μαζικού και μαχητικού αντιπολεμικού κινήματος που θα βάζει στο στόχαστρο –σε τακτική και όχι ευκαιριακή και εθιμοτυπική βάση- τους πραγματικούς υπεύθυνους, δηλαδή τις ιμπεριαλιστικές και διακρατικές διενέξεις, τον εθνικισμό, τον μιλιταρισμό, αλλά και το ίδιο το εκμεταλλευτικό και καταπιεστικό σύστημα θέτοντας τη διεθνιστική αλληλεγγύη μεταξύ των λαών ως τη μοναδική επιλογή μπροστά στην προοπτική ενός γενικευμένου πολέμου.
Το ζήτημα της επαναστατικής προοπτικής έχει ως απαραίτητη προϋπόθεση την ύπαρξη μιας οργανωμένης, συνεχούς και συνεπούς δράσης και απαιτεί τη στράτευση και τη συμμετοχή όλων όσων βρισκόμαστε στο πλευρό των εκμεταλλευόμενων. Ο αγώνας για την επίτευξη μιας κοινωνίας χωρίς πολέμους, φτώχεια και προσφυγιά περνά μέσα από την οργάνωση της κοινωνικής βάσης, σύμφωνα με τις ανάγκες και το ταξικό της συμφέρον. Να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας, να οργανώσουμε την κάλυψη των βασικών και κοινωνικών αναγκών μας έξω από και ενάντια στο κράτος και το εμπόρευμα. Να κάνουμε το βήμα για την κοινωνία της ελευθερίας, της αλληλεγγύης, της ισότητας και της κοινοκτημοσύνης.
ΝΑ ΜΠΛΟΚΑΡΟΥΜΕ:
-ΤΙΣ ΠΟΛΕΜΟΚΑΠΗΛΕΣ ΣΥΜΦΩΝΙΕΣ ΜΕΤΑΞΥ ΕΛΛΑΔΑΣ ΚΑΙ ΗΠΑ – ΓΑΛΛΙΑΣ
-ΤΗΝ ΜΕΤΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΕΛΛΑΔΙΚΟΥ ΧΩΡΟΥ ΣΕ ΜΙΑ ΑΠΕΡΑΝΤΗ ΒΑΣΗ ΤΟΥ ΝΑΤΟ
-ΤΟΥΣ ΠΟΛΕΜΙΚΟΥΣ ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟΥΣ ΓΙΑ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΗΣ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑΣ ΟΠΛΩΝ
-ΤΟΝ ΜΙΛΙΤΑΡΙΣΜΟ, ΤΟΝ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ, ΤΟΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟ, ΤΗΝ ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ
Σ’ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΤΟΥΡΚΙΑ, ΣΕ ΒΑΛΚΑΝΙΑ, ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ ΚΑΙ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ:
ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΘΟΥΜΕ, ΝΑ ΕΝΩΘΟΥΜΕ, ΝΑ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΜΕ
Ταξική Αντεπίθεση, ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών (Αθήνα, Θεσσαλονίκη)
Πέλοτο, στο δρόμο για την Αναρχία και τον Κομμουνισμό (Ξάνθη)
Αναρχική Ομάδα «Δυσήνιος Ίππος» (Πάτρα)
Κατάληψη Παλιού Νεκροτομείου (Αλεξανδρούπολη)
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗ ΔΙΚΗ ΤΩΝ ΜΕΛΩΝ ΤΟΥ ΡΟΥΒΙΚΩΝΑ
Ανακοίνωση σχετικά με τη δίκη των μελών του Ρουβίκωνα. Μπορείτε να την κατεβάσετε σε pdf από εδώ.
Στις 13 Οκτώβρη οδηγούνται σε δίκη δύο μέλη της αναρχικής συλλογικότητας Ρουβίκωνας, ο Νίκος Ματαράγκας και Γιώργος Καλαϊτζίδης για το φόνο ενός αρχιμαφιόζου-εμπόρου ναρκωτικών το 2016 στα Εξάρχεια, με τον πρώτο ως ηθικό αυτουργό και τον δεύτερο ως φυσικό, και απειλούνται με ισόβια κάθειρξη για ανθρωποκτονία. Ο λόγος; Έπραξαν και πράττουν τα αυτονόητα! Συμμετείχαν στους αγώνες ενάντια στο ναρκεμπόριο και τη μαφία που λυμαινόταν την πλατεία των Εξαρχείων. Παρ’ ότι η υπόθεση φαινόταν να «κλείνει» (χωρίς βέβαια να έχει βγει στο αρχείο), οι σύντροφοι, 5 χρόνια μετά, σέρνονται εκ νέου στο δικαστήριο με ένα κατηγορητήριο-σκευωρία που βασίζεται στις κατηγορίες εμπόρων ναρκωτικών(!) και μπάτσων.
Η υπόθεση των μελών του Ρουβίκωνα υπερβαίνει την κοινή λογική. Συμπυκνώνει με τον πιο ωμό και ξεκάθαρο τρόπο την εκδικητικότητα του κράτους και τη μεθοδικότητα στη διαχείριση όσων αγωνίζονται ενάντια στις κυρίαρχες δομές και τις επιταγές του κεφαλαίου. Δεν είναι, όμως, η μοναδική. Έρχεται να προστεθεί σε μια σειρά άλλων υποθέσεων. Χαρακτηριστικά πρόσφατα παραδείγματα είναι η υπόθεση του Β.Σταθόπουλου, του Π. Γεωργιάδη και η στοχοποίηση φοιτητών στην κατειλημμένη πρυτανεία στην Αθήνα (Νοέμβριος 2020).
Οι ίδιοι που εν καιρώ πανδημίας έχουν αφήσει χιλιάδες ανθρώπους να πεθάνουν αδιαφορώντας για τις ζωές της κοινωνικής βάσης, έχουν περάσει σειρά ταξικών και αντικοινωνικών νόμων (εργασιακά, περιβαλλοντικό, εκπαιδευτικά κλπ.), δεν έχουν προσπαθήσει στο ελάχιστο να ανασχέσουν τη διασπορά του ιού, προσπαθούν για άλλη μια φορά να εξοντώσουν υλικά και ηθικά όποιον/α αγωνίζεται. Αυτά είναι τα μέσα που χρησιμοποιούνται εναντίον όσων επιλέξουν να παλέψουν για τα συμφέροντα της τάξης μας κόντρα στον σύγχρονο ολοκληρωτισμό, κόντρα στο κράτος και στο κεφάλαιο. Η καταστολή και οι διώξεις όμως, δεν μπορεί να αποτελούν άλλοθι αδράνειας ούτε αιτία δηλώσεων νομιμοφροσύνης. Ιστορικά, δεν υπήρξε ποτέ περίοδος που οι αγωνιστές δεν βρίσκονται στο στόχαστρο της κρατικής κατασταλτικής επίθεσης.
Είναι χρέος μας να σταθούμε στο πλευρό τους. Η δίκη δεν αποτελεί ένα μπρα-ντε-φερ αναρχικών και κράτους. Οι επιθέσεις που εξαπολύονται στην εργασία, στη φύση, στην εκπαίδευση και στο δημόσιο χώρο πρέπει να μας βρουν ενωμένους. Μόνο έτσι μπορούμε να ελπίζουμε για την πτώση αυτού του σάπιου, παρασιτικού συστήματος, από την νοσούσα οικονομίας τους, την πολεμική όξυνση, την καταστροφή του φυσικού κόσμου και τις πανδημίες, τις φωτιές, τη διαιώνιση της εξαθλίωσης, της φτώχιας, των διαχωρισμών και να παλέψουμε για την (αν)οικοδόμηση μιας κοινωνίας ισότητας, ελευθερίας και αλληλεγγύης.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ ΝΙΚΟ ΜΑΤΑΡΑΓΚΑ ΓΙΩΡΓΟ ΚΑΛΑΙΤΖΙΔΗ
ΑΜΕΣΗ ΑΠΑΛΛΑΓΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΚΑΤΗΓΟΡΙΩΝ
ΚΑΝΕΝΑΣ/ΚΑΜΙΑ ΜΟΝΟΣ/Η ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
ΔΙΑΡΚΗΣ ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ – ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ
ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΒΑΓΓΕΛΗ ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΥ
Ανακοίνωση αλληλεγγύης στον πολιτικό κρατούμενο Βαγγέλη Σταθόπουλο. Μπορείς να τη κατεβάσεις σε μορφή pdf από εδώ.
“…Στο πρόσωπο μου δικάστηκε και καταδικάστηκε η αλληλεγγύη σ ένα δικαστήριο που απλά διεκπεραίωσε τη στημένη δικογραφία της αντιτρομοκρατικής. Αρνούμενος όλες τις κατηγορίες που μου καταλογίζουν παραμένω πολιτικός κρατούμενος στα σύγχρονα κολαστήρια των φυλακών….”
Απόσπασμα από τη δήλωση του συντρόφου Βαγγέλη Σταθοπούλου στο στρατοδικείο.
Στις 23/4/2021 ένας ακόμα αθώος καταδικάστηκε σε 19 χρόνια φυλακή. Βλέπουμε για άλλη μια φορά το προσωπείο της ελληνικής αστικής δικαιοσύνης, να μοιράζει βαρύγδουπες ποινές λόγω πολιτικών φρονημάτων, χωρίς κανένα ενοχοποιητικό στοιχείο.
Το Νοέμβρη του 2019 ο αναρχικός Δημήτρης Χατζηβασιλειάδης απαλλοτριώνει ένα καζίνο ΟΠΑΠ στον Χολαργό. Κατά τη διάρκεια της αποχώρησης του τραυματίζεται από δικό του λάθος. Ο σύντροφος Βαγγέλης Σταθόπουλος μόλις ενημερώθηκε για τον τραυματισμό έπραξε το αυτονόητο για όσους θέλουν να λέγονται άνθρωποι.
Με δικάζουν, επειδή έδωσα το χέρι μου και πρόσφερα τις πρώτες βοήθειες σε ένα τραυματισμένο σύντροφο. Γιατί όταν ενημερώθηκα ότι ο Δ. Χατζηβασιλειάδης είναι βαριά τραυματισμένος, έκανα την επιλογή να του σταθώ και βάζοντας, την προσωπική και κοινωνική μου ζωή σε κίνδυνο, δεν τον εγκατέλειψα. Ε λοιπόν, δηλώνω απερίφραστα ότι δεν έχω μετανιώσει γι’ αυτό. Ακόμα και αν το κόστος μου είναι ήδη μεγάλο και δυσανάλογο, ακόμα και εάν κουβαλάω ένα βαρύ φορτίο για τους κοντινούς μου, ο χρόνος ήταν λίγος και η απόφαση άμεση: σε ένα τραυματία δίπλα του να σταθώ…[Β.Σ.]
Ο Βαγγέλης Σταθόπουλος έκτοτε βρίσκεται προφυλακισμένος κατηγορούμενος για τις δράσεις της οργάνωσης Επαναστατική Αυτοάμυνα με μοναδικά «στοιχεία» ότι άπλωσε το χέρι του στον κατατρεγμένο, γεγονός που ουδέποτε αρνήθηκε και με ένα ανώνυμο τηλεφώνημα στον 12ο όροφο της ΓΑΔΑ που ως γνωστόν δεν διαθέτει αναγνώριση κλήσεων.
Η αλληλεγγύη είναι μια σχέση και μάλιστα μια σχέση ανιδιοτελής μεταξύ ανθρώπων. Μια κοινωνική σχέση, έννοια που ιδιαίτερα εμπνέει το ευρύτερο κίνημα αντίστασης και βασική συνιστώσα για να κτιστεί ένας κόσμος ενάντια στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Κοινή συνιστώσα επίσης και στο εσωτερικό των κινημάτων αντίστασης παγκοσμίως, βασικό θεμέλιο της ιστορίας τους. Η αλληλεγγύη δεν είναι θέση, είναι στάση ζωής. Γίνεται βίωμα, δείχνοντάς την όχι μόνο στο δρόμο, είναι κομμάτι της ζωής μας, είναι κομμάτι των αγώνων μας ενάντια στην καταπίεση, η απάντηση απέναντι στην καταστολή των αντιστάσεων, η έμπρακτη κριτική μας στον κοινωνικό κανιβαλισμό. Αποτελεί ορόσημο του ανατρεπτικού χώρου, την δείχνουμε ο καθένας και η καθεμία μας στις προσωπικές μας ζωές, ως αντιστεκόμενοι άνθρωποι. Μεγαλώνουμε με αυτή και δίνοντάς της σάρκα και οστά, μεγαλώνει κι αυτή μαζί μας. [Β.Σ.]
Ο Βαγγέλης Σταθόπουλος όπως και τόσοι άλλοι αγωνιστές βρίσκεται πιασμένος στα καφκικά δίχτυα του ελληνικού κράτους. Βρίσκεται έγκλειστος ως τιμωρία για τα πολιτικά του φρονήματα και για τη μακροχρόνια στράτευση του στο αναρχικό κίνημα. Βρίσκεται έγκλειστος γιατί αυτό είναι η επιτέλεση της ουσίας του κράτους:
Όποιος αγωνίζεται, αμφισβητεί, σηκώνει το ανάστημά του, προσφέρει το χέρι στον Άλλο είναι εχθρός του κράτους, της εξουσίας, της βίας που βιώνουμε καθημερινά. Και πρέπει να τιμωρηθεί παραδειγματικά γιατί αλλιώς, όπως είπε ο καρδινάλιος του Ρετζ μιλώντας για τους καταπιεσμένους του τότε αλλά και του τώρα: εν αντιθέσει με όλα τα άλλα είδη ισχύος, όταν φτάσουν σε ένα ορισμένο σημείο, μπορούν να κάνουν ότι νομίζουν ότι μπορούν να κάνουν..
Οι ίδιοι που αφήνουν δεκάδες ανθρώπους να πεθαίνουν καθημερινά στους διαδρόμους του ρημαγμένου ΕΣΥ επιδεικνύουν την πολιτική τους συνέπεια εξοντώνοντας αυτόν που θέλησε να λέγεται άνθρωπος. Και είναι καθήκον μας να επιδείξουμε και εμείς την πολιτική μας συνέπεια και να σταθούμε στο πλάι του όπως και αυτός στάθηκε στο πλάι του Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη όταν εκείνος βρισκόταν σε ανάγκη. Κανένας όμηρος στα χέρια του κράτος! Όταν κυνηγάνε έναν θα μας βρίσκουν όλους απέναντι!
6 Δεκέμβρη 2008 – Δώδεκα χρόνια μετά, να ξαναπάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας
Κείμενο για τα δώδεκα χρόνια από τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από τα χέρια της κρατικής καταστολής και την κοινωνική εξέγερση που ακολούθησε. Μπορείς να το κατεβάσεις σε μορφή pdf από εδώ.
Δώδεκα χρόνια, από τον Δεκέμβρη του ‘08, από την εν ψυχρώ δολοφονία του Αλεξάνδρου Γρηγορόπουλου από το μπάτσο Κορκονέα, στα Εξάρχεια. Ένα στιγμιότυπο που αποτέλεσε την κορύφωση της βίας που βίωνε καθημερινά στο πετσί της η κοινωνική βάση εκείνη την περίοδο. Από το όργιο καταστολής και αστυνομικής βίας, το ρατσισμό, τις επισφαλείς συνθήκες εργασίας, την ανασφάλεια, μέχρι και τα πρώτα σημάδια της κρίσης, να προδιαγράφουν τι επιφυλάσσει το μέλλον. Έτσι, χιλιάδες καταπιεσμένων από όλη την επικράτεια, βγήκαν στους δρόμους, για πάνω από ένα μήνα, σε ένα ξέσπασμα ταξικής αντιβίας, με διαδηλώσεις, απεργίες και σκληρές συγκρούσεις με το κράτος, παίρνοντας μια μεγάλη ανάσα ελευθερίας, μέσα σε ένα σύστημα, που δεν μας αφήνει χώρο ούτε να αναπνεύσουμε.
Δώδεκα χρόνια μετά, η 6η Δεκέμβρη, δεν πρέπει να είναι για μας απλά μία μέρα επέτειος ή “μνημόσυνο”, για ακόμα έναν ακόμα από τους νεκρούς μας από το κράτος. Οφείλουμε να ξαναπιάσουμε το νήμα της εξέγερσης του ‘08, στο σήμερα, και σε μία περίοδο οξυμένης υγειονομική κρίσης, όπου η βία του κράτους, οι εγκληματικές πολιτικές, η φτώχεια, η ανεργία και η καταπάτηση δικαιωμάτων και ελευθεριών συνεχώς οξύνονται.
Σήμερα, η κρατική διαχείριση της πανδημίας υπογραμμίζει περισσότερο από ποτέ το ρόλο του κράτους, που το μόνο που έχει να προσφέρει είναι περισσότερη βία και υποτίμηση των ζωών μας. Όσο το διαχρονικά διαλυμένο από τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές ΕΣΥ στενάζει, με τις κλίνες ΜΕΘ να γεμίζουν και την πανδημία να επελαύνει, η κρατική διαχείριση συνεχίζει απρόσκοπτα την πολιτική της ατζέντα. Μετατρέπει την κρίση σε ευκαιρία για να επιτεθεί και πάλι στα κεκτημένα δικαιώματα της τάξης μας. Όσο μας κλείνουν στα σπίτια μας, το νομοθετικό έργο της βουλής συνεχίζει απρόσκοπτα. Στο προηγούμενο lockdown ψηφίστηκε το περιβαλλοντικό νομοσχέδιο, που δίνει το πράσινο φως σε πολυεθνικούς κολοσσούς για την περαιτέρω λεηλασία της φύσης και το νομοσχέδιο για τις διαδηλώσεις που κηρύττει παράνομη οποιαδήποτε διαδήλωση αποφασίσει η κυβέρνηση. Στο lockdown που διανύουμε, η ΝΔ φέρνει το νέο πτωχευτικό κώδικα και το νέο αντεργατικό νομοσχέδιο (πατώντας στα χνάρια και του ΣΥΡΙΖΑ) που έρχεται να επιβάλει περαιτέρω ελαστικοποίηση της εργασίας με κατάργηση οχταώρου, απλήρωτες υπερωρίες, περαιτέρω χτύπημα στην απεργία και τους εργατικούς αγώνες και πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας.
Από το πρώτο κύμα της πανδημίας του covid-19 στη χώρα, το κράτος επέλεξε να δώσει 22 εκατομμύρια στα μμε για την ενίσχυση της κυβερνητικής προπαγάνδας. Κι ενώ σήμερα, τα κρούσματα και τα θύματα της κρατικής διαχείρισης της πανδημίας αυξάνονται, η κυβέρνηση εμμένει στο success story της «επιτυχής αντιμετώπισης» της υγειονομικής κρίσης, πετώντας το μπαλάκι της ευθύνης στη βάση, υπό το δόγμα της “ατομικής ευθύνης”. Την ίδια στιγμή, κυβερνητικά στελέχη έχουν το θράσος να θριαμβολογούν και να πανηγυρίζουν, συγκρίνοντας μακάβριες λίστες θανάτου με άλλες χώρες που χτυπήθηκαν από την πανδημία, παραθέτοντας κιόλας ψευδή στοιχεία. “Φταίνε οι νέοι στις πλατείες και οι απρόσεκτοι πολίτες” μας λέει το κράτος και τα καλοπληρωμένα παπαγαλάκια του. Καμία ευθύνη δε φέρει το κράτος για την κατάσταση δημόσιου συστήματος υγείας, για τις ελάχιστες προσλήψεις υγειονομικών και αυτές με ολιγόμηνες συμβάσεις, για τις ανεπαρκείς κλίνες ΜΕΘ με όσους νοσούν βαριά να βρίσκονται σε ουρά αναμονής για ένα κρεβάτι, για τους/τις εργαζόμενους/ες που στοιβάζονται καθημερινά στα μέσα μαζικής μεταφοράς και στους χώρους εργασίας χωρίς καμία υγειονομική προστασία ή για τον τουρισμό που άνοιξε χωρίς κανένα μέτρο προς όφελος των κολοσσών του τουριστικού κεφαλαίου.
Στην ίδια κατεύθυνση, κι ενώ οι υγειονομικοί κάνουν έκκληση για προσλήψεις και δημιουργία και επίταξη ΜΕΘ, κι ενώ οι δαπάνες για την υγεία μειώνονται όσο ποτέ (μείωση κατά 576 εκ. στον προϋπολογισμό του ‘21), δίνεται κρατική ενίσχυση, ύψους 120 εκατομμυρίων, στην αεροπορική Aegean. Συνεχίζουν να σκορπάνε εκατοντάδες δισ. σε καναλάρχες, τραπεζίτες και μεγαλοεργολάβους. Συνεχίζουν τη φιλοπολεμική τους ατζέντα με την ενίσχυση της εσωτερικής καταστολής και του στρατού, με χιλιάδες προσλήψεις μπάτσων και στρατιωτικών και νέα εξοπλιστικά. Προσπαθούν να σπείρουν το εθνικιστικό δηλητήριο με κιτς φιέστες και μπόλικη προπαγάνδα για “εθνική ομοψυχία”. Να νομιμοποιήσουν τα εκατομμύρια που, αντί να στραφούν στις πραγματικές μας ανάγκες, δαπανώνται για τα πολεμοχαρή σχέδια τους για να μας στείλουν, εν τέλη, να πεθάνουμε για τις ΑΟΖ και τα πετρέλαια των πολυεθνικών.
Η κατάσταση στα δημόσια νοσοκομεία και ο αριθμός των νεκρών, όμως, δεν μπορούν να κρύψουν την αλήθεια. Το κράτος το μόνο που έχει να προτάξει ως μέτρο ενάντια στην επέλαση της πανδημίας είναι η αδιαφορία για τις ανάγκες τις κοινωνικής βάσης, η απομόνωση κι ο εγκλεισμός, η περαιτέρω φτωχοποίηση των οικονομικά αδύναμων και η τυφλή καταστολή. Αυτό το ξοφλημένο σύστημα, δεν έχει τίποτα, παρά μόνο περαιτέρω εξαθλίωση, φτώχεια, πολέμους και θάνατο να δώσει, και οφείλουμε να αντισταθούμε. Να σηκώσουμε το γάντι που μας πετάνε και πάλι και να μην πέσουμε στη λήθη. Όπως κάναμε 12 χρόνια πριν. Όπως το κάνουν, σήμερα, εκατοντάδες χιλιάδες καταπιεσμένων ανά τον κόσμο.
Το καπιταλιστικό οικοδόμημα έχει αρχίσει να τρίζει καιρό τώρα. Οι εξεγέρσεις και οι μαζικές κινητοποιήσεις σε όλο τον πλανήτη, από τη Γαλλία, τη Γουατεμάλα, τις ΗΠΑ, την Πολωνία, τη Λατινική Αμερική, την Ινδία, τις Φιλιππίνες μας στέλνουν ξεκάθαρα το μήνυμα πως αυτό το σύστημα δεν είναι βιώσιμο. Πως η κυριαρχία του κράτους δεν είναι άτρωτη. Πως υπάρχει, τέλος, η προοπτική, μέσω των αγώνων, για μια καλύτερη ζωή.
Ο καπιταλισμός παγκοσμίως νοσεί. Από τα αδιέξοδα της οικονομίας τους, την πολεμική όξυνση, την καταστροφή του φυσικού κόσμου και τις πανδημίες, τη διαιώνιση της εξαθλίωσης, της φτώχιας, των διαχωρισμών ο κόσμος τους καταρρέει. Σήμερα τα αδιέξοδα του καπιταλισμού είναι πιο ξεκάθαρα από ποτέ. Η διαχείριση της πανδημίας και μάλιστα οι διαφοροποιημένες επιλογές των κρατών στη διαχείριση της, έκαναν φανερό ότι το μόνο μέλημα τους είναι η σωτηρία της οικονομίας τους με το μικρότερο δυνατό οικονομικό κόστος.
Κανένας Δεκέμβρης δεν τέλειωσε ποτέ. Στον απόηχο της εξέγερσης του ‘08 δεκάδες εγχειρήματα αντίστασης και δομές του ανταγωνιστικού κινήματος γεννήθηκαν σε όλη την επικράτεια, και βγήκαμε πιο έτοιμοι, πιο οργανωμένοι. Όπως και οι αγωνιζόμενοι διεθνώς, καθώς στις εξεγέρσεις ο ιστορικός χρόνος συμπυκνώνεται, και μέσα εκεί ωριμάζει ένα κίνημα που δύναται να πάρει στόχευση και επαναστατική κατεύθυνση.
Οφείλουμε λοιπόν να αγωνιστούμε για αυτά που μας αναλογούν. Να μην αφήσουμε τις ζωές μας έρμαιο του κράτους. Να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας. Να οργανωθούμε στη βάση των αναγκών μας και να μη μείνουμε κλεισμένοι στα σπίτια μας όσο η θανατοπολιτική τους μας εξοντώνει λίγο-λίγο, όσο το κράτος και τα αφεντικά μας προετοιμάζουν ένα δυσοίωνο μέλλον.
ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΠΟΤΕ – ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΣΟΥΜΕ ΣΤΗ ΛΗΘΗ
ΜΕΤΡΑ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ – ΟΙ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ
ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΥΓΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΕΣ ΚΑΙ ΟΛΟΥΣ, ΝΤΟΠΙΟΥΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ, ΤΟΝ ΚΑΝΙΒΑΛΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΦΟΒΟ, ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΠΟΛΕΜΟ
Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΔΕΝ ΧΑΡΙΖΕΤΑΙ, ΚΕΡΔΙΖΕΤΑΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΑΓΩΝΕΣ
Κοινή ανακοίνωση σχετικά με τα γεγονότα της 17 Νοέμβρη στη Ξάνθη
Κοινή ανακοίνωση από το Πέλοτο, το Αυτόνομο Σχήμα Ξάνθης, το Αυτόνομο Σχήμα Πολυτεχνικής Ξάνθης και τον Ανοιχτό Κοινωνικό Χώρο Xanadu για το κατασταλτικό όργιο τη μέρα της 17 Νοέμβρη στη Ξάνθη και τις απαντήσεις του κινήματος σε επίπεδο τόσο αλληλεγγύης όσο και συνέχισης του αγώνα. Μπορείς να το κατεβάσεις σε μορφή pdf από εδώ.
Η κυβέρνηση συνεπής στις προκλητικές δηλώσεις περί απαγορεύσεων, στην επιβολή αντικοινωνικών μέτρων και έχοντας σπαταλήσει 9 μήνες χωρίς να λάβει κάποιο ουσιαστικό μέτρο για την στήριξη του συστήματος δημόσιας υγείας το οποίο βρίσκεται υπό κατάρρευση, κήρυξε παράνομη την πορεία της 17 Νοέμβρη με πρόφαση την «διασφάλιση της δημόσιας υγείας και τον έλεγχο διασποράς του ιού». Την στιγμή δηλαδή που θα έρεπε να κεντροβαρίζει στην επαρκή λειτουργία των νοσοκομειακών μονάδων, εμπνέεται απαγορεύσεις συναθροίσεων που θυμίζουν εποχές χούντας.
Όπως σε όλη την επικράτεια, έτσι και στην Ξάνθη αντικρίσαμε μεγάλο αριθμό αστυνομικής δύναμης, με πρώτο στιγμιότυπο την αστυνομοκρατία που επικρατούσε στον χώρο του πολυτεχνείου, που οδήγησε στη ματαίωση του πρώτου καλέσματος. Προφανώς για το κράτος, η δική τους συγκέντρωση δεν διασπείρει τον κορωνοιό, σε αντίθεση με τη δική μας. Οι συνελεύσεις που πλαισιώναμε το κάλεσμα αυτό, μεταθέσαμε την συγκέντρωση στην κεντρική πλατεία γιατί είχαμε αποφασίσει να κατέβουμε στο δρόμο. Και το είχαμε αποφασίσει όχι για κάποιο πολιτικό καπρίτσιο ή επειδή λογίζουμε την 17Ν μόνο ως «επετειακή συνάντηση», αλλά γιατί πιστεύουμε ότι οι κοινωνικές συνθήκες υγείας, εργασίας, διαβίωσης έχουν φτάσει στα όρια τους. Κατεβήκαμε σε πορεία στην προσπάθεια να προσεγγίσουμε τη κεντρική πλατεία και να πλαισιώσουμε το κάλεσμα των άλλων δυνάμεων του ανταγωνιστικού κινήματος και του φοιτητικού συλλόγου. Ακολούθησε ένα κρεσέντο αστυνομικής βίας και καταστολής, με τα ΜΑΤ να βαράνε αναίτια τη συγκέντρωση, κάτι που οδήγησε σε 29 προσαγωγές, κλήσεις για παράνομη συνάθροιση (300 ευρώ έκαστος/η) και ενώ τη δεδομένη στιγμή δε γνωρίζουμε αν δρομολογούνται επιπλέον νομικές κυρώσεις. Οι σύντροφοι/ισσες φώναζαν συνθήματα καθ’ όλη τη διάρκεια της συγκέντρωσης, της κατασταλτικής επιχείρησης και της μεταφοράς τους στην ΓΑΔΞ. Δεν τρομοκρατήθηκαν. Μετά την αποχώρηση τους από το τμήμα, ένωσαν τις φωνές τους με το Σύλλογο Φοιτητών Ξάνθης, ο οποίος είχε προσεγγίσει το Α.Τ. σε ένδειξη αλληλεγγύης, και διαδήλωσαν μέχρι το Πολυτεχνείο, σπάζοντας για μια ακόμα φορά τον τρόμο στην πράξη.
Για να ξεκαθαρίσουμε ορισμένα πράγματα: Τα υγειονομικά μέτρα (αποστάσεις και μάσκες) τηρούνταν στη συγκέντρωση/ πορεία του μπλοκ. Δεν τηρούνταν από τους αστυνόμους, ούτε πριν τη στιγμή της επίθεσης, ούτε μετά, ούτε στα βανάκια της αστυνομίας κατά τη μεταφορά των συντρόφων/ισσών στη ΓΑΔΞ αλλά και μέσα στο αστυνομικό τμήμα. Υγειονομική βόμβα, λοιπόν, δεν αποτελούν οι διαδηλώσεις, αλλά η ίδια η προσπάθεια καταστολής τους…
Για μας η 17 Νοέμβρη δεν αποτελεί απλά ένα επετειακό κάλεσμα που το κράτος δεν κατάφερε ποτέ να ενσωματώσει στον κυρίαρχο λόγο του. Είναι μια ακόμα αφορμή ώστε ο κόσμος του αγώνα να βρίσκεται εκεί που ανήκει, στο δρόμο, βάζοντας ανάχωμα στις πολιτικές κράτους και κεφαλαίου που εξαθλιώνουν τις ζωές μας (καθώς τα αιτήματα του Πολυτεχνείου παραμένουν εξίσου επίκαιρα). Για να διεκδικήσει την ενίσχυση του δημόσιου συστήματος υγείας και στη πανδημία και μετά το πέρας της, να διεκδικήσει συνθήκες εργασίας προς όφελος της εργατικής τάξης και όχι των αφεντικών (ωράρια, μισθοί και μεροκάματα, ασφάλεια στο χώρο εργασίας), να διεκδικήσει την δημόσια δωρεάν εκπαίδευση για όλους και με τα απαραίτητα υγειονομικά μέτρα εν μέσω της πανδημίας. Δηλαδή το ακριβώς αντίθετο από τη νεοφιλελεύθερη στοχοθεσία της κυβέρνησης που περιλαμβάνει την εγκληματική διαχείριση της πανδημίας, με ΜΗΔΑΜΙΝΕΣ μόνιμες προσλήψεις ιατρο-νοσηλευτικού προσωπικού και παροχή απαραίτητου εξοπλισμού και υποδομών, καθώς και με χρονοβόρα παζαρέματα με τις ιδιωτικές κλινικές που κοστίζουν ανθρώπινες ζωές στον βωμό του κέρδους. Την ίδια στιγμή συνεχίζεται αναίμακτα το νομοθετικό έργο του κράτους στις πλάτες της κοινωνικής βάσης με την θέσπιση αντεργατικών μέτρων και του πτωχευτικού κώδικα, θεμελιώνεται η τηλεργασία και η τηλεκπαίδευση σε ΒΑΡΟΣ των εργαζομένων και των μαθητών (όλων των βαθμίδων) και των γονέων τους αντίστοιχα.
Είναι κρατική ευθύνη και όχι «ατομική» το γεγονός ότι η κοινωνική βάση στοιβάζεται στα ΜΜΜ, στους χώρους εργασίας και στα σχολεία.
Είναι κρατική ευθύνη το ότι τουρίστες συρρέαν κατά χιλιάδες καθημερινά στα αεροδρόμια της χώρας με τον δειγματοληπτικό έλεγχο να αγγίζει το 5 – 10% βουλιάζοντας ολοένα και περισσότερο την χώρα στην υγειονομική κρίση. Το δε αισχρό ξέπλυμα από τα ΜΜΕ που χρηματοδοτήθηκαν με υπέρογκα ποσά (20+ εκατομμύρια ευρώ) για την διατήρηση του Image της κυβέρνησης εν καιρώ πανδημίας και η λασπολογία σε βάρος του κόσμου του αγώνα, συνθέτουν την κρατική διαχείριση αυτής της κρίσης που βιώνουμε. Να μην φάμε αμάσητο το παραμύθι του κράτους που μας κλείνει στα σπίτια μας την στιγμή που δεν μεριμνά για την δημόσια υγεία. Να μην ξεχάσουμε πως την στιγμή που οι ιατροί και οι νοσηλευτές αναγκάζονται να «επιλέξουν» ποιος θα επιβιώσει από την πανδημία λόγω της μηδενικής στήριξης από το κράτος, η κυβέρνηση προσλαμβάνει χιλιάδες μπάτσους για να καταστείλουν τους δίκαιους κοινωνικούς αγώνες για ΥΓΕΙΑ – ΠΑΙΔΕΙΑ – ΖΩΗ – ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ .
ΝΑ ΜΗΝ ΣΥΝΗΘΙΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΦΤΩΧΕΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ. Να οργανωθούμε συλλογικά και να βγούμε στους δρόμους να παλέψουμε ενάντια στην πανδημία που λέγεται κράτος και κεφάλαιο. Να στήσουμε δομές αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας κάνοντας το βήμα για μια κοινωνία ισότητας και ελευθερίας.
ΑΚΥΡΩΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΠΡΟΣΤΙΜΩΝ ΤΩΝ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ ΠΟΥ ΒΡΕΘΗΚΑΝ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΣΤΙΣ 17 ΝΟΕΜΒΡΗ ΣΠΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΦΟΒΟ ΚΑΙ ΤΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΒΑΖΟΝΤΑΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ
Α.Σ.Ξ, Πέλοτο, Α.Σ.Π.Ξ, Xanadu
Η 17 Νοέμβρη θα μας βρει και φέτος στο δρόμο…
Κείμενο και αφίσες καλέσματος στη διαδήλωση της επετείου της εξέγερσης του Πολυτεχνείου της 17 Νοέμβρη, από κοινού με το Αυτόνομο Στέκι Ξάνθης και το Αυτόνομο Σχήμα Πολυτεχνικής Ξάνθης. Μπορείς να κατεβάσεις το κείμενο σε μορφή pdf από εδώ.
Η 17 Νοέμβρη θα μας βρει στο δρόμο
Η ιστορική εξέγερση του Πολυτεχνείου το ’73 ήταν η στιγμή της σύγκρουσης της μαχόμενης ριζοσπαστικοποιημένης νεολαίας και ευρύτερων καταπιεσμένων κομματιών με το σύνολο της άρχουσας τάξης την περίοδο εκείνη. Φέτος, και ιδιαίτερα μετά την απαγόρευση της πορείας της 17 Νοέμβρη, το κίνημα οφείλει να ξαναπιάσει το νήμα των αγώνων του τότε, τόσο για να αποτίσει φόρο τιμής στους νεκρούς του, όσο και για να ξεσηκώσει τους αναγκαίους αγώνες που οφείλουμε να δώσουμε στο σήμερα.
Διότι σήμερα, 47 χρόνια ύστερα από την ανατροπή του χουντικού καθεστώτος, το κράτος έρχεται να επαναφέρει πρακτικές του τότε, σκορπίζοντας παντού βία, τρόμο και καταστολή, για όσους αντιστέκονται ενάντια στις επιθετικές πολιτικές της κυβέρνησης. Πολιτικές που το μόνο που έχουν να προτάξουν ως μέτρο ενάντια στην επέλαση της πανδημίας είναι η αδιαφορία για τις ανάγκες τις κοινωνικής βάσης, η απομόνωση κι ο εγκλεισμός, η περαιτέρω φτωχοποίηση των οικονομικά αδύναμων και το τσάκισμα όσων αντιστέκονται και αμφισβητούν την κρατική διαχείριση.
Μια κρατική διαχείριση που από το πρώτο κύμα του covid-19, αντί να ενισχύσει το ήδη διαλυμένο από τις νεοφιλελεύθερες πολίτικες ΕΣΥ, επέλεξε να δώσει 22 εκατομμύρια στα μμε για την ενίσχυση της κυβερνητικής προπαγάνδας. Κι ενώ ο χώρος στις ΜΕΘ ολοένα και λιγοστεύει για τις ανάγκες νοσηλείας των από τα κάτω, η κυβέρνηση πασχίζει να πουλήσει το success story της «επιτυχής αντιμετώπισης» της υγειονομικής κρίσης.
Ταυτόχρονα, η κυβέρνηση για να σώσει τα συμφέροντα του τουριστικού κεφαλαίου, εξαιτίας της οικονομικής κρίσης που γέννησε η παγκόσμια έξαρση του κορονοϊού, διευκολύνει τη διέλευση τουριστών από πλούσιες χώρες της δύσης που θα αφήσουν χρήμα για να «κινηθεί η αγορά», αλλά δεν κάνει τίποτα για τις ανάγκες μετακίνησης του νεοπρολεταριάτου στις μητροπόλεις, με τα ασφυκτικά γεμάτα μέσα μαζικής μεταφοράς να αποτελούν επικίνδυνες εστίες μετάδοσης. Αντίθετα, το κράτος επιλέγει να ξοδέψει εκατομμύρια σε μεγάλους περιπάτους και χριστουγεννιάτικους στολισμούς δημιουργώντας μια επίπλαστη εικόνα ευημερίας.
Αδιαμφισβήτητα η κυβέρνηση αντιλαμβάνεται τη δυσαρέσκεια και την αμφισβήτηση που γεννούν τα ανύπαρκτα μέτρα για την περίθαλψη των από τα κάτω και αυτό που κάνει είναι να αποποιείται τις ευθύνες τις πετώντας το μπαλάκι στους «απρόσεχτους» πολίτες. Πουλάει λοιπόν το ιδεολόγημα της «ατομικής ευθύνης» δεξιά και αριστερά και καταφεύγει σε αυστηρότερα μέτρα επιτήρησης, χωρίς καμία ουσιαστική μέριμνα για τις ανάγκες μας. Έτσι, ξοδεύει εκατομμύρια για το στρατό των αφεντικών, τα εξοπλιστικά και τις προσλήψεις χιλιάδων μπάτσων και στρατιωτικών, αλλά όχι για τη δημόσια υγεία. Οξύνει την καταστολή, περιστέλλει δικαιώματα, μπουκάρει σε καταλήψεις, δέρνει αγωνιστές, απειλεί με πρόστιμα και απαγορεύει οποιαδήποτε συγκέντρωση εναντιώνεται στις πολιτικές της και επιχειρεί να σπάσει στην πράξη την κοινωνική αποσύνθεση που επιβλήθηκε με το lockdown, για να ευθυγραμμίσει το σύνολο της κοινωνίας κάτω από το δόγμα «Νόμος και Τάξη». Στο οργουελικό κράτος που ζούμε οι γιατροί έχουν αντικατασταθεί από μπάτσους.
Παράλληλα, μέσα σε όλα αυτά, εν καιρώ πανδημίας και με ανύπαρκτες σχεδόν αντιστάσεις λόγω του lockdown και της συστηματικής καλλιέργειας φόβου, το κράτος αξιοποιεί αυτήν την ευκαιρία για να περάσει νομοσχέδια-ταφόπλακες για τους καταπιεσμένους αυτής της κοινωνίας. Το έκανε στο προηγούμενο lockdown με το περιβαλλοντικό νομοσχέδιο, που δίνει το πράσινο φως σε πολυεθνικούς κολοσσούς για την περαιτέρω λεηλασία της φύσης και με το νομοσχέδιο για τις διαδηλώσεις, που κηρύττει παράνομη οποιαδήποτε διαδήλωση αποφασίσει κάθε φορά η κυβέρνηση. Στο δεύτερο lockdown που βιώνουμε σήμερα, ήδη ψηφίστηκε στη βουλή ο νέος πτωχευτικός κώδικας, που ανοίγει το δρόμο για τους πλειστηριασμούς και τις κατασχέσεις πρώτης κατοικίας. Επίσης η επιχείρηση που υπάγεται στον νέο πτωχευτικό κώδικα δεν υποχρεούται σε καταβολή αποζημίωσης απόλυσης των εργαζομένων της. Τις επόμενες βδομάδες αναμένεται να κατατεθεί προς ψήφιση στη βουλή και το νέο νομοσχέδιο στα εργασιακά, που θα φέρει περαιτέρω φτωχοποίηση και εξαθλίωση. Υπερδιπλασιασμός του ορίου των απλήρωτων υπερωριών (από 48 σε 120), ελαστικά σπαστά ωράρια μετά από ατομική συμφωνία του εργαζόμενου και του εργοδότη, εφαρμογή 10ωρου ωραρίου εργασίας. Οι υπερωρίες πλέον δε θα πληρώνονται με προσαύξηση αλλά θα δίνονται ως ρεπό ή ως μειωμένο ωράριο εργασίας στο μέλλον, κάτι που μειώνει τον μισθό μας και τσακίζει τον προγραμματισμό των ζωών μας. Μάλιστα από τη στιγμή που υπάρχει 6μηνη προθεσμία για να δηλωθούν συνολικά οι υπερωρίες, είναι φανερό ότι ακόμα και τα μειωμένα ωράρια δεν πρόκειται να δοθούν ποτέ. Τέλος, διευρύνονται οι κλάδοι που θα λειτουργούν τις Κυριακές.
Προφανώς και όλα αυτά δεν πρέπει να μείνουν αναπάντητα από εμάς. Είναι χρέος μας να στήσουμε ταξικά αναχώματα στην ολομέτωπη επίθεση που δεχόμαστε. Το ραντεβού της 17 Νοέμβρη είναι κομβικής σημασίας για την επόμενη μέρα των ζωών μας, γι’ αυτό και οφείλουμε να δώσουμε μια πρώτη και μαζική απάντηση εκείνη την ημέρα, πιάνοντας το νήμα των αγώνων του τότε. Για να αντισταθούμε στη κρατική διαχείριση της πανδημίας που μας σκοτώνει λίγο-λίγο, για να σταματήσουμε τον πολεμικό σχεδιασμό τους, για να παρθούν πίσω τα νομοσχέδια που μας φέρνουν όλο και πιο κοντά στον εργασιακό μεσαίωνα και μας υποχρεώνουν να ζούμε μέσα στην εξαθλίωση. Να διώξουμε τον φόβο, να σπάσουμε το lockdown που μας έχει επιβληθεί για να διεκδικήσουμε υγεία προσβάσιμη για όλους και ζωή με αξιοπρέπεια. Γιατί μόνο αν οργανωθούμε και αντισταθούμε συλλογικά μπορούμε να ελπίζουμε!
ΌΛΕΣ/ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΗΣ 17 ΝΟΕΜΒΡΗ ΣΤΙΣ 15:00 ΣΤΑ ΠΡΟΚΑΤ
ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΥΓΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΕΣ ΚΑΙ ΟΛΟΥΣ, ΝΤΟΠΙΟΥΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ
ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΣΟΥΜΕ ΤΗ ΔΡΑΣΗ ΜΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΑ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ, ΤΟΝ ΚΑΝΙΒΑΛΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΦΟΒΟ, ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΠΟΛΕΜΟ
Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΔΕΝ ΧΑΡΙΖΕΤΑΙ, ΚΕΡΔΙΖΕΤΑΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΑΓΩΝΕΣ
*Νοιαζόμαστε για τους ευάλωτους της κοινωνίας μας, τηρούμε τα μέτρα αυτοπροστασίας για αυτό και αγωνιζόμαστε!
7 Χρόνια από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα – ΝΑ ΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΟΥ ΤΟΝ ΓΕΝΝΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΘΡΕΦΕΙ
Αντιφασιστικό-αντικρατικό κείμενο και αφίσα με αφορμή την 7η επέτειο από την δολοφονία του Παύλου Φύσσα από τάγμα εφόδου των φασιστών της Χρυσής Αυγής. Μπορείς να το κατεβάσεις σε μορφή pdf από εδώ.
Έχουν περάσει 7 χρόνια από τις 18 Σεπτεμβρίου του ‘13, τη νύχτα εκείνη που ο φασίστας Ρουπακιάς από το παρακρατικό τάγμα εφόδου της Χρυσής Αυγής δολοφονεί τον αντιφασίστα μουσικό Παύλο Φύσσα με παρουσία της ομάδας ΔΙ.ΑΣ. η οποία σφύριζε αδιάφορα, αφήνοντας τους φασίστες να εκτελέσουν το δολοφονικό τους έργο. Για εμάς, όπως και για το υπόλοιπο αντιφασιστικό κίνημα, αυτή η ημέρα δεν είναι απλά μια ημέρα πένθους, καθώς η δολοφονία Φύσσα (όπως και όλες οι επιθέσεις της φασιστικής οργάνωσης Χ.Α.) σηματοδοτεί μια ιδιαίτερα σκοτεινή περίοδο για την ελληνική κοινωνία, αφού αποτυπώνει τη θέση που κατείχαν οι νεοναζί στην πολιτική σκηνή.
Φασισμός στα χρόνια της Χ.Α.
Με το ξέσπασμα της καπιταλιστικής κρίσης και την εφαρμογή της μνημονιακής πολιτικής κράτος και κεφάλαιο καλούνταν να διαχειριστούν τις κοινωνικές αντιστάσεις και τους αγώνες που ξεπηδούσαν. Και όπου δεν φτάνει το χέρι του επίσημου κράτους αναλαμβάνει το βρώμικο ρόλο το φασιστικό παρακράτος. Η Χ.Α. αναβαθμίζεται οικονομικά και πολιτικά, ενώ παρουσιάζεται από τα καθεστωτικά ΜΜΕ ως μια αντισυστημική δύναμη που πάει κόντρα στο πολιτικό κατεστημένο. Έτσι πατώντας πάνω στην απογοήτευση, που επικρατούσε στην κοινωνία, το νεοναζιστικό κόμμα κατάφερε να εδραιωθεί στη δημόσια σφαίρα και να προσελκύσει κόσμο, αποπροσανατολίζοντας τον από τους πραγματικούς υπαίτιους της φτωχοποίησης του. Οι φασίστες της Χ.Α εκείνη την περίοδο του ’09-’13 επιδόθηκαν σε ένα πολιτικό κρεσέντο. Ένα κρεσέντο που δε συσχετιζόταν μόνο με τη μαζικοποίηση και την αύξηση της πολιτικής τους δύναμης, αλλά και με την έντονη δράση τους απέναντι σε μετανάστες, συνδικαλιστές και απεργούς, καθώς και σε αντιφασίστες και δομές του κινήματος (στέκια, καταλήψεις κλπ.) προς όφελος πάντα του κράτους και του μεγάλου κεφαλαίου. Παρά τον επικίνδυνο ρόλο και την αυξημένη δυναμική τους το αντιφασιστικό κίνημα κατάφερε να συγκρουστεί ευθέως μαζί τους και να ορθώσει ένα ισχυρό ανάχωμα στο δρόμο.
Φασισμός στο σήμερα
Στη σημερινή συγκυρία ο φασισμός έχει ένα πιο διάχυτο ρόλο, που υιοθετείται σταδιακά και από το επίσημο κράτος, με τον ίδιο πάντα στόχο: Να πνίξει τις αντιστάσεις στη νέα επίθεση που ετοιμάζει για την τάξη μας. Να αναφέρουμε ενδεικτικά μόνο πως προδιαγράφεται ακόμα πιο σκληρή κρίση από την προηγούμενη, με την ανεργία να εκτινάσσεται στο 25-30% και το ΑΕΠ της χώρας να μειώνεται κατά τουλάχιστον 10%. Εκτός αυτού επιχειρεί να χτυπήσει τις δομές του κινήματος και να σπείρει το μίσος μέσα στην ίδια τη κοινωνική βάση. Να αποτραβήξει εν τέλει τους εκμεταλλευόμενους από τα ταξικά τους συμφέροντα προκειμένου αυτοί να συστρατευτούν με τους εκμεταλλευτές τους, στο όνομα της “εθνικής ενότητας” απέναντι στην “ξένη απειλή”.
Η διαμάχη ανάμεσα σε Ελλάδα – Τουρκία γύρω από την εκμετάλλευση των ενεργειακών κοιτασμάτων της Ν.Α. Μεσογείου, για λογαριασμό πάντα των ενεργειακών επιχειρηματικών κολοσσών, οξύνεται και οι πολεμικές προετοιμασίες εντείνονται. Το κράτος επιστρατεύει όλα του τα μέσα προκειμένου να στήσει ένα εθνικό σώμα πρόθυμο να γίνει κρέας στα κανόνια του, νομιμοποιώντας στην κοινωνική συνείδηση τον πόλεμο και το μιλιταρισμό. Ο κόσμος της εργασίας δεν πρέπει να πέσει στην παγίδα των εκμεταλλευτών του, που τον καλούν για ακόμα μια φορά να πολεμήσει για αλλότρια συμφέροντα και να εχθρεύεται τα πιο αδύναμα κομμάτια της κοινωνίας αντί να αντιστέκεται στις πολιτικές που του τρώνε τη ζωή. Χαρακτηριστικό παράδειγμα στην περιοχή μας αποτελεί η κατάσταση στον Έβρο, όπου μερίδα των πολιτών συντάχθηκε με παρακρατικές δυνάμεις και τον τακτικό στρατό, για να επιτεθεί σε μετανάστες στα σύνορα. Η κατάσταση και στα δύο γειτονικά κράτη οδηγείται κατ’ αυτόν τον τρόπο στον περαιτέρω εκφασισμό και τη συντηρητικοποίηση, με νεκρούς μετανάστες στο Αιγαίο με “αγανακτισμένους πολίτες” να επιτίθενται σε ανυπεράσπιστους μετανάστες, ενώ ταυτόχρονα τα κοινωνικά αγαθά και οι ελευθερίες τους να αφαιρούνται μέρα με τη μέρα.
Έχοντας επίσης διανύσει ήδη οκτώ μήνες από την έξαρση της πανδημίας του covid 19, με τα νοσοκομεία να παραμένουν υποστελεχωμένα, (με τις γνωστές ελλείψεις υγειονομικού εξοπλισμού) την αναδιάρθρωση στην εκπαίδευση, το άνοιγμα των σχολείων χωρίς τα απαραίτητα μέτρα, την ολομέτωπη επίθεση στα εργασιακά, την ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίηση της κοινωνικής ασφάλισης, τους πλειστηριασμούς 1ης κατοικίας, η κυβέρνηση ακριβώς στο ίδιο μοτίβο πολιτικής διαχείρισης ανακοινώνει την επικείμενη πρόσληψη 15.000 στρατιωτικών και την τεράστια κατασπατάληση δημοσίου χρήματος για αγορά πυρομαχικών, τορπιλών, και αεροπλάνων (Rafale) από τη Γαλλία, ενώ ανοίγει τη συζήτηση επαναφοράς της υποχρεωτικής θητείας στα 18 και την αύξηση της στους 12 μήνες. Μέσα σε όλα αυτά η νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση πιστή στις εξαγγελίες της και θέλοντας να καταστείλει τον εσωτερικό εχθρό, επιτίθεται σε δομές αγώνα, εκκενώνει καταλήψεις, ποινικοποιεί τον συνδικαλισμό, νομοθετεί την απαγόρευση των διαδηλώσεων και γενικότερα στήνει μια ολομέτωπη επίθεση στο ανταγωνιστικό κίνημα.
Αναλύοντας τη συγκυρία βλέπουμε ότι δεν αρκεί να αντιπαρατεθούμε στη φασιστική άνοδο, καθώς αυτή δεν έρχεται από μόνη της. Οι διακρατικοί ανταγωνισμοί και το εθνικιστικό και μιλιταριστικό κλίμα που επικρατεί στην εποχή μας οξύνονται. Ο στρατός, ιδιαίτερα στην πόλη μας και σε όλη τη Θράκη, επιδίδεται συνεχώς σε ασκήσεις (πρόσφατα ανακοινώθηκε κοινή άσκηση Ελλάδας – ΗΠΑ στην Ξάνθη), ενώ μίντια και τοπικοί παράγοντες δείχνουν τα δόντια τους. Ενάντια σε αυτές τις πολεμικές σειρήνες πρέπει η κοινωνική βάση να ορθώσει ένα αντιπολεμικό κίνημα με σαφή ταξικά χαρακτηριστικά.
Ως κομμάτι του νεοπρολεταριάτου, οφείλουμε να αντιτασσόμαστε σε οτιδήποτε πάει κόντρα στα ταξικά μας συμφέροντα και εξυπηρετεί ντόπια και ξένα αφεντικά. Το ζήτημα της επαναστατικής προοπτικής έχει ως απαραίτητη προϋπόθεση την ύπαρξη μιας οργανωμένης, συνεχούς και συνεπούς δράσης που απαιτεί τη στράτευση και τη συμμετοχή όλων όσων βρισκόμαστε στο πλευρό των εκμεταλλευόμενων. Να επιτεθούμε στο κράτος, στον καπιταλισμό, στους αστικούς θεσμούς, στο πολιτικό τους προσωπικό και στο οπλισμένο τους χέρι: τους μπάτσους και τους φασίστες. Για να παλέψουμε για αυτά που μας ανήκουν πραγματικά και όχι για τα συμφέροντα των λίγων.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΚΑΙ ΚΟΙΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΜΕ ΤΟΥΣ/ΤΙΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤ(ΡΙ)ΕΣ
ΓΙΑ ΚΑΛΥΨΗ ΤΩΝ ΒΑΣΙΚΩΝ ΑΝΑΓΚΩΝ, ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΑΙ ΙΣΟΤΗΤΑ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΠΟΛΕΜΟ, ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟ, ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ, ΜΙΛΙΤΑΡΙΣΜΟ
ΝΑ ΠΡΟΤΑΞΟΥΜΕ ΤΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΠΑΛΗ ΤΩΝ ΛΑΩΝ
ΜΑΧΗΤΙΚΗ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΟΜΩΝ ΜΑΣ
ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ
Αλληλεγγύη στην κατάληψη Terra Incognita
Ανακοίνωση αλληλεγγύης για την εκκένωση της κατάληψης Terra Incognita στη Θεσσαλονίκη. Μπορείς να την κατεβάσεις σε μορφή pdf από εδώ.
Στις 17/08 το κράτος με τα ένοπλα τσιράκια του εισέβαλε στην κατάληψη Terra Incognita στη Θεσσαλονίκη. Μια κατάληψη που μετρούσε 16 χρόνια ζωής. Μιας ζωής ολόψυχα αφιερωμένης στον αντικαθεστωτικό αγώνα. Ο εσμός που κυβερνά τον τόπο αυτό, έκρινε ότι τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή για να πετύχει ένα καίριο χτύπημα στον κόσμο του αγώνα. Γιατί τώρα;
Γιατί, το success story της αντιμετώπισης της επιδημίας μετατρέπεται σε τραγωδία. Το σύστημα υγείας στη Θεσσαλονίκη έχει ήδη καταρρεύσει και ο ρυθμός αύξησης των κρουσμάτων είναι ενδεικτικός για το τί θα ακολουθήσει τους επόμενους μήνες.
Μια νέα οικονομική κρίση προδιαγράφεται ακόμα πιο σκληρή από την προηγούμενη. Με την ανεργία να εκτινάσσεται στο 25-30% και το ΑΕΠ της χώρας να μειώνεται κατά τουλάχιστον 10% ενώ κατά τη διάρκεια της δεκάχρονης οικονομικής κρίσης η ανεργία έφτασε στο υψηλότερο επίπεδο της το 2013 με ποσοστό 27,7% και η μείωση του ΑΕΠ κατά 10% εμφανίστηκε τα πρώτα τρία χρόνια της κρίσης.
Προωθείται ακόμα πιο γοργά η ταξική ατζέντα της κυβέρνησης με τους πλειστηριασμούς της πρώτης κατοικίας, την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, την μαζική διακοπή συνδέσεων ρεύματος για ληξιπρόθεσμα χρέη, την πλήρη απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων και φυσικά την απαγόρευση των διαδηλώσεων με σκοπό την εκ των προτέρων κάμψη των αντιστάσεων.
Τα περιβαλλοντικά εγκλήματα γίνονται καθημερινότητα. Χαρακτηριστικός είναι ο εμπρησμός του Ερημίτη στην Κέρκυρα καθ’ υπόδειξη του πρωθυπουργού, οι πλημμύρες στην Εύβοια, η ανεξέλεγκτη καταπάτηση παρθένων βουνοκορφών προς όφελος του ενεργειακού κεφαλαίου.
Η αντιμεταναστευτική πολιτική σκοτώνει απροκάλυπτα στον Έβρο και στο Αιγαίο τους κατατρεγμένους του κόσμου αυτού, με αποδεδειγμένη πλέον τη συνεργασία παρακρατικών μηχανισμών και ενόπλων δυνάμεων.
Ο εθνικός κορμός λαμβάνει θέση μάχης και οι εθνικιστικές φωνές ακούγονται από το σύνολο του λεγόμενου «συνταγματικού τόξου». Ταυτόχρονα, συνάπτονται συμφωνίες με ότι πιο αντιδραστικό υπάρχει στην περιοχή της ανατολικής μεσογείου όπως με τη χούντα του Αλ Σίσι και το κράτος απαρτχάιντ Ισραήλ με σκοπό τον αποκλεισμό της Τουρκίας από την έξοδο της στο Αιγαίο και τη Μεσόγειο.
Σε αυτή τη χρονική στιγμή επέλεξαν να εισβάλουν στην Terra Incognita. Γιατί γνωρίζουν πολύ καλά ότι μια σπίθα φτάνει για να κάψει το σαθρό τους οικοδόμημα. Και η Terra Incognita 16 χρόνια τώρα λειτουργούσε πυροδοτικά στο κοινωνικό πεδίο με συνέπεια και επιμονή.
Εν μέσω πανδημίας, στην κατάληψη, λειτουργούσε «δομή αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας» όπου για δύο και πλέον μήνες διένειμε πακέτα διατροφής και προϊόντα ατομικής φροντίδας σε ευάλωτες κοινωνικές ομάδες.
Οργανώθηκαν και υλοποιήθηκαν δράσεις ενάντια στην ταξική ατζέντα των εκάστοτε κυβερνήσεων. Με παρεμβάσεις ενάντια στα εργατικά ατυχήματα, στην εργοδοτική αυθαιρεσία και στην θανατοπολιτική του ελληνικού κράτους.
Η συνέλευση της κατάληψης, συμμετείχε ενεργά στους αγώνες ενάντια στην περιβαλλοντική υποβάθμιση στις Σκουριές, στο Βόλο, στη δυτική Θεσσαλονίκη και ήταν ενεργό μέλος τη δικτύωσης ομάδων και συλλογικοτήτων για τη Γη και την Ελευθερία. Δρούσε ενάντια στις εξορύξεις και στις Α.Π.Ε., συμμετείχε σε κινήσεις κατοίκων και συνολικοποιούσε με το λόγο της τους τοπικούς αγώνες.
Παρήγαγε συνεπή αντιφασιστικό λόγο και μέσα από την κατάληψη στήνονταν τα αντιφασιστικά μπλόκα του κέντρου της πόλης που απέτρεψαν αποτελεσματικά τη διάχυση του εθνικιστικού δηλητηρίου κατά τη διάρκεια των μακεδονικών συλλαλητηρίων. Με την μαχητική στάση που κράτησε το σύνολο των συντρόφων από τη Θεσσαλονίκη μπήκε φρένο στις φασιστικές επιθέσεις που εκκινούσαν από το σώμα των εθνικιστικών συλλαλητηρίων.
Έβγαζε σταθερά αντιμιλιταριστικό, διεθνιστικό και αντιπολεμικό λόγο. Δρούσε ενάντια στις διακρατικές εντάσεις, προωθούσε την άρνηση στράτευσης σαν θέση μάχης ενάντια στον μιλιταρισμό και καλλιεργούσε σχέσης διεθνιστικής αλληλεγγύης με αγωνιζόμενους από γειτονικές χώρες αλλά και από την κουρδική αντίσταση. Συμμετείχε σε αντιπολεμικές δράσεις, και εναντιωνόταν στους ενεργειακούς σχεδιασμούς του ελληνικού κράτους που οξύνουν ολοένα και περισσότερο τις εντάσεις.
Στην κατάληψη γεννιόταν σταθερά αντισεξιστικός και αντιπατριαρχικός λόγος και οργανώνονταν αντίστοιχες δράσεις όπως εκδηλώσεις για τη συμβολή των γυναικών στα απελευθερωτικά κινήματα και παρεμβάσεις άμεσης δράσης ενάντια σε γυναικοκτονίες και περιστατικά σεξιστικών επιθέσεων.
Λάμβαναν χώρα εκδηλώσεις πολιτικής, οικονομικής και ηθικής στήριξης των κρατουμένων, καμπάνιες οικονομικής ενίσχυσης κινηματικών εγχειρημάτων και κάλυψης δικαστικών εξόδων, στεγαζόταν τυπογραφική κολεκτίβα για την κάλυψη των αναγκών του κινήματος σε έντυπο υλικό, γυμναστήριο, πολιτικό αρχείο, βιβλιοθήκη, αυτοδιαχειριζόμενο μπαρ. Η Terra Incognita αποτελούσε μια δομή του κινήματος. Ένα εργαλείο τοποθετημένο στρατηγικά στο κέντρο της Θεσσαλονίκης ταγμένο στον αγώνα ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο.
Αυτή ήταν η Terra Incognita.
Θεώρησαν ότι χτυπώντας την Terra Incognita διαγράφουν όλα τα παραπάνω.
Ότι κάμπτουν τον αντικαθεστωτικό αγώνα.
Έσπευσαν οι εξωραϊστέςς της παρακμής να μας ενημερώσουν:
«Η πιο επικίνδυνη κατάληψη».
Ηλίθιοι δήμιοι! Η τάξη σας είναι χτισμένη πάνω σε άμμο.
Από άκρη σε άκρη, σε ολόκληρο τον κόσμο οι από τα κάτω εξεγείρονται.
Ακόμα και στον πλέον αδαή είναι πλέον ξεκάθαρο ότι αυτός ο κόσμος το μόνο που έχει να προσφέρει είναι θάνατος, μιζέρια, εξαθλίωση.
ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΣΒΗΝΟΥΝ ΜΙΑ ΕΣΤΙΑ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΔΕΚΑΔΕΣ ΑΛΛΕΣ ΠΑΣΧΙΖΟΥΝ ΝΑ ΓΕΝΝΗΘΟΥΝ. ΠΙΟ ΩΡΙΜΕΣ, ΠΙΟ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΜΕΝΕΣ, ΠΙΟ ΕΤΟΙΜΕΣ.
Και το ξέρουν πολύ καλά οι ισχυροί αυτού του κόσμου. Ο κόσμος τους καταρρέει.
Να μην τους αφήσουμε να μας πάρουν μαζί τους στο χαμό.
ΟΡΓΑΝΩΣΗ- ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ- ΑΔΙΑΛΛΑΚΤΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ
ΑΜΕΡΙΣΤΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΠΡΟΣ ΤΙΣ ΣΥΝΤΡΟΦΙΣΣΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ ΤΗΣ TERRA INCOGNITA
ΔΙΑΡΚΗΣ ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ
Υ.Γ. Τη στιγμή που δημοσιεύεται αυτή η ανακοίνωση έγινε γνωστή μια ακόμα επέμβαση της αστυνομίας στην κατάληψη Libertatia. Η κατάληψη είναι και πάλι στα χέρια του κινήματος ενώ οι σύντροφοι που βρισκόταν μέσα την ώρα της εισβολής κρατούνται. 2,5 χρόνια μετά τη φασιστική επίθεση και τον εμπρησμό της κατάληψης οι σύντροφοι και οι συντρόφισσες της Libertatia αποδεικνύουν καθημερινά ότι τα κτίρια δεν δίνουν ζωή στο κίνημα αλλά ακριβώς το αντίστροφο. Όσο υπάρχει καταπίεση και εκμετάλλευση τόσο ατσαλώνει το πείσμα για αντίσταση. Στέλνουμε την αλληλεγγύη μας στις συντρόφισσες και τους συντρόφους που κρατούνται. ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΔΟΜΕΣ ΑΓΩΝΑ.
Εξέγερση στις ΗΠΑ – Ένας νέος κόσμος πασχίζει να γεννηθεί μέσα από τις στάχτες του παλιού
Κείμενο ανάλυσης για τη σημασία και την προοπτική των εξεγέρσεων στη σημερινή συγκυρία όξυνσης των διακρατικών ανταγωνισμών με αφορμή την εξέγερση στις ΗΠΑ και κάλεσμα σε ανοιχτή συζήτηση για το θέμα.
Παρασκευή 17/7 στις 20:00,
στον κήπο του Αυτόνομου Στεκιού Ξάνθης (ΠΡΟΚΑΤ)
Θα ακολουθήσει μπαρ οικονομικής ενίσχυσης του Antifa Fest.
Μπορείς να κατεβάσεις ολόκληρο το κείμενο σε μορφή pdf από εδώ.
ΕΝΑΣ ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΠΑΣΧΙΖΕΙ ΝΑ ΓΕΝΝΗΘΕΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΤΑΧΤΕΣ ΤΟΥ ΠΑΛΙΟΥ
Τις τελευταίες ημέρες, έχουμε συγκεντρώσει εμπειρίες που ισοδυναμούν με δεκαετίες μάθησης. Κάνοντας ακριβώς αυτό που προηγουμένως πιστεύαμε ότι ήταν αδύνατο, έχουμε εκθέσει αυτήν τη χώρα για το τι είναι πραγματικά: τίποτα περισσότερο από μια εύθραυστη χάρτινη τίγρη. Χτυπώντας το τεράστιο τεχνολογικό κράτος της αστυνομίας, οι μαύροι άνθρωποι της Αμερικής έχουν δηλώσει πως, από εδώ και πέρα, αρνούνται δια παντός να εκφοβίζονται από μια δομή εξουσίας που βασίζεται στο λευκό τρόμο και τη λευκή βία.
Revolutionary Abolition Movement –
Επαναστατικό Κίνημα για την Κατάργηση της Σκλαβιάς
(Μάιος 2020)
Δολοφονίες – Ρατσισμός – Το κλίμα στις ΗΠΑ
Στις 25/05, ακόμη μια κρατική δολοφονία ήρθε να προστεθεί στις αμέτρητες καταγεγραμμένες στις ΗΠΑ. Ο αφροαμερικανός George Floyd δολοφονείται στη Μινεάπολη, όταν ύστερα από τη σύλληψη του, ένας αστυνομικός τον πνίγει πιέζοντας το λαιμό του για εννέα συνεχόμενα λεπτά. Η δολοφονία γίνεται σε κοινή θέα και καταγράφεται από περαστικούς. Το βίντεο της δολοφονίας κάνει το γύρο του διαδικτύου και αυθόρμητα ξεχύθηκε στους δρόμους ένα τεράστιο κύμα οργής που μεταφέρθηκε σε όλη την επικράτεια των ΗΠΑ, δημιουργώντας τη μαζικότερη κοινωνική εξέγερση των μαύρων κοινοτήτων των τελευταίων δεκαετιών. Εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτές κατεβαίνουν στους δρόμους φωνάζοντας τα τελευταία λόγια του Floyd «I can’t breathe» και διαδηλώνουν καθημερινά στις περισσότερες πολιτείες των ΗΠΑ, με βίαιες συγκρούσεις, απαλλοτριώσεις σε πολυκαταστήματα, επιθέσεις σε αστυνομικά τμήματα και καπιταλιστικούς στόχους και αποκαθηλώσεις των συμβόλων της μαύρης καταπίεσης. Και αυτό, γιατί η δολοφονία του Floyd ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Αποτέλεσε τη στιγμή όπου κορυφώθηκε η συσσωρευμένη οργή και αγανάκτηση της κοινωνικής βάσης των ΗΠΑ, συστατικό κομμάτι της οποίας είναι οι μαύροι αμερικανοί, που βιώνει καθημερινά το ρατσισμό, την εκμετάλλευση, τη βία, την καταπίεση, την ασφυξία που ασκεί η κυριαρχία πάνω στο κορμί των καταπιεσμένων.
Με το ξέσπασμα της πανδημίας και τις οικονομικές επιπτώσεις που τη συνοδεύουν, αναδείχθηκε εμφατικά η φύση του κυρίαρχου συστήματος που αντιλαμβάνεται την κοινωνική βάση ως αναλώσιμο εργατικό δυναμικό προς εκμετάλλευση, η αναπαραγωγή του οποίου υπόκειται στους στυγνούς νόμους της αγοράς. Οι 116.000 μέχρι στιγμής νεκροί από τον Covid-19, με το 60% να είναι μαύροι τη στιγμή που αποτελούν μόνο το 13% του γενικού πληθυσμού καθώς και η δραματική αύξηση της ανεργίας (ήδη το ποσοστό ανεργίας τον Απρίλιο έφτασε στο 14.7% καταγράφοντας ρεκόρ στη μετά β’ππ εποχή) είναι η νέα πραγματικότητα που διαμορφώνει η κρατική διαχείριση των τελευταίων μηνών στις ΗΠΑ. Η πανδημία προκάλεσε σφοδρό πλήγμα στις μαύρες κοινότητες, ενίσχυσε τις υπάρχουσες ταξικές αντιθέσεις και κατέστησε τους ανθρώπους της βάσης και την πλειοψηφία των μαύρων αμερικανών πιο ευάλωτους απέναντι στο νέο ιό εξαιτίας των όρων διαβίωσης τους και του αποκλεισμού τους από το σύστημα υγείας. Η διακυβέρνηση Trump προχώρησε σε νέες φοροαπαλλαγές για το μεγάλο κεφάλαιο (το πλουσιότερο 20% του πληθυσμού διαθέτει το 89.9% του πλούτου της χώρας), περιόρισε περαιτέρω την ασφάλιση των χαμηλών κοινωνικών στρωμάτων, υποβάθμισε τις εργασιακές σχέσεις ενώ παράλληλα, πατώντας πάνω στις συνέπειες που άφησε το προηγούμενο ξέσπασμα τις κρίσης, με την ακροδεξιά ρητορική της “λευκής υπεροχής” και την αντιμεταναστευτική υστερία, κατάφερε δυστυχώς να συσπειρώσει και ένα κομμάτι της λευκής βιομηχανικής εργατικής τάξης, και να οπλίσει περαιτέρω εσωτερικά το κράτος των ΗΠΑ.
Και ενώ η εξέγερση συνεχίζεται οι δυνάμεις της καταστολής και της αντιεξέγερσης οργανώνονται. Τρεις εβδομάδες μετά τη δολοφονία του George Floyd, ακόμα ένας αφροαμερικανός, ο Rayshard Brooks 27 ετών, δολοφονείται από σφαίρες αστυνομικών στην Ατλάντα των ΗΠΑ ενώ κοιμόταν στο αυτοκίνητο του. Οι μονάδες καταστολής αφήνουν πίσω τους πάνω από τρείς νεκρούς στις συγκρούσεις με τους εξεγερμένους ενώ στην Καλιφόρνια δύο αφροαμερικανοί βρέθηκαν κρεμασμένοι. Παράλληλα με το επίσημο κράτος αναλαμβάνει δράση και το ακροδεξιό παρακράτος που έχει πραγματοποιήσει τουλάχιστον 50 επιθέσεις τον τελευταίο μήνα με οχήματα που περνούν με ταχύτητα μέσα από τις συγκεντρώσεις των διαδηλωτών τραυματίζοντας αρκετούς στο πέρασμα τους.
Οι κρατικές δολοφονίες της μαύρης κοινότητας αποτελούν δομικό στοιχείο της συγκρότησης των ΗΠΑ. Από την αρχική αποίκηση της Αμερικής από τους ευρωπαίους, την εξόντωση των ιθαγενών πληθυσμών και την καταλήστευση του φυσικού πλούτου, μέχρι και τη μεταφορά χιλιάδων ιθαγενών σκλάβων από την Αφρική για το χτίσιμο του αμερικανικού ονείρου η ιστορία συγκρότησης (και) αυτού του κράτους είναι βουτηγμένη στο αίμα. Σήμερα μπορεί να έχει καταργηθεί η δουλεία αλλά δεν άλλαξε αποφασιστικά η κοινωνική θέση των μαύρων Αμερικανών. Ακριβώς αυτός είναι και ο λόγος που σήμερα οι εξεγερμένοι στρέφονται εναντίων των συμβόλων της καταπίεσης, των μνημείων των ανδρών που εξανδραπόδισαν ολόκληρους πληθυσμούς με τα χέρια των οποίων χτίστηκε το «μεγάλο έθνος». Γιατί βιώνουν την ίδια τηρουμένων των αναλογιών καταπίεση με τους προγόνους τους. Από τις αρχές του 2013 έχουν καταγραφεί στις ΗΠΑ 1100 κρατικές δολοφονίες (μόνο 27 συνεχόμενες ημέρες υπήρξαν μέσα στο 2019 που δεν δολοφονήθηκε κάποιος από την αστυνομία). Η εικόνα του μπάτσου που πνίγει τον George Floyd, πατώντας τον με το γόνατό στον λαιμό, σε κοινή θέα, μπροστά από μια κάμερα, απτόητος, καταδεικνύει τη νομιμοποίηση που αντλεί από την κυρίαρχη ιδεολογία της «λευκής υπεροχής» και την πλήρη ασυδοσία και ασυλία των μηχανισμών καταστολής. Άλλωστε, την επταετία 2013-2019, στο 99% των περιπτώσεων που κάποιος αστυνομικός δολοφόνησε Αμερικανό πολίτη, ο μπάτσος παρέμεινε ατιμώρητος.
Διακρατικοί Ανταγωνισμοί στην παγκόσμια γεωπολιτική σκακιέρα
H εξέγερση στις ΗΠΑ δεν μπορεί να ιδωθεί έξω από το ιστορικό πλαίσιο στο οποίο αυτή εντάσσεται. Εν προκειμένω αυτό το πλαίσιο είναι ο ακραίος ανταγωνισμός μεταξύ των αντίπαλων κυρίαρχων καπιταλιστικών σχηματισμών με προεξάρχοντες σε κάθε σχηματισμό τις ΗΠΑ και την Κίνα. Η μεταξύ τους σχέση -τηρώντας τις αναλογίες- μπορεί να χαρακτηριστεί ως «ψυχροπολεμική» καθώς ο ανταγωνισμός τους εκτείνεται σε όλα τα πεδία: οικονομικό, τεχνολογικό, στρατιωτικό, ιατρικό/ ερευνητικό μέχρι και πολιτικό αν μπορεί επιδερμικά να χαρακτηριστεί έτσι η κόντρα για την επιρροή στο Χονγκ Κόνγκ.
Το οικονομικό κέντρο έχει μετακινηθεί από τις ΗΠΑ στην ανατολή αλλά ταυτόχρονα και εκεί οι οικονομικοί δείκτες δείχνουν σημάδια κλονισμού. Η ενοποίηση-διασύνδεση, χωρίς ιδιαίτερα στεγανά, τραπεζών (κεντρικών, εμπορικών, επενδυτικών), hedge funds, ασφαλιστικών εταιρειών και ταμείων, χρηματιστηρίων αξιών, εμπορευμάτων και αγορών συναλλάγματος, καθιστά το σύστημα όλο και πιο ασταθές. Ήδη από τα μέσα του 2019 ο ΟΟΣΑ και το ΔΝΤ προειδοποιούσαν για παγκόσμια ύφεση για το 2020. Η Παγκόσμια Τράπεζα στην έκθεση της για το β΄ εξάμηνο του 2019 υποστήριξε ότι σε όλο τον κόσμο συσσωρεύεται χρέος με τον ταχύτερο ρυθμό των τελευταίων 50 ετών. Ο εμπορικός πόλεμος ΗΠΑ- Κίνας, ο ανταγωνισμός στην εξαγωγή τεχνολογίας 5G που σήμερα κρατάει τα πρωτεία η Κίνα, η κρίση στην αυτοκινητοβιομηχανία Γερμανίας και Ιαπωνίας, το Brexit, οι διακρατικές εντάσεις/ ανακατατάξεις και τα κοινωνικά ξεσπάσματα (Ιράν, Συρία, Χονγκ Κονγκ, Λατινική Αμερική) και η προσφυγή στον κρατικό παρεμβατισμό για τη σωτηρία του μεγάλου κεφαλαίου μέσω της κοινωνικοποίησης των ζημιών του λόγω του lock down, ανατροφοδοτούν την οικονομική ύφεση.
Οι ρυθμοί εξάντλησης των κοιτασμάτων πετρελαίου αναθεωρούν την παγιωμένη γεωπολιτική ενεργειακή ισορροπία. Η αναζήτηση νέων κοιτασμάτων ορυκτών καυσίμων όπως το φυσικό αέριο αλλά και σπάνιων γαιών απαραίτητων για την ανάπτυξη των νέων τεχνολογιών, απαιτεί την επαναδιαπραγμάτευση των γεωπολιτικών ισορροπιών οι οποίες όμως όπως είναι λογικό προσπαθούν να αποτυπωθούν με το νέο οικονομικό status quo.
Η στρατιωτική υπεροπλία παραμένει στις ΗΠΑ αλλά υπάρχει μια διαρκής προσπάθεια αμφισβήτησης από τη Ρωσία και την Κίνα. Το παραπάνω αξίωμα δεν θα μπορέσει ποτέ να καταρριφθεί στη θεωρία. Το στρατιωτικό επίπεδο της Ρωσίας και της Κίνας θα είναι αξιολογήσιμο μόνο μέσα από μια γενικευμένη σύρραξη. Οι περιφερειακές συγκρούσεις καθώς διατηρούν χαμηλό προφίλ και αποδεκτά όρια, όπως αυτά έχουν προσδιοριστεί από τις διεθνείς συμβάσεις, δεν επιτρέπουν το ξεδίπλωμα του συνόλου των τεχνολογικά νέων οπλικών συστημάτων όπως οι ημιβαλιστικοί διηπειρωτικοί πύραυλοι, οι καταρρίψεις τηλεπικοινωνιακών στρατιωτικών δορυφόρων, οι ευρείας κλίμακας ηλεκτρονικές επιθέσεις και η χρήση οπλικών συστημάτων βιολογικών παραγόντων. Το άλμα της τεχνολογίας που παρατηρείται τα τελευταία 20 χρόνια πρώτα και κύρια αποτυπώνεται στην ανάπτυξη νέων οπλικών συστημάτων. Το Διεθνές Ινστιτούτο Ερευνών για την Ειρήνη στη Στοκχόλμη (SIPRI) στην ετήσια έκθεση του ανέφερε ότι το 2019 δαπανήθηκαν 1917 δις δολάρια σε εξοπλιστικές δαπάνες, 3,6% περισσότερο από το 2018 και το υψηλότερο ποσό από το 1988.
Σε αυτό το πλαίσιο το αμερικανικό κράτος προσπαθώντας (ενδεχομένως μάταια) να υπερασπιστεί την οικονομική και στρατιωτική πρωτοκαθεδρία του στην παγκόσμια σκακιέρα έναντι των υποψήφιων σφετεριστών προχωρά σε μια σειρά επιθετικών κινήσεων που ξεκινούν από το εσωτερικού του και φτάνουν σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη.
Στο εσωτερικό του αποτραβιέται από την αναπαραγωγή μεγάλου μέρους της κοινωνικής βάσης αφήνοντας εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπων να επιβιώνουν (;) στα όρια της φτώχιας και εναποθέτει την διαχείριση τους αποκλειστικά στην καταστολή, στρατιωτικοποιεί τη διαχείριση των μεταναστών στα σύνορα με το Μεξικό και ταυτόχρονα παρά τη φαινόμενη αντίθεση με το ιδεολόγημα του νεοφιλελευθερισμού και την ως δια μαγείας αυτορρυθμιζόμενη αγορά, κυρώνει διατάγματα υπέρ των αμερικάνικων εταιριών και έναντι των αντιπάλων τους.
Αντίθετα, στο εξωτερικό, οξύνει στα μέτωπα που επιλέγει την στρατιωτική αντιπαράθεση: Στη Βενεζουέλα με την αποτυχημένη απόπειρα πραξικοπήματος. Στην Ευρώπη σχεδόν το σύνολο των χωρών εντάσσονται στο ΝΑΤΟ, τον στρατιωτικό βραχίονα των ΗΠΑ υψώνοντας φραγμό στη Ρωσία. Στη μέση ανατολή αν και δεν ευόδωσε τα μέγιστα η παρουσία των ΗΠΑ στη Συρία, στρέφει πλέον τις πιέσεις της στο Ιράν (τον ισχυρότερο σύμμαχο Ρωσίας και Κίνας). Στη Νοτιοανατολική Ασία παραδοσιακά ζωτικό χώρο της Κίνας, φαίνεται να μην μπορεί να σταθεί επάξια. Προσπαθεί να δημιουργήσει σχέσεις με την Ινδία, καθώς και τα δύο κράτη θέλουν να περιορίσουν την εξάπλωση της κινεζικής επιρροής στην Ασία και στον Ινδικό Ωκεανό. Πέρα ίσως από τις Φιλιππίνες που οι σχέσεις τους σήμερα βρίσκονται σε ιδιαίτερα εύθραυστο σημείο, την προσπάθεια προσάρτησης του Χονγκ Κονγκ και τη συχνή διενέργεια στρατιωτικών ασκήσεων στον Κόλπο της Ταιβάν και στη Νότια Σινική.
Το ιμπεριαλιστικό μεγαθήριο των ΗΠΑ, η υπερδύναμη που καταδυναστεύει το μισό πλανήτη, βομβαρδίζει και τρομοκρατεί αμάχους, στήνει πολεμικές βάσεις όπου μπορεί, επιδιώκει συνεχώς να αυξάνει την επιρροή της, αδιαφορεί για την κάλυψη των κοινωνικών αναγκών και ακολουθεί την ίδια επιθετική πολιτική τόσο στο εξωτερικό όσο και στο εσωτερικό της. Είναι προφανές ότι η προσπάθεια της αμερικανικής αστικής τάξης και του κράτους της να αντεπιτεθεί στο πεδίο ανταγωνισμού με την Κίνα, συμπιέζει όλο και περισσότερο την εργατική της τάξη. Η ολοένα εντεινόμενη όξυνση συνεπάγεται ότι στο τέλος, όπως και όλες τις υπόλοιπες φορές, η κοινωνική βάση είναι αυτή που πληρώνει το τίμημα των επιλογών των κυρίαρχων.
Επιδιώξεις της ελληνικής αστικής τάξης
Η ελληνική αστική τάξη όντας προσδεμένη στενά στο άρμα των ΗΠΑ ακολουθεί την κλιμακούμενη αντιπαράθεση και υλοποιεί, τηρουμένων των αναλογιών, τη χάραξη πολιτικών του καπιταλιστικού κέντρου, διεκδικώντας ταυτόχρονα την προστασία αλλά και πιθανά κάποιο κομμάτι από την ενεργειακή πίτα που πρόκειται/ευελπιστεί να μοιραστεί στην περιοχή της ανατολικής μεσογείου. Οι αυξανόμενες νατοϊκές βάσεις σε όλη τη χώρα που λειτουργούν ως ορμητήριο για τις επεμβάσεις των ΗΠΑ στη Μ. Ανατολή, οι πολεμικές ασκήσεις του ΝΑΤΟ στην περιοχή με τη συμμετοχή του ελληνικού στρατού και η μετατροπή της Ελλάδας σε ενεργειακό κόμβο, στην προσπάθεια των ΗΠΑ να αποκόψουν την εξαγωγή φυσικού αερίου από τη Ρωσία στην Ευρώπη, αυξάνουν το ενδεχόμενο της εμπλοκής της χώρας σε μια σύρραξη. Αλλά και στη διαχείριση του εσωτερικού εχθρού τα ντόπια αφεντικά αποδεικνύονται καλοί μαθητές. Η ολοένα εντεινόμενη καταστολή της τελευταίας περιόδου, από τις επιθέσεις των ματ σε πλατείες και γειτονιές μέχρι την επίθεση στην πορεία κατά της καύσης σκουπιδιών στο Βόλο και τον ξυλοδαρμό των διαδηλωτών, την σύλληψη συντρόφων στη Θεσσαλονίκη για αφισοκόλληση, την απαγόρευση της μηχανοκίνητης διαδήλωσης στον Κορυδαλλό όπως και το γενικότερο χουντικής έμπνευσης νομοσχέδιο απαγόρευσης των διαδηλώσεων, μας κάνει να αισθανόμαστε το δίκαιο του αγώνα των μαύρων κοινοτήτων στην Αμερική όλο και έντονα. Οι εκκενώσεις των καταλήψεων στέγης μεταναστών και η φυλάκιση τους στα στρατόπεδα συγκέντρωσης σε άθλιες συνθήκες, χωρίς πρόσβαση σε ιατρική περίθαλψη, οι επαναπροωθήσεις στο Αιγαίο και οι συγκαλυμμένες δολοφονίες στον Έβρο , όπως και το πολεμικό κλίμα που δημιούργησε η κυβέρνηση την προηγούμενη περίοδο εκεί ενάντια σε μετανάστες, δείχνει ότι το ελληνικό κράτος ακολουθεί κατά πόδας τη δολοφονική και ρατσιστική πολιτική των ΗΠΑ ενάντια σε όσους περισσεύουν από το εκ φύσεως ανθρωποκτόνο καπιταλιστικό σύστημα.
Οι επιπτώσεις από το νέο ξέσπασμα της καπιταλιστικής κρίσης έχουν αρχίσει να φαίνονται. Ήδη από τα τέλη Απριλίου τα ντόπια αφεντικά έχουν προχωρήσει σε 50.000 απολύσεις και οι επίσημες προβλέψεις του Δ.Ν.Τ. θέλουν την ανεργία να εκτινάσσεται στο 25-30% και το ΑΕΠ της χώρας να μειώνεται κατά 10%. Ενδεικτικά κατά τη διάρκεια της δεκάχρονης οικονομικής κρίσης η ανεργία έφτασε στο υψηλότερο επίπεδο της το 2013 με ποσοστό 27,7% και μείωση του ΑΕΠ κατά 10% εμφανίστηκε τα πρώτα τρία χρόνια της κρίσης. Το ελληνικό κράτος με τους διαχειριστές του και με τα ντόπια αφεντικά, για άλλη μια φορά, επιχειρούν να τις μετακυλήσουν το κόστος της νέας ύφεσης στην κοινωνική βάση. Με την επανεκκίνηση της οικονομίας μετά την πανδημία, η εντατικοποίηση της εργασίας, η μείωση κατά 50% των μισθών με την εκ περιτροπής εργασία και η επισφαλής/ ανασφάλιστη εργασία νομοθετούνται. Από την άλλη φοροαπαλλαγές, κρατικές ενισχύσεις, κρατικοποίηση ζημιών, μείωση ασφαλιστικών εισφορών, απελευθέρωση ωραρίων, άρση περιβαλλοντικών και αδειοδοτικών εμποδίων για νέες επενδύσεις είναι η απάντηση του κράτους προς τα αφεντικά.
Εξεγέρσεις: Αντίσταση εδώ και τώρα
«Δε χρειάζεσαι μετεωρολόγο για να ξέρεις προς τα πού φυσάει ο άνεμος».
Bob Dylan, 1965
Γίνεται πλέον φανερό πως το σάπιο σύστημα τους έχει χρεωκοπήσει. Από την νοσούσα οικονομίας τους, την πολεμική όξυνση, την καταστροφή του φυσικού κόσμου και τις πανδημίες, τη διαιώνιση της εξαθλίωσης, της φτώχιας, των διαχωρισμών ο κόσμος τους καταρρέει και προς το παρόν καταρρέει στα κεφάλια μας. Σήμερα τα αδιέξοδα του καπιταλισμού είναι πιο ξεκάθαρα από ποτέ. Η διαχείριση της πανδημίας και μάλιστα οι διαφοροποιημένες επιλογές των κρατών στη διαχείριση της, έκανε φανερό ότι το μόνο μέλημα τους είναι η σωτηρία της οικονομίας τους με το μικρότερο δυνατό οικονομικό κόστος. Σε όλα τα μέρη του πλανήτη αυτό το κανιβαλιστικό σύστημα βασίζεται στις ταξικές και κοινωνικές αντιθέσεις για να επιβιώσει. Στην Ελλάδα, στις ΗΠΑ στη Λατινική Αμερική, είτε γιατί είμαστε μαύροι, γυναίκες, φτωχοί, μετανάστες η καταπίεση και η καταστολή έχει πάντα τον ίδιο εκφραστή.
Οι εικόνες από τις μεγάλες κοινωνικές εξεγέρσεις των τελευταίων ετών που ξεσπούν σε διάφορα μέρη του πλανήτη στέλνουν το μήνυμα στο προλεταριάτο πως η κυριαρχία του κράτους και του κεφαλαίου δεν είναι άτρωτη. Σε κάθε γωνιά του πλανήτη οι από τα κάτω εξεγείρονται για τη ζωή τους. Από την εξέγερση των αποκλεισμένων στα γαλλικά προάστια το 2005, τον Δεκέμβρη του ‘08 στην Ελλάδα, την αραβική άνοιξη, τις ταραχές στο Γκεζί της Ιστανμπούλ, το κίνημα των κίτρινων γιλέκων στη Γαλλία, τις διαδηλώσεις στην Καταλωνία, τις εξεγέρσεις σε μια σειρά χωρών της Λατινικής Αμερικής μέχρι την εξέγερση των μαύρων κοινοτήτων στις ΗΠΑ -με αποκορύφωμα την πολιορκία του Λευκού Οίκου στην Ουάσιγκτον που οδήγησε τον Trump να φυγαδευτεί στο υπόγειο καταφύγιο του- υπάρχει ένας ολόκληρος κόσμος αυτός της κοινωνικής βάσης, που δεν μπορεί να αναπνεύσει. Όσο και αν προσπαθούν οι κονδυλοφόροι της εξουσίας να παρουσιάζουν τις εξεγέρσεις ανά τον πλανήτη ως μεμονωμένα περιστατικά εκθειάζοντας κάθε φορά τις ιδιαίτερες συνθήκες ή τις ειδικές αφορμές, είναι ξεκάθαρο πως η αιτία είναι μία και λέγεται κράτος και κεφάλαιο.
Πέρα από την πρώτη προσέγγιση, το κοινό χαρακτηριστικό των εξεγέρσεων της παγκόσμιας κοινωνικής βάσης είναι μια διάχυτη εγκατάλειψη των άμεσων αιτημάτων και διεκδικήσεων. Αυτό έστω και άρρητα υποδηλώνει μια άρνηση συνδιαλλαγής με το κράτος και την ύπαρξη μίας πρωτόλειας συνείδησης πως η λύτρωση από τα δεινά που πλήττουν τους λαούς ανά τον κόσμο δεν βρίσκεται στα πλαίσια του υπάρχοντος συστήματος. Μέσα στη συνολική λυσσαλέα επίθεση του κεφαλαίου σε όλες τις πτυχές της ζωής, τη στιγμή που τα κοινωνικά συμβόλαια έχουν μετουσιωθεί σε μονομερείς συμφωνίες από την κυριαρχία και η παραβίαση τους θέτει τα υποκείμενα εκτός κοινωνίας, αφού το σύνολο της ζωής έχει υπαχθεί στο κεφάλαιο και τους όρους του, το μόνο που μπορεί να ειπωθεί είναι ότι «δεν θέλουμε ένα ακόμα κομμάτι ψωμί· θέλουμε ολόκληρο το γαμημένο το φουρνάρικο».
Κατά τη διάρκεια των εξεγέρσεων πυκνώνει ο ιστορικός χρόνος και μέσα στην πύκνωση αυτή εμφανίζονται οι εικόνες μιας κοινωνίας που πασχίζει να γεννηθεί. Με αυτόν τον τρόπο παράγουν πολιτική. Εξελίσσουν και πραγματώνουν σε ενεστώτα χρόνο την επαναστατική προοπτική. Όσο και αν οι ανά τον πλανήτη εξεγέρσεις εμφανίζονται αποκομμένες, αποσπασματικές, ανοργάνωτες, και διαφορετικές, παράγουν μια παγκόσμια κοινότητα αγώνα που προσπαθεί να πάρει μορφή, να μετουσιωθεί σε επαναστατικό κίνημα. Δηλαδή να αποκτήσει θέση, κατεύθυνση και ένταση.
Όταν πεθαίνει βασιλιάς, μη χαίρεσαι λαουτζίκο
Μη λες πως θάν΄ καλύτερος ο νυν από τον τέως
Πως θάναι το λυκόπουλο καλύτερο απ΄ τον λύκο.
Τότε μονάχα να χαρείς: αν θάναι ο τελευταίος.
Κ. Βάρναλης
Οργάνωση – Επαναστατική προοπτική
Οι εξεγέρσεις είναι οι σπίθες, οι οποίες πυροδοτούν τις κοινωνικές διεργασίες που θα μας φέρουν ένα βήμα πιο κοντά στον επαναστατικό μετασχηματισμό. Ωστόσο γνωρίζουμε από την ιστορική πείρα, πως οι περίοδοι των κοινωνικών ταραχών και των εξεγέρσεων δεν θα κρατήσουν για πάντα. Κάποια στιγμή θα βρεθούν αντιμέτωπες με τα όρια τους και πιθανόν να ηττηθούν, να ενσωματωθούν ή να ξεφουσκώσουν, αν δεν υπάρχουν οι πολιτικοί φορείς και οι επαναστατικές οργανώσεις που θα τις κρατήσουν ζωντανές. Για να μην πηγαίνει, λοιπόν, «χαμένη» η δυναμική τους, για να μη χαρίζουμε τις ευκαιρίες μας στο κράτος και το κεφάλαιο, πρέπει και οι άνθρωποι που ονειρευόμαστε την προοπτική ενός καλύτερου και πιο δίκαιου κόσμου, να οργανωθούμε στον αγώνα για την επαναστατική ανατροπή του υπάρχοντος.
Το ζήτημα της επαναστατικής προοπτικής έχει ως απαραίτητη προϋπόθεση την ύπαρξη μιας οργανωμένης, συνεχούς και συνεπούς δράσης και απαιτεί τη στράτευση και τη συμμετοχή όλων όσων βρισκόμαστε στο πλευρό των εκμεταλλευόμενων. Ο αγώνας για την επίτευξη μιας κοινωνίας ισότητας, ελευθερίας και αλληλεγγύης περνά μέσα από την οργάνωση της κοινωνικής βάσης, σύμφωνα με τις ανάγκες και το ταξικό της συμφέρον.
Να επιτεθούμε στο κράτος, στον καπιταλισμό, στους αστικούς θεσμούς, στο πολιτικό τους προσωπικό και στο οπλισμένο τους χέρι: τους μπάτσους και τους φασίστες.
Να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας, να οργανώσουμε την κάλυψη των βασικών και κοινωνικών αναγκών μας έξω από και ενάντια στο κράτος και το εμπόρευμα. Να κάνουμε το βήμα για την κοινωνία της ελευθερίας, της αλληλεγγύης, της ισότητας και της κοινοκτημοσύνης.
Για ένα κόσμο χωρίς έθνη και πολέμους, χωρίς τάξεις, διακρίσεις, εκμετάλλευση και καταπίεση.
ΟΙ ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΜΙΚΡΕΣ ΑΝΑΣΕΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΣΕ ΕΝΑ ΚΟΣΜΟ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΝΑΠΝΕΥΣΕΙ
Νομοσχέδιο για τις διαδηλώσεις – Οικονομικές και Πολιτικές αιτίες και προεκτάσεις
Προκήρυξη και αφίσα-κάλεσμα σε πορεία για το νομοσχέδιο περιορισμού των διαδηλώσεων και τις οικονομικές και πολιτικές αιτίες και προεκτάσεις που το συνοδεύουν από το Πέλοτο, το Αυτόνομο Στέκι Ξάνθης και το Αυτόνομο Σχήμα Πολυτεχνικής Ξάνθης. Μπορείς να το κατεβάσεις σε μορφή pdf από εδώ.
Η ολομέτωπη επίθεση κράτους και κεφαλαίου έρχεται να χτυπήσει το δικαίωμα στη διαδήλωση, στις συγκεντρώσεις και στη διαμαρτυρία. Πιο συγκεκριμένα, ύστερα από τα καταστρεπτικά νομοσχέδια για το περιβάλλον, τα εργασιακά και το εκπαιδευτικό, η νέα κυβέρνηση καταθέτει το νομοσχέδιο για τις διαδηλώσεις προσπαθώντας να καταστείλει οποιαδήποτε μορφής κοινωνική αντίσταση. Μάλιστα, στη μανία της να τσακίσει την εμφάνιση κοινωνικών και ταξικών αγώνων φτάνει στο σημείο να επαναφέρει διατάγματα περί ιδιώνυμου αδικήματος που έχουν καταβολές από την περίοδο της χούντας.
Η “αριστερή” κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ έστρωσε το δρόμο για αυτά που νομοθετεί η ΝΔ σήμερα. Η απαγόρευση των διαδηλώσεων ενάντια σε πλειστηριασμούς κατοικίας, η περιστολή του δικαιώματος στην απεργία, η άρνηση κατάργησης του τρομονόμου κ.α. συνέβησαν επί ΣΥΡΙΖΑ. Έτσι, η ΝΔ πιάνει το νήμα και στο συγκεκριμένο νομοσχέδιο αναβιώνει το χουντικό διάταγμα Ν.δ.794/1971 «Περί δημοσίων συναθροίσεων». Αναλυτικότερα, τα διατάγματα του νομοσχεδίου προβλέπουν:
- Για κάθε τύπου συγκέντρωση (διαδήλωση, πορεία κλπ.) θα απαιτείται άδεια από την αστυνομία εγγράφως ή ηλεκτρονικά μέσω της αντίστοιχης διαδικτυακής πλατφόρμας της ΕΛ.ΑΣ. Η άδεια περιλαμβάνει στοιχεία ταυτότητας και επικοινωνίας του οργανωτή της συγκέντρωσης, ακριβή τόπο και χρόνο έναρξης, τον σκοπό, το δρομολόγιο και εκτιμώμενη διάρκεια.
- Οι αυθόρμητες υπαίθριες συναθροίσεις θα απαγορεύονται. Οι μπάτσοι θα επιτρέπουν κατ’ εξαίρεση μόνο όταν οι ίδιοι κρίνουν ότι δε διαφαίνονται κίνδυνοι διασάλευσης της δημόσιας ασφάλειας ή σοβαρής διατάραξης της κοινωνικοοικονομικής ζωής και αφού η διαδήλωση συμμορφωθεί με τους προβλεπόμενους περιορισμούς (περιορισμός σε συγκεκριμένο τμήμα του οδοστρώματος, αλλαγή δρομολογίου κ.α.).
- Θα απαιτείται υποχρεωτικός ορισμός οργανωτή διαδήλωσης ο οποίος είναι υποχρεωμένος να επιβάλλει τις διαταγές της αστυνομίας στους συμμετέχοντες της διαδήλωσης. Στην ουσία του επιβάλλεται να γίνει ένας συνεργάτης της αστυνομίας και αν αρνηθεί ή δεν “τελέσει σωστά το έργο του” είναι προσωπικά υπεύθυνος για οτιδήποτε μπορεί να συμβεί σε μια διαδήλωση.
- Σε μια διαδήλωση που δεν έχει άδεια επιτρέπεται η διάλυση της με οποιοδήποτε μέσο. Έτσι, δίνεται το ελεύθερο στην αστυνομία να καταστείλει τις αντιδράσεις των από τα κάτω με οποιοδήποτε επίπεδο βίας.
- Απαγορεύονται οι αντισυγκεντρώσεις που ήταν το μοναδικό ανάχωμα ενάντια στη δημόσια παρουσία φασιστών και νεοναζί δολοφόνων.
- Τέλος, συστήνεται ένα καινούριο τμήμα με το όνομα “διεύθυνση πρόληψης βίας” όπου θα ασχολείται μεταξύ άλλων και με το “πρόβλημα” ριζοσπαστικοποιήσης των πολιτών σε διάφορους χώρους (εργασίας, πανεπιστήμια, πολιτικές συλλογικότητες κλπ.).
Είναι σημαντικό να σημειωθεί πως το συγκεκριμένο νομοσχέδιο περιείχε άρθρο για ποινή φυλάκισης μέχρι και 1 έτους για όποιον συμμετέχει σε διαδήλωση που έχει κριθεί ως “παράνομη”. Το συγκεκριμένο ιδιώνυμο αδίκημα καταργήθηκε απλά για να κερδίσει η κυβέρνηση τη στήριξη του ΚΙΝΑΛ.
Πολιτικές προεκτάσεις
Το νέο νομοσχέδιο για τις διαδηλώσεις δεν μας ξαφνιάζει. Έρχεται να εντείνει την ήδη υπάρχουσα καταστολή και να δημιουργήσει μια νέα κανονικότητα για όσους αγωνίζονται, αποδεικνύοντας πρώτα και κύρια ότι το κράτος έχει συνοχή και συνέχεια στην προάσπιση των συμφερόντων της άρχουσας τάξης και στην καταστολή αυτών που την ανταγωνίζονται. Ας θυμηθούμε το όργιο καταστολής των αγανακτισμένων στην πλατεία συντάγματος το ΄11, τις εκκενώσεων των καταλήψεων από την κυβέρνηση Σαμαρά (εστίες ανομίας) και τον αισχρό νόμο για την ηλεκτρονική ψηφοφορία των απεργιών με 50+1 και την καταγραφή σε ηλεκτρονικά μητρώα των συνδικαλιστών. Με τη νέα κυβέρνηση έχουν γίνει εκκενώσεις καταλήψεων στέγασης μεταναστών, εκκενώσεις πολιτικών καταλήψεων, έχουν αποκαλυφθεί παρακολουθήσεις αγωνιστών, εξευτελισμοί και ξυλοδαρμοί, με χαρακτηριστικό συμβάν την άγρια καταστολή διαδηλωτών στην Τήνο (κίνηση ενάντια στην ανέγερση ανεμογεννητριών).
Αυτό που διαφαίνεται με το νέο νομοσχέδιο είναι η προσπάθεια περιστολής των διαδηλώσεων μέσω της παρανομοποίησής τους, ο πλήρης έλεγχος τους από το κράτος και η καθιέρωση του φόβου. Κάτι τέτοιο αφορά όλη την κοινωνική βάση και στην ουσία διακυβεύεται η ύπαρξη της στο δρόμο από τη στιγμή που το κράτος θα αποφασίζει αν θα μπορεί να διαδηλώσει, σε ποιο σημείο και τι ακριβώς θα κάνει. Σε κάθε άλλη περίπτωση η διαδήλωση θα διαλύεται. Αξίζει να αναφερθεί ότι σε κράτη όπως η Γερμανία και η Ισπανία που έχουν εφαρμοστεί αντίστοιχα νομοσχέδια τα αποτελέσματα για το κίνημα είναι δραματικά.
Στο ιδεολογικό-πολιτικό σκέλος η κυβέρνηση ΝΔ έρχεται να επιβάλλει το δόγμα νόμος και τάξη, δημιουργώντας ένα κλίμα νομιμοφροσύνης που δεν πρέπει να αμφισβητείται από κανέναν. Τα “υγιή” φρονήματα της κυβέρνησης, που καθορίζονται μόνο από τις αρχές ασφάλειας, ενδυναμώνουν το νομικό οπλοστάσιο του κράτους, ενώ χάνονται κεκτημένα προηγούμενων αγώνων. Από την κυβέρνηση Σαμαρά άρχισε να μπαίνει εμφατικά το παραπάνω, όπου γινόταν λόγος για τους λίγους που κλείνονται στις καταλήψεις οι οποίες είναι εστίες ανομίας. Σήμερα γίνεται λόγος για τους λίγους που κλείνουνε τους δρόμους και διαταράσσουν την οικονομική σταθερότητα επειδή διαδηλώνουν. Και όλα αυτά έρχονται φυσικά σε μια περίοδο όπου η κοινωνία είναι παγωμένη μετά την καραντίνα ενώ παράλληλα γίνεται προσπάθεια συγκρότησης εθνικού κορμού με χαρακτηριστικό παράδειγμα τα γεγονότα στον Έβρο όπου και ο τελευταίος φασίστας πήρε το όπλο του και παρέα με τον τακτικό στρατό πυροβολούσε εξαθλιωμένους μετανάστες. Το τρομακτικό στην κανονικότητα που έρχεται να ορίσει το νέο νομοσχέδιο είναι ότι οι φασίστες-ακροδεξιοί θα παίρνουν άδειες για τις διαδηλώσεις και έτσι θα αποκτήσουν επιπλέον νομιμοποίηση στην προσπάθεια να επανεμφανιστούν με όρους κινήματος στο δρόμο. Απ΄ την άλλη το νομοσχέδιο απαγορεύει τις αντισυγκεντρώσεις που είναι ένα από τα σημαντικά όπλα του ανταγωνιστικού κινήματος στην προσπάθεια περιορισμού της φασιστικής απειλής.
Και όλα αυτά γιατί;
Αυτό που διακυβεύεται από την πλευρά κράτους-κεφαλαίου είναι η απρόσκοπτη κερδοφορία και η θυσία όλων μας για την οικονομία. Η καραντίνα έδρασε καταλυτικά και επιτάχυνε την διαβλεπόμενη οικονομική κρίση. Η ανεργία στην Ελλάδα αγγίζει το 25% ενώ γίνεται λόγος για οικονομική ύφεση 15%. Σε αντιδιαστολή, το 2009 η οικονομική ύφεση άγγιζε το 9% κάτι που έφερε απότομη διεύρυνση της κοινωνικής βάσης και βίαιη φτωχοποίηση της μέσω των μνημονίων. Μπροστά λοιπόν στο σώσιμο της οικονομίας, που για το κεφάλαιο σημαίνει διασφάλιση της κερδοφορίας, θα γίνει νέα επίθεση στην κοινωνική βάση και επιπλέον φτωχοποίηση της. Για αυτό το λόγο το κράτος, που είναι ο εκφραστής των συμφερόντων του κεφαλαίου, προετοιμάζεται νομικά αλλά και στρατιωτικά (36 εκ. ευρώ για εξοπλισμό καταστολής πλήθους) για να καταστείλει τις προβλεπόμενες αντιδράσεις. Εξάλλου η χρονιά που πέρασε, έφερε κοινωνικές εκρήξεις και εξεγέρσεις στον παγκόσμιο χάρτη (Χιλή, Χονγκ Κόνγκ, Λίβανος, Γαλλία) με αποκορύφωμα τις εξεγέρσεις στις ΗΠΑ που αποτελεί το δυνατότερο καπιταλιστικό και ιμπεριαλιστικό παίχτη στο παγκόσμιο στερέωμα. Το ελληνικό κράτος γνωρίζει καλά τι θα ακολουθήσει στα επόμενα χρόνια και προετοιμάζεται αντίστοιχα.
Από την σκοπιά της καπιταλιστικής ανάπτυξης, το κράτος γνωρίζει καλά ότι πρέπει να βρεθούν νέα εδάφη κερδοφορίας. Ο δημόσιος χώρος και η φύση έρχονται να παίξουν καταλυτικό ρόλο στην εύρεση αυτών των εδαφών. Για αυτό το λόγο βλέπουμε τον «εξευγενισμό» των αστικών κέντρων μέσω της μείωσης του δημόσιου χώρου και της διάθεσής του στα αφεντικά, την καταστολή στις πλατείες με την λήξη της καραντίνας, την καταστολή και την απομάκρυνση μεταναστών από τις πλατείες, τις εκκενώσεις καταλήψεων και την περιστολή των διαδηλώσεων. Έτσι θα δημιουργηθεί ένα ασφυκτικό πλαίσιο στις πόλεις με περιορισμένη πρόσβαση στον δημόσιο χώρο, με την αύξηση των ενοικίων και με την αστυνομία να επιβλέπει και να επιτηρεί την κάθε μας κίνηση.
Τι να κάνουμε;
Με βάση τα παραπάνω είναι ανάγκη τώρα περισσότερο από ποτέ να εναντιωθούμε στην προσπάθεια περιορισμού των διαδηλώσεων. Να συγκροτηθούμε σε επίπεδο γειτονιών, χώρων εργασίας, στα πανεπιστήμια και στα σχολεία, να συνάψουμε σχέσεις αλληλεγγύης, αλληλοβοήθειας και ισότητας και να σπάσουμε την τρομοκρατία στο δρόμο. Οι επιθέσεις που έρχονται στην εργασία, στη φύση, στην εκπαίδευση και στο δημόσιο χώρο πρέπει να μας βρουν ενωμένες. Μόνο έτσι μπορούμε να ελπίζουμε για την πτώση αυτού του σάπιου, παρασιτικού και καταπιεστικού συστήματος και για την ανοικοδόμηση μιας κοινωνίας ισότητας, ελευθερίας και αλληλεγγύης.
ΝΑ ΣΠΑΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΟΠΟΙΟΥΣ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΥΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ
ΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΙ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΟΜΙΜΟΙ Η ΠΑΡΑΝΟΜΟΙ, ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΙΟΙ!
Πέλοτο | Αυτόνομο Στέκι Ξάνθης | Αυτόνομο Σχήμα Πολυτεχνικής Ξάνθης
ΑΠΟ ΤΗ ΜΙΝΕΑΠΟΛΙΣ ΜΕΧΡΙ ΤΗ ΜΟΡΙΑ, Ο ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ, Η ΚΡΑΤΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΔΕΝ ΜΑΣ ΑΦΗΝΕΙ ΝΑ ΑΝΑΠΝΕΥΣΟΥΜΕ
Κοινή αφίσα με συντόφους/ισσες από την Κατάληψη Παλιό Νεκροτομείο (Αλεξανδρούπολη) και τη Συλλογικότητα αναρχικών από τα ανατολικά (Θεσσαλονίκη)
Στις 25 Μαϊου ο George Floyd δολοφονείται από αστυνομικούς στο κέντρο της Μινεάπολης. Επι 9 λεπτά τον κρατούσαν στην άσφαλτο χωρίς να μπορεί να πάρει ανάσα. Η δολοφονία του έρχεται να προστεθεί στις δεκάδες δολοφονίες μαύρων ανθρώπων από την αστυνομία στις ΗΠΑ. Δεν πρόκειται για μεμονωμένη περίπτωση, αλλά είναι το αποτέλεσμα όλων εκείνων των επίπλαστων διαχωρισμών που χρόνια ταΐζει μέσα μας κράτος και κεφάλαιο και οπλίζει το χέρι του κάθε μπάτσου, φασίστα, υποστηρικτή του.
Αμέσως μετά τη δολοφονία ξεσπάνε διαδηλώσεις ενάντια στο ρατσισμό και την αστυνομική βία που γρήγορα όμως παίρνουν τη μορφή εξέγερσης και μεταφέρονται σε δεκάδες πόλεις. Οι ταραχές στις ΗΠΑ, σε ένα από τα ισχυρότερα κέντρα του παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος, δείχνουν τη σαθρή δομή κράτους και κεφαλαίου και αναδεικνύουν τις κοινωνικές και ταξικές αντιθέσεις που οξύνθηκαν περεταίρω λόγω του κορωνοϊού. Ενδεικτικό των ταξικών και κοινωνικών διακρίσεων είναι ότι ενώ οι αφροαμερικανοί είναι το 13% του γενικού πληθυσμού, αποτελούν το 60% των νεκρών λόγω κορωνοϊού. (Στις ΗΠΑ δεν υπάρχει δημόσιο σύστημα υγείας. Οι άνεργοι είναι αυτή τη στιγμή 40 εκατομμύρια, ενώ παράλληλα το 1% του πληθυσμού κατέχει πάνω από 50% του πλούτου.)
Σε όλα τα μέρη του πλανήτη αυτό το κανιβαλιστικό σύστημα βασίζεται στις ταξικές και κοινωνικές αντιθέσεις για να επιβιώσει. Στην Ελλάδα, στις ΗΠΑ στη Λατινική Αμερική, είτε γιατί είμαστε μαύροι, γυναίκες, φτωχοί, μετανάστες η καταπίεση και η καταστολή έχει πάντα τον ίδιο εκφραστή: το κράτος και το κεφάλαιο. Πρώτα μάς οδηγούν στην απελπισία από την αυξανόμενη ανεργία, την οικονομική εξαθλίωση και την καταπίεση, και μετά μας καταστείλουν και μας δολοφονούν.
Να πιάσουμε το νήμα της εξέγερσης στις ΗΠΑ και να συνεχίσουμε παράλληλα το δικό μας αγώνα εδώ. Η ενότητα των αγωνιζομένων είναι ο μόνος δρόμος για να κερδίσουμε. Να οργανώσουμε συλλογικούς αγώνες ενάντια σε εκείνα που μας καταπιέζουν. Ενάντια σε κράτη και κεφάλαιο. Ενάντια σε ένα σύστημα που είναι έτοιμο να αποδεκατίσει τον ίδιο τον πλανήτη. Για έναν κόσμο ελευθερίας ισότητας και αλληλεγγύης.
ΤΑ ΚΟΙΝΑ ΜΑΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΑΠΑΙΤΟΥΝ ΚΟΙΝΕΣ ΛΥΣΕΙΣ
ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΗ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ
ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΟΥΣ ΣΤΙΣ ΗΠΑ