Category Archives: ΔΙΕΘΝΙΣΜΟΣ

ΑΦΙΣΕΣ, ΔΙΕΘΝΙΣΜΟΣ, ΔΡΑΣΕΙΣ, ΚΕΙΜΕΝΑ

Αντιφασιστικη Πορεια, Τριτη 18.9 στις 19:00, Πολυτεχνειο

Προκήρυξη για την πορεία στις 18.9. Μπορεις να την κατεβάσεις σε pdf από εδώ

 

ΝΑ ΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΟΥ ΤΟΝ ΓΕΝΝΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΘΡΕΦΕΙ

ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ ΣΤΟ ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΟ ΠΑΡΑΛΗΡΗΜΑ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ ΜΑΣ

Πέντε χρόνια από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα και οι φασίστες βρήκαν ξανά την ευκαιρία να ξεμυτίσουν αξιοποιώντας την κοινωνική νομιμοποίηση που τους έδωσαν τα συλλαλητήρια για το μακεδονικό ζήτημα. Αυτή τη φορά, υπό το μανδύα των μακεδονομάχων, απογόνων του Μ. Αλεξάνδρου κατάφεραν να κινητοποιήσουν σημαντικό πλήθος κόσμου και να παραστήσουν τους προστάτες του έθνους ενάντια στις υποτιθέμενες βλέψεις του γειτονικού κράτους. Στο στόχαστρο τους μπαίνει και η «προδοτική» όπως την αποκαλούν κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Για εμάς αυτή η κυβέρνηση κάθε άλλο παρά προδοτική είναι, αφού ποτέ δεν ήταν φίλη και σύμμαχη με τον κόσμο της εργασίας και του μόχθου, με τα συμφέροντα και τις ανάγκες μας. Αντίθετα, είναι πάντα πιστή στις επιταγές της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ όσον αφορά την οικονομική καθώς και την εξωτερική πολιτική, σιγοντάροντας τα συμφέροντα του ΝΑΤΟ στην περιοχή των Βαλκανίων, αλλά και στις εξωτερικές σχέσεις με την Τουρκία. Είναι ξεκάθαρο, για εμάς, πως το «τέλος των μνημονίων» και η «νέα εποχή ανάπτυξης» που τάζει η κυβέρνηση πρόκειται στην πραγματικότητα για μια ζοφερή περίοδο που χαρακτηρίζεται από την εμφάνιση των φασιστών στο κοινωνικό πεδίο, την μονιμοποίηση των νεοφιλελεύθερων πολιτικών και την όξυνση των διακρατικών ανταγωνισμών σε διεθνές γεωπολιτικό επίπεδο.

Η δράση των φασιστών στα χρόνια της κρίσης

Διακρίνονται δύο φάσεις ανάλογα με τον τρόπο δράσης τους και τις συνθήκες που επικρατούσαν στην ελληνική κοινωνία. Η πρώτη φάση αφορά στην εδραίωση των φασιστών στη δημόσια σφαίρα, την εκλογή της Χ.Α., αλλά και την έντονη παρουσία της πέρα από το κοινοβούλιο στο δρόμο και στην κοινωνία. Τα πρώτα χρόνια της κρίσης δημιούργησαν εύφορο έδαφος στο νεοναζιστικό κόμμα να εγκολπώσει κόσμο, εκμεταλλευόμενο την πτώση του ΛΑΟΣ, καθώς και τη γενικότερη απογοήτευση του κόσμου από το πολιτικό σύστημα. Οι φασίστες της Χρυσής Αυγής, λοιπόν, εκείνη την περίοδο του ’09-’13 παρουσίασαν ένα πολιτικό κρεσέντο. Ένα κρεσέντο που δε συσχετιζόταν μόνο με τη μαζικοποίηση και την αύξηση της πολιτικής τους δύναμης, αλλά και με την έντονη δράση τους ενάντια σε μετανάστες, συνδικαλιστές και απεργούς, αντιφασίστες και δομές του κινήματος (στέκια, καταλήψεις κλπ). Παρά τον επικίνδυνο ρόλο τους και την αυξημένη δυναμική τους, το αντιφασιστικό κίνημα κατάφερε να συγκρουστεί ευθέως μαζί τους και να δημιουργήσει ένα ισχυρό αντίπαλο δέος στο δρόμο.

Η δεύτερη φάση που βιώνουμε σήμερα ωστόσο κρίνεται εξίσου επικίνδυνη. Μετά την απογοήτευση μεγάλου κομματιού της κοινωνίας από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και την κοινωνική-οικονομική πολιτική που ακολούθησε, το μακεδονικό ζήτημα έγειρε έντονες αντιδράσεις κόσμου. Tα συλλαλητήρια για την ονομασία της Βόρειας Μακεδονίας και τη φαντασιακή «απειλή της ιστορίας και της εδαφικής ακεραιότητας του ελληνικού έθνους» από τη γειτονική χώρα διαδέχονταν το ένα το άλλο. Οι διακρατικοί ανταγωνισμοί, τα συμφέροντα των αστικών τάξεων και των δύο χωρών, και ο ρόλος του ΝΑΤΟ προσπάθησαν να καμουφλαριστούν και να κρυφτούν πίσω από έναν «αγνό πατριωτισμό». Το υπαρκτό κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας που συσπειρώθηκε κάτω απ’ την ομπρέλα της εθνικής ενότητας δημιούργησε έναν ισχυρό πατριωτικό πόλο. Αυτή η μερίδα κόσμου, που τόσο χρόνια πλήττεται από την οικονομική πολιτική του κράτους και την επίθεση που τις έχουν εξαπολύσει τα εγχώρια και υπερεθνικά αφεντικά, δε μπόρεσε να στρέψει την οργή της εναντίον τους. Αντίθετα, στη συνείδηση αυτού του κόσμου κυριάρχησε το έθνος και η προσήλωση στις αξίες «πατρίς-θρησκεία-οικογένεια». Η συγκυρία αυτή ήταν η κατάλληλη για να βγουν μπροστά οργανωμένα κομμάτια φασιστών κάθε λογής. Από την «σοβαρή» πλέον Χρυσή Αυγή που κάλεσε σε πραξικόπημα εντός της βουλής, από στρατιωτικούς και παπάδες εθνοπροστάτες, από λούμπεν και φασιστοχούλιγκανς κλπ. Η μαζικότητα των συλλαλητηρίων βοήθησε ακροδεξιές ομάδες να καταφέρουν να πλησιάσουν, να επιτεθούν και άλλοτε να καταστρέψουν καταλήψεις, στέκια και δομές του ανταγωνιστικού κινήματος. Η αντίδραση ωστόσο του κόσμου, που συμμετείχε ή στήριζε τα συλλαλητήρια, ήταν μηδαμινή. Κανέναν δεν άγγιζε το κάψιμο της Libertatia, οι επιθέσεις στον Ε.Κ.Χ. Σχολείο, στο αυτοδιαχειριζόμενο θέατρο Εμπρός, στα γραφεία του ΝΑΡ από μπάτσους ή στην κατάληψη Βύρωνος 3 στην Καβάλα. Στο κοινωνικό γίγνεσθαι παρατηρείται πλέον με σαφήνεια η ύπαρξη δυο στρατοπέδων. Το στρατόπεδο του εθνικισμού και της εθνολαγνείας, που σέρνει από εξαθλιωμένους νεοπρολετάριους με έλλειψη ταξικής συνείδησης έως οργανωμένους και πολλές φορές πληρωμένους φασίστες που επιτίθεται στις δομές μας και σε μειονότητες που δέχονται καταπίεση, όπως μετανάστες, και ομοφυλόφιλους και το στρατόπεδο των ανθρώπων που αντιλαμβάνονται τις ταξικές αντιθέσεις, την επίθεση που βιώνουμε οι «από τα κάτω», το στρατόπεδο της αλληλεγγύης, της αξιοπρέπειας, του αγώνα και της αντίστασης.

Επιτακτική η ανάγκη δημιουργίας διεθνιστικού- αντιφασιστικού πόλου

Σύμφωνα με την παραπάνω ανάλυση και επειδή αντιλαμβανόμαστε τη θέση μας στο ταξικό και κοινωνικό στρατόπεδο, θέτουμε ως βασική προτεραιότητα τη δημιουργία διεθνιστικού αντιφασιστικού πόλου στην πόλη μας. Ενός αντιφασιστικού πόλου που θα καταφέρει να ενώσει διάφορες κοινωνικές ομάδες από τα στρώματα των εκμεταλλευομένων και καταπιεσμένων και που θα έρχεται σε ευθεία σύγκρουση με κάθε λογής φασίστες. Η συγκυρία το επιτάσσει σε βαθμό επιβίωσης, έτσι ώστε να μην ξαναδούμε καταλήψεις να καίγονται και νεοναζί να σπέρνουν το εθνικιστικό μίσος ανενόχλητοι στις πόλεις. Οι δυνάμεις του αναρχικού κινήματος πρέπει να συναντηθούν και να συμπράξουν με ευρύτερες πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις του ανταγωνιστικού κινήματος, που αντιλαμβάνονται την κοινή απειλή από την άνοδο της ακροδεξιάς και αγωνίζονται εναντίον της από το δικό τους μετερίζι. Ταυτόχρονα, πρέπει ο αντιφασιστικός πόλος να αποκτήσει πλατύ κοινωνικό έρεισμα και συντονισμένη και σταθερή πορεία στο δρόμο, έτσι ώστε να μην αφήσει ούτε σπιθαμή δημοσίου χώρου στους φασίστες.

Αναλύοντας τη συγκυρία βλέπουμε ότι δεν αρκεί να αντιπαρατεθούμε στη φασιστική άνοδο, καθώς αυτή δεν έρχεται από μόνη της. Οι διακρατικοί ανταγωνισμοί και το μιλιταριστικό κλίμα που επικρατεί στην εποχή μας οξύνονται. Ο στρατός, ιδιαίτερα στην πόλη μας και σε όλη τη Θράκη, επιδίδεται συνεχώς σε ασκήσεις, ενώ μίντια και τοπικοί παράγοντες δείχνουν τα δόντια τους. Ενάντια σε αυτές τις πολεμικές σειρήνες πρέπει το στρατόπεδο μας να ορθώσει και ένα αντιπολεμικό/αντιιμπεριαλιστικό κίνημα με σαφή ταξικά χαρακτηριστικά ενάντια στα σχέδια του αστικού μπλοκ και των υπερεθνικών οργανισμών (ΝΑΤΟ, ΕΕ). Για την επιβίωση και την προστασία της πολιτικής μας ύπαρξης πρέπει να δώσουμε σημασία στην αυτοπεριφρούρηση μας. Σε εποχές που το κράτος οργανώνεται για την αντιπαράθεση με κάποιον εξωτερικό εχθρό, ταυτόχρονα στοχεύει στην καταστολή του εσωτερικού εχθρού, που στην προκειμένη περίπτωση είναι ο κόσμος του ανταγωνιστικού κινήματος και του αγώνα.

Ως κομμάτι του νεοπρολεταριάτου, οφείλουμε να αντιτασσόμαστε σε οτιδήποτε πάει κόντρα στα ταξικά μας συμφέροντα και εξυπηρετεί ντόπια και ξένα αφεντικά. Έχουμε χρέος να υψώσουμε αναχώματα στους σχεδιασμούς των παγκόσμιων κυρίαρχων και της ντόπιας αστικής τάξης, να οικοδομήσουμε ένα ισχυρό διεθνιστικό κίνημα ενάντια στον πόλεμο, ενάντια στο σύγχρονο ολοκληρωτισμό. Η μόνη λύση ενάντια στον πόλεμο, το φασισμό, τη φτώχεια, την εξαθλίωση, τον ρατσισμό, την κρατική και παρακρατική τρομοκρατία είναι η οργάνωση της τάξης μας για την προετοιμασία της ταξικής αντεπίθεσης, για την κοινωνική επανάσταση. Για να παλέψουμε για αυτά που μας ανήκουν πραγματικά και όχι για τα συμφέροντα των λίγων.

ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΟ ΟΧΕΤΟ. ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΟΥΜΕ ΤΙΣ ΔΟΜΕΣ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΑΣ ΥΠΑΡΞΗ.

ΈΞΩ ΟΙ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΟΛΕΙΣ ΜΑΣ.

ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΙΣΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ.

ΔΙΕΘΝΙΣΜΟΣ, ΔΡΑΣΕΙΣ, ΚΕΙΜΕΝΑ

Να αντισταθούμε στο εθνικιστικό παραλήρημα των καιρών μας. Αντιεθνικιστική συγκέντρωση | Τετάρτη στις 18:00 Προκάτ

Αντιεθνικιστική συγκέντρωση | Τετάρτη στις 18:00 Προκάτ

 

Να αντισταθούμε στο εθνικιστικό παραλήρημα των καιρών μας

Τον τελευταίο καιρό, η συμφωνία για το «μακεδονικό» έχει προκαλέσει την αντίδραση ενός μεγάλο κομματιού της κοινωνίας και έχει γεννήσει μια σειρά κινήσεων εθνικής συσπείρωσης γύρω από το όνομα της γειτονικής χώρας, καθώς και γύρω από την  ανάγκη διαφύλαξης της εδαφικής και ιστορικής ακεραιότητας του ελληνικού κράτους. Τα μεγάλα συλλαλητήρια του χειμώνα, σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα, διαδέχτηκαν εθνικιστικά ξεσπάσματα και νέα συλλαλητήρια σε διάφορες πόλεις, τα οποία κλιμακώνονται συνεχώς, δίνοντας την ευκαιρία στους φασίστες να αποκτούν όλο και περισσότερη κοινωνική νομιμοποίηση, γύρω από τη ρητορική της εθνικής ομοψυχίας, της ελληνικότητας της Μακεδονίας, καθώς και τη συγγένεια των νεοελλήνων με το Μ. Αλέξανδρο. Το κρεσέντο εμφάνισης, λοιπόν, τέτοιων συλλαλητηρίων σε πολλές επαρχιακές πόλεις έρχεται να χτυπήσει την πόρτα και στη δικιά μας πόλη, όπου την Τετάρτη 27/06 η Επιτροπή Αγώνα Ξάνθης καλεί συγκέντρωση και πορεία διαμαρτυρίας για να διαδηλώσουν κατά της συμφωνίας Τσίπρα-Ζάεφ και την αλλαγή της ονομασίας της γειτονικής χώρας σε Βόρεια Μακεδονία.

Η  θέση μας για τέτοιου είδους εκδηλώσεις εθνικής ομοψυχίας και πατριωτισμού είναι ξεκάθαρη: Αυτός ο διαταξικός χυλός αποτελεί βούτυρο στο ψωμί για την ελληνική αστική τάξη, η οποία, για να ισχυροποιηθεί στο παιχνίδι των διακρατικών ανταγωνισμών, δίνει το πράσινο φως σε στρατιωτικούς και επίδοξους προστάτες του έθνους, φασίστες και νεοναζί, παπάδες και χριστιανοταλιμπάν να εκμεταλλευτούν την απογοήτευση του κόσμου από το πολιτικό σύστημα, την αποστροφή του εκμεταλλευόμενου από τις συλλογικές διεκδικήσεις και τη γενικότερη οικονομική δυσχέρεια του νεοπρολεταριάτου. Τα συλλαλητήρια για τη Μακεδονία δίνουν χώρο και άλλοθι στους φασίστες να ξαναβγούν στο δρόμο και να επιτεθούν σε καταλήψεις και δομές του αγώνα (όπως πρόσφατα στην κατάληψη Βύρωνος 3 στην Καβάλα), σε μετανάστες, σε ομοφυλόφιλους στη Θεσσαλονίκη κ.λπ. Το ακροδεξιό τσίρκο παρελαύνει καθημερινά στις γειτονιές μας με τη μορφή αγωνιζόμενων πατριωτών, στα τηλεοπτικά παράθυρα με τη μορφή γεωστρατηγικών αναλυτών και το εθνικιστικό ντελίριο αυξάνεται συνεχώς.

Αυτοί είναι κάποιοι από τους λόγους που μας κάνουν να μη θέλουμε τέτοιου είδους πατριωτικές μαζώξεις, οι οποίες προετοιμάζουν το έδαφος για να επιτεθούν οι φασίστες σε όσους αγωνίζονται αλλά και στα πιο αδύναμα κομμάτια της κοινωνίας, που δέχονται τη μεγαλύτερη καταπίεση. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως η Ξάνθη είναι μια πόλη με έντονο το μειονοτικό στοιχείο. Τα συλλαλητήρια αυτά, είναι μοναδικές ευκαιρίες για τους έλληνες εθνικιστές να προβούν σε επίδειξη δύναμης και επιβολής προς τη μειονότητα.

Ως κομμάτι του νεοπρολεταριάτου οφείλουμε να αντιτασσόμαστε σε οτιδήποτε πάει κόντρα στα ταξικά μας συμφέροντα και εξυπηρετεί ντόπια και ξένα αφεντικά. Έχουμε χρέος να υψώσουμε αναχώματα στους σχεδιασμούς των παγκόσμιων κυρίαρχων και της ντόπιας αστικής τάξης, να οικοδομήσουμε ένα ισχυρό διεθνιστικό κίνημα ενάντια στον πόλεμο, ενάντια στο σύγχρονο ολοκληρωτισμό. Η μόνη λύση ενάντια στον πόλεμο, το φασισμό, τη φτώχεια, την εξαθλίωση, τον ρατσισμό, την κρατική και παρακρατική τρομοκρατία είναι η οργάνωση της τάξης μας για την προετοιμασία της ταξικής αντεπίθεσης, για την κοινωνική επανάσταση. Για αυτά που μας ανήκουν πραγματικά και όχι για τα συμφέροντα των λίγων.

Αντιστεκόμαστε στον εθνικιστικό οχετό

 Να υπερασπιστούμε τις δομές αγώνα και την πολιτική μας ύπαρξη

 Έξω οι φασίστες από τις πόλεις μας

 Αγωνιζόμαστε για μια κοινωνία ισότητας και ελευθερίας

Πέλοτο

ΔΙΕΘΝΙΣΜΟΣ, ΔΡΑΣΕΙΣ, ΚΕΙΜΕΝΑ

Αντιπολεμική – Διεθνιστική Συγκέντρωση, Πέμπτη 19.4 στις 19:00 Κεντρική Πλατεία

Αντιπολεμική – Διεθνιστική Συγκέντρωση, Πέμπτη 19.4 στις 19:00 Κεντρική Πλατεία

Αντιπολεμική προκήρυξη για τους διακρατικούς ανταγωνισμούς  εδώ

ΔΙΕΘΝΙΣΜΟΣ, ΚΕΙΜΕΝΑ, Πολιτικές Θέσεις - Παρεμβάσεις

Οι διακρατικοί ανταγωνισμοί (στη γειτονιά μας) από ταξική σκοπιά

Αντιπολεμική προκήρυξη για τους διακρατικούς ανταγωνισμούς. Μπορείς να την κατεβάσεις σε pdf από εδώ

Οι διακρατικοί ανταγωνισμοί (στη γειτονιά μας) από ταξική σκοπιά

Η εποχή της σύγχρονης καπιταλιστικής κρίσης συνοδεύεται από μια συνεχή και αυξανόμενη ένταση των διακρατικών ανταγωνισμών στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, της Μέσης Ανατολής και των Βαλκανίων. Είναι χρέος μας ως πολιτικά οργανωμένο τμήμα του νεοπρολεταριάτου να μελετάμε, να αναλύουμε και να κατανοούμε τις αφετηρίες και τις πολιτικές επιδιώξεις που κρύβονται πίσω από την ένταση αυτή, ώστε να μπορούμε να αρθρώσουμε λόγο και πράξη ενάντια στην κυρίαρχη ιδεολογία της ντόπιας αστικής τάξης, και στον αντίποδα να είμαστε σε θέση να προτάσσουμε τη διεθνιστική αλληλεγγύη μεταξύ των νεοπρολετάριων του κόσμου αυτού.

Αναγνωρίζουμε ότι η αντίθεση ΗΠΑ-Ρωσίας είναι η κυρίαρχη σήμερα και είναι αυτή που παράγει τις επιμέρους εντάσεις στην ευρύτερη περιοχή. Από την Ουκρανία μέχρι τη Συρία δημιουργείται αυτήν την περίοδο το πεδίο μιας ευρείας κλίμακας αντιπαράθεσης μεταξύ δύο πολιτικοστρατιωτικών υπερδυνάμεων. Μέσα στο πλαίσιο αυτό, περιφερειακές δυνάμεις προσπαθούν να ισχυροποιήσουν τη θέση τους είτε παρέχοντας περεταίρω εκδουλεύσεις στον ιμπεριαλιστικό πόλο που είναι προσδεμένες, είτε επιδεικνύοντας αναθεωρητικές τάσεις χωρίς, ωστόσο, αυτό να αποτυπώνεται μέχρι σήμερα ως ρήξη με τις ισχύουσες συμμαχίες.

Το ΝΑΤΟ ως διακρατική συμμαχία, φύσει επιθετική, με κυρίαρχη δύναμη τις ΗΠΑ, επιχειρεί εκ νέου να ισχυροποιήσει την παρουσία του στη βαλκανική χερσόνησο έναντι της Ρωσίας με στόχο να στηθεί ένα αρραγές φιλοδυτικό μέτωπο. Βασικό εμπόδιο στην πραγμάτωση του στόχου αυτού είναι οι ντόπιες, ήσσονος σημασίας, διακρατικές αντιθέσεις μεταξύ των βαλκανικών κρατών. Στην Ελλάδα, αυτές οι αντιθέσεις παίρνουν σάρκα και οστά με διάφορες αφορμές (ζήτημα της ονομασίας της Μακεδονίας, η «Βόρεια Ήπειρος», ο καθορισμός της Α.Ο.Ζ. στα σύνορα με την Αλβανία). Να τονιστεί ότι σε άλλες περιόδους, ανάλογα με τις ισχύουσες συνθήκες και το συσχετισμό δυνάμεων, τέτοια «ανοιχτά ζητήματα» υποδαυλίζονταν από το ΝΑΤΟ ώστε, μέσα από την ενίσχυση της έντασης, να διεισδύσει στη βαλκανική είτε ως υπερασπιστής μιας αντιμαχόμενης πλευράς, είτε ως εγγυήτρια/ προστάτιδα δύναμη για την όποια διευθέτηση.

Στο παραπάνω πλαίσιο, ΗΠΑ και ΝΑΤΟ, εκμεταλλευόμενοι την πάγια στάση της ελληνικής κομπραδόρικης αστικής τάξης που ούτως ή άλλως είναι στενά προσδεμένη στο άρμα τους, ζητούν να λυθούν οι όποιες διενέξεις. Με αφορμή τη φιλοδυτική κυβέρνηση που σχηματίστηκε στη Μακεδονία ασκούν πιέσεις για τη διευθέτηση του ονοματολογικού με σκοπό την άμεση ένταξη της γείτονος χώρας στο ΝΑΤΟ. Επίσης σε αυτή την κατεύθυνση, το ελληνικό κράτος προχωράει στον καθορισμό της Α.Ο.Ζ. με την Αλβανία και στην εκταφή των οστών των πεσόντων Ελλήνων στρατιωτών του αλβανικού μετώπου– ζήτημα που χρησιμοποιούσε ανέκαθεν η ελληνική πλευρά για να κρατά ενεργή τη διεκδίκηση της «Βόρειας Ηπείρου». Στην περίπτωση της Αλβανίας το διακύβευμα είναι η ένταξη της στην ΕΕ και η οριστική της πρόσδεση στο δυτικό μπλοκ. Παράλληλα με την εξυπηρέτηση των επιδιώξεων του ΝΑΤΟ όσον αφορά τα βαλκάνια, η ελληνική αστική τάξη με τις κινήσεις αυτές προσπαθεί να βελτιώνει τη θέση της και έναντι της ανταγωνίστριας της τουρκικής, καθώς η τελευταία προσπαθεί να αποκτήσει ερείσματα στους μουσουλμανικούς πληθυσμούς των βαλκανικών κρατών. Στο σημείο αυτό πρέπει να σημειωθεί ότι οι εκδουλεύσεις του ελληνικού κράτους προς τις ΗΠΑ προσβλέπουν παράλληλα και σε μια πιθανή ελάφρυνση του δημόσιου χρέους. Οι ΗΠΑ, άλλωστε, είναι ο κεντρικός πυλώνας του ΔΝΤ και το ελληνικό κράτος προσπαθεί να εκμεταλλευτεί τη χαμηλής έντασης κόντρα που εμφανίζεται κατά καιρούς και σε συγκεκριμένα σημεία μεταξύ ΗΠΑ και ΕΕ για τον παραπάνω σκοπό.

Όπως αναφέρθηκε, θεωρούμε ότι όποιες κινήσεις γίνονται στο ανωτέρω πλαίσιο, και στα εδάφη που αυτό αφορά, έχουν ως κύρια αναφορά την αντίθεση ΗΠΑ-Ρωσίας. Τα κενά, οι ευκαιρίες, τα αδιέξοδα που παράγονται από την αντίθεση αυτή χρησιμοποιούνται από τις αστικές τάξεις των χωρών της βαλκανικής και της ανατολικής Μεσογείου για να ενισχύσουν τη θέση τους. Στο πλαίσιο αυτό εντάσσεται και η ένταση μεταξύ ελληνικής και τουρκικής αστικής τάξης.

Το τουρκικό κράτος, βασικό μέλος του ΝΑΤΟ, δέχεται πιέσεις τόσο στα ανατολικά, όσο και στα δυτικά του σύνορα. Στα ανατολικά του σύνορα, μετά από χρόνια συρράξεων στη Συρία, ως πεδίο αντιπαράθεσης ΗΠΑ-Ρωσία, όχι μόνο δεν καταφέρνει να λάβει μέρος στη μοιρασιά των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας, αλλά βλέπει να δημιουργείται ένας θύλακας υπό τον έλεγχο των κούρδων στα σύνορα του, γεγονός που μπορεί να αναζωπυρώσει συρράξεις και στο εσωτερικό του. Επιλέγει, έτσι, μια πολεμική εμπλοκή με αβέβαια αποτελέσματα στα εδάφη της Συρίας. Οι βασικοί σύμμαχοι του και κοινοί εταίροι εντός του ΝΑΤΟ, οι ΗΠΑ, εξοπλίζουν και στηρίζουν σε ένα βαθμό το στρατό των «Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων (SDF)» και των κουρδικών πολιτοφυλακών του YPG/YPJ προκαλώντας έντονη δυσαρέσκεια στην τουρκική αστική τάξη. Στα δυτικά της σύνορα έρχεται αντιμέτωπη με τον ολοκληρωτικό της αποκλεισμό προς τη Μεσόγειο. Επιδιώκει, χωρίς αποτέλεσμα ακόμη, να καρπωθεί μέρος των ενεργειακών κοιτασμάτων στην Α.Ο.Ζ. που το ελληνοκυπριακό κράτος διεκδικεί σαν αποκλειστικά δικό του. Ο άξονας Ελλάδα-Κύπρος-Ισραήλ-Αίγυπτος αποκόπτει την Τουρκία από την συνεκμετάλλευση των κοιτασμάτων, και δη επιχειρεί να την παρακάμψει με την εξαγγελία κατασκευής αγωγού φυσικού αερίου μεταξύ των παραπάνω χωρών. Οι πιέσεις που δέχεται το τουρκικό κράτος εξωτερικεύονται ποικιλοτρόπως, μέσω μια επιθετικής ρητορείας, μέσω της εισβολής στη Συρία, αλλά και μέσω της σύναψης ισχυρότερων συμφωνιών με τη Ρωσία. Έτσι προκύπτουν και οι «αναθεωρητικές τάσεις».

Η παραπάνω αδρομερής ανάλυση έρχεται σε αντίθεση με τον κυρίαρχο εθνικιστικό δημόσιο λόγο περί μονίμως αμυνόμενου ελληνικού κράτους –η ψωροκώσταινα που όλοι την επιβουλεύονται. Αυτή η προσέγγιση, από όποια τάση του πολιτικού τόξου και αν γίνεται, το μόνο που προσφέρει είναι ιδεολογικό αβαντάρισμα στη συγκρότηση του -επικίνδυνου για τα συμφέροντα του νεοπρολεταριάτου στην ελλάδα- εθνικού κορμού. Οι αστικές τάξεις κάθε κράτους, και της Ελλάδας, είναι φύσει επιθετικές και επεκτατικές στο βαθμό μπορούν. Και είναι δεδομένο ότι θα κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους και θα εκμεταλλευτούν κάθε ευκαιρία για να αναβαθμίσουν τη θέση τους έναντι των ανταγωνιστριών αστικών τάξεων άλλων κρατών. Η ελληνική αστική τάξη θριάμβευσε ανά τα χρόνια πουλώντας υποτέλεια, εκδουλεύσεις και ποντάροντας πετυχημένα -ή όχι και τόσο- στον κατάλληλο πάτρωνα. Αν και υποτιμήθηκε σημαντικά εν μέσω κρίσης, προσπαθεί να ακολουθήσει για μια ακόμα φορά τη συνταγή της επιτυχίας. Είναι άδικη η κριτική του ακροδεξιού βούρκου για ξεπούλημα της πατρίδας (με αφορμή τη στάση της ελληνικής αστικής τάξης στο «μακεδονικό» και στην ελληνοτουρκική προσέγγιση). Είναι άλλωστε γνωστό ότι μόνο με το γλείψιμο και την υποταγή προχώρησαν τα πράγματα σε τούτο τον τόπο. Όποτε επιλέχθηκε από την αστική τάξη η επιθετικότητα ως εξωτερική πολιτική το αποτέλεσμα ήταν καταστροφικό.

Το ελληνικό κράτος ακολουθεί και συμμετέχει με κλειστά μάτια τις προσταγές και τους σχεδιασμούς του ιμπεριαλιστικού πόλου στον οποίο είναι προσδεμένο, δηλαδή το ΝΑΤΟ. Αυτό δεν προσφέρει κανένα εφησυχασμό, καμία ασφάλεια. Οι σύμμαχοι του ελληνικού κράτους, δε θα διστάσουν να μεταφέρουν την αντιπαράθεση στα σύνορα της Ελλάδας εφόσον αυτό εξυπηρετεί τους σκοπούς τους. Είναι φενάκη ο ισχυρισμός ότι η ολοένα και μεγαλύτερη εμπλοκή του ΝΑΤΟ στην περιοχή της βαλκανικής, αλλά και της ανατολικής Μεσογείου, λειτουργεί αποτρεπτικά απέναντι σε μια πιθανή πολεμική εμπλοκή. Στην πραγματικότητα ισχύει ακριβώς το αντίθετο: Όσο συγκεντρώνονται στρατεύματα στην ευρύτερη περιοχή (όπως η συγκέντρωση αμερικανικών, ιταλικών και ελληνικών πολεμικών πλοίων στην ανατολική Μεσόγειο), όσο δημιουργούνται στρατιωτικές βάσεις (όπως η υπό-κατασκευή νατοϊκή βάση στην Αλεξανδρούπολη), όσο διεξάγονται πρόβες πολέμου (όπως η διακρατική άσκηση Ηνίοχος με συμμετοχή της Ελλάδας, του Ισραήλ, της Κύπρου, των ΗΠΑ, της Βρετανίας, της Ιταλίας και των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων) ερχόμαστε ολοένα και πιο κοντά στο ενδεχόμενο μιας σύρραξης.

Η όξυνση που παρατηρείται στο πεδίο της εξωτερικής πολιτικής της Ελλάδας έχει την αντανάκλαση της και στην εσωτερική πολιτική. Όταν ένα κράτος εξοπλίζεται για την αντιμετώπιση κάποιου άλλου κράτους, ταυτόχρονα εξοπλίζεται και για την αντιμετώπιση του «εσωτερικού εχθρού». Μια ματιά στη γειτονική Τουρκία είναι εξόχως διδακτική. Η τουρκική αστική τάξη, όσο ετοιμαζόταν να αναλάβει ενεργό ρόλο στη Συρία, φρόντισε να καταστείλει όποια φωνή από το εσωτερικό της χώρας μπορούσε να αμφισβητήσει τα πολεμοχαρή της σχέδια. Με μαζικές φυλακίσεις και διώξεις επαναστατικών οργανώσεων, πολιτικών αντιπάλων, δημοσιογράφων, μειονοτήτων, εφαρμόζοντας τη στρατηγική της έντασης, ενισχύοντας τον εθνικό κορμό και σπέρνοντας το φόβο σε μεγάλο τμήμα του τουρκικού λαού κατάφερε να επιβάλει ένα αποστειρωμένο τοπίο στο εσωτερικό της χώρας.

Τηρουμένων των αναλογιών, παρατηρούμε αντίστοιχες κινήσεις στην Ελλάδα: Η νομική θωράκιση του κράτους με τους τρομονόμους, η διεύρυνση κατηγορητηρίων σε «συλλογικές οντότητες», η κατηγορία του «υποκινητή» έχουν ενταχθεί στην ελληνική νομική πραγματικότητα και δοκιμάζονται ήδη πιλοτικά σε κομμάτια του ανταγωνιστικού/αντικαπιταλιστικού κινήματος. Η παρακολούθηση αγωνιστών και οι στοχευμένες διώξεις αποτελούν καθημερινότητα. Από την άλλη, τα εθνικιστικά συλλαλητήρια λειτούργησαν σαν μια πρώτης τάξεως άσκηση για τη συγκρότηση του εθνικού κορμού στο δρόμο με όρους κινήματος. Ενός εθνικιστικού κινήματος που έδωσε ήδη ψήγματα της στόχευσής του επιτιθέμενο στις καταλήψεις και τους χώρους αντιθεσμικού αγώνα. Είναι παράλογο να θεωρούμε ότι οι συγκεντρώσεις αυτές στρέφονται ενάντια στην κυβέρνηση. Η επανασυσπείρωση του εθνικού κορμού τη στιγμή που ανεβαίνει η διακρατική ένταση μόνο καλά νέα μπορεί να αποτελεί για οποιαδήποτε κυβέρνηση. Η προβολή του έθνους ως το ανώτερο επίπεδο ενότητας θολώνει τις ταξικές αντιθέσεις προτάσσοντας το κράτος σαν τον εγγυητή των «κοινών συμφερόντων» και καθιστά μονόδρομο τη συμπόρευση με τις επιλογές του. Τονίζουμε ξανά ότι η πρόσδεση με τα συμφέροντα οποιασδήποτε αστικής τάξης θα μας βρίσκει πάντα χαμένους και με βαρύ τίμημα. Ιδιαίτερα στην περιοχή της Θράκης γινόμαστε μάρτυρες για μια ακόμα φορά της φοβικής οχύρωσης του μισού πληθυσμού που συμβαίνει σε κάθε αναβαθμισμένο ελληνοτουρκικό επεισόδιο. Είναι γνωστό στους πάντες ότι για το ελληνικό κράτος η μειονότητα (ανεξαρτήτως των διαχωρισμών στο εσωτερικό της) αποτελεί εσωτερικό εχθρό προς καταστολή στην πιθανότητα σύρραξης.

Σε αυτήν τη ζοφερή πραγματικότητα έχουμε χρέος να δομήσουμε ένα στιβαρό και μαχητικό αντιπολεμικό κίνημα με στόχευση ενάντια στους σχεδιασμούς της ντόπιας αστικής τάξης, αλλά και στους ξένους συμμάχους της. Έχουμε χρέος να υπερασπιστούμε τα ταξικά μας συμφέροντα, τις οργανώσεις της τάξης μας, τις δομές, τις κοινότητες αγώνα και τους ανθρώπους μας απέναντι σε οποιαδήποτε επίθεση. Δεν ταυτιζόμαστε με τα συμφέροντα και τους τυχοδιωκτισμούς καμιάς αστικής τάξης. Δεν πολεμάμε για κανένα διακρατικό ανταγωνισμό. Έχουμε χρέος να υψώσουμε αναχώματα στους σχεδιασμούς των παγκόσμιων κυρίαρχων και της ντόπιας αστικής τάξης, να οικοδομήσουμε ένα ισχυρό διεθνιστικό κίνημα ενάντια στον πόλεμο, ενάντια στο σύγχρονο ολοκληρωτισμό. Οφείλουμε να δομήσουμε δεσμούς με τους αγωνιζόμενους διεθνώς, να θέσουμε κοινούς στόχους πάλης και να σαμποτάρουμε στην πράξη κάθε πολεμικό σχεδιασμό που επιφυλάσσει την ίδια μοίρα για όλους μας, ανεξάρτητα τη μεριά των συνόρων που στεκόμαστε. Να οικοδομήσουμε ένα πλατύ και διεθνές μέτωπο αγώνα ενάντια στον πόλεμο, το φασισμό, τη φτώχεια, την εξαθλίωση, τον ρατσισμό, την κρατική και παρακρατική τρομοκρατία.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΚΡΑΤΗ, ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ ΠΡΟΤΑΣΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΤΑΞΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΟ ΑΓΩΝΑ

 ΟΥΤΕ ΕΘΝΙΚΟΣ ΟΥΤΕ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΣ Ο ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΑΞΙΚΟΣ

ΔΕΝ ΠΟΛΕΜΑΜΕ ΓΙΑ ΤΑ ΒΡΑΧΙΑ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ, ΓΙΑ ΕΝΑ ΟΝΟΜΑ ΣΤΗΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ, ΓΙΑ ΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΤΩΝ ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΩΝ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ

ΝΑ ΠΑΛΕΨΟΥΜΕ ΓΙΑ ΖΩΗ ΚΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΕΘΝΙΚΑ ΚΑΙ ΠΛΑΝΗΤΙΚΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ.

Πέλοτο 2.4.18

 Τα τουφέκια μας τα θέμε για τα στήθια τα δικά σας
Κι οι λαοί αδελφωμένοι θα σας στήσουνε στον τοίχο.
Σαν κινήσετε πολέμους τότε η μάχη θε να γίνει ταξική.
Τότε η μάχη στα κεφάλια σας θα πέσει.
Ν. Άσιμος

ΑΦΙΣΕΣ, ΔΙΕΘΝΙΣΜΟΣ, ΔΡΑΣΕΙΣ, ΚΕΙΜΕΝΑ, Πολιτικές Θέσεις - Παρεμβάσεις

Ενάντια στα κράτη, το κεφάλαιο και τον εθνικισμό. Πανβαλκανική πορεία Θεσσαλονίκη 10 Μάρτη

Προκήρυξη για το μακεδονικό ζήτημα και κάλεσμα στην Πανβαλκανική Διεθνιστική-Αντιφασιστική πορεία στην Θεσσαλονίκη στις 10.3. Αλληλεγγύη στη Libertatia .
Προσυγκέντρωση 11πμ στην κατάληψη Libertatia, Συγκέντρωση 12μμ Καμάρα
Μπορείς να κατεβάσεις την προκήρυξη σε PDF από εδώ

Ενάντια στα κράτη, το κεφάλαιο και τον εθνικισμό: Μια άλλη ανάγνωση για το «Μακεδονικό»

Την προηγούμενη περίοδο αναδείχθηκε ξανά στην δημόσια ατζέντα το -ξεχασμένο κατά τα άλλα- Μακεδονικό ζήτημα με επίδικο, αυτή τη φορά, την είσοδο της γειτονικής χώρας στο Ν.Α.Τ.Ο. και στην Ε.Ε. στα πλαίσια του ανταγωνισμού τους με άλλα κυρίαρχα καπιταλιστικά μπλοκ για τις ζώνες επιρροής στα βαλκάνια. Έτσι ένα κομμάτι του ντόπιου αστικού πολιτικού συστήματος σπεύδει να δηλώσει διαθέσιμο να βρει μία λύση στο ονοματολογικό, ενώ ένα άλλο παίζει εκ του ασφαλούς το χαρτί του εθνικισμού για ψηφοθηρικούς κυρίως λόγους, χωρίς όμως σε καμία περίπτωση να αμφισβητείτην κυρίαρχη στρατηγική πρόσδεσης στο ευρω-ατλαντικό μπλοκ.

Πριν περάσουμε, όμως, στην ανάλυση των γεγονότων, και γιατί χωρίς βασική ιστορική γνώση είμαστε καταδικασμένα έρμαια στην κυρίαρχη εθνικιστική προπαγάνδα, θα πρέπει να ξεκινήσουμε με την εξής παραδοχή: Ιστορικά η γεωγραφική περιοχή της Μακεδονίας υπήρξε για πολλούς αιώνες μία πολυπολιτισμική και πολυεθνοτική περιοχή, στην οποία κατοικούσε μία πανσπερμία διαφορετικών λαών και εθνοτήτων, υπό την κυριαρχία πολλών και διαφορετικών κρατών και αυτοκρατοριών ανά τα χρόνια. Η υπαγωγή και η διαίρεση της σε έθνη κράτη, όπως και η αφομοίωση του πληθυσμού της στα κυρίαρχα εθνικά μπλοκ, ήταν μια μακρά διαδικασία πνιγμένη στο αίμα. Αναγκαστικές εθνικοποιήσεις, εθνοκαθάρσεις, πόλεμοι, απαγόρευση έκφρασης της πολιτισμικής και εθνικής ταυτότητας υπήρξαν κάποιες από τις κυρίαρχες πρακτικές. Έτσι φυσικά κάθε στοιχειωδώς σκεπτόμενος άνθρωπος καταλαβαίνει, πως οι γελοιότητες περί άμεσης ιστορικής συνέχειας των σημερινών κατοίκων της ελλάδας από το αρχαίο βασίλειο του μεγάλου Αλεξάνδρου δεν έχουν καμία βάση, ιστορική ή επιστημονική.Μέσα σε αυτό το καμίνι διεργασιών διαμορφώθηκε και η (σλαβο)μακεδονική ταυτότητα, καθώς και η αντίστοιχηεθνική μειονότητα μέσα στα όρια του ελληνικού κράτους. Κατά τη δεκαετία του ‘40 συμμετείχε ενεργά στην αντίσταση κατά του φασισμού μέσα από τις τάξεις του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και αργότερα στον εμφύλιο πλαισίωσε τις δυνάμεις του ΔΣΕ. Αποτέλεσμα αυτής της στάσης ήταν ένας νέος γύρος διώξεωνμετά την λήξη του εμφυλίου εξαναγκάζοντας ένα μεγάλο κομμάτι της να καταφύγει στις γειτονικές χώρες των Βαλκανίων.

Κάνουμε αυτήν την σύντομη ιστορική αναδρομή για να καταδείξουμε πως ιστορικά η Μακεδονία ως γεωγραφική περιοχή δεν υπήρξε ενιαίαυπό την κυριαρχία ενός κράτους και έτσι έφτασε και στο σήμερα να μοιράζεται ανάμεσα σε τουλάχιστον τρία (Μακεδονία, Βουλγαρία, Ελλάδα). Ως εκ τούτου το κεντρικό σύνθημα που προβάλλεται από τον ελληνικό εθνικισμό «η Μακεδονία είναι μία και ελληνική» είναι ντε φάκτο επεκτατικό και επιθετικό προς τους υπόλοιπους λαούς που κατοικούν στη γεωγραφική αυτή περιοχή και ως τέτοιο φυσικά εκλαμβάνεται από όλους εκτός της ελληνικής επικράτειας.

Όσον αφορά τονπερίφημο «αλυτρωτισμό» του γειτονικού κράτους απέναντι στο ελληνικό, για τον οποίο σύσσωμο κραυγάζει όλο το «πατριωτικό τόξο», δεν αποτελεί παρά μία ακόμα στρεβλωτική εθνική αφήγηση. Αν κάποιος θελήσει πραγματικά να ανοίξει τα μάτια του και να αντικρίσει την πραγματικότητα θα δει πως ο συσχετισμός ισχύος σε ένα εύρος τομέων (οικονομικό, διπλωματικό, στρατιωτικό κ.α.) είναι συντριπτικός υπέρ του ελληνικού κράτους. Γίνεται συνεπώς ξεκάθαρο πως αυτή η παραφιλολογία έγκειται στη σφαίρα της φαντασίας και το μόνο που εξυπηρετεί είναι να δικαιώνει την ατζέντα της Ελλάδας, που προβάλλεται σαν θύμα, στην προσπάθεια της να επιβάλει τους δικούς τηςόρους επίλυσης του ζητήματος. Είναι μείζονος σημασίας να αντιληφθούμε πως σε αυτή την αντιπαράθεση τον ρόλο του ισχυρού παίχτη στην περιοχή κατέχει το ελληνικό κράτος και κεφάλαιο, το οποίο σημειωτέων κάνει χρυσές business και κατέχει ένα από τα μεγαλύτερα ποσοστά σε ξένες επενδύσεις στο κράτος της Μακεδονίας. Πρέπει να αποτινάξουμε τον εθνικό μύθο της αδύναμης πλην τίμιας ψωροκώσταινας, που όλοι την επιβουλεύονται. Το ελληνικό είναι ένα καπιταλιστικόκράτος, μέλος και εταίρος των παγκόσμια κυρίαρχων στρατιωτικών (ΝΑΤΟ) και οικονομικών (ΕΕ, Ευρωζώνη)υπερεθνικών οργανισμών, το οποίο πλασάρει τον εαυτό του σαν πυλώνα σταθερότητας και πιστό σκυλί του δυτικού καπιταλισμού στην περιοχή με τα ανάλογα οφέλη.

Η κορύφωσηόλου αυτού του εθνικιστικού κλίματος, που δημιουργήθηκε με βάση το Μακεδονικό, ήρθε με τα δύο συλλαλητήρια που διοργανώθηκαν σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα. Εκεί,κάτω από το σύνθημα-ομπρέλα «Μακεδονία Γη Ελληνική» συνυπήρξαν αρμονικά ναζιστικές ομάδες, η επίσημη ελληνορθόδοξη εκκλησία και όλες οι αιρέσεις της, δήμαρχοι και πολιτιστικοί σύλλογοι, παραστρατιωτικές ομάδες και εκπρόσωποι του βαθέως κράτους, αποτυχημένοι καραβανάδες, «αγνοί πατριώτες» και κόμματα του λεγόμενου «δημοκρατικού τόξου» όπως οι ΑΝΕΛ, η ΝΔ και η Ένωση Κεντρώων.

Μέσα από αυτόν τον χυλό διάφορες φασιστικές ομάδες βρήκαν την ευκαιρία να πραγματοποιήσουν επιθέσεις στον κόσμο του αντιθεσμικού/αντικαπιταλιστικού αγώνα. Στη Θεσσαλονίκη αρχικά επιτέθηκαν στην κατάληψη «Ελεύθερος Κοινωνικός χώρος- Σχολείο», όπου και απωθήθηκαν από την ομάδα που την περιφρουρούσεκαι στη συνέχεια επιτέθηκαν σε δύο φάσεις στην κατάληψη Libertatia, με τελικό αποτέλεσμα τον ολοσχερή εμπρησμό της. Στην Αθήνα αντίστοιχα επιχείρησαν να επιτεθούν στην κατάληψη «Ελεύθερο Αυτοδιαχειριζόμενο Θέατρο Εμπρός», όπου επίσης απωθήθηκαν από την περιφρούρηση του κτιρίου. Οι επιθέσεις αυτές δεν περιορίστηκαν μόνο τις μέρες των συλλαλητηρίων, αλλά συνεχίστηκαν και τις επόμενες με την επίθεση στους οπαδούς της αυτοοργανωμένης-αντιφασιστικής ομάδας «Προοδευτική Έκρηξη Τούμπας» στη Θεσσαλονίκη από φασιστοχούλιγκανς και την επίθεση τάγματος της Χρυσής Αυγής στον «Ελεύθερο Κοινωνικό Χώρο Φαβέλα» στον Πειραιά, αφήνοντας και στις δύο περιπτώσεις πίσω τους και τραυματίες.

Θα πρέπει να επισημάνουμε πως το πλήθος που πλαισίωσε τα δύο εθνικιστικά συλλαλητήρια δεν είναι άμοιρο ευθυνών, αφού επέλεξε να σταθεί δίπλα δίπλα με τους φασίστες και έδρασε ως πλυντήριο για τις φασιστικές επιθέσεις που εξαπολύθηκαν από τους κόλπους του. Το συλλαλητήριο για τη Μακεδονία έδωσε το βήμα στους κατά τ’ άλλα εξαφανισμένους το τελευταίο διάστημααπό την κεντρική πολιτική σκηνή φασίστες να εξαπολύσουν επιθέσεις σε όσους και όσες ορθώνουν αναχώματα στον σύγχρονο ολοκληρωτισμό. Αποτέλεσε μια πρώτης τάξης άσκηση για την συγκρότηση ενός ακροδεξιού πόλου στο δρόμο, με χαρακτηριστικά κινήματος.

Όλος αυτός ο εθνικιστικός παροξυσμός εν μέσω κοινωνικής εξαθλίωσης, γενικευμένης φτωχοποίησης, ταξικής ήττας και κινηματικής νηνεμίας έρχεται να παίξει ένα συγκεκριμένο ρόλο. Από τη μία προσπαθεί να στρέψει τη λαϊκή δυσαρέσκεια προς τους άλλους λαούς, και σε ακίνδυνους για το κεφάλαιο οδούς, να συσκοτίσει την πραγματικότητα της ταξικής καταπίεσης και εκμετάλλευσης και να αθωώσει τους πραγματικούς υπεύθυνους. Σε δεύτερη φάση έρχεται να ισοπεδώσει κάτω από την μπότα της εθνικής ενότητας και ομοψυχίας κάθε αγωνιστική διεκδίκηση και κάθε φωνή που ορθώνει έναν διεθνιστικό λόγο, να ανασύρει το ιδεολόγημα του ρατσισμού ώστε να διαιρέσει και να διασπάσει την ενότητα του προλεταριάτου και τέλος να βαφτίσει ως «εσωτερικό εχθρό» και να εξαπολύσει ευθεία επίθεση στα πιο ριζοσπαστικά και αγωνιστικά κομμάτια του.

Με βάση όλα τα παραπάνω αποτελεί καθήκονστο σήμερα για όλο το ανταγωνιστικό κίνημα να ορθώσει τον δικό του λόγο και διευρύνει τη δημόσια παρουσία του. Να υψώσει τείχος ενάντια στον ελληνικό εθνικισμό, να παλέψει ενάντιαστο ντόπιο και ξένο κεφάλαιο και τους υπερεθνικούς οργανισμούς του ΝΑΤΟ και της ΕΕ και να μπει ανάχωμα στους πολεμικούς σχεδιασμούς στην ευρύτερη περιοχή. Μόνος πραγματικός σύμμαχος σε αυτή τη μάχη είναι αυτοί με τους οποίους μοιραζόμαστε τις ίδιες αγωνίες και τα ίδια συμφέροντα ανεξαρτήτως καταγωγής και τόπου διαμονής. Αυτοί, μαζί με τους οποίους πρέπει να στεκόμαστε ενάντια στην κυρίαρχη ρητορική που μας καλεί σήμερα να στραφούμε ο ένας απέναντι στον άλλονκαι αύριο πρόθυμα να γίνουμε κρέας για τα κανόνια για τα συμφέροντα των αφεντικών. Να πιάσουμε το νήμα των απαντήσεων που έχουν δοθεί μέχρι σήμερα με τις δύο αντιεθνικιστικές συγκεντρώσεις τις ημέρες των συλλαλητηρίων, τις αντιφασιστικές περιπολίες στις γειτονίες, τη μαζική πορείατην επομένη του εμπρησμού της Libertatia και τη μαζική αντιφασιστική πορεία στον Πειραιά. Να κρατήσουμε ψηλά τις σημαίες του ταξικού ανταγωνισμού και της ταξικής αλληλεγγύης ενάντια στην κυρίαρχες επιταγές που θέλουν να επιβάλουντην εθνική αφήγησησαν καθολικότητα. Να υπερασπιστούμε τις κινηματικές δομές, τις καταλήψεις και τους ανθρώπους μας ενάντια στην φασιστική απειλή, που επιχειρεί να σηκώσει ξανά κεφάλι και ενάντια στον σύγχρονο ολοκληρωτισμό κράτους-κεφαλαίου.

ΣΕ ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΥΡΚΙΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ Ο ΕΧΘΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΚΑΙ ΣΤΑ ΥΠΟΥΡΓΕΙΑ

ΚΑΝΕΝΑ ΕΘΝΟΣ ΔΕΝ ΜΑΣ ΕΝΩΝΕΙ ΚΑΝΕΝΑ ΟΝΟΜΑ ΔΕΝ ΜΑΣ ΧΩΡΙΖΕΙ

ΕΞΩ ΤΟ ΝΑΤΟ ΑΠΟ ΤΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ LIBERTATIA

ΠΑΝΒΑΛΚΑΝΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΣΑΒΒΑΤΟ 10/3

11:00 Κατάληψη Libertatia, 12:00 ΚΑΜΑΡΑ