Category Archives: ΚΕΙΜΕΝΑ

Τα κείμενα της πολιτικής οργάνωσης “Πέλοτο”

ΔΙΕΘΝΙΣΜΟΣ, ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, ΚΕΙΜΕΝΑ

ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΟ, Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ ΝΑ ΔΩΣΕΙ ΤΙΣ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΕΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ

ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΟ, Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ ΝΑ ΔΩΣΕΙ ΤΙΣ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΕΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ

Μετά τις ανεξέλεγκτες πυρκαγιές που έχουν ξεσπάσει σε όλο τον ελλαδικό χώρο, με απέραντα δάση να καίγονται ολοσχερώς, οικισμούς να ισοπεδώνονται και ανθρώπους της τάξης μας να χάνουν το σπίτι τους από τη μια στιγμή στην άλλη, τις τελευταίες ημέρες στην πόλη της Αλεξανδρούπολης συντελείται μια προσπάθεια δόμησης ενός δικτύου αλληλεγγύης και στήριξης της μάχης ενάντια στη τεράστια αυτή καταστροφή. Από την πρώτη στιγμή ο ντόπιος (και μη) χώρος του κινήματος δείχνει έμπρακτη αλληλεγγύη τόσο σε όσους βρίσκονται στην πρώτη γραμμή κατάσβεσης των πυρκαγιών όσο και τους πληγέντες από τα πύρινα μέτωπα στον Ν. Έβρου, συγκεντρώνοντας τρόφιμα, είδη πρώτης ανάγκης, φάρμακα, ακόμα και συμμετέχοντας στο μέτρο των δυνατοτήτων του στο ίδιο το έργο της κατάσβεσης. Στα πλαίσια αυτά, ο χώρος του Αναγνωστηρίου, ένας χώρος με πολιτιστική, κοινωνική και πολιτική δράση που βρίσκεται στο κέντρο της πόλης, μετατράπηκε σε σημείο συγκέντρωσης ειδών και συντονισμού όλων των παραπάνω κινήσεων αλληλεγγύης.

Τη στιγμή, λοιπόν, που η φωτιά μαίνεται από την ανατολική Θράκη έως τη δυτική και στην περιοχή της Δαδιάς βρέθηκαν απανθρακωμένοι 26 μετανάστες αναμεσά τους και 2 παιδιά, οι φασιστικές – παρακρατικές ομάδες καιροφυλακτούν, βρίσκουν κάλυψη μετά την προτροπή του σκουπιδιού – βουλευτή της Ελληνικής Λύσης Π. Παπαδάκη και βγαίνουν στην περιοχή του Έβρου συγκροτώντας τάγματα εφόδου κυνηγώντας μετανάστ(ρι)ες. Υπηρετώντας πιστά τον ρόλο τους, επιτίθονται στους κατατρεγμένους αυτού του κόσμου, τους στοχοποιούν ως υπαίτιους για τις πυρκαγιές και με αυτόν τον τρόπο καλύπτουν πλήρως το κράτος που συνειδητά αφήνει τα δάση αυτού του τόπου να κατακαίγονται και δεν μπορεί να ελέγξει μια πυρκαγιά που ξεκίνησε από αγρούς και έφτασε πια να καλύπτει δύο νομούς!

Μπροστά σε αυτή την όξυνση και ενάντια σε αυτή τη ζοφερή πραγματικότητα στήνοντας αναχώματα στον περαιτέρω εκφασισμό της κοινωνία μας, την Τετάρτη 23 Αυγούστου καλείται στην Αλεξανδρούπολη αντιφασιστική συγκέντρωση στο Αναγνωστήριο. Κατά τη διάρκεια αυτής, μια ομάδα περίπου 20 φασιστών προσπάθησαν τρεις φορές να προκαλέσουν και επιτεθούν στη συγκέντρωση, στα άτομα και τον χώρο που εξ αρχής στέκονται πλάι στη μάχη εναντίον των πυρκαγιών, χωρίς να καταφέρουν να σπάσουν τη συγκέντρωση. Δεν μας εκπλήσσει άλλη μια φασιστική επίθεση σε δομή του κινήματος για τους καιρούς που διανύουμε. Να μην έχουμε αυταπάτες. Τη στιγμή που οι κανίβαλοι οργανώνονται για να χτυπήσουν αντιφασίστες (και εγχειρήματα που ενισχύουν την πυροσβεστική προσπάθεια), η Δαδιά και το Σουφλί παρακαλάει τρεις μέρες για εθελοντές για να βοηθήσουν στην πυρόσβεση και δεν έχει εμφανιστεί κάνεις. Αυτές είναι οι «αξίες». Αυτές είναι οι προτεραιότητες των ανθρώπων που κυνηγάνε άλλους ανθρώπους τάχα γιατί καίγεται το σπίτι τους, για το καλό του τόπου, για να τον σώσουν από τον “υβριδικό πόλεμο”.

Για άλλη μια φορά βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια πύρινη λαίλαπα που όλο και αυξάνεται, με τη λεηλασία της φύσης, την καταστροφή ολόκληρων οικισμών, τη διοργάνωση ρατσιστικών πογκρόμ ,την επίθεση σε αυτούς που ορθώνουν ανάστημα, τον ανύπαρκτο σχεδιασμό εκσυγχρονισμένων και εξοπλισμένων πυροσβεστικών μονάδων, τη πρόσληψη όλων και περισσοτέρων μπάτσων , την μετατροπή της Αλεξανδρούπολης σε ένα απέραντο ΝΑΤΟϊκο-πολεμικό ορμητήριο. Όλα αυτά λοιπόν έρχονται να μας υπενθυμίσουν πως ο μόνος πραγματικά υπαίτιος είναι το κράτος και το κεφάλαιο.

Καμιά κρατική και παρακρατική επίθεση δε θα μείνει αναπάντητη.

Δηλώνουμε την αλληλεγγύη μας στους συντρόφους και τις συντρόφισσες στην Αλεξ/πολη.

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΟΠΛΟ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ – ΑΛΛΗΛΟΒΟΗΘΕΙΑ – ΑΜΕΣΗ ΔΡΑΣΗ

ΔΙΕΘΝΙΣΜΟΣ, ΚΕΙΜΕΝΑ, Μεταναστες στην Ελλαδα

ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΗΜΕΡΑ ΔΡΑΣΗΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ/ΡΙΩΝ ΣΤΗΝ ΠΥΛΟ ΠΕΜΠΤΗ 13 ΙΟΥΛΙΟΥ

Κοινή ανακοίνωση των συλλογικοτήτων Ταξική Αντεπίθεση, ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών (Αθήνα), Πέλοτο, στο δρόμο για την Αναρχία και τον Κομμουνισμό (Ξάνθη), Αναρχική Ομάδα «Δυσήνιος Ίππος» (Πάτρα), Συνέλευση Κατάληψης Παλιού Νεκροτομείου (Αλεξανδρούπολη), για την πανελλαδική μέρα δράσης ενάντια στο έγκλημα στην Πύλο. Μπορείς να κατεβάσεις την ανακοίνωση σε μορφή pdf από εδώ.

ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΗΜΕΡΑ ΔΡΑΣΗΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ/ΡΙΩΝ ΣΤΗΝ ΠΥΛΟ ΠΕΜΠΤΗ 13 ΙΟΥΛΙΟΥ

Να μην επιτρέψουμε να ξεχαστεί το μαζικό αντιμεταναστευτικό έγκλημα στην Πύλο. Την ημέρα εκείνη, στις 14 Ιουνίου σκάφος “με αδιευκρίνιστο αριθμό” μεταναστ(ρ)ιών ανατράπηκε  στα ανοικτά της Πύλου προκαλώντας το θάνατο τουλάχιστον 600 ανθρώπων! Η ανύπαρκτη βοήθεια από πλευράς ελληνικού Λιμενικού, το οποίο για 2 ώρες αδιαφορούσε,  συνοδεύτηκε με υψηλής ταχύτητας ρυμουλκήσεις που είχαν ως αποτέλεσμα τον πνιγμό εκατοντάδων ανθρώπων. Σα να μην έφταναν τα παραπάνω, η ελληνική αστυνομία κατάσχεσε 40 κινητά τηλέφωνα από το σύνολο των 104 επιζώντων που βρίσκονταν στο νοσοκομείο της Καλαμάτας, σε μια προσπάθεια εξαφάνισης του αποδεικτικού υλικού με σκοπό την απόκρυψη των ευθυνών του ελληνικού κράτους. Επιπλέον, 9 άτομα που σώθηκαν από πνιγμό, κατηγορούνται ως διακινητές, γεγονός που αποτελεί πάγια τακτική του ελληνικού κράτους με σκοπό την πονικοποίηση της μετανάστευσης. Να σημειωθεί ότι σύμφωνα με τις καταθέσεις των επιζώντων οι διακινητές είναι νεκροί. Τέλος, οι υπόλοιποι μετανάστες μεταφέρθηκαν σε στρατόπεδο συγκέντρωσης στη Μαλακάσα, χωρίς πρόσβαση σε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, νομική και ψυχολογική υποστήριξη, και βέβαια χωρίς τη δυνατότητα επικοινωνίας και ενημέρωσης για την κατάσταση των δικών τους ανθρώπων που μπορεί να βρίσκονται στο νοσοκομείο ή ακόμα χειρότερα να αγνοούνται.

Το κρατικό έγκλημα της Πύλου αποτελεί ένα άγριο στιγμιότυπο από τη συνολικότερη βία και τον πόλεμο που βιώνουν οι μετανάστες από τους διακρατικούς ανταγωνισμούς Ελλάδας-Τουρκίας, της ρατσιστικής πολιτικής της ΕΕ, καθώς και των επεμβάσεων των Δυτικών κρατών και του ΝΑΤΟ στην περιοχή της Μ. Ανατολής. Οι άνθρωποι αυτοί, τα πιο υποτιμημένα κομμάτια της τάξης μας, που στερήθηκαν τα πάντα και αναζητούν μια ελπίδα για τη ζωή τους, βιώνουν μια πραγματικότητα συνυφασμένη με το θάνατο. Από τους πνιγμούς στο Αιγαίο που έχει καταλήξει εκατόμβη νεκρών, τα pushbacks και τις επαναπροωθήσεις, τις φυλακίσεις και στρατόπεδα συγκέντρωσης με άθλιες συνθήκες, μέχρι τα πογκρόμ και τις επιθέσεις από παρακρατικούς φασίστες, όπως πρόσφατα στην Ορεστιάδα.

Το ελληνικό κράτος, όσο και να αρνείται την απάνθρωπη αντιμεταναστευτική πολιτική που ασκεί είναι υπεύθυνο για εκατοντάδες δολοφονίες αυτών των ανθρώπων. Η εργαλειοποίηση των μεταναστ(ρι)ών στα πλαίσια του ελληνοτουρκικού ανταγωνισμού και η προσπάθεια της Ελλάδας να παίξει το ρόλο του εγγυητή της ασφάλειας των συμφερόντων του κεφαλαίου στην περιοχή, θέτει τους μετανάστες σε μια κατάσταση πολεμικής διαχείρισης. Ταυτόχρονα, η στρατηγική δολοφονιών που ακολουθεί εδώ και χρόνια απέναντι τους στα σύνορα, αλλά και στο εσωτερικό της αναγκάζει τους μετανάστες να στραφούν σε επικίνδυνες θαλάσσιες οδούς με αποτέλεσμα να έρχονται αντιμέτωποι με τα σκλαβοπάζαρα της Β. Αφρικής και την ανοιχτή θάλασσα.

Φυσικά,  η αιτία δημιουργίας των μαζικών μεταναστευτικών ροών βρίσκεται στην προσπάθεια των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ να εκμεταλλευτούν τις πλουτοπαραγωγικές πηγές στη Μ. Ανατολή. Τα ισχυρά δυτικά κράτη έχοντας λεηλατήσει επί δεκαετίες τους λαούς της Μ. Ανατολής, έχοντας φτωχοποιήσει εκατομμύρια κόσμου με βομβαρδισμούς, επεμβάσεις κλπ. βγάζουν την ουρά τους απ’ έξω σχετικά με το ζήτημα των μεταναστευτικών ροών. Οι ίδιοι που έχουν αιματοκυλίσει τις περιοχές αυτές είναι που αποφασίζουν για τη μοίρα των εκμεταλλευομένων αυτού του κόσμου. Παράλληλα, η ΕΕ δυσκολεύει ολοένα και παραπάνω τη χορήγηση ασύλου, επιλέγοντας με γνώμονα τα φθηνά εργατικά χέρια που χρειάζονται τα αφεντικά της για να μεγιστοποιήσουν τα κέρδη τους. Σε αυτή τη διαλογή, όσες και όσοι περισσεύουν γίνονται οι ίδιες/οι εμπόρευμα στα σύγχρονα σκλαβοπάζαρα.

Η ρατσιστική, εγκληματική και απάνθρωπη πολιτική εναντίον των μεταναστ(ρι)ών, η πολεμική προετοιμασία που θέτει τους μετανάστες σαν μπαλάκι διαπραγμάτευσης και διακρατικής επιβολής εκατέρωθεν του Αιγαίου, η υποβάθμιση κάθε είδους κοινωνικής παροχής, σημαίνει για το προλεταριάτο, ντόπιο και ξένο, περισσότερο θάνατο. Από το σύγχρονο εργασιακό μεσαίωνα με τους νεκρούς εργάτες, από τους ανθρώπους που πεθαίνουν περιμένοντας το ασθενοφόρο, όσο οι ιδιωτικές κλινικές κερδοφορούν, από τους δολοφονημένους ρομά και μετανάστες από μπάτσους, μέχρι το έγκλημα των Τεμπών και της Πύλου, κράτος και κεφάλαιο δολοφονούν.

Από την πλευρά μας οφείλουμε να παλέψουμε ενάντια στην στρατιωτικοποίηση των συνόρων και την ποινικοποίηση της μετανάστευσης. Να αγωνιστούμε από κοινού, ντόπιοι και μετανάστες για μια κοινωνία χωρίς πολέμους φτώχεια και προσφυγιά. Να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας, να οργανώσουμε την κάλυψη των βασικών και κοινωνικών αναγκών μας έξω από και ενάντια στο κράτος και το εμπόρευμα. Να κάνουμε το βήμα για την κοινωνία της ελευθερίας, της αλληλεγγύης, της ισότητας και της κοινοκτημοσύνης.

Να χτίσουμε γέφυρες διεθνιστικής αλληλεγγύης και ένα πλατύ, ταξικό, αντιφασιστικό, αντιπολεμικό κίνημα που θα ανατρέψει τα σχέδια των κυρίαρχων που επιφυλάσσουν την ίδια μοίρα για όλους μας.

Οι μετανάστ(ρι)ες είναι αδέλφια ταξικά. Στρατόπεδα συγκέντρωσης ποτέ και πουθενά!

Μένουμε μαζί, δουλεύουμε μαζί, ντόπιοι/ες μετανάστ(ρι)ες τσακίζουμε ναζί!

Ταξική Αντεπίθεση, ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών (Αθήνα) – Πέλοτο, στο δρόμο για την Αναρχία και τον Κομμουνισμό (Ξάνθη) – Αναρχική Ομάδα «Δυσήνιος Ίππος» (Πάτρα) – Κατάληψη Παλιού Νεκροτομείου (Αλεξανδρούπολη)

ΑΦΙΣΕΣ, Εργατικα ατυχηματα, ΚΕΙΜΕΝΑ, συγχρονες εργασιακες σχεσεις

ΜΕ ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΙΑ ΜΑΣ ΔΕΝΕΙ Τ’ ΑΤΣΑΛΙ – ΝΑ ΜΗ ΣΥΝΗΘΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ, ΟΙ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΟΥΣ

Προκήρυξη και αφίσα με αφορμή τα πρόσφατα εργατικά “ατυχήματα” που σημειώθηκαν στο Πέραμα, στην Ξάνθη, στην Κοζάνη και τη Θεσσαλονίκη. Μπορείς να την κατεβάσεις σε μορφή pdf από εδώ.

 

ΜΕ ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΙΑ ΜΑΣ ΔΕΝΕΙ Τ’ ΑΤΣΑΛΙ

Προ ολίγων ημερών, κατά τη διάρκεια εργασιών συντήρησης πλοίου, στη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη Περάματος, 47χρονος εργάτης χάνει την ζωή του, ενώ άλλοι δύο συνάδελφοι του τραυματίζονται σοβαρά, μετά την αποκόλληση τμήματος της προπέλας η οποία τους καταπλάκωσε. Ενώ λίγες μέρες αργότερα, στις 10/06, άλλος ένας εργαζόμενος τραυματίζεται σοβαρά. Στις 2/06, 2 εργαζόμενοι της Καθαριότητας στους δήμους Καλαμαριάς και Ωραιοκάστρου Θεσσαλονίκης τραυματίζονται εν ώρα εργασίας. Στην απέραντη λίστα εργατικών ατυχημάτων, έρχεται να προστεθεί το γεγονός που έλαβε χώρα στις 08/06 στην Κοζάνη, όπου ένας 35χρονος τραυματίστηκε σοβαρά στο πόδι από μηχανή επεξεργασίας ζωοτροφών, ενώ φέρει τραύματα σε άλλα σημεία του σώματος του.

Προφανώς, οι συνθήκες εργασιακού μεσαίωνα δε θα μπορούσαν να εκλείπουν από την πόλη μας. Την Παρασκευή 2 Ιουνίου στην λήξη της βάρδιας του, υπάλληλος της Καθαριότητας του Δήμου Ξάνθης ακρωτηριάστηκε. Και τα περιστατικά εργατικών ατυχημάτων που συμβαίνουν στην πόλη μας αυξάνονται, συνεχώς είτε αυτά καταλήγουν στην απώλεια ζωής του εργαζόμενου είτε όχι.

Αντίθετα με τα επίπλαστα “success stories” περί ανάπτυξης της προεκλογικής περιόδου, είναι γεγονός πως 9 άνθρωποι σκοτώθηκαν μέσα σε 8 ημέρες, από τις 22 έως τις 29 Μαΐου, ενώ από την αρχή του χρόνου έχουν χάσει τη ζωή τους συνολικά 71 εργαζόμενοι. Οι αριθμοί αυτοί δεν αποτελούν μεμονωμένα ή τυχαία περιστατικά. Αντίθετα, αποτυπώνουν ξεκάθαρα την εργασιακή πραγματικότητα με την οποία ερχόμαστε αντιμέτωποι, ανεξάρτητα από το είδος εργασίας ή τον κλάδο στον οποίο απασχολούμαστε. Εργαζόμενοι στην καθαριότητα του δήμων τραυματίζονται λόγω έλλειψης εξοπλισμών και ασφαλών μηχανημάτων, εργάτες δουλεύουν σε εργοστάσια και εργοτάξια χωρίς τις απαραίτητες προφυλάξεις, διανομείς θυσιάζονται στο βωμό της άμεσης παράδοσης, εμποροϋπάλληλοι και εργάτες στον τομέα του επισιτισμού λυγίζουν από την πολύωρη ορθοστασία.

Οι μικροί και οι μεγάλοι θάνατοι που βιώνουμε καθημερινά δεν είναι τυχαίοι, ούτε «ατυχήματα». Είναι η επιβεβαίωση του πόσο λίγο αξίζουν οι ζωές μας σε ένα σύστημα που ιεραρχεί το κέρδος των λίγων πάνω όλους/ες μας. Όσο αυξάνεται η ένταση της εκμετάλλευσης, η φυσική εξόντωσή μας γίνεται πλέον σκληρή καθημερινότητα με πρωταγωνιστές την εντατικοποίηση της εργασίας, μισθούς και μεροκάματα πείνας, εξαντλητικά ωράρια, ελλιπή (αν όχι ανύπαρκτα) μέτρα ασφάλειας, επισφάλεια και μαύρη εργασία. Ενώ για εμάς ο μισθός είναι όρος ύπαρξης, για το αφεντικό είναι «κόστος». Ενώ για εμάς η ασφάλεια στην δουλειά είναι ζήτημα σωματικής ακεραιότητας, ζωής και θανάτου, για το αφεντικό, σ’ ένα σύστημα που οι εργάτες είμαστε αναλώσιμοι μπροστά στην κερδοφορία του, είναι κι αυτό «κόστος». Τα αφεντικά μας, είτε είναι μεγάλα και «υπερεθνικά» είτε μικρότερα και ντόπια, έχουν έναν κύριο και κεντρικό στόχο: Το οικονομικό κέρδος.

            Σε μια εποχή και ένα σύστημα που προσπαθεί να επιβάλλει τον θάνατό μας ως κανονικότητα, από τα εργατικά «ατυχήματα», τους νεκρούς λόγω διάλυσης του ΕΣΥ και τις κρατικές δολοφονίες στα τρένα μέχρι τη συμμετοχή σε πολέμους, να υψώσουμε ανάστημα.   Κόντρα στην απογοήτευση και την εργασιακή δυστοπία να οργανωθούμε στη βάση, στους χώρους δουλειάς, στις εργατικές συνελεύσεις και στα σωματεία μας, σε κάθε κοινωνικό πεδίο. Να εμπνευστούμε από τους νικηφόρους εργατικούς αγώνες του τελευταίου χρόνου και να χτίσουμε αναχώματα κόντρα στην υποτίμησή μας. Να διώξουμε τον φόβο, και να διεκδικήσουμε δουλειά με δικαιώματα και συνθήκες εργασίας που δε θα μας κάνουν να φοβόμαστε για το αν θα καταφέρουμε να γυρίσουμε σπίτι απόψε.

ΝΑ ΜΗ ΣΥΝΗΘΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ, ΟΙ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΟΥΣ

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ – ΜΕ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΤΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ, ΜΕ ΣΤΗΣΙΜΟ ΕΡΓΑΤΙΚΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΩΝ

ΜΟΝΟ ΑΝ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΜΕ ΣΥΛΛΟΓΙΚΑ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ
ΚΕΡΔΙΣΟΥΜΕ ΌΛΑ ΌΣΑ ΜΑΣ ΑΝΑΛΟΓΟΥΝ!

ΑΦΙΣΕΣ, ΔΙΕΘΝΙΣΜΟΣ, ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, ΚΕΙΜΕΝΑ, Μεταναστες στην Ελλαδα

ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΥΛΟ ΩΣ ΤΑ ΤΕΜΠΗ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΡΑΜΑ ΩΣ ΤΟΝ ΕΒΡΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝ – ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ/ΠΟΡΕΙΑ ΠΕΜΠΤΗ 15.06 ΣΤΙΣ 19:00 Κ. ΠΛΑΤΕΙΑ

Ανακοίνωση και κάλεσμα σε διαδήλωση για το πολύνεκρο ναυάγιο στα ανοιχτά της Πύλου που στοίχησε τη ζωή σε τουλάχιστον 79 μετανάστες/ριες, ενώ εκατοντάδες παραμένουν αγνοούμενοι/ες. Μπορείς να κατεβάσεις την ανακοίνωση σε μορφή pdf από εδώ.

 

 

ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΥΛΟ ΩΣ ΤΑ ΤΕΜΠΗ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΡΑΜΑ ΩΣ ΤΟΝ ΕΒΡΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ/ΠΟΡΕΙΑ ΠΕΜΠΤΗ 15.06 ΣΤΙΣ 19:00 | Κ. ΠΛΑΤΕΙΑ

Στους 79 ανέρχεται μέχρι στιγμής ο φρικτός απολογισμός των νεκρών μεταναστριών, από το πολύνεκρο ναυάγιο νοτιοδυτικά της Πύλου, και αναμένεται να αυξηθεί καθώς στο σκάφος επέβαινε αδιευκρίνιστος, προς το παρόν, αριθμός ατόμων, ενώ εκτιμήσεις κάνουν λόγο για 750 άτομα, με μόλις 104 από αυτά να έχουν διασωθεί.

Πρόκειται για ακόμα ένα προδιαγεγραμμένο έγκλημα. Μια ακόμη μαζική δολοφονία, που ήρθε να προστεθεί στις εκατοντάδες άλλες, στα αμέτρητα ναυάγια στο Αιγαίο και τη Μεσόγειο των τελευταίων ετών, τους δολοφονημένους στον Έβρο, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστριών, από τις δολοφονικές επαναπροωθήσεις και τις εξοντωτικές συνθήκες κράτησης. Στην περιοχή μας, είναι σχεδόν καθημερινά τα περιστατικά καταδίωξης μεταναστών που τα περισσότερα από αυτά καταλήγουν μοιραία.

Είναι μια ακόμα μαζική δολοφονία με την υπογραφή του ελληνικού κράτους, της Ε.Ε., της Τουρκίας, των γεωπολιτικών παιχνιδιών των κρατών και των ανταγωνισμών των διεθνών κεφαλαίων.

Το κρατικό έγκλημα στην Πύλο, όπως και τα καθημερινά κρατικά εγκλήματα που συντελούνται στα σύνορα της Ελλάδας και της Ε.Ε., αποτελούν την φυσική συνέχεια των διακρατικών πολέμων. Είναι η ίδια πολιτική της αποικιοκρατίας, των συνεχών πολεμικών επεμβάσεων του ΝΑΤΟ σε Μ. Ανατολή, Ασία και Αφρική, που σπέρνει θάνατο, φτώχια και εξαθλίωση, που ξεριζώνει τους λαούς και έπειτα τους πνίγει στο Αιγαίο. Το ελληνικό κράτος, εδώ και 70 χρόνια που είναι ενταγμένο στο ΝΑΤΟ, λειτουργεί ως προμετωπίδα στις δολοφονίες αυτές, έχοντας παράλληλα αναβαθμισμένο ρόλο στους διακρατικούς ανταγωνισμούς στο δυτικό άρμα των ΗΠΑ/ΝΑΤΟ/ΕΕ.

Το πρόταγμα του ελληνικού κράτους μπορεί να συνοψιστεί στα λόγια των δύο κορυφαίων φασιστών υπουργών του, του Α. Γεωργιάδη: ‘Πρέπει να τους κάνουμε τη ζωή όσο μπορούμε πιο δύσκολη για να καταλάβουν ότι είναι ανεπιθύμητοι’, και του Θ. Πλεύρη: ‘Φύλαξη των συνόρων δε μπορεί να υφίσταται αν δεν υπάρχουν νεκροί’.

Οι άνθρωποι αυτοί, αφού κατάφεραν να γλιτώσουν από τον αβίωτο τόπο που αφήνουν πίσω τους, από τους πολέμους και τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, τη φτώχεια, τα ολοκληρωτικά καθεστώτα, την κλιματική καταστροφή, τους περιμένουν τα στρατιωτικοποιημένα σύνορα, οι επαναπροωθήσεις, οι κλοπές, οι ξυλοδαρμοί, οι φυλακίσεις, και τα κρατικά/παρακρατικά πογκρόμ.

Η στρατηγική δολοφονιών που ακολουθεί εδώ και χρόνια το ελληνικό κράτος απέναντι στους μετανάστες, στον Έβρο, στην Εγνατία οδό, στο Αιγαίο αλλά και στα στρατόπεδα συγκέντρωσης αναγκάζουν τους μετανάστες να αναζητούν διαφορετικές πιο επικίνδυνες θαλάσσιες οδούς παρακάμπτοντας την Ελλάδα και έρχονται αντιμέτωποι με τα σκλαβοπάζαρα της Β. Αφρικής και την ανοιχτή θάλασσα.

Το ελληνικό λιμενικό, σύμφωνα με το ίδιο, ήταν ενήμερο για την κατάσταση του αλιευτικού σκάφους που επέβαιναν οι μετανάστες από το μεσημέρι της προηγούμενης μέρας. Περιπολικό του λιμενικού προσέγγισε το σημείο, είδαν περίπου 700 μετανάστες, ανάμεσα τους εκατοντάδες παιδιά, χωρίς σωστικά, και τους παράτησαν στη μέση του πελάγους.

Η δαιμονοποίηση των μεταναστών από το κράτος και τα αφεντικά, το δόγμα της «ασφάλειας και τάξης» το οποίο χτίζουν μεθοδικά οι ελληνικές κυβερνήσεις εδώ και χρόνια, η πολεμική προετοιμασία, η απόσυρση του κράτους από τις κοινωνικές παροχές, σημαίνει για την κοινωνική βάση περισσότερος θάνατος, εκμετάλλευση και πόλεμος. Και οι μετανάστες είναι οι πλέον ευάλωτοι άνθρωποι της τάξης μας.

Είτε στα εργασιακά κάτεργα, με τους νεκρούς εργάτες να είναι πάνω από 70 από τις αρχές του ’23, με τους ανθρώπους να πεθαίνουν περιμένοντας ένα ασθενοφόρο, τους δεκάδες χιλιάδες νεκρούς την περίοδο της πανδημίας, τους δολοφονημένους ρομά από τους μπάτσους, τους δεκάδες νεκρούς στο έγκλημα στα Τέμπη, είτε στα ευρωπαϊκά σύνορα, κράτος και κεφάλαιο δολοφονούν.

Δεν θα επιτρέψουμε την αποκτήνωση μας. Δεν θα συνηθίσουμε το θάνατο και δεν θα σταματήσουμε να αγωνιζόμαστε με τους καταπιεσμένους ολόκληρης της γης.

Να χτίσουμε γέφυρες διεθνιστικής αλληλεγγύης και ένα πλατύ, ταξικό, αντιφασιστικό, αντιπολεμικό κίνημα που θα ανατρέψει τα σχέδια των κυρίαρχων που επιφυλάσσουν την ίδια μοίρα για όλους μας.

ΜΕ ΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΡΙΕΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ

ΤΑΞΙΚΗ ΚΑΙ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ ΚΑΙ ΧΑΡΤΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ/ΕΣ

ΝΑ ΚΛΕΙΣΟΥΝ ΤΩΡΑ ΟΛΑ ΤΑ ΚΕΝΤΡΑ ΚΡΑΤΗΣΗΣ

ΔΙΕΘΝΙΣΜΟΣ, ΚΕΙΜΕΝΑ, Μεταναστες στην Ελλαδα

ΣΕ ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗ ΧΑΜΕΝΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΜΕΙΣ – ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΣΤΟ ΒΟΛΟ ΣΤΙΣ 13/05

Διασυλλογική αντιπολεμική προκήρυξη και κάλεσμα σε διαδήλωση στο Βόλο στις 13/05/23. Μπορείς να την κατεβάσεις σε μορφή pdf από εδώ.

ΣΕ ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗ ΧΑΜΕΝΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΜΕΙΣ

“η ειρήνη τους κι ο πόλεμος τους /μοιάζουν όπως ο άνεμος κι η θύελλα/ Ο πόλεμος γεννιέται απ’ την ειρήνη τους /καθώς ο γιος από τη μάνα /Έχει τα δικά της απαίσια χαρακτηριστικά./Ο πόλεμος τους σκοτώνει /ό,τι άφησε όρθιο η ειρήνη τους”

Μπ. Μπρεχτ

Το κρατικό/καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη έδειξε για ακόμια μια φορά με τον πιο εμφατικό τρόπο πως για το κεφάλαιο και το κράτος δεν είμαστε τίποτα άλλα παρά αναλώσιμες και κατά παραχώρηση υπάρξεις. Ο θάνατος 57 ανθρώπων δεν ήταν ένα απλό “δυστύχημα”, αλλά προμελετημένη δολοφονία. Στα Τέμπη συμπυκνώθηκαν όλα τα αποτελέσματα των πολιτικών ταξικής υποτίμησης, ακραίας φτωχοποίησης των από τα κάτω και γενικευμένης κοινωνικής ερημοποίησης. Ήταν εν τέλει το αποτέλεσμα της νεοφιλελεύθερης καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης που εκφράστηκε στην Ελλάδα μέσω των μνημονίων, μετά την κορύφωση της δομικής κρίσης του καπιταλιστικού συστήματος το ’08. Κι αν ο πόλεμος που έχει κηρυχθεί μονομερώς στο εσωτερικό της χώρας είναι το μισό της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, η συμμετοχή του ελληνικού κράτους στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο είναι το άλλο μισό. Δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε πως η “ειρήνη” τους είναι απλά μια ανάπαυλα του πολέμου τους, είναι “ειρήνη” με το πιστόλι στον κρόταφο.

Το ελληνικό κράτος έχει επιδοθεί σε μια κούρσα εξοπλισμών, φτάνοντας μάλιστα στην κορυφή των πολεμικών δαπανών ως προς το ΑΕΠ ανάμεσα στις 30 χώρες μέλη του ΝΑΤΟ. Λεφτά υπάρχουν μόνο για να ταϊζονται οι αμερικανικές, γαλλικές και βρετανικές πολεμικές βιομηχανίες και όχι για να καλύπτονται οι σύγχρονες κοινωνικές ανάγκες. Λεφτά υπάρχουν για να στέλνεται πολεμικό υλικό στην Ουκρανία ή τη Σαουδική Αραβία και όχι για την ενίσχυση της δημόσιας υγείας ή την ασφάλεια του σιδηροδρομικού δικτύου. Η μιλιταριστική οχύρωση και οι πολεμικές επενδύσεις του ελληνικού κράτους δεν αφορούν μόνο τον ελληνοτουρκικό αστικό ανταγωνισμό. Η γεωστρατηγική αναβάθμιση του ελληνικού κράτους ευθυγραμμίζεται με τη στρατηγική επιλογή πρόσδεσης στο άρμα του ευρωατλαντικού ιμπεριαλισμού. Tα συμφέροντα του ελληνικού κεφαλαίου εξυπηρετούνται μέσα από τη μετατροπή της χώρας σε πολεμικό προγεφύρωμα και στρατιωτικό ορμητήριο των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ. Το ελληνικό κράτος παίζει ειδικό ρόλο στην Νατοϊκή στρατηγική της “διπλής ανάσχεσης” της Ρωσίας και της Κίνας, μέσα στο πλαίσιο της όξυνσης του ιμπεριαλιστικού ανταγωνισμού ανάμεσα στον ευρωατλαντικό και τον ρωσοκινέζικο άξονα. Τμήμα της στρατηγική αυτής είναι και η δημιουργία πολεμοκάπηλων αξόνων υπό τη σκέπη των ΗΠΑ (Ελλάδα – Κύπρος -Ισραήλ – Αίγυπτος, συμμαχία με Σ. Αραβία και ΗΑΕ κλπ). Κομβικό ρόλο σ’ αυτήν την πολιτική παίζει η ύπαρξη των Νατοϊκών στρατιωτικών βάσεων και εγκαταστάσεων που υπάρχουν από τη μια άκρη της Ελλάδας ως την άλλη. Ο ρόλος των βάσεων αναβαθμίζεται και επεκτείνεται στα πλαίσια της ελληνοαμερικανικής συμφωνία Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας (MDCA, Οκτώβρης 2021). Σύμφωνα με τη συμφωνία η παρουσία των ΗΠΑ εδραιώνεται σε 6 βασικές υποδομές: Αεροπορική Βάση Λάρισας, Βάση Αεροπορίας Στρατού Στεφανοβικείου (Αεροδρόμιο Στεφανοβικείου), Στρατόπεδο Γεωργούλα (Βόλος), Πεδίο Βολής Λιτόχωρου, Στρατόπεδο Γιαννούλη (Αλεξανδρούπολη) και Ναυτική Βάση Σούδας.

Σε γεωστρατηγικό παίκτη υψίστης σημασίας, ανάμεσα στην Σούδα, την Λάρισα, τον Άραξο αναδεικνύεται η πόλη της Αλεξανδρούπολης, μέσα από την μετατροπή της σε ενεργειακό κόμβο και πύλη για την υλοποίηση των πολεμικών σχεδιασμών των ΗΠΑ/ΝΑΤΟ/ΕΕ με φόντο τους εκρηκτικούς διακρατικούς ανταγωνισμούς και τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία. Η δημιουργία νατοϊκής βάσης και η διαρκώς αυξανόμενη στρατιωτικοποίηση, καθιστά την πόλη της Αλεξανδρούπολης σε ορμητήριο πολέμου, στρατιωτικοποιημένη ζώνη και πέρασμα πολεμικών μηχανών. Συγκεκριμένα σύμφωνα και με τις δηλώσεις των ίδιων των κυβερνόντων, μια σειρά κινήσεων αναβαθμίζουν την πόλη σε «Σούδα του βορρά», δημιουργώντας ένα πλατύ δίκτυο μεταφοράς πολεμοφοδίων και προώθησης των αμερικανικών και νατοϊκών στρατευμάτων στην κεντρική Ευρώπη και στην Ουκρανία, σημεία κεντρικού ενδιαφέροντος για τους συμμάχους του ελληνικού κράτους στα πλαίσια του ιμπεριαλιστικού πολέμου. Το τελευταίο διάστημα, στο λιμάνι έχουν καταπλεύσει τεράστια οχηματαγωγά και αρματαγωγά, συνοδευόμενα από την απόβαση 200 αμερικανών στρατιωτών, τα οποία μεταφέρουν στρατιωτικό εξοπλισμό που προωθείται στην κεντρική Ευρώπη, στα πλαίσια και τον μεγάλων πολεμοχαρών ασκήσεων AtlanticResolve και DefendeEurope23. Ταυτόχρονα, η στρατιωτική και ενεργειακή αναβάθμιση της πόλης, εξυπηρετεί τα συμφέροντα του άξονα στο οποίο συμμετέχει και το ελληνικό κράτος, όπως η εξαγωγή και εκτόξευση των πωλήσεων φυσικού αερίου αμερικανικού ενδιαφέροντος έναντι του ρωσικού στην Ευρώπη, με το 70 επι τις εκατό να μεταφέρεται μέσω Ελλάδας και του ελληνικού εφοπλιστικού κεφαλαίου, με εξέχοντα ρόλο και την πόλη της Αλεξανδρούπολης. Συγκεκριμένα μέσα από την δημιουργία δύο πλωτών βάσεων αποθήκευσης και επαναεροποίησης φυσικού αερίου FSRU, την αναβάθμιση των οδικών και σιδηροδρομικών δικτύων και την αξιοποίηση του μεγαλύτερου τμήματος του λιμανιού, εξυπηρετείται ο διπλός στόχος των ΗΠΑ και ΝΑΤΟ στην περιοχή. Από τη μία η μετατροπή της πόλης και συνολικά του ελληνικού κράτους σε προμετωπίδα και στρατηγικό οχυρό των συμμάχων και από την άλλη η μετατροπή της σε πύλη ανεφοδιασμού, εγγυητή της ενεργειακής σταθερότητας και ασφάλειας στην περιοχή. Αυτό μεταφράζεται σε έλεγχο της στρόφιγγας και των ενεργειακών περασμάτων που ταΐζουν τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό, εν μέσω του διαρκούς μπράντεφερ που εδαφικοποιείται στην Ουκρανία των 2 κυρίαρχων αξόνων για τα ενεργειακά κοιτάσματα και περάσματα τα οποία εποφθαλμιούν, σέρνοντας τους λαούς σε θάνατο.

Κομβικό ρόλο για τη MDCA παίζει και η περιφέρεια της Θεσσαλίας. Στην αεροπορική βάση της 110 Πτέρυγας Μάχης μετασταθμεύουν τα αμερικανικά κατασκοπευτικά drones MQ-9 REAPER που χρησιμοποιούνται αποκλειστικά από τις ένοπλες δυνάμεις των ΗΠΑ (πχ σε επιχειρήσεις στη Μαύρη Θάλασσα, την Ανατολική Ευρώπη και την Ουκρανία, μεταδίδοντας άμεση εικόνα για τις κινήσεις των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων). Σύμφωνα με το ΓΕΕΘΑ, σκοπός της αμερικανικής παρουσίας στην περιοχή είναι να ενισχυθεί η διαλειτουργικότητα, οι δυνατότητες και η αποτρεπτική ικανότητα του ΝΑΤΟ. Ταυτόχρονα, εργολάβοι έχουν πιάσει δουλειά για την αναβάθμιση της βάσης με νέα υπόστεγα και κτίρια υποστήριξης, ενώ απώτερος στόχος είναι η δημιουργία δημιουργία μόνιμης βάσης της διοίκησης της Αμερικανικής Πολεμικής Αεροπορίας Ευρώπης – Αφρικής (USAFE – AFAFRICA). Είναι ενδεικτικό για τους αμερικανικούς σχεδιασμούς πως έχουν επενδύσει πάνω από 33 εκατομύρια δολάρια για την αεροπορική βάση προκειμένου να φιλοξενεί «υψηλής αξίας μέσα» των ενόπλων δυνάμεων των ΗΠΑ.

Ταυτόχρονα, αναβαθμίζεται και ο ρόλος του Στεφανοβίκειου στη Μαγνησία. Στην έδρα της 1ης Ταξιαρχίας Αεροπορίας Στρατού έχει εγκατασταθεί προσωπικό και ελικόπτερα UH-60 Black Hawk της Αμερικάνικης Πολεμικής Αεροπορίας. Ήδη από την εποχή του ΣΥΡΙΖΑ το στρατόπεδο Περισσάκη έχει παραχωρηθεί για τις ανάγκες της ΝΑΤΟϊκής επιχείρησης “Atlantic Resolve”. Οι ΗΠΑ διαθέτουν κονδύλι ύψους 49 εκατομμυρίων δολαρίων ώστε να πραγματοποιηθούν έργα για την αναβάθμιση των υποδομών στη βάση του Στεφανοβικείου, με τη συμμετοχή επιχειρηματικών ομίλων από τις ΗΠΑ, την Ελλάδα (και συγκεκριμένα η ΑΚΤΩΡ, που είναι ο κατασκευαστικός βραχίονας του Ομίλου ΕΛΛΑΚΤΩΡ), την Ισπανία, την Ιταλία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Στο επίπεδο του σχεδιασμού βρίσκεται και η δημιουργία Ναυστάθμου στον Αλμυρό Βόλου για τη διευκόλυνση της 32η Ταξιαρχίας Πεζοναυτών, καθώς και του αμερικάνικου στρατού που αναπτύσσεται σε Λάρισα και Στεφανοβίκειο.

Ειδική αναφορά πρέπει να γίνει και στη βάση της Σούδας, το “διαμάντι του ΝΑΤΟ στην ανατολική Μεσόγειο” ή αλλιώς το “αβύθιστο αεροπλανοφόρο” που παίζει αναβαθμισμένο ρόλο στο σχεδιασμό και συντονισμό στρατιωτικών επιχειρήσεων του ΝΑΤΟ. Μετά την πρώτη συμφωνία για δημιουργία αμερικάνικων στρατιωτικών υποδομών στη Σούδα (14/10/1953), η βάση έχει παίξει καθοριστικό ρόλο σε ιμπεριαλιστικές πολεμικές εξορμήσεις στην ευρύτερη περιοχή (Αραβοϊσραηλινός πόλεμος το 1973, επίθεση στη Λιβύη το 1986 και το 2011, βομβαρδισμοί στη Σερβία και το Μαυροβούνιο το 1999, επιχείρηση “Καταιγίδα της ερήμου” και “Σοκ και Δέος” εναντίον του Ιράκ το 1991 και το 2003, επέμβαση στο Αφγανιστάν το 2003, πυραυλικά χτυπήματα εναντίον της Συρίας το 2017 και το 2018 κλπ). Λίγους μήνες μετά τη δυτική πυραυλική επίθεση εναντίον της Συρίας τον Απρίλη του 2018, ο τότε αμερικάνος πρέσβης Πάιατ δήλωσε πως: «Οι δυνάμεις μας στον κόλπο της Σούδας είναι πιο κρίσιμες από ποτέ». Την κρισιμότητα αυτή επιβεβαιώνουν και οι νέες τεράστιες επενδύσεις προκειμένου η βάση να ανταποκριθεί «στις προκλήσεις του στρατηγικού ανταγωνισμού σε ένα εξελισσόμενο περιβάλλον απειλής». Οι ΗΠΑ ρίχνουν εκατομμύρια δολάρια σε έργα υποδομών για την επέκταση των εγκαταστάσεων και δυνατοτήτων της βάσης τους στη Σούδα στο πλαίσιο της επικαιροποιημένης MDCA.

Τέλος, αξίζει να αναφερθεί και το ενδεχόμενο που εξετάζουν οι ΗΠΑ για τη μεταφορά πυρηνικών κεφαλών από το Ιντσιρλίκ της Τουρκίας στον Άραξο Αχαϊας. Άλλωστε, στον Άραξο υπάρχουν οι κατάλληλες υποδομές αποθήκευσης “ειδικών όπλων”, ενώ έχουν ολοκληρωθεί οι εργασίες για την αναβάθμιση των υποδομών της βάσης για το ενδεχόμενο μεταφοράς πυρηνικών κεφαλών.

Αυτή η ασφυκτική πρόσδεση του ελληνικού κράτους στο άρμα των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ εξυπηρετεί φυσικά και τα συμφέροντα της ελληνικής αστικής τάξης που θέλει να αρπάξει το μερίδιο που της αναλογεί από τη λεία της ιμπεριαλιστικής λεηλασίας. Στην απόπειρα γεωστρατηγικής αναβάθμισης και στη διεκδίκηση μιας καλύτερης θέσης στον παγκόσμιο καπιταλιστικό καταμερισμό το ελληνικό κράτος θέλει να εμφανίζεται ως γεωπολιτικό οικόπεδο – γωνία, εγγυητής σταθερότητας και ενεργειακής ασφάλειας στα Βαλκάνια και «αναντικατάστατος θα έλεγα περιφερειακός ενεργειακός, εμπορικός, ναυτιλιακός και μεταφορικός διαμετακομιστικός κόμβος» (όπως έλεγε τον Οκτώβρη του 2018 ο τότε πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας). Ταυτόχρονα, το ελληνικό εφοπλιστικό κεφάλαιο κάνει χρυσοφόρες μπίζνες μεταφέροντας το πανάκριβο αμερικάνικο LNG, εκμεταλλευόμενο τον αναπροσανατολισμό της ευρωπαϊκής ενεργειακής πολιτικής. Ας μην ξεχνάμε πως οι έλληνες πλοιοκτήτες έχουν χαρακτηρίσει τον εμπορικό τους στόλο ως το «πέμπτο όπλο του ΝΑΤΟ»!

Σήμερα λοιπόν, την στιγμή που οι διακρατικοί ανταγωνισμοί οξύνονται, ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος ανάμεσα σε ΝΑΤΟ/ΕΕ και Ρωσία στο έδαφος της Ουκρανίας κλιμακώνεται, νέες εστίες έντασης θερμών και ψυχρών συγκρούσεων εμφανίζονται και ο πυρηνικός αλληλοεκβιασμός εντείνεται, η πάλη για το κλείσιμο των νατοϊκών βάσεων και για την έξοδο της Ελλάδας από το ΝΑΤΟ και κάθε ιμπεριαλιστικό οργανισμό πρέπει να αποτελέσει ζωτικό διακύβευμα για την οικοδόμηση ενός διεθνιστικού μετώπου αλληλεγγύης των λαών απέναντι στον πόλεμο.

Ως συλλογικότητες επιδιώκουμε την επανέναρξη των διαδικασιών ενός μαχητικού αντιπολεμικού κινήματος ενάντια στη συμμετοχή του ελληνικού κράτους στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και τη μετατροπή του σε απέραντη Νατοϊκή βάση και πολεμικό ορμητήριο. Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο στηρίζουμε την πρόταση που κατατέθηκε από τον Διαρκή Αγώνα για αντιπολεμική/αντιιμπεριαλιστική διαδήλωση στην πόλη του Βόλου στις 13/5, ενώ ξεκινάμε διαδικασία για μια αντίστοιχη διαδήλωση στη βάση του Στεφανοβίκειου Μαγνησίας τον Σεπτέμβριο.

Συνέλευση Κατάληψης Παλιού Νεκροτομείου (Αλεξανδρούπολη)/ Πέλοτο, στο δρόμο για την αναρχία και τον κομμουνισμό (Ξάνθη), Δυσήνιος Ίππος (Πάτρα)/ Ταξική Αντεπίθεση (Αθήνα)

ΑΦΙΣΕΣ, Εργατικα ατυχηματα, ΚΕΙΜΕΝΑ, συγχρονες εργασιακες σχεσεις

«ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ» ΒΑΦΤΙΖΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΕΜΑΣ, ΓΙΑ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΚΕΡΔΗ

Ανακοίνωση με αφορμή τα τελευταία εργατικά «ατυχήματα» που σημειώθηκαν στην Αλεξανδρούπολη, τη Λάρισα και τη Θεσσαλονίκη. Μπορείς να κατεβάσεις την ανακοίνωση σε μορφή pdf από εδώ.

 

«ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ» ΒΑΦΤΙΖΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΕΜΑΣ, ΓΙΑ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΚΕΡΔΗ

Από το Σάββατο 29/04 ένας εργάτης, χειριστής γερανοφόρου οχήματος, νοσηλεύεται σε κρίσιμη κατάσταση με σοβαρά εγκαύματα όταν κατά τη διάρκεια της εργασίας του στην Αλεξανδρούπολη ο γερανός ήρθε σε επαφή με γυμνά καλώδια της ΔΕΗ με αποτέλεσμα το όχημα να αρπάξει κατευθείαν φωτιά. Πριν λίγες μέρες, στις 24/04 στη Λάρισα ένας τεχνίτης έπεσε από σκαλωσιά στην οικοδομή που εργαζόταν με αποτέλεσμα να υποστεί βαριά κατάγματα στη μέση και τη σπονδυλική του στήλη. Στις 11/04 στη Θεσσαλονίκη το Συνδικάτο Οικοδόμων κατήγγειλε έναν ακόμη σοβαρό τραυματισμό εργάτη σε τούνελ του υπό κατασκευή μετρό της πόλης, «ένα έργο που ήδη μετρά τρεις νεκρούς και δεκάδες σακατεμένους» όπως χαρακτηριστικά αναφέρει. Και αυτά είναι μόνο ένα μικρό δείγμα των εργατικών «ατυχημάτων» του τρέχοντος έτους.

Καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες των μοιραίων συνεπειών στις ζωές των ανθρώπων της τάξης μας λόγω των ελλείψεων σε μέτρα και μέσα προστασίας, της ανύπαρκτης εκπαίδευσης και της εντατικοποίησης της εργασίας μας, με τον τραυματισμό ή θάνατο να βαφτίζεται ως «ατύχημα». Δυστυχώς, οι παραπάνω συνθήκες δεν αποτελούν μία φανταστική δυστοπία ή εξαιρέσεις σε μια ασφαλή κανονικότητα, αλλά την εργασιακή πραγματικότητα με την οποία ερχόμαστε αντιμέτωποι/ες. Μια πραγματικότητα που μάς γεμίζει στρες, μάς τρώει χρόνο από τη ζωή μας με τους αγαπημένους μας, μάς υποτιμάει υλικά και πνευματικά, σακατεύει την ψυχολογία και το σώμα μας, μάς αφήνει ανίκανους/ες να εργαστούμε ξανά, μάς σκοτώνει από λίγο καθημερινά ή/και μάς σκοτώνει μια και καλή.

Οι μικροί και οι μεγάλοι θάνατοι που βιώνουμε καθημερινά δεν είναι τυχαίοι, ούτε «ατυχήματα». Είναι η επιβεβαίωση του πόσο λίγο αξίζουν οι ζωές μας σε ένα σύστημα που ιεραρχεί το κέρδος των λίγων πάνω όλους/ες μας. Όσο αυξάνεται η ένταση της εκμετάλλευσης, η φυσική εξόντωσή μας γίνεται πλέον σκληρή καθημερινότητα με πρωταγωνιστές την εντατικοποίηση της εργασίας, μισθούς και μεροκάματα πείνας, εξαντλητικά ωράρια, ελλιπή (αν όχι ανύπαρκτα) μέτρα ασφάλειας, επισφάλεια και μαύρη εργασία. Ενώ για εμάς ο μισθός είναι όρος ύπαρξης, για το αφεντικό είναι «κόστος». Ενώ για εμάς η ασφάλεια στην δουλειά είναι ζήτημα σωματικής ακεραιότητας, ζωής και θανάτου, για το αφεντικό, σ’ ένα σύστημα που οι εργάτες είμαστε αναλώσιμοι μπροστά στην κερδοφορία του, είναι κι αυτό «κόστος». Τα αφεντικά μας, είτε είναι μεγάλα και «υπερεθνικά» είτε μικρότερα και ντόπια, έχουν έναν κύριο και κεντρικό στόχο: Το οικονομικό κέρδος.

Σε μια εποχή και ένα σύστημα που προσπαθεί να επιβάλλει τον θάνατό μας ως κανονικότητα, από τα εργατικά «ατυχήματα», τους νεκρούς λόγω διάλυσης του ΕΣΥ και τις κρατικές δολοφονίες στα τρένα μέχρι τη συμμετοχή σε πολέμους, να υψώσουμε ανάστημα. Κόντρα στην απογοήτευση και την εργασιακή δυστοπία να οργανωθούμε στη βάση, στους χώρους δουλειάς, στις εργατικές συνελεύσεις και στα σωματεία μας, σε κάθε κοινωνικό πεδίο. Να εμπνευστούμε από τους νικηφόρους εργατικούς αγώνες του τελευταίου χρόνου και να χτίσουμε αναχώματα κόντρα στην υποτίμησή μας. Να διώξουμε τον φόβο, και να διεκδικήσουμε δουλειά με δικαιώματα και συνθήκες εργασίας που δε θα μας κάνουν να φοβόμαστε για το αν θα καταφέρουμε να γυρίσουμε σπίτι απόψε.

ΝΑ ΜΗ ΣΥΝΗΘΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ, ΟΙ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΟΥΣ

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ

ΜΕ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΤΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ, ΜΕ ΣΤΗΣΙΜΟ ΕΡΓΑΤΙΚΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΩΝ

ΜΟΝΟ ΑΝ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΜΕ ΣΥΛΛΟΓΙΚΑ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΕΛΠΙΖΟΥΜΕ!

ΑΦΙΣΕΣ, ΔΙΕΘΝΙΣΜΟΣ, Εργατικες Συγκετρωσεις - επετειακες και μη, ΚΕΙΜΕΝΑ, συγχρονες εργασιακες σχεσεις

Η ΦΕΤΙΝΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ ΝΑ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΕΙ ΟΤΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΓΩΝΑΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ

Προκήρυξη και κάλεσμα για την απεργία της 1ης Μάη. Μπορείς την κατεβάσεις σε μορφή pdf από εδώ.

 

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΠΛ. ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ | 10:00

Η ΦΕΤΙΝΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ ΝΑ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΕΙ ΟΤΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΓΩΝΑΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ

Η φετινή Πρωτομαγιά έρχεται με ένα ειδικό βάρος. Βρισκόμαστε στα απόνερα του κρατικού και καπιταλιστικού εγκλήματος στα Τέμπη με τη συσσωρευμένη οργή και αγανάκτηση, που αντανακλαστικά ξεχύθηκε στους δρόμους εκείνες τις ημέρες, να μην έχει προλάβει ούτε να καταλαγιάσει, ούτε να απολογιστεί. Ακόμα κι αν οι συγκεντρώσεις έπαυσαν, η συνειδητοποίηση για το πόσο λίγο αξίζουν οι ζωές μας σε τούτο το εκμεταλλευτικό σύστημα έχει βαθιά ριζωθεί μέσα μας. Ταυτόχρονα, όμως, σύσσωμη η εγχώρια πολιτική σκηνή έχει το βλέμμα στραμμένο στις επερχόμενες εκλογές, προτείνοντάς μας «λύσεις» και  προγράμματα που μπροστά στην πραγματικότητα που βιώνουμε μοιάζουν το λιγότερο αστεία. Μάς μιλάνε για αυξήσεις κατώτατου μισθού και επιδόματα της τάξεως κάποιων δεκάδων ευρώ, όταν το κόστος ζωής μας (βασικά αγαθά, ενοίκια και ενέργεια) έχει υπερδιπλασιαστεί. Τάζουν εκσυγχρονισμό των υποδομών όταν τα κοινωνικά αγαθά και η πρόνοια (υγεία, παιδεία, νερό) υποτιμούνται και ιδιωτικοποιούνται.

Από το ξέσπασμα της κρίσης του ’08 και μετά, επιβιώνουμε μέσα σε μία διαρκή κατάσταση σοκ και ανασφάλειας. Χωρίς να παραβλέπεται η δυναμικότητα της εξέγερσης του ’08 και των αντι-μνημονιακών κινητοποιήσεων, ούτε το πολιτικό αποτύπωμα που άφησε στα κινήματα, οι αλλεπάλληλες κρίσεις που βιώνουμε έκτοτε μάς κρατάνε σε μια συνεχή θέση άμυνας. Είτε το πρόσχημα είναι τα μνημόνια, είτε είναι ο κορονοϊός, είτε ο πόλεμος στην Ουκρανία και ο πληθωρισμός, το αποτέλεσμα για εμάς είναι το ίδιο. Οι μισθοί πέφτουν και δεν φτάνουν ούτε για τα βασικά. Η ανεργία και η ανασφάλιστη εργασία γίνονται κανόνας, και ταυτόχρονα ο νόμος Χατζηδάκη νομιμοποίησε την ελαστικοποιημένη εργασία. Παράλληλα, όσα είναι απαραίτητα για να ζήσουμε αξιοπρεπώς – ένα σπίτι με θέρμανση, ρεύμα και νερό, δωρεάν περίθαλψη και εκπαίδευση – αντιμετωπίζονται ως εμπορεύματα. Η πρόσβασή μας σε αυτά γίνεται όλο και δυσκολότερη και θεωρείται πλέον «ατομική υπόθεση».

Με λίγα λόγια, η υποτίμησή μας γίνεται ακόμα πιο αισθητή, όχι μόνο από τη μείωση του άμεσου, αλλά και του έμμεσου μισθού. Με καταλύτη την υγειονομική κρίση του κορονοϊού, το κράτος επαναπροσδιόρισε όσα μπορεί να μας «παρέχει», ανοίγοντας νέα πεδία κερδοφορίας: Τα κοινωνικά αγαθά. Η στέγαση, η υγεία, η παιδεία, το ρεύμα, το νερό, ο φυσικός πλούτος, οι μεταφορές και οι δημόσιοι χώροι με σταθερά βήματα προετοιμάζονται ως οι νέες αγορές, απ’ όπου θα παρασιτήσουν και θα μπορέσουν να ρεφάρουν οι καπιταλιστές. Από τα funds που πετάνε ανθρώπους στο δρόμο, τους χιλιάδες νεκρούς που δεν κατάφερε να περιθάλψει το ετοιμόρροπο ΕΣΥ και τα επικίνδυνα φθηνά μέσα θέρμανσης μέχρι τη δολοφονική σύγκρουση δυο τραίνων λόγω γνωστών και διαχρονικών ελλείψεων στα συστήματα ασφαλείας, η νεοφιλελεύθερη επέλαση σημαίνει για εμάς περισσότερη εξαθλίωση και θάνατο.

Το ζήτημα, όμως, δεν είναι μόνο υλικό. Οι κρίσεις αυτές, που κάθε τόσο αλλάζουν όνομα, και κάθε φορά υποβαθμίζουν λίγο παραπάνω τις ζωές μας, παρουσιάζονται τάχα ως φυσικά φαινόμενα, ανεξάρτητα από το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα, και κανονικοποιούνται στις συνειδήσεις μας όλο και περισσότερο. Έχουμε φτάσει σε σημείο να θεωρούμε καθημερινότητα τους θανάτους εν ώρα εργασίας από ελλιπή μέτρα, τις γυναικοκτονίες, τις δολοφονίες συνανθρώπων μας στο Αιγαίο και στα σύνορα, τις πολεμικές συρράξεις και τη διαρκή όξυνση του προπολεμικού κλίματος. Οι εξουσιαστές μας μπορούν ευθαρσώς να αναφέρονται στα θύματα των Τεμπών ως «παράπλευρες απώλειες απαραίτητες για τον εκσυγχρονισμό» και η καταστολή των ΜΑΤ όταν αντιδρούμε σε όλα τα παραπάνω να θεωρείτε οριακά δικαιολογημένη.  Δεν υπάρχει, όμως, τίποτα το φυσικό σε ένα αδηφάγο σύστημα που «διορθώνει» τις δομικές του κρίσεις με περισσότερο θάνατο. Και ύστερα βάζει τους πολιτικούς διαχειριστές του να αποσπάσουν τη συναίνεση μας για τη νέα, πιο βάρβαρη αφαίμαξή μας στο όνομα της «ανάπτυξης», του «εκσυγχρονισμού» και του «εθνικού συμφέροντος».

Από τον πάντα επίκαιρο αγώνα για το 8ωρο, μέχρι τις κρατικές δολοφονίες στα τραίνα και τα ψευτοδιλήμματα για τους νέους διαχειριστές  αυτού του σάπιου συστήματος  το συμπέρασμα για εμάς, την κοινωνική βάση, είναι κοινό: Κράτος και Κεφάλαιο μας κλέβουν τη ζωή. Σε κάθε γωνιά του πλανήτη, είτε βρισκόμαστε σε πόλεμο, είτε σε ειρήνη, αντιλαμβανόμαστε ότι χαμένοι θα είμαστε εμείς. Ας μην έχουμε αυταπάτες, είτε με αριστερό είτε με δεξιό προσωπείο το κράτος πάντα τάσσεται υπέρ του κεφαλαίου. Η υποτίμηση που δεχόμαστε δεν είναι «ατομική» επιλογή συγκεκριμένων κομμάτων, αλλά δομικό στοιχείο του συστήματος που βασίζεται στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο με σκοπό το κέρδος των λίγων. Ας αναγνωρίσουμε με ποιους έχουμε κοινά συμφέροντα, βασιζόμενοι στην πραγματικότητα και σε όσα ζούμε. Κόντρα στον κοινωνικό  κανιβαλισμό, στις ατομικές λύσεις και στη λογική της ανάθεσης, να σταθούμε η μία πλάι στον άλλον και να αντεπιτεθούμε. Να οργανωθούμε στους χώρους της δουλειάς, στα σωματεία μας, σε κάθε κοινωνικό πεδίο. Να χτίσουμε αναχώματα κόντρα στην υποτίμησή μας και στο αυξημένο κόστος ζωής. Να εμπνευστούμε από τους νικηφόρους εργατικούς αγώνες του τελευταίου χρόνου. Να απαιτήσουμε καλύτερους και αξιοπρεπείς μισθούς και συνθήκες εργασίας, ελεύθερη πρόσβαση σε όλα τα βασικά αγαθά ως κομμάτι του μισθού μας, ως την ελάχιστη επιστροφή της εργατικής μας δύναμης. Με όχημα την αλληλεγγύη στους ανθρώπους της τάξης μας, να μπλοκάρουμε την ακρίβεια με απεργίες, αρνήσεις πληρωμών, αυτομειώσεις και με το στήσιμο των δικών μας δικτύων και δομών αλληλοβοήθειας. Να κάνουμε ξεκάθαρο ότι δεν θα πολεμήσουμε κανέναν άνθρωπο της τάξης μας από την άλλη πλευρά των συνόρων.

ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑΚΗ ΔΥΣΤΟΠΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΚΡΙΒΕΙΑ
ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΤΑ ΑΙΤΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ
ΓΙΑ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΣ ΜΙΣΘΟΥΣ ΚΑΙ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΙΣ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ
ΑΠΑΝΤΑΜΕ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΒΑΣΙΚΩΝ ΑΓΑΘΩΝ

ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΣΥΝΗΘΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ

ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ

ΚΑΜΙΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ
ΟΙ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΟΥΣ!

ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΙ, ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΙ, ΜΑΧΗΤΙΚΟΙ ΤΑΞΙΚΟΙ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ

ΤΑΞΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ

Πέλοτο
Αυτόνομο Στέκι Ξάνθης

ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, ΚΕΙΜΕΝΑ, Κοινωνικος Κανιβαλισμος

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ Ε.Κ.Χ. «ΒΟΤΑΝΙΚΟ ΚΗΠΟ» ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΗΣ

Ανακοίνωση αλληλεγγύης στον Ε.Κ.Χ. «Βοτανικό Κήπο» Πετρούπολης. Μπορείς να κατεβάσεις την ανακοίνωση σε μορφή pdf από εδώ.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ Ε.Κ.Χ. «ΒΟΤΑΝΙΚΟ ΚΗΠΟ» ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΗΣ

Την Τετάρτη 19 Απριλίου ο Ελεύθερος Κοινωνικός Χώρος «Βοτανικός Κήπος» στην Πετρούπολη δέχτηκε επίθεση από ομάδα φασιστών. Εκείνη την ώρα (9:30 το βράδυ) στο χώρο πραγματοποιούταν μάθημα χορού και πρόβα της θεατρικής ομάδας. Η θρασύδειλη φασιστική ομάδα εισήλθε στο χώρο με καλυμμένα πρόσωπα, έβρισε τις κοπέλες που βρισκόντουσαν εκείνη την ώρα στην είσοδο του χώρου, χαιρέτησαν ναζιστικά και πέταξαν κροτίδα εντός της κατάληψης. Κατά την επίθεση τους ζωγράφισαν σβάστικες και έγραψαν ναζιστικά συνθήματα στους τοίχους εντός και εκτός του χώρου. Μόλις γνωστοποιήθηκε η επίθεση συγκεντρώθηκε αλληλέγγυος κόσμος στον χώρο σε ένδειξη στήριξης του χώρου.

Δεν μας εκπλήσσει άλλη μια φασιστική επίθεση σε δομή του κινήματος για τους καιρούς που διανύουμε. Εδώ και χρόνια, συσπειρώνεται εκ νέου ο εθνικός κορμός και λαμβάνει θέση μάχης, έτοιμος να επιτεθεί στους μετανάστες, στους αγωνιζόμενους, στο κίνημα και τις δομές του, όπως έκανε στη Θεσσαλονίκη με το κάψιμο της κατάληψης Libertatia κατά την περίοδο του μακεδονικού το ‘18, όπως έκανε με την κούκλα της Αμάλ στο Μεταξουργείο και τόσες άλλες φορές. Οι φασιστικές- παρακρατικές ομάδες, μακρύ χέρι του κράτους και των αφεντικών, καιροφυλακτούν. Όσο το κράτος διατυμπανίζει το εθνικιστικό του αφήγημα, όσο εντείνεται η πολεμική προετοιμασία και η επίθεση στην κοινωνική βάση, τόσο συσπειρώνει τον εθνικό κορμό, τον θέτει σε θέση μάχης, τον συγκροτεί σε κίνημα και οργάνωση και τον αμολάει να επιτεθεί σε ότι εχθρεύονται.

Η επίθεση του φασιστικού παρακράτους έρχεται μετά τις πρόσφατες απειλές για εκκένωση της κατάληψης, από το Δήμο Πετρούπολης για την δήθεν κατασκευή δημαρχείου στο χώρο του βοτανικού κήπου. Τα αφεντικά και οι εντολοδόχοι τους θέλουν να σβήσουν κάθε εστία αντίστασης απέναντι στην αστική δημοκρατία και στα χαρακτηριστικά ολοκληρωτικού καθεστώτος τα οποία παίρνει όποτε χρειάζεται. Όσους νόμους και να θεσπίσει το κράτος, όσους φασίστες και να αποκλείσει τάχα μου από τις εκλογές, κράτος και φασίστες πάνε χέρι-χέρι και έχουν έναν κοινό εχθρό, τους εκμεταλλευόμενους και τους καταπιεσμένους του κόσμου αυτού, το ανταγωνιστικό κίνημα και τις δομές του.

Κάθε επίθεση στις δομές του ανταγωνιστικού κινήματος, κάθε επίθεση στους ανθρώπους του, κάθε προσπάθεια προβοκαρίσματος των διαδικασιών και των δράσεων του, είναι επίθεση στο ανταγωνιστικό κίνημα στο σύνολό του. Καμιά κρατική και παρακρατική επίθεση δε θα μείνει αναπάντητη. Οι καταλήψεις και οι κοινωνικοί χώροι με τα πόδια στο σήμερα, ανοίγουν ένα παράθυρο στην κοινωνία που οραματιζόμαστε, με την πρακτική εφαρμογή των εννοιών της αλληλεγγύης, της οριζοντιότητας, της ισότητας, της εμπιστοσύνης στη συλλογική δύναμη και της ατομικής ευθύνης, πέρα από ειδικούς και λογικές διαμεσολάβησης. Δείχνουν στην πράξη πως διαφορετικοί τρόποι κοινωνικής οργάνωσης είναι εφικτοί και αποτελούν σημεία συσπείρωσης του ανταγωνιστικού κινήματος. Αποτελούν κομμάτι των ταξικών αγώνων και ως τέτοιες θα τις υπερασπιστούμε. Δηλώνουμε την αλληλεγγύη μας στον ελεύθερο κοινωνικό χώρο «Βοτανικό Κήπο».

ΕΜΦΥΛΟ, ΚΕΙΜΕΝΑ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ ΠΟΥ ΔΕΧΕΤΑΙ Η ΔΩΔΕΚΑΧΡΟΝΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΛΩΝΟ

Ανακοίνωση για τις επιθέσεις που δέχεται η 12χρονη από τον Κολωνό. Μπορείς να κατεβάσεις την ανακοίνωση σε μορφή pdf από εδώ.

 

 

Άλλη μία εκφοβιστική επίθεση δέχτηκε την περασμένη Τρίτη η 12χρονη επιζώσα παιδοβιασμού και sex trafficking από τον Κολωνό, μέσα στο ίδιο της το σπίτι της. Άλλη μία   μεθοδευμένη επίθεση, αυτή τη φορά με μαχαίρι, που στόχο είχε να της κλείσει το στόμα, προκειμένου να μην αποκαλύψει περισσότερα ονόματα παιδοβιαστών ή να μην τα επαναλάβει. Άλλωστε λίγες μέρες πριν είχε δημοσιευτεί πως θα κατέθετε για άλλα εφτά πρόσωπα. Αποτέλεσμα αυτής της δολοφονικής επίθεσης ήταν να τραυματιστεί στο χέρι, προτού καταφέρει να ξεφύγει.

Το έδαφος για τις επιθέσεις είναι στρωμένο εδώ και καιρό από την υφυπουργό εργασίας Δόμνα Μιχαηλίδου που έδωσε στη δημοσιότητα τα στοιχεία κατοικίας της 12χρονης, αφήνοντάς την ευάλωτη στα κανιβαλιστικά μέσα ενημέρωσης, τους τραμπουκισμούς των θυτών-παιδοβιαστών και τις μαφιόζικες τακτικές εκφοβισμού ενός κυκλώματος trafficking. Ενδεικτική είναι και η «προστασία» που της προσέφερε το κράτος αφού όπως ανέφερε και ο υπουργούς προστασίας του πολίτη Τάκης Θεοδωρικάκος, η αστυνομία προσέχει την ασφάλεια του παιδιού “διακριτικά” και “στο βαθμό που την αφορά”. Την ίδια στιγμή οι καταγγελίες της οικογένειας για τις επιθέσεις που δέχτηκαν γύρω και μέσα στο σπίτι που διαμένουν “διερευνήθηκαν από την ΕΛ.ΑΣ. και δεν επιβεβαιώθηκαν”. Η προστασία λοιπόν που θέλησαν να προσφέρουν ήταν τόσο διακριτική που άφησε ένα κορίτσι 12 χρονών (!) πλήρως εκτεθειμένο απέναντι στις επιθέσεις των κυκλωμάτων trafficking που κατήγγειλε και χαρακτηρίζοντας τις υπόλοιπες επιθέσεις που δέχτηκε ως «μη επιβεβαιωμένες». Εμείς όμως ξέρουμε πως ενώ κράτος και ΕΛΑΣ κάνουν τα στραβά μάτια οι επιθέσεις αυτές έχουν αφήσει σωματικό και ψυχικό αποτύπωμα τόσο στο ίδιο το 12χρονο κορίτσι όσο και στην οικογένειά της.

Αυτή είναι η στήριξη του κράτους και των θεσμών του στα θύματα έμφυλης βίας και sex traffickng. Όταν ο βιαστής είναι μέσα στο ίδιο μας το σπίτι και βρούμε το κουράγιο να τον καταγγείλουμε, οι μπάτσοι στο τμήμα θα αδιαφορήσουν και θα μας χλευάσουν ενώ η αστική δικαιοσύνη θα τους ρίξει στα μαλακά. Έτσι και για τη 12χρονη από τον Κολωνό, αλλά και την 19χρονη και την 27χρονη στην Ηλιούπολη που κατήγγειλαν τους βιαστές και σωματεμπόρους τους. Οι ίδιες βρήκαν τη δύναμη και τα έβαλαν με επικίνδυνα κυκλώματα sex trafficking, όπου δρουν κάθε λογής ισχυρά πρόσωπα και υψηλά ιστάμενοι της ΕΛΑΣ ενώ το κράτος δεν μπορεί να εγγυηθεί ούτε την ασφάλεια, ούτε τη δικαίωσή τους. Μπορεί μάλιστα να τις βγάλει και στη σέντρα και να τις εκθέσει, όπως έγινε και με το πολλαπλά ευάλωτο ανήλικο κορίτσι που βίασαν και κακοποίησαν δεκάδες καθίκια.

Και στις δύο περιπτώσεις οι περισσότεροι από τους μαστροπούς και (παιδό)βιαστές έχουν αφεθεί ελεύθεροι, ενώ αντίθετα έμμεσα, και καθόλου τυχαία, τιμωρούνται τα θύματα που τους κατήγγειλαν. Είτε με όσα περιγράψαμε πιο πάνω για την έκθεση της 12χρονης, είτε με την εκδικητική φυλάκιση της μητέρας της, είτε με τη διαπόμπευση στο δικαστήριο στην υπόθεση της Ηλιούπολης. Η συνταγή ξεπλύματος του θύτη και έκθεσης της επιζώσας είναι ίδια, και την είδαμε να εκτελείται με ακρίβεια όταν η Γεωργία στη Θεσσαλονίκη κατήγγειλε τους βιαστές της, που για κακή της τύχη είναι γόνοι αστικής οικογένειας και ο μηχανισμός συγκάλυψης κινήθηκε γρήγορα. Μόνο συμπέρασμα λοιπόν είναι ότι η αστική δικαιοσύνη, το κράτος και οι μηχανισμοί του δεν είναι σε κανένα στάδιο μιας καταγγελίας δίπλα στα θύματα. Μόνες μας η μία μαζί με την άλλη πρέπει σε κάθε βήμα να παλέψουμε για τα αυτονόητα, για την αξιοπρέπεια, για την ίδια μας τη ζωή.

Για το κράτος αρκεί μερικοί από τους θύτες να την πληρώσουν με κάποια χρόνια φυλακή, κάποιοι να την βγάλουν καθαρή, κάποιοι να πάρουν τα κατάλληλα “μέτρα” ώστε να εξασφαλίσουν ότι το όνομα τους δεν θα ακουστεί ποτέ και οι περισσότεροι να συνεχίσουν να βιάζουν ξέροντας και με τη βούλα ότι κανείς δεν τους ακουμπάει. Πώς να σε ακουμπήσουν άλλωστε όταν έχεις τις πλάτες ενός κράτους που μεθοδικά και απροκάλυπτα συγκαλύπτει και ξεπλένει παιδοβιαστές, χωμένο βαθιά μέσα στη βρώμα των κυκλωμάτων που παρέχουν προστασία σε οίκους ανοχής (βλέπε αλληλεπικαλύψεις με τη δίκη της Greek Police Mafia), αλλά και όταν ο προαγωγός και βιαστής αστυνομικός Μπουγιούκος από την υπόθεση της Ηλιούπολης κυκλοφορεί ελεύθερος, παρότι κρίθηκε ένοχος, και απειλεί δημόσια τις επιζώσες. Δεν μιλάμε για εξαιρέσεις, ούτε για για μεμονωμένες περιπτώσεις. Είναι η βαθιά πατριαρχική, σάπια και εκμεταλλευτική φύση του κράτους. Και το μήνυμα που στέλνει είναι ξεκάθαρο: μην μιλήσετε, γιατί θα βρείτε τον μπελά σας.

Δεν έχουμε καμία εμπιστοσύνη σε ένα σύστημα που μας γαλουχεί με την υποτίμηση της γυναίκας και την υπόταξη της σεξουαλικότητας, αλλά και της ίδιας της γυναικείας ύπαρξης στον άντρα, στο έθνος και σε κάθε εξουσιαστή. Σε ένα σύστημα που αναπαράγει και θρέφει την καταπίεσή μας, που δαιμονοποιεί τη σεξουαλικότητα μάς και τις επιλογές μας σχετικά με τη μητρότητα, που μάς βιάζει εντός των αστυνομικών τμημάτων, που αφήνει το έδαφος για τις επιθέσεις εναντίων μας και δίνει συμβουλές σε επίδοξους γυναικοκτόνους για να πέσουν στα μαλακά. Ένα σύστημα που θρέφει και θρέφεται από την πατριαρχία. Ο αγώνας μας δεν αρχίζει ούτε και σταματά όταν παίρνει τη δικαστική οδό, σε ένα σύστημα που αφήνει ελεύθερους θύτες, βιαστές και κακοποιητές. Το μόνο δίχτυ προστασίας που μπορούμε να εμπιστευτούμε είναι η αλληλεγγύη από τα κάτω, οι δεσμοί των καταπιεσμένων γυναικών μεταξύ τους. Μια αλληλεγγύη έμπρακτη όπως στην περίπτωση της 12χρονης από συνελεύσεις γειτονιάς που αντανακλαστικά συγκροτήθηκαν και μαζί με φεμινιστικές συλλογικότητες στήριξαν έμπρακτα και με κάθε μέσο το ανήλικο κορίτσι και την οικογένεια της, εκεί που το κράτος “προσέφερε” 2 πακέτα ρύζι, 2 πακέτα φακές, 3 κουτάκια γάλα και 1,5 λίτρο λάδι τον μήνα, μαζί με μια εβδομαδιαία επίσκεψη σε παιδοψυχίατρο 60χλμ μακριά. Μόνος δρόμος οι κοινοί μας αγώνες μας για τη γυναικεία χειραφέτηση. Για ένα κόσμο ισότητας, ελευθερίας και αλληλεγγύης.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ 12ΧΡΟΝΗ ΕΠΙΖΩΣΑ

ΚΑΜΙΑ ΜΟΝΗ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΑ ΚΥΚΛΩΜΑΤΑ TRAFFICKING ΚΑΙ ΤΗ ΒΙΑ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑΣ

ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΝ ΚΑΝΙΒΑΛΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΑΠΟ ΑΝΡΘΩΠΟ

ΝΑ ΣΤΑΘΟΥΜΕ Η ΜΙΑ ΔΙΠΛΑ ΣΤΗΝ ΑΛΛΗ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΙΣΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ

ΑΦΙΣΕΣ, ΚΕΙΜΕΝΑ, Μεταναστες στην Ελλαδα, συγχρονες εργασιακες σχεσεις

ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΟΙ ΜΟΝΟΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ – ΟΙ ΤΡΑΓΩΔΙΕΣ ΧΤΙΖΟΝΤΑΙ ΣΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ ΠΛΑΤΕΣ

Διασυλλογική ανακοίνωση και καλέσμα στην απεργιακή πορεία την Πέμπτη (16/03) και σε αντικρατική πορεία το Σάββατο (18/03), Μπορείς να κατεβάσεις την ανακοίνωση σε μορφή pdf από εδώ.

 

ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΟΙ ΜΟΝΟΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ – ΟΙ ΤΡΑΓΩΔΙΕΣ ΧΤΙΖΟΝΤΑΙ ΣΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ ΠΛΑΤΕΣ

Ούτε «τραγικά ανθρώπινα λάθη», ούτε «ατυχήματα». Κράτος και Κεφάλαιο δολοφονούν!

Μέσω του κρατικού αφηγήματος της «ατομικής ευθύνης» και της «κακιάς στιγμής» επιχειρούν να αποκρύψουν τις θανατοπολιτικές τους και να φορτώσουν τις ευθύνες σε δύο-τρείς αποδιοπομπαίους τράγους που θα χρεωθούν τις δεκάδες κρατικές δολοφονίες. Αυτή είναι η στρατηγική που εφαρμόστηκε στην περίοδο της πανδημίας και μετρήσαμε δεκάδες χιλιάδες νεκρούς: «Φταίνε οι νέοι στις πλατείες» και όχι το ακρωτηριασμένο ΕΣΥ, οι τραγικές ελλείψεις σε ΜΕΘ και η ανύπαρκτη πρωτοβάθμια περίθαλψη. «Φταίνε οι μετεωρολόγοι» για τα χιόνια και τους αποκλεισμένους δρόμους. «Φταίνε οι ίδιοι οι κάτοικοι» για τα σπίτια τους που πλημμυρίζουν ή καίγονται κάθε χρόνο. Φταίνε οι «κακοπληρωτές» για τους πλειστηριασμούς της πρώτης κατοικίας.

Οι μόνοι που δεν φταίνε είναι οι εξουσιαστές μας, που αγκαζέ με το ντόπιο και διεθνές κεφάλαιο δεν σταματούν την επίθεση στην τάξη μας και τη λεηλασία του δημόσιου πλούτου. Μόλις λίγες μέρες μετά τη δολοφονία στα Τέμπη, νομοθετούν για την ιδιωτικοποίηση των ογκολογικών τμημάτων των νοσοκομείων παιδιών «Αγία Σοφία» και «Αγλαΐα Κυριακού», για τη δυνατότητα ιδιωτικοποίησης του πόσιμου νερού και για νέο αντιπεριβαλλοντικό νομοσχέδιο. Από τη δολοφονία στα Τέμπη μέχρι σήμερα μετράμε 3 νεκρούς εργάτες στα κάτεργα των αφεντικών. Για αυτό βγαίνουν στις κάμερες και υποκρίνονται ότι κλαίνε.

Ο αποπροσανατολισμός μας σχετικά με το ποιος φταίει, η οχύρωση πίσω από το φόβο, η μετάθεση της ευθύνης «στους άλλους», η «ελπίδα» μέσω των εκλογών, κάνει τους εξουσιαστές και τα αφεντικά μας να γελάνε εις βάρος μας!

Δέκα και πλέον χρόνια η τάξη μας, οι εκμεταλλευόμενοι και οι καταπιεζόμενοι αυτής της κοινωνίας, βιώνουμε μια ολομέτωπη επίθεση και μετράμε δεκάδες χιλιάδες νεκρούς: από τους δεκάδες μετανάστες που σκοτώνονται καθημερινά στο Αιγαίο και στον Έβρο, τους νεκρούς το χειμώνα από τα μαγκάλια, τους αυτόχειρες, τους 3 νεκρούς εργάτες ανά εβδομάδα, τους νεκρούς από το λεηλατημένο ΕΣΥ, την πανδημία και τις λίστες αναμονής για τα χειρουργεία, τους δολοφονημένους στα αστυνομικά τμήματα, στο Μάτι, στη Μάνδρα, στα Τέμπη, τους θανάτους στις φυλακές. Για να μην μιλήσουμε για την οικονομική εξαθλίωση, τον κοινωνικό θάνατο, τον κανιβαλισμό και την ψυχική απονεύρωση που μας έχουν επιβάλλει. Για τις προκλητικές αθωώσεις των ημετέρων που βιάζουν, κλέβουν,  καταπατούν και δολοφονούν. Δέκα και πλέον χρόνια, το σύστημα αντιλαμβάνεται την ύπαρξη μας ως λογιστικό κόστος, μας βυθίζει στην εξαθλίωση και μας δολοφονεί ακόμα και εν ψυχρώ.

Δεν ξεχνάμε τις κρατικές δολοφονίες, του Βασίλη Μάγγου, του Νίκου Σαμπάνη, του Κώστα Φραγκούλη, της Zackie Oh, του Ιάσωνα, και τόσων άλλων θυμάτων της κρατικής εξουσίας. Όσων περισσεύουν και όσων δε χωράνε στα καλούπια τους. Για αυτούς είμαστε περιττοί και αναλώσιμοι και μας το υπενθυμίζουν με κάθε ευκαιρία!

ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΙΠΟΤΑ- ΝΑ ΤΟΛΜΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ!

Να μην αφήσουμε άλλο τις ζωές μας έρμαιο της κρατικής – καπιταλιστικής εγκληματικότητας. Να πάρουμε τις ζωές μας, επιτέλους στα χέρια μας!

Ένας είναι ο δρόμος και τον ξέρουμε καλά.

Τον μάθαμε στους δρόμους, στις φοιτητικές καταλήψεις του 2006-2007, στις ανυποχώρητες απεργίες των εκπαιδευτικών το 2006, στους δρόμους της οργής το Δεκέμβρη του 2008, στις μεγαλειώδεις αντιμνημονιακές κινητοποιήσεις, στο αντιφασιστικό ανάχωμα του κινήματος στη χρυσή αυγή αλλά και στην περίοδο ψήφισης της φιλονατοϊκής συμφωνίας των Πρεσπών, στους αγώνες ενάντια στην πατριαρχία και τις γυναικοκτονίες, στις κινητοποιήσεις ενάντια στη μετατροπή της χώρας σε μια απέραντη νατοϊκή βάση, στο φοιτητικό κίνημα για την ακύρωση της πανεπιστημιακής αστυνομίας, στους αγώνες ενάντια στον κρατικό ρεβανσισμό κατά τη διάρκεια της απεργίας πείνας του κομμουνιστή αντάρτη Δημήτρη Κουφοντίνα, στις λαμπρές κινητοποιήσεις των εργατών στην e- food, στη Μαλαματίνα, στο λιμάνι του Πειραιά, στην kavala oil

Τον μάθαμε όμως και μέσα από τα λάθη της τάξης μας: Από την ανάθεση των ζωών μας στα κοινοβουλευτικά έδρανα, από την ιδιώτευση και τον κανιβαλισμό, από το γλείψιμο και την υποταγή σαν μέθοδο επιβίωσης στην καπιταλιστική ζούγκλα.

Ο μόνος δρόμος είναι η συνολική πάλη ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο, ενάντια στον καπιταλισμό και την πατριαρχία, ενάντια σε αυτό το σάπιο σύστημα εξουσίας που στη φύση του έχει τον θάνατο και την εξαθλίωση.

Να συγκροτήσουμε ένα δυναμικό και μαχητικό πόλο που θα δώσει νέα πνοή στην προοπτική των αγώνων μας.

Δε θα φάμε από το ξαναζεσταμένο φαγητό!

Κόντρα στις έτοιμες λύσεις και στο «λιγότερο κακό» να οργανωθούμε αδιαμεσολάβητα στη βάση! Με ενεργή συμμετοχή στα εργατικά σωματεία μας, με συγκρότηση ομάδων αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας στις γειτονιές μας, με ομάδες γυναικών ενάντια στην πατριαρχία, με πρωτοβουλίες κατοίκων κόντρα τη λεηλασία του φυσικού πλούτου από το κεφάλαιο. Με φάρο μας την αλληλεγγύη και την αυτοοργάνωση να δομήσουμε στην πράξη τη δικιά μας αντιπρόταση απέναντι στην κρατική-καπιταλιστική δυστοπία.

Να αγωνιστούμε για έναν κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης, ελευθερίας. Έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση, όπου οι ζωές μας μετράνε πραγματικά.

 AΠΟ ΤΗΝ ΑΥΘΟΡΜΗΤΗ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΣΤΟΝ ΣΥΝΕΧΗ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ

Καλούμε σε:

  • Απεργιακή κινητοποίηση την Πέμπτη 16/03, στις 12:00, στην Κεντρική Πλατεία*μετά την πορεία θα ακολουθήσει ανοιχτή συνέλευση, στο Αυτόνομο Στέκι Ξάνθης
  • Αντικρατική-Πορεία το Σάββατο 18/03, στις 19:00, στα ΠΡΟΚΑΤ

 ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ

Πέλοτο
Αυτόνομο Στέκι Ξάνθης

ΑΦΙΣΕΣ, ΔΡΑΣΕΙΣ, ΚΕΙΜΕΝΑ

ΚΑΛΕΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΔΙΑΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΑ ΤΕΜΠΗ

Διασυλλογική ανακοίνωση και καλέσματα σε κινητοποιήσεις και ανοιχτή συνέλευση για τη συνέχεια των δράσεων για το κρατικό – καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη. Μπορείς να κατεβάσεις την ανακοίνωση σε μορφή pdf από εδώ.

Μικροφωνική/Συγκέντρωση Σάββατο 11/03 στις 12:30 | Πλ. Αντίκα

Συγκέντρωση/Πορεία Κυριακή 12/03 στις 11:00 | Κεντρική Πλατεία

*Μετά την πορεία θα ακολουθήσει ανοιχτή συνέλευση για το κρατικό-καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη στο Αυτόνομο Στέκι Ξάνθης στις 14:00.

 

Ούτε “τραγικό ανθρώπινο λάθος”, ούτε “ατύχημα – Κράτος και κεφάλαιο δολοφονούν

 Μέσω του κρατικού αφηγήματος της “ατομικής ευθύνης” και της “κακής τύχης” επιχειρούν να αποκρύψουν τις θανατοπολιτικές τους. Είναι η ίδια, πάγια τακτική που εφαρμόζεται όλη την προηγούμενη περίοδο. “Φταίνε οι νέοι στις πλατείες” για τους χιλιάδες νεκρούς την περίοδο της πανδημίας, και όχι το ακρωτηριασμένο ΕΣΥ, οι τραγικές ελλείψεις σε ΜΕΘ και φαρμακευτικών υλικών και η ανύπαρκτη πρωτοβάθμια περίθαλψη. “Φταίνε οι μετεωρολόγοι για τα χιόνια, οι ίδιοι οι κάτοικοι για τα σπίτια τους που πλημμυρίζουν ή καίγονται, οι “κακοπληρωτές” για τις πρώτες κατοικίες που πλειστηριάζονται..” κ.ο.κ.

Έτσι και τώρα εναποθέτουν όλες τις ελπίδες τους σε ένα νέο αποδιοπομπαίο τράγο, έτσι ώστε να αποπροσανατολίσουν και να αποφύγουν την ταξική-κοινωνική οργή απέναντι στο κράτος, τα αφεντικά αλλά και τον ίδιο τον καπιταλισμό. Το σύστημα που αντιλαμβάνεται τη ζωή ως κόστος, μας βυθίζει στην εξαθλίωση και δολοφονεί ακόμα και εν ψυχρώ.

Το κρατικό – καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη είναι μια ακόμα έκφανση του κοινωνικού – ταξικού πολέμου.

Τα πλούτη και η εξουσία τους είναι βαμμένη με το αίμα μας. Στις ράγες, στα σύνορα με τις δολοφονικές επαναπροωθήσεις και την εξόντωση των μεταναστριών στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, στα νοσοκομεία, στα εργασιακά κάτεργα – με τελευταίο τον θάνατο εργαζόμενου σε λατομείο στο Δήμο Νέστου, τις δολοφονίες μέσα στα Α.Τ., με τις συνθήκες κράτησης στις φυλακές, και σε κάθε πτυχή της ζωής μας, ο κρατικός μηχανισμός βασανίζει, κακοποιεί, βιάζει, τραμπουκίζει και ΔΟΛΟΦΟΝΕΙ.

Δεν ξεχνάμε τις κρατικές δολοφονίες, του Νίκου Σαμπάνη, του Κώστα Φραγκούλη, της Zackie Oh και τόσων άλλων θυμάτων της κρατικής εξουσίας. Όσων περισσεύουν και όσων δε χωράνε στα καλούπια τους. Όσων πέθαναν από τις αναθυμιάσεις για να ζεσταθούν, όσων αδυνατούν να επιβιώσουν, όσων οδηγήθηκαν στην αυτοχειρία.

Να μην αφήσουμε άλλο τις ζωές μας έρμαιο της κρατικής εγκληματικότητας, να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας.

Ο μόνος δρόμος είναι η συνολική πάλη ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο, ενάντια στον καπιταλισμό και την πατριαρχία, ενάντια σε αυτό το σάπιο σύστημα εξουσίας, που φέρει στο εσωτερικό του συνολικά τις αιτίες για τη δημιουργία ενός κόσμου εκμετάλλευσης και βίας.

Να συγκροτήσουμε ένα δυναμικό και μαχητικό πόλο που θα δώσει νέα πνοή στην προοπτική των αγώνων μας. Δε θα φάμε από το ξαναζεσταμένο φαγητό – Κόντρα στις έτοιμες λύσεις και στο “λιγότερο κακό” να οργανωθούμε στη βάση! Μέσα από το μαζικό και πολύμορφο αγώνα, την αλληλεγγύη και την αυτοοργάνωση να δομήσουμε στην πράξη τη δικιά μας αντιπρόταση απέναντι στην κρατική-καπιταλιστική δυστοπία. Να αγωνιστούμε για έναν κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης, ελευθερίας. Έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση, όπου οι ζωές μας μετράνε.

Αυτόνομο Στέκι Ξάνθης
Πέλοτο

ΚΕΙΜΕΝΑ

ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ – ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΟΥΣ ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ ΜΑΣ

Ανακοίνωση για τη σύγκρουση επιβατικού τραίνου της γραμμής “Αθήνα – Θεσσαλονίκη” με εμπορική αμαξοστοιχία που κινούνταν στις ίδιες ράγες σε αντίθετη κατεύθυνση στην περιοχή των Τεμπών. Μπορείς να κατεβάσεις την ανακοίνωση σε μορφή pdf από εδώ.

 

Τραγωδία είναι το κράτος και ο καπιταλισμός – Τα κέρδη τους οι νεκροί μας

Το βράδυ της Τρίτης (28/02) το επιβατικό τραίνο της γραμμής Αθήνα-Θεσσαλονίκη συγκρούστηκε μετωπικά με άλλη εμπορική αμαξοστοιχία που κινούταν στις ίδιες ράγες προς αντίθετη κατεύθυνση στην περιοχή των Τεμπών. Ο τραγικός απολογισμός μέχρι στιγμής είναι τουλάχιστον 44 νεκροί, πάνω από 80 τραυματίες και δεκάδες αγνοούμενοι.

Λίγες ημέρες πριν, στις 7 Φλεβάρη του 2023, οι ίδιοι οι εργαζόμενοι μέσω των συνδικαλιστικών τους οργάνων είχαν καταγγείλει, όπως και δεκάδες άλλες φορές, την κατάσταση αναφέροντας: «Όσο δεν παίρνονται μέτρα προστασία τα ατυχήματα δεν έχουν τελειωμό (…) Αντιλαμβάνονται την ασφάλεια ως κόστος (…) Δεν θα περιμένουμε το δυστύχημα που έρχεται, για να τους δούμε να χύνουν κροκοδείλια δάκρυα κάνοντας διαπιστώσεις». Επιπλέον, πριν ένα χρόνο ήταν που διαβάζαμε την καταγγελία για τα ανύπαρκτα μέτρα προστασίας μέσω της παραίτησης του τότε προέδρου της επιτροπής ETCS, αρμόδια για τα έργα σηματοδότησης και ασφάλειας στο σιδηροδρομικό δίκτυο, προκειμένου να συμβαίνει το αυτονόητο: Να γνωρίζουν οι εργαζόμενοι πόσα τρένα και προς ποια κατεύθυνση κινούνται πάνω σε ένα συρμό.

Σε κάθε προσπάθεια των εργαζομένων να διεκδικήσουν τα στοιχειώδη, ακόμα και για την ασφαλή μετακίνηση, η απάντηση που έπαιρναν από το κράτος ήταν αγωγές και δικαστήρια στους εκπροσώπους των σωματείων, με την ιταλική  Ferrovie Dello Stato Italiane S.p.A, ιδιοκτήτρια πλέον της Hellenic Train, να απειλεί τους εργαζόμενους με εξώδικα και απολύσεις για να μην απεργήσουν.

Επομένως η είδηση του τραγικού γεγονότος δεν μας εξέπληξε όλους. Οι ίδιοι οι εργαζόμενοι και ευρωπαϊκές δημοσιογραφικές έρευνες προφήτευαν το δυστύχημα.  Όποιος/α έχει την ατυχία να μετακινηθεί  με το τραίνο γνωρίζει από πρώτο χέρι την τραγική κατάσταση που επικρατεί εδώ και πάνω από μία δεκαετία. Άλλωστε, λίγες μόνο ώρες πριν, καλώδιο τάσης 25.000 βολτ κόπηκε και έπεσε πάνω σε βαγόνι τρένου της Hellenic Train. Ακόμα δεν ξεχνάμε την περσινή χρονιά, κατά την περίοδο της κακοκαιρίας, όπου επιβάτες έμειναν εγκλωβισμένοι επί ώρες στο σκοτάδι χωρίς καμία ενημέρωση, σε θερμοκρασίες κοντά στο μηδέν πάλι στη διαδρομή Αθήνας-Θεσσαλονίκης, με αποκορύφωμα μια μηχανή που μετέβαινε στο σημείο προς διάσωση να τρακάρει το ακινητοποιημένο τρένο…

Ατυχήματα με κίνδυνο ζωές επιβατών και εργαζόμενων, εκτροχιασμοί, συνεχείς βλάβες, καθυστερήσεις, περικοπές δρομολογίων, υποβάθμιση των υποδομών και ανύπαρκτα μέτρα ασφαλείας μαζί με την παράλληλη αύξηση των τιμών στα εισιτήρια και εκτόξευση των κερδών της εταιρίας είναι ο παραλογισμός που επικρατεί, ένα ακόμη στιγμιότυπο της κρατικής-καπιταλιστικής δυστοπίας.

Η στοχευμένη διαχρονική υποβάθμιση κορυφώνεται και έπειτα το ξεπούλημα στην ιταλική Ferrovie το 2017, επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, μέσα σε ένα τεράστιο κύμα ιδιωτικοποιήσεων δημόσιων κοινωνικών δομών στα πλαίσια των μνημονιακών επιταγών του 2009. Η χορηγούμενη με 50 εκατομμύρια ευρώ κρατικό χρήμα ετησίως «ιδιωτική πρωτοβουλία που ήρθε για να σώσει» όπως μας λέει η κυβερνητική προπαγάνδα, υποβαθμίζει περαιτέρω, απολύει εργαζόμενους σε οργανικές θέσεις, συρρικνώνει το δίκτυο, ανεβάζει τις τιμές των δρομολογίων και τα στοιχειώδη μέτρα ασφαλείας γίνονται και αυτά θυσία στο βωμό του μέγιστου κέρδους.

Ο εκσυγχρονισμός που υπόσχεται το κεφάλαιο δεν είναι άλλος από τα σάπια μεταχειρισμένα τραίνα ETR 470, που αποσύρθηκαν από την Ελβετία ως ακατάλληλα, και αγοράστηκαν από τη Hellenic Train για τους ελληνικούς σιδηρόδρομους ως «αναβάθμιση».

Το πένθος που βαφτίζουν εθνικό αφορά τον κόσμο της τάξη μας. Αυτός είναι που θρηνεί και πάλι θύματα και που παίζει ρώσικη ρουλέτα καθημερινά για να επιβιώσει στον καπιταλιστικό κόσμο. Που δεν ξέρει αν θα βγει ζωντανός ακόμα και απ‘ το τραίνο. Που δεν ξέρει πως θα ζεσταθεί και αν θα πλημμυρίσει το χειμώνα ή θα καεί το καλοκαίρι ή αν τελικά σπάσουν την πόρτα οι μπάτσοι ένα πρωί γιατί το σπίτι του πουλήθηκε σε πλειστηριασμό.

Είναι η ίδια πολιτική που δολοφονεί, με το ακρωτηριασμένο ΕΣΥ και τους χιλιάδες νεκρούς λόγω της υποστελέχωσης και των ελλείψεων.

Η ίδια πολιτική που την ίδια ώρα δαπανά δισεκατομμύρια στους πολεμικούς εξοπλισμούς, που θα σε στείλουν μέχρι και να πεθάνεις για τα πετρέλαια και τις ΑΟΖ των πολυεθνικών.

Το έγκλημα κράτους-Hellenic Train είναι μια ακόμα έκφανση του ταξικού πολέμου στον οποίο οφείλουμε να πάρουμε θέση μάχης.

Να μην αφήσουμε άλλο τις ζωές μας έρμαιο της κρατικής εγκληματικότητας, να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας! Να οργανωθούμε, να δομήσουμε τη δική μας αντιπρόταση απέναντι στη βαρβαρότητα. Μέσα από τον μαζικό και ανυποχώρητο αγώνα. Για ένα κόσμο χωρίς εκμετάλλευση, που η ανθρώπινη ζωή θα έχει αξία.

 

Δύναμη στους οικείους των ανθρώπων που έχασαν τη ζωή τους στη σύγκρουση των τραίνων