Category Archives: ΔΙΕΘΝΙΣΜΟΣ

ΑΦΙΣΕΣ, Διεθνισμός, ΔΙΕΘΝΙΣΜΟΣ, ΚΕΙΜΕΝΑ, Πολιτικές Θέσεις - Παρεμβάσεις

Αντιπολεμικη/Διεθνιστικη προκηρυξη και αφισα: Τα κερδη των αφεντικων, οι νεκροι δικοι μας.

Προκήρυξη και αφίσα από το Πέλοτο και το Αυτόνομο Στέκι Ξάνθης στα πλαίσια της αντιεθνικιστικής-αντιμιλιταριστικής/ αντιπολεμικής/ αντινατοϊκής καμπάνιας δράσεων με αφορμή τη συμπλήρωση 70 χρόνων από την ίδρυση του ΝΑΤΟ.
Μπορείς να την κατεβάσεις σε μορφή pdf από εδώ.

 

 

 

Tα κέρδη των αφεντικών, οι νεκροί δικοί μας

 

Δώδεκα χρόνια έχουν περάσει από το ξέσπασμα της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης του 2007 (απότοκο της κρίσης της δεκαετίας του ‘60 ) με το σκάσιμο της φούσκας των ενυπόθηκων στεγαστικών δανείων υψηλού κινδύνου στις ΗΠΑ και το παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα δε φαίνεται να μπορεί να ξεπεράσει τη δομική του αυτή αδυναμία, ώστε να ορθοποδήσει και να μπει σε ράγες επανάκαμψης της κερδοφορίας του. Μέσα από αυτή του την προσπάθεια -και ως φυσικό επακόλουθο- γινόμαστε τα τελευταία χρόνια μάρτυρες μίας κλιμακούμενης όξυνσης των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και των οικονομικών και στρατιωτικών διακρατικών πολέμων. Οι δύο κυρίαρχοι πόλοι που φαίνεται να διαμορφώνονται (χωρίς όμως να έχουν παγιωθεί ακόμη) βασίζονται στην αντίθεση ΗΠΑ-ΕΕ εναντίον Κίνας και Ρωσίας. Τα πιο χαρακτηριστικά και ταυτόχρονα τραγικά στιγμιότυπα αυτής της σύγκρουσης είναι το διαρκές αιματοκύλισμα σε Ουκρανία και Συρία και η προετοιμασία για παρόμοιες επεμβάσεις στην Βενεζουέλα.

 

Ο ρόλος του ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια

 

Ανάλογες εξελίξεις όμως λαμβάνουν χώρα και στη άμεση γειτονιά μας. Από την επέκταση της παρουσίας του ΝΑΤΟ (ως ο στρατιωτικός βραχίονας των ΗΠΑ- ΕΕ) στα δυτικά βαλκάνια με πρόσφατο παράδειγμα την συμφωνία των Πρεσπών, ώστε να ενταχθεί η Βόρεια Μακεδονία στη βορειοατλαντική συμμαχία, μέχρι την υποδαύλιση των εθνικιστικών παθών και τις εντάσεις στα σύνορα Κοσσόβου Σερβίας και τον από τον κλιμακούμενο ελληνοτουρκικό ανταγωνισμό στο Αιγαίο μέχρι τη διαμάχη για τις ΑΟΖ και το φυσικό αέριο στην Κύπρο η περιοχή μοιάζει όλο και περισσότερο με καζάνι που βράζει.

 

Μέσα σε αυτό το κλίμα ανακατατάξεων ένα κομμάτι της κοινωνικής βάσης δυστυχώς πέφτει στην παγίδα, που καλλιεργούν μεθοδικά και συντεταγμένα τα καθεστωτικά ΜΜΕ και τα αστικά κόμματα, προσδοκώντας πως μία αυξανόμενη παρουσία του ΝΑΤΟ μπορεί να λειτουργήσει ως παράγοντας σταθερότητας και ασπίδα προστασίας κυρίως απέναντι στην επονομαζόμενη «τούρκικη επιθετικότητα». Για μία ακόμα φορά η πραγματικότητα αντιστρέφεται. Ο ρόλος του ΝΑΤΟ διαχρονικά ως νταβατζής στην περιοχή αποσιωπάται και μετατρέπεται ως δια μαγείας σε προστάτη των «εθνικών δικαίων». Η αλήθεια είναι πως η μόνη του «προσφορά» είναι να εμπλέκει γειτονικούς λαούς σε ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς για επιρροή στην περιοχή, να υποδαυλίζει και να εκμεταλλεύεται τους εθνικισμούς και τις διενέξεις που υπάρχουν, έτσι ώστε σε δεύτερο στάδιο να παρεμβαίνει διεκδικώντας αναβαθμισμένο ρόλο, είτε για να τις οξύνει συντασσόμενο με τη μία πλευρά, είτε “πυροσβεστικά” ως εγγυήτρια/προστάτιδα δύναμη. Αλλά και στο εσωτερικό των χωρών, το ΝΑΤΟ -και οι ΗΠΑ ως η ηγέτιδα δύναμη εντός του – δεν θα διστάσουν, όπως έχει φανεί και ιστορικά, να εγκαθιδρύσουν στρατιωτικές χούντες, να στηρίξουν φασιστικά καθεστώτα ή να καταστείλουν λαϊκές εξεγέρσεις, αν κρίνουν πως έτσι εξυπηρετούν την στρατηγική τους ή στέκονται ανάχωμα σε δυνάμεις που έρχονται σε σύγκρουση με αυτή.

 

Η όξυνση των διενέξεων, που βλέπουμε σήμερα, οδηγεί στη συσσώρευση στρατευμάτων στην ευρύτερη περιοχή της ανατολικής μεσογείου (Νατοϊκά στρατεύματα σε Αιγαίο και Κύπρο), στην αναβάθμιση πολεμικού εξοπλισμού ( πυρηνικά στον Άραξο), σε πολλαπλασιασμό και αναβάθμιση των βάσεων (Αλεξανδρούπολη, Λάρισα) και σε πρόβες πολέμου με τη μορφή στρατιωτικών ασκήσεων. Τα παραπάνω -σε αντίθεση με ό,τι θέλουν να μας πείσουν- δεν αποτρέπουν, αντ’ αυτού μεγεθύνουν και μας φέρνουν όλο και πιο κοντά στην πιθανότητα μιας σύρραξης. Πρόκειται επομένως για έναν ατέρμονο κύκλο, όπου το ΝΑΤΟ διασπείρει πρωτογενώς την ασθένεια, ώστε να παρουσιαστεί μετά ως η γιατρειά.

 

Τα συμφέροντα και η αναβάθμιση του ελληνικού κράτους

 

Μέσα σε αυτά τα πλαίσια αναβρασμού το ελληνικό κράτος (και η αστική του τάξη) βλέπει μία χρυσή ευκαιρία να αναβαθμίσει την παρουσία και τον γεωπολιτικό του ρόλο, πλασάροντας τον εαυτό του ως έναν ισχυρό παίχτη – «πόλο σταθερότητας» σε αντιπαραβολή με την Τουρκία, που είναι ο κύριος ανταγωνιστής στην περιοχή. Πατάει πάνω στις αλλοπρόσαλλές πολιτικές, τις επιθετικές δηλώσεις και την ρητορική αμφισβήτησης διεθνών συνθηκών του καθεστώτος Ερντογάν και εκμεταλλεύεται κυρίως τις τάσεις αναθεωρητισμού που αυτό επιδεικνύει και το κλείσιμο του ματιού προς τη Ρωσία, ως αντίβαρο της κόντρας με τις ΗΠΑ μετά το πραξικόπημα του 2016 και λόγω της υποστήριξης των τελευταίων στους Κούρδους της Συρίας. Στο πλαίσιο αυτής της τακτικής το ελληνικό κράτος επιλέγει να προσδεθεί ακόμα πιο αποφασιστικά στο άρμα του βορειοατλαντικού ιμπεριαλισμού, του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε., πουλάει εκδουλεύσεις, εγκαθιστά νέες βάσεις και αναβαθμίζει τις ήδη υπάρχουσες, αποβλέποντας σε όσο το δυνατόν μεγαλύτερη συμμετοχή στο μοίρασμα της ενεργειακής πίτας, αλλά και οικονομικές διευκολύνσεις σε ζητήματα όπως αυτό του δημόσιου χρέους. Το ένα σκέλος αυτής της τακτικής καθ’ υποδείξει του ΝΑΤΟ, είναι να προχωρήσει σε διευθέτηση ενδεχομένως και συναινετική, «ζητημάτων που χρόνιζαν» στην περιοχή των Βαλκανίων, όπως η σύναψη της συμφωνίας των Πρεσπών για το ονοματολογικό, η εκταφή των οστών των πεσόντων Ελλήνων στρατιωτών του αλβανικού μετώπου και ο καθορισμός της ΑΟΖ με την Αλβανία, ώστε να μπορέσει να ανακόψει τη Ρωσική αλλά και Τουρκική επιρροή στις χώρες αυτές και να ενισχύσει την δική του οικονομική και στρατιωτική διείσδυση. Έτσι έχοντας πλέον εξασφαλισμένα τα μετόπισθεν μπορεί να στρέψει το βλέμμα εξολοκλήρου στον «προαιώνιο εχθρό» εξ ανατολών.

 

Εδώ η διαχείριση είναι ακριβώς η αντίθετη: πλήρως επιθετική. Το ελληνικό κράτος προσπαθεί να αποκλείσει πλήρως την Τουρκία από τα ενεργειακά κοιτάσματα της ανατολικής μεσογείου μέσω του Καστελόριζου, το οποίο είναι ο κρίκος για τη σύνδεση της ελληνικής με την κυπριακή ΑΟΖ, ενισχύει τον αμυντικό και ενεργειακό άξονα με την Κύπρο, τη στρατιωτική χούντα της Αιγύπτου και το κράτος-δολοφόνο του Ισραήλ διεξάγοντας και τις ανάλογες κοινές στρατιωτικές ασκήσεις στην περιοχή, αναβαθμίζει την ενεργειακή του εμπλοκή μέσω των αγωγών που θα περνούν από το έδαφός του (TAP στη Θράκη, EASTMED κ.α.), επιχειρεί να επεκτείνει τα χωρικά ύδατα από τα 6 στα 12 μίλια περιορίζοντας αποφασιστικά τα διεθνή ύδατα στο Αιγαίο. Τέλος οξύνει τη ρητορική του και προβαίνει σε επιθετικές αναφορές και ενέργειες, όπως η δήλωση περί ισοπέδωσης των Τούρκων αν πατήσουν σε βραχονησίδα από τον νυν υπουργό άμυνας Αποστολάκη και το σόου κατάθεσης στεφάνων του Καμμένου στα Ίμια με στρατιωτικό ελικόπτερο.

 

Η αναβάθμιση του ρόλου του στρατού πανελλαδικά και τοπικά

 

Συμπληρωματικά των παραπάνω κινήσεων στο εξωτερικό πεδίο, τίθεται η ανάγκη να ενταθεί η πολεμική ετοιμότητα, να καλλιεργηθεί στο κοινωνικό σώμα το ανάλογο κλίμα και να δομηθεί η αντίστοιχη συναίνεση. Πρώτος κρίκος αυτής της αλυσίδας είναι η αναβάθμιση του ρόλου του στρατού και η συνακόλουθη ανάπτυξη του μιλιταρισμού. Έτσι για πρώτη φορά μετά την χούντα βλέπουμε τον στρατό να εμπλέκεται τόσο εμφατικά σε διαχείριση εσωτερικών ζητημάτων. Η αρχή έγινε με την στρατιωτική διαχείριση των μεταναστευτικών ροών, τόσο για την αποτροπή της εισόδου στα σύνορα, με παρακρατικούς μηχανισμούς να προβαίνουν σε παράνομες επαναπροωθήσεις και πνιγμούς, όσο και με την κατασκευή και διαχείριση των στρατοπέδων συγκέντρωσης στην ενδοχώρα. Επιπλέον συντελείται μία προσπάθεια να ενισχυθεί το «κοινωνικό πρόσωπο» του στρατού με πρωταγωνιστή σε αυτό το τοπικό Δ’ Σώμα Στρατού στην Θράκη. Η συντήρηση κρατικών κτηρίων και δρόμων, η επισκευή κατεστραμμένων οικημάτων, οι ιατρικές υπηρεσίες σε χωριά και η χορηγία καυσόξυλων σε οικογένειες είναι κάποια από τα χαρακτηριστικά παραδείγματα. Τα παραπάνω, ενώ μπορεί να φαντάζουν αθώα και καλοπροαίρετα, στρώνουν το έδαφος για να γίνει κανονικότητα η παρουσία του στρατού στην καθημερινή αναπαράσταση και αποτελούν την νομιμοποιητική βάση για να εντείνει την ανάμειξή του στα κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα. Και επειδή μιλιταρισμός και business είναι αδιαχώριστα πεδία της καπιταλιστικής μηχανής θα πρέπει να υπενθυμίσουμε πως η Ελλάδα είναι η δεύτερη χώρα στο ΝΑΤΟ μετά τις ΗΠΑ σε ποσοστό δαπανών για εξοπλιστικά προγράμματα, αγοράζει συνεχώς νέα υπερ-όπλα και αναβαθμίζει τα υφιστάμενα στο πλαίσιο της γνωστής κούρσας ανταγωνισμού με την Τουρκία, ενώ ο στρατός διεξάγει ερευνητικά προγράμματα σε πανεπιστημιακά ιδρύματα με «πρωτοπορία» πάλι το Δ’ Σώμα Στρατού, που υπέγραψε πριν λίγους μήνες μνημόνιο συνεργασίας με το Δ.Π.Θ. Τέλος, η συζήτηση για αύξηση της στρατιωτικής θητείας και στράτευση των γυναικών αναζωπυρώνεται, τα Μ.Μ.Ε. φροντίζουν καθημερινά από το πρωί μέχρι το βράδυ να μας μπουκώνουν με αναλύσεις «γεωστρατηγικών θεμάτων» με «εκλεκτούς καλεσμένους» καραβανάδες και λοιπούς στρατόκαυλους συνοδευόμενες από θεαματικές εικόνες στρατιωτικών εξοπλισμών και πολεμικών συρράξεων.

 

Η εθνική ενότητα είναι μια παγίδα…

 

Στο πλαίσιο αυτής της εσωτερικής πολεμικής προετοιμασίας ένα ακόμα απαραίτητο συστατικό είναι η σφυρηλάτηση της εθνικής ομοψυχίας και η δόμηση ενός εθνικού κορμού που θα την πραγματώνει. Έτσι σύσσωμοι οι αστικοί μηχανισμοί (κρατική προπαγάνδα, ΜΜΕ) πλειοδοτούν σε πατριωτική ρητορική, χτίζοντας ένα αφήγημα, που παρουσιάζει το ελληνικό κράτος ως αδύναμο, ειρηνικό και αμυνόμενο με όλους τους άλλους να το επιβουλεύονται. Αυτή η ρητορική συμβάλει στην διαιώνιση μίας «πατριωτικής» υστερίας και φοβικότητας, η οποία βλέπει παντού «εχθρούς του έθνους» και τελικά οδηγεί στην ανάπτυξη και το αβαντάρισμα του εθνικισμού και της μισαλλοδοξίας. Αυτό το είδαμε χαρακτηριστικά με τα εθνικιστικά συλλαλητήρια για τη μακεδονία, όπου μερίδα των συμμετεχόντων, πίστευε πως η Ελλάδα κινδυνεύει από μία χώρα με το 1/10 του ΑΕΠ της και ανύπαρκτο στρατό λόγω ενός…ονόματος. Η προβολή του έθνους ως το ανώτερο επίπεδο ενότητας θολώνει τις ταξικές και κοινωνικές αντιθέσεις και προβάλλει το έθνος-κράτος ως εκφραστή και εγγυητή κάποιων ανύπαρκτων καθολικών κοινών συμφερόντων. Συμβάλει πολύ βολικά στον αποπροσανατολισμό της λαϊκής δυσαρέσκειας από το κράτος, τα αφεντικά και τον ιμπεριαλισμό και επιχειρεί να την στρέψει ενάντια στους άλλους λαούς.

 

Η επίθεση στους αγωνιζόμενους από κράτος και φασίστες

 

Επίσης στο όνομα της εθνικής ενότητας και συσπείρωσης ενάντια στον «εξωτερικό εχθρό», οι όποιες αντιστάσεις της κοινωνικής βάσης ενάντια στην υποτίμηση των ζωών μας βαφτίζονται ως «προδοσία» και το σύνολο του ανταγωνιστικού κινήματος, που δεν δέχεται να υποστείλει τις σημαίες του ταξικού αγώνα, ως «εσωτερικός εχθρός», που πρέπει να παταχθεί. Τον ρόλο αυτόν αναλαμβάνει η κρατική και παρακρατική καταστολή. Το κράτος χρόνια τώρα έχει επιβάλει ένα καθεστώς έκτακτης ανάγκης πάνω στον κόσμο του αγώνα, αναβαθμίζει τους κατασταλτικούς μηχανισμούς και το νομικό οπλοστάσιο (αντιτρομοκρατική υπηρεσία, τρομονόμοι), επιχειρεί να επιβάλει λογικές συλλογικής ευθύνης σε συλλογικές οντότητες, παγιώνει το καθεστώς εξαίρεσης στους πολιτικούς κρατούμενους (Κουφοντίνας, Θεοφίλου), εντείνει τις διώξεις και επιβάλει εξοντωτικές οικονομικές και δικαστικές ποινές στους ολικούς αρνητές στράτευσης. Από την άλλη όπου δεν φτάνει το χέρι του επίσημου κράτους την βρώμικη δουλειά αναλαμβάνει το φασιστικό παρακράτος. Ενισχυμένο και νομιμοποιημένο μέσα από τον βούρκο των εθνικιστικών συλλαλητηρίων και με την κάλυψη του όχλου προσπαθεί το τελευταίο διάστημα να πατήσει πόδι στο δημόσιο χώρο για να επιτελέσει τον διαχρονικό του ρόλο ως μακρύ χέρι του συστήματος. Την προσπάθεια αυτή τη βλέπουμε να εκτυλίσσεται και στην πόλη μας, ξεκινώντας από τα εθνικιστικά συλλαλητήρια με διοργανωτή γνωστό ρωσόφιλο μπράβο και καλεσμένους/ ομιλητές παρακρατικούς φασίστες μέχρι την αναγραφή ναζιστικών συνθημάτων με την υπογραφή της Χρυσής Αυγής στο 3ο ΓΕΛ, που άμεσα στοχοποιούσαν καθηγητή ως «τουρκόφιλο» λόγω της δημόσιας αντιφασιστικής του τοποθέτησης, και έθεταν στο  στόχαστρο τον πληθυσμό της μειονότητας. Πανελλαδικά πήρε μορφή με τις επιθέσεις σε δομές του κινήματος, στέκια και καταλήψεις, με αποκορύφωμα τον εμπρησμό της κατάληψης Libertatia, την βεβήλωση και καταστροφή μνημείων του ΕΛΑΣ και του ολοκαυτώματος, τις επιθέσεις σε εργαζόμενους φωτορεπόρτερ, ομοφυλόφιλους, μετανάστες, συνδικαλιστές, αγωνιζόμενους ανθρώπους, κομμουνιστές και αναρχικούς.

 

Για να «τελειώνουμε» …

 

Τώρα περισσότερο από ποτέ είναι καθήκον μας να χτίσουμε ένα πλατύ, μαζικό, μαχητικό αντιπολεμικό/διεθνιστικό κίνημα που θα βάλει φρένο και θα ανατρέψει τα σχέδια των κυρίαρχων. Να στοχοποιήσουμε τα μεγάλα ενεργειακά έργα της περιοχής που συγκεντρώνουν το γεωπολιτικό ενδιαφέρον και αυξάνουν τις πιθανότητες επέμβασης από ανταγωνιστικές δυνάμεις. Να βάλουμε φρένο στην κούρσα στρατιωτικών εξοπλισμών της Ελλάδας που ροκανίζοντας τις κοινωνικές μας ανάγκες ξοδεύει ολοένα και περισσότερα χρήματα σε οπλικά συστήματα. Να επιτεθούμε στην υποχρεωτική στράτευση και στα σενάρια αύξησης της θητείας. Να εναντιωθούμε στην εμπλοκή του στρατού σε κοινωνικά ζητήματα. Να μπλοκάρουμε με όλα τα μέσα την πολεμική προετοιμασία του ελληνικού κράτους και της αναβάθμισης της παρουσίας του ΝΑΤΟ στην περιοχή. Έχουμε χρέος να υπερασπιστούμε τα ταξικά μας συμφέροντα, τις οργανώσεις της τάξης μας, τις δομές, τις κοινότητες αγώνα και τους ανθρώπους μας απέναντι σε οποιαδήποτε επίθεση. Δεν ταυτιζόμαστε με τα συμφέροντα και τους τυχοδιωκτισμούς καμιάς αστικής τάξης. Δεν πολεμάμε για κανένα διακρατικό ανταγωνισμό. Έχουμε χρέος να υψώσουμε αναχώματα στους σχεδιασμούς των παγκόσμιων κυρίαρχων και της ντόπιας αστικής τάξης, να οικοδομήσουμε ένα ισχυρό διεθνιστικό κίνημα ενάντια στον πόλεμο, ενάντια στο σύγχρονο ολοκληρωτισμό. Οφείλουμε να δομήσουμε δεσμούς με τους αγωνιζόμενους διεθνώς, να θέσουμε κοινούς στόχους πάλης και να σαμποτάρουμε στην πράξη κάθε πολεμικό σχεδιασμό που επιφυλάσσει την ίδια μοίρα για όλους μας, ανεξάρτητα τη μεριά των συνόρων που στεκόμαστε. Να οικοδομήσουμε ένα πλατύ και διεθνές μέτωπο αγώνα ενάντια στον πόλεμο, το φασισμό, τη φτώχεια, την εξαθλίωση, τον ρατσισμό, την κρατική και παρακρατική τρομοκρατία.

 

Με όπλο μας τον διεθνισμό και την κοινή πάλη με τους καταπιεσμένους των γειτονικών χωρών να κάνουμε πράξη το σύνθημα

 

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΤΟ ΟΠΛΟ ΤΩΝ ΛΑΩΝ, ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ

 

 ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΜΙΛΙΤΑΡΙΣΜΟ, ΤΟΝ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ, ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΝΑΤΟ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΤΥΧΟΔΙΩΚΤΙΣΜΟΥΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΣΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ, ΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ “ΕΙΡΗΝΗ” ΤΟΥΣ…

 

ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΧΩΡΙΣ ΕΘΝΗ, ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΕΣ, ΣΤΡΑΤΟΥΣ & ΠΟΛΕΜΟΥΣ

ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΧΩΡΙΣ ΤΑΞΕΙΣ, ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ, ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ & ΚΑΤΑΠΙΕΣΗ

ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, ΙΣΟΤΗΤΑΣ, ΚΟΙΝΟΚΤΗΜΟΣΥΝΗΣ

 

Πέλοτο [https://peloto.espivblogs.net/]

Αυτόνομο Στέκι Ξάνθης [http://stekiksanthis.squat.gr/]

Διεθνισμός, ΔΙΕΘΝΙΣΜΟΣ, ΚΕΙΜΕΝΑ

Καταγγελία για επίθεση σε αντιφασίστες

Ανακοίνωση καταγγελίας της επίθεσης από γνωστό ακροδεξιό μπράβο σε συντρόφους αντιφασίστες στην πόλη της Ξάνθης.
Μπορείς να την κατεβάσεις σε μορφή pdf από εδώ.

 

Καταγγελία για την επίθεση σε αντιφασίστες

Το βράδυ της Παρασκευής 1 Μάρτη σύντροφοι επέλεξαν να αφαιρέσουν κέλτικους και αγκυλωτούς σταυρούς, αμφότερα σύμβολα του ναζισμού, που είχαν σχεδιαστεί στην κεντρική πλατεία της Ξάνθης. Δύο μεμονωμένοι σύντροφοι από το Αυτόνομο Στέκι Ξάνθης και το Αυτόνομο Σχήμα Πολυτεχνικής Ξάνθης πράττοντας το αυτονόητο καθήκον κάθε αντιφασίστα που σέβεται τον εαυτό του, δέχτηκαν επίθεση από τον περιβόητο πλέον φασίστα παρακρατικό μπράβο, ο οποίος εκείνο το βράδυ κατά δήλωση του δούλευε ως security για λογαριασμό του δήμου Ξάνθης για την περίοδο των καρναβαλιών. Οι σύντροφοι στάθηκαν και υπερασπίστηκαν τόσο τους εαυτούς τους όσο και την αντιφασιστική τους υπόσταση και δράση και ο συγκεκριμένος έλαβε την απάντηση που του άρμοζε. Όπως έχουμε ξαναπεί, ο εν λόγω, γνωστός τοις πάσι, ακροδεξιός παρακρατικός φασίστας πλασάρει ένα πατριωτικό και κοινωνικό προφίλ για να προασπίζει και να αβαντάρει την φασιστική δραστηριότητα στην πόλη. Διοργάνωνε κατά μόνας τα εθνικιστικά συλλαλητήρια, έκανε κατήχηση και στρατολογούσε μαθητές με κατάληξη την αναγραφή απειλητικών και ναζιστικών συνθημάτων με υπογραφή της χρυσής αυγής στο 3ο ΓΕΛ Ξάνθης, που στοχοποιούσαν καθηγητή για την δημόσια αντιφασιστική του τοποθέτηση. Τόσο το Πέλοτο όσο και ο Σύλλογος Φοιτητών Ξάνθης (όταν είχε απειλήσει ευθέως αγωνιζόμενο μέλος του), είχαμε εδώ και καιρό προειδοποιήσει για τη δράση του συγκεκριμένου φασίστα. Είναι ώρα ο καθένας να αναλάβει τις ευθύνες του για την όποια περεταίρω όξυνση της κατάστασης. Ευθύνες έχει ο δήμος Ξάνθης που προσλαμβάνει άτομα με τέτοιο υπόβαθρο για να αναλάβουν την φύλαξη των υποδομών του, αλλά κυρίως όσοι με τον έναν ή τον άλλον τρόπο  προσφέρουν νομιμοποίηση, ξεπλένουν ή ανέχονται το εθνικιστικό και φασιστικό οχετό με οποιοδήποτε πρόσχημα. Σήμερα στόχος ήταν οι δύο αντιφασίστες, αύριο θα είναι η μειονότητα, κάθε προοδευτικός και αγωνιζόμενος άνθρωπος, οι μετανάστες, τα άτομα της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας ή οποιοσδήποτε θεωρείται αδύναμος, διαφορετικός ή δεν ταιριάζει στα αρρωστημένα πρότυπα τους. Να είναι όλοι σίγουροι ότι το αντιφασιστικό κίνημα της πόλης δεν θα πάψει ούτε στιγμή να παλεύει για να μην εκχωρηθεί ούτε σπιθαμή γης και δημόσιου χώρου σε οποιονδήποτε οργανωμένο φασίστα επιλέξει να σπείρει το φασιστικό του δηλητήριο. Θα υπερασπιστούμε με κάθε μέσο και κάθε κόστος τις δομές του κινήματος, τους ανθρώπους της τάξης μας, τους απανταχού καταπιεσμένους ανεξαρτήτως καταγωγής, χρώματος, θρησκείας, σεξουαλικού προσανατολισμού, όσους αγωνίζονται για μία κοινωνία ισότητας, αλληλεγγύης, ελευθερίας.

 

ΟΥΤΕ ΣΤΗΝ ΞΑΝΘΗ ΟΥΤΕ ΠΟΥΘΕΝΑ ΤΣΑΚΙΣΤΕ ΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ.

 

Διεθνισμός, ΔΙΕΘΝΙΣΜΟΣ, Πολιτικές Θέσεις - Παρεμβάσεις

Για μία αντιεθνικιστική-αντιμιλιταριστική/ αντιπολεμική/ αντινατοϊκή καμπάνια δράσεων

Κάλεσμα για μία αντιεθνικιστική-αντιμιλιταριστική/ αντιπολεμική/ αντινατοϊκή καμπάνια δράσεων τον ερχόμενο Απρίλη
από το Πέλοτο και τη συλλογικότητα αναρχικών από τα ανατολικά (https://anatolika.espivblogs.net/).
Μπορείς να το κατεβάσεις σε μορφή pdf από εδώ:

 

Για μία αντιεθνικιστική-αντιμιλιταριστική/ αντιπολεμική/ αντινατοϊκή καμπάνια δράσεων τον ερχόμενο Απρίλη

Μετά από τον πρώτο κύκλο ενημερώσεων σε διάφορες πόλεις αλλά και την αποστολή με mail ενός πιο συγκεκριμένου χρονοδιαγράμματος και οργανωτικού μοτίβου, αποφασίσαμε να δημοσιεύσουμε το κάλεσμά μας για τη διεξαγωγή της συγκεκριμένης καμπάνιας, μιας και πολλές αναρχικές, αντιεξουσιαστικές, ελευθεριακές συλλογικότητες δεν έγιναν παραλήπτες του καλέσματος, είτε λόγω δικής μας παράβλεψης, είτε -σε αρκετές περιπτώσεις- λόγω προβλήματος στο e-mail τους. Πιστεύουμε ότι η δημοσίευση του αρχικού μας καλέσματος, θα βοηθήσει στην επικοινωνία και με ομάδες με τις οποίες δεν καταφέραμε να έρθουμε σε επαφή ως τώρα.

Θέλουμε να ξεκαθαρίσουμε, πως το πολιτικό πλαίσιο που ακολουθεί είναι απλά ο κοινός τόπος της συλλογικότητας “πέλοτο” από την Ξάνθη και της “συλλογικότητας αναρχικών από τα ανατολικά” από τη Θεσσαλονίκη, όπως αυτός κατατέθηκε σε ενημερώσεις που έγιναν σε διάφορες πόλεις του ελλαδικού χώρου.

Είναι οι αποτυπωμένες συμφωνίες μας γύρω από τα θέματα που καταπιαστήκαμε, και που προφανώς δεν προϋποθέτουν την απόλυτη ταύτιση, από ομάδες που πιθανώς να θέλουν να θέσουν άλλες αιχμές ή να τον εμπλουτίσουν με τη συμμετοχή τους στην καμπάνια.

Ένας από τους στόχους μας άλλωστε -που δε θα μπορούσε να συμβαδίσει με την ταύτιση των πολιτικών πλαισίων- είναι αυτή η καμπάνια να αποτελέσει πεδίο συνάντησης και με κοινωνικά-ταξικά μορφώματα ώστε να ξεφύγει από τα όρια μιας αντιπολεμικής καμπάνιας οργανωμένων αναρχικών ομάδων και να λάβει χαρακτηριστικά μίας ευρύτερης κοινωνικής κινητοποίησης.

Πολιτικό πλαίσιο

Εδώ και πολύ καιρό γινόμαστε μάρτυρες μιας ολοένα και αυξανόμενης όξυνσης των διακρατικών εντάσεων και συγκρούσεων στην ευρύτερη περιοχή της βαλκανικής χερσονήσου και της ΝΑ Μεσογείου. Με βάση τη διάρκεια και την ένταση των διακρατικών ανταγωνισμών, αλλά και την ανάγνωση της παγκόσμιας οικονομικής/πολιτικής πραγματικότητας έχουμε την εκτίμηση ότι η κατάσταση θα οξυνθεί περαιτέρω. Παρά τις όποιες διαβεβαιώσεις για το αντίθετο, η παγκόσμια οικονομική κρίση συνεχίζει με αμείωτη ένταση. Το παγκόσμιο χρέος βρίσκεται σε υψηλότερα επίπεδα από ποτέ, το ΔΝΤ προειδοποιεί για το ξέσπασμα ενός ακόμα επεισοδίου της καπιταλιστικής κρίσης ενώ νέες οικονομικές δυνάμεις διεκδικούν τη θέση τους σε βάρος άλλων.

Θεωρούμε απαραίτητο να αναλύουμε και να κατανοούμε τις σχέσεις κυριαρχίας, συνεργασίας και σύγκρουσης που συντελούνται μεταξύ των κρατικών σχηματισμών στην ευρύτερη περιοχή. Όχι για να στοχεύουμε ανώδυνα σε κάποιον εχθρό έξω και μακριά από τη δική μας πραγματικότητα αλλά ακριβώς για να αναζητήσουμε τις προεκτάσεις των σχέσεων αυτών και τον τρόπο που αυτές γειώνονται μέσα στην καθημερινότητά μας, στον τόπο και το χρόνο που ζούμε και αγωνιζόμαστε.

Μέσα σε αυτή τη συνθήκη λοιπόν πιστεύουμε πως πρέπει να στοχοποιήσουμε τα μεγάλα ενεργειακά έργα που συγκεντρώνουν το γεωπολιτικό ενδιαφέρον αυξάνοντας τις πιθανότητες επέμβασης από ανταγωνιστικές δυνάμεις εις βάρος του φυσικού περιβάλλοντος και των τοπικών κοινωνιών.

Να εναντιωθούμε στην αναβάθμιση των στρατιωτικών εξοπλισμών τόσο για να σαμποτάρουμε τη συνεχή πολεμική προετοιμασία του ελληνικού κράτους όσο και για να διασφαλίσουμε την κάλυψη των πετσοκομμένων κοινωνικών μας αναγκών.

Να επιτεθούμε στον εντεινόμενο μιλιταρισμό και στην εμπλοκή του στρατού σε κοινωνικά ζητήματα (διαχείριση μεταναστών, τεχνικά έργα, ιατρικός έλεγχος).

Να μπλοκάρουμε την πολεμική προετοιμασία του ελληνικού κράτους και την αναβάθμιση της παρουσίας του ΝΑΤΟ στην περιοχή, ενός διακρατικού πολεμικού σχηματισμού το οποίο πολλαπλασιάζει τις βάσεις και τις δυνάμεις που διατηρεί στον ελλαδικό χώρο με την Ελλάδα να έχει άμεσα συμφέροντα από το βάθεμα της σχέσης της μαζί του, αναβαθμίζοντας έτσι το ρόλο της στην περιοχή.

Με βάση τα παραπάνω θέλουμε το πολιτικό περιεχόμενο της κινητοποίησης να είναι στη βάση του ΤΑΞΙΚΟ καθώς ο πόλεμος μέσα στον καπιταλισμό είναι το ανώτερο στάδιο ξεπεράσματος των οικονομικών συγκρούσεων/αδιεξόδων της κυριαρχίας σε βάρος των εκμεταλλευόμενων, οι οποίοι από μία τέτοια εξέλιξη δεν έχουν να κερδίσουν τίποτα ενώ διακινδυνεύουν τα πάντα.

ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΟ για να γίνει μέσο αποδόμησης -στην πράξη- του ιδεολογήματος της εθνικής ενότητας-βάση της οποίας δομήθηκαν τα σύγχρονα καπιταλιστικά κράτη και στο όνομα της καλούμαστε να αλληλοσκοτωθούμε- και της σφυρηλάτησης της ενότητας και της αλληλεγγύης μεταξύ των εκμεταλλευόμενων κάθε κράτους. Γιατί είναι μέσα από τους κοινούς μας αγώνες πέρα από τους επίπλαστους εθνικούς και θρησκευτικούς διαχωρισμούς, που θα καταφέρουμε να αντιληφθούμε την κοινή μοίρα που μας επιφυλάσσουν τα κράτη και το κεφάλαιο.

ΑΝΤΙΚΡΑΤΙΚΟ και ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟ γιατί όσο υπάρχει κράτος και καπιταλισμός, είτε σε περιόδους ειρήνης είτε σε περιόδους πολέμου, δεν θα σταματήσουν να ετοιμάζονται νέα σφαγεία για την ανθρωπότητα ούτε θα σταματήσει η ανεξέλεγκτη λεηλασία του φυσικού περιβάλλοντος. Όσον αφορά τις συγκεκριμένες αιχμές-στοχεύεις που θέλουμε να θέσουμε, αυτές έχουν ως εξής:

Ενάντια στο ΝΑΤΟ

Το ΝΑΤΟ ως διακρατική συμμαχία, φύσει επιθετική, με κυρίαρχη δύναμη τις ΗΠΑ, επιχειρεί εκ νέου να ισχυροποιήσει την παρουσία του στη βαλκανική χερσόνησο με στόχο να στηθεί ένα αρραγές φιλοδυτικό μέτωπο. Βασικό ρόλο στην υλοποίηση της στρατηγικής αυτής παίζει το ελληνικό κράτος που σχεδιάζει και ήδη σε μεγάλο βαθμό το έχει υλοποιήσει, να μετατρέψει το σύνολο της επικράτειας του σε μια μεγάλη στρατιωτική νατοϊκή βάση. Η ένταση των ανταγωνισμών στην ΝΑ Μεσόγειο αλλά και στην Βαλκανική έχει συγκεντρώσει μέρος της δύναμης πυρός του αμερικάνικου στρατού που επιζητά μόνιμη παρουσία στην περιοχή. Η ολοκλήρωση του παραπάνω σχεδιασμού θα εντείνει τις πολεμικές επεμβάσεις στην ευρύτερη περιοχή με δυνάμεις εφορμούμενες από βάσεις εντός του ελλαδικού χώρου (ήδη συμβαίνει στη Σούδα).

Άλλωστε η ολοένα και μεγαλύτερη στρατιωτική παρουσία στην περιοχή μας μόνο κινδύνους εγκυμονεί και σε καμιά περίπτωση δεν ενισχύει την «ασφάλεια» όπως προσπαθεί να μας πείσει η κυρίαρχη προπαγάνδα. Αντίθετα εμπλέκει τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα στα πολεμικά παιχνίδια καπιταλιστικών υπερδυνάμεων, λειτουργεί ως καταλύτης για την όξυνση των διακρατικών ανταγωνισμών και στρώνει το έδαφος για την ανάπτυξη των εθνικισμών. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η σκοπούμενη αποθήκευση πυρηνικών όπλων στην αεροπορική βάση του Άραξου σε μια από τις περισσότερο σεισμογενείς περιοχές του ελλαδικού χώρου.

Ενάντια στον πόλεμο

Το ελληνικό κράτος μόνο αμέτοχο δεν μένει στη συνθήκη που αναλύθηκε παραπάνω. Τόσο ως μέλος του πολιτικοστρατιωτικού σχηματισμού του ΝΑΤΟ ακολουθώντας πιστά την κεντρική στρατηγική όξυνσης, αλλά και ως μεμονωμένη δύναμη που προσπαθεί να εκμεταλλευτεί τα κενά, τις ευκαιρίες και τα αδιέξοδα που παράγονται από τις κεντρικές αντιθέσεις για να ενισχύσει τη θέση του στην περιοχή. Το τελευταίο γίνεται σαφές αν μελετήσουμε τις συντονισμένες κινήσεις που κάνει στα Βαλκάνια προσπαθώντας να πρωτοστατήσει στη νατοϊκή στρατηγική δόμησης αρραγούς φιλοδυτικού μετώπου (ΑΟΖ με Αλβανία, ονοματολογικό Μακεδονίας) αλλά και στην ανατολική μεσόγειο και τη στρατηγική συνεργασία Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ-Αιγύπτου (εξορύξεις φυσικού αερίου, αγωγοί αερίου, κοινές στρατιωτικές ασκήσεις).Σε αυτό το πλαίσιο οξύνει και την ένταση με την Τουρκία προωθώντας μια οριοθέτηση ΑΟΖ που αποκλείει τη δεύτερη από την επικείμενη λεηλασία του υπεδάφους της μεσογείου αλλά και διακηρύττοντας την επέκταση της αιγιαλίτιδας ζώνης στα 12μίλια γεγονός που καθιστά στη διακριτική ευχέρεια του ελληνικού κράτους τον διάπλου του Αιγαίου σε οποιοδήποτε ξένο πλοίο.

Οι κινήσεις αυτές του ελληνικού κράτους συνοδεύονται από μια εντονότατη πολεμική προετοιμασία στο εσωτερικό του. Μετακίνηση και ανακατάταξη στρατιωτικών δυνάμεων, καθημερινές κρατικές και διακρατικές στρατιωτικές ασκήσεις, εμπλοκή των ενόπλων δυνάμεων στην κοινωνική ζωή, αναβάθμιση και προμήθεια εξοπλισμών, σκέψεις για αύξηση του χρόνου της στρατιωτικής θητείας.

Ενάντια στον εθνικισμό και τον μιλιταρισμό

Παράλληλα με τα παραπάνω υπάρχει μια σαφής κατεύθυνση από την κυρίαρχη προπαγάνδα. Είναι γνωστό άλλωστε ότι το πρώτο βήμα για την πολεμική προετοιμασία ενός κράτους είναι η αρραγής συγκρότηση του εσωτερικού μετώπου. Καθημερινά κυριαρχούν στα μμε ρεπορτάζ με εικόνες πολεμικών πλοίων, μαχητικών αεροπλάνων, χάρτες με αλλαγές συνόρων και κινήσεις στρατιωτικών δυνάμεων. Η καλλιέργεια πολεμικού κλίματος στοχεύει στην εμπέδωση του ενδεχομένου ενός πολέμου ως υπαρκτή πραγματικότητα. Από την άλλη το ιδεολόγημα της εθνικής ενότητας είναι η ομπρέλα κάτω από την οποία καλούνται να συστρατευτούν οι εκμεταλλευόμενοι και καταπιεζόμενοι του κάθε κράτους με τους ντόπιους εκμεταλλευτές και καταπιεστές τους. Προετοιμάζοντας, φυσικά, τους πρώτους για να σταλούν στα πεδία των μαχών, με σκοπό να αλληλοεξοντωθούν μεταξύ τους για τα συμφέροντα των τελευταίων. Το σύνολο του πολιτικού συστήματος διαγκωνίζεται στην επίδειξη πατριωτικού φρονήματος και αλληλοκατηγορείται για ενδοτισμό έναντι των όμορων εχθρών.

Από το παραμύθι της μόνιμα αμυνόμενης Ψωροκώσταινας που όλοι την επιβουλεύονται, ως τους διάχυτους αλυτρωτισμούς και από την ενδυνάμωση φασιστικών ομάδων μέχρι την αναβάθμιση του ρόλου του στρατού ο στόχος είναι ένας : η εξάλειψη οποιασδήποτε αντίστασης όποτε και αν αποφασίσει το ελληνικό κράτος να εμπλακεί σε πολεμική σύρραξη.

Μια ματιά στη γειτονική Τουρκία είναι εξόχως διδακτική. Η τουρκική αστική τάξη, όσο ετοιμαζόταν να αναλάβει ενεργό ρόλο στη Συρία, φρόντισε να καταστείλει όποια φωνή από το εσωτερικό της χώρας μπορούσε να αμφισβητήσει τα πολεμοχαρή της σχέδια. Με μαζικές φυλακίσεις και διώξεις επαναστατικών οργανώσεων, πολιτικών αντιπάλων, δημοσιογράφων, μειονοτήτων, εφαρμόζοντας τη στρατηγική της έντασης, ενισχύοντας τον εθνικό κορμό και σπέρνοντας το φόβο σε πλατιά τμήματα της τουρκικής κοινωνίας κατάφερε να επιβάλει ένα αποστειρωμένο τοπίο στο εσωτερικό της χώρας.

Προς τη δόμηση ενός αντιπολεμικού κινήματος

Σε αυτή την αντικειμενική συνθήκη έχουμε χρέος να δομήσουμε ένα στιβαρό και μαχητικό αντιπολεμικό κίνημα με στόχευση ενάντια στους σχεδιασμούς της ντόπιας αστικής τάξης, αλλά και στους ξένους συμμάχους της. Έχουμε χρέος να υπερασπιστούμε τα ταξικά μας συμφέροντα, τις οργανώσεις της τάξης μας, τις δομές, τις κοινότητες αγώνα και τους ανθρώπους μας απέναντι σε οποιαδήποτε επίθεση. Δεν ταυτιζόμαστε με τα συμφέροντα και τους τυχοδιωκτισμούς καμιάς αστικής τάξης. Δεν πολεμάμε για κανένα διακρατικό ανταγωνισμό. Έχουμε χρέος να οικοδομήσουμε ένα ισχυρό διεθνιστικό κίνημα ενάντια στον πόλεμο, ενάντια στο σύγχρονο ολοκληρωτισμό. Οφείλουμε να δομήσουμε δεσμούς με τους αγωνιζόμενους διεθνώς, να θέσουμε κοινούς στόχους πάλης και να σαμποτάρουμε στην πράξη κάθε πολεμικό σχεδιασμό που επιφυλάσσει την ίδια μοίρα για όλους μας, ανεξάρτητα τη μεριά των συνόρων που στεκόμαστε. Να οικοδομήσουμε ένα πλατύ και διεθνές μέτωπο αγώνα ενάντια στον πόλεμο, το φασισμό, την εκμετάλλευση, τη φτώχεια, την εξαθλίωση, τον ρατσισμό, την πατριαρχία, την κρατική και παρακρατική τρομοκρατία.

Τα παραπάνω περνούν και μέσα από την όξυνση των κοινωνικών και ταξικών αγώνων. Όσο περισσότερο ενεργά είναι τα κοινωνικά κινήματα τόσο περισσότερο δεκτικά είναι στο μπόλιασμα τους με τον αντιπολεμικό λόγο. Ταυτόχρονα με ένα δυνατό κοινωνικό/ταξικό κίνημα εντός των συνόρων θα το διπλοσκεφτεί η κάθε αστική τάξη να μοιράσει όπλα στους εκμεταλλευόμενους και να τους στείλει να αλληλοσκοτωθούν.

Σχετικά με το κάλεσμα

Εδώ και μερικούς μήνες πολλές αναρχικές συλλογικότητες ανά την Ελλάδα έχουν αναπτύξει αντιπολεμικό λόγο και δράση. Θεωρούμε ότι μια συντονισμένη κινητοποίηση θα μας φέρει πιο κοντά στους στόχους που θέσαμε παραπάνω. Όπως σημειώσαμε η στρατηγική του ελληνικού κράτους επιζητά την ολοένα και μεγαλύτερη ταύτιση στις επιταγές του ΝΑΤΟ. Θεωρούμε ότι ο ρόλος του συγκεκριμένου διακρατικού οργανισμού στην όξυνση των διακρατικών ανταγωνισμών, στην διαμόρφωση ενός προπολεμικού κλίματος, στην εκτόξευση των δαπανών στις βιομηχανίες όπλων και στην άνοδο των εθνικισμών είναι κομβικός στη σημερινή συγκυρία.

Με αφορμή τη συμπλήρωση των 70χρόνων από την ίδρυση του οργανισμού, την κατακόρυφη αύξηση της στρατιωτικής του παρουσίας στην ευρύτερη περιοχή και ιδιαίτερα στην Ελλάδα αλλά και τις τρέχουσες πολεμικές επιχειρήσεις, παίρνουμε την πρωτοβουλία για το κάλεσμα αυτό.

Πιστεύουμε πως οι αναρχικοί και οι αντιεξουσιαστές, είναι οι πρώτοι που θα πρέπει να δώσουν τον αγώνα ενάντια σε διακρατικούς οργανισμούς με καθαρά πολεμικό προσανατολισμό και μάλιστα από μία διεθνιστική, ταξική, αντικρατική και αντικαπιταλιστική σκοπιά. Έναν αγώνα που θα στοχεύει στη συνεργασία των εκμεταλλευόμενων του κόσμου αυτού, για να αγωνιστούν από κοινού για μια κοινωνία χωρίς κράτη και τάξεις, χωρίς ανισότητες, έμφυλους, εθνικούς και φυλετικούς διαχωρισμούς.

Για το διαδικαστικό

Προφανώς κάθε συλλογικότητα, κάθε πόλη, κάθε περιοχή διαδοχικά θα έχουν την πλήρη πρωτοβουλία των κινήσεων σε όλα τα επίπεδα, από τα πολιτικά πλαίσια που πιθανώς να είναι παραπάνω από ένα, τις ακριβείς κινήσεις, τον τρόπο οργάνωσης των διαδικασιών τους.

Πρωτοβουλία για τη μεγαλύτερη δυνατή δημόσια δράση και κοινωνική απεύθυνση που για εμάς είναι αναγκαιότητα, ξεπερνώντας-από τη στιγμή που έχουμε το χρόνο- τα διαδικτυακά καλέσματα της τελευταίας στιγμής.

Πρωτοβουλία για το αν θα δημιουργηθεί ανοιχτή συνέλευση ή αν θα παραμείνει κάλεσμα μεταξύ ομάδων, αν θα δημιουργηθεί συντονισμός ή συντονισμοί συλλογικοτήτων με μεγαλύτερη πολιτική εγγύτητα και πως αυτοί θα καταφέρουν να συνεννοούνται. Ανεξάρτητα όμως από τον τρόπο και το σχήμα με το οποίο θα επιλέξει να δράσει κάθε ομάδα θα προτείναμε πριν την πορεία στις βάσεις να γίνει μία κοινή συνέλευση μεταξύ όλων των μορφωμάτων που καλούν στην ίδια βάση προκειμένου να είναι εφικτή η διοργάνωση ορισμένων απαραίτητων πρακτικών ζητημάτων.

Πρωτοβουλία για το ποια ευρύτερα κοινωνικά και ταξικά μορφώματα θα μπορούσαν (σωματεία, συνελεύσεις γειτονιάς, φοιτητικά σχήματα κλπ) να εμπλακούν ενεργά δίνοντας σε αυτό τον αγώνα μία ευρύτερη κοινωνική διάσταση.

Πρωτοβουλία για το ποια και με ποιους όρους θα μπορέσει να είναι η επαφή και ο συντονισμός με οργανώσεις που δεν είναι αναρχικές, αν και θα θέλαμε να γίνει σεβαστό ότι για εμάς θα ήταν τουλάχιστον αλλοιωτικό προς τα χαρακτηριστικά της κινητοποίησης να υπάρξουν σε πιθανές κινητοποιήσεις πανό της Λαϊκής ενότητας, της Πλεύσης Ελευθερίας και της ΚΟΕ. Κάτι που τονίζουμε όχι εξαιτίας κάποιας αριστεροφοβίας αλλά επειδή οι θέσεις τους εδώ και αρκετό καιρό είναι με την «άλλη πλευρά», αυτήν του Ελληνικού εθνικισμού (επιτροπές για «σκοπιανό», καταγγελία της Τουρκίας ως επιθετική χωρίς αναφορά στην επιθετικότητα της Ελλάδας, πολιτικό αβαντάρισμα της Ρωσίας, παρουσία στα συλλαλητήρια για το Μακεδονικό).

Καταληκτικά

Οι ακριβείς δράσεις που θα προκύψουν, θα λήξουν με σαφήνεια τις επόμενες εβδομάδες, μέσα από τις κατά τόπους διαδικασίες με αρχική επιδίωξη στις 6 του Απρίλη να γίνουν συγκεντρώσεις/ παρεμβάσεις/ πορείες στις πόλεις που δραστηριοποιείται η κάθε συλλογικοτητα/ πρωτοβουλία/ συνέλευση και στις 13 να επικεντρωθούμε, αν αυτό καταστεί εφικτό, σε πορείες στην Αλεξανδρούπολη, στη Λάρισα, στον Άραξο ή σε άλλα σημεία όπου έχουν εγκατασταθεί Νατοϊκές βάσεις.

ΟΙ ΒΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΝΑΤΟ ΚΑΙ ΟΙ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΙ ΓΕΝΝΑΝΕ ΤΟΥΣ ΠΟΛΕΜΟΥΣ Σ’ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗ ΓΗ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΜΙΛΙΤΑΡΙΣΜΟ, ΤΟΝ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ, ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΝΑΤΟ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΤΥΧΟΔΙΩΚΤΙΣΜΟΥΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΣΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ, ΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ “ΕΙΡΗΝΗ” ΤΟΥΣ…

ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΧΩΡΙΣ ΕΘΝΗ, ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΕΣ, ΣΤΡΑΤΟΥΣ & ΠΟΛΕΜΟΥΣ

ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΧΩΡΙΣ ΤΑΞΕΙΣ, ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ, ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ & ΚΑΤΑΠΙΕΣΗ

ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, ΙΣΟΤΗΤΑΣ, ΚΟΙΝΟΚΤΗΜΟΣΥΝΗΣ

peloto@espiv.net | “πέλοτο” – Ξάνθη

a.anatolika@riseup.net | συλλογικότητα αναρχικών από τα ανατολικά – Θεσσαλονίκη

ΔΙΕΘΝΙΣΜΟΣ, ΚΕΙΜΕΝΑ

ΕΠΕΣΑΝ ΟΙ ΜΑΣΚΕΣ ΤΟΥ «ΑΓΝΟΥ ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΥ» ΚΑΙ ΠΙΣΩ ΤΟΥΣ ΞΕΠΡΟΒΑΛΑΝ ΕΙΚΟΝΕΣ ΦΑΣΙΣΜΟΥ

Ανακοίνωση με αφορμή την αναγραφή φασιστικών συνθημάτων σε λύκειο της Ξάνθης.
Μπορείς να την κατεβάσεις σε pdf από εδώ.

 

ΕΠΕΣΑΝ ΟΙ ΜΑΣΚΕΣ ΤΟΥ «ΑΓΝΟΥ ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΥ»
ΚΑΙ ΠΙΣΩ ΤΟΥΣ ΞΕΠΡΟΒΑΛΑΝ ΕΙΚΟΝΕΣ ΦΑΣΙΣΜΟΥ

Στα τέλη Γενάρη στο 3ο ΓΕΛ Ξάνθης εμφανίστηκαν φασιστικά σύμβολα και συνθήματα με την υπογραφή του ναζιστικού μορφώματος της χρυσής αυγής, τα οποία στοχοποιούσαν καθηγητή του σχολείου για την δημόσια αντιφασιστική του τοποθέτηση.

Αν αναζητήσουμε το νήμα πίσω από αυτήν την ενέργεια θα οδηγηθούμε στα εθνικιστικά συλλαλητήρια και τις εθνικιστικές καταλήψεις των σχολείων για το μακεδονικό. Δεν αποτελεί παρά ένα ακόμα στιγμιότυπο της έξαρσης της φασιστικής δραστηριότητας τόσο τοπικά όσο και πανελλαδικά. Από τις επιθέσεις σε δομές του κινήματος, στέκια και καταλήψεις (Σχολείο, Θέατρο ΕΜΠΡΟΣ) με αποκορύφωμα τον εμπρησμό της κατάληψης Libertatia, την αποτυχημένη απόπειρα αντισυγκέντρωσης σε διεθνιστική εκδήλωση στο εργατικό κέντρο Θεσσαλονίκης, την εισβολή και τον τραμπουκισμό φοιτητών στις εστίες του ΑΠΘ, την βεβήλωση και καταστροφή εβραϊκών μνημείων του ολοκαυτώματος μέχρι τις επιθέσεις σε εργαζόμενους φωτορεπόρτερ, ομοφυλόφιλους, μετανάστες, αγωνιζόμενους ανθρώπους, κομμουνιστές και αναρχικούς. Δεν μας κάνει καμία εντύπωση πως σταδιακά το προσωπείο του «αγνού πατριωτισμού» που πλασαριζόταν επιμελώς στα πρώτα συλλαλητήρια, αποσύρεται για να έρθει στην επιφάνεια το πραγματικό πρόσωπο του εθνικισμού, της μισαλλοδοξίας και του φασισμού. Η ακροδεξιά και φασιστική πτέρυγα των συλλαλητηρίων όχι μόνο δεν ένιωσε ανεπιθύμητη εντός αυτών, αλλά αντίθετα αποτέλεσε σάρκα από τη σάρκα τους. Η μάζα του όχλου χρησιμοποιήθηκε ως κάλυψη και νομιμοποιητική βάση για να την οπλισμένη και γεμάτη μίσος δράση τους προς κάθε τι διαφορετικό ή «ξένο».

Ειδικά στην πόλη μας ο υποκινητής και μπροστάρης όλων αυτών των εθνικιστικών εκδηλώσεων είναι συγκεκριμένος και γνωστός, όπως έχει καταγγείλει σχετικά και ο Σύλλογος Φοιτητών Ξάνθης όταν είχε απειλήσει ευθέως αγωνιζόμενο μέλος του. Πρόκειται για γνωστό ακροδεξιό μπράβο, μέλος του «Ελληνορωσικού Ορθόδοξου Κόμματος», ο οποίος έχει παρέμβαση σε σχολεία της πόλης μας στρατολογώντας μαθητές, ήταν μπροστάρης και καθοδηγητής στις μαθητικές πορείες για το ονοματολογικό, καλύπτει πλήρως με αναρτήσεις του σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης την αναγραφή των προαναφερθέντων φασιστικών συνθημάτων στο 3ο ΓΕΛ και με τη σειρά του στοχοποιεί ανοιχτά καθηγητές και γενικά απειλεί όσους αναπτύσσουν αντιφασιστική δράση στην πόλη.

Για την παραπάνω κατάσταση ευθύνονται ξεκάθαρα όλες οι πολιτιστικές οργανώσεις/τοπικοί σύλλογοι κτλ. που διοργάνωσαν τα εθνικιστικά συλλαλητήρια, αλλά και όσοι πολιτικοί φορείς/ κόμματα τα στήριξαν ανοιχτά ή τους έκλεισαν το μάτι και οι οποίοι -όπως ήταν και αναμενόμενο- ποτέ δεν προσπάθησαν να αποκλείσουν φασιστικές και ακροδεξιές ομάδες, αλλά αντίθετα διατράνωναν πως κανείς δεν περισσεύει στον «αγώνα για την μακεδονία» ξεπλένοντας και καλύπτοντας διαρκώς τη δράση των οργανωμένων φασιστικών ομάδων. Από την άλλη μεριά ευθύνες έχει και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, η οποία έχοντας υπηρετήσει πιστά την ταξικές πολιτικές της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης των μνημονίων, έρχεται να υπογράψει την συμφωνία των Πρεσπών αδιαφορώντας για τα εθνικιστικά αντανακλαστικά που αυτή θα πυροδοτούσε και με μόνο στόχο να προωθήσει τα σχέδια επέκτασης της πολεμικής μηχανής του ΝΑΤΟ, της Ε.Ε. και του ελληνικού κεφαλαίου στα δυτικά βαλκάνια και να αναβαθμίσει τον γεωστρατηγικό ρόλο του ελληνικού κράτους στην περιοχή. Άλλωστε στην προσπάθεια αξιοποίησης των «γεωπολιτικών ευκαιριών» που παρέχει το χαρτί του «μόνου σταθερού εταίρου» στην περιοχή κύριο μέσο πίεσης αποτελεί ο εθνικιστικός όχλος που συγκεντρώνεται στις κατά τόπους πλατείες.

Μέσα σε αυτήν την ζοφερή πραγματικότητα είναι αναγκαίο και επιτακτικό να δομηθεί ο αντίπαλος αντιφασιστικός/ διεθνιστικός πόλος και να δοθεί η αντίστοιχη απάντηση από πλευράς του κινήματος και του κόσμου του αγώνα. Στο σχολείο, στο πανεπιστήμιο, στους χώρους δουλειάς, στον δρόμο να μην αφήσουμε σπιθαμή έκφρασης της εθνικιστικής και φασιστικής ρητορικής, που θέλει τους απανταχού καταπιεσμένους διαιρεμένους με βάση την καταγωγή, την φυλή, το φύλο, τον σεξουαλικό προσανατολισμό να αλληλοσπαράζονται ώστε να μένουν στο απυρόβλητο το κράτος, τα αφεντικά, οι ιμπεριαλιστικοί μηχανισμοί και όσοι ορίζουν και καταδυναστεύουν καθημερινά τις ζωές μας. Να βγούμε μπροστά και να σταθούμε ανάχωμα στους εθνικισμούς, στο ΝΑΤΟ και στις επιδιώξεις του ελληνικού και ξένου κεφαλαίου, που θέλουν την νεολαία ποτισμένη με το δηλητήριου του φασισμού στο σήμερα και κρέας για τα κανόνια στους διακρατικούς πολέμους για τα συμφέροντα των κυρίαρχων αύριο.

 

ΔΕΝ ΠΟΛΕΜΑΜΕ ΓΙΑ ΕΝΑ ΟΝΟΜΑ ΣΤΗΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ, ΓΙΑ ΤΑ ΒΡΑΧΙΑ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ, ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΟΖ ΚΑΙ ΤΑ ΠΕΤΡΕΛΑΙΑ ΤΩΝ ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΩΝ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΦΤΩΧΕΙΑ, ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ, ΠΟΛΕΜΟ, ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟ
ΝΑ ΠΡΟΤΑΞΟΥΜΕ ΤΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΚΟΙΝΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΩΝ ΛΑΩΝ
ΓΙΑ ΙΣΟΤΗΤΑ, ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

ΑΦΙΣΕΣ, ΔΙΕΘΝΙΣΜΟΣ, ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

ΔΙΑΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΑΦΙΣΑ ΕΝ ΟΨΕΙ ΣΤΡΑΤΟΔΙΚΕΙΩΝ ΟΛΙΚΩΝ ΑΡΝΗΤΩΝ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ.

Με αφορμή 4 στρατοδικεία τα οποία έλαβαν χώρα σε διάστημα ενός μήνα τον Φεβρουάριο  και τον Μάρτη του 2019 τυπώθηκε μία γιγαντοαφίσα σε 1500 κομμάτια από συλλογικότητες και συντρόφους πανελλαδικά.

Συγκεκριμένα, στην αφίσα συμμετείχαν οι ομάδες:

Πέλοτο (Ξάνθη)/

Αναρχική συλλογικότητα Camino Libre (Κομοτηνή)/

Κατάληψη Terra Incognita, Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης, Συλλογικότητα αναρχικών από τα ανατολικά (Θεσσαλονίκη)/

Συνέλευση αναρχικών Λάρισας (Λάρισα)/

ΕΣΕ Ιωαννίνων (Γιάννινα)/

Αταξικοί ορίζοντες (Κέρκυρα)/

In omnia paratus α/α συλλογικότητα στο κέντρο της Αθήνας, Αναρχική συλλογικότητα Vogliamo tutto e per tutti, Πρωτοβουλία αναρχικών/αντιεξουσιαστών από τους πρόποδες του Υμηττού (Αθήνα)/

Ανοιχτή συνέλευση αναρχικών Πάτρας (Πάτρα)/

Πρωτοβουλία ενάντια στο στρατό (Ηράκλειο),

σύντροφοι/ ισσες από τις παραπάνω πόλεις, ενώ και άλλες συλλογικότητες στήριξαν την πρωτοβουλία παίρνοντας έναν αριθμό αφισών.


 

ΔΙΕΘΝΙΣΜΟΣ, ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ

Προβολη και συζητηση με θεμα τις διακρατικες εντασεις. Κυριακή 14.10 στις 19:00, Xanadu

Προβολή του ντοκιμαντέρ Standing Army με θέμα τον αντίκτυπο του παγκοσμίου δικτύου στρατιωτικών βάσεων των ΗΠΑ στους τοπικούς πληθυσμούς και το στρατιωτικό-βιομηχανικό συγκρότημα που βρίσκεται από πίσω.

Θα ακολουθήσει συζήτηση με θέμα τις διακρατικές εντάσεις.

Στα πλαίσια του πανελλαδικού τριημέρου αλληλεγγύης στους ολικούς αρνητές στράτευσης, με αφορμή την 4η συνεχόμενη δίωξη του Δ. Δημτσιάδη.

ΑΦΙΣΕΣ, ΔΙΕΘΝΙΣΜΟΣ, ΔΡΑΣΕΙΣ, ΚΕΙΜΕΝΑ

Αντιφασιστικη Πορεια, Τριτη 18.9 στις 19:00, Πολυτεχνειο

Προκήρυξη για την πορεία στις 18.9. Μπορεις να την κατεβάσεις σε pdf από εδώ

 

ΝΑ ΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΟΥ ΤΟΝ ΓΕΝΝΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΘΡΕΦΕΙ

ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ ΣΤΟ ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΟ ΠΑΡΑΛΗΡΗΜΑ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ ΜΑΣ

Πέντε χρόνια από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα και οι φασίστες βρήκαν ξανά την ευκαιρία να ξεμυτίσουν αξιοποιώντας την κοινωνική νομιμοποίηση που τους έδωσαν τα συλλαλητήρια για το μακεδονικό ζήτημα. Αυτή τη φορά, υπό το μανδύα των μακεδονομάχων, απογόνων του Μ. Αλεξάνδρου κατάφεραν να κινητοποιήσουν σημαντικό πλήθος κόσμου και να παραστήσουν τους προστάτες του έθνους ενάντια στις υποτιθέμενες βλέψεις του γειτονικού κράτους. Στο στόχαστρο τους μπαίνει και η «προδοτική» όπως την αποκαλούν κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Για εμάς αυτή η κυβέρνηση κάθε άλλο παρά προδοτική είναι, αφού ποτέ δεν ήταν φίλη και σύμμαχη με τον κόσμο της εργασίας και του μόχθου, με τα συμφέροντα και τις ανάγκες μας. Αντίθετα, είναι πάντα πιστή στις επιταγές της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ όσον αφορά την οικονομική καθώς και την εξωτερική πολιτική, σιγοντάροντας τα συμφέροντα του ΝΑΤΟ στην περιοχή των Βαλκανίων, αλλά και στις εξωτερικές σχέσεις με την Τουρκία. Είναι ξεκάθαρο, για εμάς, πως το «τέλος των μνημονίων» και η «νέα εποχή ανάπτυξης» που τάζει η κυβέρνηση πρόκειται στην πραγματικότητα για μια ζοφερή περίοδο που χαρακτηρίζεται από την εμφάνιση των φασιστών στο κοινωνικό πεδίο, την μονιμοποίηση των νεοφιλελεύθερων πολιτικών και την όξυνση των διακρατικών ανταγωνισμών σε διεθνές γεωπολιτικό επίπεδο.

Η δράση των φασιστών στα χρόνια της κρίσης

Διακρίνονται δύο φάσεις ανάλογα με τον τρόπο δράσης τους και τις συνθήκες που επικρατούσαν στην ελληνική κοινωνία. Η πρώτη φάση αφορά στην εδραίωση των φασιστών στη δημόσια σφαίρα, την εκλογή της Χ.Α., αλλά και την έντονη παρουσία της πέρα από το κοινοβούλιο στο δρόμο και στην κοινωνία. Τα πρώτα χρόνια της κρίσης δημιούργησαν εύφορο έδαφος στο νεοναζιστικό κόμμα να εγκολπώσει κόσμο, εκμεταλλευόμενο την πτώση του ΛΑΟΣ, καθώς και τη γενικότερη απογοήτευση του κόσμου από το πολιτικό σύστημα. Οι φασίστες της Χρυσής Αυγής, λοιπόν, εκείνη την περίοδο του ’09-’13 παρουσίασαν ένα πολιτικό κρεσέντο. Ένα κρεσέντο που δε συσχετιζόταν μόνο με τη μαζικοποίηση και την αύξηση της πολιτικής τους δύναμης, αλλά και με την έντονη δράση τους ενάντια σε μετανάστες, συνδικαλιστές και απεργούς, αντιφασίστες και δομές του κινήματος (στέκια, καταλήψεις κλπ). Παρά τον επικίνδυνο ρόλο τους και την αυξημένη δυναμική τους, το αντιφασιστικό κίνημα κατάφερε να συγκρουστεί ευθέως μαζί τους και να δημιουργήσει ένα ισχυρό αντίπαλο δέος στο δρόμο.

Η δεύτερη φάση που βιώνουμε σήμερα ωστόσο κρίνεται εξίσου επικίνδυνη. Μετά την απογοήτευση μεγάλου κομματιού της κοινωνίας από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και την κοινωνική-οικονομική πολιτική που ακολούθησε, το μακεδονικό ζήτημα έγειρε έντονες αντιδράσεις κόσμου. Tα συλλαλητήρια για την ονομασία της Βόρειας Μακεδονίας και τη φαντασιακή «απειλή της ιστορίας και της εδαφικής ακεραιότητας του ελληνικού έθνους» από τη γειτονική χώρα διαδέχονταν το ένα το άλλο. Οι διακρατικοί ανταγωνισμοί, τα συμφέροντα των αστικών τάξεων και των δύο χωρών, και ο ρόλος του ΝΑΤΟ προσπάθησαν να καμουφλαριστούν και να κρυφτούν πίσω από έναν «αγνό πατριωτισμό». Το υπαρκτό κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας που συσπειρώθηκε κάτω απ’ την ομπρέλα της εθνικής ενότητας δημιούργησε έναν ισχυρό πατριωτικό πόλο. Αυτή η μερίδα κόσμου, που τόσο χρόνια πλήττεται από την οικονομική πολιτική του κράτους και την επίθεση που τις έχουν εξαπολύσει τα εγχώρια και υπερεθνικά αφεντικά, δε μπόρεσε να στρέψει την οργή της εναντίον τους. Αντίθετα, στη συνείδηση αυτού του κόσμου κυριάρχησε το έθνος και η προσήλωση στις αξίες «πατρίς-θρησκεία-οικογένεια». Η συγκυρία αυτή ήταν η κατάλληλη για να βγουν μπροστά οργανωμένα κομμάτια φασιστών κάθε λογής. Από την «σοβαρή» πλέον Χρυσή Αυγή που κάλεσε σε πραξικόπημα εντός της βουλής, από στρατιωτικούς και παπάδες εθνοπροστάτες, από λούμπεν και φασιστοχούλιγκανς κλπ. Η μαζικότητα των συλλαλητηρίων βοήθησε ακροδεξιές ομάδες να καταφέρουν να πλησιάσουν, να επιτεθούν και άλλοτε να καταστρέψουν καταλήψεις, στέκια και δομές του ανταγωνιστικού κινήματος. Η αντίδραση ωστόσο του κόσμου, που συμμετείχε ή στήριζε τα συλλαλητήρια, ήταν μηδαμινή. Κανέναν δεν άγγιζε το κάψιμο της Libertatia, οι επιθέσεις στον Ε.Κ.Χ. Σχολείο, στο αυτοδιαχειριζόμενο θέατρο Εμπρός, στα γραφεία του ΝΑΡ από μπάτσους ή στην κατάληψη Βύρωνος 3 στην Καβάλα. Στο κοινωνικό γίγνεσθαι παρατηρείται πλέον με σαφήνεια η ύπαρξη δυο στρατοπέδων. Το στρατόπεδο του εθνικισμού και της εθνολαγνείας, που σέρνει από εξαθλιωμένους νεοπρολετάριους με έλλειψη ταξικής συνείδησης έως οργανωμένους και πολλές φορές πληρωμένους φασίστες που επιτίθεται στις δομές μας και σε μειονότητες που δέχονται καταπίεση, όπως μετανάστες, και ομοφυλόφιλους και το στρατόπεδο των ανθρώπων που αντιλαμβάνονται τις ταξικές αντιθέσεις, την επίθεση που βιώνουμε οι «από τα κάτω», το στρατόπεδο της αλληλεγγύης, της αξιοπρέπειας, του αγώνα και της αντίστασης.

Επιτακτική η ανάγκη δημιουργίας διεθνιστικού- αντιφασιστικού πόλου

Σύμφωνα με την παραπάνω ανάλυση και επειδή αντιλαμβανόμαστε τη θέση μας στο ταξικό και κοινωνικό στρατόπεδο, θέτουμε ως βασική προτεραιότητα τη δημιουργία διεθνιστικού αντιφασιστικού πόλου στην πόλη μας. Ενός αντιφασιστικού πόλου που θα καταφέρει να ενώσει διάφορες κοινωνικές ομάδες από τα στρώματα των εκμεταλλευομένων και καταπιεσμένων και που θα έρχεται σε ευθεία σύγκρουση με κάθε λογής φασίστες. Η συγκυρία το επιτάσσει σε βαθμό επιβίωσης, έτσι ώστε να μην ξαναδούμε καταλήψεις να καίγονται και νεοναζί να σπέρνουν το εθνικιστικό μίσος ανενόχλητοι στις πόλεις. Οι δυνάμεις του αναρχικού κινήματος πρέπει να συναντηθούν και να συμπράξουν με ευρύτερες πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις του ανταγωνιστικού κινήματος, που αντιλαμβάνονται την κοινή απειλή από την άνοδο της ακροδεξιάς και αγωνίζονται εναντίον της από το δικό τους μετερίζι. Ταυτόχρονα, πρέπει ο αντιφασιστικός πόλος να αποκτήσει πλατύ κοινωνικό έρεισμα και συντονισμένη και σταθερή πορεία στο δρόμο, έτσι ώστε να μην αφήσει ούτε σπιθαμή δημοσίου χώρου στους φασίστες.

Αναλύοντας τη συγκυρία βλέπουμε ότι δεν αρκεί να αντιπαρατεθούμε στη φασιστική άνοδο, καθώς αυτή δεν έρχεται από μόνη της. Οι διακρατικοί ανταγωνισμοί και το μιλιταριστικό κλίμα που επικρατεί στην εποχή μας οξύνονται. Ο στρατός, ιδιαίτερα στην πόλη μας και σε όλη τη Θράκη, επιδίδεται συνεχώς σε ασκήσεις, ενώ μίντια και τοπικοί παράγοντες δείχνουν τα δόντια τους. Ενάντια σε αυτές τις πολεμικές σειρήνες πρέπει το στρατόπεδο μας να ορθώσει και ένα αντιπολεμικό/αντιιμπεριαλιστικό κίνημα με σαφή ταξικά χαρακτηριστικά ενάντια στα σχέδια του αστικού μπλοκ και των υπερεθνικών οργανισμών (ΝΑΤΟ, ΕΕ). Για την επιβίωση και την προστασία της πολιτικής μας ύπαρξης πρέπει να δώσουμε σημασία στην αυτοπεριφρούρηση μας. Σε εποχές που το κράτος οργανώνεται για την αντιπαράθεση με κάποιον εξωτερικό εχθρό, ταυτόχρονα στοχεύει στην καταστολή του εσωτερικού εχθρού, που στην προκειμένη περίπτωση είναι ο κόσμος του ανταγωνιστικού κινήματος και του αγώνα.

Ως κομμάτι του νεοπρολεταριάτου, οφείλουμε να αντιτασσόμαστε σε οτιδήποτε πάει κόντρα στα ταξικά μας συμφέροντα και εξυπηρετεί ντόπια και ξένα αφεντικά. Έχουμε χρέος να υψώσουμε αναχώματα στους σχεδιασμούς των παγκόσμιων κυρίαρχων και της ντόπιας αστικής τάξης, να οικοδομήσουμε ένα ισχυρό διεθνιστικό κίνημα ενάντια στον πόλεμο, ενάντια στο σύγχρονο ολοκληρωτισμό. Η μόνη λύση ενάντια στον πόλεμο, το φασισμό, τη φτώχεια, την εξαθλίωση, τον ρατσισμό, την κρατική και παρακρατική τρομοκρατία είναι η οργάνωση της τάξης μας για την προετοιμασία της ταξικής αντεπίθεσης, για την κοινωνική επανάσταση. Για να παλέψουμε για αυτά που μας ανήκουν πραγματικά και όχι για τα συμφέροντα των λίγων.

ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΟ ΟΧΕΤΟ. ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΟΥΜΕ ΤΙΣ ΔΟΜΕΣ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΑΣ ΥΠΑΡΞΗ.

ΈΞΩ ΟΙ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΟΛΕΙΣ ΜΑΣ.

ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΙΣΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ.

ΔΙΕΘΝΙΣΜΟΣ, ΔΡΑΣΕΙΣ, ΚΕΙΜΕΝΑ

Να αντισταθούμε στο εθνικιστικό παραλήρημα των καιρών μας. Αντιεθνικιστική συγκέντρωση | Τετάρτη στις 18:00 Προκάτ

Αντιεθνικιστική συγκέντρωση | Τετάρτη στις 18:00 Προκάτ

 

Να αντισταθούμε στο εθνικιστικό παραλήρημα των καιρών μας

Τον τελευταίο καιρό, η συμφωνία για το «μακεδονικό» έχει προκαλέσει την αντίδραση ενός μεγάλο κομματιού της κοινωνίας και έχει γεννήσει μια σειρά κινήσεων εθνικής συσπείρωσης γύρω από το όνομα της γειτονικής χώρας, καθώς και γύρω από την  ανάγκη διαφύλαξης της εδαφικής και ιστορικής ακεραιότητας του ελληνικού κράτους. Τα μεγάλα συλλαλητήρια του χειμώνα, σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα, διαδέχτηκαν εθνικιστικά ξεσπάσματα και νέα συλλαλητήρια σε διάφορες πόλεις, τα οποία κλιμακώνονται συνεχώς, δίνοντας την ευκαιρία στους φασίστες να αποκτούν όλο και περισσότερη κοινωνική νομιμοποίηση, γύρω από τη ρητορική της εθνικής ομοψυχίας, της ελληνικότητας της Μακεδονίας, καθώς και τη συγγένεια των νεοελλήνων με το Μ. Αλέξανδρο. Το κρεσέντο εμφάνισης, λοιπόν, τέτοιων συλλαλητηρίων σε πολλές επαρχιακές πόλεις έρχεται να χτυπήσει την πόρτα και στη δικιά μας πόλη, όπου την Τετάρτη 27/06 η Επιτροπή Αγώνα Ξάνθης καλεί συγκέντρωση και πορεία διαμαρτυρίας για να διαδηλώσουν κατά της συμφωνίας Τσίπρα-Ζάεφ και την αλλαγή της ονομασίας της γειτονικής χώρας σε Βόρεια Μακεδονία.

Η  θέση μας για τέτοιου είδους εκδηλώσεις εθνικής ομοψυχίας και πατριωτισμού είναι ξεκάθαρη: Αυτός ο διαταξικός χυλός αποτελεί βούτυρο στο ψωμί για την ελληνική αστική τάξη, η οποία, για να ισχυροποιηθεί στο παιχνίδι των διακρατικών ανταγωνισμών, δίνει το πράσινο φως σε στρατιωτικούς και επίδοξους προστάτες του έθνους, φασίστες και νεοναζί, παπάδες και χριστιανοταλιμπάν να εκμεταλλευτούν την απογοήτευση του κόσμου από το πολιτικό σύστημα, την αποστροφή του εκμεταλλευόμενου από τις συλλογικές διεκδικήσεις και τη γενικότερη οικονομική δυσχέρεια του νεοπρολεταριάτου. Τα συλλαλητήρια για τη Μακεδονία δίνουν χώρο και άλλοθι στους φασίστες να ξαναβγούν στο δρόμο και να επιτεθούν σε καταλήψεις και δομές του αγώνα (όπως πρόσφατα στην κατάληψη Βύρωνος 3 στην Καβάλα), σε μετανάστες, σε ομοφυλόφιλους στη Θεσσαλονίκη κ.λπ. Το ακροδεξιό τσίρκο παρελαύνει καθημερινά στις γειτονιές μας με τη μορφή αγωνιζόμενων πατριωτών, στα τηλεοπτικά παράθυρα με τη μορφή γεωστρατηγικών αναλυτών και το εθνικιστικό ντελίριο αυξάνεται συνεχώς.

Αυτοί είναι κάποιοι από τους λόγους που μας κάνουν να μη θέλουμε τέτοιου είδους πατριωτικές μαζώξεις, οι οποίες προετοιμάζουν το έδαφος για να επιτεθούν οι φασίστες σε όσους αγωνίζονται αλλά και στα πιο αδύναμα κομμάτια της κοινωνίας, που δέχονται τη μεγαλύτερη καταπίεση. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως η Ξάνθη είναι μια πόλη με έντονο το μειονοτικό στοιχείο. Τα συλλαλητήρια αυτά, είναι μοναδικές ευκαιρίες για τους έλληνες εθνικιστές να προβούν σε επίδειξη δύναμης και επιβολής προς τη μειονότητα.

Ως κομμάτι του νεοπρολεταριάτου οφείλουμε να αντιτασσόμαστε σε οτιδήποτε πάει κόντρα στα ταξικά μας συμφέροντα και εξυπηρετεί ντόπια και ξένα αφεντικά. Έχουμε χρέος να υψώσουμε αναχώματα στους σχεδιασμούς των παγκόσμιων κυρίαρχων και της ντόπιας αστικής τάξης, να οικοδομήσουμε ένα ισχυρό διεθνιστικό κίνημα ενάντια στον πόλεμο, ενάντια στο σύγχρονο ολοκληρωτισμό. Η μόνη λύση ενάντια στον πόλεμο, το φασισμό, τη φτώχεια, την εξαθλίωση, τον ρατσισμό, την κρατική και παρακρατική τρομοκρατία είναι η οργάνωση της τάξης μας για την προετοιμασία της ταξικής αντεπίθεσης, για την κοινωνική επανάσταση. Για αυτά που μας ανήκουν πραγματικά και όχι για τα συμφέροντα των λίγων.

Αντιστεκόμαστε στον εθνικιστικό οχετό

 Να υπερασπιστούμε τις δομές αγώνα και την πολιτική μας ύπαρξη

 Έξω οι φασίστες από τις πόλεις μας

 Αγωνιζόμαστε για μια κοινωνία ισότητας και ελευθερίας

Πέλοτο

ΔΙΕΘΝΙΣΜΟΣ, ΔΡΑΣΕΙΣ, ΚΕΙΜΕΝΑ

Αντιπολεμική – Διεθνιστική Συγκέντρωση, Πέμπτη 19.4 στις 19:00 Κεντρική Πλατεία

Αντιπολεμική – Διεθνιστική Συγκέντρωση, Πέμπτη 19.4 στις 19:00 Κεντρική Πλατεία

Αντιπολεμική προκήρυξη για τους διακρατικούς ανταγωνισμούς  εδώ

ΔΙΕΘΝΙΣΜΟΣ, ΚΕΙΜΕΝΑ, Πολιτικές Θέσεις - Παρεμβάσεις

Οι διακρατικοί ανταγωνισμοί (στη γειτονιά μας) από ταξική σκοπιά

Αντιπολεμική προκήρυξη για τους διακρατικούς ανταγωνισμούς. Μπορείς να την κατεβάσεις σε pdf από εδώ

Οι διακρατικοί ανταγωνισμοί (στη γειτονιά μας) από ταξική σκοπιά

Η εποχή της σύγχρονης καπιταλιστικής κρίσης συνοδεύεται από μια συνεχή και αυξανόμενη ένταση των διακρατικών ανταγωνισμών στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, της Μέσης Ανατολής και των Βαλκανίων. Είναι χρέος μας ως πολιτικά οργανωμένο τμήμα του νεοπρολεταριάτου να μελετάμε, να αναλύουμε και να κατανοούμε τις αφετηρίες και τις πολιτικές επιδιώξεις που κρύβονται πίσω από την ένταση αυτή, ώστε να μπορούμε να αρθρώσουμε λόγο και πράξη ενάντια στην κυρίαρχη ιδεολογία της ντόπιας αστικής τάξης, και στον αντίποδα να είμαστε σε θέση να προτάσσουμε τη διεθνιστική αλληλεγγύη μεταξύ των νεοπρολετάριων του κόσμου αυτού.

Αναγνωρίζουμε ότι η αντίθεση ΗΠΑ-Ρωσίας είναι η κυρίαρχη σήμερα και είναι αυτή που παράγει τις επιμέρους εντάσεις στην ευρύτερη περιοχή. Από την Ουκρανία μέχρι τη Συρία δημιουργείται αυτήν την περίοδο το πεδίο μιας ευρείας κλίμακας αντιπαράθεσης μεταξύ δύο πολιτικοστρατιωτικών υπερδυνάμεων. Μέσα στο πλαίσιο αυτό, περιφερειακές δυνάμεις προσπαθούν να ισχυροποιήσουν τη θέση τους είτε παρέχοντας περεταίρω εκδουλεύσεις στον ιμπεριαλιστικό πόλο που είναι προσδεμένες, είτε επιδεικνύοντας αναθεωρητικές τάσεις χωρίς, ωστόσο, αυτό να αποτυπώνεται μέχρι σήμερα ως ρήξη με τις ισχύουσες συμμαχίες.

Το ΝΑΤΟ ως διακρατική συμμαχία, φύσει επιθετική, με κυρίαρχη δύναμη τις ΗΠΑ, επιχειρεί εκ νέου να ισχυροποιήσει την παρουσία του στη βαλκανική χερσόνησο έναντι της Ρωσίας με στόχο να στηθεί ένα αρραγές φιλοδυτικό μέτωπο. Βασικό εμπόδιο στην πραγμάτωση του στόχου αυτού είναι οι ντόπιες, ήσσονος σημασίας, διακρατικές αντιθέσεις μεταξύ των βαλκανικών κρατών. Στην Ελλάδα, αυτές οι αντιθέσεις παίρνουν σάρκα και οστά με διάφορες αφορμές (ζήτημα της ονομασίας της Μακεδονίας, η «Βόρεια Ήπειρος», ο καθορισμός της Α.Ο.Ζ. στα σύνορα με την Αλβανία). Να τονιστεί ότι σε άλλες περιόδους, ανάλογα με τις ισχύουσες συνθήκες και το συσχετισμό δυνάμεων, τέτοια «ανοιχτά ζητήματα» υποδαυλίζονταν από το ΝΑΤΟ ώστε, μέσα από την ενίσχυση της έντασης, να διεισδύσει στη βαλκανική είτε ως υπερασπιστής μιας αντιμαχόμενης πλευράς, είτε ως εγγυήτρια/ προστάτιδα δύναμη για την όποια διευθέτηση.

Στο παραπάνω πλαίσιο, ΗΠΑ και ΝΑΤΟ, εκμεταλλευόμενοι την πάγια στάση της ελληνικής κομπραδόρικης αστικής τάξης που ούτως ή άλλως είναι στενά προσδεμένη στο άρμα τους, ζητούν να λυθούν οι όποιες διενέξεις. Με αφορμή τη φιλοδυτική κυβέρνηση που σχηματίστηκε στη Μακεδονία ασκούν πιέσεις για τη διευθέτηση του ονοματολογικού με σκοπό την άμεση ένταξη της γείτονος χώρας στο ΝΑΤΟ. Επίσης σε αυτή την κατεύθυνση, το ελληνικό κράτος προχωράει στον καθορισμό της Α.Ο.Ζ. με την Αλβανία και στην εκταφή των οστών των πεσόντων Ελλήνων στρατιωτών του αλβανικού μετώπου– ζήτημα που χρησιμοποιούσε ανέκαθεν η ελληνική πλευρά για να κρατά ενεργή τη διεκδίκηση της «Βόρειας Ηπείρου». Στην περίπτωση της Αλβανίας το διακύβευμα είναι η ένταξη της στην ΕΕ και η οριστική της πρόσδεση στο δυτικό μπλοκ. Παράλληλα με την εξυπηρέτηση των επιδιώξεων του ΝΑΤΟ όσον αφορά τα βαλκάνια, η ελληνική αστική τάξη με τις κινήσεις αυτές προσπαθεί να βελτιώνει τη θέση της και έναντι της ανταγωνίστριας της τουρκικής, καθώς η τελευταία προσπαθεί να αποκτήσει ερείσματα στους μουσουλμανικούς πληθυσμούς των βαλκανικών κρατών. Στο σημείο αυτό πρέπει να σημειωθεί ότι οι εκδουλεύσεις του ελληνικού κράτους προς τις ΗΠΑ προσβλέπουν παράλληλα και σε μια πιθανή ελάφρυνση του δημόσιου χρέους. Οι ΗΠΑ, άλλωστε, είναι ο κεντρικός πυλώνας του ΔΝΤ και το ελληνικό κράτος προσπαθεί να εκμεταλλευτεί τη χαμηλής έντασης κόντρα που εμφανίζεται κατά καιρούς και σε συγκεκριμένα σημεία μεταξύ ΗΠΑ και ΕΕ για τον παραπάνω σκοπό.

Όπως αναφέρθηκε, θεωρούμε ότι όποιες κινήσεις γίνονται στο ανωτέρω πλαίσιο, και στα εδάφη που αυτό αφορά, έχουν ως κύρια αναφορά την αντίθεση ΗΠΑ-Ρωσίας. Τα κενά, οι ευκαιρίες, τα αδιέξοδα που παράγονται από την αντίθεση αυτή χρησιμοποιούνται από τις αστικές τάξεις των χωρών της βαλκανικής και της ανατολικής Μεσογείου για να ενισχύσουν τη θέση τους. Στο πλαίσιο αυτό εντάσσεται και η ένταση μεταξύ ελληνικής και τουρκικής αστικής τάξης.

Το τουρκικό κράτος, βασικό μέλος του ΝΑΤΟ, δέχεται πιέσεις τόσο στα ανατολικά, όσο και στα δυτικά του σύνορα. Στα ανατολικά του σύνορα, μετά από χρόνια συρράξεων στη Συρία, ως πεδίο αντιπαράθεσης ΗΠΑ-Ρωσία, όχι μόνο δεν καταφέρνει να λάβει μέρος στη μοιρασιά των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας, αλλά βλέπει να δημιουργείται ένας θύλακας υπό τον έλεγχο των κούρδων στα σύνορα του, γεγονός που μπορεί να αναζωπυρώσει συρράξεις και στο εσωτερικό του. Επιλέγει, έτσι, μια πολεμική εμπλοκή με αβέβαια αποτελέσματα στα εδάφη της Συρίας. Οι βασικοί σύμμαχοι του και κοινοί εταίροι εντός του ΝΑΤΟ, οι ΗΠΑ, εξοπλίζουν και στηρίζουν σε ένα βαθμό το στρατό των «Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων (SDF)» και των κουρδικών πολιτοφυλακών του YPG/YPJ προκαλώντας έντονη δυσαρέσκεια στην τουρκική αστική τάξη. Στα δυτικά της σύνορα έρχεται αντιμέτωπη με τον ολοκληρωτικό της αποκλεισμό προς τη Μεσόγειο. Επιδιώκει, χωρίς αποτέλεσμα ακόμη, να καρπωθεί μέρος των ενεργειακών κοιτασμάτων στην Α.Ο.Ζ. που το ελληνοκυπριακό κράτος διεκδικεί σαν αποκλειστικά δικό του. Ο άξονας Ελλάδα-Κύπρος-Ισραήλ-Αίγυπτος αποκόπτει την Τουρκία από την συνεκμετάλλευση των κοιτασμάτων, και δη επιχειρεί να την παρακάμψει με την εξαγγελία κατασκευής αγωγού φυσικού αερίου μεταξύ των παραπάνω χωρών. Οι πιέσεις που δέχεται το τουρκικό κράτος εξωτερικεύονται ποικιλοτρόπως, μέσω μια επιθετικής ρητορείας, μέσω της εισβολής στη Συρία, αλλά και μέσω της σύναψης ισχυρότερων συμφωνιών με τη Ρωσία. Έτσι προκύπτουν και οι «αναθεωρητικές τάσεις».

Η παραπάνω αδρομερής ανάλυση έρχεται σε αντίθεση με τον κυρίαρχο εθνικιστικό δημόσιο λόγο περί μονίμως αμυνόμενου ελληνικού κράτους –η ψωροκώσταινα που όλοι την επιβουλεύονται. Αυτή η προσέγγιση, από όποια τάση του πολιτικού τόξου και αν γίνεται, το μόνο που προσφέρει είναι ιδεολογικό αβαντάρισμα στη συγκρότηση του -επικίνδυνου για τα συμφέροντα του νεοπρολεταριάτου στην ελλάδα- εθνικού κορμού. Οι αστικές τάξεις κάθε κράτους, και της Ελλάδας, είναι φύσει επιθετικές και επεκτατικές στο βαθμό μπορούν. Και είναι δεδομένο ότι θα κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους και θα εκμεταλλευτούν κάθε ευκαιρία για να αναβαθμίσουν τη θέση τους έναντι των ανταγωνιστριών αστικών τάξεων άλλων κρατών. Η ελληνική αστική τάξη θριάμβευσε ανά τα χρόνια πουλώντας υποτέλεια, εκδουλεύσεις και ποντάροντας πετυχημένα -ή όχι και τόσο- στον κατάλληλο πάτρωνα. Αν και υποτιμήθηκε σημαντικά εν μέσω κρίσης, προσπαθεί να ακολουθήσει για μια ακόμα φορά τη συνταγή της επιτυχίας. Είναι άδικη η κριτική του ακροδεξιού βούρκου για ξεπούλημα της πατρίδας (με αφορμή τη στάση της ελληνικής αστικής τάξης στο «μακεδονικό» και στην ελληνοτουρκική προσέγγιση). Είναι άλλωστε γνωστό ότι μόνο με το γλείψιμο και την υποταγή προχώρησαν τα πράγματα σε τούτο τον τόπο. Όποτε επιλέχθηκε από την αστική τάξη η επιθετικότητα ως εξωτερική πολιτική το αποτέλεσμα ήταν καταστροφικό.

Το ελληνικό κράτος ακολουθεί και συμμετέχει με κλειστά μάτια τις προσταγές και τους σχεδιασμούς του ιμπεριαλιστικού πόλου στον οποίο είναι προσδεμένο, δηλαδή το ΝΑΤΟ. Αυτό δεν προσφέρει κανένα εφησυχασμό, καμία ασφάλεια. Οι σύμμαχοι του ελληνικού κράτους, δε θα διστάσουν να μεταφέρουν την αντιπαράθεση στα σύνορα της Ελλάδας εφόσον αυτό εξυπηρετεί τους σκοπούς τους. Είναι φενάκη ο ισχυρισμός ότι η ολοένα και μεγαλύτερη εμπλοκή του ΝΑΤΟ στην περιοχή της βαλκανικής, αλλά και της ανατολικής Μεσογείου, λειτουργεί αποτρεπτικά απέναντι σε μια πιθανή πολεμική εμπλοκή. Στην πραγματικότητα ισχύει ακριβώς το αντίθετο: Όσο συγκεντρώνονται στρατεύματα στην ευρύτερη περιοχή (όπως η συγκέντρωση αμερικανικών, ιταλικών και ελληνικών πολεμικών πλοίων στην ανατολική Μεσόγειο), όσο δημιουργούνται στρατιωτικές βάσεις (όπως η υπό-κατασκευή νατοϊκή βάση στην Αλεξανδρούπολη), όσο διεξάγονται πρόβες πολέμου (όπως η διακρατική άσκηση Ηνίοχος με συμμετοχή της Ελλάδας, του Ισραήλ, της Κύπρου, των ΗΠΑ, της Βρετανίας, της Ιταλίας και των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων) ερχόμαστε ολοένα και πιο κοντά στο ενδεχόμενο μιας σύρραξης.

Η όξυνση που παρατηρείται στο πεδίο της εξωτερικής πολιτικής της Ελλάδας έχει την αντανάκλαση της και στην εσωτερική πολιτική. Όταν ένα κράτος εξοπλίζεται για την αντιμετώπιση κάποιου άλλου κράτους, ταυτόχρονα εξοπλίζεται και για την αντιμετώπιση του «εσωτερικού εχθρού». Μια ματιά στη γειτονική Τουρκία είναι εξόχως διδακτική. Η τουρκική αστική τάξη, όσο ετοιμαζόταν να αναλάβει ενεργό ρόλο στη Συρία, φρόντισε να καταστείλει όποια φωνή από το εσωτερικό της χώρας μπορούσε να αμφισβητήσει τα πολεμοχαρή της σχέδια. Με μαζικές φυλακίσεις και διώξεις επαναστατικών οργανώσεων, πολιτικών αντιπάλων, δημοσιογράφων, μειονοτήτων, εφαρμόζοντας τη στρατηγική της έντασης, ενισχύοντας τον εθνικό κορμό και σπέρνοντας το φόβο σε μεγάλο τμήμα του τουρκικού λαού κατάφερε να επιβάλει ένα αποστειρωμένο τοπίο στο εσωτερικό της χώρας.

Τηρουμένων των αναλογιών, παρατηρούμε αντίστοιχες κινήσεις στην Ελλάδα: Η νομική θωράκιση του κράτους με τους τρομονόμους, η διεύρυνση κατηγορητηρίων σε «συλλογικές οντότητες», η κατηγορία του «υποκινητή» έχουν ενταχθεί στην ελληνική νομική πραγματικότητα και δοκιμάζονται ήδη πιλοτικά σε κομμάτια του ανταγωνιστικού/αντικαπιταλιστικού κινήματος. Η παρακολούθηση αγωνιστών και οι στοχευμένες διώξεις αποτελούν καθημερινότητα. Από την άλλη, τα εθνικιστικά συλλαλητήρια λειτούργησαν σαν μια πρώτης τάξεως άσκηση για τη συγκρότηση του εθνικού κορμού στο δρόμο με όρους κινήματος. Ενός εθνικιστικού κινήματος που έδωσε ήδη ψήγματα της στόχευσής του επιτιθέμενο στις καταλήψεις και τους χώρους αντιθεσμικού αγώνα. Είναι παράλογο να θεωρούμε ότι οι συγκεντρώσεις αυτές στρέφονται ενάντια στην κυβέρνηση. Η επανασυσπείρωση του εθνικού κορμού τη στιγμή που ανεβαίνει η διακρατική ένταση μόνο καλά νέα μπορεί να αποτελεί για οποιαδήποτε κυβέρνηση. Η προβολή του έθνους ως το ανώτερο επίπεδο ενότητας θολώνει τις ταξικές αντιθέσεις προτάσσοντας το κράτος σαν τον εγγυητή των «κοινών συμφερόντων» και καθιστά μονόδρομο τη συμπόρευση με τις επιλογές του. Τονίζουμε ξανά ότι η πρόσδεση με τα συμφέροντα οποιασδήποτε αστικής τάξης θα μας βρίσκει πάντα χαμένους και με βαρύ τίμημα. Ιδιαίτερα στην περιοχή της Θράκης γινόμαστε μάρτυρες για μια ακόμα φορά της φοβικής οχύρωσης του μισού πληθυσμού που συμβαίνει σε κάθε αναβαθμισμένο ελληνοτουρκικό επεισόδιο. Είναι γνωστό στους πάντες ότι για το ελληνικό κράτος η μειονότητα (ανεξαρτήτως των διαχωρισμών στο εσωτερικό της) αποτελεί εσωτερικό εχθρό προς καταστολή στην πιθανότητα σύρραξης.

Σε αυτήν τη ζοφερή πραγματικότητα έχουμε χρέος να δομήσουμε ένα στιβαρό και μαχητικό αντιπολεμικό κίνημα με στόχευση ενάντια στους σχεδιασμούς της ντόπιας αστικής τάξης, αλλά και στους ξένους συμμάχους της. Έχουμε χρέος να υπερασπιστούμε τα ταξικά μας συμφέροντα, τις οργανώσεις της τάξης μας, τις δομές, τις κοινότητες αγώνα και τους ανθρώπους μας απέναντι σε οποιαδήποτε επίθεση. Δεν ταυτιζόμαστε με τα συμφέροντα και τους τυχοδιωκτισμούς καμιάς αστικής τάξης. Δεν πολεμάμε για κανένα διακρατικό ανταγωνισμό. Έχουμε χρέος να υψώσουμε αναχώματα στους σχεδιασμούς των παγκόσμιων κυρίαρχων και της ντόπιας αστικής τάξης, να οικοδομήσουμε ένα ισχυρό διεθνιστικό κίνημα ενάντια στον πόλεμο, ενάντια στο σύγχρονο ολοκληρωτισμό. Οφείλουμε να δομήσουμε δεσμούς με τους αγωνιζόμενους διεθνώς, να θέσουμε κοινούς στόχους πάλης και να σαμποτάρουμε στην πράξη κάθε πολεμικό σχεδιασμό που επιφυλάσσει την ίδια μοίρα για όλους μας, ανεξάρτητα τη μεριά των συνόρων που στεκόμαστε. Να οικοδομήσουμε ένα πλατύ και διεθνές μέτωπο αγώνα ενάντια στον πόλεμο, το φασισμό, τη φτώχεια, την εξαθλίωση, τον ρατσισμό, την κρατική και παρακρατική τρομοκρατία.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΚΡΑΤΗ, ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ ΠΡΟΤΑΣΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΤΑΞΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΟ ΑΓΩΝΑ

 ΟΥΤΕ ΕΘΝΙΚΟΣ ΟΥΤΕ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΣ Ο ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΑΞΙΚΟΣ

ΔΕΝ ΠΟΛΕΜΑΜΕ ΓΙΑ ΤΑ ΒΡΑΧΙΑ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ, ΓΙΑ ΕΝΑ ΟΝΟΜΑ ΣΤΗΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ, ΓΙΑ ΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΤΩΝ ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΩΝ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ

ΝΑ ΠΑΛΕΨΟΥΜΕ ΓΙΑ ΖΩΗ ΚΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΕΘΝΙΚΑ ΚΑΙ ΠΛΑΝΗΤΙΚΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ.

Πέλοτο 2.4.18

 Τα τουφέκια μας τα θέμε για τα στήθια τα δικά σας
Κι οι λαοί αδελφωμένοι θα σας στήσουνε στον τοίχο.
Σαν κινήσετε πολέμους τότε η μάχη θε να γίνει ταξική.
Τότε η μάχη στα κεφάλια σας θα πέσει.
Ν. Άσιμος

ΑΦΙΣΕΣ, ΔΙΕΘΝΙΣΜΟΣ, ΔΡΑΣΕΙΣ, ΚΕΙΜΕΝΑ, Πολιτικές Θέσεις - Παρεμβάσεις

Ενάντια στα κράτη, το κεφάλαιο και τον εθνικισμό. Πανβαλκανική πορεία Θεσσαλονίκη 10 Μάρτη

Προκήρυξη για το μακεδονικό ζήτημα και κάλεσμα στην Πανβαλκανική Διεθνιστική-Αντιφασιστική πορεία στην Θεσσαλονίκη στις 10.3. Αλληλεγγύη στη Libertatia .
Προσυγκέντρωση 11πμ στην κατάληψη Libertatia, Συγκέντρωση 12μμ Καμάρα
Μπορείς να κατεβάσεις την προκήρυξη σε PDF από εδώ

Ενάντια στα κράτη, το κεφάλαιο και τον εθνικισμό: Μια άλλη ανάγνωση για το «Μακεδονικό»

Την προηγούμενη περίοδο αναδείχθηκε ξανά στην δημόσια ατζέντα το -ξεχασμένο κατά τα άλλα- Μακεδονικό ζήτημα με επίδικο, αυτή τη φορά, την είσοδο της γειτονικής χώρας στο Ν.Α.Τ.Ο. και στην Ε.Ε. στα πλαίσια του ανταγωνισμού τους με άλλα κυρίαρχα καπιταλιστικά μπλοκ για τις ζώνες επιρροής στα βαλκάνια. Έτσι ένα κομμάτι του ντόπιου αστικού πολιτικού συστήματος σπεύδει να δηλώσει διαθέσιμο να βρει μία λύση στο ονοματολογικό, ενώ ένα άλλο παίζει εκ του ασφαλούς το χαρτί του εθνικισμού για ψηφοθηρικούς κυρίως λόγους, χωρίς όμως σε καμία περίπτωση να αμφισβητείτην κυρίαρχη στρατηγική πρόσδεσης στο ευρω-ατλαντικό μπλοκ.

Πριν περάσουμε, όμως, στην ανάλυση των γεγονότων, και γιατί χωρίς βασική ιστορική γνώση είμαστε καταδικασμένα έρμαια στην κυρίαρχη εθνικιστική προπαγάνδα, θα πρέπει να ξεκινήσουμε με την εξής παραδοχή: Ιστορικά η γεωγραφική περιοχή της Μακεδονίας υπήρξε για πολλούς αιώνες μία πολυπολιτισμική και πολυεθνοτική περιοχή, στην οποία κατοικούσε μία πανσπερμία διαφορετικών λαών και εθνοτήτων, υπό την κυριαρχία πολλών και διαφορετικών κρατών και αυτοκρατοριών ανά τα χρόνια. Η υπαγωγή και η διαίρεση της σε έθνη κράτη, όπως και η αφομοίωση του πληθυσμού της στα κυρίαρχα εθνικά μπλοκ, ήταν μια μακρά διαδικασία πνιγμένη στο αίμα. Αναγκαστικές εθνικοποιήσεις, εθνοκαθάρσεις, πόλεμοι, απαγόρευση έκφρασης της πολιτισμικής και εθνικής ταυτότητας υπήρξαν κάποιες από τις κυρίαρχες πρακτικές. Έτσι φυσικά κάθε στοιχειωδώς σκεπτόμενος άνθρωπος καταλαβαίνει, πως οι γελοιότητες περί άμεσης ιστορικής συνέχειας των σημερινών κατοίκων της ελλάδας από το αρχαίο βασίλειο του μεγάλου Αλεξάνδρου δεν έχουν καμία βάση, ιστορική ή επιστημονική.Μέσα σε αυτό το καμίνι διεργασιών διαμορφώθηκε και η (σλαβο)μακεδονική ταυτότητα, καθώς και η αντίστοιχηεθνική μειονότητα μέσα στα όρια του ελληνικού κράτους. Κατά τη δεκαετία του ‘40 συμμετείχε ενεργά στην αντίσταση κατά του φασισμού μέσα από τις τάξεις του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και αργότερα στον εμφύλιο πλαισίωσε τις δυνάμεις του ΔΣΕ. Αποτέλεσμα αυτής της στάσης ήταν ένας νέος γύρος διώξεωνμετά την λήξη του εμφυλίου εξαναγκάζοντας ένα μεγάλο κομμάτι της να καταφύγει στις γειτονικές χώρες των Βαλκανίων.

Κάνουμε αυτήν την σύντομη ιστορική αναδρομή για να καταδείξουμε πως ιστορικά η Μακεδονία ως γεωγραφική περιοχή δεν υπήρξε ενιαίαυπό την κυριαρχία ενός κράτους και έτσι έφτασε και στο σήμερα να μοιράζεται ανάμεσα σε τουλάχιστον τρία (Μακεδονία, Βουλγαρία, Ελλάδα). Ως εκ τούτου το κεντρικό σύνθημα που προβάλλεται από τον ελληνικό εθνικισμό «η Μακεδονία είναι μία και ελληνική» είναι ντε φάκτο επεκτατικό και επιθετικό προς τους υπόλοιπους λαούς που κατοικούν στη γεωγραφική αυτή περιοχή και ως τέτοιο φυσικά εκλαμβάνεται από όλους εκτός της ελληνικής επικράτειας.

Όσον αφορά τονπερίφημο «αλυτρωτισμό» του γειτονικού κράτους απέναντι στο ελληνικό, για τον οποίο σύσσωμο κραυγάζει όλο το «πατριωτικό τόξο», δεν αποτελεί παρά μία ακόμα στρεβλωτική εθνική αφήγηση. Αν κάποιος θελήσει πραγματικά να ανοίξει τα μάτια του και να αντικρίσει την πραγματικότητα θα δει πως ο συσχετισμός ισχύος σε ένα εύρος τομέων (οικονομικό, διπλωματικό, στρατιωτικό κ.α.) είναι συντριπτικός υπέρ του ελληνικού κράτους. Γίνεται συνεπώς ξεκάθαρο πως αυτή η παραφιλολογία έγκειται στη σφαίρα της φαντασίας και το μόνο που εξυπηρετεί είναι να δικαιώνει την ατζέντα της Ελλάδας, που προβάλλεται σαν θύμα, στην προσπάθεια της να επιβάλει τους δικούς τηςόρους επίλυσης του ζητήματος. Είναι μείζονος σημασίας να αντιληφθούμε πως σε αυτή την αντιπαράθεση τον ρόλο του ισχυρού παίχτη στην περιοχή κατέχει το ελληνικό κράτος και κεφάλαιο, το οποίο σημειωτέων κάνει χρυσές business και κατέχει ένα από τα μεγαλύτερα ποσοστά σε ξένες επενδύσεις στο κράτος της Μακεδονίας. Πρέπει να αποτινάξουμε τον εθνικό μύθο της αδύναμης πλην τίμιας ψωροκώσταινας, που όλοι την επιβουλεύονται. Το ελληνικό είναι ένα καπιταλιστικόκράτος, μέλος και εταίρος των παγκόσμια κυρίαρχων στρατιωτικών (ΝΑΤΟ) και οικονομικών (ΕΕ, Ευρωζώνη)υπερεθνικών οργανισμών, το οποίο πλασάρει τον εαυτό του σαν πυλώνα σταθερότητας και πιστό σκυλί του δυτικού καπιταλισμού στην περιοχή με τα ανάλογα οφέλη.

Η κορύφωσηόλου αυτού του εθνικιστικού κλίματος, που δημιουργήθηκε με βάση το Μακεδονικό, ήρθε με τα δύο συλλαλητήρια που διοργανώθηκαν σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα. Εκεί,κάτω από το σύνθημα-ομπρέλα «Μακεδονία Γη Ελληνική» συνυπήρξαν αρμονικά ναζιστικές ομάδες, η επίσημη ελληνορθόδοξη εκκλησία και όλες οι αιρέσεις της, δήμαρχοι και πολιτιστικοί σύλλογοι, παραστρατιωτικές ομάδες και εκπρόσωποι του βαθέως κράτους, αποτυχημένοι καραβανάδες, «αγνοί πατριώτες» και κόμματα του λεγόμενου «δημοκρατικού τόξου» όπως οι ΑΝΕΛ, η ΝΔ και η Ένωση Κεντρώων.

Μέσα από αυτόν τον χυλό διάφορες φασιστικές ομάδες βρήκαν την ευκαιρία να πραγματοποιήσουν επιθέσεις στον κόσμο του αντιθεσμικού/αντικαπιταλιστικού αγώνα. Στη Θεσσαλονίκη αρχικά επιτέθηκαν στην κατάληψη «Ελεύθερος Κοινωνικός χώρος- Σχολείο», όπου και απωθήθηκαν από την ομάδα που την περιφρουρούσεκαι στη συνέχεια επιτέθηκαν σε δύο φάσεις στην κατάληψη Libertatia, με τελικό αποτέλεσμα τον ολοσχερή εμπρησμό της. Στην Αθήνα αντίστοιχα επιχείρησαν να επιτεθούν στην κατάληψη «Ελεύθερο Αυτοδιαχειριζόμενο Θέατρο Εμπρός», όπου επίσης απωθήθηκαν από την περιφρούρηση του κτιρίου. Οι επιθέσεις αυτές δεν περιορίστηκαν μόνο τις μέρες των συλλαλητηρίων, αλλά συνεχίστηκαν και τις επόμενες με την επίθεση στους οπαδούς της αυτοοργανωμένης-αντιφασιστικής ομάδας «Προοδευτική Έκρηξη Τούμπας» στη Θεσσαλονίκη από φασιστοχούλιγκανς και την επίθεση τάγματος της Χρυσής Αυγής στον «Ελεύθερο Κοινωνικό Χώρο Φαβέλα» στον Πειραιά, αφήνοντας και στις δύο περιπτώσεις πίσω τους και τραυματίες.

Θα πρέπει να επισημάνουμε πως το πλήθος που πλαισίωσε τα δύο εθνικιστικά συλλαλητήρια δεν είναι άμοιρο ευθυνών, αφού επέλεξε να σταθεί δίπλα δίπλα με τους φασίστες και έδρασε ως πλυντήριο για τις φασιστικές επιθέσεις που εξαπολύθηκαν από τους κόλπους του. Το συλλαλητήριο για τη Μακεδονία έδωσε το βήμα στους κατά τ’ άλλα εξαφανισμένους το τελευταίο διάστημααπό την κεντρική πολιτική σκηνή φασίστες να εξαπολύσουν επιθέσεις σε όσους και όσες ορθώνουν αναχώματα στον σύγχρονο ολοκληρωτισμό. Αποτέλεσε μια πρώτης τάξης άσκηση για την συγκρότηση ενός ακροδεξιού πόλου στο δρόμο, με χαρακτηριστικά κινήματος.

Όλος αυτός ο εθνικιστικός παροξυσμός εν μέσω κοινωνικής εξαθλίωσης, γενικευμένης φτωχοποίησης, ταξικής ήττας και κινηματικής νηνεμίας έρχεται να παίξει ένα συγκεκριμένο ρόλο. Από τη μία προσπαθεί να στρέψει τη λαϊκή δυσαρέσκεια προς τους άλλους λαούς, και σε ακίνδυνους για το κεφάλαιο οδούς, να συσκοτίσει την πραγματικότητα της ταξικής καταπίεσης και εκμετάλλευσης και να αθωώσει τους πραγματικούς υπεύθυνους. Σε δεύτερη φάση έρχεται να ισοπεδώσει κάτω από την μπότα της εθνικής ενότητας και ομοψυχίας κάθε αγωνιστική διεκδίκηση και κάθε φωνή που ορθώνει έναν διεθνιστικό λόγο, να ανασύρει το ιδεολόγημα του ρατσισμού ώστε να διαιρέσει και να διασπάσει την ενότητα του προλεταριάτου και τέλος να βαφτίσει ως «εσωτερικό εχθρό» και να εξαπολύσει ευθεία επίθεση στα πιο ριζοσπαστικά και αγωνιστικά κομμάτια του.

Με βάση όλα τα παραπάνω αποτελεί καθήκονστο σήμερα για όλο το ανταγωνιστικό κίνημα να ορθώσει τον δικό του λόγο και διευρύνει τη δημόσια παρουσία του. Να υψώσει τείχος ενάντια στον ελληνικό εθνικισμό, να παλέψει ενάντιαστο ντόπιο και ξένο κεφάλαιο και τους υπερεθνικούς οργανισμούς του ΝΑΤΟ και της ΕΕ και να μπει ανάχωμα στους πολεμικούς σχεδιασμούς στην ευρύτερη περιοχή. Μόνος πραγματικός σύμμαχος σε αυτή τη μάχη είναι αυτοί με τους οποίους μοιραζόμαστε τις ίδιες αγωνίες και τα ίδια συμφέροντα ανεξαρτήτως καταγωγής και τόπου διαμονής. Αυτοί, μαζί με τους οποίους πρέπει να στεκόμαστε ενάντια στην κυρίαρχη ρητορική που μας καλεί σήμερα να στραφούμε ο ένας απέναντι στον άλλονκαι αύριο πρόθυμα να γίνουμε κρέας για τα κανόνια για τα συμφέροντα των αφεντικών. Να πιάσουμε το νήμα των απαντήσεων που έχουν δοθεί μέχρι σήμερα με τις δύο αντιεθνικιστικές συγκεντρώσεις τις ημέρες των συλλαλητηρίων, τις αντιφασιστικές περιπολίες στις γειτονίες, τη μαζική πορείατην επομένη του εμπρησμού της Libertatia και τη μαζική αντιφασιστική πορεία στον Πειραιά. Να κρατήσουμε ψηλά τις σημαίες του ταξικού ανταγωνισμού και της ταξικής αλληλεγγύης ενάντια στην κυρίαρχες επιταγές που θέλουν να επιβάλουντην εθνική αφήγησησαν καθολικότητα. Να υπερασπιστούμε τις κινηματικές δομές, τις καταλήψεις και τους ανθρώπους μας ενάντια στην φασιστική απειλή, που επιχειρεί να σηκώσει ξανά κεφάλι και ενάντια στον σύγχρονο ολοκληρωτισμό κράτους-κεφαλαίου.

ΣΕ ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΥΡΚΙΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ Ο ΕΧΘΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΚΑΙ ΣΤΑ ΥΠΟΥΡΓΕΙΑ

ΚΑΝΕΝΑ ΕΘΝΟΣ ΔΕΝ ΜΑΣ ΕΝΩΝΕΙ ΚΑΝΕΝΑ ΟΝΟΜΑ ΔΕΝ ΜΑΣ ΧΩΡΙΖΕΙ

ΕΞΩ ΤΟ ΝΑΤΟ ΑΠΟ ΤΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ LIBERTATIA

ΠΑΝΒΑΛΚΑΝΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΣΑΒΒΑΤΟ 10/3

11:00 Κατάληψη Libertatia, 12:00 ΚΑΜΑΡΑ