Τα κείμενα της πολιτικής οργάνωσης “Πέλοτο”
Παρέμβαση πραγματοποιήθηκε τις προηγούμενες ημέρες σε κεντρικούς δρόμους της Ξάνθης με αφισοκόλληση και με μοίρασμα κειμένων σε εργαζομένους και μη , για τον νέο αντεργατικό νόμο Γεωργιάδη που έρχεται να κατοχυρώσει την επίσημη κατάργηση του 8ωρου δίνοντας την «δυνατότητα» στον εργαζόμενο να δουλεύει έως 13 ώρες τη μέρα, σε δύο διαφορετικούς εργοδότες.
Τα κείμενα που μοιράστηκαν μπορείς να τα κατεβάσεις σε μορφή pdf από παρακάτω.
Η ΔΙΑΡΚΗΣ ΕΝΤΑΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΕΞΑΤΟΜΙΚΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΜΑΣ, ΟΙ ΠΟΛΥΠΛΗΘΕΙΣ ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΕΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ ΚΑΙ Ο ΝΕΟΣ ΝΟΜΟΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ:
ΜΙΑ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΥΠΟΘΕΣΗ
Το 2023 σημειώθηκαν 161 θάνατοι και 260 σοβαροί τραυματισμοί σε χώρους εργασίας, οι περισσότεροι καταγεγραμμένοι των τελευταίων ετών. Γνωρίζουμε πολύ καλά πως αυτά τα νούμερα δεν είναι απλά στατιστικά στοιχεία, ούτε αποτελούν «μεμονωμένα περιστατικά» και «τραγωδίες», όπως συχνά αναπαράγεται από τα μέσα ενημέρωσης, αλλά συνθέτουν την εργασιακή πραγματικότητα, την οποία βιώνουμε καθημερινά οι περισσότεροι/ες από εμάς. Μια πραγματικότητα διαρκούς εντατικοποίησης, εξατομίκευσης, ευέλικτων ωραρίων, αδήλωτης και υποδηλωμένης εργασίας και ελλιπών μέτρων προστασίας στους χώρους δουλειάς μας ͘ εν τέλει μια πραγματικότητα διαρκούς απαξίωσης της εργασιακής μας δύναμης. Παράλληλα, γεγονότα όπως το έγκλημα των Τεμπών, η δολοφονία των μεταναστ(ρι)ών στην Πύλο, οι πλημμύρες στη Θεσσαλία, η διαχείριση των δασικών πυρκαγιών, η κρατική διαχείριση του Covid-19 και οι αστυνομικές δολοφονίες (Κώστας Μανιουδάκης, Χρήστος Μιχαλόπουλος κ.ά) αναδεικνύουν εν τέλει την συνολικότερη υποτίμηση των ίδιων μας των ζωών. Την τελευταία δεκαπενταετία, το κεφάλαιο στο όνομα της ανάπτυξης –ή στη πραγματικότητα, στην προσπάθεια αναπαραγωγής του, εντός των δομικών κρίσεων του καπιταλισμού- και το ελληνικό κράτος μειώνουν συστηματικά το λαϊκό εισόδημα, καταργούν εργατικά δικαιώματα, ενώ επιδιώκουν να κάμψουν κάθε εργατική αντίσταση, ακόμα και τις θεσμικά κατοχυρωμένες. Αυτή την πολιτική έρχεται να επισφραγίσει το ο νόμος Γεωργιάδη που ψηφίστηκε το Σεπτέμβρη του 2023 και αποτελεί συνέχεια του νομοσχεδίου Χατζηδάκη.Πιο συγκεκριμένα, ο εν λόγω νόμος έρχεται να κατοχυρώσει την επίσημη κατάργηση του 8ωρου (αφού ήδη ο περισσότερος κόσμος, λόγω των χαμηλών μισθών, κάνει δύο δουλειές «μαύρα»), δίνοντας την «δυνατότητα» στον εργαζόμενο να δουλεύει έως 13 ώρες τη μέρα, σε δύο διαφορετικούς εργοδότες. Με αυτό τον τρόπο, νομιμοποιεί την μαύρη εργασία και προσπαθεί να καλύψει τα κενά που υπάρχουν σε εργατικό δυναμικό σεπολλούς κλάδους της ελληνικής οικονομίας. Παράλληλα, η εφαρμογήσυμβάσεων μηδενικών ωρών οδηγεί σε σχέσεις ομηρίας των εργαζομένων και σε καθεστώς μόνιμης αναμονής, με τα αφεντικά να έχουν το δικαίωμα να ειδοποιήσουν για την παροχή εργασίας ακόμα και έως 24 ώρες πριν. Το νέο μοντέλο stand by εργασίας συρρικνώνει τον ελεύθερο χρόνο του εργαζόμενου δεσμεύοντάς τον σε ένα καθεστώς διαρκούς αβεβαιότητας, περιμένοντας να «αξιοποιηθεί» ανάλογα με τις εκάστοτε εργοδοτικές ανάγκες. Επίσης, μειώνεται η δοκιμαστική περίοδος των εργαζομένων, αφού το διάστημα του ενός χρόνου γίνεται 6 μήνες, αφήνοντας τους έκθετους σε απολύσεις ή όπως αλλιώς αυτές πλέον αποκαλούνται ως λήξεις συμβάσεων, χωρίς κανένα δικαίωμα σε αποζημίωση. Τέλος ο νέος νόμος – πλαίσιο για τα εργασιακά έρχεται να συμπληρώσει τη νομοθεσία ΣΥΡΙΖΑ καθώς και αυτή του Κ. Χατζηδάκη για την καταστολή των αγώνων και την στοχοποίηση των σωματείων περιορίζοντας σημαντικά το δικαίωμα των εργαζομένων να αντιδρούν στους χώρους εργασίας. Στο νομικό οπλοστάσιο του κεφαλαίου προστίθεται πλέον και η ποινική δίωξη με φυλάκιση και επιβολή χρηματικού προστίμου, σε όποιον παρεμποδίσει εργαζόμενο να δουλέψει εν μέσω απεργίας. Κοινώς μέχρι και η ντροπή της εργατικής τάξης, οι λεγόμενοι απεργοσπάστες, αποκτούν νομική στέγη για να εξυπηρετούν τα συμφέροντα των αφεντικών τους, διασπώντας την ταξική ενότητα.
Ταυτόχρονα, ψηφίστηκε στη βουλή ο ακραία ταξικός σε βάρος του κόσμου της εργασίας νέος φορολογικός νομος Χατζηδάκη, που αποτελεί έναν ακόμα κρίκο στην αλυσίδα της αντικοινωνικής επίθεσης με τη φοροεπιδρομή εναντίον ενός αξιοσημείωτου τμήματος εργαζόμενων (με μπλοκάκι), την αύξηση του ΦΠΑ και των φόρων (άρα και της ακρίβειας) επί των αγαθών και των υπηρεσιών και ταυτόχρονα είναι προκλητικά μεροληπτικός προς όφελος του μεγάλου κεφαλαίου με τη διατήρηση και ενίσχυση των φοροαπαλλαγών. Ακόμα και η επίθεση εναντίον των μικροαστικών στρωμάτων έχει ως στόχο την εκκαθάριση της αγοράς και τον μονοπωλιακό της έλεγχο στο πλαίσιο της ευρύτερης καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης.
Μέσα σε αυτό το ζόφο της κατά μέτωπο επίθεσης κράτους και κεφαλαίου απέναντι στην κοινωνική βάση, μέσα σε ένα επιβαλλόμενο περιβάλλον ιδιώτευσης και εξατομίκευσης, είναι πιο αναγκαίο από ποτέ, όλοι και όλες μας, να υψώσουμε συλλογικά αναχώματα απέναντι στην διαρκή απαξίωση των ζωών μας. Ορμώμενοι από πρόσφατους –και όχι μόνο – συλλογικούς και μαχητικούς αγώνες της τάξης μας, όπως αυτός της E-Food και των εργατών στις προβλήτες της Cosco, στα Λιπάσματα Καβάλας και την Μαλαματίνα, εγχώρια, αλλά και παγκοσμίως, όπως αυτοί των εργαζομένων στην Amazon και στα εργοστάσια του Μπαγλαντές, να εμπνευστούμε για την συνέχεια της ταξικής πάλης. Να δίνουμε το παρόν στα ταξικά σωματεία, συνδέοντας παράλληλα τους εργατικούς με τους ευρύτερους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες, να προχωράμε πλάι πλάι με φοιτητικά και μαθητικά κινήματα, να επαν-οικειοποιηθούμε την προλεταριακή αντιβία. Από τους καθημερινούς αγώνες στις δουλειές μας για την υπεράσπιση των προλεταριακών μας συμφερόντων, έως τις μεγάλες απεργιακές κινητοποιήσεις να πορευτούμε συλλογικά και να ανασυγκροτήσουμε το ανταγωνιστικό εργατικό κίνημα, μέχρι την κατάργηση της τάξης μας.
Στη διάρκεια του διημέρου 14 – 15 Δεκεμβρίου στην Αλεξανδρούπολη, την Ξάνθη, την Πάτρα και την Αθήνα θα διεξαχθούν εκδηλώσεις, κινητοποιήσεις, συγκεντρώσεις και παρεμβάσεις με αιχμή τον αντεργατικό νόμο Γεωργιάδη και τις δολοφονίες στα εργασιακά κάτεργα.
Δυσήνιος Ίππος (Πάτρα), Ταξική Αντεπίθεση (Αθήνα), Πέλοτο (Ξάνθη), Συνέλευση Κατάληψης Παλιού Νεκροτομείου (Αλεξανδρούπολη)
Μπορείς να κατεβάσεις την παρακάτω ανακοίνωση σε μορφή pdf από εδώ.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΚΟΥΡΔΟΥΣ ΑΠΕΡΓΟΥΣ ΠΕΙΝΑΣ ΣΤΟ ΠΡΟ.ΚΕ.Κ.Α. ΞΑΝΘΗΣ
Σχεδόν 25 χρόνια έχουν περάσει από τις 15 Φλεβάρη 1999, τότε που το ελληνικό κράτος με την κυβέρνηση του Κώστα Σημίτη, και με υπουργούς τους Θεόδωρο Πάγκαλο, Αλέκο Παπαδόπουλο και Φίλιππο Πετσάλνικο παρέδωσε στην τουρκική υπηρεσία πληροφοριών (ΜΙΤ), τον επικεφαλής του κουρδικού αντάρτικου κινήματος, Αμπντουλάχ Οτσαλάν, από την Ελληνική Πρεσβεία στο Ναϊρόμπι της Κένυας.
Έκτοτε ο Οτσαλάν βρίσκεται φυλακισμένος σε ένα νησί- φυλακή, το Ιμραλί, στη θάλασσα του Μαρμαρά. Έως το 2009, ήταν ο μοναδικός κρατούμενος και φυλασσόταν από περισσότερους από χίλιους στρατιώτες. Από το 2009, μεταφέρθηκαν στις φυλακές ακόμα πέντε πολιτικοί κρατούμενοι. Στις 25 Μαρτίου το 2021 απαγορεύτηκε κάθε επικοινωνία του Οτσαλάν με τον έξω κόσμο, συμπεριλαμβανομένης της επικοινωνίας με την οικογένεια του και τους δικηγόρους του. Αυτή η ακραία απομόνωση ισχύει μέχρι και σήμερα και δείχνει με τον πιο εύγλωττο τρόπο τον φόβο του τουρκικού κράτους μπροστά στην ιδεολογική αδιαλλαξία του πολιτικού κρατούμενου.
Από τις 27 Νοέμβρη 2023 έχει ξεκινήσει απεργία πείνας σε 104 φυλακές της Τουρκίας από πολιτικούς κρατούμενους/ αγωνιστές σε ένδειξη αλληλεγγύης προς τον Οτσαλάν απαιτώντας να σταματήσει η εκδικητική μεταχείριση και το καθεστώς εξαίρεσης του πολιτικού κρατούμενου. Η απεργία θα συνεχιστεί μέχρι τις 15 Φεβρουαρίου. Ενώνοντας τις φωνές τους με τους συντρόφους τους στην Τουρκία, 8 Κούρδοι πολιτικοί πρόσφυγες που βρίσκονται φυλακισμένοι στο Προαναχωρησιακό Κέντρο Κράτησης Ξάνθης ξεκίνησαν από τις 15 Δεκέμβρη απεργία πείνας. Τέσσερεις μέρες μετά το ελληνικό κράτος μεταφέρει εκδικητικά τους απεργούς πείνας Mahmut Guler και Sukru Ozturk σε κέντρο απελάσεων στον Έβρο και με συνοπτικές διαδικασίες, στις 20 Δεκέμβρη, τους απελαύνει στην Τουρκία, όπου αντιμετωπίζουν άμεσες απειλές για τη ζωή τους.
Οι πάσης φύσεως ιδεολογικοί μηχανισμοί του ελληνικού κράτους, αναπαράγουν ανερυθρίαστα αντιτουρκισμό, προβάλλοντας την γείτονα ως το απόλυτο κακό από το οποίο μας προστατεύει το κράτος· φυσικά με τις απαραίτητες από μεριάς μας θυσίες. Διόλου τυχαία δεν είναι η δήλωση, προ ολίγων ημερών, του Κωστή Χατζηδάκη κατά την οποία χωρίς ντροπή ομολογούσε ότι δεν μειώνεται ο Φ.Π.Α. στα τρόφιμά διότι «οι φρεγάτες και τα αεροπλάνα κοστίζουν και από κάπου πρέπει να βρεθούν τα χρήματα». Το ελληνικό κράτος ανεξαρτήτως κυβερνήσεων αναπαράγει τον αντιτουρκισμό με σκοπό να διευρύνει συνεχώς τα εξοπλιστικά προγράμματα πάντα εις βάρος των κοινωνικών μας αναγκών. Τη στιγμή που έχει διαλυθεί το ΕΣΥ, κλείνουν σχολεία, περικόπτονται κοινωνικές παροχές, αυξάνονται οι φόροι και οι εισφορές, το στεγαστικό κόστος είναι δυσβάσταχτο και η ακρίβεια σε βασικά είδη και ενέργεια ολοένα και φουντώνει, το ελληνικό κράτος συνεχώς ανακοινώνει νέα εξοπλιστικά προγράμματα. Το 2022 η Ελλάδα ήταν πρώτη σε στρατιωτικές δαπάνες στις χώρες του ΝΑΤΟ, αφού σπατάλησε το 3,54% του ΑΕΠ της, ξεπερνώντας ακόμα και τις ΗΠΑ!
Αυτή είναι όμως η μία εικόνα. Η άλλη εικόνα είναι η ομοθυμία με την οποία Ελλάδα και Τουρκία αντιμετωπίζουν τους αγωνιστές/ πολιτικούς τους αντιπάλους. Το ειδικό καθεστώς μεταχείρισης των πολιτικών κρατουμένων είναι πραγματικότητα και στις δύο πλευρές του αιγαίου. Η παράδοση του Οτσαλάν στο τουρκικό κράτος δεν ήταν μια παραφωνία αλλά ο κανόνας. Τα «δώρα» του ελληνικού κράτους στο τουρκικό συνεχίζουν μέχρι και σήμερα. Ενδεικτικά αναφέρουμε τη σύλληψη 9 Κούρδων αγωνιστών το 2018 ως «δώρο» προς τον Ερντογάν ενόψει της επικείμενης επίσκεψης του. Τον Μάρτη του 2020, συνελήφθησαν στα Σεπόλια 11 αγωνιστές και αγωνίστριες από την Τουρκία, μέλη της κομμουνιστικής οργάνωσης DHKP-C, καθ’ υπόδειξη των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών, που όπως δήλωσαν τους παρακολουθούσαν και αιτήθηκαν τη σύλληψη τους από την ελληνική αστυνομία. Το καλοκαίρι του 2023 η νέα κυβέρνηση Μητσοτάκη δείχνει τις προθέσεις της για τις σχέσεις της με το τουρκικό κράτος και εκκενώνει το camp των κουρδών πολιτικών προσφύγων στο Λαύριο. Αντίστοιχα, από την άλλη μεριά των συνόρων, μετά τον πολύνεκρο σεισμό στην Τουρκία το Φλεβάρη του 2023, συνολικά 6 αγωνιστές από την Ελλάδα, μέλη της οργάνωσης Τ-34 και του Διαρκούς Αγώνα, που πήγαν εθελοντικά να συνδράμουν στους σεισμόπληκτους, απήχθησαν από την τουρκική αστυνομία και απελάθηκαν στην Ελλάδα.
Σε αυτό το πλαίσιο συνεργασίας μεταξύ των δύο γειτονικών κρατών, η απέλαση των δύο Κούρδων αγωνιστών από το ΠΡΟ.ΚΕ.Κ.Α. Ξάνθης μόνο εξαίρεση δεν είναι. Γνωρίζουμε καλά, ότι το ΠΡΟ.ΚΕ.Κ.Α διοικείται με σιδηρά πυγμή. Δεν γίνεται ανεκτή καμία πράξη αντίστασης ή ακόμα και διαμαρτυρίας και τηρείται σιγή ιχθύος από το σύνολο των τοπικών ΜΜΕ ανεξαρτήτως πολιτικού χρωματισμού. Άλλωστε ήταν επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ το Μάιο του 2016 όπου μετά από συγκέντρωση αλληλεγγύης που πραγματοποιήθηκε έξω από το κέντρο κράτησης, ξυλοκοπήθηκαν εκδικητικά οι κρατούμενοι μετανάστες, ξεκαθαρίζοντας έτσι ότι όποια κίνηση γίνεται για την ανάδειξη της ύπαρξης αυτής της αισχρής φυλακής σε απόσταση αναπνοής από την πόλη, θα την πληρώνουν οι κρατούμενοι. Η ελληνική αστυνομία, που δεν επέδειξε ιδιαίτερη σπουδή στη σύλληψη του συναδέρφου τους όταν αυτός σκότωσε, την 19χρονη Αϊσέ, στην περίπτωση των δύο Κούρδων αγωνιστών, ανέπτυξε ιδιαίτερες ικανότητες και τους απέλασε με συνοπτικές διαδικασίες, τιμωρώντας τους επειδή παραμένουν Ανθρωποι.
Η διεθνιστική ταξική αλληλεγγύη είναι ο μόνος δρόμος που εγγυάται την ευημερία της κοινωνικής βάσης, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Τουρκία. Αυτό μας το δείχνουν οι Κούρδοι και οι Τούρκοι αγωνιστές με τον καλύτερο τρόπο. Οι 8 Κούρδοι αγωνιστές που ξεκίνησαν την απεργία πείνας στο ΠΡΟ.ΚΕ.Κ.Α. Ξάνθης αντιμετώπιζαν ήδη μια καφκική συνθήκη εγκλεισμού άνευ κατηγοριών και άνευ χρονικού ορίζοντα. Στο πλαίσιο αυτό, δεν επέλεξαν να στρέψουν το βλέμμα μακριά από την αδικία, αλλά επέλεξαν να στρατευτούν με τους συντρόφους τους στην Τουρκία, να αγωνιστούν και να δείξουν την αλληλεγγύη τους. Οφείλουμε να διδαχθούμε από το πολιτικό τους ήθος και να εμπνευστούμε από το πολιτικό τους ανάστημα. Οφείλουμε με τη σειρά μας να διαδώσουμε τα περιεχόμενα του αγώνα τους, να καταγγείλουμε την επίθεση που δέχονται από το ελληνικό κράτος και να σταθούμε αλληλέγγυα δίπλα τους. Να ορθώσουμε τοίχος προστασίας των αγωνιστών. Να γίνουμε η φωνή που τους στερούν.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ MAHMUT GULER ΚΑΙ SUKRU OZTURK ΠΟΥ ΑΠΕΛΑΘΗΚΑΝ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΚΟΥΡΔΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ- ΑΠΕΡΓΟΥΣ ΠΕΙΝΑΣ MEHMET BILGEC, GOKHAN DOGUBEY, WELAT KAYA, RAMAZAN TEKMEN ΚΑΙ MURAT SAHIN ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΕΓΚΛΕΙΣΤΟΙ ΣΤΟ ΠΡΟ.ΚΕ.Κ.Α. ΞΑΝΘΗΣ.
ΤΕΡΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΚΑΘΕΣΤΩΤΟΣ ΑΠΟΜΟΝΩΣΗΣ ΣΤΟ ΙΜΡΑΛΙ – ΖΗΤΩ Η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ!
Μπορείς να κατεβάσεις την παρακάτω ανακοίνωση σε μορφή pdf από εδώ.
Για το δυστύχημα της 19χρονης από όχημα της αστυνομίας
ΠΟΡΕΙΑ 13.12| 16.00| ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΠΛ.
Την Τετάρτη 6/12 η 19χρονη Αϊσέ χτυπήθηκε όχι από όχημα αγνώστων στοιχείων, ούτε από ένα απλό διερχόμενο αυτοκίνητο, αλλά παρασύρθηκε και εγκαταλείφθηκε από υπηρεσιακό αυτοκίνητο της αστυνομίας. Λίγες ημέρες μετά καταλήγει νεκρή στην εντατική του νοσοκομείου Καβάλας.
Παρά την προσπάθεια αποσιώπησης του γεγονότος λόγω της ταυτότητας του δράστη από τα τοπικά και μη ΜΜΕ, καθώς το επίκεντρο της καθεστωτικής ενημέρωσης ήταν στραμμένο στον τραυματισμό του ΜΑΤατζή από τη φωτοβολίδα στο πόδι, η αλήθεια δεν άργησε να αποκαλυφθεί. Ο μπάτσος, ενώ σε πρώτη φάση προσπάθησε να αποκρύψει την πραγματικότητα με διφορούμενες και ψευδείς πληροφορίες, τελικά ομολόγησε.
Προφανώς, δεν πρόκειται ούτε να πιστέψουμε στην αμεροληψία των μπάτσων, ούτε να συγχαρούμε για τη «νίκη» και την «εξιχνίαση» της αστυνομίας. Τα περιστατικά συγκάλυψης τέτοιων εγκλημάτων από πλευράς της αστυνομίας είναι πάμπολλα και καμουφλάρονται ανάλογα με τη συσχέτιση της εκάστοτε πολιτική ή οποιουδήποτε είδους εξουσία. Δεν ξεχνάμε το τροχαίο του υπηρεσιακού οδηγού της Ντόρας Μπακογιάννη που κόστισε τη ζωή του 23χρονου έξω από τη Βουλή.
Σε μια κατάσταση θανατοπολιτικής με τις κρατικές δολοφονίες να αυξάνονται διαρκώς, τα εργατικά ατυχήματα να μην έχουν σταματημό και τον κοινωνικό κανιβαλισμό να βαθαίνει διαρκώς, οι ζωές των ανθρώπων της κοινωνικής βάσης μετράνε ολοένα και λιγότερο, μπροστά στις ζωές των εκμεταλλευτών μας και όσων τους φυλάνε. Ενάντια στην υποτίμηση και τον κατακερματισμό των ζωών μας, να απαντήσουμε με κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες.
Είτε εντός είτε εκτός υπηρεσίας, η ΕΛΑΣ δολοφονεί και συγκαλύπτει.
Να μην περάσει η συγκάλυψη της δολοφονίας της 19χρονης από αστυνομικό
Απέναντι στην «κανονικοποίηση» του θανάτου, της βίας και της καταστολής που επιβάλλει ο «Νόμος και η Τάξη», να δομήσουμε στους δρόμους τη δική μας αντιπρόταση, για έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση, όπου η ζωή έχει αξία.
Μπορείς να κατεβάσεις την παρακάτω ανακοίνωση σε μορφή pdf από εδώ.
ΚΑΜΙΑ ΚΡΑΤΙΚΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΝΑ ΜΗ ΜΕΙΝΕΙ ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΗ
Το βράδυ του Σαββάτου (11/11/2023), ο 17χρονος Ρομ Χρήστος Μιχαλόπουλος δολοφονείται εν ψυχρώ από μπάτσο στην περιοχή της Αλιάρτου στη Βοιωτία. Όπως αναφέρει ο αδερφός του:
«Ο αστυνομικός κατέβηκε από το αμάξι με νεύρα, πλησίασε, χτύπησε με το όπλο το τζάμι από τη μεριά του αδερφού με δύναμη. Άνοιξε την πόρτα ο αδερφός μου, δεν πρόλαβε να κατέβει και ο αστυνομικός του έριξε δύο κλωτσιές στα πλευρά, μια στα πόδια, στο καλάμι, τον άρπαξε από τη μπλούζα και τον πυροβόλησε. Γέμισε η άσφαλτος αίματα του αδερφού μου. Χωρίς να κάνει τίποτα. Υπάρχουν μαρτυρίες. Ούτε καταδίωξη, ούτε τίποτα. Εκείνη τη στιγμή δε μπορούσαμε να κάνουμε κάτι, εγώ και τα δύο κορίτσια.»
Δύο χρόνια μετά την δολοφονία του 18χρονου Νίκου Σαμπάνη (18 ετών), που τον γάζωσαν με 38 σφαίρες, ένα χρόνο μετά τη δολοφονία του Κώστα Φραγκούλη (16 ετών), που τον δολοφόνησαν για 20 ευρώ βενζίνη, όπου η «ανεξάρτητη» δικαιοσύνη αθώωσε άμεσα τους ένστολους δολοφόνους, ενώ το κράτος, με τη στήριξη των περισσότερων κομμάτων της βουλής, τους επιβράβευσε με χορήγηση έκτακτου επιδόματος 600 ευρώ, γινόμαστε ξανά στο ίδιο έργο θεατές.
Οι επίσημες ανακοινώσεις της ΕΛ.ΑΣ. από την πρώτη στιγμή κάνουν λόγο για «εκπυρσοκρότηση όπλου», για «θανάσιμο τραυματισμό υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες» κ.α. και σύσσωμα τα αστικά μ.μ.ε. αναπαράγουν το ίδιο αφήγημα στηριζόμενα στη εθνοτική ταυτότητα του θύματος. Συντηρούν και ενισχύουν τον αντιτσιγγανισμό, δίνοντας έτσι νομιμοποίηση για τις κρατικές δολοφονίες που ακολουθούν έναντι των πιο αδύναμων αυτής της κοινωνίας.
Σαν ελάχιστη απάντηση απέναντι στην ψυχρή δολοφονία του ανηλίκου, προχωρήσαμε το βράδυ της Κυριακής 12.11.2023 σε κάλεσμα σε συγκέντρωση – μικροφωνική και έπειτα πορεία γειτονιάς πέριξ του Α.Τ. Ξάνθης. Κατά την διάρκεια της πορείας φωνάχτηκαν και γράφτηκαν συνθήματα, καταδεικνύοντας τον διαχρονικά δολοφονικό χαρακτήρα της ελληνικής αστυνομίας.
Το σώμα της πορείας έφτασε έξω από το τμήμα φωνάζοντας συνθήματα, χωρίς καμία ενόχληση. Θα θέλαμε να καταδείξουμε τόσο το γεγονός ότι ο κρατικός μηχανισμός δεν ξαγρυπνά μέρα νύχτα και δεν είναι πανίσχυρος απέναντι στην οργή των καταπιεσμένων αυτής της κοινωνίας, όσο και ότι οι μπάτσοι ήταν απροετοίμαστοι και αυτό φάνηκε και στον συμμορίτικο τρόπο με τον οποίο επιτέθηκαν στο σώμα. Τα ένστολα σκουπίδια επιτέθηκαν με τραμπούκικους και μαφιόζικους όρους στα συγκεντρωμένα συντρόφια κάνοντας επτά προσαγωγές, δύο εκ των οποίων μετατράπηκαν σε συλλήψεις (για πλημμελήματα) με το κατηγορητήριο της «επικίνδυνης σωματικής βλάβης» για την συντρόφισσα (έπρεπε άλλωστε κάπως να δικαιολογήσουν τα τραύματά της) και την «απόπειρα πρόκλησης σωματικής βλάβης» για τον σύντροφο, καθώς και «διατάραξη οικιακής ειρήνης, «απείθεια» και «οπλοκατοχή» (για τις σημαίες), και «αντίσταση κατά της αρχής». Αφού δε δίστασαν να χτυπήσουν λυσσαλέα αγωνιστές και αγωνίστριες, συνέχισαν με υβριστικούς και σεξιστικούς σχολιασμούς καθώς και απειλές. Τέλος, απέρριπταν ειρωνικά μέχρι και το πρωί το αίτημα της συντρόφισσας να μεταφερθεί στο νοσοκομείο, όπου και εν τέλη νοσηλεύτηκε.
Είναι γνωστός στον κόσμο του αγώνα ο τρόπος που κινούνται οι διωκτικές αρχές με στόχο να τρομοκρατήσουν και να καταστείλουν όσους αγωνίζονται. Θα πρέπει να γίνει κατανοητό όμως πως όσoι αντιστέκονται απέναντι σε αυτό το σύστημα που προσφέρει μόνο θάνατο και καταπίεση, είναι αυτές που έχουν όλα τα δίκια του κόσμου, είναι αυτοί που δεν τρομοκρατούνται ούτε με ψεύτικα κατασκευασμένα κατηγορητήρια, ούτε με ξύλο, ούτε και με διώξεις.
Μέσα σε ένα πλαίσιο ασφυκτικό, ακραίας καταστολής, καθημερινής βίας σε όλα τα επίπεδα και διάχυτου φόβου, όπου η ανθρώπινη ζωή υποτιμάται όλο και πιο έντονα, η αντίσταση αποτελεί μονόδρομο. Σε κάθε πτυχή της ζωής μας, ο κρατικός μηχανισμός βασανίζει, κακοποιεί, βιάζει, τραμπουκίζει και ΔΟΛΟΦΟΝΕΙ. Είτε από την αστυνομική βία όταν αντιστέκεσαι και αγωνίζεσαι, είτε ακόμα και όταν μένεις σπίτι σου και αδυνατείς να επιβιώσεις (όσοι πέθαναν από τις αναθυμιάσεις για να ζεσταθούν, όσοι οδηγήθηκαν στην αυτοχειρία). Κόντρα στην κρατική τρομοκρατία, την κοινωνική απονέκρωση που επιβάλλουν και τη νομιμοποίηση ακόμα και της εν ψυχρώ δολοφονίας των πλέον καταπιεσμένων, απαντάμε με την οργάνωση της κοινωνικής και ταξικής αντεπίθεσης.
Είμαστε δύο κόσμοι σε σύγκρουση. Από τη μία το κράτος και τα αφεντικά που σπέρνουν το θάνατο σαν κυρίαρχη κρατική πολιτική, οι έμμισθοι δολοφόνοι τους και τα τσιράκια τους, οι φασίστες. Και από την άλλη, ο κόσμος της αλληλεγγύης που δεν κατάφεραν να του αποτινάξουν την ανθρωπιά του, ο αγώνας για ζωή, αξιοπρέπεια, ελευθερία.
Σε ένα σύστημα που η ζωή των εκμεταλλευόμενων δεν έχει καμία αξία, σε μια συνθήκη κοινωνικού κανιβαλισμού και θανατοπολιτικής, τα πιο καταπιεσμένα κοινωνικά στρώματα είναι και εκείνα που εξοντώνονται πρώτα. Αν είσαι Ρομά, η ζωή σου δε μετράει, αν είσαι μετανάστρια σε βιάζουν και σε σκοτώνουν στα σύνορα, αν είσαι ΛΟΑΤΚΙ+ σε δολοφονούν μέρα μεσημέρι στην Ομόνοια.
Δεν ξεχνάμε τις κρατικές δολοφονίες, του Βασίλη Μάγγου, του Νίκου Σαμπάνη, του Κώστα Φραγκούλη, του Κώστα Μανιουδάκη, της Zackie Oh, του Ιάκωβου Κούμη, της Σταματίνας Κανελλοπούλου, του Μιχάλη Καλτεζά, του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, της Κατερίνας Γκουλιώνη και τόσων άλλων θυμάτων της κρατικής εξουσίας. Δεν ξεχνάμε τους τουλάχιστον 600 μετανάστες που έπνιξε το λιμενικό στα ανοιχτά της Πύλου, τις μετανάστριες που χάνουν τη ζωή τους καθημερινά στα θαλάσσια και τα χερσαία σύνορα, στην προσπάθεια για μια καλύτερη ζωή μακριά από τις βόμβες του ΝΑΤΟ. Δεν ξεχνάμε τα θύματα του κρατικού/ καπιταλιστικού εγκλήματος στα Τέμπη. Όσους δεν «αντέχει» το δημόσιο σύστημα υγείας, τους 140 που έχασαν τη ζωή τους στα λεγόμενα «εργατικά ατυχήματα» στα κάτεργα των αφεντικών από τις αρχές του ‘23. Όσων περισσεύουν και όσων δε χωράνε στα καλούπια τους.
Μέσα σε αυτό το καθεστώς πλήρους υποτίμησης της ζωής όσων βρίσκονται στο περιθώριο, ένα σπρέι είναι η ελάχιστη απάντηση μπροστά σε μια ακόμα κρατική δολοφονία. Με όπλο μας την αλληλεγγύη και τη συντροφικότητα, θα το ξανακάναμε χωρίς φόβο, παρά τη συμμορίτικη απάντηση των μπάτσων, τις συλλήψεις και την καταστολή και θα το ξανακάνουμε όσες φορές κι αν χρειαστεί.
Μαγικές συνταγές δεν υπάρχουν. Με μικρά και σταθερά βήματα, με πίστη στις δυνάμεις μας και με όπλο τις δικές μας αυτόνομες δομές, με μέσα που επιλέγουμε οι ίδιοι και όχι με αυτά που μας επιτρέπει κάθε φορά η κυριαρχία, μακριά από ψευδοδιλλήματα περί νομιμότητας, διαχειριστικές λογικές και εκλογικές αυταπάτες, να οργανώσουμε τη δράση μας και να αγωνιστούμε κόντρα στο κράτος και στο κεφάλαιο, με κοινωνική δράση και ταξικό προσανατολισμό.
Απέναντι στην «κανονικοποίηση» του θανάτου, της βίας και της καταστολής που επιβάλλει ο «Νόμος και η Τάξη», επιλέγουμε να είμαστε συνειδητά άνομοι και άνομες.
Να δομήσουμε στους δρόμους τη δική μας αντιπρόταση, για έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση, όπου η ζωή έχει αξία.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΑ 2 ΑΤΟΜΑ ΠΟΥ ΣΥΝΕΛΛΗΦΘΗΣΑΝ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΣΤΙΣ 12/11/2023 ΣΤΗΝ ΞΑΝΘΗ _ ΑΜΕΣΗ ΑΠΟΣΥΡΣΗ ΤΩΝ ΚΑΤΗΓΟΡΙΩΝ
Η ΚΡΑΤΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ
ΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΙ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΔΕΝ ΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ
ΚΑΜΙΑ ΚΡΑΤΙΚΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΔΕ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΗ
Αλληλέγγυες/α/οι
Αυτόνομο Στέκι Ξάνθης
Πέλοτο
Μπορείς να κατεβάσεις την παρακάτω ανακοίνωση σε μορφή pdf από εδώ.
15 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ Ο ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ ΦΩΤΙΖΕΙ ΑΚΟΜΗ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΜΑΣ
Το βράδυ της 6ης Δεκέμβρη του 2008 ο δεκαπεντάχρονος μαθητής Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος δολοφονείται εν ψυχρώ από το υπηρεσιακό όπλο του μπάτσου Κορκονέα, όπου μαζί με το συνάδελφο του Σαραλιώτη, λυμαίνονταν την περιοχή των Εξαρχείων. Σύσσωμα τα αστικά μέσα ενημέρωσης έσπευσαν να συγκαλύψουν τη δολοφονία που μόλις είχε συμβεί, με τα πρώτα δελτία να μιλούν για «επίθεση σε αστυνομικούς στα Εξάρχεια» χωρίς να κάνουν λόγο για δολοφονία, και έπειτα την ίδια κασέτα για «το όπλο που εκπυρσοκρότησε». Η είδηση όμως είχε ήδη μεταφερθεί παντού, και μαζί της έφερνε τη φλόγα που άναβε τα πρώτα οδοφράγματα που στήθηκαν στους δρόμους των Εξαρχείων, και από τις πρώτες μόλις ώρες της δολοφονίας, άρχισε να μεταφέρεται σε όλη την επικράτεια.
Χιλιάδες μαθητές, φοιτήτριες, εργαζόμενοι, μετανάστριες, άνεργοι, ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα που βίωναν όλα αυτά τα χρόνια τη βία στο πετσί τους με θεσμική βούλα, βγήκαν στους δρόμους σε ένα ξέσπασμα κοινωνικής και ταξικής αντιβίας, συγκρούστηκαν με τις δυνάμεις καταστολής, επιτέθηκαν σε αστυνομικά τμήματα, τράπεζες και στόχους σύμβολα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης. Τρόφιμα και αγαθά αναδιανεμήθηκαν μέσω γενικευμένων απαλλοτριώσεων από σούπερ μάρκετ και πολυεθνικές που πλούτιζαν όλα αυτά τα χρόνια από την εκμετάλλευση. Σχολεία, πανεπιστήμια, διοικητικά κτήρια κ.α. όπως το κτήριο της ΓΣΕΕ καταλήφθηκαν και αποτέλεσαν τον τόπο συνάντησης και οργάνωσης των ποικιλόμορφων δράσεων που ύφαιναν για πάνω από ένα μήνα το νήμα της μεγαλειώδης κοινωνικής εξέγερσης του Δεκέμβρη του ’08.
Στον απόηχο της εξέγερσης του Δεκέμβρη εκατοντάδες εγχειρήματα αντίστασης γεννήθηκαν και ενισχύθηκαν σε πόλεις και γειτονιές όλης της Ελλάδας. Στέκια και καταλήψεις, αναρχικές συλλογικότητες και οργανώσεις, φεμινιστικές συνελεύσεις, συνελεύσεις γειτονιάς, σωματεία βάσης στους χώρους εργασίας και συνδικαλιστικά αυτόνομα σχήματα στα πανεπιστήμια, ραδιοφωνικοί σταθμοί και έντυπα αντιπληροφόρησης, συλλογικές κουζίνες και ομάδες αλληλοβοήθειας συνεχίζουν να αποτελούν τους χώρους και τα μέσα όσων επιλέγουν να βγουν στο δρόμο και να αγωνιστούν.
Η δολοφονία Γρηγορόπουλου αποτέλεσε εκείνη τη μεγάλη σταγόνα που ήρθε να ξεχειλίσει το ποτήρι της κοινωνικής οργής σε μια συγκυρία όπου βάθαινε η επίθεση του κράτους και του κεφαλαίου στους από τα κάτω. Με τα όργια της αστυνομικής βίας, και τους βασανισμούς μέσα στα αστυνομικά τμήματα, την καταπάτηση κεκτημένων και την περιστολή ελευθεριών, τα πογκρόμ εναντίων των μεταναστριών, τη βίαιη αναδιανομή πλούτου από κάτω προς τα πάνω, τη φτώχια και την ανεργία να καλπάζουν, την επίθεση στις σπουδές με το νόμο Γιαννάκου που το μεγάλο φοιτητικό κίνημα του ’06-’07 τον έκανε κουρελόχαρτο, μέχρι τα πρώτα σημάδια από το ξέσπασα της καπιταλιστικής κρίσης να προμηνύουν τι επιφυλάσσει το μέλλον της καπιταλιστικής κανονικότητας.
15 χρόνια μετά, σε μια όχι τόσο μακρινή ιστορική πραγματικότητα, η επίθεση του κράτους και του κεφαλαίου, η θανατοπολιτική, οι κρατικές δολοφονίες, όχι απλά παραμένουν αλλά η επίθεση βαθαίνει περαιτέρω, η ανθρώπινη ζωή των εκμεταλλευόμενων υποτιμάται ακόμα πιο βίαια, και το κράτος συνεχίζει να δολοφονεί ακόμα εν ψυχρώ είτε στις γειτονίες είτε στα χερσαία και θαλάσσια σύνορα.
15 χρόνια μετά, είναι ακόμα νωπό το αίμα του ανήλικου Χρήστου Μιχαλόπουλου που δολοφονήθηκε από την αστυνομία στη Βοιωτία, ο τρίτος σε σειρά ανήλικος Ρομ που δολοφονείται τα τελευταία τρία χρόνια, μετά τη δολοφονία του Κώστα Φραγκούλη για 20 ευρώ βενζίνη και του Νίκου Σαμπάνη στο Πέραμα Αττικής.
Σε μια συνθήκη γενικευμένης επίθεσης στην τάξη μας, με τις τιμές σε μια σειρά από βασικά κοινωνικά αγαθά να έχουν εκτοξευθεί και οι μισθοί να παραμένουν ψίχουλα, οι εργοδοτικές καφρίλες να θεσμοθετούνται, και η απεργία να ποινικοποιείται μέσω και του τελευταίου νόμου Γεωργιάδη, η ΕΛ.ΑΣ. συνεχίζει να δολοφονεί, να βιάζει, να επιτίθεται στον κόσμο του αγώνα, όπως συνέβη με την απόπειρα ανθρωποκτονίας εις βάρος της 16χρονης αντιφασίστριας στο Νέο Ηράκλειο, και να τρομοκρατεί προκειμένου να πνίξει την κάθε μας αντίδραση.
Το μόνο που έχει να προσφέρει αυτό το σάπιο σύστημα είναι περισσότερος θάνατος, περισσότερη βία, οικολογική καταστροφή και πολέμους. Αυτός ο κόσμος που με τόσο κόπο έχτισαν τα αφεντικά με τους δήμιους τους καταρρέει από άκρη σε άκρη και προς στιγμή καταρρέει στα κεφάλια μας. Από τις πυρκαγιές που έκαψαν σχεδόν όλη την επικράτεια το καλοκαίρι που πέρασε, τις πλημμύρες που έπνιξαν ολόκληρες πόλεις και εκατοντάδες χιλιάδες ζώα. Τις ζωές των μεταναστριών που χάνονται στα καθημερινά ναυάγια από τις δολοφονικές επαναπροωθήσεις, με αποκορύφωμα το ναυάγιο της Πύλου όπου το λιμενικό έπνιξε πάνω από εξακόσιους μετανάστες. Τους δεκάδες νεκρούς στο κρατικό καπιταλιστικό έγκλημα των Τεμπών. Τις ζωές που χάνονται καθημερινά στα λεγόμενα «εργατικά ατυχήματα», τους δεκάδες χιλιάδες νεκρούς της πανδημίας και όσους δεν «αντέχει» το δημόσιο σύστημα υγείας που είναι υπό κατάρρευση. Την πολεμική όξυνση με την ενεργό εμπλοκή του ελληνικού κράτους στο άρμα του ΝΑΤΟ, και τη στήριξη της σφαγής του Παλαιστινιακού Λαού από το κράτος του Ισραήλ.
Ο Δεκέμβρης ήταν και παραμένει η απόδειξη πως, αν το καταλάβουμε, έχουμε τη δύναμη να κάνουμε τα πάντα. Και αυτό οφείλει να μείνει χαραγμένο στη συλλογική μας μνήμη. Για τους δολοφόνους του Αλέξη, του Μιχάλη, του Νίκου, της Zackie Oh, του Χρήστου και όλων των ατόμων που έπεσαν νεκρά από το χέρι του κράτους ένα πράγμα έχουμε να πούμε, δεν ξεχνάμε και δεν συγχωρούμε. Έχουμε όλη την οργή και όλο το δίκαιο με το μέρος μας. Γιατί η κανονικότητα τους δεν μας χωράει και δεν θα μας χωρέσει ποτέ. Γιατί όσες και να είναι οι προσπάθειες αποσιώπησης των πράξεων τους, όσα πεζοδρόμια και αν ξεπλύνουν από το αίμα, όσους δολοφόνους και βιαστές να αθωώσουν, εμείς θα είμαστε εκεί. Εμείς θα είμαστε εκεί, γιατί η αλήθεια είναι μια και γράφεται στους δρόμους. Από τους αντιφασιστικούς αγώνες της προηγούμενης περιόδου, τους νικηφόρους εργατικούς αγώνες στην Cosco και την e-food, τις μαζικές φεμινιστικές διαδηλώσεις ενάντια στις γυναικοκτονίες, τις μαχητικές διαδηλώσεις για το έγκλημα στα Τέμπη και την Πύλο, και τις διαδηλώσεις αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό λαό, μέχρι τις καθημερινές αρνήσεις σε κάθε χώρο, το ιστορικό νήμα της αντίστασης παραμένει ζωντανό κουβαλώντας μέσα του τις μνήμες του Δεκέμβρη και όλων των αγώνων που προηγήθηκαν.
Να περιφρουρήσουμε τα νοήματα του και να κρατήσουμε αυτές τις μνήμες ζωντανές κόντρα στη επιβαλλόμενη λήθη και την παραίτηση. Γιατί ένα κίνημα χωρίς ιστορία είναι ένα κίνημα χωρίς προοπτική.
Για τις εξεγέρσεις που προηγήθηκαν και εκείνες που έπονται, που κυοφορούν ένα κίνημα που πασχίζει να αποκτήσει όραμα και επαναστατική κατεύθυνση. Γιατί μέσα εκεί γεννιέται η σπίθα που πυροδοτεί τις διεργασίες που μας φέρνουν πιο κοντά στον επαναστατικό μετασχηματισμό της κοινωνίας. Για ένα κόσμο κοινοκτημοσύνης, χωρίς βία, διακρίσεις και εκμετάλλευση, που η ζωή θα έχει αξία.
ΟΙ ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΣΕΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΣΕ ΕΝΑ ΚΟΣΜΟ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙΣ ΜΑΣ ΔΕ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΝΑΠΝΕΥΣΕΙ
15 ΔΕΚΕΜΒΡΗΔΕΣ ΜΕΤΑ…
ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ – ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΕΘΝΟΣ, ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ – ΩΡΑ ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΟΥΜΕ ΤΗΝ ΒΙΑ
06.12.2023
Αυτόνομο Στέκι Ξάνθης
Πέλοτο
Μπορείς να κατεβάσεις την παρακάτω ανακοίνωση σε μορφή pdf από εδώ.
ΕΚΕΙ ΟΠΟΥ ΔΕΝ ΦΤΑΝΕΙ ΤΟ ΓΚΛΟΜΠ ΤΟΥ ΜΠΑΤΣΟΥ, ΦΤΑΝΕΙ ΤΟ ΨΕΜΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥ
Για άλλη μια χρονιά, στη φετινή επέτειο του Πολυτεχνείου, το ανταγωνιστικό κίνημα κατέβηκε στους δρόμους για να διαδηλώσει επαναφέροντας τα πάλι επίκαιρα προτάγματα της Εξέγερσης του ‘73. Σε μια ειδική συνθήκη θανατοπολιτικής, με τη φρίκη του πολέμου να μας κατακλύζει καθημερινά, το φασισμό να επελαύνει εντός του κοινωνικού σώματος και τη βία και τη φτώχεια να μαστίζουν τους ανθρώπους της τάξης μας, η διαδήλωση της 17ης Νοέμβρη υπενθύμισε, ακόμα μια φορά, στους εκμεταλλευτές και τους καταπιεστές μας, πως είμαστε εδώ, παρά τα σχέδια εξόντωσης μας και ενάντια στην επιβολή του δόγματος «τάξης και ασφάλειας». Σε αυτή τη συνθήκη αστυνομοκρατίας, οι διαδηλώσεις για τη 17η Νοέμβρη σε Γιάννενα και Πάτρα δέχτηκαν επίθεση από τις δυνάμεις καταστολής.
Ειδικά στην Πάτρα, το κράτος και τα τσιράκια του δεν περιορίστηκαν στο χτύπημα της πορείας και σε τρεις συλλήψεις. Πιο συγκεκριμένα, σε αγαστή συνεργασία με τους ρουφιάνους της τοπικής εφημερίδας «Πελοπόννησος», προέβησαν στη στοχοποίηση συντρόφου και μέλους της συλλογικότητας «Δυσήνιος Ίππος». Αναλυτικότερα, στα ρουφανοδημοσιεύματα, ειπώθηκαν ψέματα και συκοφαντίες, όπως η αναφορά του συντρόφου ως “αρχηγό των μπαχαλάκηδων”, καθώς και επίσης έγινε και η γελοία προσπάθεια σύνδεσης του με άσχετες υποθέσεις, όπως ληστείες, καλλιέργειες ναρκωτικών κλπ. Επιπλέον, είναι σημαντικό να αναφερθεί πως λίγες ημέρες πριν τη διαδήλωση, ασφαλίτες προσέγγισαν τον εργοδότη του συντρόφου, παροτρύνοντας τον να τον απολύσει, εξαιτίας της πολιτικής και συνδικαλιστικής του δράσης. Τέλος, να αναφέρουμε ότι ασφαλίτες έχουν στοχοποιήσει ξανά στο κοντινό παρελθόν τον σύντροφο στον εργασιακό του χώρο, ενώ έχουν προτρέψει σε απολύσεις τα αφεντικά και άλλων μελών της συλλογικότητας, εξαιτίας της πολιτικής τους ταυτότητας.
Όλα τα παραπάνω δεν αποτελούν μεμονωμένα περιστατικά. Η συνεπής κινηματική και πολιτική στάση του Δυσήνιου Ίππου, που αγωνίζεται εδώ και δύο δεκαετίες στην πόλη της Πάτρας, συμμετέχοντας στους κοινωνικούς αγώνες μέσα από ευρύτερα μετωπικά σχήματα και διαδικασίες, τους θέτει στο στόχαστρο των τοπικών αρχών με σκοπό την αποσιώπηση και την αδρανοποίηση τους. Όπως υπογραμμίζει και η ίδια η ομάδα στη σχετική της ανακοίνωση:
«Η στοχοποίηση αγωνιστών και η προσπάθεια εξόντωσής τους -με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο- δεν μπορεί να ιδωθεί ξέχωρα από την ευρύτερη επίθεση που δέχεται ο κόσμος του αγώνα. Προεξέχουσα θέση στην ατζέντα του κράτους έχει η προσπάθεια επιβολής σιγής νεκροταφείου στην κοινωνία και εξολόθρευσης αυτού που ορίζει το ίδιο ως «εσωτερικό εχθρό». Για να μπορέσουν να υλοποιηθούν οι αντεργατικοί-αντικοινωνικοί σχεδιασμοί κράτους και κεφαλαίου πρέπει να τσακιστούν οι κοινωνικές-ταξικές αντιστάσεις, να διαλυθούν τα μέτωπα και οι εστίες αγώνα, να χτυπηθούν όλες οι μορφές πολιτικής, κοινωνικής και συνδικαλιστικής οργάνωσης και δράσης, να ανατραπούν οι κατακτήσεις αιώνων.».
Έχουμε δηλώσει ξανά στο παρελθόν, πως όσο μένουμε ακάλυπτοι απέναντι στο κράτος, αυτό θα μας χτυπά. Όσο δε στήνουμε αναχώματα στην κρατική καταστολή, αυτή θα επεκτείνεται. Ο καπιταλισμός, όπως τον ξέραμε καταρρέει, μαζί με τις ταξικές ισορροπίες του παρελθόντος. Ο νέος ολοκληρωτισμός ανατρέπει βίαια τα υπάρχοντα πλαίσια νομιμότητας. Πλέον μας στοχοποιούν και μας καταδικάζουν χωρίς καν προφάσεις. Και δεν είναι μόνο η ιδεολογική και πολιτική τοποθέτηση. Πλέον αρκεί και η λήψη αγωνιστικής θέσης απέναντι στις κρατικές πολιτικές και τις κοινωνικές σχέσεις εκείνες που συντηρούν και ενισχύουν τη βαναυσότητα της καθημερινότητας του καπιταλισμού.
Απέναντι, λοιπόν, στους σχεδιασμούς του κράτους και των εντολοδόχων του, με όχημα την ισότητα και την αλληλεγγύη να πάρουμε θέση μάχης. Έχοντας πλάι μας ο ένας την άλλη, να οργανώσουμε την αντίσταση μας και να αγωνιστούμε συλλογικά. Είναι γελασμένοι όσοι πιστεύουν ότι με τέτοια φτηνά κόλπα θα μας στείλουν σπίτια μας.
Αλληλεγγύη στους 3 συλληφθέντες της διαδήλωσης της 17ης Νοεμβρίου στην Πάτρα
Μπάτσοι – δικαστές – δημοσιογράφοι κάτω τα ξερά σας από τους συντρόφους και τις συντρόφισσες μας
Κάτω τα ξερά σας από την αναρχική ομάδα Δυσήνιος Ίππος στην Πάτρα.
Ενάντια στην καταστολή, τον κανιβαλισμό και τον φόβο, να οργανώσουμε τον δικό μας πόλεμο
Μπορείς να κατεβάσεις την παρακάτω ανακοίνωση σε μορφή pdf από εδώ.
«Kanımızla yazıyoruz tarihi;
haklıyız, kazanacağız!»
«Γράφουμε ιστορία με το αίμα μας,
Έχουμε δίκιο, θα κερδίσουμε!»
Grup Yorum, «Haklıyız Kazanacağız»
Στις 30 Οκτωβρίου στα σύνορα Ελλάδας – Τουρκίας, στις όχθες του ποταμού Έβρου, δολοφονήθηκαν από το τουρκικό κράτος τέσσερις Τούρκοι αγωνιστές και πολιτικοί πρόσφυγες, μέλη του Λαϊκού Μετώπου: η Harika Kızılkaya, ο Burak Ağarmış, ο Özkan Güzel και ο Erdoğan Çakır.
Κυνηγημένοι και από τις δύο πλευρές του Αιγαίου, με το ελληνικό και τουρκικό κράτος σε αγαστή συνεργασία να προβαίνουν σε συνεχείς διώξεις και συλλήψεις, με την κατηγορία από την ελληνική δικαιοσύνη της συμμετοχής σε τρομοκρατική οργάνωση, οι τούρκοι αγωνιστές με απόλυτη ανιδιοτέλεια και αυταπάρνηση συνέχισαν να αποτελούν παράδειγμα της επαναστατικής πάλης.
Να αγωνίζονται στο πλευρό των καταπιεσμένων με κάθε μέσο, ενάντια στο φασισμό, τον πόλεμο, τον καπιταλισμό, στο δρόμο για την οικοδόμηση ενός νέου κόσμου ειρήνης και ελευθερίας.
Με όπλο μας το διεθνισμό και την κοινή πάλη των καταπιεσμένων, ανεξάρτητα τη μεριά των συνόρων που βρίσκονται, τους τιμούμε, και οφείλουμε να κάνουμε πράξη το σύνθημα
ΤΑΞΙΚΟ ΚΑΙ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΟ ΜΠΛΟΚΟ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ, ΤΟ ΜΙΛΙΤΑΡΙΣΜΟ, ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ
ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ, ΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΕΠΙΔΙΩΞΕΙΣ ΤΩΝ ΑΣΤΙΚΩΝ ΤΑΞΕΩΝ ΓΙΑ ΕΝΑ ΝΕΟ ΑΙΜΑΤΟΚΥΛΙΣΜΑ
Για έναν κόσμο χωρίς τάξεις, εκμετάλλευση και καταπίεση. Ένα κόσμο χωρίς κράτη, στρατούς και πολέμους. Ένα κόσμο που θα φέρει την ειρήνη για όλη την ανθρωπότητα.
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΕΝΟΨΗ ΤΗΣ ΔΙΚΗΣ ΤΩΝ 6 ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ ΦΟΙΤΗΤΩΝ ΠΟΥ ΔΙΚΑΖΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΤΟΥΣ ΔΡΑΣΗ ΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΣΧΟΛΕΣ
Συγκέντρωση αλληλεγγύης στους έξι διωκόμενους αγωνιστές φοιτητές την Τρίτη 7 Νοέμβρη στις 9:00 στα δικαστήρια της Κομοτηνής.
Την Τρίτη 6.11.23 καλούμαστε να στηρίξουμε για μια ακόμα φορά τους συντρόφους μας απέναντι σε μια κακοφορμισμένη δίκη που έχει καταντήσει ένα κακόγουστο αστείο. Μετά από αντιφασιστική δράση που πραγματοποιήθηκε στις 13.04.17 στη σχολή των Η.Μ.Μ.Υ. του Δ.Π.Θ. κατηγορούνται συνολικά 6 φοιτητές εκ των οποίων δύο μέλη της συλλογικότητας μας. Η δράση είχε οργανωθεί συλλογικά από τo φοιτητικό κίνημα και στοχοποιούσε ανοιχτά φοιτητή που ως υποχείριο του καθηγητή Γ. Παύλου, ανέπτυσσε φασιστική δράση μέσα στις σχολές. Ήδη από το Μάρτη του 2016 στο πολυτεχνείο της Ξάνθης είχε αναπτυχθεί ένας μαζικός πολύμορφος αντιφασιστικός αγώνας ενάντια στον καθηγητή Γ. Παύλο. Ο εν λόγω καθηγητής πέρα από τις αυθαιρεσίες στις οποίες προέβαινε αναφορικά με την παράδοση των μαθημάτων του, προωθούσε ανοιχτά τις ακροδεξιές του απόψεις. Μάλιστα η σύγκλητος του ΔΠΘ διέταξε αναστολή της ιδιότητας του για μικρό χρονικό διάστημα επιβεβαιώνοντας τις κινήσεις των φοιτητών. Οι σύντροφοι μας υποδείχθηκαν από τους φασίστες, καθηγητή και φοιτητή, ως οι υπεύθυνοι της δράσης στοχοποιώντας τους ανοιχτά για την πολιτική τους δράση τόσο μέσα όσο και έξω από τις σχολές. Με βάση ένα στημένο κατηγορητήριο σέρνονται από τότε στα δικαστήρια.
Για μας είναι αδιαπραγμάτευτη η προσπάθεια αποτροπής οποιασδήποτε απόπειρας οργανωμένης φασιστικής έκφρασης στο δημόσιο πεδίο. Όχι μόνο στο πανεπιστήμιο αλλά και στις γειτονιές, στους χώρους δουλειάς, στα σχολεία κτλ. Ο φασιστικός λόγος δεν είναι «μία ακόμα άποψη» αλλά το πρώτο βήμα συγκρότησης φασιστικών οργανώσεων και κατ’ επέκταση ταγμάτων εφόδου που τις πλαισιώνουνε. Ο ρόλος τους -και σαν τελευταία εφεδρεία του συστήματος- είναι να χτυπούν κάθε συλλογικό αγώνα και κάθε αντίσταση που ορθώνεται ενάντια στην υποτίμηση των ζωών μας. Δηλώνουμε ξεκάθαρα πως όσο περνάει από το χέρι μας δε θα επιτρέψουμε καμιά φασιστική φωνή να σπέρνει μίσος και να οργανώνει τη σφαγή μας.
Δηλώνουμε για μια ακόμα φορά πως οι στοχοποιήσεις, οι διώξεις, οι εκκενώσεις καταλήψεων και δομών του κινήματος δεν μπορεί να αποτελούν άλλοθι αδράνειας ούτε αιτία δηλώσεων νομιμοφροσύνης. Ιστορικά δεν υπήρχε ποτέ περίοδος που αυτοί που αγωνίζονται να μην βρίσκονται στο στόχαστρο της κρατικής κατασταλτικής επίθεσης. Αυτό το παραμύθι λοιπόν, όπως και κάθε προηγούμενο, δεν θα έχει happy end για τους εμπνευστές του. Είναι γελασμένοι αν πιστεύουν ότι με τέτοια φτηνά κόλπα θα μας στείλουν σπίτια μας. Είναι γελασμένοι αν πιστεύουν ότι θα απολογηθούμε στο κράτος και τα τσιράκια του για τις πολιτικές μας επιλογές.
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ
Μπορείς να κατεβάσεις την παρακάτω προκήρυξη σε μορφή pdf από εδώ.
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ
Συγκέντρωση: Παρασκευή 20/10, 19.00, πλ. Αντίκα
Τις τελευταίες μέρες γινόμαστε παρατηρητές ενός φρικτού πολέμου εναντίων των Παλαιστινίων. Το φασιστικό κράτος του Ισραήλ, υπό τη στήριξη των συμμάχων του ΝΑΤΟ-ΕΕ, σκορπούν το θάνατο στην περιοχή της Λωρίδας της Γάζας. Με τουλάχιστον 3300 νεκρούς, χιλιάδες τραυματίες, βομβαρδισμένα σπίτια και νοσοκομεία, οι αριθμοί μιλάνε από μόνοι τους. Η θηριωδία δεν έχει τέλος. Ο λαός της Παλαιστίνης βρίσκεται αποκλεισμένος χωρίς νερό, τρόφιμα, ρεύμα, περίθαλψη, με τον υπουργό άμυνας του Ισραήλ να δηλώνει πως «πολεμάμε κτήνη και θα φερθούμε ανάλογα»”.
Η Δύση στηρίζει το αιματοκύλισμα των Παλαιστινίων από την πρώτη στιγμή, σπεύδοντας να δείξει την αλληλεγγύη της στο κράτος του Ισραήλ, επισημαίνοντας πως έχει «δικαίωμα στην αυτοάμυνα», ύστερα από την επίθεση της Παλαιστινιακής Αντίστασης στις 7 Οκτώβρη. «Δικαίωμα στην αυτοάμυνα» ένα κράτος που εδώ και 72 χρόνια δολοφονεί τον παλαιστινιακό λαό. Το ελληνικό κράτος δε μένει αμέτοχο. Αντίθετα, είναι συνένοχο παίρνοντας θέση υπέρ του φασιστικού ισραηλινού κράτους και σε επικοινωνιακό, αλλά και σε πρακτικό επίπεδο, στέλνοντας πολεμικά πλοία στη Γάζα.
Σύσσωμο λοιπόν, το δυτικό μπλοκ, υπό τη σκέπη των ΝΑΤΟ-ΕΕ, διεξάγει καθημερινά ένα πόλεμο εντός των κρατών του, αποπροσανατολίζοντας με ψευδείς ειδήσεις και διασπείροντας ρατσισμό και ισλαμοφοβία, περιγράφοντας τον παλαιστινιακό λαό ως κτήνη και τρομοκράτες. Ένας λαός που πάνω από μισό αιώνα αγωνίζεται σθεναρά ενάντια σε μια από τις πιο ισχυρές πολεμικές μηχανές, με απεργίες πείνας, νεκρούς και καθημερινές θυσίες σήμερα οδηγείται σε ολοκληρωτική σφαγή.
Μπροστά σε αυτό το ανελέητο αιματοκύλισμα πρέπει να πάρουμε θέση με τους αδύναμους αυτού του κόσμου και ενάντια στους δυνάστες που τους καταπιέζουν. Να σταθούμε αλληλέγγυα στο λαό της Παλαιστίνης και στις σύμμαχες φωνές αντίστασης της κοινωνικής βάσης που βρίσκονται περιθωριοποιημένες και αποκομμένες εντός του κράτους του Ισραήλ. Να ανατρέψουμε την ψευδή εικόνα που προσπαθούν να μας επιβάλλουν παρουσιάζοντας όσους αγωνίζονται ως τρομοκράτες και τους δολοφόνους τους ως αμνούς που χρειάζονται τη στήριξη μας. Από τη θέση που βρισκόμαστε να ενωθούμε με το κύμα αλληλεγγύης και αγώνα που έχει ξεσπάσει διεθνώς και που βιώνει την καταστολή με απαγόρευση διαδηλώσεων και ποινικοποίηση. Η εναντίωση στην φασιστική πολιτική του Ισραήλ δεν είναι αντισημιτισμός είναι το καθήκον της κοινωνικής βάσης.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΑΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΕΜΠΛΟΚΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΤΟΥ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΤΟ ΙΣΡΑΗΛ
ΦΤΩΧΕΙΑ, ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ ΚΙ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟΣ – ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΜΑΣ ΤΗ ΧΩΡΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΧΘΡΟΣ
ΤΑΞΙΚΟ ΚΑΙ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΟ ΜΠΛΟΚΟ ΣΤΗΝ ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΜΗΧΑΝΗ
Κείμενο που μοιράστηκε στην προγραμματισμένη συγκέντρωση στις 3/10 στην πλ. Αντίκα , που καλέστηκε ενόψει της αντιπολεμικής – αντιφασιστικής διαδήλωσης στην Αλεξανδρούπολη την Κυριακή 15 Οκτωβρίου. Μπορείς να την κατεβάσεις σε μορφή pdf από εδώ.
*φωτογραφίες από την αντιπολεμική-αντιφασιστική συγκέντρωση
ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ – ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗ ΚΥΡΙΑΚΗ 15 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ
Πάνω από ένας χρόνος έχει περάσει από το ξέσπασμα του Ουκρανορωσικού πολέμου και το πολεμικό σκηνικό οξύνεται, διεθνώς, ολοένα και περισσότερο. Πρόσφατο κομβικό γεγονός αποτελεί η Σύνοδος Κορυφής του ΝΑΤΟ, η οποία ενισχύει τη θέση μάχης του Δυτικού κόσμου στην αντιπαράθεση με τον αντίπαλο πόλο Ρωσίας-Κίνας. Βασικά αποτελέσματα αυτής, η επέκταση της δυναμικής του ΝΑΤΟ τόσο σε χωροταξικό επίπεδο, επεκτείνοντας τα σύνορα του εντάσσοντας τη Σουηδία και τη Φινλανδία, όσο και σε επίπεδο υλικοτεχνικών υποδομών, εξοπλισμού και στρατιωτικής ισχύος. Στην παρούσα φάση, λοιπόν, παρά την όποια κανονικοποίηση του πολέμου, δε διαφαίνεται καμία αναχαίτιση στον ορίζοντα, ούτε σενάρια ειρήνης.
Σε αυτήν την πολεμική φρενίτιδα το ελληνικό κράτος δε μένει αμέτοχο, εδώ και καιρό. Αντίθετα, όντας πλήρως προσδεδεμένο στο άρμα του ΝΑΤΟ, επιδιώκει να αναδειχθεί εγγυήτρια δύναμη στην περιοχή των Βαλκανίων και της νοτιοανατολικής Μεσογείου. Κούρσες, εξοπλιστικά, ασκήσεις κλπ. Έτσι, ολόκληρη η χώρα έχει μετατραπεί σε μια απέραντη βάση του ΝΑΤΟ με την Αλεξανδρούπολη, τον Άραξo, τη Σκύρο, τη Λάρισα, το Βόλο, τη Σούδα και την Ανδραβίδα να είναι κάποια ενδεικτικά σημεία που το ελληνικό κράτος φιλοξενεί ΝΑΤΟϊκά στρατεύματα. Τα γιγάντια ποσά σε εξοπλιστικά, οι πολεμικές ασκήσεις του ΝΑΤΟ στην περιοχή με τη συμμετοχή του ελληνικού στρατού, η μετατροπή της Αλεξανδρούπολης σε ορμητήριο των αμερικανικών στρατευμάτων, αποτυπώνουν αυτήν την πρόσδεση.
Παράλληλα, το κράτος επιστρατεύει όλα του τα μέσα, προκειμένου να στήσει ένα εθνικό σώμα πρόθυμο να γίνει κρέας στα κανόνια του, νομιμοποιώντας στην κοινωνική συνείδηση τον πόλεμο και το μιλιταρισμό. Το ίδιο σώμα που το ‘19 κυνηγούσε μετανάστες στα σύνορα του Έβρου, κατά τη διάρκεια των πρόσφατων πυρκαγιών επιδόθηκε από τη μία σε αντιμεταναστευτικά πογκρόμ και από την άλλη στράφηκε ενάντια στον κόσμο του αγώνα και της αλληλεγγύης επιδιώκοντας να επιτεθούν στο χώρο του Αναγνωστηρίου στην Αλεξανδρούπολη.
Τη στιγμή που οι μισθοί μας δε φτάνουν ούτε για τα βασικά, που οι ζωές μας υποτιμώνται μέρα με τη μέρα, που η λεηλασία της φύσης συνεχίζεται ακάθεκτα, κράτος και κεφάλαιο εξαπολύουν τα τσιράκια τους για να επιτεθούν στους εξαθλιωμένους και τους καταπιεσμένους του κόσμου αυτού, αλλά και σε όσους σηκώνουν ανάστημα.
Αυτό το ξοφλημένο σύστημα δεν έχει τίποτα παραπάνω να δώσει παρά μόνο περισσότερη φτώχεια, εκμετάλλευση, οικολογική καταστροφή και πολέμους. Να χτίσουμε γέφυρες διεθνιστικής αλληλεγγύης μεταξύ των καταπιεσμένων και ένα πλατύ μαχητικό αντιπολεμικό κίνημα που θα βάλει φρένο στα σχέδια των κεφαλαιοκρατών και σε ένα νέο αιματοκύλισμα της τάξης μας.
Δεν ταυτιζόμαστε με κανένα ιμπεριαλιστικό μπλοκ και τα συμφέροντα των εκάστοτε αστικών τάξεων. Τα συμφέροντα της κοινωνικής βάσης και ευρύτερα των καταπιεσμένων, δεν βρίσκονται σε κανένα από τα πολεμικά σχέδια των δύο σχηματισμών. Ο πόλεμος που αναγνωρίζουμε ως αναγκαίο για τη διέξοδο από την καπιταλιστική βαρβαρότητα είναι ένας: Ο ανειρήνευτος ταξικός πόλεμος, και στον οποίο οφείλουμε να βγούμε νικητές. Με οργάνωση και ανυποχώρητο αγώνα.
Καλούμε σε αντιπολεμική/αντιφασιστική διαδήλωση στην Αλεξανδρούπολη στις 15/10, 13:00 στο πάρκο Ακαδημίας
ΔΕΝ ΠΟΛΕΜΑΜΕ ΓΙΑ ΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ
ΚΑΜΙΑ ΕΜΠΛΟΚΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΣΤΟΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ
ΤΑΞΙΚΟ ΚΑΙ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΟ ΜΠΛΟΚΟ ΣΤΗΝ ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΜΗΧΑΝΗ
Ανακοίνωση για τη δολοφονία του Κώστα Μανιουδάκη από την αστυνομία Χανίων, και κάλεσμα σε συγκέντρωση το Σάββατο 30/09. Μπορείς να κατεβάσεις την ανακοίνωση σε μορφή pdf από εδώ.
ΚΩΣΤΑΣ ΜΑΝΙΟΥΔΑΚΗΣ – ΑΚΟΜΑ ΕΝΑΣ ΔΟΛΟΦΟΝΗΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ
Την Παρασκευή, 1η Σεπτεμβρίου, στον επαρχιακό δρόμο Σούδας Φρε-Βρυσσών στα Χανιά, αστυνομικοί των ΤΑΕ-Σούδας σταματούν το αυτοκίνητο που οδηγεί ο 58χρονος Κώστας Μανιουδάκης. Κάνοντας λόγο για μικροποσότητα κάνναβης, τον απομακρύνουν βίαια από το όχημά του περνώντας του χειροπέδες, και ξεκινούν τον άγριο ξυλοδαρμό του, με τον ίδιο να φωνάζει πως έχει χειρουργηθεί πρόσφατα. Μεταφερόμενος προς το περιπολικό, ο Κώστας Μανιουδάκης καταρρέει από τα χτυπήματα, δεμένος πισθάγκωνα. Στο δρόμο προς το νοσοκομείο αφήνει την τελευταία του πνοή στο όχημα του ΕΚΑΒ.
Αμέσως μετά, ξεκινά μια μεθοδευμένη προσπάθεια διαστρέβλωσης των γεγονότων από την αστυνομία και τα τοπικά ΜΜΕ, κάνοντας λόγο για «ανακοπή, κατά τον τυχαίο έλεγχο από την τροχαία». Οι αυτόπτες μάρτυρες όμως, η λίμνη αίματος στο σημείο όπως και τα βαριά τραύματα που έφερε στο σώμα του, έκαναν μάταιη την όποια απόπειρα απόκρυψης της δολοφονίας.
Είναι η ίδια, πάγια τακτική που εφαρμόζουν οι μηχανισμοί προπαγάνδας στην υπηρεσία των αφεντικών, όπως με την πρόσφατη δολοφονία του Αντώνη Καργιώτη στο λιμάνι του Πειραιά, τη δολοφονία του Ζακ Κοστώπουλου, του Παύλου Φύσσα…
Από την κορύφωση της καπιταλιστικής κρίσης, η ανθρώπινη ζωή υποτιμάται όλο και πιο έντονα, όλο και πιο βίαια, σε όλα επίπεδα. Το κράτος, αποτραβηγμένο πλήρως από την κοινωνική αναπαραγωγή, το μόνο που έχει να προσφέρει είναι περισσότερη εξαθλίωση, καταστροφή και θάνατο. Επενδύει στο φόβο, οχυρώνεται και δαπανά εκατομμύρια στην ενίσχυση των μηχανισμών καταστολής για να πνίξει κάθε μας αντίδραση.
Από τις πιο πρόσφατες κρατικές δολοφονίες από τα καθάρματα της ΕΛ.ΑΣ., του Βασίλη Μάγγου στο Βόλο, του 16χρονου Ρομά Κώστα Φραγκούλη στη Θεσσαλονίκη για 20 ευρώ βενζίνη, του Νίκου Σαμπάνη στο Πέραμα. Τους δολοφονημένους μετανάστες στα θαλάσσια και χερσαία σύνορα. Τους βασανισμούς μέσα στα α.τ., τις εξοντωτικές συνθήκες κράτησης στις φυλακές και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστριών, το βιασμό στο α.τ. Ομόνοιας, τη συμμετοχή της ομάδας ΔΙΑΣ στη δολοφονία της Ζackie, οι αγώνες μας αποκτούν άλλο νόημα. Μας προτάσσουν να μην ξεχάσουμε, να μη συνηθίσουμε.
Να μη συνηθίσουμε το θάνατο που σπέρνει το κράτος, που δολοφονεί ακόμα και εν ψυχρώ, η καπιταλιστική οικονομία που «ανθίζει» με το αίμα μας, η πατριαρχική και ρατσιστική βία.
Το ερώτημα που πλανάται στη σκέψη όσων εξακολουθούν να διατηρούν την ανθρωπιά τους, όσων δε μένουν κυνικοί μπροστά σε έναν πόλεμο που μαίνεται, που βλέπουν δεκάδες ανθρώπους να χάνονται επειδή επέλεξαν να ταξιδέψουν με το τρένο, τους χιλιάδες νεκρούς στους διαδρόμους των νοσοκομείων, την είδηση για μία ακόμα γυναικοκτονία, τους 140 – από τις αρχές του ’23 – εργαζόμενους που δε γύρισαν στα σπίτια τους και έχασαν τη ζωή τους στα λεγόμενα «εργατικά ατυχήματα», όσους πετιούνται έξω από το σπίτι τους γιατί το σπίτι πουλήθηκε σε πλειστηριασμό, όσους οδηγούνται στον κοινωνικό θάνατο. Τα πλημμυρισμένα χωριά και τους δεκάδες πνιγμένους ανθρώπους, τα χιλιάδες στρέμματα καμένης γης, την ανείπωτη καταστροφή του φυσικού και ζωικού κόσμου στο βωμό της καπιταλιστικής «ανάπτυξης». Το ερώτημα που τίθεται, εξακολουθεί να είναι ένα: ταξική και κοινωνική αντεπίθεση ή βαρβαρότητα.
Δεν υπάρχει άλλος δρόμος και το ξέρουμε καλά. Μας το υπενθυμίζουν με κάθε έναν από τους μπάτσους δολοφόνους που αθωώνουν, με κάθε ποινικοποίηση της κοινωνικής αλληλεγγύης και των αντιστάσεων μας. Δεν υπάρχει σύστημα να τους δικάσει. Δεν υπάρχει κοινοβουλευτική εναλλακτική, πιο κοινωνική, πιο δίκαιη. Η μόνη εναλλακτική βρίσκεται στην οργάνωση και τους αγώνες μας.
Με φάρο μας την αλληλεγγύη, που κατάφερε να σώσει ότι σωζόταν στις πλημμύρες και τις φωτιές μέσω της αυτενέργειας των ίδιων των από τα κάτω, που έσβηναν φωτιές στα μέτωπα της πυρκαγιάς ή οργάνωναν κοινωνικές κουζίνες όσο παρακρατικοί έκαναν πογκρόμ κατά των μεταναστριών. Με όπλο μας την οργάνωση στις γειτονιές, στους χώρους της δουλειάς να περάσουμε στην αντεπίθεση!
Κόντρα στην κοινωνική απονέκρωση, την εξατομίκευση και το φόβο που μας επιβάλλουν να αντιτάξουμε τους ταξικούς – κοινωνικούς αγώνες. Να καταλάβουμε πως το μόνο που έχουμε είναι ο ένας την άλλη.
Καμία κρατική δολοφονία να μη μείνει αναπάντητη. Να απαλλαγούμε από το κράτος και τα τσιράκια του, τους φασίστες και τους κανιβάλους του!
Κόντρα στην «κανονικότητα» της καταστροφής, της βίας και του θανάτου να δομήσουμε στους δρόμους τη δική μας αντιπρόταση, για έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση που η ανθρώπινη ζωή έχει αξία.