Αφίσα με τα καλέσματα από συλλογικότητες της Β. Ελλάδας για τις διαδηλώσεις-παρεμβάσεις στα πλαίσια της διεθνιστικής/αντιπολεμικής καμπάνιας για τα 70 χρόνια από την ίδρυση του ΝΑΤΟ.

 

 

ΝΤΟΠΙΟΙ ΚΑΙ ΞΕΝΟΙ ΔΥΝΑΣΤΕΣ ΕΝΤΕΙΝΟΥΝ ΤΗΝ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΑΠΌ
ΑΝΘΡΩΠΟ ΚΑΙ ΤΗ ΛΕΗΛΑΣΙΑ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ

Οι εξορύξεις υδρογονανθράκων, οι αγωγοί μεταφοράς τους, οι σταθμοί
υγροποιημένου φυσικού αερίου, τα κέρδη για τις ντόπιες και ξένες
εταιρείες από την εκμετάλλευση του υποθαλάσσιου πλούτου των ΑΟΖ…

ΦΕΡΝΟΥΝ ΜΟΝΟ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ ΣΚΛΑΒΙΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΟΜΕΝΟΥΣ ΚΑΙ
ΕΠΙΒΑΛΟΥΝ ΤΗΝ ΤΑΞΙΚΗ ΕΙΡΗΝΗ ΠΡΟΣ ΟΦΕΛΟΣ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ

Η άνοδος του εθνικισμού και οι “μεγάλες ιδέες”,  ο μιλιταρισμός και η
εμπλοκή του εγκληματικού μηχανισμού του στρατού σε όλο και πιο πολλά
πεδία της κοινωνικής ζωής, ο ρατσισμός και ο σεξισμός που διαιρούν τους
καταπιεσμένους και στοχοποιούν όποιον παρεκκλίνει από τα φυλετικά,
πατριαρχικά, παραγωγικά πρότυπα, το κυνήγι μεταναστών από κρατικούς
μηχανισμούς και φασίστες, η προτεινόμενη αύξηση της στρατιωτικής
θητείας, οι διώξεις των ολικών αρνητών στράτευσης και κάθε “εσωτερικού
εχθρού” στο όνομα του έθνους…

ΣΥΝΤΗΡΟΥΝ ΤΟΥΣ ΠΟΛΕΜΟΥΣ ΣΤΗ ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ, ΕΤΟΙΜΑΖΟΥΝ ΤΙΣ ΕΠΕΜΒΑΣΕΙΣ ΣΤΗ
ΛΑΤΙΝΙΚΗ ΑΜΕΡΙΚΗ, ΑΝΑΖΟΠΥΡΩΝΟΥΝ ΤΙΣ ΕΝΤΑΣΕΙΣ ΣΤΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ

Οι διακρατικές συμφωνίες κόβονται και ράβονται στα μέτρα της επέκτασης
της κερδοφορίας της κερδοφορίας του κεφαλαίου όπως συνέβη και με  τη
συμφωνία των Πρεσπών που ευνόησε τις άρχουσες τάξεις Ελλάδας-Β.
Μακεδονίας αλλά και την αύξηση της επιρροής του ΝΑΤΟ και της ΕΕ στα
Βαλκάνια. Δισεκατομμύρια ξοδεύονται όλο και πιο συχνά για πολεμικό
εξοπλισμό σε βάρος των κοινωνικών αναγκών όπως μάλιστα επιβάλει το ΝΑΤΟ
για τα μέλη του.  Οι βάσεις του ΝΑΤΟ που ξεπηδούν σαν μανιτάρια σε όλο
και πιο πολλά σημεία του ελλαδικού χώρου με την παρουσία πυρηνικών όπλων
σε κάποιες από αυτές μετατρέποντας τις γειτονιές και τις πόλεις που
ζούμε σε στρατηγεία μαζικών σφαγών και βομβαρδισμών, πεδία εκπαίδευσης
δολοφόνων, ζώνες επιτηρούμενες από drones και πολεμικά ελικόπτερα,
αεροσκάφη, πλοία…

ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΚΑΙ ΚΟΙΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΝΑΤΟ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΤΥΧΟΔΙΩΚΤΙΣΜΟΥΣ ΤΩΝ ΑΣΤΙΚΩΝ ΤΑΞΕΩΝ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΜΙΛΙΤΑΡΙΣΜΟ, ΤΟΝ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ, ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ

Διασυλλογικό κείμενο εναντια στο ΝΑΤΟ, τον μιλιταρισμό, τον εθνικισμό & τον πόλεμο από τις συλλογικότητες Πέλοτο, Συλλογικότητα Αναρχικών από τα Ανατολικά, Αναρχική Συλλογικότητα Camino Libre και Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης στα πλαίσια της καμπάνιας για τα 70 χρόνια από την ίδρυση του ΝΑΤΟ.
Μπορείς να την κατεβάσεις σε μορφή pdf από εδώ.

 

ΝΑ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΜΕ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΝΑΤΟ,

ΝΑ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΜΕ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΜΙΛΙΤΑΡΙΣΜΟ, ΤΟΝ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ & ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ

 

Ειρήνη σε καιρούς καπιταλιστικής κρίσης

Μείωση των εισοδημάτων μας και ταυτόχρονη αύξηση του κόστους ζωής, τσάκισμα του ελεύθερου χρόνου, υπερφορολόγηση των φτωχών και φοροαπαλλαγές για το κεφάλαιο, ιδιωτικοποιήσεις, περιστολή εργατικών και κοινωνικών δικαιωμάτων, λεηλασία της φύσης χωρίς καν να κρατιούνται τα προσχήματα, ποινικοποίηση κοινωνικών και ταξικών αγώνων, αδυναμία πρόσβασης σε μία σειρά κοινωνικές ανάγκες όπως στέγαση, περίθαλψη, μόρφωση, τροφή, νερό, μετακινήσεις, ψυχαγωγία για την πλειοψηφία του πληθυσμού.

 

Αυτή είναι, μέσα σε λίγες λέξεις,  η πραγματικότητα της καπιταλιστικής “ειρήνης” που βιώνουμε, όλοι εμείς, οι μαθητές και οι φοιτήτριες, οι εργαζόμενες και οι άνεργοι, το σύγχρονο προλεταριάτο αλλά και ευρύτερα κοινωνικά στρώματα, στο όνομα της ανάκαμψης του έθνους και της οικονομίας. Αυτά ήταν τα αποτελέσματα μίας ακόμα καπιταλιστικής κρίσης που αδυνατεί να ξεπεραστεί. Ακόμα και με την απότομη υποτίμηση της εργατικής μας δύναμης και των όρων ζωής μας, οι ντόπιες αστικές τάξεις αλλά και οι πολυεθνικές εταιρείες που μας ξεζουμίζουν δεν έχουν ακόμη την κερδοφορία που θέλουν. Και η ιστορία έχει δείξει τι συμβαίνει όταν η “ειρήνη” δεν μπορεί να φέρει κερδοφορία…

 

Άνοδος εθνικισμού και μιλιταρισμού, το ενδεχόμενο του πολέμου και οι δαπάνες για εξοπλισμούς

Στις μέρες μας, όλο το αστικό πολιτικό φάσμα έχει ως σημείο αναφοράς στο «εθνικό καλό». Αυτό δεν έγινε φανερό μόνο από τον τρόπο διαχείρισης της κρίσης από όλες τις κυβερνήσεις της τελευταίας δεκαετίας, μιας διαχείρισης που έγινε σε βάρος του προλεταριάτου και προς όφελος των αφεντικών. Σήμερα η ΝΔ και τα συγγενικά της ακροδεξιά μορφώματα, άμεσα ή έμμεσα, ονειρεύονται πολέμους με κάθε γειτονικό λαό, αναπολώντας τη Β. Ήπειρο, τα σύνορα με τη Σερβία με διάλυση της Β. Μακεδονίας, ενώ βάζει στην ατζέντα και μία πολεμική σύρραξη με την Τουρκία λειτουργώντας επί της ουσίας ως λαγός για τη διαμόρφωση της πολιτικής ατζέντας. Ταυτόχρονα η κυβέρνηση ξεδιπλώνει έναν παράλληλο εθνικισμό: «πατριωτικό καθήκον είναι να γίνει η Ελλάδα ηγέτιδα δύναμη των Βαλκανίων και πόλος σταθερότητας στην περιοχή» μας λένε οι Συριζαίοι κάθε λίγο στις συνεντεύξεις τους, για να εξηγήσουν τις κινήσεις του Ελληνικού κράτους τα τελευταία χρόνια και το βάθεμα της σχέσης του με τις Η.Π.Α. και το ΝΑΤΟ.

 

Η διαταξική εθνική ρητορική των τελευταίων δεκαετιών που προήλθε από το σύνολο του αστικού πολιτικού κόσμου φέρνει αποτελέσματα: την άνοδο του εθνικισμού και του ρατσισμού μέσα στο κοινωνικό σώμα που άλλωστε είναι μία απαραίτητη προϋπόθεση που βάζουν τα αφεντικά για το ξεπέρασμα της κρίσης, τόσο σε περιόδους ειρήνης όσο και σε περιόδους πολέμου. Σήμερα, τα αποτελέσματα δρουν αποπροσανατολιστικά για τους καταπιεσμένους καθώς η κοινωνική αλληλεγγύη δίνει τη θέσης της στον κοινωνικό κανιβαλισμό με μερίδες αδύναμων να στρέφονται σε άλλους, συνήθως πιο αδύναμους, ενώ ταυτόχρονα επιτυγχάνεται η άμβλυνση των ταξικών διεκδικήσεων μπροστά στην εθνική πρόοδο.

 

Ο εθνικισμός όμως παίζει και έναν άλλο ρόλο καθώς, χέρι-χέρι με τον μιλιταρισμό προετοιμάζει τον πληθυσμό και για το ενδεχόμενο ενός πολέμου ακόμα πιο κοντά μας από ότι βρίσκεται η Συρία. Την ίδια στιγμή λοιπόν που μεγάλα κομμάτια των εκμεταλλευόμενων αδυνατούν να έχουν πρόσβαση σε μία σειρά από βασικές κοινωνικές ανάγκες, ο εθνικισμός και ο μιλιταρισμός εκτοξεύουν τις δαπάνες για εξοπλιστικά προγράμματα, δικαιολογούν την εμπλοκή του στρατού σε όλο και περισσότερες “εσωτερικές” υποθέσεις όπως βλέπουμε χαρακτηριστικά να συμβαίνει με τη διαχείριση των μεταναστών, σβήνουν τα εγκλήματα του εθνικού στρατού στο παρελθόν (πχ. δικτατορία) εγκλήματα που διέπραξε εντός και εκτός συνόρων και φανατίζουν τους καταπιεσμένους, προετοιμάζοντας τους να χύσουν το αίμα τους σε κάποιο χαράκωμα, στο όνομα κάποιας “μεγάλης ιδέας” ή διαφύλαξης της “εθνικής ακεραιότητας” στο άμεσο μέλλον, αποκρύπτοντας τους πραγματικούς λόγους των διακρατικών εντάσεων στην περιοχή που δεν είναι άλλοι από τα κέρδη των καπιταλιστών. Ο στρατός τέλος, όλο και πιο απενεχοποιημένα αρχίζει να παίζει όλο και πιο σημαντικό ρόλο στην εσωτερική καταστολή, κάτι που εδώ μπορεί να ζούμε προς το παρόν μόνο με ασκήσεις καταστολής πλήθους, με ετοιμότητα εμπλοκής όπως πχ συνέβη το Δεκέμβρη του 2008 και με απεργοσπασίες (βλ απεργίες καθαριστών), την ίδια στιγμή που στη Γαλλία και στην Τουρκία είναι αυτός που περιπολεί στους δρόμους.

 

Το παιχνίδι της ενέργειας και των ΑΟΖ, τα συμφέροντα της ντόπιας αστικής τάξης και ο νέος ρόλος της Ελλάδας στην περιοχή

Κέρδη όμως μέσα σε περιόδους κρίσεις, φέρνουν κυρίως οι νέες αγορές. Και μία σχετικά πρόσφατη αγορά που έχει ανοίξει  είναι αυτή του φυσικού αερίου αλλά και ευρύτερα της ενέργειας. Η Ευρώπη χρειάζεται όλο και περισσότερη ενέργεια για τις ανάγκες του πληθυσμού αλλά κυρίως των βιομηχανιών, κάτι που ως τώρα κάλυπταν εταιρείες που προέρχονταν, κατά κύριο λόγο από τη Ρωσία, η οποία ταυτόχρονα με άλλες δυνάμεις όπως η Κίνα άρχισαν να αμφισβητούν την κυριαρχία των Η.Π.Α. αλλά και της Ε.Ε. σε μία σειρά από τομείς της παγκόσμιας οικονομίας, γεγονός που μαζί με την παγκόσμια διάσταση της καπιταλιστικής κρίσης, έχει φέρει τις τελευταίες σε ιδιαίτερα δυσχερή θέση. Έτσι, εταιρείες εξ Αμερικής αλλά και σε συνεργασία με ευρωπαϊκές χτίζουν νέους αγωγούς μεταφοράς υδρογονανθράκων (πχ αζέρικου φυσικού αερίου μέσω του TAP) που φυσικά προέρχεται από κοιτάσματα που ελέγχουν οι ίδιοι ή κράτη που βρίσκονται υπό την επιρροή τους. Μέσα σε αυτούς τους ανταγωνισμούς η ντόπια αστική τάξη και το ελληνικό κράτος επεξεργάζεται τη μονομερή κήρυξη ΑΟΖ, η οποία θα του φέρει στην ουσία θαλάσσια σύνορα με Κύπρο και Αίγυπτο και θα πετάξει εντελώς έξω την Τουρκία όπως συμβαίνει και με την επέκταση της αιγιαλίτιδας ζώνης στα 12 ναυτικά μίλια. Η όλη αυτή συνεργασία εμπερικλείει και το Ισραήλ, το οποίο υφαρπάζοντας – πέραν των άλλων – και το φυσικό αέριο της Παλαιστίνης, έχει ήδη πραγματοποιήσει εξορύξεις στην περιοχή. Από κοντά εταιρείες γαλλικών, βορειοαμερικάνικων, ιταλικών συμφερόντων που αναλαμβάνουν αυτές τις δουλειές, αλλά και οι ίδιες οι Η.Π.Α. και χώρες της Ευρώπης που προωθούν τη δημιουργία του EastMed, ενός νέου αγωγού που τροφοδοτεί την Ε.Ε. με αέριο που εξορύσσεται στην Νοτιοανατολική Μεσόγειο. Η Ελλάδα ως πρώτος σταθμός της ηπειρωτικής Ευρώπης, έχοντας ήδη συμφωνήσει με Αλβανία, Ιταλία, Κύπρο και Αίγυπτο για την ακριβή εμβέλεια της ΑΟΖ της περιμένει την κατάλληλη στιγμή για να πετάξει την Τουρκία στην απέξω μετά από έγκριση και υπό την προστασία του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε.. Ενώ ταυτόχρονα δημιουργεί ήδη μαζί με τις εταιρείες-κολλοσούς δεξαμενές υγροποιημένου αερίου σε διάφορες περιοχές, προγραμματίζει τις δικές της έρευνες και ντόπια αφεντικά όπως ο Λάτσης με τα ΕΛ.ΠΕ. κλείνουν συμφωνίες για μπίζνες σε Μεσόγειο, Αιγαίο και Ιόνιο.

 

ΝΑΤΟ, ελληνικό κράτος και μετανάστευση

Απόρροια των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και των διακρατικών συγκρούσεων, όπως αντίστοιχα και της πλήρους λεηλασίας των κοινωνιών του “τρίτου κόσμου” από ντόπιους και ξένους κεφαλαιοκράτες, είναι και η δημιουργία τεράστιων μεταναστευτικών και προσφυγικών ροών. Δεκάδες χιλιάδες διωγμένοι όλων των ηλικιών από τον τόπο τους, σακαταμένοι από πολέμους που δεν έβρισκαν λόγο ή δεν θέλησαν να πολεμήσουν καθώς καμία από τις σημαίες στα πεδία των μαχών δεν ήταν δικιά τους. Αυτό είναι το αποτέλεσμα των εθνικισμών, του θρησκευτικού φονταμενταλισμού και των χειρουργικών επεμβάσεων του ΝΑΤΟ και άλλων μεγάλων δυνάμεων όπως η Ρωσία αλλά και χώρες της Ε.Ε.. Ερχόμενοι εδώ, γίνονται αντικείμενα προς διαχείριση από τους ίδιους θεσμούς που τους έχουν ήδη καταστρέψει τις ζωές.

 

Οι ασκήσεις του ΝΑΤΟ για το μπλοκάρισμα της εισόδου τους στη χώρα στο Αιγαίο-στις οποίες Ελλάδα και Τουρκία συμμετέχουν από κοινού την ίδια στιγμή που ανεβάζουν την μεταξύ τους ένταση -, ο ελληνικός στρατός που τους δολοφονεί ή συμμετέχει ενεργά στα κυκλώματα μεταφοράς τους ενώ ταυτόχρονα έχει επιφορτιστεί και με τη “φύλαξή” τους σε στρατόπεδα σε άθλιες συνθήκες, το λιμενικό που τους βουλιάζει τις βάρκες, η ελληνική αστυνομία που τους βασανίζει και τους δολοφονεί στα τμήματα αλλά και οι ΜΚΟ που κάνουν μπίζνες πουλώντας ανθρωπισμό (μερίδα των οποίων έχουν ιδρύσει ή διοικούν ντόπιοι και ξένοι πολιτικοί παράγοντες, από αυτούς που υπογράφουν άμεσα ή έμμεσα τις πολεμικές επιχειρήσεις). Για όσους από αυτούς γλιτώσουν από την κρατική καταστολή, έρχεται εκ νέου ο ντόπιος, ελληνικός εθνικισμός και ρατσισμός να τους περιθωριοποιήσει, να τους στοχοποιήσει, να τους δολοφονήσει για να συνεχίζουν να αποτελούν ένα φτηνό εργατικό δυναμικό προς εκμετάλλευση από μικρά και μεγάλα αφεντικά.

 

Η συμμετοχή της Ελλάδας, είτε με βάσεις ανεφοδιασμού των βομβαρδιστικών και των μετακινούμενων δολοφόνων του ΝΑΤΟ, είτε και με υλικές δυνάμεις στους πολέμους, αλλά και η πολιτική του ελληνικού κράτους απέναντι στους μετανάστες παραμένει το ίδιο συνένοχη παρά τις επιμέρους διαφοροποιήσεις που θέλουν να κρατήσουν κάποια προσχήματα μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ και αυτό ισχύει για ακόμα πολλές δεκαετίες πίσω και όχι μόνο για τα τελευταία χρόνια. Είναι η ουσία του ελληνικού κράτους συγκεκριμένα αλλά και κάθε κράτους γενικά που έχει στον πυρήνα της τη συμμετοχή σε πολέμους για ένα μερίδιο από τη λεία, αλλά και την παρανομοποίηση των μεταναστών, κάτι που τους διατηρεί φτηνή πηγή κέρδους για το κεφάλαιο.

 

Η ευρωατλαντική ολοκλήρωση των δυτικών Βαλκανίων και οι νέες ΝΑΤΟικές βάσεις στην περιοχή

Ο ανταγωνισμός Η.Π.Α.-Ρωσίας που εδαφικοποιείται αυτή τη στιγμή κυρίως στην Ουκρανία και τη Συρία, έχει δημιουργήσει μία νοητή γραμμή υπαρκτής ή δυνητικής αστάθειας στην περιοχή. Την ίδια στιγμή η Τουρκία διεκδικώντας το δικό της μερτικό από τη σφαγή στη Συρία αλλά και από τις γεωτρήσεις στη Μεσόγειο, αναβαθμίζει το ρόλο της στην περιοχή με τα συμφέροντά της όμως να είναι – προσωρινά – πιο κοντά σε αυτά της Ρωσίας, κάτι που διαφαίνεται και από την αναβάθμιση της ενεργειακής-οικονομικής και στρατιωτικής τους συνεργασίας αλλά και από τη μεταφορά μεγάλου μέρους της ΝΑΤΟικής δύναμης που υπήρχε στη χώρα – και που σήμερα γεμίζει κάθε γωνία της Ελλάδας -. Η επιτάχυνση της διαδικασίας ένταξης μίας σειράς βαλκανικών χωρών στην Ε.Ε. αλλά και στο ΝΑΤΟ που είχε ξεκινήσει ήδη χρόνια πριν για να ξεπεραστούν και τα εσωτερικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι οργανισμοί είναι γεγονός. Στα πλαίσια αυτά είχαμε και τη συμφωνία των Πρεσπών, που έφερε ένα ακόμη κουτάκι των Βαλκανίων πιο κοντά στις Η.Π.Α. και την Ε.Ε. και πιο μακριά από τη Ρωσία. Η συμφωνία αυτή είχε τέτοιες προεκτάσεις, ανάλογες με τις πιέσεις που ασκήθηκαν και από τους δύο πόλους σε μία σειρά τοπικών παραγόντων στην προσπάθεια τους να εφαρμοστεί ή να ανατραπεί (χρηματισμοί, υποκίνηση διαδηλώσεων, πιέσεις από επιχειρηματικούς και εκκλησιαστικούς κύκλους).

 

Η εθνική στρατηγική όμως της ελληνικής κυβέρνησης είναι ξεκάθαρη και όπως προείπαμε βάζει την Ελλάδα ως ηγέτιδα δύναμη στην περιοχή, μέσα βέβαια στα πλαίσια των διακρατικών οργανισμών στις οποίες συμμετέχει. Ενώ το ελληνικό κεφάλαιο συνεχίζει και επεκτείνει τη λεηλασία του στα Βαλκάνια με “ειρηνικό τρόπο”, η Ελλάδα έχει καταφέρει να επιβάλει τους δικούς τους πολιτικούς και οικονομικούς όρους στη Β. Μακεδονία ενώ ταυτόχρονα καλωσορίζει τις δυνάμεις του ΝΑΤΟ σε κάθε γωνία της χώρας. Αλεξανδρούπολη (με το δήμαρχο να εύχεται να έρθει το σύνολο της βάσης του Ιντζιρλίκ στην περιοχή), Άραξος, Σκύρος, Λάρισα, Βόλος, Σούδα, Ανδραβίδα είναι λίγα από τα σημεία που η Ελλάδα φιλοξενεί τα πολυεθνικά στρατεύματα που σπέρνουν τρομοκρατία, βαρβαρότητα και αιματοχυσίες σε όλο τον πλανήτη. Η δική της παρουσία, δε, αναβαθμίζεται με τον τελευταίο βομβαρδισμό της Συρίας να σχεδιάζεται και να ξεκινά από τη βάση της Σούδας, ενώ σταθερή παραμένει και η δεύτερη θέση της στη λίστα με τις δαπάνες για εξοπλισμούς (2% του ΑΕΠ επιβάλουν οι ΗΠΑ στις χώρες-μέλη του οργανισμού). Η τυχοδιωκτική ελληνική αστική τάξη θωρακίζει την κυριαρχία της στον πληθυσμό της περιοχής – μέσα και έξω από τα σύνορα -, συσφίγγοντας ακόμα πιο πολύ τις σχέσεις της με τις Η.Π.Α., το ΝΑΤΟ, τις χώρες της Ε.Ε. προσφέροντας τους ταυτόχρονες ευκαιρίες για λεηλασία στην περιοχή, ενώ ταυτόχρονα θωρακίζουν την εξουσία τους πάνω μας με όλο και πιο αναβαθμισμένη στρατιωτική παρουσία.

 

Η όξυνση των κοινωνικών και ταξικών αγώνων και η διεθνιστική αλληλεγγύη και οργάνωση μονόδρομος για το πολυεθνικό προλεταριάτο της περιοχής

Φέτος κλείνουν τα 70 χρόνια από την ίδρυση του ΝΑΤΟ, αλλά και 67 από την παρουσία του Ελληνικού κράτους μέσα στους σχεδιασμούς του. Δικτατορίες, ταχείες επεμβάσεις, βομβαρδισμοί, πόλεμοι και νέοι πόλεμοι στο όνομα της δημοκρατίας και του πολιτισμού είναι αρκετά. Τη στιγμή που ετοιμάζεται η μεταφορά νέων υπερόπλων και υποδομών του οργανισμού σε κάθε άκρη του ελλαδικού χώρου, τη στιγμή που το σύνολο των Βαλκανίων μετατρέπεται σε μια απέραντη νατοϊκή βάση, τη στιγμή που το Αιγαίο έχει μετατραπεί σε πάρκινγκ του αμερικάνικου στόλου, τη στιγμή που οι εθνικισμοί στην περιοχή προετοιμάζουν το έδαφος για νέες επεμβάσεις, αλλά και τη στιγμή που ο κίνδυνος νέων εντάσεων και πολέμων γίνεται όλο και πιο υπαρκτός, έχουμε κάθε λόγο ντόπιοι και ξένοι προλετάριοι να αντισταθούμε και να μπλοκάρουμε τις επιδιώξεις των εκμεταλλευτών μας, επίσης ντόπιων και ξένων.

 

Έχουμε κάθε λόγο να μπλοκάρουμε τον αναδυόμενο εθνικισμό, τσακίζοντας τα φασιστικά τάγματα εφόδου του κεφαλαίου, αναδεικνύοντας το ρόλο του για λογαριασμό των αφεντικών, αποκαλύπτοντας τις πραγματικές αιτίες που επανέρχεται στο προσκήνιο ως στρατηγική επιλογή των κρατών. Έχουμε κάθε λόγο να μπλοκάρουμε τον αναδυόμενο μιλιταρισμό, υπενθυμίζοντας την εξουσιαστική, ρατσιστική, πατριαρχική φύση του στρατού, τα ιστορικά του εγκλήματα αλλά και το ρόλο του εντός και εκτός συνόρων. Βάζοντας τις κοινωνικές ανάγκες πάνω από τις ανάγκες για νέα οπλικά συστήματα, αναδεικνύοντας την ταξική φύση της στράτευσης που αφορά ξεδιάντροπα πια, μόνο τους εργάτες που είναι και αυτοί που προορίζονται για σφαγή (ενδεικτικό είναι το πρόσφατο νομοσχέδιο στην Κύπρο που απαλλάσσει τα παιδιά των εφοπλιστών). Στεκόμενοι αλληλέγγυοι με τους αρνητές στράτευσης αλλά και προπαγανδίζοντας από τώρα την στρατιωτική απεργία σε περίπτωση επιστράτευσης ή πολέμου.

 

Έχουμε κάθε λόγο να μπλοκάρουμε κάθε ενδεχόμενο πολεμικό επεισόδιο, καθώς μόνο εμείς και τα ταξικά μας αδέρφια από την απέναντι πλευρά θα βγούμε χαμένοι από μία τέτοια προοπτική. Οι συνθήκες ζωής μας θα γίνουν ακόμα χειρότερες, νέες μπίζνες θα έρθουν για τους κοινούς μας δυνάστες. Δε θα είναι δικός μας πόλεμος, ο πόλεμος που θα γίνει στο όνομα μιας θρησκείας ή μιας πατρίδας και για τα κέρδη από τις εξορύξεις υδρογονανθράκων. Τα κέρδη αυτά δε θα τα μοιραστούμε, ενώ η λεηλασία του περιβάλλοντος θα είναι χωρίς προηγούμενο. Έχουμε κάθε λόγο να μπλοκάρουμε την αναβάθμιση της παρουσίας του ΝΑΤΟ στην περιοχή, που πάει χέρι-χέρι με την – εντός της χώρας- πολεμική προετοιμασία. Δε θέλουμε την εγκατάσταση πυρηνικών στον Άραξο, σε μία από τις πιο σεισμογενείς περιοχές της Ελλάδας, δε θέλουμε σύγχρονους πυραύλους δίπλα στα πάρκα που παίζουν τα παιδιά μας, δε θέλουμε στρατιωτικές ασκήσεις και ελικόπτερα να πετάν πάνω από τα κεφάλια μας, δε θέλουμε τα λεφτά μισθοφόρων που σπέρνουν το θάνατο σε όλο τον πλανήτη. Δε θέλουμε να είμαστε συνυπεύθυνοι για όλους τους πολέμους που σχεδιάζονται στο στρατηγείο της Θεσσαλονίκης και υλοποιούνται από τη Σούδα, δε θέλουμε να είμαστε συνένοχοι για τους πνιγμούς μεταναστών από τις διακρατικές ασκήσεις του οργανισμού στα θαλάσσια σύνορα με την Τουρκία.

 

Έχουμε τέλος κάθε λόγο, όλοι και όλες εμείς που μας τσακίζουν τις ζωές κάτω από κάθε συνθήκη, να αρνηθούμε τόσο την ειρήνη όσο και τον πόλεμό τους, τόσο τις εθνικές τους επιδιώξεις – που δεν είναι τίποτα άλλο από τις επιδιώξεις της ντόπιας ελίτ- όσο και τις αυτοκρατορικές τους ολοκληρώσεις – που δεν είναι τίποτα άλλο από τις επιδιώξεις της ντόπιας ελίτ σε συνεργασία με τις μεγάλες δυνάμεις-. Έχουμε κάθε λόγο να κάνουμε ξεκάθαρο πως από την Αλεξανδρούπολη ως τη Λάρισα, κι από τα Χανιά ως Πάτρα, υπάρχουν αρκετοί και αρκετές που αρνούνται να συμπαραταχθούν με τις κυρίαρχες αφηγήσεις, που αρνούνται να υποστείλουν τις σημαίες τις ταξικής πάλης μπροστά στις γαλανόλευκες και στις αστερόεσσες.  Έχουμε κάθε λόγο να στήσουμε γέφυρες διεθνιστικής αλληλεγγύης και να δώσουμε κοινούς αγώνες με τους Τούρκους, με τους Κύπριους, με τους Βούλγαρους, τους Μακεδόνες, τους Αλβανούς προλετάριους.

 

70 χρόνια λοιπόν από την ίδρυση του ΝΑΤΟ και 67 από τη συμμετοχή του Ελληνικού κράτους σε αυτό, 70 χρόνια διακρατικού μιλιταρισμού και αυτοκρατορικής βαρβαρότητας σε όλη τη γη, έχουμε κάθε λόγο να αγωνιστούμε για έναν κόσμο χωρίς στρατούς, σύνορα και πολέμους. Για έναν κόσμο χωρίς ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και λεηλασία της φύσης. Για έναν κόσμο χωρίς διακρίσεις με βάση τη φυλή, το φύλο, τη σεξουαλικότητα. Για έναν κόσμο αλληλεγγύης, κοινοκτημοσύνης, ισότητας, ελευθερίας. Για έναν κόσμο που θα φέρει την ειρήνη για όλη την ανθρωπότητα, αφού πρώτα βάλει οριστικό τέλος στον πρώτο και τον τελευταίο από τους πολέμους: τον ΤΑΞΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ, στον οποίο οφείλουμε να συμμετέχουμε, στον οποίο οφείλουμε και μπορούμε να βγούμε νικητές, μόνο αν οργανωθούμε, μόνο αν αγωνιστούμε…

 

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ, ΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ “ΕΙΡΗΝΗ” ΤΟΥΣ…

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΝΑΤΟ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΤΥΧΟΔΙΩΚΤΙΣΜΟΥΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΣΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ

 

ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΧΩΡΙΣ ΕΘΝΗ, ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΕΣ, ΣΤΡΑΤΟΥΣ & ΠΟΛΕΜΟΥΣ

ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΧΩΡΙΣ ΤΑΞΕΙΣ, ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ, ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ & ΚΑΤΑΠΙΕΣΗ

ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, ΙΣΟΤΗΤΑΣ, ΚΟΙΝΟΚΤΗΜΟΣΥΝΗΣ

 

Κομοτηνή, μικροφωνική παρέμβαση Σάββατο 6/4 στις 12.00 πλατεία Ειρήνης

Ξάνθη, διαδήλωση Σάββατο 6/4 στις 18.00 πλατεία Ελευθερίας

Θεσσαλονίκη, διαδήλωση Σάββατο 6/4 στις 12.00 Καμάρα

Αλεξανδρούπολη, διαδήλωση ενάντια στη δημιουργία βάσης του ΝΑΤΟ Σάββατο 13/4 στις 13.00 πάρκο Ανεξαρτησίας

 

 

Αναρχική συλλογικότητα Camino Libre (Κομοτηνή), Πέλοτο (Ξάνθη), Ελευθεριακή πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης, Συλλογικότητα αναρχικών από τα ανατολικά (Θεσσαλονίκη)

Προκήρυξη και αφίσα από το Πέλοτο και το Αυτόνομο Στέκι Ξάνθης στα πλαίσια της αντιεθνικιστικής-αντιμιλιταριστικής/ αντιπολεμικής/ αντινατοϊκής καμπάνιας δράσεων με αφορμή τη συμπλήρωση 70 χρόνων από την ίδρυση του ΝΑΤΟ.
Μπορείς να την κατεβάσεις σε μορφή pdf από εδώ.

 

 

 

Tα κέρδη των αφεντικών, οι νεκροί δικοί μας

 

Δώδεκα χρόνια έχουν περάσει από το ξέσπασμα της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης του 2007 (απότοκο της κρίσης της δεκαετίας του ‘60 ) με το σκάσιμο της φούσκας των ενυπόθηκων στεγαστικών δανείων υψηλού κινδύνου στις ΗΠΑ και το παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα δε φαίνεται να μπορεί να ξεπεράσει τη δομική του αυτή αδυναμία, ώστε να ορθοποδήσει και να μπει σε ράγες επανάκαμψης της κερδοφορίας του. Μέσα από αυτή του την προσπάθεια -και ως φυσικό επακόλουθο- γινόμαστε τα τελευταία χρόνια μάρτυρες μίας κλιμακούμενης όξυνσης των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και των οικονομικών και στρατιωτικών διακρατικών πολέμων. Οι δύο κυρίαρχοι πόλοι που φαίνεται να διαμορφώνονται (χωρίς όμως να έχουν παγιωθεί ακόμη) βασίζονται στην αντίθεση ΗΠΑ-ΕΕ εναντίον Κίνας και Ρωσίας. Τα πιο χαρακτηριστικά και ταυτόχρονα τραγικά στιγμιότυπα αυτής της σύγκρουσης είναι το διαρκές αιματοκύλισμα σε Ουκρανία και Συρία και η προετοιμασία για παρόμοιες επεμβάσεις στην Βενεζουέλα.

 

Ο ρόλος του ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια

 

Ανάλογες εξελίξεις όμως λαμβάνουν χώρα και στη άμεση γειτονιά μας. Από την επέκταση της παρουσίας του ΝΑΤΟ (ως ο στρατιωτικός βραχίονας των ΗΠΑ- ΕΕ) στα δυτικά βαλκάνια με πρόσφατο παράδειγμα την συμφωνία των Πρεσπών, ώστε να ενταχθεί η Βόρεια Μακεδονία στη βορειοατλαντική συμμαχία, μέχρι την υποδαύλιση των εθνικιστικών παθών και τις εντάσεις στα σύνορα Κοσσόβου Σερβίας και τον από τον κλιμακούμενο ελληνοτουρκικό ανταγωνισμό στο Αιγαίο μέχρι τη διαμάχη για τις ΑΟΖ και το φυσικό αέριο στην Κύπρο η περιοχή μοιάζει όλο και περισσότερο με καζάνι που βράζει.

 

Μέσα σε αυτό το κλίμα ανακατατάξεων ένα κομμάτι της κοινωνικής βάσης δυστυχώς πέφτει στην παγίδα, που καλλιεργούν μεθοδικά και συντεταγμένα τα καθεστωτικά ΜΜΕ και τα αστικά κόμματα, προσδοκώντας πως μία αυξανόμενη παρουσία του ΝΑΤΟ μπορεί να λειτουργήσει ως παράγοντας σταθερότητας και ασπίδα προστασίας κυρίως απέναντι στην επονομαζόμενη «τούρκικη επιθετικότητα». Για μία ακόμα φορά η πραγματικότητα αντιστρέφεται. Ο ρόλος του ΝΑΤΟ διαχρονικά ως νταβατζής στην περιοχή αποσιωπάται και μετατρέπεται ως δια μαγείας σε προστάτη των «εθνικών δικαίων». Η αλήθεια είναι πως η μόνη του «προσφορά» είναι να εμπλέκει γειτονικούς λαούς σε ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς για επιρροή στην περιοχή, να υποδαυλίζει και να εκμεταλλεύεται τους εθνικισμούς και τις διενέξεις που υπάρχουν, έτσι ώστε σε δεύτερο στάδιο να παρεμβαίνει διεκδικώντας αναβαθμισμένο ρόλο, είτε για να τις οξύνει συντασσόμενο με τη μία πλευρά, είτε “πυροσβεστικά” ως εγγυήτρια/προστάτιδα δύναμη. Αλλά και στο εσωτερικό των χωρών, το ΝΑΤΟ -και οι ΗΠΑ ως η ηγέτιδα δύναμη εντός του – δεν θα διστάσουν, όπως έχει φανεί και ιστορικά, να εγκαθιδρύσουν στρατιωτικές χούντες, να στηρίξουν φασιστικά καθεστώτα ή να καταστείλουν λαϊκές εξεγέρσεις, αν κρίνουν πως έτσι εξυπηρετούν την στρατηγική τους ή στέκονται ανάχωμα σε δυνάμεις που έρχονται σε σύγκρουση με αυτή.

 

Η όξυνση των διενέξεων, που βλέπουμε σήμερα, οδηγεί στη συσσώρευση στρατευμάτων στην ευρύτερη περιοχή της ανατολικής μεσογείου (Νατοϊκά στρατεύματα σε Αιγαίο και Κύπρο), στην αναβάθμιση πολεμικού εξοπλισμού ( πυρηνικά στον Άραξο), σε πολλαπλασιασμό και αναβάθμιση των βάσεων (Αλεξανδρούπολη, Λάρισα) και σε πρόβες πολέμου με τη μορφή στρατιωτικών ασκήσεων. Τα παραπάνω -σε αντίθεση με ό,τι θέλουν να μας πείσουν- δεν αποτρέπουν, αντ’ αυτού μεγεθύνουν και μας φέρνουν όλο και πιο κοντά στην πιθανότητα μιας σύρραξης. Πρόκειται επομένως για έναν ατέρμονο κύκλο, όπου το ΝΑΤΟ διασπείρει πρωτογενώς την ασθένεια, ώστε να παρουσιαστεί μετά ως η γιατρειά.

 

Τα συμφέροντα και η αναβάθμιση του ελληνικού κράτους

 

Μέσα σε αυτά τα πλαίσια αναβρασμού το ελληνικό κράτος (και η αστική του τάξη) βλέπει μία χρυσή ευκαιρία να αναβαθμίσει την παρουσία και τον γεωπολιτικό του ρόλο, πλασάροντας τον εαυτό του ως έναν ισχυρό παίχτη – «πόλο σταθερότητας» σε αντιπαραβολή με την Τουρκία, που είναι ο κύριος ανταγωνιστής στην περιοχή. Πατάει πάνω στις αλλοπρόσαλλές πολιτικές, τις επιθετικές δηλώσεις και την ρητορική αμφισβήτησης διεθνών συνθηκών του καθεστώτος Ερντογάν και εκμεταλλεύεται κυρίως τις τάσεις αναθεωρητισμού που αυτό επιδεικνύει και το κλείσιμο του ματιού προς τη Ρωσία, ως αντίβαρο της κόντρας με τις ΗΠΑ μετά το πραξικόπημα του 2016 και λόγω της υποστήριξης των τελευταίων στους Κούρδους της Συρίας. Στο πλαίσιο αυτής της τακτικής το ελληνικό κράτος επιλέγει να προσδεθεί ακόμα πιο αποφασιστικά στο άρμα του βορειοατλαντικού ιμπεριαλισμού, του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε., πουλάει εκδουλεύσεις, εγκαθιστά νέες βάσεις και αναβαθμίζει τις ήδη υπάρχουσες, αποβλέποντας σε όσο το δυνατόν μεγαλύτερη συμμετοχή στο μοίρασμα της ενεργειακής πίτας, αλλά και οικονομικές διευκολύνσεις σε ζητήματα όπως αυτό του δημόσιου χρέους. Το ένα σκέλος αυτής της τακτικής καθ’ υποδείξει του ΝΑΤΟ, είναι να προχωρήσει σε διευθέτηση ενδεχομένως και συναινετική, «ζητημάτων που χρόνιζαν» στην περιοχή των Βαλκανίων, όπως η σύναψη της συμφωνίας των Πρεσπών για το ονοματολογικό, η εκταφή των οστών των πεσόντων Ελλήνων στρατιωτών του αλβανικού μετώπου και ο καθορισμός της ΑΟΖ με την Αλβανία, ώστε να μπορέσει να ανακόψει τη Ρωσική αλλά και Τουρκική επιρροή στις χώρες αυτές και να ενισχύσει την δική του οικονομική και στρατιωτική διείσδυση. Έτσι έχοντας πλέον εξασφαλισμένα τα μετόπισθεν μπορεί να στρέψει το βλέμμα εξολοκλήρου στον «προαιώνιο εχθρό» εξ ανατολών.

 

Εδώ η διαχείριση είναι ακριβώς η αντίθετη: πλήρως επιθετική. Το ελληνικό κράτος προσπαθεί να αποκλείσει πλήρως την Τουρκία από τα ενεργειακά κοιτάσματα της ανατολικής μεσογείου μέσω του Καστελόριζου, το οποίο είναι ο κρίκος για τη σύνδεση της ελληνικής με την κυπριακή ΑΟΖ, ενισχύει τον αμυντικό και ενεργειακό άξονα με την Κύπρο, τη στρατιωτική χούντα της Αιγύπτου και το κράτος-δολοφόνο του Ισραήλ διεξάγοντας και τις ανάλογες κοινές στρατιωτικές ασκήσεις στην περιοχή, αναβαθμίζει την ενεργειακή του εμπλοκή μέσω των αγωγών που θα περνούν από το έδαφός του (TAP στη Θράκη, EASTMED κ.α.), επιχειρεί να επεκτείνει τα χωρικά ύδατα από τα 6 στα 12 μίλια περιορίζοντας αποφασιστικά τα διεθνή ύδατα στο Αιγαίο. Τέλος οξύνει τη ρητορική του και προβαίνει σε επιθετικές αναφορές και ενέργειες, όπως η δήλωση περί ισοπέδωσης των Τούρκων αν πατήσουν σε βραχονησίδα από τον νυν υπουργό άμυνας Αποστολάκη και το σόου κατάθεσης στεφάνων του Καμμένου στα Ίμια με στρατιωτικό ελικόπτερο.

 

Η αναβάθμιση του ρόλου του στρατού πανελλαδικά και τοπικά

 

Συμπληρωματικά των παραπάνω κινήσεων στο εξωτερικό πεδίο, τίθεται η ανάγκη να ενταθεί η πολεμική ετοιμότητα, να καλλιεργηθεί στο κοινωνικό σώμα το ανάλογο κλίμα και να δομηθεί η αντίστοιχη συναίνεση. Πρώτος κρίκος αυτής της αλυσίδας είναι η αναβάθμιση του ρόλου του στρατού και η συνακόλουθη ανάπτυξη του μιλιταρισμού. Έτσι για πρώτη φορά μετά την χούντα βλέπουμε τον στρατό να εμπλέκεται τόσο εμφατικά σε διαχείριση εσωτερικών ζητημάτων. Η αρχή έγινε με την στρατιωτική διαχείριση των μεταναστευτικών ροών, τόσο για την αποτροπή της εισόδου στα σύνορα, με παρακρατικούς μηχανισμούς να προβαίνουν σε παράνομες επαναπροωθήσεις και πνιγμούς, όσο και με την κατασκευή και διαχείριση των στρατοπέδων συγκέντρωσης στην ενδοχώρα. Επιπλέον συντελείται μία προσπάθεια να ενισχυθεί το «κοινωνικό πρόσωπο» του στρατού με πρωταγωνιστή σε αυτό το τοπικό Δ’ Σώμα Στρατού στην Θράκη. Η συντήρηση κρατικών κτηρίων και δρόμων, η επισκευή κατεστραμμένων οικημάτων, οι ιατρικές υπηρεσίες σε χωριά και η χορηγία καυσόξυλων σε οικογένειες είναι κάποια από τα χαρακτηριστικά παραδείγματα. Τα παραπάνω, ενώ μπορεί να φαντάζουν αθώα και καλοπροαίρετα, στρώνουν το έδαφος για να γίνει κανονικότητα η παρουσία του στρατού στην καθημερινή αναπαράσταση και αποτελούν την νομιμοποιητική βάση για να εντείνει την ανάμειξή του στα κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα. Και επειδή μιλιταρισμός και business είναι αδιαχώριστα πεδία της καπιταλιστικής μηχανής θα πρέπει να υπενθυμίσουμε πως η Ελλάδα είναι η δεύτερη χώρα στο ΝΑΤΟ μετά τις ΗΠΑ σε ποσοστό δαπανών για εξοπλιστικά προγράμματα, αγοράζει συνεχώς νέα υπερ-όπλα και αναβαθμίζει τα υφιστάμενα στο πλαίσιο της γνωστής κούρσας ανταγωνισμού με την Τουρκία, ενώ ο στρατός διεξάγει ερευνητικά προγράμματα σε πανεπιστημιακά ιδρύματα με «πρωτοπορία» πάλι το Δ’ Σώμα Στρατού, που υπέγραψε πριν λίγους μήνες μνημόνιο συνεργασίας με το Δ.Π.Θ. Τέλος, η συζήτηση για αύξηση της στρατιωτικής θητείας και στράτευση των γυναικών αναζωπυρώνεται, τα Μ.Μ.Ε. φροντίζουν καθημερινά από το πρωί μέχρι το βράδυ να μας μπουκώνουν με αναλύσεις «γεωστρατηγικών θεμάτων» με «εκλεκτούς καλεσμένους» καραβανάδες και λοιπούς στρατόκαυλους συνοδευόμενες από θεαματικές εικόνες στρατιωτικών εξοπλισμών και πολεμικών συρράξεων.

 

Η εθνική ενότητα είναι μια παγίδα…

 

Στο πλαίσιο αυτής της εσωτερικής πολεμικής προετοιμασίας ένα ακόμα απαραίτητο συστατικό είναι η σφυρηλάτηση της εθνικής ομοψυχίας και η δόμηση ενός εθνικού κορμού που θα την πραγματώνει. Έτσι σύσσωμοι οι αστικοί μηχανισμοί (κρατική προπαγάνδα, ΜΜΕ) πλειοδοτούν σε πατριωτική ρητορική, χτίζοντας ένα αφήγημα, που παρουσιάζει το ελληνικό κράτος ως αδύναμο, ειρηνικό και αμυνόμενο με όλους τους άλλους να το επιβουλεύονται. Αυτή η ρητορική συμβάλει στην διαιώνιση μίας «πατριωτικής» υστερίας και φοβικότητας, η οποία βλέπει παντού «εχθρούς του έθνους» και τελικά οδηγεί στην ανάπτυξη και το αβαντάρισμα του εθνικισμού και της μισαλλοδοξίας. Αυτό το είδαμε χαρακτηριστικά με τα εθνικιστικά συλλαλητήρια για τη μακεδονία, όπου μερίδα των συμμετεχόντων, πίστευε πως η Ελλάδα κινδυνεύει από μία χώρα με το 1/10 του ΑΕΠ της και ανύπαρκτο στρατό λόγω ενός…ονόματος. Η προβολή του έθνους ως το ανώτερο επίπεδο ενότητας θολώνει τις ταξικές και κοινωνικές αντιθέσεις και προβάλλει το έθνος-κράτος ως εκφραστή και εγγυητή κάποιων ανύπαρκτων καθολικών κοινών συμφερόντων. Συμβάλει πολύ βολικά στον αποπροσανατολισμό της λαϊκής δυσαρέσκειας από το κράτος, τα αφεντικά και τον ιμπεριαλισμό και επιχειρεί να την στρέψει ενάντια στους άλλους λαούς.

 

Η επίθεση στους αγωνιζόμενους από κράτος και φασίστες

 

Επίσης στο όνομα της εθνικής ενότητας και συσπείρωσης ενάντια στον «εξωτερικό εχθρό», οι όποιες αντιστάσεις της κοινωνικής βάσης ενάντια στην υποτίμηση των ζωών μας βαφτίζονται ως «προδοσία» και το σύνολο του ανταγωνιστικού κινήματος, που δεν δέχεται να υποστείλει τις σημαίες του ταξικού αγώνα, ως «εσωτερικός εχθρός», που πρέπει να παταχθεί. Τον ρόλο αυτόν αναλαμβάνει η κρατική και παρακρατική καταστολή. Το κράτος χρόνια τώρα έχει επιβάλει ένα καθεστώς έκτακτης ανάγκης πάνω στον κόσμο του αγώνα, αναβαθμίζει τους κατασταλτικούς μηχανισμούς και το νομικό οπλοστάσιο (αντιτρομοκρατική υπηρεσία, τρομονόμοι), επιχειρεί να επιβάλει λογικές συλλογικής ευθύνης σε συλλογικές οντότητες, παγιώνει το καθεστώς εξαίρεσης στους πολιτικούς κρατούμενους (Κουφοντίνας, Θεοφίλου), εντείνει τις διώξεις και επιβάλει εξοντωτικές οικονομικές και δικαστικές ποινές στους ολικούς αρνητές στράτευσης. Από την άλλη όπου δεν φτάνει το χέρι του επίσημου κράτους την βρώμικη δουλειά αναλαμβάνει το φασιστικό παρακράτος. Ενισχυμένο και νομιμοποιημένο μέσα από τον βούρκο των εθνικιστικών συλλαλητηρίων και με την κάλυψη του όχλου προσπαθεί το τελευταίο διάστημα να πατήσει πόδι στο δημόσιο χώρο για να επιτελέσει τον διαχρονικό του ρόλο ως μακρύ χέρι του συστήματος. Την προσπάθεια αυτή τη βλέπουμε να εκτυλίσσεται και στην πόλη μας, ξεκινώντας από τα εθνικιστικά συλλαλητήρια με διοργανωτή γνωστό ρωσόφιλο μπράβο και καλεσμένους/ ομιλητές παρακρατικούς φασίστες μέχρι την αναγραφή ναζιστικών συνθημάτων με την υπογραφή της Χρυσής Αυγής στο 3^ο ΓΕΛ, που άμεσα στοχοποιούσαν καθηγητή ως «τουρκόφιλο» λόγω της δημόσιας αντιφασιστικής του τοποθέτησης, και έθεταν στο  στόχαστρο τον πληθυσμό της μειονότητας. Πανελλαδικά πήρε μορφή με τις επιθέσεις σε δομές του κινήματος, στέκια και καταλήψεις, με αποκορύφωμα τον εμπρησμό της κατάληψης Libertatia, την βεβήλωση και καταστροφή μνημείων του ΕΛΑΣ και του ολοκαυτώματος, τις επιθέσεις σε εργαζόμενους φωτορεπόρτερ, ομοφυλόφιλους, μετανάστες, συνδικαλιστές, αγωνιζόμενους ανθρώπους, κομμουνιστές και αναρχικούς.

 

Για να «τελειώνουμε» …

 

Τώρα περισσότερο από ποτέ είναι καθήκον μας να χτίσουμε ένα πλατύ, μαζικό, μαχητικό αντιπολεμικό/διεθνιστικό κίνημα που θα βάλει φρένο και θα ανατρέψει τα σχέδια των κυρίαρχων. Να στοχοποιήσουμε τα μεγάλα ενεργειακά έργα της περιοχής που συγκεντρώνουν το γεωπολιτικό ενδιαφέρον και αυξάνουν τις πιθανότητες επέμβασης από ανταγωνιστικές δυνάμεις. Να βάλουμε φρένο στην κούρσα στρατιωτικών εξοπλισμών της Ελλάδας που ροκανίζοντας τις κοινωνικές μας ανάγκες ξοδεύει ολοένα και περισσότερα χρήματα σε οπλικά συστήματα. Να επιτεθούμε στην υποχρεωτική στράτευση και στα σενάρια αύξησης της θητείας. Να εναντιωθούμε στην εμπλοκή του στρατού σε κοινωνικά ζητήματα. Να μπλοκάρουμε με όλα τα μέσα την πολεμική προετοιμασία του ελληνικού κράτους και της αναβάθμισης της παρουσίας του ΝΑΤΟ στην περιοχή. Έχουμε χρέος να υπερασπιστούμε τα ταξικά μας συμφέροντα, τις οργανώσεις της τάξης μας, τις δομές, τις κοινότητες αγώνα και τους ανθρώπους μας απέναντι σε οποιαδήποτε επίθεση. Δεν ταυτιζόμαστε με τα συμφέροντα και τους τυχοδιωκτισμούς καμιάς αστικής τάξης. Δεν πολεμάμε για κανένα διακρατικό ανταγωνισμό. Έχουμε χρέος να υψώσουμε αναχώματα στους σχεδιασμούς των παγκόσμιων κυρίαρχων και της ντόπιας αστικής τάξης, να οικοδομήσουμε ένα ισχυρό διεθνιστικό κίνημα ενάντια στον πόλεμο, ενάντια στο σύγχρονο ολοκληρωτισμό. Οφείλουμε να δομήσουμε δεσμούς με τους αγωνιζόμενους διεθνώς, να θέσουμε κοινούς στόχους πάλης και να σαμποτάρουμε στην πράξη κάθε πολεμικό σχεδιασμό που επιφυλάσσει την ίδια μοίρα για όλους μας, ανεξάρτητα τη μεριά των συνόρων που στεκόμαστε. Να οικοδομήσουμε ένα πλατύ και διεθνές μέτωπο αγώνα ενάντια στον πόλεμο, το φασισμό, τη φτώχεια, την εξαθλίωση, τον ρατσισμό, την κρατική και παρακρατική τρομοκρατία.

 

Με όπλο μας τον διεθνισμό και την κοινή πάλη με τους καταπιεσμένους των γειτονικών χωρών να κάνουμε πράξη το σύνθημα

 

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΤΟ ΟΠΛΟ ΤΩΝ ΛΑΩΝ, ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ

 

 ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΜΙΛΙΤΑΡΙΣΜΟ, ΤΟΝ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ, ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΝΑΤΟ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΤΥΧΟΔΙΩΚΤΙΣΜΟΥΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΣΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ, ΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ “ΕΙΡΗΝΗ” ΤΟΥΣ…

 

ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΧΩΡΙΣ ΕΘΝΗ, ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΕΣ, ΣΤΡΑΤΟΥΣ & ΠΟΛΕΜΟΥΣ

ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΧΩΡΙΣ ΤΑΞΕΙΣ, ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ, ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ & ΚΑΤΑΠΙΕΣΗ

ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, ΙΣΟΤΗΤΑΣ, ΚΟΙΝΟΚΤΗΜΟΣΥΝΗΣ

 

Πέλοτο [https://peloto.espivblogs.net/]

Αυτόνομο Στέκι Ξάνθης [http://stekiksanthis.squat.gr/]

Κάλεσμα για μία αντιεθνικιστική-αντιμιλιταριστική/ αντιπολεμική/ αντινατοϊκή καμπάνια δράσεων τον ερχόμενο Απρίλη
από το Πέλοτο και τη συλλογικότητα αναρχικών από τα ανατολικά (https://anatolika.espivblogs.net/).
Μπορείς να το κατεβάσεις σε μορφή pdf από εδώ: