ΠΕΝΤΕ ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΖΑΚ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ/ZACKIE-OH!
ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ-ΔΕ ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕ
Καμία εκεχειρία – Καμία ανακωχή
με το κεφάλαιο, το κράτος και τους κανιβάλους του.
Συγκέντρωση Πέμπτη 21/09/23 | 19:00 στην Πλατεία Αντίκα
Category Archives: ΑΦΙΣΕΣ
Οι αφίσες της πολιτικής οργάνωσης “Πέλοτο”
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΩΝ – ΑΜΕΣΗ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΙΤΗΜΑΤΩΝ ΤΟΥΣ
Ανακοίνωση στήριξης στον αγώνα των υγειονομικών. Μπορείς να κατεβάσεις την ανακοίνωση σε μορφή pdf από εδώ.
Στηρίζουμε την κινητοποίηση στην κεντρική πλατεία την Τετάρτη 20 Σεπτέμβρη στις 17.00
Σήμερα η κρατική διαχείριση υπογραμμίζει περισσότερο από πότε την επίθεση στη δημόσια υγεία, αφήνοντας την έρμαιο στα χέρια του κράτους και του κεφαλαίου. Οι συγχωνεύσεις και το κλείσιμο πολλών περιφερειακών νοσοκομείων , η μη στελέχωση του ΕΣΥ, οι ελάχιστες προσλήψεις υγειονομικών και αυτές με ολιγόμηνες συμβάσεις, οι ανύπαρκτες κλίνες ΜΕΘ, οι απάνθρωπες συνθήκες εργασίας των υγειονομικών, τα νομοσχέδια εκτρώματα που συνδέουν όλο και περισσότερο την εμπλοκή του ιδιωτικού τομέα, είναι μόνο λίγα παραδείγματα πως αυτό το σύστημα το μόνο που επιδιώκει είναι να προσφέρει περισσότερη βία, εξαθλίωση και υποτίμηση των ζωών μας.
Απέναντι σε αυτό το σύστημα οφείλουμε να σταθούμε ανάχωμα και να αντιληφθούμε πως ο αγώνας για την υπεράσπιση της δημόσιας και δωρεάν υγείας είναι αγώνας που αφορά όλους τους ανθρώπους της τάξης μας. Να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας και να αγωνιστούμε μαζί με τους υγειονομικούς και όλη την κοινωνική βάση ενάντια σε αυτό το σύστημα που δεν υπόσχεται τίποτα άλλο πέρα από θάνατο και εκμετάλλευση. Γιατί μόνο έτσι μπορούμε να ελπίζουμε για την πτώση αυτού του σάπιου, παρασιτικού και καταπιεστικού συστήματος και για την ανοικοδόμηση μιας κοινωνίας ισότητας, ελευθερίας και αλληλεγγύης.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΩΝ – ΑΜΕΣΗ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΙΤΗΜΑΤΩΝ ΤΟΥΣ
ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΥΓΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΟΛΕΣ
ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΥΓΕΙΑ, ΖΩΗ, ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
Τα αιτήματα των υγειονομικών:
- Να δοθούν κίνητρα σε γιατρούς να στελεχώσουν το Νοσοκομείο μας.
- Να βελτιωθούν οι συνθήκες εργασίας και να προκηρυχθούν ΟΛΕΣ οι προβλεπόμενες από το οργανόγραμμα θέσεις ιατρών και λοιπού προσωπικού.
- Να αυξηθούν οι αμοιβές των εφημεριών και να μειωθεί η φορολόγηση τους.
- Να μονιμοποιηθούν όλοι οι συμβασιούχοι που καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες.
- Να αυξηθεί η χρηματοδότηση του Νοσοκομείου.
ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΣ – ΣΥΣΤΗΜΙΚΟΣ – ΔΙΑΧΥΤΟΣ ΘΑ ΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ ΣΕ ΚΑΘΕ ΜΟΡΦΗ ΤΟΥ – ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ 18.9, ΣΤΙΣ 18.00 ΣΤΑ ΠΡΟΚΑΤ ΞΑΝΘΗΣ
Αντιφασιστική προκήρυξη και κάλεσμα για τα 10 χρόνια από τη δολοφονία του αντιφασίστα Παύλου Φύσσα από τα τάγματα εφόδου της Χ.Α. στο Κερατσίνι. Μπορείς την κατεβάσεις σε μορφή pdf από εδώ.
ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΣ – ΣΥΣΤΗΜΙΚΟΣ – ΔΙΑΧΥΤΟΣ
ΘΑ ΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ ΣΕ ΚΑΘΕ ΜΟΡΦΗ ΤΟΥ
Δέκα χρόνια πριν, στις 18 Σεπτέμβρη 2013 ο αντιφασίστας Παύλος Φύσσας δολοφονείται από τον χρυσαυγίτη Ρουπακιά με την ανοχή των αστυνομικών της ομάδα ΔΙΑΣ που βρισκόταν στο σημείο. Η δολοφονία του αντιφασίστα Παύλου Φύσσα, η δολοφονία του μετανάστη Σαχζάτ Λουκμάν λίγους μήνες πριν στα Πετράλωνα, αλλά και οι επιθέσεις σε αγωνιστές, αναρχικούς, κομμουνιστές, μετανάστες και συνδικαλιστές ήταν το αποτέλεσμα της στοχευμένης ενίσχυσης (υλικά) και κάλυψης (πολιτικά) που παρείχε το κράτος στην Χρυσή Αυγή, σαν αντίβαρο στους πολύμορφους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες που ξεσπούσαν απέναντι στις μνημονιακές πολιτικές επίθεσης στην κοινωνική βάση. Η δίωξη της Χ.Α. ως εγκληματική οργάνωση, επιχείρησε να καταλαγιάσει τη συσσωρευμένη κοινωνική οργή, ενώ ταυτόχρονα το κράτος ενσωμάτωνε τις πρακτικές της Χ.Α. στην κεντρική του ατζέντα.
Στα «μακεδονικά συλλαλητήρια» (2018-2019) ο εθνικός κορμός συγκροτήθηκε σε κίνημα και η πλατιά μάζα των φασιστών/εθνικιστών/πατριωτών που συμμετείχαν παρείχαν πλήρη κάλυψη στις επιθέσεις που πραγματοποιήθηκαν σε μετανάστες, σε αγωνιστές και σε κινηματικές δομές. Στον Έβρο το 2020, φασιστικά τάγματα εφόδου, παρακρατικοί, εθνοφύλακες μαζί με τις ένοπλες δυνάμεις (στρατό και αστυνομία) δρούσαν από κοινού, συγκροτώντας μικτές ομάδες και δολοφονώντας μετανάστες. Η δολοφονική δράση τους είχε την πλήρη κάλυψη και αποδοχή του κράτους και των συστημικών μμε. Χαρακτηριστικό είναι ότι η Σακελλαροπούλου τίμησε τους δολοφόνους της φασιστικής ομάδας «Αινήσιο Δέλτα», που ξαναήρθαν πριν λίγες μέρες στο προσκήνιο για την δολοφονική τους δράση.
Η αντιμεταναστευτική πολιτική του ελληνικού κράτους έχει γιγαντωθεί σε τέτοιο βαθμό που σχεδόν καθημερινά το λιμενικό πνίγει μετανάστες στο αιγαίο, η συνοριοφυλακή και ο στρατός τους βασανίζει, και τους δολοφονεί στον Έβρο και η αστυνομία τους καταδιώκει στην Εγνατία οδηγώντας τους σε θάνατο. Ταυτόχρονα, με την δράση του δίνει σήμα στους οργανωμένους φασίστες να υιοθετήσουν τις ίδιες πρακτικές.
Εδώ και χρόνια, ξεδιπλώνεται μια στοχευμένη αντιτουρκική προπαγάνδα από του κυβερνώντες και τα συστημικά μμε που καλλιεργεί ξανά το υπόστρωμα για το ρίζωμα του φασισμού βαθιά στην κοινωνία: Το διαρκές αίσθημα του επικείμενου κινδύνου είναι μια αλάνθαστη συνταγή για να μετατοπίζεται η προσοχή από τα κοινωνικά προβλήματα και να ανανεώνεται το σύμφωνο εξουσίας-υπακοής μεταξύ των κυβερνώντων και των υπηκόων. Το ίδιο ξαναζεσταμένο φαΐ σερβίρεται και στις δυο πλευρές των συνόρων τη στιγμή που Ερντογάν και Μητσοτάκης επανεκλέχτηκαν με τεράστια ποσοστά και αλληλοσυγχαίρονταν για την τεράστια επιτυχία.
Με αφορμή την πανδημία του covid-19 αναδύθηκαν μια σειρά από συνωμοσιολογικά/αντιεπιστημονικά ιδεολογήματα που με πρόσχημα την περιστολή των ατομικών ελευθεριών, αναμασούσαν μια πλαστή αντισυστημικότητα και αποτέλεσαν τον δούρειο ίππο για την εδραίωση μιας «εναλλακτικής» ακροδεξιάς που διαδόθηκε κατά βάση μέσω των ηλεκτρονικών κοινωνικών δικτύων στη νεολαία.
Δέκα χρόνια μετά λοιπόν, ο φασισμός εμφανίζεται με διάφορα πρόσωπα, το ίδιο και περισσότερο αποκρουστικά. Χτίζεται και ενισχύεται καθημερινά σε πολλαπλά επίπεδα, μα η στόχευση του παραμένει η ίδια: το κυνήγι των αδύναμων, η στοχοποίηση αγωνιστών, η εξόντωση αναρχικών και κομμουνιστών, η προστασία των εξουσιαστών μας. Στη σημερινή κοινοβουλευτική δημοκρατία έχουν λόγο παντός είδους φασίστες που νομιμοποιούν και κανονικοποιούν το μισανθρωπισμό τους. Στο κέντρο των πόλεων, τάγματα εφόδου επιτίθενται σε μετανάστες, όπως η πρόσφατη δολοφονία του μετανάστη εργάτη Πακιστάν Σιράζ Σαφτάρ στις 12/8 στον Περισσό. Στα σύνορα του Έβρου κυνηγοί κεφαλών καταδίωκαν μετανάστες, με αφορμή τις καταστροφικές πυρκαγιές, και επιτέθηκαν σε αντιφασίστες και στους συντρόφους της Κ.Π.Ν. στην Αλεξ/πολη που έδειχναν την έμπρακτη αλληλεγγύη τους στους πυρόπληκτους. Στο λιμάνι του Πειραιά όπου υπάλληλοι μιας ναυτιλιακής δολοφόνησαν εν ψυχρό έναν άνθρωπο χωρίς κανένα λόγο, όπως έκαναν και με τον Ζακ στην πλατεία Ομονοίας.
Δέκα χρόνια μετά δεν ξεχνάμε ποιο είναι το πραγματικό πρόσωπο των φασιστών, ποιος ο πραγματικός ρόλος της αστυνομίας, ποιος ο ρόλος της δικαστικής εξουσίας. Δεν συγχωρούμε καμία δολοφονία είτε είναι στο κέντρο της Αθήνας είτε στα σύνορα. Είναι τα ίδια μαχαίρια και τα ίδια γκλοπ που δολοφονούν και καταστέλλουν. Απέναντι στο τέρας του φασισμού δεν είμαστε διατεθειμένοι και διατεθειμένες να σκύψουμε το κεφάλι. Ο Παύλος Φύσσας δεν φοβήθηκε να κοιτάξει το τέρας κατάματα και από το θάρρος του οφείλουμε να διδαχτούμε όλοι.
Αν θέλουμε να τιμήσουμε τη ζωή και το θάνατο του, θα πρέπει με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα να σπάσουμε το φόβο και να βγούμε στο δρόμο. Να διεκδικήσουμε τη ζωή που μας κλέβουν καθημερινά. Να παλέψουμε ενάντια στο θάνατο που σπέρνει το καπιταλιστικό σύστημα είτε σε καιρό ειρήνης είτε σε καιρό πολέμου. Να αναδείξουμε τα εργαλεία που χρησιμοποιεί, είτε αυτά λέγονται τάγματα εφόδου, είτε «σοβαρή ακροδεξιά», είτε σοσιαλδημοκρατική διακυβέρνηση. Να βάλουμε φρένο στη θανατοπολιτική που ρημάζει την κοινωνική βάση. Να σταματήσουμε τη λεηλασία του φυσικού περιβάλλοντος. Να δυναμώσουμε την κοινωνική και ταξική αλληλεγγύη, μέσα από την οργάνωση στα σωματεία μας, μέσα από τη δημιουργία δομών αλληλοβοήθειας ενάντια στην καταπάτηση των εργασιακών μας δικαιωμάτων, ενάντια στη επίθεση στις κοινωνικές μας ανάγκες. Να οργανωθούμε από τα κάτω – κόντρα στο θάνατο που σπέρνει αυτό το σύστημα.
ΤΟ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΔΕ ΘΑ ΔΙΣΤΑΣΕΙ ΝΑ ΣΤΑΘΕΙ ΞΑΝΑ ΑΝΑΧΩΜΑ ΣΤΟΝ ΕΠΕΛΑΥΝΟΝΤΑ ΦΑΣΙΣΜΟ.
ΘΑ ΒΑΛΕΙ ΦΡΕΝΟ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΟΣΥΝΘΕΣΗ ΠΟΥ ΣΥΝΤΕΛΕΙΤΑΙ ΚΑΙ ΒΑΖΕΙ ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΖΥΓΑΡΙΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΖΩΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ ΜΑΣ.
ΌΛΟΙ/ ΟΛΕΣ ΣΤΙΣ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΕΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ ΜΝΗΜΗΣ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑ
ΌΛΟΙ/ ΟΛΕΣ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ 18.9, ΣΤΙΣ 18.00 ΣΤΑ ΠΡΟΚΑΤ ΞΑΝΘΗΣ
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ 36ΧΡΟΝΟΥ ΑΝΤΩΝΗ ΚΑΡΥΩΤΗ ΣΤΟ ΛΙΜΑΝΙ ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΑ
Ανακοίνωση για τη δολοφονία του Αντώνη Καρυώτη στο λιμάνι του Πειραιά από μέλη του πληρώματος του πλοίου «Blue Horizon». Μπορείς να κατεβάσεις την ανακοίνωση σε μορφή pdf από εδώ.
Το βράδυ Τρίτης 5 Σεπτεμβρίου, ο 36χρονος Αντώνης Καρυώτης σπρώχνεται από μέλη του πληρώματος του πλοίου «Blue Horizon» στην προσπάθεια του να επιβιβαστεί σε αυτό, με το ίδιο το πλοίο να αναχωρεί κανονικά για τον προορισμό του. Το αποτέλεσμα το γνωρίζουμε όλοι. Το είδαμε και σε δημοσιεύματα και τηλεοράσεις. Αφότου, βέβαια, προσπάθησαν να καλύψουν την αλήθεια αναμεταδίδοντας πως ο άνθρωπος γλίστρησε μόνος του… Μάς το εξήγησαν οι τηλεπαρουσιαστές και οι δημοσιογράφοι, που χυδαία προσπάθησαν να οριοθετήσουν τον ανεκτό κοινωνικό κανιβαλισμό. Όπως η Ιωάννα Μάνδρου που απ’ τα τηλεπαράθυρα του ΣΚΑΙ χωρίς ντροπή είπε: «Ας τον έσπρωχναν μέσα. Ας τον πλάκωναν στις κλωτσιές. Ας τον παρέδιδαν στο Λιμεναρχείο. Ας του έβαζαν πρόστιμο. Ας του ασκούσαν δίωξη στον Εισαγγελέα». Μάς το ανέλυσαν αναδεικνύοντας και τις δύο δήθεν όψεις της «τραγωδίας» αυτής. Όπως ο Υπουργός Ναυτιλίας Μ. Βαρβιτσιώτης, που απέναντι στη δολοφονία αντέταξε πως «υπάρχουν και αυτοί που θρηνούν για αυτούς που πήγαν να κάνουν τη δουλειά τους, να φέρουν ένα μεροκάματο, και σήμερα βρίσκονται κατηγορούμενοι για δολοφονία» εκφράζοντας τον πόνο του «στεκόμενος πλάι στους εργαζόμενους ως γνήσιος υπέρμαχος της εργατικής τάξης».
Ο θάνατος του Αντώνη δεν οφείλεται απλά και μόνο στη φρικιαστική πράξη των εργαζομένων που τον έσπρωξαν, ούτε και αποτελεί ένα μεμονωμένο περιστατικό. Αποτελεί σάρκα και οστά της επικράτησης του κοινωνικού κανιβαλισμού. Η σήψη που έχει περιέλθει στην κοινωνία μετά από τόσα χρόνια κρίσης, η εξατομίκευση και η ολοένα και περισσότερη υποβάθμιση της αξίας της ίδιας της ζωής σπέρνουν καθημερινά το θάνατο σε όλα τα περιθωριοποιημένα και αδύναμα κοινωνικά κομμάτια. Το πραγματικό πρόσωπο κράτους και κεφαλαίου έχει πια φανερωθεί για τα καλά στην ελληνική κοινωνία. Δικαιολογίες για ίσες αποστάσεις περισσεύουν. Όσοι το αρνούνται γίνονται απλά χειροκροτητές στη διαδικασία της αποκτήνωσης μας. Της ίδιας διαδικασίας που χαίρεται με τους 26 απανθρακωμένους μετανάστες στον Έβρο, και όσου κυνηγήθηκαν με πογκρόμ και pushbacks. Το ίδιο πρόσωπο βρισκόταν και πίσω από τις δολοφονίες των ρομά Σαμπάνη και Φραγκούλη, ή πίσω από τη δολοφονία Ζακ Κωστόπουλου στην Ομόνοια, και πίσω από τη δολοφονία του Θανάση Καρναούτη στο Περιστέρι για ένα εισιτήριο. Το ίδιο πρόσωπο που βρίσκει δικαιολογίες για τη βαρβαρότητα μέχρι ο άλλος να είμαστε εμείς.
Ενάντια στους νόμους της σύγχρονης κοινωνικής ζούγκλας που επικρατεί, ενάντια στην επιβολή του ισχυρού, ενάντια στο κυνηγητό του κέρδους με κάθε κόστος, ενάντια στον ατομικισμό και τον ανταγωνισμό να αντιτάξουμε την δική μας εναλλακτική.
Να βάλουμε φρένο στον επελαύνοντα κοινωνικό κανιβαλισμό. Να προτάξουμε έναν κόσμο ισότητας και αλληλεγγύης όπου τέτοιες αντικοινωνικές πρακτικές δε θα έχουν θέση. Να σταθούμε στο πλευρό των αδύναμων και των αποκλεισμένων αυτού του κόσμου, απέναντι στον κοινό μας εχθρό: τη φτώχεια, την περιθωριοποίηση, την αλλοτρίωση, την καταστολή και τον φασισμό. Να γίνει κατανοητό ότι κανείς δεν περισσεύει, αλλά για να επιτευχθεί αυτό χρειάζεται ένα άλλο μοντέλο κοινωνικής οργάνωσης. Να προτάξουμε τη συλλογικοποίηση και την αλληλεγγύη απέναντι στην εξατομίκευση και τον κανιβαλισμό. Να απαντήσουμε με κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες ενάντια στην υποτίμηση και τον κατακερματισμό των ζωών μας από κράτος, φασίστες και αφεντικά.
ΤΟ ΑΛΛΟ ΜΙΣΟ ΤΗΣ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΤΗΝ ΑΝΕΧΕΣΑΙ
ΝΑ ΜΗΝ ΣΥΝΗΘΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ
ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΑΝΙΒΑΛΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΚΦΑΣΙΜΟ ΝΑ ΠΑΛΕΨΟΥΜΕ ΓΙΑ ΕΝΑ ΚΟΣΜΟ ΙΣΟΤΗΤΑΣ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ
ΜΕ ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΙΑ ΜΑΣ ΔΕΝΕΙ Τ’ ΑΤΣΑΛΙ – ΝΑ ΜΗ ΣΥΝΗΘΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ, ΟΙ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΟΥΣ
Προκήρυξη και αφίσα με αφορμή τα πρόσφατα εργατικά “ατυχήματα” που σημειώθηκαν στο Πέραμα, στην Ξάνθη, στην Κοζάνη και τη Θεσσαλονίκη. Μπορείς να την κατεβάσεις σε μορφή pdf από εδώ.
ΜΕ ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΙΑ ΜΑΣ ΔΕΝΕΙ Τ’ ΑΤΣΑΛΙ
Προ ολίγων ημερών, κατά τη διάρκεια εργασιών συντήρησης πλοίου, στη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη Περάματος, 47χρονος εργάτης χάνει την ζωή του, ενώ άλλοι δύο συνάδελφοι του τραυματίζονται σοβαρά, μετά την αποκόλληση τμήματος της προπέλας η οποία τους καταπλάκωσε. Ενώ λίγες μέρες αργότερα, στις 10/06, άλλος ένας εργαζόμενος τραυματίζεται σοβαρά. Στις 2/06, 2 εργαζόμενοι της Καθαριότητας στους δήμους Καλαμαριάς και Ωραιοκάστρου Θεσσαλονίκης τραυματίζονται εν ώρα εργασίας. Στην απέραντη λίστα εργατικών ατυχημάτων, έρχεται να προστεθεί το γεγονός που έλαβε χώρα στις 08/06 στην Κοζάνη, όπου ένας 35χρονος τραυματίστηκε σοβαρά στο πόδι από μηχανή επεξεργασίας ζωοτροφών, ενώ φέρει τραύματα σε άλλα σημεία του σώματος του.
Προφανώς, οι συνθήκες εργασιακού μεσαίωνα δε θα μπορούσαν να εκλείπουν από την πόλη μας. Την Παρασκευή 2 Ιουνίου στην λήξη της βάρδιας του, υπάλληλος της Καθαριότητας του Δήμου Ξάνθης ακρωτηριάστηκε. Και τα περιστατικά εργατικών ατυχημάτων που συμβαίνουν στην πόλη μας αυξάνονται, συνεχώς είτε αυτά καταλήγουν στην απώλεια ζωής του εργαζόμενου είτε όχι.
Αντίθετα με τα επίπλαστα “success stories” περί ανάπτυξης της προεκλογικής περιόδου, είναι γεγονός πως 9 άνθρωποι σκοτώθηκαν μέσα σε 8 ημέρες, από τις 22 έως τις 29 Μαΐου, ενώ από την αρχή του χρόνου έχουν χάσει τη ζωή τους συνολικά 71 εργαζόμενοι. Οι αριθμοί αυτοί δεν αποτελούν μεμονωμένα ή τυχαία περιστατικά. Αντίθετα, αποτυπώνουν ξεκάθαρα την εργασιακή πραγματικότητα με την οποία ερχόμαστε αντιμέτωποι, ανεξάρτητα από το είδος εργασίας ή τον κλάδο στον οποίο απασχολούμαστε. Εργαζόμενοι στην καθαριότητα του δήμων τραυματίζονται λόγω έλλειψης εξοπλισμών και ασφαλών μηχανημάτων, εργάτες δουλεύουν σε εργοστάσια και εργοτάξια χωρίς τις απαραίτητες προφυλάξεις, διανομείς θυσιάζονται στο βωμό της άμεσης παράδοσης, εμποροϋπάλληλοι και εργάτες στον τομέα του επισιτισμού λυγίζουν από την πολύωρη ορθοστασία.
Οι μικροί και οι μεγάλοι θάνατοι που βιώνουμε καθημερινά δεν είναι τυχαίοι, ούτε «ατυχήματα». Είναι η επιβεβαίωση του πόσο λίγο αξίζουν οι ζωές μας σε ένα σύστημα που ιεραρχεί το κέρδος των λίγων πάνω όλους/ες μας. Όσο αυξάνεται η ένταση της εκμετάλλευσης, η φυσική εξόντωσή μας γίνεται πλέον σκληρή καθημερινότητα με πρωταγωνιστές την εντατικοποίηση της εργασίας, μισθούς και μεροκάματα πείνας, εξαντλητικά ωράρια, ελλιπή (αν όχι ανύπαρκτα) μέτρα ασφάλειας, επισφάλεια και μαύρη εργασία. Ενώ για εμάς ο μισθός είναι όρος ύπαρξης, για το αφεντικό είναι «κόστος». Ενώ για εμάς η ασφάλεια στην δουλειά είναι ζήτημα σωματικής ακεραιότητας, ζωής και θανάτου, για το αφεντικό, σ’ ένα σύστημα που οι εργάτες είμαστε αναλώσιμοι μπροστά στην κερδοφορία του, είναι κι αυτό «κόστος». Τα αφεντικά μας, είτε είναι μεγάλα και «υπερεθνικά» είτε μικρότερα και ντόπια, έχουν έναν κύριο και κεντρικό στόχο: Το οικονομικό κέρδος.
Σε μια εποχή και ένα σύστημα που προσπαθεί να επιβάλλει τον θάνατό μας ως κανονικότητα, από τα εργατικά «ατυχήματα», τους νεκρούς λόγω διάλυσης του ΕΣΥ και τις κρατικές δολοφονίες στα τρένα μέχρι τη συμμετοχή σε πολέμους, να υψώσουμε ανάστημα. Κόντρα στην απογοήτευση και την εργασιακή δυστοπία να οργανωθούμε στη βάση, στους χώρους δουλειάς, στις εργατικές συνελεύσεις και στα σωματεία μας, σε κάθε κοινωνικό πεδίο. Να εμπνευστούμε από τους νικηφόρους εργατικούς αγώνες του τελευταίου χρόνου και να χτίσουμε αναχώματα κόντρα στην υποτίμησή μας. Να διώξουμε τον φόβο, και να διεκδικήσουμε δουλειά με δικαιώματα και συνθήκες εργασίας που δε θα μας κάνουν να φοβόμαστε για το αν θα καταφέρουμε να γυρίσουμε σπίτι απόψε.
ΝΑ ΜΗ ΣΥΝΗΘΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ, ΟΙ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΟΥΣ
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ – ΜΕ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΤΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ, ΜΕ ΣΤΗΣΙΜΟ ΕΡΓΑΤΙΚΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΩΝ
ΜΟΝΟ ΑΝ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΜΕ ΣΥΛΛΟΓΙΚΑ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ
ΚΕΡΔΙΣΟΥΜΕ ΌΛΑ ΌΣΑ ΜΑΣ ΑΝΑΛΟΓΟΥΝ!
ΜΙΚΡΟΦΩΝΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 16/06 ΣΤΙΣ 19:30 | ΠΛ. ΑΝΤΙΚΑ
ΑΠΟ ΤΗ ΜΕΣΟΓΕΙΟ ΩΣ ΤΟΥ ΕΒΡΟΥ ΤΟ ΦΡΑΧΤΗ
ΜΕΧΡΙ ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ ΤΗΣ ΓΗΣ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΟΛΑ ΣΤΑΧΤΗ
Δεν θα επιτρέψουμε την αποκτήνωση μας. Δεν θα συνηθίσουμε το θάνατο και δεν θα σταματήσουμε να αγωνιζόμαστε με τους καταπιεσμένους ολόκληρης της γης.
Να χτίσουμε γέφυρες διεθνιστικής αλληλεγγύης και ένα πλατύ, ταξικό, αντιφασιστικό, αντιπολεμικό κίνημα που θα ανατρέψει τα σχέδια των κυρίαρχων που επιφυλάσσουν την ίδια μοίρα για όλους μας.
ΜΕ ΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΡΙΕΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ
ΤΑΞΙΚΗ ΚΑΙ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ ΚΑΙ ΧΑΡΤΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ/ΕΣ
ΝΑ ΚΛΕΙΣΟΥΝ ΤΩΡΑ ΟΛΑ ΤΑ ΚΕΝΤΡΑ ΚΡΑΤΗΣΗΣ
ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΥΛΟ ΩΣ ΤΑ ΤΕΜΠΗ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΡΑΜΑ ΩΣ ΤΟΝ ΕΒΡΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝ – ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ/ΠΟΡΕΙΑ ΠΕΜΠΤΗ 15.06 ΣΤΙΣ 19:00 Κ. ΠΛΑΤΕΙΑ
Ανακοίνωση και κάλεσμα σε διαδήλωση για το πολύνεκρο ναυάγιο στα ανοιχτά της Πύλου που στοίχησε τη ζωή σε τουλάχιστον 79 μετανάστες/ριες, ενώ εκατοντάδες παραμένουν αγνοούμενοι/ες. Μπορείς να κατεβάσεις την ανακοίνωση σε μορφή pdf από εδώ.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΥΛΟ ΩΣ ΤΑ ΤΕΜΠΗ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΡΑΜΑ ΩΣ ΤΟΝ ΕΒΡΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝ
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ/ΠΟΡΕΙΑ ΠΕΜΠΤΗ 15.06 ΣΤΙΣ 19:00 | Κ. ΠΛΑΤΕΙΑ
Στους 79 ανέρχεται μέχρι στιγμής ο φρικτός απολογισμός των νεκρών μεταναστριών, από το πολύνεκρο ναυάγιο νοτιοδυτικά της Πύλου, και αναμένεται να αυξηθεί καθώς στο σκάφος επέβαινε αδιευκρίνιστος, προς το παρόν, αριθμός ατόμων, ενώ εκτιμήσεις κάνουν λόγο για 750 άτομα, με μόλις 104 από αυτά να έχουν διασωθεί.
Πρόκειται για ακόμα ένα προδιαγεγραμμένο έγκλημα. Μια ακόμη μαζική δολοφονία, που ήρθε να προστεθεί στις εκατοντάδες άλλες, στα αμέτρητα ναυάγια στο Αιγαίο και τη Μεσόγειο των τελευταίων ετών, τους δολοφονημένους στον Έβρο, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστριών, από τις δολοφονικές επαναπροωθήσεις και τις εξοντωτικές συνθήκες κράτησης. Στην περιοχή μας, είναι σχεδόν καθημερινά τα περιστατικά καταδίωξης μεταναστών που τα περισσότερα από αυτά καταλήγουν μοιραία.
Είναι μια ακόμα μαζική δολοφονία με την υπογραφή του ελληνικού κράτους, της Ε.Ε., της Τουρκίας, των γεωπολιτικών παιχνιδιών των κρατών και των ανταγωνισμών των διεθνών κεφαλαίων.
Το κρατικό έγκλημα στην Πύλο, όπως και τα καθημερινά κρατικά εγκλήματα που συντελούνται στα σύνορα της Ελλάδας και της Ε.Ε., αποτελούν την φυσική συνέχεια των διακρατικών πολέμων. Είναι η ίδια πολιτική της αποικιοκρατίας, των συνεχών πολεμικών επεμβάσεων του ΝΑΤΟ σε Μ. Ανατολή, Ασία και Αφρική, που σπέρνει θάνατο, φτώχια και εξαθλίωση, που ξεριζώνει τους λαούς και έπειτα τους πνίγει στο Αιγαίο. Το ελληνικό κράτος, εδώ και 70 χρόνια που είναι ενταγμένο στο ΝΑΤΟ, λειτουργεί ως προμετωπίδα στις δολοφονίες αυτές, έχοντας παράλληλα αναβαθμισμένο ρόλο στους διακρατικούς ανταγωνισμούς στο δυτικό άρμα των ΗΠΑ/ΝΑΤΟ/ΕΕ.
Το πρόταγμα του ελληνικού κράτους μπορεί να συνοψιστεί στα λόγια των δύο κορυφαίων φασιστών υπουργών του, του Α. Γεωργιάδη: ‘Πρέπει να τους κάνουμε τη ζωή όσο μπορούμε πιο δύσκολη για να καταλάβουν ότι είναι ανεπιθύμητοι’, και του Θ. Πλεύρη: ‘Φύλαξη των συνόρων δε μπορεί να υφίσταται αν δεν υπάρχουν νεκροί’.
Οι άνθρωποι αυτοί, αφού κατάφεραν να γλιτώσουν από τον αβίωτο τόπο που αφήνουν πίσω τους, από τους πολέμους και τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, τη φτώχεια, τα ολοκληρωτικά καθεστώτα, την κλιματική καταστροφή, τους περιμένουν τα στρατιωτικοποιημένα σύνορα, οι επαναπροωθήσεις, οι κλοπές, οι ξυλοδαρμοί, οι φυλακίσεις, και τα κρατικά/παρακρατικά πογκρόμ.
Η στρατηγική δολοφονιών που ακολουθεί εδώ και χρόνια το ελληνικό κράτος απέναντι στους μετανάστες, στον Έβρο, στην Εγνατία οδό, στο Αιγαίο αλλά και στα στρατόπεδα συγκέντρωσης αναγκάζουν τους μετανάστες να αναζητούν διαφορετικές πιο επικίνδυνες θαλάσσιες οδούς παρακάμπτοντας την Ελλάδα και έρχονται αντιμέτωποι με τα σκλαβοπάζαρα της Β. Αφρικής και την ανοιχτή θάλασσα.
Το ελληνικό λιμενικό, σύμφωνα με το ίδιο, ήταν ενήμερο για την κατάσταση του αλιευτικού σκάφους που επέβαιναν οι μετανάστες από το μεσημέρι της προηγούμενης μέρας. Περιπολικό του λιμενικού προσέγγισε το σημείο, είδαν περίπου 700 μετανάστες, ανάμεσα τους εκατοντάδες παιδιά, χωρίς σωστικά, και τους παράτησαν στη μέση του πελάγους.
Η δαιμονοποίηση των μεταναστών από το κράτος και τα αφεντικά, το δόγμα της «ασφάλειας και τάξης» το οποίο χτίζουν μεθοδικά οι ελληνικές κυβερνήσεις εδώ και χρόνια, η πολεμική προετοιμασία, η απόσυρση του κράτους από τις κοινωνικές παροχές, σημαίνει για την κοινωνική βάση περισσότερος θάνατος, εκμετάλλευση και πόλεμος. Και οι μετανάστες είναι οι πλέον ευάλωτοι άνθρωποι της τάξης μας.
Είτε στα εργασιακά κάτεργα, με τους νεκρούς εργάτες να είναι πάνω από 70 από τις αρχές του ’23, με τους ανθρώπους να πεθαίνουν περιμένοντας ένα ασθενοφόρο, τους δεκάδες χιλιάδες νεκρούς την περίοδο της πανδημίας, τους δολοφονημένους ρομά από τους μπάτσους, τους δεκάδες νεκρούς στο έγκλημα στα Τέμπη, είτε στα ευρωπαϊκά σύνορα, κράτος και κεφάλαιο δολοφονούν.
Δεν θα επιτρέψουμε την αποκτήνωση μας. Δεν θα συνηθίσουμε το θάνατο και δεν θα σταματήσουμε να αγωνιζόμαστε με τους καταπιεσμένους ολόκληρης της γης.
Να χτίσουμε γέφυρες διεθνιστικής αλληλεγγύης και ένα πλατύ, ταξικό, αντιφασιστικό, αντιπολεμικό κίνημα που θα ανατρέψει τα σχέδια των κυρίαρχων που επιφυλάσσουν την ίδια μοίρα για όλους μας.
ΜΕ ΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΡΙΕΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ
ΤΑΞΙΚΗ ΚΑΙ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ ΚΑΙ ΧΑΡΤΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ/ΕΣ
ΝΑ ΚΛΕΙΣΟΥΝ ΤΩΡΑ ΟΛΑ ΤΑ ΚΕΝΤΡΑ ΚΡΑΤΗΣΗΣ
«ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ» ΒΑΦΤΙΖΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΕΜΑΣ, ΓΙΑ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΚΕΡΔΗ
Ανακοίνωση με αφορμή τα τελευταία εργατικά «ατυχήματα» που σημειώθηκαν στην Αλεξανδρούπολη, τη Λάρισα και τη Θεσσαλονίκη. Μπορείς να κατεβάσεις την ανακοίνωση σε μορφή pdf από εδώ.
«ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ» ΒΑΦΤΙΖΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΕΜΑΣ, ΓΙΑ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΚΕΡΔΗ
Από το Σάββατο 29/04 ένας εργάτης, χειριστής γερανοφόρου οχήματος, νοσηλεύεται σε κρίσιμη κατάσταση με σοβαρά εγκαύματα όταν κατά τη διάρκεια της εργασίας του στην Αλεξανδρούπολη ο γερανός ήρθε σε επαφή με γυμνά καλώδια της ΔΕΗ με αποτέλεσμα το όχημα να αρπάξει κατευθείαν φωτιά. Πριν λίγες μέρες, στις 24/04 στη Λάρισα ένας τεχνίτης έπεσε από σκαλωσιά στην οικοδομή που εργαζόταν με αποτέλεσμα να υποστεί βαριά κατάγματα στη μέση και τη σπονδυλική του στήλη. Στις 11/04 στη Θεσσαλονίκη το Συνδικάτο Οικοδόμων κατήγγειλε έναν ακόμη σοβαρό τραυματισμό εργάτη σε τούνελ του υπό κατασκευή μετρό της πόλης, «ένα έργο που ήδη μετρά τρεις νεκρούς και δεκάδες σακατεμένους» όπως χαρακτηριστικά αναφέρει. Και αυτά είναι μόνο ένα μικρό δείγμα των εργατικών «ατυχημάτων» του τρέχοντος έτους.
Καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες των μοιραίων συνεπειών στις ζωές των ανθρώπων της τάξης μας λόγω των ελλείψεων σε μέτρα και μέσα προστασίας, της ανύπαρκτης εκπαίδευσης και της εντατικοποίησης της εργασίας μας, με τον τραυματισμό ή θάνατο να βαφτίζεται ως «ατύχημα». Δυστυχώς, οι παραπάνω συνθήκες δεν αποτελούν μία φανταστική δυστοπία ή εξαιρέσεις σε μια ασφαλή κανονικότητα, αλλά την εργασιακή πραγματικότητα με την οποία ερχόμαστε αντιμέτωποι/ες. Μια πραγματικότητα που μάς γεμίζει στρες, μάς τρώει χρόνο από τη ζωή μας με τους αγαπημένους μας, μάς υποτιμάει υλικά και πνευματικά, σακατεύει την ψυχολογία και το σώμα μας, μάς αφήνει ανίκανους/ες να εργαστούμε ξανά, μάς σκοτώνει από λίγο καθημερινά ή/και μάς σκοτώνει μια και καλή.
Οι μικροί και οι μεγάλοι θάνατοι που βιώνουμε καθημερινά δεν είναι τυχαίοι, ούτε «ατυχήματα». Είναι η επιβεβαίωση του πόσο λίγο αξίζουν οι ζωές μας σε ένα σύστημα που ιεραρχεί το κέρδος των λίγων πάνω όλους/ες μας. Όσο αυξάνεται η ένταση της εκμετάλλευσης, η φυσική εξόντωσή μας γίνεται πλέον σκληρή καθημερινότητα με πρωταγωνιστές την εντατικοποίηση της εργασίας, μισθούς και μεροκάματα πείνας, εξαντλητικά ωράρια, ελλιπή (αν όχι ανύπαρκτα) μέτρα ασφάλειας, επισφάλεια και μαύρη εργασία. Ενώ για εμάς ο μισθός είναι όρος ύπαρξης, για το αφεντικό είναι «κόστος». Ενώ για εμάς η ασφάλεια στην δουλειά είναι ζήτημα σωματικής ακεραιότητας, ζωής και θανάτου, για το αφεντικό, σ’ ένα σύστημα που οι εργάτες είμαστε αναλώσιμοι μπροστά στην κερδοφορία του, είναι κι αυτό «κόστος». Τα αφεντικά μας, είτε είναι μεγάλα και «υπερεθνικά» είτε μικρότερα και ντόπια, έχουν έναν κύριο και κεντρικό στόχο: Το οικονομικό κέρδος.
Σε μια εποχή και ένα σύστημα που προσπαθεί να επιβάλλει τον θάνατό μας ως κανονικότητα, από τα εργατικά «ατυχήματα», τους νεκρούς λόγω διάλυσης του ΕΣΥ και τις κρατικές δολοφονίες στα τρένα μέχρι τη συμμετοχή σε πολέμους, να υψώσουμε ανάστημα. Κόντρα στην απογοήτευση και την εργασιακή δυστοπία να οργανωθούμε στη βάση, στους χώρους δουλειάς, στις εργατικές συνελεύσεις και στα σωματεία μας, σε κάθε κοινωνικό πεδίο. Να εμπνευστούμε από τους νικηφόρους εργατικούς αγώνες του τελευταίου χρόνου και να χτίσουμε αναχώματα κόντρα στην υποτίμησή μας. Να διώξουμε τον φόβο, και να διεκδικήσουμε δουλειά με δικαιώματα και συνθήκες εργασίας που δε θα μας κάνουν να φοβόμαστε για το αν θα καταφέρουμε να γυρίσουμε σπίτι απόψε.
ΝΑ ΜΗ ΣΥΝΗΘΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ, ΟΙ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΟΥΣ
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ
ΜΕ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΤΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ, ΜΕ ΣΤΗΣΙΜΟ ΕΡΓΑΤΙΚΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΩΝ
ΜΟΝΟ ΑΝ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΜΕ ΣΥΛΛΟΓΙΚΑ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΕΛΠΙΖΟΥΜΕ!
Η ΦΕΤΙΝΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ ΝΑ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΕΙ ΟΤΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΓΩΝΑΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ
Προκήρυξη και κάλεσμα για την απεργία της 1ης Μάη. Μπορείς την κατεβάσεις σε μορφή pdf από εδώ.
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΠΛ. ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ | 10:00
Η ΦΕΤΙΝΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ ΝΑ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΕΙ ΟΤΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΓΩΝΑΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ
Η φετινή Πρωτομαγιά έρχεται με ένα ειδικό βάρος. Βρισκόμαστε στα απόνερα του κρατικού και καπιταλιστικού εγκλήματος στα Τέμπη με τη συσσωρευμένη οργή και αγανάκτηση, που αντανακλαστικά ξεχύθηκε στους δρόμους εκείνες τις ημέρες, να μην έχει προλάβει ούτε να καταλαγιάσει, ούτε να απολογιστεί. Ακόμα κι αν οι συγκεντρώσεις έπαυσαν, η συνειδητοποίηση για το πόσο λίγο αξίζουν οι ζωές μας σε τούτο το εκμεταλλευτικό σύστημα έχει βαθιά ριζωθεί μέσα μας. Ταυτόχρονα, όμως, σύσσωμη η εγχώρια πολιτική σκηνή έχει το βλέμμα στραμμένο στις επερχόμενες εκλογές, προτείνοντάς μας «λύσεις» και προγράμματα που μπροστά στην πραγματικότητα που βιώνουμε μοιάζουν το λιγότερο αστεία. Μάς μιλάνε για αυξήσεις κατώτατου μισθού και επιδόματα της τάξεως κάποιων δεκάδων ευρώ, όταν το κόστος ζωής μας (βασικά αγαθά, ενοίκια και ενέργεια) έχει υπερδιπλασιαστεί. Τάζουν εκσυγχρονισμό των υποδομών όταν τα κοινωνικά αγαθά και η πρόνοια (υγεία, παιδεία, νερό) υποτιμούνται και ιδιωτικοποιούνται.
Από το ξέσπασμα της κρίσης του ’08 και μετά, επιβιώνουμε μέσα σε μία διαρκή κατάσταση σοκ και ανασφάλειας. Χωρίς να παραβλέπεται η δυναμικότητα της εξέγερσης του ’08 και των αντι-μνημονιακών κινητοποιήσεων, ούτε το πολιτικό αποτύπωμα που άφησε στα κινήματα, οι αλλεπάλληλες κρίσεις που βιώνουμε έκτοτε μάς κρατάνε σε μια συνεχή θέση άμυνας. Είτε το πρόσχημα είναι τα μνημόνια, είτε είναι ο κορονοϊός, είτε ο πόλεμος στην Ουκρανία και ο πληθωρισμός, το αποτέλεσμα για εμάς είναι το ίδιο. Οι μισθοί πέφτουν και δεν φτάνουν ούτε για τα βασικά. Η ανεργία και η ανασφάλιστη εργασία γίνονται κανόνας, και ταυτόχρονα ο νόμος Χατζηδάκη νομιμοποίησε την ελαστικοποιημένη εργασία. Παράλληλα, όσα είναι απαραίτητα για να ζήσουμε αξιοπρεπώς – ένα σπίτι με θέρμανση, ρεύμα και νερό, δωρεάν περίθαλψη και εκπαίδευση – αντιμετωπίζονται ως εμπορεύματα. Η πρόσβασή μας σε αυτά γίνεται όλο και δυσκολότερη και θεωρείται πλέον «ατομική υπόθεση».
Με λίγα λόγια, η υποτίμησή μας γίνεται ακόμα πιο αισθητή, όχι μόνο από τη μείωση του άμεσου, αλλά και του έμμεσου μισθού. Με καταλύτη την υγειονομική κρίση του κορονοϊού, το κράτος επαναπροσδιόρισε όσα μπορεί να μας «παρέχει», ανοίγοντας νέα πεδία κερδοφορίας: Τα κοινωνικά αγαθά. Η στέγαση, η υγεία, η παιδεία, το ρεύμα, το νερό, ο φυσικός πλούτος, οι μεταφορές και οι δημόσιοι χώροι με σταθερά βήματα προετοιμάζονται ως οι νέες αγορές, απ’ όπου θα παρασιτήσουν και θα μπορέσουν να ρεφάρουν οι καπιταλιστές. Από τα funds που πετάνε ανθρώπους στο δρόμο, τους χιλιάδες νεκρούς που δεν κατάφερε να περιθάλψει το ετοιμόρροπο ΕΣΥ και τα επικίνδυνα φθηνά μέσα θέρμανσης μέχρι τη δολοφονική σύγκρουση δυο τραίνων λόγω γνωστών και διαχρονικών ελλείψεων στα συστήματα ασφαλείας, η νεοφιλελεύθερη επέλαση σημαίνει για εμάς περισσότερη εξαθλίωση και θάνατο.
Το ζήτημα, όμως, δεν είναι μόνο υλικό. Οι κρίσεις αυτές, που κάθε τόσο αλλάζουν όνομα, και κάθε φορά υποβαθμίζουν λίγο παραπάνω τις ζωές μας, παρουσιάζονται τάχα ως φυσικά φαινόμενα, ανεξάρτητα από το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα, και κανονικοποιούνται στις συνειδήσεις μας όλο και περισσότερο. Έχουμε φτάσει σε σημείο να θεωρούμε καθημερινότητα τους θανάτους εν ώρα εργασίας από ελλιπή μέτρα, τις γυναικοκτονίες, τις δολοφονίες συνανθρώπων μας στο Αιγαίο και στα σύνορα, τις πολεμικές συρράξεις και τη διαρκή όξυνση του προπολεμικού κλίματος. Οι εξουσιαστές μας μπορούν ευθαρσώς να αναφέρονται στα θύματα των Τεμπών ως «παράπλευρες απώλειες απαραίτητες για τον εκσυγχρονισμό» και η καταστολή των ΜΑΤ όταν αντιδρούμε σε όλα τα παραπάνω να θεωρείτε οριακά δικαιολογημένη. Δεν υπάρχει, όμως, τίποτα το φυσικό σε ένα αδηφάγο σύστημα που «διορθώνει» τις δομικές του κρίσεις με περισσότερο θάνατο. Και ύστερα βάζει τους πολιτικούς διαχειριστές του να αποσπάσουν τη συναίνεση μας για τη νέα, πιο βάρβαρη αφαίμαξή μας στο όνομα της «ανάπτυξης», του «εκσυγχρονισμού» και του «εθνικού συμφέροντος».
Από τον πάντα επίκαιρο αγώνα για το 8ωρο, μέχρι τις κρατικές δολοφονίες στα τραίνα και τα ψευτοδιλήμματα για τους νέους διαχειριστές αυτού του σάπιου συστήματος το συμπέρασμα για εμάς, την κοινωνική βάση, είναι κοινό: Κράτος και Κεφάλαιο μας κλέβουν τη ζωή. Σε κάθε γωνιά του πλανήτη, είτε βρισκόμαστε σε πόλεμο, είτε σε ειρήνη, αντιλαμβανόμαστε ότι χαμένοι θα είμαστε εμείς. Ας μην έχουμε αυταπάτες, είτε με αριστερό είτε με δεξιό προσωπείο το κράτος πάντα τάσσεται υπέρ του κεφαλαίου. Η υποτίμηση που δεχόμαστε δεν είναι «ατομική» επιλογή συγκεκριμένων κομμάτων, αλλά δομικό στοιχείο του συστήματος που βασίζεται στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο με σκοπό το κέρδος των λίγων. Ας αναγνωρίσουμε με ποιους έχουμε κοινά συμφέροντα, βασιζόμενοι στην πραγματικότητα και σε όσα ζούμε. Κόντρα στον κοινωνικό κανιβαλισμό, στις ατομικές λύσεις και στη λογική της ανάθεσης, να σταθούμε η μία πλάι στον άλλον και να αντεπιτεθούμε. Να οργανωθούμε στους χώρους της δουλειάς, στα σωματεία μας, σε κάθε κοινωνικό πεδίο. Να χτίσουμε αναχώματα κόντρα στην υποτίμησή μας και στο αυξημένο κόστος ζωής. Να εμπνευστούμε από τους νικηφόρους εργατικούς αγώνες του τελευταίου χρόνου. Να απαιτήσουμε καλύτερους και αξιοπρεπείς μισθούς και συνθήκες εργασίας, ελεύθερη πρόσβαση σε όλα τα βασικά αγαθά ως κομμάτι του μισθού μας, ως την ελάχιστη επιστροφή της εργατικής μας δύναμης. Με όχημα την αλληλεγγύη στους ανθρώπους της τάξης μας, να μπλοκάρουμε την ακρίβεια με απεργίες, αρνήσεις πληρωμών, αυτομειώσεις και με το στήσιμο των δικών μας δικτύων και δομών αλληλοβοήθειας. Να κάνουμε ξεκάθαρο ότι δεν θα πολεμήσουμε κανέναν άνθρωπο της τάξης μας από την άλλη πλευρά των συνόρων.
ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑΚΗ ΔΥΣΤΟΠΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΚΡΙΒΕΙΑ
ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΤΑ ΑΙΤΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ
ΓΙΑ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΣ ΜΙΣΘΟΥΣ ΚΑΙ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΙΣ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ
ΑΠΑΝΤΑΜΕ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΒΑΣΙΚΩΝ ΑΓΑΘΩΝ
ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΣΥΝΗΘΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ
ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ
ΚΑΜΙΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ
ΟΙ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΟΥΣ!
ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΙ, ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΙ, ΜΑΧΗΤΙΚΟΙ ΤΑΞΙΚΟΙ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ
ΤΑΞΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ
Πέλοτο
Αυτόνομο Στέκι Ξάνθης
ΔΙΑΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΑΦΙΣΑ
Διασυλλογική αντιπολεμική αφίσα από την Ταξική Αντεπίθεση, ομάδα αναρχικών και κομμουνιστ(ρι)ών (Αθήνα), τη Συνέλευση Παλιού Νεκροτομείου (Αλεξανδρούπολη), την αναρχική ομάδα «δυσήνιος ίππος» (Πάτρα) και το Πέλοτο, στο δρόμο για την αναρχία και τον κομμουνισμό (Ξάνθη).
«Και στον πόλεμο όλα για όλα κουβαλούσα πολυβόλα
να σκοτώνονται οι λαοί για τ’ αφέντη το φαί»
Κώστας Βάρναλης
Πόλεμος για τους φτωχούς σημαίνει αίμα, θάνατος, ξεριζωμός, προσφυγιά, ερείπια. Πόλεμος για τους πλούσιους σημαίνει επενδύσεις, νέα πεδία κερδοφορίας, καινούριες ευκαιρίες για να φουσκώσουν κι άλλο τα πορτοφόλια τους. Κάτω από τα ιδεολογικά πέπλα περί πολέμου “ελεύθερου κόσμου/αυταρχισμού” που πουλάει η Δύση ή “φασισμού/αντιφασισμού” που πουλάει η Ρωσία, κρύβεται ο αδυσώπητος ανταγωνισμός για το μοίρασμα του κόσμου, των αγορών, των σφαιρών επιρροής, τον έλεγχο των εμπορικών και ενεργειακών πηγών και οδών.
Σ΄αυτό το κουβάρι ανταγωνισμών και συμμαχιών το ελληνικό κράτος έχει πάρει θέση μάχης, αφού η άμεση εμπλοκή στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο είναι όρος ύπαρξής για το ελληνικό κεφάλαιο. Η ελληνική επικράτεια από τη μία άκρη στην άλλη έχει μετατραπεί σε προκεχωρημένο φυλάκιο και πολεμικό ορμητήριο του ΝΑΤΟ. Για τους λαούς όμως “Η φωνή που διαταγές τους δίνει /είναι του εχθρού τους η φωνή. Κι εκείνος που για τον εχθρό μιλάει /είναι ο ίδιος τους ο εχθρός”. Γιατί, δικοί τους είναι οι πόλεμοι, δικοί μας είναι οι νεκροί. Γιατί, μέσα στην ίδια μας τη χώρα είναι ο εχθρός, μέσα στην Ελλάδα, μέσα στην ΕΕ, μέσα στο ΝΑΤΟ.
ΚΑΜΙΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΟΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ
ΝΑ ΚΛΕΙΣΟΥΝ ΟΛΕΣ ΟΙ ΒΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΕΣ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΝΑΤΟ
ΝΑ ΚΛΕΙΣΟΥΝ ΟΛΑ ΤΑ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ
Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΤΟ ΟΠΛΟ ΤΩΝ ΛΑΩΝ
ΔΙΑΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΑΦΙΣΑ ΓΙΑ ΤΟ ΚΡΑΤΙΚΟ-ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΑ ΤΕΜΠΗ – Η ΟΡΓΗ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΑΓΩΝΑΣ ΜΕ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΣΤΗΝ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ
Διασυλλογική αφίσα για το κρατικό-καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη από την Ταξική Αντεπίθεση, ομάδα αναρχικών και κομμουνιστ(ρι)ών (Αθήνα), τη Συνέλευση Παλιού Νεκροτομείου (Αλεξανδρούπολη), την αναρχική ομάδα Δυσήνιος Ίππος (Πάτρα) και το Πέλοτο, στο δρόμο για την αναρχία και τον κομμουνισμό (Ξάνθη).
ΤΑ ΤΕΜΠΤΗ ΔΕΝ ΉΤΑΝ ΔΥΣΤΥΧΗΜΑ
ΉΤΑΝ ΚΡΑΤΙΚΟ-ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟ ΈΓΚΛΗΜΑ
ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝ
Στα τρένα, στα σύνορα, στα πεδία των μαχών, στα νοσοκομεία μέσω της υποβάθμισης της δημόσιας υγείας, στους εργασιακούς χώρους και τις γειτονιές.
ΝΑ ΣΥΓΚΡΟΥΣΤΟΥΜΕ ΜΕ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΤΟΥ ΚΕΡΔΟΥΣ, ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ, ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ, ΤΗΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΑΞΙΚΗΣ ΥΠΟΤΙΜΗΣΗΣ
Η ΟΡΓΗ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΑΓΩΝΑΣ
Σε κάθε σχολείο, σχολή, γειτονιά και χώρο εργασίας
ΜΕ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΣΤΗΝ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ
ΟΙ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΟΥΣ
ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΟΙ ΜΟΝΟΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ – ΟΙ ΤΡΑΓΩΔΙΕΣ ΧΤΙΖΟΝΤΑΙ ΣΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ ΠΛΑΤΕΣ
Διασυλλογική ανακοίνωση και καλέσμα στην απεργιακή πορεία την Πέμπτη (16/03) και σε αντικρατική πορεία το Σάββατο (18/03), Μπορείς να κατεβάσεις την ανακοίνωση σε μορφή pdf από εδώ.
ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΟΙ ΜΟΝΟΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ – ΟΙ ΤΡΑΓΩΔΙΕΣ ΧΤΙΖΟΝΤΑΙ ΣΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ ΠΛΑΤΕΣ
Ούτε «τραγικά ανθρώπινα λάθη», ούτε «ατυχήματα». Κράτος και Κεφάλαιο δολοφονούν!
Μέσω του κρατικού αφηγήματος της «ατομικής ευθύνης» και της «κακιάς στιγμής» επιχειρούν να αποκρύψουν τις θανατοπολιτικές τους και να φορτώσουν τις ευθύνες σε δύο-τρείς αποδιοπομπαίους τράγους που θα χρεωθούν τις δεκάδες κρατικές δολοφονίες. Αυτή είναι η στρατηγική που εφαρμόστηκε στην περίοδο της πανδημίας και μετρήσαμε δεκάδες χιλιάδες νεκρούς: «Φταίνε οι νέοι στις πλατείες» και όχι το ακρωτηριασμένο ΕΣΥ, οι τραγικές ελλείψεις σε ΜΕΘ και η ανύπαρκτη πρωτοβάθμια περίθαλψη. «Φταίνε οι μετεωρολόγοι» για τα χιόνια και τους αποκλεισμένους δρόμους. «Φταίνε οι ίδιοι οι κάτοικοι» για τα σπίτια τους που πλημμυρίζουν ή καίγονται κάθε χρόνο. Φταίνε οι «κακοπληρωτές» για τους πλειστηριασμούς της πρώτης κατοικίας.
Οι μόνοι που δεν φταίνε είναι οι εξουσιαστές μας, που αγκαζέ με το ντόπιο και διεθνές κεφάλαιο δεν σταματούν την επίθεση στην τάξη μας και τη λεηλασία του δημόσιου πλούτου. Μόλις λίγες μέρες μετά τη δολοφονία στα Τέμπη, νομοθετούν για την ιδιωτικοποίηση των ογκολογικών τμημάτων των νοσοκομείων παιδιών «Αγία Σοφία» και «Αγλαΐα Κυριακού», για τη δυνατότητα ιδιωτικοποίησης του πόσιμου νερού και για νέο αντιπεριβαλλοντικό νομοσχέδιο. Από τη δολοφονία στα Τέμπη μέχρι σήμερα μετράμε 3 νεκρούς εργάτες στα κάτεργα των αφεντικών. Για αυτό βγαίνουν στις κάμερες και υποκρίνονται ότι κλαίνε.
Ο αποπροσανατολισμός μας σχετικά με το ποιος φταίει, η οχύρωση πίσω από το φόβο, η μετάθεση της ευθύνης «στους άλλους», η «ελπίδα» μέσω των εκλογών, κάνει τους εξουσιαστές και τα αφεντικά μας να γελάνε εις βάρος μας!
Δέκα και πλέον χρόνια η τάξη μας, οι εκμεταλλευόμενοι και οι καταπιεζόμενοι αυτής της κοινωνίας, βιώνουμε μια ολομέτωπη επίθεση και μετράμε δεκάδες χιλιάδες νεκρούς: από τους δεκάδες μετανάστες που σκοτώνονται καθημερινά στο Αιγαίο και στον Έβρο, τους νεκρούς το χειμώνα από τα μαγκάλια, τους αυτόχειρες, τους 3 νεκρούς εργάτες ανά εβδομάδα, τους νεκρούς από το λεηλατημένο ΕΣΥ, την πανδημία και τις λίστες αναμονής για τα χειρουργεία, τους δολοφονημένους στα αστυνομικά τμήματα, στο Μάτι, στη Μάνδρα, στα Τέμπη, τους θανάτους στις φυλακές. Για να μην μιλήσουμε για την οικονομική εξαθλίωση, τον κοινωνικό θάνατο, τον κανιβαλισμό και την ψυχική απονεύρωση που μας έχουν επιβάλλει. Για τις προκλητικές αθωώσεις των ημετέρων που βιάζουν, κλέβουν, καταπατούν και δολοφονούν. Δέκα και πλέον χρόνια, το σύστημα αντιλαμβάνεται την ύπαρξη μας ως λογιστικό κόστος, μας βυθίζει στην εξαθλίωση και μας δολοφονεί ακόμα και εν ψυχρώ.
Δεν ξεχνάμε τις κρατικές δολοφονίες, του Βασίλη Μάγγου, του Νίκου Σαμπάνη, του Κώστα Φραγκούλη, της Zackie Oh, του Ιάσωνα, και τόσων άλλων θυμάτων της κρατικής εξουσίας. Όσων περισσεύουν και όσων δε χωράνε στα καλούπια τους. Για αυτούς είμαστε περιττοί και αναλώσιμοι και μας το υπενθυμίζουν με κάθε ευκαιρία!
ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΙΠΟΤΑ- ΝΑ ΤΟΛΜΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ!
Να μην αφήσουμε άλλο τις ζωές μας έρμαιο της κρατικής – καπιταλιστικής εγκληματικότητας. Να πάρουμε τις ζωές μας, επιτέλους στα χέρια μας!
Ένας είναι ο δρόμος και τον ξέρουμε καλά.
Τον μάθαμε στους δρόμους, στις φοιτητικές καταλήψεις του 2006-2007, στις ανυποχώρητες απεργίες των εκπαιδευτικών το 2006, στους δρόμους της οργής το Δεκέμβρη του 2008, στις μεγαλειώδεις αντιμνημονιακές κινητοποιήσεις, στο αντιφασιστικό ανάχωμα του κινήματος στη χρυσή αυγή αλλά και στην περίοδο ψήφισης της φιλονατοϊκής συμφωνίας των Πρεσπών, στους αγώνες ενάντια στην πατριαρχία και τις γυναικοκτονίες, στις κινητοποιήσεις ενάντια στη μετατροπή της χώρας σε μια απέραντη νατοϊκή βάση, στο φοιτητικό κίνημα για την ακύρωση της πανεπιστημιακής αστυνομίας, στους αγώνες ενάντια στον κρατικό ρεβανσισμό κατά τη διάρκεια της απεργίας πείνας του κομμουνιστή αντάρτη Δημήτρη Κουφοντίνα, στις λαμπρές κινητοποιήσεις των εργατών στην e- food, στη Μαλαματίνα, στο λιμάνι του Πειραιά, στην kavala oil
Τον μάθαμε όμως και μέσα από τα λάθη της τάξης μας: Από την ανάθεση των ζωών μας στα κοινοβουλευτικά έδρανα, από την ιδιώτευση και τον κανιβαλισμό, από το γλείψιμο και την υποταγή σαν μέθοδο επιβίωσης στην καπιταλιστική ζούγκλα.
Ο μόνος δρόμος είναι η συνολική πάλη ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο, ενάντια στον καπιταλισμό και την πατριαρχία, ενάντια σε αυτό το σάπιο σύστημα εξουσίας που στη φύση του έχει τον θάνατο και την εξαθλίωση.
Να συγκροτήσουμε ένα δυναμικό και μαχητικό πόλο που θα δώσει νέα πνοή στην προοπτική των αγώνων μας.
Δε θα φάμε από το ξαναζεσταμένο φαγητό!
Κόντρα στις έτοιμες λύσεις και στο «λιγότερο κακό» να οργανωθούμε αδιαμεσολάβητα στη βάση! Με ενεργή συμμετοχή στα εργατικά σωματεία μας, με συγκρότηση ομάδων αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας στις γειτονιές μας, με ομάδες γυναικών ενάντια στην πατριαρχία, με πρωτοβουλίες κατοίκων κόντρα τη λεηλασία του φυσικού πλούτου από το κεφάλαιο. Με φάρο μας την αλληλεγγύη και την αυτοοργάνωση να δομήσουμε στην πράξη τη δικιά μας αντιπρόταση απέναντι στην κρατική-καπιταλιστική δυστοπία.
Να αγωνιστούμε για έναν κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης, ελευθερίας. Έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση, όπου οι ζωές μας μετράνε πραγματικά.
AΠΟ ΤΗΝ ΑΥΘΟΡΜΗΤΗ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΣΤΟΝ ΣΥΝΕΧΗ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ
Καλούμε σε:
- Απεργιακή κινητοποίηση την Πέμπτη 16/03, στις 12:00, στην Κεντρική Πλατεία*μετά την πορεία θα ακολουθήσει ανοιχτή συνέλευση, στο Αυτόνομο Στέκι Ξάνθης
- Αντικρατική-Πορεία το Σάββατο 18/03, στις 19:00, στα ΠΡΟΚΑΤ
ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ
Πέλοτο
Αυτόνομο Στέκι Ξάνθης