Category Archives: Κοινωνικος Κανιβαλισμος

ΔΡΑΣΕΙΣ, ΕΜΦΥΛΟ, ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, ΚΕΙΜΕΝΑ, Κοινωνικος Κανιβαλισμος

6 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΖΑΚ / ΤΗΣ ZACKIE-OH!

Κείμενο που μοιράστηκε στη συγκέντρωση για τα έξι χρόνια από τη δολοφονία της Zackie-oh. Μπορείς να το κατεβάσεις σε μορφή pdf από εδώ.

6 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΖΑΚ / ΤΗΣ ZACKIE-OH!

Έξι χρόνια μετά το μεσημέρι της 21ης Σεπτέμβρη του ’18 όταν ο 33χρονος Ζακ Κωστόπουλος βρίσκεται εγκλωβισμένος κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες και σε εμφανή κατάσταση αδυναμίας και πανικού μέσα σε κοσμηματοπωλείο στην Ομόνοια. Στην απέλπιδα προσπάθεια του να απεγκλωβιστεί και να βγει έξω μέσω της τζαμαρίας, δέχεται απανωτά χτυπήματα και στην ουσία λιντσάρεται σε κοινή θέα από τον ιδιοκτήτη Δημόπουλο και ένα τουλάχιστον ακόμη άτομο, ιδιοκτήτη παρακείμενου καταστήματος και φασίστα, μέλος της ακροδεξιάς οργάνωσης «Πατριωτικό Μέτωπο», Χορταριά. Αφού ο πρώτος γύρος του προπηλακισμού του διακόπτεται μετά από την παρέμβαση περαστικών και ο Ζακ προσπαθεί αιμόφυρτος από τα γυαλιά και τα χτυπήματα να σηκωθεί και να απομακρυνθεί, δέχεται δεύτερο γύρο χτυπημάτων με κλοτσιές και γκλοπιές από τα ένστολα καθάρματα της ΔΙΑΣ, προκειμένου να του φορέσουν χειροπέδες. Αποτέλεσμα όλων αυτών, ο Ζακ να υποκύψει στα τραύματα του και να μεταφερθεί νεκρός πλέον στο νοσοκομείο.

Σήμερα, όλοι οι αστυνομικοί που συμμετείχαν στην δολοφονία έχουν αθωωθεί σε ένα κατηγορητήριο για θανατηφόρα σωματική βλάβη και όχι για ανθρωποκτονία εκ προθέσεως.

Ο Ζακ, η Zackie δολοφονήθηκε για τις πολλαπλές ταυτότητες που έφερε, όντας ενεργό μέλος και ακτιβιστής της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας και του αγώνα κατά του στιγματισμού των οροθετικών ατόμων και εκφραζόταν πολιτικά ενάντια, τόσο στην καταπίεση της πατριαρχίας και της ομοφοβίας, όσο και στην γάγγραινα του ρατσισμού και του φασισμού. Στο πρόσωπο της συνυπάρχουν όλα όσα δεν υπακούν στην κυρίαρχη κανονικότητα. Παρ’ όλη αυτή την προσπάθεια η δολοφονία να περάσει στα ψιλά, όπως τόσες άλλες περιπτώσεις ανθρώπων, που δεν χωράνε στα κυρίαρχα κοινωνικά πρότυπα, κάτι τέτοιο δεν κατέστη δυνατό λόγω του βίντεο, που υπήρχε ως πειστήριο, αλλά κυρίως λόγω της δημόσιας ταυτότητας του Ζακ Κωστόπουλου.

Ο καπιταλισμός βρίσκεται σε σήψη. Η όξυνση των διακρατικών ανταγωνισμών και η συμμετοχή του ελληνικού κράτους στον πόλεμο, ο θάνατος που σπέρνουν οι κρατικές πολιτικές, η γενικευμένη ανασφάλεια, ο φόβος, τα απανωτά σοκ, η βίαιη φτωχοποίηση έφεραν στην επιφάνεια τα πιο κτηνώδη ένστικτα ενός αντιδραστικού και μικροαστικού κομματιού της κοινωνίας, που είδε την γη να φεύγει κάτω από τα πόδια του και προσπάθησε με όλα τα μέσα να διατηρήσει την κοινωνική και ταξική του θέση. Έτσι παράλληλα με την ενορχηστρωμένη άνοδο των ιδεολογημάτων του εθνικισμού, του ρατσισμού και της ομοφοβίας, απαξιωθήκαν οι κοινωνικές αξίες της αλληλεγγύης και της αξιοπρέπειας και αναδείχθηκαν αυτές της ιδιώτευσης, του κοινωνικού δαρβινισμού, του φόβου και του μίσους για τον αδύναμο και τον διαφορετικό, της αναγωγή της ιδιοκτησίας σε υπέρτατο αγαθό, της υιοθέτησης της κρατικής βαρβαρότητας και της αποδοχής του φασισμού σε ρυθμιστή της κοινωνικής ζωής.

Η εσωτερίκευση και κανονικοποίηση αυτού του σάπιου αξιακού συστήματος άφησε το χώρο για την ωμή δολοφονία του Αντώνη στο λιμάνι του Πειραιά, όπου σπρώχτηκε και αφέθηκε να πνιγεί σε κοινή θέα, μπροστά σε σαστισμένα βλέμματα και ανοιχτές κάμερες, όπως και η Ζάκι. Πέντε χρόνια αργότερα από μια δολοφονία που προσπάθησαν να ξεπλύνουν ενεργοποιώντας βαθιά ριζωμένα τοξικοφοβικά αντανακλαστικά, το ελληνικό κράτος δολοφονεί τον Κώστα Μανιουδάκη, με τους μπάτσους Χανίων να τον σκοτώνουν στο ξύλο. Ο βιασμός στο Α.Τ. Ομόνοιας, οι αλλεπάλληλες γυναικοκτονίες, η φασιστική επίθεση στη Θεσσαλονίκη εναντίων δύο ατόμων ΛΟΑΤΚΙ+. Τα φασιστικά πογκρόμ στον Έβρο την προηγούμενη χρονιά, όσο οι πυρκαγιές μαίνονταν, οι τουλάχιστον 20 μετανάστες που βρέθηκαν απανθρακωμένοι στο δάσος της είναι μόνο κάποια από τα στιγμιότυπα της προηγούμενης περιόδου που αποτυπώνουν την εδραίωση της πατριαρχικής και ρατσιστικής βίας που τείνει να γίνει κανονικότητα μέσα σε ένα πλαίσιο γενικευμένου κοινωνικού κανιβαλισμού.

Απέναντι σε αυτήν την ζοφερή πτυχή της πραγματικότητας είναι ζωτικής σημασίας να αντιτάξουμε την δική μας εναλλακτική. Να μην επιτρέψουμε την απογοήτευση, τον φόβο και την απάθεια να μας κυριεύσει. Να προτάξουμε την συλλογικοποίηση και την αλληλεγγύη απέναντι στην πατριαρχία και τον κανιβαλισμό. Να απαντήσουμε με κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες ενάντια στην υποτίμηση και τον κατακερματισμό των ζωών μας απέναντι στο κράτος και τα τσιράκια του, τους φασίστες και τα αφεντικά.

Το αίμα δεν είναι νερό – Η μνήμη δεν είναι σκουπίδι Δε θα επιτρέψουμε την αποκτήνωση μας!

Αγώνας για ένα κόσμο χωρίς διακρίσεις με βάση το φύλο, τη φυλή, τη σεξουαλικότητα.

Καμία εκεχειρία – καμία ανακωχή
με το κεφάλαιο, το κράτος και τους κανιβάλους τους.

 

ΔΙΕΘΝΙΣΜΟΣ, Διεθνισμός, ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, ΚΕΙΜΕΝΑ, Κοινωνικος Κανιβαλισμος, Μεταναστες στην Ελλαδα

Ο ΠΑΥΛΟΣ ΦΥΣΣΑΣ ΖΕΙ – ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΟΥ ΤΟΝ ΓΕΝΝΑ

Διασυλλογική ανακοίνωση από το Πέλοτο και το Αυτόνομο Στέκι Ξάνθης που μοιράστηκε στην συγκέντρωση για τα 11 χρόνια από τη δολοφονία του αντιφασίστα Παύλου Φύσσα από τα ναζιστικά τάγματα εφόδου της Χρυσής Αυγής. Μπορείς να κατεβάσεις την ανακοίνωση σε μορφή pdf από εδώ.

 

Ο ΠΑΥΛΟΣ ΦΥΣΣΑΣ ΖΕΙ – ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΟΥ ΤΟΝ ΓΕΝΝΑ

Στις 18 Σεπτέμβρη 2013, ο αντιφασίστας Παύλος Φύσσας δολοφονείται στο Κερατσίνι από τον χρυσαυγίτη Ρουπακιά με την ανοχή των αστυνομικών της ομάδα ΔΙΑΣ που βρισκόταν στο σημείο. Λίγους μήνες πριν, οι φασίστες της Χ.Α. έχουν ήδη δολοφονήσει το μετανάστη Σαχζάτ Λουκμάν στα Πετράλωνα. Ήταν η περίοδος που το κράτος σε συνεργασία με το ντόπιο κεφάλαιο παρείχαν πλήρη στήριξη, υλική και πολιτική, στη Χρυσή Αυγή, με σκοπό να λειτουργήσει ως αντίβαρο στους πολύμορφους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες που ξεσπούσαν απέναντι στις μνημονιακές πολιτικές επίθεσης στην κοινωνική βάση.

Με τη δολοφονία του αντιφασίστα Παύλου Φύσσα ξεκινά η ενορχηστρωμένη από πλευράς κράτους δίωξη της Χ.Α. ως εγκληματική οργάνωση. Όσο το κράτος, λοιπόν, παρίστανε πως θα εξαλείψει το νεοναζιστικό μόρφωμα, που το ίδιο είχε οπλίσει για να επιτίθεται σε αγωνιστές και αδύναμους, ενσωμάτωνε ταυτόχρονα την ίδια φασιστική και ακροδεξιά πολιτική της Χ.Α. στην κεντρική του ατζέντα.

Ο εκφασισμός του κράτους οδήγησε στον εκφασισμό της ίδιας της κοινωνίας. Η περίοδος των «μακεδονικών συλλαλητηρίων» του ’18-’19, τα πογκρόμ μεταναστών στον Έβρο την περίοδο του  ’20 και ’23, αλλά και η περίοδος της πανδημίας, συντέλεσαν στο ντοπάρισμα της κοινωνίας με εθνικιστικό και ρατσιστικό ντελίριο. Όσο το κράτος διατυμπανίζει το εθνικιστικό του αφήγημα, όσο μαίνεται η επίθεση στην κοινωνική βάση, τόσο συσπειρώνει τον εθνικό κορμό, τον θέτει σε θέση μάχης και τον αμολάει να επιτεθεί σε ότι εχθρεύεται. Οι δολοφονίες μεταναστών στο Αιγαίο και στα σύνορα, όπως συνέβη με το ναυάγιο της Πύλου, οι  δολοφονίες των ρομά Μιχαλόπουλου, Φραγκούλη και Σαμπάνη, αλλά και οι επιθέσεις σε ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα, όπως η δολοφονία του Ζακ στην Ομόνοια είναι κάποια χαρακτηριστικά παραδείγματα της υποτίμησης της ανθρώπινης ζωής.

Κοινός παρονομαστής όλων των παραπάνω αποτελεί η όξυνση των διακρατικών ανταγωνισμών. Όσο εντείνεται η πολεμική προετοιμασία εντός των κρατών, τόσο οξύνεται η επίθεση στην κοινωνική βάση με πολιτικές λιτότητας και παράλληλα  εντείνεται η καταστολή του εσωτερικού εχθρού. Οι ακροδεξιές φωνές πληθαίνουν παγκοσμίως και ο φασισμός κερδίζει έδαφος τόσο στο δρόμο όσο και στο κοινοβούλιο. Στα δυτικά κράτη, η ενίσχυση της ισλαμοφοβίας οπλίζει τα χέρια ακροδεξιών για να επιτεθούν ενάντια σε μετανάστες.

Έντεκα χρόνια μετά λοιπόν, ο φασισμός εμφανίζεται με διαφορετικά αλλά το ίδιο αποκρουστικά πρόσωπα. Όποια μορφή και να πάρει ωστόσο, η στόχευση του παραμένει η ίδια: το κυνήγι των αδύναμων, η στοχοποίηση αγωνιστών, η εξόντωση αναρχικών και κομμουνιστών και η προστασία των εξουσιαστών. Έντεκα χρόνια μετά δεν ξεχνάμε ποιο είναι το πραγματικό πρόσωπο των φασιστών, ποιος ο πραγματικός ρόλος της αστυνομίας, ποιος ο ρόλος της δικαστικής εξουσίας. Κράτος και παρακράτος δολοφονούν με τα ίδια μαχαίρια και καταστέλλουν με τα ίδια γκλοπ.

Απέναντι, λοιπόν, στο διάχυτο κοινωνικό εκφασισμό, δεν πρόκειται να σκύψουμε κεφάλι. Ο Παύλος Φύσσας δεν φοβήθηκε να κοιτάξει το τέρας κατάματα και από το θάρρος του οφείλουμε να διδαχτούμε όλοι. Αν θέλουμε να τιμήσουμε τη ζωή και το θάνατο του, πρέπει να σπάσουμε το φόβο και να βγούμε στο δρόμο. Να διεκδικήσουμε τη ζωή που μας κλέβουν καθημερινά. Να παλέψουμε ενάντια στο θάνατο που σπέρνει το καπιταλιστικό σύστημα είτε σε καιρό ειρήνης είτε σε καιρό πολέμου. Να αναδείξουμε τα εργαλεία που χρησιμοποιεί, είτε αυτά λέγονται τάγματα εφόδου, είτε «σοβαρή ακροδεξιά», είτε σοσιαλδημοκρατική διακυβέρνηση. Να βάλουμε φρένο στη θανατοπολιτική που ρημάζει την κοινωνική βάση. Να σταματήσουμε τη λεηλασία του φυσικού περιβάλλοντος. Να δυναμώσουμε την κοινωνική και ταξική αλληλεγγύη, μέσα από την οργάνωση στα σωματεία μας, μέσα από τη δημιουργία δομών αλληλοβοήθειας ενάντια στην καταπάτηση των εργασιακών μας δικαιωμάτων, ενάντια στη επίθεση στις κοινωνικές μας ανάγκες. Να οργανωθούμε από τα κάτω – κόντρα στο θάνατο που σπέρνει αυτό το σύστημα.

 ΤΟ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΔΕ ΘΑ ΔΙΣΤΑΣΕΙ ΝΑ ΣΤΑΘΕΙ ΞΑΝΑ ΑΝΑΧΩΜΑ ΣΤΟΝ ΕΠΕΛΑΥΝΟΝΤΑ ΦΑΣΙΣΜΟ

ΘΑ ΒΑΛΕΙ ΦΡΕΝΟ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΟΣΥΝΘΕΣΗ ΠΟΥ ΣΥΝΤΕΛΕΙΤΑΙ ΚΑΙ ΒΑΖΕΙ ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΖΥΓΑΡΙΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΖΩΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ ΜΑΣ

ΟΛΕΣ/ ΟΛΟΙ ΣΤΙΣ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΕΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ ΜΝΗΜΗΣ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑ

 

ΑΤΑΞΙΝΟΜΗΤΑ, ΑΦΙΣΕΣ, Εργατικες Συγκετρωσεις - επετειακες και μη, ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, Κοινωνικος Κανιβαλισμος, συγχρονες εργασιακες σχεσεις

ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΤΗΝ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ 28 ΦΛΕΒΑΡΗ

Μπορείς να κατεβάσεις την παρακάτω ανακοίνωση σε μορφή pdf από εδώ.

ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΤΗΝ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ 28 ΦΛΕΒΑΡΗ

Ένας χρόνος συμπληρώνεται από την κρατική δολοφονία των Τεμπών, το κρατικό-καπιταλιστικό έγκλημα που στοίχισε τη ζωή 57 ανθρώπων, αποτελώντας ένα από τα πιο βίαια και απάνθρωπα στιγμιότυπα της θανατοπολιτικής που βιώνει ο κόσμος της κοινωνικής βάσης από τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές. Πολιτικές απαξίωσης των υποδομών και των αναγκών των ανθρώπων της τάξης μας, που υποβαθμίζουν τη ζωή, οδηγώντας όπως αποδείχτηκε ακόμα και στο θάνατο της κοινωνικής βάσης.

Ένα χρόνο μετά και παρά την οργή της κοινωνικής πλειοψηφίας, το κράτος ρίχνει στάχτη στα μάτια συγκαλύπτοντας τους πραγματικά υπεύθυνους και συνεχίζει απρόσκοπτα τις ίδιες νεοφιλελεύθερες πολιτικές ρημάζοντας τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις αγώνων δεκαετιών, συνθέτοντας ένα βάρβαρο και ασφυκτικό πλαίσιο για τις συνθήκες διαβίωσης της κοινωνικής βάσης υπενθυμίζοντας μας πως σε πόλεμο και ειρήνη οι χαμένοι είμαστε εμείς. Γιατί ακόμα και στις συνθήκες υποτιθέμενης ειρήνης και ανάπτυξης, όπως θέλουν να ευαγγελίζονται τα αφεντικά μας, η επίθεση που δεχόμαστε είναι ολομέτωπη. Από τις ιδιωτικοποιήσεις σε διάφορους τομείς κοινωνικών αναγκών όπως το ρεύμα, την υγεία, το νερό, την παιδεία και τις μεταφορές, την ακρίβεια, τα προβλήματα στέγασης και τις εξώσεις, τα εργατικά ατυχήματα, μέχρι τη λεηλασία της φύσης και τον πόλεμο, ο ταξικός και κοινωνικός πόλεμος μαίνεται καθημερινά.

Μάλιστα, τους τελευταίους μήνες, το κράτος έχει εξαπολύσει σωρεία επιθέσεων περνώντας σωρηδόν αντιδραστικά μέτρα, υλοποιώντας τις επιδιώξεις του ντόπιου και διεθνούς κεφαλαίου εκμεταλλευόμενο τις συνθήκες ήττας και αποδιοργάνωσης του ταξικού και κοινωνικού κινήματος.

Κυρίαρχος βραχνάς για την καθημερινότητα της τάξης μας αποτελεί η ακρίβεια σε βασικές κοινωνικές ανάγκες όπως το ρεύμα τα τρόφιμα και τα καύσιμα. Παρά τα κυβερνητικά παραμύθια περί αύξησης μισθών και τα «καρότα» των επιδομάτων και των κουπονιών, την “ανάπτυξη” των αφεντικών την πληρώνει με το αίμα της η τάξη μας με την έμμεση μείωση του μισθού της στα σουπερμάρκετ και στους λογαριασμούς. Η ταυτόχρονη αύξηση στις τιμές των ενοικίων και η συνεχής απειλή των τραπεζών και των funds για εξώσεις πρώτης κατοικίας κάνουν την πραγματικότητα της κοινωνικής βάσης αβίωτη με το δικαίωμα στη στέγαση να είναι διαρκώς υπό αμφισβήτηση.

Το περαιτέρω ξεζούμισμα της τάξης μας για να κερδίζουν τα κάθε λογής αφεντικά μας ήρθε να υλοποιήσει ο νόμος Χατζηδάκη και το νομοσχέδιο Γεωργιάδη επεκτείνοντας και ελαστικοποιώντας, αφενός, το ωράριο και αφετέρου χτυπώντας το δικαίωμα στην απεργία. Όλα αυτά συνθέτουν ένα πλαίσιο εργασιακής γαλέρας από το οποίο δεν εκλείπουν οι εργοδοτικές δολοφονίες και τα εργατικά ατυχήματα τα οποία συμβαίνουν σε καθημερινή βάση.

Παράλληλα, στον τομέα της υγείας με το ακρωτηριασμένο ΕΣΥ, τις τραγικές ελλείψεις σε ΜΕΘ και φαρμακευτικά υλικά και την ανύπαρκτη πρωτοβάθμια περίθαλψη, έρχεται να προστεθεί το νόμιμο φακελάκι σε απογευματινά χειρουργεία των δημόσιων νοσοκομείων που θα διεξάγονται επί πληρωμή και βάσει τιμοκατάλογου, σύμφωνα με τις πρόσφατες εξαγγελίες του πρόσφατου Υπ. Υγείας Γεωργιάδη. Κατά συνέπεια, στρώνεται επιπλέον το έδαφος για την είσοδο των ιδιωτών και την περαιτέρω υποβάθμιση της δημόσιας και δωρεάν υγείας.

Στο ίδιο κύμα ιδιωτικοποιήσεων και νεοφιλελεύθερων πολιτικών έρχεται και η υποβάθμιση των δημόσιων πανεπιστημίων με το Σχέδιο Νόμου του υπουργείου Παιδείας «Ελεύθερο Πανεπιστήμιο». Το νομοσχέδιο αυτό στοχεύει στην ίδρυση ιδιωτικών ΑΕΙ οδηγώντας σε περαιτέρω εμπορευματοποίηση της εκπαίδευσης διαλύοντας τον οποιαδήποτε δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα της. Ταυτόχρονα, στρώνει το έδαφος για την παραγωγή μελλοντικών εργαζόμενων πολλαπλών ταχυτήτων κατακερματισμένων και χωρίς συλλογικά δικαιώματα απέναντι στα αφεντικά τους.

Μέσα σε όλο αυτό το κλίμα αναδιαρθρώσεων, τη σκυτάλη παίρνει και η καταστολή για να αποδυναμώσει όσους σηκώνουν το ανάστημα τους ενάντια στην ολομέτωπη κοινωνική και ταξική επίθεση που εξαπολύεται καθημερινά στα πιο αδύναμα και ταυτόχρονα στα πιο ριζοσπαστικά κομμάτια της κοινωνίας. Τον τελευταίο καιρό έχουμε γίνει επανειλημμένα μάρτυρες ενός κρεσέντο καταστολής εναντίον όσων αγωνίζονται. Από το χτύπημα των φοιτητικών αγώνων ενάντια στα ιδιωτικά πανεπιστήμια, την καταστολή αλληλέγγυου κόσμου που παλεύει ενάντια στις εξώσεις των φτωχών και των αδύναμων, μέχρι το χτύπημα των απεργιών, του συνδικαλισμού, αλλά και οποιασδήποτε προσπάθειας αλληλεγγύης, το κράτος το κάνει ξεκάθαρο˙ όποιος/α διαλέγει πλευρό εναντίον του θα υποστεί τις συνέπειες.

Στο κλίμα αυτό, ψηφίστηκε και ο νέος ποινικός κώδικας, ο οποίος έρχεται να επισφραγίσει την ολοκληρωτική επιβολή του συστήματος ενάντια στην κοινωνική βάση, συνθέτοντας μια νέα ζοφερή κανονικότητα για όσους βρίσκονται στο περιθώριο και για όσους αντιστέκονται. Οι ποινές αυστηροποιούνται, η πολιτική δράση ποινικοποιείται, το αίσθημα της τρομοκρατίας εντείνεται ενισχύοντας τη ρουφιανιά εντός της κοινωνίας, οι φτωχοδιάβολοι και οι αντιφρονούντες μπαίνουν στο στόχαστρο.

Μέσα σε αυτό το ζόφο της κατά μέτωπο επίθεσης κράτους και κεφαλαίου απέναντι στην κοινωνική βάση, μέσα σε ένα επιβαλλόμενο περιβάλλον ιδιώτευσης και εξατομίκευσης, είναι πιο αναγκαίο από ποτέ, όλοι και όλες μας, να υψώσουμε συλλογικά αναχώματα απέναντι στην διαρκή απαξίωση των ζωών μας. Να εμπνευστούμε από τους πρόσφατους φοιτητικούς αγώνες για δημόσια και δωρεάν παιδεία με καταλήψεις διαρκείας που σπάνε την κανονικότητα που επιτάσσει η κυβέρνηση, βάζοντας μπροστά τη συλλογικό δρόμο και αποτάσσοντας την εξατομίκευση και τις απογοητεύσεις. Να εμπνευστούμε, ακόμα, από τους μαζικούς αγώνες των αγροτών που παλεύουν με αξιοπρέπεια ενάντια στη φτώχεια και την εξαθλίωση που τους επιβάλλει το κράτους, αλλά και από τους πρόσφατους αγώνες των εργαζομένων στα κάτεργα των τηλεφωνικών κέντρων και αυτών στον κλάδο των κατασκευών.

Κόντρα στον κοινωνικό κανιβαλισμό, στις ατομικές λύσεις και στη λογική της ανάθεσης, να σταθούμε η μία πλάι στον άλλον και να αντεπιτεθούμε. Να οργανωθούμε στους χώρους της δουλειάς, στα σωματεία μας, σε κάθε κοινωνικό πεδίο. Να χτίσουμε αναχώματα κόντρα στην υποτίμησή μας και στο αυξημένο κόστος ζωής. Με φάρο μας την αλληλεγγύη και την αυτοοργάνωση να δομήσουμε στην πράξη τη δικιά μας αντιπρόταση απέναντι στην κρατική-καπιταλιστική δυστοπία. Μόνη λύση οι συλλογικοί αγώνες.

Να αγωνιστούμε για έναν κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης, ελευθερίας. Έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση, όπου οι ζωές μας μετράνε πραγματικά.

Για τους δολοφονημένους των Τεμπών και για κάθε νεκρό της Τάξης μας

Όλες/οι στον δρόμο!

Οργάνωση – Αλληλεγγύη – Αντεπίθεση!

 

ΑΤΑΞΙΝΟΜΗΤΑ, ΑΦΙΣΕΣ, ΕΜΦΥΛΟ, ΚΕΙΜΕΝΑ, Κοινωνικος Κανιβαλισμος

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ 12ΧΡΟΝΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΛΩΝΟ- ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ 10.2 ΕΝ ΟΨΕΙ ΤΗΣ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗΣ ΜΕΡΑΣ ΔΡΑΣΕΩΝ

Μπορείς να κατεβάσεις την παρακάτω ανακοίνωση σε μορφή pdf από εδώ.

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΕΝΟΨΕΙ ΤΗΣ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗΣ ΗΜΕΡΑΣ ΔΡΑΣΗΣ

ΣΑΒΒΑΤΟ 10.2, 12.00, ΠΛ. ΑΝΤΙΚΑ

 

ΚΑΜΙΑ ΜΟΝΗ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΑ ΚΥΚΛΩΜΑΤΑ TRAFFICKING ΚΑΙ ΤΗ ΒΙΑ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑΣ

Την Δευτέρα 8 Γενάρη ξεκίνησε η δίκη των κατηγορουμένων της πρώτης δικογραφίας για την υπόθεση βιασμών και τράφικινγκ της 12χρονης στον Κολωνό. Η δίκη διεξάγεται κεκλεισμένων των θυρών, μια απόφαση που οδηγεί σε αδιαφάνεια της διαδικασίας με την απουσία δημοσιογράφων αλλά και αλληλέγγυων κατά τη διάρκεια της δίκης, συγκαλύπτοντας ακόμα και αυτό το στάδιο της ως τώρα διαχείρισης της υπόθεσης.

 

Δεν ξεχνάμε ακόμη πριν λίγο καιρό που η  τότε υφυπουργός εργασίας Δόμνα Μιχαηλίδου  έδωσε στη δημοσιότητα τα στοιχεία κατοικίας της 12χρονης, αφήνοντάς την ευάλωτη στα κανιβαλιστικά μέσα ενημέρωσης, τους τραμπουκισμούς των θυτών-παιδοβιαστών και τις μαφιόζικες τακτικές εκφοβισμού ενός κυκλώματος trafficking. Ενδεικτική είναι και η «προστασία» που της προσέφερε το κράτος αφού όπως ανέφερε και ο  τότε υπουργός προστασίας του πολίτη Τάκης Θεοδωρικάκος, η αστυνομία προσέχει την ασφάλεια του παιδιού “διακριτικά” και “στο βαθμό που την αφορά”. Την ίδια στιγμή οι καταγγελίες της οικογένειας για τις επιθέσεις που δέχτηκαν γύρω και μέσα στο σπίτι που διαμένουν “διερευνήθηκαν από την ΕΛ.ΑΣ. και δεν επιβεβαιώθηκαν”. Η προστασία λοιπόν που θέλησαν να προσφέρουν ήταν τόσο διακριτική που άφησε ένα κορίτσι 12 χρονών (!) πλήρως εκτεθειμένο απέναντι στις επιθέσεις των κυκλωμάτων trafficking που κατήγγειλε και χαρακτηρίζοντας τις υπόλοιπες επιθέσεις που δέχτηκε ως «μη επιβεβαιωμένες». Εμείς όμως ξέρουμε πως ενώ κράτος και ΕΛΑΣ κάνουν τα στραβά μάτια οι επιθέσεις αυτές έχουν αφήσει σωματικό και ψυχικό αποτύπωμα τόσο στο ίδιο το 12χρονο κορίτσι όσο και στην οικογένειά της.

 

Αυτή είναι η στήριξη του κράτους και των θεσμών του στα θύματα έμφυλης βίας και  sex trafficking. Αξίζει να σημειωθεί εδώ ότι η πλειονότητα των κινήσεων αλληλεγγύης στη 12χρονη έχουν δεχτεί καταστολή μια ακόμα ένδειξη της θέσης που παίρνει το κράτος σε αυτή την υπόθεση, όπως και σε πολλές άλλες. Έτσι και για τη 12χρονη από τον Κολωνό, αλλά και την 19χρονη και την 27χρονη στην Ηλιούπολη που κατήγγειλαν τους βιαστές και σωματεμπόρους τους.Οι ίδιες βρήκαν τη δύναμη και τα έβαλαν με επικίνδυνα  κυκλώματα sex trafficking, όπου δρουν κάθε λογής ισχυρά πρόσωπα και υψηλά ιστάμενοι της ΕΛΑΣ ενώ το κράτος δεν μπορεί να εγγυηθεί ούτε την ασφάλεια, ούτε τη δικαίωσή τους. Μπορεί μάλιστα να τις βγάλει και στη σέντρα και να τις εκθέσει, όπως έγινε και με το πολλαπλά ευάλωτο ανήλικο κορίτσι που βίασαν και κακοποίησαν δεκάδες καθίκια.

 

Και στις δύο περιπτώσεις οι περισσότεροι από τους μαστροπούς και (παιδό)βιαστές έχουν αφεθεί ελεύθεροι, ενώ αντίθετα έμμεσα, και καθόλου τυχαία, τιμωρούνται τα θύματα που τους κατήγγειλαν. Είτε με όσα περιγράψαμε πιο πάνω για την έκθεση της 12χρονης, είτε με την εκδικητική φυλάκιση της μητέρας της, είτε με τη διαπόμπευση στο δικαστήριο στην υπόθεση της Ηλιούπολης. Η συνταγή ξεπλύματος του θύτη και έκθεσης της είναι ίδια, και την είδαμε να εκτελείται με ακρίβεια όταν η Γεωργία στη Θεσσαλονίκη κατήγγειλε τους βιαστές της, που για κακή της τύχη είναι γόνοι αστικής οικογένειας και ο μηχανισμός συγκάλυψης κινήθηκε γρήγορα. Μόνο συμπέρασμα λοιπόν    είναι ότι η αστική δικαιοσύνη, το κράτος και οι μηχανισμοί του δεν είναι σε κανένα στάδιο μιας καταγγελίας δίπλα στα θύματα. Μόνες μας η μία μαζί με την άλλη πρέπει σε κάθε βήμα να παλέψουμε για τα αυτονόητα, για την αξιοπρέπεια, για την ίδια μας τη ζωή.

 

Για το κράτος αρκεί μερικοί από τους θύτες να την πληρώσουν με κάποια χρόνια φυλακή, κάποιοι να την βγάλουν καθαρή, κάποιοι να πάρουν τα κατάλληλα “μέτρα” ώστε

 

να εξασφαλίσουν ότι το όνομα τους δεν θα ακουστεί ποτέ και οι περισσότεροι να συνεχίσουν να βιάζουν ξέροντας και με τη βούλα ότι κανείς δεν τους ακουμπάει. Πώς να σε ακουμπήσουν άλλωστε όταν έχεις τις πλάτες ενός κράτους που μεθοδικά και απροκάλυπτα συγκαλύπτει και ξεπλένει παιδοβιαστές, χωμένο βαθιά μέσα στη βρώμα των κυκλωμάτων που παρέχουν προστασία σε οίκους ανοχής (βλέπε αλληλεπικαλύψεις με τη δίκη της Greek Police Mafia), αλλά και όταν ο προαγωγός και βιαστής αστυνομικός Μπουγιούκος από την υπόθεση της Ηλιούπολης κυκλοφορεί ελεύθερος, παρότι κρίθηκε ένοχος ενώ συνεχίζει να απειλεί δημόσια τις καταγγέλουσες. Δεν μιλάμε για εξαιρέσεις, ούτε για για μεμονωμένες περιπτώσεις. Είναι η βαθιά πατριαρχική, σάπια και εκμεταλλευτική φύση του κράτους. Και το μήνυμα που στέλνει είναι ξεκάθαρο: μην μιλήσετε, γιατί θα βρείτε τον  μπελά σας.

 

Δεν έχουμε καμία εμπιστοσύνη σε ένα σύστημα που αναπαράγει και θρέφει την καταπίεσή μας, που δαιμονοποιεί τη σεξουαλικότητα μάς και τις επιλογές μας σχετικά με τη μητρότητα, που μάς βιάζει εντός των αστυνομικών τμημάτων, που αφήνει το έδαφος για τις επιθέσεις εναντίων μας και δίνει συμβουλές σε επίδοξους γυναικοκτόνους για να πέσουν στα μαλακά. Βιασμός  της 12χρονής στον Κολωνό από τον Ηλία Μίχο και εκπόρνευση της σε τουλάχιστον 213 άνδρες, βιασμός 19χρονής μέσα στο ΑΤ Ομονοίας από 2 μπάτσους, κατ’ εξακολούθηση βιασμοί και κακοποιήσεις παιδιών στη «Κιβωτό του Κόσμου», υλικό εκδικητικής πορνογραφίας που διακινείται με αποτέλεσμα τον διαρκή βιασμό των θυμάτων ,μετανάστριες που καταγγέλουν σεξουαλικές παρενοχλήσεις από μπάτσους (ΠΡΟ.ΚΕ. ΚΑ στην Πέτρου Ράλλη) , νομοσχέδια που ψηφίζονται ενάντια στις αμβλώσεις, χιλιάδες έγκλειστες μετανάστριες  που κρατιούνται σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και η λίστα δεν τελειώνει.

 

Ένα σύστημα που θρέφει και θρέφεται από την πατριαρχία. Ο αγώνας μας δεν αρχίζει ούτε και σταματά όταν παίρνει τη δικαστική οδό, σε ένα σύστημα που αφήνει ελεύθερους θύτες, βιαστές και κακοποιητές. Το μόνο δίχτυ προστασίας που μπορούμε να εμπιστευτούμε είναι η αλληλεγγύη από τα κάτω, οι δεσμοί των καταπιεσμένων γυναικών μεταξύ τους. Μια αλληλεγγύη έμπρακτη όπως στην περίπτωση της 12χρονης από συνελεύσεις γειτονιάς που αντανακλαστικά συγκροτήθηκαν και μαζί με φεμινιστικές συλλογικότητες στήριξαν έμπρακτα και με κάθε μέσο το ανήλικο κορίτσι και την οικογένεια της, εκεί που το κράτος “προσέφερε” 2 πακέτα ρύζι, 2 πακέτα φακές, 3 κουτάκια γάλα και 1,5 λίτρο λάδι τον μήνα, μαζί με μια εβδομαδιαία επίσκεψη σε παιδοψυχίατρο 60χλμ μακριά. Μόνος δρόμος οι κοινοί μας αγώνες μας για τη γυναικεία χειραφέτηση. Για ένα κόσμο ισότητας, ελευθερίας και αλληλεγγύης.

 

 ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ 12ΧΡΟΝΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΛΩΝΟ

  ΝΑ ΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ ΤΟ TRAFFICKING, ΤΑ ΚΥΚΛΩΜΑΤΑ ΒΙΑΣΤΩΝ-ΠΑΙΔΟΒΙΑΣΤΩΝ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΟΥ ΤΑ ΓΕΝΝΑ, ΤΑ ΘΡΕΦΕΙ ΚΑΙ ΤΑ ΣΥΓΚΑΛΥΠΤΕΙ

 ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΝ ΚΑΝΙΒΑΛΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΑΠΟ ΑΝΡΘΩΠΟ ΝΑ ΣΤΑΘΟΥΜΕ Η ΜΙΑ ΔΙΠΛΑ ΣΤΗΝ ΑΛΛΗ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΙΣΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ

 

ΑΤΑΞΙΝΟΜΗΤΑ, Διεθνισμός, ΔΙΕΘΝΙΣΜΟΣ, ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, ΚΕΙΜΕΝΑ, Κοινωνικος Κανιβαλισμος, Μεταναστες στην Ελλαδα

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΚΟΥΡΔΟΥΣ ΑΠΕΡΓΟΥΣ ΠΕΙΝΑΣ ΣΤΟ ΠΡΟ.ΚΕ.Κ.Α. ΞΑΝΘΗΣ

Μπορείς να κατεβάσεις την παρακάτω ανακοίνωση σε μορφή pdf από εδώ.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΚΟΥΡΔΟΥΣ ΑΠΕΡΓΟΥΣ ΠΕΙΝΑΣ ΣΤΟ ΠΡΟ.ΚΕ.Κ.Α. ΞΑΝΘΗΣ

Σχεδόν 25 χρόνια έχουν περάσει από τις 15 Φλεβάρη 1999, τότε που το ελληνικό κράτος με την κυβέρνηση του Κώστα Σημίτη, και με υπουργούς τους Θεόδωρο Πάγκαλο, Αλέκο Παπαδόπουλο και Φίλιππο Πετσάλνικο παρέδωσε στην τουρκική υπηρεσία πληροφοριών (ΜΙΤ), τον επικεφαλής του κουρδικού αντάρτικου κινήματος, Αμπντουλάχ Οτσαλάν, από την Ελληνική Πρεσβεία στο Ναϊρόμπι της Κένυας.

Έκτοτε ο Οτσαλάν βρίσκεται φυλακισμένος σε ένα νησί- φυλακή, το Ιμραλί, στη θάλασσα του Μαρμαρά. Έως το 2009, ήταν ο μοναδικός κρατούμενος και φυλασσόταν από περισσότερους από χίλιους στρατιώτες. Από το 2009, μεταφέρθηκαν στις φυλακές ακόμα πέντε πολιτικοί κρατούμενοι. Στις 25 Μαρτίου το 2021 απαγορεύτηκε κάθε επικοινωνία του Οτσαλάν με τον έξω κόσμο, συμπεριλαμβανομένης της επικοινωνίας με την οικογένεια του και τους δικηγόρους του. Αυτή η ακραία απομόνωση ισχύει μέχρι και σήμερα και δείχνει με τον πιο εύγλωττο τρόπο τον φόβο του τουρκικού κράτους μπροστά στην ιδεολογική αδιαλλαξία του πολιτικού κρατούμενου.

Από τις 27 Νοέμβρη 2023 έχει ξεκινήσει απεργία πείνας σε 104 φυλακές της Τουρκίας από πολιτικούς κρατούμενους/ αγωνιστές σε ένδειξη αλληλεγγύης προς τον Οτσαλάν απαιτώντας να σταματήσει η εκδικητική μεταχείριση και το καθεστώς εξαίρεσης του πολιτικού κρατούμενου. Η απεργία θα συνεχιστεί μέχρι τις 15 Φεβρουαρίου. Ενώνοντας τις φωνές τους με τους συντρόφους τους στην Τουρκία, 8 Κούρδοι πολιτικοί πρόσφυγες που βρίσκονται φυλακισμένοι στο Προαναχωρησιακό Κέντρο Κράτησης Ξάνθης ξεκίνησαν από τις 15 Δεκέμβρη απεργία πείνας. Τέσσερεις μέρες μετά το ελληνικό κράτος μεταφέρει εκδικητικά τους απεργούς πείνας Mahmut Guler και Sukru Ozturk σε κέντρο απελάσεων στον Έβρο και με συνοπτικές διαδικασίες, στις 20 Δεκέμβρη, τους απελαύνει στην Τουρκία, όπου αντιμετωπίζουν άμεσες απειλές για τη ζωή τους.

Οι πάσης φύσεως ιδεολογικοί μηχανισμοί του ελληνικού κράτους, αναπαράγουν ανερυθρίαστα αντιτουρκισμό, προβάλλοντας την γείτονα ως το απόλυτο κακό από το οποίο μας προστατεύει το κράτος· φυσικά με τις απαραίτητες από μεριάς μας θυσίες. Διόλου τυχαία δεν είναι η δήλωση, προ ολίγων ημερών, του Κωστή Χατζηδάκη κατά την οποία χωρίς ντροπή ομολογούσε ότι δεν μειώνεται ο Φ.Π.Α. στα τρόφιμά διότι «οι φρεγάτες και τα αεροπλάνα κοστίζουν και από κάπου πρέπει να βρεθούν τα χρήματα». Το ελληνικό κράτος ανεξαρτήτως κυβερνήσεων αναπαράγει τον αντιτουρκισμό με σκοπό να διευρύνει συνεχώς τα εξοπλιστικά προγράμματα πάντα εις βάρος των κοινωνικών μας αναγκών. Τη στιγμή που έχει διαλυθεί το ΕΣΥ, κλείνουν σχολεία, περικόπτονται κοινωνικές παροχές, αυξάνονται οι φόροι και οι εισφορές, το στεγαστικό κόστος είναι δυσβάσταχτο και η ακρίβεια σε βασικά είδη και ενέργεια ολοένα και φουντώνει, το ελληνικό κράτος συνεχώς ανακοινώνει νέα εξοπλιστικά προγράμματα. Το 2022 η Ελλάδα ήταν πρώτη σε στρατιωτικές δαπάνες στις χώρες του ΝΑΤΟ, αφού σπατάλησε το 3,54% του ΑΕΠ της, ξεπερνώντας ακόμα και τις ΗΠΑ!

Αυτή είναι όμως η μία εικόνα. Η άλλη εικόνα είναι η ομοθυμία με την οποία Ελλάδα και Τουρκία αντιμετωπίζουν τους αγωνιστές/ πολιτικούς τους αντιπάλους. Το ειδικό καθεστώς μεταχείρισης των πολιτικών κρατουμένων είναι πραγματικότητα και στις δύο πλευρές του αιγαίου. Η παράδοση του Οτσαλάν στο τουρκικό κράτος δεν ήταν μια παραφωνία αλλά ο κανόνας. Τα «δώρα» του ελληνικού κράτους στο τουρκικό συνεχίζουν μέχρι και σήμερα. Ενδεικτικά αναφέρουμε τη σύλληψη 9 Κούρδων αγωνιστών το 2018 ως «δώρο» προς τον Ερντογάν ενόψει της επικείμενης επίσκεψης του. Τον Μάρτη του 2020, συνελήφθησαν στα Σεπόλια 11 αγωνιστές και αγωνίστριες από την Τουρκία, μέλη της κομμουνιστικής οργάνωσης DHKP-C, καθ’ υπόδειξη των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών, που όπως δήλωσαν τους παρακολουθούσαν και αιτήθηκαν τη σύλληψη τους από την ελληνική αστυνομία. Το καλοκαίρι του 2023 η νέα κυβέρνηση Μητσοτάκη δείχνει τις προθέσεις της για τις σχέσεις της με το τουρκικό κράτος και εκκενώνει το camp των κουρδών πολιτικών προσφύγων στο Λαύριο. Αντίστοιχα, από την άλλη μεριά των συνόρων, μετά τον πολύνεκρο σεισμό στην Τουρκία το Φλεβάρη του 2023, συνολικά 6 αγωνιστές από την Ελλάδα, μέλη της οργάνωσης Τ-34 και του Διαρκούς Αγώνα, που πήγαν εθελοντικά να συνδράμουν στους σεισμόπληκτους, απήχθησαν από την τουρκική αστυνομία και απελάθηκαν στην Ελλάδα.

Σε αυτό το πλαίσιο συνεργασίας μεταξύ των δύο γειτονικών κρατών, η απέλαση των δύο Κούρδων αγωνιστών από το ΠΡΟ.ΚΕ.Κ.Α. Ξάνθης μόνο εξαίρεση δεν είναι. Γνωρίζουμε καλά, ότι το ΠΡΟ.ΚΕ.Κ.Α διοικείται με σιδηρά πυγμή. Δεν γίνεται ανεκτή καμία πράξη αντίστασης ή ακόμα και διαμαρτυρίας και τηρείται σιγή ιχθύος από το σύνολο των τοπικών ΜΜΕ ανεξαρτήτως πολιτικού χρωματισμού. Άλλωστε ήταν επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ το Μάιο του 2016 όπου μετά από συγκέντρωση αλληλεγγύης που πραγματοποιήθηκε έξω από το κέντρο κράτησης, ξυλοκοπήθηκαν εκδικητικά οι κρατούμενοι μετανάστες, ξεκαθαρίζοντας έτσι ότι όποια κίνηση γίνεται για την ανάδειξη της ύπαρξης αυτής της αισχρής φυλακής σε απόσταση αναπνοής από την πόλη, θα την πληρώνουν οι κρατούμενοι. Η ελληνική αστυνομία, που δεν επέδειξε ιδιαίτερη σπουδή στη σύλληψη του συναδέρφου τους όταν αυτός σκότωσε, την 19χρονη Αϊσέ, στην περίπτωση των δύο Κούρδων αγωνιστών, ανέπτυξε ιδιαίτερες ικανότητες και τους απέλασε με συνοπτικές διαδικασίες, τιμωρώντας τους επειδή παραμένουν Ανθρωποι.

Η διεθνιστική ταξική αλληλεγγύη είναι ο μόνος δρόμος που εγγυάται την ευημερία της κοινωνικής βάσης, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Τουρκία. Αυτό μας το δείχνουν οι Κούρδοι και οι Τούρκοι αγωνιστές με τον καλύτερο τρόπο. Οι 8 Κούρδοι αγωνιστές που ξεκίνησαν την απεργία πείνας στο ΠΡΟ.ΚΕ.Κ.Α. Ξάνθης αντιμετώπιζαν ήδη μια καφκική συνθήκη εγκλεισμού άνευ κατηγοριών και άνευ χρονικού ορίζοντα. Στο πλαίσιο αυτό, δεν επέλεξαν να στρέψουν το βλέμμα μακριά από την αδικία, αλλά επέλεξαν να στρατευτούν με τους συντρόφους τους στην Τουρκία, να αγωνιστούν και να δείξουν την αλληλεγγύη τους. Οφείλουμε να διδαχθούμε από το πολιτικό τους ήθος και να εμπνευστούμε από το πολιτικό τους ανάστημα. Οφείλουμε με τη σειρά μας να διαδώσουμε τα περιεχόμενα του αγώνα τους, να καταγγείλουμε την επίθεση που δέχονται από το ελληνικό κράτος και να σταθούμε αλληλέγγυα δίπλα τους. Να ορθώσουμε τοίχος προστασίας των αγωνιστών. Να γίνουμε η φωνή που τους στερούν.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ MAHMUT GULER ΚΑΙ SUKRU OZTURK ΠΟΥ ΑΠΕΛΑΘΗΚΑΝ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΚΟΥΡΔΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ- ΑΠΕΡΓΟΥΣ ΠΕΙΝΑΣ MEHMET BILGEC, GOKHAN DOGUBEY, WELAT KAYA, RAMAZAN TEKMEN ΚΑΙ MURAT SAHIN ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΕΓΚΛΕΙΣΤΟΙ ΣΤΟ ΠΡΟ.ΚΕ.Κ.Α. ΞΑΝΘΗΣ.

ΤΕΡΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΚΑΘΕΣΤΩΤΟΣ ΑΠΟΜΟΝΩΣΗΣ ΣΤΟ ΙΜΡΑΛΙ – ΖΗΤΩ Η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ!

 

ΑΤΑΞΙΝΟΜΗΤΑ, ΑΦΙΣΕΣ, ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, ΚΕΙΜΕΝΑ, Κοινωνικος Κανιβαλισμος

15 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ Ο ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ ΦΩΤΙΖΕΙ ΑΚΟΜΗ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΜΑΣ

Μπορείς να κατεβάσεις την παρακάτω ανακοίνωση σε μορφή pdf από εδώ.

15 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ Ο ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ ΦΩΤΙΖΕΙ ΑΚΟΜΗ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΜΑΣ

Το βράδυ της 6ης Δεκέμβρη του 2008 ο δεκαπεντάχρονος μαθητής Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος δολοφονείται εν ψυχρώ από το υπηρεσιακό όπλο του μπάτσου Κορκονέα, όπου μαζί με το συνάδελφο του Σαραλιώτη, λυμαίνονταν την περιοχή των Εξαρχείων. Σύσσωμα τα αστικά μέσα ενημέρωσης έσπευσαν να συγκαλύψουν τη δολοφονία που μόλις είχε συμβεί, με τα πρώτα δελτία να μιλούν για «επίθεση σε αστυνομικούς στα Εξάρχεια» χωρίς να κάνουν λόγο για δολοφονία, και έπειτα την ίδια κασέτα για «το όπλο που εκπυρσοκρότησε». Η είδηση όμως είχε ήδη μεταφερθεί παντού, και μαζί της έφερνε τη φλόγα που άναβε τα πρώτα οδοφράγματα που στήθηκαν στους δρόμους των Εξαρχείων, και από τις πρώτες μόλις ώρες της δολοφονίας, άρχισε να μεταφέρεται σε όλη την επικράτεια.

Χιλιάδες μαθητές, φοιτήτριες, εργαζόμενοι, μετανάστριες, άνεργοι, ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα που βίωναν όλα αυτά τα χρόνια τη βία στο πετσί τους με θεσμική βούλα, βγήκαν στους δρόμους σε ένα ξέσπασμα κοινωνικής και ταξικής αντιβίας, συγκρούστηκαν με τις δυνάμεις καταστολής, επιτέθηκαν σε αστυνομικά τμήματα, τράπεζες και στόχους σύμβολα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης. Τρόφιμα και αγαθά αναδιανεμήθηκαν μέσω γενικευμένων απαλλοτριώσεων από σούπερ μάρκετ και πολυεθνικές που πλούτιζαν όλα αυτά τα χρόνια από την εκμετάλλευση. Σχολεία, πανεπιστήμια, διοικητικά κτήρια κ.α. όπως το κτήριο της ΓΣΕΕ καταλήφθηκαν και αποτέλεσαν τον τόπο συνάντησης και οργάνωσης των ποικιλόμορφων δράσεων που ύφαιναν για πάνω από ένα μήνα το νήμα της μεγαλειώδης κοινωνικής εξέγερσης του Δεκέμβρη του ’08.

Στον απόηχο της εξέγερσης του Δεκέμβρη εκατοντάδες εγχειρήματα αντίστασης γεννήθηκαν και ενισχύθηκαν σε πόλεις και γειτονιές όλης της Ελλάδας. Στέκια και καταλήψεις, αναρχικές συλλογικότητες και οργανώσεις, φεμινιστικές συνελεύσεις, συνελεύσεις γειτονιάς, σωματεία βάσης στους χώρους εργασίας και συνδικαλιστικά αυτόνομα σχήματα στα πανεπιστήμια, ραδιοφωνικοί σταθμοί και έντυπα αντιπληροφόρησης, συλλογικές κουζίνες και ομάδες αλληλοβοήθειας συνεχίζουν να αποτελούν τους χώρους και τα μέσα όσων επιλέγουν να βγουν στο δρόμο και να αγωνιστούν.

Η δολοφονία Γρηγορόπουλου αποτέλεσε εκείνη τη μεγάλη σταγόνα που ήρθε να ξεχειλίσει το ποτήρι της κοινωνικής οργής σε μια συγκυρία όπου βάθαινε η επίθεση του κράτους και του κεφαλαίου στους από τα κάτω. Με τα όργια της αστυνομικής βίας, και τους βασανισμούς μέσα στα αστυνομικά τμήματα, την καταπάτηση κεκτημένων και την περιστολή ελευθεριών, τα πογκρόμ εναντίων των μεταναστριών, τη βίαιη αναδιανομή πλούτου από κάτω προς τα πάνω, τη φτώχια και την ανεργία να καλπάζουν, την επίθεση στις σπουδές με το νόμο Γιαννάκου που το μεγάλο φοιτητικό κίνημα του ’06-’07 τον έκανε κουρελόχαρτο, μέχρι τα πρώτα σημάδια από το ξέσπασα της καπιταλιστικής κρίσης να προμηνύουν τι επιφυλάσσει το μέλλον της καπιταλιστικής κανονικότητας.

15 χρόνια μετά, σε μια όχι τόσο μακρινή ιστορική πραγματικότητα, η επίθεση του κράτους και του κεφαλαίου, η θανατοπολιτική, οι κρατικές δολοφονίες, όχι απλά παραμένουν αλλά η επίθεση βαθαίνει περαιτέρω, η ανθρώπινη ζωή των εκμεταλλευόμενων υποτιμάται ακόμα πιο βίαια, και το κράτος συνεχίζει να δολοφονεί ακόμα εν ψυχρώ είτε στις γειτονίες είτε στα χερσαία και θαλάσσια σύνορα.

15 χρόνια μετά, είναι ακόμα νωπό το αίμα του ανήλικου Χρήστου Μιχαλόπουλου που δολοφονήθηκε από την αστυνομία στη Βοιωτία, ο τρίτος σε σειρά ανήλικος Ρομ που δολοφονείται τα τελευταία τρία χρόνια, μετά τη δολοφονία του Κώστα Φραγκούλη για 20 ευρώ βενζίνη και του Νίκου Σαμπάνη στο Πέραμα Αττικής.

Σε μια συνθήκη γενικευμένης επίθεσης στην τάξη μας, με τις τιμές σε μια σειρά από βασικά κοινωνικά αγαθά να έχουν εκτοξευθεί και οι μισθοί να παραμένουν ψίχουλα, οι εργοδοτικές καφρίλες να θεσμοθετούνται, και η απεργία να ποινικοποιείται μέσω και του τελευταίου νόμου Γεωργιάδη, η ΕΛ.ΑΣ. συνεχίζει να δολοφονεί, να βιάζει, να επιτίθεται στον κόσμο του αγώνα, όπως συνέβη με την απόπειρα ανθρωποκτονίας εις βάρος της 16χρονης αντιφασίστριας στο Νέο Ηράκλειο, και να τρομοκρατεί προκειμένου να πνίξει την κάθε μας αντίδραση.

Το μόνο που έχει να προσφέρει αυτό το σάπιο σύστημα είναι περισσότερος θάνατος, περισσότερη βία, οικολογική καταστροφή και πολέμους. Αυτός ο κόσμος που με τόσο κόπο έχτισαν τα αφεντικά με τους δήμιους τους καταρρέει από άκρη σε άκρη και προς στιγμή καταρρέει στα κεφάλια μας. Από τις πυρκαγιές που έκαψαν σχεδόν όλη την επικράτεια το καλοκαίρι που πέρασε, τις πλημμύρες που έπνιξαν ολόκληρες πόλεις και εκατοντάδες χιλιάδες ζώα. Τις ζωές των μεταναστριών που χάνονται στα καθημερινά ναυάγια από τις δολοφονικές επαναπροωθήσεις, με αποκορύφωμα το ναυάγιο της Πύλου όπου το λιμενικό έπνιξε πάνω από εξακόσιους μετανάστες. Τους δεκάδες νεκρούς στο κρατικό καπιταλιστικό έγκλημα των Τεμπών. Τις ζωές που χάνονται καθημερινά στα λεγόμενα «εργατικά ατυχήματα», τους δεκάδες χιλιάδες νεκρούς της πανδημίας και όσους δεν «αντέχει» το δημόσιο σύστημα υγείας που είναι υπό κατάρρευση. Την πολεμική όξυνση με την ενεργό εμπλοκή του ελληνικού κράτους στο άρμα του ΝΑΤΟ, και τη στήριξη της σφαγής του Παλαιστινιακού Λαού από το κράτος του Ισραήλ.

Ο Δεκέμβρης ήταν και παραμένει η απόδειξη πως, αν το καταλάβουμε, έχουμε τη δύναμη να κάνουμε τα πάντα. Και αυτό οφείλει να μείνει χαραγμένο στη συλλογική μας μνήμη. Για τους δολοφόνους του Αλέξη, του Μιχάλη, του Νίκου, της Zackie Oh, του Χρήστου και όλων των ατόμων που έπεσαν νεκρά από το χέρι του κράτους ένα πράγμα έχουμε να πούμε, δεν ξεχνάμε και δεν συγχωρούμε. Έχουμε όλη την οργή και όλο το δίκαιο με το μέρος μας. Γιατί η κανονικότητα τους δεν μας χωράει και δεν θα μας χωρέσει ποτέ. Γιατί όσες και να είναι οι προσπάθειες αποσιώπησης των πράξεων τους, όσα πεζοδρόμια και αν ξεπλύνουν από το αίμα, όσους δολοφόνους και βιαστές να αθωώσουν, εμείς θα είμαστε εκεί. Εμείς θα είμαστε εκεί, γιατί η αλήθεια είναι μια και γράφεται στους δρόμους. Από τους αντιφασιστικούς αγώνες της προηγούμενης περιόδου, τους νικηφόρους εργατικούς αγώνες στην Cosco και την e-food, τις μαζικές φεμινιστικές διαδηλώσεις ενάντια στις γυναικοκτονίες, τις μαχητικές διαδηλώσεις για το έγκλημα στα Τέμπη και την Πύλο, και τις διαδηλώσεις αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό λαό, μέχρι τις καθημερινές αρνήσεις σε κάθε χώρο, το ιστορικό νήμα της αντίστασης παραμένει ζωντανό κουβαλώντας μέσα του τις μνήμες του Δεκέμβρη και όλων των αγώνων που προηγήθηκαν.

Να περιφρουρήσουμε τα νοήματα του και να κρατήσουμε αυτές τις μνήμες ζωντανές κόντρα στη επιβαλλόμενη λήθη και την παραίτηση. Γιατί ένα κίνημα χωρίς ιστορία είναι ένα κίνημα χωρίς προοπτική.

Για τις εξεγέρσεις που προηγήθηκαν και εκείνες που έπονται, που κυοφορούν ένα κίνημα που πασχίζει να αποκτήσει όραμα και επαναστατική κατεύθυνση. Γιατί μέσα εκεί γεννιέται η σπίθα που πυροδοτεί τις διεργασίες που μας φέρνουν πιο κοντά στον επαναστατικό μετασχηματισμό της κοινωνίας. Για ένα κόσμο κοινοκτημοσύνης, χωρίς βία, διακρίσεις και εκμετάλλευση, που η ζωή θα έχει αξία.

ΟΙ ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΣΕΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΣΕ ΕΝΑ ΚΟΣΜΟ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙΣ ΜΑΣ ΔΕ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΝΑΠΝΕΥΣΕΙ

15 ΔΕΚΕΜΒΡΗΔΕΣ ΜΕΤΑ…

ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ – ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΕΘΝΟΣ, ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ – ΩΡΑ ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΟΥΜΕ ΤΗΝ ΒΙΑ

06.12.2023

Αυτόνομο Στέκι Ξάνθης

Πέλοτο                                                                                          

Διεθνισμός, ΔΙΕΘΝΙΣΜΟΣ, ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, ΚΕΙΜΕΝΑ, Κοινωνικος Κανιβαλισμος

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ 4 ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΤΟΥ ΛΑΙΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ ΠΟΥ ΕΠΕΣΑΝ ΜΑΧΟΜΕΝΟΙ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΟ-ΤΟΥΡΚΙΚΑ ΣΥΝΟΡΑ

Μπορείς να κατεβάσεις την παρακάτω ανακοίνωση σε μορφή pdf από εδώ.

 

«Kanımızla yazıyoruz tarihi;

haklıyız, kazanacağız!»

«Γράφουμε ιστορία με το αίμα μας,

Έχουμε δίκιο, θα κερδίσουμε!»

Grup Yorum, «Haklıyız Kazanacağız»

 

Στις 30 Οκτωβρίου στα σύνορα Ελλάδας – Τουρκίας, στις όχθες του ποταμού Έβρου, δολοφονήθηκαν από το τουρκικό κράτος τέσσερις Τούρκοι αγωνιστές και πολιτικοί πρόσφυγες, μέλη του Λαϊκού Μετώπου: η Harika Kızılkaya, ο Burak Ağarmış, ο Özkan Güzel και ο Erdoğan Çakır.

Κυνηγημένοι και από τις δύο πλευρές του Αιγαίου, με το ελληνικό και τουρκικό κράτος σε αγαστή συνεργασία να προβαίνουν σε συνεχείς διώξεις και συλλήψεις, με την κατηγορία από την ελληνική δικαιοσύνη της συμμετοχής σε τρομοκρατική οργάνωση, οι τούρκοι αγωνιστές με απόλυτη ανιδιοτέλεια και αυταπάρνηση συνέχισαν να αποτελούν παράδειγμα της επαναστατικής πάλης.

Να αγωνίζονται στο πλευρό των καταπιεσμένων με κάθε μέσο, ενάντια στο φασισμό, τον πόλεμο, τον καπιταλισμό, στο δρόμο για την οικοδόμηση ενός νέου κόσμου ειρήνης και ελευθερίας.

Με όπλο μας το διεθνισμό και την κοινή πάλη των καταπιεσμένων, ανεξάρτητα τη μεριά των συνόρων που βρίσκονται, τους τιμούμε, και οφείλουμε να κάνουμε πράξη το σύνθημα

ΤΑΞΙΚΟ ΚΑΙ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΟ ΜΠΛΟΚΟ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ, ΤΟ ΜΙΛΙΤΑΡΙΣΜΟ, ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ

 

ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ, ΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΕΠΙΔΙΩΞΕΙΣ ΤΩΝ ΑΣΤΙΚΩΝ ΤΑΞΕΩΝ ΓΙΑ ΕΝΑ ΝΕΟ ΑΙΜΑΤΟΚΥΛΙΣΜΑ

Για έναν κόσμο χωρίς τάξεις, εκμετάλλευση και καταπίεση. Ένα κόσμο χωρίς κράτη, στρατούς και πολέμους. Ένα κόσμο που θα φέρει την ειρήνη για όλη την ανθρωπότητα. 

ΑΦΙΣΕΣ, Κοινωνικος Κανιβαλισμος

ΚΑΛΕΣΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ 1Η ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ

Κάλεσμα για την 1η Νοεμβρίου από: Πέλοτο (Ξάνθη), Ταξική Αντεπίθεση (Αθήνα), Συνέλευση Κατάληψης Παλιού Νεκροτομείου (Αλεξανδρούπολη), Δυσήνιο Ίππο (Πάτρα)

1η ΝΟΕΜΒΡΗ: ΜΕΡΑ ΤΑΞΙΚΗ – ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ

Δέκα χρόνια μετά την ένοπλη επίθεση ενάντια στα γραφεία του βορείου τομέα της Χρυσής Αυγής στο Νέο Ηράκλειο, η οποία είχε ως αποτέλεσμα να πέσουν νεκροί οι νεοναζί Φουντούλης και Καπελώνης, φασιστικές παρακρατικές ομάδες επιχειρούν να επανεμφανιστούν στους δρόμους πραγματοποιώντας πανευρωπαϊκό κάλεσμα. Είναι ξεκάθαρο, άλλωστε, πως το τελευταίο διάστημα οι φασιστικές ομάδες αναδιοργανώνονται σε διάφορα επίπεδα οξύνοντας τη δράση τους σε βάρος αγωνιστών, προσφύγων και μεταναστών εργατών.

ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΣΑΚΙΖΟΥΜΕ ΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ, ΤΑ ΠΑΡΑΚΡΑΤΙΚΑ ΤΑΓΜΑΤΑ ΕΦΟΔΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΤΟΥΣ

Δέκα χρόνια μετά, δεν ξεχνάμε και δεν συγχωρούμε τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα στις 18 Σεπτέμβρη 2013 στο Κερατσίνι. Δεν ξεχνάμε τις δολοφονίες του Σ. Λουκμαν, του Ζακ Κωστόπουλου, του P. Ziffle και τις εκατοντάδες δολοφονικές επιθέσεις σε βάρος προσφύγων και μεταναστών. Ούτε τις δεκάδες επιθέσεις σε καταλήψεις, σε αυτοδιαχειριζόμενους χώρους και σε αναρχικούς, αριστερούς και αντιφασίστες αγωνιστές.

ΟΛΕΣ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΤΟΥ Ν. ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ

ΑΦΙΣΕΣ, Διεθνισμός, ΔΙΕΘΝΙΣΜΟΣ, ΔΡΑΣΕΙΣ, ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, ΚΕΙΜΕΝΑ, Κοινωνικος Κανιβαλισμος, Μεταναστες στην Ελλαδα, Περιβάλλον

ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ – ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΣΤΗΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛH ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ 15 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ | 13:00 ΠΑΡΚΟ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ

Αντιπολεμική – Αντιφασιστική διασυλλογική ανακοίνωση και κάλεσμα σε κινητοποίηση στην Αλεξανδρούπολη την Κυριακή 15 Οκτωβρίου. Μπορείς να την κατεβάσεις σε μορφή pdf από εδώ.

 

 

Η ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΟΥ ΝΑΤΟ-ΛΑΔΙ ΣΤΗΝ ΦΩΤΙΑ ΤΟΥ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ

Με τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία να κλείνει περισσότερο από ένα χρόνο και με τις αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βίλνιους να διευρύνουν τα πεδία αντιπαράθεσης με τη Ρωσία και να ρίχνουν ακόμη περισσότερο λάδι στη φωτιά, δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για μια γενίκευση του πολέμου. Η ένταξη της Σουηδίας, μετά και το πράσινο φως που έδωσε η Τουρκία, η συμφωνία για σταθερή αποστολή πολεμικού εξοπλισμού στην Ουκρανία αλλά και η ένταξη της στην συμμαχία χωρίς σαφές χρονικό πλαίσιο, είναι κάποια από τα συμπεράσματα της Συνόδου που αναδεικνύουν την πολεμική πολιτική που επιχειρεί να χαράξει η ευρωαντλαντική συμμαχία με φόντο της όξυνση του ιμπεριαλιστικού πολέμου. Άλλωστε, «ειρήνη» τους είναι απλά μια ανάπαυλα του πολέμου τους, είναι «ειρήνη» με το πιστόλι στον κρόταφο. Και σε αυτή τη σύγκρουση η Ελλάδα έχει πάρει θέση μάχης, μετατρεπόμενη σε απέραντη στρατιωτική βάση και προκεχωρημένο φυλάκιο του ΝΑΤΟ.

Ο ΠΟΛΕΜΟΚΑΠΗΛΟΣ ΑΞΟΝΑΣ ΗΠΑ/ΝΑΤΟ/ΕΕ ΚΑΙ Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

Η γεωστρατηγική αναβάθμιση του ελληνικού κράτους ευθυγραμμίζεται με τη στρατηγική επιλογή πρόσδεσης στο άρμα του ευρωατλαντικού ιμπεριαλισμού. Άλλωστε, οι εξοπλιστικές κούρσες, οι πολεμοκάπηλες συμφωνίες, η δημιουργία και επέκταση βάσεων, δεν αφορά μόνο τον αστικό ελληνοτουρκικό ανταγωνισμό. Τα συμφέροντα του ελληνικού κεφαλαίου εξυπηρετούνται μέσα από τη μετατροπή της χώρας σε πολεμικό προγεφύρωμα και στρατιωτικό ορμητήριο των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ. Το ελληνικό κράτος παίζει ειδικό ρόλο στην Νατοϊκή στρατηγική της «διπλής ανάσχεσης» της Ρωσίας και της Κίνας, μέσα στο πλαίσιο της όξυνσης του ιμπεριαλιστικού ανταγωνισμού ανάμεσα στον ευρωατλαντικό και τον ρωσοκινέζικο άξονα. Τμήμα της στρατηγική αυτής είναι και η δημιουργία πολεμοκάπηλων αξόνων υπό τη σκέπη των ΗΠΑ (Ελλάδα – Κύπρος -Ισραήλ – Αίγυπτος, συμμαχία με Σ. Αραβία και ΗΑΕ κλπ.). Κομβικό ρόλο σ’ αυτήν την πολιτική παίζει η ύπαρξη των Νατοϊκών στρατιωτικών βάσεων και εγκαταστάσεων που υπάρχουν από τη μια άκρη της Ελλάδας ως την άλλη. Ο ρόλος των βάσεων αναβαθμίζεται και επεκτείνεται στα πλαίσια της ελληνοαμερικανικής συμφωνία Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας (MDCA, Οκτώβρης 2021). Σύμφωνα με τη συμφωνία η παρουσία των ΗΠΑ εδραιώνεται σε 6 βασικές υποδομές: Αεροπορική Βάση Λάρισας, Βάση Αεροπορίας Στρατού Στεφανοβικείου (Αεροδρόμιο Στεφανοβικείου), Στρατόπεδο Γεωργούλα (Βόλος), Πεδίο Βολής Λιτόχωρου, Στρατόπεδο Γιαννούλη (Αλεξανδρούπολη) και Ναυτική Βάση Σούδας.

Αυτή η ασφυκτική πρόσδεση του ελληνικού κράτους στο άρμα των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ εξυπηρετεί φυσικά και τα συμφέροντα της ελληνικής αστικής τάξης που θέλει να αρπάξει το μερίδιο που της αναλογεί από τη λεία της ιμπεριαλιστικής λεηλασίας. Στην απόπειρα γεωστρατηγικής αναβάθμισης και στη διεκδίκηση μιας καλύτερης θέσης στον παγκόσμιο καπιταλιστικό καταμερισμό το ελληνικό κράτος θέλει να εμφανίζεται ως γεωπολιτικό οικόπεδο – γωνία, εγγυητής σταθερότητας και ενεργειακής ασφάλειας στα Βαλκάνια. Ταυτόχρονα, το ελληνικό εφοπλιστικό κεφάλαιο κάνει χρυσοφόρες μπίζνες μεταφέροντας το πανάκριβο αμερικάνικο LNG, εκμεταλλευόμενο τον αναπροσανατολισμό της ευρωπαϊκής ενεργειακής πολιτικής. Ας μην ξεχνάμε πως οι Έλληνες πλοιοκτήτες έχουν χαρακτηρίσει τον εμπορικό τους στόλο ως το «πέμπτο όπλο του ΝΑΤΟ»!

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗ ΩΣ «ΣΟΥΔΑ ΤΟΥ ΒΟΡΡΑ»

Σε γεωστρατηγικό παίκτη υψίστης σημασίας, ανάμεσα στην Σούδα, την Λάρισα, τον Άραξο αναδεικνύεται η πόλη της Αλεξανδρούπολης, μέσα από την μετατροπή της σε ενεργειακό κόμβο και πύλη για την υλοποίηση των πολεμικών σχεδιασμών των ΗΠΑ/ΝΑΤΟ/ΕΕ με φόντο τους εκρηκτικούς διακρατικούς ανταγωνισμούς και τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία. Η δημιουργία νατοϊκής βάσης και η διαρκώς αυξανόμενη στρατιωτικοποίηση, καθιστά την πόλη της Αλεξανδρούπολης σε ορμητήριο πολέμου, στρατιωτικοποιημένη ζώνη και πέρασμα πολεμικών μηχανών. Συγκεκριμένα, όπως αναφέρουν δημοσιεύματα ο αριθμός των φορτίων που μετέφερε μέσω της Αλεξανδρούπολης ο στρατός των ΗΠΑ αυξήθηκε κατά 14 φορές σε σχέση με την προηγούμενη. Καθόλου τυχαία λοιπόν, έτσι όπως δείχνουν και οι δηλώσεις των ίδιων των κυβερνόντων, μια σειρά κινήσεων αναβαθμίζουν την πόλη σε «Σούδα του βορρά», δημιουργώντας ένα πλατύ δίκτυο μεταφοράς πολεμοφοδίων και προώθησης των αμερικανικών και νατοϊκών στρατευμάτων στην κεντρική Ευρώπη και στην Ουκρανία, σημεία κεντρικού ενδιαφέροντος για τους συμμάχους του ελληνικού κράτους στα πλαίσια του ιμπεριαλιστικού πολέμου. Ταυτόχρονα, η στρατιωτική και ενεργειακή αναβάθμιση της πόλης, εξυπηρετεί τα συμφέροντα του άξονα στο οποίο συμμετέχει και το ελληνικό κράτος, όπως η εξαγωγή και εκτόξευση των πωλήσεων φυσικού αερίου αμερικανικού ενδιαφέροντος έναντι του ρωσικού στην Ευρώπη, με το 70 επί τις εκατό να μεταφέρεται μέσω Ελλάδας και του ελληνικού εφοπλιστικού κεφαλαίου, με εξέχοντα ρόλο και την πόλη της Αλεξανδρούπολης. Συγκεκριμένα μέσα από την δημιουργία δύο πλωτών βάσεων αποθήκευσης και επαναεροποίησης φυσικού αερίου FSRU, την αναβάθμιση των οδικών και σιδηροδρομικών δικτύων και την αξιοποίηση του μεγαλύτερου τμήματος του λιμανιού, εξυπηρετείται ο διπλός στόχος των ΗΠΑ και ΝΑΤΟ στην περιοχή. Από τη μία η μετατροπή της πόλης και συνολικά του ελληνικού κράτους σε προμετωπίδα και στρατηγικό οχυρό των συμμάχων και από την άλλη η μετατροπή της σε πύλη ανεφοδιασμού, εγγυητή της ενεργειακής σταθερότητας και ασφάλειας στην περιοχή. Αυτό μεταφράζεται σε έλεγχο της στρόφιγγας και των ενεργειακών περασμάτων που ταΐζουν τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό, εν μέσω του διαρκούς μπράντεφερ που εδαφικοποιείται στην Ουκρανία των 2 κυρίαρχων αξόνων για τα ενεργειακά κοιτάσματα και περάσματα τα οποία εποφθαλμιούν, σέρνοντας τους λαούς σε θάνατο.

ΑΠΟ ΤΗ ΠΥΛΟ ΩΣ ΤΟΝ ΕΒΡΟ, Η ΑΝΤΙΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΩΣ ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑ ΤΗΣ ΠΟΛΕΜΙΚΗΣ ΠΟΥ ΑΣΚΕΙ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ Η ΕΕ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΟΥΣ

Μια άλλη όψη της πολεμικής οχύρωσης του ελληνικού κράτους ξεδιπλώνεται μέσα από την ένταση της δολοφονικής αντιμεταναστευτικής πολιτικής του. Οι φράχτες, οι επαναπροωθήσεις, τα ναυάγια, τα ανθρωποκυνηγητά σε Εγνατία και στα σύνορα με την συνδρομή των παρακρατικών πολιτοφυλακών είναι μια πλευρά της πολεμικής που ακολουθεί το ελληνικό κράτος απέναντι στους κατατρεγμένους, απέναντι στα εξιλαστήρια θύματα της θανατοπολιτικής του. Η άλλη όψη είναι τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και οι αποθήκες ψυχών όπου με τις επιταγές της ΕΕ στοιβάζει χιλιάδες ανθρώπινες ζωές σε άθλιες συνθήκες, εξαναγκάζοντας τους να ζούνε σε πλήρη εξαθλίωση. Η εγκληματική διαχείριση αυτή των μεταναστών εξυπηρετεί πολυεπίπεδα το ελληνικό κράτος και τους συμμάχους του. Από τη μία, επιτελεί το ρόλο του πιστού μαντρόσκυλου της ΕΕ και των συνόρων της, διαχειρίζοντας το εξαθλιωμένο ξένο εργατικό δυναμικό ανάλογα τις επιταγές του κεφαλαίου. Από την άλλη, οι μετανάστες εργαλειοποιούνται για την οικοδόμηση του εθνικού αφηγήματος, την ανασυγκρότηση του εθνικού κορμού, ως απαραίτητο εργαλείο της οχύρωσης του, και της ενίσχυσης του ενδοταξικού ανταγωνισμού. Πάνω στην αντιμεταναστευτική φρενίτιδα και τον αντιτουρκισμό, «αθωώνεται» η κρατική και καπιταλιστική θανατοπολιτική, νομιμοποιείται η πολεμική προπαρασκευή του ελληνικού κράτους σε βάρος των κοινωνικών αναγκών και το βάθεμα της εμπλοκής του στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, προετοιμάζεται το δυναμικό εκείνο που στο όνομα του έθνους θα επανδρώσει τις πολεμικές μηχανές και θα ριχθεί στο μέτωπο της σύγκρουσής των ιμπεριαλιστών.

Η Αλεξανδρούπολη έχει μετατραπεί σε βασικό πεδίο δραστηριότητας του ακροδεξιού εσμού, που έχει σχηματίσει με τις κυβερνητικές πλάτες άτυπες εθνικιστικές πολιτοφυλακές που εξαπολύουν αντιμεταναστευτικά πογκρόμ. Δια στόματος του ίδιου το πρωθυπουργού, η ευθύνη για τις καταστροφικές πυρκαγιές στον Έβρο εμμέσως επιρρίπτεται στους μετανάστες, αναδεικνύοντας τον ρόλο του ίδιου του κράτους και της κυβέρνησης ως ενορχηστρωτής των φασιστικών πογκρόμ. Η συνωμοσιολογική αφήγηση που θέλει τους μετανάστες να αποτελούν υποχείρια των Τουρκικών μυστικών υπηρεσιών και να ευθύνονται για τις δασικές πυρκαγιές, είναι μια αφήγηση που αθωώνει την κυβέρνηση και το ελληνικό κράτος για την πλήρη εγκατάλειψη μιας συγκροτημένης πολιτικής δασοπυρόσβεσης. Και πως θα μπορούσε να γίνει αλλιώς, αφού η βασική προτεραιότητα του ελληνικού κράτους είναι η μετατροπή της πόλης σε Νατοϊκό κόμβο, ενώ η προστασία του δάσους και του φυσικού πλούτου αποτελούν ανθυπολεπτομέρεια. Όπως ανθυπολεπτομέρεια ήταν για την κυβέρνηση και τον εθνικιστικό εσμό ο θάνατος 26 μεταναστών που απανθρακώθηκαν στο δάσος της Δαδιάς. Ανθυπολεπτομέρεια ήταν και οι εκατοντάδες νεκροί μετανάστες στο ναυάγιο της Πύλου και οι χιλιάδες δολοφονημένοι στα χερσαία και υδάτινα σύνορα της Ευρώπης – Φρούριο.

ΠΟΛΙΤΟΦΥΛΑΚΕΣ: ΤΑ ΣΥΧΡΟΝΑ ΤΑΓΜΑΤΑ ΕΦΟΔΟΥ ΕΝ ΔΡΑΣΗ

Τα τάγματα εφόδου που οργανώθηκαν και έδρασαν παραπληρωματικά στην κρατική πολιτική, ξεπλένοντάς την, εν είδει μιας ανυπολόγιστης οικολογικής καταστροφής που συντελέστηκε στον Έβρο, έφτασαν στο σημείο να επιτεθούν και στο χώρο του Αναγνωστηρίου. Ενώ ο κόσμος της αλληλεγγύης, του αγώνα και της αξιοπρέπειας, με αφετηρία τον αυτοοργανωμένο αυτό χώρο, οικοδομούσε και άπλωνε ένα δίκτυο στήριξης και ενίσχυσης των πληγέντων, όσων συμμετείχαν στην πυρόσβεση και όσων βρίσκονταν σε ανάγκη, οι κυνηγοί κεφαλών αναλώνονταν σε ένα ενδοταξικό, κανιβαλιστικό πόλεμο, όπου οι φτωχοί κυνηγούν τους φτωχότερους. Η διάχυση του μισανθρωπισμού και της μισσαλοδοξίας τους στον αστικό ιστό, μέσα από ψευδείς μηχανορραφίες και fake news, αποτελούν προϊόντα του συντελούμενου εκφασισμού της τοπικής κοινωνίας, ως αναπόσπαστο κομμάτι της πολεμικής προπαρασκευής του ελληνικού κράτους και της μετατροπής του σε απέραντο νατοϊκό προγεφύρωμα, γεγονός που με τη σειρά του δίνει πολιτικό χώρο σε εθνικιστικές, ακροδεξιές, φασιστικές ιδέες και πρακτικές. Είναι χρέος μας λοιπόν να χτίσουμε αναχώματα αλληλεγγύης ενάντια στη δράση των ακροδεξιών ορδών.

ΤΟ ΕΠΑΥΡΙΟ ΤΗΣ ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ

Η πύρινη λαίλαπα άφησε πίσω της μια πρωτοφανή περιβαλλοντική καταστροφή, με έναν ολόκληρο νομό να γίνεται στάχτη και αποκαΐδια. Η άνιση μάχη με την πύρινη κόλαση δεν είναι απότοκο των υπερφυσικών δυνάμεων των πρακτόρων του Ερντογάν, ούτε κάποιου τάχα υβριδικού πολέμου, αλλά των διαχρονικών κρατικών πολιτικών υποστελέχωσης του πυροσβεστικού σώματος, έλλειψης σχεδιασμού δασοπυρόσβεσης και δασοπροστασίας, παρά την ετήσια προαναγγελθείσα απειλή. Άλλωστε, λεφτά υπάρχουν μόνο για τις υπερπτήσεις των black hawk, για την αγορά rafale και οτιδήποτε εξυπηρετεί την πολεμική μηχανή, αλλά δεν υπάρχουν για εναέρια πυροσβεστικά μέσα, για τη προστασία της φύσης και για τις κοινωνικές ανάγκες. Το επαύριο των καταστροφών αυτών πρόκειται να επωμιστεί ίδιος ο λαός, όπου με την πενιχρή επιδοματική πολιτική θα του χρυσώσουν το χάπι για τα καμένα σπίτια, χωράφια και χωριά του, καταδικάζοντας στον στην πείνα κι την φτώχεια, όσο στο κατώφλι του θα στήνουν κερδοφόρες μπίζνες για τα κέρδη των κυριάρχων. Γιατί η οικολογική κρίση αυτή δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια ακόμα ευκαιρία αναπαραγωγής του κεφαλαίου, μια ευκαιρία για την διαχείριση και ανάπλαση των εκτάσεων αυτών, με όρους καπιταλιστικούς και, προς τέρψη των ιμπεριαλιστικών σχεδίων. Η καπιταλιστική ανάπλαση αυτή που θα αναδυθεί μέσα από τις στάχτες, εντείνει την λεηλασία της φύσης στην περιοχή, όπως άλλωστε γίνεται και με την εγκατάσταση πλωτών πλατφόρμων επαναεριοποίησης φυσικού αερίου FSRU και LNG, με την ανέγερση αιολικών πάρκων, με τα σχέδια για εξορύξεις χρυσού. Όσο οι μνηστήρες της καμένης γης θα θησαυρίζουν τόσο η κοινωνική πλειοψηφία θα αναμετριέται με την πείνα, την ακρίβεια και τις ανατιμήσεις, με τα αυξημένα ποσοστά ανεργίας μετά και την ολοκληρωτική καταστροφή γεωργικών εκτάσεων, με τις πλημμύρες που θα πνίξουν ολόκληρες πόλεις και χωριά.

ΤΗΝ ΦΤΩΧΕΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ ΘΑ ΠΟΛΕΜΑΜΕ ΠΑΝΤΑ

Το βάθεμα της καπιταλιστικής κρίσης και του ιμπεριαλιστικού πολέμου φέρνουν της εργατική τάξη αντιμέτωπη με έναν ασφυκτικό κλοιό πολιορκίας των τελευταίων κεκτημένων της. Πυλώνας της νέας επίθεσης, ανάμεσα στα άλλα, είναι το νομοσχέδιο Γεωργιάδη που στα χνάρια του νόμου Χατζηδάκη έρχεται να εντείνει τον εργασιακό μεσαίωνα και την πλήρη εντατικοποίηση και ελαστικοποιηση της εργασίας και όλα αυτά ενώ οι εργατικές δολοφονίες δίνουν και παίρνουν. Κοινώς δουλειά ή θάνατος, δουλειά και θάνατος ο μονόδρομος που ορίζει η καπιταλιστική αναπαραγωγή. Το μέτωπο της ολομέτωπης επίθεσης διευρύνεται μέσα από την ιδιωτικοποίηση της δημόσιας υγείας και παιδείας, την καταλήστευση των δημόσιων κοινωνικών αγαθών, την λεηλασία της φύσης για τα επενδυτικά συμφέροντα. Η εργατική τάξη εξωθείται σε συνθήκες οριακής επιβίωσης, με την ακρίβεια να βαράει κόκκινο, τους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας, το νέο γύρο δημοσιονομικής λιτότητας, τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στο κατώφλι. Μέσα σε όλα, ο διάχυτος ενδοταξικός κανιβαλισμός και ο φασισμός έρχεται να τσακίσει οποιαδήποτε συγκροτημένη προσπάθεια οργάνωσης και αναμέτρησης της εργατικής τάξης με το κρατικο-καπιταλιστικό σύστημα.

Απέναντι σε όλα αυτά οφείλουμε να αναδείξουμε τον πραγματικό εχθρό, μακριά από ισαποστακισμούς και λογικές καλού και κακού, αμυνόμενου και επιτιθέμενου, δικαίου και άδικου ιμπεριαλιστικού άξονα και πολέμου, προτάσσοντας τα κοινά συμφέροντα των προλετάριων και τα καθήκοντά τους να τσακίσουν τον ντόπιο και ξένο δυνάστη μέσα στην ίδια τους την χώρα, το ΝΑΤΟ, την ΕΕ, την ντόπια και ξένη αστική τάξη. Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο, καλούμε σε πανελλαδική κινητοποίηση στην πόλη της Αλεξανδρούπολης την Κυριακή 15 Οκτωβρίου ενάντια στη μετατροπή της πόλης σε Νατοϊκό κόμβο, αλλά και ενάντια στο διάχυτο εκφασισμό και ρατσισμό που αποτελεί απαραίτητο συμπλήρωμα της πολεμοκάπηλης πολιτικής του ελληνικού κράτους.

Ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο ΗΠΑ/ΝΑΤΟ/ΕΕ – Ρωσίας στην Ουκρανία

Καμία συμμετοχή του Ελληνικού κράτους σε αυτόν

ΝΑ ΚΛΕΙΣΟΥΝ ΟΛΕΣ ΟΙ ΒΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΕΣ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΝΑΤΟ

Κάτω τα χέρια από τους πρόσφυγες και τους μετανάστες

Να τσακίσουμε τα σύγχρονα τάγματα εφόδου των “πολιτοφυλακών”

Δολοφόνοι και εμπρηστές είναι το κράτος και οι καπιταλιστές

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΤΟ ΟΠΛΟ ΤΩΝ ΛΑΩΝ

Συνέλευση Κατάληψης Παλιού Νεκροτομείου (Αλεξανδρούπολη)/ Πέλοτο, στο δρόμο για τον κομμουνισμό και την αναρχία (Ξάνθη), Δυσήνιος Ίππος (Πάτρα)/ Ταξική Αντεπίθεση (Αθήνα)

ΕΜΦΥΛΟ, ΚΕΙΜΕΝΑ, Κοινωνικος Κανιβαλισμος

ΠΕΝΤΕ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ ΤΗ ΦΡΙΚΗ ΤΗΣ 21ΗΣ ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ ΤΟΥ ’18 ΣΤΗΝ ΟΜΟΝΟΙΑ

Κείμενο που μοιράστηκε στην συγκέντρωση για τα πέντε χρόνια από τη δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου/Zackie oh. Μπορείς να το κατεβάσεις σε μορφή pdf από εδώ.

Πέντε χρόνια μετά δεν ξεχνάμε τη φρίκη της 21ης Σεπτέμβρη στην Ομόνοια

Πέντε χρόνια μετά το μεσημέρι της 21ης Σεπτέμβρη του ’18 όταν ο 33χρονος Ζακ Κωστόπουλος βρίσκεται εγκλωβισμένος κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες και σε εμφανή κατάσταση αδυναμίας και πανικού μέσα σε κοσμηματοπωλείο στην Ομόνοια. Στην απέλπιδα προσπάθεια του να απεγκλωβιστεί και να βγει έξω μέσω της τζαμαρίας, δέχεται απανωτά χτυπήματα και στην ουσία λιντσάρεται σε κοινή θέα από τον ιδιοκτήτη Δημόπουλο και ένα τουλάχιστον ακόμη άτομο, ιδιοκτήτη παρακείμενου καταστήματος και φασίστα, μέλος της ακροδεξιάς οργάνωσης «Πατριωτικό Μέτωπο», Χορταριά. Αφού ο πρώτος γύρος του προπηλακισμού του διακόπτεται μετά από την παρέμβαση περαστικών και ο Ζακ προσπαθεί αιμόφυρτος από τα γυαλιά και τα χτυπήματα να σηκωθεί και να απομακρυνθεί, δέχεται δεύτερο γύρο χτυπημάτων με κλοτσιές και γκλοπιές από τα ένστολα καθάρματα της ΔΙΑΣ, προκειμένου να του φορέσουν χειροπέδες. Αποτέλεσμα όλων αυτών, ο Ζακ να υποκύψει στα τραύματα του και να μεταφερθεί νεκρός πλέον στο νοσοκομείο.

Σήμερα, όλοι οι αστυνομικοί που συμμετείχαν στην δολοφονία έχουν αθωωθεί σε ένα κατηγορητήριο για θανατηφόρα σωματική βλάβη και όχι για ανθρωποκτονία εκ προθέσεως.

Ο Ζακ, η Zackie δολοφονήθηκε για τις πολλαπλές ταυτότητες που έφερε, όντας ενεργό μέλος και ακτιβιστής της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας και του αγώνα κατά του στιγματισμού των οροθετικών ατόμων και εκφραζόταν πολιτικά ενάντια, τόσο στην καταπίεση της πατριαρχίας και της ομοφοβίας, όσο και στην γάγγραινα του ρατσισμού και του φασισμού. Στο πρόσωπο της συνυπάρχουν όλα όσα δεν υπακούν στην κυρίαρχη κανονικότητα. Παρ’ όλη αυτή την προσπάθεια η δολοφονία να περάσει στα ψιλά, όπως τόσες άλλες περιπτώσεις ανθρώπων, που δεν χωράνε στα κυρίαρχα κοινωνικά πρότυπα, κάτι τέτοιο δεν κατέστη δυνατό λόγω του βίντεο, που υπήρχε ως πειστήριο, αλλά κυρίως λόγω της δημόσιας ταυτότητας του Ζακ Κωστόπουλου.

«Όταν ο παλιός κόσμος σαπίζει και ο νέος ακόμα πασχίζει να γεννηθεί, τότε είναι η εποχή των τεράτων.»

Ο καπιταλισμός βρίσκεται σε σήψη. Ο θάνατος που σπέρνουν οι κρατικές πολιτικές, η γενικευμένη ανασφάλεια, ο φόβος, τα απανωτά σοκ, η βίαιη φτωχοποίηση έφεραν στην επιφάνεια τα πιο κτηνώδη ένστικτα ενός αντιδραστικού και μικροαστικού κομματιού της κοινωνίας, που είδε την γη να φεύγει κάτω από τα πόδια του και προσπάθησε με όλα τα μέσα να διατηρήσει την κοινωνική και ταξική του θέση. Έτσι με την παράλληλη άνοδο των ιδεολογημάτων του εθνικισμού, του ρατσισμού και της ομοφοβίας, απαξιωθήκαν οι κοινωνικές αξίες της αλληλεγγύης και της αξιοπρέπειας και αναδείχθηκαν αυτές της ιδιώτευσης, του κοινωνικού δαρβινισμού, του φόβου και του μίσους για τον αδύναμο και τον διαφορετικό, της αναγωγή της ιδιοκτησίας σε υπέρτατο αγαθό, της υιοθέτησης της κρατικής βαρβαρότητας και της αποδοχής του φασισμού σε ρυθμιστή της κοινωνικής ζωής.

Η εσωτερίκευση και κανονικοποίηση αυτού του σάπιου αξιακού συστήματος άφησε το χώρο για την ωμή δολοφονία του Αντώνη στο λιμάνι του Πειραιά, όπου σπρώχτηκε και αφέθηκε να πνιγεί σε κοινή θέα, μπροστά σε σαστισμένα βλέμματα και ανοιχτές κάμερες, όπως και η Ζάκι. Πέντε χρόνια αργότερα από μια δολοφονία που προσπάθησαν να ξεπλύνουν ενεργοποιώντας βαθιά ριζωμένα τοξικοφοβικά αντανακλαστικά, το ελληνικό κράτος δολοφονεί τον Κώστα Μανιουδάκη, με τους μπάτσους Χανίων να τον σκοτώνουν στο ξύλο. Ο βιασμός στο Α.Τ. Ομόνοιας, η πιο πρόσφατη γυναικοκτονία στην Καλαμαριά της Θεσσαλονίκης από τον μπάτσο πρώην σύζυγο της που ήρθε να προστεθεί στις δεκάδες άλλες που έχουν προηγηθεί. Τα φασιστικά πογκρόμ στον Έβρο όσο οι πυρκαγιές μαίνονταν, οι τουλάχιστον 20 μετανάστες που βρέθηκαν απανθρακωμένοι στο δάσος της Δαδιάς και η δολοφονία του πακιστανού εργάτη Σιράζ Σαφτάρ στον Περισσό, είναι μόνο κάποια από τα στιγμιότυπα της τελευταίας περιόδου που αποτυπώνουν την εδραίωση της πατριαρχικής και ρατσιστικής βίας που τείνει να γίνει κανονικότητα μέσα σε ένα πλαίσιο γενικευμένου κοινωνικού κανιβαλισμού.

Απέναντι σε αυτήν την ζοφερή πτυχή της πραγματικότητας είναι ζωτικής σημασίας να αντιτάξουμε την δική μας εναλλακτική. Να μην επιτρέψουμε την απογοήτευση, τον φόβο και την απάθεια να μας κυριεύσει. Να προτάξουμε την συλλογικοποίηση και την αλληλεγγύη απέναντι στην πατριαρχία και τον κανιβαλισμό. Να απαντήσουμε με κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες ενάντια στην υποτίμηση και τον κατακερματισμό των ζωών μας απέναντι στο κράτος και τα τσιράκια του, τους φασίστες και τα αφεντικά.

Το αίμα δεν είναι νερό – Η μνήμη δεν είναι σκουπίδι
Δε θα επιτρέψουμε την αποκτήνωση μας!

Αγώνας για ένα κόσμο χωρίς διακρίσεις με βάση το φύλο, τη φυλή, τη σεξουαλικότητα.

Καμία εκεχειρία – καμία ανακωχή
με το κεφάλαιο, το κράτος και τους κανιβάλους τους.

ΑΦΙΣΕΣ, ΔΡΑΣΕΙΣ, ΕΜΦΥΛΟ, ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, Κοινωνικος Κανιβαλισμος

ΠΕΝΤΕ ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΖΑΚ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ/ZACKIE-OH

ΠΕΝΤΕ ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΖΑΚ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ/ZACKIE-OH!
ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ-ΔΕ ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕ

Καμία εκεχειρία – Καμία ανακωχή
με το κεφάλαιο, το κράτος και τους κανιβάλους του.

Συγκέντρωση Πέμπτη 21/09/23 | 19:00 στην Πλατεία Αντίκα

 

ΑΦΙΣΕΣ, Διεθνισμός, ΔΙΕΘΝΙΣΜΟΣ, ΔΡΑΣΕΙΣ, ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, Κοινωνικος Κανιβαλισμος, Μεταναστες στην Ελλαδα

ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΣ – ΣΥΣΤΗΜΙΚΟΣ – ΔΙΑΧΥΤΟΣ ΘΑ ΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ ΣΕ ΚΑΘΕ ΜΟΡΦΗ ΤΟΥ – ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ 18.9, ΣΤΙΣ 18.00 ΣΤΑ ΠΡΟΚΑΤ ΞΑΝΘΗΣ

Αντιφασιστική προκήρυξη και κάλεσμα για τα 10 χρόνια από τη δολοφονία του αντιφασίστα Παύλου Φύσσα από τα τάγματα εφόδου της Χ.Α. στο Κερατσίνι. Μπορείς την κατεβάσεις σε μορφή pdf από εδώ.

 

ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΣ – ΣΥΣΤΗΜΙΚΟΣ – ΔΙΑΧΥΤΟΣ

ΘΑ ΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ ΣΕ ΚΑΘΕ ΜΟΡΦΗ ΤΟΥ

Δέκα χρόνια πριν, στις 18 Σεπτέμβρη 2013 ο αντιφασίστας Παύλος Φύσσας δολοφονείται από τον χρυσαυγίτη Ρουπακιά με την ανοχή των αστυνομικών της ομάδα ΔΙΑΣ που βρισκόταν στο σημείο. Η δολοφονία του αντιφασίστα Παύλου Φύσσα, η δολοφονία του μετανάστη Σαχζάτ Λουκμάν λίγους μήνες πριν στα Πετράλωνα, αλλά και οι επιθέσεις σε αγωνιστές, αναρχικούς, κομμουνιστές, μετανάστες και συνδικαλιστές ήταν το αποτέλεσμα της στοχευμένης ενίσχυσης (υλικά) και κάλυψης (πολιτικά) που παρείχε το κράτος στην Χρυσή Αυγή, σαν αντίβαρο στους πολύμορφους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες που ξεσπούσαν απέναντι στις μνημονιακές πολιτικές επίθεσης στην κοινωνική βάση. Η δίωξη της Χ.Α. ως εγκληματική οργάνωση, επιχείρησε να καταλαγιάσει τη συσσωρευμένη κοινωνική οργή, ενώ ταυτόχρονα το κράτος ενσωμάτωνε τις πρακτικές της Χ.Α. στην κεντρική του ατζέντα.

Στα «μακεδονικά συλλαλητήρια» (2018-2019) ο εθνικός κορμός συγκροτήθηκε σε κίνημα και η πλατιά μάζα των φασιστών/εθνικιστών/πατριωτών που συμμετείχαν παρείχαν πλήρη κάλυψη στις επιθέσεις που πραγματοποιήθηκαν σε μετανάστες, σε αγωνιστές και σε κινηματικές δομές. Στον Έβρο το 2020, φασιστικά τάγματα εφόδου, παρακρατικοί, εθνοφύλακες μαζί με τις ένοπλες δυνάμεις (στρατό και αστυνομία) δρούσαν από κοινού, συγκροτώντας μικτές ομάδες και δολοφονώντας μετανάστες. Η δολοφονική δράση τους είχε την πλήρη κάλυψη και αποδοχή του κράτους και των συστημικών μμε. Χαρακτηριστικό είναι ότι η Σακελλαροπούλου τίμησε τους δολοφόνους της φασιστικής ομάδας «Αινήσιο Δέλτα», που ξαναήρθαν πριν λίγες μέρες στο προσκήνιο για την δολοφονική τους δράση.

Η αντιμεταναστευτική πολιτική του ελληνικού κράτους έχει γιγαντωθεί σε τέτοιο βαθμό που σχεδόν καθημερινά το λιμενικό πνίγει μετανάστες στο αιγαίο, η συνοριοφυλακή και ο στρατός τους βασανίζει, και τους δολοφονεί στον Έβρο και η αστυνομία τους καταδιώκει στην Εγνατία οδηγώντας τους σε θάνατο. Ταυτόχρονα, με την δράση του δίνει σήμα στους οργανωμένους φασίστες να υιοθετήσουν τις ίδιες πρακτικές.

Εδώ και χρόνια, ξεδιπλώνεται μια στοχευμένη αντιτουρκική προπαγάνδα από του κυβερνώντες και τα συστημικά μμε που καλλιεργεί ξανά το υπόστρωμα για το ρίζωμα του φασισμού βαθιά στην κοινωνία: Το διαρκές αίσθημα του επικείμενου κινδύνου είναι μια αλάνθαστη συνταγή για να μετατοπίζεται η προσοχή από τα κοινωνικά προβλήματα και να ανανεώνεται το σύμφωνο εξουσίας-υπακοής μεταξύ των κυβερνώντων και των υπηκόων. Το ίδιο ξαναζεσταμένο φαΐ σερβίρεται και στις δυο πλευρές των συνόρων τη στιγμή που Ερντογάν και Μητσοτάκης επανεκλέχτηκαν με τεράστια ποσοστά και αλληλοσυγχαίρονταν για την τεράστια επιτυχία.

Με αφορμή την πανδημία του covid-19 αναδύθηκαν μια σειρά από συνωμοσιολογικά/αντιεπιστημονικά ιδεολογήματα που με πρόσχημα την περιστολή των ατομικών ελευθεριών, αναμασούσαν μια πλαστή αντισυστημικότητα και αποτέλεσαν τον δούρειο ίππο για την εδραίωση μιας «εναλλακτικής» ακροδεξιάς που διαδόθηκε κατά βάση μέσω των ηλεκτρονικών κοινωνικών δικτύων στη νεολαία.

Δέκα χρόνια μετά λοιπόν, ο φασισμός εμφανίζεται με διάφορα πρόσωπα, το ίδιο και περισσότερο αποκρουστικά. Χτίζεται και ενισχύεται καθημερινά σε πολλαπλά επίπεδα, μα η στόχευση του παραμένει η ίδια: το κυνήγι των αδύναμων, η στοχοποίηση αγωνιστών, η εξόντωση αναρχικών και κομμουνιστών, η προστασία των εξουσιαστών μας. Στη σημερινή κοινοβουλευτική δημοκρατία έχουν λόγο παντός είδους φασίστες που νομιμοποιούν και κανονικοποιούν το μισανθρωπισμό τους. Στο κέντρο των πόλεων, τάγματα εφόδου επιτίθενται σε μετανάστες, όπως η πρόσφατη δολοφονία του μετανάστη εργάτη Πακιστάν Σιράζ Σαφτάρ στις 12/8 στον Περισσό. Στα σύνορα του Έβρου κυνηγοί κεφαλών καταδίωκαν μετανάστες, με αφορμή τις καταστροφικές πυρκαγιές, και επιτέθηκαν σε αντιφασίστες και στους συντρόφους της Κ.Π.Ν. στην Αλεξ/πολη που έδειχναν την έμπρακτη αλληλεγγύη τους στους πυρόπληκτους. Στο λιμάνι του Πειραιά όπου υπάλληλοι μιας ναυτιλιακής δολοφόνησαν εν ψυχρό έναν άνθρωπο χωρίς κανένα λόγο, όπως έκαναν και με τον Ζακ στην πλατεία Ομονοίας.

Δέκα χρόνια μετά δεν ξεχνάμε ποιο είναι το πραγματικό πρόσωπο των φασιστών, ποιος ο πραγματικός ρόλος της αστυνομίας, ποιος ο ρόλος της δικαστικής εξουσίας. Δεν συγχωρούμε καμία δολοφονία είτε είναι στο κέντρο της Αθήνας είτε στα σύνορα. Είναι τα ίδια μαχαίρια και τα ίδια γκλοπ που δολοφονούν και καταστέλλουν. Απέναντι στο τέρας του φασισμού δεν είμαστε διατεθειμένοι και διατεθειμένες να σκύψουμε το κεφάλι. Ο Παύλος Φύσσας δεν φοβήθηκε να κοιτάξει το τέρας κατάματα και από το θάρρος του οφείλουμε να διδαχτούμε όλοι.

Αν θέλουμε να τιμήσουμε τη ζωή και το θάνατο του, θα πρέπει με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα να σπάσουμε το φόβο και να βγούμε στο δρόμο. Να διεκδικήσουμε τη ζωή που μας κλέβουν καθημερινά. Να παλέψουμε ενάντια στο θάνατο που σπέρνει το καπιταλιστικό σύστημα είτε σε καιρό ειρήνης είτε σε καιρό πολέμου. Να αναδείξουμε τα εργαλεία που χρησιμοποιεί, είτε αυτά λέγονται τάγματα εφόδου, είτε «σοβαρή ακροδεξιά», είτε σοσιαλδημοκρατική διακυβέρνηση. Να βάλουμε φρένο στη θανατοπολιτική που ρημάζει την κοινωνική βάση. Να σταματήσουμε τη λεηλασία του φυσικού περιβάλλοντος. Να δυναμώσουμε την κοινωνική και ταξική αλληλεγγύη, μέσα από την οργάνωση στα σωματεία μας, μέσα από τη δημιουργία δομών αλληλοβοήθειας ενάντια στην καταπάτηση των εργασιακών μας δικαιωμάτων, ενάντια στη επίθεση στις κοινωνικές μας ανάγκες. Να οργανωθούμε από τα κάτω – κόντρα στο θάνατο που σπέρνει αυτό το σύστημα.

 

ΤΟ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΔΕ ΘΑ ΔΙΣΤΑΣΕΙ ΝΑ ΣΤΑΘΕΙ ΞΑΝΑ ΑΝΑΧΩΜΑ ΣΤΟΝ ΕΠΕΛΑΥΝΟΝΤΑ ΦΑΣΙΣΜΟ.

ΘΑ ΒΑΛΕΙ ΦΡΕΝΟ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΟΣΥΝΘΕΣΗ ΠΟΥ ΣΥΝΤΕΛΕΙΤΑΙ ΚΑΙ ΒΑΖΕΙ ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΖΥΓΑΡΙΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΖΩΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ ΜΑΣ.

ΌΛΟΙ/ ΟΛΕΣ ΣΤΙΣ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΕΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ ΜΝΗΜΗΣ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑ

ΌΛΟΙ/ ΟΛΕΣ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ 18.9, ΣΤΙΣ 18.00 ΣΤΑ ΠΡΟΚΑΤ ΞΑΝΘΗΣ